อาการน่าห่วงครับ ต้องรีบมาต่อให้ด่วน อุอุอุ ถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้วครับ พรุ่งนี้ถึงได้คุยกับพ่อ คิดไปคิดมา ผมเขียนเรื่องนี้ รู้สึกจะทำให้คนค้างตลอด รู้สึกผิดมากๆครับ เลบต้องมาต่อตอนนี้ให้ *-*
----------------------------------------------------------
ตอนที่ 5
“ มีอะไรช่วยไปเคลียร์ที่อื่น แล้วก็อย่ามาพาลถึงน้องกูนะ ปะข้าวปุ้นเข้าห้องได้ละ ” ไม่บอกผมก็คงไม่อยู่หรอกครับ ท่าทางจะมีเรื่อง
“ … ” พอเข้ามาในห้อง ผมก็คิดถึงคำที่เคยผ่านเข้ามาในหู คำว่ารอหน่อยนะ มันบอกให้ผมรอเหรอ รออะไรกัน
“ ที่นี้เล่าให้ฟังได้หรือยัง คราวนี้ยังไงพี่ก็ต้องรู้ เร็วเล่ามา ” ผมหมดทางเลือกต้องเล่าเรื่องตั้งแต่ที่ผมกับมันเป็นเพื่อนกัน เป็นแฟนกัน จนเลิกกันใหเพี่เขาฟัง
“ รักกันดีขนาดนั้น ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ ” พี่คิดเหมือนผมเลยครับ ทุกวันนี้ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เลย
“ ถ้าบอกว่าแกล้งประชด ทำไมต้องรุนแรงกับแกแบบนี้ มันเคยทำแบบนี้ไหม ” อ้าวหน้าแดงอีกกู แบบนี้อะแบบไหนล่ะ ผมก็ส่ายหน้าครับ เพราะที่ผ่านมาผมซะอีกที่เป็นคนทำ
“ แกเล่าว่าแกเคยกรีดข้อมือเพราะมัน มันก็เคยโดนซ้อมแทนแก โดนนู่นโดนนี่แทนแก พอปิดเทอมยังไม่ทันไร มันก็เป็นแบบนี้ ... พี่ว่าแปลกๆว่ะ ” ชวนผมคิดอีกละ
“ ผู้หญิงที่มาด้วยนั่นแกรู้จักไหม ”
“ ไม่รู้จักครับ ”
“ แล้วมันบอกว่าคืนนั้นไม่ได้มีอะไรกัน ... แกว่ามันจะโดนคลุมถุงชนหรือปล่าว ”
“ พ่อ แม่ ต้นสนเสียแล้วพี่ ”
“ อ้าวเหรอ แล้วมันอยู่กับใคร ”
“ อยู่กับพี่ชาย ตอนนี้เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาล ... ”
“ คนที่เคยสูญเสีย มันก็ต้องรู้หัวอกของคนที่ต้องสูญเสียดีนี่หว่า แล้วทำไม โว้ย ๆ ๆ ๆ
ลำคาญโว้ย กูต้องมายุ่งอะไรกับเรื่องพวกนี้วะ ” อ้าว จู่ๆก็บ้าซะงั้น
“ นอนเหอะๆ เดี๋ยวพี่เฝ้าเอง ”
“ ไม่ไปหารุ่นพี่แล้วเหรอ ”
“ รุ่นพี่เลี้ยงน่ะ เมื่อไรก็ไปได้ น้องป่วยอยู่นี่ทั้งคน ทำไมจะอยู่เฝ้าไม่ได้วะ นอน ๆ ” ซึ้งครับ
พี่แชมป์เนี่ย ที่จริงแล้วโตมากับผมครับ มาแยกกันตอนเรียนมัธยม
ผมนอนหลับไป คื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วครับ พี่แชมป์ก็นอนไปเรียบร้อย ผมลุกไปล้างหน้าแปรงฟัง แล้วก็ไปยืนที่ระเบียงหลังห้อง เริ่มคิดถึงเพื่อนๆกับไอต้นสนซะแล้วสิครับ เมื่อคืนท่าทางเหมือนจะมีเรื่องอยู่ด้วย คิดไปคิดมาง่วงอีกละ นอนดีกว่า
หลังจากผมตื่นมาก็มีแต่พี่แชมป์ครับที่ดูแลผม เพราะแกไม่ให้ใครมายุ่งกับผมเลย แม้แต่เพื่อนๆเก่า พวกมันก็เข้าใจครับว่าเป็นยังไง
“ หวังว่าคงจะได้มาพบกันอีก ในวันเวลาที่ดีๆนะครับ อย่าต้องให้อาจารย์เซ็นชื่อให้ออกก็แล้วกัน ” ให้พรกูแต่เช้า เหอะๆ ตอนนี้ผมเปิดเรียนแล้วครับ วันนี้เป้นวันแรก ทางคณะให้พวกผมพบอาจารย์ที่ปรึกษา
“ กลับไงข้าวปุ้น ” เพื่อนใหม่ผมครับ อยู่จังหวัดเดียวกัน ชื่อเดี่ยว
“ รอพี่มารับกลับอะ ”
“ โห ไรวะ กลับกับพวกกูก็ได้ ” นี่ชื่อรบ
“ ไม่อะ พี่กูโหดว่ะ ”
“ เหรอวะ งั้นพวกกูไปห้างก่อนนะ ” เหอะๆ ห้างที่ว่าเนี่ย 7-11 ครับ *-* ไอเดี่ยวกับไอรบก็กลับก่อน เหลือผมนั่งรออยู่คนเดียว ยอมรับครับว่าตั้งแต่วันนั้นผมยังไม่เคยลืมนึกถึงต้นสนเลย ประมาณว่าว่างเมื่อไรก็นึกถึงมัน คิดแล้วก็โทรหาไอกีดีกว่า
“ โหล กีเหรอ ว่างป่าว ”
“ อ่อ ว่างๆ เพิ่งเลิกเรียนอะ เป็นไงบ้าง ” ตั้งแต่วันนั้น ผมก็โทรคุยเล่นกับกีคนเดียวครับ เหตุผลเพราะไอต้ากับไอนุ มันชอบวนให้ผมคุยกับต้นสนตลอด มีแค่ไอกีที่ไม่เคยพูดถึง แล้วก็ดูเข้าใจหัวอกของผมที่สุด
“ กี กูนึก ฮึกกก ... กูคิดถึงมันอีกแล้ว ” พูดแล้วน้ำตาบ้านี่ก็ไหลจัง
“ นายเล่าให้พี่แชมป์ฟังมั่งหรือยัง ”
“ พี่เขาจะไม่ด่ากูหรือไง นึกถึงคนที่เลวๆแบบนั้นตลอดเวลาอะ ”
“ ด่าเขาเลว แต่ก็นึกถึงเขาเนี่ยนะข้าวปุ้น … (นี่คุณมากับผมหน่อยสิ) ” เสียงใครพูดแทรกวะ
“ ขอโทษว่ะข้าวปุ้น เดี๋ยวค่ำๆโทรกลับนะ ... ” ไรวะ คนยิ่งเซง ๆ
“ ปะกลับกันเถอะ ” พี่แชมปืมาพอดีเลย ทำไมหน้าเหี้ยมมมม จัง
ระหว่างทางพี่แกก็เงียบมาตลอดทาง ไม่พูดไม่จา นั่งหน้าล่อ เหอะๆ หน้าหล่อประดับรถอย่างเดียวเลย
“ พี่แชมป์เป็นไรอะครับ ”
“ เงี่ยน ” กรรม ทำไมวิศวะเถื่อนขนาดนี้วะ เออ พี่แกก็เรียนวิศวะ ไอต้นสนมันก็ ...
“ เออ วันนี้พี่เจอไอสั.. นั้นด้วย พี่กะตอนรับน้องจะเล่นแม่งให้หนักๆ เอาให้มันซิ่วออกไปเลยดีปะ ”
“ อะ เอางั้นเลยเหรอพี่ ” แกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนไปครับ แล้วเราก็เงียบกันต่อไป จนมาถึงหอ ผมรีบเข้าห้องมาก่อนเพราะอะไรเหรอครับ ผมเริ่มคิดไปไกลละครับ คิดถึงตอนที่มันจะโดนพี่แชมป์แกล้ง ภาพเก่าๆมันก็ลอยเข้ามาในความคิดผมอีก ผมอดเศร้าไม่ได้เลย
“ ต้นสน ฮึก ... ทำไมมึงถึงทำกับกูแบบนี้ ... ฮือออออ ” ผมระบายความทุกข์กับฝาห้องน้ำ
เมื่อไรผมถึงจะเลิกคิดถึงมันเสียที ร้องไห้จนอาการบ้าหายไป อาการไข้ก็กลับมา ผมร่างกายไม่แข็งแรงครับ เวลาเครียดๆก็จะมีไข้มีหวัดเข้ามาด้วยตลอด
“ พี่แชมป์ ซื๊ดดดด ผมขอนอนก่อนได้ปะ เดี๋ยวค่อยออกไปกินข้าวนะ ”
“ อืม ”
“ พี่ทำอะไรกับมือถือผมอะ ”
“ อ่อ จะดูว่ามีรูปสาวหรือยัง เผื่อพี่จะไปสอย 5555 ” กวนไม่เคยเปลี่ยน ผมก็ลงไปนอนบนเตียง เริ่มง่วงมากมาย (ทุกวันนี้ก็ยังเป็นครับ เวลาเย็นๆพาลง่วงตลอดเลย)
“ เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อบุหรี่ก่อนนะ แกนอนไปเหอะ ” วันนี้มาแปลก ปกติแกไม่ซื้อบุหรี่แถวนี้นี่หว่า เออๆ ช่างแกเถอะ และผมก็หลับไป
พอตื่นขึ้นมาฟ้ามืดละครับ อ้างไฟปิด พี่แชมป์ยังไม่กลับมาอีกเหรอเนี่ย เหลวไหลจริงๆ ผมเอื้อมมือไปเปิดไฟตรงหัวเตียง ....
“ ต้นสน ! ” ทำไมถึงเป็นมัน ...
-----------------------------------------------------
คำเตือน พวกอีโมชั่นดุๆ เก็บไว้ใช้ตอนอื่นมั่งนะครับ
บ๊าย บาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
