หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[Dee^daY]

^
^
จุ๊ ๆ อย่าเอ็ดไป
มีคนกำลังจับผิดอยู่

[bixzz]

กำลังสนุกเลย... รออ่านต่อนะครับ
พร้อมขอฝาก  ยัยน้องเมย์ด้วย

[andy_kwan]

เผลอไปนิดเดียว มาตั้งเยอะเลย  มาลงชื่ออ่านไว้ก่อนจ๊ะ
หนูเอมนี่เป็นสาววาย ชัวร์

[White..BroccO]

เอิ๊กส์ๆ ปู้จายอบอุ่นนนนนนนน 

[kungyung]

มีเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกแว้วววววววววว

นังน้องเมย์นี่มันช่างแว๊ด แว๊ดดดดดดดด จริงๆๆเล้ยยยย

[thaitanoi]

   มารอลุ้นครับ

[สมชาย]

  ชอบจังมาต่อเร็วๆนะ

[mantdash]

นิยายเด็กๆๆมาอีกแล้ว อิอิ

อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจ 5555

มารออ่านคร้าบ อิอิ

[patz]

เข้ามาอ่านเรื่องใหม่ด้วยคนครับ ^^

ยัยน้องเมย์นี่ นางร้ายในอุดมคติเลยเชียว หึ หึ หึ

[PEAK]

เรื่องใหม่ เรื่องนี้ก็ทำท่าจะสนุกอีกแล้ว   
ชอบคาแร็คเตอร์ของพระเอก(หรือเปล่าหว่า??) เรื่องนี้ 
ขอบคุณนะครับ ... มีความสุขกับการอ่านเรื่องของคุณมากครับ ^_^

[anocha]

แทนถอดเสื้อพละออกแล้วโยนลงบนโต๊ะอย่างลวกๆ ก่อนจะหยิบเสื้อนักเรียนมาคลุมบนแผงอกสีแทนที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม เด็กหนุ่มลงมือกลัดกระดุมอย่างรวดเร็ว  ตามองไปยังคนใส่เฝือกที่กำลังหยิบหนังสือจากใต้โต๊ะใส่ลงในเป้อย่างทุลักทุเล
 
"มานี่  เดี๋ยวกรูเก็บให้"  แทนพูดพลางคว้าเป้จากมือจอมก่อนจะลงมือเก็บของให้อย่างถือวิสาสะ ไม่สนใจคนใส่เฝือกที่ตั้งท่าจะโวยวาย

"ไม่เป็นไร กรูเก็บเองได้"  จอมพยามยื้อเป้กลับคืนมา  แต่คนตัวโตยังคงยึดมันไว้อย่างเหนียวแน่น
ปากก็บ่นพึมพำในขณะที่ลงมือเก็บของใส่กระเป๋า..
 
"แขนเดี้ยงแบบนี้แล้วมรึงยังจะขนอะไรมานักหนาเนี่ย .."
 
จอมยิ้มแหยๆเหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าแอบทำผิด  แทนก้มลงมองเข้าไปในเป้ของจอม  นอกจากหนังสือเรียนที่อัดแน่นจนตุงแล้วยังมีการ์ตูนอีกสองสามเล่ม พร้อมขนมที่เจ้าตัวชอบกิน ราวกับว่าเจ้าของกระเป๋ากำลังเตรียมตัวจะไปออกค่าย แทนรวบรวมสมบัติทั้งหมดของจอมใส่ลงในเป้แล้วรูดซิปปิดกระเป๋า   แต่ก็ยังไม่ยอมคืนให้เจ้าของอยู่ดี   คนตัวโตคว้าเป้ของตัวเองมาสะพายทั้งที่ในมือยังหิ้วเป้หนักอึ้งอีกใบ  ไม่สนใจเจ้าของที่กำลังพยายามยื้อมันคืน..
 
"เฮ้ย! กรูถือเองได้ ไม่เป็นไรหรอก.."

จอมบ่นซ้ำซาก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ใส่ใจ หิ้วกระเป๋านักเรียนของจอมเดินออกไปจากห้องเรียนหน้าตาเฉย 
จอมมองตามหลังคนตัวโตไหล่กว้าง..นานแล้วที่ไม่ได้เดินกลับบ้านด้วยกันแบบนี้ บรรยากาศยามเลิกเรียนยังคงวุ่นวายเหมือนเดิมทุกวัน  แต่แสงแดดที่เคยหม่นมัวกลับดูสว่างสดใสอย่างประหลาด..
 
"แล้ว..วันนี้มรึงไม่ซ้อมบาสเหรอ.."  จอมเดินตามหลังแทน รู้สึกว่าตัวเองถามคำถามโง่ๆพิกล..
 
"ช่วงนี้ซ้อมวันเว้นวัน เดือนหน้าถึงจะซ้อมทุกวันน่ะ" แทนตอบด้วยน้ำเสียงแจ่มใส  ลืมความเคร่งเครียดในตอนพักกลางวันไปจนหมด..
 
"แล้ว เอ่อ..ทำไมมรึงไม่กลับบ้านพร้อมเมย์.."

"วันนี้ทะเลาะกันอีกแล้วว่ะ เฮ้อ.."  แทนตอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ไม่ได้มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจเท่าไรนัก..
 
หนุ่มน้อยชะงักไปชั่วอึดใจ ส่งยิ้มแห้งๆให้คนตัวโต ก่อนจะกัดฟันพูดปลอบใจ..

"มรึงก็ง้อเค้าหน่อยสิ พูดดีๆเค้าก็คงหายงอนแล้วมั้ง.."
 
"อือ..เสาร์นี้ เค้านัดกรูดูหนังด้วย แต่ดันชนกับนัดทำรายงานอีก เฮ้อ..สงสัยงานนี้คงต้องเคลียร์กันยาวว่ะ.."

จอมมองหน้าเข้มๆอย่างเห็นใจ  หัวหน้ากลุ่มรายงานคือเอมิกา  ผู้ซึ่งยืนกรานหัวเด็ดตีนขาดว่า ใครที่ไม่มาช่วยเพื่อนทำรายงานจะไม่ใส่ชื่อให้เด็ดขาด ยกเว้นแต่ว่าจะเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ  ซึ่งไม่รวมกรณีพาแฟนไปดูหนังอย่างแน่นอน
 
"มรึงก้ขอเค้าเลื่อนนัดดิ  ช่วงนี้ก็เอาใจใส่เค้ามากๆ พูดกะเค้าดีๆ เดี๋ยวก็คงเลิกนิสัยขี้งอนไปเองล่ะมั้ง.."

จอมรู้สึกว่าน้ำเสียงที่พูดออกมานั้น ฟังดูแปลกแปร่งราวกับไม่ใช่เสียงของตัวเอง แต่ดูเหมือนคนฟังดูจะไม่ทันได้สังเกต แทนหันมามองหน้าจอม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ



"อือ..ก็จริงของมรึง ต่อไปนี้กรูคงต้องดูแลเค้าให้ดีกว่านี้.."
 
จอมหยุดยืนที่ป้ายรถเมล์ที่มีคนพลุกพล่าน นึกภาวนาให้รถเมล์สายประจำรีบๆมาเสียที เพราะไม่อยากทนยืนอยู่ตรงนั้นอีกต่อไป..
 
"รถเมล์มาแล้ว กรูไปล่ะนะ.." คนแขนเจ็บพูดพลางดึงเป้จากมือแทน ทำท่าจะรีบวิ่งไปที่รถเมล์  แต่ไม่เร็วไปกว่าอีกฝ่ายที่รีบคว้าข้อมือไว้
 
"มรึงจะบ้ารึไง ใส่เฝือกแบบนี้ยังจะขึ้นไปเบียดกับคนบนรถเมล์อีก.."  แทนบ่นเสียงดังพลางขมวดคิ้วเข้ม มืออีกข้างยังยึดสายเป้ไว้แน่น
 
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวก็มีคนลุกให้นั่งเองแหละ.."  จอมแย้งเสียงอ่อยๆ  ประเมินจากท่าทางของแทนแล้ว ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะขัดใจในตอนนี้
 
"ถ้ามรึงกลัวจะเปลือง เดี๋ยวกรูนั่งแท็กซี่ไปเป็นเพื่อนมรึงเอง.."  แทนตอบห้วนๆ ไม่ยอมปล่อยมือจากข้อมือของจอม..

"กรูก็มีตังค์  แต่กรูอยากนั่งรถเมล์ มรึงเข้าใจมั้ย มาเรียนตอนเช้ากรูก็นั่งมาไม่เห็นเป็นไร.." จอมอธิบายช้าๆอย่างระมัดระวัง เพราะไม่อยากให้อีกคนหงุดหงิดไปมากกว่านี้..
 
"รถเมล์คนแน่นแบบนี้ มรึงจะเบียดคนเข้าไปได้ยังไง"  คนตัวโตขึ้นเสียงใส่ คิ้วเข้มขมวดยุ่งกลางหน้าผาก
"ทำไมมรึงชอบทำให้ตัวเองต้องลำบากอยู่เรื่อยวะ!  ถามจริง  มีวันไหนมั่งที่มรึงไม่เดินชนนู่นชนนี่  ตกท่อตกบันได
แขนเดี้ยงอย่างเดียวไม่พอรึไง  ทำไมถึงชอบทำให้คนอื่นต้องคอยเป็นห่วงอยู่เรื่อย.."
 
จอมนิ่วหน้ามองคนตัวโตที่ยืนบ่นยาวเหยียดด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจ หนุ่มน้อยยั้งปากตัวเองได้ทันก่อนที่จะพูดออกมาว่าให้แทนรู้จักห่วงแฟนตัวเองจะดีกว่า..

เด็กหนุ่มทั้งคู่ยืนจ้องตากันชั่วอึดใจ ก่อนที่จอมจะพูดออกมาเรียบๆ..
 
"งั้นกรูกลับแท็กซี่ก็ได้  มรึงไม่ต้องไปส่งหรอก เสียเวลาเปล่าๆ  กรูไปล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน"
 
หนุ่มน้อยโบกมือเรียกแท็กซี่  ก่อนจะดึงเป้จากมือแทนอย่างนิ่มนวล  แทนยืนมองอีกคนที่เปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ  ไม่มีเหตุผลที่จะรั้งอีกฝ่ายเอาไว้แล้ว...
 
 
รถแท็กซี่ค่อยๆเคลื่อนออกจากหน้าโรงเรียนอย่งช้าๆ  จอมหลับตา เอนหลังพิงเบาะ ปล่อยความคิดไปเรื่อยเปื่อยทั้งที่รู้สึกแปลบลึกอยู่ในอก..



 ถ้ออยคำที่แทนบอกออกมาว่า ต่อไปนี้จะดูแลเมย์ให้ดีขึ้น ยังคงย้ำชัดเจนอยู่ในหัว...


 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เจ็บบบปวดดดด   

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านแล้วแอบเครียดๆนะเนี่ย สงสารจอมอยู่เหมือนกัน
แต่จะให้ทำไงได้ละ ในเมื่อตอนนี้อีกฝ่ายมีเจ้าของ
และดูจะไม่รู้ใจตัวเองเท่าที่ควรเลยด้วยซ้ำ
เป็นกำลังใจให้น๊า แล้วจะรออ่านต่อ

นิว

[kuraki]

สงสารจอมอ่ะค่า 

แล้วคืนนี้มีอีกมั้ย 555 ?

[DexTunG]

มารอตอนต่อไปคับ



อ่านแล้ว ไม่รู้  แทน  แอบชอบจอมอยู่หรือป่าวกันแน่



    

[namtaan]

ต่างคนต่างรู้สึกดีๆต่อกันอยู่แล้วหละสิ
เพื่อนรัก รักเพื่อนอีกแล้ว
แต่งานนี้เพื่อนอีกคนเป็นนายแสนดี ทำไงดีล่ะ
บวก 1แต้มนะคะ ขอบคุณค่ะ

[anocha]

แม้จะได้รับสิทธิพิเศษจากเพื่อนๆว่าไม่ต้องมาทำบอร์ดก็ได้  แต่เมื่อถึงเช้าวันเสาร์  จอมก็แบกเป้มาโรงเรียนแต่เช้าอยู่ดี เพื่อนในกลุ่มหลายคนมาถึงก่อนแล้วและกำลังทำงานมือเป็นระวิง โดยมีเสียงเอมิกาคอยกำกับอยู่เป็นระยะ
จอมอมยิ้มเมื่อเห็นคนตัวโตผิวเข้มนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น กำลังลงมือตัดภาพประกอบที่ได้รับมอบหมายจากหัวหน้ากลุ่มอย่างระมัดระวัง รอบตัวมีเศษกระดาษหลากสีกองอยู่เต็มไปหมด ..

จอมเดินไปหาเอมก่อนเป็นคนแรก อดนึกขำไม่ได้ที่เห็นอีกฝ่ายยุ่งจนหัวกระเซิง  "มีอะไรที่เราพอจะช่วยได้บ้างมั้ย?"


"ไปช่วยไอ้แทนติดกาวนู่นไป๊..ดูมันดิ กระดาษจะท่วมตัวตายแล้วมั้งน่ะ.."


แทนวางกรรไกรกับกระดาษในมือ ขยับตัวให้จอมลงนั่งใกล้ๆ   ก่อนจะเลื่อนภาพประกอบที่ตัดไว้เรียบร้อยกับกระป๋องกาวลาเท็กซ์ไปตรงหน้าจอม..กำชับหนักแน่น


"นี่ กรูตัดไว้แล้ว มรึงทากาวด้านหลังแล้วกัน ห้ามทำเลอะด้วย ไม่งั้นเอมบีบคอกรูแน่.."


จอมหัวเราะเมื่อเห็นเอมหันมาค้อนใส่แทน กอ่นจะแขวะเสียงดัง  "อย่ามาทำเป็นปากดี กลัวไปไม่ทันนัดก็บอกมาเถอะย่ะ!"

คนถูกแขวะส่ายหัวอย่างอ่อนใจ แต่ก็ไม่คิดจะตอบโต้   หันไปคุยกับจอมที่กำลังเริ่มทากาวอย่างตั้งอกตั้งใจ ...

"มรึงกินข้าวมารึยังเนี่ย..."

"กินแล้ว..กินยาแล้วด้วย.." จอมรายงานให้แทนฟังเหมือนเป็นเด็กๆ เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร ใบหน้าเข้มผุดรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ  เด็กหนุ่มใช้อุ้งมือใหญ่หนาวางบนกระหม่อมของอีกคน  ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงห้าวทุ้ม


"ว่าง่ายๆแบบนี้จะได้โตเร็วๆ เข้าใจมั้ย.."



ทั้งที่อยากให้อีกฝ่ายวางมือไว้อย่างนั้น  แต่จอมก็เอี้ยวหัวหลบ ก่อนจะฝืนยิ้มแทน...


"เอามือเน่าๆของมรึงออกไปจากหัวกรูเลย  กรูจะโง่ลงทุกวันก็เพราะมรึงนี่แหละ.."


แทนหัวเราะลงลูกคออย่างชอบใจ ก่อนจะกลับไปทำงานเงียบๆ ทั้งห้องเหลือเพียงเสียงเอมิกาที่ยังคงแจกจ่ายงานให้คนนั้นคนนี้ไม่ได้หยุด   ถ้าพูดกันอย่างยุติธรรม   การทำงานภายใต้อำนาจบงการของเอมิกาก็มีข้อดีอยู่ไม่น้อย
 แม้เด็กสาวจะจู้จี้ขี่บ่นน่ารำคาญ แต่ก็ทำให้งานเสร็จอย่างรวดเร็วกว่าที่คิด


จอมลงมือติดภาพประกอบลงในชาร์ตแผ่นสุดท้าย ในขณะที่เอมใช้สายตาสำรวจอย่างพึงพอใจ


"เสร็จแล้ว...งั้นชั้นกลับล่ะ พอดีไม่มีคนช่วยแม่เฝ้าร้าน ไอ้แทน! แกอยู่เก็บทำความสะอาดไปละกัน"

เด็กสาวประกาศพลางหอบรายงานมาไว้ในมือ ตั้งใจจะเอากลับไปชื่นชมตรวจทานที่บ้าน ในขณะที่ทุกคนในกลุ่มยกเว้นจอมมีมติเป็นเอกฉันท์ว่าแทนควรอยู่ทำความสะอาดตามคำสั่งของเอมิกา  ต่างพากันรวบรวมข้าวของ  เดินตามหัวหน้ากลุ่มออกจากห้องไปอย่างหน้าตาเฉย   ทิ้งคนตัวโตกับคนใส่เฝือกให้อยู่ท่ามกลางเศษขยะกองท่วมห้อง..



ในเมื่อไม่มีทางเลือกแล้ว นอกจากก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดแต่โดยดี  แทนหันไปมองจอมที่ยืนทำตาปริบๆ

"มรึงกลับเลยก็ได้นะ...กรูเก็บคนเดียวได้"



"ไม่เป็นไรหรอก ช่วยๆกันจะได้เสร็จๆ"   จอมว่าพลางลงมือรวบรวมกระดาษลงในถุงขยะ  ในขณะที่แทนเดินไปหยิบไม้กวาดก่อนจะลงมือทำความสะอาดอย่างเอาจริงเอาจัง  ไม่ถึงสิบนาทีทุกอย่างก็เกือบจะเรียบร้อย จอมหอบถุงขยะเล็กๆไว้ในมือ ตั้งท่าจะจะเดินตรงไปที่ถังขยะตรงมุมห้อง  ลืมไปว่าวางกระป๋องกาวทิ้งไว้ที่พื้น..



"เฮ้ย! ไอ้จอม..ระวัง.."


แทนร้องออกมาได้คำเดียว  ก่อนที่จอมจะซัลโวเข้าที่กระป๋องกาวอย่างแม่นยำจนมันล้มกลิ้งไปที่พื้น โชคดีที่กาวเหนียวหนืดนั้นไม่ทำให้พื้นห้องเลอะมากเท่าที่คิด  คนตัวโตส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ...

"มรึงไปนั่งคอยเลยป่ะ  เดี๋ยวกรูจัดการเอง"


จอมยิ้มแหยๆ   แต่ก็ยอมเดินไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีก่อนที่นิสัยซุ่มซ่ามจะสร้างความเดือดร้อนให้อีกคนไปมากกว่านี้
 หนุ่มน้อยนั่งมองคนตัวโตที่หาผ้าขี้ริ้วชุบน้ำมาเช็ดที่พื้นอย่างเห็นใจ  แทนเป็นเพื่อนคนเดียวที่ไม่เคยปริปากบ่นเวลาที่ต้องรับมือกับภัยพิบัติที่มาจากความซุ่มซ่ามเฉพาะตัวของจอม..



"มรึงกินขนมมั้ย?"   จอมชวนคนตัวโตที่ก้มหน้าก้มตาถูพื้นอยู่เงียบๆ   เด็กหนุ่มล้วงมือลงไปในเป้ ความหาช็อคโกแล็ตยี่ห้อโปรดที่เตรียมมา แทนเห็นสภาพช็อคโกแล็ตในกระดาษฟอล์ยที่บุบบิบบู้บี้ไม่เป็นรูปทรงเพราะถูกอัดมาในเป้แล้วส่ายหัว    จอมยักไหล่ใ  ช้มือซ้ายแกะกระดาษฟอล์ยล์แล้วส่งช็อคโกแล็ตที่เริ่มละลายเหลวเข้าไปในปากอย่างสบายอารมณ์...



แทนทำความสะอาดอยู่ซักพักก็ลุกเดินออกไปจากห้อง ในขณะที่จอมเริ่มเลียช็อคโกแล็ตที่เปรอะตามนิ้วอย่างเสียดาย คนตัวโตกลับเขามาในห้อง ยืนมองจอมในสภาพที่มีช็อคโกแล็ตเลอะตามแก้มอย่างอ่อนใจ..



"มรึงนี่จริงๆเลย..ทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้..เลอะแก้มไปหมดแล้วเนี่ย มาเดี๋ยวกรูเช็ดให้มาเด" แทนบ่นพึมพำ ก่อนจะเอื้อมมือไปใกล้หน้าจอม


 "เฮ้ย! มรึงพึ่งจับผ้าขี้ริ้วเมื่อกี้เองไม่ใช่เหรอ จะมาจับหน้ากรูทำไมเนี่ย"



"กรูไปล้างมือมาแล้ว เนี่ยเห็นมั้ย" แทนยืนยันเสียงหนักแน่น  แต่จอมยังไม่ไว้ใจ  สุดท้ายคนตัวโตวางมือบนกระหม่อมจอมเหมือนวางมือบนลูกบาส ก่อนจะใช้อุ้งมือใหญ่สากอีกข้างถูที่แก้มจอมแรงๆเพื่อเช็ดคราบช็อคโกแล็ตให้

... ชั่วเสี้ยวนาทีที่เด็กหนุ่มไล้มือไปตามแก้มใส  ความรู้สึกบางอย่างก็พลุ่งขึ้นมาในอกของแทน เด็กหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้พลางไล้นิ้วโป้งไปตามเรียวปากปากนุ่มที่มีคราบช็อคโกแล็ตเปรอะอยู่เต็ม  

สัญชาติญาณบางอย่างเรียกร้องให้แทนยื่นหน้าเข้าใกล้เข้าไปอีก..ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดกันและกัน ในขณะที่จอมกำลังงงว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร แทนก็ประกบริมฝีปากหยักสวยลงบนเรียวปากอุ่นที่ยังคงเลอะเทอะ

ภายในห้องเรียนที่ไร้ร้างผู้คน เด็กหนุ่มสองคนกำลังบดริมฝีปากกันอย่างพึงพอใจ แทนครางอึมฮัมในลำคอ ใช้สองมือยันกับโต๊ะนักเรียนเพื่อพยุงร่างสูงใหญ่ไม่ให้โถมทับลงไปบนตัวที่ยังมีเฝือกกั้นไว้ของจอม..เด็กหนุ่มใช้ลิ้นอุ่นๆซอกซอนเข้าไปเรียวปากชุ่มฉ่ำ  ลิ้มรสความหวานที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่แน่ใจว่ามาจากช็อคโกแล็ตหรือมาจากริมฝีปากนุ่มบางกันแน่..



ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านั้น เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์แทนก็แผดขึ้นกลางห้องเรียนที่เงียบสงัด สองหนุ่มผละออกจากกันอย่างตกใจ..



แทนกดรับโทรศัพท์ หัวใจยังคงเต้นโครมครามจนแทบปะทุมานอกอก..



"แทน อยู่ที่ไหนเนี่ย? เมื่อไหร่จะมาซักที เมย์คอยนานแล้วนะ.."



คนตัวโตยังคงหัวหมุนเพราะถูกขัดจังหวะกระทันหัน ถ้อยคำในหัววิ่งวุ่นไปหมดจนไม่รู้จะตอบอีกฝ่ายอย่างไรได้ เจ้าตัวอึ้งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะพูดหลุดปากไปในโทรศัพท์ตามสัญชาติญาณ



"เอ้อ..ขอโทษทีเมย์..แทนจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ.."



แทนหันไปสบตาคนที่ยืนคอยอยู่ใกล้ๆ ชั่วขณะที่ต่างฝ่ายต่างก็รอให้อีกคนพูดอะไรออกมา..จอมหยิบเป้เดินออกไปจากห้องเงียบๆ ทิ้งคนตัวโตให้ว้าวุ่นอยู่เพียงลำพัง

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
เครียดได้ใจมากมาย กำลังอินเลิฟกันอยู่ยัยนี่ยังจะโทรมาได้อีกนะ
ชิชะ ไปเลยเอทไปจัดการมัน 555+

[kuraki]

   จุ๊บุๆ รสชอคโกแลต  555

แทนไปตามจอมดีกว่านะ  

[anocha]

อันที่จริงก็ว่าจะโพสต์ตอนนี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ  แต่ด้วยความเลอะเทอะเฟอะฟะของคนเขียนเองที่พิมพ์ๆไปแล้วก็ลืมเซฟ  นิยายที่พิมพ์ไว้หนึ่งตอนก็ได้สูญสลายลงไปในพริบตา  

ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายนิดหน่อยก็เลยลงทีละน้อยอ่ะคับ งานยุ่งด้วย จบจากเรื่องนี้ก็ว่าจะลองเปลี่ยนแนวตามที่ได้ประกาศเจตนารมณ์ไว้  แต่คงเป็นเรืองสั้นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าจะยังอยากอ่านกันอยู่มั้ย  

อยากจะบอกว่าปกติ 16 PLUS เนี่ยไม่เคยมีนางร้ายมาก่อน แต่เนื่องจากเดือนที่แล้วพึ่งทะเลาะกับเพื่อนที่ทำงานมา เลยอัญเชิญนางมาเป็นนางร้ายในเรื่อง  

แต่เค้าไม่ได้ร้ายมากนะ แค่พอน่าหมั่นไส้เล็กๆ ฮี่ ฮี่..

อ่อ..อีกอันนึงก็คือ ไปเจอน้องคนนึงใส่ชุดนักเรียนมะยมกำลังเล่นบาสอยู่กลางแดด ตัวก็ด๊ำ ดำ ไม่หล่อแต่เท่ห์โคด เลยอัญเชิญมาเป็นพระเอกเรื่องนี้ อยากให้คนอ่านได้ไปเห็นตัวจริงของน้องเค้าจัง จะได้เห็นภาพชัดๆกว่านี้...

ขอให้สนุกกะการอ่านนะคับ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ชวนคุยกะคนอ่านเป็นการส่วนตัว เอาไว้เรื่องถัดๆไปนะคับ

สำหรับคืนนี้ ขอให้อ่านให้สนุกนะคับ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

อันที่จริงก็ว่าจะโพสต์ตอนนี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ  แต่ด้วยความเลอะเทอะเฟอะฟะของคนเขียนเองที่พิมพ์ๆไปแล้วก็ลืมเซฟ  นิยายที่พิมพ์ไว้หนึ่งตอนก็ได้สูญสลายลงไปในพริบตา   

ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายนิดหน่อยก็เลยลงทีละน้อยอ่ะคับ งานยุ่งด้วย จบจากเรื่องนี้ก็ว่าจะลองเปลี่ยนแนวตามที่ได้ประกาศเจตนารมณ์ไว้  แต่คงเป็นเรืองสั้นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าจะยังอยากอ่านกันอยู่มั้ย 

อยากจะบอกว่าปกติ 16 PLUS เนี่ยไม่เคยมีนางร้ายมาก่อน แต่เนื่องจากเดือนที่แล้วพึ่งทะเลาะกับเพื่อนที่ทำงานมา เลยอัญเชิญนางมาเป็นนางร้ายในเรื่อง 

แต่เค้าไม่ได้ร้ายมากนะ แค่พอน่าหมั่นไส้เล็กๆ ฮี่ ฮี่..

อ่อ..อีกอันนึงก็คือ ไปเจอน้องคนนึงใส่ชุดนักเรียนมะยมกำลังเล่นบาสอยู่กลางแดด ตัวก็ด๊ำ ดำ ไม่หล่อแต่เท่ห์โคด เลยอัญเชิญมาเป็นพระเอกเรื่องนี้ อยากให้คนอ่านได้ไปเห็นตัวจริงของน้องเค้าจัง จะได้เห็นภาพชัดๆกว่านี้...

ขอให้สนุกกะการอ่านนะคับ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ชวนคุยกะคนอ่านเป็นการส่วนตัว เอาไว้เรื่องถัดๆไปนะคับ

สำหรับคืนนี้ ขอให้อ่านให้สนุกนะคับ

ไว้เจออีกถ่ายรูปมาลงเลยคราบ 555+
จะได้จิ้นตาม อิๆ

[aijung]

พึ่งตามมาอ่านค่ะ สนุกจังเลย

เนื้อเรื่องน่ารักจัง จุ๊บกันแล้วด้วย 

อย่าลืมมาต่ออีกนะคะ

[loveyous]

ค้างอย่างแรงคับ

[namtaan]

นางร้ายมาจากชีวิตจริงนี่เอง
แต่ร้ายแบบนี้ขัดใจจริงๆ แทนก็ทนอยู่ได้เนอะ
ที่แน่ๆจอมน้อยใจ เสียใจไปแล้วหละ
แล้วจะรออ่านต่อนะคะ

[ifwedo]

รอตอนต่อไป

[jokirito]

 

[mecon]

  แทนทำจนได้สินะ เฮ้ออออออออ
สงสารนุ้งจอมอ่ะ ต้องตกอยู่ในสภาพที่ไม่กำหนดสถานะใดๆเลยเนี่ย
มันเจ็บนะ ถึงแม้ว่าแทนจะเผลอตัวไปก้อเถอะ ทำแบบนี้กลับมารับผิดชอบเด๋วนี้เลยนะ 

+1 จัดให้คะ 

[rero]

เข้ามาเจอเรื่องที่ 4

ขอบคุณมาก ยังเขียนได้น่าติดตามเหมือนเดิม

ยังรอตอนต่อไปอยู่น๊า  ขอบคุณครับ

[wan]

รสหวานจากช๊อคโกแลต หรือหวานจากริมฝีปากของจอมกันแน่

แล้วรีบเดินจากไปเนี่ย น้อยใจหรือตกใจกันแน่

ร้ายแบบ เด็ก ๆ ก็พอทนนะครับ

เป็นกำลังใจให้อย่างมั่นคง +1 อีกด้วย จ๊ะ

[patz]

แทนทำอย่างนี้แล้ว ต้องรับผิดชอบจอมด้วยนา...