หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[morrian]

ไม่เป็นไรคับ เบบี้  ยังไงก็รอคับผม 

ตอนเย็นจะเข้ามาอ่านนะค้าบ 

[meawkung02]

อ่า...หวานมากมายย...อิอิ 

[a_tapha]

ขนมยังน่ารัก น่าหม่ำเหมือนเดิม

อิอิ 

แต่พี่เพลงนี่ดิ  เฮ้อ ยังเป็นปริศนาอยู่

 

[I_ZA]

พึ่งตามอ่านทัน

หนุกคับ หนุกๆ....รีบมาต่อไวๆนะคับ....

 

[Mint]

ตามมาทวงยิกๆ อีกรอบ

นี่เย็นแล้วเด้อออออออ

กรั่กๆๆๆ

ป.ล.เรื่องเราก็อยากจะอัพตามสัญญานะเบบี้ แต่...ตูหากระทู้ตูไม่เจอ....

[gboy]

ตามมาทวงยิกๆ อีกรอบ

นี่เย็นแล้วเด้อออออออ

กรั่กๆๆๆ

ป.ล.เรื่องเราก็อยากจะอัพตามสัญญานะเบบี้ แต่...ตูหากระทู้ตูไม่เจอ....

 
 
มาทวงคนอื่นแต่ของตังเองไม่ลง
ชิ

[Deux_Garçon]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเขิลแทนน้องขนม

พี่ทายเด๋วเน้อารัยเนี้ยยย  หวานนะ  หุหุ

แล้วสรุปพี่เพลงตลกยังไงกะน้องขนม

[love_y]

มารอคนที่บอกจะมาคืนนี้
ถ้าเบี้ยวเจอ :beat:นะเออ

[MIXER]

เข้ามาชะแว้บอ่านใหม่อีกรอบ ><
เห็นรีบนบอกจะมาคืนนี้
เดี๋ยวปูเสื่อรอด้วยคน ^^
 

[เบบี้]

ตอนที่31.


“อะไรไหนดูสิ”ผมดึงของในมือไอ้ตัวเล็กที่กำลังถือหลบหลังผมไว้หยุกหยิก
“เอ๊ะ..”มันร้องแล้วยังกำของไม่เลิก  ข้อมือเล็กๆนั้นเกร็งแน่น
“หึ... อะไร”ผมขำออกมาเมื่อแย่งของออกจากมือของไอ้ตัวเล็กได้
“เปล่านะ..ขนมไม่รู้นิ”ไอ้ตัวเล็กรีบแก้ตัว  หน้าแดงก่ำ  กับของที่ผมถืออยู่ในมือ
“จริงอะ”.ผมรู้สึกอยากรู้ขึ้นมาจริงๆ เด็กม.ปลายโตขนาดนี้แล้ว  ไม่รู้จักได้ยังไง  เพราะไอ้ของพวกนี้ผมรู้จักตั้งแต่ม.ต้นเลยด้วยซ้ำ
“จริงดิ”มันพูดเหมือนเกือบจะตะคอกใส่ผม หน้านี่แดงก่ำเลยครับ
“ขนมคิดว่าลูกอมนิ”ไอ้เด็กขนมมันพูดงึมงำ
“หึหึ.. อันนี้ไม่ใช่ลูกอมหรอกครับ”ผมพูดบอก  แล้วทำท่าเขย่ากล่องล้อมัน
“มันคือปลอกป้องกันของน้องชายสุดรักสุดหวง”ผมกระซิบบอก
“หึหึหึ....”ผมหัวเราะออกมาเมื่อไอ้เด็กขนมมันผลักผมอย่างอายๆ  คิ้วขมวดติดกันด้วยความโมโห  แต่ทำไมตรูชอบหน้าแบบนี้จังวะเนี้ย
“คิคิคิ”
“อารายยัยทอย..ทะลึ่งนะ”ผมหันไปดุน้องสาวตัวดี
“อาไร พี่ทายนั้นแหละแกล้งอะไรขนมอะ..เพื่อนรักทอยนะ.เดี๋ยวจะโดน”ไอ้ทอยมันเดินมาแล้ววางขนมลงในรถเข็น  ตอนนี้พาไอ้สองหน่อนี่มาช๊อปปิ้งนะครับ  ยังไม่ได้ไปกินข้าวเลยตอนนี้ผมหิวโคตรๆแระครับ
“พอรึยังละเนี้ย..หิวจะตายอยู่แล้ว”ผมบอกเซ็งๆ
“พอแล้วๆ..พี่ทายอย่ามาแย่งของทอยกินตอนดึกๆแล้วกัน..เดี๋ยวทอยจะล๊อกตู้เย็นบ้างแล้ว”มันพูดใส่หน้าผม  ตอนดึกๆผมจะย่องไปห้องมันแล้วแย่งขนมมันตลอดแหละครับ
“เงินพี่. พี่มีสิทธิ์”ผมบอก
“ชิ....”มันแบะปากนิดหน่อยแล้วเข็นรถหนีผมไป  ผมเลยเดินถือไอ้กล่องในมือไว้ด้วย  แล้วเอาวางจ่ายเงินอย่างแรกเลยครับ
ผมหันไปมองหน้าไอ้เด็กขนมมันก็ทำเป็นไม่มอง  ทำเป็นมองไปทางนู้นทีทางนี้ทีแบบไม่สนใจ  จนหันมาสบตาผมอีกทีก็ก้มหน้าอายๆ  หึหึ.. หื่นแดกวะกรู


ตื้ดๆ  ๆ  ๆ..

“ครับ”
“ทายอยู่ไหนอะค่ะ..วันนี้ไม่ซ้อมหรอกลับเร็วจัง”พลอยพูด
“อ่อ.. วันนี้ทายไม่ซ้อมนะครับ. เลยกลับเร็วหน่อย”ผมบอก
“แล้ววันนี้ไม่มารับพลอยหรอค่ะ.. ไม่บอกพลอยสักคำ”พลอยพูดงอนๆ
“ขอโทษครับ.. ก็เห็นทุกทีพลอยก็ไปช๊อปกับเพื่อนนิ..แล้วทายก็มารับน้องสาวด้วย”ผมบอก
“หรอค่ะ..แล้วนี่ทายอยู่ไหนอะค่ะเสียงดังจัง”พลอยถาม
“อยู่ที่.............. นะครับ พาทอยมาซื้อของ”ผมบอก
“นี่ขนม  ไปตรงนู้นกัน พี่ทายจ่ายตังเลยนะ”ยัยทอยพูดเสียงดัง จนทำให้อีกฝ่ายในโทรศัพท์ได้ยิน
“น้องขนมมาด้วยหรอค่ะ”พลอยถาม
“ครับ.”ผมบอก
“หรอ”พลอยเริ่มเสียงไม่พอใจ  ผมก็รู้ดีว่าเพราะอะไร  รู้และพอดูออกว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น  ไม่แปลกที่ผมจะรู้สึกได้บางอย่างว่าพลอยอาจจะไม่ค่อยชอบขนม  แต่ผมพยายามไม่คิดมาก  และพยายามไม่สนใจ เพราะผมไม่ชอบการทะเลาะกันวุ่นวายแบบเด็กๆแบบนี้  บอกตรงๆว่ามันไร้สาระ
“ครับ..งั้นแค่นี้ก่อนนะครับพลอย..ทายไม่ว่าง”ผมบอก
“อะ..เดี๋ยวสิ..ทาย”พลอยกำลังจะพูดอะไรต่ออีกนิดหน่อย  ผมทำเสียงเป็นไม่ได้ยินแล้ววางไป  ไม่ชอบอะไรที่พูดยากๆ  ถ้าผมไม่พอใจขึ้นมาก็จะหักหน้าคนแบบนี้บ่อยๆ 
“เฮ้อออออออออ”ผมถอนหายใจออกมา  แล้วชะโงกดูไอ้สองคนที่เดินไปดูของอีกนิดหน่อย  แล้วเดินกลับมา  ยัยทอยนี่ตัวแสบเลยครับ  พ่อชอบตามใจอะไรไม่พอใจเป็นอย่างนี้ทุกที  ชอบเอาชนะ
“แปดร้อยห้าสิบสองบาทค่ะ”พนักงานคิดเงินบอก
“แปดร้อยห้าสิบสองบาทค่ะ”ยัยทอยเรียนเสียงแล้วแบมือขอเงินผม  ผมก็ต้องควักเงินให้มันแบบเซ็งๆ  ไอ้สองคนมันนี่ก็หน้าบานยิ้มแฉ่งได้อีก  เข้ากันได้ดีเหลือเกินนะ
ที่ซื้อนี่ขนมล้วนๆ  ไม่รู้ซื้อไปเลี้ยงญาติมันรึไง  ยังไงบางอย่างแม่บ้านก็ซื้อไว้ในครัวอยู่แล้ว  เอาง่ายๆคือถ้าหิวก็ไม่อดตายอะครับบ้านผม

“ไปกินข้าว.หิวๆ”ผมบ่นเมื่อถือถุงออกมาสองถุง  ไอ้ตัวเล็กมันแย่งถุงที่สามไปถือซะแล้วครับ
“กินไร”ยัยทอยหันไปถามเพื่อนมัน  ก่อนที่ไอ้ตัวเล็กจะออกความคิดเห็น  ผมก็เดินพุ่งไปที่ร้านสุกี้เป็นที่เรียบร้อยไปแล้วครับ
“โหหห.. ไรอะพี่ทาย  ทอยไม่ได้อยากกินซะหน่อย ทอยอยากกินอาหารญี่ปุ่น  ขนมก็อยากกินเหมือนกัน”ทอยมันเดินตามหลังมาแล้วบ่น
“แต่พี่อยากกินนี่..แน่ใจหรอว่าขนมก็อยากกิน”ผมหันไปมองหน้าไอ้ตัวเล็กที่แบบว่าทำหน้าลำบากใจกับพี่น้องคู่นี้ซะจริง
“กะ..จริง ใช่เปล่าขนม”ยัยทอยดึงแขนเพื่อนตัวเองไปมา
“อะ..อือออ”ไอ้ตัวเล็กมันตอบ
“อยากกินก็ไปกิน จ่ายเองนะ”ผมยักคิ้วให้ไอ้น้องสาวตัวดีของผม  แล้วเดินเข้าร้านสุกกี้ทันที
“ชิ...”สุดท้ายมันก็เดินตามผมเข้ามาในร้านครับ
“เรื่องมาก”ผมบอกมันส่งๆ
“จะฟ้องพ่อ”มันพูด
“เคยกลัว??”ผมทำเสียงท้าทาย
“พี่ทายยยย..”มันเสียงแหลมมากอะครับ
“ครับๆ..เดี๋ยวพาไปซื้อกลับบ้านดีไหม..เลิกบ่นได้แล้ว”ผมตัดเด็ดขาด  มันเอาแต่ใจจริงๆครับ  ต้องยอม
“หิหิ..”เห็นปะครับ  พอยอมปุ๊บ ขอให้มันได้ชนะมันจะร่าเริงสั่งได้ทันที


................
................


“ส่งให้ถึงบ้านนะค่ะ”ยัยทอยพูดพร้อมกับโบกมือไปมา  แทนที่มันจะให้ผมไปส่งขนมที่บ้านนะครับ  มีการให้ผมมาส่งมันก่อน  มันอ้างนู้นอ้างนี่สารพัดเรื่องไปหมดจนผมต้องยอม  วนไปวนมา  ดูมันครับ
“......................” ในรถเริ่มเงียบ  เมื่อผมและไอ้ตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆนี่นั่งตัวเก็งอย่างกับไม่เคยขึ้นรถผมอย่างนั้นแหละครับ
“เป็นไรครับ”ผมถาม
“ไม่คุ้นกับรถสปอร์เท่าไหร่”มันพูดแล้วทำเสียงกวนๆ
“หึ..... ชอบปะละ”ผมถาม  แล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ทุกที
“ก็นะ..เล็กไปขนมไม่ชอบ.. ขนมชอบประมาณ วีโก้ ไม่ก็ ดีแม๊ก ไรงี้อะ”มันพูดออกมา  ประชดชัดๆอะ ไอ้เด็กนี่
“หึ..หรอ งั้นเดี๋ยวให้พ่อซื้ออีกคันแล้วกัน”ผมพูด
“นะ.. เงินนะฮะ ไม่ใช่ใบไม้”มันพูด
“ก็คนมันมี ก็อยากจะใช้”ผมพูดแกล้งบ้าง
“อืมงั้นสิ.. เงินพี่ทายนี่เนอะ ไม่ใช่เงินขนมสักหน่อย งั้นไม่ออกรถสปอร์ใหม่อีกสักสามสี่คัน ขับเปลี่ยนวันละคันเลยดีไหมฮะ เจ็ดสีด้วยเป็นไงฮะ”มันหันมาพูดทำหน้าทำตาใส่
“อืมมม..ความคิดดีนะ เดี๋ยวสงสัยต้องให้พ่อพี่ขายคันเก่าให้หมด แล้วซื้อใหม่ดีกว่าเนอะ  ความคิดดีๆ”ผมพูดซ้ำไปซ้ำมา เบะปากใส่มันด้วยครับ  ไอ้ตัวเล็กข้างๆก็หน้าเซ็งอารมณ์กับการแกล้งของผม  หันหน้าออกนอกหน้าต่างไป


