หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[mecon]

แวะมา กดบวกให้เบบี้คะ

  อยากให้น้องเพลงคนดีของคนอ่าน มีคู่ที่ไม่ใช่พี่จี้อ่ะ
  น้องทักด้วยจะมีคู่มั๊ยคะ น้องทัก

[ifwedo]

กี๊ตตตชอบจัง ขนมน่าสงสาร ถึงเวลาที่ทายต้องเคลียร์ประกาศเลยว่าจะยังไงใส่อิพลอยและทุกคนขอบคุณที่มาต่อนะจ๊ะชอบมากกต่อบ่อยๆๆแบบนี้น๊ารออ่านมากมายย

[DexTunG]

        

[love_y]

อ๊ากกกกก รวดเดียวหลายตอนมากๆ ต่อเนื่องดีจัง ชอบๆ
เรื่องต่างๆเริ่มจะคลี่คลายแล้ว อินังพลอยนี่จนจะจบอยู่แล้ว
ยังสติลร้ายไม่เลิกมันน่าโดนจริงจิ๊ง
ตอนล่าสุดนี่ชอบมากๆพี่ต้าร์พี่ข้าว จะออกกี่ครั้งก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
อีกสามตอนจะจบแล้วหรออออออ ไวไปอ่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย เบบี้อ่ะ เค้าอยากได้
ยาวๆๆๆๆๆๆกว่านี้อ่ะ ถึงจะบอกว่ามีตอนพิเศษก็เหอะนะเฮ้อพอใกล้จะจบแล้วใจหาย
สามตอนที่เหลือนี้ขอNCพระนางได้ป่ะเบบี้รอบนี้เอาขนมกับทายจริงๆนะเบบี้ขนมกับคนอื่น
แบบตอนก่อนนู้นไม่เอาแล้วนะเออ
เค้าก็อยาก+1ให้นะแต่ขอติดไว้ก่อนเดี๋ยวโพสถึง+ได้เมื่อไหร่จะจัดให้นะคราบบบ

[Lala]

กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส



ข้าวที่ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก คิดถึงๆๆ กอดๆๆ จุ๊บๆๆ

พี่ตาร์ สวัสดีค่ะ เอาโดเรมอนไปกอดแล้วขอข้าวได้ไหมคะ

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

เพลงลูกแม่ ปลาบปลื้ม โตมาเป็นคนที่ดีจริงๆ พ่อข้าวเลี้ยงดีจริงๆ

[โน๊อา]

คะแนน เบบี้ วิ่งไวมากเลยพักนี้

เป็นอีกเรื่องนึงอ่ะ ที่ ไม่ต้อง "เอ็นซี" ก็สนุกได้

[saseum]

เหลืออีก3ตอนเอง

อาตาร์น่ารักอ่ะ ยังบ้าโดเรมอนเหมือนเดิมเลย

[ToeY_@_KP]

จนจะจบละ..ยังไม่ได้อ่านฉาก NC เลยอ่ะ 

[kimagain]

เบบี้ใจดีมากมายยย น่าร๊ากกที่ซู๊ดดด

[rannie]

ยัยพลอยมาถึงบ้าน ทำไม พี่เพลงไม่ 

ตอนนนี้เครียดอ่ะ สงสารพี่เพลง อยากเชียร์พี่เพลงให้ขนม หมั่นไส้นายทาย 

[epochii_upfun]

ฝาก อีพลอย 2 ที อีผู้หญิงไร้สติ
ด๋อยมาก ยังมีหน้ามาหาขนม อีก อีนี่

แอร๊ยยยยยยยย อาร๊ายยยย จะจบแล้วเหรอเนี่ย
แล้วเรื่องใหม่จิเปงรุ่นหลานป่าวเนี่ย
ลูกพี่เพลงๆๆๆๆๆๆ5555+

ชอบ มากเรยยยย นานๆๆเม้นทีไม่ว่านะเบบี้เพราะนานๆ
ถึงจะได้เข้ามาซักทีเหมือนกัล
งานยุ่งมากมาย

ร้ากกกกกกกกกเบบี้ๆๆ

[kwa]

สุดจะบรรยายกับยัยพลอยคนนี้จริงๆ
ขนมอย่าไปยอมนะ ห้ามเด็ดๆ 

[nopkar]

ตอนหน้าจะเป็นรวมญาติหรือเปล่าอ่ะ  คิดถึงเป้กับเข็มอ่ะ

[rowetszaa]

หวัดดี พี่เบบี้...

อ่านมานานแล้วง้าบบบ

เพิ่งจามาทักทาย อิอิ

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคร้าบบบ คิคิ =)

[nonoo]

จาจบแล้วหรอ คิดถึงน้องขนมจัง..

[Ember]

กำลังคิดว่าพี่ทายจะไม่ได้คู่กับขนมไงก็ไม่รู้

ที่จริงอยากให้พี่ทักคู่กับขนมเน๊อะ ดูนิ่งๆดี 55555+ 

เฮ้ออ...อีกสามตอน

แล้วตอนพิเศษอีกยี่สิบตอนมั๊ยฮะ เหอะๆ

กลัวหักมุมจังเลยอ่า

ไม่ยอมน๊ะถ้าหักมุมแบบอิพลอยได้คู่กับทายอ้ะ 

^^

[ДηοηγМ]

มามะๆๆ มาต่อเร็วพลัน
จะได้เข้าสู่ภาคพิเศษที่เป็นตัวตนของเบบี้ไวๆ 
อ่ะ เสื่อพร้อม เลือดสำรองก็พร้อมแล๊ะ:laugh:


ปล. :z6:นังพลอย+อิพี่มอสอีกรอบ โทษฐานหมั่นไส้มัน

[wan]

1002 แล้วนะเบบี้ +1 ให้แล้ว เบบี้น่ารัก ๆ ๆ

ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน ตกใจหมดเลย อ่านกันตาลาย แต่ก็มีความสุขมากนะครับ

มารอตอนต่อไป ไม่เมมแล้ว ลุ้นต่อดีกว่า วันนี้ยังไม่มาเลย รีบด่วน 

[love_y]

มาปูเสื่อรอด้วยคน
เย็นนี้ตามที่นัดกันนะคราบบบ

[cmos]

 

เบบี้น่าร้าก

[boboaje]

...อีกสามตอนจบ พี่ทายเราเอาไงน้าอยากรู้ค่า วันนี้มีอีกตอนใช่ป่ะคะ ...ยังไม่จบแต่อยากอ่านตอนพิเศษแล้วอ่ะคะ ต้องหวานมากแน่ๆ ...เบบี้สู้สู้ค่า

[Fujitaga]

สุดยอดเลยคับ เบบี้
ลงมาราธอนขนาดนี้ 
เหลืออีกไม่กี่ตอนก้จบ แล้ว
พี่ทายจะทำไรต่อไปหละเนี่ย
แถมยายพลอยก็มาขอร้อย ให้หยุด
ติดต่อกับพี่ทายอีก

อยากอ่านที่สุดเลย แถมตอนพิเศษ
หวานหน่อยก็ดีนะคับ

[namtaan]

อิพี่พลอยมาขอถึงบ้านเลยเหรอ
มันจะง่ายไปเปล่า
ไม้ไหนของมันเนี่ย

บวก 1 แต้มให้เบบี้จ้า กำลังลุ้นเลย

[เบบี้]

ตอนที่47.


“พี่ขอโทษนะครับ.. รับโทรศัพท์พี่หน่อยนะ.. พี่ต้องไปจัดการเรื่องงานกับพ่ออีกหลายวันไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่.. ติดต่อขนมไม่ได้เลย.. เปิดโทรศัพท์หน่อยนะ”

ผมส่งอีเมลไปฉบับที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้  วันนี้ผมต้องเดินทางไปฮองกงกับพ่อเพื่อจัดการสะสางหลายๆเรื่อง  ปู่อนุญาตให้ผมกับพ่อปิดกิจการที่ฮองกง  ฟิลิปินส์  ที่มาเลย์แล้ว  สี่วันแล้วตั้งแต่เกิดเรื่องผมก็ติดต่อไอ้ตัวเล็กไม่ได้เลย  ไปหาที่บ้านครั้งหนึ่งก็เจออาแสบ  บอกว่าไอ้ตัวเล็กอยู่บ้านพี่เพลง  ถึงผมจะสบายใจที่มีคนอย่างพี่เพลงคอยดูแลไอ้ตัวเล็กอย่างดี  แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้  ผมอยากเจอหน้า  อยากคุยให้รู้เรื่อง  ผมพยายามโทรหาทุกวันแต่ก็ไม่เคยเปิดโทรศัพท์เลย  ผมทั้งส่งข้อความไปทางโทรศัพท์  แล้วก็ส่งอีเมล  แต่ก็ไม่เคยได้รับตอบกลับมา  ผมไม่รู้เลยว่าไอ้ตัวเล็กมันจะได้อ่านรึเปล่า

ผมกะว่าถ้าสะสางเรื่องธุรกิจของพ่อเสร็จทั้งหมด  ผมจะไปเคลียร์ทุกอย่างกับไอ้ตัวเล็กสักที  ตอนนี้ใจผมก็บอกกับตัวเองตลอดเวลาว่าให้จดจ่ออยู่กับงาน  ไม่งั้นไม่เป็นตาทำอะไรแน่นอน

เมื่อวานพลอยมาเจอผมที่มหาลัย  ผมไปยื่นใบลาให้กับอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วก็หัวหน้าห้องไว้ว่าผมต้องลากิจจริงๆ  พลอยขอนัดเจอผม  เมื่อวานเป็นวันที่ทำให้ผมปวดหัวอีกวัน

“พลอยมีอะไรก็รีบพูดมา.. ทายมีธุระต้องรีบไปทำ”ผมบอกพลอย   
“นั่งคุยกันก่อนสิ”พลอยบอก 
“ไม่ละ.. ทายไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้น”ผมรักษาเสียงตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้  เพราะตอนนี้ผมขยะแขยงผู้หญิงคนนี้สุดทน
“ทายคงเกลียดพลอยมากเลยสินะ..”พลอยพูดเธอยืนมองหน้าผม 
“ตกลงทายจะไม่ยอมรับกับเรื่องทั้งหมดใช่ไหม”พลอยพูด
“จะให้ทายยอมรับเรื่องอะไร. เรื่องที่พลอยให้ลูกน้องตัวเองโป๊ะยาสลบทายแล้วพาไปนอนถ่ายรูปที่โรงแรมอย่างกับในละครนั้นรึไง”ผมพูดปนหัวเราะ  พลอยหน้าเสีย
“ทาย.. ทำไมทายไม่ให้เกียรติพลอยแบบนี้”พลอยขึ้นเสียง
“พลอยทำตัวน่าให้เกียรติด้วยรึไง.. ทายไม่ยักรู้”ผมย้อนเธอกลับ
“พลอยจะทำให้ทายเป็นของพลอยให้ได้”พลอยพูดอย่างมั่นใจ
“พลอย.. พลอยถามตัวเองเถอะว่าที่พลอยทำนะ  เพราะพลอยรักทาย  หรือพลอยต้องการเอาชนะทายกันแน่.”ผมพูด
“พลอยรักทายนะ”พลอยพูดออกมาแล้วเดินมาใกล้ผม  ผมเดินถอยหลังหนี
“หยุดเถอะพลอย... ทายไม่อยากทำอะไรที่มันทำให้พลอยเสียหายหรอกนะ”ผมพูดบอก
“ไม่มีทาง. ทายทำไม่ได้หรอก.”พลอยพูด
“ทายมีหลักฐาน .. ไอ้ทักมันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด  แล้วมันก็มีหลักฐานชัดเจนด้วยว่าพลอยจับตัวทายไป.. แค่นี้พอไหมครับพลอย.. หรือต้องให้ทายทำอะไรมากกว่านี้อีก..”ผมพูดบอก  พลอยยืนมองผมตาโตด้วยความตกใจ
“ถ้าพลอยหยุด ไม่ต้องมายุ่งกับทายอีก.. ทายก็จะถือว่าเรื่องที่มันเคยเกิดขึ้น  มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยระหว่างเรา.”ผมบอก
“ไม่....”น้ำตาพลอยไหลออกมา  แต่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสงสารเลยแม้แต่น้อย
“พลอยรักทายนะ”พลอยเดินเข้ามาจับแขนผม  ผมดึงมือเธอออก
“แต่ทายไม่ได้รักพลอย.. ไม่เคยรักเลย. ขอโทษนะพลอย.. อย่าทำให้ทายลำบากใจไปมากกว่านี้”ผมบอก  แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น  ผมไม่สนว่าเธอจะร้องไห้หรือว่าเสียใจมากขนาดไหน
เพราะผมเชื่อว่าตอนนี้ไอ้ตัวเล็กของผมมันต้องเสียใจมากกว่าแน่นอนถ้ามันยังไม่รู้ความจริงทั้งหมด..



.............
.............



เย็นวันนั้นผมก็เดินทางมาฮองกงเลยทันที  เราต้องบินไปไม่หยุดเพราะว่าพ่อต้องการคุยกับหุ้นส่วนของพ่อทั้งที่ฮองกง  มาเลย์  แล้วก็ฟิลิปินส์  ผมก็ไม่อยากให้พ่อทำงานคนเดียวเพราะว่าเป็นห่วง  บินไปหลายที่เกิดพ่อเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง  อีกอย่างผมก็อยากแบ่งเบาภาระพ่อด้วย  เพราะมันเหมือนกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นเพราะผม  และเหมือนกับพ่อทำในสิ่งที่ผมต้องการ
ก่อนหน้านั้นพ่อไปคุยกับปู่  เห็นบอกว่าปู่ก็เงียบไปนานเหมือนกัน  แล้วไล่ให้พ่ออกมานอกห้องเป็นชั่วโมงกว่าปู่จะเรียกเข้าไปคุยอีกรอบ  แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี  ผมบอกพ่อว่าอยากไปคุยกับปู่ด้วยตัวเองว่าเรื่องทั้งหมดผมเป็นคนขอพ่อเอง  พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร  ผมไปหาปู่  ปู่ยิ้มด้วยความดีใจเข้าไปให้ผมกอด 
ผมคุยกับปู่เรื่องนี้อยู่ไม่นานนัก   ปู่ก็พูดกับผมว่า
“ปู่น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว  ..  ที่สมควรจะให้ลูกหลานได้พักผ่อนอย่างสงบบ้าง.. ทั้งกายและใจอยู่อย่างสบาย.. ปู่ต้องขอโทษพ่อของปู่ด้วยตัวเองสินะ.. ที่อนุญาตให้เราได้พักผ่อนกันสักทีทั้งๆที่พวกเค้าเหนื่อยเพื่อให้เราได้อยู่ดีกินดี”ปู่พูดกับผมแล้วเอาแขนมาวางบนไหล่ผมที่นั่งอยู่กับพื้น  ปู่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“ถ้าลูกหลานปู่ไม่มีความสุข.. ปู่จะมีความสุขได้ยังไงจริงไหม.. จำไว้นะอาทาย.”ปู่สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดออกมา
“. รักษาบารมีของตัวเองไว้ไม่ว่าจะทำอะไร.. บารมีที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายได้ทำไว้ลื้อ  อย่าปล่อยมันให้หมดไปกับสิ่งที่เราได้เลือกทางเดินใหม่  รักษาบารมีไม่ว่าพวกไหนที่เคยได้เป็นศัตรูของเราทางด้านอาชีพร้อนๆแบบนี้ก็ตาม  ให้มันเกรงกลัวเรา.. ไม่ว่าเราจะหยุดทำให้สิ่งที่เราควรพอแล้ว.. แต่ลื้อต้องรักษาความดีเสริมให้เป็นบารมีของตัวเอง  อย่าให้คนกลัวอย่างเดียว  แต่ต้องให้คนเกรงมากกว่าเท่าตัว..จำคำปู่ไว้นะ..สร้างบารมีความดีขึ้นเยอะๆ.. เราจะได้อยู่อย่างมีความสุข  คนเค้าจะได้รักเรา”ปู่พูดแค่นั้นแล้วตบไหล่ผมเบาๆ 
“ครับปู่ .. ทายจะไม่ทำให้ปู่ผิดหวัง  เชื่อทายนะครับ”ผมบอกปู่แล้วเอาหัวซบขาปู่ไว้  ปู่หัวเราะเบาๆ  ลูบหัวผมเหมือนเชื่อใจผม  ผมซบอยู่อย่างนั้นอยู่นานด้วยความสุข..


................


ผมไม่รู้ว่าผมต้องเคลียร์เรื่องพวกนี้อีกกี่วัน  กี่วันที่ฮองกง  กี่วันที่ฟิลิปินส์  และกี่วันที่มาเลย์  มันคงเหนื่อยเป็นบ้า  เพราะผมเซ็งกับการขึ้นเครื่องบินที่สุด  ..  ก่อนมาผมได้ไปจัดการติดต่อกับเสี่ยรายใหญ่ๆในการขายร้านที่อยู่ตามย่านที่พ่อดูแลอีกไม่ต่ำกว่าสิบร้าน  ล้วนแล้วเป็นกิจการของพ่อผม  เราต้องขายต่อให้กับคนรู้จักบางคนมาหุ้นกันเพราะราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านในบางพื้นที่  อันนี้ก็ต้องแล้วแต่พวกเพื่อนของพ่อที่จะซื้อต่อ  ถ้ากลับมาจากมาเลย์ผมก็ต้องมาสะสางพวกนี้ให้จบด้วย

วันนี้ก็ต้องมาจัดการเรื่องขายหุ้นของพ่อต่อนะครับ  ก็คงไม่มีอะไรมาก  ยิ่งพวกบ่อนใหญ่ๆแบบนี้แล้วมีแต่คนจะรีบมาซื้อหุ้นต่อ
“มึงเป็นอะไร. หน้าอย่างกับดมตูดหมา”ดูพ่อพูดดิ  แล้วอมยิ้ม
“เปล่า”ผมตอบแค่นั้น
“มันเป็นอะไร”พ่อหันไปถามพี่ไชยกับพี่คิง
“ไม่ทราบครับท่าน”พี่ไชยตอบ
“เออ....แต่กรูพอดูออก.. อย่างนี้กรูว่าไม่ได้เอาน้ำออกมาหลายวัน.. ฮ่าๆๆ”พ่อพูดเสร็จก็หัวเราะคนเดียว  ทำให้พี่ไชยกับพี่คิงแล้วก็ลูกน้องคนอื่นที่ยืนอยู่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กัน  พ่อกรูนี่เป็นเจ้าคนนายคนได้ไงวะ  ปากแม่งยิ่งกว่าเด็กแว้นอีก
“พ่อ..”ผมปรามพ่อเบาๆ
“ไปๆ.. หาไรกินก่อน.. เดี๋ยวพวกไอ้หัวล้านมาคุยเรื่องงานจะได้ไม่โมโหหิว. แต่กรูรู้นะมึงโมโหอย่างอื่นมากกว่า”พ่อยังแซวไม่เลิกครับ  พ่อกอดคอผมแล้วพาผมเดินเข้าไปในภัตราคานทันที




หลายวันผ่านไป  ผมเฝ้านับวันรอ  แต่ไม่อยากออกอาการมากเดี๋ยวพ่อจะไม่สบายใจ  ตอนนี้ก็มาอยู่ที่ฟิลิปินส์แล้ว  ผ่านมาห้าวันแล้วผมเปิดอีเมลอ่านทุกวัน  แต่ก็ไม่เคยเจอเมลไอ้ตัวเล็กเลยก็ว่าได้  ถ้าเป็นปกติผมว่าป่านนี้อีเมลคนนับร้อยฉบับ  ผมไม่สบายใจเลยจริงๆไม่รู้ตอนนี้ไอ้ตัวเล็กมันคิดอะไรอยู่  ผมไม่รู้ว่าไอ้พี่มอสพูดอะไรนอกจากนั้นไปอีกบ้าง  และหลังจากนี้พลอยจะทำอะไรอีกบ้าง  ผู้หญิงอย่างพลอยน่ากลัวเกินกว่าที่ผมจะไม่คิดระแวงเลย 

“เฮ้ออออออออ..”
“ถอนหายใจรอบที่เก้า”พ่อพูด  ผมหันไปมองหน้าพ่อ
“อยากกลับมากรึไง  ไอ้ประเทศไทยเนี้ย”พ่อพูดยิ้มๆ 
“เปล่า..”ผมทำเสียงยานคาง
“โทรไปบอกไอ้ทักหน่อยสิ.. ดูเรื่องผับที่ไทยว่าเป็นยังไงบ้าง.. ตรวจตราให้มันเรียบร้อย  เดี๋ยวไอ้พวกเสี่ยใหญ่ทั้งหลายมันซื้อต่อมันจะได้ไม่ต้องมาบ่นงานเราให้มันราคาตก”พ่อพูดนิ่งๆ  ผมกดโทรศัพท์โทรหาไอ้ทักทันทีพี่พ่อสั่ง
ผมคุยกับมันอยู่ไม่นาน
“ทักอยู่กับทอยรึเปล่า”ผมนึกขึ้นได้
“แป๊บนะพี่..”ไอ้ทักมันเรียกทอยให้มารับโทรศัพท์ผม
“ทอย..”ผมพูด
“พี่ทายหรอ.มีไร”มันพูดได้ห้วนมากเหมือนไม่ได้คุยกับพี่ชายที่มันรัก
“ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นใส่พี่”ผมถามมันนิ่งๆเหมือนให้มันรู้ว่าใครพี่ใครน้อง
“ก็พี่ทายหายไปไหนหลายวัน.. ขนมมันไม่ยอมพูดถึงพี่ทายเลยรู้ปะ”ไอ้ทอยทำเสียงสำนึกผิดทันที  พอได้ยินไอ้ทอยมันพูดแค่นั้น  ใช้ผมหายวาบไปเลย
“ขนมเป็นไงบ้าง”ผมถามมันเบาๆ  เดินไปคุยอีกทางเพราะว่าพ่อมองหน้าแล้ว
“ก็ร่าเริงปกติดี.. แต่พอทอยถามถึงพี่ทาย  ขนมมันก็ไม่เคยตอบเลย.. ไม่สนใจจะถามด้วย.. เป็นอะไรก็ไม่รู้มันอะ.. ทอยพยายามถามหลายครั้งจนทอยกลัวมันโมโหใส่ทอยอะ ทอยเลยไม่กล้าเซ้าซี้แล้ว”ทอยพูดบอก
“อืม........”พอดีผมกำลังใช้ความคิด
“พี่ทายมีอะไรรึเปล่า  ทำไมเป็นอะไรกันแน่”ทอยมันถาม
“แล้วนี่ไม่ได้ไปโรงเรียนหรอ”ผมถาม
“วันนี้เลิกครึ่งวัน  พรุ่งนี้ก็เลิกครึ่งวันเพราะว่าโรงเรียนมีกิจกรรม.. อาทิตย์หน้าโรงเรียนหยุด”ทอยมันพูด
“หยุดทำไม”ผมถาม
“หยุดก่อนสอบ”มันบอก
“แล้ว.. ทอยโทรหาขนมติดรึเปล่า”ผมถาม
“ไม่ติด.. มันบอกว่ามันปิดมือถือ  ทอยก็ติดต่อมันไม่ได้เลยนอกจากโทรเบอร์บ้าน”มันพูด
“แล้วรู้ไหมว่าขนมนอนที่บ้านพี่เพลงบ่อยรึเปล่า”ผมถามอีก
“ก็ไม่ค่อยบ่อยนะ เห็นมันบอกว่ากลับบ้านอะ  ทอยก็ไม่ได้ถามไรมาก.. ก็มันดูซึมๆอะบางที”ทอยบอก
“พี่ทายทำอะไรกันแน่.. พี่ทายทำให้ขนมเสียใจอีกแล้วใช่ไหมอะ.. ทำไมพี่ทายทำแบบนี้อะ. ทอยสงสารขนมพี่ทายจะทำอะไรก็ทำสักอย่างสิ.. แล้วนี่อยู่ไหนอีกอะ  ทอยถามไอ้พี่ทักมันก็แกล้งทอยอยู่นั่นแหละ”มันบ่นยกใหญ่
“พี่อยู่ฟิลิปินส์..มาทำงานกับพ่อ.. อีกสองสามวันก็กลับ”ผมบอก  เพราะว่าคืนนี้ผมก็บินกลับไปมาเลย์แล้วละครับ
“จริงนะ.. รีบกลับมานะ  ทอยขี้เกียจอยู่กับไอ้พี่ทักแล้ว มันชอบแกล้งอะ”ทอยมันพูด  เสียงไอ้ทักลอดเข้ามาว่า
“พูดมากๆ ยัยปากกว้าง”  แล้วไอ้ทอยมันก็ด่ากลับไปมา
“ทอย.. ขอพี่คุยกับทักหน่อย”ผมบอก  ไอ้ทอยมันยื่นให้พี่ชายมัน
“ดูแลแม่กับน้องให้ดีนะ.”ผมบอก
“ครับ”ไอ้ทักรับปาก
“แล้วก็เรื่องที่ผับ.. ก็ไปดูตามปกตินั่นแหละ  เดี๋ยวถ้าพี่กลับไปให้พวกเสี่ยเค้าเซนต์สัญญาได้เมื่อไหร่  แกก็จะได้พักแล้ว”ผมบอกทัก
“ครับ. พี่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวทักดูทางนี้ให้เอง”มันบอก
“อืม ขอบใจมาก.งั้นแค่นี้นะ”ผมบอก
“ครับ..ดูแลตัวเองนะพี่.ฝากพ่อด้วย”มันบอกผม  ก่อนที่จะวางไป




“สบายใจบ้างรึยังครับคุณ”พี่ไชยเดินมาถาม
“ยัง.. ติดต่อท่าจะยากอยู่  โดนกันทุกทาง”ผมบอกพี่ไชย
“คุณทายไม่ลองคุยกับคุณเพลงให้รู้เรื่องไปเลยละครับ”พี่ไชยเสนอความคิดเห็น
“ผมดูแลน้องเค้าไม่ได้ตั้งหลายรอบ.. พี่เค้าจะยอมหรอพี่ว่า”ผมพูด
“ผมอยากคุยกับไอ้ตัวเล็กมากกว่า.. ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง ถ้าจะโกรธผมๆก็ยอม..”ผมพูดหลุดคำว่าไอ้ตัวเล็กออกไป  พี่ไชยยืนยิ้ม
“โหพี่.. หยุดเลย”ผมก็อายนะ  เหอะๆ  ผมเดินกลับไปหาพ่อ



.............
.............



วันต่อมาผมกับพ่อมาเคลียร์เรื่องที่มาเลย์อีกสองวันเต็ม  เดินทางไปนู้นนี่  กว่าจะเซนต์แล้วก็ตกลงกันให้ได้ราคาดีที่สุดก็นานเหมือนกันแหละครับ 
พรุ่งนี้เช้าผมกับพ่อแล้วก็ลูกน้องทั้งหมดจะเดินทางกลับไทยแล้ว  ผมดีใจโคตรๆเลยครับ  ไม่ไหวจะเคลียร์เพราะว่าเหนื่อยมากๆ  แต่ว่าพอเดินทางกลับไทยแล้วต้องไปจัดการเรื่องผับที่นั่นอีก  ไม่รู้พ่อจะรีบไปไหนไม่ยอมให้ผมหยุดเลย  พอผมขอพ่อๆก็พูดแค่ว่า
“ไหนบอกจะทำเพื่อกรูไง” แค่นี้อะครับ  ผมก็เลยต้องยอมพ่อเลยอะ
.................>>>><<<<..................

[ДηοηγМ]

สวนทวารเบบี้
 

[เบบี้]

เม้นนนนนนนนนน โว้ยยยยยยยยยยยยยย!!   


คน เขียน อา รมณ์ เสีย  โดน อิ เจ้ ปราง เสียบ ตูด  กร๊ากกก


อย่า มา เล่น แบบ นี้ นะ.  หึ หึ. . เดี๋ยว ไอ้ หื่น คน นี้. จะ ทำ มาก กว่า สวน ตูด  :haun4:กร๊ากกกก . . อุ บาท วะ มึง  อี เบบี้

[boboaje]

...เนตจงมา เนตจงมา ให้จบเลยค่ะ ลุ้นจนไม่เป็นอันทำงานทำการแล้วอ่ะค่ะ ...เบบี้สู้สู้

[oiichini]

ยังคงค้างต่อไป   สงสารพี่ทาย
เมื่อไหร่จะเคลียร์กันเนี่ยย ขนมอย่าไปฟังนังพลอย ตบมันๆ  

มาลงต่อเลยๆๆๆ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ส่งกระแสจิตอินเตอร์เน็ตไปให้พี่เบบี้ ช่วยกันนะทุกคน  (เป็นเอามาก)

[ifwedo]

ก่อนอื่นขอบคุณก่อนที่เบบี้มาลงให้สนุกดี อ้อแล้วมาลงต่อด้วยคืนนี้รออ่านอยู่จ้า