หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[ДηοηγМ]

แง๊ๆๆๆ
ไม่น้าๆๆๆๆๆๆๆ

แฮนดี้ไดรฟ์หายที่ไหนบอกมา
เราจะไปช่วยขุดหา
 


แต่ไงก้จะรอค่ะ
เป็นกำลังให้เบบี้น้า
 

[arjinn]

แง แง แง

เบบี้อ่ะ....
รออยู่นะคะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เด๋วไปช่วยหาพี่เบบี้ 

[love_y]

เห็นเบบี้ แล้วนึกว่าจะมีเซอร์ไพรส์ตอนเช้าอีกวัน
แต่เง้ออออออดเลย ไม่เป็นไรๆนิรอได้ก็แค่ทนคิดถึงขนมไป
ถึงตอนค่ำๆเท่านั้นเอง เบบี้จะมาลงให้คืนนี้ช่ายป่ะค๊า

[ToeyTato]

ว่าแล้วเชียวววว ซื้อหวยไมไม่ถูกกก ยัยเห็ดสดพลอยยย หุหุ

ขนมอย่าไปกลัวน้า ที่ผู้ช่วยเยอะอยุ่แล้วววว เจ้เอาใจช่วย

[amito]

โห พลอย

ร้ายร้าย ได้ใจ ตรงไป ตรงมา ดี

อ้าว ไม่ได้เชียร์ทางโน้นนะ  แต่คนกำลังรู้สึกว่าโดนแย่งแฟน (ถึงพี่ทายจะบอกว่าไม่ใช่ก้อเถอะ) จะให้อยู่เฉยๆ ยิ้มๆ นิ่งๆ

เหรอ



อยากได้ของดีมีคุณค่าก้อต้องออกแรงหน่อยนะจ๊ะขนม

ขนม สู้โว้ย

[jobisuka]

กลัวสู้ขนมไม่ได้ล่ะสิ มาออกตัวขนาดนี้ นังพลอยยยยยยย

[rero]

แวะมารอขนมกุ๊บกรอบ
 

[เบบี้]

ตอนที่24.


“พี่เพลงจะไปไหนอะ”ผมรีบถามพี่เพลงเมื่อเห็นพี่เพลงแต่งตัวเสร็จ
“วันนี้มีคุมซ้อมรุ่นน้องที่มหาลัย................ นะครับ”พี่เพลงบอก
“ไปตอนนี้เลยหรอ”อยู่ดีๆก็รู้สึกเงียบๆเหงาๆพิกล
“ครับ.. ทำไมครับมีอะไรรึเปล่า”พี่เพลงเดินมาลูบหัวผม
“.................”ผมส่ายหัวเบาๆ  แค่อยากมีคนอยู่เป็นเพื่อนนี่  ความรู้สึกมันหดหู่แปลกๆไงไม่รู้บอกไม่ถูก  เหมือนว่าตอนนี้เราอยากให้อีกคนมาเจอแต่เหมือนรู้สึกได้ว่าเค้าอาจไม่มาแล้ว  แล้วพอจะรู้ว่าต้องอยู่คนเดียวโดยที่ไม่ต้องรอใครแล้วมันกลับเหงา
“..เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมานะครับ..คงไม่เกินหกโมงเย็น”พี่เพลงพูด
“นานจะตาย”ผมบ่น
“หึ.. อะไร.จะงอแงใช่ปะเนี้ย”พี่เพลงพูดขำๆ
“ขนมไม่ได้งอแง.. แต่มันนานไงวันนี้อาแสบกับอาปานก็ไม่รู้จะเข้ามากี่โมง”ผมพูด
“เดี๋ยวอาเค้าก็เข้ามาครับ..อาเค้าคงไม่ทิ้งหลานสุดที่รักไว้หรอกน่า”พี่เพลงพูดออกแนวแซวๆ
“แล้วอาตาร์กับอาข้าวจะมาปะ”ผมถาม  อยู่ดีๆก็มีความรู้สึกอยากให้มีคนมาอยู่เยอะๆเต็มๆห้อง
“เดี๋ยวก็มาครับ..งั้นเดี๋ยวให้อาตาร์ทำข้าวเย็นมาให้เอาไหมพี่จะได้กลับมากินด้วย”พี่เพลงบอก  ผมรีบพยักหน้าใหญ่เลยครับตอนนี้
“หึ.. งั้นพี่ไปละนะ.. ดูแลตัวเองด้วยพักผ่อนเยอะๆละเดี๋ยวพอออกจะได้ไปโรงเรียนเลย”พี่เพลงพูด
“เป็นเด็กดีนะครับ”พี่เพลงพูดอีกครั้งแล้วจูบลงที่หน้าผากผมเบาๆ  ผมยิ้มให้หน้าบานแล้วตอนนี้   
แล้วพี่เพลงก็เดินออกไป


................
................


“อือ.. ไรวะเนี้ย”
แล้วทำไมอยู่ดีๆเรามาอยู่ที่นี่ได้ละ  แล้วที่นี่มันที่ไหนวะ  มีแต่ทุ่งหญ้า แต่ทำไมตรงนั้นมีเซเว่นด้วยอะ  ไม่เข้าใจทำไมเซเว่นมาอยู่ตรงทุ่งหญ้าอ่า 
“ใครอะ..”ผมรีบเรียกอย่างตกใจเมื่อเห็นหญ้าไหว
“ไปที่เซเว่นสิ.. ไปซื้อโจ๊กให้หน่อยดิ”เสียงๆหนึ่งพูดขึ้นจากพุ่มหญ้า
“ซื้อไมอะ แล้วเธอเป็นใครอะ”ผมถามกลับอย่างสงสัยแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปในพุ่มหญ้านั่น
“เรื่องมากถามอยู่ได้.. เข้าไปเหอะน่าที่นั่นปลอดภัยกว่าอยู่ตรงนี้เยอะ”เธอพูด  ผมก็ได้แต่ทำหน้างง  แล้วเดินออกมา  อยู่ดีๆพุ่มหญ้าก็ไหวอย่างแรงอีกครั้ง
แล้วหันไปมอง  เง้ออออ ทำไมมันไหวแรงกว่าเดิมอะ  ผมรีบวิ่งอย่างกลัวๆทันที 
“หมา...” หมาอะไรทำไมน่ากลัวจังเลยอะ  น่ากลัว  ไม่  อย่าเข้ามานะเว้ย..  เรายังไม่เคยทำไรให้เลยนะ  อย่ามากัดเรา  แต่ทำไมมันดูเหมือนอยากกัดเราเต็มที่เลยอะ  ผมรีบวิ่งสุดฝีเท้า  ทันใดนั่นเองก็ดันไปสะดุดกับไอ้ก้อนหินบ้าที่มันเสือกมาอยู่ตรงเท้าผมพอดีอะ 
“อย่า...”ผมร้องออกมาเสียงดัง   
“แฮ่.....”เสียงหมามันขู่  ผมหันไปมองไอ้หมาป่าที่มันกำลังวิ่งเข้ามาใส่  เง้ออออ ทำไมมันกลายเป็นหมาหน้าพี่พลอยไปได้ =.= 


...............

แกร๊ก

“พี่ทาย”ผมสะลึมสะลือตื่นด้วยอาการงัวเงียเหมือนคนหลับไม่เต็มอิ่ม
“...............”อีกฝ่ายเงียบเดินมาข้างเตียงผม  ผมมองพี่ทายด้วยอาการงงๆอะไรอยู่ข้างหลังพี่ทายอะ
“อะ.. ให้คนป่วย”พี่ทายยื่นมือออกมา  ในมือนั่นมีตุ๊กตาสติชอยู่ด้วย 
“ขอบคุณฮะ”ผมยิ้มรับแล้วรีบคว้าไอ้สติชตัวพอดีมือเข้ามาทันที  มันเข้ากับโดราเอมอนด้วยเพราะว่ามันสีเหมือนกัน  หิหิ.. น่ารักอะ
“แล้วกินอะไรรึยัง”พี่ทายถาม
“ฮะ.. กินแล้วเมื่อเช้า”ผมตอบเมื่อหันไปมองนาฬิกา  ตอนนี้บ่ายโมงแล้ว
“ซื้อเป็ดย่างมานะ กับ สลัดผักสูตรที่บ้านพี่เลยนะ  กินเป็นไหมสลัดอะ”พี่ทายถาม
“..ไม่เอาอะ..”ผมส่ายหัว
“ไมละ”พี่ทายถามกลับอย่างสงสัย
“ไม่กินผัก”ผมบอกเบาๆ
“หึ.. แล้วจะโตไหมเนี้ย”พี่ทายพูดยิ้มๆ
“งั้นกินเป็ดย่างอย่างเดียวแล้วกัน  เดี๋ยวพี่กินสลัดเอง”พี่ทายบอกพร้อมกับเดินไปจัดจาน  ผมมองพี่ทายอย่างที่มีอะไรอยากถามอีกหลายๆอย่าง  หลายๆคำถามมันพรั่งพรูไปหมด
แต่ถ้าถามไปแล้วพี่ทายจะเบื่อที่จะตอบเราไหม  พี่ทายจะรำคาญไหมถ้าเราถามบ่อยๆ  พี่ทายจะรู้สึกไม่ดีกับคนที่พี่ทายไม่ได้รู้สึกชอบคนอย่างเรารึเปล่า 
“เป็นอะไรหน้าเครียดเชียว”พี่ทายถาม
“พี่ทายทำไมหายไปหลายวันเลยละฮะ”ผมถามซึ่งเป็นคำถามที่ผมอยากถามน้อยที่สุดแต่ก็อยากรู้ไม่แพ้กัน
“ก็... ไม่ค่อยว่าง”พี่ทายตอบไม่ได้มองหน้าเพราะว่าหันไปหยิบช้อนส้อมอยู่
“หรอฮะ.. งานเยอะหรอ”ผมถามอีก
“อืม.. ทำไมหรอ”พี่ทายหันมาถามผมแล้วเดินหยิบจานเป็ดย่างมาวางไว้ตรงหน้า
“เปล่าฮะ”ผมตอบเบาๆ  แล้วมองเป็ดย่างตรงหน้าก่อนที่จะวางตุ๊กตาไว้บนหัวเตียง
ผมนั่งคีบไอ้เป็ดย่างชิ้นเล็กๆเข้าปาก  พี่ทายก็นั่งกินสลัดผักอยู่ที่โซฟา  ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะว่าคำถามคาใจมันเยอะเกินไป  แล้วก็ไม่รู้ด้วยความคำถามที่มีมากมายนั่นมันสมควรให้คนอย่างเราถามรึเปล่า 
ตกลงตอนนี้เราทำให้พี่ทายเห็นเราในสายตาบ้างไหมนะ..
“.......................”

มีแต่เสียงความเงียบในห้อง  ผมได้แต่ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว

“เป็นอะไรนะ..เงียบๆ”พี่ทายพูดขึ้น  ผมหันไปมองหน้าพี่ทายแล้วยิ้มให้หน่อยๆ
“เปล่าฮะ”ผมตอบ  แล้วหันมาเคี้ยวไอ้เป็ดย่างต่อ
“มีไข้รึเปล่า.. ไมซึมๆอะ”พี่ทายถาม  ผมส่ายหัวไม่ตอบ  แล้วหยิบตุ๊กตามากอดไว้เป็นเพื่อน  เผื่อจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง
“จะตั้งชื่อให้มันไหม”พี่ทายถามขึ้นมา
“ไม่ฮะ.. มันชื่อสติชดีอยู่แล้ว”ผมบอก
“หรอ..คิดว่าอยากตั้งซะอีก”
“........................” หลังจากนั้นเสียงทั้งห้องก็เงียบอีกครั้ง 
อยู่ดีๆก็เจ็บจี๊ดๆที่หน้าอกซะอย่างนั้น  ทำไมกรูเหมือนคนอ่อนแออย่างนี้วะ
“นี่.. ไม่เป็นอะไรแน่นะ”พี่ทายถามอีกครั้ง  ผมพยักหน้าให้แต่ก็ได้แต่ก้มหน้าไว้
“ทำไม  อิ่มแล้วหรอ”พี่ทายเดินมาถามผมที่เตียงเมื่อเห็นผมหยุดกิน   ผมก็ได้แต่ก้มหน้าตอบอีกเหมือนเดิม
“กินอีกหน่อยสิ.. ไม่อร่อยหรอ”พี่ทายถาม 
“อร่อยฮะ”ผมตอบเบาๆ
“แล้วทำไมกินแค่นี้ละ”
“ขนมอิ่มแล้ว”ผมบอก  แล้วกินน้ำหมดแก้วเลยครับ  แล้วทิ้งตัวลงนอนทั้งๆที่กอดไอ้ตุ๊กตาสติชไว้อย่างนั้น
พี่ทายเลื่อนโต๊ะกินข้าวออกแล้วเดินไปทำอะไรไม่รู้แหละครับ  คงเก็บจานนั่นแหละ  ผมก็ได้แต่นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มอย่างนั้น  อยู่ดีๆก็น้อยใจขึ้นมาว่าทำไมพี่ทายหายไปตั้งสองวัน  และอีกหลายๆอย่างที่อยากถามมันเยอะแยะมากมายเกินไป  เกินจนไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกอะไรบ้างสับสนไปหมด
“หายแล้วไปเที่ยวกันไหม”อยู่ดีๆพี่ทายก็พูดขึ้นจากด้านหลังของผม  ผมได้แต่นอนนิ่งพอดีกะลังอึ้งอยู่อะ
“..................”ผมส่ายหัวตอบไป
“อะไร.. นี่งอนอะไรรึเปล่าเนี้ย”พี่ทายพูด  ผมรู้เลยว่าตอนนี้พี่ทายกำลังยิ้มอยู่แน่นอน
“...................”ผมส่ายหัวอีก
“ก็ได้ตามใจ..ไม่ไปก็ไม่ไป..”พี่ทายพูด
“งั้นกลับนะ”พี่ทายบอก  ผมได้แต่นอนตัวแข็งทื่ออีกครั้งเพราะว่าคิดว่าจะง้อมากกว่านี้ซะอีกอะ
“...................”ผมเงียบไม่ตอบ   ไม่นานฝีเท้าก็เดินไปไกล  จนเสียงประตูปิดลง 
ผมหันไปมองดูด้านหลังอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ  แล้วก็ต้องรู้สึกใจหายเมื่อคนๆนั้นหายไปแล้ว
“ไอ้พี่ทายบ้า”ผมด่าเบาๆ

ตื้ดๆ  ๆ  ๆ...

ผมหันไปมองโทรศัพท์บนโต๊ะบนหัวเตียง 
“พี่ทาย”
ผมรีบหยิบมือถือมา  แต่ก็ยังไม่กล้ารับ  จนปลายสายคงรอนานแล้ว  ผมเลยรีบกดรับเพราะกลัวอีกฝ่ายจะวาง  ซะงั้น
“ตกลงจะไปไหม”พี่ทายถาม
“.......................”ผมเงียบ  มันยังเหมือนน้อยใจอยู่ลึกๆเลยอะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
“ไป....”ผมตอบเบาๆ

ติ๊ด 
แล้วปลายสายก็วางไปไม่ล่ำลา

“ก็แค่นั่น”เสียงพี่ทายเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแระ  ผมได้แต่มองหน้างอๆ  แล้วหันหลังให้ 
“เป็นอะไรเนี้ย.. ยังไม่รู้สาเหตุเลย.. งงวะ”พี่ทายบ่นๆ
“พี่ทายไม่เคยรู้ไรสักอย่างหรอก”ผมพูดให้พี่ทายได้ยินแบบงอนๆ
“ก็บอกมาสิครับแล้วพี่จะตรัสรู้ไหมอะ”พี่ทายพูดอีก
“ขี้เกียจจะพูด  ขี้เกียจจะถามแล้ว”ผมบอกพี่ทาย
“ก็นะ. แล้วแต่แล้วกัน.. ขอนอนหน่อยนะ..เดี๋ยวคืนนี้นอนดึกอีก....”พี่ทายบอกผม แล้วมีเสียงเหมือนพี่ทายทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตัวเล็ก
“นอนแล้วนะคราบ”พี่ทายทำเสียงเหมือนล้อเลียน
“ฝันร้าย  ฝันร้าย”ผมตะโกนบอกพี่ทาย
“หึหึ...”แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆออกมา
โอ้ยยยยยยย อึดอัดเว้ยยยย..  อยากถามแต่ไม่อยากถาม  อยากพูดแต่ไม่ได้พูด  อึดอัด อึดอัด อึดอัด...


................
................


นอนไปนอนมา  งอนไปงอนมา  หลับไปพร้อมๆกับพี่ทายซะงั้น
ตื่นมาอีกทีก็เห็นพี่ทายยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงแล้วละครับ
“อ่าว  ตื่นแล้วหรอ”พี่ทายเดินเข้ามาหลังจากดับบุหรี่เสร็จ
“เค้าห้ามสูบบุหรี่”ผมพูด
“อ่าวหรอ”พี่ทายพูดยิ้มๆแบบไม่แยแส
“กอดซะแน่นเชียวนะ”พี่ทายพูดพร้อมกับส่งสายตา
“ก็ตุ๊กตาน่ารักก็กอดดิทำไมอะ”ผมพูดไม่มองหน้าพี่ทาย
“แล้วคนให้ไม่น่ารักรึไง”พี่ทายพูดยิ้มๆ  ผมเบะปากใส่พี่ทายหน่อยๆแล้วดึงหูไอ้สติชเล่น
“หยิบกระดานให้ขนมหน่อยดิ”ผมสั่งพี่ทายแล้วชี้ไปที่วางกระดานวาดรูปที่ให้พี่เพลงเอามาให้
“แขนเจ็บนะ”พี่ทายพูดเตือนๆ
“ก็วาดด้านแขนไม่เจ็บซะหน่อย”ผมบอก
“ดื้อเหมือนกันเว่ย”พี่ทายบ่นแล้วเดินไปหยิบกระดานให้ผมแล้วเดินเอามาให้พร้อมกับดินสอ  ผมตั้งไอ้สติชไว้อีกมุม  แล้วลงมือวาดร่างๆ
“นี่จะไม่ถามไรหน่อยหรอ”พี่ทายถาม
“ถามไรอะ”
“ก็หน้าเหมือนมีอะไรอยากถาม”พี่ทายบอก
“เปล่าสักหน่อย”
“แน่ใจ”
“แน่ดิ”ผมบอก
“แล้วไมยังไม่กลับอีกอะ”ผมหันไปถามบ้าง
“ทำไม..ไล่หรอ”พี่ทายถาม
“ก็แค่ถาม”ผมทำสีหน้าใส่นิดหน่อย
“ก็ยังไม่กลับ  พอใจมีไรปะ”พี่ทายทำหน้าใส่บ้าง
“ชิ....”ผมได้แต่จิ้ปากเซ็งๆกับอาการพี่ทาย  ยังมีอารมณ์น้อยใจอยู่หน่อยๆเลยยังไม่อยากหวานแล้ว

