ตอนที่29.
“โหอา..มีร้องเกะกันด้วย”เมื่อผมเดินเข้ามาอาข้าวกับอาตาร์กำลังร้องเพลงคาราโอเกะอยู่ที่ห้องนั่งเล่นซะงั้น
“ก็คนแก่ ไม่มีไรทำก็งี้แหละ..”อาข้าวพูด
“โห พ่อ..พูดซะเหมือนเพลงไม่ดูแลพ่องั้นแหละ”พี่เพลงพูดแล้วเดินไปวางของที่ห้องครัวเล็ก
“ซื้อไรมาบ้างละเนี้ย”
“ก็ของที่พ่อบอกนั้นแหละ..แล้วนี่อาตาร์เป็นไรอะ”พี่เพลงถามอาข้าวที่เดินมาดูของ
“มันเครียดเรื่องงานนิดหน่อย..สงสัยสติสะตังไม่เหลือละ..อยู่ดีๆก็ชวนพ่อร้องเกะ”อาข้าวพูดไปส่ายหัวไป
“งั้นเดี๋ยวเพลงทำเอง พ่อไปพักผ่อนเถอะครับ”พี่เพลงบอก
“จริงอะ”อาข้าวพูดเหมือนลองเชิงซะงั้น
“คราบ”พี่เพลงตอบยิ้มๆ อาข้าวก็หันมายักคิ้วให้ผมแล้วก็เดินเข้าห้องนั่งเล่นไปเลยอะครับ
“ขนมช่วยนะฮะ”ผมเดินไปช่วยพี่เพลง
“เรียนเป็นไงบ้างครับ”พี่เพลงถาม
“ก็ดีฮะ..เดี๋ยวจะมีไปโชว์งานดนตรีนิดหน่อย”ผมบอก
“ให้พี่ช่วยอะไรไหมครับ”พี่เพลงถามไปล้างปลาหมึกไป ผมก็เดินไปเอาผ้ากันเปื้อนมาใส่
“เดี๋ยวขนมซ้อมเสร็จแล้วจะให้พี่เพลงกับอาตาร์ฟังนะฮะ”ผมบอก
“ครับ”
............
“นี่พล่ากุ้งขนมทำเองนะฮะ..อันนี้ของอาข้าว แล้วก็ของอาตาร์ ส่วนอันนี้ของพี่เพลง”ผมตักพล่ากุ้งให้ทุกคน แฮะๆ ชอบตักให้อะ
“แล้วนี่ก็ไข่เจียวกุ้งสับฝีมือพี่เพลง.. นี่ฮะ..”แล้วก็ตัวไข่เจียวให้ทุกคน
“แล้วนี่ก็....”ผมกำลังจะตักปลาทอด
“พอดีกว่ามั้งครับขนม..อากินไม่ทันแล้ว”อาตาร์บอก
“แฮะๆ....”ผมหัวเราะ
“ขนมลืมตัวอะฮะ”ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ
“แล้วนี่พ่อจะไปญี่ปุ่นเมื่อไหร่”พี่เพลงพูดขึ้น
“อาทิตย์หน้า”
“งั้นเพลงก็อยู่บ้านคนเดียวอะดิ”พี่เพลงหน้างอนิดหน่อย
“อ่าว อาข้าวจะไปญี่ปุ่นทำไมหรอฮะ”ผมถาม ประมาณว่าอยากรู้อะ
“ก็ไอ้เป้กับไอ้เข็มมันไปเที่ยว แล้วพอดีอาขอลาพักร้อนนะ.. ขอพักผ่อนบ้างอะไรบ้าง”อาข้าวบอกยิ้มๆ
“อาตาร์ไปด้วยหรอฮะ”ผมหันไปถามอาตาร์
“แน่นอน..มีข้าวไม่มีตาร์ โลกนี้ก็หยุดหมุนพอดี”อาตาร์พูดยิ้มๆ
“เสี่ยวแดกวะมึง”อาข้าวว่า อาตาร์นั่งหัวเราะเบาๆ
“พ่อจะไปกี่วัน”
