ตอนที่ 3
เวรกรรมอะไรของผม ถึงต้องวนเวียนมาเจอกับมันอีก ผมมั่นใจเลยว่ามันต้องคิดเอาไว้แล้วแน่นอน มันแอบติดตามผมมาตลอด มันทำแบบนี้มาตลอด ตั้งแต่ตอนจบ ม.6 ใหม่ๆ มันจะตามผมแบบนี้แทบทุกครั้ง แต่ครั้งหลังสุดผมหนีมันมาอยู่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัย คิดว่าไกลแล้วนะเนี่ย
“ อืม งั้นก็ยินดีแล้วกัน หวังว่าคงได้ช่วยเหลือกัน ” บอกปัดๆแล้วก็เดินเข้าห้องครับ เฮ้ย ??? กุญแจห้อง สงสัยจะตบซ้ายตบขวาหานานไปหน่อยครับ
“ ขี้ลืม ไม่รอบคอบเหมือนเดิม ” โว้ย (นึกในใจครับ อุอุ) จริงด้วยสิ อย่างที่มันบอก ตลอดเวลามันมักจะเป็นคนจัดการให้ผมเสมอ พอมาอยู่ที่นี่ก็มีพี่แชมป์ดูแล ผมมันคงยังไม่โตสินะ
“ ไปนั่งเล่นบนห้องเราก่อน เขียนโน้ตติดไว้ เดี๋ยวพี่แชมป์มาให้พี่เขาโทรไปตามก็ได้ ” หวังดีกับกูจริงๆ
“ ไม่เป็นไรหรอก เรารอได้ ”
“ ข้าวปุ้น มาเถอะ นั่งรอเหงาเปล่าๆ ” ช่างมันเถอะ ไม่เห็นเสียหาย
“ หึหึ ” มาหัวเราะอีก ผมก็เดินขึ้นบันไดกันมา เหนื่อยครับ ตั้งชั้น 4 ทำไมไม่ขึ้นลิฟท์วะ ผมเปิดประตูห้อง มันก็ทำทำให้ผมเข้าไปก่อน ผมเลยเดินนำเข้าไป
“ ทำอะไรเนี่ย ต้นสน กูร้อน ” มันปิดประตู แล้วกอดผมแน่นมากๆ แน่นจนเจ็บเลยอะ
“ เดี๋ยวเปิดแอร์ให้ เรามาทำอะไรกันเหอะ ”
“ มึงหยุดเลยนะ อื้อ ปล่อย ... ไอเชี่ยนี่ ปล่อยกูนะ กูบอกให้ปล่อย ” ผมสะบัดออก แต่มันเสียหลักล้มหัวชนกับขอบเตียง กูไม่น่ามากับมึงเลย รีบหนีก่อนดีกว่า
“ ง่ายไปไหมข้าวปุ้น วันนี้มึงโดนกูเ - ดแน่ ” หยาบคายชิบเป๋งเลย แรงมันมากจริงๆครับ
คว้าข้อเท้าแล้วก็แหว่งผมลงไปนอนบนเตียง ก่อนจะกระโดดขึ้นมาทับผม มันเอามือแตะหัวเลือดไม่ออกครับ แต่บวมๆ
“ อืม ... ยังหอมเหมือนเดิม ที่ผ่านมายังไม่ไปมีอะไรกับใครใช่ไหม ”
“ กูจะเอากับใครก็เรื่องของกู ฮื่ยย โอ๊ะ ไอต้นสน มึงเลวเกินไปแล้วนะ … อ้นอ๋นน” ประโยคหลังนี่โดนบีบคอครับ
“ หึหึ ตั้งแต่วันที่กูรู้ว่ากูรักมึงแบบไหน กูไม่คิดจะปล่อยมึงให้ใครทั้งนั้น ทำไมเหรอ มึงอยากมีผัวหลายๆ คนหรือไง ”
“ อื้ออ ... งื้ออ ” โดนคนบีบคอนี่อึดอัดสุดยอดเลยนะครับ น้ำตาผมคลอเบ้าแล้วตอนนี้ ผมรู้สึกว่ามันไม่เป็นธรรมกับผม ทำไมมันถึงมีอะไรกับใครก็ได้คนเดียว แล้วความจริงแล้ว ตั้งแต่เลิกกับมัน ผมก็ไม่เคยความรักแบบแฟนกับใครเลย
“ ร้องไห้เลยเหรอ หึ ... เวลาโดนเอาแล้วร้องแบบนี้ เหมือนพวกเสียสาวเลย คืนนี้กูขอสนุกหน่อยแล้วกันนะ ” เถื่อน ดิบ จริงๆ มันเป็นบ้าอะไรไป มันปล่อยมือออก ทำให้ผมหายใจหายคอเต็มที่ขึ้น แต่ผมยังไม่ทันได้ตั้งสติ มันก็ถกเสียผมขึ้น แล้วก็กัดหัวนมผม พร้อมกับพยายามปลดกระดุมกางเกงของผม
“ โอ้ยย อื้อ ... กูเจ็บ ต้นสน กูขอร้อง พอเถอะนะ ”
“ ขอร้องเหรอ ยังไงวันนี้กูก็เอามึงอยู่แล้ว เลิกพูดเถอะ ” มันเหวี่ยงตัวผมขึ้นๆลงๆอย่างกับผมเป็นสัตว์เลี้ยง ดึงกางเกงกับกางเกงในออก แล้วก็บีบ ... ของผมอย่างแรง ก่อนจะชักเข้าชักออก
“ อ่ะ ... ต้นสน อึ้ก ... พ... พอแล้ว ”
“ นิ่งๆ ไว้เถอะ อยากเจ็บมากกว่านี้หรือไง ” มันซุกไซร้อยู่กับซอกคอ และหน้าอกของผมอย่างหื่นกระหาย พร้อมกับทิ้งรอยแดงเป็นจ้ำๆ ไว้ด้วย ตอนนั้นมันเริ่มเคลิ้มๆไปละครับ
“ อ๊ากกกก ฮะ ฮือออ ... จุก ... อ่า .. โอ๊ย ฮือ ” มันกระแทก ... เข้ามาในตัวผมโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว ไม่เห็นด้วยซ้ำว่ามันถอดกางเกงตัวเองออกไปตอนไหน ที่สำคัญมันไม่ได้มีอะไรช่วยเลย ผมทั้งเจ็บ ทั้งแสบ ทั้งจุก ทรมานที่สุดเท่าที่เคยรู้สึกมา
“ อ่ะ ๆ ร้องสิ ร้องไห้ออกมา อ่า ... อ๊า ” ดูมันไม่เห็นไม่มีความรู้สึกกับน้ำตาของผมเลยสักนิด มันก้มหน้าก้มตาทำผมอย่างรุนแรง
“ ฮือออ ฮึกก อึ๊ก ๆ ... โอ้ย ” ของๆ ของมันก็ไม่ใช่จะเล็กเลย ยิ่งมีอารมณืดิบของมันเข้ามาอีก ผมเจ็บปวดจนบอกไม่ถูกเลย
“ ซี๊ดด กูขอเปลี่ยนท่านะ อ่า ... ” มันก็พูดไป ทำไป
“ จะบอกให้นะ อื้อ ... อ่ะ .. เมียกูเขาไม่อยู่ เขากลับบ้าน ... อ้า โชคดีที่มึงอยู่พอดี ไม่ต้องใช้ถุงด้วย ” โดนประโยคนี้เข้าไป ผมร้องไห้ไม่ออกเลยครับ สมองมันเหมือนถูกกระทบอย่างแรง ทั้งตัวและหัวใจของผมชาไปหมด นี่ผมเป็นเครื่องระบายความใคร่ของมัน
“ ม .. มึง ต้นสน ... มึง ... ” พูดได้แค่นั้นครับ เพราะยิ่งผมจะพูด มันก็ทั้งกระแทกทั้งจับหัวผมส่าย จนพูดไม่ได้ เหตุการณ์เลวร้ายค่อย ๆ ผ่านไป พร้อมกับจิตใตที่อ่อนล้าของผม ผมไม่ไหวแล้ว ... ผมต้องพัก ... ใช่เราต้องพักแล้ว
...
...
...
…
…
…
…
“ ข้าวปุ้น เป็นไงบ้าง ” นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย นี่มันห้องผมนี่ คนที่เรียกผมคือพี่แชมป์ หรือว่า ที่ผ่านๆมาผมฝันไป
“ พะ พี่ ... โอ้ยยยยยย ” ผมร้องออกมาอย่างดังครับ ผมร้าวไปทั้งร่าง โดยเฉพาะช่างล่าง มันเหมือนโดนบิด โดนหยิกอย่างแรง ... ถ้าเป็นแบบนี้แสดงว่าผมไม่ได้ฝันไป ทั้งหมดคือความจริง
“ ข้าวปุ้น แกไหวไหมวะ ไปโรงพยาบาลไหม ไข้ขึ้นแบบไหนวะ ” ไม่ใช่ไข้ขึ้นหรอกพี่ เอ๋ เสื้อผ้าชุดใหม่ ผมค่อยๆยกแขนขึ้นมาดม มีกลิ่นสบู่จางๆ
“ พ ... พี่อาบน้ำ เปลี่ยนชุดให้ผมเหรอครับ ” เสียงตอนนี้ไม่อยากจะบอกครับ แหบมาก เหมือนเป็นหวัดเจ็บคอเลยครับ
“ ปล่าว ไอต้นสนเป็นคนทำให้ ” ปึ้งงงงง อย่างกับโดนกระโดดถีบสองขา ผมสะดุ้งจนต้องลงไปนอนกองอีกรอบ
“ เนี่ยเดี๋ยวเย็นๆมันจะกลับมาเฝ้าไข้แกแทนพี่ พี่จะออกไปกินเหล้ากับรุ่นพี่ ” …
--------------------------------------------------------------
สงสารข้าวปุ้น
ปล.วันนี้ไหว้สาทรจีนครับ คิดถึงพ่อมากมาย เฮ้ยสงสารแม่น่ะครับ คงจะไม่เหมือนผมที่อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่ปี ว่าไปแล้วเรื่องมันเศร้า ตอนนี้เขามีเพื่อนคงไม่เศร้าแล้วล่ะ เนอะ ๆ ไว้หลังเสร็จงานจะกลับมาคุยด้วยนะครับ ^^"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