ชิ ชิ ชิ





แกร๊ก

“ดีฮะ”ผมยิ้มอย่างดีใจเมื่ออาข้าวกับอาตาร์เดินเข้ามาพร้อมกัน
“คิดถึงจังเลยฮะ..”ผมยิ้ม  ตอนนี้พี่ทายกำลังไหว้อาข้าวกับอาตาร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เป็นไงเรา..ดีขึ้นรึยัง”อาข้าวเดินเข้ามาถาม  ผมยิ้มให้
“ดีแล้วฮะ”
“แล้วนี่ไอ้เพลงยังไม่กลับมาอีกหรอ”
“ยังฮะ.. ก็บอกว่าไม่เกินหกโมงเย็นนะ”ผมทำหน้าคิด  อาตาร์กับอาข้าวทำหน้ารับรู้
“วันนี้ไอ้ทศจะมาด้วยใช่ไหม”อาข้าวหันไปถามพี่ทายที่เดินไปช่วยอาตาร์ยกของ
“ครับ.. เดี๋ยวคงมาเมื่อกี้โทรมาบอกแล้วว่ากำลังออกจากบ้าน”พี่ทายหันมาบอก
“แล้วนี่ทายมานานแล้วหรอ”อาตาร์ถามพี่ทาย
“ก็สักพักแล้วครับ.. หลับไปหลายงีบทั้งคนเฝ้าทั้งคนป่วย”พี่ทายพูดยิ้มๆ  อาทั้งสองก็ได้แต่ยิ้มตาม
“วันนี้ทำไรมาอะฮะ”ผมรีบถามแค่ได้กลิ่นก็นะ.. น้ำลายสอแล้ว
“ก็ทำมาเยอะเลยแหละ  เดี๋ยวไอ้อาตัวดีของขนมก็กำลังจะมานะ.. เห็นบอกว่าสัมมนาเสร็จพอดีต้องรีบเตรียมอาหารไว้เดี๋ยวแม่งกลับมาบ่นอีก”อาข้าวพูดเซ็งๆ  ผมก็ได้แต่ยิ้มไปมารับฟังอาแกบ่น  แฮะๆ
“วันนี้มีข้าวผัดสัปปะรดกุ้ง  แกงเขียวหวานเนื้อ หมูทอด ไข่เจียวกุ้งสับ.. แล้วก็ยังมีผัดเปรี้ยวหวานทะเลของโปรดขนมด้วยนะ”อาตาร์บอก
“กินเลยๆ..”ผมรีบพูด
“หึหึ..”เสียงไอ้พี่ทายมันหัวเราะ 
“กินได้ไง .. อยากโดนไอ้แสบด่ายันโคตรปะละ..หึหึ”อาข้าวพูดขำๆ
“ขนมอยากกินแล้วอะ”ผมบอก
“เดี๋ยวถ้าขนมกินก่อนนะแล้วพอพวกอามากินกันครบอีกขนมก็อยากกินอีก”อาข้าวบอก  หน้างอแระตอนนี้อะ
“เดี๋ยวรอกินพร้อมกันนะครับ..เดี๋ยวอาโทรตามให้พวกมันกลับเร็วๆเลย”อาข้าวบอก  ผมก็แต่นั่งหน้างอแระ  พี่ทายมันก็หันมามองหน้าผมแล้วอมยิ้ม  ผมก็เลยแลบลิ้นเป็นลิงหลอกเจ้าให้ซะเลย  หมันไส้ๆ..

ไม่นานอาหารเย็นก็มาถึงเวลาเกือบทุ่ม

“อ่าว.. แดกได้”เสียงอาข้าวเปิดพิธี  ฮ่าๆๆ  แต่ผมดินั่งเป็นโดดเดี่ยวผู้น่ารักเลยอะ  กินคนเดียวบนเตียง
“ทำไมขนมกินคนเดียวอะ”ผมพูดแทรกความสุขในการกินอาหารของทุกคน  และทุกคนก็หันมามองหน้าผม
“เรื่องมากอีกแระมึง”อาแสบบ่น
“อาปานมากินกะขนมดิ”ผมเริ่มก่อกระบวนการชักชวน
“มึงนั่งนี่แหละ...ปล่อยให้มันนั่งบ่นไป”อาแสบบอกอาปานที่กำลังลุกจากเก้าอี้  สุดท้ายอาปานก็นั่งลงเช่นเดิม
“.........................” อาการเงียบคืออาการน้อยใจเล็กๆแระครับตอนนี้  และทุกคนก็เริ่มทานอาหารอีกครั้งโดยไม่มีใครสนใจผมเลยอะครับ  ไอ้พี่ทายมันก็กินไปอมยิ้มมองผมไปเหมือนเยอะเย้ยเลยอะ  ส่วนพี่เพลงกิน กิน กิน  ไม่สนใจเค้าเลยอะเหมือนอดอยากมาจากไหน  ก็รู้แล้วว่าซ้อมทั้งวันไม่ได้กินข้าว  แต่สนใจกันบ้างดิ
ผมก็เลยตักแต่ข้าวผัดกินอย่างเดียวครับ  กับไม่ยอมกินเลย  แล้วก็กินน้ำเสร็จก็ทิ้งตัวลงนอนเลยครับอย่าลืม  พร้อมกับกอดไอ้สติชน้อยด้วย
“ขนมอิ่มแล้วหรอครับ”อาปานเดินมาถาม
“ขนมไม่กิน..”ผมพูดบอก
“หึ.. งอนอะไรอาแสบอีกละ.. เค้าก็พูดไปงั้นแหละ”อาปานพูดยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนเดิม
“กะ..  ก็ขนมกินคนเดียวอะ..”ผมเริ่มน้ำตาคลอ  อาปานมาง้อทีไรเป็นงี้ทุกทีเลยอะ
“นั่งกันอยู่เต็มห้องกินคนเดียวตรงไหนครับ”อาปานถามยิ้มๆ
“ขนมกินอยู่คนเดียว.. อาก็เห็นอะ.. อาไม่รักขนมอะ  อาทิ้งขนม”ผมน้ำตาไหลซะงั้นอะ  แล้วกอดเอวอาปานเข้าหาตัวเอง  เง้ออออ  อารมณ์ไหนของมึงวะไอ้ขนม
“หึหึ.... ตกลงจะอ้อน หรือจะงอนเนี้ย”อาปานพูดขำๆแล้วลูบหัวผมเบาๆ
“เป็นบ้าไรขึ้นมาอีกละ”เสียงอาแสบดังอยู่ข้างตัวผมแล้วครับตอนนี้
“ขนมจะฟ้องพ่อ”ผมตะโกนใส่พุงอาปาน 
“เออฟ้องไปดิ.. กรูก็จะฟ้องเหมือนกันว่ามึงอะขี้งอแง  ดื้อ”อาแสบพูด
“ขนมไม่ได้ดื้อ”ผมหันไปพูดใส่อาแสบพร้อมคราบน้ำตาเหมือนคนบ้าแระตอนนี้
“ดื้อ”
“ไม่ได้ดื้อ”
“ดื้อ”
“ไม่ดื้อ ไม่ดื้อ ไม่ดื้อ..อึก...”ผมน้ำตาเริ่มไหลมากขึ้น  แต่เสียงมันไม่ออกอะ  อาแสบชอบแกล้งอะ  แค่คิดว่าอาๆไม่รักทีไรมันน้อยใจทุกทีอะ  แล้วผมเป็นคนขี้น้อยใจง่ายด้วยอะ
“...................”อาแสบเริ่มเงียบแล้วครับเมื่อรู้ว่าคราวนี้ผมงอนจริง  ในห้องเริ่มเงียบกริบ
“เออๆ..ไม่ดื้อ”อาแสบพูดส่งๆ
“อึก....”ผมยังสะอึกสะอื้นอยู่ครับ
“จะแดกไม่แดกนะข้าว  เย็นหมดแล้ว”อาแสบบอกผม  ผมมองหน้าอาแสบด้วยหางตาแบบงอนๆเคืองๆอยู่ครับ  แต่เห็นอาปานยืนยิ้มซะงั้นอะ  อาแสบก็หน้าเครียดไม่แพ้กัน
“ไม่กิน”ผมพูด
“แดกๆไปคนทำเค้าทำมาให้..”อาแสบเลื่อนโต๊ะอาหารกลับเข้าที่เตียงผม
ผมก็ได้แต่นั่งนิ่งๆ
“กิน..”อาแสบเริ่มเปลี่ยนศัพท์การใช้นิดหน่อย
“กินนน..”อาแสบพูดเสียงแข็งๆอีกรอบ
ผมก็ยังไม่ขยับตัวครับ
“อึก....”ยังสะอึกอยู่อีกอะ
“นี่มึงบ้าป่ะเนี้ย..ร้องอยู่ได้”อาแสบดึงเอากระดาษทิชชู่มาวางไว้บนตัวผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่
“กินเร็วๆ.”อาแสบสั่งอีกรอบ  แต่ผมยังนิ่ง
“เออๆ..นี่ตกลงมึงหลานกรูหรือเมียกรูวะ..แม่ง.. เบื่อเด็กเว้ย”อาแสบบ่นแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร  แล้วหยิบจานข้าวตัวเองโกยข้าวใส่ถ้วยแล้วเดินมาทางผม แล้วนั่งลงข้างๆเตียงกับผมครับ
“อ่าว..  แดกดิ”อาแสบสั่งอีกรอบ
“แฮะๆ...”ผมหัวเราะออกมาเบาๆแล้วเช็ดคราบน้ำตา  แล้วหันไปหอมแก้มอาปานที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ  แล้วหันมาเห็นอาแสบส่ายหัวพอดีครับ
“อาส่ายหัวไมอะ”ผมถาม
“กรูเบื่ออออออออออออออออออออ”อาแสบลากเสียงยาว
“เบื่อแล้วเป็นห่วงไมหว่า”เสียงอาปานเล็ดลอดออกมานิดหน่อย  อาแสบหันไปค้อน แล้วหันมากินต่อ  ผมก็ได้แต่นั่งกินไปยิ้มไป 
งานนี้ชนะใสๆ  .. 
“เชื้อมึงเต็มๆ”อาแสบพูดใส่อาปานที่ยืนยิ้มอย่างภูมิใจ  กร๊ากกก  ก็นะ.. เชื้อใครไม่รู้แต่ตอนนี้ชนะแล้วอะ ฮ่าๆๆ




...................>>>><<<<....................

[DexTunG]

มา  ก่อนอ่านนะคับ


มาทันเวลาพอดี  เบบี้ใจดีจัง


แล้วเดี๋ยวมาเม้นอีกคับ   

[C2U]

อาแสบ กะ อาปาน  น่ารักจิง 

เจอขนมโหมดงอแงขี้น้อยใจขึ้นมา  ยังไงก็ต้องยอม  อิ อิ    ก็อาปานเค้าให้ท้ายนี่   

[nbee]

  ขนม นายแน่มาก

ทำเอาอาแสบป่วนเลย กร๊ากกกกกกกก

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

พี่แสบน่ารักโคดดดดดดดดด

[DexTunG]

 


สนุกดีนะตอนนี้อะ  น้องขนม งอน พี่ทาย


แล้วอาแสบโดนแกล้งด้วยการงอนของ น้องขนม


 

[faire]

เหมือนปานจริงๆขนมเอ้ย
พี่แสบก็นะ แกล้งหลาน เจอร้องไห้ใส่ เป็นไงล่า  

[MIXER]

น่ารักกกกกกกกจังขนม !
555555555
เหมือนปานมากๆ

แล้วเมื่อไรขนมจะถามสักที TT

[● MaYa~Boy ●]

พี่ทายเริ่มชอบขนมยังเนี่ย

[DEMON3132]

+ 1 ให้คุณเบบี้แทนคำขอบคุณ
ทำไมน้องขนมถึงน่ารักน่ากอดขนาดนี้เนี่ย เรื่องที่แล้วก็หลงน้องเพลง
พอมาเรื่องนี้ทำเราหลงน้องขนมอีกแล้ว อ้อนซะอยากเอามาเลี้ยงเอง
อาแสบไม่รัก เดี๋ยวอารักเองก็ได้ จะรอตอนต่อไปนะคุณเบบี้
อย่าให้รอนาน คิดถึง..........

[menano]

555555555555555

และแล้วคุณอาแสบก็ต้องยอมแพ้ให้กับคุณหลานผู้น่ารักน่ะเนอะ

คุณอาแสบแพ้น้ำตานี่เองเนอะ

วะฮะฮ่า

[ДηοηγМ]

น่าร๊ากกกกกกกกก

ตอยนี้หลานขนมกะอาปานถอดพิมพ์กันมาเลยทีเดียว
พี่ทายเห็นแล้วจะเปลี่ยนใจไม่เอามั้ยเนี่ย

น่ารักมากเลย
 


 :กอด1:เบบี้ คนดี

[akaipee]

 

ขนมน่ารัก

 :กอด1:ตาร์ข้าว แสบปานก้อน่ารัก

[imac]

น่าร๊ากกกกกกกกก.......อาแสบน่ารักจิง ๆ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

สรุปคือเชื้้ออาปานเต็มๆใช่มั๊ยยย

งอนแบบนี้เนี่ยยยยย

ก็งงอยู่้นะมันอ้อนหรืองอลกันแน่

แต่น่ารักอะขนม รักหมดใจละ 

[artkung]

กร้ากกกกกก

ขนมถอดแบบจากอาปานของแท้เลยยยยย  

มิน่า อาแสบอยู่บ้านถึงหงอเชียยยย

มีเมียอยู่ 1 แถมมีหลานเหมือนเมียอีก 1      



แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบบบ  

[wan]

มีแต่คนตามใจจนเคยตัว แต่ก็น่ารักนะ ขนมเนี่ย

สงสารแต่พี่ทาย ตอนเป็นแฟนกันคงปวดหัวหน้าดู

+1 ให้เบบี้นะครับ ตอนนี้ขนมงอแงได้น่ารักมาก

[เบบี้]

ตอนนี้เบบี้ใกล้บ้าแล้ว  
เบบี้กำลังจะบ้าไปแล้วววววววววว...
ใครดูไฟโชนแสงบ้างอะ  ทำไมพระเอกมันหล่ออย่างนี้. . น่ารักโคตรๆทั้งพี่ชาย ทั้งพี่เกรทเลยอะ. .
พี่เกรทน่ารักโคตร   ตอนนี้เบบี้บ้ามากๆจนพิมพ์นิยายไม่ออกแล้ววววววว  ฮ่าๆๆๆ ..เป็นเอามากกรู
พี่เกรทให้ลุคตาร์มากๆเลยอะ  เหมาะมากอะไม่ไหวแล้ววววววว ยิ้มก็น่ารักคอตตตๆ เลยอ่า..
คนรายไม่รู้
ไม่ไหวแระ  :serius2:มาระบายความรู้สึก
ไปกลิ้งตัวด้วยความน่ารักของพี่เกรทสุดหล่อต่อ
..
ป.ล. เจสัน ยัง หล่อเถื่อนได้อีกป่ะ  :m25:ออกแนวเซ็กซี่มากมาย  เฮ้อออ เหนื่อยใจกับความหล่อ

[pongsj]

อยู่กันเยอะๆนี้มันมีความสุขจังเลย อิอิ

[artkung]

ตอนนี้เบบี้ใกล้บ้าแล้ว   
เบบี้กำลังจะบ้าไปแล้วววววววววว...
ใครดูไฟโชนแสงบ้างอะ   ทำไมพระเอกมันหล่ออย่างนี้. . น่ารักโคตรๆทั้งพี่ชาย ทั้งพี่เกรทเลยอะ. .
พี่เกรทน่ารักโคตร  ตอนนี้เบบี้บ้ามากๆจนพิมพ์นิยายไม่ออกแล้ววววววว  ฮ่าๆๆๆ ..เป็นเอามากกรู
พี่เกรทให้ลุคตาร์มากๆเลยอะ   เหมาะมากอะไม่ไหวแล้ววววววว ยิ้มก็น่ารักคอตตตๆ เลยอ่า..
คนรายไม่รู้
ไม่ไหวแระ  :serius2:มาระบายความรู้สึก
ไปกลิ้งตัวด้วยความน่ารักของพี่เกรทสุดหล่อต่อ
..
ป.ล. เจสัน ยัง หล่อเถื่อนได้อีกป่ะ  :m25:ออกแนวเซ็กซี่มากมาย  เฮ้อออ เหนื่อยใจกับความหล่อ

เห็นพี่เบบี้เป็นงี้แล้ว

นึกถึงอาการ น้องสาว เมื่อตะกี้นี้เลย

อาการเดียวกันเลยทีเดียว

เฮ้ออ   เป็นไปได้นะ สาวๆ สมัยนี้  

[tassan_k]

ขนมน่ารักไม่ไหวแล้ววววววววววว

ชอบจังเลย

อาแสบดูไม่ง้อแต่ก้อได้ฟิวส์น่ารักเนอะ

 

[@BUA@]

ถ้าเป็นพี่ทาย จะตามใจขนมเหมือนพวกอาๆ มั้ยเนี่ย