หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[namtaan]

ขอมอบเพลงนี้ให้แก๊งเหล้าปั่น (เล่าป่วน) นะค้าบ

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2C77AEGPAD&Autoplay=1

เสียแล้วเสียกันไป หาใหม่ดีกว่า เอิ้กซๆๆๆๆๆๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แล้วเวลาก็ผ่านไป จนถึงเดือนใหม่ นั่นก็คือเดือนนี้ครับ เวลางานของผมเปลี่ยนแปลงจากเดือนที่แล้ว
คือ จากที่ผมต้องเข้าบ่ายทั้งเดือนของเดือนที่แล้ว เดือนนี้ผมต้องเปลี่ยนมาเข้าเช้า15วันตั้งแต่วันที่1-15
ดังนั้นผมจึงได้หยุดก่อน1วันแล้วค่อยไปเข้าเช้า ในวันที่ผมหยุดกเป็นวันที่เจอนายแทนเค้าย้ายของเข้ามาอยู่ในหอ

"ย้ายมาอยู่หอแล้วเหรอ" ผมถามเพราะเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
"อืม" แทนตอบรับในขณะที่ก็ยังยกสัมภาระลงจากรถของเพื่อนเค้า
"แล้วอยุ่ห้องไหนล่ะ" ผมถามต่อเพื่อจะสร้างความคุ้นเคยไว้บ้าง
"จะรู้ทำไมล่ะ จะไปอยุ่เป็นเพื่อนรึไง" เค้าเดินมาหยุดอยุ่ตรงหน้าผม
"ถามดีๆ ทำไมต้องกวนประสาทด้วย" ผมหันหน้าไปอีกทางจะเดินออกไปจากหอพัก
"อ้าว ทำไมหนีไปดื้อๆล่ะคุณ เอ้า คุณมาช่วยผมหน่อยดิ ของเยอะแยะ" เสียงแทนเอะอะตามหลังมา
"นี่ๆ หยุดแหกปากซะที รำคาญ จะให้ช่วยอะไรว่ามา" ผมหยุดเดินหันมาถาม
"ช่วยยกหน่อยดิคุณ" แทนเอาขาเขี่ยกล่อง2ใบของเค้า
"นายจะบ้ารึไง ของนายออกจะใหญ่ ฉันจะเอาปัญญาทีไหนแบกไปอ่ะ" ผมเดินมาหาเท้าสะเอววีน
"ไม่แบกก็ได้ งั้นเฝ้าของให้ผมหน่อย ได้มั้ยครับ" แทนทำท่าโค้งให้ผม
"ว้าย... พี่แทนย้ายเข้ามาวันนี้เหรอคะ จำบัวได้ป่ะคะ ที่เจอกันวันนู้นไง" เสียงน้องบัวแทรกขึ้นก่อนที่ผมจะตอบ
"มาค่ะ เดี๋ยวบัวกับเพื่อนๆช่วยพี่แทนขนของเอง พี่นิวจะไปธุระก็ไปเถอะค่ะ" น้องบัวทำท่าจะเข้าไปถือ
"อุ๊ย หนัก" น้องบัวแทบปล่อยกล่องทิ้ง
"ขอโทษครับน้องบัว พี่ลืมบอกว่ากล่องสองใบนี้มันหนัก" แทนถือกระเป๋ามาทางผมแล้วยื่นให้
"ทำอะไร" ผมยยืนนิ่ง
"ก็ถือไงคุณ โห....เนี่ยกล่องมันหนัก คุณก็ถือกระเป๋านี่ไปส่งผม เดี๋ยวผมถือกล่องเอง
อ้อ..น้องเฝ้าอีกกล่องให้หน่อยนะ"

ไปๆมาๆกลายเป้นว่าผมต้องช่วยหิ้วกระเป๋าไปส่งนายแทนถึงห้อง แล้วก็ปล่อยให้น้องบัวนั่งเฝ้ากล่องให้หวานใจของเค้า

[melpomin]

เป็นพนักงานขนกระเป๋าไปในบัดดล พี่นิวที่เชืดนิ่มๆจริงๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

พี่โดนเค้าเชื่อดมากกว่า อยุ่ไม่อยู่พี่ก็โดนเค้าใช้ให้ถือกระเป๋าไปส่งเค้าที่ห้อง

[namtaan]

พ่อแง่ แม่งอน กร๊ากกกกกกกกกกกกกก

ส่วนยายน้องนัว(บัว) เป็นตัวประกอบ (ไม่ให้เป็นนางร้ายก้อดีแล้นนน)

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เรื่องของปาล์ม

ผมเริ่มเข้าเช้าแล้วครับ เย็นวันนึงหลังเลิกงานผมได้รับข้อความจากปาล์มให้ผมโทร.กลับ
แต่ตอนนั้นผมเมมหมายเลชนี้ไว้ด้วยชื่อเพื่อนผมว่า จิม ซึ่งผมก็ลืมไปแล้วว่าเบอรืนี่เป้นของปาล์มไม่ใช่จิม
ปาล์ม เป้นแฟนของจิมครับ ผมรุ้จักปาล์มผ่านการที่ปาล์มเป็นแฟนของจิม และด้วยความที่คุยกันมาบ้าง
ครั้งที่ผมกลับบ้านพอดีปาล์มกับจิมมีปัญหากัน แล้วปาล์มตั้งใจจะไปหาจิมที่บ้านแต่ก็มีเหตุขัดข้องกัน
ทำให้ผมต้องไปรับหน้าปาล์มแทนจิมก่อน (อย่างที่เคยเล่าว่าครั้งนั้นจิมไปเที่ยวกับกิ๊กอีกคนของเค้า)

คราวนี้เรื่องรางที่ปาล์มดทร.มาคุยด้วยก์คือเรื่องความเปลี่ยนแปลงไปของจิม
จะว่าไปแล้วผมก็พอจะเดาได้ เพราะจิมเป้นเพื่อนผม ผมก็พอรุ้นิสัยของเพื่อนตัเวองอยุ่แล้ว
แต่จะให้บอกแฟนของเพื่อนว่าเพื่อนผมกำลังนอกใจ ผมก้ไม่อยากทำเพราะมันเหมือนเอาเพื่อนมาขาย
แต่ก็ทำให้ผมอึดอัดใจมากเข้าไปอีก ผมก็เลยโทร.กลับไปกลับมาระหว่างจิมและปาล์ม
เพื่อรับฟังข้อมูลจากทั้งสองทาง แต่สิ่งที่ผมได้รับรู้ยิ่งทำให้ผมต้องเหนื่อยใจมากขึ้น

เพราะทางฝ่ายปาล์ม เข้าใจว่าที่บ้านจิม กักขังตัวจิมไว้ไม้ให้ไปไหน ไม่ให้ติดต่อใคร โดยเฉพาะปาล์ม
ทั้งที่ความจริงแล้ว จิม อยุ่ดีมีสุข แต่บอกปาลืมว่าไม่สะดวกคุยด้วย งานยุ่งตลอดเวลา และแม่ไม่พอใจมาก
ปาล์มกังวลใจว่า จิมจะเจอแรงกดดัน เนือ่งจากตัวปาล์มเองก็โดนแม่ของจิมโทร.ไปด่าซะสดเสียเทเสีย
จิมเองเป็นฝ่ายไม่อยากติดต่อกับปาล์มแล้ว จึงบอกให้แม่ไปทำไงก้ได้ให้ปาล์มตัดใจ ไม่งั้นปาล์มก็จะมาพาจิมไปจากบ้าน
ทางฝ่ายปาล์มคิดถึงขั้นจะลาออกจากงานที่จังหวัดทางเหนือ ย้ายมาหางานใหม่เริ่มต้นใหม่ที่โคราชหรือกทมเพื่ออยู่กับจิม

ระหว่างที่ทำตัวเป็นที่ปรึกษาอยุ่นี้ ผมก็ได้รับคำแนะนำเรื่องการเป้นตัวกลางที่ควรทำจากพี่กุ้ง(น้ำตาล)
แล้วก็เล่าความเป้นไประหว่างเพื่อนทั้งสองคนนี้ให้พี่นุ้ยฟัง รวมทั้งถามว่าผมควรจะทำยังไงดี
หลายๆความเห็นเป็นไปในทิศทางเดียวกัน คือ การหาทางให้ปาล์มรู้ความจริงอย่างรอบคอบที่สุด
ซึ่งผมเคยตั้งใจว่าจะไม่บอกเรื่องของจิมให้ปาล์มรู้ แต่หลายๆคนก็บอกให้ผมบอกดีกว่า
เพราะถ้าไม่คิดว่าปาล์มเป้นแค่แฟนของเพื่อน ก็ต้องถือว่าปาล์มเป้นเพื่อนอีกคนของผม
เรือ่งนี้ก็จะกลายเป้ฯเรือ่งของเพื่อนทั้งสองคน ถ้าเพื่อนคนนึงทำผิดต่อเพื่อนอีกคน แล้วผมรุ้ทั้งหมด
ผมก็ไม่ควรให้เพ่อนคนที่ถุกหลองลวงปิดบัง ถูกหลอให้เป็นห่วงด้วยความเข้าใจผิด ตอ้งจมอยุ่อย่างนั้น
แต่ในที่สุด ผมก็ไมได้เป้นคนบอกถึงความเป็นไปเหล่านั้น เพราะปาล์มได้รับรู้เรื่องทังหมดเอง
ด้วยการที่เค้าโทร.หาจิมแต่ผู้ชายอีกคนรับสาบแล้วบอกว่า จิมกำลังอาบน้ำอยุ่ พอซักไซ้หนักเข้า
จิมก็เลยโมโห พาลทะเลากันยกใหญ่แล้วบอกว่า อยากเลิกกับปาล์มเพราะปาล์มรักจิมมากเกินไป
จิมอยากกลับมามีอิสระในการเลือกใครก็ได้ และคิดว่า2ปีกว่าที่อยู่ด้วยกัน ปาล์มก็ยังไม่ใช่คนที่จิมตามหา
เรื่องร่าวทั้งหมดนี้ ผมได้รับรู้หลังจากที่ปาล์มวางสายจากผมไปนานมาก จนกระทั่งปาล์มต่อสายมาอีกครั้ง
"นิว ผมไม่ไหวแล้วนะ ผมอยากจะตายๆไปซะพ้นๆ ผมอยุ่ไม่ได้ถ้าไม่มีจิม ผมไม่อยากอยู่คนเดียวอีก
ถ้าตอนนี้ผมหายไปนิวรู้ไว้เลยนะว่าผมดีใจที่มีนิวเป็นเพื่อนผมจนนาทีสุดท้าย ขอบคุณมากนะนิว"

[melpomin]

OMG

ทำไมต้องเอาชีวิตไปขึ้นกับใครสักคนด้วย

อย่างน้อยเค้าไม่รักเรา เราก็น่าจะรักตัวเอง รักคนรอบข้าง

เห้อออออ ถ้าเป็นโอนะเทศน์ยับเลยแหละ

[namtaan]

ชีวิตรันทดของปาล์ม น่างสงสาร

แต่ดีแล้วหละที่ปาล์มรู้ความจริง ปล่อยให้จิมเค้าแสวงหาต่อไปอย่างที่ใจต้องการละกัน

เราคงทำได้แค่ให้กำลังใจเท่ีานั้น

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เรื่องของปาล์ม

จนกระทั่งอีกวันหนึ่ง ปาล์มก็โทร.มาบอกว่ามาถึงภูเก็ตแล้ว และรอให้ผมไปรับที่สถานีขนส่ง
ผมก็นั่งรถออกไปรับเค้า ดดยคิดว่าคงมารถโดนสารแน่ๆ จากลำปางมาถึงนี่คงไม่ขับรถมเองแน่ๆ
แต่พอไปเจอกัน ปรากฏว่าปาล์มขับรถมาเอง และมาด้วยอาการไปเรื่อยๆ ผ่านไปแต่ละที่อย่างไม่มีจุดหมายชัดเจน
อยากแวะโคราชก็ไม่ได้ เพราะจิมไม่ยอมให้เข้าบ้าน ผ่านมากืม.ก็ยิ่งเจ็บปวด เพราะไปนั่งรอจิมทั้งวันจิมก็ไม่มาหา
ในที่สุดปาล์มก็พาลมหายใจและชีวิตมาอยู่ในกำมือผมจนได้ จากนี้ไปผมต้องทำหน้าที่ผู้ดูแลปาล์มจนหว่าเค้าจะดีขึ้น

ผมพาปาล์มไปหาอะไรทานก่อน แล้วค่อยหาที่พัก แต่ท่าทางเค้าเองก็ยังไม่ค่อยสบายใจมากนัก
ผมเองก็มีเรื่องให้คิดหลายอย่าง(บอกตรงๆว่าเรื่องของตัวเองก็ยังค้างคาในใจจนรุ้สึกอยากระบายมั่งเหมือนกัน)
ผมเลยตัดสินใจชวนปาล์มไปนั่งร้านเหล้าปั่น หลักๆคือไปหาข้าวทานแต่ที่พ่วงตามมาด้วยก้คือเหล้าครับ ดื่มจนเมาเลยล่ะ
ผมกับปาล์มนั่งดื่มด้วยกันจนถึงประมาณตี1กว่า ท่าทางของปาลืมคงจะไม่ไหวแล้ว ผมก้เลยต้องขับรถปาล์มไปที่โรงแรม
ผมยังบอกปาล์มเลยว่า ทำไมเจอกันแต่ละครั้งมักจะเป็นสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดาเอาซะเลย ดีนะที่เกียร์ออโต้ไม่งั้นผมก็แย่

คืนนั้นผมต้องเป้นฝ่ายพาผู้ชายเข้าโรงแรม ทีแรกผมก็คิดว่าธรรมดาไม่มีอะไรหรอก
ถ้าปาล์มอาการปกติ ผมก็คงแค่บอกให้เค้าไปจัดการเรื่องห้องพักเอาเอง
แต่นี่กลายเป้นว่าผมต้องหิ้วร่างของปาล์มทั้งที่ปาล์มตัวโตกว่าผมตั้งเยอะ
แถมอาการเมาไม่ได้สติของปาล์มยิ่งเป้นภาระในการแบกสังขารปาลืมมากขึ้นไปอีก
ยังดีที่ผมโทร.ไปขอแลกเวรกับป้าศรีไว้ก่อนแล้ว วันรุ่งขึ้นผมเลยได้เข้าบ่าย พอจะมีเวลานอนพักบ้าง


เข้ามาอยู่ในห้องได้ ผมก็ทิ้งร่างปาล์มให้นอนลงบนเตียง ผมยืนมองสภาพปาล์มอยู่ครุ่นึง
แล้วก็ถามตัวเองว่า "นี่มันอะไรเนี่ย ทำไมฉันต้องมาเป็นคนรับใช้ดูแลแฟนเพื่อนด้วยวะเนี่ย"
แต่ถึงจะไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก แต่มาถึงขั้นนี้แล้วผมก็ต้องดุแลเค้าให้ดีที่สุดก่อนโดยเฉพาะในภาวะจิตตกแบบนี้
ผมถอดรองเท้าถุงเท้าให้ปาลืม แล้วก็เดินไปต่อเนตเล่นโน้ตบุครอเวลาให้เช้า หรือเวลาที่ปาล์มตื่นมาดูแลตัวเอไงด้
ระหว่างที่นั่งเล่นเนตพูดคุยกับเพื่อนๆอยุ่นั้น ปาลืมก้ค่อยๆมีสติบ้าง โดยเฉพาะเวลาปวดท้องเข้าห้องน้ำ
ผมเพิ่งรู้ว่าคนเราถ้าเมามากๆจะปวดฉี่บ่อยขนาดนี้เอง แต่ความลำบากมันอยุ่ที่ว่าเค้าเดินไปเองไม่ได้ แค่ยืนก็ล้มแล้ว
ดังนั้นพอปาล์มจะแต่ละทีก็ต้องเรียกผมให้เป้นคนพาเค้าไปเข้าห้องน้ำ ผมมือไม้สั่นไปหมดทั้งเขินทั้งใจสั่น ...555...

แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้เมื่อจู่ๆปาล์มก็เดินมาทางด้านหลังของผมระหว่างที่ผมกำลังแชตกับพี่ๆเพื่อนๆ
เลอะครับ......... น้ำสีขาวข้นๆไหลทะลักลงเประเปือ้นผมจากด้านหลัง
ผมพยายามจะขยับตัวหนีแล้วนะครับ แต่เพราะมือที่ปาล์มกดลงบนบ่าของผมแข็งแรงมาก
ตอนที่เค้าเดินมาเกาะด้านหลังของผม แล้วเอาตัวมาประชิดหายใจรดต้นคอผมขนาดนั้นผมก็เลยทำอะไรไม่ถูก
พอคิดจะถอยหรือขยับตัวหนีก็ไม่ทันแล้ว ไอ้ที่ว่าเลอะน่ะ อ้วกครับพี่น้อง... ปาล์มอ้วกใส่เสื้อผ้าผมเต็มๆเลย
ไม่เท่านั้นนะ พอผมเบี่ยงตัวได้นิดหน่อยปาลืมก้อ้วกใส่ตัวเค้าเองอีกระลอกใหญ่ จนผมแทบจะอ้วกตาม
ผมแทบจะวีนใส่หน้าเค้า แต่พอเห็นสีหน้าซีดๆ แววตาไร้ความรุ้สึก กับคราบน้ำตาที่ยังไม่จางหายไปไหน
ทำให้ผมปล่อยเค้าไหลลงไปกองกับพื้น ผมเองก้หมดแรงเหมือนกัน กะว่าพอตั้งตัวได้ค่อยว่ากันใหม่

แล้วในที่สุดผมก้ต้องทำหน้าที่เพื่อนของปาล์มมากขึ้นหลายขั้นตอน โดยเฉพาะตอนนี้
ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อน แล้วเอาไปซัก ตัวผมเองก็อาบน้ำแล้วเปลี่ยนมาใส่ชุดเสื้อคลุมของโรงแรม
กลับมาที่ตัวปัญหา ผมจับเค้าถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด (ทั้งหมดจริงๆครับ...ใจสั่นหนักกว่าเดิม มือเย็นเฉียบเลยอ่ะ)
แล้วผมก็พยายามลากเค้าไปห้องน้ำกะว่าเปิดน้ำฝักบัวราดน่าจะทำให้เค้าดีขึ้น แต่ผมจนปัญญาจะพาเค้ไปได้
ก้เลยเปลี่ยนเป้นเช้ดตัวให้เค้าแทน อ่างจะใส่น้ำก็ไม่มี ผมต้องเดินเข้าเดนออกเพื่อบิดผ้าเอามาเช้ดหน้าเช็ดตัวให้ปาล์ม
เนื้อตัวสะอาดแล้วผมก็สวมเสื้อคลุมอีกตัวให้เค้ากว่าจะเสร็จปาเข้าไปเกือบเช้า ผมเหนื่อยและเพลียสุดๆ จึงเผลอหลับไป


"นิวๆ เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรนิวใช่มั้ยครับ" ปาล์มทำหน้าตื่นๆเขย่าเรียกผมเสียงลนลาน
"อืม ปาล์มไม่ได้ทำอะไรเลย เราทำเองแหล่ะ" ผมขยี้ตาแล้วงัวเงียตอบไป

ท่าทางปาล์มคงจะตกใจแค่จังหวะนั้นเอง เพราะเมื่อได้คำตอบเค้าก้นอนหลับต่ออีก แต่ผมสิหลับอยุ่ดีๆ
ดันถูกเรียกซะตกใจหมด พอตื่นแล้วจะขยับไปทางไหนก้ไม่ได้ เพราะปาล์มนอนทับอยู่อย่างนั้นแหล่ะ
พอผมเรียกให้เค้าตื่นเพื่อนที่ว่าผมจะได้ขยับไปทางอื่น หรือย้ายไปนอนโซฟาก็ไม่เป้นผลเลย หลับลึกจริงๆ
วันนั้นกว่าจะตื่นกันได้อีกทีก็ปาเข้าไปเที่ยงกว่าแล้ว เค้ายังทำหน้ากังวลเหมือนกับว่าทำอะไรผมไปแล้วอย่างนั้นล่ะ
ผมเองก็กังวลเหมือนกันว่าจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่กลับ จะกลับทันเวลางานรึเปล่า แล้วจะเอาไงดีถ้าปาล์มยังอยู่ที่นี่
แต่สุดท้ายเสือ้ผ้าก้แห้งได้ทันเวลา ผมกลับมาที่หออาบน้ำและแต่งชุดทำงานอย่างรวดเร็วแต่ก็เป็นเวลาบ่าย2แล้วล่ะครับ
แม้จะไม่ทันรถพนักงานแต่ก้ได้ป่าล์มขับรถมาส่งให้ถึงที่ทำงานอย่างเฉียดแว ผมวิ่งไปแสกนนิ้วตอน 14.59น.พอดี๊พอดี

[namtaan]

ลุ้นเรื่องปาล์มให้ระทึก
ดีนะว่าตอนนั้นแชทอยู่ด้วยกัน
ไม่งั้นมีอันได้จิ้นแน่ๆ

แต่ที่ลุ้นจริงๆคือ น้องนิวไปทำงานทันด้วย เก่งมาก อิอิ

[nana]

มีแต่คนอกหัก

[melpomin]

คนเมานี่น่าสงสารนะครับเหอะๆ

เอาใจช่วยพี่นิวครับ ภาระหนัก ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้นเล๊ย

ลิโพสู้ชีวิตฮะ

[ltahset]

ยังดีที่ไปทำงานทัน

+1 ให้กำลังใจที่ชายแสนดี

^^
 

[imageriz]

ไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริง
ขนาดอยู่กันมาหลายปี ยังทำกับเราได้ 

เป็นกำลังใจให้น้องนิว 

[YMP]

"นิวๆ เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรนิวใช่มั้ยครับ" ปาล์มทำหน้าตื่นๆเขย่าเรียกผมเสียงลนลาน
"อืม ปาล์มไม่ได้ทำอะไรเลย เราทำเองแหล่ะ" ผมขยี้ตาแล้วงัวเงียตอบไป

ฮาอ่ะ
ปาล์มคงคิดไป..แล้ว
ความง่วงไม่ปราณีใคร

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เรื่องราวต่อมา...

'ปี๊บๆๆๆ เรียบร้อยค่ะ' เสียงสัญญาณบอกให้ทราบว่าการแสกนนิ้วของผมเรียบร้อยแล้ว
และเมื่อผมดูตัวเลขบอกเวลาว่า 14.59น. นั่นยิ่งทำให้ผมแทบกระโดดตัวลอย เนื่องจากว่าถ้าผมมาช้าล่ะก็สงสัย
ผมคงต้องได้เข้าไปตอบคำถามสื่ออีกรอบแน่ๆ แม้ว่าจะชินกับการคุยกับพี่ๆสื่อแค่ไหนแต่สื่อบางรายก็ไม่ไหวจะเคลียร์
คิดดูแล้วกันว่าผมรีบร้อนมากขนาดที่ว่า พอรถของปาล์มเลี้ยวมาหน้าโรงแรมแล้วผมบอกปาล์มว่า ให้จอดตรงนี้ก่อน
ทั้งที่ไม่ใช่ที่จอดรถแต่เพราะผมต้องรีบให้ทันเวลา เลยทิ้งทุ่นให้ปาล์มไปวนหาที่จอดเอาเอง ผมรีบจนลืมกระเป๋าเลยครับ

"เข้าไม่ได้ครับ ต้องแลกบัตร" เสียงพี่รปภ.บอกให้ใครสักคนที่เป็นคนนอกต้องทำตามกฎ
"แป๊บเดียวครับ ผมขอเข้าไปแป๊บเดียวเอง" เสียงปาล์มตอบกลับมา

ผมได้ยินเสียงของปาล์มแล้วก็นึกว่าปาล์มมีอะไรรึเปล่า ทั้งที่ตัวผมเดินไปด้านในแล้วแต่เพราะได้ยินเสียงปาล์ม
ผมเลยต้องหยุดเดินกะว่าจะย้อนไปดูว่าปาล์มมีอะไร ก็นึกขึ้นได้ว่าผมลืมกระเป๋าไว้ในรถปาล์มนี่นา
ผมเลยต้องรีบเดินเร็วขึ้นเพราะได้เวลาทำงานแล้ว และอุปกรณ์ทำมาหากินของผมอยู่ในกระเป๋าเต็มไปหมด
ทั้งผ้ากันเปื้อน มีดทำครัว มีดแกะสลัก หมวก ของเพียบ นี่ถ้าผมลืมไว้ในรถโดยสารล่ะก็แย่เลยนะเนี่ย
เดินมาถึงหน้าประตูก็เจอปาล์มยืนถือกระเป๋าของผมไว้ พอเจอหน้าผมก็ชูกระเป๋าขึ้นสูงๆโบกไม้โบกมือ

"พี่ครับเพื่อนผมเองแหล่ะ" ผมบอกกับพี่รปภ. แล้วเดินไปรับกระเป๋ามาจากปาล์ม
ระหว่างที่เดินไปตรงทางเดินนั้นผมเห็นแทนกำลังยืนรอแสกนนิ้วกลับ ก็เลยทักทายซะหน่อย
"วันนี้เป็นไงบ้าง แต่ไม่ต้องทำอาหารให้ผู้บริหารก็คงไม่ยุงมากเนอะ"
ไม่มีการตอบรับใดๆซึ่งจะคิดว่าเค้าไม่ได้ยินก็เป็นไปไม่ได้ เพราะยืนห่างกันนิดเดียวเองแต่เค้าไม่ตอบทำหน้าบูดบึ้ง

ผมก็ไม่สนใจหรอกครับ กำลังรีบไม่อยากตอบผมก็ไม่สนใจ รีบเอากระเป๋าแล้วชิ่งไปทำงานก่อนดีกว่า
"สงสัยจะนอนไม่พออ่ะดิ ง่วงจนเบลอเลยเหรอ ขอโทษนะครับ ผมกวนนิวทั้งคืนเลย" ปาล์มแสดงความเกรงใจ
เท่านั้นแหล่ะคนที่ยืนรอแสกนนิ้วอยู่หันมาทางผมกับปาล์มเป็นตาเดียวกัน มีบางคนส่งเสียงฮิ้ว...ขึ้นมาด้วย
ผมไม่รู้จะพูดอะไรรีบก็รีบ แถมยังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรดี ทำเป็นเฉไฉแล้วชิ่งดีกว่าเนอะ
ตอนเดินกลับเข้าไปข้างใน ผมก็คิดว่าผมเดินดีแล้วนะแต่พอผ่านหน้าแทนเท่านั้นล่ะครับ ผมทรุดลงไปเลย
ที่ผมร่วงลงไปเนี่ยไม่ใช่เป็นความซุ่มซ่ามของตัวเองนะ แต่เป็นเพราะ นายกุ๊กดำนั่นแหล่ะที่ขัดขาผมซะเซถลาเลย
แล้วยังทำเป็นมีน้ำใจคว้าตัวผมไว้อีกนะ จริงๆแล้วถ้าเค้าอยากให้ผมล้มก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องคว้าตัวผมไว้เลย
พี่ๆผู้หญิงที่ยืนอยู่แถวนั้นพากันส่งเสียงวี้ดว้าย ทำยังกะว่าผมตกท่อไปแล้วซะงั้นแหล่ะ พอเห็นแทนคว้าตัวผมไว้
ก็ยังส่งเสียงวี้ดว้ายไม่เลิก ยิ่งรีบยิ่งเจอแต่เรื่องรำคาญใจ ผมจะหันไปเล่นงานนายแทนอยู่แล้วแต่ช้ากว่าปากสุนัขของเค้าอ่ะ

"อื้ม....เมื่อคืนหนักมากจนขาอ่อนเลยเหรอ อย่าหักโหมนักซี่ ฮ่าๆๆๆๆ" สาบานได้ว่ามันจงใจแกล้งผม
ผมอ่ะทั้งโมโหทั้งไม่ไหวจะทนแล้ว ยิ่งเจอคนแถวๆนั้นหัวเราะขบขันอีก ผมก็ยิ่งปรี๊ดแตกก็เลยเหยียบเท้าแทนซะเต็มแรง
ผมนึกว่าผมชนะแน่แล้ว กำลังจะเดินตัวปลิวไปซะหน่อย แทนก็ดึงกระเป๋าผมไว้จนแทบหงายหลัง
ผมเซไปชนแทนนิดนึงแต่แกล้งถอยไปอีกนิดแล้วกระทุ้งศอกใส่ท้องเค้าเต็มเหนี่ยว แต่แทนยังรั้งกระเป๋าผมไว้จนผมเจ็บบ่า
ระหว่างนี้พนักงานคนอื่นๆเดินไปแสกนนิ้วกันจนจะหมดแล้วเหลือแต่ไอ้มืดนี่แหล่ะที่ไม่ปล่อยผมไปทำงานซักที
พอเค้าดึงกระเป๋าผมไม่ปล่อย ผมก็เปลี่ยนมาเป็นจิกผมของแทนตรงท้ายทอยซะหน้าหงาย พอเค้าเสียหลักผมก็สะบัดหลุด
ก่อนจะหมดยกผมเลยกระโดดเหยียบเท้าเค้าอีกที พอเห็นเค้าจะเอาจริงผมก็วิ่งปรู๊ด...เข้าล๊อคเกอร์ไปเลย จะบ้าตาย

[Greenkub]

ฮั่นแน่

ว่าแล้วมันทะแม่งๆ กุ๊กดามหึงแหงมๆ

[YMP]

ตกลงว่าชื่อ"แทน"หมายถึง ผิวสี"แทน" หรือ มาเป็นคู่เวรคู่กรรม"แทน"พี่สาวใหญ่(อัพเลเวลด้วย) กันล่ะนี่

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

^
^
^
5555555555 เค้าชื่อ แทน จริงๆครับ
แต่จะมาเป้น นายผิวสีแทน หรือมาเป็นคู่อริ แทนพี่สาวแก่ ผมไม่แน่ใจนะ
แต่ที่แน่ๆ เดี๋ยวนี้ผมเรียกเค้าว่า แทนถ่าน แล้วอ่ะครับ คือแต่ก่อนเรียก "ไอ้ดำ" เดี๋ยวนี้เรียก "แทนถ่าน" แบบนี้เลย อิอิอิ

[nuttykung]

 

คิดถึงพี่นิวมากมายสุดใจขาดดิ้น

อิอิอิ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เมื่อกี้พิมพ์ไปตั้งเยอะ หน้าจอดับ ลบหมดเลย เสียดายจริงๆ เซ็งโคดๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เอาใหม่ๆ

สรุปว่าคืนนั้นผมก็เลิกงานเที่ยงคืนน่ะครับ แล้วปาล์มก็ไปเดินเล่นที่ห้างแถวๆที่ทำงานผมเพื่อรอรับผมกลับ
ทีแรกผมตั้งใจว่าคืนนี้จะนอนหอ ก็เลยว่าจะไปหาอะไรทานกันก่อน แล้วค่อยให้ปาล์มมาส่งผมที่หอพัก
แต่พอมาถึงหน้าหอพักแล้ว ปาล์มกลับขอให้ผมไปอยุ่เป็นเพ่อนเค้าอีกสักคืน แม้ว่าผมไม่อยากไปเท่าไหร่
เพราะเห็นว่าการที่ผมดูแลเค้าในคืนที่ผ่านมาก็มากเกินฐานะเพื่อนแฟนแล้วนะครับ แต่เจอเค้าขอร้องเข้าไปก็ใจอ่อนจนได้
ผมให้ปาล์มจอดรถรอสักครู่ ผมเข้าไปอาบน้ำแล้วจะเอาเสื้อผ้าที่จะใส่นอนและชุดกุกวันพรุ่งนี้ติดไปที่ห้องพักของปาล์มด้วย

"อ้าว ดึกแล้วจะไปไหน" ผมได้ยินเสียงทักของแทนในขณะที่ผมกำลังล๊อกประตูห้อง
"ไปค้างกับเพื่อนอ่ะ" ผมตอบแล้วเดินผ่านหน้าแทนไปขึ้นรถ
"ดีเนอะ มีหอพักแต่ไม่นอน ติดใจอะไรเหรอ พรุ่งนี้เข้าเช้านะ ไงก็อย่าให้หนักมากล่ะเดี๋ยวตื่นไม่ไหว" เสียงแทนดังไล่หลังผมมา
"พูดให้ดีๆหน่อยนะ นายก็เข้าเช้าเหมือนกัน ทำไมไม่หลับไม่นอนอ่ะ มาสาระแนเรื่องฉันอยุ่ทำไม" ผมหันมาปะทะคารมก่อนไป
"เปล่า ก็แค่บอกเฉยๆ เห้นว่าวันนี้ก็มาเข้าเช้าไม่ไหวต้องมาบ่าย กลัวจะหักโหมเดี๋ยวพรุ่งนี้มาไม่ไหวอีก" แทนยังไม่เลิกกัดผม
"แล้วที่นายมานั่งป้อสาวๆอยุ่เนี่ย แน่ใจนะว่าตื่นไหว นายเองก็เหอะมัวแต่มาคอยเป้นสารถีพาน้องฝึกงานไปนั่นไปนี่ พรุ่งนี้ไปไหวป่ะเหอะ" ผมไม่ยอมอ่ะ
"ผมมานั่งรับลมตะหากไม่ได้มาทำอะไรแบบที่คุณพูดซะหน่อย อากาศร้อนผมเลยมานั่งเล่น" แทนยังเถียง
"ให้มันจริงเหอะ นี่ ฉันจะบอกให้นะเรื่องที่นายตามเข้าตามออก เดินตามกันไปตามกันมากะน้องบัวน่ะใครๆเค้าก็เห้นทั้งนั้น
แหม...เวลาอยู่บนรถพนักงาน แทบจะเอาหัวซุกกันอยู่แล้ว นั่งตักได้คงนั่งไปแล้วล่ะ ไอ้ที่นายยังไม่นอนเนี่ยไม่ใช่มีนัดกะน้องเค้าเหรอ" ไม่ชนะผมไม่ไป
"ใครบอกว่าผมมารอน้องเค้าอ่ะ" แทนลุกจากโต๊ะหินอ่อนเดินกร่างมาทางผม
"ไม่จำเป้นต้องให้ใครบอก อีกอย่างเรื่องของนาย ฉันไม่อยากยุ่ง นายเองก็ไม่ควรแกว่งปากมายุ่งเรื่องของฉัน เข้าใจมั้ย" ผมจ้องตาเขียวปั้ด
"คิดเองเออเอง" แทนพุดลอยๆใส่ผมแล้วเดินหันหลังกลับไปทางห้องนอนเค้า เมื่อหมดคู่วิวาท ผมก็เดินหัวเสียหัวเหวี่ยงไปขึ้นรถ

"เพื่อนนิวเหรอ ผมเห็นตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้ว" ปาล์มถามตอนผมนั่งอยุ่ในรถ
"เพื่อนร่วมงานน่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อน" ผมตอบเสียงหงุดหงิด
"คุยกันตั้งนาน ผมก็นึกว่าเพื่อนกันน่ะสิ" ปาล์มถามต่อไปอีกขณะขับรถมาถึงหฟน้าปากซอย
"เรียกว่าทะเลาะดีกว่า คนแบบนั้นเราไม่อยากจะคุยด้วยนานๆหรอก" ผมยังหัวเสียอยู่
"มีคนทะเลาะก็ดีกว่าไม่มีใครเลยนะ เพราะงี้ไงผมถึงขอให้นิวไปค้างกับผม แค่มีใครสักคนอยุ่ใกล้ๆ แม้ไม่พูดอะไรเลยก็ยังดีกว่าอยู่คนเดียว"
เจอประโยครันทดเล็กๆปนมากับน้ำเสียงสิ้นหวังของปาล์ม ทำให้ผมเลิกคิดเรื่องปวดประสาทแล้วหันไปให้ความใส่ใจกับปาล์มด้วยการยิ้มบางๆให้กำลังใจเค้า

[bakabong]

เบ๊นว่า แทน นี่มัน กวน .... มากเลยเนอะพี่นิว

เที่ยวมากไม่ดีนะดูแลตัวเองด้วย

เด่วกลับมาโคราชทำกับข้าวให้เบ๊นกินเลย 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

มาถึงห้องพักของปาล์ม ต่างคนต่างสลับกันไปอาบน้ำแล้วมานั่งดูทีวีด้วยกัน นั่งๆดูไปปาล์มเริ่มกระเถิบมาใกล้ผมมากขึ้น
"นิวคิดมั้ยว่า คนเราจะผิดหวังได้สักกี่ครั้งในชีวิต" ปาล์มเริ่มถามขึ้นก่อน
"ก็คงเป้นร้อยๆพันๆครั้ง จนกว่าจะตายแหล่ะ" ผมตอบแบบไม่คิดอะไรเลย
"นั่นสิ แต่คนเราจะทนรับเรื่องผิดหวังได้ทุกเรื่องจนกว่าจะตายเลยเหรอ งี้ถ้าอยุ่นานเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้นดิ แบบนี้ตายเร็วน่าจะดี" ปาล์มยิ้มฝืนๆ
"คนเราอ่ะ ถึงเวลาก็ตายทุกคนแหล่ะ แต่ถ้ายังไม่ถึงเวลานั้น จะรีบตายไปเป็นผีเร่ร่อนทำไมอ่ะ" ผมหันไปดุปาล์มเบาๆ
"ผมก็ไม่ได้ว่าจะตายซะหน่อย แค่จะพูดว่าตลอดชีวิตเรา ยิ่งอยู่นานยิ่งต้องทำใจว่าจะเจอความผิดหวังซ้ำๆซากเนอะ" ปาล์มยังยิ้มไม่เต็มที่นัก
"แต่ไม่ว่าจะผิดหวังมากแค่ไหนก็ต้องเรียนรู้จากมัน และอยู่ต่อไปให้ได้สิ คนที่ไม่ยอมสู้อะไรที่เข้ามาในชีวิตคือคนขี้ขลาดนะ" ผมเตือนสติ
"เมื่อก่อนผมสู้ทุกอย่าง จะลำบากยังไงผมก็ยอมเพราะมีจิมอยุ่สุ้ด้วยกัน แต่ตอนนี้ไม่มีจิมแล้วผมจะทำเพื่อใคร" ปาล์มนั่งกอดเข่า
"ก็สู้เพื่อตัวเองไง คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องสุ้กันไป ต่อให้อ่อนแอแค่ไหน แต่ถ้าไม่อยากตายก็ต้องหัดเป้นคนแข็งแกร่ง แม้จะยากก็ต้องทำ" ผมพูดชัดเจน
"เหมือนที่นิวทำมาตลอดใช่ป่ะ จิมเคยเล่าเรือ่งนิวให้ผมฟัง ผมทึ่งมากเลยนะ ทำไมจิมไม่เป็นอย่างนิวนะ" ปาล์มหันมามองหน้าผม
"เพราะจิมไม่ใช่เรา และคนเราก็เจออะไรมาไม่เหมือนกัน" ผมสรุปสั้นๆแต่ในใจคิดว่า ก็กูกะเมียมึงอ่ะคนละคนโว้ย(เซ็งจริงๆไอ้ขี้แพ้)
"เชื่อป่ะตอนแรกที่ฟังเรื่องนิวอ่ะ ผมนึกว่านิวต้องแบบว่าอ่อนแอมากๆแน่เลย หรือไม่ก้แนวเครียดๆเพราะเจอมาแต่เรื่องหนักๆ
แต่พอมาเจอจริงๆนิวตลกดีนะ อบอุ่นด้วย แล้วก็แปลกที่นิวยังดูนิ่มๆแต่ก็มีข้อคิดที่ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นมาได้" ปาล์มยิ้มออกมาเต็มที่
"เพราะเราเป็นของเราแบบนี้ไง เราจะอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ
และเราก็ไม่ให้เรื่องร้ายๆมาทำให้เราแข็งกระด้างเพียงแค่นำมาทำให้เราแข็งแรงขึ้น" ผมยิ้มให้กับปาล์ม
"นิวทำได้ไง" ปาล์มจับมือผม แสดงสีหน้าอยากรุ้จริงๆ
"ก็ถ้าก่อนที่ปาล์มจะเจอแฟนทิ้งไปไม่บอกไม่กล่าว ก่อนที่จะสับสนหาทางออกไมได้เรื่องความรัก ถ้าก่อนหน้านี้ปาล์มเจอกดดันเรื่องครอบครัว
เรื่องหนี้สิน เรื่องคนร้ายๆที่เข้าใจเราผิดแล้วตามราวีเราแบบหมากัดไม่ปล่อย หรือเคยสูญเสียคนที่น่าจะเป็นรักแท้ของเราไป ปาล์มจะเข้าใจเรา
แล้วปาล์มจะได้รุ้ว่าเรื่องหนักหนาสาหัสในชีวิตคนเรามีมากกว่าเรื่องความรัก มีเรื่องที่ทุกข์ทรมานมากกว่าแค่คนๆนึงมันไม่ซื่อสัตย์กับเรา"
"อืม" ปาล์มทำเสียงในลำคอ
"ปาล์ม ไม่มีใครอยู่กับเราไปทั้งชีวิตหรอกนะ พ่อแม่รักเราก็ยังมีเหตุให้พรากจากเราไม่จากเป็นก็จากตาย เพ่อนฝูงผูกพันกันก็ต้องแยกย้ายกันไป
คนรักก็เหมือนคนอีกคนนึงที่เวลาและโอกาสพาเค้ามารู้จักกับเรา มารู้สึกดีๆด้วยกันและถ้าเราประคับประคองกันไปได้ตลอดรอดฝั่งก็น่ายินดี
แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาโทษว่าใครผิด หรือต้องมานั่งหาเหตุผลว่าทำไมต้องเป็นเราด้วยที่เจอเรื่องซวยๆแบบนี้
เรื่องที่ร้ายที่สุดมันยังมีมุมที่ดีที่สุดให้เราได้มองและฝึกฝนชีวิตจากมันอยู่ดีแหล่ะ อย่าทิ้งชีวิตทั้งชีวิตไปเพราะคนๆเดียวที่ไม่รักเรา
จะคิดอะไรก็นึกถึงพ่อแม่ปาล์มให้มากๆ พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงปาล์มมาเพื่อให้มารักและตายเพราะใครคนอื่น อย่าเอาตัวเองไปแขวนกับใครมากนัก
แล้วถ้าปาล์มทำร้ายคัวเองมันจะเป็นสิ่งที่ทำให้จิมมองได้ว่า ขนาดตัวปาล์มเองปาล์มยังทำร้ายได้ ต่อไปก็คงทำร้ายจิมได้เหมอืนกัน
หรือไม่อย่างนั้นจิมก็อาจจะมองว่า ปาล์มไม่มีหัวคิดตีจากคนอย่างปาล์มมาซะได้ก็ดีขนาดตัวเองยังไม่รักปาล์มจะรักจิมได้จริงๆเหรอ
เราก็เคยถูกทิ้ง เคยเจ็บปวด แต่จะให้ทำไงล่ะ เรื่องความรักเป้นเรื่องที่คนสองคนต้องช่วยกันก่อสร้างให้มั่นคงไปด้วยกัน
เราจะทำอยุ่ฝ่ายเดียวน่ะ มันไม่ได้จริงมั้ย แต่ในเมื่ออีกคนเค้าไม่พร้อมจะไปกับเราแล้ว เราจะแบกภาระไว้ให้หนักหนาคนเดียวทำไม
ปล่อยวางมันซะ เดินออกมาตัวเปล่าๆ ทำใจว่างๆมองไปไกลๆจะได้รู้ว่าทางข้างหน้ามีอีกมาก จะนั่งจมในกองทุกข์ไปจนตายมันไม่โง่ไปหน่อยเหรอ" ผมเทศน์
"ขอบคุณนะครับ" ปาล์มร้องไห้จนได้แล้วก็ซบหน้าลงร้องไห้ที่ไหล่ของผม
"ผมเกือบจะแย่แล้วนะนิว ผมรุ้สึกเหมือนจะขาดใจตาย แต่ผมโชคดีนะที่ผมมีนิวเป้นเพื่อน นิวมาช่วยต่อลมหายใจให้ผมจริงๆ" ปาล์มกอดผมแล้วร้องไห้
"อยากร้องก็ร้องให้พอ แต่เป็นผู้ชายต้องหัดเข้มแข็งและอยุ่คนเดียวให้ได้ ไม่มีใครอยู่กับปาล์มไปได้ตลอด
เราเองก็เหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ต้องแยกจากกันแล้ว เราก็ต้องทำงาน ปาล์มก็ต้องกลับไปทำงานเหมือนกัน เห็นมั้ยมีหน้าที่รอเราอยู่
หน้าที่เหล่านี้จะพ่วงเอาคนอื่นๆที่ต้องได้รับผลกระทบแน่ๆ หากเราไม่กลับไปจัดการ นี่เป็นสิ่งสะท้อนว่าเรามีค่าไม่ใช่แค่กับใครคนเดียวเท่านั้น"
"ผมจะอยู่ให้ได้ แต่ก่อนจะถึงพรุงนี้ผมขออยู่กับนิวให้นานที่สุดได้มั้ย"
"อือ เราก็ไมได้ไปไหนนี่นา เราอยู่ตรงนี้แหล่ะ แม้ต่อไปจะอยู่ไกลกัน เราก็ยังอยู่ตรงนี้เป้นเพ่อนปาล์มเสมอ"
"ผม ผมรักนิวจัง"
"เฮ้ย"
"แบบเพื่อนน่ะ"
"ดีแล้วล่ะ"
"ทำไมล่ะ" ปาล์มคลายอ้อมกอดแล้วจ้องหน้าผม
"เพราะเราไม่พร้อมจะรักใคร อย่ามารักเราในแบบอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนเลย ตอนนี้เราจะรักแค่ตัวเราเอง
ต่อไปเราก็จะทำทุกอย่างเพื่อความสุข ความพอใจของเราเท่านั้น ไม่ว่าใครหรืออะไรจะมาขวางทางความสุขของเราไม่ได้
เราอาจจะเคยคิดว่าความรักต้องสวยงาม ต้องดีเลิศ และพร้อมจะดูแลคนที่เรารักอย่างเต็มที่ แต่ต่อไปจากนี้เราจะเป้นฝ่ายเรียกร้องบ้าง
ซึ่งเราไม่คิดจะเรียกร้องจากปาล์มหรอก เรากับปาล์มต่างก็เจอเรื่องหนักๆมาทั้งคู่ เราคิดว่าปาล์มเองก็ควรได้รับการดูแลมากๆเช่นกัน
แต่เราไม่พร้อมจะดูแลใครไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจ ดังนั้นบางทีปาล์มคงจะเสียใจถ้ามารักคนไม่มีหัวใจอย่างเรา" ผมหันลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง
"ผมไม่เชื่อว่านิวจะไร้หัวใจ ตลอดเวลาทีเราอยู่ด้วยกัน ผมเชื่อว่าผมดูนิวไม่ผิดหรอก" ปาล์มเดินมาจับบ่าผมให้หันมาทางเค้า
"นั่นเพราะปาล์มเป้นเพื่อนเราและเราก็รู้ว่าเราต้องทำหน้าที่ดูแลจิตใจของปาล์มในช่วงนี้ แต่ก็คงแค่ช่วงนี้เท่านั้นแหล่ะ
ต่อไปถ้าปาล์มเกิดแหยมจะมาเป้นแฟนเราจริงๆ ตอนนั้นเราอาจจะเอาแต่ใจ วีนใส่วันละร้อยหนจะเอาอะไรก็ต้องเอาให้ได้ อย่าเสี่ยงเล๊ย" ผมพูดขำๆ

[Greenkub]

ปะรำมาจารย์ ข้าน้อยขอคารวะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

^
^
^
555555 ซะงั้น

[Greenkub]

ว้าว เจอตัวเป็นๆ
เฮียครับ หมดก๊อกแล้วเหรอ กะลังเพลินเลย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ยังไม่หมดหรอกครับ แต่จบตอนไว้ก่อน เพราะหลังจากนี้ปาล์มก็กลับลำปางแล้ว
ส่วนพี่ก็ไปเจอเรือ่งหวี่ยงๆวีนระหว่างพี่ กุ๊กดำ และน้องบัวในคราวต่อไป แล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ

[Greenkub]

ว้าว เยี่ยม
เฮีย แล้วบัวดีกับเฮียป่าว ถ้าเค้าดีก็แล้วไป ถ้าร้ายใส่เฮีย เฮียอ่อยกุ๊กดามเลย รับรอง มันส์ 555

[namtaan]

ลุ้นกันต่อไปดีกว่า
ว่านายแทนเค้าจะมาแนวไหน เหอะๆๆๆ

  น้องนิว คิดถึงมากมาย มีคนรอเจอนิวเพียบเลยเนี่ย

บวก 1 แต้มขอบคุณมากค้าบ