“สองอาทิตย์”
“โห.. เที่ยวไรนักหนาอะ..เดี๋ยวเป็นอะไรขึ้นมาใครจะดูแล ห้าวันก็พอแล้วพ่อ”พี่เพลงพูดยาว คิ้วนี่ติดกันแล้วอะครับ
“นี่กรูไปญี่ปุ่นนะไม่ได้ไปภูเกต.. แกก็รู้ว่าพ่อไม่ชอบนั่งเครื่องนานๆ ขอพักหน่อยดิวะ”อาข้าวบ่น
“แต่ว่าอากาศมันเย็นนะ..อีกอย่างพ่อก็กินยากด้วย”พี่เพลงอ้างอย่างกับไม่อยากให้พ่อข้าวไปอย่างนั้นแหละครับ
“มึงเป็นไรของมึงวะ กรูก็ไปต่างประเทศออกบ่อยไม่เห็นจะเป็นไร..แล้วนี่เป็นอะไรขึ้นมาอีกละ”อาข้าวพูดถาม
“กะ ก็...เพลงเป็นห่วงนี่”พี่เพลงพูดหน้าเครียด
“ไอ้ตาร์ก็ไป”
“...................”เมื่อความเงียบเข้าครอบงำเมื่ออาข้าวส่ายหัวหน่อยๆแล้ว
“ขนมรู้ๆ...”ผมชูช้อนขึ้นแล้วยิ้ม
“พี่เพลงเหงา..แน่นอน ฟันธง”ผมบอกแล้วทำท่าทางประกอบ
“อะไรๆขนม..พี่โตแล้วนะ..มาเหงาไร”พี่เพลงรีบแก้ตัวทันที
“จริงๆ..พี่เพลงเหงาแน่นอน..อย่ามา”ผมพูด
“มั่ว”พี่เพลงเถียง
“เปล่ามั่ว”ผมเถียงกลับ อาตาร์กับอาข้าวมองหน้าผมงงๆ
“ชัวร์ฮะ”ผมบอก
“หึ.....”อาตาร์หัวเราะออกมาหน่อยๆ
“ข้าวก็คิดถึงเพลงเหมือนกันนั้นแหละ..อาไปกันแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ..ฝากดูบ้านด้วยแล้วกันนะ”อาตาร์พูดบอกยิ้มอย่างอ่อนโยน ผู้ชายคนนี้ดูอ่อนโยนมากๆอะครับ
“ก็ได้ครับ..แต่เพลง ไม่ได้เหงานะ”พี่เพลงแก้ตัวไม่เลิก
“เออๆ ใครว่าไรมึงละ”อาข้าวพูด แล้วบทสนทนาบนโต๊ะอาหารก็ดำเนินต่อไปโดยที่ผมเปิดประเด็นและอาตาร์ตามครับ
..........
..........
พี่ทาย Say: สั่นทำไม
**@** Say:ก็ทักอะ
พี่ทาย Say: หึ
**@** Say: ทำไรอยู่หรอฮะ
พี่ทาย Say: ทำงาน
**@** Say: งานไรอะฮะ.. ช่วยปะ
พี่ทาย Say: ช่วยอย่ากวนได้ปะครับ
**@** Say: ง่ะ -,-
**@** Say: งั้นไม่กวนก็ได้
พี่ทาย Say: นะ
พี่ทาย Say: เงียบทำไม
**@** Say: เปล่านี่ฮะ ก็ไม่มีไรคุย
พี่ทาย Say: อะไร นี่อย่าบอกนะว่างอน
**@** Say: ขนมไม่มีสิทธิ์งอนหรอก
พี่ทาย Say: หึ....
พี่ทาย Say: ขี้งอนวะ
พี่ทาย Say: พรุ่งนี้จะมาหาที่ยิมรึเปล่า
.............เงียบ...............
พี่ทาย Say: อะไร ตกลงงอนจริงๆใช่ปะเนี้ย
**@** Say: เปล่าสักหน่อย
พี่ทาย Say: หรอครับ แล้วตกลงจะมารึเปล่า
**@** Say: ไปก็ได้ ถือว่าชวนหรอกนะเนี้ย
พี่ทาย Say: อะไร ชวนเมื่อไหร่ แค่ถามเฉยๆ
**@** Say: เออออออ..
พี่ทาย Say: งั้นจะรอนะ พี่ต้องออกไปข้างนอกแล้ว อย่านอนดึกละ
**@** Say: ฮะ .. ดูแลตัวเองด้วยนะฮะ ขนมเป็นห่วง.. แล้วคืนนี้ นอนหลับฝันดีนะฮะ
พี่ทาย Say: เหมือนกันครับ.. ฝันดีนะครับ
“หึหึ...”เขินอะ
“เป็นอะไรครับ”เสียงพี่เพลงถาม
“ก็.. เปล่าฮะ”ผมบอกปัด
“จะนอนรึยังครับ..เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวกันพอดี”พี่เพลงพูดนิ่งๆ
“ฮะ...”ผมหันไปบอกแล้วกดปิดทุกอย่าง
“ฝันดีนะครับ”พี่เพลงบอก
“ฝันดีเหมือนกันฮะ”ผมหันไปบอกแล้วหลับตาลงพี่เพลงเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ จนผมหลับไปในที่สุด
............
............
“พี่มอสอยู่นิ่งๆสิฮะ”ผมบอกว่าตรงข้ามที่นั่งเป็นแบบให้ผมวาด ตอนแรกก็ไม่คิดจะเอาจริงหรอกนะครับ แต่พี่เค้ามานั่งตื้อผมอะ
“ก็มันเมื่อยนี่..จะเสร็จรึยังครับเนี้ย”พี่มอสนั่งหยุกไปหยิกมาอยู่นั้น
“วาดรูปนะฮะ ไม่ใช่ถ่ายรูป”ผมบอก คิ้วเริ่มขมวดติดกัน
“นะ อย่าโมโหดิ..ก็เมื่อยอะ พักก่อนไม่ได้หรอครับ”พี่มอสถามยิ้ม
“นี่เพิ่งสี่สิบนาทีเองนะฮะ”ผมบอก
“โหหห..ตั้งสี่สิบดีกว่านะ..พี่ไม่ใช่ต้นแบบมืออาชีพนี่”พี่มอสเถียง
“งั้นก็ไม่ต้องเอามันแระ. ขี้เกียจ”ผมบอกแล้ววางกระดานกับดินสอ
“อะๆ..ไม่งอนนะครับ.. ไม่เอา ไม่ชอบขนมแบบนี้อะ”พี่มอสรีบเดินมาหา
“ก็พี่มอสแค่นั่งยังอยู่เฉยๆไม่ได้ ไม่เอาไหนเลยอะ”ผมว่า
“ซะงั้นอะ มาว่าพี่ไมอะครับ คนนะครับไม่ใช่หุ่นไล่กาจะได้อยู่เฉยๆตลอดเวลาได้อะ”พี่มอสเถียง
“.............................”ผมเงียบ
“โอเคๆครับ.ขอพักก่อนเดี๋ยววาดต่อพี่จะอยู่เฉยๆละ”พี่มอสพูดบอก
“ไม่งอนน้า”พี่มอสทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ พร้อมทำมือไปมา
“เล่นไรอะ อายฟ้าอายดินบ้างเหอะพี่”เสียงพี่ทายดังมาจากด้านหลังพี่มอส ผมเงยหน้าไปมองแล้วยิ้มให้
“เรื่องของกรู”พี่มอสหันไปตอบ
“พี่ทายซ้อมเสร็จแล้วหรอฮะ”ผมถาม
“เสร็จแล้วครับ พอดีรุ่นพี่มันอู้ รุ่นน้องก็เลยไม่รู้จะซ้อมทำไรนักหนา”พี่ทายบอกกัดๆ
“กรูไม่ได้อู้เว่ย แต่เค้าเรียกว่าเก่งระดับเทพแล้วไม่ต้องซ้อมก็ได้”พี่มอสบอก
“นะ.. คนจังไรชอบแก้ตัว”พี่ทายพูดยิ้มๆแล้วนั่งลงบนเก้าอี้
“อ่าว ไอ้เชี้ย”พี่มอสด่าขำๆ
“เสร็จยัง.. จะไปกินไรเย็นนี้”พี่ทายถาม
“กินไรก็ได้ฮะแล้วแต่พี่ทาย”ผมบอก
“เห็นกรูมีตัวตนอยู่ตรงนี้ปะ”พี่มอสพูดขึ้น
“ทาย..”เสียงแหลมของผู้หญิงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้น ผมและทุกคนหันไปมอง
“อ่าว พลอย”พี่ทายหันหน้าไปทัก ก่อนที่จะยิ้มให้
“มาได้ไงครับ..”พี่ทายถาม
“ก็มาหาทายไงค่ะ”พี่พลอยเดินมาจับแขนพี่ทายที่ตอนนี้ยืนขึ้นเรียบร้อยแล้ว พี่ทายหันหน้ามองผมนิดๆ
“เออ.....”พี่ทายทำท่าอ้ำอึ้งไม่ได้พูดอะไร
“นี่ทายจะไปไหนหรอค่ะ..พลอยจะชวนออกไปดินเนอร์สักหน่อย”พี่พลอยพูดแล้วยิ้มอย่างสวยซะมากมาย เหอะๆ
“อ่อ.. ทายกำลังจะพาขนมไปกินข้าวเย็นนะ”พี่ทายบอก
“หรอค่ะน้องขนม”พี่พลอยหันมาถามผม ผมพยักหน้าให้
“พลอยไปด้วยได้ไหมค่ะ”พี่พลอยถาม
“ก็.. แล้วแต่พลอยสิครับ”พี่ทายพูดบอก
“ขนมไม่ไปแล้วก็ได้ฮะ.. เดี๋ยวขนมกลับก่อนดีกว่า”ผมคิดหาทางออกที่จะไม่ไป
“อ่าว..ทำไมละค่ะ”พี่พลอยพูดทำหน้าทำตาเหมือนสนใจผม พี่ทายก็หันมามอง พี่มอสก็ด้วย
“อ่อ....น้องขนมจะไปกับผมนะครับพลอย”พี่มอสพูดขึ้น ผมหันหน้าไปมองพี่มอส
“หรอค่ะ”พี่พลอยถาม
“อ่อ.. ฮะ..ขนมไปกับพี่มอสดีกว่า”ผมบอกแล้วยิ้มให้น้อยๆ แล้วเก็บของ
“มาครับเดี๋ยวพี่ช่วยถือ”พี่มอสบอกแล้วถือกระเป๋าผมไปสะพาย
“ขอบคุณฮะ”ผมบอกแล้วถือกระดานเข้าแนบตัว
“ขอตัวนะฮะ”ผมหันหน้าไปบอกพี่ทาย
“เชิญจ๊ะ”พี่พลอยพูดแทน แล้วยิ้มเยาะให้ ผมเดินออกมาจากตรงนั้นพร้อมกับพี่มอส ใจก็แค้นนะครับ แต่ว่าทำอะไรไม่ได้อะ เหอะๆ
“ขนมอยากไปร้านไหนบอกพี่นะครับ”พี่มอสบอก
“จะดีหรอฮะ”ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“ดีสิครับ..พี่ตามใจคนน่ารักทุกอย่างแหละ”พี่มอสพูด
“ทุกคนด้วยใช่ปะฮะ”ผมย้อน
“อะนะ..รู้ทันแบบนี้ ชอบนะ”พี่มอสหันมายิ้มให้
“หึ...”ผมหัวเราะออกไปเบาๆ
แล้วพี่มอสก็เปิดประตูรถให้ผมขึ้นไปนั่ง ก่อนที่จะไปด้านของตัวเองแล้วขับรถออกไป
......................>>>><<<<........................
หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164 (อ่าน 1275926 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก