ในขณะที่หลับอยู่ ผมรู้สึกได้ถึงสายลมที่พัดผ่านและเสียงคลื่นที่ซัดสาด ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในทันที
"ตื่นแล้วเหรอครับ ไปล้างหน้า ล้างตาก่อนนะครับ"
ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ห้องน้ำ งงๆอ่ะ ผมมาที่นี่ได้ไง
เมื่อคืนวานยังนั่งดื่มอยู่คณะไอ้โชคอยู่เลย มองดูตัวเองในกระจก หมัดหนักเหมือนกันนะเรา เคยแต่ต่อยคนอื่น สงสัยต้องกินข้าวต้มไปอีกหลายมื้อ
ผมล้างหน้าล้างตาเสร็จเดินออกมา เพลิงก็ยื่นแก้วกาแฟกับยาพารามาให้ผม ผมก็รับมาถือไว้ในมือ
"ดื่มซะนะครับ แล้วทานยาด้วยมันจะช่วยอาการเมาค้างได้นะครับ"
"เพลิงครับ เราอยู่ที่ใหนครับ แล้วโชคล่ะครับ"
ผมถามเพลิงหลังจากทานยาลงไปและกำลังจิบกาแฟไปด้วย
"เกาะล้านครับ ผมกับโชคอยากพาเล็กมาพักผ่อนนะครับ"
ผมกับเพลิงเดินออกมาข้างนอกห้องด้วยกัน ถึงแดดที่นี่จะแรงไปหน่อย แต่น้ำทะเลใสสะอาดมาก เรามานั่งดูทะเลกันที่เก้าอี้ที่เค้ามีไว้บริการ
"แล้วโชคไปใหนแล้วครับเพลิง" ถึงผมจะถามเพลิงแต่สายตาผมยังจับจ้องไปที่พื้นน้ำ
"โชคเค้าติดรถไปซื้อของที่ตลาดครับ เดี๋ยวคงจะกลับมาครับ"
ผมหันไปมองหน้าเพลิง ผมยังไม่พูดอะไร เพลิงยื่นมาแตะที่แก้มผม ข้างที่ผมต่อยตัวเอง
"เล็กครับ อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยได้ไหมครับ ผมปวดใจทุกครั้งที่เล็กต้องเจ็บ ถึงเล็กไม่ได้รักผม แต่ผมก็ยังเล็กเสมอนะครับ"
ผมจ้องมองไปในแววตาของเพลิง ผมตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน หากผมรับความรักจากเพลิง ผมจะรักเค้าได้เต็มหัวใจของผมหรือเปล่า แล้วผมจะลืมภาพไอ้หมงมันหมดหัวใจได้เมื่อไร
"เพลิงครับผมขอโทษครับ" ผมก้มหน้าตอนที่พูดกับเพลิง
เพลิงเอื้อมมือมากุมมือผม ยิ่งเพลิงเค้าดีกับผมมากเท่าไร ผมก็ยิ่งรู้ผิดกับเค้ามากขึ้นเท่านั้น เรานั่งนิ่งเงียบไปกันนาน
จนเมื่อไอ้โชคมันกลับมา พวกเราจัดการเตรียมของวันย่างกินกันตอนกลางคืนเรียบร้อย
เราทั้งสามไปเล่นน้ำกัน เล่นกันจนเหนื่อยเราเลยมานั่งพักกัน เรานั่งมองดูผู้คนที่เล่นน้ำกัน เพลิงลุกเดินไปซื้อน้ำ อยู่ๆไอ้โชคก็ถามผมขึ้นมา
"เล็ก มึงคิดว่าเพลิงมันดีกับมึงไหม" มันมองหน้าผมรอคำตอบ
"ดีซิดีมากๆ ดีจนกูรู้สึกแย่เลย" ผมก็บอกมันตามความรู้สึกผมจริงๆ
"แต่ถึงดี แต่ก็คงแทนที่ไอ้หมงมันได้ได้ซินะ กูเข้าใจความรักมันฝืนกันไม่ได้ แต่กูอยากให้มึงมีความสุขและกูคิดว่าเพลิงมันทำได้"
"แล้วมึงละโชค" ผมถามมันกลับ ผมใจหายวูบ ใจหนึ่งก็ดีใจที่มันตัดใจจากผมได้ แต่อีกใจผมกำลังเหมือนจะเสียคนที่รักผมไปอีกคน
"กูจะยังอยู่ตรงที่เดิม ตรงข้างๆหัวใจมึง กูยังรักมึงเสมอ แต่กำแพงของคำว่า เพื่อนระหว่างมึงกับกู มันกั้นหัวใจมึงไว้
และมันเป็นกำแพงที่กูรู้ว่าไม่มีวัน ที่กูจะทลายมันได้"
ผมเหมือนคนเห็นแก่ตัวเหลือเกิน ผู้ชายทั้งสามคน
คนหนึ่งผมทั้งรักและผูกพัน คนที่ผมรักที่สุดและทำให้ผมเจ็บปวดที่สุด แต่ผมก็ลืมมันไม่ได้ คนที่สองคนที่อยู่ตรงหน้าผม มันอยู่เคียงข้างผมเสมอ ไม่ว่ายามทุกข์หรือสุข
และอีกหนึ่งคน คนที่เฝ้ารอผม คนที่รักผม ไม่เคยเรียกร้อง
อะไรจากผมเลย ทำไมหัวใจคนมันถึงบังคับไม่ได้ ใครกันที่บอกว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม ผมต้องทำอย่างไง
"เล็ก มึงยังไม่ต้องคิดอะไรมาก เวลามันจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น"
"แต่โชคกูไม่อยากจะดึงใครมาทุกข์ และเจ็บเพราะกูอีกต่อไปว่ะ"
"มึงไม่อยากให้ใครทุกข์เพราะมึงอีก มึงรีบมีความสุขเร็วๆซิว่ะ" มันเอามือมาขยี้หัวผม ผมคว้ามือมันมากุมไว้ แล้วจ้องไปในดวงตาของมัน ผมยื่นหน้าไปหามัน ผมประทับปากผมกับมัน
"ขอบใจมึงมากว่ะโชค กูรักมึงนะ และจะรักตลอดไป"
เรายิ้มให้แก่กันและกัน ไม่แน่สักวันผมคงอาจรักมันได้ อย่างที่ผมรักคนๆนั้น เราทั้งคู่คุยกันไปเรื่อย จนเพลิงเดินกลับมา ไอ้โชคก็ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อ
"เพลิงครับ ผมไม่อยากให้ เพลิงรอผมอีกต่อไปนะครับ ผมไม่รู้ว่าเมื่อใด ผมจะลืมภาพไอ้หมงออกจากใจจนหมดได้"
"เล็กครับ แค่ผมได้รักเล้ก ผมก็มีความสุขแล้ว ถึงอย่างไง ผมก็จะขอรอต่อไปครับ ถึงแม้ว่าผมต้องรอไปตลอดชีวิต"
"แต่ว่า" ผมจะพูดต่อ เพลิงก็รีบพูดขัดผมอีก
"ไม่มีแต่ครับ ผมขอแค่เท่านี้นะครับ ผมขอรักและรอเล็ก"
บรรยากาศนิ่งเงียบหลังจบคำพูดสุดท้าย เราทั้งคู่ชวนกันไปเล่นน้ำทะเลต่อ เราเล่นกันตะวันตกดิน เราเลยขึ้นมาที่พัก แล้วอาบน้ำ อาบเสร็จก็มานั่งย่างอาหารทะเลกินกัน
เหมือนเดิมครับ เราดื่มกันอีกแล้ว แต่คราวนี้เป็นเหล้าโทครับ
ดื่มไปอยู่ๆไอ้โชคก็เดินไปที่ห้อง มันเดินกลับมาพร้อมกีตาร์คู่ใจมัน มันนั่งลงไม่พูดจาอะไร นอกจากมองมาที่ผม แล้วมันก็เริ่มเล่นเพลงด้วยมีเพลิงเป็นคู่หู
"อาจจะดูเหมือนไม่มี อะไรที่แปรผัน
อาจจะดูเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
แต่ความจริงแล้วข้างใน เริ่มจะเกิดปัญหา
ให้เธอลองมองที่ตาแล้วจะเข้าใจ
* ก็มันมีเรื่องราว เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ความห่วงหาเอื้ออาทรไม่เหมือนเดิม
ใช่มันจะน้อยลง แปลกตรงที่มันดันเพิ่ม
ก่อตัวเกินกว่าเพื่อนจะคิดกัน
** หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง
ว่าคนที่เคยเคียงข้าง บางอย่างได้เปลี่ยนไป
อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่
และฉันต้องทำยังไง เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปเป็น รักเธอ"
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=1631ร้องจบมันก็นั่งดื่มกันต่อ จนสี่ทุ่มกว่าๆ เราทั้งสามก็กลับห้องพัก เราทั้งสามนอนเตียงเดียวกันโดยมีผมนอนอยู่ท่ามกลางมันทั้งสองคน เสี้ยวหนึ่งของความคิด ผมจะเป็นอย่างไรนะ ถ้าไม่มีทั้งสองเคียงข้างอย่างทุกวันนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
