กลับมาแล้วครับ สอบไปเหลืออีกวิชาเดียวแร้ว
หัวใจก็ยังเจ็บอยู่เหมือนเดิม เห้อ
อาจจะเขียนได้ไม่เยอะนะครับ หัวตื้อ ใจเจ็บ มือบวม
เหตุเกิดเพราะ ปัจจุบันก็ยังอยู่กับแฟนเก่า เห็นหน้ากันทุกวันใครจะไปทำใจได้
แถม มาบอกให้ผมไปส่ง หาคนอื่น เพราะเค้านัดไปเที่ยวกับคนอื่นไว้แล้วจะไปค้างบ้านคนที่เค้าไปเที่ยวด้วย
ผมเลยเกิดอาการ หมาหวงก้าง ทั้งที่ไม่ได้เป็นเจ้าของเค้าแล้ว ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยซัดเปรี้ยงเข้ากำแพง
ปรากฎว่า มือบวม เลยครับพี่น้อง แต่ก็ยังดีที่กระดูกไม่ได้แตก , หัก , หรือร้าวประการใด แต่ก็เป็นอุปสรรค์ในการ
เขียน , พิมพ์ , หยิบจับสิ่งของ ถึงมันจะไม่หัก ไม่ร้าว แต่มันเจ็บชิบหายเลย
แล้วก็ ผมจะมาต่อเรื่อย ๆ ให้มันจบ ถึงแม้เรื่องของผมกับเค้าจะจบไปแล้ว ผมก้จะเขียนต่อ จนจบ
ไหน ๆ มาลงไว้แล้ว ว่างั้นมั๊ยครับ อาจจะเจ้บบ้าง แต่ผมทนได้ เพราะไม่ใช่ไม่เคยเจ็บ อิอิ
ตอนที่ 9 ห๊ะ ? + งานงอกผมใช้เวลาทั้งคืน อยู่ที่ร้าน Internet Cafe’ ร้านประจำหลังมอ จนถึงเช้า ปกติ ทุกครั้งที่มาผมก็จะเล่นเกมส์ ฟังเพลง
รึดูเว็บไปเรื่อยเปื่อย แต่คืนนี้ ไม่อยากทำอะไรเลย ผมใช้เวลาทั้งคืนนั่งใส่หูฟังแล้วฟังเพลงเดิมซ้ำ ๆ ให้ตายสิ เปลืองชะมัด
เลย จ่ายค่าเน็ตไป 80 บาท
( แค่มานั่งฟังเพลงเนี่ยนะ ) เฮ้อ ! ผมบ่นกับตัวเองเบา ๆ พร้อมถอนหายใจยาว ๆ 1 ที
( แล้วตอนนี้พี่บอนจะกลับไปรึยังนะ ช่างมันเหอะ ง่วงแล้ว ) ผมคิดในใจ มือก็ควานหากุญแจรถ
“ สวัสดีครับน้ายาม ” ผมทักทายไป
“ ดีครับ ไปไหนมาอ่ะเรา ? ” น้ายามก็ถามตามปกติของแก
“ อ้อ ไปขี่รถเล่นมาครับ พอดี เครียด นิดหน่อย ” ผมตอบไปตามปกติ
“ งั้นน้าไปละเดี๋ยวต้องไปตรวจหอต่อไปอีก ” น้ายามพุดเสร็จก็เดินผ่านไปทำหน้าที่ของแกต่อ
ผมเดินไปก็คิดไปเรื่อยเปื่อย จนตอนนี้ผมหยุดยืนที่หน้าห้อง หยิบกุญแจ กำลังไขประตูเข้าไป
( เอ๊ะ ทำไมประตูห้องไม่ล๊อกวะ ? ก่อนออก กูล๊อกไว้นี่หว่า ) ผมคิดในใจ
ก็เลยพลักประตูเข้าไป . . .
“ ปึ้ง ! โอ๊ย !! ….. .ใครวะ !! ” มีเสียงคนพูดขึ้นมา
( ชิบหายแล้วกู เข้าผิดห้องหรอวะ ? ) ผมตกใจ แต่ก็ถอยออกมาดูเลขห้อง
( เลขห้องก็ถูกนี่หว่า ? หรือว่าพี่เมท เขมร เอ ? แต่แกก็ไม่พูดชัดขนาดนั้นนี่ แล้วนั่นมันใครวะ ? ) ผมยังยืนคิดอยู่
( เอาวะเป็นไงเป็นกัน ) ว่าแล้วไอ้ม๋าฟ๊อกส์ก็เดินเข้ามาดูไอ้คนที่เหมือนจะโดนผมทำร้ายแบบไม่ได้ตั้งใจ
“ นายเป็นไงบ้าง ? เข้ามาห้องเราได้ไงอ่ะ ” ผมพูดสุภาพ ขัดกับที่ใจผมคิด
“ ก็เจ็บสิวะ แม่งเปิดประตูไม่ดูคนเลย สัด ” มันพูดออกมาครับ
“ เอ้า เหี้ย กุพูดดี ๆ ด่ากุได้ไงวะ แล้วกูตามองทะลุประตูได้รึไง ถึงจะได้ตรัสรู้ว่ามีคนนอนอยู่ตรงประตูห๊ะ ? ” ผมด่ามั่งครับ
“ แล้วห้องมึงเลขอะไรวะ ? ” ผมถามต่อ
“ 31xx ” มันพูดมา
“ งั้นกุว่ามึงเข้าผิดห้องละ ” ผมพูดกลับไปครับ
“ ไม่ผิดนี่แหละห้องกุ มึงไม่ต้องมาอำเลย ” มันเถียงครับ
“ งั้นมึงออกมานี่เลย มาดูซะ ” ผมพุดพร้อมกับลากคอมันออกมา
“ ดูซะ ” ผมพูด พร้อมกับชี้ไปที่เลขห้อง ซึ่งบอกเอาไว้ว่า 32xx
“ ชิบแล้วกู ขอโทษครับ ” มันรีบขอโทษใหญ่เลย
“ เออ ๆ ช่างมันเหอะ ” ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมากมาย
แล้วมันก็หยิบแว่นขึ้นมาใส่ แล้วมองหน้าผม แล้วมันก็พูดว่า
“ เฮ้ย พี่ฟ๊อกส์นี่ ” มันพูดครับ
“ ห๊ะ ? เรารู้จักกันหรอ ? ” ผมเริ่มงง ๆ
“ โหยพี่ ผมเองครับ อาร์มไง จำได้ป่าว ? ” มันพูดครับ
( อาร์มไหนหว่า ? ) ผมคิดในใจ
แล้ว จู่ ๆ ก็มีเหตุการณ์ในอดีต แว๊บขึ้นมาในสมอง . . .
“ อย่าบอกนะว่า แกคือไอ้อาร์ม นั่น ” ผมถาม ไปพร้อมกับคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้
“ ครับ ไอ้คนนั้นแหละ ” อาร์มพูดแล้วยิ้มให้ผม
“ เป็นไงมาไงวะเนี่ย มาเรียนที่นี่รึ ” ผมถามกลับไป
“ ตามพี่มาแหละครับ ” มันพูด
“ ให้มันจริงเหอะ ไม่ใช่แอบตามสาวที่ไหนมาเรอะ ” ผมพูดพลางหัวเราะ
“ โหย สาวที่ไหนครับ ผมตามพี่มาอ่าแหละ ” มันยังยืนยัน คำเดิม
“ เออ ๆ เชื่อก็ได้ ” ผมตอบไปพร้อมกับคิดอยู่ว่า ไอ้น้องเตี้ย ๆ คนนั้นที่ชอบตามผม กลายเป็นคนตัวสูงดูดีขนาดนี้ตั้งแต่
เมื่อไหร่
“ ว่าแต่ไปทำไรมา สูงขึ้นเยอะเลยนี่ ” ผมถาม
“ ไม่รู้อ่ะพี่ จู่ ๆ มานก็สูงขึ้นเอง ” มันตอบมาแบบเขิน ๆ
“ เห้ย คุยกะพี่นะเว้ย ไม่ใช่คุยกะแฟน มัวเขินอยู่นั่นแหละ หะหะ ” ผมแซวมันครับ น้องเค้าหน้าแดง ยิ่งทำให้ดูดีไปใหญ่
“ ถ้าได้เป็นแฟนก็ดีสิ ” มันพูดเบา ๆ (อันนี้ไปถามมันทีหลังครับ ถึงได้รู้ หะหะ)
“ ห๊ะ ? พูดอะไรอ่ะ ได้ยินไม่ชัด ” ผมถามพร้อมทำหน้างง ๆ
“ ป่าวครับ พี่จำคืนวันนั้นได้มั๊ยที่ผมบอกกับพี่ว่าผมมีอะไรจะบอกพี่ ” มันถามกลับมาอีกแล้ว
“ วันไหนอ่ะ ? วันนั้นป่ะ ที่ พี่ติดธุระ เออแล้วมีรัยจะบอกพี่วะ ” ผมถามแกมสงสัย
“ อ้อ ! ยื่นหูมาดิ ”มันพูดครับ
“ ผมชอบพี่ฟ๊อกส์นะครับ จุ๊บ! แล้วเจอกันนะครับ อิอิ ” มันบอกพร้อมหอมแก้มผม แล้วก็ชิ่ง ปล่อยให้ผมยืนตัวชาอยู่อย่างนั้น ด้วยอารมณ์ ที่แบบว่า อึ้ง
“ อ๋อ ที่รับรักพี่ไม่ได้เป็นเพราะมันใช่ป่ะ ฟ๊อกส์ ” พี่บอนครับ พูดเสียงแข็งมาเลย
“…. ”ผมกำลังจะสวนกลับ แต่ก็โดนเบรก
“ ไม่ต้องมาแก้ตัวพี่เห็นอยู่กับตา ระวังให้ดีเถอะ ซักวันแกต้องเป็นของพี่ ” พูดเสร็จแล้วก็เดินจากไปปล่อยให้ผมยื่นอึ้งอีกรอบ เพราะไม่เคยเห็นพี่บอน ลักษณะที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อนเลย
(เฮ้อ ! จะอะไรกับกูนักหนาวะ ? ) ผมคิดในใจพร้อมกับถอนหายใจเป็นครั้งที่สอง
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะครับ ตอนนี้ขอตัวไปพักมือแย้ว เจ็บปวดรวดร้าว T T
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
