หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164

[MIXER]

โอ๋ ๆ  พี่เบบี้อย่านอยด์น๊า ๆ ^^
อาจเพราะช่วงนี้คนเนทล่มเยอะก็เป็นได้ ฝนมันตกอ่ะนะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ  แว๊บไปอ่านก่อน >.<'

 

ปล. เข้ามาอีกที 03-09-09 TT ย้อนไปเดือนนึงเลยหรอ !! ?? ? ^^

[mulli]

ขนม ทาย ทาย ขนม ขนม ทาย ขนม

[Phantom]

เพิ่งขึ้นมาจากหลุม (รักเบบี้) 
รักตัวละครของเบบี้ รักเบบี้ด้วย 
แอบอ่านมาจนทัน ทั้ง 3 เรื่อง
สนกุทั้ง 3 เรื่องเลย   

[gboy]

 
เน็ตตาย
ทำพิษ

[archi_10_001]

ตามไปอ่านเจ้าค่ะ เรื่องนี้เราก็รออยู่เด้อออออ

[namtaan]

  เบบี้
เซ็งเน็ตบ้าง อะไรบ้าง แต่อย่าไปเครียดเน้อน้องสาว
ตอนนี้ไม่เฉพาะดีแทค หลายคนยังเข้าเล้าจากที่เข้าประจำไม่ได้เลย
เรื่องเมนท์ทู้ สงสัยแฟนๆคงไม่รู้ว่าไปต่อ แต่หลายคนก็คงแวบดูทั้งสองทู้น้า
ส่วนที่ว่าเขียนไม่สนุกตัดทิ้งไปได้เลย มันสนุกชวนติดตามทุกตอนเลยจ้า
แล้วจะรอตอนพิเศษเรื่องนี้ด้วยนะ
ขอบคุณนะ จุ๊บๆๆๆ

[annestrong]

^
^
ใช่ๆ ครับเห็นด้วยกับคุณน้ำตาล เรื่องที่เบบี้แต่งทุกเรื่องสนุกมากมาย ชอบหมด จนต้องสมัครเป็นแฟนคลับกันเลยดีเดียวเชียว

เพิ่งมากจากต้ากะข้าว เห็นบอกจะมีเรื่องของน้องขนมมาต่อ เลยแวะมาดู ช่วงนี้ตะลอนไปมาระหว่างสองกระทู้ 55

[ลูกหมีน้ำแดง]

รอ ทาย-ขนม อยู่นะค่ะ
โอ๋ เบบี้อย่านอยด์ สนุกทุกเรื่องที่เบบี้เขียน ติดตามตลอดค่ะ

[wizard_tao]

มาเร็วๆๆๆๆๆๆ     

[shinobi]

ยังคงลรอออออออออออออออเเละก่อรอ


 

[cmos]

โอ๋ๆๆๆ  เบบี้จ๋า แต่ช้าแต่

ชอบนิยายที่เบบี้แต่งหมดแหล่ะจ้ะ

รักนะจ๊ะ จุ๊ป

[Forever_ever]

ไปอ่าน "สุดท้ายฯ " มาแล้วจ้า
แวะมาดูเรื่องนี้เผื่อฟลุค

เอาใจช่วยเรื่องต่อเน็ตนะจ๊ะ

[zheeiiz*]

เบบี้สู้ ๆ น๊า เป็นกำลังใจให้ ติดตามเสมอค๊าบบ
วิ่งไปวิ่งมาดูอยู่สองกระทู้เนี่ยแหละ ..
 

[FriendShip]

มารอตอนพิเศษ น้า......

คิดถึงพี่เบบี้
 

[torto]

โอโฮ้  ด่าได้เด็ดทรวงมากเบบี้   เข้าเน็ตไม่ได้สมควรด่ามัน


แต่ต้องสู้เด้อ     เราคอยเชียร์อยู่ตลอดไม่ได้หายไปหน๋ายเลยนะ   แต่ไม่ค่อยมีเวลาได้เข้าเน็ตสักเท่าไหร่

เอาเป็นว่าเข้ามาอ่านเมื่อไหร่จะเม้มตลอดแล้วกันนะ  อย่านอยเลยคนสวย  โอ๋  โอ๋  เดี๋ยวแก่เร็วอย่าบ่นมาก

[tapee14]

คิดถึงเบบี้จังเลยอะ

คิดถึงว่าเมื่อไหร่จะมาต่อสักที

ขอปานแสบก่อนเลยนะ มันค้างอะ

รักเบบี้นะ....จุ๊บ ๆ

        

จุดธูปเชิญแล้วรีบมาเลยนะ

(ฮิฮิ ล้อเล่นอะ)

[เบบี้]

ตอนพิเศษ2.


วันนี้อากาศดีมากครับ  ผมตื่นแต่เช้า  แต่มีคนตื่นเช้ากว่าผมไอ้ตัวเล็กมันหายไปตั้งนานแล้ว  ผมลุกออกมาจากเตนท์   สงสัยไอ้พวกเวรพวกนั้นยังไม่ตื่น  เมื่อคืนคงหนัก  ผมเดินกลับเข้ามาในบ้าน  แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน 
“อะ............”พอผมเปิดประตูเข้าไป  ไอ้ตัวเล็กมันก็สะดุ้งทันที  แล้วมันก็หันหลังกลับ  ทำเอาผมใจเสียเลยดิ  ไม่ได้เสียอะไรหรอกนะครับ  ทำไมมันต้องตกใจขนาดนั้นด้วยวะ..
“ตื่นนานแล้วหรอ”ผมถาม  แล้วปิดประตูห้อง
“ฮะ....”มันตอบ  แต่ยังม่วนอยู่กับกระเป๋าตัวเองอยู่  เหมือนจัดอะไรสักอย่าง  ผมเดินเข้าไปใกล้ไอ้ตัวเล็กมันหันมาพอดี  จังหวะที่หน้าผมกับหน้ามันอยู่ใกล้กันมาก  ไอ้ตัวเล็กมันหลังตาปี๋ก้มหน้ากอดหนังสือของมันไว้  ผมที่เกือบจะทำอะไรมันไปก็ต้องชะงัก  ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่คิดอีกทีบางที่เราอาจรุกมากไปก็ได้แต่กรูเห็นทีไรกรูก็อดไม่ได้ทุกทีนี่หว่า  มึงก็เผลาๆบ้างดิวะไอ้ทาย  ผมบอกตัวเอง..
“เออ.. แล้วทอยตื่นรึยัง”อยู่ดีๆผมก็ประหม่าขึ้นมา  ผมเปลี่ยนเป็นยิงคำถามแทน  แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น
“ยังหรอกฮะ.. เดี๋ยวขนมสั่งอาหารเช้าทางโรงแรมให้นะฮะ.พี่ทายอยากกินอะไร”มันหันมาถามผม
“อะไรก็ได้”ผมตอบไม่ได้มองหน้า  แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ากับผ้าขนหนู 
“พี่ทายกินกาแฟตอนเช้ารึเปล่าฮะ. เดี๋ยวขนมจะได้สั่งทีเดียว”มันถาม  ผมพยักหน้าตอบ 
“งะ... งั้นขนม  เออ. ขนมไปสั่งดีกว่า”มันพูดตะกุกตะกัก  ผมหันไปมองแผ่นหลังของมันที่กำลังจะเดินออกไป  ไอ้ตัวเล็กมันเป็นอะไร  ที่ผมประหม่าไม่ใช่เพราะอะไร  แต่รู้สึกเหมือนไอ้ตัวเล็กมันกลัวผมจนผมรู้สึกได้
ผมนั่งทรุดบนเตียงกำลังคิดทบทวนว่าต้องทำยังไงดี.. แต่ก็คิดไม่ออกวะ  เลยลุกไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาดีกว่า  เช้าๆแบบนี้ต้องสดชื่นดิ
พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมา  เห็นไอ้น้องสาวตัวดีกำลังงัวเงียตื่นมาพอดี  มันเดินขยี้ตามาหาผม
“เมื่อคืนเรียบร้อยปะ”มันถาม
“เรียบร้อยไร”ผมถามกลับ
“หึ...”มันหัวเราะ  แต่รู้สึกจะกวนส้นสำหรับผมเหลือเกิน
“ทะลึ่ง”ผมตีหัวมันเบาๆ  แล้วเดินออกไปที่ระเบียงบ้าน  ไอ้ตัวเล็กมันกำลังจัดของอยู่
“มีข้าวต้มกุ้งอยู่ในหม้อ.. แล้วก็มีโกโก้ร้อนกับกาแฟนะ.. มีเค้กด้วยเราสั่งมา”ไอ้ตัวเล็กมันบอก  เมื่อมันเห็นเพื่อนๆมันกำลังเดินเป็นวิญญาณเพิ่งตื่น 
ไอ้ตัวเล็กมันเดินไปตักข้าวต้มกุ้งใส่ถ้วย
“ทอยเอาเลยรึเปล่า”มันถามเพื่อนมัน
“อืม.. ตักให้หน่อยดิ”ไอ้ทอยมันบอก  แล้วลงไปนั่ง  พร้อมกับเพื่อนมันไอ้เดียร์กับน้องพิมพ์
“..พี่ทายเอาข้าวต้มรึเปล่าฮะ..”มันหันมาถามผม  แต่สบตาแป๊บเดียวมันก็หันกลับ 
“อืม”ผมตอบแค่นั้น  แล้วเดินไปชงกาแฟ  โต๊ะเดียวกับที่วางข้าวต้มนั่นแหละครับ  มันตักเสร็จก็วางเรียงไว้แล้วยกไปทีละถ้วยให้เพื่อนมันที่โต๊ะริมระเบียง  แล้วมันเหลือเศษอีกถ้วยคือถ้วยผม  มันกำลังจะเดินกลับมาถือให้  พอเห็นผมกำลังยกมันก็หันกลับไปเลยครับ   แต่ท่าทีมันแปลกๆ  กรูคิดมากไปเองรึเปล่าวะไอ้ตัวเล็กมันนั่งกินกับเพื่อนมัน  ผมก็เลยนั่งอีกฝั่งคนเดียว 

ตื้ด ๆ  ๆ  ๆ...

“เออว่าไง”ผมถามไอ้เพื่อนตัวดี  แปลกที่มันโทรมาแต่เช้า
“อยู่ไหนว้า”มันถามเสียงกวนๆ
“อยู่รีสอร์ต..Ocean...”ผมบอก
“อ่าว.ไปทำเหี้ยไรที่นั่น”ไอ้เรย์มันถามกลับ
“ตามหารักแท้”ผมพูดยิ้มๆ  ไอ้ตัวเล็กมันคงได้ยิน  แต่มันทำท่ากินต่อ  เพื่อนผู้หญิงของมันก็แซวผมใหญ่
“แล้วนี่ไง.. ทำไมโทรมาแต่เช้าได้”ผมถาม  ปกติถ้าเที่ยวกลางคืนมันต้องตื่นบ่ายสามโมง
“ยังไม่ได้นอนเลย”มันพูดไปหาวไป
“อ่าว ไมวะ”ผมถามกลับ
“เฮียกรูนอนอยู่โรงบาลเนี้ย”มันพูด  เฮียมันก็พ่อมันนั่นแหละครับ  เสือกเรียกเฮียว่าพ่อมันเจริญไหมละ
“อ่าว เป็นไรมากป่าว”ผมถาม
“เป็นไรละ ..ไม่เป็นไรหรอก.  แต่พี่กรูยังไม่กลับมากันสักคนกรูเลยต้องมาเฝ้าแทน”มันพูดบอก
“แล้วมึงไม่จ้างพยาบาลละวะ”ผมถาม
“เออ เออ.. เพิ่งคิดได้..โง่วะกรูเนี้ย”มันพูดแล้วหาวอีก  อะไรของมันวะไอ้เหี้ยนี่
“อะไรของมึง”ผมถามงงๆ
“ป่าว. พอดีกรูง่วงแต่กรูนอนไม่หลับ เลยโทรหามึง”มันบอก
“แล้วทำไมมึงไม่โทรหาพวกไอ้กรวะ”ผมว่ามัน
“พวกมันหลับ  มึงคิดว่าพวกมันจะตื่นมารับโทรศัพท์กรูไหม”มันพูดแกมประชด  เออ  ก็จริงของมัน ผมหัวเราะเบาๆ
“กรูอยากไปเที่ยวทะเลบ้างวะ”มันพูดบ่นๆ
“ก็มาดิ. อีกสองสามวันกรูก็กลับแล้ว”ผมบอก
“ไปได้หรอ..ไม่กอขอคองอนะมึง”มันพูด 
“เออมาได้..ทอยกับเพื่อนมันก็อยู่เยอะแยะ”ผมบอก
“เออๆ..ไปๆ  ไปวันนี้เลยแล้วกัน  เดี๋ยวกรูโทรไปปลุกไอ้พวกเหี้ยนั่นก่อน”มันรีบพูดบอก  แล้ววางไปเลยครับ  ไม่ได้สั่งลาผมแม้แต่น้อย

“มีไรอะพี่ทาย”ยัยทอยถาม  ปากก็คาบช้อนไปด้วย
“กินดีๆ”ผมบอกนิ่งๆ
“พวกไอ้เรย์มันจะมาเที่ยวด้วยนะ”ผมบอก
“จริงอะ”เสียงทั้งเดียร์  ทั้งยัยทอยประสานเสียงพร้อมกัน  ผมพยักหน้ายิ้มๆ 
“เดี๋ยวกรูไปปลุกพวกนั้นก่อน”ไอ้ตัวเล็กมันลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง  ผมนั่งมองมัน  ไอ้ตัวเล็กเดินไปเขย่าเต้น
“ตื่นเว้ยยยยยยยยยย”มันตะโกนใส่เต้น 
“ไอ้เหี้ย.. ตะวันแทงตาแล้ว ตื่นได้แล้ว”ไอ้ตัวเล็กด่ายืนเท้าเอวสักพักมันก็นั่งยองๆลง  แล้วก็เขย่าเต้นอีก  พวกผมนั่งอมยิ้มมองท่าทางของมัน
“โอ้ยยย.กรูจะนอน”ไอ้คนในเต้นโวยวาย
“มึงจะแดกข้าวไหม.. ไม่งั้นเดี๋ยวกรูจะเอาไปเททิ้งให้หมามันกิน”ไอ้ตัวเล็กพูด
“อือออออออออ”เสียงพวกมันยังประท้วง
“กรูบอกให้ตื่น”มันพูดซ้ำ
แล้วเสียงรูดซิบก็ดังขึ้น  มันทยอยออกมาทีละคน  หัวแต่ละคนยุ่งเหยิงมากเลยครับ  พวกมันเดินตาปรือมา คือมาแดกข้าวเลยว่างั้นเหอะ  ไม่แปรงฟันมันละ
“พวกมึงนี่นะ.. กินเหล้าเมายา. กรูให้เมิงมาพักผ่อนอ่านหนังสือนะเว้ย”ไอ้ตัวเล็กมันบ่นแล้วเดินไปตักข้าวให้พวกเวรสี่ตัวนี่  แทนที่ผู้หญิงจะทำ  กลายเป็นมันเป็นคนทำซะงั้น  มันตักไปก็บ่นไป  ไอ้พวกนั้นก็ยืนเรียงคิวรอรับอย่างกับรับอาหารเด็กอนุบาล
“เดี๋ยวกรูให้มึงไปนอนต่อกันได้.. แต่สิบเอ็ดโมงพวกมึงต้องตื่น. อาบน้ำมาแดกข้าวกลางวันแล้วต้องมาอ่านหนังสือกับพวกกรู”ไอ้ตัวเล็กมันพูดอีก
“โหหหหหห..”เสียงพวกมันเอื่อยๆแต่ก็ยังประท้วงไม่เลิก
“ไม่งั้นกรูจะกลับ”ไอ้ตัวเล็กยื่นคำขาด  ไอ้พวกนั้นเลยนั่งส่ายหัวเซ็งๆ  พวกมันกินข้าวกันเสร็จมันก็เดินกลับไปนอนอย่างกับสั่งไว้  เอากับพวกมันครับ  ไอ้ตัวเล็กมันเดินไปเก็บถ้วยเก็บชามแล้วโทรไปบอกโรงแรมให้มาเก็บไปด้วย  ผมเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น  ไอ้ตัวเล็กมันนั่งอยู่ตรงนั้น  มันกำลังจัดพวกหนังสือกับชีสเตรียมที่จะอ่าน    พอผมเดินเข้าไปมันก็เงยหน้ามองนิดหน่อย  แล้วก็ก้มหน้า
“อ่านหนังสือหรอ”ถามงี่เง่ามากๆ  แต่สายตาเจ้ากรรมกรูดันไปมองต้นขาขาวๆที่มันใส่กางเกงสั้นๆนั่นอีก  กรูก็คิดลึกอีก  ผมรีบเบี่ยงสายตาไปอีกทาง
“ฮะ.”มันตอบเบาๆ 
“แล้วทอยไปไหน”ผมถามมันแล้วนั่งที่โซฟาตรงข้าม
“สงสัยไปอาบน้ำ”มันบอก 
“สอนไหม”ผมถาม
“ขนมอ่านเองได้เหอะ”มันเงยหน้ามาค้อนหน่อยๆ  แล้วหยิบหนังสือเคมีขึ้นมาแล้วกางออก  ผมนั่งมองอยู่ตรงนั้น  ไม่มีอะไรทำ  ไอ้ตัวเล็กมันก็อ่านอย่างจริงๆจังๆ  ผมเลยเดินเข้าไปหยิบบุหรี่ในห้องนอนแล้วเดินออกไปสูบที่นอกระเบียง   
จากมวนเป็นสองมวน
จากสองมวนเป็นสามมวน
จากสามมวนเป็นสี่มวน  ผมมองขี้บุหรี่ที่หมดไป  แล้วเริ่มร้อนเมื่อแดดมันเริ่มออกมากขึ้น  กรูนั่งนานเท่าไหร่แล้ววะเนี้ย  ผมคิดในใจ  แล้วโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น

“เออ”เซ็งสุดๆ
“มึงอยู่รีสอร์ตไหนนะ..พวกกรูกำลังออกไป”ไอ้เรย์มันถาม
“...Ocean..”ผมบอก 
“เออๆ..กรูกำลังไป.. เดี๋ยวไงไปถึงแล้วจะโทรไปอีกที”มันบอก
“โทรมาแล้วกัน  ถ้าไม่เจอเดี๋ยวกรูขับรถออกไปรับ”ผมบอกมัน
“ได้ๆ.เจอกัน”มันบอกแล้ววางไป

ผมนั่งเล่นนอนเล่นอยู่หน้าระเบียงสักพักก็ตัดสินใจกลับเข้าไปในบ้าน  ยัยทอยกับพวกเพื่อนกำลังนั่งอ่านหนังสือกันอย่างตั้งใจ  ผมเลยเดินกลับเข้าไปในห้องนอน  แล้วล้มตัวนอนพร้อมกับวางมือถือไว้ให้ใกล้ที่สุดเพราะกลัวไอ้เวรพวกนั้นโทรมา

แล้วผมก็หลับไปนานโคตรๆก็ว่าได้  คงไม่ได้สติเลยถ้าไอ้ตัวเล็กไม่มาปลุก 
“พี่ทายฮะ”มันเรียกเบาๆ  ผมได้ยินแว่วในโสตประสาทนานเหมือนกัน  แต่ตามันไม่ค่อยอยากตื่นเท่าไหร่
“อืม.”ผมขานรับแล้วลืมตามามอง ไอ้ตัวเล็กจริงๆด้วย
“โทรศัพท์สั่นนะฮะ”มันบอก  แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมรับมาจากมือมัน  โดยไม่ให้มือโดนกันเพราะแค่กรูเห็นมันกรูก็อยากจับมากอดแล้ว
“ขอบใจ”ผมบอก  แล้วหยิบมาดูหน้าจอ  “ไอ้เรย์”  ผมกดรับ  แล้วมองไอ้ตัวเล็กที่เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 
“เออ..”
“มึงนอนใช้ไหมไอ้เหี้ย.กรูโทรเป็นสิบสาย”ไอ้เรย์กรอกสายด่ามาประโยคแรก
“เออมึงอยู่ไหน”ผมถาม
“อยู่หน้ารีสอร์ตเนี้ย..ออกมารับดิ”มันบอก 
“เออแป๊บ.รอตรงล๊อบบี้แหละ”ผมบอกมัน  แล้วลงจากเตียง

ก๊อก ๆ ๆ.

“ฮะ”ไอ้ตัวเล็กที่อยู่ในห้องน้ำขานตอบ
“พี่ไปรับเพื่อนที่ล๊อบบี้ก่อนนะ”ผมบอก
“ฮะ”มันตอบกลับ  ผมเดินออกมาก็ต้องตอบคำถามกับไอ้น้องสาวตัวดีอีกว่าจะไปไหน  ตอนนี้พวกมันนอนเอาหนังสือปิดหน้าปิดตาตัวเองกันหมด  ไม่ใช่เพราะหลับ  แต่คงเพราะปวดประสาทแล้วก็คงจำไม่ได้กันมากกว่า
ผมเดินไปถึงล๊อบบี้  พวกสามตัวมันก็ยืนหน้าเป็นนายแบบกันอยู่นั่น  เด่นซะไม่มีกรูรู้ว่าพวกมึงหล่อ 
“มานานยัง”ผมถาม
“นานพอที่ทำให้กรูได้เบอร์สาวแล้วกัน”ไอ้เหี้ยกรพูดบอก  ผมส่ายหัว
“แล้วนี่ยังไงมาไม่บอกพวกกรูนะมึง”ไอ้กรถาม  ผมช่วยมันถือกระเป๋า  แล้วเดินนำมา
“ไม่เปิดห้องใหม่หรอวะ”มันถาม
“ไม่ต้องอะ.. บ้านกรูนอนพอ. มันมีเต้นท์กันอีก”ผมบอก 
“ไปได้สวยเลยดิ.ไม่งั้นไม่อยู่นานแบบนี้”ไอ้ชายเดินมากอดไหล่ผม
“เออ..”ผมยิ้มตอบ
“พวกกรูซื้อของมาเพียบ. เดี๋ยวเดินกลับไปขนใหม่นะ”ไอ้เรย์พูด
“เดี๋ยวให้พวกน้องไปช่วยขนแล้วกัน”ผมบอกพวกมัน  เพราะตอนนี้มีแต่กระเป๋าเสื้อผ้าพวกมัน
“ดีครับน้องๆ”พวกมันทักทายเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน
“ดีค่ะพี่เรย์ ..หิหิ”น้องสาวตัวดีของผมมันออกหน้าออกตา  แล้วรีบไปถือกระเป๋าให้
“เอาไปไว้ห้องผมก็ได้พี่”ไอ้ต่อมันออกตัว 
พวกผมก็เลยขนของกันไปไว้ห้องไอ้ต่อกัน  ส่วนไอ้ชายเอาของไว้ห้องผมเพราะผมคงให้มันนอนนี่แหละครับ  ห้องนั่นพวกมันสองตัวนอนก็เต็มแล้ว  พอจัดของกันเสร็จก็เดินไปเอาของกินที่รถอีกรอบ  มีไอ้ต่อกับไอ้โตไปช่วยถือ
“เออนี่ไอ้ต่อ กับไอ้โตนะ..ส่วนอีกสองคนไอ้เอฟกับไอ้เฟม”ผมบอกพวกมัน  ไอ้ต่อกับไอ้โตก็ผงกหัวเหมือนทักทายแล้วเดินไปด้วย  พวกผมช่วยกันขนของแล้วมาไว้ที่บ้าน  ไอ้กรรีบจัดการโทรบอกโรงแรมให้เอาของมาเพิ่ม  ผมว่าคืนนี้คงไม่ได้นอนกันละครับท่าน

“ขนม..เดี๋ยวให้ไอ้ชายมันนอนนี่นะคืนนี้”ผมบอกไอ้ตัวเล็กที่กำลังพับผ้า  มันหันมามองหน้าผม  แล้วพยักหน้า
“เป็นอะไรรึเปล่า”ผมถาม  เพราะว่ามันแปลกๆตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว  แต่แค่ไม่อยากคิดมากไปเองก็เท่านั้น
“เปล่าฮะ”มันตอบเบาๆ
“อืม.. คืนนี้คงเสียงดังหน่อย.อย่าถือสาพวกมันแล้วกัน..”ผมบอก ไอ้ตัวเล็กพยักหน้าอีกรอบ  ผมเริ่มใจเสียเพราะว่ามันไม่ร่าเริงเหมือนเดิม  หรือว่าคิดไปเองวะ  ผมเดินเข้าไปอาบน้ำพร้อมๆกับไอ้ตัวเล็กที่เดินออกนอกห้องไป  พออาบน้ำเสร็จข้างนอกก็กำลังตั้งวงพอดี
“เฮ้ย. พวกมึงอะ อย่าชวนน้องมันกินเยอะ  มันต้องไปสอบนะเว้ย  พรุ่งนี้มันต้องอ่านหนังสือด้วย”ผมเตือน  ไอ้ต่อกับไอ้โตแล้วก็ไอ้เอฟไอ้เฟมแม่งก็เชื่องจริง  กินกันใหญ่เลยครับ 
“เออ.. รู้แล้วหน่า..เรื่องสอบจิ๊บจ๊อยน้อง.. สอบไปก็เท่านั้น จบไปตกงานเหมือนกัน..”ไอ้กรพูด
“บ้านมีเงินป่าว..”ไอ้กรมันชี้หน้าถามกวนๆ  ไอ้พวกนั้นทำหน้างงๆ
“มีเงินก็ไม่ต้องกลัว เกาะพ่อแม่กินแบบพี่นี่.. สบาย  แต่ต้องใช้ประหยัดหน่อยนะ..ใช้วันไม่เกินสองพันก็อยู่ได้จนตายละมึง.. เชื่อพี่”ไอ้กรมันพล่ามไปตบไหล่ไอ้โตไปด้วย ไอ้โตก็นั่งยิ้มอย่างเดียว
“สอนเหี้ยๆนะมึง”ไอ้ชายพูดนิ่งๆ
ผมมองหาไอ้ตัวเล็กว่ามันอยู่ไหน เพราะว่าสาวๆก็อยู่ที่โต๊ะ  กำลังกินข้าวกันอยู่
“อย่าให้พี่รู้ว่าแตะเหล้านะ..”ผมชี้หน้ายัยทอย
“รู้แล้วน่า”มันตอบคิ้วติดกัน  แบบว่าผมรู้ทันมัน 
“แล้วขนมไปไหน”ผมถาม 
“อยู่ในครัว”มันบอกส่งๆ  ผมเดินไปหยิบแก้วเหล้าแล้วรินเหล้า   แล้วนั่งลงข้างๆไอ้เรย์   สักพักขนมก็เดินออกมาพร้อมกับจานอาหาร  เป็นปลานึ่งมะนาวตัวโต  มันวางไว้กลางโต๊ะ 
แล้วนั่งลงข้างๆผม  มันตักข้าวมากินเงียบๆ มันนั่งข้างๆ  ข้างๆผม  แต่มันนั่งห่างมากเลยอะครับ  ผมก็มองเงียบๆไม่ได้พูดอะไร  เพราะเหมือนมันแปลกๆไงไม่รู้  หรือว่ารู้สึกไปเองวะ
ไอ้เรย์มันก็รินเหล้าให้ผมเรื่อยๆ  หมดไปเกือบห้าแก้วได้  พวกสาวๆแล้วก็ไอ้ตัวเล็กมันเดินกลับเข้าไปในบ้าน  คาดว่าไม่อ่านหนังสือก็คงดูโทรทัศน์  ผมนั่งกินต่อกับพวกมัน  ไอ้โตเล่นกีตาร์  พวกมันก็เห่าหอนกันยกใหญ่ 
พอห้าทุ่มเกือบเที่ยงคืน  พวกมันก็เริ่มปรือๆ  ไปกันหมดแล้วครับ  เมาพูดอ้อแอ้แล้ว   ผมเดินโซซัดโซเซไปที่เตนท์  ไอ้ตัวเล็กมันเข้าไปนอนตั้งแต่สี่ทุ่มครึ่งแล้ว 
ผมนั่งมองอยู่หน้าเตนท์เบาๆ 
“ทำไรอะไอ้เหี้ยทาย”เสียงไอ้เรย์ตะโกน  ผมรีบทำปากส่งสัญญาณให้มันเงียบทันที  ผมเอามือสอดเข้าไปเปิดเตนท์  แล้วเปิดเบาๆ  ไม่รู้มันหลับไปรึยังผมเข้าไปนั่งเบาๆ  นั่งมองมันหลับอยู่อย่างนั้น  วันนี้มันเป็นอะไรทำไมมันเงียบๆวะ
หรือว่ามันกลัวกรูรึเปล่าวะ     ไม่หรอก  กลัวแล้วน้องมันจะมารักมึงทำไม  .. หรือว่ามันไม่รักมึงแล้ว. ไม่นะเว้ย  ไม่มีทาง.. หรือว่า  มันรำคาญมึงอะ.. บ้าหรอ รำคาญกรูเนี้ยนะ.. มึงคงรุกมากไปแหละ  มันไม่ใช่ผู้หญิงที่มึงเคยผ่านมานะโว้ย  โชกโชนขนาดนั้นมึงก็ผ่อนแรงรุกมึงบ้างดิวะ  ไม่แปลกที่น้องมันจะออกอาการกลัวมึงอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น  หรือว่าหน้ากรูหื่นเกินไปวะ  หักห้ามใจบ้างก็ดีจะได้พิสูจน์ให้น้องมันเห็นไงว่ามึงรักมันจริงๆ  ยิ่งวันนี้มันเหมือนไม่อยากคุยกับกรูเลยอะ.. โคตรเจ็บจี๊ดๆเลยวะ  กรูไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะเว้ย แค่กรูทำตัวไม่ให้กอดไม่จูบมันกรูก็จะบ้าตายอยู่แล้ว  นี่มาเมินกรูอีกอะโคตรเศร้าวะ  ผมนั่งคิดแล้วมองไอ้ตัวเล็กอยู่อย่างนั้น  ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน  แต่มันทำให้ผมหยิบผ้าห่มกับหมอนของผมเมื่อคืนออกมาแล้วออกมาจากเตนท์    แล้วปิดเตนท์ให้มันเบาๆ  ผมเดินกลับมาที่บ้านแล้วเอาผ้าห่มกับหมอนไปไว้ในห้องนอน
“ทำไมอะพี่”ไอ้ต่อมันถามงงๆ
“เดี๋ยวกรูนอนนี่กับไอ้ชายดีกว่า”ผมบอก  แล้วมานั่งกินต่อ
ไอ้เรย์ก็รีบหยิบแก้วเหล้าผมไปชงให้ทันที  ผมดื่มไปสูบไปจนเกือบตีสอง  ไม่ไหวแล้วจริงๆ  ผมบอกพวกมันไอ้ชายมันก็มากับผมด้วย ผมเข้าไปล้างเท้าล้างหน้า  แล้วไปทิ้งตัวลงนอน  ส่วนไอ้ชายหรอครับ  พอมันมาถึงห้องมันก็พุ่งตัวไปที่เตียงเลย  ไอ้ที่โต๊ะก็เหลือไอ้กร ไอ้ต่อ ไอ้โต  แค่นั้นแหละครับ  ไอ้เอฟกับไอ้เฟมทิ้งทวนไปตั้งแต่เกือบตีหนึ่งแล้ว 

ผมหลับไม่ค่อยสนิทนักเพราะในหัวผมมีแต่เรื่องขนมเต็มไปหมด  มันเหมือนจะหลับก็ไม่หลับ  แต่ตามันหลับ  มันเหมือนจะฝันแต่ก็มีจิตใต้สำนึกรับรู้  อะไรก็ไม่รู้วุ่นวายไปหมดเลยครับ 


..........
..........


พอตื่นมาผมรีบหยิบมือถือมาดูเวลา
“เฮ้ย..”ก็มันเกือบบ่ายสามเลยนะสิครับ  ผมลุกอย่างยากลำบาก  หันไปดูไอ้เหี้ยชายแม่งก็หลับสนิทไม่แพ้กัน
“ไอ้ชาย”ผมผลักตัวมันเบาๆ  มันพลิกตัวมาหาผม
“เกือบบ่ายสามแล้วมึง”ผมบอก  มันก็สะลึมสะลือมองหน้าผม
ผมเดินไปอาบน้ำก่อนเลยอย่างแรกเพราะว่าถ้าผมได้ตื่นสายแล้วอย่างแรกที่ทำต้องอาบน้ำ   เพราะถ้านานกว่านั้นผมจะขี้เกียจแน่นอนครับ  พอออกมาจากห้องน้ำ  ไอ้ชายมันยังนั่งหลับได้อีก  มันนั่งหลับตาอยู่ข้างเตียง
“เป็นเหี้ยไรของมึง”ผมถามขำๆ  แล้วเดินไปหยิบกางเกงในมาใส่  ไม่ต้องอายกันหรอกครับ  ของมันเคยๆเห็นกัน
“แฮงค์เลยไอ้สัตว์.. รินให้กรูซะเข้ม ไอ้เหี้ยเรย์แม่งแกล้งกรูแหง”ไอ้ชายมันบ่น  แล้วลุกขึ้นไปหยิบของในกระเป๋ามัน
“พาราไหม”ผมถาม
มันส่ายหัวแทนคำตอบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป  ผมแต่งตัวแล้วเดินออกไปนอกห้อง 
“อ่าว..”ผมตกใจ  เพราะว่าไอ้เรย์มันนั่งอยู่ตรงโซฟาแล้วแต่งตัวแล้วเรียบร้อย  ซึ่งผิดวิสัยมากๆ
“ทำไม  มึงตื่นนานแล้วหรอวะ”ผมถาม
“เออ..”มันตอบนิ่งๆ 
“แล้วกินไรยัง.มีไรกินบ้าง”ผมถามมัน
“มึงไปดูเหอะ.. เมียมึงสั่งมาแล้ว.. เดี๋ยวกรูจะกลับแล้วนะ”ไอ้เรย์บอก  มันไม่มองหน้าผม
“อ่าว..ทำไมวะ”ผมถามทันที
“เปล่า..พอดีเฮียโทรมาตาม”มันพูดบอก
“เออ. เฮ้ย..เดี๋ยวรอไอ้กรกับไอ้ชายตื่นก่อนดิ..แล้วนี่ไอ้กรยังไม่ตื่นหรอวะ”ผมถามเพราะยังไม่เห็นไอ้กร
“ยัง. แม่งนอนตายอยู่นู้น”ไอ้เรย์บอก  มันหยิบบุหรี่มาคาบคาอยู่ที่ปากสองมวน
“ทำเหี้ยไรของมึง”ผมถามมัน
“สูบทีสองมวนนี่แหละสะใจดี”มันพูด  ผมหัวเราะเพราะคิดว่ามันพูดเล่น  แต่มันเสือกทำจริง ผมส่ายหัวหน่อยๆไม่รู้มันเป็นบ้าอะไรของมัน  มันจุดบุหรี่แล้วเดินตามผมออกมานอกระเบียง
ผมเดินออกมา  ไอ้ตัวเล็กมันหันมามองผมแป๊บเดียวมันก็หันกลับไป  มันกำลังจัดอาหารอยู่บนโต๊ะ
“ตื่นนานแล้วหรอ”ผมเดินเข้าไปถาม  ไอ้ตัวเล็กมันพยักหน้า  แต่ไม่มองหน้าผม  แล้วมันก็เดินกลับเข้าไปในครัว  อะไรวะ.. ผมงงๆ แล้วหันกลับมามองหน้าไอ้เรย์ มันก็ส่ายหัวเหมือนมันรู้ว่าผมคิดอะไร
ยัยทอยกับเดียร์แล้วก็พิมพ์เดินออกมา  คงจะอาบน้ำกันเรียบร้อยแล้ว  เพราะว่าแต่งตัวแต่งหน้ากันซะสวยแต่ละคน  ผมนั่งลงที่โต๊ะอาหาร  สงสัยข้าวเช้าคงไม่ได้กินกันแหงๆ
“ตื่นกี่โมงละเรา”ผมถามทอย
“สิบเอ็ดโมง”มันบอก
“งั้นก็ไม่ได้กินข้าวเช้าอะดิ”ผมถาม
“อืมดิ..ขนมเพิ่งไปปลุกก็เลยรอกินพร้อมพวกพี่ทีเดียว”ยัยทอยบอก  แล้วทำไมไอ้ตัวเล็กมันไม่มาปลุกผมวะ  มันเลยมื้อเที่ยงไปแล้วนะเนี้ย  มันไม่หิวตายเลยหรอนั่น
“..กรูกินเลยนะ.. กรูจะได้รีบกลัว..”ไอ้เรย์พูดมันเดินไปตักข้าวให้ผมกับมัน 
“เออ งั้นเดี๋ยวกรูไปส่งก็ได้”ผมบอกมันเล่นๆให้ไอ้ตัวเล็กได้ยินเพื่อดูปฏิกิริยาของมัน   แล้วอีกอย่างไอ้เรย์ไม่ได้เอารถตัวเองมา  มันนั่งรถไอ้ชายมา 
“เฮ้ย. จะดีดิ”มันพูด  ทำไมมึงไม่พูดว่า “จะดีหรอ”  ไอ้เหี้ย 
“เดี๋ยวกรูกลับเลยดีกว่า”ผมบอกทันทีเมื่อเห็นท่าทีไอ้ตัวเล็กมันไม่สนใจจะหันมามองเลยด้วยซ้ำ
“อืม. กรูเอารถมา  เดี๋ยวก็บอกไอ้ชายให้กลับพร้อมไอ้กรแล้วกัน”ผมบอกมัน  ไม่นานไอ้ชายก็เดินออกมา  มันมานั่งกินข้าวกับพวกผม  พอผมกินเสร็จ  ซึ่งกินไปน้อยมากเพราะว่าไม่มีอารมณ์  ผมก็เดินไปเก็บกระเป๋า  แล้วก็เดินออกมา  ไอ้เรย์มันมานั่งรออยู่แล้วไม่รู้มันจะรีบอะไรกันนักกันหนา
“แป๊บ”ผมบอกไอ้เรย์  แล้วเดินไปที่  ที่นั่งตรงระเบียง
“พี่กลับก่อนนะ”ผมบอกไอ้ตัวเล็กที่นั่งอยู่  มันหันหน้ามามองนิดเดียวมันพยักหน้าแล้วหันกลับไป  ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพักก็เดินออกมา  ไอ้เหี้ยเรย์มันถือกระเป๋าผมแล้วลงไปรอข้างล่างแล้วเรียบร้อย  ผมก็เดินคอตกตามมันไปติดๆ

“มึงเป็นเหี้ยไรรึเปล่าวะ”ผมถามไอ้เรย์เพราะว่ามันเงียบตั้งแต่นั่งรถมาแล้วละครับ
“อืม.. เปล่า”มันตอบเหมือนคิดแต่แล้วมันก็บอกว่าเปล่า
“แล้วมึงละ”ไอ้เรย์ถามผมกลับ
“ฮึ.. ไม่อะ..ไม่มีไร”ผมบอกปัดๆ  แต่ใจในไม่ได้ปัดไปด้วยเลยครับ 
ตั้งแต่คืนที่นอนด้วยกันไม่ใช่ไม่รู้ว่าไอ้ตัวเล็กมันกลัวขนาดไหน  อย่างว่าแหละเป็นผมๆก็กลัว  กลัวคนอย่างผมอะเป็นใครๆก็กลัววะ  ไม่รู้จะโดนทำอะไรบ้าง  แต่ที่ทิ้งระยะห่างเพราะว่าไม่อยากเข้าใกล้เกินอะดิวะ  แม่ง  เข้าใกล้ทีไรเป็นหักห้ามใจให้แกล้งให้ลูบไล้ไม่ได้ทุกที  แล้วอย่างนี้จะให้ทำยังไง  แต่มันก็ไม่ใช่ประเด็นหลักเท่าไหร่  เพราะตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้าไอ้ตัวเล็กมันก็ดูตื่นๆเวลาเห็นผม  มันไม่ยอมมองหน้าเลยมันยิ่งทำให้ผมไม่กล้าเข้าใกล้มากกว่าเดิมเพราะกลัวไอ้ตัวเล็กมันกลัว   การที่ผมทิ้งระยะห่างมันก็ทำให้ผมรู้ได้ว่าไอ้ตัวเล็กมันก็คงไม่ได้อยากเข้าใกล้ผมมากหรอกมั้ง  ไม่งั้นก็คงมาติดเกาะใกล้ๆอย่างเมื่อก่อนแล้ว  ทุกทีถ้าผมไม่เข้าใกล้ด้วยแบบนี้ตัวมันเองจะเป็นคนเข้าหาผม  น้อยใจลึกๆวะ  ยิ่งพอบอกจะกลับแล้วมันไม่ห้ามยิ่งรู้สึกนอยแดก  โคตรเศร้าเลย.. เหี้ยมาก..

หรือว่ามันเพิ่งมารู้ตัววะว่าคบกับกรูคงมีแต่เสียกับเสีย   หรือว่ามันเพิ่งมารู้ตัววะว่ามันไม่ได้รักกรูอะ  ไม่จริงนะเว้ย  กรูไม่ยอมหรอก  ..  แต่ตอนนี้กรูน้อยใจที่ไอ้ตัวเล็กมันไม่สนใจใยดีกรูเลย  ง้อสักนิดหรือแค่ทำหน้าตาว่าไม่อยากให้กรูกลับแค่นั้นกรูก็จะไม่กลับหรอก  ..   ทำไมต้องทำอย่างนี้กับกรูด้วยวะ



...................>>>><<<<...................

[เบบี้]

 
สอบบ่ายโมง  แต่ตอนนี้  จะหลับแล้วววววววว.
เป็นสัญญาณที่ดีมากๆ

[faire]

ขนมเป็นอะไรหว่า  

+1 ให้กับความขยันของน้องเบบี้

เรื่องสอบ สู้ๆ 

[Chatcha]

เรย์เปงไรอะ

ม่ายอยากเดาเลย

[anna1234]

ยังไม่ได้อ่านเลยรีบเม้นก่อนเด๋ยโดนตึบ

[C2U]

อ่าว กรำ  พี่ทายงอนตัวเล็กแล้วดันจะกลับอีก   

แล้วจะง้อกันไงเนี่ย   

[Ember]

ขอบคุณนค้าปป ))ป  

อ่านแล้วแอบงงเล็กๆ

ขนมเป็นอะไรน๊อ : )'

เห๊อะๆ

พี่เรย์คงไม่ได้ทำอะไรใช่มั๊ย.? เหอะๆ

หรือว่าพี่เรย์อะไรนั้นแอบชอบขนม เหอะๆ

มันเป็นตอนพิเศษคงไม่มีอะไรหรอกมั๊ง.?

แต่กำลังงงว่าขนมเป็นอะไร เหอะๆ

สู้สู้น๊ะ

ขอให้โชคดีกับการสอบน๊ะ ^^

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ขนมคิดมาก


.
.
.


เรื่องเสียตัว 

[KJJ]

 
อ่าว
งงเลย ขนมเป็นไรหว่า
ไมไม่สนใจพี่ทายเลยอ่า
พี่ทายน้อยใจแล้วอ่ะ
หนีกลับบ้านซะงั้น
ขนมเป็นอาร๊ายยยยยยยย

[ลูกหมีน้ำแดง]

อ่านแล้ว  โอ๊ย เครียด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ปริศนาเต็มไปหมด
ขนม - ทาย เป็นอะำไร
แล้วเรย์ ทำไมรีบกลับ

เบบี้จ๋ารีับมาไขด่วน

[@BUA@]

งงขนม
แต่...งงเรย์มากกว่า
 

[toonki]

โอ้ยปวดหัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เกินอะไรกันขึ้นอ่ะ

เบบี้มาต่อเลยนะเค้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอ่ะ

[thomiiz]

อ่านแล้วอึดอัด

กลับมาเป็นเหมือนเร็วๆซิ

  เรียกเจ้าแม่เบบี้มาต่อ

[Ferfa]

อ่านแล้วอึดอัด

กลับมาเป็นเหมือนเร็วๆซิ

  เรียกเจ้าแม่เบบี้มาต่อ

อึดอัดเหมือนกัน

อึดอัดใจโว้ยยย จะเงียบกันทำไมวะ

13:10 แล้วเบบี้มาเร็วๆๆนะ จะนั่งรอ :t3:นอนรอ