"ตอนที่ 6/6"
และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อผมได้ยินเสียงใครคนหนึ่งดังมาจากทางด้านหน้าห้องน้ำตรงส่วนของอ่างล้างหน้า ในขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำพอดี......มันเป็นเป็นเสียงหัวเราะของชายหนุ่มคนนึง แม้จะไม่ใช่เสียงเดียวกันกับไอ้โรคจิตซะทีเดียว แต่ลักษณะการหัวเราะ รวมทั้งจังหวะการหยุดหายใจ มันใช่เลย เพราะผมได้ฟังเสียงจริงสลับกับในมือถือจนแน่ใจจึงชะโงกหน้าออกมาดูอย่างตื่นเต้น
“เฮ้ยนั่นมัน.....ไอ้พีทนี่” ผมรู้สึกตกใจอย่างมาก และรีบแอบเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งจากนั้นผมก็มองลอดออกไปทางช่องประตูที่เปิดแง้มเอาไว้ สลับกับฟังเสียงไอ้โรคจิตในมือถือ
และแล้วในที่สุดสิ่งที่ผมสงสัยมาตลอดหลายอาทิตย์ สิ่งที่สร้างความรำคาญ และบั่นทอนสุขภาพจิตของทุกคนในบ้านของผมรวมทั้งผมด้วย สิ่งที่พวกเราต่างก็ค้นหามาตลอดและคาดเดาต่าง ๆ นาๆ กลับถูกค้นพบได้อย่างง่ายดายและบังเอิญที่สุด แต่สิ่งที่ผมยังคงสงสัยในตอนนี้คือ พีททำแบบนี้ไปเพราะอะไร และเค้าต้องการอะไรกันแน่ แล้วสิ่งที่สะกิดใจผมและดังก้องอยู่ในหัวของผมก็คือ คำที่บูมเคยบอกกับผมว่า พีทเคยโทรไปจีบบูมหลายครั้ง สิ่งนี้เองที่น่าจะเป็นคำตอบของคำถามทั้งหมอ นั่นก็คือ พีทแอบชอบบูม...แต่ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้กับผมด้วย แม้ว่าเราจะไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย แต่ผมก็ไม่เคยไปคิดร้าย หรือ ไปทำร้ายอะไรเค้า เวลาเดินผ่านผมก็ยิ้มทักทายปกติ แต่ทำไมสิ่งที่ผมได้รับกลับตรงกันข้าม.....
ผมกดตัดสายโทรศัพท์ และรอจังหวะให้พีทเดินออกไปจากห้องน้ำ จากนั้นผมก็รีบเดินเข้าไปฉุดบูมที่กำลังคุยโทรศัพท์กับแพทอยู่หน้าห้องสมุดให้ไปรวมกับกลุ่มของผมทันที
“เฮ้ย...ตกลงเรารู้แล้วนะว่ามันเป็นใคร” ผมพูดด้วยอารามตกใจปนตื่นเต้นเล็ก ๆ
“จริงดิ.....แกไปรู้มาจากไหน...ตกลงสรุปว่า แพทบอกว่าเป็นอาร์ทชัวร์ใช่ไหม” ไอ้โบเดาเหตุการณ์
“ไม่ใช่ เรื่องนี้อาร์ทไม่เกี่ยว แต่ไอ้คนที่มันเกี่ยวน่ะ ไอ้พีท.........” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แกแน่ใจหรอโย ฉันว่าไม่น่าจะเป็นพีทหรอก เพราะเค้าก็ไม่ได้อะไรกับแกนี่”ออฟค้าน
“จะไม่ใช่ได้ไงออฟ ก็เมื่อกี้ตอนที่เราไปเข้าห้องน้ำ แล้วไอ้โรคจิตโทรเข้ามา แกรู้ไหมว่าอะไรเกิดขึ้น” ผมถามพร้อมกับหยุดเพื่อรอจังหวะสักครู่
“ก็ไอ้พีทอ่ะสิ ดันโชคร้ายมาแอบโทรแกล้งเราที่ห้องน้ำเดียวกับที่เราอยู่พอดี หึ โชคดีนะที่มันไม่เห็นเรา ไม่อย่างงั้นพวกเราก็ยังคงเดาว่าเป็นอาร์ทกันอยู่”ผมพูด
“จริงเหรอวะ แกไม่ได้ตาฝาดนะ”กายถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ
“จะไปฝาดได้ยังไงล่ะกาย ได้ยินมาเต็มสองรูหูขนาดนั้น แล้วแกรู้ไหมว่า ไอ้พีท น่ะ โทรไปจีบบูมบ่อยๆ แสดงว่ามันแอบชอบบูมอยู่ นี่ไงล่ะเหตุผล” ผมย้ำคำพร้อมหาเหตุผลมาสนับสนุน
“อืม.....เราก็ไม่นึกว่าเค้าจะเป็นคนแบบนี้นะ รู้งี้เราไม่อ้างโยไปซะก็ดี โยจะได้ไม่ต้องลำบากแบบนี้” บูมพูดอย่างสำนึกผิด
“ไม่ใช่เพราะบูมหรอก เราว่ามันอยู่ที่คนมากกว่า เราก็ไม่คิดนะว่าเค้าจะทำได้ถึงขนาดนี้” ออฟพูดพลางส่ายหน้า
“ใช่ๆ.....ปกติก็เห็นว่านิสัยดี ไม่นึกว่าจะบ้าได้ขนาดนี้”กายสนับสนุน
“อืมมม.....ปกติฉันก็เห็นมันก็ไม่ได้อะไรกับแกนี่หว่า อานุภาพความรัก”โบส่ายหน้า
“แล้วแกจะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย จะเรียกเค้ามาคุยกันเลยไหม”ออฟถาม
“เราก็ไม่รู้อ่ะ ออฟ ไม่รู้จริง ๆ”ผมมึนไปหมด
“เราว่า อย่างงี้ต้องแก้เผ็ดซะบ้างนะ”ไอ้โบเสนอ
“ใช่.....ใครทำอะไรไว้มันก็ต้องได้รับผลของกรรมนั้น......เกลือมันต้องจิ้มเกลือ.....”บูมพูดพลางยิ้มอย่างน่ากลัว
“เราว่าอย่าไปทำอะไรเค้าเลย แค่เรียกเค้ามาคุยก็พอแล้วล่ะ อย่าให้มันต้องมีอะไรมากไปกว่านี้เลย”ผมพยายามทำให้ทุกอย่างมันจบง่าย ๆ
“ไม่ได้........โยจำไม่ได้หรอว่าตัวเองโดนมายังไงบ้าง พ่อกับแม่โยล่ะ แล้วความรู้สึกของเรากับเพื่อน ๆ ที่เป็นห่วงโยล่ะ เราว่ามันถึงเวลาแล้วที่เค้าต้องรับรู้รสชาติซะบ้าง” บูมพูดพลางทำสีหน้าเคียดแค้น
“แล้วบูมจะไปทำอะไรเค้า”ผมถามอย่างหวาด ๆ นิด ๆ เพราะบูมชอบคิดแผนอะไรพิเรนท์ ๆ อยู่เรื่อย
“ก็ง่าย ๆ มันทำอะไรไว้ เราก็ทำแบบนั้นกับมันบ้าง แต่ผิดกันที่ตรงมันทำแค่คนเดียว แต่พวกเราน่ะ นับสิ กี่คน และถ้าพวกเราโทรพร้อม ๆ กันล่ะ อะไรจะเกิดขึ้น” บูมยิ้มมุมปาก
“เราว่าก็ดีนะ ให้เค้ารู้บ้างก็ดี แค่วันนึงก็น่าจะหลาบจำแล้วล่ะ” กายสนับสนุนรวมทั้งพวกเพื่อน ๆ ผมก็สนับสนุนเช่นกัน
“แล้วพวกเราจะทำยังไงดีล่ะ มี PCT กันซะที่ไหน” ออฟถาม
“ง่ายนิดเดียว เดี๋ยวเราไปยืมเพื่อนปอนด์มาให้ก็ได้ มีตั้งหลายเครื่อง”ไอ้โบยิ้มร่าอาสา
“เออ จริงสิ เพื่อนปอนด์ส่วนใหญ่ใช้ PCT นิ”ผมนึกขึ้นได้
“อืมมม....เดี๋ยวเราจัดการเอง ตกลงตามนี้นะ เดี๋ยวเราไปขอยืมโทรศัพท์ให้ก่อน ไปละ”ไอ้โบได้โอกาสรีบชิ่งเลย
“รีบเชียวนะแก แยกจากกันไม่ได้เลยนะ”ไอ้ออฟเริ่มแขวะ
“ทีแกล่ะ วันอาทิตย์จะลากออกมาก็ยากเหมือนกันแหละ ไปแล้ว แล้วเจอกันที่ห้องนะ”ไอ้โบสวนกลับแล้วรีบเดินจ้ำออกไป
“เฮ้อออออ ตกลงว่าโบมันชอบปอนด์จริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย” ออฟส่ายหน้าช้า ๆ ส่วนผมได้แต่แอบกังวลในนิด ๆ เพราะนึกถึงคำที่ปอนด์เคยพูดกับผม
ระหว่างที่พวกผมนั่งทานข้าวกลางวันกันอยู่ ไอ้โบก็เดินเข้ามาหาพวกผมพร้อมกับทำสีหน้าภูมิใจเพราะได้ PCT มา 4 เครื่องด้วยกัน...
“เห็นมะ บอกแล้วโบจัดให้....”ไอ้โบขี้คุย
“เออ....รู้แล้ว ว่าเก่ง”ออฟพูดพลางทำสีหน้าหมั่นไส้
“พอเลย ๆ คู่นี้....แล้วตกลงพวกเราจะทำยังไงต่อไป”กายดักคอ
“รอคนคิดแผนการมาก่อนดีกว่า ว่าตกลงจะเอายังไง” ผมเสนอ เพราะตอนนี้บูมแยกไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ เค้า
“อืมม...ก็ดีนะ ว่าแต่ทำไมโยไม่ไปกินข้าวกับบูมล่ะ”ออฟถาม
“ไม่หรอก ห่างกันบ้างก็ดี ข่าวยิ่งดัง ๆ อยู่ ดีนะที่เพื่อน ๆ บูมไม่ว่าอะไร”
“แล้วเค้าจะไปว่าอะไรได้ล่ะ มันเรื่องของบูมกับโยนะ”กายแย้ง
“ใช่....ความรักมันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนนะ แล้วอีกอย่าง พ่อแม่เค้าก็ยอมรับแกแล้วไม่ใช่หรอ”ออฟสนับสนุน
“เราว่า โย อ่ะคิดมาก ชอบคิดไปเรื่อย คิดจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง จนกลายเป็นเรื่องขึ้นมา เมื่อไหร่จะเลิกสนใจคนอื่นซะที”ไอ้โบพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ไม่รู้อ่ะโบ บางทีเราก็ไม่อยากที่จะสนใจนะ แต่มันก็อดไม่ได้สักที”ผมพูดด้วยสีหน้าซีเรียส
“ก็เป็นซะอย่างงี้ไง ไอ้พีท มันถึงทำแบบนี้กับโยไง”กายพูดพลางส่ายหน้า
“เออ ๆ ๆ ต่อไปนี้จะไม่สนใจละ พอใจหรือยัง”ผมรับคำ
“ดี แล้วนี่บูมจะมาเมื่อไหร่ล่ะ”ออฟถาม
“คงจะตอนเลิกเรียนละมั้ง ช่วงนี้เค้าไม่ค่อยได้อยู่กับเพื่อนเลยนิ”
“มันก็จริง เห็นวัน ๆ ไม่ทำอะไร ขลุกอยู่กับแฟนทั้งวัน”ออฟสนับสนุน (หรือว่ามันแอบกัดวะ)
“งั้นไปจองที่กันเหอะ เดี๋ยวไม่มีที่”กายชวนพลางลุกขึ้นยืน
จากนั้นพวกผมก็เดินไปจองที่ในห้องเรียน ระหว่างที่นั่งรออยู่นั้น พีทก็เดินเข้ามาในห้องกับกลุ่มเค้าพอดี.....
“ว่าไงโย ใกล้จะสอบ final แล้ว อ่านหนังสือหรือยัง” พีทตีหน้าตายเดินยิ้มเข้ามาทักทายผม (ปกติก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก เจอกันก็ทักทายนิดหน่อยเป็นพิธี แต่นี้เล่นยิ้มเข้ามาแบบนี้น่าจะแจก ตุ๊กตาทอง เมขลา ควบ สุพรรณหงส์ให้ไปเลย)
“ยังเลยอ่ะพีท...พอดีเรามีเรื่องนิดหน่อยน่ะ เลยไม่ค่อยมีสมาธิอ่าน”ผมตอบไปแกน ๆ เพื่อล่อเหยื่อ
“เรื่องที่เป็นข่าวอ่ะหรอ...เราว่าอย่าไปสนใจเลยนะ ข่าวมันก็คือข่าวไม่ใช่เรื่องจริงหรอก”พีทตีหน้าตาย
“ใครบอก....ข่าวมันมีมูลตะหาก (ผมกระซิบใส่หูพีทว่า เรากับบูมเป็นแฟนกันจริง ๆ)” ผมพูดพลางทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“................................”พีทเงียบ แต่ก็มีอาการโกรธให้เห็นนิดหน่อย
“แต่ก็ช่างเถอะ เราไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกนะ ขอแค่เค้าเข้าใจเราก็พอ”ผมพูดพลางยิ้ม (เยาะ)
“แหมว่าไป แค่เข้าใจที่ไหน เห็นว่าไปนอนเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นเลยไม่ใช่หรอ แถมยังไปค้างด้วยกันอีก น่าอิจฉาจริง ๆ คู่นี้ จริงป่ะพีท”มาแล้วครับกำลังเสริม ออฟพูดพลางเอามือเกาะที่ไหล่พีท
“เฮ้ย....อย่าพูดดังดิ....เดี๋ยวก็เป็นข่าวอีกหรอก”ผมสะกิดออฟพอประมาณ (ไอ้กายกับโบอมยิ้มจนแก้มแทบจะระเบิดอยู่แล้ว)
“หรออืม....งั้นเราไปก่อนนะ” พีทกระแทกเสียงออกไป
“สะใจว่ะ.......เออ แล้วไหนว่าอย่าไปยุ่งกับเค้ายังไง เล่นซะสะบัดก้นหนีเลย”กายหัวเราะเบา ๆ
“เออใช่.....ไหนจะแสดงบทพ่อพระไง”ไอ้โบกัด
“ก็ดูมันดิ...รู้ทั้งรู้ยังจะมีหน้ามาถามอีก โดนซะมั่ง”ผมพูดพลางอมยิ้ม
“เห็นมะ ทนฟังไม่ได้เดินหนีไปเลย....อ้าวนั่นไง ตัวต้นเหตุเดินยิ้มมานั่นแล้ว”ออฟว่า พลางชี้ไปทางบูมที่เดินยิ้มร่าเข้ามานั่งข้างผม
“ไม่ไปนั่งกับเพื่อน ๆ ล่ะ”ผมถามบูมหลังจากที่เค้ามานั่งแล้ว
“ทำไมล่ะ ก็อยากนั่งกับแฟนไม่ได้หรือไง เพื่อนน่ะนั่งเมื่อไหร่ก็ได้...อีกอย่างพวกมันก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วย แถมยังสนับสนุนอีกตะหาก (เป็นงั้นไป ไปพูดอีท่าไหนล่ะเนี่ย)” บูมพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ
“จะทำอะไร......”ยังไม่ทันที่จะพูดจบ บูมก็แอบเอามือทำเป็นเชิงให้ดูพีทที่กำลังจ้องมาที่คู่เราอยู่
“......xxx.....” ผมเลยตัดสินใจ จูบบูมไปทีนึง
“โห.....แค่นี้เอากำไรหรอ.....เดี๋ยวคืนนี้ต้องเอาทุนคืนมั่งละ”บูมกระซิบที่ข้างหูผมจนผมหน้าแดง
“นี่ พอ ๆ ๆ เลย คู่นี้ อย่าสวีทกันมากนักเลย....เห็นใจคนไม่มีแฟนอย่างกาย กับคนแฟนไกลอย่าง ชั้นบ้างนะ” ออฟเข้ามาห้ามทัพ
“555…….”บูมได้แต่หัวเราะเขิน ๆ
หลังจากเลิกเรียนแล้ว พวกผมก็เรียกแพทมาเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง รวมทั้งแผนการเอาคืนด้วย ซึ่งแพทก็เห็นด้วยและสนับสนุนเต็มที่ งานนี้เลยมีรายการรวมกันเฉพาะกิจของพวกผม บูมและก็แพทที่บ้านของผมในตอนเย็น เพราะในคืนนี้จะมีรายการพิธีจองเวรไอ้โรคจิตกัน.......
“แล้วตกลงจะเอายังไงดีล่ะ.....”โบถามขณะนั่งอยู่บนเตียงในห้องผม
“ก็นี่ไง PCT คนละเครื่องนะ แล้วจัดการเลย แพทโทรเข้าเบอร์บ้านนะเบอร์ xxx-xxxx ออฟ เบอร์ xxx-xxxx ส่วน กายโทรเข้ามือถือนะ แล้วค่อยผลัดกัน คนละชั่วโมง” บูมอธิบายแผน
“แล้วมันจะไม่ไปรบกวนคนอื่นเค้าหรือไงอ่ะ”ผมถามเพราะรู้สึกสงสารพ่อกับแม่รวมถึงคนอื่นในครอบครัวของพีทที่ต้องมาวุ่นวายด้วย
“ช่วยไม่ได้....มันจะได้รู้ไง ว่ามันเป็นยังไงเวลาที่มันทำกับคนอื่น”บูมพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“แล้วคืนนี้พวกเราจะได้นอนไหมเนี่ย”ไอ้โบบ่น
“ใครจะนอนก็ไปนอนอีกห้องนึง หรือนอนบนเตียงเราก็ได้นะ”ผมเสนอ
“นอนที่ห้องนี้แหละ เพราะเดี๋ยวพวกเราจะไปนอนอีกห้องนึง” โห....บูมไม่มากไปหรอเนี่ย
“นี่ไม่ได้เกรงใจเพื่อนเลยใช่ไหม....ให้พวกเรามานั่งกดโทรศัพท์ พวกแกก็ไปจู๋จี๋กันสองคน”ไอ้ออฟเหน็บ
“555…..ล้อเล่น” บูมหัวเราะ (ไม่เชื่อหรอก)
“เริ่มเลยหรือเปล่า..........”ไอ้โบเริ่มคันมือ
“เดี๋ยวก่อนโบ อ่ะนี่.....เอาไปเผื่ออยากจะหัวเราะใส่มัน”บูมโยนเครื่องอะไรสักอย่างนึงไปให้โบ
“นี่อะไรอ่ะ”โบชูเจ้าเครื่องนี้อย่างสงสัย
“ก็เครื่องเปลี่ยนเสียงไง เราไปยืมมาจากเพื่อน จะได้ครบสูตรไง”บูมอธิบายและสอนวิธีการใช้...
จากนั้นเมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม พวกผมก็จัดการลงมือโทรศัพท์ไปแกล้งพีท โดยเริ่มจากที่เบอร์บ้านก่อน
“สวัสดีค่ะ บ้าน....ขอสายใครคะ” เสียงผู้หญิงมีอายุรับสาย
......................... พวกผมก็กดวางสายไป
“เฮ้ย....ไอ้พีทมันไม่ได้รับว่ะ...ใครก็ไม่รู้รับสายเสียงแก่ ๆ หน่อย จะเอายังไงดี”ไอ้กายถาม
“หรือว่ามันยังไม่กลับถึงบ้านวะ โทรไปที่มือถือมันเลยดีกว่า”ไอ้โบเสนอ
“เออ ได้”
“ฮัลโหล พีทครับ”เสียงไอ้พีทดังขึ้นเมื่อมันรับสาย
…………………… ไอ้กายกดสายทิ้ง แล้วทำท่าโอเค
“ฮัลโหล....”ยังไม่ทันที่พีทจะพูดจบไอ้กายก็ตัดสายทิ้งไปอีก
จากนั้นไอ้กายมันก็ทำแบบนี้อีกประมาณ 5-6 ครั้ง จนกระทั่ง.........
“ฮัลโหล.........โหล.......ใครอ่ะ.......บ้าหรือเปล่าทำไมโทรมาถึงไม่พูด โรคจิตหรือไง”ไอ้พีทพูดด้วยอารมณ์โมโหจัด
“............................”ไอ้กายเงียบ
“มึงจะเอายังไงว่ามาเลยอย่ามาแกล้งบ้า……”
จากนั้นพวกเราก็ตัดสายไป และเพื่อเป็นการไม่ให้มันปิดมือถือ บูมก็แกล้งโทรไปหาพีท ทำทีว่าจะชวนไปซื้อของขวัญให้ม๊าของบูม ก็เป็นพวกน้ำหอมอะไรพวกนี้แหละ เพราะพีทจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้มาก ๆ และจากนั้นบูมก็ทำเป็นมีธุระเดี๋ยวโทรกลับไปหาอีก โดยที่ระหว่างการคุยระหว่างบูมกับไอ้พีทอยู่ ไอ้โบก็ใช้ PCT โทรไปหาพีทเป็นสายซ้อนด้วยเช่นกัน เพื่อที่มันจะได้ไม่สงสัยในตัวบูม (คิดได้ไงอ่ะแผนเค้าเฮ้อ......)
หลังจากที่บูมวางสายเรียบร้อยแล้ว คราวนี้พวกผมแน่ใจแล้วว่ามันอยู่บ้านแน่ ๆ เพราะบูมจัดการแกล้งถามมาให้เรียบร้อยแล้ว พวกเราเลยดำเนินการ โทรศัพท์ไปป่วนมันทั้งเบอร์บ้านและเบอร์มือถือของมัน.......
นับว่าบูมคาดการณ์ไม่ผิด เพราะพีทแกล้งโทรมาหาผม (น่าจะสืบดูว่าผมเป็นคนโทรหรือเปล่ามากกว่า) ผมก็เลยต้องคุยกับพีทสักพัก โดยที่พวกไอ้โบก็ยังโทรไปป่วนอยู่เป็นระยะ.....และหลังจากที่พีทแน่ใจแล้วว่านั่นคงจะไม่ใช่ผมแน่ ๆ เค้าก็ทำทีว่าง่วงนอนและขอวางสายไป
พวกเราผลัดกันโทรไปหาพีททั้งเบอร์บ้าน และมือถือเป็นระยะ ซึ่งระยะหลัง ๆ ไอ้โบก็แกล้งทำเป็นหัวเราะบ้าง...ด่ามันไปบ้าง...บางทีก็ตะโกนด่าใส่หูโทรศัพท์ไปเลยก็มี....จนกระทั่งดึกดื่นเที่ยงคืน มันก็ยังเปิดมือถือไว้อีก (เสน่ห์แรงนะบูม แค่พูดว่าจะโทรไปหาแค่นี้ ดูดิพีทไม่ยอมปิดมือถือเลย ขนาดว่าเจอคนป่วนขนาดนี้นะเนี่ย).......
หลังจากเที่ยงคืนผ่านพ้นไป ตอนนี้พวกผมอยู่ในสภาพที่อิดโรยมาก ๆ พลางคิดว่า ทำไมไอ้พีทถึงได้อึดขนาดนี้ เพราะนี่ขนาดพวกผมผลัดกันโทร ผลัดกันกด แค่วันเดียวยังเหนื่อยขนาดนี้ แต่นี่เค้าคนเดียวสามารถทำได้เป็นอาทิตย์ ๆ จนมาตอนหลัง ๆ พวกผมก็เริ่มจะทนไม่ไหว ขอบายและเข้านอนเอาแรงดีกว่า...(ขนาดว่าผลัดกันต้องหลายคนนะเนี่ย).....
วันรุ่งขึ้นพวกผมไม่มีเรียนเลยสบายสามารถตื่นสายได้ ผมว่าพีทเองก็เช่นกันเพราะตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่มีไอ้โรคจิตโทรมาเลย (เพราะมันโดนคนโรคจิตกว่าเล่นงานอ่ะ)....พวกผมเลยลงความเห็นว่าวิธีนี้ไม่ได้ผลหรอกน่าจะใช้วิธีใหม่ดีกว่า......
“บูม...เราว่าเปลี่ยนแผนเหอะ มันสำนึกที่ไหน”ไอ้โบเสนอ
“เราก็ว่าอย่างงั้น ขนาดตอนตีสอง มันยังมารับสายเสียงแจ๋วเลย”ไอ้กายสนับสนุน
“อืม........ขอคิดดูก่อน”บูมนิ่งคิดไปครู่นึง แล้วก็เลยเสนอแผนใหม่ออกมา............
“ฮัลโหล พีทหรอ....เราโยนะ”ผมโทรศัพท์ไปหาพีท
“อ้าวโยหรอ มีอะไรหรือเปล่าโทรมาแต่เช้าเลย” พีทถามเสียงใส (ทำไมอึดแบบนี้วะ)
“เรามีเรื่องขอเคลียร์หน่อย.........”ผมพูดและเว้นระยะเอาไว้
“เคลียร์เรื่องอะไรหรอ” พีทแกล้งทำเป็นใสซื่อ
“วันนั้นเราเห็นนะว่าพีททำอะไรในห้องน้ำ....” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“วันไหน..........” พีทแกล้งถาม
“ก็วันที่มีไอ้โรคจิตโทรมาแกล้งหัวเราะใส่เราไง.....เรารู้นะว่าพีทเป็นคนทำ....พีททำไปทำไม เราไปทำอะไรให้หรอ ถึงได้มาแกล้งเรา มาป่วนที่บ้านเราแบบนี้” ผมถามซีเรียส
“เราเปล่านะ โยพูดอะไรน่ะ เราไม่รู้เรื่อง.....” พีทแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“ไม่รู้ได้ยังไงเราเห็นมากับตา เพราะตอนนั้นเราอยู่ในห้องน้ำด้านในกำลังจะออกมา เราเห็นพีทกำลังหัวเราะอยู่พอดี.........” ผมเริ่มขึ้นเสียง
“เราหัวเราะกับเพื่อนเราต่างหาก โยอย่ามาใส่ร้ายเราสิ เราจะทำไปทำไม” พีทเถียงกลับอย่างไม่ลดละ
“เลิกเสแสร้งได้แล้วพีท เราก็รู้ ๆ กันอยู่ ว่าอะไรมันเป็นอะไร เลิกมาตีสองหน้าได้แล้ว....” ผมพยายามกระชากหน้ากากพีทออกมา
“นี่โยพูดอะไรอ่ะ เราไม่เข้าใจ.........” พีทยังคงแกล้งทำเป็น อินโนเซ้นท์ ( ไม่ใช่ Innozent นะครับไม่ต้องตกใจ)
“พีท....บูมบอกเราหมดแล้วว่าพีทโทรไปจีบบูมหลายครั้ง ทั้งๆที่บูมก็บอกไปแล้วว่าเค้ามีแฟนแล้ว....” ผมพูดเสียงเข้ม
“..............................” ได้ผลครับ ไอ้พีทเริ่มเงียบ ผมเลยได้ทีรีบรุกต่อ
“เราจะบอกให้นะเรื่องแค่นี้เราไม่ใส่ใจหรอก ดีซะอีก เราจะได้มีข้ออ้างให้บูมมาค้างที่บ้านของเราไง....หรือไม่เราก็จะได้ไปค้างที่บ้านของบูม.....ยังไงก็ต้องขอบใจมาก ๆ เลยนะที่ทำให้เราสองคนแนบแน่นกันมากขึ้น แต่ทางที่ดีวันหลังช่วยหามุขใหม่ ๆ มาหน่อยนะ เราจะได้มีข้ออ้างทำอย่างอื่นไง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยในที (ยั่วโมโหนิด ๆ)
“....................................” พีทยังคงเงียบ
“ทีแรกบอกตามตรงว่าเราก็หงุดหงิดนะที่พีทโทรมาแกล้งเราแบบนี้ แต่ตอนนี้เราไม่ว่าอะไรหรอก เพราะเราพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเราจะได้อ้อนขอนอนกับบูมทุกวันเลยไง ขอบใจนะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงยั่วโมโหสุด ๆ
“อีหน้าด้าน...เออ ใช่ กูเป็นคนโทรไปแกล้งมึงเองแหละมีปัญหาอะไรไหม..มึงมันไม่มียางอาย....ทำเป็นคนดี... ที่ไหนได้ มารยา นัก กูก็กะไว้แล้วว่าทำไมบูมถึงได้หลงมึงนัก ก็เพราะมึงมันแพศยา มึงจำเอาไว้นะ กูไม่มีวันยอมแพ้มึงหรอก กูรู้จักบูมมาก่อนมึง กูจะไม่มีวันปล่อยบูมให้มึงไปหรอก จำเอาไว้ด้วย...............”ยังไม่ทันที่พีทจะพูดจบ บูมก็พูดแทรกขึ้นมา (ผมทำเป็นโทรศัพท์สามสายอ่ะครับ)
“โยเค้าไม่ได้ทำอะไรเราเลยนะ เราจะบอกให้ก็ได้พีทว่า เราแอบชอบโยมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว.......” บูมพูดแทรกขึ้นมา (เพิ่งรู้ความจริงนะเนี่ย)
“..................บูม....................” พีทร้องอย่างตกใจ (นึกไม่ถึงล่ะสิ)
“ใช่เราเอง เราจะบอกให้รู้เลยนะ ว่าเราจะไม่มีวันทิ้งโยไปหรอก ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เพราะเรารักโย เข้าใจไหมว่าเรารักโย.....อ้อ อีกอย่างไม่ต้องโทรมาตามตื้อเราแล้วนะ เรารำคาญ....และที่สำคัญนายก็น่าจะรู้ตัวเองดีนะ ว่าคนที่ไม่มียางอายน่ะใคร....เลิกมาวุ่นวายกับพวกเราสักที.....แล้วก็ขอบใจนะที่ช่วยบอกความจริงกับพวกเรา จริง ๆ แล้วพวกเราก็รู้อยู่ก่อนแล้วแหละ แค่อยากจะอัดเทปเสียงนายเอาไว้ เผื่อบางทีจะเอาไปให้เพื่อน ๆ ในคณะได้ฟังกันบ้าง.....ขอบใจนะ” บูมพูด
“................กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด..................” พีทแผดเสียงออกมาจนแสบแก้วหูไปหมด แล้ววางสายลงไปทันที
หลังจากที่บูมวางสายลงไปแล้ว เพื่อน ๆ ก็ปรบมือให้ แล้วยังว่าบูมพูดจาได้เฉียบขาดมากๆ....เฮ้อ....คราวนี้ผมได้สบายใจ และโล่งอก ที่ไอ้เรื่องบ้า ๆ แบบนี้จะได้จบลงไปสักที...ผมเลยขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงสุกี้พวกเพื่อน ๆ ผมเพื่อเป็นการตอบแทน.......
หลังจากนั้นไอ้โรคจิตก็หายไปจากโทรศัพท์ของผมอย่างถาวร รวมไปถึงพีทด้วยที่ตอนนี้ เพื่อน ๆ ในกลุ่มของพีทและพีท ไม่ยอมพูดคุยกับผม เพื่อน ๆของผม รวมไปถึงบูมด้วย ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพีทไปพูดอะไรให้เค้าฟัง เค้าถึงเป็นแบบนี้ แต่ยังไงก็ตามผมกับเพื่อน ๆ ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย ต่างคนต่างอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ผมคิดแบบนั้น....
นับจากเรื่องของพีทยุติลงไป ผมก็นึกว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุขทั้งที แต่ที่ไหนได้ ดันมีข้อความส่งเข้ามาเครื่องผมทำให้ผมต้องมานั่งกังวลอีก เฮ้อ......
อาทิตย์หน้าพี่จะลงไปเยี่ยมนะครับ คิดถึง...อ้อ...แจนก็ไปด้วยนะครับ เห็นว่าอยากจะไปเจอโยมาก....แล้วเจอกันนะครับ...หัวใจพี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน...พี่วิทย์
จบตอนที่แสนจะยาวนาน 6/6 แล้วครับ เหลืออีกไม่กี่ตอนหลัก ๆ เรื่องนี้ก็จะจบบริบูรณ์จริง ๆ แล้ว หวังว่าจะยังคงอยู่เป็นเพื่อนกันต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ
******************************************************************************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
