หัวข้อ: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนที่6
วันสอบเสร็จวันสุดท้าย

"เฮ้อ...สอบเสร็จซะทีเนอะ เครียดกันมาเป็นเดือนๆเลย"
เทค หันมาพูดหลังจากยืนบิดขี้เกียจอยู่ที่บันไดขั้นสุดท้ายของตึก
"ช่ายยยยย โดยเฉพาะช่วงก่อนสอบนะ เราเนื้อยเหนื่อยรู้ป่ะเทค"
ผมเดินตามหลังเทคมาหยุดยืนที่บันไดขั้นเดียวกันแต่ต้องเงยหน้าขึ้นพูดกับเทค
"เหนื่อยเพราะนิวต้องมาติวให้เราใช่ป่ะ เอาน่า...เดี๋ยวจะเลี้ยงตอบแทนนะ"
เทค หันมายิ้มให้ผมแล้วเอาSheetสรุปเคาะที่ไหล่ของผม
"ให้ผลสอบออกมาก่อนเหอะ ถ้าไม่ผ่านขึ้นมาเราขี้เกียจไปเลี้ยงคืนแกอีก"
ผมเอาสมุดที่ถืออยู่เขี่ยมือเทคออกจากไหล่แล้วเดินลิ่วๆไปทางโรงอาหาร
"เฮ้ย...เดินเอื่อยอยู่ได้ ป่านนี้พวกมันหิวแย่แล้วแก"
ผมหันไปเห็นเทคเดินช้าๆขณะที่ผมเดินเข้ามาในโรงอาหาร ก็เลยตรงไปจับมือเทคลากให้เดินเร็วทันใจ
"พวกแกทำไมเพิ่งมาถึงวะ"
ต๋อม เพื่อนผู้หญิงที่มาจากโรงเรียนอื่นแต่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่ม รีบทักขึ้นทันทีที่ผมกับเทคเดินมาถึงโต๊ะ
"นิวทำข้อสอบช้าอ่ะ เราออกมานั่งรอตั้งนานแล้วนะ"
เทค รีบโยนความผิด(แต่ก็จริงแหล่ะ)มาให้ผมเต็มๆเลย
"คิดถึงพี่เหรอน้องต๋อม คิดถึงก็พูดดีๆสิจ๊ะอย่าเม้งใส่"
ผมแซวต๋อมกลับไป และวางกระเป๋าลงไปยังที่นั่งซึ่งเพื่อนๆมาจองโต๊ะไว้ให้ก่อนแล้ว
"เปล่าโว้ย เราเป่ายิ้งฉุบแพ้พวกมันก็เลยต้องนั่งเฝ้าของ แล้วรอพวกแกมาเปลี่ยนเวร ก็ไม่มากันซักที”
ต๋อมพูดจบก็คว้ากระเป๋าตังเดินไปทันที อืม..คงหิวมาก
"นิวไปซื้อข้าวก่อนสิ เดี๋ยวเราเฝ้าของให้เอง"
เทค พูดแล้วกำลังจะนั่งลง ทำให้ผมรู้ตัวว่า ผมยังจับมือเทคค้างไว้ตั้งแต่ที่ไปลากมันมาเมื่อกี้นี้
"ไม่เป็นไร แกไม่ได้กินข้าวเช้านี่นา ไปซื้อก่อนเหอะเราเฝ้าของให้ก็ได้"
ผมรีบตอบอย่างเร็วพอๆกับที่รีบปล่อยมือของผมออกจากมือเทค
"งั้นเราซื้อมาให้นิวเลยละกันนะ แกงสับปะรดไข่เจียวใช่ป่ะ เราจำได้"
อ๊ะ!! ไอ้นี่....เรื่องไร้สาระล่ะจำแม่น เรื่องข้อสอบล่ะโง่นักไอ้ทึ่มเอ๊ย...
"นี่แกไม่คิดว่าเราจะครีเอทของกินอย่างอื่นมั่งเลยเหรอเทค"
ผมแก้เก้อไปอย่างนั้นทั้งที่ก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะกินอะไรนอกเหนือจากที่เทคพูดมา
ยังไม่ทันที่ เทค จะพูดโต้ตอบอะไรผม เพื่อนๆที่ไปซื้อข้าวกันตั้งแต่ผมยังมาไม่ถึงโรงอาหาร ก็ทะยอยเดินเข้ามาพอดี
พวกเราทักทายกันตามประสานิดนึง แล้วเทคก็ลุกไปซื้อข้าวสำหรับตัวเค้าและอีกจานสำหรับผม
ผมกำลังนั่งนึกๆดูว่า เทค ชอบอะไรบ้างนะ เอ...ผมจำไม่ได้เลยแฮะ คงเพราะผมไม่เคยใส่ใจเทคเท่าที่ควรล่ะมั้ง

[gobgab]

ตามมาเป็นกำลังใจหั้ยอีกคนคับ........... 

แต่วันนี้ลักษณะการเขียนแปลกไปนะ.....แต่อ่านแล้วก็ดีคับ

(สงสัยเป็นเพราะโดนเจ๊แกบ่นแน่เลย......

เอาใจช่วยคับ.....สู้ๆ..........

[No_ProMises]

มาต่อเร๊วๆๆ นะ

บอกให้เอามาลงที เยอะๆ เลย
วัยรุ่นจายยร้อนนน

อิอิ

[No_ProMises]

มาต่อเร๊วๆๆ นะ

บอกให้เอามาลงที เยอะๆ เลย
วัยรุ่นจายยร้อนนน 

อิอิ
 

[helmet]

ผมไปอ่านมาแล้วนะครับพี่นิว

[THIP]

หุหุ มารออ่านต่อค่ะ 

[luvdisc]

เอามาลงกระปริดกระปรอยจริง ๆ วัยรุ่นเซ็ง

[No_ProMises]

มาต่อไวๆๆๆ คับบบบบบบบบบบบบบบบ

นั่งปิกนิกอยุ๋เนี้ยย อิอิ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อืม กระทู้นี้ชักลับลมคมใน เกี๊ยกลงทุนมาเร่งเองเลยวุ้ย

[Junrai_Hyper™]

ถึงรีข้างบน

แก่แล้วคิดมากน๊อะ

 

[meemewkewkaw]

ลงทีละหน่อยก็ดีเหมือนกันน๊า . . . 
ช่วงนี้ยุ่งมากเลยอ่ะ ตามอ่านไม่ค่อยทัน


ติดตามผลงานต่อครับ

[No_ProMises]

มาต่อไวๆ นะค๊าบบบบบบ

เอ็นอยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอิ้กๆๆๆ

[A GE]

อยากอ่านเหมือนกันค้าบ  รออยู่นะคับ 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

To เพื่อนๆเซ็งเป็ดที่น่ารัก

ขณะนี้เรื่อง เขียนถึงคนบนฟ้า
ได้รับการปรับปรุงใหม่เรียบร้อยแล้ว
และกำลังนำมาลงเป็นตอนๆให้เพื่อนๆ
ได้อ่านอย่างต่อเนื่องแล้วด้วยครับ
ขอให้อ่านอย่างสนุก สุข ซึ้ง ไปด้วยกันนะครับ

From New

[No_ProMises]

ค๊าบบบบบ..เอ็นจะรออออออออออออออออออออ

[THIP]

รับทราบค่ะ แล้วจะรอเปิดให้บริการอีกครั้งนะคะ 

[jammy]

รับทราบอีกคนคร๊าบบบบ  รีบมาลงละนิวอย่าให้รอนานนะเดี๊ยๆ   เหอๆ ล้อเล่นนะครับนิว ขอให้ทำเสร็จไวๆนะครับจะรออ่าน

[inimeg]

อ่าเหอๆ

น่าลุ้น ดูกันต่อไป..........

[meemewkewkaw]

รับทราบครับ

กางเต๊นท์รออ่านต่อไป

[abcd]

รับแซ่บจ้า...

[Junrai_Hyper™]

เข้ามารอคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาบ

สู้ๆๆ 

[helmet]

รับทราบครับ พี่นิว

 

[luvdisc]

เขียนให้มันเสร็จ ๆ เลยแล้วกันแล้วเอามาลงทีเดียวจบขี้เกียจรอนานอ่า แล้วจะพาไปเลี้ยง อะเคไหม

[A GE]

เอาไปหนึ่งโหวตก่อนแล้วกันครับ  ถือว่าเปนมัดจำสำหรับตอนหน้านะค้าบ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนที่7
วันประกาศผลสอบ

ที่จริงแล้วในวันประกาศผลสอบ นักศึกษาทุกคนควรไปดูผลสอบเทอมที่ผ่านมาด้วยตนเอง วิธีการของเด็กรามก็ง่าย
มากครับนั่นคือ เดินไปที่บอร์ดซึ่งทางคณะจัดไว้ก็จะอยู่ใกล้ๆกับอาคารของคณะเรานั่นล่ะ แล้วพวกเราก็ไปเดินดูผลสอบกันเองตามสะดวก บรรยากาศการดูผลสอบก็คล้ายๆตอนไปดูผลเอนทรานซ์ที่ม.เกษตร ยังไงยังงั้นเลยล่ะ
อ้อ! แต่นอกเหนือจากวิธีการไปดูผลสอบด้วยตัวเองแบบที่ผมบอกไปแล้วนั้น ก็ยังมีอีกหลายวิธีครับ เช่น ฟังผลสอบ
ทางโทรศัพท์หมายเลขอัตโนมัติของมหาวิทยาลัย หรือจะเช็คผลสอบทาง อินเตอร์เน็ต ก็เข้าไปที่เวปไซต์รามคำแหง
เห็นผมบรรยายวิธีการเสียยืดยาวแบบนี้ คงนึกว่าผมไปดูผลสอบเทอมแรกของปี1มาด้วยตัวเองเลยใช่ไหมครับ 555
เปล่าครับ…แล้วก็ไม่ได้เช็คผลสอบผ่านทางระบบอัตโนมัติใดๆเลยด้วย แต่ผมใช้อีกระบบที่เห็นผลรวดเร็วเหมือนกัน
นั่นคือ ระบบฝากเพื่อนไปดูให้ครับ แต่ไม่ใช่ว่าผมขี้เกียจหรอกนะครับ เป็นเพราะว่าในวันที่ผลสอบออก ผมป่วยครับก็เลยฝากให้ เทค เป็นคนไปดูผลสอบให้ซึ่งก็จะมีเพื่อนๆคนอื่นที่นัดกันไว้ว่าจะไปดูผลสอบพร้อมกันก็ไปกันทั้งกลุ่ม
ผมบอก เทค ว่าหลังจากดูผลสอบให้แล้วรบกวนโทร.มาบอกด้วยจะได้เตรียมตัวและเตียมเงินไว้ลงทะเบียนซ่อม อิอิ
แต่ความมีน้ำใจของ เทค ที่ให้กับผมไม่เคยน้อยลงเลย แทนที่เค้าจะโทร.มาบอกผลสอบผมอย่างที่ผมบอกเอาไว้นั้น
เค้ากลับมาเยี่ยมไข้ผมถึงอพาร์ทเม้นท์ ซึ่งทำให้ผมรู้สึกดีมากในความเป็นห่วงที่เพื่อนคนหนึ่งมีให้ด้วยความจริงใจ
เมื่อ เทค มาถึงอพาร์ทเม้นท์ที่ผมพักอยู่ พนักงานต้อนรับก็โทร.ขึ้นมาที่ห้องผมเพื่อสอบถามว่าอนุญาติให้เข้ามามั้ย
ผมก็ตอบไปว่าให้ เทค ขึ้นมาพบที่ห้องได้ พนักงานต้อนรับจึงจะปล่อยให้คนนอก(ผู้มาติดต่อ)เดินเข้ามาภายในตึก

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

“เราซื้อข้าวต้มปลามาฝากกะลังป่วยแบบนี้อย่ากินข้าวผัดกะเพราเลยนะนิว”
เทค พูดแล้วเดินไปแกะถุงข้าวต้มปลาเทใส่ชามยกมาให้ผมอย่างคล่องแคล่วเนื่องจากเค้าเคยมาที่ห้องผมบ้างแล้ว
“ขอบใจนะ แต่เราอยากกินกะเพราไก่ไข่เจียวนี่นา ไม่ใช่ข้าวต้มปลาซะหน่อย”ผมก็ยังคงบ่นนิดหน่อย ตามประสาคนป่วยที่ถูกขัดใจ
“ตอนแรกที่นิวสั่งให้เราซื้อ เราก็กะจะซื้อแหล่ะแต่คิดว่ากินอาหารจืดๆร้อนๆดีกว่านะตอนป่วยเนี่ย”เทค ยังคงยืนยันว่าความคิด ความหวังดีของเค้าถูกต้องอยุ่นั่นเอง แล้วก็ลุกไปเทน้ำมาให้ผมดื่ม
“ก็ได้ครับคุณพ่อ” ผมประชดเข้าให้แต่ท่าทาง เทค กลับซึมๆลงไปจนผมต้องถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า
“เราสอบตกน่ะนิว แล้วถ้าพ่อเรารู้นะ ก็ต้องด่าเราอีกแหล่ะ หาว่าทำอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง”
เทค หันมามองผมแววตายังเศร้าๆ แต่ก็ยังมีรอยยิ้มนิดๆให้รุ้ว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไรมาก
“เฮ้ย….ตกได้ก็ซ่อมได้นี่หว่า อย่าคิดมาก เออแล้วของเราอ่ะ ตกกี่ตัวจะได้ไปซ่อมเป็นเพื่อนแกไง”
ผมรีบทำหน้าสดชื่น พูดทีเล่นทีจริงเพื่อให้บรรยากาศไม่ซึมเศร้าเกินไปนัก เพราะผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่ เทค พูดถึงคนในครอบครัวไม่ว่าจะเป็น ตัวเทคเอง คุณพ่อ หรือ คุณแม่ของเทค เค้ามักจะมีอาการซึมๆ เหนื่อยหน่ายชอบกลอยู่

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

“ผลสอบของนิวน่ะเหรอ ไม่ตกเลยซักตัว ทำได้ไงเนี่ยทำไมไม่ตกเป็นเพื่อนกันมั่ง”
เทค หันมาบอกผลสอบผม ทำให้ผมดีใจมากอย่างน้อยการเริ่มต้นปี1ก็ไม่แย่เกินไปนัก แต่จะให้แสดงอาการดีใจมากมายก็คงจะดูไม่ดี ก็เลยถาม เทค กลับไปว่า “แล้วที่เทคว่าสอบตกน่ะ กี่ตัวเราจะได้ติวให้เทคไง”
“3วิชา ว่าแต่นิวยังอยากติวให้เราเหรอ ขนาดสอบครั้งแรกนิวยังบ่นเลยว่าเหนื่อยที่ต้องมาติวให้เรา”
เทค ถามผมในวูบแรกผมว่าผมเห็นความดีใจในแววตาของเทค แต่ต่อมาเค้ากลับมีสีหน้าไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก
“ไม่มีปัญหาหรอก แค่ติวไม่กี่วิชาไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนักหนา แต่รอให้หายป่วยก่อนนะ”
ผมพูดปลอบใจแต่ก็ให้สัญญาจากความตั้งใจที่จะติวให้เทคสอบผ่านให้ได้ในการลงซ่อมที่จะมาถึง
“ดีจัง นิวใจดีจังเลยอ่ะ งั้น….ข้าน้อยฝากตัวเป็นศิษย์ ท่านอาจารย์โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วย”
ผมแทบสำลักข้าวต้ม เมื่อเห็น เทค ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นห้องแล้วแสดงอาการยังกับหนังจีนกำลังภายในอย่างนั้น
“ลุกขึ้นเถอะ เราสัญญาจะรับเจ้าเป็นศิษย์ 555”
ผมก็พลอยนึกสนุกรับมุขไปด้วยซะเลย แต่จู่ๆ เทค ก็พูดบางประโยคที่ผมสะดุดหูนิดหน่อย แต่ด้วยความที่ไม่ได้คิดอะไรก็เลย ได้แต่ขำๆเพราะคิดว่า เทค คงยังนึกสนุกอยู่ก็เลยเล่นมุขต่อเนื่องเพื่อสร้างบรรยากาศขำๆกันต่อ
ประโยคที่ว่านั้นก็คือ “ศิษย์ขอบคุณอาจารย์ แต่ศิษย์จะไม่ลุกจนกว่าอาจารย์จะยอมรับรักศิษย์ก่อน 555”
ประโยคที่ผมตอบกลับไปแบบขำๆก็เลยเป็นแบบนี้ “เราไม่ใช่เซียวเหล่งนึ่งนะเว้ย ไอ้เชี่ย…ก้วยลุกขึ้นเดี๋ยวนี้”

[need_not2know]

มาติดตาม ตามติด เรื่องของนิว(น่ารัก)  
เห็นคนป่วยถูกเอาใจ อยากเป็นคนป่วยบ้างงงงง  
ปาล์มก้อจะสอบ ไม่เห็นมีคนติวให้มั่งเลย

[jammy]

เทคท่าทางจะเก็บกดนิดๆนะน่าสงสารจัง  อยากไปช่วยดูเเลจัง เหอๆ คิดไรเนี่ยเรา

[meemewkewkaw]

 
เขินว้อย

อิจฉาอ่ะ โดนขอความรัก

น่ารักเนอะ เป็นผมนี่ไม่สนหรอกเหลงน่งเหลงนึ่งอะไรตรูก็ไม่สน จะรีบรับรักทันทีเลย