หัวข้อ: " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว ( เรื่องเล่า )"

[Junrai_Hyper™]

 บทที่ 12

ผมรู้สึกตัวตื่นก็เช้าแล้ว อาการปวดหัวหายไปเกือบหมดแล้ว แต่ที่จมูก กะปากผมมันยังรู้สึกเจ็บอยู่มาก มันคงระบมอ่ะคับ

ผมรู้สึกว่าเหมือนมีใครนอนกอดผมอยู่ ผมลืมตา ก็พบหน้าอกกว้างของผู้ชาย ผมเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นพี่ก้องนอนหลับอยู่

พี่ก้องนอนตะแคงข้างเอามือมากอดผมไว้ ผมรู้สึกดีกับพี่ก้องมาก พี่ก้องนอนกรนเบาๆ แสดงว่าหลับสนิท ผมคิด

เมื่อวานพี่ก้องคงจะเหนื่อยมาก ที่ต้องมาดูแลผมทั้งวัน

ผมยกมือไปลูบผมที่ยุ่งๆอยู่ตรงหน้าของพี่ก้อง ผมมองหน้าของพี่ก้อง ที่จริงพี่ก้องเป็นคนที่หน้าตาดีมาก ไม่แพ้ใคร

คงจะเนื้อหอมน่าดูเลย ทำไมผมยังไม่รักพี่ก้องนะ แล้วผมนี่ยังไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับพี่ก้องมากนัก

ยิ่งพี่ก้องทำดีกับผมมากเท่าไร ผมก็ยิ่งกลัวใจตัวเองเท่านั้น ผมป็นคนอยู่ใกล้ใครนานๆไม่ได้ซะด้วย

ผมจะรู้สึกผูกพันกับเค้ามาก ผมรู้ว่าผมยังไม่ได้คิดรักพี่ก้องแต่ ถ้าคบกันแบบนี้ต่อไปผมต้องรักพี่ก้องแน่ๆเลย

ผมเอามือที่ลูบผมพี่ก้องลง แล้วก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเป็นยังงัยกันแน่ แล้วไอพี่เจสมันมาต่อยผมทำไม

ผมกำลังคิดเพลินๆ ก็ต้องตกใจที่คนที่นอนกอดผมอยู่กอดผมแน่นมากกว่าเดิมแล้วส่งเสียง ครางเบาๆ

" น้อง..มะนาวค้าบ...อย่าทำอย่างนั้นสิคับ...เอามือออกทีคับ...ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวนะค้าบ... "

เสียงพี่ก้องพูดกับผมด้วยเสียงที่ขาดห้วง

ผมได้ยินพี่ก้องพูดก็มองดูว่าพี่ก้องหมายถึงอะไร เมื่อมองดูมือตัวเองผมก็เข้าใจที่พี่ก้องพูด ผมหน้าแดงมาก อายก็อาย

ตกใจตัวเองซะมากกว่า ก็ไอ้มือของผมซิ มันดันไปลูบที่หัวนมของพี่ก้องอ่ะคับ แถมยังดึงเล่นอีก ผมทำบ้าอะไรนี่

ผมเอามือออก แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนะคิดไรเพลิน แล้วมือมันไปเองคับ

แล้วผมก็เริ่มเอะใจเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาโดนที่ต้นขาของผม อย่าเป็นอย่างที่ผมคิดเลยนะ

ว่าพี่ก้องไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้นเดียว แล้วผมล่ะคับ ตอนนี้มันรู้สึกเย็นๆที่ตัวยังงัยไม่รู้

ผมก้มหน้าไปดูตัวเองแล้วก็มองพี่ก้องด้วย ก็ต้องรู้สึกตกใจอีกครั้งที่ มันเป็นเรื่องจิงอย่างที่ผมคิด

ผมก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้นเดียว ผมเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับสายตาที่มองผมอย่างที่ผมรู้ว่าพี่ก้องมันต้องการผม ทำงัยดี

ไอ้มะนาว ผมคิดในใจ แล้วก็นึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผมคิดว่าผมฝันที่พี่ก้องมาเรียกผมไปเช็ดตัว แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผม

ตกลงมันเป็นเรื่องจริงหรือนี่ โอ้ยตายแน่แล้วไอ้มะนาวเอ๋ย ไม่เคยให้ใครเห็นก็โดนเค้าเห็นหมดแล้ว และที่โมโหตัวเองก็

ดันไปบอกให้พี่ก้อง เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ด้วย แล้วทีนี้ผมจะเอาหน้าไปซุกที่ไหนดีอ่ะคับ ต้องพูดอะไรซะอย่างแล้วไม่งั้น

...ไม่อยากคิดเล้ย...

" พี่ก้องค้าบ มะนาวขอโทษนะค้าบ คือมะนาวไม่ได้ตั้งใจอ่ะคับ มือมันพาไปเองค้าบ "

ผมตัดสินใจพูดออกไปเพื่อทำลายบรรยากาศตอนนั้น หน้าผมมันคงแดงมากแน่เลย

" ม่ายเป็นไรค้าบ ไม่ต้องเอามือออกก็ได้ ถ้ามะนาวชอบทำอย่างนี้ "

พูดจบพี่ก้องก็เอามือมาจับมือผมแล้วยกขึ้นไปที่ตรงหน้าอกของพี่เค้าอีกครั้ง ผมงงกับการกระทำของพี่ก้อง

" พี่ก็ชอบอ่ะคับ " พี่ก้องพูดไปก็ยิ้มไป แล้วทำสีหน้าอ้อนวอน เอ๊ะ...นี่พี่ก้องพูดจิงหรือแหย่มะนาวเล่นกันแน่เนี่ย

ปกติแล้วผมไม่เคยเห็นพี่ก้องพูดจาแบบนี้ ผมคิดในใจพร้อมกับใจเต้นตุ๊บๆต่อมๆ เอาแล้วซิไอ้มะนาว มึงจะทำงัยล่ะทีนี้

แล้วผมก็มองหน้าพี่ก้องอีกครั้ง

" โอ้ย... " เสียงพี่ก้องร้องดังลั่น ก็ผมเอามือดึงหัวนมพี่ก้องอย่างแรง

" นี่แน่ะ แกล้งมะนาวดีนัก " ผมพูดพร้อมกับเอามือดึงหัวนมของพี่ก้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมบิดด้วย

" โอ้ย... " พี่ก้องร้อง แต่คราวนี้พี่ก้องลวบตัวผมไปกอดทั้งตัวเลย จนผมต้องปล่อยมือจากหัวนมของพี่ก้อง

" อย่าคับ พี่ก้อง... " ทีนี้ผมร้องบ้าง ก็พี่ก้องไม่กอดผมอย่างเดียวแต่มาหอมแก้มของผม แล้วเลยมาที่ใบหูของผม

แล้วก็เลยลากมาที่ต้นคอของผม ผมเริ่มใจสั่น ก็ผมยังไม่เคยถูกใครทำอย่างนี้มาก่อน แม้แต่ไอ้ยู

พี่ก้องเป่าลมทั่หูของผมเบาๆ ผมขนลุกเกลียวเลยคับ อารมย์ของผมกำลังเตลิด แต่เพราะ หนวดกะเคราของพี่ก้อง

ที่มันเริ่มจะขึ้น มันทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี้ ผมหัวเราะออกมา

" ฮ่ะ...ฮ่ะ..ฮ่ะ... " ผมอดหัวเราะไม่ได้พร้อมกับบิดตัวหนี ใครมันจะไปคิดว่า เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้

หนวดกะเครามันจะมาช่วยมะนาวได้อ่ะคับ

" มะนาว เป็นไรคับ อย่าแกล้งพี่อย่างนี้สิค้าบ " พี่ก้องคงสงสัยที่อยู่ๆ ผมก็หัวเราะออกมา ทำเอาพี่ก้องอารมย์ค้าง

" ก็หนวดกะเคราของพี่น่ะสิ ทำให้มะนาวจั๊กจี้อ่ะค้าบ " ผมพูดจบก็พยายามทำเสียงอ้อนๆ แล้วมองหน้าพี่ก้อง

" ขอโทษนะค้าบ ที่ทำให้พี่เป็นอย่างนี้ " ผมพูดต่อ พี่ก้องมองหน้าผมแล้วก็พูด

" ไม่เป็นไรคับ มาต่อกันใหม่น้าาาค้าบบ " พี่ก้องอ้อนผมมั่ง แล้วทำท่าจะเริ่มทำใหม่

" ไม่เอาแล้วค้าบ ผมยังไม่หายเจ็บเลยนะคับ ปากก็เจ็บมากด้วย จมูกก็เจ็บ พี่อย่าเพิ่งแกล้งมะนาวเลยนะค้าบ "

ผมยกเหตุผลต่างๆมาอ้างเอาตัวรอดก่อนเว้ยกู ยังงัยก็ให้ผ่านวันนี้ไปก่อน แล้วค่อยมาหาทางเอาตัวรอดอีกที

เกือบไปแล้วไหมล่ะไอ้มะนาว

" พี่คับมะนาวมีเรื่องอยากถามอ่ะคับ " ผมเปลี่ยนเรื่องกระทันหัน เมื่อผมพูดจบ พี่ก็ทำเสียงจิ๊กจั๊กในลำคอ

แล้วพี่ก็ล้มตัวลงนอน ยื่นแขนออกมา แล้วดึงแขนผมให้ลงนอนหนุนที่แขนของพี่เค้า

พอผมลงนอนพี่ก้องก็พลิกตัวเข้ามากอดผมอีก แต่คราวนี้ พี่ก้องไม่แกล้งอะไรผม

กูรอดตายแล้ว เส้นยาแดงผ่าแปดเลยคับ

" ครับ ถามมาสิครับ " พี่ก้องพูดพร้อมกับหอมแก้มผมที แล้วก็เงยหน้ามองผม

" คือ พี่ช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้มะนาวรู้ทีสิคับ มะนาวอยากรู้อ่ะคับ " ผมบอกด้วยเสียงจิงจัง

...

จบบทที่12

ขอบคุณมากมายนะครับที่ติดตามมาโดยตลอด ตอนนี้อยู่แต่บนเตียงครับ แถมยังไม่ได้ใส่อะไรอีกด้วยคับ

แล้วจะรอดไหมวะแต่หาทางเอาตัวรอดอ่ะคับ ดูแลสุขภาพมากๆนะคับ เป็นห่วงทุกคนนะคับ รักทุกคนค้าบ

มะนาวคร้าบบบบบบ
...

[jammy]

ต้องรอดสิครับเหอๆ 

[FlukeHub]

เหอๆๆ  น้องมะนาว

เกือบเสร็จพี่ก้องแล้ว

เหอๆๆ  เขาออกจะดีขนาดนี้  รีบๆรักซะทีสิคร้าบบบ

[gobgab]

ความจริงกำลังจะปรากฏ....แล้วมะนาวจะทำไงต่อหว่า....

[krappom]

น้องมะนาวค้าบบบ

ตกลงนู๋ชอบพี่ก้องหรอ...

หรือว่านู๋ชอบพี่เจส...

แต่พี่ว่านู๋คงชอบพี่เจส...

เอ๊ะ...หรือว่านู๋ชอบพี่ก้อง...

  โอยยย งง

อ่านไปอ่านมา..หลงรักน้องมะนาวซะแล้วสิ

[Lucifer]

แอบลุ้น 

[มะนาว]

หวัดดีค้าบ...มะนาวคับผม

          เข้ามาทักทายอะคับ...ก็ขอบคุณ...คุณ... tamjai_sengped  ,  mokung , oaw_eang , Pray...J , น้องริว ,
          หมาน้อยกลัวฝน , เป็ด..เป็ด           , กระต๊อบ ,  ฟ.ฟัน , พี่แน๋ว , หนึ่งในดวงใจ , มูมู่น้อย , tsuyu , shell ,
          meemewkewkaw , suregirl , FlukeHub , lucifer , jammy , GobGab , Bosatlas , Krappom ,
          พี่เรย์ , และก็พี่ซิน  ที่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้......

          ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารีพลายให้มะนาว นะคับ  และที่เข้ามาอ่านเรื่องของมะนาวทุกคนคับ.....

          และขอบคุณ  พี่ซิน  พี่เรย์  และ คุณ หนึ่งในดวงใจ เป็นพิเศษ ที่เข้ามา post เรื่องให้มะนาว.........

          รักคนอ่านทุกคนนะค้าบ..........ติดตามอ่านต่อไปเรื่อยๆน้าาา......

          มะนาวเองคร้าบบบบบบบบบผม...........

[Poes]

รีบมาต่อนะคุณมะนาวววว

[nanao]

อ่า ไม่ลงตอนใหม่หรือครับคุณมะนาว >,<

[krappom]

น้องมะนาวนี่น่าร๊ากกเจรงๆ

ให้อิมเมจน่ากระโดดหยิกแก้ม...

มานี่สิๆ มาใกล้ๆ ขอหยิกแก้มสักทีเหอะ

[Lucifer]

ยินดีคับ ยินดี 

มาต่อตอนใหม่เร็วๆ นะคับ 

[Junrai_Hyper™]

บทที่ 13
" ก็ไม่มีอะไรมากนี่ พี่ก็รู้เรื่องไม่มากหรอกครับ...รู้แต่เพียงว่า ไอ้เจสมันทะเลาะกับเด็กมัน

แล้วมันคงจะชอบเด็กคนนี้มากก็เห็นมัน

พยายามตามจีบอยู่เป็นอาทิตย์ กว่ามันจะควงมาอวดเพื่อนได้

แล้วเช้าเมื่อวานมันเห็นเด็กมันคุยกันกระหนุงหนิงกับผู้ชายคนนึง แต่เมื่อมันเดิน

เข้ามาไอ้ผู้ชายคนนั้นมันก็ลุกหนีออกไปแล้ว มันก็มองหานะแต่ คนลงมากินข้าวมันเยอะมาก

มันก็มองไม่เห็น แล้วอีเด็กของมันดันชี้มั่วมาที่มะนาว

มันโมโห มันใจร้อน เดินเข้ามามันเรียกมะนาว พอมะนาวหันมามันก็...อย่างที่มะนาว เป็นอยู่นี่แหละ " พี่ก้องเล่าให้ผมฟัง

" แล้วพี่ก้องมาเจอมะนาวที่ไหนเหรอคับ " ผมถามต่อ

" ที่ห้องพยาบาลครับ " พี่ก้องตอบ

" แล้วที่พี่รู้ก็เพราะว่า ไอ้เค เพื่อนพี่มันโทรไปบอก " พี่ก้องพูดต่อเหมือนกับรู้ว่าผมจะถามอะไรอีก

" อีกอย่าง ใครพาผมมาที่ตีกพยาบาลอ่ะคับ " ผมอยากรู้จิงๆ แล้วคำตอบที่ได้ทำให้ผมอึ้ง

" ก็ไอ้เจสนั่นแหละ มันเป็นคนอุ้มมะนาวมาที่ตึกพยาบาล ที่จิงมันก็สมควรแล้วมันเป็นคนก่อเรื่อง

มันก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ แต่มันแข็งแรงมากเลยนะนั่น ที่โรงอาหารมันไกลจากตึกพยาบาลมากเลยนะ

ไม่รู้มันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน " พี่ก้องเล่าต่อ

" ไอ้เค มันบอกอีกว่า ตอนที่ไอ้เจสมันต่อยแล้วมะนาวล้มลงไปไม่รู้สึกตัว ไอ้เจสมันตกใจมาก

มันเรียกมะนาวให้รู้สึกตัว แต่เรียกเท่าไหร่

มะนาวก็ไม่ฟื้น หน้ามันถอดสีเลยล่ะครับ พี่ฟังไอ้เคมันพูดแล้วพี่ก็ยังรู้สึกแปลกใจมากเหมือนกันนะ "

พี่ก้องพูดแค่นั้นก็หันมามองหน้าผม แต่ผมก็ถามพี่ก้องต่อ

" แล้วพี่ก้องแปลกใจอะไรเหรอคับ " ผมถามด้วยความอยากรู้

" ....... " พี่ก้องไม่พูดต่อแต่ยังคงจ้องหน้าของผมอยู่

" อะไรคับ " ผมก็ยังคงถามต่อ

" ก็ ไอ้เจสมันไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนน่ะครับ มันไม่เคยเป็นห่วงหรือสนใจเอาใจใส่ใครมาก่อน

ขนาดเด็กมันที่มันควง มันยังไม่สนใจ

เท่านี้เลยครับ " พี่ก้องพูดไปก็มองหน้าผมไป

ผมก็ไม่เข้าใจอ่ะคับว่าทำไมตอนนั้นพี่ก้องต้องมองหน้าเหมือนจ้องจะจับผิดผมด้วยก็ไม่รู้

แล้วจะจับผิดผมเรื่องไรอีกอ่ะ น่าสงสัย...

" แล้วตอนที่พี่มาถึงก็เห็นมัน นั่งหน้าซึมอยู่ข้างเตียง มันเอามือมาแตะริมฝีปาก กับจมูกของมะนาวด้วย "

 พี่ก้องพูดจบก็มองหน้าผมอีก

ผมได้ฟังผมก็รู้สึกว่าหน้าผมแดง

ผมนีกไปถึงตอนที่เกิดเรื่อง ผมไม่รู้สึกตัว ผมฝันว่ามีใครเอามือมาแตะมาลูบที่ปากกะที่จมูกของผม

 ตอนนี้ผมรู้แล้วว่านั่นเป็นเรื่องจริง

เป็นพี่เจสนี่เองที่เป็นคนทำอย่างนั้น

" พี่ทำไมต้องมองหน้ามะนาวอย่างนั้นด้วยล่ะคับ พี่มีอะไรสงสัยหรือคับ "

ผมทนไม่ได้ที่เห็นพี่ก้องจ้องหน้าผมแบบนั้นเลยพูดออกไป ที่จริงก็กลัวว่าพี่ก้องจะสงสัยอะไรผม

" จะให้พี่พูดจริงๆรึป่าวล่ะครับ " พี่ก้องพูดต่อ แล้วถามผม ...ผมก็พยักหน้า ก็คนมันอยากรู้นี่คับ

" พี่สงสัยว่า ไอ้เจสมันจะชอบมะนาวน่ะครับ " ข้อสงสัยของพี่ก้องทำเอาผมใจสั่น มันจะจริงไปได้ยังงัย

เจอกันทีไร หน้าบึ้งใส่กันทุกที

" พี่คิดอะไรอย่างนั้นคับ...พี่ไม่เห็นเหรอคับว่า เวลามะนาวเจอพี่เจสทีไรนะ พี่เค้าทำหน้าบึ้งใส่ผมทุกทีเลย

ไม่เคยแม้กระทั่งยิ้มให้ผม

แล้วอย่างนี้พี่เจสจะมาชอบมะนาวได้ยังงัยอ่ะคับ " ผมบอกพี่ก้องไปเพราะไม่ต้องการให้พี่ก้องคิดอย่างนี้ ผมยิ่งกลัวๆอยู่

" ก็มันรู้สึกแปลกๆนี่ครับ " พี่ก้องยังไม่ยอมหยุดพูด

" พี่ก้อง หยุดพูดเถอะคับ มะนาวไม่อยากรู้เรื่องไรแล้ว มะนาวชักจะปวดหัวอีกแล้ว " ผมพูดตัดบท

แล้วเอามือขึ้นจับแผลที่หัว

" ถ้าเป็นจริงอย่างที่พี่คิดนะ ...สงสัยพี่จะมีคู่แข่งที่น่ากลัวเพิ่มอีกคนแล้ว... " พี่ก้องยังคงพูดต่อ

" ไม่เอา..ไม่เอา.มะนาวไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว " ผมบอกอีกครั้ง ก็ยังไม่อยากคิดเรื่องไอพี่เจสมานตอนนี้อ่ะคับ

ใครจะไปเชื่อว่า......ไอพี่เจสมานจะมาชอบผมได้ แต่ถ้าเป็นจิงแล้วผมจะดีใจไหม แล้วจะทำงัยต่อไปล่ะ

ต้องดูไปก่อนว่าเป็นยังงัยกันแน่

" อุ้ย... พี่..ก้อง...มะนาว...เจ็บนะ... " ผมตกใจ อยู่ๆพี่ก้องก็ขึ้นมาทับตัวผมไว้ แล้วก็ก้มลงมาจูบปากผมอย่างรวดเร็ว

จนผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ผมเจ็บปากมาก ผมพยายามดิ้นให้หลุด แต่ก็เปล่าประโยชน์ ผมสู้แรงพี่ก้องไม่ได้เลย

พี่ก้องจูบผมด้วยความเร่าร้อน ผมจะยับยั้งใจตัวเองไม่ไหวแล้วนะ ผมคิด เจ็บปากก็เจ็บ

แต่ก็ชอบนะ กับจูบอ่ะมันก็รู้สึกดีชะมัด แล้วไอ้มะนาวจะทำยังงัยดี ตอนนี้อ่ะ มึงจะยอมพี่ก้องเหรอ

" อืม...อืม... " ผมเผลอครางออกมา แต่ในใจตอนนั้นมันก็คิด ยอมเหรอ

แต่ผมยังไม่ได้รักพี่ก้องนี่นะ ยอม ไม่ยอม ผมคิดจนสับสน...ขณะที่จิตใจของผมมันกำลังเตลิดเปิดเปิงอยู่นั้น

" ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด... " เสียงมือถือของผมมันปลุกความคิดที่แตกกระเจิงให้คืนกลับมา

ผมรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอยู่อย่างน้อยนิดพยายามดี้นหนี ผมสะบัดหน้าให้เป็นอิสระ

แต่ก็ไม่เป็นผล ...คิดสิ คิดสิ ไอ้มะนาว ทำงัยอีกล่ะทีนี้ จะไม่ไหวแล้วนะ ผมคิดหาทางออก

ผมเลื่อนมือที่ลูบหลังพี่ก้องเปลี่ยนมาเป็นกอดรัดทั้งสองมือให้แน่น ปากก็ตอบสนองกับการจูบของพี่ก้องรุนแรงขึ้น

ได้ผลพี่ก้องชะงักไปนิดหนึ่ง แล้วช่วงเวลานั้น ผมก็พลิกล่างของพี่ก้องให้ลงมานอนหงาย

แต่พี่ก้องไม่ได้ปล่อยมือที่กอดผมอยู่ออกทำให้ตัวผมก็พลิกกลับมาอยู่ด้านบน

แทนที่พี่ก้องแทน พี่ก้องพยายามจะกอดผมให้แน่นขึ้น พร้อมกับตาที่มองจ้องผมว่าผมจะทำอะไร

ตาของพี่ก้องตอนนั้นมันหวานเยิ้มเลยอ่ะคับ...เฮ้อ

สงสารพี่ก้องจังเลย ตอนนั้นผมยังได้ยินเสียงมือถือดังอยู่ ผมกลัวว่าคนที่โทรเข้ามาหาผมจะวางสายไปซะก่อน

ก่อนอื่นผมต้องรีบหาทางรับสายให้ได้

ผมรีบคิดอีกครั้งพร้อมกับตัดสินใจเลื่อนมือลงไปหาตัวอะไรน่ากลัวที่กลางลำตัวของพี่ก้อง

เมื่อพบก็จับกุมตัวใหญ่ของพี่ก้องมันไว้แน่น และก็ได้ผลพี่ก้อง ตัวสั่น ปล่อยมือที่กอดรัดผมออกอย่างหมดเรี่ยวแรง

ผมเงยหน้าไปมองพี่ก้องก็เห็นพี่ก้องหลับตาพลิ้ม แล้วส่งเสียงครางเบาๆออกมา

ระหว่างนั้นผมเหลือบตาไปมองหามือถือว่าอยู่ตรงไหน ก็เห็นมันวางอยู่ข้างที่นอน

ผมก็ตัดสินใจปล่อยมือที่กำลังจับตัวใหญ่ของพี่ก้องออก...อืมม่ายอยากปล่อยมานเลยอ่ะแต่มันจำเป็นนี่คับ

ไม่เป็นรัยถ้าอยากจับก็บอกพี่ก้องสิ พี่ก้องมานต้องยอมให้จับอยู่แล้ว ...ไอ้มะนาว มึงคิดรัยออกไปเนี่ย

" ขอโทษนะคับพี่ก้อง " แล้วผมก็เอื้อมมือไปคว้ามือถือมา พร้อมกับหันไปมองหน้าพี่ก้อง

เห็นพี่ก้องแกทำหน้าเหมือนคนที่เจ็บปวดอะไรสักอย่าง พี่ก้องมองหน้าผมอย่างตัดพ้อ ปากก็พึมพำว่า ฝากไว้ก่อนเถอะ

เดี๋ยวจะเอาคืนให้มากกว่านี้อีก ผมก็ทำหน้าเหรอหรา แล้วก็แลบลิ้นล้อ

เลียนพี่ก้อง...ไอ้บ้ามะนาวเอ้ย มึงทำพี่เค้าอย่างนี้แล้วยังจะไปแกล้งล้อเลียนพี่แกอีก

แล้วถ้าเกิดพี่ก้องแกเอาคืนมึงจะทำงัยวะมึง มึงจะรอดเหมือนวันนี้มั้ยวะ.......ช่างมัน

ผมคิด เอาไว้ค่อยว่ากันทีหลัง เสียงมือถือมันยังคงดังอยู่ แล้วผมก็กดรับสาย

" โหลคร้าบ "

...

จบบทที่ 13

ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านเรื่องของผมอยู่ ตอนนี้ก้ยังคงวนเวียนอยู่บนเตียงนอนเหมือนเดิมยังไม่ได้ไปไหนเลย

พอดีเรื่องตรงนี้มันมี

เยอะก็เลยยาวหน่อยอ่ะคับ ที่จิงตอนนั้นมันเป็นอะไรที่ล่อแหลมที่สุดสำหรับมะนาวแล้ว

แต่ตอนนั้นมันยังแบบว่าไม่ค่อยจะรู้เรื่องนัก เลยไม่ค่อย

จะกลัวมากเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ ...แฮะ...แฮะ...ก็ไม่กล้าแย้วคับ...

[Lucifer]

เจสโทรมาเปล่าอ่ะ 

ดีกันนะดีกัน คุยกันนะคุยกัน  รักกันนะรักกัน   

[krappom]

อ้าวๆ น้องนู๋มะนาว พี่เริ่มจะงงจริงๆ ซะแล้วสิว่าตกลงนู๋ชอบใคร 

หรือว่านู๋จิเหมาสอง 

[gobgab]

มะนาวเล่นแรงเนอะ....เล่นพี่ก้องใหญ่ซะงั้น...

[THIP]

สองตอนแล้ว ยังไม่ลุกจากเตียงเลย 

[jammy]

ดีนะเนี่ยที่เป็นพี่ก้อง ถ้าเป็นคนอื่นละก็เหอๆ ไม่อยากจะคิดเลยอะครับ 

[Lucifer]

รอคับรอ 

[meemewkewkaw]

อู้ว์  . . . ดูท่าจะติดใจเรื่องบนเตียง

เขียนมา 2 ตอนแล้วก็ยังไม่ลงจากเตียงซักที

ถ้าเปลี่ยนพี่ก้องเป็นผมนะ ฮึ่ม . . . 

[tsuyu]

หุหุหุ

รอติดตามตอนต่อไป 

[Junrai_Hyper™]

 บทที่ 14

" หวัดดีค้าบ พี่มะยมที่น่าร้ากของไอ้มะนาว " ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เมื่อผมรู้ว่าเป็นไอ้พี่ที่น่ารักของผม

" มีไรอ่ะค้าบ หรือว่าคิดถึง " ผมพูดจากวนๆ

" ป่าว อยากเตะไอ้คนพูดโว้ย... " ไอพี่มะยมมานก็กวนทีนผมเหมือนกัน

" ก็มาดิ รออยู่อ่ะ...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า " ผมก็กวนกลับไปบ้าง

" พอ...พอแล้ว ไอ้นี่มันกวนทีนจิงๆ " พี่มะยมยอมผม

" พี่ค้าบ มีไรอ่ะค้าบ " ผมก็อยากรู้ว่าพี่มะยมโทรมาทำไม

" คือว่า มะนาวอยู่บ้านคนเดียวได้หรือป่าว " ไอพี่มะยมมันถาม

" พี่จะไปไหนล่ะคับ แล้วไปกี่วัน เมื่อไหร่กลับ ไปกับใคร ... " ผมพูดอย่างรวดเร็วยังกับท่องเอาไว้แน่ะ ก็ผมเป็นห่วงไอพี่มะยมสุดหล่อ

ของผมนี่ หวงพี่เว้ย...

" ยู้ด...หยุดก่อนโว้ย...ไอ้นี่มาเป็นชุดเลยนะ ทีละคำถามสิวะ ถามมาเป็นชุดอย่างงี้แล้ว ใครจะไปตอบทันเล่า ไอ้ตัวแสบนี่ " พี่มะยมมาน

คงมึนกับคำถามของผม แต่มานก็รู้ว่ายังงัยมานก็ต้องตอบคำถามของผม

" พี่จะไม่อยู่บ้าน สองสามวัน ... " ไอพี่มะยมมานพูดได้แค่นี้ ผมก็พูดแทรกขัดมานก่อน

" โห...ห้าวันเลยเหรอพี่... " ผมพูด

" ห้าเห้อ อะไรวะก็บอกสองสามวันโว้ย " ไอพี่มะยมมานงงคับ

" ก็พี่บอกเองนี่ว่าสองสามวัน มันรวมกันก็ได้ ห้าวันไงล่ะ ...555 " ผมพูดจบก็หัวเราะ

" ไอ้มะนาว น้องจะฟังต่อมั้ยเนี่ย กวนทีนอยู่ได้ " ไอพี่มะยมพูดอย่างเหลืออด

" ฟังค้าบ ไม่แกล้งแล้วค้าบ บอกต่อได้แล้วค้าบ... " ผมรีบบอกไอพี่มะยม กลัวมานจะโกรธอ่ะคับ

" อย่าแหย่อีกนะ...พี่จะไปทำธุระที่จังหวัดxxxxxx แล้วจะแวะไปนอนค้างที่บ้านสวนของปู่กะย่าด้วย แล้วมะนาวอยากฝากบอกอะไรปู่กับ

ย่าบ้างหรือเปล่า..." พี่มะยมถามผมกลับ

" ว้า มะนาวเสียดายจัง อยากไปด้วยอ่ะคับ คิดถึงปู่กะย่ามากๆเลย .....บอกปู่กับย่า...ว่า...มะนาวรักแล้วก็คิดถึงปู่กะย่ามากๆนะคับแล้ว

มะนาวจะไปเยี่ยมท่านนะค้าบ " เมื่อผมพูดจบ ก็นึกไปถึงพี่ชายใจดี พี่ที่รักและติดมะนาวมาก

" พี่มะยมค้าบ พี่เคยเจอ พี่ปะแป้ง ของมะนาวอ่ะป่าวค้าบ มะนาวไม่เคยเจอพี่ปะแป้งนานแล้วนะคับ มะนาวคิดถึง ไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ไหน "
ผมนึกไปถึงพี่ชายที่เป็นลูกของ ป้าอิ่ม ป้าเจ้าของสวนที่อยู่ติดกับสวนของปู่กับย่า

" เออ...ไอ้มะนาวถือ สายรอพี่แป๊บนึงนะพอดีมีโทรศัพท์โทรเข้ามาที่บ้าน เดี๋ยวพี่รับก่อน " พี่พูดจบก็ไปรับโทรศัพท์บ้าน ผมได้ยินเสียงพี่

คุยอยู่ คงเกี่ยวกับเรื่องงาน ผมหันไปมองพี่ก้อง ก็เห็นพี่ก้องลุกออกจากเตียงเดินเข้าห้องนํ้า ทั้งๆที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอย่างนั้น พี่ก้องบ้า ช่างกล้าจริงๆไม่

อายผมเลย ผมสิหน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว แถมพี่แกตอนลุกออกไปเห็นผมมองอยู่แกยังทำหน้าทะเล้น หันไอ้ก้องตัวใหญ่มาให้ผมดูอีก บ้าจริงๆ

เห็นผมอายยังจะแกล้งอีก แล้วผมก็บ้าจี้มองอยู่ได้ ชอบอ่ะดิ ไอ้มะนาว แล้วพี่ก้องเดินเข้าห้องนํ้าไป ได้ยินเสียงอาบนํ้า ส่วนพี่มะยมก็ยังคุยธุระไม่

เสร็จ ระหว่างที่รอผมก็เลยนึกไปถึงพี่ปะแป้งของผม

พี่ปะแป้ง ชอบมาเล่นที่สวนของปู่กับย่าบ่อยๆ ที่จริงพี่ปะแป้ง ก็ชื่อแป้งเฉยๆ แต่พี่แกตอนเล็กๆ เวลามาเล่นกับมะนาวชอบทาแป้งซะ

หน้าขาว ตัวขาว มาเล่นกับมะนาว ปู่กับย่า ก็ชอบแกล้งถามว่า

" น้องแป้งคับ ทำไมเมื่อรู้ว่า น้องมะนาวมา น้องแป้งต้องทาหน้าทาตัวขาวๆมาเล่นกับน้องมะนาวด้วยล่ะคับ " ผมจำได้ว่า ปู่กับย่า ถามพี่

แป้งออกไปแบบนี้ แล้วคำตอบที่ได้ ทำให้ผม ตอนนั้นยังเพิ่งจะ 6 ขวบได้มั้ง จดจำได้จนมาถึงเดี๋ยวนี้

" ก็ที่น้องแป้งปะแป้งขาวๆมานี่ก็จะได้หล่อๆไงครับ น้องมะนาวจะได้รักน้องแป้ง แล้วพอโตแล้ว น้องแป้งจะได้แต่งงานกับน้องมะนาว ไง

ครับ "

คนพูดยิ้มฟันขาว แต่ปู่กับย่า ฟังอยู่นั่งหัวเราะใหญ่เลยคับ เพราะตอนเล็กๆ ปู่กับย่าของผมชอบจับผมแต่งเป็นเด็กผู้หญิง ตอนนั้นพ่อกะ

แม่ก็ว่าปู่กะย่าเหมือนกัน แต่ปู่กับย่าก็บอกว่า พวกแกดูน้องมะนาวมันสิ มันหน้าตาน่ารักเหมือนกับเด็กผู้หญิงเลย พ่อกับแม่มองผม แล้วก็พยักหน้า

แล้วก็พูดกับปู่กับย่าว่า เออมันน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงจริงๆด้วย ตั้งแต่นั้นตอนปิดเทอม พ่อกับแม่จะพาผมมาอยู่ที่บ้านสวนกับปู่กะย่าทุกครั้ง และ

ทุกครั้งก็มักจะถูกจับแต่งเป็นเด็กผู้หญิง จนพี่แป้งเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นเด็กผู้หญิง แล้วก็ปะแป้งหน้าขาวตัวขาวมาทุกครั้ง ผมก็เรียกพี่แป้งที่ปะน้า

ขาวมาว่า พี่ปะแป้ง มาตลอด

พอผมอายุได้ประมาณ เกือบ10 ปี ตอนปิดเทอม พ่อกับแม่ก็ไม่ได้พาผมมาอยู่กับปู่กะย่าอีกเพราะ พ่อกับแม่มีงานมาก และที่สวนของปู่กะ

ย่า มีงานมากเพราะกำลังขยายสวนเพิ่มขึ้น พ่อกับแม่กลัวว่าท่านจะงานยุ่งไม่มีเวลามาดูแลผม เลยไม่ได้พาผมไปอยู่กับย่าอีกแล้วผมก็ไม่ได้เจอพี่ปะ

แป้งของผมอีกเลย...ตอนแรกๆผมก็คิดถึงพี่ปะแป้งนะ แต่พอนานเข้าก็เลยลืมไปบ้าง แต่ในใจผมอยากเจอมาก...พี่ปะแป้งของผม.......แล้วผมก็ตื่น

จากความหลังครั้งนั้นเมื่อได้ยินเสียงของไอพี่มะยม

" เสร็จแล้ว นานไปหน่อย ตะกี้ มะนาวถามว่าอะไรซิ ..อืมเดี๋ยว...อ๋อ...ไอ้แป้ง เหรอ ...อืม....ไม่เคยเจอมันนานแล้วนะ เกือบลืมแนะ ได้

ข่าวว่ามันมาเรียนในกรุงเทพฯนี่แหละ มะนาวนี่เก่งความจำดีจริงๆเลย ไม่เคยเจอกับมันกี่ปีแล้วนี่ ...... " พี่มะยมพูดจบก็หยุดไปแป๊บนึง แล้วก็

พูดต่อ

" เกือบ 10 ปีแล้วนะที่มะนาวไม่เจอไอ้แป้งมันน่ะ " พี่มะยมบอกออกมา

" ครับ เกิอบ 10 ปีแล้ว เออ...พี่ค้าบ ฝากบอกปู่กะย่าด้วยนะค้าบว่า จะถึงวันเกิดของมะนาวแล้ว ปู่กะย่าจะให้อะไรเป็นของขวัญมะนาวอ่ะ

คับ อย่าลืมนะค้าบพี่ต้องบอกปู่กะย่านะ แล้วเดี๋ยวมะนาวจะโทรไปบอกอีกทีนึง ...อุ้ย... " ผมพูดได้แค่นั้นก็ตกใจ ก็พี่ก้องออกจากห้องนํ้ามาตั้งแต่

เมื่อไหร่ไม่รู้แล้วยังมากอดผมแล้วมาคลอเคลียที่ซอกคอผมอีก ตอนนั้นผมยืนอยู่ที่หน้าต่างห้อง ดีนะที่ตอนรอสายพี่มะยมผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า

หยิบชุดนอนตัวใหญ่ของพี่ก้อง มาใส่ จึงไม่ค่อยกังวลกับพี่ก้องมากนัก

" มะนาวเป็นอะไรเปล่า ... " เสียงพี่มะยมถามมาตามสายเมื่อได้ยินเสียงผมอุทาน

" ป่าวครับไม่มีอะไร มะนาวเดินไปเตะโต๊ะ น่ะคับ " ขอโทษคับพี่ โกหกอีกแล้ว แล้วใครจะไปบอกล่ะว่าอุทานเรื่องอะไรน่ะ

" งั้นไม่มีอะไรแล้ว พี่วางสายล่ะนะ เดี๋ยวต้องเข้าไปทำธุระที่บริษัทอีก เดี๋ยวบ่ายๆจะไปแล้ว...แค่นี้นะ ถ้ามีเรื่องอะไร มะนาวก็โทรมาหาพี่

ก็แล้วกัน " พี่มะยมยังเป็นห่วงผมอีก

" ค้าบ รู้แล้วค้าบ หวัดดีค้าบ " ผมพูดจบก็วางสายไปพร้อมกับพี่มะยม แล้วผมก็พยายามหันไปเงยหน้ามองพี่ก้อง เพราะพี่ก้องตอนนี้

มากอดผมทางด้านหลัง

" วันเกิดน้องมะนาววันไหนครับ ตะกี้พี่ได้ยินนะ " พี่ก้องพูดไปก็คลอเคลียอยู่ที่ซอกคอของผม พร้อมกับเม้มปากไปที่ติ่งหูของผม ขนลุก

เลยอ่ะคับ มานเอาอีกแล้ว

" พี่ก้องค้าบ หยุดก่อนคับ มะนาวตัวเหม็นจะแย่แล้ว ยังไม่ได้อาบนํ้าเลยนะ ไม่เอาแล้ว " ผมบอก ปากบอกไม่เอาแต่ยืนเฉยเลยนะ ไอ้

มะนาว เพลินอ่ะจิ...อึ๋ย ขนลุ๊ก....

" ไม่เห็นเหม็นเลยครับ แต่...หยุดก็ได้ เดี๋ยว มะนาวอาบนํ้าแต่งตัวนะ เลือกเสื้อผ้าในตู้ของพี่ที่มะนาวพอใส่ได้ไปก่อน เดี๋ยวจะพาออก

ไปกินข้าวกัน ตอนนี้พี่จะลงไปสั่งงานแม่บ้านข้างล่างก่อนครับ ... " พี่ก้องพูดจบก็ดันหลังผมให้เข้าห้องนํ้า ผมก็เดินเข้าห้องนํ้าแต่โดยดี

หลังจากนั้นพี่ก้องก็พาผมออกไปกินข้าวข้างนอก กว่าจะกินเสร็จ ก็เกือบบ่ายโมงแล้ว วันนี้ผมกับพี่ก้องตกลงโดด ไม่เข้าเรียนวันนึง ตัวผม

ไม่อยากไปเพราะ ที่หน้ายังมีร่องรอยให้เห็นชัดเจน และก็ยังไม่อยากไปเจอหน้าใครๆด้วยโดยเฉพาะกับไอพี่เจส ขอทำใจนิดนึง ส่วนพี่ก้องขอหยุด

ก็เพราะอยากอยู่เป็นเพื่อนผมโดยเฉพาะเลย เอาใจผมจริงๆ พี่คนนี้ ...แล้วพอกินข้าวเสร็จผมก็ให้พี่ก้องไปส่งที่บ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะ เสื้อผ้า

ของพี่ก้องที่ผมใส่อยู่นี่ มันตัวใหญ่มากขนาดที่ผมเลือกตัวที่เล็กที่สุดแล้วนะ มันก็ยังหลวมอยู่ดี แล้วตอนที่ไปกินข้าวคนก็มองมาที่ผงใหญ่เลย ผมก็

อายนะ แต่ ช่างมันเถอะ ก็อาศัยหน้าด้านนิดๆอ่ะคับ แล้วพอผมกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านเสร็จ พี่ก้องก็พาผมไปเดินเที่ยวห้าง ไปดูหนัง พี่ก้อง

พาผมมาดูหนังที่อิม'ลาดพร้าว ตอนนี้เปลี่ยนแล้วอ่ะคับ ไปเจอลานเสก็ตนํ้าแข็ง ผมมองตาเป็นมัน แล้วคิด พรุ่งนี้มาลองดูดีกว่า แต่ไม่ได้บอกพี่

ก้องหรอกนะผมกะว่าจะมาคนเดียว วันนั้นกว่าหนังจะเลิกก็ปาเข้าไปเกือบ สี่ทุ่มแล้ว ผมบอกพี่ก้องให้มาส่งที่บ้าน คืนนี้ผมจะนอนที่บ้าน ตอน

แรกพี่ก้องไม่ยอม ผมก็อาศัยการอ้อน อันเอกอุของผม หว่านล้อมจนพี่ก้องยอมให้ผมกลับมานอนที่บ้าน ก็ผมรู้ว่าถ้าวันนี้ผมต้องนอนกับพี่ก้อง ผมไม่

รอดแน่ๆ แล้วผมก็ไม่มั่นใจด้วย ก็ไม่เคยนี่คับ...แล้วพี่ก้องก็บอกผมว่าพรุ่งนี้เช้าจะมารับผม ผมก็รับปาก พี่ก้องนั่งอยู่เป็นเพื่อนผมเกือบตีหนึ่ง

แล้วพี่ก้องก็กลับบ้านไป

...

จบบทที่ 14

ขอบคุณครับกับการติดตาม....เฮ้อ...กว่าจะจบตรงนี้ได้เล่นเอาแย่เหมือนกันครับ

[gobgab]

เฮ้อ... ...นึกว่าจะอยู่บนเตียงอีกตอน...

[meemewkewkaw]

ว๊า . . . อุตส่าห์จิ้น

[THIP]

  ลงจากเตียงแล้ว   

[abcd]

   ขอฉากบนเตียงอีกจิ 

[krappom]

 

ดีนะที่ลงจากเตียงกันมาแล้ว

ขืนยังอยู่ต่อน้องมะนาวคงแย่...

หรือไม่แย่หว่า 

[Lucifer]

มะนาวจะได้เจอพี่ปะแป้งมั๊ยอ่า 

หวังว่าพี่ปะแป้งนี่คงไม่ใช่เจสหรอกนะ 

[Junrai_Hyper™]

บทที่ 15
เช้าวันต่อมา ผมตื่นนอนเร็วกว่าที่เคย เมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับ นึกไปถึงเรื่องของไอพี่เจส ที่พี่ก้องเล่าให้ฟัง คิดไปต่างๆนาๆ จนรู้สึก

ง่วงนอน พอนอนหลับก็ดันไปฝันถึง เรื่องตอนเด็กๆระหว่าง ผมกับพี่ปะแป้ง อีกในฝันพี่ปะแป้งต่อว่าผมที่ไม่ยอมไปหาพี่อีก แล้วก็ฝันถึง ไอพี่เจ

สอีกสับไปสับมา จนผมตื่น มองนาฬิกา มันยังไม่ 6 โมงเลย จะนอนต่อก็นอนไม่หลับ เลยลุกขึ้นมาอาบนํ้าแต่งตัว กะว่าจะใส่บาตร พระซะหน่อย
ไม่ได้ใส่บาตรมานานแล้ว ผมเดินลงมาข้างล่างเข้าครัว ตั้งข้าว หาของในตู้เย็นแล้วเลือกเอาออกมา แล้วลงมือทำอาหาร ด้วยความรวดเร็ว พอดีเสร็จ

ทันพระมา เมื่อตักบาตรเสร็จแล้ว ผมก็ลงมือทำความสะอาดบ้าน เก็บเสื้อผ้าทั้งของผมและของพี่มะยมมาซัก กว่าจะเสร็จก็เล่นซะผมหมดแรงเลย ก็

ผมไม่ได้ซักมาตั้งอาทิตย์เต็มๆ มันก็เลยเยอะมาก รวมทั้งผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่ม ผมจัดการซะหมด ผมมองเวลาก็เกือบ 10โมงแล้ว ตอน

แรกผมก็กะว่าจะไปที่มหาลัย' แต่คิดไปคิดมา ก็เปลี่ยนใจขออีกสักวันเถอะ ขอพักกายพักใจอีกนิด แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปรับเรื่องต่างๆ ซึ่งต้องมีมาหา

ผมแน่ๆ กำลังคิดว่าจะไปไหนดี เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

" หวัดดีคับ " ผมกรอกเสียงไปตามสาย

" สวัสดีครับ น้องมะนาวรึเปล่าครับ " เสียงทักทายที่ได้ยิน ผมก็รู้ว่าเป็นใคร

" พี่ก้อง มีไรคับ " ผมพูด

" ถ้าไม่มีอะไร พี่จะโทรมาหาน้องมะนาวไม่ได้เหรอครับ " พี่ก้องพูดเสียงเหมือนน้อยใจ

" ไม่ใช่อย่างนั้นคับพี่ก้อง อย่าเข้าใจมะนาวผิดสิคับ..... " ผมพูดกับพี่ก้อง

" ...พี่แกล้งแหย่น้องมะนาวเล่นน่ะครับ...แล้วตอนนี้น้องมะนาวแต่งตัวเสร็จหรือยังครับ พี่ขับรถไปจะถึงแล้วนะครับ " พี่ก้องบอก

" ยังเลยคับ ...มะนาวว่า วันนี้มะนาวจะหยุดอีกวัน มะนาวอยากนอนพักผ่อนคับ มันยังรู้สึกเพลียๆอยู่ " ผมพูดออกไป โกหกอีกแล้ว ไม่ดี

ไม่ดี อย่าทำตามนะคับ

" งั้นพี่จะอยู่เป็นเพื่อนมะนาวด้วย " พี่ก้องบอก

" ไม่ต้องคับพี่...พี่ก้องไปเรียนเถอะคับ มะนาวไม่เป็นไรแค่อยากจะนอนหลับอ่ะคับ...พรุ่งนี้มะนาวก็จะไปเรียนตามปกติคับ " ผมพูด

วันนี้ผมไม่อยากให้พี่ก้องมาอยู่ด้วยหรอกคับ ผมกะว่าจะออกไปเดินเที่ยวคนเดียว ไม่อยากคุยกับใคร มันรู้สึกเบื่อๆยังงัยไม่รู้ อยากอยู่คนเดียวคับ

" น้องมะนาวให้พี่อยู่เป็นเพื่อนนะค้าบ... " พี่ก้องอ้อนผม ก็แปลกดีนะ ปกติผมไม่เคยเห็นพี่ก้องทำแบบนี้เลย

" พี่ก้องค้าบ มะนาวบอกว่าไม่ต้องงัยล่ะ " ผมชักโมโหนิดๆ แกล้งทำอ่ะคับ

" นะ...นะ... " พี่ก้องยังคงเหมือนเดิม ยังอ้อนเหมือนเก่า

" พี่ก้อง " ผมพูดเสียงดังขึ้น ก็แกล้งอีกนั่นแหละ

" ก็ได้ครับ งั้นพี่เลยไปเรียนก่อนนะ ครับ " พี่ก้องตัดสินใจได้ เมื่อคิดว่าผมโกรธจริงๆ นี่แหละพี่ก้องของผม ยอมผมซะหมด

" ค้าบ พรุ่งนี้เจอกันค้าบ ...หวัดดีค้าบ... " ผมพูดจบก็วางสายลงเลยคับ ผมกลัวพี่ก้องเปลี่ยนใจอ่ะคับ

เมื่อวางสายจากพี่ก้องเรียบร้อย ผมก็ขึ้นไปอาบนํ้าอีกครั้ง เพราะเมื่อช่วงเช้า ผมทำความสะอาดบ้าน เจอกับฝุ่น เจอผง ทั้งเหงื่อ รู้สึกเหม็น

ตัวเองเหลือเกิน ผมอาบนํ้าอยู่พักใหญ่ เมื่อออกมาก็หาเสื้อผ้ามาใส่ แล้วกว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเที่ยงครึ่งแล้ว ผมหยิบกระเป๋าเป้ของผม กับโทรศัพท์

มือถือเดินลงมาข้างล่างหยิบรองเท้ามาสวมเตรียมจะออกไปข้างนอก พอดีนึกได้ว่ายังไม่ได้เปิดมือถือ ผมก็จะกดเปิดเครื่อง แต่พอคิดไปคิดมาผมไม่

เปิดดีกว่า ผมไม่อยากให้ใครมาติดต่อผมได้ วันนี้ผมขอเป็นอิสระสักวัน แล้วผมก็ออกจากบ้านเดินออกไปปากซอยแล้วเรียกแท๊กซี่ให้ไปส่งที่ ห้าง

อิม'ลาดพร้าว ( ตอนนี้เปลี่ยนแล้วนะ ) ที่ผมคิดเมื่อวาน ผมจะไปลองเล่นเสก็ตนํ้าแข็งดู
...

แล้ววันนั้นทั้งวันผมก็อยู่แต่ในลานเสก็ต จนกระทั่งเกือบ 2 ทุ่ม ผมก็ออกมาเดินเล่นอีกสักครู่ แล้วผมก็เรียกรถ แท๊กซี่ กลับบ้าน พอถึง

ปากซอย ผมบอกคนขับให้จอด ตรงหน้าปากซอย ผมเดินหาซื้อของกินได้ไปหลายอย่าง โดยไม่ลืมแวะซื้อข้าวหน้าเป็ดของโปรดที่ร้านขาประจำ

เมื่อซื้อเสร็จผมก็ไปขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่วิน แล้วให้ไปส่งที่บ้าน ที่จริงจากปากซอยมาถึงบ้านของผมมันก็ใกล้ๆ ไม่ไกลมากนักเดินก็ไม่ทัน

เหนื่อย ผมมักจะชอบเดินมากกว่า ที่นี่เป็นซอยใหญ่คนเดินกันพลุกพล่านไม่น่ากลัวอะไร เพราะมีหมู่บ้านจัดสรรค์อยู่ข้างใน ซึ่งบ้านของผมก็อยู่

ในหมู่บ้านจัดสรรค์นี้ แต่ที่วันนี้ผมไม่เดินเพราะว่า ผมหัดเล่นเสก็ตนํ้าแข็งทั้งวัน หลายชั่วโมง จนขาผมมันปวดไปหมด จากการที่รองเท้ามันรัด

แน่นมากครับ แต่เพราะความสนุก เวลาที่หัดเล่นก็เลยไม่ค่อยจะรู้สึกอะไร แต่พอเลิกเล่นแล้ว ก็อย่าให้บอกใครเลยครับ มันทั้งเจ็บจากรองเท้าเสก็ตกัด

กับปวดขาเพราะต้องเกร็งขามาก ก็ไม่เป็นนี่ครับ

ตอนแรกก็มองเค้าเล่นกันก่อน แล้วพอลองเล่นเองก็ได้แผลฟกชํ้าเป็นของแถมเต็มเลยครับ แต่ไม่ยอมแพ้หรอกครับ ก็ล้มๆลุกๆอยู่อย่าง

นั้นจนในที่สุดก็มีน้องๆ ที่น่ารัก สองสามคนมาช่วยสอนให้ น้องพวกนี้เล่นเก่งมาก ผมมารู้ตอนหลังว่าพวกน้องมันอยู่ชมรมฮ็อกกี้นํ้าแข็ง ถึงว่า

ทำไมมันเล่นเก่งนัก แถมตัวมันโตพอๆกับผมเลย ก็ผมมันตัวเส็กนี่ครับ บางคนก็สูงกว่าผมอีก มันกินอะไรของมันนะ พวกน้องมันเรียกผมว่า " พี่

น่ารัก " ครับ มันบอกพี่น่ารักจัง ผมก็ยิ้ม แหมรักจังเลยไอ้น้องพวกเนี้ย พวกน้องมันสอนจนผมเริ่มเล่นดีแล้วครับไม่ล้มแล้ว หลังจากนั้นก็เล่นกับ

น้องๆมันจนคํ่าน้องๆมันก็แยกกันกลับ ผมไม่มีเพื่อนแล้วก็เลยกลับบ้าง ก่อนกลับยังให้เบอร์โทรกันไว้เลย แล้วจะได้นัดกันมาเล่นอีก แล้วผมก็นั่งรถ

แท๊กซี่กลับบ้าน.....
...

พอมาถึงบ้าน ผมก็ถอดรองเท้าออก เอากระเป๋าเป้ออกวางไว้หานํ้ามาดื่ม แล้วเอาอาหารที่ซื้อมาจัดใส่จาน กำลังจะลงมือกิน ก็นึกขึ้นได้ว่า

จะโทรศัพท์ไปหาไอพี่มะนาวว่าไปถึงแล้วยัง เป็นยังงัยบ้าง ตอนแรกว่าจะโทรไปตอนเย็น แต่พอเล่นเสก็ตเลยลืมไปเลย ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา

จากกระเป๋าเป้ แล้วเปิดเครื่อง ผมวางไว้ก่อนคิดว่ากินข้าวเสร็จแล้วค่อยโทรไปหา เผื่อคุยกันนานแล้วเดี๋ยวกว่าจะได้กินข้าวผมคงหิวจนเป็นลมแน่

เลย ผมเลยขอกินข้าวให้เสร็จก่อน แล้วค่อยโทรคุยกับไอพี่มะยม......ระหว่างที่กินไปได้สองสามคำ เสียงมือถือของผมก็ดังขึ้น ในใจตอนนั้นมัน

โมโหมาก ขัดใจอ่ะคับ คนกำลังกินเพราะความหิว ....ผมหยิบโทรศัพท์มาดูก็รู้ว่าเป็นใคร แล้วผมก็ยิ้มคิดในใจ ไอ้เพื่อนเวรเอ้ยคิดว่าไม่ห่วงกูซะ

แล้วว่ากูเป็นยังงัยบ้าง แล้วผมจึงกดรับ

" ว่างัยวะ " ผมพูด

" เออ...มึง...โอยมึงไอ้มะนาว... " เสียงพูดกระท่อนกระแท่นของไอ้เป้ง เพื่อนของผมดังมาตามสาย เหมือนมันเป็นอะไรสักอย่าง

" ไอ้เป้ง มึงเป็นไรวะ ทำไมเสียงมึงเป็นแบบนี้วะ " ผมตกใจว่ามันเป็นอะไร ตอนแรกผมกะว่าจะด่ามันซะหน่อย

" กู...ไม่สบาย ไม่มีใครอยู่กับกูเลย มึงมาหากูที่บ้านกูหน่อยได้ป่าววะ กูปวดหัวมากเลยว่ะ...กูไม่ไหวแล้ว... " ผมได้ยินเสียงไอ้เป้งมัน

เหมือนกับมันป่วยหนักมาก

" ได้ๆ เดี๋ยวกูไปหามึง... " ผมบอกมัน

" เร็วนะ มึงอย่าทิ้งกูนะ...โครม...โอ้ย... " ผมได้ยินเสียงดังอะไรสักอย่าง แล้วก็ได้ยินเสียงมันร้อง

" เฮ้ยไอ้เป้ง เกิดไรขึ้นวะ " ผมถามมัน

" ............. " ไม่มีเสียงตอบจากมัน

" ไอ้เป้ง " ผมเรียกมันอีก

" ................ " มีแต่ความเงียบ

ตอนนั้นผมตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ผมกลัวว่ามันจะเป็นอะไรไป ผมหยิบกระเป๋าเป้มาสะพายหลังและก็ออกจากบ้านมาด้วย

ความรวดเร็ว รีบวิ่งมาถึงถนนใหญ่ เรียกรถ แท๊กซี่มาจอด ผมขึ้นไปแล้วบอกที่อยู่ให้คนขับ พอรู้สถานที่เรียบร้อยแล้ว ก็ออกจากตรงนั้น

ระหว่างทาง ผมคิดภาพไปว่าไอ้เป้งมันป่วยหนัก เป็นนั่นเป็นนี่ นํ้าตาของผมก็ไหล ออกมา ผมเป็นห่วงมันมาก ยิ่งมาใกล้ที่มันอยู่เท่าไหร่
ผมก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น ผมพยายามโทรศัพท์ ติดต่อมันตลอด แต่ก็ไม่มีคนรับสาย ผมก็ยิ่งกลัวมากกว่าเดิมอีก มันเป็นอะไรไปนะ ถึงไม่รับ

โทรศัพท์ จนในที่สุดก็มาถึง บ้านที่มันอยู่ ผมจ่ายเงินค่ารถแท๊กซี่ เสร็จก็รีบวิ่งไปที่ประตูบ้านของมันและก็เปิด รู้สึกแปลกที่ประตูไม่ได้ล็อค

ผมมองหามันไม่เจอปากก็ตะโกนเรียกมัน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ จนผมมายืนอยู่หน้าห้องของไอ้เป้งมัน ด้วยความกลัว ผมตั้งสติได้ก็ยกมือ

เคาะประตูห้อง

" ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก.. " เงียบไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา

" ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ไอ้เป้ง...มึงเปิดประตูสิวะ " เงียบ ไม่มีเสียงตอบ ตอนนั้นใจผมไม่ดีเลยครับ มันกลัวไปหมด

" ก๊อก..ก๊อก..คลิ๊ก... " ผมกำลังยกมือจะเคาะห้องต่อ แต่ผมก็ได้ยินเสียงเหมือนลูกบิดประตูถูกปลดล็อกจากข้างใน ผมยืนเฉยเพื่อฟังเสียง

อะไรข้างในอีก แต่มันก็เงียบหรือว่าผมหูแว่วไปเอง ผมรอสักพักก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมจึงลองเอื้อมมือไปบิดที่ลูกบิดประตูอีกครั้ง

" คลิ๊ก " เสียงลูกบิดประตูดังตามแรงบิดของผม ผมจึงดันประตูให้เปิดออก แล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องของไอ้เป้ง

ข้างในมันมืดมาก ไฟก็ไม่ได้เปิด ผ้าม่านที่หน้าต่างก็ปิดอยู่ ผมเรียกมัน ก็ไม่มีเสียงตอบ ผมจึงเดินคลําทางไปอย่างช้าๆ ไปหาสวิทส์ไฟ

ผมพอจะจำได้ว่าอยู่แถวๆนี้ ระหว่างที่กำลังคลำทางไปอยู่นั้น ผมก็ตกใจที่มีมือมาจับมือผมแล้วดึงอย่างแรง ผมล้มลงไปตรงที่นอน แล้วก็มีร่างสูง

ใหญ่มาคล่อมทับผมเอาไว้ พร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของผมกดล็อคไว้เหนือศีรษะ ผมพยายามดิ้นอย่างแรง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะความที่ผมตัวเล็ก

กว่ามาก ผมพยายามตั้งสติ ผมเห็นมันมองจ้องผม ผมก็จ้องหน้ามัน ถึงมันจะมืดผมก็รู้ว่าเป็นใคร

...

จบบทที่ 15

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม

[nanao]

จะรอดไหมนี่คุณมะนาว 

[MARCO]

 
เตียงอีกแล้วครับท่าน....แต่จะเพลี่ยงพล้ำหรือเปล่าล่ะคราวนี้ มีลุ้นวุ้ย
......................................................
มะนาวสู้ๆ