“เปิดเพลงนะฮะ”

“ก็ มีคนขอเพลงเข้ามานะครับ  น้องคนนี้มาแนวเศร้าต่างจากเพลงเมื่อกี้เลยนะครับ  แต่เอาครับ เราจัดให้ทุกเพลงอยู่แล้ว  เพลงต่อไปครับ คนไกลๆ ของคุณเจนนิเฟอร์คิ้มครับ”




ไม่เคยได้เห็น
น้ำตาที่เต็มของชั้นใช่ไหม
ที่ต้องคอยแอบๆเอาไว้ และไม่เคยร้องมันออกมา
ที่เธอไม่รัก  แม้เธอไม่เคยได้เห็นในสายตา
สิ่งดีๆที่บอกกันมา  แต่ไม่เคยได้ใกล้กว่านี้
สิ่งที่เธอเคยได้เห็น ชั้นคือ ชั้นคนเดิมอยู่ตรงที่เก่า
แบ่งปันอารมณ์ที่เหงาที่ซึมเศร้าแต่ไม่ใช่คนที่เธอ รัก
ไม่เคยขอ ไม่เรียกร้องเอาอะไรกว่านี้
ไม่ไขว่คว้าอ้อนและวอนไม่ได้อยากมี
แค่มองตรงนี้ก็พอให้อุ่นใจ
ให้เธอรู้  คนอย่างชั้นแม้จะยืนอยู่ไกล
แต่ว่าชั้นยังไม่เคยคิดจะจากไป
อยากให้เธอรู้  ว่ามีอีกใจที่รักเธอ





“ปิ้บบบบบบบบบ!!” อยู่ดีๆไอ้ตัวเล็กก็กดปิดซะงั้น
“อ่าว ปิดทำไมอะ ก็เพราะดีนิ”ผมพูด
“มันเศร้า”มันพูด  แล้วเอามือเท้าหัวตัวเองอย่างเซ็งๆ
“อืมม..”ผมได้แต่ตอบรับแค่นั้น  เนื้อหาแม่งเหี้ยได้อีก  ไอ้สัตว์ด่าแม่งเลย พาลครับ ฮ่าๆ
“................................” หลังจากปิดเพลง  ไอ้ตัวเล็กข้างๆก็นั่งเงียบซะจนผมคิดว่าป่าช้าวัดดอนแล้วครับตอนนี้  มันไม่พูดอะไรเลยสักคำ
“เป็นอะไร”ผมถาม
“............................” อีกฝ่ายเงียบ  สายตามองไปถนนข้างหน้าที่รถติดชิบหายวายป่วง  ฟ้าเริ่มมืดแล้ว  เพราะกว่าพวกผมจะไปช๊อปกัน ไหนจะไปกินข้าว แล้วก็พาสองคนไปช๊อปอีกรอบ  อืม  นานได้อีก
“ขนม”ผมเรียกเบาๆ
“ขนมคล้ายๆในเพลงเมื่อกี้เลยเนอะ”มันพูดขึ้นตาก็ยังมองไปที่เดิม  ผมถึงกับจุกกับคำพูดของไอ้ตัวเล็กนี่ขึ้นมาอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ผมหันไปมองหน้าคนข้างๆ
“ขนม....”อยู่ดีๆก็อยากเอื้อมมือไปจับมืออีกฝ่ายมากุมไว้  ไม่รู้ทำไม..ถึงรู้สึกแบบนั้น
 ผมกำลังเอื้อมมือไป..


ตื้ด ๆ  ๆ  ๆ...


แต่ยังไม่ทันได้กอบกำมือเล็กๆนั่น
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์ปลายสายคือพี่ไชย
“คุณทายมาที่Xanthusตอนนี้ได้ไหมครับ”พี่ไชยพูดบอกสถานที่คือผับใหญ่ของย่านผมเองครับ
“มีอะไรรึเปล่าครับ..”ผมถาม
“เด็กที่ร้านเราโดนยัดยา”พี่ไชยบอก
“ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้”ผมบอก
แล้วหักรถเลี้ยวไปอีกทางคือทางไปย่านของผมเอง



...............
...............



“รอพี่อยู่นี่ก่อนนะครับ”ผมบอกขนม  ที่ตอนนี้นั่งตัวลีบอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของผมอยู่
“ฝากด้วยนะ”ผมหันไปบอกพี่คิง  แล้วเดินออกมากับพี่ไชยและลูกน้องอีกหลายคน
พี่ไชยพามาห้องที่ประชุมของพวกลูกน้องผมทั้งหลายนะครับ  ไอ้ที่กำลังนั่งหน้าเครียดกันอยู่นี่สงสัยจะกลัวจริง
ผมสอบปากคำพวกมันไปมา  สงสัยจะงานเข้าอีกแล้ว  ก็นะครับคู่อริของพวกมันอยู่อีกย่านที่ไม่ถูกกับพวกมันเอง  แล้วพวกตัวใหญ่ๆอย่างพวกผมก็คงไม่คิดจะอยากมีเรื่องกับเด็กๆแบบนี้เท่าไหร่
หลักฐานก็ไม่มีแบบชัดเจนด้วย  ตอนแรกกะว่าจะให้พี่ไชยเอาทิ้ง  แต่เอากลับดีกว่า คึคึ..
ผมให้พี่ไชยจัดฉากใหม่  นัดพวกนั้นออกมาโดยใช้สาวๆล่อ ณ สถานที่หนึ่ง  ก่อนที่จัดสถานการณ์ยัดยากลับคืนสู่เจ้าของ  แล้วก็แจ้งตำรวจมาจับมันกลับเอาให้เวลามันพอเหมาะพอเจาะหน่อย  ที่จริงเรื่องแบบนี้มันคงเป็นเรื่องที่ตั้งใจของอีกฝ่ายหรือไม่ตั้งใจอันนี้ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงทำแบบนี้หรอกนะครับ  เพราะว่าเด็กของผมมันบอกว่าไม่ได้ไปมีเรื่องบาดหมางอะไรกับอีกฝ่าย  ซึ่งมันก็ไม่น่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น  การยัดยาก็ต้องลงทุนที่จะเสียค่ายา  แล้วทำไมมันต้องทำแบบนี้  คนของผมมันก็คงมีเรื่องมีนอกมีในที่ไม่อยากจะบอก  แต่การปกป้องคนของตัวเองตอนนี้ทำได้ดีที่สุดตอนนี้คือการสั่งสอนอีกฝ่ายให้รู้ถึงอาณาบริเวณ เขตพื้นที่ของใครของมัน  ซะมากกว่า  คนของผมไม่ว่าจะเกิดอะไรผมก็ต้องปกป้องเป็นธรรมดา
“เฮ้ยยย เชี้ย โผล่หัวออกมาได้ไงวะวันนี้”ไอ้เชี้ยกรเดินมาทักผมทันทีเมื่อเห็นผมออกมานอกห้อง  ก็ทุกทีผมจะทำงานตลอดนะครับ  ไปร้านนู้นทีออกร้านนี้ที  มันไม่ค่อยเห็นผมหรอกครับ
“กรูโผล่ออกทุกวันแระเชี้ย..แต่กรูทำงานไม่ได้ออกมาเริงร่าแบบมึง”ผมว่ามัน
“คว...  เฮ้ย หาสาวกันวันนี้..ไอ้เรย์กับไอ้ชายกำลังเข้ามาพอดี”ไอ้กรบอก
“ตามสบายวะ วันนี้ขนมมาด้วย”ผมบอกแบบไม่ได้คิดอะไร
“..........เว้ยเห้ย.. เอาแน่เว้ยเห้ย”เสียงไอ้เชี้ยกรแบบดังได้อีกอะครับ
“ส้นตีน”ผมด่ามันไปอมยิ้มไปกับอาการของมัน
“เฮ้ย ทางนี้ๆ”ไอ้กรโบกมือไปมาให้ไอ้ชายกับไอ้เรย์
“วันนี้พี่ทายเค้าไปกับเราไม่ได้วะ..พอดีเด็กเค้ามาด้วย”ไอ้กรพูด
“ใครวะ”ไอ้เรย์ถามงงๆ
“น้องขนมนั่นไง”ไอ้กรบอก
“...ยิ้มห่าญาติมึงไงไอ้ชาย..”ผมเตะขาไอ้ชายเบาๆที่มันยืนยิ้มเจ้าเล่ห์  ไอ้เหี้ยนี่มันไม่ค่อยพูดหรอกครับ  พูดน้อยต่อยหนักนั่นเอง
“ไหนบอกไม่เอาไงวะ”ไอ้เรย์ถาม
“เปล่า..พอดีไปรับมาพร้อมกับไอ้ทอยมาเมื่อเย็น แล้วมีเรื่องมีราวพอดีก็เลยเอามาด้วย”ผมบอก
“หรอออออออออออออออ”ไอ้เชี้เรย์กับไอ้กรประสานเสียงกัน
“อย่ามากวนตีน”ผมด่ามัน
“ไปไหนก็ไปปะพวกมึง”ผมไล่
“โหหห..ไรวะ ดีนักไงเด็กใหม่มึงอะ เดี๋ยวนี้ลืมพวกกรู”ไอ้กรพูด
“ปากมากวะไอ้กร ..”ผมว่าเซ็งๆ
“พี่กรค่ะ”เสียงใสๆน้อยๆเรียก
“อ่าว น้องสปอยมาพอดี..เพื่อนพี่กำลังอยากเจอเลยครับ”ไอ้กรหันไปหาเด็กสาวหุ่นดี  หน้าตาอย่างกับตุ๊กตานั่นแล้วหันมาชี้ผมที่ยืนอยู่
“นี่หรอค่ะพี่ที่บอก”น้องสปอยถาม
“ใช่ครับ..ไอ้นี่แหละครับที่อยากเจอสปอย”ไอ้กรพูด  ไม่ทราบว่ากรูไปอยากเจอเมื่อไหร่คราบ
ผมหันไปมองหน้าไอ้กร มันยักคิ้วให้ผมกวนๆ  ส่วนไอ้เรย์กับไอ้ชายก็ยิ้มๆ
ไอ้เรย์ทำปากพูดประมาณว่า “ตอแหล” คงหมายถึงไอ้กรนะครับ
“พี่ชื่ออะไรหรอค่ะ”น้องสปอยเดินมาหาผม  แล้วกอดแขนผมไว้  ทราบว่าไม่ใช่เด็กที่ร้านผมแน่นอนครับ  เพราะว่าผมจำเด็กในร้านได้หมด
“ทายครับ”ก็ขอหยอดหน่อยอะไรหน่อย
“สปอยนะค่ะ”เธอพูดแล้วหันมาส่งตาเยิ้มให้ผม
“ครับ.. ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”ผมบอก  แล้วดึงมือเธอออกเบาๆไม่ให้เป็นการเสียมารยาท
“เดี๋ยวพี่ต้องขอตัวก่อนนะครับพอดีมีธุระ..”
“อ่าว เฮ้ย..ไรมึงวะเนี้ย”ไอ้กรพูด
“เออ..มึงอย่ามากวนตีนไอ้กร..เอามันไปไกลๆตีนกรูไปไอ้ชาย”ผมบอกส่งๆ
“เดี๋ยวๆ..ไม่เอาจริงอะ.”ไอ้กรจับไหล่ผมไว้
“ไม่สด ไม่ซิง แต่เร้าใจนะเว้ย..กรูลองมาแล้ว”ไอ้กรพูด
“เออ..กรูไม่ว่าง”ผมบอกปัด
“แหมๆ.มีดีอะไรหว่า..เพื่อนกรูถึงเปลี่ยนทางได้ขนาดนี้”มันพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
“ปากหมาละ”ผมว่ามัน
“น่า แดกเหล้ากับพวกกรูก่อนก็ได้แป๊บเดียว”มันชักชวนไม่เลิก
“ไม่ได้..น้องมันรอนานแล้ว เดี๋ยวมันใจเสีย”ผมบอกตามความคิด
“ฮันแน่..ห่วงกันด้วยเว่ย..เออนะ แดกกับพวกกรูแก้วสองแก้ว. ไม่ต้องไปต่อก็ได้”ไอ้กรพูด
“เออ.กินไรคุยกันกับพวกกรูก่อนดิวะ”ไอ้เรย์บอกอีก  ผมคิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกัน  เดี๋ยวนี้ผมแทบไม่ได้สังสรรค์ที่ผับกับพวกมันบ่อยมาก  ส่วนมากก็กินกันที่คอนโดตอนทำงานหรือตอนเจอกันก็เท่านั้น   ผมเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะกับพวกมัน  พร้อมกับน้องสปอยก็ยังเกาะผมไม่เลิก
“หล่อแบบนี้มีแฟนรึยังค่ะเนี้ย”เธอถาม
“ยังครับ”ผมตอบแล้วยิ้มให้เธอ  ก็บริหารเสน่ห์บ้างอะไรบ้าง
“หรอค่ะ..ดีจัง”
“แล้วนี่จะไปต่อไหนกันวะ”ผมถามพวกมัน
“ก็ยังไม่รู้วะ..แล้วมึงอะไม่ไปด้วยกันจริงอะ”ไอ้เรย์ถาม
“ไม่วะ..กรูต้องกลับไปทำงานของจารย์อีก...กรูนอนไม่พอมาหลายคืนแล้ว มึนชิบหาย”ผมบอก
“เออนะ..อ้างวะ”ไอ้กรพูดส่ายหัวหน่อยๆ

ผมเห็นพี่ไชยเดินมาไกลๆ  รู้แล้วว่าเดินมาหาผมแน่นอน  ผมเลิกคิ้วให้อย่างสงสัยก่อนที่พี่ไชยจะกระซิบที่หูเพราะเสียงเพลงมันดังมาก

“เฮ้ย..กรูไปก่อนนะ..”ผมลุกขึ้นแล้ววางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ
“อ่าว.รีบไปไหนอีกวะเนี้ย”ไอ้กรพูดเหมือนหัวเสีย
“เออ..คิดถึงกรูไง..อยากโดนกรูอัดตูดไงมึง”ผมแกล้งมัน
“ไอ้สาดดด..ไปเลยไป”มันด่าแล้วทำมือไล่ผม 
“ไปนะ”ผมหันไปบอกไอ้อีกสองตัวที่นั่งมองอยู่  แล้วเดินไปเลยไม่ได้สั่งลาน้องสปอยที่รัก  เอิ้กก ลืมว่ามีตัวตน
ผมเดินจนแทบจะวิ่งออกมาหน้าร้านทันที  ก่อนที่จะกวาดสายตามองหาไอ้ตัวเล็กไปทั่ว 
“ทำไมพี่ไม่ดูให้ดี”ผมหันไปเสียงดุใส่พี่คิงกับพี่ไชย
“พอดีผมไปเข้าห้องน้ำ  ..แล้วคนอื่นๆก็ไม่ได้สังเกตด้วยนะครับว่าคุณขนมออกไปไหน  คือผมผิดเองที่ไม่ได้สั่งพวกมันไว้”พี่คิงทำหน้ากลัวๆตอบผม  ผมส่ายหัวหน่อยๆ  แล้วเดินแยกออกมาก่อนสั่งให้แยกย้ายไปหา
ผมเดินออกไปตามฟุตบาท  ก่อนจะวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกลมากนักเมื่อออกมาถนนใหญ่
แล้วฝีเท้าผมก็ต้องเบาลงเมื่อเห็นไอ้ตัวเล็กมันนั่งอยู่ที่ป้านรถเมล์นั้นแล้ว  มันนั่งกอดเข่าอยู่บนเก้าอี้คนเดียว  คางก็เกยอยู่บนเข่าตัวเองกระเป๋าเป้ก็สะพายไว้ที่หลัง  กระดานวาดรูปก็วางอยู่ที่พื้นข้างตัว  คล้ายๆเด็กมีปัญหาอย่างไงอย่างนั้น 



“มานั่งทำอะไรตรงนี้....”ผมพูดขึ้น ทำเอาอีกฝ่ายหันมามองหน้าผม
หน้าเหมือนหมาถูกทิ้งที่วัดเลยครับ  ตาละห้อยได้อีกครับ  อยู่ดีๆมันก็จ้องหน้าผมเหมือนจะร้องไห้  เสร็จแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าเหมือนโกรธผมซะอย่างนั้น
งง วะ ตรู - )( -


.........................>>>><<<<.......................

[piride]

 

น่ารักมากๆเลยอ่ะ

ขนม โกธรใหญ่แล้ว

สมไป

        <<<< ให้ยัย พลอย

[gboy]

 
ให้ทาย
พาขนมมาไม่รับผิดชอบ

[┗◎┗◎]

สม สม สม ขนมโกรธแล้ว เอามาแล้วทิ้งขว้าง

[love_y]

นะดีได้ตอนเดียวจริงๆทาย

ทิ้งน้องมาป้อสาวซ่ะงั้น

แล้วช่วงนี้ขนมยิ่งไม่ค่อยมีกำลังใจอยู่

แล้วเพลงนี้อ่ะฟังเมื่อวานทำไมมันไม่อินเหมือนในเรื่องแบบนี้ฟร่ะ

ฟังแล้วจี๊ดเลย ยิ่งตอนขนมบอกทายว่า“ขนมคล้ายๆในเพลงเมื่อกี้เลยเนอะ”

เฮือกกก สงสารน้องจิงๆนะเออ เคืองทายจริงๆว่ะค่ะ ถ้าตอนหน้า

ไม่ง้อน้องให้เป็นที่พอใจ จะหันไปเชียร์เพลงแล้วนะเออ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ปล่อยให้รอตั้งนานเค้าก็งอลซิจ๊ะตัวเธอ

ปล. ขนมเห็นพี่ทายกับน้องสปงสปอย T^T อะซิก อะซิก  แล้วลืมขนมไว้ อะซิก อะซิก

[Mint]

 

เอามาอีกตอนเหอะ

  แด่ใจให้นังพลอย

[● MaYa~Boy ●]

พี่ทายไม่ดูแลขนมเลยนะเนี่ย เดี๋ยวมีเคือง

[pukpra]

พี่ทายอ่ะ ทิ้งน้องขนมสุดน่ารัก น้องเลยงอลเลย
ง้อเลย ๆๆๆๆๆ 

[faire]

น้องงอนแล้วมั้งพี่ทาย

พลอยก็นะ
รอตอนต่อไปนะเบบี้

[mecon]

ขอโทษนะน้องขนมอิพี่ทายไม่ได้ตั้งใจแรดแต่เพื่อนมันบังค๊าบบบบบบ
เหอะๆ นุ้งขนมของเพ่ เห็นช๊อตเด็ดชิมิจ๊ะ โอ๋ๆเลิกงอนเน้อ
เด๋วเฮียทายจะกริ้วเพราะว่าปรับอารมณ์ตามเด็กน้อยไม่ทัน กร๊ากกก

+1 จัดให้คะ (ชื่อนุ้งนี เก๋มากกกกกกก เอิ๊ก)

[MIXER]

พี่ทายทำไมไม่ดูแลเลยเนี่ย ห๊ะ !
น้องเคืองเลยเห็นมั้ย

เซ็งพลอยจริงๆ  อย่ามายุ่งนะ !!
รอตอนต่อไปนะค่ะพี่เบบี้ 
เป็นกำลังใจให้  +1

[artkung]

น่าฉงฉานขนมอ่ะ

พี่ทายทำไมทำงี้อ่ะ

ปล่อยไว้นาน สงสัยเห็นอะไรหมดแล้วหล่ะ เด็กสปอยนั่นคงเหลี่ยมจัดไม่เบา



ออกไปนั่งป้ายรถเมล์คนเดียวแบบนั้น ยุงกัดไหมนั่น

[speedboy]

รักขนมจัง

เฮ้อเหนื่อยเว้ย

จะรอกันอีกนานมั้ยคร้าบเนี่ย

รักกันก็บอกน้องขนมนะคร้าบพี่ทาย

 

[watermoonj]

ขำดี ผู้หญิงอะไรชื่อสปอย ชื่อขนมยังดูหญิงกว่าเลย 555
ตอนจบเล่นเอาน้ำตาซึมสงสารลูกหมาโดนทิ้ง

[jajey9]

ปล่อยน้องให้รอ แล้วตัวเองทำงานเสร็จก็ไปจิจ๊ะกับสาว น้องก็ต้องงอลล่ะ
ขนมแกล้งให้ง้อนานๆเลยยย

[@BUA@]

งอนเยอะๆ เลยขนม
มาทิ้งเราไปนั่งป้อสาวได้ไง
 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

  จะไม่ให้โกรธได้ไงละคะ
ก็พี่ทายทำเป็นเหมือนลืม ขนม 

[yochio_shim]

จิ้มที่รักก่อนเด่วมาอ่านนะ


ที่รักไ่ม่มีตังใช้งั้น


เด๋วส่งไปให้นะ

[♥a2k♥]

"ขนมคล้ายกับเพลงเมื่อกี้เลยเนอะ"
โฮฮฮฮ สงสารน้อง พี่ทายอ้ะ 
แล้วดูซี่ ไปนั่งกับ ญ อื่นอีก
น้องขนมงอนๆๆๆไปเยอะๆเลย
ขอบคุณค่า 

[meng]

สงสารขนมอ่า

ดีนะที่ไม่เจอกับยัยพลอย

ไม่งั้นมีปัญหาอีก

เป็นกำใจให้พี่เบบี้คับ