ตอนพิเศษ9.(คู่พิเศษโตกับเรย์)
วันนี้คงเป็นศึกหนักอีกวันของผม เพราะว่าผมต้องมาคอยตามพี่เรย์สุดที่รักของผม มาตามในรูปแบบที่ว่าบังคับขืนใจพี่เค้าให้พาผมมาด้วยนะครับ
เมื่อเย็นผมขับรถไปส่งพี่เรย์ที่บ้าน แล้วผมก็กลับมาพักผ่อนของผมบ้างเพราะง่วงจริงๆ รู้ตัวเลยว่าถ้าไม่กลับมานอนก่อนไปไม่ไหวแน่ๆ เพราะว่าไปนั่งตากแอร์โคตรๆเย็นที่ห้องสมุดรอพี่เรย์นานมากๆ
ตกหัวค่ำผมจึงขับรถออกไปรับพี่เรย์อีกครั้ง..
“กินอะไรมารึยังครับ”ผมถามเมื่อพี่เรย์ขึ้นมานั่งบนรถ
“ยัง”พี่เค้าตอบ ผมหันไปมองพี่เรย์ พี่เรย์หันมามองหน้าผมนิดหน่อย ผมยิ้มให้กวนๆ
“ยิ้มทำไม”พี่เรย์ถามกลับเสียงเอาเรื่อง
“ผมชอบพี่แต่งตัวนะ”ผมบอกตามที่หัวคิดเมื่อกี้
“.............กรูแต่งยังไง”พี่เรย์เงียบไปนิดหน่อยก่อนที่จะถามออกมา
“เถื่อนดีผมชอบ..”ขณะที่พูดผมก็หลุดขำออกมาด้วย
“เชี้ย.. เถื่อนตรงไหน ของมียี่ห้อหมดนะเว้ย.. ดูถูกเสื้อผ้ากรู”พี่เรย์โวยวาย หน้างอ ผมยิ้มไม่หยุด
“ป่าว.. พี่ก็ลดความเถื่อนลงหน่อยดิ จะได้ดูน่ารักขึ้น”ผมบอก
“กรูก็เป็นของกรูอย่างนี้ตั้งนานแล้ว.. รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ”พี่เรย์ย้อนแบบไม่สน
“ผมรับได้ทุกอย่างแหละ.. ขอให้เป็นพี่ก็พอ”ผมบอก พี่เรย์เงียบ
“ขอให้มันจริง..เดี๋ยวก็รู้”พี่เรย์พูดนิ่งๆเบาๆ
ผมพอจะรู้ว่าพี่เค้ากำลังคิดอะไรอยู่ และถ้าพี่เค้าจะทำแบบนั้น ผมก็ต้องทำในแบบของผมเหมือนกัน ผมขับรถพาพี่เรย์ไปกินข้าวก่อนตามร้านที่พี่เรย์สั่ง เกือบประมาณสี่ทุ่มครึ่งเราก็ถึงร้านที่พี่เรย์นัดกับเพื่อนไว้
ตอนแรกเหมือนจะมีปัญหานิดหน่อยกับอายุของผมที่ไม่ถึง แต่ขอโทษครับผมเล่นพี่เรย์จนได้เพราะว่าพี่เรย์ก็ไม่ถึงเหมือนกัน ทำให้พี่เรย์หน้าเหวอไปนิดหน่อย จนพี่เรย์บอกเด็กว่าผมมากับพี่เรย์ ผมจึงเข้ามาด้วยได้นะครับ
“เฮ้ย.. ไอ้เรย์”เสียงคนตะโกนเรียกเหมือนให้คนตรงหน้าผมได้ยิน และก็ตามคาดผมกับพี่เรย์หันไปมอง อืมหืมมม.. เป็นสิบ
“มาช้าจริงนะมึง”พวกพี่เค้าด่า ผมยกมือไหว้พี่ทัก พี่ทาย พี่กร แล้วก็พี่ชาย
“ยังไงเนี้ยมึง”พี่ทายเดินมากอดคอผม ผมยิ้มนิดหน่อยมองพี่เรย์อยู่ กำลังทักเพื่อนๆคนอื่นๆทิ้งผมกันเลยทีเดียว
“ก็อย่างที่พี่คิดแหละ”ผมบอก
“ตอนไหนอะไรกันวะเนี้ย.. มึงสองตัวนี่นะ”พี่ทายพูด
“ว่าแต่พี่เหอะ. มาได้ไง ขนมรู้รึเปล่าเนี้ย”ผมถาม
“รู้.. เดี๋ยวก็กลับแล้ว.. นอนบ้านอาแสบ”พี่ทายบอกยิ้มๆ
“อะไร อาเค้าให้ไปนอนรึไง”ผมแกล้งแซวพี่ทาย ผมกับพี่ทายตะโกนคุยกันไปมา แต่ใกล้หูด้วยก็เลยทำให้ได้ยินง่ายขึ้น
“ให้เว้ย..”พี่ทายพูดอย่างภูมิใจ
จังหวะที่พี่ทายกำลังพูด พี่ทายก็ดึงผมไป ผมก็ไหลไปตามพี่ทายนั่นแหละครับ ผมเดินตามพี่ทายมาจนถึงห้องน้ำ สักพักก็ตามมาด้วยพี่กรกับพี่ชาย
“มึงเอาเพื่อนกรูไปรึยัง”พี่กรถามตรงประเด็นมากๆ ไม่รอให้ผมตั้งตัว
“................”ผมเงียบ แต่พยักหน้าตอบ พี่กรกับพี่ชายยืนอ้าปากค้างนิดหน่อย
“เชี้ย.. อะไรของพวกมึงเนี้ย ไปได้กันตอนไหนวะ”พี่กรบ่นทันทีแบบหัวเสีย
“คือ..โทษพี่.. แต่ผมชอบพี่เรย์นะ”ผมเบี่ยงที่จะตอบ
“กรูหมายถึงมึงไปได้กันตอนไหน.. แล้วนี่คบกันรึยัง”พี่กรหันมาถามอีก
“ยังครับ. พี่เรย์ไม่ยอมคบกับผมนะ..”ผมบอก
“ใจเย็นไอ้กร.. เด็กมันชอบมึงจะไปหงุดหงิดไรมากมายวะมันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่หว่า”พี่ทายพูด
“เออ มันไม่ได้เสียหายหรอก.. ถ้าไอ้เรย์มันเป็นอย่างนั้นมาตั้งแต่ก่อน มันมั่วก็จริงนะเว้ย แต่มึงเคยเห็นมันได้ผัวรึไง”พี่กรพูด
“จริงหรอพี่”ผมรีบถามทันที
“เออดิ มึงเห็นเพื่อนกรูเหมือนเกย์รึไง”พี่กรตะคอกใส่ ผมส่ายหัว
“พี่เรย์ไม่เคยมีไรกับผู้ชายเลยหรอ”ผมถามอีก
“เคย”พี่ชายตอบแทนนิ่งๆ พี่คนนี้น่ากลัวนะผมว่าอะ อย่างพี่ทายนี่จะคุยเก่งกับทุกคนนะครับ ผมว่าพี่ทายเป็นคนระงับอารมณ์เก่งแต่ถ้าระเบิดอารมณ์ขึ้นมาคงแย่เหมือนกัน แต่กับพี่ชายนี่ผมว่าเข้าถึงยากแบบว่าคุยยากนะครับ ออกแนวดุๆ
“อ่าว..”ผมงงกับพวกพี่เค้าแระ
“แต่ไม่บ่อย. แล้วก็ไม่เคยโดนเสียบ”พี่ชายบอก
“...............”ตอนนี้ไม่รู้อะไร แต่ผมยิ้มหน้าบานไปแล้ว
“น้อยๆหน่อย”พี่ทายตบหัวผมเบาๆ
“ผมชอบเพื่อนพี่จริงๆนะ..”ผมรีบบอกทันที พวกพี่เค้านิ่งกันมองหน้าผม
“แล้วไอ้เรย์ว่าไงละ”พี่ทายถาม
“พี่เค้ายังไม่ยอมรับรักผมหรอก.. แต่ผมไม่ปล่อยหรอก”ผมบอกหน้าด้านๆ
“หึ.. ไอ้เหี้ย”พี่ทายหัวเราะ
“.... เฮ้ย คิดมากนะมึง..”พี่ทายตบไหล่พี่กรเบาๆ ที่ยังสีหน้าเครียดไม่เลิก
“มึงก็รู้ แค่พวกเราคบหญิงยังไม่รอดกันสักราย เคยจริงจังรึไง.. ไอ้เหี้ยนี่มาจากไหนวะ จะมาเอาเพื่อนกรูทำเมีย”พี่กรพูดหน้าเครียด ผมก็ได้แต่เงียบ
“แต่น้องมันก็รักของมันนะเว้ย..มึงห้ามได้รึไง.. อีกอย่างมึงรู้หรอว่าไอ้เรย์คิดอะไรอยู่”พี่ทายบอก
“กรูดูแป๊บเดียวก็รู้แล้ว.. หรือมึงดูไม่ออก”พี่กรหันไปพูดกับพี่ทายอย่างหงุดหงิด พี่ทายเงียบไม่ได้ตอบกลับอะไร
“..ช่างมันเหอะน่า.. มึงจะทำอะไรได้วะนอกจากดูมันอยู่ห่างๆ.. เพื่อนนะ ก็คงได้แต่คอยค้ำตอนมันมีปัญหาแค่นั้นแหละ”พี่ทายพูดนิ่งๆ
“ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าพี่ไม่มั่นใจอะไร.. แต่ผมรักพี่เรย์ ไม่ว่าพี่จะว่ายังไงผมก็ไม่ปล่อยพี่เรย์แน่นอน..อีกอย่าง.. ผมคงไม่ทำตัวเหมือนพวกพี่แน่นอน”ผมบอกนิ่งๆ พี่กรหันมามองผมตาขวาง
“มึงแน่ใจ”พี่กรถาม
“ครับ”ผมตอบ
“ก็ดี..”อยู่ๆพี่ชายก็พูดขึ้นมา
“ถ้ามึงมั่นใจมากขนาดนั้น กรูก็จะมั่นใจในตัวมึงด้วย.. มึงพูดเองนะว่ามึงจะไม่ทำตัวแบบพวกกรูแน่.. งั้นมึงก็ช่วยรักษาคำพูดของมึงไว้ให้ตลอดด้วย เพราะว่าเมื่อไหร่ที่เพื่อนกรูเจ็บ.. มึงก็เตรียมตัวบอกญาติมึงให้จองศาลาไว้ได้เลย”พี่ชายพูดนิ่งๆ เดินมาจับต้นคอผม ผมได้แต่ยืนนิ่งเพราะรู้ในน้ำเสียงของพี่ชาย ไม่ใช่ดุดันจนน่ากลัว แต่มันเย็นนิ่มจนน่าขนลุก รอยยิ้มของพี่ชายที่ดูเหมือนเป็นพี่ชายที่แสนดีแต่กลับเหมือนแฝงไปด้วยความโหดอยู่ในนั้น พี่ชายบีบต้นคอผมเบาๆเหมือนให้ความหนักแน่นของคำพูดของผมย้ำเตือนตัวเอง แล้วกอดไหล่ผมตบเบาๆ
“เอาเว้ย..ยังไงมึงก็เพื่อนเมียกรู..”พี่ทายทำลายความเงียบ
“มึงก็อย่าอะไรมากไอ้กร.. น้องมันชอบจริงก็ปล่อยมันไป เก็บมือเก็บตีนไว้ตอนที่มันทำไอ้เรย์เจ็บดีกว่า มึงจะได้เต็มที่ไง.. เปิดใจให้กว้างหน่อย อย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะเลวเหมือนมึงหมด.. ดูอย่างกรูนี่”พี่ทายชี้ที่ตัวเอง
“ถุย.. ตัวพ่อเลยมึงอะ”พี่กรด่าพี่ทายทันที ทำให้พี่กรหลุดยิ้มออกมา พี่ทายหัวเราะเสียงดังมากเลยครับ ผมกับพี่ชายก็หัวเราะด้วย
“ตกลงมึงจะยังไง”พี่ทายเหมือนอยากให้กระจ่างระหว่างผมกับพี่กร
“เออๆ..ตอนนี้มึงกับกรูเหมือนพี่น้องกัน.. แต่นั่นเพื่อนกรู กรูรักมากกว่า. อย่าทำให้มันเสียใจแล้วกัน”พี่กรตบไหล่ผมเบาๆ
“พี่พูดเหมือนกับว่าพี่เรย์เค้าจะรักผมอย่างนั้นแหละ”ผมพูดขึ้น สงสัยมานาน พวกพี่เค้านิ่งเงียบกันไป
“จริงหรอ”ผมรีบถามเมื่อเห็นสีหน้าพวกพี่เค้า
“ก็ไม่ค่อยแน่ใจวะ.. แต่กรูเห็นมันแปลกๆ กรูไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้”พี่กรพูดบอก
“งั้นแสดงว่าผมมีหวังดิ”ผมพูดอย่างดีใจ
“รู้สึกว่าถ้าเพื่อนกรูไม่ชอบมึงก็จะไม่ปล่อยเพื่อนกรูไม่ใช่รึไง.. เหี้ยนี่”พี่กรหันมาดุผม ผมหัวเราะออกมาหน่อยๆ
“เดี๋ยวมึงดูฤทธิ์มันเลย มึงเอามันอยู่กรูก็จะยกหน้าที่คนรักมันให้กับมึง”พี่กรบอก
“ร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ”ผมถามอย่างหวาดๆ
“ก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรหรอก..มั้ง”พี่กรเหมือนไม่แน่ใจ เติม “มั้ง” ตรงท้ายทิ้งให้ผมงง
“แต่ไม่เคยมีใครทำให้มันไปหลงรักได้หรอกนะไอ้เรย์นะ.. คาสโนว่าตัวพ่ออย่างมัน ไหลยิ่งกว่าปลาไหลอีกมึง”พี่กรไม่พูดเปล่า ทำตัวลื่นไหลเป็นปลาไหลให้ผมดูด้วยอะครับ เหอะๆ..
“นั่นแหละที่ผมหลง”ผมพูดจากใจจริง
“ฮ่าๆๆ. ตั้งแต่ที่กรูฟังมานี่.. กรูเพิ่งรู้ว่ามึงชอบของแปลก”พี่ชายหลุดหัวเราะออกมาจากที่เงียบๆมานาน
“ทำไมมึงไม่เอาไอ้กรทำเมียวะ”พี่ชายถาม ผมรีบส่ายหัว
“พี่กรไม่มีมุมเซ็กซี่ไง..”ผมตอบขำๆ
“คว.. มีมั่งเหอะ.. เป็นไง เซ็กซี่ไหมคะ”พี่กรถลกเสื้อขึ้นจนถึงหัวนมแล้วส่ายเอวไปมา
“พอเหอะไอ้เหี้ย.. กรูจะอ้วก”พี่ทายพูดแล้วดึงเสื้อลง แล้วทำท่าจะเดินนำออกมาด้านนอก
“แหมๆ.. ก็อย่างว่าอะเนอะ ใครจะไปเหมือนเมียมึงละ.. ฟันไปรึยังละมึง. แต่อย่างมึงนี่กรูไม่น่าถาม”พี่กรพูด
“เป็นไงมึง .. เด็ดกว่าที่เคยเอามาไหมละ”พี่กรถามไม่เลิกอีก
“หุบปากบ้างเหอะมึง.”พี่ทายหันไปว่ายิ้มๆ
“บอกบ้างดิ้.เป็นไงบ้าง”พี่กรยังไม่เลิก
“เด็ดกว่าสาวทุกคนที่กรูเอามาเลย.”พี่ทายพูดยักคิ้วให้
“เฮ้ย จริงดิ..”พี่กรทำหน้าไม่เชื่อ
“กรูไม่เชื่อหรอก แม่งหลอกกรูแหง”พี่กรทำหน้าไม่เชื่อ
“เรื่องของมึง.. เมียกรู กรูก็รู้ของกรูคนเดียวพอ.”พี่ทายตอบแบบมีเล่ห์นัย
“โถ่เอ้ย.. อย่างน้องขนมอะ กรูว่ามึงยังไม่ได้ฟันหรอก”พี่ชายพูดขึ้น พี่ทายหันหน้ามามองทันที
“รู้มากไปละไอ้เหี้ย”พี่ทายด่ายิ้มๆแบบไม่ได้ซีเรียสอะไร
“เฮ้ย!! จริงอะ มึงยังไม่ได้น้องเค้าหรอวะ”พี่กรตกใจจริงๆมั้งนะ ดูสีหน้าพี่แกดิ พี่ทายพยักหน้ายิ้มๆแบบไม่ได้กระหยี่อะไร เหมือนเป็นยิ้มที่มีความสุขมากกว่าเมื่อนึกถึงหน้าเพื่อนของผม
“แล้วมึงไม่อยากหรอวะ”พี่กรถามจริงจังไปไหม
“อยากดิไอ้เหี้ยถามได้”พี่ทายตอบ
“แล้วไมมึงไม่ทำไปวะ”พี่กรถามอีกเหมือนอยากรู้ทุกอย่าง
“สงสารน้องมัน.. มันไม่เคยนะเว้ย.. อีกอย่างกรูรักน้องมันวะ ถ้าน้องมันยังไม่พร้อมกรูก็ยังไม่อยากฝืนใจ”พี่ทายตอบสีหน้าจริงจัง
ตอนนี้พี่กรอ้าปาค้างไปแล้วเรียบร้อย
“บอกกรูทีว่าไอ้นี่ไม่ใช่ไอ้ทายตัวจริง”พี่กรสะกิดผม
“ความรักทำให้มึงเป็นมากขนาดนี้เลยหรอวะเนี้ย.. กรูต้องเรียกกินเนสบุคมาลงเรื่องราวชีวิตมึงไหมวะ ไม่น่าเชื่อๆ.. มึงเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอวะ”พี่กรยังไม่เลิกโวยวาย พี่ทายได้แต่ผลักหัวพี่กรเบาๆ แล้วเดินหนีอย่างหน่ายๆ
ผมกับพวกพี่ๆเดินกลับมาที่โต๊ะ พอกลับมาถึงพี่เรย์ก็หันมามองหน่อยๆประมาณว่าพวกมึงไปไหนกันมา
ผมเดินไปนั่งตามพวกพี่ทาย พี่กรกับพี่ชายก็คุยกับพี่เรย์นิดหน่อย พี่เรย์ก็นั่งกินนั่งดูดบุหรี่อยู่สักพัก ก็ลุกขึ้นตามพวกพี่ๆที่ผมไม่รู้จักออกไป ไม่นานก็ควงหญิงกลับมาอีกสองคน ผมได้แต่นั่งมองอยู่ตรงนั้น พี่ทายตบไหล่ผมเบาๆ แล้วทำท่าชนแก้วแบบว่าอย่าไปสนใจมัน ผมนั่งมองอยู่ตรงนั้นไม่นาน พี่เรย์ก็ลุกขึ้นไปเต้นกับผู้หญิงสองคนนั้น
“จะทำไง”พี่ทายถามยักคิ้วใส่ผม ผมยิ้มส่ายหัวประมาณว่าไม่ทำอะไรหรอกครับ
“อะไรวะไอ้กร”พี่ทายหันไปถามพี่กรที่ควงหญิงมาอีกสองแล้วยักคิ้วให้พี่ทาย ผมก็นั่งมองงงๆ
“กรูอยากเห็นสีหน้ามันเหมือนกันว่าจะเป็นยังไง”พี่กรพูดไม่ทันจบ ก็ดันผู้หญิงอีกคนมาทางผม
“ช่วยหน่อยนะครับมด”พี่กรบอกผู้หญิงที่ยืนเกาะแขนผมอยู่
“ค่ะ”เธอตอบแล้วหันมายิ้มทางผม พี่กรเดินมาหอมแก้มพี่มด ผมได้แต่ยืนมองว่าพี่เค้าจะเล่นอะไร
“ถ้าทำดีเดี๋ยวกรมีรางวัลให้นะ”พี่กรบอก
“ถุย.. ดุ้นสั้นมินิๆอย่างมึงอะนะจะไปให้รางวัลน้องเค้า”พี่ทายพูดแซว
“มินิยักษ์โว้ยเชี้ยนี่”พี่กรหันไปด่าพี่ทายขำๆ
“ส่วนมึง จะทำไรก็ทำ แต่อย่าเล่นเด็กกรูนะมึง.เจอตีน”พี่กรพูดบอกผม ผมได้แต่พยักหน้าพอรู้แล้วว่าพี่เค้าต้องการอะไร
ผมกอดเอวพี่มดคนนี้ให้เดินตามไปใกล้ๆพี่เรย์ เอาให้พี่เรย์พอเห็นแบบไม่ได้จงใจอะไรอะครับ แล้วพี่มดเค้าก็ทำตามที่ได้รับมอบหมายดีเหลือเกินครับ ทั้งรูดเอวส่ายสะโพก ทั้งซบ ทั้งหอม ทั้งจูบ ประเคนให้แบบว่าผมไม่ขาดทุนกันเลยทีเดียว ผมไมได้สนใจหรอกครับว่าพี่เรย์จะเห็นรึเปล่า เพราะว่าไม่ได้มองกลัวว่าจะผิดพิรุธ
ผมกับพี่มดเต้นกันอยู่สักพักผมก็ควงพี่เค้ากลับมาที่โต๊ะ ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว ส่วนพี่มดยืนอยู่ข้างๆผมที่นั่งเบี่ยงตัวให้เหมือนเราใกล้ชิดกันมากที่สุด
“มึงเล่นดีเกินบทมากไปละ”พี่ทายแซว
“อ่าว..ก็จะได้ดูจริงจังไงพี่”ผมแก้
“มาแล้ว”พี่ทายพูดแล้วทำปากส่งซิกให้ผม ผมแกล้งหันไปแบบไม่ได้ตั้งใจมอง พี่เรย์เดินกลับมาพร้อมกับสาวสองคน พอหันมาเห็นหน้าผมก็ไม่ได้แสดงหน้าตาอะไร นั่นแหละครับไม่ได้แสดงอะไรเลย เฉยๆ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรด้วย แต่หน้างอนิ่งได้อีก
“เฮ้ย.. จะไปไหนวะไอ้เรย์”พี่กรถามขึ้นเมื่อพี่เรย์ทำท่าจะเดินออกไปพร้อมกับผู้หญิงสองคนนั้น
“ก็ไปอย่างที่เคยๆไป”พี่เรย์บอกแบบไม่ได้สนอะไร พี่ชายหันมามองหน้าผมนิดหน่อยแล้วยักคิ้วให้กวนๆ
“อ่าว. แล้วไม่กลับพร้อมไอ้โตรึไง”พี่กรถาม
“กรูต้องสนใจด้วยรึไง .. มันเสือกอยากมาเอง”พี่เรย์พูดแค่นั้น แล้วหันหลังเดินออกไปทันที
“อ่าว ไอ้เหี้ยนี่..นั่งบื้ออยู่ทำไม จะปล่อยไปอย่างงั้นเรอะ”พี่กรหันมาว่านิดหน่อย ผมตั้งสติได้
“ไปนะครับ”ผมยกมือไหว้พวกพี่เค้าแล้วรีบเดินตามออกไปทันที
“พี่จะไปไหน”ผมเดินไปคว้าแขนพี่เรย์ที่จับมือกับผู้หญิงอีกคนไว้ ส่วนอีกแขนก็โอบผู้หญิงอีกคนอยู่
“เสือกไร”พี่เรย์หันมาอย่างหงุดหงิดนิดๆ
“พอใจ..”ผมย้อน ผู้หญิงสองคนนั้นที่ยืนอยู่มองพวกผมแบบงงๆ
“กลับกับผม”ผมบอก
“มึงอยากมากรูก็ให้มาแล้ว.. มึงจะเอาอะไรอีก”พี่เรย์พูด
“พี่เรย์..จะกลับดีๆไหมครับ”ผมพูดนิ่งๆ พี่เรย์ชะงักไปเล็กน้อย
“หรือต้องให้พูดว่าเราสองคน...”ผมกำลังจะพูด
“ไอ้เหี้ยโต”พี่เรย์ตะคอก
“กลับไหมครับ..”ผมถามอีกครั้ง พี่เรย์สะบัดแขนอย่างหงุดหงิด แล้วปัดมือให้ผู้หญิงสองคนนี้ออกไปห่างๆ เธอสองคนดูงงๆ แต่ก็เดินกลับเข้าไปในผับเหมือนเดิม
“มึงจะเอายังไงกับกรูวะ.. วุ่นวายกับชีวิตกรูชิบหาย..”พี่เรย์ด่า
“ก็ไม่เห็นต้องเอาไง..”ผมย้อน
ผลั๊ก!!!!!!..
ผมเซไปเกือบล้มเพราะว่าไม่ได้ตั้งตัว พี่เรย์ต่อยผมให้อย่างแรง คนที่ยืนอยู่หน้าผับเริ่มมองกันเป็นตาเดียว ผมรีบเดินเข้าไปหาพี่เรย์ที่กำลังจะเดินหนี
“ปล่อยสิโว้ย”พี่เรย์พยายามจะสะบัดตัวให้ออกจากกอดผม
“ไอ้สัตว์นี่.. อยากลองดีใช่ไหม”พี่เรย์พูดอย่าโมโหแล้วออกแรงสะบัดผมเยอะมาก จนผมต้องปล่อย
“โอ้ยยยย..”ผมเซล้มลงเมื่อโดนพี่เรย์ถีบเข้าที่ท้องแบบไม่ได้ตั้งตัว
ผมรีบลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นพี่เรย์เดินเข้ามาใกล้มากขึ้นแล้วง้างขาด้วย พอผมตั้งตัวได้ก็รีบคว้าเอวพี่เรย์ไว้แล้วดันตัวเองสุดแรงไปที่รถที่จอดใกล้มากที่สุดตอนนั้นเพราะจะได้ล๊อกตัวพี่เรย์ให้อยู่ เพราะแรงพี่เค้าเยอะมากได้อีก
“ทำไมเมียผมแรงเยอะอย่างนี้วะ.. แล้วจะเอาอยู่ไหมเนี้ย”ผมพูดขำๆ แบบไม่ได้สนใจอุ้งตีนกับอุ้งมือพี่แกที่ประเคนให้ผมเมื่อกี้เลย พี่เรย์ยังคงโมโหผมมากอะครับเพราะว่าหน้าตานี่แบบว่างอได้อีก
“..ใครเมียมึง..”พี่เรย์ตะคอก
“ยังจะถาม”ผมพูดกลับ
“อึ..........”เสียงพี่เรย์ร้องนิดหน่อยเพราะว่ากำลังจะอ้าปากด่าผม แต่ผมก้มลงไปจูบซะก่อน
ตัวพี่เรย์ดิ้นไม่หยุดผมเลยต้องกดตัวเองให้ทับพี่เรย์ให้แน่นกว่าเดิม มือไม้ผมก็ต้องรีบจับแขนพี่เรย์เอาไว้เพราะฤทธิ์พี่เค้ามากจริงๆ
“โอ้ยย..”ผมร้องออกมาอย่างดัง แล้วเอาลิ้นเลียปากตัวเองเมื่อรู้สึกว่าเจ็บมากๆ อยากรู้ว่าเลือดไหลรึเปล่า
“ผมเจ็บนะ”ผมบอก
“เดี๋ยวได้เจ็บกว่านี้แน่ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับกรู ..ปล่อยกรู”พี่เรย์ขู่ฟ่อ
“ผมไม่ปล่อย.”ผมบอก
“ปล่อย”พี่เรย์ตะโกน
“ไม่”ผมบอก
“ไอ้เหี้ยโต”พี่เรย์ตะโกนอย่างโมโหสุดๆ
“คุณพี่เรย์”ผมย้อนกลับยิ้มๆ
“หึ้ยยยยย.. เชี้ยนี่”พี่เรย์ฮึดฮัดในลำคอแบบว่าทำไรผมไม่ได้
“....................”พี่เรย์เงียบลงแต่หน้าอกพี่แกกระเพื่อมมากๆ คงโมโหมากจริงๆ ผมสงบศึกไม่ได้พูดอะไร รอให้พี่เค้าเย็นลงก่อนดีกว่า
“ดีขึ้นรึยังครับ”ผมถามเบาๆ แล้วปล่อยมือพี่เรย์เปลี่ยนไปเป็นกอดเอวพี่เรย์ไว้ พี่เรย์ก็ขัดนิดหน่อยแต่ก็ปล่อยให้ผมกอดจนได้
“ปล่อย”พี่เรย์พูดเบาๆ
“ไม่.”ผมบอก
“กรูอายเค้าเหี้ยนี่”พี่เรย์พูด ผมหัวเราะออกมาเบาๆ
“ไม่สงสารผมหรอ ทำไมต้องต่อยกันด้วยอะ”ผมพูดที่ข้างหูเบาๆ
“สม”พี่เรย์พูดแค่นั้น
“หึ.... พี่นี่จริงๆเลยนะ”ผมหัวเราะ
“กรูทำไมไม่ทราบ”พี่เรย์ย้อน
“ก็ไม่ทำไมหรอก.... กลับกันเหอะนะ.. เจ็บปากด้วยเนี้ยดูดิ”ผมเบะปากให้ดู พี่เรย์หันมามองค้อนๆนิดหน่อย
“ทำไมกรูต้องกลับกับมึงด้วย”พี่เรย์ย้อน
“ก็พี่มากับผม”ผมบอก
“กรูจะไปกับเด็กกรู.. มึงก็ไปกับเด็กมึงสิ”พี่เรย์พูด
“ไม่เอาอะ. เด็กผมคงไม่เร้าใจเท่าพี่หรอก”ผมบอก
เพี้ยยยย!!
เข้าให้อีกโบกเต็มๆหัวเหม่งกรูเลยไง
“ผมรักพี่จะให้ผมไปกับใครได้ละ. เหมือนพี่นั่นแหละ รักผมแล้วจะไปกับคนอื่นอีกทำไม”ผมบอก
“มึงนี่หลงตัวเองชิบหาย”พี่เรย์พูดเซ็งๆ
“อ่าวหรอ”ผมทำไม่รู้ไม่ชี้
“ตั้งแต่คืนนั้นพี่เป็นของผม อยากให้พี่จำไว้นะครับ.. ยังไงพี่ก็หนีผมไม่พ้นหรอก.. เพราะผมหน้าด้าน”ผมบอกแล้วทำหน้ากวนๆให้
“อีกอย่าง.. ห้ามไปไหนกับใคร ห้ามนอนกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม.. มีอะไรต้องบอกผมทุกเรื่อง.. แล้วก็ให้ระลึกเสมอว่าผมนะผัวพี่”ผมบอกหน้าตาย
“...................”พี่เรย์เงียบได้แต่อ้าปากค้าง
“ผมรักพี่นะ..ที่ผมทำทุกอย่างก็เพราะรัก..อยากให้รู้ไว้ด้วยโอเคไหมครับ”ผมถาม
“.....................”พี่เรย์เงียบไม่ได้ตอบ แค่เบี่ยงหน้าหนีผมนิดหน่อย ผมก้มลงไปหอมแก้มพี่เรย์เบาๆ พี่เรย์ก็ไม่ได้หลบอะไรยืนนิ่งให้ผมหอม
“...มึงพูดอะไรออกมา มึงเคยคิดก่อนพูดบ้างไหม...”อยู่ดีๆพี่เรย์ก็พูดขึ้น ผมชะงักไปเล็กน้อยว่าพี่เค้ามาอารมณ์ไหน
“คิดดีแล้ว”ผมบอก
“ก็มึงยังเด็ก”พี่เรย์พูดบอก
“ไม่เด็กแล้ว..โตแล้ว พี่ก็เห็น”ผมพูดเป็นเชิงให้คิดลึกกวนๆ
“เชี้ย”พี่เรย์ด่า ผมยิ้มให้นิดหน่อย
“พี่คิดมากหรอ”ผมถามเบาๆ พี่เรย์ไม่ได้ตอบ แต่ยืนนิ่ง
“ที่ผมพูดออกไปก็เพราะว่าอยากให้พี่รู้ว่าผมคิดอะไร.. พี่จะเชื่อไม่เชื่อมันก็อยู่ที่พี่.. ผมรักก็บอกว่ารัก ไม่รักก็บอกว่าไม่รัก.. ตอนนี้พี่ยังไม่พร้อมพูดว่าพี่คิดอะไรอยู่ก็ไม่เป็นไร.. ผมรอได้ เพราะผมรู้ดีอยู่แล้วว่าพี่คิดอะไร”ผมพูด พี่เรย์หันมามองหน้าผมคิ้วผูกกันเป็นปม ผมยิ้มให้
“กลับกันเถอะนะครับ.. ผมเหนื่อยมากอะวันนี้ ปากต้องบวมแน่เลย”ผมพูดแล้วเบะปากให้ดูอีกรอบ
“โอ้ยยย..”ผมร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อพี่เรย์ดึงเข้าที่ปากที่โดนพี่เค้ากัดเมื่อกี้
“หึ.. สม”พี่เรย์หัวเราะออกมาแล้วเดินหนี
“มีเมียโหดวะ”ผมพูดตามหลังแล้วรีบเดินตามไป จนเกือบถึงรถ
พี่เรย์หยุดแล้วหันหน้ามาทางผม ผมหยุดยืนงงๆว่าพี่เรย์หยุดทำไม
ผลั้วววว!..
“อะไรอีกอะ”ผมกุมหัวตัวเองที่โดนตบอีกรอบ
“สำหรับในผับเมื่อกี้ ทำอะไรนัดอะไรกับไอ้พวกนั้นอย่านึกว่ากรูไม่รู้นะ”พี่เรย์พูด ผมได้แต่ยืนนิ่งว่ารู้ได้ไงหว่า พี่เรย์หันหลังทำท่าจะเดินต่อ แต่กลับหลุดชะงัก ผมก็ชะงักด้วยกลัวว่าพี่แกจะหันมาตบอีกไหมผมจะได้ตั้งตัวทัน
พี่เรย์ยืนนิ่ง สักพักก็หันหน้ามาหาผม ผมชักเท้าถอยหลังเล็กน้อยเป็นการไว้เชิง..
“กรูจะเชื่อที่มึงพูดก็ได้”พี่เรย์พูดแค่นั้นแล้วหันหลังเดินหนีผมไปถึงรถเลย ผมยืนยิ้มอยู่ตรงนั้นคนเดียว เจ็บแล้วคุ้มก็เอาวะ..ผมบอกตัวเอง แล้วรีบจ้ำเดินไปที่รถฝั่งคนขับ พี่เรย์ยืนรอให้ผมปลดล๊อกแต่หันหลังอยู่ ผมรู้ว่าพี่เค้าต้องอายบ้างแหละก็ไม่ใช่บุคลิกพี่เค้านิครับ
.................>>>><<<<....................
หัวข้อ: [นิยาย]ชุลมุนวุ่นรัก = ตอนพิเศษสุดท้าย P.164 (อ่าน 1275957 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก