หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553

[XTeND]

ป.ล.

...คนอ่านรู้สึกไหมว่าผ่าน 7 ตอน แต่เนื้อเรื่องมันยังไม่ไปไหนเลย

ผ่านมาสัปดาห์กว่าๆเองมั้ง ในเรื่องนะ...เหอะๆ

...ความจริงแล้วแอบโพสข้อความดันกระทู้ตนเอง 555+ อย่าบอก

ใครนะ

[4559]

ได้อ่านแล้ว

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ranaways]

รักรุ่นพี่ก็เงี้ยยยยยยยย

ทำใจหน่อยยยยยยย

[Tifa]

ไหว้ครูๆ

ดีนะที่พวกปี 2 ไม่โดนไรมากถ้าเป็นเรานะ

ด่าเปิงไปแล้ว หึหึ


แต่อ๊ะ ตอนนี้มีคู่แข่งโผล่มาแล้ว หุหุ ต่อจากนี้มันแน่

[● MaYa~Boy ●]

มารออ่านตอนต่อไปนะคับ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

มารออ่านตอนต่อไป พรุ่งนี้ไหว้ครู (เกี่ยวกันมั๊ย)

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

คณะ MED นี่ ท๊อปฮิตเนาะ
แร๊งงงงงง

ไปนอนหอน้องเค้าเฉย บ้านมีไม่รู้จักกลับเนาะ หึหึหึ มาตอนหลับ เสร็จ เสร็จ แน่ๆ 

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[XTeND]

เรื่องเล่า...จากคนแต่ง

...แสงอาทิตย์เริ่มทอประกายขึ้นบนท้องฟ้า แต่เมฆสีครามพยายามปิดกลั้นแสงนั้น เช้าวันใหม่ได้มาถึงเรียบร้อยแล้ว ผมนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มบนเก้าอีเอนหลัง(ไม่สบายเอาสะเลย VIP มีค่าหรือแค่นี้หรือ)ของรถโดยสารลงใต้จุดหมายอยู่ที่ระยอง ผมมองดูนาฬิกาช้าๆพยายามให้หน้าโดนไอเย็นของแอร์ให้มากที่สุด ตอนนี้ 6 โมงกว่าแล้ว อีกไม่นานผมจะถึงที่หมาย แต่สิ่งนั้นไม่ทำผมตื่นเท่าองษาของอุณหภูมิบนรถ ตอนนี้ 16 องษา แม่เจ้า!!!ตูไม่ใช่เนื้อแช่แข็งนะ พนักงานตรวจตั๋วเดินมาจากด้านหน้าของรถพร้อมถาดใส่นมถั่งเหลืองแบบกล่องกับขนามปังเสิร์ฟเป็นอาหารเช้า(แอบรู้สึกได้อารมณ์อยู่บนเครื่องบิน ทางที่ดีพี่ลากรถเข็นมาเลยดีกว่า แต่ไม่เป็นเห็นว่าหล่อนะเนี้ยถึงให้อภัย) ผมรับของมาใส่ถุงพลาสติกหน้าผม แล้วกลับไปมองท้องฟ้าเหมือนเดิม ภาระกิจที่ผมกำลังเดินทางไปคือการไปงานศพ งานศพธรรมดาผมก็ไม่ชอบอยู่แล้ว มันดูเศร้า เคว้งคว้าง หดหู่ บรรยายไม่ถูก แต่ส่วนมากเวลามีงานศพผมอาศัยใส่ซองแล้วหายไปเฉยๆ พูดง่ายคือไม่ไปนั้นแหละครับ แต่ครั้งนี้ผมทำเช่นนั้นไม่ได้เพราะครั้งนี้เป็นงายศพคุณยายผม

...ผมกับคุณยายเหรอ...ตอนเด็กๆก็สนิทนะ ชอบไปบ้านตา-ยายที่ต่างจังหวัดไปเที่ยวเล่น แต่พอโตมาหน้าที่รับผิดชอบมันมากขึ้น เรียนหนักขึ้นเลยไม่เคยเจอ มันทำให้ความสัมพันธืระหว่างผมกับบรรดาญาติน้องลงทุกที และข่าวการที่ยายป่วย ไม่สบายอยู่บ่อยครั้งมันก็ทำให้ผมชินชา ไม่มีความรู้สึกเสียใจสักเท่าไร(รู้สึกว่าเราอกตัญญู) ตอนนี้สิ่งที่ผมห่วงคือเรื่องเรียนมากกว่าเสียด้วยซ้ำ ไม่อยากขาด ไม่อยากโดดเรียนเลย ให้ตายสิ

...ผมมาถึงระยองคุณพ่อคุณแม่ก็มารับไปงานศพ พอถึงงานผมก็ทักทายญาติๆ ก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันดูเป็นพิธีการมากขึ้น ก่อนไปไหว้ศพงานช่วงเช้าไม่มีอะไรมาก ทำบุญ รับพร กรวดน้ำให้ยายก็จบ งานจัดแบบไม่มีพิธีรีตองอะไร จัดแบบบ้านๆอะครับ แต่โลงนิดหนึ่งนอกนั้นไม่มีอะไร(ชอบอ่ะสบาย สบาย) พอทำบุญเสร็จได้เวลาญาติทานข้าวทุกคนดูครืนเครง เฮฮา กันดีครับ พอผมทานข้าวเสร็จก็ขอตัวนอน เพราะอยู่บนรถนอนไม่สนิทนัก ผมตื่นมาอีกที ก็ช่วยงานส่วนของตอนเย็น มีญาติผู้ใหญ่มาสมทบเพิ่มก็ช่วยๆกันครับ คืนนั้นคนไปงานค่อนข้างเยอะเพราะบริษัทที่ลุงทำงานอยู่เขามากันเกือบทุกฝ่าย หน้าที่บริการเลยเป็นของหลานๆ พอเสร็จงานก็ไปนอนบ้านป้าซึ่งอยู่ไม่ห่างกันนัก

...พอถึงบ้านทุกคนก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอน ห้องที่ผมนอนเป็นห้องนอนเก่ายายครับติดกับห้องป้า โดยที่ห้องผมมันเป็นทางที่เชื่อมไปยังห้องโถงและห้องน้ำ มีประตูกลั้นอยู่ ทุกคนหลับกันหมดแล้วมีผมนี้แหละนอนไม่หลับ นั่งดูทีวีจนตี 1 กว่า ถึงเข้านอน ด้วยเพราะความแปลกที่ และตอนกลางวันนอนมากไป ผมเลยนอนไม่หลับ กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ตรงนั้น

...โจ๊ก...เสียงน้ำไหล เดียวก่อนใครเปิดน้ำ ถ้าจะเข้าห้องน้ำต้องผ่านห้องนี้ก่อนนิ ผมหันไปมองที่ประตู ประตูก็ปิดอยู่ ผมไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูเลย ผมมองดูประตูนั้น

...โครม ซ่า...ซ่า... เสียงคนกำลังอาบน้ำ ทุกคนอาบกันหมดแล้วนิ ผมลุกขึ้นมองไปทีประตู

"มีอะไร" แม่ถามขึ้น

"เปล่า" ผมปดแล้วล้มตัวนอน อย่างน้อยแสดงว่าแม่ไม่ได้ยินเสียงนั้น

...ตอนเช้าผมทำกิจวัตรตามปรกติครับ แต่คืนนี้พิเศษหน่อย คือ คืนนี้ผมนอนที่วัด มีญาตินอนที่วัดหลายคนครับ จะพูดให้ถูกคือย้ายจากบ้านป้ามานอนที่วัดกันหมด พอตกดึกก็ได้เวลามาคำนวนตัวเลขครับ ผมบอกก่อนว่าผมเล่นไม่เป็น เลยมีการสอนอยู่พักนึ่งแล้วก็ถึงนั่งเล่น(ตอนนี้ติดใจสุดๆ) นับเลขจนถึงตี 2 ก็แยกย้ายเข้านอนครับ ผมยอมรับ นอนวัดสบายและหลับง่ายกว่านอนบ้าน

...วันนี้เป็นวันสุดท้ายเป็นวันเผาครับ ช่วงเช้าดำเนินไปอย่างปรกติสุข พอช่าวบ่ายคนมาเยอะมากครับญาติผู้ใหญ่ เพื่อนของบรรดาลุง ป้า น้า อา มากันท้วนหน้า เล่นศาลาที่ว่าใหญ่เล็กไปเลย ผมนั่งอยู่รอบนอกเพราะเดียวต้องเสิร์ฟน้ำ โดยมีลูกพี่ลูกน้องนั่งข้างๆ

"รู้สึกไหม งานศพแต่เรากลับไม่เห็นน้ำตา หรือเสียงสะอืน" ผมถามพี่

"ก็อย่างว่าทำใจกันแล้ว" พี่ตอบเสียบเรียบ

...มันก็ใช่ทำใจมากันหมดแล้ว พอถึงพิธีวางดอกไม้จันทร์ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบร้อย มีผมคอยแกล้งนอนโดยการแจกของที่ระลึกตัดหน้าน้อง ใครดีใครได้ อิ อิ สร้างความสนุกให้กับเด็กๆ พอถึงเวลาเคลื่อนย้ายศพ น้าผมก็เริ่มหลังน้ำตา บรรยากาศเริ่มเศร้าลงเรื่อยๆ พอเข็นศพวนเมรุเสร็จก็ได้เวลาทำพิธีก่อนเผา พอเปิดฝาโลงเท่านั้น ป้า แม่ และ น้า ก็ต่างพากันร้องไห้ ผมเกือบร้องด้วยบรรยากาศที่พาไป ผมสะกดตัวเองด้วยความคิด "ห้ามร้อง ห้าม ห้ามโดยเด็ดขาด" ไม่รู้จะห้ามตัวเองทำไม

...ผมยืนดูศพยาย ยายดูเหมือนนอนอยู่ นอนนิ่งๆ ดูคล้ำลง และอวบขึ้น  ผมเริ่มปลงกับชีวิตคนเราอยากได้ อยากมี แต่สุดท้ายเราได้อะไร? สุดท้ายเราก็นอนอยู่ในโลง โลงที่เราไม่ได้ซื้อ บ้านที่อยากได้อยากอยู่ ทำทุกทางจนได้มาแต่พอตายไปลูกหลานกลับเอาศพมาไว้ที่วัด ยิ่งพออายุเยอะกินนู้นไม่ได้ กินนี้ไม่ได้ แต่พอเสียชีวิตญาติก็เอามาให้กิน ตอนเป็นอยากกินไม่ได้กิน แตพอเสียแล้วกินไม่ได้กลับมีคนวางให้กิน แล้วจะกินอย่างไง ตามความเชื่อวิญญาณจะอิ่มทิพย์ แต่ก็สรุปไม่ได้(และยังไม่อยากสรุปด้วย)

...สุดท้ายศพถูกลำเลียงเข้าเมรุบรรยากาศเริ่มกลับมา ความเฮฮาเริ่มกลับมาอีกครั้ง วันนี้พวกผมไปนอนที่รีสอร์ทกันครับ บ้านป้าเล็กไป วัดก็นอนไม่ได้แล้ว เลยไปนอนที่รีสอร์ท(เด็กวางแผนไปนั่งคิดเลขกันก่อนแล้ว) วันรุ่งขึ้นไปเอาอัฐิบำเพ็ญกุศลและแยกย้ายกันกลับ งานศพก็จบลงด้วยดี

...ข้อสรุป อัฐิยายผมอยู่ที่บ้านป้า จะนำมาลอยอังคารที่บ้านผมเมื่อครบ 100 วัน เรื่องของคืนแรกนั้นก็เป็นอย่างที่รู้ๆกันอยู่ และอีกเรื่องคือ ตอนนี้ผมเริ่มติดการพนันแล้ว อยากเล่นไพ่อ่ะ งิงิ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------จบการบ่น

...ตอนต่อไปเริ่มบทที่ 8 ขอรับ

มารออ่านตอนต่อไป พรุ่งนี้ไหว้ครู (เกี่ยวกันมั๊ย)

ตอบ...แล้วนี้อาไร มาไหว้ครูวันเดียวกับ ม. เราหรือเรากับนายอยู่ ม. เดียวกัน

มารออ่านตอนต่อไปนะคับ

ตอบ...แหะๆ เพิ่งลงไปเองนะตะเอง แต่เดียวมาต่อจ้า มารออ่านนะจ๊ะ

ไหว้ครูๆ

ดีนะที่พวกปี 2 ไม่โดนไรมากถ้าเป็นเรานะ

ด่าเปิงไปแล้ว หึหึ


แต่อ๊ะ ตอนนี้มีคู่แข่งโผล่มาแล้ว หุหุ ต่อจากนี้มันแน่

ตอบ...พี่โอ๊ตใจดีครับ ไม่เหวี่ยง(ความจริงแล้วได้คุยกับน้องผู้ชายเลยอารมณ์ดีขึ้นนะ)

รักรุ่นพี่ก็เงี้ยยยยยยยย

ทำใจหน่อยยยยยยย

ตอบ...เออ...งง...เออ...รักรุ่นพี่...ทำใจ...เออ...งง...รุ่นพี่ไม่เจ้าชู้ทุกคนนะจริงไหมครับรุ่นพี่ ...เงียบ...

ได้อ่านแล้ว

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตอบ...เย้ๆ มีคนเม้นท์แล้ว เห้ยไม่ช่าย แต่มาเม้นอีกนะ

สวัสดีครับ

คณะ MED นี่ ท๊อปฮิตเนาะ
แร๊งงงงงง

ไปนอนหอน้องเค้าเฉย บ้านมีไม่รู้จักกลับเนาะ หึหึหึ มาตอนหลับ เสร็จ เสร็จ แน่ๆ 

ขอบคุณและจะติดตามครับ

ตอบ...ก็เขาน่ารักอ่ะ 555 คนมันง่วงอ่ะ อย่าลืมดิ "เมาไม่ขับ เปิดแอร์หลับข้างทาง" อิอิ เกี่ยวไหม

...ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ขอบคุณคุณทุกข้อความ คำติชม คำแนะนำ ขวัญและกำลังใจ ขอบคุณมิตรภาพที่ทุกคนหยิบยืนให้กัน ขอบคุณการเวลาที่ทำให้เราเจอกัน...ขอบคุณครับ...

[Tifa]

ๆอ่านตอนพิเศษเเล้วเฮ้อ...บอกได้แค่ว่า


ปลง


อืม.....................................




ปล. เล่นไพ่มันไม่ดีนะจ๊ะ หันมาเล่นลูกเต๋าดีกว่า คริๆ

[ToeY_@_KP]

   กำลังใจคนแต่ง...

[@BUA@]

 

[CMYK]

 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ไหว้ครูไม่เกี่ยวกันเลยครับ ฮิฮิ เก่งเรื่องลากโยงมั่ว
อยู่ ม.3 ครับ (เอ๊ะหรือว่าถามว่า มหาลัยหยังน้อ)
จะรออ่านบทต่อไปนะครับ ><

เศร้า
แต่ก็ปลง
เฮ้อออ

[XTeND]

ตอนที่ 8 คู่แข่ง

...โอ้ย...แสบท้อง...หิว...สรุปผมต้องตื่นด้วยความหิว ตอนนี้น้ำกรดเริ่มย่อยกระเพาะอาหารตัวเอง ไอ้ตัวแสบมันอยู่ไหนทำไมมันยังไม่มานา ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา เห็นเจ้าแสบอยู่ข้างๆผม มันนั่งหลับอยู่ข้างเตียง เอาแขนหนุนศรีษะ หันหน้ามาทางผม ผมรู้สึกเหมือนผมไม่สบายแล้วมีแซนมาค่อยดูแล ผมเองเริ่มรู้ผืดนิดๆ ที่คิดไม่ดีเมื่อครู่ หน้ามันตอนหลับเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสา(แต่ตื่นมาไม่มีความไร้เดียงสาเลยแม้นแต่นิด) ผมยันตัวขึ้นมาแล้วค่อยๆเอามือลูปศรีษะแซนอย่างเอ็นดู ผมลูปหัวมันเบาๆ มันยิ้ม ท่าทางมันชอบแหะ ผมเลยเปลี่ยนจากลูปผมเป็นเกาหัวแทน แซนมันก็ทำหน้าเหมือนหมาตอนที่เจ้านายกำลังเล่นด้วย(- w -) ยิ่งเกาเหมือนยิ่งชอบ เหอะๆ

...โป๊บ!!!

...ผมตบหัวมันแบบเน้นๆ ไอ้แซนตื่นมาเอามือกุมหัว ทำตาเขียวใส่ผม

"พี่ตบหัวทำไมเนี้ย"

"เปล่า นึกว่าแกชอบความซาดิตส์"

"ซาดิตส์นะชอบ แต่ตอนอยู่บนเตียงนะ" มันตอบพลางปีนขึ้นเตียงมาค้อมอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่อึ้ง "จะลองดูไหมหล่ะครับ" มันเอนตัวมากระซิบข้างหู

"ก็ลองซิ...ถ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่มากนักล่ะก็" ผมไม่พูดเปล่า ผมยกเท้าขึ้นตอนนี้หน้าแข้งผมอยู่บริเวณระหว่างขาของมัน ผมมีสองทางคือเตะ กับดึงขา ทั้งสองทางล้วนแต่ทำลายจุดยุทธศาสตร์ทั้งสิ้น

มันหันไปมอง "อู้ย...น่ากลัว" แล้วเอามือกุมเป้า ก่อนที่จะลุกหนี

"ไปแดร๊กข้าวได้ยัง กูหิว"

"ก็เห็นพี่หลับนิเลยไม่อยากกวน"

"เออ...ไป ไป ไป ลุก ลุก" ผมไล่มัน มันก็ค่อยขยับตัว

"ขอรุกไม่ได้เหรอ" มันย้อนถาม ผมหมุนตัวเอาเท้ายันไปที่ก้นมัน แต่มันลุกขึ้นก่อน ที่แบบนี้นะไวจริง "ใจร้าย" มันตัดพ้อ

...ผมลุกแล้วเดินตามมันลงไป ก่อนมันปิดประตูผมเตะก้นมันเบาๆทีหนึ่ง หมั่นใส้ สรุปกลางวันวันนั้นผมกับแซนกินข้าวร้านข้างๆหอ แกมีชื่อร้านแต่ทุกคนเรียก 'ร้านเจ๊แดง' อาหารมีเป็น 100 เมนู แต่อร่อย 2 อย่างคือข้าวผัดเกลือกับข้าวไข่เจียว ไข่เจียวทุกประเภท ใส่หมู หมูยอ หมูกรอบ ไก่ กุ้ง หมึก เต้าหู้ไข่ เต้าหู้ และ ผักทุกชนิด เจ๊แกทำได้และอร่อยด้วย ซอสที่โต๊ะมี 4 ประเภท ซอสมะเขือเทศ ซอสพริก น้ำปลาพริก และ น้ำปลาพริกปน(อันสุดท้ายนี้เด็ด มานคู่กับซอสพริกเด็ดสุดๆ) ผมไปถึงร้านผมสั่งข้าวไข่เจียวรวมมิตร(ใส่ทุกอย่างที่มีร่วมผักด้วย) ส่วนเจ้าแซนสั่งข้าวผักต้มยำกุ้ง แต่สุดท้ายแซมมันก็มาแย่งผมกิน ชิ ชิ

...หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็เดินตีพุงกลับหอก่อนขึ้นห้องเจอว่าที่หมอบีมสุดหล่อ จากการแต่งตัวท่าทางจะออกไปข้างนอก ใส่เสื้อยืดคอวีสีขาวแขนสั้นดูพอดีตัว เน้นส่วนสัด ผิวขาวแทบจะเป็นสีเดียวกับเสื้อ กางเกงเดฟสีฟ้าเทา ร้องเท้าผ้าใบ

"อ่าว..." ผมทัก

"อ่าว..." หมอตอบกลับ

"ออกไปข้างนอกเหรอ" ก็รู้อยู่จะถามเพื่อ...

"ครับ ว่าจะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดนะ"

"ไปห้องสมุดไม่ต้องแต่งขนาดนี้ก็ได้ม่าง...นัดสาวอ่ะดิ"

"เปล่าครับ ผมไม่มีแฟน" บีมยิ้มแล้วเกาหัวตนเองแก้เขิน "แต่ไม่แน่เร็วๆนี้อาจจะมี" ว่าที่คุณหมอมองมาที่ผมแล้วยิ้มที่มุมปาก ใจจะละลาย เห้อ...เบื่อพวกหมาหยอกไก่ ผมเหลือบมองไปเห็นไอ้แซนมองตาเขียวมาทางผม เหมือนกับส่งสัญญาณว่าจะเข้าไม่เข้า

"งั้นก็...ขอให้จีบติดเร็วๆนะครับ" ผมตอบ "ผมไปและ...น้องรอ" บีมหน้านิ่งหันไปมองทางแซนแล้วยิ้มที่มุมปาก ผมเห็นจริงๆว่ายิ้มที่มุมปาก เหมือนเหยียดหยาม เหมือนบีมสังเกตุเห็นเขาส่งยิ้มให้ผม(มันก็ปรกตินิ แต่มันไม่เหมือนเมื่อกี้รับรอง)

"อืม...บะบายครับ" บีมพูดแบบร่าเริง

"ครับ บาย"

...ผมรีบเดินไปหาแซน แซนท่าทางไม่พอใจมาก แต่ไม่พอใจเรื่องอะไรหล่ะ แซนเดินเร็วมากครับจนผมต้องวิ่งตาม

"แซน"

"..."

"แซน"

"..."

"แซน!!!" ผมตะโกน แซนหยุดครับตอนนี้ผมอยู่ตรงทางเชื่อมบันไดระหว่างชั้น 2 กับชั้น 3 "เป็นอะไร"

"เปล่า" พอพูดเสร็จ แซนเริ่มเดินต่อ ผมวิ่งไปคว้ามือ

"เป็นอะไรเนี้ย"

"เปล่าครับ"

"อย่าโกหก...บอกมา"

"..."

"ไม่อยากบอกใช่ไหม"

"..."

"โอเค พร้อมจะพูด จะบอกเมื่อไรค่อยบอกแล้วกัน" ผมพูดจบผมก็เดินไปแซนก็เดินตามผมมาช้าๆ พอเข้าหอแซนก็ไม่คุยกับผม ผมก็ไม่รู้จะคุยอะไรด้วย ผมไม่เข้าใจว่าจะงอนอะไร งอนเพื่ออะไร ผมพี่มันนะเห้อ...

...ผมเริ่มเซ็งเลยขอตัวกลับก่อน ไม่เสียงตอบรับใดๆจากแซน...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...มันเป็นใคร ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากรู้มันเป็นใคร พี่โอ๊ตรู้จักมันได้ไง แล้วไอ้หน้ายิ้มเยอะเมื่อกี้...คิดแล้วโมโห อยากวิ่งเขาไปซัดสักป๊าบ ไม่เข้าใจทำไมพี่โอ๊ตถึงดูสนิทสนมกับมันขนาดนั้น คิดแล้วแค้น แล้วยิ่งท่าทางพี่โอ๊ตอีก ไปดีกับคนพันธุ์นั้น พี่โอ๊ตของกู รอยยิ้มของพี่โอ๊ตก็ของกู ของของกู โอ้ยคิดแล้วเครียด ตอนนี้รู้แค่ว่ามันอยู่หอนี้ เดียวคืนนี้ต้องรู้ให้ได้ว่าอยู่ห้องไหน เพราะมัน มันคนเดียวที่ทำให้ความสัมพันธ์ผมกับพี่โอ๊ตต้องสั่นครอน มัน...

...สรุปเย็นวันนั้นผมเรียนอะไรไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง หัวผมมีแต่รอยยิ้มนั้น รอยยิ้มที่ประกาศตนว่ามันจะเป็นมารขวางระหว่างผมกับพี่แซน เพื่อนผมหลายคนสังเกตุเห็นถึงอารมณ์ที่มาคุของผม ผมเหวี่ยง เหวี่ยงทุกอย่าง เหวี่ยงทุกคน รวมแม้นกระทั้งอาจารย์ เซ็ง

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่ 8

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...มาต่อแล้วครับ ความจริงต่อได้อีกแต่แลดูแล้วตัดตอนดีกว่า อิอิ

เรื่องเล่าหลังคอมพ์

ๆอ่านตอนพิเศษเเล้วเฮ้อ...บอกได้แค่ว่า


ปลง


อืม.....................................




ปล. เล่นไพ่มันไม่ดีนะจ๊ะ หันมาเล่นลูกเต๋าดีกว่า คริๆ

ตอบ...ครับ...ข้าน้อยยังอ่อนหัดนัก คงต้องให้ท่านจอมยุทธ์สั่งสอน

 กำลังใจคนแต่ง...

ตอบ...ขอบคุณดอกไม้ทุกช้อและอ้อมกอดนะครับ

ไหว้ครูไม่เกี่ยวกันเลยครับ ฮิฮิ เก่งเรื่องลากโยงมั่ว
อยู่ ม.3 ครับ (เอ๊ะหรือว่าถามว่า มหาลัยหยังน้อ)
จะรออ่านบทต่อไปนะครับ ><

เศร้า
แต่ก็ปลง
เฮ้อออ

ตอบ...เด็กๆ ชอบเด็ก 555+ (คนเขียนหื่นสะงั้น) ความจริงถามว่ามหาวิทยาลัยอะไร

 ปรากฎ ม.3 รู้สึก 18 มิ.ย. หลายสถาบันไหว้ครูกันนะครับ...ใช่ป่ะ

อยากบอกว่าเราไปนั่งเล่นเกมส์ น่าเบื่อมาก...555+

...ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ขอบคุณคุณทุกข้อความ คำติชม คำแนะนำ ขวัญและกำลังใจ ขอบคุณมิตรภาพที่ทุกคนหยิบยืนให้กัน ขอบคุณการเวลาที่ทำให้เราเจอกัน...ขอบคุณครับ...

[lomekung]

จิ้มมมมมมมม

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

18 หลายที่อะครับ ใน จ. ผมก็หลาย รร. อยู่แหละ ทำไมไม่วันศุกร์ มันเรียนลูกเสือ ไม่ชอบใส่ชุดลูกเสือ
(แต่ทำไงได้ วันไหว้ครูต้องพฤ.ตลอดเลย)

รอต่อ 

[หอยทาก]

เหอๆ น้องแซนเวอร์ชัน ตบเหวี่ยง เอิ้กๆ
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบบบ

[XTeND]

18 หลายที่อะครับ ใน จ. ผมก็หลาย รร. อยู่แหละ ทำไมไม่วันศุกร์ มันเรียนลูกเสือ ไม่ชอบใส่ชุดลูกเสือ
(แต่ทำไงได้ วันไหว้ครูต้องพฤ.ตลอดเลย)

รอต่อ 

ตอบ...เนื่องจากความเชื่อที่ว่า วันพฤหัสบดี เป็นวันครูนะครับ เขาเลยต้องไหว้ครูทุกวันพฤหัสที่ 2 หรือที่ 3 ของเดือน

เหมือนความเชื่อที่ว่าคนเกิดวันพุธกลางคืนจะมีความสามารถพิเศษ สามารถสื่อสารกับวิญญาณได้ พูดง่ายๆ เห็นผีง่าย

กว่าชาวบ้าน คนที่เกิดวันเสาร์เป็นคนแข็ง ดวงแข็ง หัวแข็ง ดื้อเงียบ เสียน้ำตายาก ประมาณนั้น

...ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้นะขอรับ

[EverGreen™]

พึ่งอ่านทันคร้าบ

สงสารแซนยังไงก็ไม่รุอ่ะ

 

[m_monkey019]

แซนจะสมหวังไหมเนี้ยะ
สงสารอะ พี่โอ๊ตแอบเจ้าชู้นะเนี้ยะ

[● MaYa~Boy ●]

จริงด้วย พี่โอ๊ดแอบเจ้าชู้ สงสารแซน

[kittyfun]

เอาไงทำงี้ล่ะโอ๊ต

เอาแซนไปไว้ไหนแล้ว

เศร้าไปกับแซนอีกคนค่ะ

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

[ranaways]

บอกไปเลยดีกว่า  แซน


เก็บไว้ไม่ได้บอก


เฉานะแกกกกกกกกกกกกกกก

[melon_jung]

พี่โอ๊ตอ่ะ...มะรู้อะไรบ้างเลยหรอ...ว่าแซนคิดยังงัย
แต่แซนก็แนวแบบหยอกๆตลอดเลยอ่ะ...ทีนี้เลยต้อง
มาคิดมากเพราะพี่โอ๊ตไปทักคนอื่นเนี่ย..เหอๆๆ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

พระเอกมันอมพะงัม ไม่บอกอยากมีภรรยา แล้วมันจะรู้รึ ว่าสูเจ้าน่ะงอน
ส่วนนายเอกก็ตลก เหมือนหลอกให้น้องเค้ามารักมาหลงอยู่ได้   

ส่วนหมอนี่  ขอสักคนจิ ตอนนี้ไม่มีเหลือเลยอ่ะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[XTeND]

ตอนที่ 9 ห่างไกล

...อยากบอกว่ารักมากมาย รักเธอมากมาย...ลูกไอสกรีมกะทิของผมร้องขึ้น(มันสีขาวเลยเรียกไอสกรีมกะทิ)

"สวัสดีครับ" ผมตอบสายปลายทางด้วยอาการงัวเงีย

"แซนยังไม่ตื่นเหรอ" เสียงพี่โอ๊ตถามขึ้น

"ครับมันเช้าเกิน พี่มาถึง ม. แล้วเหรอ"

"เปล่า...คือเต่าพี่มันทำงานอ่ะ สตาร์ทไม่ติด"

"อ่าว แล้วทำไงอ่ะ"

"ก็...วันนี้แซนไปเรียนเองได้ไหม ส่วนพี่ว่าจะขึ้นรถเมล์ไป"

"ครับ" พอวางสายผมก็หลับต่อด้วยความง่วง เอาไว้เวลาพี่โอ๊ตถึง ม. ค่อยไปรับ ตอนนี้ของีบก่อนนะครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...วันนี้มันวันอะไรนา...ผมตื่นเช้ามาก่ะเอารถเต่ามาออกกำลังกายที่ตลาดเช้าสักหน่อย ปรากฎว่าไม่ติดสตาร์ทเท่าไรก็ไม่ติด สุดท้ายผมมาด้วยเวฟ 100 แล้ววันนี้แม่ก็ฝากซื้อของอีก กล้วย 5 หวี หมาก พลู ไก่ และผักนานาชนิด ผมกำลังคิดว่าผมจะขับมันกลับอย่างไง พอผมมาถึงตลาดเช้าผมจัดการโทรบอกเจ้าแสบก่อน เดียวมันรอ พอโทรไปปรากฎยังนอนอยู่จะได้ความไหมนี้เห้อ ผมเดินดูข้าวของแล้วแวะตักบาตร และทานข้าว ก่อนไปซื้อของตามที่แม่สั่ง

...กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง... เพื่อนผมไอ้แบงค์มันโทรมาครับ

"เห้ยเมิงตื่นเช้าเป็นด้วยเหรอ" ผมทักมัน เพราะปรกติมันเข้าเรียนสายมาก เรียน 9.00 น. มันมา 10.00 น.

"สาด กูมีมือถือ กูเอามาปลุกได้" มันตอบ

"เมิงใช้มือถือเป็นแล้วเหรอ ดีใจด้วย" ผมกวน(ตอ-อี-นอ)ไม่เลิก

"ไอ้เชี้ยนิ"

"เมิงโทรมามีอะไร"

"ตอนนี้เมิงอยู่ไหน"

"กูอยู่ตลาด กวดน้ำให้เมิงอยู่"

"ถึงว่าตื่นมาไม่หิ้ว ถุ้ย!!!พอใจเมิงยัง"

"เออ...มีเชี้ยอะไร"

"เมิงทำงานเสร็จยัง"

"เมิงจะลอกว่างั้น"

"เออ...รู้ใจ"

"งั้นเมิงมารับกูด้วย"

"โอเค แล้วเจอกัน"

"8 โมงนะโว้ย"

"เห้ยไมเช้าจังว่ะ"

"เมิงจะลอกไหม"

"เออ เออ เออ" แล้วมันก็ตัดสายไป

...ไอ้แบงค์เป็นเพื่อนผมครับ รู้จักกับมันตอนปี 1 มันมาขอให้ผมติวหนังสือให้ผมก็ติวให้ครับ เพื่อนช่วยเพื่อนตามประสา แบงค์ถือว่าเป็นคนหน้าตาดีครับ แต่ถ้าจมูกโด่งกว่านี้อีกนิดจะหล่อมาก(สไตล์เกาหลี) หุ่นดี ตอนปี 1 ที่มันขอให้ผมติวนะเพราะถ้ามันขึ้นปี 2 ให้ พ่อมันจะซื้อรถให้มันครับ ผมละโคตรอิจฉาเลย ผมมารู้ทืหลังบ้านมันรวยโคตรพ่อมันเป็นนักธุรกิจ มีธุรกิจเป็นของตน 3 องค์กร แม่มันมีหุ้นส่วนอี 2 ร้าน เปิดร้านเสริมสวยอีก 1 ร้านแล้วจ้างช่างมาทำ เอาเป็นว่ารวยโคตร ตัวแบงค์เองสมองมันดีครับ ดีมากฟังรอบเดียวรู้เรื่อง ต่อให้พูดผ่านๆมันก็จำได้ แต่มันไม่สนใจเรียนเลย เวลาเรียนไปสายพอหิวก็ออกไปกินข้าวไม่ได้สนใจการเรียนเลยแม้นแต่น้อย แต่พอจะสอบก็วิ่งหาคนติว แล้วมันก็รู้ดีครับว่าผมเป็นเกย์ แต่มันก็สนิทกับผม ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ผมโคตรอิจฉาเลย เป็นผมนะมีสมองเท่ามันมีฐานะที่ทางบ้านสนับสนุนผมได้แบบนี้นะ ผมไปเรียนเมืองนอกสถานเดียว ไม่หัวสูงนะ แต่อยากได้ภาษาครับ ขอภาษาเอาไว้ติดต่อธุรกิจ แล้วช่วยทางบ้าน

...ผมเดินตลาดซื้อข้าวของจนครบตามบัญชาของคุณแม่ของผม ผมก็ขับมอไซค์กลับด้วยความทุลักทุเล พอถึงบ้านผมก็เดินจกขนมกิน ผมซื้อมาเผื่อแม่กับแม่บ้านทานรองท้องอะครับ พอถึงเวลาสมควรผมก็เริ่มทำธุรส่วนตนผมเตรียมตัวเสร็จทุกอย่างก็ 7.45 แล้ว ผมนอนดูข่าวบนโซฟาผมรอไม่นานครับก็ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ผมเดินออกไปพร้อมกระเป๋าเป้ของผม ไอ้แบงค์มาถึงแล้วครับ พอออกมาเห็นรถที่ไอ้แบงค์ขับมาผมก็ไม่อยากไปแล้วครับ มันมาพร้อมกับรถสปอร์ตสีแดงสดใส มันคือ เฟอร์รารี่ ครับ ผมเห็นมันตั้งแต่มันถ่อยออกมาแรกๆแล้ว นั่งก็หลายรอบแล้ว แต่ไม่เคยชินสักที ก้นผมมันเหมาะกับ TOYOTA HONDA ผมว่าแคมรี่ก็หรู่แล้วสำหรับผม มันพูดเสมอว่ารถคนนี้ผมมีส่วนร่วม ถ้าผมไม่ติวให้มันจนผ่านปี 1 มันก็ไม่ได้(ถ้ามึงได้รับปริญญา มึงได้อะไร ถ้าพ่อมึงให้ธุรกิจกูขอหุ้น 20% นะ)

"มึงเอาคันอื่นมารับกูได้ไหม" ผมทักมัน "CRV JAZZ ก็ได้ผมเสริม"

"วันนี้มีคันนี้ SLK กับ E-Class ว่ะ" มันตอบเสียงเรียบ

"เออ...ไอ้รวย" ผมประชด

"งานอ่ะ"

"ในกระเป๋า"

"เออ เดียวลอกนะ"

"เออกูรู กูรู้" ผมนั่งรถมาเรื่อยๆครับ ไอ้แบงค์ขับรถเร็วผมนะชินแล้วแต่ที่ไม่ชินก็ความหรู่ของรถมันนี้แหละ ผมนั่งๆไป "เห้ย!!!"

"มีอะไร" มันถาม

"เมิงเห็นเมือกี้ไหม"

"กูเห็นนานแล้ว"

"เมิงซื้อรถแบบนี้เพราะเหตุนี้ว่างั้น"

"ถูก เหอะๆ" สิ่งที่ผมเห็นคือกางเกงในผู้หญิงครับ เป็นนิสิตหญิงขี่รถส่วนมา แฟชั่นสมัยนี้เสื้อก็ต้องรัดๆ กระโปรงสั้นๆ พอนั่งมอไชค์มันไม่เห็นหรอก แต่รถที่มันโหลดแบบนี้อยู่ระดับสายตาพอดีเป๊ะ ผมเริ่มอยากขับ แล้วสวนกับเด็กผู้ชาย ม.ปลาย จัง หุ หุ

...ตลอดทางผมกับมันคุยกันเรื่อยเปลือยครับ ส่วนมากก็เป็นเด็กๆมันนั้นแหละ สาวๆในสต๊อกมันมีเยอะ มันก็มาเล่าให้ฟัง สรุปมันก็แค่หวังฟัน ฟังแล้วจะดีใจหรือเสียใจดี พอถึง ม. มันนั่งกินข้าวก่อนครับ ก่อนที่มันจะเริ่มปั่นงาน ก่อนที่จะขึ้นเรียน

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...ผมตื่นอีกที่ก็จะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวเข้า ม. ทันที พอถึงตึกเรียนผมวิ่งขึ้นห้องทันที โชคดีครับที่อาจารย์ยังไม่มา ผมเลยเดินออกจะมาซื้อน้ำกับเพื่อน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือผมเห็นพี่โอ๊ตอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง

"เห้ย มึงรู้จักคนนั้นไหม" ผมถามขึ้น

"ไหนว่ะ"

"ที่นั่งกับพี่โอ๊ตอ่ะ"

"ออ...พี่แบงค์ รุ่นพี่มึงอ่ะ รุ่นเดียวกับพี่โอ๊ตอ่ะ"

"ออ..." เพื่อนผมชื่อเชษฐ์ครับ มันเป็นหัวหน้าห้อง แต่สำหรับเพื่อนๆ มันคือ google

"ได้ข่าวว่าสนิทกันมาก กูเคยเห็นทั้งคู่ไปดูหนังด้วยกันสมัยกูเรียน ม.ปลาย" มันพูดเสียงเรียบ "มีคนกอสสิปว่าเขาเป็นคู่ขากัน" มันกระซิบข้างๆหู แล้วเดินจากไป ปล่อยผมยื่นมองพี่เขา ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่มีอะไรติดไม้ติดมือ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนที่ 9

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องเล่า...หลังคอมพ์

เหอๆ น้องแซนเวอร์ชัน ตบเหวี่ยง เอิ้กๆ
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบบบ

ตอบ...เหวี่ยงอย่างเดียวครับ ไม่ตบ อิอิ

พึ่งอ่านทันคร้าบ

สงสารแซนยังไงก็ไม่รุอ่ะ

 

ตอบ...ไม่สงสารพี่โอ๊ตบ้างเหรอ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ

แซนจะสมหวังไหมเนี้ยะ
สงสารอะ พี่โอ๊ตแอบเจ้าชู้นะเนี้ยะ

จริงด้วย พี่โอ๊ดแอบเจ้าชู้ สงสารแซน

ตอบ...เปล่านะ ไม่ได้เจ้าชู้ ไม่ได้หลายใจ แต่มันหวั่งไหวก็ต้องหวั่น มันน่ารักมันโดนใจ...

เอาไงทำงี้ล่ะโอ๊ต

เอาแซนไปไว้ไหนแล้ว

เศร้าไปกับแซนอีกคนค่ะ

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

ตอบ...ไม่ไปไว้ไหนครับ อิอิ

บอกไปเลยดีกว่า  แซน


เก็บไว้ไม่ได้บอก


เฉานะแกกกกกกกกกกกกกกก

ตอบ...อยากบอกเหมือนกันเพ่ แต่เพ่เขาอ่ะดิชอบคิดว่าผมล้อเล่น TT-TT

พี่โอ๊ตอ่ะ...มะรู้อะไรบ้างเลยหรอ...ว่าแซนคิดยังงัย
แต่แซนก็แนวแบบหยอกๆตลอดเลยอ่ะ...ทีนี้เลยต้อง
มาคิดมากเพราะพี่โอ๊ตไปทักคนอื่นเนี่ย..เหอๆๆ

ตอบ...น้อมรับความผิด(ทั้งคู่เลย 555+ คนเขียนไม่เกี่ยว)

สวัสดีครับ

พระเอกมันอมพะงัม ไม่บอกอยากมีภรรยา แล้วมันจะรู้รึ ว่าสูเจ้าน่ะงอน
ส่วนนายเอกก็ตลก เหมือนหลอกให้น้องเค้ามารักมาหลงอยู่ได้   

ส่วนหมอนี่  ขอสักคนจิ ตอนนี้ไม่มีเหลือเลยอ่ะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

ตอบ...

คนเขียน: สวัสดีครับ...ช่ายๆ "อายครูบ่รู้วิชา อายภริยาบ่มีบุตร"

โอ๊ต: เห้ยผมไปหลอกน้องเขาตอนไหนอ่ะ น้องเขาคิดเองนะ เออเองด้วย แล้วอีกอย่างที่เล่นที่จริง ไม่อยากไว้ใจ

แซน: อ่าว ผมผิดสะงั้น

โอ๊ต บีม เชษฐ์ แบงค์ โก้ คนแต่ง: ใช่!!!(ประสานเสียง)

แซน: TT-TT

บีม:เออพี่ ผมว่าพี่กับผมคงห่างกันเกินไป ผมขอโทษครับ อีกอย่างตอนนี้อยากเล่นของสูง อยากปีนต้นงิ้วนะครับ เหอะ (สายตาจ้องไปที่โอ๊ต แซนเดินมาบังพลางจ้องกลับ) 

คนเขียน: ขอจบก่อนดีกว่าครับ ก่อนที่จะต้องไปห้ามศึก

ป.ล. ขอขอบคุณทุกข้อความ ทุกคอมเมนท์ ขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามานั่งอ่าน และขอบคุณวันเวลาที่ทำให้เราเจอกัน วันนี้เลยอัพเร็วเพื่อแทนคำขอบคุณครับ

[yoshiki]

อืม ไม่รู้จะพูดไร ต้องรออ่านกันต่อไป

[m_monkey019]

พี่โอ๊ต รอบตัวนี้ผู้ชายเยอะเหลือเกินนะ
แล้วแต่ละคนก็หน้าตาดี ดี
น้องแซนมันก็คงอดคิดมากไม่ได้อะ
เพราะไงก็มาทีหลัง

ลุ้นต่อไป แซนก็อย่าพึ่งท้อนะ

[4559]

ต่อเลยนะครับ

จะรอ

[l_k]

หนุกดีครับ  มาต่อเร็วๆ นะครับ

รอ


รอ


รอ