ความรักบ่นมันจะเกิดก็เกิด ห้ามไม่ได้ หุหุ
***********************************************************
ผมตื่นมาตอน4โมงเช้า ปวดหัวมากๆรวมทั้งคอแห้งและกระหายน้ำ แถมปวดที่แก้มด้วย อะไรว่ะ ผมนอนหลับทั้งๆที่มีดอกกุหลาบดอกนี้อยู่ในมือ ผมลงขึ้นจากเตียง มองไปที่โต๊ะอ่านหนังสือ เจอขวดน้ำพร้อมยาและกระดาษแผ่นหนึ่ง ผมเดินไปและหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน
เป็นโน๊ตจากเพลิง
เล็ก ผมว่าเล็กตื่นมาต้องหิวน้ำแน่ๆ ผมเตรียมไว้ให้แล้วนะครับ แล้วก็อย่าลืมกินยาแก้เมาด้วยนะครับ เพลิง
ทำไหมผมรู้สึกดีขึ้นมาก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะตอนที่เรารู้สึกแย่ๆ หากมีคนยังคอยห่วงใยเรา เราก็จะรู้สึกดีขึ้นมานะครับ ดื่มน้ำและทานยาแล้ว ผมก็ไปอาบน้ำ เพื่อรอไอ้โชคมารับไปบ้านไอ้นุ นั่งรอมันไป ผมก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืน ทำไหมนะ ไอ้หมงมันยอมมาหาผม หรือว่าเรื่องที่ไอ้ต้นบอกจะเป็นเรื่องจริง กำลังคิดเรื่องนี้เพลินๆ ผมก้ได้ยินเสียงเคาะประตู
"เล็ก ตื่นยัง กูมารับแล้วโว๊ย" เสียงไอ้โชคนั้นเอง
"เอ้อๆ กูตื่นแล้ว รอแป๊บนะมึง กูจะไปเปิดประตูให้"
ผมเดินไปเปิดประตูให้มัน มันเห้นหน้ายิ้มจากที่มันเป็นคนยิ้มแย้มเสมอ สีหน้ามันเปลี่ยนไปเลยครับ เหมือนยักษ์เลย
"ใครทำอะไรมึง เล็ก ห๊า กูถามว่าใครทำอะไรมึง บอกกูซิว่ะ มึงเงียบทำไหม"
จะให้กูบอกมึงเหรอ ว่าไอ้หมง มันชกหน้ากู กูบอกมึงเรื่องก็ไม่จบซิว่ะ
"ไม่มีอะไรหรอกมึงคิดมาก เมื่อคืนกูไปเที่ยวแล้วมีเรื่องกัน" ผมบอกมันแล้วก็ก้มหน้า เพราะผมไม่เคยโกหกมันได้สักเรื่องเลย
"ไปเที่ยว เมื่อคืนมึงไปกับไอ้หมงนิ หรือว่า กูจะไปถามไอ้เหี้ยหมงเอง"
มันพูดจบ หันหลังจะวิ่งออกไปจากห้องผม ไม่ได้ ถ้าไอ้โชคมันไปหาไอ้หมง เรื่องมันไม่จบแน่ๆ ผมรีบคว้ามือไอ้โชคทันที่เลย
"มึงไม่ต้องไปหามันแล้ว กูกับมันจบลงแล้วตั้งแต่เมื่อคืน
กูขอร้องเถอะว่ะโชค อย่าไปยุ่งกับมันอีกได้ไหม"
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ให้ไอ้โชคฟัง มันก็นั่งฟังอย่างสงบ แต่ภายในความสงบนั้น ผมรู้มันต้องโกรธแทนผมมากๆ
"ป่ะ ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวไอ้นุมันจะรอว่ะ"
ผมก็ดึงตัวมันให้ลุกจากเก้าอี้ เพื่อจะได้ขับรถไปบ้านไอ้นุกัน ตลอดทางมันไม่คุยกับผมเลย เอาแต่นิ่งเงียบ ผมละกลัวใจมันจริงๆ กลัวมันจะบ้าระห่ำแล้วไปหาไอ้หมง เรามาถึงบ้านไอ้นุก็เกือบเที่ยงแล้ว มันกำลังสั่งพนักงานเตรียมตัวกำลังจะเปิดร้านพอดี มันเห็นผมกับไอ้โชคก็หยุดสั่งงาน เดินมาหาพวกผมทันที่
"มึงสองตัวนี้มาสายเมื่อเดิมนะมึง แล้วมากันแค่สองคนเหรอว่ะ ไอ้เล็ก แฟนมึงไปใหนแล้ว ทำไหมไม่มาด้วยกันว่ะ"
ไอ้นุมันยังไม่รู้เรื่องอะไรครับ พอมันพูดจบไอ้โชคก็เดินไปที่ซุ้มเลยครับ ร้านของไอ้นุ มันทำเป็นแบบซุ้มรอบล้อมบึงอ่ะ
"นุ มึงไม่ต้องพูดถึงไอ้หมงนะมึง กูกับมันจบกันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว" ผมก็เลยเล่าเรื่องเมื่อคืนให้มันฟังอีกคน
"อะไรของมึงว่ะ เล็ก รอแม่งตั้งหลายปี บทจะเลิกก็เลิกง่ายๆ กูไม่เข้าใจมึงทั้งคู่จริงๆ"
อย่าว่าแต่มึงเลย กูยังงงตัวเองเลยว่ะ
"เอ้อแล้วมึงจะแดกเหล้ากับพวกกูไหมว่ะ หรือว่าว่าเป็น เสี่ยแล้วแดกกับพวกกูไม่ได้ว่ะ"
ผมแซวมันครับ เพราะผมรู้นิสัยมันดี มันกับไอ้โชค ตามใจผมเสมอ
"พูดเหี้ยๆอีกแล้วนะมึง เพื่อนลาก เอ้ย เพื่อนรักมาหาทั้งที่ กูจะไม่แดกกับพวกมันได้ไงว่ะ"
แล้วมันก็เดินไปสั่งงานลูกน้อง แล้วกลับมาหาผม พากันเดินไปที่ซุ้มที่ ไอ้โชคมันรออยู่ เราก็นั่งดื่มกันเลยครับ ไอ้โชคแม่งดื่มยังกับ ดื่มน้ำเปล่าเลย
"ไอ้โชค แม่งมึงจะมอมตัวเองทำไหมว่ะ กินกันหนุกๆนะมึง"
ไอ้นุมันพูดครับ แต่ไอ้โชคมันคงไม่สนใจอะไรแล้ว มันก็ดื่มก็ของมันไปเหมือนเดิม อยู่ๆมันก็บอกให้ไอ้นุ ไปหากีตาร์มา ไอ้นุก็เลยให้ลูกน้องในร้านไปหยิบกีตาร์มา แล้วมันก็ดีดกีตาร์พร้อมกับร้องเพลงออกมา แล้วมันก็เริ่มร้อง
"อยากจะมีใคร คอยห่วงใยดูแลกัน
ในวันที่ฉันเหงาใจ
อยากจะมีใคร ที่จับมือกันเดินไป
ในคืนที่ฟ้ามืดมน
แต่มันเหมือนทั้งโลกว่างเปล่า
ไม่มีคนเข้าใจ
เหมือนไม่เคยเจอใครซักคน
อาจจะเคยมี คนที่เคยมองตากัน
แต่ก็ไม่เคยซึ้งใจ
อาจจะเคยมี คนที่เดินเคียงกันไป
แต่ก็ดูเหมือนไม่มี
ก็ชีวิตฉันยังว่างเปล่า ไม่มีคนเข้าใจ
ฉันต้องการแค่ใครสักคน
ใครสักคนที่เป็นทุกอย่าง
ให้ความหวัง และคอยห่วงใยทุกวัน
ใครที่คอยจะอยู่เคียงข้างกัน
ที่จะพร้อมให้ความผูกพันจริงใจ
ใครสักคนที่เป็นคนพิเศษ
ช่วยให้เหงาที่มีได้จางหายไป
ช่วยเป็นแสงสว่างในหัวใจ
อยากจะขอแค่ใครสักคนที่รักจริง"
ตอนที่มันร้อง ผมสังเกตุว่ามัน มองมาทางผมบ่อยๆ
ร้องจบมันก็วางกีตาร์ลง แล้วแดกเหล้าเมือนเดิม เราทั้งสามก็ดื่มกันต่อ คุยเรื่องนั้น เรื่องนี้ สักพักเด็กในร้านไอ้นุมาตาม มันเลยขอตัวไปดูร้าน มันเดินไปได้สักพัก ผมเลยล้มตัวลงนอนในซุ้ม กำลังนอนหลับตาคิดอะไรเพลินๆ
ก็รู้สึกมีหยดน้ำ กระทบที่ใบหน้าผม พอผมลืมตาขึ้น ก็เห็นไอ้โชคมันชะโงกหน้ามาอยู่เหนือใบหน้าผม ที่ทำให้ผมต้องตกใจคือ น้ำที่หยดลงใบหน้าผมคือ น้ำตาจากไอ้โชค
ผมกำลังจะเอ่ยปากถามว่ามันเป็นอะไร มันก็ก้มลง เอาริมฝีปากมันมาประกบริมฝีปากผมเรียบร้อย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
