หัวข้อ: รักวุ่นวาย วงดนตรีชายล้วน

[JkrR]

ตอนที่15ครับ นายอุทัยงานเข้า!!!

******************************************

"ล้อผมเล่นน่า ครู!!!"
"ไม่ได้ล้อเล่น คราวนี้ครูเลือกเธอเป็นนักร้องนำ"ครูรตีย้ำ "ครูว่ามันคงไม่ยุติธรรมถ้าจะจับเธอมาแต่งเป็นผู้หญิงตลอด ทั้งๆที่เธอก็เสียงดีเหมือนกัน"
"แต่ผมกลัวจะทำให้พวกเราแพ้น่ะสิครับ"ผมพ้อ
"อย่ากลัวไปเลยจ่ะ ทำให้เต็มที่ก็พอ จุดประสงค์ของการไปแข่งของพวกเราก้อคือการไปแสดงความสามารถของนักเรียน ดังนั้นทุกคนมีสิทธิ์ได้แสดงความสามารถ และครูก็เชื่อว่าเธอจะต้องทำได้"ครูว่า
"ใช่แล้ว ทัย"พี่โอหันมาคุยกับผม "นายเองก็มีความสามารถ อย่ากลัวไปเลย"
"แล้วพี่โอจะทำอะไรอะ ถ้าไม่ร้องเพลง"ผมถาม
"หุหุ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้"พี่แกยิ้มกรุ้มกริ่ม
"แล้วคนอื่นว่าไงจ๊ะ ถ้าเราจะเลือกเพลงนี้สำหรับไปแข่งรอบหน้า และเลือกอุทัยเป็นนักร้อง"ครูรตีถามทุกคนในห้อง
"ไม่คัดค้านแต่ประการใดครับ"ไอ้ยอดยกมือตอบเสียงแจ๋ว แล้วหันมายิ้มจนแก้มปริแบบกวนตีนๆ
"พวกหนูก็ไม่ว่าอะไรค่ะ" อีนนนี่ว่า
"โอเคงั้นวันนี้แยกย้ายกันได้ อานนท์(นนนี่) ช่วยไปคิดโชว์มานำเสนอพวกเราด้วยนะจ้ะ"ครูรตีว่า ซึ่งอีนนนี่ก็รับคำ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

ผมเดินกลับบ้านกับไอ้ยอดเช่นเคย ครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อสักครู่ นี่กูจะได้ร้องนำหรอเนี่ย โอแม่เจ้า (แต่ลึกๆดีใจ แหะๆ) ไอ้ยอดดูอารมณ์ดีกว่าเมื่อวาน มันเดินผิวปากมาตลอดทางเลยแฮะ
"ข้าดีใจจังที่เอ็งได้ร้องเพลงกะเค้ามั่ง คิดว่าจะโดนจับเป็นนางโชว์จนรอบแชมป์ออฟเดอะแชมป์ซะละ"มันว่า พลางผิวปากต่อ โดยไม่ได้มองหน้าผม
"หะๆๆ แต่ข้ากลัวว่าจะพาพวกเอ็งตกรอบนี้อะดิ"ผมหันไปคุยกับมัน
"โห้ยย คิดมากน่าเพื่อน เสียงเอ็งดีจะตาย แพ้ข้าให้ถีบเลย"ไอ้ยอดว่าพลางหันตูดมา แหม ช่วงกวนดีนัก
"เออ สาธุ กูไม่อยากถีบมึง"ผมหัวเราะ แล้วเราก็แยกกัน

****************************************

ผมกลับบ้านมาเล่าเรื่องที่จะได้เป็นนักร้องนำประจำวงให้พ่อกับแม่ฟัง ตามคาดครับ พ่อตบเข่าฉาดใหญ่แล้วบอก "ให้มันได้ยังงี้ซีวะ ไอลูกพ่อ สู้ๆนะเว้ยเห้ย" ส่วนแม่ก้อดีใจไม่แพ้พ่อ ท่านทั้งสองซักโน่นซักนี่ผมเกี่ยวกับการแข่งรอบหน้าตอนที่เราล้อมวงกินข้าวกัน ดูพ่อกับแม่ผมเป็นปลื้มจริงๆที่ผมได้ไปร้องเพลงกับเค้าบ้าง

หลังจากกินข้าวอิ่ม ผมอาบน้ำ แล้วก็ไปเปิดคอม เปิดเพลง ไผ่สีกอ ที่จะใช้แข่งในรอบหน้า แล้วลองค้นหาเนื้อร้องในเน็ตดู ซักพักก็เจอ จึงลองนั่งฟังอย่างพิจารณาดูอีกครั้ง

อืม..เพราะดี เป็นเพลงที่สามารถบรรยายถึงบรรยากาศความเป็นลูกทุ่งได้ดีจริงๆ ว่าแต่เหมือนจะร้องง่ายๆ แต่ก็ร้องยากเหมือนกัน เพราะมีท่อนที่เสียงสูงๆเหมือนกัน ผมลองร้องตามสักครู่ ก็เริ่มง่วง วันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน  
พรุ่งนี้กัน สู้ตายโว้ยไอ้ทัย มึงได้ร้องนำแล้วนะเว้ย!!

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน ผมหยิบกระดาษที่ปริ๊นท์เนื้อร้องของเพลงไผ่สีกอติดมา
ด้วย แล้วก็หัดร้องไปตลอดทาง เมื่อถึงทางแยกที่จะต้องเจอกับไอ้ยอดทุกวัน ผมเงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะดูว่า  
มันมาหรือยัง ก็เห็นมันยืนคอยอยู่แล้ว

"ว่าไง เมื่อคืนนอนหลับมั้ย"ไอยอดถาม
"แล้วทำไมกุต้องนอนไม่หลับ"ผมงง
"อ้าว ก็ข้าคิดว่าเอ็งดีใจที่ได้เป็นนักร้องนำจนนอนไม่หลับไง หุหุ"
"ซะงั้นไป เออช่างเหอะ รีบไปโรงเรียนกัน เดี๋ยวจะสาย"

ผมฮัมเพลงไผ่สีกอไปตลอดทาง จนไอ้ยอดแซว "แหมขยันน่าดูเว้ย 555+"

*********************************************
เลิกเรียนวันนั้น พวกเรามารวมกันที่ห้องชมรมเพลงลูกทุ่งเหมือนเช่นเคย ผมหนีออกมาด้านล่างข้างตึก เพื่อมา
หัดร้องเพลงเงียบๆ ซักพักก็มีใครบางคนมาสะกิด

พี่โอนั่นเอง?!

"ว่าไงทัย ซุ่มอยู่คนเดียวเลยนะ"พี่โอทัก
"หะๆๆ ครับพี่ พี่มานานแล้วหรอครับ"ผมถาม
"ซักพักแล้ว ป่ะ ขึ้นไปข้างบนกันเหอะ ครูรตีกำลังมาละ"

เมื่อครูรตีมาถึง ก็ถามถึงงานต่างๆ ที่ครูฝากให้พวกเราไปคิดกัน อีนนนี่ก้เลยอธิบายให้ทุกคนฟัง ถึงงานโชว์ครั้งนี้
"เอาล่ะทุกคน ครั้งนี้เราจะทำโชว์แบบ..."อีนนนี่เริ่มอธิบาย ผมขอเล่าให้ฟังคร่าวๆละกันครับ ประมาณว่า
หนุ่มสาวคู่หนึ่ง ฝ่ายหญิงต้องไปทำงานในกทม. และไม่ได้เจอกันนานเป็นปี แล้วปีนี้ ผ่ายหญิงจะกลับมา
เยี่ยมพ่อกับแม่ และหาแฟนของเธอ จึงได้เขียนจดหมายมาบอกกับไอ้หนุ่มคนนั้นให้เตรียมตัวรอรับการกลับ
บ้านของเธอ โดยนังนนนี่ได้กำหนดตัวเต้นไว้7คน ตัดอีหว่าหวาออกไป เพราะว่านังนนนี่คัดไว้เล่นเป็นนางเอก  
ซึ่งจะเป็นฉากสุดท้ายตอนนางเอกกลับมาหาพระเอก ส่วนพระเอกนังนนนี่เลือกไอยอด เพราะมันหน้าตาหล่อที่
สุดละ ไม่มีใครแย่งมันได้ เอ้อ นอกจากนั้นไอ้แมนยังได้รับบทอันทรงเกียรติอีกด้วย อะลองทายกันดูสิครับ ติ๊กต่อกๆ แหะๆ ถ้าเดาไม่ออก ผมเฉลยเลยละกัน มันได้รับบทเป็นควายครับ 555+ ไม่มีใครแล้วเพราะในขมรม เหลือมันคนเดียว

"เห้อ กู ได้รับบททรงเกียรติจิงๆ"ไอแมนบ่น น่าสงสารจริงๆ 55555+ (สงสารแต่ทำไมหัวเราะล่ะ ^ ^)

"แล้วพี่โอล่ะครับ" ผมถาม "คราวนี้ไม่มีบทอะไรกับเค้าหรอ"
"ใครบอกล่ะ" พี่โอว่า แล้วก็เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของแก จากนั้นก็ล้วงเอาสิ่งๆหนึ่งออกมา

มันคือขลุ่ยครับ!!!

"ครั้งนี้พี่จะเป็นคยเป่าขลุ่ยเอง"
"โหพี่ รับบทหล่ออีกแล้วอะ คราวที่แล้วร้องนำ คราวนี้เป่าขลุ่ย"ไอแมนบ่น น้อยใจในโชคชะตา กรรมของควายครับ กร๊ากก
พี่โอยิ้มอย่างอารมณ์ดีพลางเป่าขลุ่ยเสียงอู้อี้ ส่วนไอยอดก็เงียบๆอีกแล้ว เป็นเชี่ยอะไรของเมิงวะ?

"แล้วเธอล่ะ อุทัย เป็นไงมั่ง" ครูรตีถามผม
"เอ่อ ก้อไปฝึกร้องมานิดหน่อยครับ"ผมตอบด้วยแววตาวิตกเล็กน้อย
"งั้นไหนลอง ร้องให้พวกเราฟังซิ เธอด้วยโอกาส โชว์ฝีมือขลุ่ยให้ฟังหน่อย"ครูรตีว่า พี่แกก็เลยล้วงหาโน้ตขลุ่ยที่ไปหามาๆเปิดกาง ส่วนผมก็หยิบกระดาษเนื้อเพลงที่ปริ๊นท์มาเหมือนกัน ส่วนครูรตีไปตามมือกีตาร์ให้มาช่วยเล่นคลอ

พี่โอเริ่มเป่าในช่วงอินโทร สำเนียงเพราะมากทีเดียว รู้สึกไอพี่โอนี่เรื่องเกี่ยวกับดนตรีทั้งร้องทั้งเล่นนี่เก่งไปหมดจริงๆ แล้วผมก็เริ่มร้องเพลงไผ่สีกอให้ทุกคนในห้องฟัง  

"..."เพลงจบลง ทุกคนปรบมือให้ แต่ครูรตีเงียบไปซักพักแล้วจึงพูดขึ้น
"ก็โอเคล่ะนะ แต่ครูว่ามันยังดูไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่น่ะ คนอื่นล่ะว่ายังไง"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ครูแต่หนูก็ไม่ค่อยอินตามเพลงเหมือนต้นฉบับเลยค่ะ"อีนนนี่ว่า
"โอกาสว่ายังไงบ้าง ไหนลองแนะนำน้องหน่อยซิ"ครูว่า
พี่โอครุ่นคิดอยู่ซักครู่ แล้วจึงบอก"ผมว่ายังขาดอารมณ์เพลงน่ะครับ"
"ใช่แล้ว นั่นแหละสิ่งที่ครูอยากจะบอกเธอ ครูว่าเธอยังไม่ได้ร้องมาจาก ข้างใน น่ะ"ครูรตีมองหน้าผม สีหน้าดูจริงจัง
ฟังคอมเม้นท์แต่ละคนแล้วเสียเซลฟ์เลยแฮะ ผมหน้าเสียเล็กน้อย แล้วรับคำสั้น "หรอครับ"
"เอาล่ะ อุทัย ไม่เป็นไร เรายังพอมีเวลา ช่วงนี้ก็ไปฝึกร้องมาให้มากๆละกัน ครูยังเชื่อนะ ว่าเธอต้องทำได้"ครูรตีตบบ่าผม ให้กำลังใจ

*****************************
ผมเดินกลับบ้านกับไอยอดเช่นทุกที ผมนิ่งเงียบเพราะยังคงครุ่นคิดอยู่กับเรื่องการร้องของตัวเอง ผมคงจะเงียบมากจนสังเกตได้ ไอ้ยอดจึงเข้ามาใกล้ผม กอดคอแล้วเดินไปด้วยกัน แล้วปลอบใจว่า"อย่าคิดมาก เพื่อน เอ็งต้องทำได้ ข้าเชื่อในตัวเอ็ง"

ผมมองหน้ามัน มันส่งยิ้มอย่างจริงใจกลับมา ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
"ขอบใจมาก เพื่อน"ผมบอกมัน แล้วยิ้มให้มันแบบเดียวกับที่มันยิ้มให้ผม
เราเดินกอดคอกันกลับบ้าน จนถึงทางแยก จึงได้อำลากันตรงนี้ที่เดิม

เมื่อถึงบ้าน ผมรีบกินข้าวแล้วอาบน้ำ เปิดเพลงไผ่สีกอฟัง ค้นหาข้อแตกต่างระหว่างต้นฉบับกับของตัวเอง ว่าตัวผมยังขาดส่วนใดไป

"..."

ผมไม่สามารถตอบได้....

ดังนั้น... ผมจึงได้แต่ฝึกร้องต่อไป เพื่อให้เกิดความเคยชินกับเพลงให้มากขึ้น

ผมทำได้แค่นั้นจริงๆ.....ในตอนนี้

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

การฝึกร้องเพลงของผมไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไร ตอนนี้ผมทำได้แค่สามารถร้องได้โดยไม่ต้องมองเนื้อเพลงเท่านั้นเอง

คนอื่นๆในวงเริ่มฝึกซ้อมกันอย่างหนัก เรากลับบ้านเย็นกันทุกวัน แต่ผมยังย่ำอยู่กับที !!!

จนถึงวันศุกร์ ผมเริ่มเครียดกับการร้องของผมมากขึ้น เหลือเวลาอาทิตย์เดียว แต่ผมก็ยังร้องไม่ดีขึ้นเลย

ไอ้ยอดเองก้อพอจะเข้าใจผม มันให้กำลังใจผมเสมอเมื่อเห็นผมทำหน้าวิตกอยู่คนเดียว รอยยิ้มของมันทำให้ผมคลายความกังวลลงไปบ้าง แต่ปัญหาก็ยังคงเป็นปัญหา ผมยังคงแก้มันไม่ตก

ผมลองกลับมาคิดย้อนดูอีกที ให้เวลากับตัวเอง แล้วค่อยๆค้นหาต้นตอของปัญหาที่เกิดขึ้น

ผมถามตัวเอง "ปัญหาคืออะไร?"

ผมกำลังมีปัญหาเกี่ยวกับการร้องเพลง

คำถามต่อมา คือ แล้วผมแก้ปัญหานี้อย่างไรแล้วบ้าง?

คำตอบ คือ ผมหัดร้องทุกวัน หัดจนจำเนื้อร้องได้ จนจำได้ว่าอินโทรนานเท่าไหร่ และผมจะร้องตอนไหนของเพลง

แล้วปัญหาที่ว่าได้ถูกแก้มั้ย หลังจากที่ผมได้ลองใช้วิธีดังกล่าวแก้ไข?

คำตอบคือ ไม่

ถ้าอย่างงั้น ผมควรไปปรึกษาใคร?

คำตอบคือ คนที่ร้องเพลงเก่ง

แล้วคนๆนั้นคือใครล่ะ?

ผมครุ่นคิดหาคำตอบคำถามข้อสุดท้าย หัวสมองคิดถึงคนๆนี้ทันที

พี่โอไง!!

ผมเดินไปหาพี่เค้า ที่กำลังเป่าขลุ่ยอยู่ ด้านล่างของตึกชมรม เสียงขลุ่ยที่พี่เค้าเป่าครางหวีดหวิวทำให้จิตใจผมสงบลงบ้าง ผมนั่งข้างๆพี่เขา ที่โต๊ะม้าหินใต้ตึก เมื่อพี่โอเห็นผม จึงหยุดเป่า แล้วถาม

"มีอะไรหรือทัย"

"เป่าเพราะดีนะครับ พี่นี่ทำอะไรก็ดีไปหมดเลย"ผมว่า

"แหมชมกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้ ข้าเขินตายเลย มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่หรือเปล่า ดูสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ"

"เอ่อ ผมอยากถามพี่อะครับ ที่พี่ว่า มันยังขาดอารมณ์เพลงน่ะ"ผมถามตรงๆ

"อืมๆ พุดยากเหมือนกันแฮะ เอางี้ สมมติ ว่าถ้าพี่ต้องร้องเพลงเกี่ยวกับความรัก พี่ก็ต้องคิดถึงคนรัก คิดถึงความรัก แล้วก็พยายามถ่ายทอดความรู้สึกของคนแต่งเพลงนั้นให้ได้มากที่สุด กลับกัน ถ้าพี่ได้ร้องเพลงเศร้า พี่ก็ต้องแสดงออกว่าเศร้าไปตามเพลงด้วย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ทัยต้องรู้สึกออกมาจากข้างในตัวของทัยเอง จากหัวใจ และจิตวิญญาณน่ะ"พี่โอหยุดพักสักครู่ แล้วพูดต่อ

"ดนตรีน่ะ เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มากนะ ทัยรู้มั้ย ดนตรีเป็นเหมือนภาษาอย่างหนึ่งที่คนทั่วโลกสามารถรับรู้ได้ตรงกัน เหมือนอย่างที่เราฟังเพลงบรรเลงต่างๆ แล้วเราก็เข้าใจตรงกันทั้งโลกว่าเพลงนี้ใช้ในงานอะไร งานแต่ง งานศพ งานมงคล โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีเนื้อเพลงอธิบายเลยว่าเพลงๆนั้นสื่อความหมายว่าอย่างไร" พี่โอพูดจบ ก็ยกขลุ่ยขึ้นมาเป่าให้ผมฟังอีกที

เพลงที่พี่โอเป่าเพราะดีแฮะผมคิด แต่ฟังไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไหร่
"เพราะดีจังครับพี่ เพลงอะไรหรอครับ"ผมถาม
พี่โอหยุดเป่า แล้วมองหน้าผมยิ้มๆ "เพลงกล่อมนารีน่ะ"
"..."ผมหน้าแดงซ่าน ไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรือเพราะอะไรกันแน่
"อะ เป็นไงสบายใจขึ้นมั้ย ทัย"
"อืมๆก็ดีขึ้นครับ "
"เอางี้ วันเสาร์นี้ไปเที่ยวบ้านพี่มั้ย มีอะไรพี่จะได้ช่วยสอน ได้เปลี่ยนบรรยากาศด้วย เผื่อจะร้องดีขึ้น"พี่โอแนะ
ผมคิดอยู่ซักครู่ เลยตัดสินใจ เอาก้อเอาวะ ยังไงอยู่บ้านคงไม่ช่วยอะไรขึ้นมาแน่ ลองมาตั้งอาทิตย์ละ ลองไปให้ไอพี่โอช่วยดูซะทีจะเป็นไรไป "เอ่อ งั้นรบกวนหน่อยแล้วกันครับ ว่าแต่บ้านพี่อยู่แถวไหน ผมจะได้ไปหาถูก"
"ไม่ต้องหรอก รออยู่บ้านก็แล้วกันเดี๋ยวพี่ไปรับ"
"งั้น เจอกันพรุ่งนี้นะครับ ขอบคุณอีกทีที่ช่วยแนะนำ" ผมสบายใจขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยก็ยังพอมีทางแก้น่า

*******************************************
ตามต่อโพสหน้าครับ เชียนตอนนี้เหนื่อยจิงๆ เพลงขลุ่ยหาโหลด ย้ากยาก
เอ้ออีกอย่าง ตอนนี้ผมลองเขียนโดยพยายามให้ตรงไวยากรณ์ทุกตัวเลย อยากอนุรักษ์ภาษาไทยกับเขามั่ง เขียนเรื่องเพลงลูกทุ่งแต่ใช้ภาษาวิบัติ อายน่ะครับ แหะๆ ดังนั้นช่วงนี้อาจจะปล่อยผลงานช้าหน่อยนะครับ เพราะต้องเช็คหลายรอบ พิมพ์แบบวิบัติจนชินมือแล้ว

JkrR

[DexTunG]

         ผู้แต่งนะคับ




ชอบจังเลยเพลง ไผ่สีกอ นี้อะ




เสียงขลุ่ยเพราะมากเลใครยังไม่ได้ฟัง ลองเปิดฟังดูนะคับ




งานนี้ อุทัย ได้อะไรกันแน่นะ




       

[vagon]

คับ...เป็นกำลังใจให้นะคับ

[Ak@tsuKII]

  มาให้กำลังใจคนเขียนค่ะ 

จิ้มหนึ่งบวก  ไว้ตามอ่านทันแล้วจะมาคอมเม้นท์นะ

[thaitanoi]

   มาแปะไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยมาอ่านนะครับ

[Cha Ris Ma]

มาเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ

เพลงเพราะจัง :กอด1:

[ToeY_@_KP]

อัพเร็วมาก..

อ่านจนติดแล้ว..


มาต่อครับ..

[ifwedo]

ดันๆๆๆต่อ

[august_may]

มาเอาใวยอุทัย ให้แก้โจทย์เรื่องเพลงให้ได้นะจ๊ะ

[JkrR]

ตอนที่16ครับผม โทดที่ที่มาอัพช้า ดูรายการชิงช้าสวรรค์อยู่ แหะๆ ผมติดน่ะ

*****************************************

เช้าวันเสาร์ ผมอาบน้ำแต่งตัวและนั่งรอพี่โอมารับที่เปลญวณใต้ถุนบ้าน พลางนึกถึงคำแนะนำของพี่โอเมื่อวานนี้ แล้วฮัมเพลงไผ่สีกอเบาๆ

สักพักเสียงมอเตอร์ไซค์ที่คุ้นหูก้อดังแว่วมา ผมชะเง้อมองไปตามต้นเสียงนั้น ไม่ผิดจากที่คิด พี่เค้ามารับผมแล้ว เจ้าของรถหยุดจอดที่หน้าบ้านแล้วโบกมือให้ผม
"ไปกันเลยมั้ย ทัย?"
"เอ่อ..ไปครับไป"
ผมก้าวขึ้นซ้อนพี่โอ พี่โอขับช้าๆ รับแสงแดดอ่อนๆยามเช้าของชานเมือง เจ้าของรถที่ผมซ้อนขับลัดเลาะไปตามถนนลูกรังเล็กๆที่ตัดผ่านไว้ใช้สำหรับการสัญจรไปทำนา กลิ่นรวงข้าวที่กำลังเติบโตโชยมาแตะจมูกเบาๆ ผมมองสีเขียวๆของทุ่งนาก็ทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย
"ทัยมองทุ่งนาสองข้างทางแล้วรู้สึกยังไงบ้าง"พี่โอถามขณะที่ยังคงมองทางข้างหน้า
"อืม ก็ดีครับ สีเขียวๆของท้องนามันทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้น"ผมตอบ
"แค่นั้นเองหรอ"พี่เค้าถาม ผมพยักหน้า
"หะๆๆ นี่แค่บทเรียนแรกเอ็งก็สอบตกซะแล้วแฮะ คนที่จะเป็นศิลปินน่ะ มันต้องจินตนาการกว้างไกลกว่านั้นสิ ถ้าเอ็งใช้หัวใจมองบรรยากาศรอบข้างเราตอนนี้ เอ็งจะเห็นและรู้สึกอะไรได้อีกมากมาย"พี่โอพุดจบ ก็จอดรถที่คันนา แล้วให้ผมลงจากรถ จากนั้นพี่เค้าก้อตามลงมา
"จะไปไหนล่ะครับ ถึงบ้านพี่แล้วหรอ"ผมถาม เพราะมองรอบข้าง ไม่น่าจะมีบ้านคนได้
"เออน่า ลงมาเหอะ มาเริ่มบทเรียนแรกของวันนี้กันก่อน"พี่แกว่า พลางทำตาเจ้าเล่ห์
พี่โอพาผมเดินลัดเลาะไปตามคันนาเล็กๆ จนเรามาถึงกระท่อมเล็กๆที่ปลูกอย่างง่ายๆที่ปลายนา

"อะ พี่จะเริ่มบทเรียนแรกของเราในวันนี้นะ ให้เอ็งลองบรรยากาศรอบๆตัวเราในตอนนี้ แล้วลองจินตนาการและนึกภาพตาม จากนั้นก็ลองร้องเพลงนั้นให้พี่ฟังละกัน"พี่โอว่า แล้วเดินขึ้นไปบนกระต๊อบ หยิบหมอนหนึ่งใบมาหนุนหัว แล้วผิวปากอย่างอารมณ์ดี

ตอนนี้รอบๆตัวผม เห็นทุ่งนาสีเขียวเต็มพรืดสุดลูกหูลูกตา ริมกระต๊อบ มีกองฟางที่สุมกันจนสูง ด้านหน้ากระท่อมมีรอยการก่อไฟสำหรับผิงให้ความอบอุ่นยามค่ำคืน ข้างๆกระต๊อบมีต้นไผ่อยู่กอหนึ่งที่โอนเอวเบาๆตามกระแสลมที่โชยมาเอื่อยๆของยามเช้า ไม่ไกลกันนักมีลำรางน้ำสายเล็กๆที่ชาวนาใช้ผันน้ำเข้านา เห็นควายสองแม่ลูกนอนแช่ตัวเล่นน้ำอย่างมีความสุข ผมมองทุกอย่างรอบตัวแล้วเกิดความรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งใบได้หยุดหมุนลง สิ่งต่างๆเหล่านี้กลายเป็นสิ่งที่หายากเต็มที นานแล้วนะที่ผมไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นมองทุ่งนาสีเขียวสดในฤดูทำนา ความคิดชั่วแล่นปรากฏเข้ามาในหัว ผมรู้สึกเบื่อความเจริญของเทคโนโลยีขึ้นมาทันทีในตอนนั้น

ผมหลับตาลง บันทึกภาพความงดงามของสิ่งต่างๆรอบตัวผมไว้ในหัว จากนั้นก็สูดลมหายใจลึกๆเอากลิ่นรวงข้าวและไอดินเข้ามาจนเต็มปอด แล้วเปล่งเสียงร้องเพลงไผ่สีกอให้ครูจำเป็นของผมฟัง

สาวบ้านนา...จะกลับแล้ว   คอยน้องแก้ว....อยู่หน้ากระต๊อบ   ฝากสายลม..โชยพัดช่วงหอบ คำนึง..ไปถึงนวลนาง   

ไกลหนอไกล...กลิ่นไอเมืองหลวง   วอนเจ้าหวง..ห่วงตัวเนื้อเย็น   ชายใด..ห้ามเห็น..ซ้อนเร้น..ไฝฝ้า

ผมเดินไปหน้ากระต๊อบ หยิบใบไผ่แห้งๆที่หล่นอยู่หน้ากระต๊อบมาหนึ่งใบ มองอย่างพิจารณา แล้วร้องต่อ พี่โอลุกขึ้นมาจากท่านอน แล้วมองที่ผม ส่งยิ้มมา แกหยิบขลุ่ยออกมาจากเป้ แล้วเป่าเป็นท่อนส่งให้ผมร้องต่อ

ขลุ่ยไม้ไผ่...ผิวครวญหวีดหวิว   ใบไม้ปลิว..ร่วงซบหลังคา   คิดถึงเธอ..ที่ไกลบ้านนา ฝากฟ้า..อ้อนดิน..ช่วยเป็นพยาน

ลมชายทุ่งพัดมา ใบไผ่ที่แห้งกรอบบนต้น พลิ้วร่วงหล่นปลิดใบลงมา ผมใบไผ่ในมือผมให้ปลิวไปตามลมที่พัดมา ผมเดินอ้อยอิ่งไปทางกองฟาง มองไปยังลำรางที่ควายสองแม่ลูกเล่นน้ำกัน

ทุย..เจ้าเอย เคี้ยวเอื้องเฝื่อนคอ   ไผ่..สีกอ  ได้ยิน..ใจหาย พรุ่งนี้...ข้าคง..ฟันเจ้าล้มตาย..เปลี่ยนไม้..ฟากใหม่ ไว้รอเธอมา

"..."ผมหยุดร้องตรงนี้ แล้วหันมาถามพี่โอ "เป็นยังไงบ้างครับ"

"อื้ม ดีขึ้น"พี่แกว่า "นับว่ายังสอนได้"

^ ^ผมยิ้มให้คุณครู(จำเป็น)ของผมอย่างอารมณ์ดี

พี่โอหยิบขลุ่ยของแกมาเป่าอีกครั้ง เสียงหวีดหวิวของขลุ่ยกับลมเย็นๆริมทุ่งนา มันช่างทำให้ผมอยากอยู่ตรงนี้ไปนานๆ ผมเดินมาที่กองฟางอีกครั้ง แล้วเอนหลังพิง พลางหลับตานึกถึงบรรยากาศรอบตัวผมตอนนี้ แล้วร้องเพลงไผ่สีกอ อย่างอารมณ์ดี แล้วลองตั้งใจฟังดู

อืม มันเพราะขึ้นจริงๆแฮะ ผมรู้สึกได้

แดดเริ่มแรงขึ้น ผมเดินเข้ามาหลบแดดในกระท่อม เห็นพี่โอยังคงเป่าขลุ่ยอยู่ ผมล้มลงไปนอนคว่ำข้างๆแก แล้วเอามือช้อนคางตัวเองเอาไว้

เสียงขลุ่ยที่พี่โอเป่าช่างไพเราะจริงๆ ผมคิด ทุกท่วงทำนองของเพลงที่พี่โอเป่าทำให้ผมเคลิบเคลิ้มและผ่อนคลาย

ผมหลับตาฟังเพลงที่พี่แกเป่าในกระท่อมหลังนั้น รู้สึกหลงใหลในเสียงของมันขึ้นทุกที สงสัยคงจะตกหลุมรักเสียงขลุ่ยซะแล้วสิ ผมคิด สงสัยเสร็จธุระเรื่องแข่งต้องลองหาซื้อขลุ่ยมาหัดเป่าบ้างแล้ว

พี่โอหยุดเป่า แล้วมองหน้าผมที่หลับตาและกำลังเพลิดเพลินกับเสียงขลุ่ยของแก แต่เมื่อเสียงเพลงขลุ่ยที่บรรเลงจบลง ผมจึงตื่นจากภวังค์ และลืมตาขึ้นมา

"ชอบหรอ"พี่โอถาม
"อืม ชอบครับ เสียงขลุ่ยพี่เพราะดี"ผมยิ้ม
"อ่าวชอบขลุ่ยหรอ คิดว่าชอบพี่ หุหุ"พี่แกทำหน้ากวน เวร เสียฟีลลื่งหมด
"บ้าแล้วพี่ เด๋วฟ้าผ่ากลางกระท่อม  555+"ผมกลบเกลื่อน แต่รู้สึกได้ว่าหน้าแดงนิดๆ - -*
"ป่ะ ไปกินข้าวบ้านพี่กัน เที่ยงละ"พี่โอชวน
ผมพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วเราจึงเดินกลับไปยังจุดที่เราจอดรถมอเตอร์ไซค์เอาไว้

เราขับรถมาตามถนนลูกรังที่อยู่ติดกับทุ่งนา ฝ่าเปลวแดดมาได้สักพัก ก็ถึงบ้านของพี่เค้าครับ บ้านของพี่โออยู่ห่างจากกระต๊อบที่เราไปนั่งเล่นกันเมื่อสักครู่ไม่มากนัก เป้นบ้านที่ปลูกแบบเดียวกันกับบ้านของผมคือเป้นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูงแบบที่นิยมปลูกกันตามชนบท(รู้แล้วว่าผมมันบ้านนอก T^T) ขณะนั้นไม่มีใครอยู่บ้าน แต่พี่โอบอกอีกสักพักเดี๋ยวพ่อกับแม่แกก้อกลับมา เพราะเที่ยงแล้วได้เวลากลับจากนามากินข้าวบ้าน

จริงอย่างที่พี่เค้าว่า ไม่นานนักเสียงเครื่องยนต์ของรถอีแต๋นดังแว่วมาไกลๆจากชายทุ่ง พ่อกับแม่พี่โอกลับมาแล้ว ในมือมีปลาดุกนาตัวกำลังดีร้อยมาเป็นพวงจำนวน3-4ตัว

พี่โอแนะนำผมให้ผู้ใหญ่ทั้งสองท่านรู้จัก ผมสวัสดีพ่อกับแม่ของพี่เค้าและขอฝากท้องกับบ้านนี้สักหนึ่งมื้อ (แหะๆ) แม่พี่โอก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วบอกให้พวกเรารอสักครู่ เดี๋ยวจะเข้าครัวไปทำกับข้าวง่ายๆให้เรากิน

พ่อพี่โอชวนผมคุยสารทุกข์สุขดิบไปเรื่อย และคุยเรื่องการประกวดเล็กน้อยเป็นการฆ่าเวลารอกับข้าว นอกจากเรื่องที่กล่าวมา ท่านยังเล่าให้ผมฟังอีกว่า นอกจากท่านจะทำนาแล้ว ท่านยังเป็นหมอทำขวัญนาคอีกด้วย (รู้แล้วว่าไอพี่โอมันได้เสียงดีมาจากใคร) ซึ่งผมก้อเอออออ๋อเหรอไปตามเรื่องครับ แหะๆ พุดไม่เก่งเหมือนพวกไอ้ยอดไอโกหรอก

กับข้าวมื้อเที่ยงวันนั้นเป็นกับข้าวง่ายๆครับ มีไข่เจียวหนึ่งอย่าง ลาบปลาดุกจานใหญ่ แล้วก็ป่นปลาร้าทำเอง ซึ่งรสชาติก็ไม่เลวทีเดียว

หลังจากกินอิ่มกันแล้ว พ่อกับแม่พี่โอนั่งพักให้ข้าวเรียงเม็ดกันสักครู่ ก็ขอตัวไปทำนาต่อ ส่วนผมกับพี่โอก็ช่วยกันเก็บกวาดล้างจานที่เรากินกันเมื่อสักครู่ครับ

"จะกลับบ้านเลยมั้ย"พี่โอถาม
"โหไล่หรอ อยากให้กลับหรือยังล่ะ"
"แล้วแต่เราสิ อยากกลับก็จะไปส่งบ้าน"พี่โอยิ้ม
"งั้นยังอ่ะ พาไปนั่งเล่นที่เดิมละกันครับ"
"อื้ม"

ผมซ้อนมอเตอร์ไซค์คันเดิมอีกครั้ง พลางนึกย้อนไปถึงวันแรกของการเป็นนักเรียนใหม่ของผม และก็เป็นวันแรกที่ผมได้เจอพี่โอ ผมโดนพี่แกแกล้งสารพัดเลย ก็แน่สิวันแรกก็ดันไปหาเรื่องแกเลยนิ เป็นใครๆก็คงไม่ชอบใจหรอก แต่ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้ผมจะได้ซ้อนท้ายรถของพี่แก พร้อมยังได้รับการชี้แนะเรื่องต่างๆ จากพี่เค้าอีกด้วย ผมยังจำได้ถึงหน้าตาหาเรื่องของไอ้พี่โอ จำคำพูดและลีลากวนตีนๆของพี่แกได้ดี แต่ในวันนี้ภาพเหล่านั้นทำไมมันถึงได้กลายเป็นภาพของพี่ชายคนหนึ่งที่สามารถให้คำปรึกษาเราได้นะ น่าแปลกจริงๆ นี่แหละชีวิตมนุษย์ ที่เค้าว่าไม่มีอะไรที่แน่นอนหรอก

เรากลับมาที่กระต๊อบหลังเดิมอีกครั้ง ผมเดินลิ่วมาที่กระต๊อบ แล้วหยิบหมอนมาหนึ่งใบหนุนหัว นอนบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาทีแบบเด็กๆ มีความสุขจริงๆที่ได้มาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ และ สิ่งแวดล้อมที่ดูสงบๆแบบนี้

พี่โอยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดี ผมลุกขึ้นมา มองไปที่พี่โอนึกครึ้มๆ เลยเอ่ยปากบอกพี่แกไป
"พี่โอ เป่าขลุ่ยให้ผมฟังหน่อยดิ"
"อืมๆ เอาสิ"

แล้วพี่โอก็หยิบขลุ่ยขึ้นมา และเริ่มเป่า
"อ่าเพลงนี้ ผมจำได้ ตอนเด็กๆเคยได้ยิน เพลงค้างคาวกินกล้วยใช่มั้ย"ผมถาม ทำหน้าตาภาคภูมิใจ
"ใช่แล้ว เพลงนี้ใครๆก็รู้จักทั้งนั้นแหละ ถ้าเป็นคนไทยน่ะ"

พี่โอเป่าเพลงนั้นเพลงนี้อีกหลายเพลง แล้วผมก็เดาไปเรื่อยว่าเพลงนี้ชื่อเพลงอะไร แต่หลังจากเพลงค้างคาวกินกล้วยแล้ว ผมก็เดาไม่ถูกแล้วล่ะ เพราะความรู้เรื่องดนตรีไทยนี่ไม่มีในหัวเลยจริงๆ

"อ่ะ เพลงสุดท้ายละ ให้ทายเล่นๆดูว่าเพลงอะไร"แล้วพี่แกก็เป่าขลุ่ยให้ผมฟังอีกเพลง
เอ..คุ้นๆแฮะ .....อ๋อ ผมนึกออกแล้ว เพลงที่พี่โอเล่นให้ผมฟังเมื่อวานนั่นเอง เอ๋.. แล้วมันชื่อเพลงอะไรนะ...เอ่อ..
"เพลงกล่อมนารี ใช่ป่ะ"ผมตอบ
"ปิ๊งป่อง ถูกต้องแล้วคร้าบบ แสดงว่า ความจำใช้ได้"พี่โอทำหน้าทะเล้น

เรานั่งเล่นกันสักพัก จนตะวันเริ่มคล้อยต่ำลง

"ปะพี่ กลับกันเหอะ เย็นละ"ผมเอ่ยปาก
"อืมๆ ก็ได้ งั้นมาทบทวนบทเรียนวันนี้กันก่อน"พี่โอว่า แล้วเป่าขลุ่ยเป็นอินโทรเพลงไผ่สีกอ ผมจึงเข้าใจถึงสิ่งที่พี่โอต้องการให้ผมทำ
ผมร้องเพลงไผ่สีกอแบบเดียวกับที่หัดเมื่อเช้า โดยมีพี่โอคอยเป่าขลุ่ยรับเป็นช่วงๆ เราทั้งสองคนยิ้มให้กันอย่างอารมณ์ดี

"สอบผ่าน"พี่โอพุดสั้นๆ "พรุ่งนี้ไปโชว์ผลการฝึกให้ทุกคนฟังกัน"
"5555+ ผ่านแล้วหรอ"ผมยิ้ม แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าพี่แก"งั้นกระผมขอบคุณขอรับ ท่านอาจารย์"
"ลุกขึ้นได้ หุหุ"เอาดิ มันก็บ้าไปกับผมด้วยเนาะ

"ป่ะ กลับบ้านกัน"พี่โอบอก แล้วเดินนำหน้าไป
"เดี๋ยวนะครับ พี่"ผมบอกแล้วเดินไปที่คันนา เด็ดเอาต้นข้าวต้นหนึ่งที่กำลังออกรวง แล้วจึงวิ่งมาให้ทันพี่โอที่นำหน้าอยู่ก่อนแล้ว
"พี่โอ ผมขอต้นข้าวไปต้นนึงนะ เป็นที่ระลึกของการเป็นครูอาจารย์กันหนึ่งวัน อิอิ"
"เออ เอางั้นเลยหรอ 55+ ตามใจเอ็ง"

แสงแดดค่อยๆอ่อนลงยามเย็น เสียงรถอีแต๋นลอยมาไกลๆ นกกระจอกฝูงใหญ่บนกลับรัง เป็นสัญญาณว่า วันนี้กำลังจะสิ้นสุดลง

พี่โอมาส่งผมที่บ้านแล้วก็ลากลับไป
"ขับรถดีๆนะครับ"ผมโบกมือลา
"อืมๆ แล้วเจอกันนะ ไอ้น้อง"พี่โอโบกมือให้ผมเช่นกัน ก่อนจะกลับรถ แล้วขับไป

***************************************************
ต่อโพสหน้าครับ
-/\-
JkrR

[Cha Ris Ma]

^
^
^
กะทุ้งคนแต่ง อิอิ

นายทัยเริ่มหวั่นไหวกะพี่โอซะแหละ แล้วยอดจะทำไงเนี่ย

+1 สำหรับคนแต่ง
ที่อัฟเร็วได้ใจ ช๊อบบบบบบบบบบบบบ

[JkrR]

ตอน17ครับ รอบสองของโรงเรียน SSSS เริ่มแว้วว
มีแต่คนเชียร์นายยอดแฮะ ชักสงสารพี่โอซะแล้วแฮะ 555+

**************************************************
วันรุ่งขึ้น  ผมอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปซ้อมที่โรงเรียน หลังจากที่เมื่อวานโดด แหะๆๆ ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงแยกที่จะต้องเจอกับไอ้ยอดกลางทางทุกวัน แต่...วันนี้ไม่มีวี่แววของมันแฮะ

ผมตัดสินใจยืนรอมันตรงนั้นซักครู่ เมื่อแน่ใจว่าคงไม่เจอมันแล้ว จึงออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน

เมื่อไปถึง เหล่าบรรดาแก๊ง5สีมาถึงกันแล้ว มันนั่งจับกลุ่มคุยกันเสียงดังทีเดียว เมื่อพวกมันเห็นผม ก้เลยเอ่ยปากทัก
"ไงพ่อนักร้องนำ เมื่อวานโดดซ้อมไปไหนมา"อีนนนี่ถาม
"ไปหัดร้องเพลงที่บ้านพี่โอน่ะ"ผมตอบตามตรง
"อ๊ายยย อีทัย แกไปหาพี่โอถึงบ้านเลยหรอ ไม่ยอมนะ พี่โอชั้นจองแล้ว"อีหว่าหวากรี๊ด
"สัสนี่ กูไปเรื่องงาน ไม่ได้อยากจะไปแรดเหมือนมึง"
"เออ อย่าให้ชั้นรู้นะ ว่าแกคิดอะไรกับพี่โอ ไม่งั้นมีเรื่อง"มันว่า
"อิห่านี่ กูจะไปมีอะไรกับพี่แกวะ กูก็ผู้ชายเค้าก็ผู้ชาย ฟ้าผ่ากันพอดี"

ครูรตีมาถึงก็ถามผมเรื่องเมื่อวานเช่นกัน ผมก็ตอบไปตามตรง ครูก็ไม่ว่าอะไร เพราะเห็นว่าช่วงหลังผมเองก็เครียดๆเรื่องนี้เหมือนกัน

สักพักไอ้ยอดเดินมาเดินมากับไอแมน เห็นมันดุเลอะเทอะกันเล็กน้อย สงสัยคงไปช่วยพวกอาจารย์เค้าทำฉากกัน เมื่อไอยอดมันเห็นผม มันก็ปรี่เข้ามาหาทันที

"มานี่ซิ ขอคุยด้วยหน่อย"มันว่า พร้อมกับฉุดมือผมไป ผมก็ตามมันไปที่หลังโรงเรียน
"เมื่อวานไปไหนมา"มันถาม เอาอีกละ ถามอีกแล้ว ไม่มาพร้อมกันทุกคนแล้วถามทีเดียววะ - -*
"ไปบ้านพี่โอมา ให้พี่แกเค้าช่วยสอนเรื่องร้องเพลง"
"ไอสัส จะไปไหนทำไมไม่บอกกันวะ แล้วทำไมต้องไปหาไอ้โอด้วย"
"แล้วมึงจะไปทำไมล่ะ อยู่ช่วยงานเค้าที่นี่ก็ดีแล้ว อีกอย่างถ้าไม่ใช่พี่โอแล้วจะให้อีหว่าหวาสอนกูรึไงวะ"ผมเริ่มเคืองนิดๆ
"ไม่รู้ล่ะ มึงอยู่ดีๆก็หายไป รู้มั้ย ว่ากูเป็นห่วงอะ ไอ้เหี้ยโอแม่งไม่น่าไว้ใจ ตอนเปิดเทอมใหม่ๆมันแกล้งมึงสารพัด มึงก็รู้"ไอยอดว่า สีหน้าจริงจัง
"เออ ขอบใจที่เป็นห่วง แต่ยังไงพี่เค้าก็อยู่วงเดียวกับเราแล้วนะ อีกอย่าง เท่าที่กูดู เค้าก็เป็นคนดีทีเดียวล่ะ"
"กูไม่สนใจ วันหลังถ้ามึงจะไปไหน ก็บอกกันมั่ง ถ้ายังเห็นกูเป็นเพื่อนมึง เอาล่ะ คราวนี้ช่างมัน กูไม่เอาเรื่อง"เวร กูผิดใช่มั้ยเนี่ย > <
"เออ โอเค กุขอโทษมึงละกัน ทีหลังกูไปไหนกูจะบอกละกัน สัสเอ้ย นี่มึงเพื่อนรึพ่อวะ"ผมพยายามตลกให้บรรยากาศผ่อนคลายลง
"เออ สัส กูนี่ล่ะยิ่งกว่าพ่อมึงอีก"มันกลับมายิ้มให้ผมอีกครั้ง

ผมกับไอยอดกลับมายังห้องชมรม เห็นทุกคนเริ่มซ้อมกันอีกครั้ง เมื่อผมมาถึง ครูรตีก็เรียกผมไปหา

"ไหนโชว์ผลการโดดซ้อมให้ครูดูหน่อยซิ"ครูรตียิ้ม
"อ่า..ครับ"แล้วผมก็ร้องเพลงไผ่สีกอให้ครูฟัง

"...อืม..ดีๆใช้ได้แล้ว แสดงว่าโอกาสสอนมาดี หะๆๆ เอาล่ะ ตั้งใจฝึกซ้อมให้ดีนะ"ครูรตียิ้มอย่างพอใจ"แล้ววันหลังจะไปไหนก็บอกกันหน่อยล่ะ ครูเตือนโอกาสไปแล้ว"ครูบอกผมแล้วหันไปทางพี่โอ ที่ตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอยู่กับวงดนตรีไทย

ถึงตอนเย็น พวกเราหยุดซ้อมแล้วนั่งพักกันซักครู่ จึงเริ่มแยกย้ายกันกลับบ้าน

อีก6วัน

วันเสาร์นี้แล้วที่พวกเราต้องไปแข่งกันอีกครั้ง

เอาใจช่วยด้วยนะครับ^ ^

*******************************************

และแล้วก็ถึงวันเสาร์ > <

พวกเรานั่งรถบัสเหมากันมาที่สตูฯเวิร์คพ้อยท์อีกครั้ง ถึงแม้จะเป็นครั้งที่สอง แต่ความตื่นเต้นยังคงไม่เปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะผม ครั้งนี้ผมมาในฐานะแม่ทัพ ที่จะต้องพาชัยชนะมาให้กับเพื่อนร่วมทีมทุกคน

เมื่อลงจากรถ พวกเราพากันมากราบขอพรองค์พระพิฆเนศวร์เหมือนครั้งที่แล้ว จากนั้นจึงเดินทางไปยังสตูฯของรายการชิงช้าสวรรค์

บรรยากาศดูโกลาหลอีกครั้ง พวกอีเจสสีเริ่มวุ่นวายกับการแต่งหน้าเซ็ทผม(วิก) เพราะครั้งนี้มันได้แต่งหญิงกันครับ แหะๆ ความฝันสูงสุดของพวกแม่งล่ะ ชุดแดนเซอร์คราวนี้เป็นผ้ามันน้ำตาลอ่อนๆสีเดียวกับรวงข้าว ประดับตกแต่งด้วยดอกไม้สีต่างๆ ที่หัวใส่หมวกสานปีกกว้างที่ประดับด้วยรวงข้าวแห้ง ให้เข้ากับบรรยากาศของทุ่งนา
ส่วนพวกครูอาจารย์ก็วุ่นวายกับการขอฉากขนอุปกรณ์ ที่สบายสุดเห็นจะเป็นไอแมนนี่ล่ะ สวมผ้าคลุมสีดำตัวเดียวจบ หะๆๆก็มันได้รับบทควายนี่ จะแต่งเอาหล่อทำไม ^ ^

เมื่อแต่งหน้าแต่งตากันเสร็จ อีนนนี่เรียกแดนเซอร์ทุกคนมาซักซ้อมกันอีกครั้งเพื่อฆ่าเวลา ส่วนผมหลบมุมออกมาเงียบๆเพื่อรวบรวมสมาธิ

ไอยอดเดินมาหาผม มันแต่งตัวเสร็จแล้ว ครั้งนี้มันแต่งตัวเป็นเสื้อม่อฮ่อม ผ้าขาวม้าคาดเอว ดูลูกทุ่งแต่ก็ยังคงไว้ซึ่งเสน่ห์ให้สาวๆหลงใหล
"เต็มที่เว้ย ทัย ข้าเอาใจช่วย"มันตบบ่าผม
"อื้อ เอ็งก็เหมือนกัน"

สักพัก ทีมงานก็เรียกพวกเราไปถ่ายทำรอบซ้อมกัน โอ้ยตื่นเต้นครับ มือไม้สั่น เหงื่อแตกเต็มมือเลย T^T

.
.
.
.
.
.

แล้วรอบซ้อมจบลง พวกเราสแตนด์บายรอแข่งรอบจริง

โอ๊ยตื่นเต้นว้อยย !!!

************************************************

3 2 1 แอคชั่น

"สวัสดีค่ะ กลับเข้าสู่รายการชิงช้าสวรรค์กันอีกครั้งนะคะ ในช่วง ชิงช้าสวรรค์คอนเทส ปีนี้ก็เป็นปีที่ x แล้ว....."พิธีกรกล่าวเปิดรายการ และทักทายคณะกรรมการทั้งสามท่าน

"เอาล่ะค่ะ ที่นี้ก็ถึงเวลาส่งโน้ตเพลงของทั้งสองโรงเรียนนะคะ ขอเชิญโรงเรียนที่หนึ่งค่ะ โรงเรียนHHH จากจ.นนทบุรีค่ะ"พี่ส้มเช้งว่า แล้วโรงเรียนคู่แข่งผมก็เดินออกมาส่งโน้ตเพลงครับ เป็นผู้หญิง มาในชุดเดรสสีชมพู ทัดดอกไม้ขนาดใหญ่ที่ช้างหู รู้สึกคนนี้จะเป็นนักร้องนำของโรงเรียน HHH
"ค่ะ และขอเชิญโรงเรียนที่สองค่ะ นั่นก็คือโรงเรียนSSSSพิทยาคม จาก จ.___ค่ะ"ไอยอดรับหน้าที่เป็นคนส่งโน้ตเพลงเช่นเคยครับ

"เอาล่ะครับ งั้นเรามาดูกันซิว่า HHHเค้าจะส่งเข้าประกวดด้วยเพลงอะไร......"อาโน้ตว่า แล้วเปิดซองออก"คอยวันเธอใจเดียว

"..."คณะกรรมการทั้งสามท่านให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับเพลงที่ HHHเลือกเข้ามาประกวด

"งั้นเรามาชมกันเลยค่ะกับโรงเรียน HHHในเพลง คอยวันเธอใจเดียวค่ะ"

http://www.youtube.com/v/QyG80J45f0U&hl
(อันนี้เวอร์ชั้นของรร.อัมพวัน แชมป์ออฟเดอะแชมป์ปีที่4ครับ)

เริ่มการแสดงของHHHครับ นักร้องนำในชุดสีชมพู ออกมาท่องกลอน

หัวใจฉัน ตรอมตรม ระบมนัก

เพราะชอบรัก ชายหลายใจ ให้เปลี่ยวเหงา

อยากจะพบ ชายสักคน ที่รักเรา

ยังคอยเฝ้า เขาอยู่ไหน ชายใจเดียว

แล้วนักดนตรีก็เริ่มบรรเลง โดยใช้แซคโซโฟนเริ่มก่อน ตามมาด้วยเครื่องเป่าอื่นๆ จากนั้นก็กลองก็ตีส่งให้นักร้องร้อง

ส่วนแดนเซอร์มาในชุดสีบานเย็น ที่ชายแขนเสื้อมีระบายลูกไม้สีขาว ใส่กางเกงขายาวสีชมพูอ่อนข้างในอีกหนึ่งชั้น

เมื่อไหร่หนอใจของเธอจะหาย..... เรรวน
ให้หญิงต้องครวญเพราะความรักคุณ.....ช่างรวนเร
ความรักของคุณ .ดุจกังหัน
หมุนเปลี่ยนเวียนผัน.ดุจน้ำทะเล
รักง่ายถ่ายเท ......อยู่ทุกวัน

เมื่อไหร่สายตาของเธอที่หวาน.... ซึ้งใจ
เลิกมองหญิงใดสาวใดที่ไหน .....นอกจากฉัน
สายตาของคุณ คุณรู้บ้างไหม
มองหญิงทีไร......หัวใจสั่น
อยากให้คุณนั้น .....มองฉันเพียงผู้เดียว

อยากให้โลกนี้...ต้องพลันหยุดหมุน
อยากให้หัวใจของคุณ
หยุดปอง หญิงใดมาข้องเกี่ยว
อยากให้โลกนี้ ....เหลือสตรีเพียงฉัน..คนเดียว
จะได้ไม่ต้องแลเหลียว...หญิงอื่นใดเ..ข้ามาผูกพัน

เมื่อไหร่หนอใจของเธอจะเหลือ.....เพียงใจเดียว
แหละมีรักเดียวคนเดียวเพียงฉัน ......นี้เท่านั้น
จะขอมอบใจ ให้เธอไว้ครอง
ให้ใจเราสอง ประคองรักมั่น
หากถึงวันนั้น .......เธอมีใจเดียว
ดนตรี 5 Bars..3...4...
5.เมื่อไหร่หนอใจของเธอจะเหลือ......เพียงใจเดียว
แหละมีรักเดียวคนเดียวเพียงฉัน ....นี้เท่านั้น
จะขอมอบใจ ให้เธอไว้ครอง
ให้ใจเราสอง ประคองรักมั่น
หากถึงวันนั้น ........เธอมีใจเดียว

"...."เสียงปรบมือเป็นกำลังใจให้กับโรงเรียนHHH

พีธีกรออกมาพูดคุยกับโรงเรียนนี้เล็กน้อย และ ให้ขอกำลังใจ จากนั้นผู้กำกับก็สั่งคัต เตรียมตัวสำกรับทีมต่อไป ทีมโรงเรียนผมนั่นเอง T^T

โอยจะถึงตากรูแล้วว้อยย

*********************************************
ต่อโพสหน้าครับ

JkrR

ลองเขียนพวกบทพูดของพิธีกรย่อๆดูครับ เพราะไม่มีผลต่อเนื้อหาเท่าไหร่ คนอื่นว่าไงลองติชมเข้ามาครับ
เหตุผลที่ย่ออย่างนี้เพราะกลัวว่าจะเบื่อที่จะมานั่งอ่านกัน คิดดูถ้าแข่ง16รอบ ก็ต้องอ่านบทพวกนี้ซ้ำๆ16ตอน ดังนั้นจึงเขียนเท่าที่จำเป็นน่ะครับ ลองว่ามานะครับ ทุกคน-/\-

[TONG]

พอจะเห็นแนวพระเอกสองคนละ แต่ยังไม่รู้ใครจะเป็นตัวจริงนะเนี่ย ตามลุ้นค่า

[Cha Ris Ma]

หุหุ ไม่ได้ลำเอียงเชียร์ยอดคนเดียวนะ

แต่แบบว่ารักพี่โอ เสียดายน้องยอดอ่ะ 

อยากให้น้องทัย ร้องเพลงทาทา อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน

บทพูดของพิธีกร ก็ย่อๆก็ได้ คนแต่งจะได้ไม่เหนื่อยพิมพ์ ไปเน้นให้กับเรื่องเนื้อหารักวุ่นวายของเด็กๆดีกว่า แต่ยังอยากให้มีบทของกรรมการอยู่นะ แต่ไม่ต้องแยะก็ได้ ให้ทัยเป็นคนเล่าสรุปก็ได้

:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

ขยันอัฟ เค้าก็ขยันอ่าน ช๊อบบบบบบบบ

[ifwedo]

รอต่อจุ๊บๆๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
แนะนำนะคราบพี่ อิๆ
ลงเรื่องถี่มากไปหรือเปล่า นิวว่าลงวันละตอนจะดีกว่าน๊าลุ้นดี 555+
เรียกคนอ่านง่ายกว่าด้วย น่านนนนนนนนนน
ตอนนี้ลุ้นอีกตามเคย แต่ในความคิดนะเชียร์ยอด ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ใช่ 
นิว

[JkrR]

ขอบคุณทุกเม้นท์ครับ

ขอชี้แจงพี่นิวนิสนึง (พี่นิวน่าจะเป็นพี่นะ เพราะผมยังเรียนไม่จบเลยแหะๆ แต่ปีสุดท้ายละ)

เหตุผลที่ลงวันๆนึงหลายๆตอนมีหลายๆอย่างครับขออธิบายเป็นข้อๆละกันครับ

1.เขียนเองก็ลุ้นเองครับ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป เพราะอย่างที่เดยกล่าวไว้ตอนต้นว่าเรื่องนี้แต่งมาจากพล๊อต ดังนั้นในเรื่องของรายละเอียดแต่ละตอนนี่จะถูกแต่งกันเดี๋ยวนั้นเลย ด้วยเหตุนี้ ผมเองก็เลยพลอยลุ้นไปด้วยเหมือนกันว่าแต่ละตอนมันจะเป็นยังไง (ฟังดูงงๆมั้ยเนี่ย)

2.ผมกำลังสนุกกับบทบาทใหม่ของตัวเองครับ ก่อนหน้านี้ติดเกมงอมแงม รู้สึกชีวิตไร้สาระมาก ประกอบกับรู้สึกเบื่อกับสายการเรียนของตนเอง (สายทางด้านวิศวะ) ช่วงนั้นชีวิตน่าเบื่อมากครับ แต่พอลองมาจับงานแบบนี้ดูผมกลับสนุกอย่างประหลาดเลย ดังนั้นช่วงนี้เลยออกจะเห่อๆอยู่สักหน่อย ปล.บอกล่วงหน้าสักหน่อยละกันว่า ปลายเดือนหน้าผมจะมีสอบ ดังนั้น น่าจะได้หยุดพักงานเขียนไปสักประมาณ2-3สัปดาห์ครับ

3.ผมออกจะเป็นคนไฮเปอร์อยู่สักหน่อยครับ คือพอมีอะไรอยู่ในหัวแล้วมันต้องทำเด๋วนั้น ไม่ทำไม่ได้หงุดหงิด และถึงผมจะเขียนแล้วดองเก็บไว้ แล้วปล่อยวันละตอน ก็หงุดหงิดอีก เพราะรู้สึกแบบ เรานั่งมองต้นฉบับแล้วก็นึกว่าเห้อ.. จะเก็บไว้ทำไมวะดังนั้น ผมก็เลยเลือกที่จะเอามาลงเลยดีกว่าครับ สบายใจ

4.อย่างที่บอกว่าตอนนี้ใกล้เรียนจบ ตั้งใจอยากจะแต่งให้จบก่อนเรียนจบ ดังนั้นเลยพยายามอัพถี่หน่อย เพราะตอนนี้ในหัวมีพลอตเรื่องใหม่อยู่อีกเรื่อง จริงๆจะแต่งพร้อมกันทั้งสองเรื่องก็ได้แต่ไม่อยากทำ เพราะไม่ใช่วิธีของผม

สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคนอีกทีครับ ที่อุส่าติดตาม ผมละปลื้มจิงๆ ขึ้นชื่อว่านิยายถ้าไม่มีคนอ่านมันก็คงเหมือนไดอารี่ ที่เขียนไปแต่ไม่มีใครจะมาอ่านได้ (ถ้าเจ้าของไม่อนุญาติ งงมั้ยเนี่ย-*-)

 

[Cha Ris Ma]

จริงๆมันมันก็ดีทั้งแบบอัฟเร็วๆ กะรอลุ้นอ่ะนะ นานาจิตตัง

แต่อัฟต่อเหอะ พี่ช๊อบบบบบบ
 :m15:จะหยุดสอบ 2-3 สัปดาห์

[● MaYa~Boy ●]

มาอ่านต่อแล้วนะคับ

[maxtorpis]

ชอบคับ

[DexTunG]

มารอด้วยคนนะคับ



    

[mecon]

เข้ามาแสดงตัวคะ ยังตามอ่านไม่ทัน
แต่ชอบยอดจัง ที่ยอดนิ่งๆคงกำลังเกิดอาการหึงใครบางคนอยู่รึป่าวนะ อิอิ
ส่วนลูกสาวผู้ใหญ่ เอ้ย ลูกชายผู้ใหญ่ อั๊ยยยยยน่ารักจังสวยได้แม่แบบนี้
จะแต่เป็นอะไรก้องาม ประกวดรอบต่อไปได้โชว์พลังเสียงหวานๆแล้วสินะ
ส่วนพี่โอจะกลายมาเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวรึป่าวเนี่ย
รร.นี้เจ๋งสุดๆ สนับสนุนเดะๆทำกิจกรรมสร้างสรรค์ แล้วเดะๆก้อมีพรสวรรค์กันอยู่ด้วยอ่ะนะ
ถึงไม่ค่อยได้ฟังเพลงลูกทุ่งมากนัก แต่ก็ชอบนะคะที่จะเห็นรร.ต่างๆเอาเดะมาประกวดแสดงค.สามารถ
แบบนี้อ่ะคะ พรสวรรค์+พรแสวงแล้วก็ค.มานะฝึกปรือ + ความสามัคคีเข้าไปอีก สุดยอดดดดดดด
การเรียบเรียงและภาษาในการบรรยาย ดูเป็นธรรมชาติมากๆคะ
อ่านแล้วเพลิน สู้ๆนะคะ

+1 จัดให้คะ

[DIN]

ตามเข้ามาอ่านนะครับ หุ หุ จำได้รึเปล่าครับ

เขียนดีขึ้นเยอะ มีหาข้อมูลประกอบด้วย.... เด๋วให้รางวัล...

ที่จริง พี่(อา)ดิน ก็เขียนอยู่ในนี้เหมือนกันแหละครับ ลองหาอ่านดู ดีเหมือนกัน อ่านในนี้จะได้ไม่ใจแตกเพราะมีการเซ็นเซอร์ด้วย...

ดิน

[wiwanana]

กรี๊ดๆๆๆๆๆ

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ

[cavalli]

 



รออ่าน ต่อ อยู่ น่ะะะ



 

[YMP]

เพิ่งมาอ่าน เชียร์ใครดี

[JkrR]

หลบมุมหลังฉากกับนาย หนุงหนิง

***********************************

ไปอ่านกระทู้เรื่อง เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดาน กับเรื่อง เฮ้ยเท่าไหร่วะ ของน้องเต้ยมา สนุกดี และเห็นป้าแป๋วกับน้องเต้ย แกมีพูดคุยกับบรรดาเพื่อนๆด้วย ผมเห็นน่าสนุกดี เลยขอทำบ้างนะครับ อยากรู้จักเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านบ้าง หวังว่าจะยินดีเป็นเพื่อนกับผมบ้างนะครับ 

ขอพูดถึงความเป็นมาก่อนจะมาแต่งเรื่องนี้ละกัน ขอไม่พูดเรื่องอาการจิตตกจากการอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง ก่อนจะมาเขียนนะครับ

อย่างที่ว่าไปแล้วว่าเรื่องนี้ผมเขียนจากพล๊อตในหัวที่วางไว้ คือ มีบทสรุปคร่าวๆในหัวแล้วว่าตอนต้นและตอนจบจะเป็นยังไง แต่ว่าในรายละเอียดลึกๆในแต่ละตอนเป็นการแต่งสดครับ ผม ดังนั้นอย่างที่บอกไว้ในโพสก่อนหน้า ผมเองจึงตามลุ้นถึงความเป็นไปของตัวละครทุกตัวของผมเช่นกัน คือปล่อยให้ตัวละครดำเนินเรื่องไปตามที่มันควรจะเป็นนั่นเอง

ตอนแรกคิดในใจว่า เรามีพลอตอยู่แล้ว คงแต่งออกมาได้ไม่ยาก แต่ที่ไหนได้ ผมแต่งเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกเหนื่อยมาก (แต่ก็สนุกมากเช่นกัน^ ^) เพราะรายละเอียดของเรื่องนี้มันเยอะ ทั้งเรื่องการเตรียมงานแต่ละครั้งของแต่ละโรงเรียนในการมาประกวด หรือการเลือกเพลงเอามาลงในแต่ละรอบของการประกวดซึ่งก็ต้องพิถีพิถันในการเลือก ไม่ใช่แต่ว่าสักเลือกมาส่งๆ อีกทั้งยังต้องหาลิ้งก์มาแปะอีก เหนื่อยมากครับ แต่ยอมรับว่าสนุก

ความยากลำบากอีกอย่างนึงในการแต่งเรื่องนี้ก็คือ ตอนที่ต้องเขียนถึงตอนประกวด เพื่อให้สามารถบรรยายความรู้สึกของเพลงให้ได้มากที่สุด ผมจำเป็นที่จะต้อง เปิดเพลงดังกล่าวกรอกหูไปด้วยขณะเขียน ซึ่งบางเพลงนี่ก็หาลิงก์ยากเหลือเกิน แถมถ้าเนตช้าละก็เพลงมันจะสะดุดๆ เสียอารมณ์อีก - -* ดังนั้น กว่าที่จะมาเป็นเนื้อเรื่องช่วงการแข่งที่มีเพลงประกอบให้เราๆท่านๆได้อ่านกันนี้ เพลงดังกล่าวได้ผ่านหูผมไปอย่างน้อยๆก็10รอบได้ครับ ดังนั้นถ้าคิดว่าสงสาร ก็รบกวนลองกดฟังซะหน่อยนะครับ ได้อรรถรสในส่วนของประกวดดีเหมือนกันนะครับ

อีกอย่างนิยายที่มีเพลงและการเต้นมมาเกี่ยวข้องนี่เขียนยากจิงๆ เพราะการบรรยายถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นนั้น นับเป็นเรื่องที่ท้าทายพอสมควร ซึ่งข้อนี้ก็นับเป็นอีกหนึ่งอย่างที่ผมเหนื่อยกับมันมากทีเดียว ความจริงรายการชิงช้าสวรรค์ผมก็ดูทุกอาทิตย์นะ แต่พอมาเขียนถึงรายการนี้จึงรู้ว่า กว่าจะมาเป็นภาพสวยๆ เพลงเพราะๆให้เราๆท่านๆได้ชมกันนี่มันยากจริงๆ

พร่ำเพ้อถึงความเหนื่อยยากมาเยอะแระ ขอพูดถึงตัวเอกของเราที่หลายๆคนแอบเชียร์กันมั่ง อิอิ

นายอุทัย
นายอุทัยนี่ผมวางคาแรคเตอร์จากเพื่อนคนนึง สมัยเรียนม.ต้นด้วย ตาหวานมากกกก พอมันเรียนม.ปลายนี่ มันป๊อบขึ้นมาถนัดใจเลย ผมเรียกมันไอ้แบ้วจนลืมชื่อเล่นมันเลย (จริงๆ) ส่วนเรื่องของเสียงร้อง ผมได้คาแรคเตอร์มาจากนักร้องนำ โรงเรียนนวมินทราชินูทิศ กรุงเทพครับ รู้สึกจะชื่อน้องเต้ย ถ้าไม่รู้จักผมเอามาลงให้ฟังกัน นี่เป็นต้นแบบเสียงของนายอุทัยที่ผมวางเอาไว้ครับ


http://www.youtube.com/v/pVf2ZzGsoIg

ปล.ที่เอามาลงนี่ไม่ได้แปลว่าน้องเต้ยเค้าจะเป็น...นะครับ เด๋วน้องเค้าจะเสียหาย

นายยอด
ทีนี้ก็ถึงตาของนายยอดสุดป๊อบทั้งในเรื่องและในกระทู้ (แหะๆ) ไอนี่ผมได้คาแรคเตอร์มาจากเพื่อนสมัยปวส. หน้ามันหล่อแบบสุดๆอะ เคยมีโมมาติดต่อเป็นนายแบบด้วย แต่มันไม่เอาเพราะไม่ชอบงานพวกนี้ ถ้านึกหน้ามันไม่ออกก็ให้ไปดูหน้าของอาร์ตี้อะ หน้ามันแบบนั้นเลย ส่วนเรื่องของเสียงนี่ผมได้ไอเดียมาจาก ดิวเดอะสตาร์ครับ คือวางคาแรคเตอร์ไว้ให้นายยอดนี่เป็นคนที่ร้องเพลงสตริงเพราะมากกว่า แต่เพลงลูกทุ่งก็ทำได้ดี แต่ไม่ถึงกับยอดเยี่ยมสำหรับเพลงลูกทุ่ง

http://www.youtube.com/v/ufJQdoR8hqY&hl

นายโอกาส
คนนี้นี่ผมวางแคแรคเตอร์จากตัวละครตัวหนึ่งจากเรื่องที่ผมเคยอ่าน (ใบ้ให้นิดว่าชื่อนัย อิอิ บางคนน่าจะร้องอ๋อ) สำหรับนายคนนี้ขอไม่พูดมาก เพราะเรื่องเกี่ยวกับเค้ายังเป็นปริศนา หะๆๆ ส่วนเรื่องเสียงนี่ได้ต้นแบบจากนักร้องนำโรงเรียนทีปังกร ฯ ที่น้องเค้าจะร้องพวกเพลงแหล่ หรือเพลงครูชินกรไดเพราะมากๆ เราจึงได้เห็นนายโอของเราร้องเพลงแนวนี้กันบ่อยๆไงครับ

http://www.youtube.com/v/q0l3bMGtZVY&hl

วันนี้เอาเท่านี้ละกันครับ อ่านสนุกถือเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจากเรื่องละกัน ไม่รุจะอยากอ่านกันมั้ย แต่คนแต่งอยากเขียน หุหุ

ตอนต่อไปรอสักครู่ โพสรีพลายนี้แล้วจะปั่นต้นฉบับตอนต่อไปให้อ่านกันคับ
JkrR(นายหนุงหนิง)
-/\-

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ขอบคุณทุกเม้นท์ครับ

ขอชี้แจงพี่นิวนิสนึง (พี่นิวน่าจะเป็นพี่นะ เพราะผมยังเรียนไม่จบเลยแหะๆ แต่ปีสุดท้ายละ)

เหตุผลที่ลงวันๆนึงหลายๆตอนมีหลายๆอย่างครับขออธิบายเป็นข้อๆละกันครับ

1.เขียนเองก็ลุ้นเองครับ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป เพราะอย่างที่เดยกล่าวไว้ตอนต้นว่าเรื่องนี้แต่งมาจากพล๊อต ดังนั้นในเรื่องของรายละเอียดแต่ละตอนนี่จะถูกแต่งกันเดี๋ยวนั้นเลย ด้วยเหตุนี้ ผมเองก็เลยพลอยลุ้นไปด้วยเหมือนกันว่าแต่ละตอนมันจะเป็นยังไง (ฟังดูงงๆมั้ยเนี่ย)

2.ผมกำลังสนุกกับบทบาทใหม่ของตัวเองครับ ก่อนหน้านี้ติดเกมงอมแงม รู้สึกชีวิตไร้สาระมาก ประกอบกับรู้สึกเบื่อกับสายการเรียนของตนเอง (สายทางด้านวิศวะ) ช่วงนั้นชีวิตน่าเบื่อมากครับ แต่พอลองมาจับงานแบบนี้ดูผมกลับสนุกอย่างประหลาดเลย ดังนั้นช่วงนี้เลยออกจะเห่อๆอยู่สักหน่อย ปล.บอกล่วงหน้าสักหน่อยละกันว่า ปลายเดือนหน้าผมจะมีสอบ ดังนั้น น่าจะได้หยุดพักงานเขียนไปสักประมาณ2-3สัปดาห์ครับ

3.ผมออกจะเป็นคนไฮเปอร์อยู่สักหน่อยครับ คือพอมีอะไรอยู่ในหัวแล้วมันต้องทำเด๋วนั้น ไม่ทำไม่ได้หงุดหงิด และถึงผมจะเขียนแล้วดองเก็บไว้ แล้วปล่อยวันละตอน ก็หงุดหงิดอีก เพราะรู้สึกแบบ เรานั่งมองต้นฉบับแล้วก็นึกว่าเห้อ.. จะเก็บไว้ทำไมวะดังนั้น ผมก็เลยเลือกที่จะเอามาลงเลยดีกว่าครับ สบายใจ

4.อย่างที่บอกว่าตอนนี้ใกล้เรียนจบ ตั้งใจอยากจะแต่งให้จบก่อนเรียนจบ ดังนั้นเลยพยายามอัพถี่หน่อย เพราะตอนนี้ในหัวมีพลอตเรื่องใหม่อยู่อีกเรื่อง จริงๆจะแต่งพร้อมกันทั้งสองเรื่องก็ได้แต่ไม่อยากทำ เพราะไม่ใช่วิธีของผม

สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคนอีกทีครับ ที่อุส่าติดตาม ผมละปลื้มจิงๆ ขึ้นชื่อว่านิยายถ้าไม่มีคนอ่านมันก็คงเหมือนไดอารี่ ที่เขียนไปแต่ไม่มีใครจะมาอ่านได้ (ถ้าเจ้าของไม่อนุญาติ งงมั้ยเนี่ย-*-)

 

555+ จะบอกว่านิวยังเด็กกว่าครับเพราะยังไม่ถึงปีสี่เลย
ส่วนเรื่องที่อธิบายมาเข้าใจละครับ งั้นจัดมาเลยจะรออ่านต่อ
เพราะก็ลุ้นเหมือนกันมานั่งรออ่านทุกวันนี่แหละ
แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ สู้ๆครับเชื่อว่าเขียนได้ทันลงจนจบก่อนเรียนจบแน่นอน

นิว

[Cha Ris Ma]

  ขอบใจที่อุตส่าเหนื่อยหาเพลงมาแปะให้นะ

อย่าว่าแต่กดดูเลย เค้ายังต่อยอดไปดูจ่านกร้อง ในยูทูป
อีกตั้งหลายเพลง ดูรายการชิงช้าฯ อยู่แต่ไม่บ่อยอ่ะ

รออ่านนะ เป็นกำลังใจให้

 

[JkrR]

ตอน18ครับ SSSSสู้ตาย

***********************************************

"เอาล่ะน้องๆเตรียมตัวนะครับ 5นาทีเราจะถ่ายทำกันแล้วครับ"พี่ๆทีมงานของรายการเดินเข้ามาบอกพวกเราครับ

โอ้ย ตื่นเต้นครับตื่นเต้น ผมนี่เหงื่อออกมือจนเปียกเลยครับ การร้องเพลงออกทีวีครั้งแรกของผม 

.
.
.
.
.

3 2 1 แอ็คชั่น

"กลับมาอีกครั้งกับรายการชิงช้าสวรรค์นะคะ เมื่อสักครู่ที่ผ่านไปคือ รร.HHH ในเพลงคอยวันเธอใจเดียว แหมก็เล่นได้ยอดเยี่ยมทีเดียวนะคะ แล้วทีมต่อไปเค้าจะส่งประกวดด้วยเพลงอะไรคะพี่โน้ต"

"ครับผม งั้นเรามาดูกันเลย ว่าเค้าจะส่งเข้าประกวดด้วยเพลงอะไร ......ไผ่สีกอ"พี่โน้ตเปิดซองออกและประกาศชื่อเพลง

"เอ๋ เพลงนี้ไม่คุ้นหูเลยนะคะอาจารย์แดน เหมือนจะเป็นครั้งแรกของรายการชิงช้าสวรรค์"

"ใช่แล้ว ..."กรรมการทั้งสามท่านให้ความเห็นเกี่ยวกับเพลงนี้

"เอาล่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวเรามาชมพร้อมๆกันเลยนะคะ กับโรงเรียน SSSSพิทยาคม ในเพลง ไผ่สีกอค่ะ"

การแสดงของพวกเราจะเริ่มต้น ณ บัดนี้ครับ

รุ่นพี่ม.5ในชุดบุรุษไปรษณีย์ ขับจักรยานมายังหน้ากระท่อมที่เราสร้างไว้เป็นฉาก

"นายยอด อยู่หรือเปล่า มารับจดหมายด้วย"

"ครับ อยู่ครับ"ไอ้ยอดเดินออกมาจากในกระท่อม พร้อมรับจดหมายไปเปิดอ่าน แล้วอีหว่าหวาที่อยู่ด้านหลังฉากก็อ่านเนื้อความในจดหมาย เก๊กเสียงสาวด้วย (555+ ครั้งนี้เธอได้เป็นนางเอกนี่)

"ถึงพี่ยอด ยอดดวงใจของน้อง นานแล้วนะจ้ะ ที่เราไม่ได้เจอกัน ตั้งแต่น้องต้องออกจากบ้านมาหางานทำในกรุงเทพ ที่นี่วุ่นวายเหลือเกิน น้องคิดถึงบ้าน คิดถึงทุ่งนา คิดพ่อกับแม่ และคิดถึงพี่ยอดของน้องเหลือเกิน แต่ความฝันของน้องใกล้จะเป็นจริงแล้ว สงกรานต์นี้ น้องจะได้กลับบ้านไปหาพ่อหาแม่ และได้มาหาพี่ยอดเสียที พี่ยอดรอน้องหน่อยนะจ้ะ

รักเสมอ

น้องชบา.."

"พี่ก็คิดถึงเอ็งเหมือนกัน ชบาเอ๊ย"ไอยอดพูดตามบท ตาแหงนมองขึ้นฟ้า แนบจดหมายฉบับนั้นไว้กับอก

แล้วนักดนตรีก็เริ่มบรรเลง โดยมีการเรียบเรียงเสียงประสานใหม่เล็กน้อย โดยเปลี่ยนจากการใช้กีต้าร์เปิดก็เปลี่ยนเป็นเสียงขิมแทน จากนั้นก็รับด้วยเสียงของซอ แล้วตามด้วยเสียงของขลุ่ยที่พี่โอเป่า และส่งให้นักร้องด้วยเสียงขลุ่ยนั่นเอง โดยมีวงดงตรีสากลเล่นเป็นแบคกราวน์

ผมออกมาจากหลังฉากพร้อมด้วยตัวเต้นทั้งหมด


http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?link=&Autoplay=0&songID=V2A4ACDFPB0

สาวบ้านนา....จะกลับมาแล้ว คอยน้องแก้ว...อยู่หน้ากระต๊อบ ฝากสายลม...โชยพัดช่วยหอบ คำนึงไปถึงนวลนาง

ผมเดินมาหยุดหน้ากระต๊อบตามจุดที่บล๊อกกิ้งกันไว้

ไกลหนอไกล...กลิ่นไอเมืองหลวง วอนเจ้าหวง...ห่วงตัวเนื้อเย็น ชายใด..ห้ามเห็น ซ้อนเร้น..ไฝฝ้า

ขลุ่ยไม่ไผ่...ผิวครวญหวีดหวิว ใบไม้ปลิว....ร่วงซบหลังคา คิดถึงเธอ...ที่ไกลบ้านนา บอกฟ้า..อ้อนดิน.ช่วยเป็นพยาน

ผมเดินหลบมาทางซ้ายเพื่อโชว์ไอ้ยอดที่เล่นเป็นพระเอก ซึ่งขณะนี้ มันกำลังลงมาจากกระท่อม ไอ้โกกับไอ้เจ๋ง โปรยใบไผ่แห้งจากข้างหลังลงมา ไอ้ยอดหยิบใบไผ่ขึ้นมาหนึ่ง แล้วเดินไปทางซ้ายมือของเวที ที่มีควาย(ไอ้แมน) นั่งคุกเข่าเล่นเป็นควายอยู่ และมีกอไผ่ที่เราตัดมาทำเป็นฉาก

ทุย..เจ้าเอย เคี้ยวเอื้องเฝื่อนคอ ไผ่สีกอ...ได้ยิน.ใจหาย พรุ่งนี้..ข้าคง..ฟันเจ้า.ล้มตาย เปลี่ยนไม้.ฟากใหม่...ไว้รอเธอมา

ไอ้ยอดลูบหัวควายด้วยความเอ็นดู แล้วมองไปยังกอไผ่ แล้วจูงควายไปผูกไว้ใกล้ๆกับต้นไผ่ จากนั้นมันก็หยิบขลุ่ยที่วางไว้ใกล้ๆกันขึ้นมา ทำท่าเป่า

ช่วงโซโล่ ผมหลบไปหลังฉากปล่อยให้ตัวเต้นและตัวเล่นได้แสดงกัน เสียงขลุ่ยและเสียงซอล้อกันอย่างไพเราะ จากนั้น ก็เป็นการโซโลเดียวของขลุ่ย ซึ่งฉากนี้ก็เป็นฉากเดียวกับที่ไอยอดทำท่าเป่าขลุ่ยด้วยความคิดถึงนังชบานางเอกของเรื่อง และพี่โอก็เป่าขลุ่ยเป็นจังหวะส่งให้ผมร้องต่อ

ดอกชบา...ที่แซมผมสาว ปี่ซังข้าว...เจ้าเคยเป่าลม แถวคันนา...ที่เคยหกล้ม เปื้อนโคลน .เมื่อวันหาปลา

คำสัญญา...ที่เคยให้ไว้ เงาร่มไม้...พยานรักเรา ลมพัดโชย..ริ้วรวงข้าวเบา คือเงา..ของความทรงจำ

ตัวเต้นออกมาอีกครั้งโดยมีดอกชบาสีแดงทัดหู ไอ้ยอดเล่นบทแสดงอารมณ์กับกอไผ่ข้างๆ พลางวางขลุ่ยลงทำสีหน้าเศร้าๆ

แต่สาวบ้านนา....ไม่กลับมาแล้ว ฟังวี่แวว...ถามคำข่าวคราว สาวคนอื่น..เขาคืนบ้านเรา ถือเคียว..เกี่ยวข้าว..เคียงกัน

ตัวเต้นทั้งหมดหยิบดอกชบาที่ทัดหูโยนทิ้ง ไอ้ยอดทำสีหน้าเศร้าสร้อยขึ้นอีก แล้วเดินไปยังควายเพื่อยากของมัน

ทุย..เจ้าเอย เคี้ยวเอื้องเฝื่อนคอ ไผ่สีกอ...ได้ยิน.ใจหาย พรุ่งนี้..ข้าคง..ฟันเจ้า.ล้มตาย เปลี่ยนไม้.ฟากใหม่...ไว้รอเธอมา

ไอ้ยอดยังคงลูบหัวควายแมนอย่างเอ็นดูด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย แล้วดนตรีทุกชิ้นก็เล่นโซโลตอนจบ ตามที่ได้ซ้อมกันไว้

เพลงจบลง อีหว่าหวาออกมาจากหลังฉาก
"พี่ยอด!! น้องกลับมาแล้วจ้ะ"มันร้องเรียกพระเอก ในมือถือกระเป๋าเดินทาง
"ชบา!!!" ไอ้ยอดหันไปหาต้นเสียง เมื่อมันเห็นเป็นนางเอกก็ดีใจ และวิ่งเข้าไปหา พร้อมทั้งโผกอด?! ด้วยความรักและความคิดถึง

เสียงขลุ่ยหวีดหวิวขึ้นมาอีกครั้ง เป็นสัญญาณบอกว่า การแสดงจบลงแล้ว

"..."จบซะที การแสดงของผม โล่งอกจริงๆ นี่สินะที่เค้าเรียกว่ายกภูเขาออกจากอก

"โอ้ สวยงามมากเลยค่าา และนี่ก็คือโรงเรียน SSSS พิทยาคมค่ะ ขอเสียงปรบมือต้อนรับหน่อยค่ะ"เสียงปรบมือจากคนในห้องส่งครับ
"อ่ะไหนนักร้องนำ แนะนำตัวหน่อยค่ะ"อาโน้ตส่งไมค์สำหรับพูดให้ผม
"ครับผม สวัสดีครับ ผมชื่อ นายอุทัย xxx ชื่อเล่นชื่อทัย นักเรียนชั้นม.4 โรงเรียนSSSSพิทยาคมครับ"ผมแนะนำตัว
"เอ รู้สึกว่าจะเปลี่ยนนักร้องนำ แล้วนักร้องที่ร้องในรอบที่แล้วอยู่ไหนล่ะคะ"พี่แอนถาม
"อ๋อไปเป่าขลุ่ยครับ"ผมว่า แล้วพี่โอก็ยกมือขึ้นแสดงตนว่ากูอยู่นี่!!!
"อืมๆ แล้วรอบที่แล้วน้องได้มาแข่งด้วยหรือเปล่าคะ"พี่ส้มถาม
"อ๋อมาครับ"ผมตอบ แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
"เอ๋ จริงอะ แล้วคราวที่แล้วน้องมาทำอะไรในรายการคะ"พี่ส้มเช้งยังสงสัย
"พี่จำผมไม่ได้จริงๆหรอครับ คราวที่แล้วพี่ยังชมผมว่าสวยอยู่เลย"
"เห้ยยย จิงอ่ะ บ้าแล้ว"พี่ส้มเรียกเสียงฮา
"เวรกำจริงๆ โรงเรียนนี้คราวที่แล้วเป็นผู้หญิง คราวนี้มาซะแมนเลย"ผู้ชมในห้องส่งฮากันใหญ่
"โห ไม่น่าเชื่อเลยนะ พอแต่งเป็นผู้ชายน้องทัยเค้าก็น่ารักนะ ดูตาสิ หว๊าน หวาน"พี่แอนว่า
"ขอบคุณครับ"ผมหน้าแดง แหะๆเขิล คนสวยชมซึ่งๆหน้า
"เอาละค่ะ ตอนนี้ให้น้องๆเค้าขอกำลังใจหน่อยละกันค่ะ"
"ก็พวกเราวงดนตรีลูกทุ่งรร.ssssก็ขอกำลังใจจากทางบ้านทุกคนด้วยนะครับ...."ผมกล่าว

เอาล่ะค่ะ งั้นเรามาลุ้นกันดีกว่าว่าใครจะได้ผ่านเข้ารอบต่อไป เชิญโรงเรียนHHHขึ้นบนเวทีเลยค่ะ

"เริ่มจากอาจารย์แดนเลยค่ะ ว่าอย่างไรบ้างคะ"

"ครับผม มาที่โรงเรียนแรก โรงเรียนHHH นี่เราเคยเห็นฝีมือเค้ามาบ้างแล้ว มาคราวนี้เค้าใช้แซคโซโฟนเป่าขึ้นเพลงแบบ ซึ่งต้องขอชมว่าสำเนียงดีมาก จากนั้นก็รับด้วยทีมเครื่องเป่า ซึ่งใส่เครื่องหมายหนักเบาได้ดี พอถึงช่วงส่งก็ให้กลองส่ง พอมาช่วงนักร้องก็เป่าซอฟท์ลง เอาล่ะครับโดยรวมๆก็ถือว่าทำได้ดีนะครับ ต่อมาไปที่โรงเรียนSSSS ทีมนี้นี่เรื่องดนตรีของเค้าก้ไม่ธรรมดา มีการเรียบเรียงเสียงประสานมาเพิ่มเติมจากต้นฉบับ เพราะต้นฉบับนั้นใช้เครื่องดนตรีน้อยชื้นมาก ซึ่งก็ทำออกมาได้ดีนอกจากนั้น ขอชมน้องที่เป่าขลุ่ย เพราะเป่าได้พลิ้วไหวมาก โดยรวมๆแล้วก็ยอดเยี่ยมครับ กินกันแทบไม่ลงทีเดียว"

"แล้วครูสลาล่ะค่ะ นักร้องนำของทั้งสองโรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง"

"เริ่มจากโรงเรียน HHH น้องเค้าเป็นคนที่มีเสียงดีคนนึงนะครับ เสียงใสและแก้วเสียงดีมาก แต่ว่ายังขาดเทคนิคอยู่ และเพลงที่เลือกมานี่ก็เป็นเพลงที่ต้องใช้เทคนิคในการร้องพอสมควร ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่นคำว่า หาย ต้นฉบับและนักร้องทุกคนที่เอามาร้องนี่คือแบบ หายก็คือหายจิงๆ เช่นเมื่อไหร่หนอใจของเธอจะหายยยยยยยยย... คือมันหายจริงๆ ซึ่งตรงนี้ผมมองว่ามันยังหายได้ไม่สุดเท่าไหร่ แต่รวมๆก็ถือว่าทำได้ดีครับ มาที่โรงเรียนSSSS น้องทัยนะครับ น้องทัยเป็นคนที่มีเสียงหวาน ฟังแล้วเคลิบเคลิ้ม ซึ่งคนที่มีเสียงแบบนี้เนี่ย เหมาะสำหรับการเป็นนักร้องอัดแผ่นมาก วันนี้น้องค่อนข้างทอปฟอร์มมาก แม้จะเป็นครั้งแรกที่ได้มาร้อง แต่ใช่ว่าแผลจะไม่มี คือตอนที่ขึ้นสูงนี่จะแกว่งๆ เอาไม่อยู่แต่รวมๆแล้วก็ทำได้ดีครับ นับว่าเป็นเพชรเม็ดงามของวงการลูกทุ่งอีกคนเหมือนกัน"

"เอาล่ะสิคะ สูสีกันน่าดูทีเดียวหลังจากที่ฟังคอมเม้นท์จากอาจารย์แดนและครูสลา แล้วครูเทียมว่ายังไงบ้างคะเรื่องโชว์"

"ครับ มาที่โรงเรียนแรกก่อน วันนี้ HHHคิดงานง่ายๆสบายๆมาให้เราชมกัน แบบขายท่าเต้นล้วนๆ ซึ่งก็ทำออกมาได้ดี ครูชอบการเล่นโน้มถ่วงร่างกายที่ทำออกมาได้สวยมาก เครื่องแต่งกายก็ดุสดใส ดุแล้วมีความสุขไปทั้งหมดเลย รวมๆแล้วก็ชื่นชมครับสำหรับโชว์นี้ ต่อมาโรงเรียนSSSS มาเรื่องเสื้อผ้าก่อน ครูชอบวิธีเล่นสีนะครับ ที่เข้าเลือกสีเป็นสีของรวงข้าว ซึ่งทำออกมาแล้วก็สวยดี ต่อมาเรื่องของโชว์ คราวนี้ SSSSใส่ดีเทลในเรื่องของการเล่นไว้เยอะมาก ดูแล้วเข้าใจและสื่ออารมณ์ได้ดีมาก โดยเฉพาะน้องที่เล่นเป็นพี่ยอดเนี่ย ครูดูแล้วครุเชื่อทุกการแสดงของน้องเลย สุดยอดครับ รวมๆแล้วครูชอบทั้งสองโรงเรียนเลยครับ และคราวนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ครูหนักใจในการตัดสิน เอาเป็นว่าวันนี้โรงเรียนที่จะได้ไปต่อน่าจะต้องมองไปถึงภาพรวมแล้วล่ะ สุดท้ายก็ขอให้น้องๆทุกคนโชคดีครับ"

"เอาละสิคะ ฟังคณะกรรมการแต่ละตนคอมเม้นท์แล้วเดากันไม่ออกริงๆว่าใครจะอยู่ใครจะไป งั้นเรามาลุ้นกันเลยค่ะ ว่าทีมสุดท้ายที่จะเข้าไปในรอบ4ทีมจะเป็นโรงเรียนอะไร"

"ผลคะแนนอยู่ในมือผมแล้วครับ และโรงเรียนที่จะได้เข้ารอบต่อไป ได้แก่......"อ๊ากกก พี่โน้ตทำผมเสียววอีกแล้ว  

*******************************************
ต่อโพสหน้าครับ วันนี้อาจจะได้เท่านี้ เพราะงานเข้า ต้องเคลียร์งานส่งวันจันทร์

ดังนั้นจึงลงให้แบบจุใจเหมือนทุกทีไม่ได้ ดังนั้นขอโต๊ดนะคร้าบบบ

-/\-

JkrR(นายหนุงหนิง)