ตอนที่42.
“นี่ๆพี่ทาย... ฮ่าๆๆ”
“ทะลึ่ง..เดี๋ยวจะโดน”พี่ทายว่ายิ้มเขินๆ
“ก็จะได้เข้ากับชุดไงฮะ”ผมยังเล่นไม่เลิก หยิบกางเกงในสีน้ำตาลเข้มที่มันแขวนอยู่ ก็แจ๊กเกตที่พี่ทายเลือกมันเป็นสีน้ำตาลเข้มอะ
“เอาไว้ใส่ดูกันสองคนดีกว่า.. กล้าดูปะละ.. พี่จะได้ซื้อ”เง้อออออออออออ -,- อีพี่ทายบร้า
“หึ.....”พี่ทายหัวเราะเบาๆแบบว่าอย่างมาเล่นกับพี่ไรงี้อะ แล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์
วันนี้วันเสาร์นะฮะ พี่ทายไปทำธุระมาตอนเช้าก็ไปรับผมบอกว่าจะมาซื้อเสื้อผ้าให้มาช่วยเลือกหน่อย ผมก็มาดิช๊อปปิ้งไม่เคยพลาดอยู่แระ
“เอ้.....”ผมปัดมือพี่ทายออก
“น่ารักดี.. เอาปะ”พี่ทายพูดยิ้มๆ ไม่ได้อายพนักงานขายเลยอะ ผมหยิบหมวกออก หมวกบ้าไรไม่รู้ตกลงหัวคนหรือหัวควายเนี้ย หรือว่าหัวมึงเล็กกว่าคนปกติ ขนม
“ชอบแกล้ง”ผมบ่นเบาๆ
“ไปดูร้านนั้นกันนะ”ผมชี้ไปผ่านกระจกใสที่มองเห็น
ผมเดินเข้าไปมันเป็นร้านที่ค่อนข้างอยากประจำแต่ประจำไม่ค่อยไหว ถ้าไม่มีพ่อหรือพี่เพลง หรืออาแสบกับอาปานมาด้วยงะ แพงมากมายเลยอะ เป็นเสื้อผ้าดีไซน์จากทางร้านเป็นยี่ห้อที่ผลิตขึ้นเอง ลายเท่โคตรๆ
ผมเดินดุ่มๆเข้าไปในร้านทันทีแบบไม่รีรอ เมื่อวันก่อนพ่อเพิ่งส่งเงินมาด้วย แล้วได้เงินตอนไปเปิดงานที่ไปเล่นเปียโนมาด้วย คึกดีทีนี้อะ .. พี่ทายเดินเข้ามาพร้อมกับพี่คิงแล้วก็พี่ไชย คนในร้านมองกันเป็นตาเดียว มองพี่ไชยกับพี่คิงแหงๆ เล่นยืนเป็นยักษ์วัดโพธิ์ขนาดนั้นอะ ผมเดินดูรอบร้านกันเลยทีเดียวของบางชิ้นจับได้ บางชิ้นต้องบอกพนักงาน
“ลองอะ”ผมหันไปบอกพี่ทาย แล้วเอาเสื้อแจ๊กเกตตัวน้อยทาบตัวเอง
“ตัวนี้เพิ่งมาใหม่นะค่ะ.. มีสามตัวในร้านตัวละสีด้วยค่ะ...ลองได้นะค่ะ เหมาะกับน้องด้วย”พนักงานเดินมาบอก ผมยิ้มให้ แล้วยักคิ้วให้พี่ทายแล้วเดินเค้าไปลองเลย ของงี้มันต้องลองดิถึงจะรู้
ผมลองไปลองมา เจ็ดพัน ก็เลยต้องเดินคอตกกลับมาก่อนเพื่อมีตัวอื่นที่ชอบ ผมยื่นเสื้อให้พนักงานแล้วเดินดูต่อไป
“รัดเป้าตายพอดี.. จะมีความรู้สึกไหมนะ”พี่ทายพูด ทำเอาพี่คิงกับพี่ไชยที่ยืนคุมอยู่หัวเราะหน่อยๆ ผมเบะปากให้พี่ทาย ก็ผมหยิบกางเกงขาเดฟแล้วชูให้พี่ทายดูอะครับ ดูพี่ทายออกความคิดเห็นดิ
“ไม่สนใจ”ผมพูดบอก แล้วเดินเข้าไปลองทันที สีกางเกงสวยโคตรๆ ชอบงะ ผมหมุนไปหมุนมากับกระจกสักพัก แล้วก็เดินออกมาทั้งๆที่ใส่กางเกงอยู่นั่นแหละครับ ไม่อายเพราะว่ามีผู้ชายอยู่ในร้านอีกสามคน แล้วก็มีคู่ที่เป็นแฟนกันอีกคู่หนึ่งแค่นั้นเอง
ผมเดินไปหยิบรองเท้าบูทสีน้ำตาลเข้มหนังกลับมาใส่ คู่มันเล็กๆกำลังพอดีเลยครับ แล้วก็เดินๆไปเลือกเสื้อยืดลายใหม่ๆ ก็ได้มาหนึ่งตัว แล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนแล้วก็เดินออกมา พี่ทายก็มองหน้าผมแล้วก็มองหัวจรดเท้า
“เท่ปะละ”ผมทำท่า
“อึดอัดกับรองเท้า”พี่ทายพูด ผมเดินหน้าเชิดไปเปลี่ยนกับเป็นชุดเดิม แล้วก็ยื่นทั้งหมดให้พนักงานทั้งหมดที่ลองเมื่อกี้แหละครับ
“เอาหมดเลย”พี่ทายถาม
“อืม”ผมพยักหน้าตอบ
“ใช้เงินเก่งเว้ย”พี่ทายพูดขำๆ แล้วเดินมาทางผม ผมก็มองว่าพี่ทายจะทำไร จังหวะนั้นผมก็กำลังควักกระเป๋าสตางค์ออกมา
“อ่าว....”
“คิ คิ...”
“หัวเราะ ชอบใจ”พี่ทายพูด
“ขอบคุณฮะ”ผมรีบบอกทันทีเมื่อเห็นพี่ทายหยิบบัตรเครดิตของตัวเองให้พนักงาน
“ห้ามหรือพูดว่าไม่ต้องบ้างก็ได้”พี่ทายบอก
“เรื่องดิ.. ห้ามขนมก็เสียเงินเองดิ.. เก็บไว้ดีกว่า.”ผมบอก
แล้วเดินไปรอรับถุงจากพนักงาน
“เดี๋ยวผมถือให้ครับ”พี่คิงเดินมาบอก
“ขนมถือได้ฮะ..แค่นี้เอง”ผมรีบบอกปฏิเสธ แค่พี่เค้ามาเดินคอยตามพวกผมที่บ้าเห่อซื้อนี่ก็เกรงใจจะแย่
เมื่อพี่ทายเซนต์ชื่อเสร็จเรียบร้อย ผมกับพี่ทายก็เดินไปดูร้านนู้นร้านนี่จนได้ของเยอะแยะเต็มไปหมด
“นี่ๆ..พี่คิงกับพี่ไชยใส่ด้วยกันดิฮะ..”ผมหยิบเสื้อยืดสีขาว ลายมันเก๋ดีอะครับ แล้วยกให้พี่คิงกับพี่ไชยดู พี่ทายหันไปมองหน้าพี่ๆทั้งสอง
“เนี้ย..พี่คิงก็ใส่สีขาว พี่ไชยใส่สีดำ.. แล้วเดินมาด้วยกัน .. หึหึ”ผมพูดเองนึกภาพไป ตลกวะคนตัวเบ้อเร่อใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน
“เอาเปล่าพี่.. ผมซื้อให้”พี่ทายก็เล่นด้วย
“เอาเลยฮะ.. สวยดีขนมชอบ”ผมรีบบอก
“แต่ว่า..มันจะไม่ดูตลกไปหรอครับ.. ผมไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ”พี่ไชยพูดยิ้มๆ
“อ่าว.. ก็พี่สองคนชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยอะ.. เสื้อผ้าชุดนี้ก็เหมือนกันจะตาย เปลี่ยนจากสูทเป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์ดีกว่าเนอะ รับรองสาวกรี๊ดตรึมอะ”ผมพูดแล้วหันไปพยักหน้าให้พี่ทายให้เป็นแนวร่วม ก็ตอนนี้ยังสูทสีดำเหมือนกันได้เลยอะ
“มันไม่เหมือนกันครับ”พี่คิงบอกยิ้มๆ
“ไม่รู้อะ.. ขนมชอบ..”ผมบอกอย่างเอาแต่ใจ แล้วยื่นให้พี่ทาย
“จ่ายเงินด้วยฮะ”ผมบอก
“โห.. จ่ายเองบ้างดิ..งกวะ”พี่ทายบ่น
“เรื่องดิ.. พี่ทายทำงานแล้วอะ พี่ทายก็จ่ายดิ”ผมย้อน
พี่ทายส่ายหัวนิดๆแล้วยื่นเสื้อให้พนักงาน
“ครับ”พี่ทายรับโทรศัพท์ ทำให้ผมหันไปมอง ก็อยากรู้อะว่าใครโทรมา
“แม่จะไปทำไมอะ...”อ่อ แม่ หิหิ..
“ทายก็ไม่รู้”พี่ทายพูดแล้วมือพี่ทายไม่ว่างอะครับ พี่ทายเลยยื่นกระเป๋าสตางค์ให้ผมแทน ผมรับมาแต่ก็ไม่กล้าหยิบเงินออกจากกระเป๋าอะ เลยหยิบเงินจากกระเป๋าตัวเองจ่ายแทน พี่ทายมองหน้าผมคิ้วขมวดนิดๆ
“ทายก็เหนื่อยนะแม่.. เรื่องมันซ้ำๆ แต่ทายไม่อยากพูดกับพ่อ”พี่ทายบอกอีก สงสัยเรื่องเครียดแน่เลยอะ
“เดี๋ยวก็กลับแล้วครับ.. อยู่กับขนม. อ่อ มาซื้อของนิดหน่อยนะ..”
“ครับๆ. หึ. ได้ครับ. ครับ.. เดี๋ยวทายค่อยหาจังหวะคุยแล้วกัน.. ครับ หวัดดีครับ”พี่ทายพูดจบก็วางไป แล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองจากมือผมไป
“งะ....”ผมลูบหัวตัวเองเบาๆ ก็พี่ทายเอากระเป๋าสตางค์ตีหัวผมอะดิ
“ตีไมอะ”
“ใครใช้ให้จ่ายเอง”พี่ทายถาม
“ก็จ่ายไปแล้วอะ..”ผมพูดแล้วไม่ฟังเสียงพี่ทาย แล้วเดินไปยื่นถุงให้กับพี่ไชย
“ขนมซื้อให้ฮะ.. เมื่อกี้ไม่ใช้เงินพี่ทายด้วย เงินขนม”ผมรีบบอก พี่ไชยกับพี่คิงยิ้ม
“แล้วให้ผมรับของจากเด็กอายุน้อยกว่าเป็นสิบปี”พี่ไชยพูดเป็นเชิงถาม
“ไม่เห็นเป็นไรเลย.ก็เหมือนขนมซื้อของให้พี่ชายก็ได้..อย่าลืมใส่ด้วยนะฮะ”ผมบอก
“ขอบคุณครับ”พี่ไชยยิ้มให้
“กลับยังฮะ”ผมหันไปถามพี่ทาย
“อืมม.. กลับเถอะ เดี๋ยวพี่จน.”พี่ทายพูด
“ไปกินข้าวเย็นบ้านพี่นะ. แม่ให้ชวน แล้วก็ไปช่วยแม่พี่ทำกับข้าวด้วย”พี่ทายบอก ผมพยักหน้าให้ ชอบห้องครัวบ้านพี่ทายอะ กว้างมากมายเลยอะ มีครบทุกอย่าง อย่างกับห้องครัวในโรงแรมเลย ชอบๆ..
.............
.............
“ว่าไงลูก”ผมเดินเข้ามาในบ้าน แม่ของพี่ทายก็กำลังจัดดอกไม้อยู่ตรงโต๊ะกลางห้องโถงพอดีอะครับ
“สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้
“มาช่วยแม่ทำกับข้าวดีกว่านะวันนี้...ได้ลูกมือดีๆแบบนี้แม่จะได้ไม่เหนื่อย”แม่พี่ทายบอก
“ฮะ”ผมตอบ
ผมเดินตามแม่พี่ทายเข้าไปในครัว แล้วก็บรรเลงทำอาหารทันที แม่ทำกับข้าวเก่งมากๆอะครับ ผมนับถือเลย
“ขนมมมมมมมมมมมมมมมมม...~~~~~~~~” ผมหันไปตามเสียงเรียกที่ดังก้องกังวานดีเหลือเกินครับ
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่อะ”ไอ้ทอยเดินเข้ามาถาม แต่ตามันไม่ได้มองหน้าผมเลยครับ มันมองอาหารบนโต๊ะที่เกือบเสร็จแล้ว
“แม่อะ..”ไอ้ทอยพูดอย่างขัดใจเมื่อมันจะหยิบไก่ทอดในจานแต่แม่ตีมือไว้ก่อน
“ไปล้างมือก่อน”แม่บอก
“โด่เอ้ยยย”ไอ้ทอยมันบ่นนิดหน่อย
ไม่นานผมกับแม่ แล้วก็แม่ครัวอีกสามคนก็ช่วยกันทำอาหารจนเสร็จเป็นที่เรียบร้อย
“ไปล้างหน้าล้างตาไปลูก.. แล้วเดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านไปเรียกลงมากินกันพร้อมหน้าพร้อมตา”แม่บอก
“ฮะ”ผมตอบรับ
ผมเดินออกมาจากห้องครัว
“ขนม..”เสียงเรียกเบาๆจนแทบจะกระซิบเรียกผมไว้ ผมรีบหันไปตามเสียงเรียกทันที ไอ้ทอยยืนกวักมือให้ผมเข้าไปหา
“มีไร”ผมถาม
“อีพลอยมาหาพี่ทาย”มันพูดจบแค่นั้นแล้วดึงแขนผมให้เดินตามไป มันเดินออกไปตรงสระว่ายน้ำ ตรงที่เป็นสวนนั่งเล่น
ผมกับไอ้ทอยเดินตามกันไปต้อยๆ แล้วไปหยุดอยู่มุมเสาต้นหนึ่ง
ผมแทบไม่ได้ยินเลยว่าพี่พลอยกับพี่ทายพูดอะไรกันอยู่ แต่ทำไมพี่พลอยต้องมาหาถึงบ้านด้วยอะ อยากรู้อะอยากรู้
“มันแรดเนอะ”ไอ้ทอยพูดเบาๆ
“มึงก็ไปว่าเค้า”ผมปราม
“ดูแต่งตัวดิ.. นมหรือลูกส้มโอวะ”ไอ้ทอยพูด ผมกับมันขำพร้อมกับเบาๆ
“มึงไม่มีเหมือนเค้าอะดิ”ผมแซวมัน
“กรูเรียกว่าพอเพียงเว้ย”มันตอบกลับ
“เฮ้ยย.ๆ .. จับมือกันด้วย”ไอ้ทอยบอก พี่พลอยจับมือพี่ทายไว้ สักพักพี่ทายก็ชักมือออก
“คุยเหี้ยไรกันวะ”ไอ้ทอยบ่นไม่เลิก ไม่นานสองคนนั้นก็เหมือนจะล่ำลากัน
“เฮ้ย เข้าบ้านก่อนเดี๋ยวโดนพี่ทายจับได้”มันสะกิดบอกผม ผมกับมันเดินย่องๆกลับเข้ามาในบ้าน
“อ่าว.. ทำไมไม่ไปล้างหน้าล้างตา ล้างมือซะละลูกไปไหนมา.. แล้วนี่ทายไปไหน.ไปตามมาสิ”แม่เดินมาเจอผมกับทอยพอดีนะครับ
“มึงไปตามไป”ไอ้ทอยมันพยักหน้าให้ผม ผมชี้หน้าตัวเองประมาณว่ามึงแน่ใจหรอว่ากรูอะ มันผลักผมเบาๆ
“งั้นเราก็ไปล้างมือไป..”แม่หันไปสั่งไอ้ทอย ผมเลยจำยอมเดินกลับมา ถึงหน้าประตูทางเดินไปสวนของบ้าน แล้วก็ต้องชักเท้ากลับนิดหน่อย คิดไปคิดมารอให้เค้าสองคนคุยกันให้เสร็จก่อนดีไหม จังหวะที่กำลังจะเดินกลับพี่ทายกับพี่พลอยหันมาเห็นพอดี
“อะ.. ขอโทษฮะ.. พอดี แม่ให้มาตามไปกินข้าว”ผมรีบพูดอย่างตกใจ พี่ทายเดินมาหาผม พี่พลอยก็เดินตามมาติดๆ
“งั้นทายขอตัวนะพลอย.. จะกินข้าวด้วยกันก่อนไหม”พี่ทายหันไปถามพี่พลอย
“อ่อ.. ไม่ละ.ตามสบายเถอะ”พี่พลอยตอบยิ้มๆ พี่ทายหันหน้ามามองหน้าผม
“พรุ่งนี้ว่างเปล่า”พี่ทายกับผมเดินหันหลังมาจากตรงพี่พลอยแล้ว พี่ทายก็ชวนคุยทันที
“ก็ว่างอะฮะ ..มีเรียนเช้าแค่นั้นแหละ”
“พรุ่งนี้พี่ไปซ้อมบาส ตอนเกือบบ่ายโมง. มาเปล่า”พี่ทายถาม
“ไปไมอะ”ผมถามกลับ
“นะ.. เดี๋ยวนี้ย้อน.. เอาดีๆจะมาหาไหม”พี่ทายย้ำถามอีกรอบ
“ไปก็ได้..จ่ายค่ารถให้ด้วยนะ”ผมพูด
“งกจังวะ”พี่ทายบ่นยิ้มๆ แล้วก็เดินเข้าประตูบ้านพอดี ผมหันหลังกลับไปอีกรอบ พี่พลอยยังยืนอยู่ที่เดิมแล้วมองหน้าผม ผมก็รีบหันกลับทันที
กลัวง่ะ...
.............
.............
“เอ๊ะ.. พี่ทายขี้โกงอะ..”ผมรีบพูด
“ไหนๆ... เออพี่ทายทุเรดวะ”ไอ้ทอยเสริม
“เดี๋ยวทอยพูดไม่เพราะนะลูก”แม่ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ปรามทันที ตอนนี้กินอาหารเสร็จแล้วนะครับก็เลยมานั่งเล่นเกมส์เศรษฐีกันที่ห้องนั่งเล่น มื้อเย็นเมื่อกี้ไม่มีพี่ทักร่วมกินด้วย เห็นบอกว่ายังไม่เลิกจากซ้อมบอล
“อ่าว .. ไอ้ทัก..”พี่ทายเงยหน้าไป พวกผมหันไปตาม
“กินข้าวมายัง.. เดี๋ยวไปบอกป้าให้จัดให้”พี่ทายถาม
“ยังพี่.. เหนื่อยวะ”พี่ทักเดินมานั่งข้างๆแม่
“เหม็นมากไปอาบน้ำไปลูก”แม่บอกพี่ทัก
“กินก่อนไม่ได้หรอ.. ทักหิวอะแม่”พี่ทักพูด
“ไปๆ.. ไปอาบน้ำอาบท่าจะได้สบายตัว..เดี๋ยวแม่ไปบอกป้าให้จัดกับข้าวให้. นั่งกินกับน้องๆนี่แหละ”แม่บอก แล้วลุกไป ผมยิ้มให้พี่ทักหน่อยๆ พี่ทักก็ยิ้มตอบ
“ติดคุก.. ฮ่าๆๆ”พี่ทายหัวเราะไอ้ทอย
“วันนี้พี่ไม่ไปดูงานหรอ”พี่ทักถาม
“ไม่วะ.. พ่อไปแล้ว”พี่ทายบอก
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”พี่ทักพูดพี่ทายพยักหน้าให้ ก่อนที่พี่ทักจะลุกไป
ผมกับทอยแล้วก็พี่ทายนั่งเล่นเกมส์อยู่ไม่นาน พี่ทักอาบน้ำเสร็จพี่ทักก็ลงมากินข้าว นั่งอยู่บนโต๊ะเล็กที่อยู่ติดกระจกในห้องนั่งเล่นห้องเดียวกับพวกผมนี่แหละครับ พวกผมก็นั่งกินเยลลี่ไปด้วย ได้กินของหวานอารมณ์ดีสุดๆ
“ง่วงแล้วอะ”ผมบอกพี่ทาย
“กลับบ้านเลยไหม”พี่ทายถาม
“อืม..”ผมตอบ
“กลับบ้านได้แล้วลูก.. ดึกแล้วเดี๋ยวอาจะเป็นห่วงเอา”แม่พูดขึ้น
“ไปนะ..”ผมบอกทอย มันพยักหน้าให้ ผมลุกขึ้นไปหยิบเป้ของตัวเอง
“สวัสดีครับแม่”ผมยกมือไหว้
“จ๊ะลูก.. ขับรถช้าๆละไม่ต้องรีบ”แม่สั่งพี่ทาย
“พี่ทัก..หวัดดีฮะ”ผมยกมือไหว้พี่ทัก พี่ทักหันมาพยักหน้าให้นิดๆ แล้วหันไปกินต่อ
“พรุ่งนี้อย่าลืมนะ”พี่ทายบอกผม
“อืม..เดี๋ยวขนมเลิกเรียนแล้วจะซื้อพายหน้าที่เรียนไปให้กิน..อร่อยมากๆอะ”ผมบอก แล้วจะเปิดประตูรถ
“ถึงแล้วโทรหาขนมด้วยนะ”ผมบอก
“ครับ”พี่ทายยิ้มให้
“รีบอาบน้ำนะ..เหม็นเน่าแล้ว”พี่ทายบอก ผมรีบทำจมูกดมๆทันที
“ไม่เหม็นสักหน่อย”ผมแย้ง
“ไหนๆ.ดมดิ”พี่ทายเอาหน้าเข้ามาใกล้ ผมเอาตัวไปใกล้พี่ทาย จะให้พี่ทายดม
“ฟอดดดดดดดด”
“หึ...”พี่ทายหัวเราะเบาๆ
“ไม่เหม็นจริงๆด้วย..”พี่ทายยิ้ม
“โอ้ยยยยยยย..เจ็บนะ”พี่ทายร้องออกมา ผมไม่รู้จะทำไรกับพี่แกแล้วอะครับ ได้ทีหอมตลอดเลยอะ เลยดึงหูซะเลย
“ขับรถกลับดีๆนะฮะ..”ผมบอกเป็นครั้งสุดท้ายแล้วลงจากรถ ก่อนที่จะโบกมือให้แล้วปิดประตูรถ พอผมเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วพี่ทายถึงออกรถไป
...............>>>><<<<...............
ตอนที่43 เย็นนี้จะมาต่อ(ถ้าเนตไม่เน่า) 
หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164 (อ่าน 1275936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก