หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[ToeyTato]

โบกกพี่ทายสักที พาเค้ามาแล้วไม่ดูแล มัวแต่ไปนั่งหยอดเด็กอยู่นั่นแหละ 
หมั่นไส้ยัยพลอยจิงๆขอ หน่อยเหอะ
แต่บางทีพี่ทายก็หวานนิดๆนะชอบเหลือเกินนะทำขนมเขินเนี้ย 555

[kwa]

เบื่อทายแล้วอ่ะ
ทำไรไม่ชัดเจนสักอย่างเซ็ง

หันกลับไปเชียร์เพลงดีไหมเนี่ย 

แล้วยังจะยัยพลอยอีก แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[kimagain]

ไม่รักแต่ห่วงก็ยังดี

[J_ann]

เพลงเศร้าจังเลย...

[kj_blue]

ฟ้องพี่เพลงเลย

[tongner]

อิอิ มารอร้อรอ

[*SparklinG*]

  อะไรของทายเนี่ย สงสัยขนมจะโดนทำอะไรมากกว่า ไม่น่าจะโกรธด้วยเรื่องแค่ทายทิ้งไว้เฉยๆ

[olar74]

รอต่อไป...

ว่า .. ขนมจะงอนได้นานไหม? ... ทายจะง้อสำเร็จรึเปล่า? ... ต้องติดตามกันต่อไป !!!!!

เหตุการณ์กำลังจะต่อเนื่อง ... ก็มีอันต้อง 

[LOLICONX]

ถือว่าเหตุการณ์เริ่มไปในทางที่ดีนะเนี่ย พี่ทายแคร์ขนมได้ประมาณนี้ก็ถือว่าดีแล้ว

แต่ .. แคร์อยู่สักพัก พออยู่กะเพื่อนดันเพลินซะนี่ โดนขนมงอลไปเลย เป็นไงล๊า

ว่าแต่วันนี้ น้องขนมจะมามั้ยค่ะ เบบี้ จบได้ ปวดใจคนอ่านมาก ค้างซ๊า ..

งี๊ดๆๆๆ อยากรู้ว่าพี่ทายจะทำไงต่ออะ จะง้อน้องขนมยังไงดี 

[nbee]

เจอเพื่อนแล้วเพลินจนลืมขนมซะงั้น

แบบนี้ต้องตามง้อขนมนะ

พาไปเที่ยวกันสองต่อสองก็ได้นะ
 



ช่วงนี้เบบี้หายไปเป็นพักๆ นะ
ถ้าเหนื่อยก็พักมั่งนะจ๊ะ 

[pindream24]

ดีนะยังตามหาน้องเจออออ

ขนมงอนให้พี่ทายง้อนานๆหน่อยนะลูก

[meawkung02]

เง้ออ...ขนม งอล ไปแย้ว พี่ทาย รีบง้อในไวเลยค้าบบ...อิอิ

[OHmeza019]

ขนมงอลเเล้วว
พี่ทายรับผิดชอบเลย

[anna1234]

มันใช่มั้ยนะห๊ะ 

[tagloveX-Mark]

เหอ ๆ จบตอนกำลังสนุกอีกละอ่ะคับ แต่ดีใจ เบบี๋มาต่อย๊าวยาว อ่านเพลิน ๆ อิอิ
พี่ทายอ่ะปากแข็งจิง ๆ เลย ชอบขนมมากแล้วอ่ะดิ แคร์ขนาดนี้ หุ ๆ
พลอยก็นะ มะเลิกรา อยากให้ถึงตอนที่ทักมาบอกความจริงว่าพลอยเคยตบขนม แล้วก็ขู่ด้วย จิงจิงเล๊ยยยย
โอยยยย อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะค้าบบบ มา่ต่ออีกไว ๆ นะค้าบ เบบี๋ ^^

[numfon]

 :3123:เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ


ขอให้คะแนนสอบได้สูงๆนะค่ะ


จะรออ่านค่ะ

[morrian]

อ๊ากกกกก ค้างได้อีกอะคับ

ขนมงอนพี่ทายซะแล้ว

แต่เข้าใจอารมณ์ทายตอนนั้นเหมือนกัน อิอิ เป็นบ่อยเวลาเจอเพื่อน หุหุ

ง้อให้ขนมหายงอนไวๆนะค้าบ

รอเบบี้นะคับผม

[prawy]

กรุณาง้อด่วน   

[l3iZal2l2e]

อ่านทันแล้วววว
น้องขนมน่ารักมาก!
แบบนี้พี่ทายไม่รักได้ไง อิ อิ

แต่ตอนนี้ง้อน้องด่วนนนนนน
 

[yochio_shim]

ที่รักบอกว่าจะมาลงให้อ่าน


ทุกคนรอที่รักหน่อยนะ


 

 

[BABOO]

ขนมเป็นไรอ่ะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ที่รักบอกว่าจะมาลงให้อ่าน


ทุกคนรอที่รักหน่อยนะ

งั้นขอติดขอบสนามรอ

[MIXER]

ที่รักบอกว่าจะมาลงให้อ่าน


ทุกคนรอที่รักหน่อยนะ

วันนี้ขอตัวลาไปนอนก่อน TT^TT
(แม้อยากอยู่อ่านมากเพียงใด แต่เสด็จแม่จะฆ่าแล้ว)
พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านนะค่ะ

ปูเสื่อนอน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาแน่นอน
 

[thomiiz]

อร๊ายยยย ขนมเดียงสากว่าชั้นอีก  คิดได้ยังไง "ลูกอม" หรือขนมจะคิดลึกไปกว่านั้น ว่าต้องอม  

พี่ทายก็นะ โดนสาวเข้ามาคลอเคลียเข้านิด โดนเหล้าเข้าปากเข้าหน่อย ลืมน้องหนมไปเลยนะ  อย่างนี้ขนมต้องระวังไว้ให้มากๆๆๆ

พาร์ทนี้ โป้งพี่ทาย โทษฐานทำให้ขนมโกรธ งอน นอยส์ น้อยใจ (คิดแทนหนมมันหมดเลยแฮะ)

[เบบี้]

ทำไมที่รักมาบอกแบบนั้นงะ.
เค้ายังแต่งไม่เสดเลยอะ
รอต่อปายยย

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

 

ทุบกำแพงห้องพี่เบบี้รอ

[Mint]

ทำไมที่รักมาบอกแบบนั้นงะ.
เค้ายังแต่งไม่เสดเลยอะ
รอต่อปายยย

 



 

[love_y]

มารอด้วยคน
เน็ตเบบี้อย่าหลุดนะสาธุ

[เบบี้]

ตอนที่32.


“มานั่งทำอะไรตรงนี้....”ผมพูดขึ้น ทำเอาอีกฝ่ายหันมามองหน้าผม
หน้าเหมือนหมาถูกทิ้งที่วัดเลยครับ  ตาละห้อยได้อีกครับ  อยู่ดีๆมันก็จ้องหน้าผมเหมือนจะร้องไห้  เสร็จแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าเหมือนโกรธผมซะอย่างนั้น
งง วะ ตรู - )( -



“ไง  พี่ถามว่ามานั่งทำไมตรงนี้ก็บอกว่าให้รอในห้องไงครับ”ผมบอก
“......................”อีกฝ่ายเงียบ แล้วหันหน้าเชิดซะงั้น
“ขนม..”ผมเรียกอีกรอบ  ไอ้ตัวเล็กมันนั่งคอแข็งบ่งบอกได้ถึงอาการงอนสุดฤทธิ์
“ยุงเยอะนะ  กลับเถอะ”ผมบอก  นี่ขนาดยืนไม่นานมันยังกัดมือผมได้เลยอะครับ
“ไม่ พี่ทายอยากกลับก็กลับไปคนเดียวเหอะ”มันพูดแต่หน้าไม่ได้มองผมสักนิด
“อะไรอีกละ”ผมถาม
“...............” อีกฝ่ายหันมามองค้อน



“ขนม”ผมดึงแขนของอีกฝ่ายไว้  เมื่อไอ้ตัวเล็กมันลุกขึ้นยืนหยิบกระดานมันแล้วเดินไปริมฟุตบาท
“กลับกับพี่”ผมบอก  หน้าเริ่มเครียดแล้วตอนนี้
“พี่ทายก็ไปนั่งกับพวกพี่พวกนั้นสิ.. ขนมจะไปไหนมันก็เรื่องของขนม”ไอ้ตัวเล็กบอก
“เพื่อนมันชวนไปนั่งเฉยๆ พี่เพิ่งจัดการเรื่องเสร็จเมื่อกี้เอง”ผมอธิบาย
“..................”ไอ้ตัวเล็กมันเงียบยังไม่ยอมมองหน้า
“ขนมจะกลับแล้ว”มันบอก
“เดี๋ยวพี่จะไปส่งนี่ไง”
“กลับเองได้”มันพูดส่งๆ
“มันดึกแล้วจะกลับยังไง..”
“แท็กซี่..”มันพูดลอยหน้าลอยตา
“อยากโดนฆ่าตายรึไง...”ผมแกล้งขู่  มันหันมาค้อนอีกรอบ
“..ไปครับ อย่าให้ต้องพูดหลายรอบ”ผมย้ำ
“ใช่ดิ.. ขนมมันเลือกไม่ได้อยู่แล้วนิ”มันพูดแล้วสะบัดแขนตัวเองออก แล้วเดินนำหน้าผมกลับไปทางร้าน  ผมรีบเดินตามไป
“อย่าประชดมากได้ไหม..งง กับอารมณ์ไปหมดแล้วเนี่ย”ผมบอก
“มันก็เรื่องของขนม”มันพูด
“แน่ใจ.”ผมแกล้งทำเสียง
“ไม่ต้องจะคิดแกล้งขนมหรอก..ขนมไม่มีทางยอมอีกเด็ดขาด”มันหันมาพูดเสียงแข็ง พร้อมกับจ้องตาเขม็ง
“หรออออ..”คึคึ
ผมเดินตามไอ้ตัวเล็กต้อยๆ  ผมเห็นลูกน้องผมสามสี่คนไวๆที่เหมือนเดินหาอะไรสักอย่าง  สงสัยหาไอ้ตัวแสบนี่แหละครับ  พอพวกมันเห็นผมก็เดินมารอทันที  พี่ไชยกับพี่คิงเดินมาผมมองหน้าประมาณว่าไม่มีอะไรแล้ว  เป็นการว่าเข้าใจกัน
“จะไปไหน”ผมถามเมื่อไอ้ตัวเล็กมันจะเดินไปที่รถ
“จะกลับไงฮะ”มันหันมาบอกซื่อๆ 
“ใครให้กลับ”ผมแกล้งกลับ  เมื่อกี้มันบอกว่าจะไม่มีทางให้ผมแกล้งอีกเด็ดขาด  ไหนดูดิ  กรูจะแกล้งใครจะทำไม
“ไป.. เข้าไปในร้านกับพี่ก่อน”ผมบอกแล้วเดินไปลากแขนไอ้ตัวเล็กมาทันทีโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านใดๆ  ผมเดินกลับเข้าไปในร้าน  แล้วเดินไปที่โต๊ะที่ไอ้เพื่อนเวรมันนั่งกันอยู่  บัดเดี๋ยวนี้คือผู้หญิงคนละคนแล้วครับ
“เชิญครับ”ผมบอกไอ้ตัวเล็กที่ยืนหน้างงๆ 
“อ่าว  ไหงกลับมาวะ”ไอ้กรถามพร้อมกับมือที่โอบน้องสปอยอยู่
“อยากกลับ ร้านกรู มึงมีปัญหา”ผมพูดกวนๆ
ผมนั่งลงข้างไอ้กร  แล้วจับมือขนมให้นั่งลงข้างๆ  มองไปที่หน้าไอ้ชายตอนนี้หน้ามึงแม่งเจ้าเล่ห์ได้อีก
“กินน้ำไรดีครับ”ผมถามที่ข้างหู  อย่าคิดลึกครับ เสียงเพลงมันดัง
“ไม่กิน”มันส่ายหัวตอบไปด้วย
ผมเรียกพนักงานแล้วสั่งเครื่องดื่มของผมก็ต้องแอลกอล์ฮอร์อยู่แล้ว แล้วก็สั่งน้ำสัปปะรดปั่นให้ขนม
“นึกไงเอามาด้วยวะ”ไอ้กรกระซิบถาม
“เรื่องของกรู”ผมตอบ
“เชี้ย”มันด่าให้
“พี่ทายขนมอยากกลับบ้านแล้ว”ไอ้ตัวเล็กมันดึงแขนผมเบาๆ  สีหน้าไม่สู้ดี ของๆมันเมื่อกี้ทั้งกระเป๋าทั้งกระดานผมแย่งเอามาทั้งหมดแล้วยื่นให้พี่ไชยไปเรียบร้อยแล้วครับ
“แป๊บเดียวครับ  นั่งกับเพื่อนพี่ก่อนนะครับ..เมื่อกี้พี่นั่งแป๊บเดียวเองแล้วขนมก็งอนพี่ไป. เดี๋ยวพวกมันโกรธพี่”ผมแกล้งใส่ไฟเต็มที่
“.........แต่ว่า”ไอ้ตัวเล็กมันทำท่าคิดนิดหน่อย  มันคงลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้พูดอะไรไว้บ้าง  แล้วท่าทีที่โกรธผมอยู่เมื่อกี้ตอนนี้เหมือนหายไปแล้วลิบลับ
ผมคุยกับเพื่อนผมไป  ไม่นานเครื่องดื่มก็มาเสิร์ฟ
“ลองกินดูสิครับ”ผมยื่นแก้วให้  ไอ้ตัวเล็กมันทำหน้างงเล็กน้อย  แน่นอนครับในนั้นก็ต้องมีแอลกอล์ฮอล์อยู่แล้ว  ซึ่งไอ้ตัวเล็กคนไม่รู้เลยสักนิดเพราะว่าการตกแต่งแก้วมันดูน่ารักมากๆ
“ขอบคุณฮะ”มันเงยหน้าตอบผมยิ้มๆ  แล้วดูดจิบเล็กน้อย  ผมหันไปมองหน้าพวกเพื่อนผมนิดหน่อย  ไอ้เชี้ยนั่งหน้าสลอนกันได้อีก  มองกันนี่แบบโคตรรู้ทันอะ  ไอ้เพื่อนเวร
“แหวะ.”อยู่ดีๆไอ้ตัวเล็กมันก็ทำหน้าขยะแขยง  สงสัยไม่เป็นไปตามแผน แกล้งให้เมาแล้วลักหลับ  บ้าหรออออ เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น  แค่อยากให้กินแล้วอยากดูตอนเมาเฉยๆ  คึคึ
“เป็นอะไร”ผมหันไปถาม
“มันแปลกอะฮะ..ไม่เห็นเหมือนน้ำสัปปะรดที่ขนมเคยทำเลยอะ”มันถาม
“ไม่แปลกหรอก ก็มันใส่เหล้าไปนิดหน่อยนะครับ..กินดีๆสิครับอร่อยนะ” เลวอีกกรู  สอนให้เด็กแดกเหล้าทางอ้อม
“ขนมไม่ชอบอะ”มันยื่นแก้วให้ผม
“อีกนิดนึงก็ได้ครับ”ผมดันแก้วกลับไปที่ปากไอ้ตัวเล็ก
“ไม่เอาอะ”มันส่ายหัวลูกเดียวเลยครับ  กะว่าจะได้ดูตอนมันเมาสักหน่อย
“ตามใจ”ผมดึงแก้วกลับมาวางไว้ที่โต๊ะ
“จะกลับรึยังอะฮะ”มันถามผมอีกรอบ
“แป๊บเดียวครับ”ผมบอก
“พี่ทายค่ะ...นี่ใครหรอค่ะ”น้องสปอยตะโกนข้ามจากหน้าไอ้กรมาถามผม
“เมียมันนะครับ”ไอ้กรเสือกตอบแทน
“ว้าย..พี่ทายเป็น”น้องสปอยเธอปิดปากเล็กน้อย
“หึ....”ผมยิ้มให้เธอน้อยๆ  ไม่ได้พูดตอบอะไรไป
“อะไรวะ..เดี๋ยวนี้ไม่คิดแก้ตัว  แปลกๆนะมึง..หรือว่าชอบไปแล้วจริงๆ”ไอ้กรทำหน้าจริงจัง
“พูดมากน่ามึง...กรูก็แค่ไม่อยากพูด”ผมบอก
“หรอออ”เชี้ยพวกนี้น่ารำคาญวะ
“..งั้นเอาอย่างอื่นไหมครับ..”ผมหันไปถาม  มันส่ายหัวหน่อยๆ หน้าไม่สู้ดีนัก
“เฮ้ยย.. ไร”ผมถามไอ้กร เมื่อมันเปลี่ยนที่นั่งระหว่างน้องสปอยกับมัน  ให้น้องสปอยมานั่งใกล้ผมแทน
“ชนแก้วกับสปอยหน่อยนะค่ะ”เธอไม่พูดเปล่า เอาแขนมาคล้องกับแขนผมไว้ด้วยครับ  แล้วก็หยิบแก้วมาชนแก้วผม  ผมก็ชนดิ คึคึ..
“ขนมจะกลับแล้วนะฮะ”เมื่อผมวางแก้วเสร็จ  ไอ้เด็กข้างๆมันก็พูดขึ้น  หน้างองิด   นั่นแหละคือสิ่งที่ต้องการ คึคึ... เลว
“เดี๋ยวสิ”ผมรีบดึงข้อมือไอ้ตัวเล็กไว้เมื่อมันลุกขึ้นยืน
“พี่ทายอยากจะนั่งก็นั่งไปเถอะฮะ.. เดี๋ยวขนมให้พี่เพลงมารับก็ได้”ไอ้ตัวเล็กพูด  สีหน้าวางเฉยนิดหน่อย  ผมก็ปัดมือคุณสปอยออกแล้วลุกขึ้น
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”อยู่ดีๆกรูเครียดกับอาการของไอ้เด็กนี่ทำไมวะ
“ไม่ต้องหรอกฮะ..ดูท่าพี่ทายอยากจะอยู่ต่อมาก.ขนมกลับเองได้”มันยังยืนยัน
“ขนม..อย่าดื้อนะ”
“ไม่ได้ดื้อฮะ..แต่ขนมบอกพี่ทายหลายรอบแล้วพี่ทายนั่นแหละที่ดื้อ” ซะงั้นอะ กรูนี่นะดื้อ
“ไม่รู้แหละขนมจะกลับ  ..อยากอยู่ก็อยู่..”มันพูดเสร็จก็เดินออกหนีผมไปทันทีเลยครับ


“โอ้ยยยยยยย.. ไอ้เชี้ยยย”เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ผมหันไปมองอีกครั้งด้วยความตกใจ  ไอ้ตัวเล็กมันลงไปกองอยู่กับพื้นเรียบร้อยแล้วครับ
“เดินไงของมึงวะ”ไอ้ฝ่ายตรงข้ามถาม 
“ขอโทษครับ..”ผมเดินเข้าไปขอโทษ  ลูกคนรวยนะครับ  อย่างนี้แหละ.  พี่ไชยกับพี่คิงเห็นท่าไม่ดีกำลังจะเดินเข้ามา 
“เจ็บไหม”ผมถามเมื่อพยุงไอ้ตัวเล็กขึ้น
“คุณนั่นแหละเดินถอยหลังมาชนผมก่อนเอง”ไอ้นี่  โดนเค้าด่าขนาดนี้ หน้าเสียขนาดนี้ยังปากดีอีก
“อ่าว ไอ้เด็กนี่”ไอ้ผู้ชายอีกคน ตัวใหญ่กว่าไอ้ตัวเล็ก แต่เล็กกว่าผม  วัยรุ่นนั่นแหละครับจะเดินเข้ามาหา
“ขนม..”ผมปราม  เมื่อไอ้ตัวเล็กมันดันจ้องหน้าฝ่ายตรงข้ามกลับ
“ก็ขนมไม่ผิดนะฮะ”มันพูดใส่ผม
“ครับๆพี่รู้แล้ว.”ผมบอก 
“มองหน้าไมวะ”ไอ้เหี้ยนี่ก็ไม่เลิกครับ
“ก็มองคุณนั่นแหละ..เดินมาชนคนอื่นแล้วยังไม่ขอโทษแล้วยังมาโทษคนอื่นอีก..นิสัย”นี่ไม่รู้ว่าไอ้ตัวเล็กมันบ่นด่าแบบเด็กๆ หรือว่าอะไรครับ  แต่หารู้ไม่  ฝ่ายตรงข้ามมันหน้าดุกว่าเดิมอีกตอนนี้
“ตกลงนี่มึงจะไม่จบใช่ไหม”ไอ้ฝ่ายตรงข้ามชี้หน้า
“เออออ..”ไอ้ตัวเล็ก มึงปากดีมาก   พอไอ้ตัวเล็กมันเออเสร็จ  ไอ้ฝ่ายตรงข้ามก็รี่เข้ามาหาทันที  ไอ้ตัวเล็กก็ตามคำท้ามากๆครับ  มันรีบหลบอยู่ข้างหลังผมแบบว่าไม่ต้องสั่งเลยครับ 
“ไหนแล้วไปท้าเค้า”ผมหันไปแซว
“ก็ดูตัวมันดิ”ไอ้ขนมมันชะโชกหน้ามาพูดนิดหน่อย
“ต้องขอโทษแทนด้วยนะครับ.อย่ามีเรื่องกันเลยดีกว่า”ผมบอกยิ้มๆ
“แต่กรูอยากมี”มันพูด ทำหน้าทำตาหาเรื่องใส่ผม
“อย่าดีกว่าครับ”ผมดันหน้าอกอีกฝ่ายไว้  พี่ไชยกับพี่คิงก็ยืนอยู่ไม่ห่าง
“นี่มึง....”ไอ้ผู้ชายเหี้ยนี่แม่งกวนตีน  พอผมดันหน้าอกมัน มันก็ปัดมือผมออก  แล้วกระชากคอเสื้อผมทันที
ผมเอามือปรามพี่ไชยไว้เพื่อไม่อยากให้คนแตกตื่น
“ปล่อยเถอะครับ.ถือว่าผมขอโทษแล้วกัน”ผมพูดบอกอีกครั้ง  ไอ้ตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างหลังนี่ก็ดึงเสื้อผมจนยู่ติดมือแล้วมั้งเนี้ย
“กรูไม่ยกโทษ..มึงจะทำไม”


“เออ..กรูก็ไม่ยกโทษให้มึงเหมือนกันแหละ”ไม่ใช่เสียงผมนะครับ  อย่าเข้าใจผิด  ไอ้ตัวเล็กมันชะโงกหน้ามาด่าเสร็จเท่านั้นแหละ

ผลั๊กกกกก!!!


เสียงนี่ก็ไม่ได้มาจากผมนะครับ  ผมไม่ได้ทำ  ไอ้ผู้ชายที่กระชากคอเสื้อผมเมื่อกี้มันลงไปนอนกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยไปแล้วครับ  ผมหันไปดูสิ่งที่ทำให้เกิด  ขาของไอ้เด็กขนมมันยันเต็มที่มาจากด้านหลังผม  มือมันก็จากที่กำเสื้อผมไว้มันก็กอดเข้าที่เอวผมเมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
“ไปเถอะฮะ”มันรีบพูดร้อนรน  ผมแทบจะขำออกมาอะครับ  คือตอนนี้งงไปหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น 
“....มึง..”ก่อนที่ไอ้ผู้ชายหน้าเหี้ยนั่นจะลุกขึ้นมาได้  มันก็โดนพี่ไชยกับพี่คิงลากไปแล้วละครับ  แน่ละครับว่ามันต้องโวยวายเป็นธรรมดา  ผมหันไปมองไอ้ตัวเล็กที่ยืนตัวลีบอยู่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ..”ตรูขำเองแหละ  แม่ง ฮาได้อีกวะ

“พี่ทาย..”มันหน้างอคิ้วขมวดติดกันเงยหน้ามาค้อนผม
“แล้วก็รู้ว่าสู้เค้าไม่ได้แล้วไปทำเค้าทำไม”ผมพูดไปยิ้มไป
“ก็หมันไส้อะ..ขนมสู้ได้เหอะแต่ขนมไม่อยากทำ”มันพูดแก้ตัว
“หรอออออออออ...”ผมทำเสียงล้อ
“แน่นอนละ”มันบอก
“กลับได้ยังฮะ..ที่แบบนี้ก็มีแต่อะไรแบบนี้..ไร้สาระ”มันบ่นเสร็จ  เดินหนีผมไปทันทีครับ  ผมได้แต่เดินส่ายหัวตามออกไป













“นอนห้องพี่ดีปะ”ผมหันไปแกล้ง  ยักคิ้วหลิ่วตาเล็กน้อย  ระหว่างขับรถไปด้วย
“เรื่องดิ”มันพูด  สังเกตจากความตื่นเต้นได้คือ  มือกำสายกระเป๋าที่วางอยู่บนตักซะแน่น
“พี่เหงาอะนอนคนเดียว..ไปนอนด้วยกันดิครับ”ผมแกล้งไม่เลิก
“พี่ทายก็นอนคนเดียวออกบ่อย.เหงาบ้าไรละ”มันพูดก้มหน้าก้มตา
“หึ...ก็คิดถึงขนมอะ”กรูยังได้อีก
“หรอ  ขนมคิดว่าพี่คิดถึงพี่พลอย”นั่น ประชดกรูอีก
“ชอบประชดจังวะเดี๋ยวนี้”ผมพูดขำๆ
“เปล่าประชดแค่พูดความจริง”มันพูด
“หึ... แต่ก็ชอบนะ ให้ความรู้สึกแบบ..อืมมม.. ขนมหึงพี่อะ”ผมพูด
“หึง.. อ่อ หึง.. ขนมอะ หึงพี่”มันพูดทำท่าคิดนิดหน่อย  ผมคิดว่ามันจะอายซะอีก  แต่ไหนกลับยอมรับซะงั้น
“.. ขนมก็บอกแล้วว่าขนมชอบพี่.. ก็หึงมันก็เรื่องปกติ”มันพูดอีก
“..แล้วพี่ทายอะ.. หึงขนมเหมือนกันอะดิ..”มันหันกลับมาหาผม  พูดยิ้มๆ
“หึงไร..ใครหึงใคร”ผมถามห้วนๆ
“พี่ทายหึงขนมไง”มันพูดแล้วเอาหัวไปพิงไว้ที่กระจก  แต่ตามองหน้าผมกวนๆ
“หึงใครเมื่อไหร่”ผมถามนิ่งๆ
“ก็กับ.....ใครดีน้ออออออออออ..”มันทำเสียงเล่นไปเล่นมา  ทำเอาผมหันไปมอง  ขับช้ารอไฟแดงแม่งเลย
“ไหน.. จะพูดอะไร..เอามาดีๆนะ”ผมจับได้แล้วแหละครับ  ว่ามันจะแกล้งผมคืน  แต่ช้าไปไอ้น้อง  พี่รู้ทันแล้วครับ
“อะ..............”ไอ้ตัวเล็กมันร้องออกมาเมื่อผมชะโงกหน้าไป
“พี่ทายคนนี้หึงขนมกับใครครับ”ผมถามเสียงเบาลง  แล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้
“หึง ขนมกับ... กับ.....เออ..เอ้  เข้ามาใกล้ทำไมอะฮะ”มันเอามือน้อยๆนั่นดันหน้าผมเบาๆ  ทำเอาผมยิ้มออกมา
“ก็บอกมาดิ.. อยากแกล้งพี่คืนไม่ใช่รึไง... พูดมาสิ”ผมยิ้มแล้วยักคิ้วให้
“นิสัยเสีย”มันพูดเสียงหนักแน่นหน้าตาจริงจังทันที
“ว่าหรอ.... ฮึ..กล้าว่าหรอ”ผมพูดเสร็จเอนตัวไปมากกว่าเดิม  จนจมูกชนกันเรียบร้อยไปแล้วครับตอนนี้
“ไฟเขียวแล้วฮะ!!!”มันพูดเสียงดังมากจนผมตกใจ  หันไปดู เออไฟเขียววะ
“เดี๋ยวจะโดน”ผมคาดโทษไว้ทันที  หลังจากนั่นไอ้ตัวเล็กมันก็นั่งตัวลีบอยู่บนเบาะนั่นเบาๆ  ไม่พูดไม่จา  จนทำเอาผมหัวเราะอย่างหาสาเหตุไม่ได้  พอผมหัวเราะมันก็หันมาค้อนกับผม  แล้วก็หันหน้างอไปนอนถนน  แล้วก็หันมาค้อนกับผมอยู่อย่างนั้นแหละครับ  จนถึงบ้าน

อาปานเดินออกมารับด้วย  โดนว่านิดหน่อยว่าออกไปไหนมา  ผมเห็นอาแสบยืนจ้องอยู่บนห้องนู้น  น่ากลัวได้อีก  คิดว่าผีบ้านผีเรือนตัวใหญ่ชิบหาย    ยืนมองอย่างกับเป็นเจ้ากรรมนายเวรกรูเลยนิ
“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่พาน้องไปโดยไม่ได้บอก”ผมพูด
“อืม วันหลังก็โทรบอกอาหน่อยแล้วกัน..อาเป็นห่วง”อาปานบอก
“ครับ..ขอโทษอีกครั้งนะครับ  ฝากบอกอาแสบด้วยนะครับว่าทายขอโทษ”ผมพูดบอก
“ไม่เป็นไร..ยังไงก็ขับรถกลับดีๆแล้วกัน...”อาปานจับไหล่ผมเบาๆ  แล้วก็รอให้ผมขึ้นรถจนขับออกมานั่นแหละครับอาปานถึงจะเข้าบ้านไป


....................>>>><<<<.......................

[yochio_shim]

จิ้มที่รัก