เอิ่มมมม ก่อนอื่นต้องขอ กราบสวดดีอย่างเป็นทางลูกรังจริงๆ เจ้าค่ะ
บังเอิญได้ย่างกรายสายพระเนตรทอดผ่านมาอ่านนิยาย เอิ่มม จะว่าไปคงเป็นเรื่องเล่านี้เนอะ นั่นแหล่ะค่ะ พอได้อ่านแค่สามตอนแรกเท่านั้น ก็รู้เลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่สนุกมาก สนุกที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยยอมรับจริงๆเจ้าค่ะ
เนื่องจากรูปแบบการเล่า ถอยวลี และ การสอดแทรกมุขในความคิดของคนเล่านั้น ขำขันมาก
ตลกจริงๆค่ะและรู้สึกมีความสุขมากจริงๆที่ได้อ่าน รู้สึกเหมือนกับว่าอย่างให้เรื่องเล่าเรื่องนี้ยาวนานไปเรื่อยๆไม่รู้จบ เพราะมันทำให้อิชั้นตลกและมีความสุขกับการอ่านนิยายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งๆที่อ่านนิยายมาก็มากมายหลากหลายเรื่อง แต่ไม่มีเรื่องไหนเหมือนเรื่องนี้เลยจิงๆ
แต่ว่า อิชั้นกลับทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงจนไม่อยากให้อภัยตนเอง
เพราะอิชั้นดันเผลอมาอ่านตอนท้ายก่อนน่ะสิ่ อิชั้นเคยตั้งกฎกับตนเองว่า เวลาอ่านหนังสือหรือว่านิยายจะไม่อ่านตอนจบก่อนเด็ดขาด เพราะมันจะทำให้นิยายมันไม่สนุก แต่อิชั้นกลับทำผิดกฎตัวเอง เพราะตอนนั้น พออิชั้นอ่านมาถึงหน้า 34 อิชั้นดันไปนึกถึงคำพูดของคนเล่าที่ว่า
"ผมก็ไม่ได้ลังเลแม่แต่น้อยเลย ...
ที่จะถ่ายทอด ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริง..บ้างบางส่วน กับผมให้เพี่ยนๆ ได้อ่านกัน
ผมจะเสียความจิ้นไม่ครับนี่ 55555555
เพราะนี้มันคือครั้งแรกของผม 555555"
นั้นแหล่ะค่ะอิชั้นมาสะดุดตรงที่ "เพราะนี่มันคือครั้งแรกของผม" อิชั้นโง่เองค่ะที่ซื่อบื้อ แก่จนตาลายเลอะเลือน
อ่านผิดกลายเป็นว่า "เพราะนี่คือ'รัก'ครั้งแรกของผม" อิชั้นจึงเอะใจ "เค้าบอกว่าเป็นรักครั้งแรกแต่ไม่ได้บอกว่าครั้งสุดท้ายด้วย" นั้นแหล่ะค่ะ คือต้นเหตุของความงี่เง่าของอิชั้นเอง อิชั้นทนอ่านต่อไม่ได้เลยพอมาฉุดคิดตรงจุดนี้ มันทำให้อิชั้นกังวลมาก กลัวว่าเรื่องในชีวิตจริงมันจะไม่ลงเอยด้วยดีอย่างที่นิยายแต่งขึ้นเองเพราะบทสรุปตอนท้ายต้องดีอยู่แล้วเพราะมันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเอง แต่นี้เป็นเรื่องจริงจากชีวิตของคุณ ปอร์ ในตอนนั้นอิชั้นกังวลเรื่องตอนจบมากเพราะกลัวว่ามันจะไม่ลงเอยด้วยดี จึงแอบมาอ่านการตอบกระทู้ของคนอื่นๆในหน้าท้ายๆหลังจากที่เรื่องเล่าจบ แต่ล่ะคนเเสดงความคิดเห็นว่าเศร้าเพราะตอนจบซะเป็นส่วนมาก แค่นั้นอิชั้นก็พอจะจับทางได้(ฉลาดเกินก็เงี้ยะ
) ครั้นจะกลับไปอ่านต่อก็กลัวจะเสียเวลาและผิดหวัง เพราะว่าอ่านไปตอนจบก็เลวร้ายอยู่ดี อิชั้นจึงอ่านตอนจบเลยเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา
พออ่านตอนจบก็พอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร อิชั้นยอมรับว่าผิดหวังมาก กับนิยายที่ตอนแรกคิดว่ามันสนุกมากเสียจนไม่อยากให้จบคิดว่ามันสนุกที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา
แต่พอมารู้ตอนจบแล้ว
ช็อคมากกกกกกกก แต่จะว่าไป มันอาจจะยังไม่จบก็ได้นะ เพราะว่าพวกเธอยังมีชีวิตกันอยู่ในตอนนี้(ใช่มั้ย?) พวกเธอยังสามารถกลับมารักกันต่อจากเดิมได้นะ(ถ้าพวกเธอยังมีใจให้กันอยู่)
มันคงจะดีมากสำหรับความรู้สึกคนอ่านเรื่องเล่าอย่างพวกชั้น ถ้าพวกเธอกลับมาอยู่ด้วยด้วยดีไปจนวันสุดท้าย ถ้าหากมีวันนั้นจริง วันที่ชั้นรอคอยมาถึง ได้โปรด
กลับมาบอกข่าวให้พวกเราได้ดีใจกันบ้างนะ ถ้าพวกเธอกลับมาคืนดีกัน อิชั้นสัญญา ว่าจะกลับไปอ่านมาใหม่ตั้งแต่ต้นเพื่อบทลงเอยที่ไม่ทำให้ผิดหวัง ถ้าหากวันนั้นมีจริงชั้นคงมีความสุขไม่แพ้ เธอทั้งสองคนเลยจิงๆ
สุดท้ายนี้ชั้นขอสาปแช่งเธอ ในโทษฐานที่เธอทำให้ชั้นเสียใจไปกับเธอร้องไห้ไปกับเธอ และสงสารพวกเธอมาก
ชั้นขอสาปให้พวกเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้งในเร็ววัน
และขอแช่งให้พวกเธอกลับมารักกันไปจนตาย
ถึงแหมจะเป็นเวลาอีกนานก็ตาม ยังไงซะชั้นก็จะรอวันที่คำสาปแช่งของชั้นเป็นจริง......
ป.ล. ขอให้เธอสวยเพื่อรอคนที่รักเธอไปตลอกกาล อย่าเหี่ยวจนยาน ก่อนคำสาปจะเป็นจริง
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1195645 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก