ตอนพิเศษ4.
ไอ้ตัวเล็กมันมาที่นี่ได้ยังไงวะ ตอนแรกหันมาเห็นมันก็ตกใจหมด แถมมองเราตัดพ้อขนาดนั้นอีก เราทำอะไรผิดวะเนี้ย
วันนี้พ่อผมกับพวกอาๆทั้งหลายเพื่อนพ่อนั้นแหละครับ เค้านัดสังสรรค์กันหลังจากที่ได้ว่างงานกันเต็มที่แบบว่าเต็มสตรีมแบบกรุ๊ปใหญ่กันขนาดนี้ พ่อผมจะพลาดได้ยังไงละครับ ที่ผมมาด้วยนี่ก็เซ็งด้วยแหละครับ หลังจากที่กลับจากทะเลเมื่อวานผมกับไอ้ตัวเล็กก็ยังไม่ได้คุยกันเลยสักคำ แล้วไม่คิดว่ามันจะกลับมาเร็วขนาดนี้
ประจวบเหมาะกับที่พี่มอสมาหาผมถึงที่บ้านเมื่อเย็น เรื่องราวมันเป็นมาอย่างนี้ครับ
.........
.........
“คุณทายครับ คุณมอสมาหาครับ”พี่ไชยเดินมาบอกผม ระหว่างที่ผมกำลังนั่งดูรายละเอียดบริษัทของพ่อที่มีอยู่ตอนนี้ พอดีว่าไม่มีอะไรทำ
ผมงงนิดหน่อยว่าพี่มอสมาทำไม แต่ก็คิดได้ว่าคงเป็นเรื่องไอ้ตัวเล็กวันนั้นมากกว่า ผมพยักหน้าให้พี่ไชยเป็นเชิงรับรู้ แล้วเดินลงมาด้านล่าง ทราบกันดีว่าใครมาบ้านผมต้องนั่งที่ห้องรับแขกตรงใกล้ทางเดินเข้าบ้านมากที่สุด
พอผมเดินเข้าไปพี่มอสที่นั่งอยู่ก็ชะงักนิดหน่อย ผมกับพี่มอสตอนนี้เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน มันอึดแปลกๆ
“มีไรรึเปล่า”ผมถามแล้วนั่งลงตรงข้าม
“พอดีกรูจะมาพูดกับมึงให้รู้เรื่องนะ.. เรื่องวันนั้น”พี่มอสบอกผม ผมมองหน้าพี่แกนิดหน่อย
“คนที่พี่สมควรขอโทษนะไม่ใช่ผม”ผมบอก
“กรูรู้.. แต่กรูก็รู้ว่าขนมคงไม่กล้าเจอกรูหรอกตอนนี้.. แต่มึงกับกรูยังไงก็อยู่ทีมเดียวกัน กรูอยากจะพูดให้เคลียร์”พี่มอสบอกเสียงจริงจัง
“พี่ก็รู้ว่าผมนับถือพี่มาตลอด.. แล้วพี่ก็น่าจะรู้ด้วยว่าตอนนั้นผมกับขนมก็ไปกันได้ดีแล้ว.. แล้วพี่ทำอย่างนั้นทำไมวะ”ผมถามอย่างอารมณ์ขุ่นมัวนิดหน่อย
“กรูขอโทษ”พี่มอสพูด
“ที่จริงกรูก็กะจะไม่ทำหรอก.. แต่พลอยมันพูดทำให้กรูคิดผิดไปหน่อยวะ.. กรูผิดเองแหละ”พี่มอสบอก ผมพอจะเข้าใจว่าทำไมเวลามันประจวบเหมาะกันในคราวเดียวกัน พลอยจับผมไป ส่วนพี่มอสอยู่กับขนม
“ช่างมันเหอะ.. ผมก็ขอโทษพี่ด้วยแล้วกันที่ผมซัดไปขนาดนั้น”ผมบอก ที่จริงผมเป็นคนง่ายๆอยู่แล้วแหละครับ ถ้ามาขอโทษกันตรงๆผมก็ยกโทษให้แล้วก็ไม่คิดติดใจอะไรมาก
“กรูก็ขอโทษวะ.. แต่กรูชอบขนมมันจริงนะเว้ย”พี่มอสพูด ทำเอาผมหันหน้าไปมอง
“เฮ้ย. แต่ไม่คิดแย่งมึงหรอก.. มึงวางใจได้”พี่มอสรีบพูดแล้วยิ้มแหยๆ
“เออก็ดีแล้ว.. ถ้ามีคราวหน้าอีก.. ผมว่าผมคงได้ฆ่าพี่จริงๆ”ผมพูดเล่นๆไปงั้น
“สัตว์ พูดจริงพูดเล่นวะ”พี่มอสถามหวาดๆ
“เออนะ..”ผมยิ้มให้ ผมนั่งคุยกับพี่มอสสักครู่ ไม่นานไอ้ทักก็เดินมาแล้วบอกว่าพ่อโทรมา มันให้ผมคุยกับพ่อสักพัก พ่อก็ชวนผมให้ไปด้วยกัน ผมก็เลยชวนพี่มอสกับไอ้ทักให้ไปด้วย พร้อมกับโทรชวนไอ้กร ไอ้ชาย และไอ้เรย์
เออ พอพูดถึงไอ้เรย์ก็นึกถึงไอ้โตขึ้นมาได้ เมื่อวานหลังจากผมกลับจากทะเล ประมาณเกือบสี่ห้าโมงเย็นไอ้โตมันโทรมาหา ผมตกใจนิดหน่อยนึกว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับไอ้ตัวเล็ก แต่ไม่ใช่ครับมันโทรมาขอเบอร์ไอ้เรย์
“ฮัลโหล”
“พี่ทายรึเปล่าครับ”
“ครับ”ผมตอบ
“พี่ผมโตนะ”ไอ้โตบอก
“เออว่าไง”ผมถามมันกลับ ตอนนั้นผมอยู่ที่บ้านแล้ว
“พี่ คือ.. ผมจะรบกวนพี่หน่อยอะครับ”ไอ้โตมันพูดเสียงเกรงใจ
“เออมีไรว่ามาดิ”ผมบอก
“คือ ผมขอเบอร์พี่เรย์หน่อยได้เปล่าพี่.นะ”ไอ้โตมันพูดเสียงอ้อนวอนผิดลุคมันมากๆ
“เบอร์ไอ้เรย์.. มึงจะเอาไปทำไมวะ”ผมถามด้วยความสงสัย
“คือออ. เออ.. เหอะนะพี่.. แล้วเมื่อเช้าพี่กลับพร้อมพี่เรย์หรอ”มันเปลี่ยนคำถาม
“อืม.. เห็นแม่งหน้าเครียดๆ..กรูก็เลยมาส่งมันเลยทีเดียว”ผมบอกมัน
“เฮ้ย หน้าเครียดด้วยหรอ.. งั้นๆขอเบอร์พี่เรย์หน่อยนะพี่นะ”มันพูดใหญ่
“เออๆแป๊บๆ”ผมก็ให้เบอร์มันไปทั้งๆที่สงสัยอยู่ และกำลังจะถาม
“ขอบคุณครับพี่. งั้นแค่นี้นะครับ บายครับ”มันก็วางไปเลย ไอ้เด็กเหี้ย กวนส้นตีนมาก.. มึงไม่คิดจะบอกกรูเลยรึไงว่ามึงเอาเบอร์เพื่อนกรูไปทำไม
.............
.............
เรื่องราวมันก็เป็นประการละฉะนี้ และพอผมถามเรื่องไอ้โตจากไอ้เรย์ ไอ้เรย์มันก็เงียบๆไม่ยอมพูดอะครับ ผมก็เลยไม่ถามให้มันมากความดีกว่า ถึงเวลาเดี๋ยวมันก็บอกเองแหละ ดูสีหน้ามันก็ไม่ได้ต่างจากผมเท่าไหร่ คือ เหมือนมีปัญหาอยู่หนักอกพอกัน
“เด็กมึงเป็นไรวะ”ไอ้กรกระซิบถาม
“เชี้ย”ผมด่ามัน เพราะว่ามันเรียกเหมือนไอ้ตัวเล็กของผมเป็นเด็กดริงค์งั้นแหละ
ผมนั่งเหลือบมองไอ้ตัวเล็กเป็นระยะๆ และไอ้เหี้ยพี่มอสแม่งนั่งอมยิ้มมองผมอยู่ได้ อมยิ้มหาญาติมันรึไงผมมองหน้ามันให้มันรู้ว่าผมกำลังด่ามันอยู่ในใจ มันยิ่งยิ้มมากกว่าเดิม
“เฮ้ย..ไปไหนวะ”ผมถามไอ้เรย์เมื่อมันลุกขึ้นยืนหยิบโทรศัพท์ไปด้วย
“เดี๋ยวกรูมา”มันยกโทรศัพท์ให้ดูว่ามันจะไปคุยโทรศัพท์ พวกผมพยักหน้ารับรู้
ผมหันไปมองไอ้ตัวเล็กอีกที หลังจากได้เครื่องดื่มตรงหน้าเรียบร้อย ไอ้ตัวเล็กมันนั่งตรงกลางระหว่างอาตาร์กับอาข้าว มันเหลือบมามองผมด้วยหางตานิดหน่อย แล้วก็หันหน้าหนีไปเลย เง้ออออ.. ตรูทำอะไรผิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย .... ผมจ้องไอ้ตัวเล็กตาเขม็ง ไม่อยากออกอาการมากเพราะเกรงใจอาๆทั้งหลาย อยู่ดีๆไอ้ตัวเล็กมันก็หยิบแก้วเบียร์ของอาตาร์ด้านข้างไปโดยไม่ทันที่อาทั้งสองจะสังเกตเห็น มันก็กระดกเอือก เอือก เอือก อย่างสีหน้าทรมานมากๆ พอหมดแล้วมันก็วางแก้วซะดัง จนอาตาร์กับอาข้าวหันมามองเป็นตาเดียวกัน
“ขนม”เสียงอาตาร์พูดอย่างตกใจ
“ขนมหยิบผิดแก้ว”ผมอ่านปากมันได้แค่นั้น เพราะเสียงเพลงดังแล้วก็นั่งฝั่งตรงข้ามกันด้วย
“..................”อาสองคนไม่ได้พูดอะไรแต่หน้าเหมือนไม่เชื่อ และมองกันสลับไปมากันอยู่สองคน
“ขนม ขนม”เสียงอาข้าวเรียกไว้เมื่อไอ้ตัวเล็กมันหยิบแก้วของอาข้าวไปกระดกรวดเดียว อาตาร์กับอาข้าวอึ้งกันไปตามๆกัน แบบว่าทำอะไรไม่ถูก หันหลังไปมองอาแสบที่มัวแต่คุยกับอาทศแล้วก็อาแมนอย่างออกรส
“ขนมพอครับ”อาข้าวรีบดึงแก้วออกจากปากไอ้ตัวเล็ก แต่ไอ้ตัวเล็กมันดันไว้
“จะเอาอีก”ไอ้ตัวเล็กมันพูด เมื่อเบียร์ในแก้วอาข้าวหมด
“ไม่ได้ครับ”อาข้าวห้าม ไอ้ตัวเล็กดูเหมือนจะไม่ฟังอะไรเลย มันลุกขึ้นแล้วหยิบขวดเบียร์ตรงข้างอาข้าว ก็ฝั่งเดียวกับไอ้ทักนั่นแหละครับ มารินใส่แก้วแล้วก็กระดกไม่ยั้ง
“ไอ้ขนม”เสียงอาแสบที่ดังจากด้านหลังของไอ้ตัวเล็ก เพราะว่าอาตาร์ไปเรียกอาแสบมา
“ทำอะไรของมึงอีกเนี้ย”อาแสบพูดอย่างเซ็งๆ
“ใครให้กินห๊ะ”อาแสบตะคอก ไอ้ตัวเล็กหันไปค้อนอามัน ฤทธิ์มันคงออกเร็วเพราะปาไปสี่แก้วแล้วอีกอย่างผมทราบมาว่ามันไม่เคยกินเหล้า
“จะกิน”มันกระชากแก้วกลับแล้วจะรินเบียร์ต่อ ตอนนี้ทั้งโต๊ะมองกันเป็นตาเดียว
“ไอ้ขนม”อาแสบขึ้นเสียง
“ถ้าอาห้าม ขนมจะโทรไปบอกอาปานเดี๋ยวนี้ว่าอาแสบออกมาเที่ยวโดยไม่ขอ แล้วก็ยังจ้างให้ขนมไม่บอกอาปานด้วย. แล้วก็ยังไปขอเบอร์หญิงด้วย”ไอ้ตัวเล็กมันพูดบอกหน้าตาย เออมันแสบจริงเว้ย
“กรูไปขอเบอร์หญิงตอนไหนวะ”อาแสบพูดงงๆคิ้วขมวดติดกัน ผมก็ว่างั้นแหละตั้งแต่มาผมก็เห็นอาคุยกับเพื่อนตลอด
“อือออออออออ..”ไอ้ตัวเล็กมันยื้อแก้วจากมืออาแสบอีกรอบ อาแสบส่ายหัวหน่ายๆแล้วปล่อยมือ
“มึงอยากแดกนักก็แดกไปเลยนะ..”อาแสบพูด
“เออ.. อาไม่รักขนมอยู่แล้วเน้”มันหันไปว่าอามัน อาแสบส่ายหัวอีกรอบ แล้วเดินไปนั่งที่ตัวเอง ไอ้ตัวเล็กหันมามองหน้าผมค้อนๆ แล้วก็หันกลับ ซะงั้นอะ-,-
ผมหันไปเห็นไอ้ตัวเล็กมันกระซิบพูดอะไรกับอาข้าวก็ไม่รู้ แล้วพอพูดเสร็จ อาข้าวก็หันมามองหน้าพวกผม
“ทายเขยิบโต๊ะออกไปหน่อยสิ”อาข้าวพูดบอกแบบว่าต้องทำตามที่ขนมขอ ผมอ้าปากค้างประมาณว่าอะไรครับอาผมงง อาข้าวพยักหน้าให้ผมแบบ “ทำๆไปเหอะมึง” ไอ้ทักกับผมที่นั่งติดกับโต๊ะของอาข้าวมากสุดก็ต้องขยับโต๊ะออก
“ออกไปเลย”ไอ้ตัวเล็กมันตะโกน อย่าบอกนะเว้ยว่าเมาแล้วอะ โคตรพาลอะ
“ออกไปห่างๆเด้”มันหันมาตะโกนใส่พวกผม ไอ้ทักส่ายหัวแล้วหัวเราะมองหน้าผม ผมก็รีบทำตาม กลัวมันอะ..
อาข้าวกับอาตาร์กำลังกล่อมอะไรไอ้ตัวเล็กมันรู้ แต่มันส่ายหัวลูกเดียวเลยครับ แล้วมันก็กวักมือเรียกพนักงาน มันคงสั่งเบียร์เพิ่มเป็นแน่ พนักงานก็รีบไปจัดแจงตามคำขอทันที มึงไม่ดูหน้ามันหน่อยวะว่ากินเป็นรึเปล่า อายุถึงรึยัง
พอเบียร์มาถึงโต๊ะมันก็จัดการซัดโบก ซัดโบกอีกรอบ จนอยู่ดีๆมันก็ฟุบลงไปกับโต๊ะ ผมนั่งมองมันอยู่ไม่วางตา ส่วนพวกที่เหลือก็มีไอ้กร ไอ้ชาย ไอ้พี่มอสกับไอ้ทัก มันก็นั่งกินคุยกันไปปกติ มีสาวๆเดินมาหาพวกมันเป็นระยะๆ แต่ว่าไอ้เรย์มันหายไปนานแล้วเหมือนกัน ผมเลยบอกให้ไอ้กรโทรหา ปรากฏว่าไอ้เรย์ขอตัวกลับบ้านก่อนไปแล้ว ไอ้เหี้ยแล้วเสือกไม่บอกกันก่อน
ไอ้ตัวเล็กมันพยุงตัวเองขึ้นอย่างทุลักทุเล แล้วยิ้มให้กับทุกคนยกเว้ย “ผม” กรรม.. แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินไป ผมรีบลุกขึ้นตามมันไป พวกอาหันมามองหน้าผม ผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้แล้วเดินตามไป อาแสบมองตามเหมือนรู้เลยงะ =_=
ไอ้ตัวเล็กมันเดินเข้าไปห้องน้ำโดนการถามคนอื่นเค้าไปทั่ว ผมก็ได้แต่ตามห่างๆเพราะเดี๋ยวมันไล่เอาอีก พอถึงห้องน้ำมันก็เข้าไปทำธุระส่วนตัวของมัน เสร็จออกมาก็ล้างมือ มันเห็นผมในกระจกที่ยืนอยู่ด้านหลังแต่มันก็ยังไม่มองแล้วมันก็เดินออกไปเลยครับ
“เฮ้ยยยยยยย!!!...”เสียงไอ้ชายคนหนึ่งที่ไอ้ตัวเล็กมันเดินชนเมื่อกี้ ผมก็เดินตามมันไปมองตามมันไปปกติ แต่มันดันเดินไปชนไอ้คนที่ยืนอยู่ เพราะมันคงทรงตัวเองไม่อยู่
“เดินยังไงของมึงวะ”เสียงไอ้ชายคนนั้นพูด ผมรีบปรี่เข้าไปหามันทันที เกือบจะถึงโต๊ะอยู่แล้ว แต่ดันไปเดินชนเค้าได้ ไอ้ตัวแสบเอ้ย
“เดินภาษาคนเว้ย!!. มึงอะยืนภาษาควายรึไง” เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย... แล้วมึงไปตอบเค้าอย่างนั้นทำไมไอ้ตัวแสบ ตัวก็มีอยู่นิดเดียวจะสู้เค้าได้รึไงวะ ผมรีบไปคว้าตัวมันมาไว้ พวกอาๆกำลังมองกันเป็นตาเดียวเพราะว่าเสียงดังก็คงเห็นกันเรียบร้อยแล้ว
“อ่าว.. ไอ้เหี้ยนี่วอนนะมึง”ไอ้นั่นมันพูดแล้วเดินเข้าใส่ผมกับไอ้ตัวเล็ก
“โทษพี่โทษ.. น้องมันเมานะ”ผมรีบบอกแล้วดึงไอ้ตัวเล็กมาไว้ข้างหลัง
“เมาแล้วปากหมาอย่างนี้แดกตีนหน่อยไหมจะได้หายเมา”มันพูด เพื่อนๆของมันก็ยืนมองพวกผมอยู่ด้วยเหมือนอมยิ้มกวนๆซะมากกว่า
“แดกตีนกรูไหมละไอ้ควาย”ไม่ใช่เสียงผมแต่อย่างใด ไอ้ตัวเล็กมันผลักผมออกแล้วเดินปรี่เข้าไปหาไอ้ชายคนนั้นทันที พร้อมกับด่ากราด
“อ่าว.. ไอ้เหี้ยยยยยย”ไอ้นั่นด่าด้วยความโมโห พร้อมกับกำหมัดแน่นแล้วกำลังจะปล่อยหมัดทันที ผมรีบคว้าเอวไอ้ตัวเล็กให้หลบ และ ... เฮ้อออ หลบทันครับ พอหมัดไอ้นั่นมันต่อยแป๊ด มันก็โมโหกว่าเดิมปรี่เข้ามาจะมาต่อยซ้ำ ผมเตะเข้าที่ชายโครงมันเป็นการตัดกำลังนิดหน่อย แล้วจับแขนไอ้ตัวเล็กที่ดิ้นไม่หยุดประมาณว่าให้ผมปล่อย มันเหมือนไม่รู้ตัวเลย โวยวายตลอด
“ลุกมาเด้... แน่รึไงวะ”ไอ้ตัวเล็กมันพูดแล้วหัวเราะกวนๆใส่ไอ้ห่านั่น ไอ้ห่านั่นลุกขึ้นมาพร้อมกับเพื่อนมันที่พร้อมเพรียงกันลุก
“ขนม..”ผมเรียกสติไอ้ตัวเล็ก แต่มันไม่สนใจ
“ปากดีนะมึง..”เสียงไอ้ห่านั่นพูดขึ้น แล้วพร้อมกับพ้องเพื่อนมันจะกรูกันเข้ามา
“ถอยไป”ผมบอกนิ่งๆพร้อมกับชักปืนออกมาทั้งๆที่แค่พกมาไว้งั้นๆ ไม่คิดว่าเลิกงานอย่างนั้นแล้วจะยังได้ใช้ต่อ ไอ้พวกนั้นชะงักยืนอยู่กับที่แล้วมองหน้าผม
“อยากตายรึไง..กรูบอกให้ถอยไป”ผมบอก
รอบข้างคนเงียบกันหมดพร้อมกับกรูกันเดินออกห่าง
“เฮ้ยๆ.. ไอ้ทาย.พอๆ”พ่อเดินมาบอก ไอ้ตัวเล็กมันสะบัดตัวเองออกจากมือผม
“ยุ่งงงงงงงงงง”มันพูดใส่อย่างหงุดหงิด แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ ไม่ได้สนใจเลยกับผลที่ตัวเองก่อเมื่อกี้
“มีเรื่องอะไรกันวะ”พี่ตอส เจ้าของผับที่นี่เดินมาหาผม
“ป่าวหรอกพี่.”ผมบอกพี่ตอส
“เออๆ.ใจเย็นๆ..”พี่ตอสตบไหล่ผมเบาๆ ผมยังจ้องตากับไอ้เหี้ยนั้นไม่หยุด พี่ตอสเดินไปขอโทษไอ้พวกนั้น พอตบไหล่ผมเบาๆแบบว่าให้ใจเย็นๆ
“ขอโทษนะพี่ที่ทำให้วุ่นวาย”ผมบอก
“เฮ้ย.. ไม่เป็นไร.จิ๊บๆวะมึง”พี่ตอสตบไหล่ผมอีกครั้ง มันจิ๊บแน่ละครับ ก็ผับนี้ส่วนหนึ่งก็เงินพ่อผมทั้งนั้นที่พี่แกขอกู้มา
“งั้นเอาเด็กสักคนสองคนเปล่า.. เดี๋ยวนี้มาแปลกนี่มึง..ไม่คั่วเด็ก”พี่ตอสพูด ผมยิ้มหน่อยๆ
“ไม่วะพี่..อย่าเลย”ผมบอก
“เฮ้ย.. เดี๋ยวจัดไปให้.. น้องๆเค้าคิดถึงแกตั้งหลายคน เห็นเข้ามาฟ้องกับพี่เมื่อกี้ว่าแก เค้าก็อยากเข้าไปหาแต่เกรงใจ..หรือว่าจะเอาเด็กใหม่ก็ได้นะเว้ย.มีแจ่มๆเพียบ”ไอ้เด็กที่พูดเนี้ย ไม่เด็กม.ปลายก็เด็กมหาลัยทั้งนั้นเลยอะครับ
“ไม่ดีกว่าวะพี่ขอบคุณครับ.เดี๋ยวไงผมขอกลับโต๊ะก่อน”ผมบอกพี่แก แล้วจับแขนพี่แกเบาๆ แล้วเดินออกมา พ่อกลับมานั่งก๊งต่อแล้วเรียบร้อย ผมเดินกลับไปนั่งที่ ไอ้ตัวเล็กมันก็นั่งกินต่อของมันโดยมีอาตาร์กับอาข้าวคุมอยู่เฉยๆแต่ห่วงๆ เพราะทำอะไรมันไม่ได้เลยครับ ดูมันจะอาละวาดน่าดู
“ทายค่ะ...”เสียงหวานๆเรียกชื่อผม ผมก็หันไปมอง
“พี่ทายค่ะ”ไม่ใช่คนเดียว แต่มันมาสองคน พร้อมกับน้องๆผู้หญิงอีกสองสามคนที่เดินเข้ามาหาพี่มอสกับไอ้กรแล้วก็ไอ้ทักอย่างเคยชิน พวกนี้ก็คู่ขาเด็กเก่าพวกมันทั้งนั้นแหละครับ พวกมันมากันทีก็เลือกทีว่าจะเอาคนใหม่หรือว่าคนเก่า
ผมหันกลับไปมอง นั่นไง เอาขี้มาโยนให้กรูแล้วไงไอ้พี่ตอส ผมหันไปมองไอ้ตัวเล็กทันที มันหันมามองหน้าผมแทบจะกินเลือดกินเนื้อเข้าไปหมดตัวอยู่แล้วครับ
ผมส่ายหัวให้หน่อยๆประมาณว่าไม่รู้เรื่องอะไรนะ ไอ้ตัวเล็กมันมองหน้าด้วยอาการเหมือนเกลียดผมสุดตรีน แล้วมันก็ซดเบียร์แต่ตามันยังมองผมซะงั้นอะ
“พี่ทายค่ะ..หายหน้าหายตาไปนานเลย ไม่เห็นมาเที่ยวบ้างจะได้สนุกกันไง”น้องปิ่น คู่ขาเก่าผมเองอะครับ เหอะๆ เธอมานั่งอยู่ด้านซ้ายข้างผม
“แล้วนี่ทายหายไปเที่ยวที่ไหนมาค่ะ.”วิสาวรุ่นเดียวกับผม คู่ขาเก่าผมเองอีกนั่นแหละครับ เธอนั่งอีกด้านของผม ด้านเดียวกับไอ้กร
“เออ พี่ทำงานนะครับ”ผมบอก
“ป่าวหรอกครับ.. ไอ้ทายมันติดหญิง.. พรากผู้เยาว์ด้วย”ไอ้เหี้ยกรปากหมาจริงๆ
“จริงหรอค่ะ”เธอถาม ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
ผมมองตามไอ้ตัวเล็กอยู่ อยู่ดีๆมันก็ลุกขึ้นยืนแล้วมองมาทางผม ผมก็กำลังจะลุกตามเพราะกลัวมันไปกวนชาวบ้านเค้าอีก แต่ผมก็ต้องนั่งกลับลงเหมือนเดิม เพราะว่าไอ้ตัวเล็กมันกลับเดินมาทางผม ตรงระหว่างโต๊ะที่อาข้าวให้แยกออกไปนั่นแหละครับ มันเดินมาไม่ได้เดินมามือเปล่า มันถือแก้วเบียร์แก้วใหญ่มาด้วย ผมยิ้มให้ไอ้ตัวเล็ก ตอนแรกก็น้อยใจมันอยู่ดีๆ แต่ทำไมตอนนี้รู้สึกเหมือนกับว่ากรูผิดอย่างนั้นเลยวะ กรูงง...
ซ่า~~~~~~~~~~~~~””
“อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย....”เสียงกรี๊ดดังลั่นของน้องปิ่น ที่โดนไอ้ตัวเล็กสาดเบียร์ให้จังๆ เปียกเต็มหน้าน้องปิ่นเลยครับ ผมได้แต่นั่งอึ้งอยู่ คือยังลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก
“ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..”เสียงร้องของหญิงสาวหลายคนประกอบกัน คาดว่าคงเห็นสถานการณ์ก่อน
“เฮ้ยยย..!!”ผมและทุกคนร้องพร้อมกัน เพราะไอ้ตัวเล็กมันถีบเข้าที่หน้าท้องของน้องปิ่นอย่างจังกลางตัว จนทำให้น้องปิ่นที่นั่งเก้าอี้อยู่เสียหลักหงายหลังล้มไปเลย พวกผมลุกขึ้นยืน พวกอาก็ลุกขึ้นมองแบบว่าเกิดอะไรขึ้น
“ขนม..”ผมตะคอกด้วยความโมโห
ผลั๊วววววววววววว!!~
เต็มหน้าหน้ากรูเลย เห็นมันแขนกับมือเล็กอย่างนั้น มันซัดมาเต็มๆหน้ากรูเลย ผมยืนอ้าปากค้างแบบตรูทำอะไรผิดอีกรอบ ที่ผิดนะมันต้องขนมไม่ใช่รึไงวะ
“ขนม”ผมตะคอกแบบลืมตัวเลยว่าอาๆและพ่อกรูอยู่ ก็มันโมโหนี่หว่า ผมจ้องหน้าไอ้ตัวเล็กเหมือนกับจะให้มันรู้ตัวว่ามันกำลังผิดอยู่ ไอ้ชายกับไอ้กรรีบลุกมาพยุงตัวน้องปิ่นที่ไม่สามารถลุกได้ทันที
ไอ้ตัวเล็กมันจ้องตาผมกลับ แต่มันแปลกๆอยู่ดีๆมันก็เบะปากเหมือนคนจะร้องไห้ซะอย่างนั้น
“เออ. ขนม”ผมกำลังจะเข้าไปปลอบ แต่
เพี้ยยยยยยยยยยย!!~
เข้าเต็มๆหน้ากรูอีกฉาก หลังจากนั้นมันก็กระหน่ำซัมเมอร์เซล์ลตบตีผมไม่ยั้ง ผมก็ได้แต่เอามือกับแขนตัวเองป้องหน้าไว้เพราะว่ามันตะกุกตะกายไม่หยุดเลย
“ขนมๆ..”ผมเรียก แล้วอาไม่คิดจะช่วยกรูกันเลยรึไงวะ
“ไอ้พี่ทายบ้า.. ไอ้บ้า...อึก”มันพูดไปด่าไป อยู่ดีๆเสียงมันก็เหมือนคนร้องไห้
“เดี๋ยวๆ.. ขนม.. ขนมหยุดก่อน”ผมร้องเรียก แล้วรีบจับมือไอ้ตัวเล็ก พอจับได้ก็รีบรวบตัวมันทันทีไม่ให้มีตีผมได้
“ขนมเกลียดพี่.. ไม่ต้องมายุ่ง ปล่อยดิโว้ยยย”มันโวยวายไม่หยุด แถมพูดไม่เพราะอย่างที่เคยเป็นด้วย
ตั้งแต่นี้ไปสิ่งที่ผมควรบอกกับตัวเองเสมอ คือ “ห้ามไม่ให้ไอ้ตัวเล็กมันแตะแอลกอล์ฮอล์อีกเด็ดขาด”
“ขนมทำไมทำตัวแบบนี้”ผมพูดให้เสียงเรียบที่สุด
“เรื่องของขนม..ไม่ต้องยุ่ง”ผมพยายามจะดิ้น ตอนนี้กรูก็กอดมันจบลืมอาๆที่ยืนอยู่ด้วยเลย
“ขนมหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”ผมดุ มันเงียบทันที แล้วมองหน้าผม แต่สายตามันตัดพ้อมากๆอะครับ ใจกรูเสียไปละตอนนี้
“ขะ. ขอโทษ..”กรูรีบขอโทษทันที
“...................”มันเงียบไม่พูดอะไร แต่สะบัดตัวออกจากกอดของผม ผมก็ต้องรีบปล่อยเพราะกลัวมันโกรธ
...............>>>><<<<..................
หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164 (อ่าน 1276067 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก