---- > เรื่องทางเพศ ---- + [บันเทิงคดี]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ---- > เรื่องทางเพศ ---- + [บันเทิงคดี]  (อ่าน 241341 ครั้ง)

Kirimanjaro

  • บุคคลทั่วไป
โค๊ด: [เลือก]
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

[color=red]1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
[/color]
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0




บทที่ 1

กรุณาเลิกกระแดะและทำตัวจั๊ดง่าว

ไม่มีอะไรที่ผมอยากจะบอกกับคุณ  หรือถ้าคุณยังหวังว่าจะได้ยินอะไรจากผมก็เลิกหวังเสียทีเถอะ  มันเสียเวลาเปล่า ๆ  อย่างที่คุณรู้ว่าผมเป็นคนเย็นชาถึงขนาดที่ว่าคนบางคนเรียกผมว่าไอ้เซลล์ความรู้สึกตายด้าน  แน่นอนว่าผมจะไม่รู้สึกรู้สมอะไรทั้งนั้นไม่ว่าคุณจะสอดรู้สอดเห็นเรื่องของผมหรือไม่

ยังไงก็ตามแต่  ถ้าคุณยังทนอ่านจนถึงบรรทัดนี้  เป็นไปได้สองอย่างว่าคุณค่อนข้างจะโง่  หรือคุณมีต่อมความอดทนผิดมนุษย์มนาเขา  แต่ถ้าคุณอยากให้ผมรู้สึกนับถือคุณด้วยเหตุนี้ล่ะก็  กราบตีนผมและขอร้องให้ผมเล่าเรื่องให้คุณฟัง  ผมจะรู้สึกชื่นชมคุณขึ้นมาสักนิด

เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้  ไม่ใช่เรื่องของความรัก  หรืออาจจะใช่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมีข้อตกลงกันอย่างไร  แต่อย่างที่ผมบอกเป็นประโยคแรกว่าเลิกกระแดะกันเสียทีและหันมายอมรับข้อเท็จจริงสองประการว่า  ข้อหนึ่งมนุษย์มักจะอ้างความรักเพื่อจะได้ฟัคใครสักคน  และข้อสองคุณชอบอ่านเรื่องเพ้อ ๆ ฝัน ๆ เพื่อประทังจิตวิญญาณอันระทมขมขื่นทั้งยังวิปริตบิดเบี้ยวของคุณ  อย่าได้อายไป  ทุก ๆ คนก็วิปริตกันทั้งนั้น  แล้วแต่ว่าใครจะวิปริตไปทางไหน  บางคนอาจจะช่วยตัวเองไปด้วยระหว่างที่อ่านฉากวาบหวิวในนิยาย  ขอบอกว่านั่นไม่สุภาพอย่างแรง  ทางที่ดีคุณควรเปิดเทเลทับบี้แล้วทำการเจิร์คออฟแทนจะดีกว่า

อ้างถึง
จั๊ดง่าว; ภาษาพูด. โง่เป็นอย่างยิ่ง
jerk off; slang. masturbate

บรรณศรเป็นเด็กช่างกล  เอาได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย  แน่นอนว่าต้องหน้าตาดีสิ  หน้าเฮี่ย ๆ ผมจะเอามาเป็นพระเอกทำคยไร  นิสัยของบรรณศรจัดได้ว่าดี  ถ้าเทียบกับคนค้ายา  หรือไอ้ขี้คุก  หมอนี่ชอบตีรันฟันแทงกันไม่เว้นวัน  ทั้งฟันข้างนอกและฟันข้างใน  คุณก็รู้ว่าข้างในไหน  อาจจะเป็นโมเต็ลกลางเมืองหรือหลังพุ่มไม้แถวบ้านคุณก็แล้วแต่นักแสดงร่วมในแต่ละฉาก  ปัญหาสำหรับบรรณศรเพียงอย่างเดียวก็คือ  การที่เขามีเซ็กส์ประจำวันจนเป็นเรื่องปกติเหมือนผู้ชายวัยกลัดมันชักว่าวทุกวัน  มันทำให้คลายความตื่นเต้นลงไปทุกทีและเขาต้องแสวงหาความแปลกใหม่ไปเรื่อย  ทั้งสวิงกิ้ง  เซ็กหมู่  อัพยา  ข่มขืน  ถ่ายคลิป  หมอนี่ลองมาหมดแล้ว

ชิตตพัณเป็นเด็กเรียนบริหารมหา’ลัยใกล้ ๆ กับวิ’ลัยช่างกลนั่นแหละ  นิสัยของเขาก็อาจจะดูเงียบ ๆ ขรึม ๆ เก็บตัว  ไม่ค่อยคบเพื่อนคบฝูง  แต่ขอบอกว่าไอ้หมอนี่ก็วายร้าย  ทุก ๆ ค่ำเขาจะถอดแว่นหนาเตอะและขยี้เยลใส่เส้นผมที่หวีไว้เรียบกริบทั้งวัน  จากนั้นก็เปิดอินเตอร์เน็ตเข้าแคมฟรอกเพื่อทำงานประจำ  คือเป็นแคมบอยประจำห้อง  เพราะว่าเขาค้นพบการตอบสนองความพึงพอใจทางเพศอย่างถึงที่สุดของตนแล้ว  คือการได้อวดเรือนร่างส่วนสัดที่กระตุ้นต่อมร่านได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย  ทุกครั้งที่ชิตตพัณระเบิดความใคร่ใส่หน้าจอคอมพิวเตอร์และกล้องเว็บแคม  เขาจะบิดเกร็งไปทั้งตัวใบหน้าเหยเกบอกความสุขสมอย่างล้นเหลือ  และนั่นเซ็กซี่มากสำหรับผู้ชมในห้อง

พอดีว่าเพื่อนซี้ที่มักจะชวนทำเรื่องระยำของบรรณศรแนะนำให้เขาเข้ามาทดลองความตื่นเต้นแบบใหม่  คือการได้สำเร็จความใคร่ผ่านสายตาผู้ชมนับร้อย  เด็กหนุ่มนั่งบนเก้าอี้หน้าคอมในห้องตัวเอง  เพื่อนของเขาเกาะเก้าอี้ยืนอยู่หน้าจออยู่ข้าง ๆ บรรณศรพิมพ์ลงไปในช่องสนทนา

‘มีใครอยากดูกูชักว่าวมั้ยวะ’

ไม่ถึงห้าวินาที  จำนวนคนที่ส่องมองกล้องของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายสิบคน  และมีข้อความสนทนาตอบกลับมาทั้งด่าทั้งเชิญชวน  เขายิ้มมุมปากด้วยความสะใจและถอดเสื้อยืดสีขาวที่รัดเรือนร่างไว้ออกช้า ๆ  เพื่อนของเขาช่วยดึงเสื้อออกไปด้วย  บรรณศรปรับกล้องให้เห็นหน้าของเขาชัดขึ้นและจ้องมองลงไปในเลนส์  ยักคิ้วซ้ายหนึ่งครั้ง  จากนั้นถอยออกไปเอนพิงพนักเก้าอี้แล้วเริ่มลูบไล้เนื้อตัวเพื่อปลุกอารมณ์ให้กับตนเอง

“เยดแม่-งเอ๊ย”  ชิตตพัณสบถลั่นเมื่อพบตัวการที่ทำให้จำนวนคนดูของเขาในค่ำนี้ลดลง  ธรรมดาคนเราก็ชอบอะไรที่มันแปลกใหม่อยู่เรื่อย ๆ  ทั้ง ๆ ที่ผมคิดว่าชิตตพัณเองก็หน้าตาดีพอ ๆ กับบรรณศร  ถึงแม้ว่าจะดูหล่อกันไปคนละแบบซึ่งนั่นผมจะทิ้งไว้ให้เป็นจินตนาการของคุณว่าจะเอายังไง

แต่กระนั่นชิตตพัณก็พยายามโชว์ลีลาเต็มที่  ชนิดว่าถ้าเพื่อนของเขาที่รู้จักว่าหมอนี่เป็นหนุ่มขรึมมาเห็นเข้าคงอ้าปากค้างแบบที่ยัดเทียนพรรษาเข้าไปได้ทั้งดุ้น  ในห้องสนทนาเกิดการเชียร์และพนันขันต่อระหว่างคู่นี้  ว่าจะโรมรันพันตูไปกันถึงไหน  ชิตตพัณกดส่องกล้องของบรรณศร  ฝ่ายบรรณศรเองก็สนใจในตัวชิตตพัณ  ชิตตพัณมองเห็นบรรณศรเป็นศัตรูที่ต้องทำลายล้าง  มือของเขากุมกำวัตถุของตนเองเหมือนว่ามันเป็นอาวุธที่จะใช้พิฆาตฆ่าบรรณศรให้พินาศสิ้น  ขณะที่บรรณศรกลับมองชิตตพัณเป็นวัตถุทางเพศที่สวยงามน่ารักใคร่  เขาอยากทะลุเข้าไปในกล้องและจับชิตตพัณขึงพืดข่มขืนให้สาแก่ใจ

“ไอ้เฮี่ยนี่ลีลาเด็ดดวงชิบหายเลยว่ะ”  บรรณศรพูดกับเพื่อนของเขาระหว่างที่มือก็สาวตาก็จ้องเข้าไป  เพื่อนของเขาหรืออันที่จริงชื่อบรรณบถ  เป็นน้องชายแท้ ๆ  แต่ความที่สองพี่น้องคู่นี้อายุต่างกันแค่ปีเดียว  จึงเหมือนเพื่อนกันมากกว่า  สำหรับบรรณศรแล้วบรรณบถเป็นเพื่อนร่วมกิจกรรมทางเพศที่ดี  เขาเคยมีเซ็กส์อย่างถึงพริกถึงขิงกับน้องชายก็ครั้งหนึ่ง  แต่นั่นก็เพราะอยากลองอะไรที่มันแปลกใหม่และตื่นเต้น  ผิดกับบรรณบถซึ่งหลงรักพี่ชายเข้าจริง ๆ  และทุกครั้งที่เขาช่วยตัวเองจะจินตนาการว่าถูกบรรณศรกระทำทุกครั้ง

บรรณบถตอบสนองความต้องการทางเพศของเขาด้วยการจูบลงไปที่หัวไหล่ของพี่ชาย  และช่วยลูบไล้ไปตามเนื้อตัว  บรรณศรหลับตาครางเสียงกระเส่าจินตนาการถึงภาพของชิตตพัณในหัว  และนึกไปว่ามือที่ลูบไล้อยู่นั้นเป็นของแคมบอยสุดเซ็กซี่ที่เขากำลังฝันถึง  ทั้งสามคนกำลังตอบสนองความต้องการของตนเองในวิถีทางที่แตกต่างกัน  แต่มีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือปลดปล่อยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้  ขณะเดียวกันความปรารถนาของคนสามคนก็เหนี่ยวนำความรู้สึกทางเพศของคนนับร้อยในห้องแคมฟรอก  

อ้างถึง
รัก; สกรรมกริยา. ต้องการใคร่จะได้ร่างกายของอีกฝ่ายมาครอบครอง

เมื่อสิ้นสุดห้วงเวลาแห่งความใคร่  บรรณศรก็เอนไปกับเก้าอี้อย่างหมดแรง  บรรณบถคุกเข่าลงตรงหว่างขาของพี่ชาย  และเลียทำความสะอาดให้สัดส่วนซึ่งค่อย ๆ หดตัวลงช้า ๆ แต่ก็ยังถือว่าใหญ่มากอยู่ดี

“เฮ้ย  อย่าดูดกูเสียว”  บรรณศรสะดุ้งโหยงเมื่อถูกเม้มขบเข้าตรงคอหยัก  และผลักหัวอีกฝ่ายออกซึ่งยอมถอนปากออกอย่างเสียดาย

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้  ถอดกางเกงออกแล้วเดินเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำทั้งที่ยังเปลือยเปล่า  บรรณบถลุกขึ้นมาปิดโปรแกรมและคอมพิวเตอร์ให้  เขายังอารมณ์ค้างอยู่โดยไม่ได้ปลดปล่อย  บรรณบถเดินโด่ไปที่เตียงและทิ้งตัวลงนอนหงายมองเพดาน  เสียงน้ำจากฝักบัวไหลซู่จากห้องน้ำสักพักก็เงียบ  บรรณศรเดินเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ  และถามน้องชายที่นอนแผ่อยู่

“มึงไม่อาบน้ำเหรอวะ”

“ขี้เกียจ”  มันบอกแล้วก็พลิกตัวตะแคงหันหลังให้เพื่อปิดซ่อนความตื่นตัวที่ยังคงชูชัน

บรรณศรยักไหล่แล้วหยิบกางเกงบอลที่พาดเอาไว้บนเก้าอี้ใกล้ ๆ มาใส่ซ้ำอีกหน

“มึงจะนอนแล้วใช่ป่ะ”  คนเป็นพี่ถามมือก็อยู่ที่สวิตช์ไฟ  

“อือ”  บรรณบถตอบเบา ๆ  ไฟในห้องดับ  บรรณศรใช้ความชำนาญเดินมาที่เตียงและปีนขึ้นไปนอน  ในไม่ช้าทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ




ชิตตพัณเฃ็ดคราบของตนเองด้วยกระดาษทิชชู่  มันกระเด็นไกลไปเปื้อนจอคอมพิวเตอร์เป็นขีดเล็ก ๆ สองสามเส้น  เขาบรรจงเช็ดมันออกและส่งสายตาเข้าไปในกล้อง  คนในห้องขอให้เขาโชว์อีก  แต่ชิตตพัณตัดสินใจว่าคืนนี้ครั้งเดียวก็พอ  เขารู้สึกเคืองใจและสงสัยว่าไอ้หนุ่มรูปหล่อใจกล้าที่มาเป็นคู่ดูโอนั่นมันเป็นใครมาจากไหน  มันไม่รู้หรือไงว่าสตาร์ของห้องนี้ควรจะมีแค่คนเดียว  และคนคนนั้นจะต้องเป็นชิตตพัณคนนี้เท่านั้น

เขาพูดคำว่า บาย สั้น ๆ ในห้องแล้วก็ลอกออฟออกไปจากโปรแกรมแคมฟรอก  เด็กหนุ่มลุกจากหน้าคอมเข้าห้องน้ำไปล้างเยลออกจากหัว  เขาเอาผ้าเช็ดตัวซับผมให้แห้ง  เดินมาที่โต๊ะหยิบแว่นตาที่วางไว้มาสวม  แล้วนั่งลงตรงหน้าคอมเปิดโปรแกรมเอกสารมาเพื่อทำรายงานที่จะส่งพรุ่งนี้ให้เสร็จ




หลาย ๆ คนที่มีจริยธรรมสูงส่งอาจจะถามผมว่าทำไมเรื่องระยำหมาเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นได้  เกิดอะไรขึ้นกับระบบศีลธรรมของโลก  แต่ถุยเถอะ  ถ้าคุณอ่านย่อหน้าแรกของเรื่องนี้แล้วยังไม่รู้ว่ามันจะสถุลแค่ไหน  ก็แปลว่าคุณเป็นคนที่มือถือสากปากถือศีลอย่างสุดโต่ง (อันที่จริงผมไม่อยากใช้คำว่าสุดโต่งเพราะมันวิชาการเกินไป  แต่ถ้าจะใช้คำว่า อย่างเฮี่ย ๆ แทนก็คงจะรุนแรงไปนัก)  และถ้าคุณเลิกมีความปรารถนาสำส่อนระหว่างจริยธรรมตามรูก้นกระทรวงศึกษวย  กับความต้องการการตอบสนองทางเพศของคุณด้วยข้อเขียนแล้วล่ะก็  เราควรจะไปติดตามชีวิตของชิตตพัณต่อจะดีกว่า

อ้างถึง
กระทรวงศึกษวย; สนธิ.  กระทรวงศึกษา และ คย

ในสถานที่ทั้งหมด  นับว่ามหา’ลัยเป็นที่รวมพวกดอกทองไว้เยอะที่สุด  นักศึกษาสาวใส่กระโปรงสั้นเสื้อรัดติ้ว  นักศึกษาชายใส่กางเกงเดฟที่โชว์ช่วงขาแนบชิดให้นัยทางเพศที่ล่อแหลมอันตราย  พวกเขาย้อมผมเพื่อตอบสนองความพึงพอใจทางเพศ  มีเพื่อนของผมคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเขาหลั่งออกมาเองทุกครั้งที่ไปใช้บริการช่างทำผม  ในส่วนของคณาจารย์เองความดอกทองได้เลื่อนขึ้นไปอีกระดับ  เป็นการตอบสนองความต้องการทางเพศที่ถูกเก็บกดไว้ด้วยเงินและอำนาจ  หัวหน้าภาควัยดึกอาจจะรู้สึกสุขสมและเปียกชื้นตรงจุดเร้นลับทุกครั้งที่หล่อนจิกหัวใช้อาจารย์ผู้น้อยเยี่ยงทาส  การเสนออำนาจออกมาอย่างโจ่งแจ้งและอุบาทว์ยิ่งกว่าพวกชอบโชว์ปรากฏอยู่ทั่วไป  และชิตตพัณก็รู้สึกเหยียดหยามคนพวกนี้

เขามีความเห็นว่าการปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศในชีวิตประจำวันเป็นเรื่องที่หยาบช้า  ทำไมคนเหล่านั้นถึงไม่ไปปลดปล่อยในสถานที่ควรใช้ปลดปล่อย  การที่เห็นนักศึกษาหนุ่มสาวหรือหนุ่มหนุ่มก็เถอะจูงมือและหัวร่อต่อกระซิกด้วยกันในที่สาธารณะ  ทำให้เขาโกรธเกรี้ยวเป็นฟืนเป็นไฟ  ชิตตพัณสาปแช่งคนเหล่านี้ให้ถูกฟ้าผ่าตายในสักวัน

เด็กหนุ่มเดินไปที่กลุ่มเพื่อนซึ่งนั่งทานข้าวอยู่ในโรงอาหาร  เขาดันแว่นหนาเตอะและใช้สายตาที่ดูเผิน ๆ เหมือนไม่มีอะไรมองเพื่อนร่วมภาควิชาของตน  เสื้อที่เขาใส่หลวมโพรกจนมองไม่เห็นหุ่นเข้ากับกางเกงทรงคุณลุงอันเข็มขัดได้รัดไว้จนพองข้างล่างเพราะเอวคอดสวยของชิตตพัณเอง

“เฮ้ย  ชิด  กินข้าวด้วยกันป่าว”  ธีรเดชผู้นำของกลุ่มเพื่อนโบกมือเรียกเขา  ธีรเดชเป็นคนที่เซ็กซี่โดยธรรมชาติ  เขาค่อนข้างปล่อยเนื้อปล่อยตัว  และไม่ตกแต่งตัวเองมาก  แต่ผิวสีน้ำผึ้งสวยกับสายตาคม ๆ คิ้วเข้ม ๆ  กับหุ่นดีที่เกิดจากการเตะบอลหลังเลิกเรียนก็ทำให้เขากลายเป็นหนุ่มฮอทในสายตาของสาว ๆ และเป็นไอคอนที่น่าเอาเยี่ยงอย่างสำหรับเพื่อนผู้ชายคนอื่น  ชิตตพัณพิจารณาว่าถึงธีรเดชจะมีแรงดึงดูดทางเพศอย่างล้นเหลือ  แต่ก็ไม่ใช่ความตั้งใจของเจ้าตัว  เขาจึงรู้สึกว่าพอให้อภัยได้  แต่ก็อดตำหนิมิได้ว่าทำไมเจ้าตัวไม่รู้จักปกปิดความเป็นผู้ชายอย่างสุด ๆ แบบนี้ไว้เสียบ้าง

“ทานไปเถอะ  ผมทานข้าวเช้าแล้ว”

ชิตตพัณปฏิเสธง่าย ๆ  แต่อีกฝ่ายไม่ยินยอม  “งั้นก็มานั่งกับเพื่อน ๆ หน่อยเถอะวะ  จะมุเรียนก็พอดีหน่อย  อย่าหายหน้าหายตาไปมากนัก”

เพื่อน ๆ คนอื่นร้องบอกว่าใช่ ๆ และเสริมคำพูดว่าชิตตพัณไม่ค่อยเข้ามาร่วมกลุ่มจริง ๆ  ตัวเจ้าเรื่องจึงเข้ามานั่งในวงเพื่อน  เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย  และพบว่าไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับคนข้าง ๆ  ถึงแม้ว่าธีรเดชจะพยายามให้เขาได้มีส่วนร่วมในบทสนทนาบ่อย ๆ ก็ตามที  กระนั้นชิตตพัณก็พึงพอใจในตนเอง  เขาชอบที่จะมองคนอื่นอย่างเหยียดหยามที่ไม่สามารถมองทะลุหน้ากากของเขาได้  แรงดึงดูดทางเพศมันก็เป็นแค่เรื่องของหน้าตา เสื้อผ้า กับทรงผมเท่านั้นเอง  ชิตตพัณคิดอยู่ในใจ




*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-09-2010 08:21:55 โดย THIP »

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
ดุเดือดเผ็ดมันไม่เปลี่ยนเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :mc4: :mc4: :mc4:
เจิมเรื่องใหม่ของพี่แทน หึหึ
+1 ด้วยความสะใจเป็นที่สุด
หายหน้าหายตาไปนานกลับมาที ตั้งประเด็นเรื่องได้เฉียบมาก
บันเทิงคดีที่แอบสอดแทรกปัญหาให้ขบ
การประจันหน้ากันผ่านการออนแคมฟรอก ดูน่าตื่นเต้น ให้ความรู้สึกโลดโผนดี
ภาษาที่ใช้ในเรื่อง หยาบกระด้างแต่มีชั้นเชิง และรสนิยมของบันเทิงคดี
ดึงดูดจินตนาการและอารมณ์ของผู้อ่านด้วยคำพูดเพียงเล็กน้อย
บอกตามตรงไม่มีคนไหนในโลกอยู่ได้โดยไม่ยอมความจริงที่พี่เขียนหรอก เพียงแต่
อาจจะมีคนบางคนไม่ยอมรับก็เท่านั้น 555+
ชอบคำว่า กระทรวงศึกษวย เป็นคำที่อธิบายได้เข้าใจทุกมุมมอง
แอบอยากพูดว่ามันมีมิติในการด่าได้หลากหลาย
ฉงนและ ใคร่อยากจอ่านต่อจะรอสารที่ผ่านการตรองมาอย่างดี
นิว(LOVEis)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-09-2009 17:30:44 โดย [N]€ẃÿ{k}uñĢ »

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
เรื่องจิตๆ เรื่องใหม่  :z1:

Kirimanjaro

  • บุคคลทั่วไป
หายไปนาน  ยังมีคนจำได้แฮะ 
ปีนี้งานหนักมากครับ  เลยตัดสินใจเลิกเขียน 
ตอนแรกกะจะเลิกถาวร  แต่อดไม่ไหว  มาเขียนเรื่องนี้จนได้

ขอบคุณน้องนิวสำหรับการต้อนรับอย่างอบอุ่น  และการวิเคราะห์ที่ออกจะยกยอผมจนเกินจริงไปนิด  :laugh:

ขอบคุณคุณ pongsj และคุณ mist เพื่อนตายของผมติดตามมาทุกเรื่อง  เหนื่อยบ้างไหม (ซับเหงื่อให้)

 :กอด1:

ขอบคุณคนแอบมาอ่านแต่หมั่นไส้คนเขียนจนไม่อยากเม้นท์
ไอ้ผมก็เข้าใจนะครับว่ากลับมารอบนี้สำนวนออกจะยวนตีนไปหน่อย
ก็ช่วยกรุณาทนด้วยก็แล้วกัน

 :a5:

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
ขอบคุณน้องนิวสำหรับการต้อนรับอย่างอบอุ่น  และการวิเคราะห์ที่ออกจะยกยอผมจนเกินจริงไปนิด  :laugh:
จะบอกว่ามันเป็นงานถนัดน่ะ   :m20:

mole eye man

  • บุคคลทั่วไป
ได้ครับพี่  จะเก็บไว้อ่านเล่นตอนอยากชักว่าวแล้วกัน  โอเคมะ   :jul3:

แล้วอยากบอกว่า  สำนวนไมได้กวนตีนหรอก  สำนวนเหี้ยมากเลยล่ะ   อย่างที่เห็นว่ามีแต่คนที่เคยอ่านเรื่องพี่ทั้งนั้นมาคอมเมนท์ให้  คนไม่คุ้นมาอ่านคงไม่มีใครอยากจะมาเมนท์ให้หรอก (แต่แอบตามอ่าน   :jul3:)

ป.ล. (อีดิตเพิ่มเป็นรอบที่สาม)  เห็นเขียนเรื่องต่อ  นึกว่าจะออนเอ็ม  ชิชะ  เรื่องเฮียไว้รอฟังวันหลังเถอะ!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-09-2009 17:44:45 โดย mole eye man »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
.... รีพลายว่าอะไรดีล่ะ
 ก็ไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นมาก่อน
ได้แต่อ่านไปคิดตามไปว่าอ๋อ...เค้าทำกันแบบนี้ เพราะอย่างนี้นั่นเอง
ถือเป็นการอ่านเพื่อการศึกษาค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ tawada_j

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +196/-2
เรื่องใหม่อีกแล้วเหรอคุณน้อง

อ่านไปก็อืมมมม.....นะ



สู้ ๆ นะ  พี่จะรออ่านตอนต่อไป

ออฟไลน์ กิมตี๋หัดขับ

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3
มาทวงของเก่า  ปีนี้ไม่เขียน เดี๋ยวปีหน้าจะทวงอีก ไปแระ  :laugh:  :fire:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






timeless

  • บุคคลทั่วไป
แร๊งงงง













แต่ก็ขออีกนะ  :z1:

crazykung

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ยยยยย ชอบม๊ากมาก

แรง แรงงี้มีที่ไหนฮาๆๆ

สำนวนนี่เหลือร้ายบรรยายซะเห็นภาพ

ยังกะตัวเองไปเล่นแคมฟ๊อกซะเอง เอิกๆ

เลิศ ที่สุด ยกนิ้วให้ครับ o13

Salim021

  • บุคคลทั่วไป
 o13

สะใจดี

รออ่านจ้ะ

masterface

  • บุคคลทั่วไป
แรงดีจังครับ ชอบแฮะ หรือเราจะเป็นแบบนั้นเนี่ย

blackie

  • บุคคลทั่วไป
รู้สึกชอบ สุนทรียภาพอย่างงี้จัง!!
 :mc4: :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19
 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:



เป็นการเกริ่นนำเรื่องได้ดีมาก เรยย ชอบบบ



มากมายย


 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

ออฟไลน์ kit

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-3

วุ้ย ตอนแรกกะจะเลิกถาวร แต่อดไม่ไหว มาตอบเรื่องนี้จนได้ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro
...................
V
V
V
V
 :z7: ว้าย กิตก็คิดถึงคุณสองค่ะ :z7:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-09-2009 02:58:38 โดย kit »

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
คิดถึงคุณกิต และ จขร.

นะคะ

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
 :mc4:  ฉลองเรื่องใหม่ค่า 

คุณ Kirimanjaro หายหน้าหายตาไปนานเลยเนอะ

กลับมาพร้อมเรื่องใหม่ที่อ่านแล้ว  :m25:  กันเลยที่เดียว

ให้กำลังใจค่ะ :L2:


ออฟไลน์ DEMON3132

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
เข้ามาฉลอง  :mc4: เรื่องใหม่ด้วยคน
เปิดเรื่องมาก็แรงสะใจเลย เป็นแนวเรื่องแปลกใหม่ที่
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนกล้าเขียนเลย ถือเป็นความรู้ใหม่
สำหรับคนที่ไม่เคยรู้จักรูปแบบการออนแคมฟร็อก
คำพูดที่แรง ๆ ก็เป็นไปตามสถานการณ์ เข้ากันดี
จะติดตามต่อไป  :pig4:

 

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ---- > เรื่องทางเพศ ----- + [บันเทิงคดี]
« ตอบ #19 เมื่อ: 13-09-2009 09:36:24 »





Kirimanjaro

  • บุคคลทั่วไป

บทที่ 2


บรรณบถเรียนอยู่ม.6 โรงเรียนเอกชนแถว ๆ นั้น  เขาเป็นหัวโจกของเพื่อน ๆ ในการทำเรื่องร้าย ๆ  เขาปกครองคนในห้องด้วยความเงียบและความกลัว  บรรณบถไม่ค่อยพูด  และจริงอย่างที่คำโบราณว่า  คนพูดน้อยมักต่อยหนัก  ตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่  เขามีเรื่องชกต่อยแค่สองครั้ง  คู่กรณีของเขาทั้งสองคนถึงแม้ว่าจะบาดเจ็บไม่สาหัสแต่ก็ปฏิเสธที่จะพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยสิ้นเชิง

ถ้ามีคนที่อ้างว่าเข้าใจบรรณบถที่สุด  คนคนนั้นก็คือสกฤต  สกฤตรู้จักทั้งบรรณบถและบรรณศร  เขารู้เรื่องหลังฉากบางอย่างของเพื่อนที่ดูเงียบขรึมและน่ากลัวคนนี้  เขา..บางครั้ง..เป็นผู้ที่จัดหาเด็กสาวใจแตกไปให้สองพี่น้องจัดการ  บางครั้งเด็กนักเรียนม.6 ก็ชอบทำตัวเหมือนแมงดา  ด้วยแรงบันดาลใจที่ไม่แตกต่างจากผู้ใหญ่  ก็คือเงินและอำนาจ

สำหรับสกฤต  ไม่ว่าเขาจะเป็นคนเลวชาติโดยสันดานหรือไม่  แต่เรื่องที่เขาอ้างอยู่ตลอดก็คือว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นเพื่อความสุขของบรรณบถ  เขาบอกว่าเขาเป็นคนที่รักเพื่อนมาก  แต่จริง ๆ แล้วสิ่งที่เขารักก็คือตนเอง  และวิธีการตอบสนองความต้องการทางเพศของเขาก็ช่างวิปริต  คือการสูดดมเสื้อผ้าเปื้อนเหงื่อของบรรณบถพร้อมกับช่วยตัวเองไปด้วย

บรรณบถรู้ตัวหรือเปล่า  เขาอาจจะรู้ก็ในเมื่อสกฤตชอบแอบมองต้นคอ  และบางครั้งก็ในอกเสื้อที่ปลดกระดุมลงมาสองเม็ด  แต่คำถามก็คือเขาสนใจหรือเปล่า  บรรณบถอาจจะไม่สนใจ  เขาไม่เคยสนใจอะไรในชีวิต  ความบ้าบิ่นที่ขับเคลื่อนให้เขามุ่งไปข้างหน้า  อาจจะเป็นความปรารถนาที่จะตาย  บรรณศรเป็นทั้งเครื่องเหนี่ยวรั้งและระเบิดเวลาสำหรับเขา  บรรณบถไม่รู้ว่าจะเก็บอารมณ์นี้ไว้ต่อไปได้นานแค่ไหน  เขาทั้งแค้นเคืองทั้งเจ็บปวดในทุกครั้งที่บรรณศรแสวงหาความแปลกใหม่ทางเพศรส  เขาสามารถเสนอตัว  เขาพร้อมจะทำทุกอย่างให้แก่พี่ชาย  แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ไยดีเขาอีกเช่นกัน

สกฤตเองก็จมอยู่ในความมืดบอด  เขาตีความการไม่ตอบสนองของบรรณบถว่าเป็นการไม่ปฏิเสธ  เขาคอยแต่จ้องหาจังหวะที่จะได้เติมเต็มความปรารถนาทางกามารมณ์ให้สมบูรณ์  ด้วยการครอบครองทั้งร่างกายของบรรณบถ  เขาอยากจับบรรณบถซึ่งเพิ่งเล่นบาสเสร็จใหม่ ๆ นอนคว่ำลงบนเก้าอี้ไม้ยาวในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของยิม  และถกกางเกงนักเรียนสีดำลงไปที่หัวเข่า  ฉีกเสื้อนักเรียนของบรรณบถให้กระดุมหลุดร่วงพราว  จากนั้นสูดดมกลิ่นเหงื่อซึ่งทั้งอับทั้งเปรี้ยวในซอกขาผ่านกางเกงใน  เขาจะขบฟันลงไปบนลูกบอลหนังนุ่มสองใบที่ถูกรัดจนเป็นกะเปาะนั้น  จากนั้นค่อยฉีกกางเกงในของบรรณบถออกแล้วฟาดลงไปที่แก้มก้นแรง ๆ สักสิบที  ให้มันเป็นแนวมือสีแดงประทับ  เขาอยากฟังเสียงร้องครวญครางด้วยความสุขสมระคนเจ็บปวดของบรรณบถ  จากนั้นจึงค่อยข่มขืนเพื่อนรักด้วยวิธีที่ดิบเถื่อนและเจ็บแสบที่สุด

มนุษย์เรามีแนวโน้มที่จะเข้าข้างตนเอง  พวกเขารวดร้าวกับความจริงของชีวิต  การหลอกตัวเองทั้ง ๆ ที่รู้ดีอยู่ลึก ๆ ว่ามันไม่จริงเป็นความบันเทิงเริงรมย์ชนิดหนึ่ง  ดูอย่างที่ซาร์ตพูดประไร  การหลอกตัวเองเป็นเรื่องที่จำเป็น  เพื่อหลีกหนีความรับผิดชอบว่าเขามีอิสระที่จะเลือก  ทั้งบรรณบถและสกฤตต่างก็มีอิสระที่จะไม่ปรารถนาในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้  แต่พวกเขาต่างก็หลอกตนเองว่าถูกผูกพันและมีพันธะทางโชคชะตาต่อเรื่องที่เขาเชื่อว่าถูกกำหนดไว้แล้วเท่านั้น  ดังนั้นทั้งสองคนนี้..ซึ่งในฐานะของตัวแทนมนุษย์ทั้งหมด..จึงต้องระทมทุกข์อย่างหน้าชื่นตาบานต่อไป




พูดถึงสกรรจ์  เขาเป็นหนุ่มใหญ่วัยสามสิบห้า  เขามีลูกชายอายุสิบเจ็ด  ซึ่งนั่นก็แปลว่าเขากลายเป็นพ่อตั้งแต่วัยสิบแปดปี  แม้ว่าอายุจะขึ้นหลักสามกลาง ๆ แต่สกรรจ์ก็ยังเป็นผู้ชายเต็มชายที่เซ็กซี่มาก  เขามีกล้ามอกและกล้ามท้องสวยอย่างที่หลาย ๆ คนฝันถึง  ความสูงหล่อเข้มแบบผู้ใหญ่ทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ในละแวกบ้านใจละลาย  แต่กระนั้นพ่อหม้ายเมียหย่าวัยฉกรรจ์อย่างสกรรจ์ก็ไม่สนใจที่จะหาแม่บ้านแม่เรือนให้กับสกฤตลูกชายคนเดียวของตน

และตอนนี้เขากำลังโกรธและอับอายถึงที่สุด  เมื่อพบว่าวีซีดีที่ค้างอยู่ในคอมพิวเตอร์ของลูกชายเป็นวีซีดีโป๊ระหว่างชายกับชาย  เขาเหลาไม้เรียวจากไม้ไผ่ด้วยมือของตนเอง  รอให้สกฤตกลับบ้านด้วยความกระเหี้ยนกระหือที่จะลงโทษให้ถึงที่สุดต่อความวิปริตนี้  มีดที่เขาเฉือนลงไปในเนื้อไม้ไผ่  ลงน้ำหนักแล้วกระชากผ่านเสี้ยนไม้  สกรรจ์เหลาไม้เรียวจนได้รูปดีแล้วเอากระดาษทรายมาขัด  เขาทำมันเหมือนกับเป็นงานศิลปะชนิดหนึ่งที่ต้องอาศัยความประณีตและอดทนในการขึ้นรูป  หลังจากขัดเสร็จ  สกรรจ์ก็ดัดมันโค้งไปโค้งมาเพื่อดูความยืดหยุ่น  เขาใช้ปลายนิ้วชี้แตะตรงหัวไม้เรียวให้โค้งเข้าหาตัวและปล่อยนิ้ว  มันดีดผึงออกไปในทิศทางตรงกันข้าม  สกรรจ์รู้สึกเสียววูบในท้องน้อยที่เห็นปลายไม้เรียวขยับไหว  ในแวบหนึ่งเขารู้สึกเหมือนกับว่ามันคืออวัยวะเพศของเขาเอง  และเขากำลังจะใช้สิ่งนั้นลงโทษลูกชาย  

และในตอนนั้นสกฤตก็กลับมาพอดี  เขาสีหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อกำลังดีดไม้เรียวเล่นอยู่  เมื่อเห็นลูกชายโทน  สกรรจ์ก็มีสีหน้าถมึงทึง

“ไอ้กริด  มึงมานี่ซิ”

สกฤตอยากจะถอย  แต่เขารู้ว่าถึงหนีไปตอนนี้ยังไงก็โดนอยู่ดี  และอาจจะหนักกว่าเก่าด้วย  เขารู้นิสัยของพ่อว่าไม่ยอมปล่อยให้อะไรผ่านไปง่าย ๆ อยู่แล้ว  เขาจึงเดินเข้าไปด้วยอาการเหมือนนักโทษเดินเข้าลานประหาร

“มึงเป็นตุ๊ดเหรอวะ  ทำไมมึงถึงดูหนังระยำนี่”

เสียววาบไปถึงหนังหัว  เมื่อถูกถามจี้เข้าจุด  และสกรรจ์ก็ยังแสดงหลักฐานที่เขาลืมเอาไว้ให้ดูอีกด้วย  สกฤตดิ้นรนเฮือกสุดท้าย

“ไม่ใช่นะพ่อ  ไม่ใช่ของกริดนะ  เพื่อน..เออ..เพื่อนกริดมันลืมไว้”

“โกหก!  เพื่อนมึงมาที่บ้านเมื่อไหร่  กูสงสัยมึงอยู่นานแล้ว  อย่าคิดว่ากูหูหนวกตาบอด”  สกรรจ์ตวาดใส่  ทำให้สกฤตหุบปากเงียบ  ตอนนี้ความรู้สึกกลัวเริ่มจางหายไปจากเด็กหนุ่ม  แทนที่ด้วยความน้อยใจแทน  เขายืนหน้าแดงก่ำ  กลืนน้ำลายอยู่เบื้องหน้าทัณฑกรซึ่งมีเครื่องลงทัณฑ์ในมือ

“แล้วถ้ากริดเป็นแล้วไงล่ะ  พ่อรับกริดไม่ได้เหรอครับ”

“ชะๆ  มึงกล้าต่อปากต่อคำกับกูแล้วเรอะ  เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งใหญ่”

“กริดไม่ได้ต่อปากต่อคำนะ  แค่ถามเท่านั้นเอง  ถ้าพ่ออยากตีกริด  ก็เอาเลย  เอาสิ”

เขายืนกอดอก  เม้มปาก  หันหลังให้แก่บิดา  สกรรจ์ตาลุกวาวเมื่อเห็นเป้าหมายที่จะลงโทษ

“มึงอย่าท้า  กูทำแน่  ระวังให้ดี ๆ ล่ะ”

เขาเงื้อไม้เรียวขึ้น  มีเสียงควับเบา ๆ  ในตอนนั้นเอง  สกฤตซึ่งถูกกระตุ้นโดยเสียงก็ตื่นตัวขึ้นมาอย่างช้า ๆ  เขารู้สึกอาย  แต่ความโกรธก็ยังอื้ออึงเต็มหัว  เขาสาบานกับตนเองว่าจะไม่ขยับไม่ร้องสักแอะสำหรับการลงโทษในครั้งนี้  สกรรจ์ขยับมือฟาดด้วยกำลังแรง  เสียงไม้เรียวปะทะกับก้นผ่านเนื้อผ้าดังเควี้ยวควับอย่างน่าพรั่นใจ  แรงปะทะทำเอาเด็กหนุ่มแอ่นเอวไปข้างหน้า  เชิดเป้ากางเกงเต็มตุงให้เด่นขึ้นอย่างชัดเจนจนสกรรจ์สังเกตได้  หนุ่มใหญ่หุ่นเร้าใจแกล้งเดินอ้อมวนรอบตัวลูกชายเพื่อดูปฏิกิริยาแปลกประหลาดให้ชัดขึ้น  ใบหน้าของสกฤตบึ้งตึงและจงใจไม่มองบิดา  สกรรจ์ใช้ไม้เรียวไล้สะโพกของเด็กหนุ่มคล้ายกับหาที่เหมาะ  ๆ ในการฟาดโบยครั้งต่อไป  เขาแน่ใจแล้วว่าสกฤตตื่นตัวขึ้นมาจริง ๆ  เขาสงสัยว่าอะไรทำให้สกฤตเกิดอารมณ์  แต่ก็ยังไม่เท่ากับความสงสัยว่าทำไมเขาก็รู้สึกร้อนวาบ ๆ ตรงท้องน้อยและมีอารมณ์แผดเผาอย่างรุนแรงตรงช่วงล่างเช่นเดียวกัน

สกรรจ์ทำหน้าที่ของเขาต่อ  เขาฟาดไม้ครั้งที่สอง  ครั้งที่สาม  และครั้งที่สี่  แต่ละครั้งหนักหน่วงขึ้น  และผู้ถูกลงโทษเองก็แข็งตัวจนเห็นได้ชัดเจนแม้ว่าจะอยู่ในกางเกงนักเรียนเนื้อผ้าหนา  สกรรจ์ก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาจนแทบจะทนไม่ไหว  อย่างที่บอกว่ามีแวบหนึ่งที่เขานึกไปว่าไม้เรียวนั้นคืออวัยวะของเขาเอง  แต่ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วล่ะว่ามันใช่

หนุ่มใหญ่แข็งใจลงโทษลูกชายอีกครั้งเป็นครั้งที่ห้า  และหยุดมือก่อนที่อารมณ์ดิบจะทำให้เขาทำเรื่องผิดศีลธรรมอย่างร้ายแรงขึ้นมา  เขาพูดกับสกฤตด้วยน้ำเสียงที่ปั้นให้โกรธ

“กูจะตีมึงแค่นี้  เอาแค่พอหลาบจำ  มึงเอาเรื่องที่กูพูดไปคิดให้ดี ๆ”  เขาพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้าน  แล้วเข้าห้องส่วนตัวล็อคจากนั้นถกกางเกงลงครึ่งหน้าขาคุกเข่ากับพื้นแล้วรูดกระตุกส่วนสัดที่ขยายตัวเต็มที่ดังพั่บๆๆๆ  ไม่ถึงสิบห้าวินาทีมันก็ระเบิดออกมาเป็นของเหลวขาวขุ่นพุ่งกระจายเต็มพื้นห้อง




ฝ่ายสกฤตนั้นหลั่งออกมาเองตั้งแต่ถูกพ่อตีครั้งที่ห้า  เขาเดินเข้าห้องตัวเองแล้วถอดกางเกงนักเรียนออก  มันเปื้อนคราบขาว ๆ ที่ซึมออกมา  เพราะส่วนนั้นของเขาแข็งตัวจนเลยพ้นกางเกงใน  ความสุขสมของเขาทะลักเลยมาถึงสะดือและเปื้อนเสื้อเหนียวเหนอะหนะ

สกฤตถอดเสื้อผ้าออกหมด  และใช้กางเกงในเช็ดคราบเก่า  จากนั้นไปนอนหงายที่เตียง  มีแก่นกายซึ่งยังคงแข็งตัวอยู่ในมือ  จากนั้นพริ้มตาชักว่าวอย่างดุเดือดรุนแรงเหมือนกับทุก  ๆ ครั้งที่เขาเกิดอารมณ์อย่างสุด ๆ ผิดแต่เพียงว่าคราวนี้แทนที่จะจินตนาการถึงเรือนร่างของบรรณบถ  เขากลับคิดถึงความโกรธเกรี้ยวของสกรรจ์แทน




ตั้งแต่วันนั้น  ดูเหมือนว่าความอดทนของสกรรจ์จะต่ำลง  เขามักจะเรียกตัวสกฤตไปทำโทษแม้ว่าจะเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย  ตัวสกฤตเองก็ดื้อรั้นกับพ่อมากขึ้น  เขาฝ่าฝืนข้อห้ามเกือบทุกข้ออย่างเปิดเผย  และรับการลงโทษด้วยสีหน้าดื้อดึง

ทั้งสองฝ่ายต่างก็หลอกตัวเองว่ากำลังโกรธและไม่พอใจ  ทั้ง ๆ ที่พวกเขาต่างก็ได้รับความสุขทางเพศจากกิจกรรมอันแปลกประหลาดนี้  ซิกมันด์ ฟรอยด์เชื่อว่า  ความต้องการที่จะเสพสมในสายเลือดนั้นเป็นเรื่องที่อธิบายได้และแพร่หลายที่สุดในหมู่มนุษย์  เพียงแต่เราจะกดมันเอาไว้ด้วยกฎเกณฑ์ทางสังคม  และสำนึกทางศีลธรรมที่ถูกปลูกฝังผ่านศาสนา  เขาตั้งคำถามว่าถ้าลูกชายไม่มีความต้องการทางเพศกับแม่อยู่บ้าง  ทำไมผู้หญิงที่เขาเลือกมาเป็นภรรยาจึงมักจะคล้ายกับแม่เขาไม่มากก็น้อย

ในด้านของนักจริยศาสตร์ทางเพศ  กล่าวว่าการเสพสมในสายเลือดนั้นสามารถเรียกได้ว่าถูกต้องตามเกณฑ์ตัดสินทางจริยธรรมได้ในบางกรณี  คำถามคือว่ากรณีใดบ้างที่ถูกต้อง  ความสัมพันธ์เร้าใจระหว่างบรรณบถและบรรณศร  หรือว่ากิจกรรมแปลกประหลาดของสกรรจ์กับสกฤต  เราจะค้นหาคำตอบต่อไป  ถ้าบันเทิงคดีเรื่องนี้ยังไม่ถูกแบนจากผู้ยึดหลักจริยธรรมเชิงคุณธรรมเสียก่อน  ซึ่งประชากรไทยประมาณ 98% ยึดหลักนี้อยู่...แบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ

อ้างถึง
จริยธรรมเชิงคุณธรรม; virtue ethics, เกณฑ์การตัดสินค่าการกระทำที่เชื่อว่า  การทำตามหลักคุณธรรมเป็นเรื่องที่ถูกต้อง—เช่น ห้ามโกหก  ห้ามลักขโมย  ห้ามฆ่าคน ฯลฯ  โดยไม่ตั้งคำถามหรือแสวงหาเหตุผลต่อความสมเหตุสมผลของข้อคุณธรรมที่ตั้งขึ้นมาลอย ๆ เหล่านั้น  คนมักเข้าใจผิดว่าพุทธศาสนาใช้หลักจริยธรรมเชิงคุณธรรม  แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่โดยสิ้นเชิง

ถ้าคุณยังไม่รู้ก็ขอให้รู้ไว้ว่าบันเทิงคดีเรื่องนี้เขียนโดยนักจริยศาสตร์ที่ไม่โปร virtue ethics เท่าใดนัก  และถ้าคุณสนใจที่จะถกด้วยเหตุและผลกับผมว่าการเขียนของผมเป็นเรื่องที่ยอมรับได้หรือไม่  ก็ยินดี  แต่ถ้าจะเข้ามาเพื่อประกาศปาว ๆ ว่าผมทำผิดศีลธรรมอย่างร้ายกาจ  เป็นบาปอย่างยิ่ง  พระเจ้าจะไม่มีวันให้อภัยผม  และผมจะต้องตกนรกหมกไหม้ถึงโลกันตมหานรก  ก็ขอเรียนให้ทราบว่ายังมีวัดและโบถส์อีกหลายแห่งที่รอสุนทรพจน์อันสะดีดสะดิ้งของคุณอยู่  แต่ไม่ใช่ที่นี่  เข้าใจไว้ด้วยนะครับ

อ้างถึง
ไม่โปร; สำนวน. โคตรเกลียด
 



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-09-2009 13:38:00 โดย Kirimanjaro »

Kirimanjaro

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณทุกคนที่มาต้อนรับนะครับ
เรื่องนี้จะพยายามเขียนให้จบในทุกประเด็นครับ


ตอนแรกก็คิด ๆ ว่าแรงไปหรือเปล่า  แต่เห็นนายจอม  น้องชายผมคนที่เขียนเรื่อง  โหด-เถื่อน-ดิบ  เขาบอกว่าน่าจะพอไหว  - -* ผมก็เชื่อเขาแฮะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-09-2009 13:41:09 โดย Kirimanjaro »

ออฟไลน์ kit

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-3

ต๊าย ชิตตพัณ คนที่ยื่นสองนิ้วเก็บดอกไม้ทุกๆ 5 นาทีนั่นรึคะ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-09-2009 04:46:07 โดย kit »

Salim021

  • บุคคลทั่วไป
รออ่าน  o13

น่าสนใจดีนะ หุหุ

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
"...ในฐานะของตัวแทนมนุษย์ทั้งหมด..จึงต้องระทมทุกข์อย่างหน้าชื่นตาบานต่อไป..."
เป็นประโยคที่มีความขัดแย้งแต่กลมกลืนมากในตัว ระทมอย่างเบิกบาน
มันคือ สิ่งที่ตัวแทนของมนุษย์กลุ่มหนึ่งออกมายืนรับสภาพว่า
คนพรรค์นี้ยังมีอยู่ในโลก กลุ่มคนที่มีความวิปริต บกพร่องในการหาความสุข
ไม่ว่าจะจากสภาพแวดล้อม หรือเหตุอื่นใด...
ตัวอย่างของ บรรณบถ และ สกฤต เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ถูกนำมาตีแผ่
แล้วการกระทำของ สกรรจ์ ละจะเอาอะไรมาเป็นตัววัดว่า เป็นเช่นเดียวกันหรือ
ในเมื่อความใคร่ อันสุขสมระเริงไปบนความเจ็บปวดของบุตร
มันต่างกันอย่างไร นี่ก็วิปริต พอกัน

งานเขียนนี้มีคุณค่าพอจะเปิดเผยต่อสังคมภายนอกหรือ คำตอบ คือ ไม่
ไม่เป็นที่ยอมรับ แม้จะเป็นบันเทิงคดี ตามที่อ้างกล่าวไว้ก็ตาม
ด้วยเหตุผลที่ว่า เรื่องนี้ ดิบ หยาบกระด้างทั้งภาษา และเรื่องราวที่นำมาตีแผ่
เป็นกรณีศึกษาที่น่าอับอาย แต่ในความเป็นเช่นนั้น นั่นละ คือ ความสนุกของมัน
ในเล้านี้เป็นที่ระบายงานเขียนที่ไม่เหมือนใครนี้ได้อย่างลงตัว
มีคนยืนรอต่อแถวอ่านกันอยู่ ฉะนั้นอย่าช้าจงรีบ แต่อย่างเร่งเดี๋ยวไม่สุด...
แล้วจะรออ่านต่อไป งานแบบนี้หายากที่จะอ่านจากที่อื่น เว้นแต่พี่แทน
นิว(LOVEis)

ปล. อย่าไปเอางานเขียนของ คุณจอม มาเทียบเลยครับของเค้านั้นเหอะๆ
ไม่กล้าอ่าน อายุยังไม่ถึงที่จะอ่านได้มั้ง 555+
เคยไปอ่านอยู่พักนึงช่วงแรกๆ ภาษา ดิบ ดุเดือด มาก อ่านแล้วสยิวกิ้ว~ :z2: ~
เลยไม่กล้าตามอ่านต่อ มิติการเล่าแบบนั้นกับเล่าแบบนี้มันนำมาเทียบกันไม่ได้
เขียนไปเรื่อยๆเลยเฮียแทน ไม่มีใครมาแบนด้วยเหตุผล "จริยธรรมเชิงคุณธรรม"

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-09-2009 18:27:26 โดย [N]€ẃÿ{k}uñĢ »

ออฟไลน์ kungyung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
ถามว่าแรงมั้ย???
บอกได้เลยครับว่า ไม่ค่อยแรงเท่าไหร่เมื่อแทบกับเรื่องของพี่จอม
ยังงัยก็เขียนต่อให้จบนะครับเรื่องนี้

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
ครบรสมาก รวมเรื่องจิตๆ ไว้เต็มสตรีม

ว่าแต่จิตกว่านี้มีอีกป่ะ  :z1:

ja ne

  • บุคคลทั่วไป
ไม่ได้แวะเข้ามาอ่านเรื่องของคุณคีซะนาน

พอเข้ามาอ่าน ได้เรื่องเลย ฮ่าๆๆๆ

ยังกะอ่านหนังสือของคุณ อรสม

มุมมองและการใช้ภาษาช่างเป็น สารคดีทางเพศ ซะจริงๆ
ยิ่งทำให้ต้องตั้งใจอ่านกว่าปกติเป็นเท่าตัว



(ปอลอ.........เอารายงานที่จะส่งอาจารย์มาให้อ่านทำม๊าย   :a5:)
รออ่านต่อนะ :กอด1:


ออฟไลน์ dahlia

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +695/-4
ดุเด็ดเผ็ดมัน อ่านแล้วถูกใจ  o13

ออฟไลน์ Turn_righT

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 492
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ตามอ่านอยู่จ้า   :3123:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด