หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[mecon]

นุ้งขนมอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือนะลูก
เฟดออกมาแบบนี้อ่ะดีแล้ว อิพี่ทายมันจะยิ่งกระอักกระอ่วน
แสดงค.แคร์เรามากขึ้น อิอิ ส่วนชานนีพลอยก็นะ ทำดีไปเถอะจ๊ะพวกวัวสันหลังหวะก็งี้

+1 จัดให้คะ

[namtaan]

มาตามติดแบบนี้เดี๋ยวทายก็รำคาญนังพลอยแน่ๆ
ขนมยังทำอะไรเค้าไม่ได้ก็ทำแบบนี้หละดีแล้ว มีคุณค่ากว่าตั้งเยอะ
แล้วรุ่นพ่อรุ่นอาไปเที่ยวสวีทกัน ปล่อยรุ่นลูกอย่างเพลงเหงานะเนี่ย
บวก 1 แต้มให้เบบี้คนสวย ขอบคุณนะจ๊ะ

[OHmeza019]

พี่ทายจะหวงขนมไหม๊น๊า

[ลูกหมีน้ำแดง]

อยากตบนังพลอย

ขนมสู้ๆ พวกพ่อไม่อยู่ 2 อาทิตย์ มีเฮ แน่

ขอบคุณเบบี้ที่มาอัพ เป็นกำลังใจให้อยู่เสมอค่ะ

[~l3aml3ery~]

ขนมไปกะพี่มอสแล้ว
ชิส์
 

สำหรับนังพลอย

[boboaje]

...ถูกใจไอ้พี่มอสค่ะ .... รู้ทัน ชอบนะแบบนี้ไรเงี้ย .. . อิพี่พลอยจะมาทำไรมิทราบ .... มันน่าซักหน่อย .. รอตอนต่อไปค่ะ พี่ทายจะทำอย่างไร

[jele]

 

ขนม


สู้มัน

[J๐ly]

นังพลอยนี่มันร้ายจิง ๆ

[topsupparit]

 

ฉลองครบ 100 หน้า

 100 Pages Celebration !

[love_y]

ขอกรี๊ดดดก่อนเลย
พี่ต้าร์พี่ข้าวน่ารักที่สู๊ดดดดด
เพลงก็น่ารักนะขี้เหงาด้วย
พาทนี้ทายทำตัวน่าติดลบสัก10 มากๆอ่ะ
โมโหเว้ย ทำงี้ได้งัยฟระ น่าจะบอกปัดนังชนีไปซ่ะ
ส่วนพลอยโดน :beat:ไปซ่ะเถอะ ออกบ่อยเกินไปแล้ว
แถมร้ายได้เรื่อยอีกนะเออ น่า :beat:จริงๆ
เบบี้มาสั้นๆนะเนี่ยหรือว่าพี่ไม่รู้จักพอเองหว่า

[DEMON3132]

+1 ให้คุณเบบี้ แล้วเข้ามาร่วม หน้าที่ 100 ด้วยคนค่ะ
ยังเอาใจช่วยน้องขนมอยู่เหมือนเดิม แม้จะอยาก  พลอยด้วยคน
แต่ก็อยากรู้ว่าพี่ทายจะมีน้ำยาพอที่ทำอะไรพลอยได้เปล่า แค่นั้นแหละที่
คนอ่านอยากรู้ คิดถึงข้าว+ตาร์ แสบ+ปาน เป้+เข็ม เหมือนเดิมค่ะ
 

[wizard_tao]

โย่วววววว

เกินร้อยหน้าแร้วววววว

สนุกไม่แพ้ภาคแรกเรย

ดันๆๆๆๆๆๆๆ

[A-J.seiya*]

==;
พลอย 

ชิส์~

ใครก็ได้ เอาอินี่ ไปเก็บที 
 

[morrian]

เบบี้ มาแล้วว

ความรักระหว่างขนมกะพี่ทายกำลังจะไปได้สวยอยู่แล้วเชียว

พลอยมาอีกแล้วอ่า 

ขนมต้องสู้ต่อไป อย่ายอมแพ้นะ 

ให้กำลังใจคนแต่งด้วยนะค้าบบบ

[anna1234]

  ไม่ได้ดังใจเลยโว๊ย รอนานมากได้แค่เนี้ย มาต่อด่วนมากเบบี๋

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่าว
มาไม่ทันหน้า 100 หว่ะ
เจ้าของกระทู้เองก้อมาไม่ทัน
 

[เบบี้]

^
^
^ จะมาจิ้มพี่ไต๋สักหน่อย
พี่ฟิชโช่ตัดหน้าไปแล้วอะ
แงๆ
กัดหูขาดเลย
พี่ไต๋โลภมากวะ
ส่วนพี่ฟิชโช่ แม่ง มาหัวเราะเยาะเรา
ยิ่งปวดหัวๆอยู่ด้วย
ไม่ไปเขียนต่อมันละ   แบรรรรรรรร

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อืมมมมมมม
มาช้าจริงๆ หว่ะ
อยากได้วันละตอนอ่ะครับ
มาให้พี่ได้มั้ยเนี่ย
เหอๆ
 

[sodamini]

^
ตามอ่านอย่างขมักเขม่นมาหลายวัน..ในที่สุดก็ทันซะที 

ยิ่งอ่านขนมก็ยิ่งน่ารักอ่ะ 

แต่อยากจะวิ่งเข้าไปตบนังพลอยจริงๆเล๊ย

คิดถึงน้องสาวคนแต่งด้วยน๊า

[เบบี้]

 
ใจเย็นๆพี่สาวโซดา

[annestrong]

^
^
ขอบคุณเบบี้ที่มาต่อนะครับ น่ารักมากมาย
แล้วนี่ทายจะสลัดพลอยยังไงเนี่ย รอดูๆ

[mikaza]

พี่เบบี้

เมย์อยากได้


ยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


จะตายแล้วอยากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


กำลังมันส์เลย ฮือ

[archi_10_001]

ว้าวๆๆๆๆ เฝ้ารอๆ

สนุกมากๆๆๆๆๆ ลุ้นว่าทายจะทำอย่างไรกันหนอ...อุๆๆๆๆๆ

ขอบคุณเจ้าค่ะ

[kimagain]

ทำไมพี่ทักไม่ฟ้องพี่ทายฟระ ว่านังพลอยมัน..........น่าตบซะ

[mayoomay]

กรีดร้อง ในที่สุดก็มาต่อแล้ว  :กอด1:เบบี้1ที

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เมื่อไหร่วันนี้จามาซักกะที

[เบบี้]

รอ ชั้น รอ เธอ อยู่ แต่ ไม่ รู้ เธอ อยู่ หน ใด

[artkung]

รอ ชั้น รอ เธอ อยู่ แต่ ไม่ รู้ เธอ อยู่ หน ใด

รอพี่เบบี้อยู่นะครับ

[wan]

พอเริ่มหน้าที่ 101 เบบี้กลายพันธุ์แล้วหรือ ดุชะมัด

เป็นกำลังใจให้นะครับ รอตอนที่ 30 และตอนต่อไปอยู่

+1 เป็นของกำนัลเล็ก ๆ น้อย ๆ

[เบบี้]

ตอนที่30.


“เดี๋ยวฮะพี่มอส จอดก่อน”ผมบอกรีบบอกพี่มอสก่อนที่จะขับเลยยิมของพี่เพลง
“เดี๋ยวขนมมานะฮะ”ผมหันไปบอกพี่มอส  แล้ววิ่งลงจากรถไปหาพี่เพลงที่กำลังจัดของอยู่ท้ายรถตัวเอง
“พี่เพลงงงงง” ผมวิ่งไปเรียกไป  พี่เพลงหันหน้ามา  ทำหน้างงๆนิดหน่อย
“เออ...คือ..”แบบว่าทำตัวไม่ถูก พี่เพลงหน้าดุเกินไปแระครับ
“มากับใคร”พี่เพลงถาม
“มากับผมครับเฮีย”เสียงพี่มอสนี่ร่าเริงได้อีกครับ
“เออ..บังเอิญเจอกันนะฮะ”ผมรีบบอก
“.........................”แต่สายตาพี่เพลงยังจับผิดไม่เลิก
“แล้วนี่เลิกเรียนก่อนเวลาทำไมไม่บอกพี่ครับ.. พี่จะได้ไปรับมาก่อน”พี่เพลงถามนิ่งๆ
“โห.. ก็เลิกตั้งนานแล้วอะ แล้วขนมเห็นในตารางพี่เพลงมีเรียนไม่ใช่หรอฮะ..เลยไม่อยากกวน”ผมบอก
“วันหลังต้องบอกรู้ไหมครับ”พี่เพลงพูด
“ฮะ..”ผมตอบยิ้มๆ
“แล้วนี่จะไปไหน”พี่เพลงเหมือนไม่ได้ถามผมอะครับ  เหมือนหันไปถามพี่มอสซะมากกว่า
“ไปกินข้าวกันสวีทตามประสาคู่รัก”พี่มอสพูด  ตลกปะฮะ  ตรูจะตายเอา
“แฮะๆ.. ล้อเล่นอะเฮีย”พี่มอสพูดแล้วยกมือไหว้
“ขึ้นรถครับ”พี่เพลงสั่ง
“แต่ว่า.. ขนมนัดกับพี่มอสแล้วอะ”ผมบอก
“ขึ้นรถครับ”พี่เพลงย้ำ
“ตะ.. แต่ว่า”ผมหันไปมองหน้าพี่มอส
“วันเดียวนะเฮีย...”พี่มอสพูดบอก
“....................”ผมเงียบยืนมองหน้าพี่เพลง
“..เพลง..”ผมหันไปตามเสียงที่คุ้นเคย
“ดีฮะพี่จี้”ผมยกมือไหว้
“ดีจ๊ะ”พี่จี้รับไหว้ผมแล้วเดินมาจับมือผมไว้
“เป็นอะไรนะเพลง”พี่จี้ถาม
“เปล่า”พี่เพลงตอบส่งๆ
“แล้ว..ขนมมาได้ไงจ๊ะ”พี่จี้ถาม
“พอดีขนมมากับพี่มอสนะฮะ”ผมตอบ
“ตกลงไงเนี้ยเฮีย..”พี่มอสพูดขึ้น
“เดี๋ยวพี่จี้จะไปไหนกันหรอฮะ”ผมถาม
“ไปกินข้าวนะจ๊ะ..ไปด้วยกันไหม.”พี่จี้ถาม
“ได้หรอฮะ”ผมถามความสมัครใจแล้วหันไปมองหน้าพี่เพลงที่หน้าโหดอยู่ ณ ตอนนี้
“ได้สิ..ใช่ไหมเพลง”พี่จี้ถาม
“..อืม..”พี่เพลงพยักหน้ารับ
“งั้นขนมไปกับพี่มอสนะฮะ..พอดีของอยู่รถพี่มอสด้วย”ผมบอก
“จ๊ะ..”พี่จี้รับปาก
“ขนมไปนั่งรถพี่มอสนะฮะ..แล้วเดี๋ยวให้พี่มอสขับตามนะ”ผมเดินไปบอกพี่เพลงแล้วยิ้มให้
“อืม”พี่เพลงตอบสั้นๆเหมือนยังไม่พอใจอยู่อะฮะ
“........”ผมยิ้มให้แล้วเอื้อมมือไปจับมือพี่เพลงเบาๆ  แล้วเดินนำพี่มอสออกมา
พี่มอสขับรถตามพี่เพลงไปติดๆ  แล้วก็ไปแวะที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง  ที่ผมกับพี่เพลงก็มากันประจำนั้นแหละครับ  ผมก็สั่งตามที่ผมสั่งประจำ  แล้วก็สั่งให้เผื่อพี่เพลงด้วย  เพราะว่าพี่เพลงยังไม่หายโกรธเลยอะ
แล้วตลอดเวลาไอ้พี่มอสก็ตักกับข้าวให้ผมตลอดเลยงะ  ส่วนพี่จี้ก็ตักให้พี่เพลง  ผมก็นั่งนิ่งดิ  แฮะๆ..
“เดี๋ยวขนมกลับกับพี่รึเปล่า”พี่เพลงถาม
“กลับดิฮะ”ผมรีบบอก
“อ่าว..พี่อะ”พี่มอสพูดขึ้น
“พี่มอสก็กลับไปคนเดียวดิ”ผมบอกแล้วยักคิ้วให้
“โหหห.. คนเราทำกันได้วะ”พี่มอสพูด
“เดี๋ยวไปเอาของที่บ้านเพลงก่อนแล้วกัน ขนมก็กลับไปเอาของที่บ้านด้วยใช่เปล่า”พี่เพลงถาม  เง้อ  งงดิครับสงสัยพี่เพลงจะให้นอนที่บ้านอาตาร์กับอาข้าวอีกวัน
“ฮะ..”ผมก็ตอบไปแบบ งงๆ นั้นแหละครับ
พอเสร็จสิ้นการกินบนโต๊ะอาหาร  ก็แยกกับพี่มอสผมก็เดินไปส่งที่รถเป็นมารยาทหน่อยครับ
“เดี๋ยวไงพี่โทรหานะครับ..ได้เปล่า”พี่มอสถามพร้อมกับส่งสายตาอันเจ้าชู้ของตัวเอง
“ประโยคหน้ารวบรัดไปแล้วนี่ฮะว่าจะโทรหา..แล้วจะถามขนมทำไม”ผมย้อน
“อะ..ยอกย้อนแบบนี้ชอบนะ”พี่มอสพูดอีก
“ไงก็ขับรถกลับดีๆนะฮะ”ผมบอกแล้วยกมือขึ้นบ้ายบายให้นิดๆ
“ครับ..”พี่มอสยิ้ม
“พี่มอส..”ผมปรามเสียงแข็ง  เมื่อไอ้พี่มอสมันเอนตัวเองเข้ามาหาผม  
“หึ...แค่ดมก็ได้”พี่มอสพูดบอก  แล้วเดินหมุนกุญแจรถของตัวเองขึ้นรถไป  
ผมกลับมาที่รถของพี่เพลงที่พี่เพลงขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว  ส่วนพี่จี้ยังยืนรอผมอยู่ข้างนอกอยู่เลยฮะ
“นั่งหน้านะ..เดี๋ยวพี่นั่งหลังเอง”พี่จี้บอก
“ไม่เป็นไรฮะ..พี่จี้นั่งหน้าแหละดีแล้ว”ผมบอกปัด  แล้วรีบเปิดประตูหลังรถทันที
“เอางั้นหรอ”พี่จี้ถาม  ผมพยักหน้าให้ยิ้มๆ  แล้วไม่นานรถก็เคลื่อนตัวออก  พี่เพลงต้องกลับไปบ้านพี่เพลงก่อนเพราะว่าต้องไปเอาของอะไรไม่รู้ให้พี่จี้  ผมก็จะกลับไปเอาเสื้อผ้าตัวเก่าไปไว้ที่บ้านอาแสบด้วย  
เมื่อถึงบ้านอาตาร์กับอาข้าว  ผมก็เดินขึ้นไปเอาของบนห้องพี่เพลง  พี่เพลงก็ขึ้นมาด้วยหลังจากที่ให้พี่จี้นั่งรออยู่ข้างล่างตรงห้องรับแขก  ส่วนอาตาร์กับอาข้าวยังไม่กลับมาเลยครับ
“พี่เพลงโกรธไรขนมอะ”ผมถาม  เมื่อเก็บของเสร็จ
“ก็รู้ว่าไอ้มอสเป็นคนยังไงก็ยังมากับมัน”พี่เพลงพูดแล้วก็หาของตัวเองไปด้วย
“ก็ขนม..จำเป็นนี่ฮะ”ผมบอก
“จำเป็นอะไร”พี่เพลงหันมามองหน้านี่แบบว่าโหดได้อีก
“ไม่รู้ๆ..”ผมพูดปัด  แล้วรีบหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเอง
“ขนมไปรอข้างล่างกับพี่จี้ดีกว่า..”ผมบอก
“...................”พี่เพลงเงียบ ส่ายหัว  แล้วเปิดคอม
ผมเดินลงมาข้างล่าง  แล้วเดินไปหยิบแก้วรินน้ำให้พี่จี้
“น้ำฮะ”ผมบอก พี่จี้รับน้ำไปจากมือผมแล้วยิ้มให้
“ขอบใจจ๊ะ”พี่จี้บอก







“พี่จี้มองหน้าขนมทำไมอะฮะ”ผมถามเมื่อนั่งอ่านนิตยสารบ้านของอาตาร์ไม่นาน  ก็รู้สึกตัวว่าพี่จี้ได้จ้องมองอยู่นานแล้ว
“เปล่าหรอก..กำลังมองคนที่เพลงรักมั้ง”พี่จี้พูดขึ้น  ทำเอาผมอ้าปากค้าง  หนังสือก็ยังคาอยู่ที่มือ
“หมายความว่าไงฮะ.. พี่เพลงก็ต้องรักขนมอยู่แล้วก็เราเป็นพี่น้องกันนี่ฮะ”ผมบอกแล้วหัวเราะ  หันหน้าไปอ่านหนังสือต่อ
“ขนมอย่าแก้ตัวเลย”พี่จี้พูด  แล้วหันหน้าไปอีกทาง
“พี่รู้ว่าเพลงรักขนม”พี่จี้พูดอีก
“พี่จี้...คิดมากไปรึเปล่าฮะ”ผมพูดแล้ววางหนังสือลงบนโต๊ะตรงหน้า
“ทำไมพี่จะดูไม่ออกกัน.. ผู้ชายที่พี่หลงรัก  กำลังรักอีกคนอยู่”พี่จี้พูดแล้วหันมายิ้มให้ผม  แต่น้ำตาพี่จี้คลอแล้วอะครับ  ตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกแล้ว  เพราะไม่รู้ว่าพี่จี้กำลังหมายถึงอะไรกันแน่  แล้วทำไมพี่จี้ถึงพูดขึ้น
“ขนมกับพี่เพลง เป็นพี่น้องกันฮะ”ผมย้ำ
“.....................”พี่จี้เงียบ ไม่พูดอะไร
“แต่ก่อนพี่ก็คิดอย่างนั้น   แต่ไม่กี่เดือนมานี่ดูเพลงจะใส่ใจขนมมากกว่าปกติ.. ไม่ใช่สิปกติก็เหมือนมากกว่าพี่น้องกันอยู่แล้ว  แต่เดี๋ยวนี้เพลงไม่ค่อยสนใจพี่เลย  พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นสำหรับเราสองคน  สำหรับเพลง  พี่เป็นใคร”พี่จี้พูด  อยู่ดีๆน้ำตาที่เอ่ออยู่ก็ไหลลงที่แก้มใสๆนั้น
“คือ......”ผมได้แต่อึ้งกับประโยคของพี่จี้  
“แต่ก่อนพี่อาจคิดว่าสักวันความรักของพี่จะส่งถึงเพลง  แล้วบางความรู้สึกพี่ก็รู้สึกได้ว่าเพลงก็รู้สึกดีๆกับพี่เหมือนกัน  แต่ตอนนี้พี่ชักไม่แน่ใจ..”พี่จี้พูดอีก
“พี่เพลงก็รักพี่จี้ฮะ”ผมบอก  พี่จี้ยิ้มน้อยๆให้ผม
“เมื่อไหร่ละ..นานแล้วมั้ง”พี่จี้พูดอีกแล้วหัวเราะออกมาหน่อยๆ
“แต่พี่เพลงเคยบอกขนมนะฮะ..ว่าพี่เพลงรักพี่จี้มาตั้งนานแล้ว”ผมรีบบอก
“นั้นไง  นานแล้ว. เวลาเปลี่ยนหัวใจเปลี่ยนไงขนม..หึ..  .ทั้งๆที่พี่รู้  แต่พี่ก็ยังไม่คิดตัดใจ  บ้าปะละ”พี่จี้บอก
“...........ตอนแรก          ขนมคิดว่าพี่สองคนเป็นแฟนกันแล้วซะอีก”ผมบอกเบาๆ
“หึ...  พี่ไม่เคยบอกรักเพลง  เพลงก็ไม่เคยคิดจีบพี่หรือบอกรักพี่จริงๆจังๆ.. จะเป็นไปได้ยังไงกับคำว่าแฟน”พี่จี้พูดแล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง
ผมดึงกระดาษทิชชู่ให้พี่จี้ซับน้ำตา
“พี่ไม่รู้ต้องทำยังไงแล้วขนม.. ความจริงคือเพลงเค้ารักขนม”ผมได้ยินประโยคที่พี่จี้พูดออกมาก็ทำเอาอึ้งแล้วงงอีก  ว่ามันคืออะไร  พี่เพลงนี่นะรักผม  ใช่ก็พี่เพลงรักผมไง  รักแบบพี่แบบน้อง
“เป็นไปไม่ได้หรอกฮะ”ผมพูดแล้วฝืนยิ้ม
“จริงสิ.. ทำไมพี่จะดูไม่ออก”พี่จี้พูด
“ละ..  แล้วทำไม..  พี่จี้มาบอกขนมทำไมฮะ”ผมถาม
“เปล่าหรอก.. พี่แค่อยากปรึกษาใครสักคน.. ถ้าขนมรักเพลงอย่างที่เพลงรักขนม  พี่ก็จะไม่ห้ามเลย.. แต่ถ้าขนมไม่ได้รักเพลง  พี่....  พี่ก็อาจมีความหวังบ้าง”พี่จี้พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เปื้อนน้ำตา
“ขนม.....”ผมได้แต่ก้มหน้า  งง  มึน  ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น
“ขนมมีคนที่ขนมชอบแล้วฮะตอนนี้”ผมพูดบอกเบาๆ
“ขนมยอมรับ  แต่ก่อนขนมรักพี่เพลงในอีกแบบ  แต่ขนมรู้ฮะว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะตอนนั้นขนมก็ดูออกและรู้ดีเหมือนกันว่าพี่เพลงรักพี่จี้.. พี่เพลงรักพี่จี้จริงๆนะฮะ.ถ้าตอนนี้มันเป็นอย่างที่พี่จี้พูดจริงๆ  พี่เพลงเค้าคงแค่กำลังสับสนอยู่”ผมบอก
“พี่จี้อย่ากังวลไปเลยฮะ.. ขนมคิดกับพี่เพลงแค่พี่น้องจริงๆ”ผมยิ้มให้  แล้วเอื้อมมือไปจับมือพี่จี้  พี่จี้ก็บีบกระชับมือตัวเองเบาๆ
“จริงๆนะ”พี่จี้ย้ำ
“ฮะ.. ขนมเชื่อว่าสักวันพี่เพลงต้องรักพี่จี้มากๆแน่นอน..เชื่อขนมนะฮะ”ผมยิ้มให้
“อืมมม..”พี่จี้ยิ้มรับ
“ขอบใจขนมมากเลยนะ  ถ้าวันนี้พี่ไม่ตัดสินใจพูด  พี่คงนอนไม่หลับอีกหลายวันแน่ๆ  ดูตาพี่ดิเป็นหมีแพนด้ามาหลายวันแล้วเนี้ย”พี่จี้ชี้ที่ตาตัวเอง  แล้วหัวเราะยิ้มๆ
“ยังไงก็ยังน่ารักแหละฮะ”ผมชม
“แหม.. ปากหวานจริงนะ..อย่างนี้แหละมั้งถึงมีแต่คนรัก”พี่จี้เสริมอีก
“อะนะ..มั่วแระพี่จี้ก็พูดไปเรื่อยอะ” เขินๆอะ
“เช็ดน้ำตาก่อนดีกว่าฮะ..เดี๋ยวพี่เพลงลงมาเห็น”ผมบอกแล้วหยิบกระดาษทิชชู่ให้พี่จี้อีก
“ขอบใจจ๊ะ”พี่จี้บอก

แล้วไม่นานพี่เพลงก็เดินลงมาพร้อมกับแผ่นซีดีให้พี่จี้สองสามแผ่น แล้วก็ไปส่งพี่จี้ที่บ้าน  ก่อนที่จะพาผมกลับบ้านอาแสบ  แล้วก็มาเอาของนิดหน่อย  ค่อยกลับมาบ้านอาตาร์กับอาข้าวอีกที


.............
..............



“อร๊ายย วันนี้พี่ทายมารับ อิอิ”ไอ้ทอยมันดีใจกว่าผมอีกครับ
“เวอร์”ผมว่ามัน
“อะไรๆ.มาทำเข้มนะมึง. แอบดีใจอยู่อะดิ”ไอ้ทอยมันแซว
“แรด”ผมว่ามันเบาๆ
“รอคำนี้มานาน”ไอ้ต่อเสริม
“....เน่.. มีเด็กฝากมาให้”ไอ้เดียร์เดินมาหาผม  แล้วยื่นกล่องคุกกี้ให้
“ให้กรู”ผมชี้ที่ตัวเอง  
“เออดิ”ไอ้เดียร์พยักหน้า
“ใครอะ”ผมถาม
“น้องแบงค์ม.3 ห้อง5.. นักคาราเต้สุดหล่อ”ไอ้เดียร์พูดแล้วทำหน้าวาดฝัน
“แรด”ไอ้ต่อว่าเบาๆ
“เสือก”ไอ้เดียร์ด่ากลับ
“แล้วให้กรูไมอะ”ผมถาม  แต่มองแล้วแกะกล่องแล้วอะครับ  แฮะๆ ชอบกินของหวาน
“เค้าบอกว่าอยากให้.. แลกกับเบอร์”ไอ้เดียร์บอก
“งะ... เมลแทนได้เปล่า”ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยกรู
“เออ..เมลก็ได้”ไอ้เดียร์บอก
“แต่ที่จริงกรูให้เมลน้องเค้าไปแล้วแหละแต่เบอร์ยังไม่ได้ให้..หึหึ”ไอ้เดียร์หัวเราะทำหน้าสำนึกผิดนิดหน่อย
“ถามกรูสักคำก่อนบ้างอะไรบ้าง”ผมบอกมัน
“เออน่า..แค่เมล อย่าคิดมากดิ”ไอ้เดียร์บอกปัด
“ก็คนมันไม่เคยอ่านมารยาทผู้ดี มึงอย่าไปถือสาวะไอ้ขนม”ไอ้ต่อบอก
“โอ้ยยยย”ปรากฏว่าเมื่อพูดจบผ่ามืองามๆของไอ้เดียร์ก็ไปพาดอยู่บนหัวไอ้ต่อทันที
“เชี้ย..มือหรือตีนวะ”ไอ้ต่อลูบหัวตัวเองไปมา

พวกผมก็นั่งเล่นกันบ้าง  อ่านหนังสือบ้างไปตามประสาคาบว่างนะครับ  ก็เลยไม่ค่อยได้มีอะไร  คาบต่อไปเป็นชั่วโมงโฮมรูมด้วย  ก็เลยชิวครับ
พอหมดคาบพวกเราก็ไปเข้าคาบโฮมรูม  ฟังอาจารย์พูดแล้วก็สอบถามไรนิดหน่อย  แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  ผมเดินไปห้องศิลปะ ส่วนไอ้เดียร์กับไอ้ทอยไปที่ซ้อมเต้น  ไอ้ต่อไอ้โตไปเล่นบาสครับ  

..............
..............


“ขนมเอาเพลงไปเปิดให้ครูหน่อยสิ”อาจารย์สอนศิลปะคนใหม่นะครับ  อันนี้หนุ่มใหม่ไฟแรง แต่อาจารย์ที่สนิทกับผมอีกคนนี้อายุเริ่มเก่าแก่แล้วครับ
“ครับ”ผมเอาเพลงไปเปิด  เพราะว่ารุ่นน้องเริ่มตั้งท่าจะวาดกันแล้วละครับ  วันนี้มีฝึกรุ่นน้องบางคนที่สนใจด้านศิลปะและก็สนใจไปแข่งขันกันจริงๆจังๆนะครับ








“จ้องจนดอกไม้มันจะงอกขึ้นอีกดอกแล้วมั้ง”
“อะ..”ผมสะดุ้งด้วยความตกใจ  ก็อยู่เงียบๆ  ไอ้พี่ทายมันโผล่มาด้านหลังไมอะ
“มาไงอะฮะ”ผมหันไปถาม
“ขับรถมา”
“ไม่ใช่คำตอบที่ดี”ผมบอก
“ก็อยากมา มีไรปะ”พี่ทายนั่งลงเก้าอี้ไม้หินอ่อนอีกตัวข้างๆผม
“เปล้า.. ขนมจะกล้าไปมีเรื่องไรกับพี่ทายได้”ผมพูดประชดนิดหน่อย  แล้วก็มองไปที่ดอกไม้เหมือนเดิม
“นะ.. ประชด”พี่ทายพูด
“ก็ราวๆนั้น”ผมบอก
“อาไรอะ”ผมถาม  เมื่อไอ้พี่ทายมันลุกขึ้น  แล้วเก็บดินสอผมทั้งหมดใส่กระเป๋าดินสอ
“หาไรกิน.. หิวโคตรอะวันนี้”พี่ทายพูดหน้าตาเฉย
“แล้วเกี่ยว ไรกับขนมอะ”ผมงงนิดหน่อย
“อ่าว  ทำไม มีนัดกับใคร..”พี่ทายย้อนถามกลับ
“ก็เปล่า.. แค่งง วันนี้พี่มาอารมณ์ไหนอะ”ผมถามกลับ  แล้วเท้ากระดานวาดเขียนตัวเองไว้
“ก็คนอารมณ์ดีก็งี้”พี่ทายบอกแล้วทำลอยหน้าลอยตา
“แล้วต้องไปรับพี่พลอยด้วยรึเปล่า”ผมถามแบบกัดๆ
“หึ.. ทำไม อยากเจอรึไง”พี่ทายถามกลับยิ้มๆ
“ก็เปล่า.. ก็คนสำคัญของใครบางคน  ก็เลยถามอะนะ..”ผมย้อนกลับบ้าง
“หึ.เดี๋ยวนี้ประชดบ่อยนะ.”
“ก็ไม่ได้อยากจะประชดอะไรนักหนาหรอก.. ก็รู้อยู่แล้วว่าพูดไปก็เท่านั้น พูดไม่พูดก็มีค่าเท่ากัน”ผมบอกอีก
“นี่แหละเค้าเรียกว่าตั้งใจประชด..เป็นอะไร หืมมม”พี่ทายพูด แล้วส่งสายตาอันเจ้าเล่ห์มาให้
“เปล่าสักหน่อย”ผมบอกแล้วเดินหนีออกมา จะไปเอากระเป๋าที่ในห้อง
“..ดีครับพี่ขนม..”เสียงรุ่นน้องทักทาย  ก็อย่างว่าคนมันดังอะ
“ดีพี่..แหมๆ..ใครอะ”เสียงน้องผู้หญิงอีกคน
“..อุ้ย...”เสียงทั้งสาวบางคนที่เดินมาเยี่ยมเพื่อนตัวเองที่ห้องศิลปะ  แม้กระทั้งสาวประเพศสองที่น่ารัก กร๊ากก เธอก็มองพี่ทายด้วยสายตาที่แบบว่า  วิ้งๆมากมายครับ  ไม่ใช่เด็กชมรมศิลปะหรอกครับ เพราะส่วนมากเด็กชมรมศิลปะอะ ไม่ผู้หญิง  ก็ผู้ชายไปเลยครับ  แฮะๆ
“เค้าจะกินพี่กันเข้าไปในกระเพาะแล้วมั้ง”ผมหันไปพูดกับพี่ทาย  แล้วเดินเข้าห้อง  อีพี่ทายนี่ก็หน้าด้านดีเหลือเกิน  เดินตามเข้ามาในห้องด้วยซะงั้น
“หึ.. ยอมให้พี่โดนกินไง”พี่ทายพูด  
“จะกระแซะทำไมเนี้ย”ผมหันไปผลักพี่ทายออก
“เด็กมองแล้วเห็นไหม”ผมเริ่มคิ้วติดกันแล้วอะครับ
“นะ.. เขินหรอ”พี่ทายพูดเย้ย
“เปล่าสักหน่อย..”ผมเดินไปหยิบกระเป๋า  แล้วเดินเข้าไปที่ห้องพักอาจารย์
“อาจารย์ครับ ผมกลับแล้วนะครับ”ผมยกมือไหว้ทุกคนในห้อง
“เออๆ..กลับดีๆ”อาจารย์พูดส่งๆเพราะแกกำลังเถียงเรื่องอะไรกันไม่รู้ครับในห้อง  ผมเดินออกมาก็เห็นไอ้พี่ทายมันยืนหน้าบานยิ้มให้เด็กทั้งหญิงทั้งประเพศสองอย่างสบายอารมณ์
“..อ่าวๆ.. นี่จะไม่รอกันเลยรึไง..”พี่ทายเดินตามพร้อมตะโกนตามหลังผมมา
“ก็เห็นยิ้มเพลินขนาดนั้นไม่อยากขัดจังหวะ”ผมบอก
“ซะงั้นอะ.. หึงอะดิ”พี่ทายพูด
“หลงตัวเอง..แบรรรรรรรร~~~~~~~~”ผมแลบลิ้นใส่
“หึหึ...”
“อ้า.. คึคึ..   ฮ่าๆๆ..ยอมแล้วๆ...”ผมหลุดหัวเราะออกมาอย่างดังเมื่อไอ้พี่ทายมันเดินเข้ามารัดตัวไว้ แล้วจี้ที่เอวผมไปมา  ผมก็ดิ้นเป็นปลาถูกน้ำร้อนลวกเลยดิ
“ฟอดดดดดดดดดดดดดด”
“งะ....”ได้แต่ยืนจับแก้มตัวเอง  ไอ้บร้า
“หึ.......”พี่ทายยิ้มเหมือนไม่สะทกสะท้านอะไรเมื่อหอมแก้มผมเสร็จ  ผมก็เอากระดานฟาดไปที่แขน  
“อายเปล่า..ถ้าอายก็เดินตามมา..คนมองแล้ว”พี่ทายพูด  แล้วเดินหนีผมไปเลยครับ  ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้า




....................>>>><<<<......................