มะได้หนีเที่ยยวไหนหรอกจ้า..ไปดูหนังเฮียหม่ำมาอ่ะ
*********************************************************************************
*************ผมกับแม็กนอนจนถึงตอนเย็น ผมลืมตาขึ้นมองหน้าแม็กผู้ชายที่ผมรักที่สุด ในอาคนรักของสองเราจะเป็นยังไงนะ ผมค่อย ๆ จูบไปที่ปากแม็ก
“ฮั้นแน่ จะเอาอีกเหรอ” แม็กตื่นแล้ว
“บ้า ลามก”
“แล้วแอบจูบทำไม อยากเอาอีกนะสิ”
“คิดได้ไง ลุกเถอะเราหิวข้าวแล้ว”
“มึงหายโกรธกูจริง ๆ แล้วใช่ไหม”
“ถ้าแม็กถามอีก เราจะโกรธอีกนะ”
“ไม่แล้วครับ แค่นี้ก็เจียนจะตายอยู่แล้ว” ผมลุกขึ้นแล้วดึงแขนแม็กเพื่อเปลี่ยนชุด โทรศัพท์ของแม็กก็ดังขึ้น
“มีอะไร” แม็กรับโทรศัพท์
“อือ ๆ ๆ รู้แล้ว ๆ แล้ววันเสาร์จะกลับ” แล้วแม็กก็วางหู
“เพ็ญโทรมา อยากให้กูกลับบ้าน”
“แม็ก ไปกินข้าวกันเถอะ” ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว แม็กเดินผมมาเงียบ ๆ หลังจากนั้นเราก็ออกมาหาอะไรทานกัน ทำไมช่วงเวลาที่คนเรามีความสุขมันชั่งแสนสั้นนักนะ และแล้วก็มาถึงเย็นวันศุกร์พรุ่งนี้สินะที่แม็กจะกลับบ้านเพระคำสั่งของเพ็ญ
“แม็ก พรุ่งนี้จะกลับบ้านกี่โมง” ผมเริ่มประโยคคำถาม
“แล้วแต่มึง”
“หมายความว่างัย”
“ก็หมายความว่ามึงต้องไปกับกูงัย”
“ไม่อะ เราไม่อยากไป”
“ทำไมละแม่กูบ่นว่าคิดถึงมึง” นั้นนะสิ ครั้งนั้นผมทำตัวไม่ดีกับแม่แม็กไว้ แต่ผมไม่อยากไปเห็นหน้าเพ็ญนี้นา
“ขอคิดก่อนได้ไหม”
“ไม่ต้องคิดมึงต้องไป” นิสัยเดิม ๆ กลับมาอีกแล้วชอบบังคับ สรุปรุ่งเช้าผมก็กลับบ้านพร้อมแม็กด้วยหัวใจที่เต้นผิดปกติ ถ้าเจอเพ็ญผมจะพูดอะไรดีนะ ไม่นานนักผมก็เดินทางมาถึงบ้านของแม็ก ผมลงรถอย่าง อาย ๆ เพราะไม่รู้ว่าแม่แม็กจะโกรธผมหรือเปล่า พอลงรถผมก้เจอกับใบหน้าที่ยิ้มของแม่ ผมเดินเข้าไปไหว้แม่
“เข้ามานี้สิลูก” ผมค่อยก้มลงไหว้แม่ แม่แม็กเอามือลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกดีมาก เหมือนกับแม่ผมเลย
“อย่าหนีแม่ไหนอีกนะ”
“แม่ไม่โกรธผมเหรอครับ”
“โกรธเรื่องอะไรละจ๊ะ คนเราต่างก็มีความคิดและเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น แม่เข้าใจ”
“ขอบคุณแม่มากครับ”
“เอาของขึ้นไปเก็บก่อนสิแม็ก”
“ครับแม่ แม้พอได้เจตกลับมาลืมลูกตัวเองเลยนะ” แล้วเราทั้ง 3 ก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ตกเย็นแม็กและผมก็มานั่งอยู่ที่หน้าบ้านผมอึดอัดอยากจะถามแม็กเรื่องเพ็ญอีกครั้ง แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง
“แม็ก”
“มีอะไร”
“แม็ก เออ....”
“จะถามเรื่องเพ็ญเหรอ”
“อือ”
“กูว่าจะไปบ้านมันซักหน่อย” คำพูดของแม็กทำเอาผมหงอยทันที แม็กคงสังเกตหน้าตาผมออก
“มึงไปด้วยกันนะ”
“ไม่ดีกว่า”
“มึงต้องไป” พร้อมกับดึงแขนผมไปทันที ไม่นานผมก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเพ็ญ ในบ้านผมเห็นเพ็ญนั่งดูทีวีกับพัด พอเพ็ญหันมาเห็นแม็กเท่านั้นก็รีบวิ่งออกมา
“แม็กมาแล้ว ดีใจจัง อ้าวเจตก็มาเหรอ วันนั้นทำไมรีบกลับละ นี้เราท้องแล้วนะ” กูรู้แล้วอีด.........
“ดีใจด้วยนะ” ผมฝืนพูดออกไป
“วันนี้กินเหล้าอีกไหมวะ” พัดออกปากชวน
“ไม่ดีกว่าวันนี้กูไม่อยากกิน อีกอย่างก็แค่จะแวะมาดูเดี๋ยวจะกลับแล้ว”
“อ้าว ไม่นอนกับเพ็ญเหรอ” เพ็ญแย้งขึ้น
“ไม่ดีกว่า เพิ่งมาถึงวันแรกอยากนอนที่บ้านมากว่าอีกอย่างเพ็ญก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี้ ไหนบอกไม่สะบายไง”
“ก็ดีขึ้นแล้วละ จะไม่เป็นห่วงเมียกับลูกเลยเหรอ” คำพูดของเพ็ญทำเอาผมแทบกระอักเลือดแทบจะเป็นลม
“มึงไม่ห่วงเมียมึงบ้างรึงัยไอ้แม็ก” พัดสำทับคำพูดของเพ็ญ
“ก็มีมึงดูแลแล้วงัย”
“มันไม่เหมือนกันโว้ยผัวกับพี่ยังไงเมียก็ย่อมอยากอยู่กับผัว”
“เอาน่ายังไงตอนนี้ก็ไม่เป็นอะไรแล้วนี้ กูกลับก่อนนะ” ผัวะ มัดของพัดชกไปที่หน้าของแม็กตลึงสิท่านผู้ชม
หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา (อ่าน 356562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก