เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ  (อ่าน 144307 ครั้ง)

tototo

  • บุคคลทั่วไป
เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
« เมื่อ15-02-2007 19:23:45 »

หลังจากที่ได้ส่งเมล์ไปขอต้นฉบับพี่อ๋องมา

แล้ววันนี้ยังได้คุย เอ็มกับพี่เค้า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นออน

ก็ขอพี่เค้ามาโพสในบอดนี้ พี่เค้าเลยอนุญาติ เพราะพี่เค้าก็อ่านเรื่อง ของคุณเซ็งเป็ดเหมือนกัน

ผมเลยเอาเรื่องของพี่เค้ามา โพสให้เพื่อนๆอ่านแล้วกันนะครับ

.................................................. :yeb: :yeb: :yeb:


เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตของเกย์คนนึง ที่ไม่ได้เปิดเผยตัวเองให้ใครรู้ จนได้มาพบกันคบที่คิดว่าใช่สำหรับตัวเอง ตามจริงตัวผมเองแล้วไม่ได้เป็นคนที่หน้าตาดีอะไรหรอก ก็ธรรมดา.............เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตอนนี้ผมต้องย้ายโรงเรียนเพื่อที่จะเรียนในระดับม.ปลาย เลือกไปเลือกมาก็ได้มา รร.เอกชนแห่ง ใน กรุงเทพ ซึ่งโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีทั้งเด็กที่ไปกลับ และเด็กที่ต้องเป็นนักเรียนประจำ ซึ่งก็แน่นอนว่า ผมก็ต้องอยู่หอนั้นเอง

วันแรกของการเข้าอยู่หอ มันเป็นอะไรที่แปลกไปหมด ผมเองถึงจะอยู่รร.เอกชนมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยอยู่ รร.ประจำมาก่อน ผมจำได้ว่าตอนที่แม่มาส่งแล้วกำลังจะกลับนั้น ผมใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่เอาน่า มึงเป็นคนที่จะเลือกเรียน รร.นี้เอง

ที่หอนั้นเราจะมีตู้ คนละ 2 ตู้ครับ ตู้แรกเป็นตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องแต่งตัว อีกตู้เป็นตู้ใส่หนังสือกับของส่วนตัวที่อยู่ในห้อง study และมีโต๊ะอ่านหนังสือคนล่ะตัว
ในระหว่างที่ผมกำลังจัดของตัวเองเข้าตู้อยู่นั้น ก็มีคนพูดขึ้นว่า
“อ๋อง อ๋อง รึป่าวครับ”(ผมชื่อ อ๋องนะครับ)
ใครมาเรียนชื่อกูว่ะ ผมนึกในใจ แล้วผมก็หันไปตอบเจ้าของเสียงนั้น
“ครับ”
“ใช่อ๋อง จริงๆด้วย จำเราได้ป่ะ เราเจ งัย ที่เรียน ตอนประถมด้วยกันงัย แล้วที่เราย้ายออกมาก่อนง่ะ”
“อ้อ จำได้แล้ว เจหรอก ไม่น่าเชื่อเราจะได้มาเจอกันอีก” เจเป็นเพื่อนที่เราเรียนตอนประถมด้วยกันนะครับอยู่ห้องเดียวกัน ก็ไม่ได้สนิทอะไรมากมายหรอกครับ แต่ก็ยังดีว่ะ มีเพื่อนแล้ว
“เออ อ๋อง นายได้เตียงเบอร์ไรว่ะ” เจมันถาม
“ไม่รู้ง่ะ นายรู้ได้งัยว่ะ ไปดูที่ไหน”ผมถามกลับ
“อ้าว ยังไม่รู้หรอ ไปดูบอร์ดดิ ที่หน้าหอง่ะ”เจมันชี้แจง
“งั้นพอเราจัดของกันเสร็จ พาเราไปดูหน่อยดิ”
“เออ” พูดเสร็จเจมันก็จัดของมันต่อ

พอพวกเราจัดของเสร็จก็เดินไปดูเบอร์เตียงกันครับ แต่ผมก็ต้องเศร้าครับ ไม่ได้นอนเตียงติดกับไอ้เจมัน แล้วกูต้องนอนติดกะใครว่ะเนี้ย
“เห้ยๆๆๆ ถอยดิ แม่งแกะกะว่ะ ไอ้พวกเด็กใหม่เนี้ย”เป็นพวกกลุ่มเด็กผู้ชายกลุ่มนึงครับ ท่าทางจะกวนตีนกันทั้งกลุ่ม แล้วมันก็คุยกัน
“เห้ยไอ้บอลมึงนอนติดใครว่ะ”ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มขึ้นมาพระเจ้าทำไมมันน่าตาดีอย่างนี้ว่ะ หุ่นก็ดีท่าทางเป็นนักกีฬาแน่ๆ สงสัยสาวติดตรึมแน่ๆ
“อ้อ กูนอนติดกะ ไอ้เบียร์ว่ะ แล้วมึงหล่ะไอ้ชัยนอนมึงนอนติดใคร”
“กูนอนติดกะใครก็ไม่รู้ว่ะ สงสัยเป็นเด็กใหม่ แม่งชื่อ คฑา....(ชื่อผมเอง)แม่งใครว่ะ มึงรึป่าว ไอ้เด็กใหม่”แล้วไอ้ชัยมันก็มองมาทางผม แล้วก็ถามผมว่า
“มึงรึป่าวว่ะ ชื่อ คฑา.... ที่นอนติดกูเนี้ย”มันถามผม
“เออ เราเอง”ผมตอบมัน แม่งทำไมไม่ชอบขี้หน้ามันเลยว่ะ ทั้งที่มันหน้าตาดี
“มึงชื่อรายว่ะ ไอ้เด็กใหม่”มันถามผมต่อ
“อ๋อง”ผมตอบ
“สงสัยแม่มันคงชอบดูหนังจีนแน่เลยว่ะ เลยตั้งชื่อลูกให้ชื่ออ๋อง”ชัยมันหันไปพูดกับเพื่อนมัน แล้วพวกมันก็หัวเราะกันใหญ่
“นาย พูดไรออกมาเนี้ย ลามปาม”ผมเริ่มอารมณ์ขึ้นครับก็มันลามปามบุพการีผมนี่ครับ
“อ้าวมึงไม่ได้ยินหรอ หรือจะให้กูพูดใหม่”มันกวนผมต่อครับ
“อ้าวไอ้นิ”ไอ้เจมันคงเห็นท่าไม่ดี เลยเข้ามาปรามผมไว้
“ใจเย็น อ๋อง ปล่อยมันไปเหอะ”
“ไอ้เด็กใหม่มึงเปรี้ยวตั้งแต่วันแรกเลยนะ มึง” ไอ้ชัยมันพูด
“แล้วจะทำไมกู มึงมาลามปามแม่กูก่อนนะ”ผมเริ่มขึ้นเสียง เริ่มกำหมัดแน่นกะต่อยกะมันแหละครับ
แต่ก่อนที่อะไรๆจะเกิดขึ้น อาจารย์ก็มาพอดีครับ
“อ้าวๆๆๆ ถึงเวลากินข้าวกันแล้ว ไปๆๆๆ ไปกินซะ”
แล้วเราก็แยกย้ายกันไปกินข้าว การกินข้าวเค้าจะจัดให้เด็กที่เรียนอยู่ชั้นเดียวกันนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน แต่ก็ซวยซ้ำกรรมซัดครับ ก็ไอ้ชัยมันก็เรียนอยู่ ม.4 เหมือนผมแหละครับ
พระเจ้าทำไมถึงกลั่นแกล้งกูอย่างนี้ แล้วกูต้องนั่งแดกข้ามกับมันไปตลอดหรอเนี้ย


ต่อตอน 2 ครับ
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จก็เป็นเวลา Free time ที่เราจะไปทำอะไรก็ได้ แต่วันนี้ทางหอเค้ายังไม่ให้เราออกไปข้างนอก ผมกับเจเลยตัดสินใจที่จะไปเดินเล่นรอบๆหอ แต่ผมก็ต้องไปเจอกลุ่มไอ้ชัย พวกมันเล่นบาสกันอยู่ครับ
แล้วอยู่ดีๆ ไอ้เจมันก็กระชากผมให้หลบอะไรบางอย่างที่ลอยมา
“ระวัง!!! อ๋อง”
มันคือลูกบาสนั้นเองครับ

“เห้ย ไอ้เด็กใหม่ เก็บลูกบาสให้กูหน่อยดิ” ไอ้ชัยพูด
แล้วผมก็ก้มลงไปเก็บลูกบอลที่อยู่ห่างจากผมไปประมาณ 2 เมตร แล้วก็เดินเข้าไปหาพวกมัน

“พวกนายจงใจ ปาใส่เราใช่มั้ย”ผมไม่สบอารมณ์ครับ ในใจคิดว่าพวกมันจงใจที่ปาลูกบาสใส่ผมแน่ๆ
“อะไรว่ะ มึงหาว่ากูหาเรื่องมึงหรอ”ไอ้ชัยมันตอบกลับมา
“ก็เออ สิว่ะ ทำไม เราไปทำอะไรนายว่ะ ถึงต้องหาเรื่องเรานัก หรือว่าไม่พอใจที่ได้นอนติดเรา”ผมเริ่มขึ้นเสียง
“อ้าวเห้ย โวยวายอะไรกันว่ะ”รุ่นพี่คนนึงที่เล่นบาสอยู่พูดขึ้นมา สงสัยเห็นท่าไม่ดี
“อ้าวน้องอ๋อง เองหรอ”
“พี่ อาท” ผมพูด พี่อาทเป็นลูกพี่ลูกน้องผมเองครับ เค้าเป็นลูกของป้าผมเอง
“อ๋อง มาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย แม่พี่ก็บอกเหมือนกันว่าเราจะมาเรียนที่นี้”
“ก็มานานแล้วครับ พี่อาทนี้เจ เพื่อนอ๋องที่เรียนตอน ประถมด้วยกันพี่อาทจำได้รึป่าวครับ”ผมพูด
“จำได้ จำได้ เมื่อก่อนเราอ้วนไม่ใช่หรอเจ ทำไมเดี๋ยวนี้ ผอมลงได้เนี้ย”พี่อาทได้ที แซวเจมันครับ แต่สายตาที่พี่อาทมองเจผมพอจะรู้ครับว่า พี่อาทเริ่มสนใจ ในตัวเจเข้าแล้วหละ ก็เจมันออกจะขาว ตี๋ น่ารักเหมือนกันนะ
“แล้วนี้มีอะไรกันรึป่าว ฮ่ะ ไอ้ชัย มึงมีเรื่องกันหรอ”พี่อาทหันไปถามไอ้ชัย
“ป่าวครับพี่ ก็น้องคนดีของพี่เนี้ย เค้าหาว่าผมไปหาเรื่องเค้า”ชัยมันเรื่องสาธยาย ครับ
“จริง รึป่าว อ๋อง”พี่อาทหันมาถามผม
“ก็ชัย มันปาลูกบาสมาใส่ผมนิครับ” ผมเริ่มฟ้อง
“เห่ย ไม่ใช่อย่างนั้นอ๋อง ลูกบาสเมื่อกี้นี้พี่ เองแหละทำหลุดมือไปเอง ไม่ใช่ไอ้ชัยมันหรอก เราอย่าไปโทษมันเลย”พี่อาทชี้แจงครับ
“หรอครับ”ผมเริ่มสลดนิดหน่อยครับที่เข้าใจมันผิดไป
“เราขอโทษ”ผมขอโทษชัยมันครับ
“เอาน่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเราต้องอยู่กันไปอีกนาน อย่าพึ่งมีเรื่องกันเลย”พี่อาทเริ่มไกเกลี่ยครับ
“เออ ไม่เป็นไร” ไอ้ชัยมันพูดพร้อมกลับเดินไปเล่นบาสต่อ

หลังจากที่พวกผมเดินสำรวจบริเวณรอบหอเสร็จก็ชวนเจ ไปอาบน้ำครับ
ห้องอาบน้ำที่หอของผม จะเป็นห้องโล่งๆ ตรงกลางจะมีอ่างใส่น้ำ และก็จะมีแบ่งเป็นห้องที่เป็นฟักบัวอาบน้ำ และส่วนที่เป็นห้องน้ำจะแยกอยู่อีกส่วนนึง

ผมกับเจรีบที่จะมาอาบน้ำก็เพราะจะได้ไม่ต้องไปแย่งห้องอาบน้ำกับใคร แต่ผมก็พลาดจนได้ครับ
พอมาถึงห้องอาบน้ำที่แยกเป็นห้องๆ เต็มซะแล้ว เลยต้องอาบด้านนอกครับ

ผมกับเจอาบไปได้ซักพักพวกไอ้ชัยมันก็มาครับ ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารีบอาบน้ำไม่อยากจะเห็นขี้หน้ามันเท่าไร(แต่ก็แอบๆเหร่มันเหมือนกันครับ หุ่นมันดีเชียวหน้าอกกว้าง มีกล้ามเล็กพอน่ารัก โอ้ย ถ้าไม่ติดที่นิสัยมันนะ เราคงชอบมันแน่ๆ.....)

พอผมกับเจอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัว แล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำครับ แต่ก็จนได้ครับ ขณะที่ผมกำลังที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ต้องเดินผ่านมันครับ ก็พวกมันอาบน้ำอยู่ตรงหน้าประตู ในขณะที่ผมเดินผ่าน ไอ้ชัยก็แกล้งตักน้ำแล้วราดที่ตัวมันแรงๆจนน้ำนั้นกระเด็นมาโดนผมจนเสื้อเปียกไปทั้งตัว
“เห่ย อะไรว่ะ ระวังหน่อยดิ เราเปียกไปทั้งตัวแล้วนะโว้ย”ผมโวยวายครับ
“อ้าวหรอ โดยนายด้วยหรอเด็กใหม่ เราขอโทษนะเด็กใหม่ เราขอโทษ”ไอ้ชัยมันทำเสียงเล็กเสียงน้อย ล้อเลียนผม แล้วมันก็หันกลับไปอาบน้ำต่อ
ผมชักจะทนมันไม่ไหวแล้ว มือผมเริ่มกำแน่นขึ้น แล้วก็ง้างมือเต็มที่ที่จะอัดไปตรงหน้ามัน แต่ก่อนที่ผมจะต๋อยมันนั้น ก็มีมือมาดึงแขนผมไว้

“จะทำไร อ๋อง”พี่อาทนั้นเองครับ
“ออกไปคุยกับพี่ข้างนอกซิ เจด้วย ตามพี่มา”แล้วผมกับเจก็เดินตามพี่อาทออกไป ก่อนที่จะออกไปนอกห้องน้ำผมหันมามองไอ้ชัยมัน มันยิ้มแบบกวนๆใส่ผม “ไอ้เวร” ผมด่ามันในใจ
แล้วผมก็โดนพี่อาทเทศน์ ยกใหญ่เลยครับ ผมก็ได้แต่อ้างไปต่างๆนาๆเพื่อที่จะให้ตัวเองพ้นผิดให้ได้ แต่พี่อาทก็ไม่ยอมฟัง เอาแต่บอกว่าให้ผมใจเย็นๆหน่อย ถ้าใจร้อนอย่างนี้จะไปสู้กับใครได้
ผมก็ได้แต่รับกรรมไปครับ (ไอ้ชัย มึงทำกูซวย)

หลังจากที่ผมโดยพี่ชายตัวดีของผมเทศน์นั้นก็เข้าไปนั่งจัดตารางเรียนเพื่อ ไปเรียนพรุ่งนี้
ในระหว่างที่ผมนั่งจัดตารางเรียนอยู่นั้นผมก็ได้รับข่าวร้ายครับ
“อ๋องๆ นายรู้ยังว่านายได้โต๊ะตัวไหน (โต๊ะที่อยู่ในห้อง Study นะครับ)”เจถามผม
“เออ รู้แล้ว ก็ B3 งัย นายล่ะ”ผมตอบเจ
“เราได้E3 แต่นายรู้ป่ะว่านายนั่งติดชัยมันนะ นายรู้ยัง”เจพูด
“อะไรกันเนี้ย ทำไมเราต้องนั่งติดกับมันด้วยเนี้ย จะบ้าตาย”ผมบ่น
หลังจากที่ผมจัดหนังสือเสร็จก็ขึ้นไปนอนเลยครับ ไม่อยากเข้าไปในห้อง Study ไม่อยากเจอไอ้ชัยพอถึงเตียงผมก็หลับเป็นตายเลยครับ สงสัยจะเหนื่อย

ผมหลับไปได้สักพักก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครนอนกอดผมครับ พอผมตื่นขึ้นมาก็เจอไอ้ชัยมันนอนกอดผมอยู่ครับ
“เห้ย นายมานอนกอดเราทำไมเนี้ย”ผมโวยวาย
“จะโวยวายอะไร ขอกอดหน่อยดิ ก็มันหนาวนิหว่า อย่าสะดิดสะดิ้งไปหน่อยเลยว่ะ”มันตอบ
“แล้ว เอาเตียงมาติดเตียงเราทำไมเนี้ย ไปเลยไป เลื่อนเตียงออกไปเลย”
“อะไรกัน เค้าก็เอาเตียงติดกันทั้งนั้นแหละ ก็เตียงมันเล็กนิ ก็ต้องเอาติดกันดิ อย่าโวยวายไปหน่อยเลยน่า นี่เด็กใหม่นายชื่ออ๋อง ใช่มั้ย”พูดเสร็จมันก็กอดผมแน่นขึ้นเลื่อยๆ (ถ้าใครเคยอยู่หอ ก็คงทำเหมือนพวกผมใช่มั้ยครับที่ชอบเอาเตียงนอนมาติดกัน)
ผมไม่รู้จะพูดยังงัย ก็เลยปล่อยมันกอดครับ จะว่าไปมันก็อุ่นดีเหมือนกัน


(เดี๋ยวมาต่อ....ตอน 3 นะครับ)
Share This Topic To FaceBook

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #1 เมื่อ15-02-2007 19:25:14 »

 :confuse: จะชอบกันรึป่าวน้าาาาาาาาาา
..............................................

ตอนที่ 3
“ตื่นๆ ๆ ๆ ๆ ได้แล้ว ไอ้พวกขี้เซา นี้เรียนวันแรกนะ อย่าไปสายกันหละ” อาจารย์ประจำหอปลุกแต่เช้า นี้มันยังไม่ 6 โมงเลยจะรีบปลุกกูไปไหนว่ะ ยังง่วงอยู่เลย ผมนึกในใจ พร้อมกับลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ตอนนี้ไอ้ชัยกำลังเลื่อนเตียงออกจากเตียงผมไปแล้ว ดูท่าจะลำบากพอตัวเพราะเตียงเป็นเหล็กทั้งนั้นคงหนักออยู่
“ นี้ ชัย ถ้ามันลำบากขนาดนั้นนะ นายจะเลื่อนเตียงมานอนติดเราทำไมว่ะ” ผมพูด
“ทำไม รังเกียจกูหรอ ทีเมื่อคืนง่ะ กอดกูกลมเชียวนะ”มันย้อนครับ
ผมไม่พูดอะไรต่อรีบ ผับผ้าห่มแล้วลงไปทำธุระส่วนตัว

ในระหว่างที่ผมทานอาหารเช้าอยู่นั้น
“อ๋อง อยู่ห้องไหนง่ะ รู้ยัง”เจพูด
“อยู่ 4/8 ง่ะ นายล่ะ”ผมตอบไปทั้งๆที่ข้าวอยู่เต็มปาก
“เราอยู่ 4/7 ง่ะ อยู่คนละห้องอะดิ แย่จังเนอะ แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็อยู่ติดกัน ไปรีบกินข้าวแล้วไปห้องเรียนได้แล้ว เออ แต่เราต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาที่ห้องธุรการก่อนนะ”ไอ้เจมันร่ายยาวครับ
จะว่าไปทำไมไอ้เจ มันรู้อะไรเยอะจริงว่ะ มันไปรู้มาจากไหนเนี้ย ด้วยความสงสัยผมเลยถามมันไป
“เจ ทำไมนายรู้อะไร อะไร เยอะจัง ไปรู้มาจากไหน”ผมถาม
“ก็พี่ อาทบอกมาง่ะ”เจตอบพร้อมกับลุกเอาจานข้าวไปไว้ที่อ่างล้างจาน
พี่อาทบอกมันหรอ แล้วมันไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไรว่ะ ผมได้แต่สงสัย

วันแรกผมกับเจยังไม่ต้องเข้าแถวตอนเช้า แต่ต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาที่ห้องธุรการก่อน หลังจากที่ผมไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว อาจารย์ก็พาผมไปที่ห้องเรียน
“นี้ คฑา.... รออยู่นอกห้องก่อนนะ เดี๋ยวเตอร์เรียกค่อยเข้าไป (เตอร์ มาจากคำว่าซิสเตอร์นะครับ คือ รร.เป็นคาทอริกครับ เลยมีนักบวชหญิงในศาสนาคริสตร์ เป็นครูด้วย)
“วันนี้ ห้องเราจะมีนักเรียนใหม่ มาเรียนกับเราด้วย เตอร์ฝากดูแลเพื่อนใหม่ด้วนนะค่ะ”เสียงเตอร์คุยกับน.ร. ในห้อง แล้วเตอร์ก็เดินมาเรียกผมที่นอกห้องเรียน
“ไป คฑา.... เข้าไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆ”เตอร์เรียกผม
“สวัสดีครับ ผมชื่อ คฑา.... ชื่อเล่น อ๋องนะครับ”ผมแนะนำตัวเองให้เพื่อนๆรู้จัก
“งั้น อ๋อง เธอไปนั่ง โต๊ะตัวนั้นเลยนะ นี่นายต้นให้นายอ๋องนั่งข้างเธอนะ”เตอร์บอกที่นั่งให้ผม
แล้วผมก็ไปนั่งที่ข้างต้น
“หวัดดี เราชื่อต้นนะ”ต้นแนะนำตัว ต้นเป็นผู้ชายที่ ผิวออกคล้ำนิดๆ แต่ที่คล้ำง่ะผมว่ามันออกจะคล้ำแดดแน่ๆเลย สงสัยจะเป็นนักกีฬา ต้นหน้าตาลหล่อดีเหมือนกันนะครับจมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวปากสีชมพู ที่ตัดกับผิวคล้ำ ตาต้นสวยมาก มีน้ำเป็นประกาย ตาหวานมากเลย โครงหน้าได้รูป
ผมทรงสกินเฮด เท่ดี
“อ๋อง นายเป็นอะไรรึป่าว มาจ้องหน้าเราทำไม”ต้นพูด
“คะ คะ ครับ หวัดดีครับ ไม่เป็นไรครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ เราชื่ออ๋องครับ”ผมตอบ
ในระหว่างที่ผมกับต้นแนะนำตัวกันอยู่นั้น ก็มีวัตถุประหลาดพุ่งตรงมากระทบหัวผม
“โอ้ย !!!”ผมรีบหันไปทางที่วัตถุประหลาดมา ปรากฎว่ามันเป็นกระดาษที่ผ่านการขยำเรียบร้อยแล้ว แต่คนที่ปานั้นก็ไม่ใช่ใครครับ มันก็คือไอ้ชัยนั้นเองครับ
แล้วมันก็พูดแบบกวนๆขึ้นมาว่า
“ว่างัย เด็กใหม่ เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”มันพูด
“นี่ เรามีชื่อนะ เมื่อคืนเราคงหลับสบายแน่ถ้าไม่มีนายมานอนเบียด”ผมตอบ
“ต่อปากต่อคำเก่งนะเนี้ย ดีแบบนี้ชอบ”ชัยมันย้อยกลับ
อะไรกันนอกจากผมต้องนอนติดมัน แล้วผมยังต้องมาเรียนห้องเดียวกับมัน และที่สำคัญมันยัง
นั่งเรียนหลังเราอีก โอ้ย!! พระเจ้ากลั่นแกล้งกู

ในระหว่างการเรียนอยู่นั้น ไอ้ชัยมัจะคอยแกล้งผมสารพัด ที่มันจะแกล้งที่ มันจะคอยเอาเท้ามาแตะที่เก้าอีกของผม ไม่ก็คอยเอากระดาษปาใส่ผม หรือไม่ก็คอยเอากระดาษที่เขียนคำสันดานๆมาแปะที่หลังผม แต่ผมก็มีพระเอกคอยช่วยตลอดเวลาครับ
ก็จะใครล่ะครับก็ ต้นนั้นแหละครับมันจะคอยเอากระดาษที่ชัยมันแปะไว้ออก
หรือไม่ก็หันไปด่าไอ้ชัยจนมันหยุดได้พักนึงมันก็กวนตันต่อ ก็ยังดีที่มันหยุดได้
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับต้นมันนะครับ ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าทำไม ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอะไรกับต้นเลยทั้งที่มันหน้าตาออกจะดีขนาดนั้น และมันก็ยังดีกับผมอีก และที่สำคัญมันเป็นผู้ชายทั้งแท่งครับ ผมเลยไม่กล้าจะคิดอะไรมั้งครับ

เรื่องราวชีวิตเด็กหอของผมก็ดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนเดิมทุกวัน โดยที่ไอ้ชัยมันก็คงที่คงว่าครับ สันดานเสียยังงัยก็อย่างนั้นครับ คอยที่จะแกล้งผมตลอด คอยเหน็บแนมผมตลอดที่มีโอกาส
จนผมเริ่มที่จะชินแล้วครับ พยายามที่จะเข้าใจมันครับ ถ้าผมเลี่ยงได้ผมก็เลี่ยงครับ มันมาทางซ้าย ผมก็จะหลบไปทางขวา พยายามไม่ตอบโต้มัน สักวันมันคงเบื่อที่จะแกล้งผมเอง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันต้องแกล้งผมนัก

แต่ทำไมพักนี้ เราไม่ค่อยได้เจอเจ เลยว่ะ มันหายไปไหนของมันนัก
แล้วผมก็ได้รู้ความจริงครับว่าเจมันหายไปไหนของมันนัก
เรื่องมันมีอยู่ว่า
คืนนั้น เป็นคืนที่ผมท้องเสียครับสงสัยเมื่อเย็นกินอาหารผิดสำแดง
ในระหว่างที่ผมนั่งระบายความทุกข์กับชักโครกอยู่นั้น
“พี่อาท อย่างทำแบบนี้สิครับ เจเสียว”
“อย่าหนีสิ มานี่มาคนดี”
“ไม่เอาง่ะ พี่อาท เอาแต่ได้ ซี๊ดดดด เสียงจังครับ”
“เจ พี่จะออกแล้ว” ตอนนั้นผมตกใจมาก เจพี่อาท พี่อาทเจ เจพี่อาท พี่อาทเจ
มีอะไรกัน ผมเลยตัดสินใจ ออกมานั่งรอหน้าห้องน้ำ
“พอพี่อาท กับเจ ออกมาจากห้องน้ำเห็นหน้าผม ดูทั้งสองคนตกใจมาก แต่คนที่เก็บอาการได้คนแรกก็คือพี่อาท
“อ๋อง มาทำไร อยู่ตรงนี้เนี้ย”
“อยากรู้หรอ ก็มาดูของดีอะดิ”ผมพูดเสร็จก็หันไปจ้องหน้า เจมัน ตอนนี้เจหน้ามันซีดมากเลย
พี่อาทก็ทำหน้าเหวอไปเลย ผมเห็นท่าไม่ดีเลยพูดต่อว่า
“แสดงความดีใจด้วยนะครับ พี่ชายของผม ในที่สุดก็มีแฟนกะเค้าซะที่ ดูแลเจมันดีๆนะครับ มันเป็นเพื่อนที่ดี ที่สุดของผมนะ”พูดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปตบบ่าพี่อาทเบาๆ
“เห้ย เจ เราฝากพี่อาทด้วยนะ และที่สำคัญ ที่หลังง่ะ เก็บเสียงหน่อยก็ดีนะ” ตอนนี้ เจมันยิ้มออกแล้ว
หลังจากวันนั้น เจกับพี่อาท ก็ดูจะมีความสุขมากขึ้น เจจะย้ายไปนอนกับ พี่อาททุกคืน และบางวันที่ผมไม่ค่อยสบอารมณ์จากไอ้ชัยผมก็จะย้ายไปนอนเตียง เจมัน ก็ให้ไอ้ชัยนอนคนเดียว

(เดี๋ยวมาต่อตอน 4 )

ตอนที่ 4
อีกไม่กี่วันก็เป็นวันคริสต์มัส รร.ผมก็จะหยุดการเรียนการสอนให้เด็กๆได้กลับบ้าน หยุดยาวไป
จนถึงปีใหม่ แต่พวกๆเด็ก ม.ต้นกลับบ้านไปก่อนแล้วครับ รร.หยุดให้พวกมันก่อน ก็จะเหลือจะ
เฉพาะพวกเด็กม.ปลายที่ต้องรอสอบ กลางภาคให้เสร็จก่อน น่าอิจฉาพวกเด็กม.ต้นมันเนอะ
แต่ช่างมันเหอะ อ่านหนังสือต่อดีกว่า

แต่เพื่อนๆคงรู้ฤทธิ์ของหนังสือเรียนใช่มั้ยครับ อ่านได้ไม่กี่หน้าผมก็ฟุบหลับไป

“อ๋อง ๆ สอนตรงนี้ หน่อยดิ”เสียงไอ้ชัยมันครับ
แต่ด้วยสันดานผมผมก็แกล้งหลับต่อครับ ขี้เกียจสอนมันครับ

แต่ไอ้ชัยมันไม่หยุดครับ ลุกขึ้นมาเขย่าตัวผม แต่ผมก็ยังแกล้งหลับต่อ

“ยังไม่ตื่นใช่มั้ย” แล้วมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผม

“เห้ย ทำไรเนี้ย” ผมโวยวาย

“ก็หอมแก้มมึงงัย ถามโง่ๆ” ชัยตอบ

“มึงมาหอมแก้มกูทำไม”

“ก็มึงแกล้งหลับทำไมล่ะ และอีกอย่างเวลามึงหลับน่ารักดี”ชัยมันตอบ

แล้วผมก็เดินออกมาจากห้อง Study ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกครับ จะว่าไปก็อาย นิดๆครับผมเลยตัดสินใจไปอาบน้ำดีกว่า

พอมาถึงห้องน้ำ ตอนนี้มันพึ่ง 4 โมงเย็น ยังไม่ค่อยมีใครมาอาบน้ำ จึงมีผมคนเดียวที่อาบน้ำอยู่อาบน้ำไปหัวผมก็เอาแต่คิดเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้น จะไปคิดถึงมันทำไมว่ะ มันแกล้งมึงเฉยๆ เพื่อความสะใจของมัน แล้วผมก็เปิดฟักบัวรดหัวตัวเอง

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก โดยผมนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ แต่ผมก็เจอไอ้ชัยยืนอยู่หน้าห้องน้ำที่ผมอาบอยู่ ก่อนที่จะมีใครพูดอะไร ชัยมันก็ดันผลักเข้าไปในห้องอาบน้ำ พร้อมกับล็อกห้องน้ำ

“นาย จะทำอะไร”ผมถามทั้งๆที่พอจะเดาออก

“ไม่รู้จริงง่ะ”ชัยพูด

“อย่ามาทำอะไรบ้างๆนะ”ผมพูดพร้อมพลักมันให้ออกไปจากห้องอาบน้ำ แต่มันกลับจับมือผมไว้ทั้งสองข้างพร้อมกับดันผมให้ติดกำแพงห้องอาบน้ำจนหัวผมไปชนเข้ากันฟักบัว

“ทำไม รังเกียจกูนักหรอ ห่ะ มึงพูดสิ”ชัยพูดพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผมเลื่อยๆ

“ป่าวนิ ก็นายชอบแกล้วเรานิ เราไม่ชอบ”พูดรีบแก้ตัวก่อนที่หน้ามันจะมาถึงหน้าผม

“หรอ แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยคุยกะกู พอเห็นหน้ากูมึงก็หลบหน้า แล้วทำไมเดี๋ยวนี้มึงถึงไม่ค่อยนอนที่เตียง แล้วเมื่อกี้กูให้มึงสอนหนังสือให้ทำไมมึงไม่สอนกู ห่ะ มึงตอบกูมาซิ ว่าทำไม”ตอนนี้ชัยหน้ามันแดงขึ้นเรื่อยๆ ดูมันโกรธมาก

“เราไม่รู้ ปล่อยเราไปเถอะนะ เราขอโทษ”ตอนนี้ผมกลัวมันมาก เมื่อก่อนผมคิดว่าตัวผมกับมันตัวคงจะพอๆกันแต่ตอนนี้ ผมกับมันอยู่ใกล้กันมากทำให้ผมรู้ว่าผมสูงแค่จมูกมันเอง

“ทีตอนนี้ทำมาเป็นกลัว เมื่อก่อนไม่เห็น กลัวกูเลย”ชัยพูด
ตอนนี้ผมเริ่มที่จะขัดขืน แต่ผมก็สู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี

“จะทำไร จะสู้รึงัย ห่ะ”ตอนนี้ชัยมันเริ่มบีบแขนผมแรงขึ้น

“เจ็นนะ ชัยปล่อยเราไปเถอะนะ”แต่ตอนนี้ชัยมันไม่ฟังเสียงอะไรแล้ว

ทันทีที่ผมพูดจบมันก็จูบปากผมเลยผมเริ่มขัดขืนแรงขึ้น จนชัยมันเริ่มสู้แรงผมไม่ได้
มันก็เลยชกท้องผม จนผมล้มลงไปกองกับพื้น ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพเปลือยแล้ว

พอผมล้มลงไปกองกับพื้น ชัยมันก็แก้ผ้ามันออก แล้วมันก็ใช้มือจิกหัวผมให้เอาหน้าไปถูที่Kของมัน ตอนนี้Kของมันเริ่มที่จะพองตัวแล้วขนาดของมันไม่เล็กเลยครับก็ประมาณหกนิ้วกว่าๆได้มั้ง

แล้วมันก็จับผมนอนคว่ำ แต่ตอนนี้ผมเริ่มมีแรงขึ้นแล้ว สงสัยชัยเห็นท่าไม่ดีเลยชกที่ท้องผมอีก สองที เมื่อทางกำลังกายผมสู้ไม่ได้แล้ว ผมก็เริ่มที่จะโวยวายครับ ผมเริ่มเรียกให้คนช่วยแต่ชัยมันกลับเอาผ้าขนหนู ของผมที่หลุดไปมายัดปากผมไว้

“ฤทธิ์มากนักนะมึง ทำไมทีอย่างนี้เพิ่งจะมากลัวกูหรอ แต่มันยังไม่จบหรอกไอ้เด็กใหม่ มันเพิ่งเริ่มตั้งหาก”พูดเสร็จมันก็เอาสบู่เหลวมาเทลงที่ประตูหลังของผม แล้วทาที่Kมันเหมือนกัน ผมเห็นท่าไม่ดีผมจึงเริ่มขยับหนีมัน แต่ไม่ทันแล้วครับ มันแทงพลวดแล้วมาทีเดียวมิดด้ามมันเลย
ตอนนั้นผมบอกได้เลยว่า มันเจ็บบบบบบบสุดๆ มันทั้งปวด ทั้งแสบ ทั้งทรมาน พอKของมันเข้าไปแล้ว มันก็เริ่มซอย ไม่นานมันก็เสร็จ โดยที่มันหลังน้ำเข้าไปในตัวผมจนหมด เมื่อมันเสร็จมันก็ลุก แต่งตัวแล้วก็ออกไปจากห้องอาบน้ำทันที พร้อมกับพูดว่า

“ตูด มึงฟิตดีนะไอ้เด็กใหม่”
ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่า ผมทั้งโกรธและอายมาก ทำไมมันทำกับเราถึงขนาดนี้
ผมนั่งกับพื้นเปิดน้ำล้างตัวเองซักพัก เลือดก็เริ่มไหลออกมา หัวก็เจ็บ แต่ที่เจ็บยิ่งกว่านั้น มันเจ็บที่ใจ ทำไมเราสู้มันไม่ได้เลย แล้วต่อไปเราจะทำยังงัย

ตอนแรกๆ ผมแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าที่มันทำคงจะชอบเรา แต่ที่จริงแล้วสิ่งที่มันทำมาทั้งหมด มันเพียงแค่ต้องการที่จะแก้แค้นผมเท่านั้น เท่านั้นเองมันเพียงแค่ต้องการแก้แค้นผม
...


คืนนั้นผมตัดสิ้นใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับเจฟัง พร้อมกับขออย่าให้มันไปบอกพี่อาท เพราะผมกลัวว่ามันจะเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาซึ่งมันไม่เกิดผลดีกับผมแน่ๆ
เจมันก็รับปากครับ แล้วคืนนั้นผมก็นอนที่เตียงเจ เหมือนเดิมครับเจไปนอนกับพี่อาท

พอผมหลับไปได้สักพัก ก็มีคนมาปลุกผม ก็จะใครอีกล่ะ ก็ไอ้Hereชัยนั้นแหละ

“นี้ ไอ้เด็กใหม่ ทำไมมึงมานอนที่นี้ ทำไมมึงไม่ไปนอนที่เตียงมึง ห่ะ”ชัยพูดพร้อมกับกระชากแขนผมให้ลุกขึ้น

“เราจะนอนนี้ นายจะทำไมเรา”ผมตอบไปพร้อมกับสะบัดมือจากมัน แต่ก็สะบัดไม่หลุดครับ แล้วมันก็บีบมือผมแรงขึ้น พร้อมกับพูดว่า

“มึงอยากจะโดนอีกรึงัย ถ้ากูไปเข้าห้องน้ำกลับมาแล้วไม่เจอมึงที่เตียงนะ เจอดีแน่”พูดเสร็จมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ด้วยความจำใจที่ไม่อยากจะโดนอย่างเมื่อเย็นอีก ผมก็เลยต้องกลับไปนอนที่เตียงตัวเอง ซึ่งตอนนี้เตียงของผมกับมันติดกันเรียบร้อยแล้ว นอนลงพร้อมกับถอนหายใจกับชะตาชีวิตตัวเองที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ทำไมตอนนี้กูปวดหัวจังว่ะ

“เห้อ!!”

“มึงถอนหายใจทำไม”ชัยถาม มันมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ

“ป่าวนิ” แล้วผมก็หันหลังให้มันพร้อมกับหลับตา

“มึงหันหลังให้กูทำไม หันหน้ามาเดี๋ยวนี้” ชัยพูดพร้อมกับ จับผมพลิกตัวให้หันหน้าไปทางมัน ตอนนี้ผมกับมันสบสายตากัน

“มองหน้ากูทำไม”ชัยพูด

“นายทำอย่างนี้กับเราทำไม ชัย เราไปทำอะไรให้นาย”ผมพูด ชัยไม่พูดอะไร เอาแต่เงียบ ผมเห็นว่ายังงัยชัยก็คงไม่ตอบคำถามผมแน่ๆ ผมเลยพลิกตัวหันหลังให้ชัยแล้วหลับตา แต่ชัยก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ พร้อมกับกอดผมเอาไว้

(เดี๋ยวมาต่อ ตอน 5 นะครับ)
 :monkeysad: :monkeysad: ให้กำลังใจ พี่ อ๋องด้วยนะครับ

abcd

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #2 เมื่อ15-02-2007 19:46:25 »

 :yeb:  ชัยเถื่อนๆดิบๆๆ ต่อยจูบๆๆ อีกแว้ววว

ออฟไลน์ tsuyu

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-2
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #3 เมื่อ15-02-2007 20:00:57 »

เข้ามาเป็นกำลังใจให้คนโพสค่ะ

สู้สู้ค่ะ  :yeb:

เรื่องสนุกเชียวค่ะ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ  :angellaugh2:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #4 เมื่อ15-02-2007 20:05:45 »

ตามหาอ๋องอยู่นานเหมือนกัน ดีใจจังได้เอามาโพสแว้ว
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสนะครับ

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #5 เมื่อ15-02-2007 20:21:07 »

เหอะๆๆๆ ดีใจจัง มีคนชอบด้วย อิ อิ อิ
เคยได้ยินมาว่า เรื่อง เด็กหอ ของพี่อ๋องเนี้ย เป็น 1 ในหลายๆเรื่อง ที่เป็นตำนาน ของ บอดปาล์มเค้า :haun5: :haun5:

.......................................................
ตอนที่ 5
ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอชัยแล้วครับ เจอแต่เจที่เข้ามาปลุกผม

พร้อมถามว่าผมมานอนที่นี้ได้งัย ผมก็อธิบายทุกอย่างให้เจฟัง แต่ตอนนี้ผมปวดหัวมาก ไข้ขึ้นด้วย แต่คงนอนพักไม่ได้ เพราะวันนี้เป็นวันสอบแล้ว ยังงัยผมก็ต้องไปสอบให้ได้ ผมไปสอบทั้งที่สภาพเป็นแบบนี้


ที่ รร. ชัยไม่คุยกับผมซักคำ มีแต่เพื่อนๆที่เข้ามาถามว่าผมเป็นอะไรรึป่าวที่วันนี้ดูซึมๆไป ผมก็ได้แต่แก้ตัวไปว่าไม่ค่อยสบาย หลังจากการสอบผ่านพ้นไป ผมก็กลับบ้านโดยมีไอ้เจ เพื่อนตัวดีไปด้วย เพราะว่ามันจะไปค้างบ้านผมครับ ที่จริง ครอบครัวผมกับครอบครัวพี่อาท มีโปรแกรมกันว่าจะไป หัวหินกัน ผมเลยชวนเจไปด้วย ผมยอมรับว่าไปหัวหินครั้งนี้ผมไม่มีความสุขเลยทั้งๆที่ผมชอบทะเลมาก ใจก็เอาแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้น
ยิ่งตอนนี้ มีผู้หญิงมาจีบชัยมันด้วย ทำไมผมต้องไม่พอใจด้วย ทั้งๆที่เราไม่ชอบมันนิ มันทำกับเราเกินกว่าที่จะให้อภัยได้

และแล้วก็ถึงวันเปิดเรียน ตอนนี้ชัยกับแอนเป็นแฟนกันแล้ว(แอนคือผู้หญิงที่มาจีบชัย)

ทำไมผมถึงไม่อยากจะเห็นมันทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ตอนนี้ชัยก็เริ่มๆห่างจากผมไปแล้ว
เตียงก็ไม่เลื่อนมานอนติดผมอีก ทำไมผมต้องไปแคร์มันด้วย

แต่ก็มีบางคืนที่มันอยาก มันก็จะเลื่อนเตียงมานอนกับผม แล้วก็บังคับให้ผมชักว่าวให้มัน

ถ้าผมไม่ทำให้มัน มันก็จะเอาเรื่องวันนั้นไปบอกคนอื่นให้รู้

ตอนนี้ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ผมอยู่ที่นี่ต่อไม่ไหวแล้ว ผมต้องไป ต้องไปจากที่นี้สักที ผมเบื่อกับการที่เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ เวลามันอยาก มันก็จะเข้ามาหาผม เวลาอยู่ที่ รร.มันก็จะทำเหมือนไม่รู้จักผม ทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุที่ซึ่งมองไม่เห็น

ผมตัดสินใจแล้วผมจะลาออกจาก รร.นี้ แล้วย้าย รร.ไปที่อื่น
เรื่องที่ผมย้ายรร.ผมบอกแค่ เจ กับพี่อาทเท่านั้น ตอนแรกเจมันก็ไม่อยากให้ผมหนีปัญหาที่เกิดขึ้นแต่ผมทนไม่ไหวแล้ว ถ้าผมไม่อยู่ที่นี้ผมจะรู้สึกดีกว่านี้ ไม่ใช่เป็นของเล่นที่ใครนึกอยากจะมาเล่นก็เล่นได้ แล้วผมก็อ้างกับพ่อกับแม่ว่า คิดถึงบ้านไม่อยากไปอยู่ที่อื่นซึ่งท่านก็เข้าใจครับ ตามใจผม ให้ผมย้ายรร.ให้ แต่ผมก็ยังเรียนอยู่ใน กทม.แหละครับ โดยท่านซื้อคอนโดให้ผมอยู่โดยท่านจะมาหาผมบ่อยๆ โดยให้พี่อาทอยู่ด้วยเพราะตอนนี้พี่อาท เอนท์ติดมหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดังแห่งหนึ่ง
โดยที่ทุกเสาร์อาทิตย์ เจจะมาหาพี่อาทที่คอนโดผม

หลังจากที่ผมย้ายออกมาจากรร.แห่งนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อใครเลยในรร.นอกจาก เจ กับ ต้น
ซึ่งแรกๆต้นมันก็ไม่พอใจผมเหมือนกันที่ย้ายออกจากรร.โดยไม่บอกมันเลย นานๆทีต้นก็จะมานอนค้างที่ คอนโดผมครับก็บ้านมันอยู่ใกล้ๆคอนโดผมนิดเดียวเอง
ส่วนชัยนะหรอ เจบอกว่าชัยมันไม่เคยพูดถึงผมเลย ตั้งแต่ผมย้ายออกมาจากรร.นั้น มันจะรู้มั้ยว่าสาเหตุที่ผมย้ายออกมาก็เพราะมัน เจบอกว่าตอนนี้ ชัยมันเลิกกับแอนแล้ว แต่ก็ช่างมันเหอะ


เพราะตอนนี้ความทรงจำระหว่างผมกับชัยมันเริ่มจางหายไปแล้วแหละ....................
ตอนที่ 6
หลังจากที่ผมเรียนจบระดับ ม.ปลายผมก็เอนท์ติดเข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใน กทม.
“ตื่นๆๆ อ๋อง ตื่นได้แล้ววันนี้ มีปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ไม่ใช่หรอ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก” เจมันมาปลุกผมครับ ตอนนี้ เจย้ายเข้ามาอยู่กับพี่อาทแล้วแถมมันยังเรียนคณะเดียวกับพี่อาทอีก น่าอิจฉามันนะครับที่มันได้อยู่กับคนที่มันรัก
“อืม ตื่นแล้ว”ผมลืมตา ลุกขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจ วันแรกของการก้าวสู้รั้วมหาลัยของกูวันแรกจะเป็นยังงัยว่ะ ผมนึกในใจ เอาน่ามันต้องดีแหละน่า หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัว พี่อาท พร้อมกับเจก็ไปส่งผมที่มหาลัย ทำไมต้องมาส่งกูถึงสองคนด้วยว่ะ กูแค่มาปฐมนิเทศนะไม่ใช่มาออกรบซะหน่อย
“อ้าว ถึงแล้วครับ คุณชาย แล้วเดี๋ยวขากลับ กลับเองนะ เดี๋ยวพี่ไปธุระกะเจ ไม่ว่างมารับนะครับ”พี่อาทพูด
“อืม ในที่สุดก็รู้ล่ะว่าทำไมต้องมาส่งถึงสองคน ที่แท้มีไปเที่ยวต่อนี่เอง เอาเถอะลืมน้องลืมนุ่ง”
“โชคดีนะ อ๋อง”เจพูด
“เออ แล้วเจอกัน”ผมพูดพร้อมเปิดประตูลงจากรถ

ตึก 4 ตึก 4 อยู่ไหนว่ะ ในระหว่างที่ผมเดินหาตึกเรียนอยู่นั้น ก็มือคนมากระชากผมให้หลบอะไรบางอย่าง
“นี่คุณ ระวัง!!!!”
“เอี๊ยดดด!!!!”เสียงเบรกรถดังมากซะจน คนที่อยู่บริเวณรอบๆหันมามองทางผม
“เดินระวัง หน่อยสิคุณ อยากตายตั้งแต่วันแรกรึงัย”คนขับรถเปิดกระจกด่าผม
“ขอโทษ ครับ ขอโทษ”ผมพูด
แล้วสถานการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ รถคันนั้นก็ขับไปแล้ว คราวนี้ผมก็ต้องขอบคุณ ฮีโร่ผมซะที
“เออ ขอบคุณนะครับ” ผมกล่าวขอบคุณกับผู้มีพระคุณของผม
“อ๋อง ใช่มั้ย”ผู้ชายคนนั้นถามผม
“คะ ครับ รู้ได้งัยครับว่าผมชื่ออ๋อง”ผมถามด้วยความสงสัย
“จำกูไม่ได้หรอ ไอ้เด็กใหม่”
ตอนนี้ผมได้มองหน้ามันชัดๆ ภาพเก่าๆที่เคยผ่านมาก็เข้ามาในหัวผม ความทรงจำที่เคยเลือนลางไปก็กลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ภาพผู้ชายตรงที่อยู่ข้างหน้าเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ ใช่มันคือไอ้ชัยนั้นเอง มันคือไอ้ชัย
“ชัย”ผมพูด
“ใช่ กูเอง จำกูได้แล้วสิ แต่ถ้ายังจำไม่ได้จะให้กูรื้อฟื้นมั้ยความหลังให้เอามั้ย”ชัยพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“เออ ขอบใจนะที่ช่วยเราวันนี้”พูดเสร็จผมก็เดินจากมันไปทันที
“แล้ว เจอกันอีกนะ ไอ้เด็กใหม่ เออแล้วอีกอย่างอย่าย้าย มหาลัยหนีกูล่ะกัน”มันก็พูดตามหลังมาครับ

ทำไมวันนี้กูซวยอย่างนี้ว่ะ เจอคนที่เคยทำอะไรHereๆไว้กับเรา แถมยังจะเกือบโดนรถชนอีก
บรรยากาศการปฐมนิเทศเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก ถึงมากที่สุด แต่ผมก็ยอมรับในความพยายามของรุ่นพี่นะครับที่พยายามที่จะทำให้พวกผมหายเบื่อแต่มันก็แค่นั้นแหละครับมันน่าเบื่อจริงๆ
จะว่าไปผมก็ไม่ได้ฟังที่เค้าพูดเท่าไร เพราะตอนนี้ผมได้แต่คิดถึงเรื่องไอ้ชัยมัน ก็ได้แต่ เภาวนาว่าอย่าได้เจอกับมันอีกเลยเถอะ

หลังจาที่ผมปฐมนิเทศเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านแล้ว จะกลับอย่างงัยดีว่ะ คิดไปคิดมาก็สรุปได้ว่ากลับ TAXI ดีก่า ว่าแล้วผมก็เดินตรงไปที่หน้ามหาลัยเพื่อที่จะไปเรียก TAXI กลับคอนโด
ในระหว่างที่ผมรอรถTAXI อยู่นั้นก็มี รถ BMW ซีรี่ 3 สีดำมาจอดตรงหน้าของผม แล้วประตูรถก็เปิดออก ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ก็ไอ้ชัยนั้นแหละครับ
“เห้ย เด็กใหม่ จะไปไหนเดี๋ยวกูไปส่ง”ชัยพูด
“ไม่เป็นไรเราไปเองได้”ผมพูด
“เห้ย ขึ้นมาเร็วดิ เดี๋ยวกูไปส่ง เร็วๆ”ชัยคะยั้นคะยอต่อ
“ไม่เป็นไร เรากลับเองได้”ผมปฏิเสท
“เร็วๆ ขึ้นมา หรือว่ามึงกลัวกู”ชัยพูดต่อ
“ไม่เป็นไร” ผมยืนกรานต่อ
“เห้ย ขึ้นมาเร็ว มึงดูดิ ตอนนี้รถติดเป็นแถวแล้วนะโว้ย” ตอนนี้รถเริ่มติดเป็นทางยาวไปถึงหน้ามหาลัยแล้วครับ ผมเลยต้องจำยอมเดินขึ้นรถมันไป

เมื่อขึ้นรถมาแล้วผมยังนั่งเงียบไม่พูดอะไร จนชัยมันพุดขึ้นมา
“งัย เด็กใหม่ วันแรกเป็นงัย”ชัยพูด
“อืม ก็ดี”ผมตอบ
“แล้วนี้จะไปไหนล่ะ”ชัยถาม
“กลับคอนโด”ผมตอบ
“เดี๋ยวนายปล่อยเราลง 4 แยกหน้าก็ได้ เดี๋ยวเรากลับเอง”ผมพูด
“มึงเรียนอยู่คณะไร”ชัยถาม
“เรียนคณะ บริหาร”
“ชัย นายจอดให้เราลงตรงนี้แหละ”ผมพูด แต่ชัยมันไม่ทำตามที่ผมบอกครับ มันยังขับไปต่อเรื่อยๆ
“ชัย เราบอกให้จอดงัย” มันยังขับต่อไปโดยไม่มีท่าทางจะจอดง่ายๆ
“อ๋อง ทำไมมึงต้องย้าย รร.ด้วย”ชัยถาม ตอนนั้นผมอึ่งมากที่ชัยถามผมอย่างนั้น
ผมได้แต่ก้มหน้าไม่ตอบมัน
“อืม กูหิว เดี๋ยวแวะ กินข้าวก่อนนะ”ชัยพูด ผมยังไม่ตอบอะไรมัน ได้แต่นั่งเงียบ
แล้วชัยมันก็เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า
“ทำไมมึงต้องนั่งเกร็ง ขนาดนี้ด้วย กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า” ตอนนั้นผมรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่มันทำกับผม มันรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ
แล้วชัยก็เลี้ยวรถเข้าไปในห้างแห่งหนึ่ง วันนั้นเรากินอาหารญี่ปุ่นกัน และตอนนี้เองที่ผมได้มองหน้าชัยชัดๆ ตอนนี้ชัยดูโตขึ้นมาก หล่อขึ้นด้วย มีรอยโกนหนวดเขียวๆ ตัดกับผิวขาวๆของมัน
ผมทรงสกินเฮด เข้ากับรูปหน้ามันมาก
“มองกูทำไม”ชัยมันถาม
“ป่าว ไม่มีอะไร”ผมรีบแก้ตัวพร้อมกับคีบ ข้าวปั้นเข้าปาก ในตอนนี้ชัยมันมองผมโดยไม่ละสายตาไปจากผม ทำให้ผมลนขึ้นเรื่อยๆ จนมันสังเกตได้ชัด มันก็เลยเลือนมือของมันมากุมมือผมไว้
“มึงกลัวกูหรอ”ชัยถาม
“ป่าวนิ” ผมแก้ตัว ก่อนที่ชัยจะพูดอะไรต่อผมรับพูดสวนขึ้นมา
“เออ เดี๋ยวเรา กลับเองก็ได้ นายไม่ต้องไปส่งเราหรอก”ผมพูด
“ไม่ได้ เดี๋ยวกูไปส่งมึงเอง ไม่ต้องมาอย่างนั้นอย่างงี้เลย ถ้ามึงไม่กลัวกูจริงมึงต้องให้กูไปส่ง”ผมโดนมุกนี้เข้าถึงกลับพูดอะไรไม่ออก ก็เลยต้องยอมให้มันไปส่งครับ

ในระหว่างทางชัยมันเอาแต่ถามโน้นถามนี้เกี่ยวกับผมว่า ที่ลาออกจากรร.ไปแล้วไปเรียนต่อที่ไหน เรื่องสัพเพเหระไปทั่วผมเริ่มสนุกกับการคุยกับมันแล้วสิ จะว่าไปมันก็คุยสนุกเหมือนกัน
จนมาคำถามสุดท้ายที่ทำให้ผมต้องอึ้ง
“อ๋อง มึงมีแฟนยัง”ชัยถาม
“ยังไม่มี หรอก”ผมตอบไป
“หรอ ยังไม่มีหรอ”ชัย ถามต่อ
“เออ ยังไม่มี”ผมตอบ
“งั้นดี”
“ดียังงั้ย ว่ะ เหงาจะตาย”ผมตอบมันไป
“ทำไม นายมีปัญหากับแฟนหรอ”ผมถามต่อ
“ป่าว เรายังไม่มีเหมือนกัน เออ เรายืมโทรศัพท์หน่อยดิ ของเราแบตหมดง่ะ”ชัยพูด
ผมยื่นโทรศัพท์ให้ชัย แล้วมันก็โทรไปไหนไม่รู้แต่สักพักเสียโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น
นี่มันโทรเข้าเครื่องตัวเองหรอ
แล้วมันก็ยื่นโทรศัพท์คืนผม พร้อมพูดขึ้นว่า
“เบอร์ที่โทรออกคือเบอร์ของกู ไม่ต้องสงสัย กูโทรเข้าเครื่องกูเอง ถ้ากูขอเบอร์มึง มึงคงไม่ให้กูง่ายๆ เพราะฉะนั้นกูถึงต้องโกหกมึง เข้าใจมั้ย”ชัยพูด ตอนนี้ผมเหวอไปเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าพูดแบบนี้ ถ้ามันขอผมดีๆ ผมก็คงให้มันอยู่หรอก

ตอนนี้ผมกับชัยมาถึงที่คอนโดผมแล้ว
“ถึงแล้ว ขอบใจนะที่มาส่ง”ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูรถ แต่ชัยกับเอื้อมมือมาดึงแขนผมไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า
“อ๋อง เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมารับนะ”
“คะ ครับ แล้วเจอกัน”ผมพูดพร้อมลงจากรถ แล้วปิดประตู แต่ชัยก็เลื่อน กระจกลงพร้อมพูดขึ้นว่า
“แล้วคืนนี้ กูโทรหานะ”

(เดี๋ยวมาต่อตอน 7 นะครับ)

ออฟไลน์ A GE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1174
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #6 เมื่อ15-02-2007 20:39:07 »

ชอบคับ   :like6: :like6:  รำลึกความหลังครั้งอดีต  :laugh: :laugh: :laugh:

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #7 เมื่อ15-02-2007 23:05:09 »

ตอนที่ 7
เมื่อไรมันจะโทรมาซะทีว่ะ นี่มันจะ4 ทุ่มแล้วนะเฟ้ย ผมนึกในใจ
แล้วกูจะรอโทรศัพท์มันทำไมว่ะเนี้ย ไม่เห็นอยากจะคุยกะมันเลย แต่ทำไมมันยังไม่โทรมาซะทีว่ะ

ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“มันโทรมาแล้ว มันโทรมาแล้ว”
แต่ไหนได้กลับไม่ใช่ชัย แต่เป็นพี่อาทตัวดีนั้นแหละ
“อ๋อง วันนี้พี่กับ เจไม่กลับคอนโดนะ ตอนนี้พี่อยู่หัวหิน”พี่อาทพูด
“อะไรนะ อยู่หัวหิน ไปทำอะไรกัน”ผมถาม
“ก็มาดูที่ จัดรับน้องต่างจังหวัดของคณะพี่อะดิ”พี่อาทชี้แจง
“แหม แต่ยังงัยก็อย่าหักโหมนะ เดี๋ยวขับรถกลับมาไม่ได้”ผมได้ทีแซวพี่อาทครับ
“จ้า พรุ่งนี้พี่ก็กลับแล้ว ไปมหาลัยเองได้นะ”
“ครับ ได้ครับ”ผมตอบ พร้อมวางโทรศัพท์ น่าอิจฉา พี่อาทกับเจมันเนอะ แต่ทำไมชัยมันไม่โทรมาซะทีว่ะ โอ้ย!! ไม่รอแล้วโว้ย นอนดีกว่า

พอผมล้มตัวลงนอนได้ซักพัก ไม่ทันที่จะหลับตา โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เห้ย มันโทรมาแย้ววววว ทำไมกูต้องดีใจด้วยว่ะ
เดี๋ยวก่อนต้องเก๊ก เสียงก่อน
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“กูเอง ไอ้เด็กใหม่”ชัยทักกลับมา
“นอนยังว่ะ ไอ้เด็กใหม่”
“ถ้านอนแล้วเราจะรับโทรศัพท์นายได้หรอ”ผมย้อยกลับครับ
“อ้าว ไอ้สันดาน กวนตีนจริงนะมึง”
“ว่าแต่ โทรมามีไรรึป่าว”ผมถาม
“ทำไม ต้องมีอะไรด้วยหรอ ถึงจะโทรได้เนี้ย”ชัยงอน
“ป่าว ไม่ต้องมีอะไรก็ได้ แหมทำเป็นงอนไปได้”
“แหม ก็มันน่าน้อยใจมั้ยหล่ะ”ชัยยังงอนไม่เลิก
“ไม่ยักกะรู้นะเนี้ย ว่าคนอย่างนายจะขี้งอน” ได้ทีผมเริ่มแอบเหน็บ
“ทำไมหล่ะ”
“ไม่ทำอะไรพี่หรอกคร้าบบบ ผมกลัวพี่จะตายอยู่แล้วคร้าบบบบ พี่ชัยคร้าบบบ”ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อย ล้อเลียนมัน

แล้วเราก็คุยกันเรื่อง
สัพเพเหระ ไปต่างๆนาๆที่จะคุยกันได้ครับ เราคุยกันไปได้เกือบๆ 3 ชม.ผมชักเริ่มไม่ไหวครับ ง่วงแล้ว
“ชัย เราง่วงแล้วง่ะ ไว้แค่นี้ก่อนนะ”ผมพูด
“อืม งั้นเดี๋ยว พรุ่งนี้เจอกัน” ชัยพูด
“อืม แล้วเจอกันนะ ฝันดีครับ”
“อ๋อง กูอยากกอดมึงเหมือนตอนที่อยู่หอจัง”ชัยพูด มา ผมถึงกับอึ่งครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าพูดมาได้(แต่ก็แอบดีใจนะ จะดีใจทำไมฟ่ะ)
“หรอ”
“ไว้มีโอกาส กูขอกอดมึงได้ป่ะ”
“เย้ย นายจะกอดเราทำไม เราไม่อุ่นเหมือนเมื่อก่อนหรอก”
ชัยเงียบไม่พูดอะไรต่อ
“เห้ย ชัยฟังอยู่ป่ะ”
“อ๋อง กูขอโทษนะ”ชัยพูด
“นายจะมาขอโทษเราเรื่องอะไร”ผมสงสัย
“ก็...................ช่างมันเถอะ เจอกันพรุ่งนี้นะ”ชัยพูด
“อืม แล้วเจอกัน”
ผมก็ได้แต่สงสัยครับว่ามันจะมาขอโทษเราเรื่องอะไร มันยังไม่ทำอะไรให้เรานี้หว่า
หรือถ้าเป็นเรื่องเมื่อก่อน มันคงลืมไปแล้วแหละ ช่างมันเถอะนอนก่อนดีกว่า
...

เช้านี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ทำไมผมต้องตื่นเต้นขนานนี้ด้วยว้า
วันนี้ชัยมารับผมไปเรียน แล้วก็กลับมาส่งผมที่คอนโด ทำไมวันนี้ผมมีความสุขจัง(พูดอะไรออกไปเนี้ย ไม่เอาไม่เอา)
แล้วคืนนี้ชัยก็จะโทรหาผมอีก
...
ชีวิตผมเป็นอย่างนี้ได้ซักพัก โดยที่ชัยมารับผมตอนเช้า เย็นมาส่งผมที่คอนโด กลางคืนก็โทรหากัน
แล้วเรื่องมันก็มีเรื่องที่ทำให้ผมรู้ว่าผมเริ่มคิดกับเพื่อนคนนี้เกินกว่าคำว่าเพื่อน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชัยมารับผมตอนเช้า วันนี้เราก็ไปเรียนด้วยกันเหมือนเดิม
“อ๋อง วันนี้เลิก 3 โมงเย็นใช่ป่ะ”ชัยถาม
“ใช่”
“งั้น เดี๋ยวไปรอกูที่ หอสมุดนะ กูเลิกประมาณ 4 โมงเย็น ไปรอกูที่หอสมุดแหละ”
“ได้ แล้วเจอกัน”
แล้วผมก็ขึ้นเรียน วันนี้ฝนทำท่าจะตกหนัก อากาศอบอ้าวมาก เมฆครึ้มมากเลย
ผมนั่งเรียนไป ก็คิดเรื่องดินฟ้าอากาศไป อย่าเพิ่งตกตอนนี้เลยนะ ขอหล่ะ

พอเลิกเรียนผมก็ไปรอ ชัยมันที่หอสมุดครับ ตอนนี้ฝนตกลงมาแล้ว หนักมากด้วย
ชัยมันจะมาได้รึป่าวว่ะเนี้ย ผมนั่งรอไปก็คิดไปครับ
...
นี่มัน 4 โมงครึ่งแล้วนี่หว่า สงสัยชัยมันติดฝนอยู่ รอหน่อยดีกว่า
...
นี่มันจะ 5 โมงครึ่งแล้ว ทำไมมันยังไม่มาว่ะ
...
6 โมงแล้วนะ ฝนก็หยุดแล้ว มันยังไม่มาอีก ขี้เกียจรอแล้วนะโว้ย โทรไปก็ไม่ติด
...
6 โมงครึ่งแล้ว หอสมุดกำลังจะปิด ไม่รอแม่งแล้ว โว้ย!!! กลับเองก็ได้
สันดานไม่มารับกูก็ไม่โทรมาบอก ปล่อยให้กูรอ

แล้วผมก็ลงจากหอสมุดแล้วขึ้น TAXI กลับคอนโดเลย ในใจก็คิดโมโห ที่มันไม่ยอมมารับ ปล่อยให้รอ

พอถึงคอนโด
“อ๋อง เป็นงัยเรียนวันนี้”เจถาม
“ก็เรื่อยๆง่ะ เรานอนก่อนนะ เราเหนื่อยมาก ไม่ต้องเรียกเรากินข้าวนะ”ผมพูด
“เป็นอะไรรึป่าว”เจถามต่อ
“อืม ปวดหัวนิดหน่อย สงสัยโดนฝน แล้วไปเจอแอร์เย็นที่หอสมุดเลยไม่สบาย”ผมตอบเจไป
“งั้นเดี๋ยวเราทำข้าวต้มให้กิน แล้วกินยา แล้วค่อยนอนนะ ไปตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนไป”เจร่ายยาวครับ
“อืม” แล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำ ในใจก็คิดว่าทำไมชัยมันไม่มารับเรา ช่างมันเถอะสงสัยมันจะลืมเรา

แล้วผมก็ออกมากินข้าวต้มที่พี่สะใภ้(เจ)ทำให้
แต่สิ่งที่ผมเจอตอนออกมากินข้าวต้มนั้น ก็คือ ไอ้ชัยนั้นเอง มันนั่งทำหน้าเข้มอยู่ที่โซฟาหน้า TV
ผมทำเป็นไม่เห็นมัน เดินเข้าไปเอาข้าวต้มแล้วก็ยา จากเจ แล้วก็จะเดินเข้ามากินในห้องนอนตัวเอง
“อ๋อง ไม่เห็นหรอว่าใครมา” เจพูด
“ใครหรอ”ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ
“ก็คนที่นั่งหน้า TV น่ะ”ผมก็ชำเลืองไปที่หน้า TV แล้วก็หันกลับมา
“มาทำไมง่ะ” ผมทำเป็นถามเจทั้งๆที่พอจะรู้ว่ามาทำไม
“ก็มาหา อ๋อง งัย”เจพูด
“มาหาทำไม”ผมยังถามเจต่อ
“ก็เข้าไปคุยกับมันดิ แล้วก็รู้เอง เออ เดี๋ยวไปรับพี่อาทก่อนนะ พี่อาทไม่ได้เอารถไป” แล้วเจก็ออกไปข้างนอกครับ
แล้วผมก็เดินเข้าหามัน
“มีอะไร”ผมถาม
“ทำไมกลับมาก่อน ไม่รอกูหล่ะ รู้มั้ยว่ากูไปไม่เจอมึงง่ะ กูเป็นห่วงมึงแค่ไหน”ชัยพูด
“ถ้าเป็นห่วงจริง ทำไมไม่โทรมาบอกหล่ะ ว่าจะมารับสาย”
ชัยมันเจอมุกนี้ไป ก็เงียบไปครับ
“ช่างมันเถอะ เราไม่ได้โกรธนายหรอก แค่รอไม่กี่ ชั่วโมงเอง ช่างมันเถอะ”
“แล้ววันนี้ไปไหนมา ถึงปล่อยให้เรารอตั้งนาน”ผมถามต่อ
แต่ชัยกลับนั่งนิ่งไป
“กูขอโทษ ทีหลังกูจะไม่ให้มึงรออีก”ชัยพูด
“นาย ไม่ต้องมาขอโทษเราหรอก เพราะว่านายไม่ต้องมารับมาส่งเราแล้วหล่ะ ต่อจากนี้ไปเราไปกลับมหาลัยเองได้”ผมพูดประชดมัน ใจจริงก็ยังอยากให้มันมารับมาส่งอยู่

คราวนี้ชัยมันไม่นั่งอยู่เฉยๆแล้วครับ เอื้อมมือมาจับแขนผมแล้วก็กระชากผมเข้าไปใกล้ๆมัน แล้วตะคอกใส่ผม
“มึง ไม่มีสิทธิ มาห้ามกู กูจะรับส่งมึงอยู่อย่างนี้แหละ แล้วมึงก็ต้องให้กูรับส่งมึง เข้าใจมั้ย”ชัยตะคอกใส่ผม
“ปล่อย เรานะชัย” ผมเริ่ม ดึงมือตัวเองกลับ แต่ผมก็ยังสู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี
คราวนี้มันกดผมลงกับโซฟา
“นาย จะทำอะไร ชัย อย่า”คราวนี้ชัยมันเริ่มจูบที่ปากผม ผมเริ่มดิ้นแรงขึ้น ชัยเห็นท่าว่าผมไม่ยอมแน่ๆ มันก็เลยทำสันดานเดิมๆที่มันเคยทำไว้กลับผม มันชกที่ท้องผมอย่างแรง ตอนนี้ผมไม่มีแรงสู้มันแล้ว ภาพเก่าๆที่มันเคยทำไว้กลับผมมันย้อยกลับมาในสมองผมอีกครั้ง
น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
“ชัยอย่า ทำเราเลย นะ ชัย อย่าทำเราแบบนั้นอีกเลย”ผมเริ่มร้องไห้ดังขึ้น
คราวนี้ชัยมันหยุดครับ แล้วมันก็ลุกขึ้น
พร้อมพูดขึ้นว่า
“พรุ่งนี้กูจะมารับมึง มึงต้องไปกับกูเข้าใจมั้ย อ๋อง” แล้วมันก็กลับไปเลย
ทำไมชัยมันทำกลับเราแบบนี้อีกแล้ว ทำไมผมยิ่งคิดผมก็ยิ่งเสียใจ
แล้วพรุ่งนี้ผมต้องทำยังงัย จะทำยังงัยต่อไป


tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #8 เมื่อ15-02-2007 23:27:02 »

ตอนที่ 8
วันนี้ผมไม่อยากตื่นเลยให้ตายสิ
ผมตื่นมาไม่นานเท่าไร ชัยมันก็โทรมา
“อ๋อง กูใกล้ถึงแล้วนะ ลงมารอข้างล่างได้แล้ว”
“อืม”ผมตอบไป

พอผมลงมาก็เจอมันนั่งรออยู่ข้างล่างแล้ว พร้อมกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง
“ลงมาแล้วหรอ ไปกันได้ล่ะ”ชัยพูด
“คนนี้เพื่อนชัย หรอ”ผู้หญิงนางนั้นพูดกับชัย(ชื่อจอย)
“ใช่เพื่อน”ชัยตอบ
เพื่อน ใช่เราเป็นเพื่อนมัน แล้วมึงจะมาไม่พอใจอะไรว่ะอ๋อง

บรรยากาศบนรถตอนนั้นผมรู้สึกอึดอัดมาก
เหมือนเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ จอยกับชัยคุยกันแต่เรื่องที่ผมไม่รู้เรื่อง
คุยแต่เรื่องของตัวเองกัน
โดยที่ผมนั่งอยู่ที่เบาะหลัง พยายามไม่ฟังเรื่องของชัยกับจอยมัน
“ชัย หนังเรื่องเมื่อวานสนุกดีเนอะ จอยชอบมากเลย”จอยพูด
“ อืม ก็สนุกดีนะ”ชัยตอบ
ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่า ทำไมเมื่อวานชัยไม่รับผม มันไปดูหนังกับจอยเองหรอ
มิน่าล่ะ สงสัยจะดูหนังเพลินไปหน่อย
แล้วยังมามีหน้ามาว่ากูอีกว่าทำไมไม่รอ ไอ้Hereเอ้ย
แล้วทำไมผมต้องโกรธมันด้วยเนี้ย ไม่ได้โกรธหรอกหมั่นไส้มากกว่า
“อ๋อง ว่างๆเราไปดูด้วยกันเนอะ”จอยชวน
ไปให้โง่ สิ ไปนั่งมึงดูสวีท กันเนี้ยนะ คิดได้นะมึง ผมนึกในใจ แต่ก็ต้องตอบไปว่า
“ครับ”
“อ๋อง กับ ชัย สนิทกันตั้งแต่ ม.ปลายหรอ”จอยถาม
“ป่าว”ผมตอบไป ตอนนี้ชัยมองผมทางกระจกหลังแล้ว
“อุ้ย!! ชัย อะไรติดผมเนี้ย มาๆๆ เดี๋ยวจอยเอาออกให้”
แล้วจอยก็เอื่อมมือ ไปปัด ผมให้ชัย
หวานเชียวนะมึง โอ้ย!! ทำไมกูหงุดหงิดจังว่ะ
แล้วทำไมกูต้องไม่พอใจด้วยเนี้ย

โทรศัพท์มาพอดี ค่อยยังชั่วหน่อย
“ครับ ต้น”ต้นโทรมาครับ(ยังจำมันได้มั้ยครับ)
“นายอยู่ไหน อ๋อง”ต้นถาม
“เรากำลังจะไปมหาลัย นายอยู่ไหนล่ะ มีอะไรรึป่าว”ผมถาม
“อืม เราอยู่ห้าง....... นายมาหาเราหน่อยดิ”
“เป็นอะไรรึป่าว เออๆๆ เดี๋ยวเราไปหานะ รออยู่ที่นั้นแหละ”
แล้วผมก็ว่างสายไป พร้อมคุยกับชัย
“ชัย จอดให้เราลงตรงนี้หน่อยดิ เราต้องไปหาต้น”ผมบอกชัย
“ไปหาทำไม ”ชัยย้อยถามกลับมา
“ไม่รู้เหมือนกัน ต้นไม่ได้บอก เออแล้วไม่ต้องรอรับเรากลับแล้วกัน เราไม่ไปเรียนวันนี้
เออ จอดตรงนี้แหละ”ผมรีบตัดบทให้ชัยจอดรถ
แล้วชัยก็จอดรถ
“เออ ชัยฝากหนังสือเราก่อนนะ ไปก่อนนะจอยแล้วเจอกันใหม่นะ”ผมพูด
แล้วก็ลงจากรถไป..................................

...
ไอ้ต้นมันเป็นอะไรของมันฟ่ะ ผมนึกในใจ
“อ๋อง เราอยู่ทางนี้”ต้นเรียกผม
“นายเป็นอะไรรึป่าวว่ะ”ผมถาม
สภาพต้นตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่ง ดูเหมือนคนไม่ได้นอน
“ต้น ทำไมนายมีสภาพอย่างนี้ เนี้ย กินเหล้าด้วยหรอ”ผมถาม
“คือ เราเพิ่งเลิกกะแฟน มันไม่รักเราแล้ว มันไปมีผู้ชายคนใหม่แล้ว”ต้นเริ่มร้องให้
“เห้ย ใจเย็นๆก่อน อย่าเพิ่งร้องให้”
“อ๋อง เราไปอยู่กับนายได้มั้ยง่ะ เราไม่อยากอยู่คนเดียวนะอ๋องนะ”
“ได้สิ งั้นไปคอนโดเรากัน นายจะได้พักผ่อนนะ”
สรุปเรื่องของเรื่องก็คือ ต้นมันอกหักครับ เลยขอมาอยู่กับผมสักพัก
...


ตอนนี้ต้นมันหลับไปแล้ว
นี้ก็ 4 โมงเย็นแล้วนี่ ชัยมันคงไปส่งจอยอยู่สินะ
แล้วทำไมยิ่งนึกมันยิ่งหงุดหงิดว่ะ
กริ้งๆๆ ๆๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ
ก็จะใครที่ไหนซะอีก ไอ้ชัยนั้นเอง
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“มึงอยู่ไหน” ทำไมคำแรกที่มันคุยโทรศัพท์กับผมถึงต้องถามว่าอยู่ไหนด้วยว่ะ
“อยู่ที่คอนโด”ผมตอบ
“เออ เดี๋ยวกูไปหา”
“นายไปส่งแฟนนายแล้วหรอ”ผมพูดไปก็ใจก็หวิวๆไป ทำไมกูต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วย
“ใครแฟนกู”ชัยย้อยกลับมา
“ก็ จอยงัย แฟนนายไม่ใช่หรอ หรือว่านายมีหลายคน”
“อ้อ เข้าใจล่ะ มึงคิดว่ากูกับจอยเป็นแฟนกันหรอ”
“อ้าวแล้วไม่ใช่หรอ”
“เดี๋ยวค่อยคุยกัน เดี๋ยวกูไปหาที่คอนโด”แล้วชัยก็วางโทรศัพท์ไป

ไม่นายชัยก็มาที่ห้อง
“กิน อะไรมายัง”ผมถามชัย
“ยังว่ะ”ชัยตอบมา
“กินข้าวต้มมั้ย เราทำเอง”ที่จริงทำให้ต้นมันกินนะครับ แต่ชัยมันมาไม่ชวนก็น่าเกียจ
“จะกินได้หรอ”
“อ้าว กินได้ดิ เราทำอร่อยน้า”ผมอวด
แล้วผมก็ตักมาให้ชัย แล้วก็ยกมาให้ชัย
“อ่ะกินซ่ะ” ผมพูด
“ชัยที่นาย มามารับเราเมื่อวานง่ะ นายไปดูหนังกับจอยมาหรอ”
“อืม”ชัยตอบ
“ที่จริงง่ะ ถ้านายมีธุระ นายก็บอกเราได้นะ จะได้ไม่ลำบากนาย
และอีกอย่างเราจะได้ไม่ต้องรอนาย”ผมพูด
แต่ชัยกลับเงียบไป ไม่พูดอะไรต่อ จนมันกินข้าวต้มหมด
“อืม ก็พอกินได้ นิ”ชัยพูดหลังจากกินข้าวต้มเสร็จ
“แค่กินได้เองหรอ อะไรว้า”ผมชักงอน
“แหม ล้อเล่นน่า อร่อยดี”พูดเสร็จชัยก็เดิน หยิบชามข้าวต้มไปล้าง
“ชัยเราล้างเอง”ผมพูด
“ไม่เป็นไร กูล้างได้”
“ไม่เอาเราล้างเอง”ผมเข้าไปดึงชามข้าวต้ม
“ตามใจมึงล่ะกัน”มันก็ปล่อยให้ชามข้าวต้มให้ผม
แล้วก็ปล่อยให้ผมล้างชาม
แทนที่มันจะกลับไปนั่งที่หน้า TV มันกลับกอดผมจากด้านหลัง แล้วเอาหน้ามาซบที่ไหล่ของผม
“กอดเราทำไมเนี้ย”ผมถาม
ชัยไม่ตอบ อะไรแต่ตอนนี้มันเริ่มที่จะไม่อยู่สุขแล้วครับ เริ่มเอาปลายจมูกเลื่อนไปมาที่ซอกคอผม
แล้วพูดขึ้นว่า
“มึง ยังอุ่นไม่เปลี่ยนเลยนะ ไอ้เด็กใหม่”พูดเสร็จมันก็หอมแก้มผม
“มาหอมแก้มเราทำไมเนี้ย”ผมเริ่มขยับตัวหนี
“กูกับจอยไม่ได้เป็นแฟนกันนะ”ชัยพูด
“หรอ แล้วมาบอกเราทำไม”ผมพยายามพูดให้เสียงปกติที่สุด ทั้งๆที่ รู้สึกโล่งใจยังงัยก็บอกไม่ถูก
“บอกให้รู้ไว้ เพื่อมีอะไร มึงจะได้ไม่เข้าใจกูผิด”แล้วชัยมันจับตัวผมให้หันหน้าไปหามัน
ตอนนี้ผมกับชัยสบตากันอยู่
ชัยเลื่อนหน้าเข้ามาช้าๆ
หน้าผมกับมันอยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้วแล้วตอนนี้
“ไอ้!!!!!!!!! อ๋อง นายอยู่ หน่ายยยยย”ไอ้ต้นตะโกนขึ้นมา ผมรีบผละตัวออกจากชัย แล้วเดินไปหาต้นในห้องนอน
“อ้าวไอ้ชัย นายมาได้งัยเนี้ย”ต้นมันทักชัยครับ
“ชัยเราฝากต้นหน่อยนะ เดี๋ยวเราไปเอาข้าวต้มมาให้ต้นก่อน”

luvdisc

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #9 เมื่อ16-02-2007 00:57:01 »

อ๋อ จำได้ละเรื่องนี้ นิเอง อ่านกี่ทีก็สนุกเหมือนเดิม บอร์ดปาล์มนี้มีนักเขียนเก่ง ๆ หลายคนเลยนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
« ตอบ #9 เมื่อ: 16-02-2007 00:57:01 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Alert

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #10 เมื่อ16-02-2007 01:30:20 »

เง้อออ...ทามายเคยอ่านมากานหมดแล้วเนี่ย  กรูไม่เหนจารู้เรื่องเลย
ง่า..ชัย ซาดิสจัง  5 5 5 +     :haun5:

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #11 เมื่อ16-02-2007 02:21:02 »

ตอนที่ 9
หลังจากไอ้ต้นกินข้าวเสร็จ ผมก็เอาชามข้าวต้มออกมาล้างข้างนอก สักพักชัยก็ตามออกมา
“อ้าว ต้นล่ะ”ผมถาม
“ไปอาบน้ำแล้ว”ชัยพูด
“เออ อ๋อง มึงลงไปส่งกูที่รถหน่อยดิ”
“เออ ได้”

ระหว่างที่ผมไปส่งมันที่รถ
“ต้น มันมาอยู่กับมึงได้งัย”ชัยถาม
“ก็มันมีปัญหากับแฟน เลยมาอยู่ด้วยสักพัก เท่านั้นแหละ ถามทำไมง่ะ”ผมพูด
“ป่าว ไม่มีอะไร ถามเฉยๆ ทำไม ถามไม่ได้งัย”มันย้อยกลับ
“ได้ครับ พี่ครับ ถามได้ครับ น้องขอโทษครับ”ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่มัน
“เออ ให้มันได้ยังนี้นะมึง แล้วอย่ามาหาว่ากูจุ้นจ้านไม่ได้นะโว้ย”ชัยพูดพร้อมกับตบหัวผมเบาๆ
“ขับรถดีๆนะ”ผมพูด
“ทำไม เป็นห่วงกูหรอ”ชัยพูด
“เออ สิ ก็นายขับรถน่ากลัว ขับช้าๆหน่อยก็ดีนะ”ผมพูด
“ขอบใจนะ”ชัยพูด พร้อมกับลูกหัวผมเบาๆ
“เห้ย เราไม่ใช่ลูกหมานะ มาลูบหัวอย่างนี้ได้งัย”
“เป็นลูกหมาก็ดีสิ จะได้เอาไปเลี้ยงที่บ้าน”
“เลี้ยงไม่ไหวร้อก ดื้อน่า”ผมย้อย
“ดื้อ ก็เจอดีอะดิ”
“ไป ไป ไปได้ล่ะ เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้วเนี้ย”ผมพูดพร้อมกับพลักชัยเข้าไปในตัวรถ
“พรุ่งนี้เจอกันนะ”ชัยพูดพร้อมกับปิดประตูรถ แล้วขับรถออกไป
เออวันนี้มันมาแปลกโว้ย พูดดีกับเราด้วย อย่างนี้มันก็น่ารักดี แต่ทำไมมันไม่ค่อยทำว่ะ
ผมนึกในใจระหว่าง เดินขึ้นห้อง


...วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องไปรอชัยที่ หอสมุด
ทำไมผมไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายกับการที่ต้องนั่งรอใครสักคนนานๆ บางวันผมต้องรอไม่ต่ำกว่า 3 ชม.
แต่ทำไมผมกลับนั่งรอมันได้ว่ะเนี้ย
ระหว่างที่ผมนักคิดอะไรเพ้อเจ้ออยู่นั้น
“น้องครับ น้องมีกระดาษรายงายมั้ยครับ”ผมตอบ
“มีครับ มี”ผมตอบ
“พี่ขอยืมหน่อยได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ แต่ยืมใช่มั้ยครับ ถ้ายืมก็ต้องคืนนะครับ”ผมแซวกลับ
“โห่ย รายกันขี้งกชะมัด ว่าแต่น้องน่าตาคุ้นๆนะครับ เออ... เรียนอยู่บริหารรึป่าวเนี้ย”
“ครับ ใช่ครับ”ผมตอบ
“พี่ชื่อ เคนนะครับ เรียนอยู่บริการเหมือนกันครับ พี่อยู่ปี 3”
“อ้อ.... ครับ ผมชื่ออ๋อง ครับ อยู่ปี 1”
“ว่าแต่น้องขยันจังนะครับ มาอ่านหนังสือสอบหรอครับ”พี่เคนพูด
พี่เคนขาวมากเลยครับ ไม่บอกก็รู้ว่ามีเชื้อสายจีนแน่ๆแหมก็หน้าตาตี๋ซะขนานนั้น ตานี้แหมเกือบจะมองหาชั้นไม่เห็น เวลายิ้มทีแทบมองไม่เห็นตาเลย หุ่นก็แบบว่าออกจะอวบๆนิดหน่อย
ไม่อ้วน ไม่ผอมเกินไป น่ารักไปอีกแบบ
“อ๋อง จ้องหน้าพี่ทำไมครับ”พี่เคนพูด
“ป่าวๆๆ ครับเมื่อกี้พี่เคนถามผมว่างัยนะครับ”
“พี่ถามว่ามาอ่านหนังสือสอบหรอครับ”พี่เคนถามซ้ำ
“ปะ ป่าวครับ มารอเพื่อนนะครับ ว่าแต่พี่ยังจะอยากได้กระดาษรายงานอยู่รึป่าวครับ”ผมย้อยถามพี่เคน
“ไม่เอาแล้วครับ แต่อยากเอาน้องมากกว่า”พี่เคนพูด
“เย้ย!!! บ้าไปแล้วหรอพี่”ผมพูด
“ล้อเล่นน่า เอาสิครับ พี่ขอหน่อยนะครับ”แล้วผมก็ยื่นสมุดรายงานให้พี่เคน
แล้วพี่เคนรับสมุดรายงานจากผมไป
“ขอบคุณนะครับ น้องอ๋อง”พี่เคนพูด
“ไม่เป็นไรครับ”ผมพูด
พี่เคนเป็นคนที่คุยสนุกมากเลยครับ ผมเผลอหัวเราะเสียงดังตั้งหลายครั้งจนบรรณารักษ์เดินมาด่า
ผมกับพี่เคนคุยกันได้สักพักชัยก็มาครับ
“อ๋อง กลับได้ยัง”ชัยพูดผม โดยมันไม่มองหน้าผมแต่กลับมองหน้าพี่เคน
“อืม ป่ะดิ”ผมพูดพร้อมลุกขึ้น
“แล้วเจอกันนะครับ อ๋อง”พี่เคนพูดขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังลุกขึ้น
“ครับ แล้วเจอกันครับ”ผมพูด
“ไป ไปได้แล้ว ร่ำลากันเสร็จยัง”ชัยพูดพร้อมกับลากผมออกไปจากหอสมุด

บนรถชัยไม่พูดกับผมสักคำ ไม่รู้มันเป็นอะไรของมันอีกเนี่ย
ผมเริ่มชักจะอึดอัดแล้วสิ
“ชัย วันนี้เรียนเป็นงัยบ้าง”ผมถาม
“ก็ดี”ชัยตอบ โดยไม่หันมามองผม
“ชัย แล้วตอนนี้เจอจอยบ้างรึป่าว”
“ก็เจอที่วันที่มาเรียนแหละ”
“เออ..ชัย วันนี้ไปดูหนังกันมั้ย”ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วว่าชัย มันมีอะไรบ่างอย่างแน่ๆ
“อ๋อง วันนี้มึงคุยอยู่กับใคร” เอาเข้าแล้วงัย ว่าแล้วงัย กูจะโดนอะไรอีกว่ะเนี้ย
“คนไหนง่ะ”ผมเริ่มบ่ายเบี่ยง
“ก็คนที่ มึงนั่งคุยด้วยที่ หอสมุดกก่อนที่กูจะไปรับมึงง่ะ”ชัยเริ่มขึ้นเสียง
“อ้อ เค้าชื่อพี่เคน เค้าเป็นรุ่นพี่ที่คณะน่ะ พี่เคนเค้ามาขอยืมกระดาษรายงานเราน่ะ”ผมตอบไป
“หรอ แค่นั้นหรอ”ชัยถามต่อ ตอนนี้มันเริ่มสงบลงแล้ว
“จะดูหนังเรื่องอะไรหล่ะ”ชัยถาม มันยอมคุยกะกูแล้ว เย้ๆๆ จะดีใจทำไมเนี้ย
“ตามใจนายสิ”ผมตอบ
“แน่ใจว่าตามใจเรา”ตอนนี้ชัยมันยิ้มแปลกๆ
“ยิ้ม อะไร”ผมถามชัย
“ป่าว แค่คิดอะไรสันดาน สันดานนิดหน่อย”ผมชักเริ่มเดาความคิดมันออกแล้ว
“เห้ย ไม่ใช่พาเราไปดูหนังโป๊ นา เราไม่ไปนะโว้ย”
“รู้ทันนะมึง แม่งไม่ดูหนังโป๊ก็ได้ว่ะ”แล้วชัยก็เลี้ยวรถเข้า major...... ไป

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #12 เมื่อ16-02-2007 02:22:14 »

ตอนที่ 10
ระหว่างที่ผมดูหนัง ชัยมันเอื่อมมือมากุมมือผมไว้
ตอนนั้นผมนั่งเกร็งมาก ยอมรับเลยว่าตกใจมากเลยพยายามเลื่อนมือหนีมัน
“กูขอจับมือไม่ได้งัย”พูดเสร็จมันก็จับมือผมแน่นขึ้น
ผมก็เลยทำอะไรไม่ได้ครับ ก็ได้แต่ปล่อยให้มันจับมือไป
จะว่าไปมือมันอุ่นดีนะ นิ่มด้วย

หลังจากที่ดูหนังเสร็จ ชัยก็ชวนผมไปนอนที่บ้านมัน จะว่าไปตั้งแต่รู้จักมันมายังไม่เคยไปบ้านมันสักครั้ง ลองไปดูดีกว่า ก็เลยตกลงไปนอนบ้านมันครับ เพราะว่าวันรุ่งขึ้นมีเรียน บ่าย

พอมาถึงบ้านชัย ไม่อยากจะเชื่อเลย บ้านจะใหญ่โตขนาดนี้ บ้านหรือว่าวังว่ะเนี้ย
แล้วผมก็ได้รู้ครับว่า พ่อมันเป็นทูต อยู่ต่างประเทศแม่มันก็อยู่กับพ่อมันที่ต่างประเทศ มันอยู่บ้านคนเดียวกับคนใช้ที่บ้านมันแหละครับ นานๆที ยายมันก็จะมานอนด้วย

“อ๋องมึง ไปอาบน้ำก่อนไปแล้วก็ใส่เสื่อผ้ากูนี่แหละเดี๋ยวกูเตรียมไว้ให้”ชัยพูดพร้อมพลักตัวให้ผมเข้าไปในห้องน้ำ
ผมอาบน้ำได้สักพัก ชัยมันก็มาเคาะเรียกผม
“เห้ย ไอ้อ๋อง เปิดประตูดิ”
“รอก่อน สิว่ะ เรายังอาบไม่เสร็จ”
“ไม่เอา เปิดเร็วๆ ไม่งั้นกูไขกุญแจเข้าไปนะโว้ย!” ชัยมันเริ่มขู่
“อะไรของนายเนี้ย”แล้วผมก็หยิบผ้าขนหนู มาคาดเอวไว้ เพื่อปิดของสงวนก่อนที่จะเปิดประตูห้องน้ำให้ชัย
“เปิดช้า จริง ชักว่าวอยู่รึงัย แม่ง”ชัยบ่น
“แล้วทำไมเนี้ย เราอาบน้ำอยู่นะ”ตอนนี้ชัยจ้องหน้าผมแล้ว
“ก็ไม่ทำไมหรอก แค่อยากจะอาบน้ำด้วยเท่านั้นแหละ”ชัยพูด พร้อมเดินไปเปิดฟักบัว
“ไม่ได้ จะบ้าหรอ”ผมพูด
“ไม่อ่าว จะอาบด้วย มาเร็วมาอาบน้ำด้วยกันเหมือนตอนอยู่หองัย”มันพูดพร้อม เดินเข้ามาจูงมือผมเข้าไปอาบน้ำกับมันด้วย
“ไม่เอา จะบ้าหรอ”ผมเริ่มดึงมือหนี แต่ชัยกับกระชากผม แต่ด้วยห้องน้ำตอนนี้เปียกน้ำจึงทำให้พื้นลื่น เลยทำให้ผมล้มลงหัวไปฟาดกับขอบอ่างล้างหน้า
“โอ้ย!!”ผมร้อง
ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับพื้นห้องน้ำเอามือกุมหัวตัวเองไว้
“ไม่ต้องมาสำออยน่า ลุกขึ้นมาเร็วๆ”ชัยพูด
ผมยังไม่ลุกขึ้น มือก็ยังกุมหัวอยู่
“ไม่เอาน่า ลุกขึ้นมาเร็ว”แล้วชัยก็ดึงแขนผมออกจากหัว
“เห้ย อ๋อง มึงหัวแตกหรอ”ตอนนี้เลือดจากหัวผมเริ่มไหลออกมาแล้ว
“ไหน มาดูซิ”แล้วชัยก็ก้มลงมาดูที่แผล
“โห่ แผลลึกด้วย ไป ไปโรงพยาบาล”แล้วชัยก็พาผมไปโรงพยาบาล
“เจ็บมั้ยอ๋อง”ชัยถามระหว่างอยู่บนรถ
“คิดว่าเจ็บ มั้ยล่ะ”ผมประชด
“โกรธ กูหรอ”
“นายคิดว่าเราควรโกรธมั้ยล่ะ ทำอะไรแม่งไม่เคยคิดหรอก ชอบทำให้คนอื่นเจ็บ”พูดเสร็จผมก็นั่งน่าบึ้งกุมหัวตัวเอง
“กู กู กู...ขอโทษนะ”ในที่สุดคำที่ผมต้องการก็หลุดมาจากปากของชัย
“เออ รู้จักขอโทษ ได้ก็ดีล่ะ”ผมพูด แต่ตอนนี้ชัยนั่งเงียบไปบ้าง ดูมันซึมๆไป
“ชัย”ผมเรียก
“เห่ย ชัย”มันยังเงียบ
“ชัย”มันยังเงียบต่อ นี้แสดงว่ามันโกรธเราหรอเนี้ย เวรแล้วกูทำกูเจ็บแล้วยังเสือกมาโกรธกูอีก
แม่งเอ้ย ชีวิตกูทำไมเป็นอย่างนี้ว่ะเนี้ย
“ชัย พูดอะไรบ้างสิ”มันยังเงียบต่อ แต่ตอนนี้น้ำตามันเริ่มไหลออกมาแล้ว
มันร้องไห้ทำไมง่ะ คนที่ควรต้องร้องไห้ควรจะเป็นกูมากกว่า
“ร้องไห้ทำไมง่ะ”มันเริ่มสะอื้นแล้ว
ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาของชัย คราวนี้ชัย เลี้ยวรถจอดข้างทาง
แล้วก็ก้มหน้าร้องไห้กับพวงมะลัยรถ
ผมตกใจมาก ชัยร้องไห้ทำไม
“ชะ ชัย ร้องไห้ทำไม ไม่เอาไม่ร้องนะ ชัยอย่าร้องสิ ชัย”ผมเอามือไปเขย่าชัยเบาๆ
“มึง ไม่เข้าใจ มึงไม่เข้าใจกู”แล้วชัยก็ร้องไห้ต่อ
“ชัย ไหนบอกเรามาซิ ใครทำอะไรนาย บอกเรามาเดี๋ยวเราไปจัดการมันให้”ผมพูด
“มึงไม่เข้าใจ มึงไม่เคยเข้าใจอะไรเลย มึงไม่เคยเข้าใจอะไรกูเลย มึงยังเกลียดกูอยู่ มึงเกลียดกูมากใช่มั้ย มึงยังไม่ให้อภัยกูเรื่องเมื่อก่อนใช่มั้ยอ๋อง มึงบอกกูสิ อ๋องมึงไม่ได้เกลียดกูใช่มั้ย”ตอนนี้ชัยกระชากคอเสื้อผมแล้ว
“นายพูดเรื่องอะไรของนายเนี่ยชัย ถ้าเราเกลียดนายเราจะคบกับนายเป็นเพื่อนทำไม
ถ้าเราเกลียดนายจริงเราทำไมต้องนั่งรอนายวันล่ะ 2-3 ชม.เพื่อที่จะกลับพร้อมนายด้วย
เราว่านะนายเองต่างหากที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลย เป็นนายเองมากกว่ามั่งชัย”ตอนนี้ชัยเงียบไป แล้วก็เลื่อนหน้าเข้ามาจูบปากผม ตอนนั้นผมอึ่งมากแต่ทำงัยได้ใจเริ่มลอยไปแล้ว ชัยเลื่อนมือมารูปที่ท้องน้อยผมแล้วแล้วก็เลื่อนๆลงไปข้างล่างช้าๆ แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านี้
ผมผละตัวออกจากชัย
“ชัย เราเจ็บแผลมากเลย และก่อนที่เลือดเราจะหมดตัวพาเราไปหาหมอก่อนได้มั้ย”ผมพูด
แล้วชัยก็พาผมไปรพ.

สรุปว่าวันนั้นผมเอา เอ้ยไม่ใช่ ไม่ใช่ เย็บไป 7 เข็ม เจ็บชะมัด
“เป็นงัยบ้าง อ๋อง”ชัยเดินเข้ามาหาผมหลังจากที่ผมเย็บแผลเสร็จ
“7 เข็ม คิดว่างัยหล่ะ”ผมพูดพร้อมเดินไปรับยา
“ก็บอกแล้วงัยว่าขอโทษ นะขอโทษนะครับ อ๋อง”ผมตกใจเล็กน้อย
“เห่ย ทำไมนายพูดเพราะกับเราได้งัยเนี้ย”ผมแซว
แต่ชัยสิครับหน้าแดงมากเลย
“อะไรว่ะ แค่นี้ต้องอายด้วย บ้าจริงๆ”ผมอดขำไม่ได้ครับ แต่ไอ้ชัยสิครับกลับตบหัวผมแก้เขิน
“เพลี้ย!”
“โอ้ย! เจ็บนะโว้ย”
“ขอโทษ ขอโทษ”
ตลอดทางกลับบ้านชัย ผมกับชัยไม่ได้พูดกับสักคำ แต่แปลกนะ ครั้งนี้ผมกับรู้สึกไม่อึดอัดแต่รู้สึกดียังงัยพิลึก ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

สถานการณ์ระหว่างผมกับชัยมันเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ทำไมผมมีความสุขจังเลยเวลาที่ได้อยู่กับชัย
...

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องมานั่งรอชัยที่หอสมุด แต่คนที่ผมเจอสิครับ
มันทำให้ผมต้องมีปัญหาขึ้นมาจนได้
“อ๋อง”เป็นเสียงผู้หญิงนางหนึ่งเรียกผม
“อ้าว จอย”จอยนั้นเองครับ
แล้วจอยก็เดินเข้ามานั่งกับผม
“เป็นงัยบ่างอ๋อง สบายดีนะ”จอยพูด
“ครับ ก็เรื่อยๆนะครับ จอยล่ะ สบายดีรึป่าว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เจอเลย”ผมพูด
“ก็ดีจ๊ะ เออ อ๋องเรามีเรื่องขอร้องหน่อยสิ” เรื่องอะไรของมันว่ะ
“อืม ว่ามาสิ”
“จริงหรอ อ๋องจะช่วยเราหรอ”จอยพูด
“ใช่”ผมตอบ
“คะ คือว่า เราพูดตรงๆเลยนะ เราชอบชัยนะ แล้วเราอยากให้อ๋องช่วยเชียร์เรากับชัยหน่อยสิ นะ
แล้วก็ที่จริงวันนี้เราชวนชัยไปดูหนัง แต่ชัยบอกว่าไปไม่ได้เพราะต้องรับอ๋องกลับบ้าน คือว่าวันนี้อ๋องกลับบ้านเองได้มั้ย ชัยจะได้ไปดูหนังกับเราได้”ตอนนั้นผมพูดตรงๆเลยว่าผมรู้สึกเจ็บแปลบๆขึ้นมา ใจมันหวิวๆยังงัยพิกล แต่ผมก็ต้องเก็บอาการแล้วก็ตอบไปว่า
“อืม ได้สิ”ผมตอบทั้งๆที่ไม่อยากให้ชัยไปกับจอยเลย
“ขอบใจนะ อ๋องนายนี่เพิ่งได้จริงๆ ไปก่อนนะอย่าลืมที่สัญญากันไว้นะ”จอยพูดพร้อมกับลุกไปเลย
ผมนั่งมองดูโทรศัพท์ตัวเอง นั่งมองเบอร์ชัยอยู่ ผมจะบอกกับชัยยังงัยดีล่ะว่าจะไม่กลับพร้อมชัย
ในระหว่างที่ผมนั่งคิดอยู่นั้น
“หวัดดีครับน้องอ๋อง”
“อ้าว พี่เคนหวัดดีครับ”
“ทำอะไรอยู่ครับ”พี่เคนถาม
“ป่าวครับ ไม่ได้ทำอะไรครับ”ผมตอบ
“อ้าวพี่นึกว่ารอ เพื่อนอยู่ซะอีก”พี่เคนพูด
“ที่จริงก็รออยู่แหละครับ แต่วันนี้ต้องกลับเอง ก็เลยว่าจะโทรไปบอกเค้าอยู่ง่ะครับ”
“หรอ แล้วเราจะกลับยังงัยล่ะ”พี่เคนถามต่อ
“ก็คงกลับ taxi แหละครับ”
“อืม งั้นพี่ไปส่งมั้ยครับ”
“อะ อะ เออ”
“ไม่ต้องปฎิเสท ไปลุกขึ้นเดียวพี่ไปส่ง”
“คะ คือว่า ผะ ผม”
“หรือว่ารังเกลียดพี่”พี่เคนเริ่มไซโคผมครับ
“ปะ ป่าวนะครับ”
“งั้นไปกันได้ แล้วจะได้ไปกินข้าวกันด้วย เพื่อเป็นการขอบคุณเรื่องสมุดรายงาน”
“ครับ”
“เดี๋ยวก่อนครับพี่เคน ผมขอโทรไปบอกเพื่อนก่อนนะครับ”ผมพูด
“อืม เอาสิ”พี่เคนตอบ
แล้วผมก็หยิบมือถือคู่ใจ โทรหาชัยทันที
“ว่างัย”ชัยรับ
“เออ ชัยวันนี้เรากลับบ้านก่อนนะ”ผมพูด
“ทำไม รอก่อนสิ กูจะเลิกเรียนแล้ว”ชัยพูด
“คือรุ่นพี่ที่คณะเค้าจะพาเราไปเลี้ยงข้าวง่ะ”
“แล้วจะไปกับใคร”ชัยเริ่มซักผม
“ก็พี่เคนงัย”ผมพูด
“เคนไหน”ชัยถามต่อ
“ก็คนที่ชัยเจอที่หอสมุดงัย ที่เข้ามาขอยือสมุดรายงานเราน่ะ”
“แล้วกินข้าวเสร็จจะให้ไปรับกลับบ้านรึป่าว”ชัยถามต่อ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เคนไปส่งเราที่บ้าน ไม่เป็นไรหรอกน่า เราดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วง”ผมพูด
“ไม่ได้ห่วงโว้ย ถามเฉยๆ”ชัยพูดกลับมา
“เออ เราขอโทษ เราสำคัญตัวผิดไป งั้นแค่นี้นะ”ผมพูดพร้อมกับวางสายไป

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #13 เมื่อ16-02-2007 02:23:50 »

ตอนที่ 11

วันนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ผมต้องกลับบ้านเองตั้งแต่เรียนที่มหาลัยมา ครั้งแรกก็ตอนที่ไม่ได้รอชัย
แต่ครั้งนี้มันแปลกกว่าทุกครั้ง คือผมไม่ได้กลับบ้านเองแต่คราวนี้มี พี่เคนไปส่ง แต่ทำไมความรู้สึกที่พี่เคนไปส่งกับชัยไปส่งมันไม่เหมือนกัน มันรู้สึกเหงาๆยังงัยก็ไม่รู้

“เออ อ๋องครับกินอะไรกันดีครับ”พี่เคนถาม
“กินอะไรก็ได้ครับ พี่เคน อ๋องกินได้หมด”ผมตอบ
“หรอ งั้นไปกินที่ไหนดีล่ะ”พี่เคนถามต่อ
“ที่ไหนก็ได้ครับ”ผมตอบไป
“งั้นดีเลย”พี่เคนพูด
“อ๋องครับ อึดอัดรึป่าวที่มากับพี”พี่เคนถามต่อ
“ป่าวนี่ครับ ทำไมถามยังงี้ล่ะครับ”ผมสงสัยจึงถามพี่เคนกลับไป
“ก็ตอนนี้ น้องอ๋องนั่งเกร็งไปหมดแล้ว เอาน่าไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่ไปทำอะไรหรอกน่า แต่ก็ไม่แน่นะน่ารักอย่างเราเนี้ย พี่อาจจะอดใจไม่ไหวก็ได้”
“บ้า”ผมแก้เขิน
ระหว่างที่อยู่บนรถพี่เคนเอาแต่หยอดคำหวานสารพัด จนผมเริ่มจะรู้สึกแปลกๆกับพฤติกรรมของพี่เคนแล้ว

“แล้วนี้พี่เคน จะพาผมไปกินข้าวที่ไหนครับ” ผมถาม
“ไม่บอก เดี๋ยวไปก็รู้เองแหละ ว่าแต่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์เรา ไม่มีเรียนใช่ป่ะ”พี่เคนถาม
“ครับ ไม่มีครับ”ผมตอบไป

ตอนนี้รถพี่เคนเลี้ยวเข้าหมู่บ้านหนึ่ง ใจกลางเมืองกรุงเทพ ผมเริ่มจะสงสัยแล้วสิว่าพี่เคนจะพาไปกินข้าวที่ไหนกันแน่เนี้ย ขับเข้ามาในหมู่บ้านได้สักพักพี่เคนก็เลี้ยวเข้าไปบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้ไม่เล็ก ไม่ใหญ่มากนัก กำลังน่าอยู่
“อ่า ถึงแล้วลงได้แล้วครับ”พี่เคนพูดขึ้นพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถไป ผมจึงต้องลงมาจากรถโดยปริยาย
“สงสัยอ่ะดิว่าพี่มาบ้านพี่ทำไม”อ้าวนี้บ้านพี่เคนหรอกหรอ ผมนึกในใจ
“เดี๋ยววันนี้ กินข้าวฝีมือพี่นี้แหละ ป่ะเข้าบ้านกัน”พี่เคนพูดพร้อมเดินนำหน้าเข้าบ้านไป
พี่เคนอยู่บ้านคนเดี๋ยว กับแม่บ้านคนหนึ่ง พ่อกับแม่พี่เคนอยู่ต่างจังหวัดที่จริงแล้วพี่เคนเป็นคนต่างจังหวัด พอพี่เคนเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เลยซื้อบ้านให้อยู่พร้อมกับจ้างแม่บ้านมาคอยดูบ้านให้
บ้านพี่เคนน่ารักดี การตกแต่งบ้านมีสไตล์แบบบาหลีนิดๆ
“นี่ อ๋อง”พี่เคนเรียกผม
“ครับ”
“บ้านพี่น่าอยู่มั้ย”พี่เคนถาม
“น่าอยู่ดิ”ผมตอบ”
“น่าอยู่ แล้วมาอยู่มั้ยหล่ะ” เอาอีกล่ะ แล้วมุกเสียวๆอีกหล่ะ
“อย่าท้านะ ถ้ามาอยู่จริงแล้วจะหนาว”ผมย้อยกลับ
“อ่ะ อ๋องไปนั่งรอพี่ที่ ห้องนั้นก่อนนะ ดูTV ฟังเพลงได้ตามสบายเลยนะ แล้วเดี๋ยวพี่ไปทำกับข้าวก่อน”พี่เคนพูด
“เดี๋ยวนะพี่เคน พี่เคนเป็นคนทำหรอ”ผมสงสัย
“อืม”
“แล้วมันจะกินได้หรอ”
“คอยลองดูล่ะกัน”พูดเสร็จพี่เคนก็เดินเข้าครัวไป

ในระหว่างที่ผมรอพี่เคนทำกับข้าวอยู่นั้น
ผมก็ได้แต่นั่งนึกถึงชัยมัน
มันจะไปดูหนังกับจอยรึป่าวนะ ก็คงไปแหละ ก็มันไม่ต้องไปส่งเรานี่ มันไปดูหนังกับจอยเรื่องอะไรว่ะ หรือว่ามันไม่ได้ไปดูหนัง มันจะกลับบ้านเลยหรอ
อืมแล้วมันจะถึงบ้านรึยังว่ะ โทรไปหามันดีมั้ยว่ะ แต่ถ้าโทรไปมันดูหนังอยู่ง่ะ อืมโทรไม่โทรว่ะ
โทรล่ะกัน
“ว่างัยอ๋อง”ชัยรับโทรศัพท์
“เออ อยู่ไหนหรอ”ผมถาม
“อยู่โรงหนัง”ชัยตอบ แต่คำตอบของชัยทำให้ผมใจหายไป มันไปดูหนังกับจอยจริงๆด้วย
“หรอ ไปดูกับใครล่ะ”ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันไปดูกับใคร
“จอย”ไปดูกับจอยจริงๆด้วย
“หรอ อืมงั้นดูหนังให้สนุกล่ะกัน แค่นี้ก่อนนะ”ผมพูด
“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งวาง”ชัยพูด
“มีไร”
“มึงถึงคอนโดยัง”ชัยถาม
“ยัง”
“ยังอีกหรอ แล้วตอนนี้อยู่ไหน”ชัยซักต่อ
“เออออ”ผมอั้มอึง
“มึงอยู่ไหน”ชัยเริ่มขึ้นเสียง
“เราอยู่บ้านพี่เคน”ผมตอบ
“มึงไปทำไม”ชัยเริ่มใส่อารมณ์
“เรามากินข้าวบ้านพี่เค้าน่ะ พี่เค้าชวนง่ะ”ผมตอบ
“แล้วจะกลับยังงัย ให้กูไปรับมั้ย”
“ไม่เป็นไรหรอก นายดูหนังให้สนุกเถอะ เดี๋ยวเราให้พี่เคนไปส่งก็ได้ แค่นี้ก่อนล่ะกัน” พูดเสร็จผมก็วางสายไปเลย
...
ให้ตายเหอะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เคนทำกับข้าวอร่อยมาก พี่เคนบอกว่าเป็นเพราะต้องอยู่คนเดียวก็เลยเป็น ผมว่านะไม่ใช่แค่ทำเป็นหรอก ผมว่านะทำได้ดีมากกว่า
หลังจากที่ผมกับพี่เคนกินข้าวกันเสร็จ เราก็นั่งดูหนังแผ่น(ไม่ใช่หนังโป๊น้า)กันต่อ
ดูเสร็จก็นั่งดูรูปเก่าของพี่เคน พี่เคนนี้มีแววหล่อตั่งแต่เด็กๆเลย
เรานั่งดูรูปไปคุยกันไปสนุกมากเลย ตลกดี ผมชักเริ่มสนิทใจกับพี่เคนซะแล้วซิ
“นี้มัน เที่ยงคืนแล้วหรอเนี้ย”ผมพูดขึ้น
“คืนนี้นอนนี้แหละนะอ๋อง”พี่เคนชวน
“อย่าเลยครับ ผมว่าผมกลับดีกว่า ไม่อยากรบกวนพี่”ผมตอบไป
“ไม่อ่าววว ถ้าอ๋องไม่นอนนี้มันจะเป็นการรบกวนพี่มากกว่าเพราะว่าพี่ก็ต้องไปส่งเราที่บ้าน
หรือถ้าเราจะดื้อกลับเองพี่ไม่ให้กลับเองแน่ๆ เพราะฉะนั้นมีเพียงตัวเลือกเดี่ยวที่อ๋องต้องเลือกคือนอนที่นี้เท่านั้นเข้าใจมั้ย”พี่เคนร่ายเป็นชุด สรุปคืนนี้ผมก็ต้องนอนนี้

หลังจากที่พี่เคนไล่ผมไปอาบน้ำแล้วใส่ชุดนอนของพี่เคน
แล้วพี่เคนก็อาบน้ำเสร็จแล้ว
และตอนนี้เราทั้งสองคนก็นอนอยู่บนเตียง
โดยเราสองคนนอนคุยกันไปเรื่อยๆ ผมชักเริ่มง่วงแล้วสิ
“พี่เคนนอนเถอะครับ ผมง่วงแล้ว”ผมพูด
“ครับ นอนก็นอน”พูดเสร็จพี่เคน ก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ผม แล้วก็กอดผมไว้
“ขอพี่กอดหน่อยนะ อ๋อง”พูดเสร็จพี่เคนก็หอมแก้มไปทีนึง
“เย้ย พี่มาหอมแก้มผมทำไม”ผมพูดไป หน้าแดงไป
“ก็มันอดใจไม่ไหวนิ”พี่เคนพูด ตอนนั้นผมตกใจมากไม่อยากจะเชื่อว่าพี่เคนจะพูดแบบนี้  แล้วผมก็ปล่อยให้อารมณ์พาไปครับ
ให้ตายเถอะพอหลังจากมีอะไรเสร็จ ทำไมผมรู้สึกแย่อย่างนี้เนี้ย รู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที เราทำอะไรลงไปเนี้ย เพิ่งจะรู้จักพี่เค้าแต่ทำไมกูยอมง่ายจังว่ะ แต่เรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ไม่ใช่เรื่องทีพี่เคนทำกับผมหรอก แต่ผมก็ไม่รู้ทำไมต้องรู้สึกไม่ดีแบบนี้ ไม่รู้ว่าเพื่อนเคยเป็นรึป่าว
หลังจากเสร็จกิจกามผมก็ใส่เสื้อผ้าแล้วก็หลับไปเลย แต่พี่เคนก็ยังกอดผมไว้เหมือนเดิมโดยที่พี่เคนก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #14 เมื่อ16-02-2007 02:24:53 »

ตอนที่ 12
ผมตื่นมาอีกทีก็เกือบๆเที่ยงตอนนี้พี่เคนไม่อยู่ที่เตียงแล้ว
ผมนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มไม่รู้ควรทำอะไรต่อไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
จะให้คบพี่เคนก็ไม่ได้เพราะไม่ได้รักพี่เคน
ผมคิดได้ไม่นานพี่เคนก็เข้ามาหาผม
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ ไปๆ ไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วลงไปกินข้าวไป เสื้อผ้าอยู่ในห้องน้ำแล้ว”พี่เคนพูด
“ครับ”พูดเสร็จผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป

ระหว่างกินข้าวผมพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
พี่เคนชวนผมคุยหลายเรื่องต่างๆนาๆ
และที่สำคัญผมก็รู้สึกพี่เคนก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
แต่ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ
“พี่เคนครับ คือว่าเรื่อง ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนผมขอโทษนะครับ”ผมพูดพร้อมก้มหน้าลงตอนนี้ไม่อยากสบตาพี่เคนเลย
“คะ คะ คือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนะครับ ผะ ผะ ผมขอโทษนะครับ คะ คะคือว่า”ก่อนที่ผมจะพูดต่อพี่เคนเอื้อมมือมาจับมือผมไว้แล้วพูดว่า
“คนที่ควรจะขอโทษ ควรจะเป็นพี่มากว่านะอ๋อง พี่ขอโทษที่ห้ามใจไม่ไหว เอาน่าอย่าคิดมาก พี่รู้นะตอนนี้อ๋องไม่ได้รักพี่หรอก เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเพราะเราทั้งสองคนไม่ยอมห้ามใจตัวเองมากกว่า เอาเป็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นพี่ขอให้เราคิดว่ามันเป็นความฝันล่ะกันนะ อ๋องไม่ว่าพี่นะ”พี่เคนพูด
“ครับ”ผมพูด
“รีบๆกินซะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ป่านนี้ที่บ้านเป็นห่วงแย่แล้ว มือถือแบตหมดไม่ใช่หรอ” เออใช่แบตมือถือหมดนี่ว่า ยังไม่ได้โทรหาพี่อาทเลย สงสัยเป็นห่วงแย่แล้ว

หลังจากที่กินข้าวเสร็จพี่เคนก็มาส่งผมที่คอนโด
ในขณะที่ผมกำลังรอลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นคอนโด ก็มีคนมากระชากผมไปที่บันไดหนีไฟ
ก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอ้ชัยนั้นเอง
“มึงทำไมเพิ่งกลับมา เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา แล้วทำไมไม่เปิดมือถือ ห่ะ” กูว่าแล้วงัย โดนเข้าแล้วงัยกู
“ก็แบตมือถือเราหมดนิ”ผมตอบ
“แล้วเมื่อกี้ ใครมาส่งมึง สรุปว่าเมื่อคืนมึงไปนอนที่ไหนมา”ชัยเริ่มตะคอกใส่ผม
“ก็เมื่อคืนนอนอยู่บ้านพี่เคน”ผมตอบ
“มึงไปนอนบ้านบ้านมันทำไม บ้านมึงไม่มีนอนรึงัย”ตอนนี้ชัยมันกระชากแขนผมให้เข้าไปใกล้ๆ
“ห่ะ มึงตอบมาสิ”ชัยพูดต่อ
ตอนนี้ผมได้แต่เงียบครับ ก็ไม่รู้จะตอบมันว่ายังงัย ไปนอนบ้านพี่เคนทำไม
“มึงร่านมากนักใช่มั้ย มึงถึงไปนอนกับคนอื่นอย่างนี้”ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชัยจะพูดแบบนี้ ผมทนมันต่อไปไม่ไหวแล้วมันมีสิทธิอะไรมาว่าผม
ผมเลยชกปากมันไปเต็มแรง
“มึงไม่มีสิทธิมาว่ากู อย่างนี้ กูจะไปนอนกับใครที่ไหนก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึง และต่อไปมึงเลิกยุ่งกับกูด้วย เข้าใจมั้ย”ผมด่ามัน ตอนนี้ปากมันเริ่มมีเลือดไหลออกมาแล้ว
“ได้ต่อจากนี้ไป กูจะเลิกยุ่งกับมึง”ชัยพูด พูดเสร็จชัยก็เดินหนีไปเลย
หลังจากชัยเดินไป ผมก็น้ำตาไหลครับ ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่า ตอนนั้นผมโกรธชัยมาก แล้วทำไมผมต้องเสียใจด้วยเนี้ย ทำไมต้องเจ็บใจด้วย

...
“นี้ๆๆๆ อ๋องตื่นได้แล้ว”เจปลุก
“อืม ตื่นแล้ว”
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมารอชัยที่หน้าคอนโดเหมือนเคย
ทำชัยมันยังไม่มารับสักที่ว่ะ ระหว่างที่ผมนั่งรอชัยอยู่สักพักผมก็นึกขึ้นได้ว่า
ชัยมันคงไม่มารับผมอีกแล้วล่ะ ก็ไปว่ามันขนาดนั้น สรุปเช้านี้ผมก็ต้องไปเรียนเอง
มันแปลกๆนะครับ ก็ปกติมีคนไปส่งทุกเช้า แต่วันนี้กลับมาต้องนั่งรถTaxi ไปเรียนคนเดี่ยว
เหงาเหมือนกันว่ะ
พอเลิกเรียนผมก็เดินไปหอสมุด เพื่อว่าชัยจะมารับผมกลับบ้านด้วยกัน
ผมรอแล้วรออีกชัยก็ยังไม่มา ในใจก็เอาแต่คิดว่าอีกเดี่ยวก็มาน่ะ อีกสักพักก็มาน่ะ
แต่ชัยคงไม่มาจริงๆหรอกนี้มันจะทุ่มนึงแล้ว
ผมคิดได้อย่างนั้นก็เลยเดินออกมาหน้ามหาลัยเพื่อที่เรียกTaxi กลับบ้าน
แต่ระหว่างที่ผมรอรถอยู่นั้น รถของชัยก็ขับผ่านหน้าผมไป
แต่มีคนที่นั่งข้างชัยอยู่ ก็ไม่ไช่ใครหรอกครับ จอยนั้นแหละ
ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง
ชัยมันกำลังจะไปไหนกับจอยสักที่
ชัยคงจะกำลังไปส่งจอยที่บ้าน
ไม่หรอกเค้าสองคนคงกำลังจะไปกินข้าวกันแล้วชัยค่อยไปส่งจอยที่บ้าน
ในระหว่างทางที่ผมกลับคอนโด ผมได้แต่นั่งเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ตอนนี้ผมยอมรับเลยว่าผมหึงชัยมาก แต่ก็คงแสดงอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้ผมคงทำได้แค่นี้แหละ
ทำไมผมต้องหึงชัยมันด้วย ทำไมผมต้องเสียใจ ทำไมต้องใจหายด้วย หรือว่าผมกำลังรักชัย

“เห้อ! ถึงคอนโดซะที”ผมนึกในใจระหว่างที่ลงจากTAXI
แต่ผมก็แอบนึกในใจว่าคงจะเจอชัยรออยู่ที่ใต้คอนโด
แต่ผมก็ต้องผิดหวังผมไม่เจอแม้กระทั่งเหงาของมัน
เอาน่าสงสัยมันคงไปรอที่ห้องเรามั่ง
แต่ผมก็ต้องผิดหวังรอบสองเพราะชัยมันไม่ได้อยู่ในห้อง
สงสัยมันคงจะโกรธผมแน่ๆที่ไปว่ามันแรงขนาดนั้น
แต่มันด่าเราก่อนนี่เราผิดนี่ ใช่เราไม่ผิด

ในระหว่างที่ผมกำลังจะเข้านอนนั้นก็มีคนโทรเข้ามาในมือถือของผม
ความคิดแรกที่ผมคิดถึงคงจะเป็นชัยแน่ๆที่โทรมาหาผม
แต่ผมก็ต้องผิดหวัง
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“เออ คุณรู้จักคุณ ชัยกุล.......รึป่าวครับ”
“ครับ เค้าเป็นเพื่อนผมเองครับ”ผมตอบไป
“เออ คือว่า ตอนนี้คุณชัยกุลอยู่ที่ รพ.....ครับ เค้าประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ”
“ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”พูดเสร็จผมก็วางโทรศัพท์ไปเลย
ชัยอย่าเป็นอะไรเลย ตอนนี้ผมขอแค่อย่าให้ชัยเป็นอะไรเลย ชัยอย่าเป็นอะไรไปนะ
ตอนนี้ชัยออกมาจากห้อง ER แล้ว และก็ปลอดภัยแล้วด้วยแต่ยังสลบอยู่ผมเลยโทรหาคุณยายของชัยที่อยู่เมืองไทย ท่านขอให้คืนนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนชัยก่อนแล้วจะรีบขึ้นมา เพราะว่ายายของชัยอยู่ต่างจังหวัด โดยสรุปแล้วชัยมันเมาครับเลยขับรถไปชนเสาไฟฟ้า

ชัยยังสลบอยู่ผมได้แต่นั่งกุมมือมันรอมันฟื้นขึ้นมาแล้วจะขอโทษมันกับเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่รอแล้วรออีกชัยก็ยังไม่ฟื้นสักที จนผมเผลอหลับไป
ผมตื่นมาอีกที ชัยก็ยังไม่ฟื้นสักที ผมชักเป็นห่วงมันแล้วสิ
ทำไมมันไม่ฟื้นสักที หวังว่ามันคงไม่เป็นอะไรมากนะ
ที่จริงชัยมันไม่เป็นอะไรมากสักเท่าไร หัวแตกเย็บไปไม่กี่สิบเข็ม
ที่เหลือก็ถลอกตามเนื้อตามตัวไม่เท่าไร แต่ทำไมมันไม่ฟื้นสักทีน้า
กลุ้มใจจัง แต่ว่าตอนนี้โทรไปหาคุณยายชัยมันก่อนดีกว่าเดี๋ยวท่านจะเป็นห่วง
แล้วผมก็โทรบอกจอย
หลังจากที่ผมโทรหาคุณยายชัยกับจอยเสร็จเข้ามาในห้อง ชัยมันฟื้นแล้ว
“ฟื้นแล้วหรอ”ผมทักชัย แต่มันสิครับกลับหันหน้าหนีผม
“อืม เดี๋ยวยายนายจะมานะ”ผมพูด
“ยายรู้ได้งัย”ชัยพูดโดยไม่มองมาทางผม

“เราโทรไปบอกเอง นายรู้สึกยังงัยมั่งตอนนี้”ผมพูด พร้อมเดินเข้าใกล้มันมากขึ้น
“ไม่เป็นไรแล้ว”ชัยตอบ
“อืม นายไปกินเหล้าทำไม”ผมถามต่อ
“เรื่องของกู มันเป็นเรื่องของกู”ชัยตอบแสดงว่ามันยังโกรธผมอยู่
“นายไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว เราจะได้สบายใจ”ผมพูด ตอนนี้ชัยมันหันมามองผมแล้ว
“เออ เราโทรบอกจอยให้แล้วนะ สักพักจอยก็คงจะมาหานายเอง”
“นายหิวรึป่าว เราจะได้เรียกพยายาลให้เอาข้าวมาให้”
ชัยเงียบไม่ตอบอะไรผม
“งั้นเดี๋ยวเรามา เราไปบอกพยายาลให้นะ อยากกินอะไรพิเศษรึป่าว”ผมพูด แต่ชัยก็ยังเงียบอยู่
“งั้นเดี๋ยวเรามานะ”ผมพูดพร้อมเดินออกจากห้องพักชัยไป

ในใจก็ได้แต่คิดไปครับว่าจะทำยังงัยให้ชัยมันหายโกรธเราดี มันจะให้อภัยเรามั้ย
พอผมกลับมาที่ห้องพักชัย ตอนนี้คุณยายชัยมาแล้ว
คุณยายชัยขอบใจผม คุณยายของชัยน่ารักมาก ดูจะรักหลานคนนี้เป็นพิเศษ
ไม่นานจอยก็มา ดูจอยจะเป็นห่วงชัยมาก
ตอนนี้คุณยายชัยก็มาแล้ว จอยก็มาแล้วคงหมดหน้าที่ผมสักที ผมคงต้องกลับแล้วล่ะ
“เออ คุณยายครับผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”ผมพูด
“อ้าว จะกลับแล้วหรอ อืม ยายขอบใจนะที่ดูแลไอ้เจ้าชัยให้ยาย แล้วอีกอย่างคืนนี้เราวางรึป่าว
คือว่ายายต้องกลับไปบ้านน่ะ เรามานอนเป็นเพื่อนเจ้าชัยมันได้รึป่าว”คุณยายพูด
ก่อนที่ผมจะตอบอะไรคุณยาย ชัยมันก็พูดขึ้นมาว่า
“อย่าไปรบกวนเค้าเลยครับ ยาย เค้าไม่ว่างหรอก”ชัยพูด
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะเจ้าชัย พูดไม่เข้าท่า อ๋องเค้ายังไม่ได้พูดอะไรเลย เมื่อคืนเค้านอนเฝ้าเราทั้งคืนยังไม่รู้ตัวอีก ว่างัยล่ะอ๋องว่างป่าว”คุณยายพูด
“ครับ ได้ครับ แล้วคุณยายจะกลับเมื่อไรล่ะครับ”ผมพูด
“ยายกลับ 6 โมง หนูมา 6 มานะ”ยายพูด
“ครับได้ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ผมพูด
จอยก็กลับกับผมด้วยเพราะว่าต้องกลับไปเรียนแล้วก็เอาใบลา ของชัยไปให้อาจารย์ด้วย

...

ผมมาตามที่ให้สัญญากับคุณยายครับโดยผมมาตั้งแต่ 5 โมงครับ ไม่อยากให้คุณยายรอนะครับ
พอผมมาถึงคุณยายก็ขอตัวกลับเลย
หลังจากที่คุณยายกลับไป ชัยมันก็ยังไม่ยอมคุยกับผมสักที
ผมเลยต้องหาเรื่องคุยซะหน่อย
“ชัย นายเป็นยังงัยบ้าง”ผมถาม
“ก็ดี”ดูมันตอบสิครับโคตรเย็นชา
“อืม นายโกรธอะไรเรารึป่าวชัย”ผมทนไม่ไหวกับสิ่งที่มันทำกับผมแล้ว
“ป่าวนิ”มันตอบ
“ไม่จริงง่ะ นายโกรธเราแน่ๆ เมื่อวานก็ไม่ไปรับเราไปมหาลัย ปล่อยให้เรารอจนเกือบไปเรียนไม่ทัน
ตอนเย็นก็ไม่รับเรากลับบ้าน เราก็นั่งรอนายตั้งนาน แต่นายกลับไปกับจอย นายโกรธอะไรเรารึป่าว”ผมพูด
ตอนนี้ชัยเริ่มหันมามองผมแล้ว
“ไม่เป็นไร เราขอโทษนายแล้วกันนะ แล้วต่อไปเราคงไม่กล้ามาเจอนายอีก ดูแลตัวเองดีๆนะ
เออ อีกอย่างเราโทรบอกจอยแล้วล่ะให้มานอนเป็นเพื่อนนายแล้วนะ นายคงอยากให้จอยมาอยู่เป็นเพื่อนนายมากกว่าเรา เรากลับก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”ผมพร้อมพร้อมกับเดินออกไปจากห้องของชัยไป
ตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจมากกับสิ่งที่ชัยทำกับผม ผมเลยพูดไปอย่างนั้น
ในเมื่อตอนนี้ชัยมันยังโกรธผมอยู่ ผมคงจะไปเจอมันอีกไม่ได้แล้วหล่ะ
...
วันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยในใจเอาแต่ห่วงชัยมัน มันเป็นยังงัยบ้าง มันจะออกจากรพ.ได้รึยัง
พอเลิกเรียนด้วยความที่ผมอดห่วงมันไม่ได้เลยว่าจะแอบไปดูชัยมันหน่อย
พอไปถึงรพ.ผมก็พบกับคุณยายของชัย ก็เลยถามถึงอาการของชัย คุณยายบอกว่า
ชัยจะออกจากรพ.ได้พรุ่งนี้ ตอนนี้ชัยไม่เป็นอะไรมากแล้ว คุณยายเลยให้ผมขึ้นไปหาชัยก่อนเดี๋ยวคุณยายไปซื้อขอใช้ส่วนตัวก่อน
พอผมมาถึงหน้าห้องพักของชัย ผมเปิดประตูเข้าไป
ก็มีบางสิ่งที่ทำให้ผมต้องปิดประตูเหมือนเดิม
“ชัย เป็นบ้างจ๊ะ”จอยพูด
“ไม่เป็นอะไรแล้ว หมอบอกว่าพรุ่งนี้เราก็กลับบ้านได้แล้ว”ชัยตอบ
จอยกับชัยคุยกันสนุกมาก หัวเราะกันคิกๆคักๆสงสัยจะมีความสุข
ผมก็เลยต้องเดินคอตกกลับบ้าน แล้วก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งกับมันอีก

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #15 เมื่อ16-02-2007 02:25:44 »

ตอนที่13
ตอนนี้ชัยออกจากรพ.แล้ว แล้วก็มาเรียนตามปกติแล้วด้วย
และตอนนี้ชัยคงจะคบกับจอยแล้วแหละ เห็นช่วงนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
ถ้าเห็นชัยที่ไหน ก็จะเจอจอยที่นั้น
ส่วนผมนะหรอ ชีวิตผมก็เกือบจะเหมือนเดิมทุกอย่าง
ผมยังไปเรียนทุกวัน โดยที่ทุกครั้งที่ผมไปเรียนผมยังนึกเสมอว่าวันนี้ชัยจะมารับผมไปเรียนด้วยกัน
หลังเลิกเรียนผมก็ยังไปรอชัยที่หอสมุดเหมือนเดิมเพื่อว่าชัยจะมารับผมกลับบ้านด้วยกัน
แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ผมหวังหรอก ชัยก็ยังคงไม่มารับผมก็ยังคงปล่อยให้ผมรอ
แต่ผมทำไมต้องรอชัยด้วย
ตอนเช้าผมก็ต้องนั่งรถ Taxi มาเรียนเอง
บางวันตอนกลับบ้านก็จะมีพี่เคนมารับกลับบ้านด้วยกัน
ตอนนี้สถานการณ์ระหว่างผมกับพี่เคน เราเป็นแค่พี่น้องกันครับ
ผมกับพี่เคนคุยกันแล้ว
ผมบอกพี่เคนว่าผมไม่สามารถรักพี่เคนแบบเป็นคู่รักได้
แต่ผมรักพี่เคนแบบพี่ชายมากกว่า
ซึ่งพี่เคนก็บอกผมเช่นเดียวกันว่า
พี่เคนก็ไม่สามารถรักผมแบบเป็นคู่รักได้เหมือนกัน
แต่ก็รักผมได้แค่น้องชายเท่านั้น
เอาเป็นว่าตอนนี้พี่เคนกับผมเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปนอกเหนือจากคำว่าพี่ชายน้องชายแล้วหล่ะ
แต่พี่เคนก็ยังคอยเทคแคร์ผมเสมอซึ่งถ้าคนภายนอกมองมา
คงคิดว่าผมกับพี่เคนคงมีอะไรที่นอกเหนือจากคำว่าพี่ชายน้องชายเป็นแน่

แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมเดินไปรอชัยที่หอสมุด
แต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องมานั่งรอมันด้วย
ในระหว่างที่ผมนั่งรอไปเรื่อยๆ ในใจก็แอบหวังว่าจะเจอชัย
เดินเข้ามา เพื่อบอกว่า “กลับบ้านกันเถอะ ไอ้เด็กใหม่”
แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้หรอก


ระหว่างนั้นผมก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ ก็ตอนนี้มันใกล้สอบแล้วนิ อ่านไว้ก่อนก็ดี
แต่มันก็เกิดเรื่องจนได้
“อ้าว อ๋องมาทำอะไรจ๊ะ”เสียงนางชะนีจอยนั้นเอง
“อ่านหนังสือสอบน่ะ”ผมตอบไปพร้อมกับมองหาว่าชัยว่ามากับจอยรึป่าว
“เออ เรามีเรื่องขอบใจอ๋องนะ”จอยพูด
“ขอบใจเราเรื่องอะไรหรอ”ผมถามไปเพราะไม่รู้ว่าจอยจะมาขอบคุณผมเรื่องอะไร
“ก็เรื่องที่อ๋องคอยเชียร์เราให้ชัยงัย ตอนนี้ชัยรับเป็นแฟนกับเราแล้วน้า”จอยพูดหน้าตาระรื่น
แต่ผมนะสิ หน้าชาไปหมดเลย เหมือนโดยตบหน้าอย่างแรง มันเป็นแฟนกันแล้วหรอ
“หรอ ดีใจด้วยนะ”ทั้งที่ในใจผมตอนนี้มันอย่างจะร้องไห้มากเลย
“ชัยๆๆ ทางนี้”จอยเรียกชัยให้เข้ามาหา
ชัยมาผมควรจะทำยังงัยดี ผมจะพูดกับชัยยังงัย ผมจะมองหน้าชัยได้มั้ย
แต่ชัยกลับเดินเข้ามาหาจอยแล้วบอกกับจอยว่า
“เราไปหาที่นั่งกันเถอะ จอย”แล้วชัยกับจอยก็เดินไปเลย
โดยที่ไม่ทักผมสักคำด้วยซ้ำ ไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ชัยคงยังไม่หายโกรธผมแน่ๆ

ชัยกับจอยนั่งโต๊ะที่ห่างจากผมไปสองตัว
เพราะตอนนี้หอสมุดคนเยอะมากที่นั่งเลยไม่มีให้ชัยกับจอยเลือกนั่งมากนัก
ก็เลยต้องนั่งไม่ห่างไปจากผมเท่าไร
ผมเห็นทุกสิ่งที่อย่างที่จอยกับชัยเล่นกัน มันดูจะรักกันมาก
ยิ่งผมเห็นภาพที่เกิดขึ้นผมแทบคลั่ง
มันเจ็บทุกครั้งที่เห็นมันหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
ดูภาพบาดตาไปน้ำตาก็ตกในไป

ผมไม่อยากจะทนดูต่อไปแล้ว ผมคงต้องกลับบ้านแล้ว
แต่ก่อนที่ผมจะเก็บหนังสือ พี่เคนก็เค้ามาพอดี
“นี่น้อง อ๋องจะกลับแล้วหรอ”พี่เคนพูด
“ครับ อ๋องจะกลับแล้วครับ”ผมตอบไป
“อ๋อง ไม่สบายรึป่าว เห็นตาแดง”พี่เคนถามต่อ
“ป่าวครับ ผมสบายดี”ผมตอบ
“พี่ไม่เชื่อหรอก”พี่ไม่เชื่อหรอก พูดเสร็จพี่เคนก็เอามือมาจับที่หัวผม
“ตัวก็ไม่ร้อนนิ”พี่เคนพูด
“เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไร”แล้วผมกับพี่เคนก็หัวเราะพร้อมกัน
“แหม ก็คนเค้าเป็นห่วงนิ”พี่เคนพูดแก้เขิน
“งั้นกลับบ้านกัน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”พี่เคนพูด
“ครับ”ผมตอบพร้อมกับเก็บหนังสือ
และพี่เคนก็แย่งหนังสือผมไปถือ
หลังจากที่ผมได้เจอชัยครั้งนั้น
ทุกครั้งที่ผมเจอชัย ชัยจะทำเป็นไม่รู้จักผม เดินผ่านผมไปทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ

...

ตอนนี้ผมเอาแต่คิดว่าผมกับชัยคงไม่มีทางที่จะคืนดีกันได้แน่ๆ
อีกไม่กี่วันก็วันเกิดชัยแล้ว ผมควรจะซื้อขอให้ชัยดีมั้ย
ถ้าซื้อชัยจะรับของของผมมั้ย
ผมนอนคิดอยู่หลายคืนมากเรื่องนี้
สรุปก็ตัดสินใจว่า ซื้อของให้มันดีกว่า
ผมเลยซื้อเสื้อให้มันตัวนึงพร้อมกับการ์ดใบนึง
แล้วผมก็เอาไปฝากกับแม่บ้านบ้านชัยไว้ แล้วฝากให้ชัย
วันนี้เป็นวันเกิดชัย ผมได้แต่คิดว่าควรจะโทรไปหาชัยดีมั้ย
สรุปผมก็ได้แต่ส่ง sms ไป
“Happy birthday นะชัย
ขอให้มีความสุขมากๆ
จากอ๋อง”
แต่ผมก็แอบนึกนะครับว่าชัยคงจะโทรมาหาผม
ผมนั่งมองโทรศัพท์อยู่นานมาก นั่งรอดูว่าชัยจะโทรมาหาผมมั้ย
แต่ก็เหมือนเดิมแหละครับ ไม่มีแม้แต่วี่แววว่าชัยจะโทรกลับมาหาผม
ตอนนี้ผมเบื่อเหลือเกินกับสิ่งที่ผมเป็นแบบนี้
ผมเลยออกไปข้างนอกสักพักเพื่อว่าไปเดินดูอะไรๆ
จะทำให้ผมดีขึ้น
แต่เวรกรรมอะไรก็ไม่รู้ จู่ๆระหว่างที่ผมกำลังตัดสินใจจะกลับบ้านผมก็เทกะหนำลงมา
ทำเอาผมตั้งตัวไม่ทันเปียกไปทั้งตัว
ทำไมเวลาฝนตกมันถึงหาTaxi ยากจังว่ะ
จะให้พี่อาทมารับก็ไม่ได้เพราะตอนนี้พี่อาทกับเจ ไปออกค่ายกัน
ผมก็เลยต้องนั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์
ตอนนี้สภาพผมเหมือนลูกหมาตกน้ำ
แต่ในระหว่างที่ผมนั่งรอรถTaxi อยู่นั้น
ก็มีรถ BMW ซีรี่ 3 สีดำ ผมจำเจ้าของรถคันนี้ได้ดีว่าเป็นของใคร
แต่ผมไม่อยากจะเจอชัยตอนนี้หรอก ไม่ใช่อะไรหรอกผมไม่อยากจะเจอชัยอยู่กับจอยมากกว่า
ผมเลยตัดสินใจเดินไปรอรถTaxi อีกป้ายรถเมล์
แต่ฝนก็ยังตกอยู่ เอาว่ะเป็นงัยเป็นกันวิ่งตากฝนไปก็ได้ว่ะ
ทำไมกูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยว่ะเนี้ย
แต่ในขณะที่ผมวิ่งอยู่นั้นก็มีคนมาดึงผมไว้
“ชัย”ผมพูดเมื่อหันพบว่าใครเป็นคนดึงผมไว้
“เออ กูเอง มึงจะไปไหน”ชัยถาม
“กลับบ้าน”ผมตอบ
“กูไปส่งมั้ย”ตอนนั้นผมดีใจมากที่ชัยชวนผมกลับด้วย
แต่ผมก็ต้องปฎิเสทไปเพราะไม่อยากไปเจอตอนที่จอยกับชัยอยู่ด้วยกัน
“ไม่เป็นไร เรากลับเองได้”ผมพูดพร้อมกับดึงมือชัยออก
“ไม่อ่าว เดี๋ยวกูไปส่ง ฝนตกหนักด้วยแล้วมึงจะกลับยังงัย”ชัยพูดต่อ ตอนนี้ชัยก็เปียกไปทั่งตัวแล้ว
“ไม่เป็นไร เรากลับเองได้”ตอนนี้ผมหนาวมากก็แหมก็เล่นคุยกันกลางสายฝน
“ไม่ได้มึงต้องกลับกับกู ดูสภาพมึงตอนนี้สิ ปากสั่นไปหมดแล้ว”
ชัยพูดพร้อมกับดึงแขนผมขึ้นรถมันไป
ในระหว่างทางผมไม่ได้คุยอะไรกับมันเลย ก็ไม่รู้จะพูดอะไรง่ะครับ
ได้แต่นั่งนิ่งครับ แอร์รถมันก็เย็นมากและก็หนาวมากด้วย
“หนาวหรอ”ชัยพูด
“อืม”ผมตอบไป
“จอยล่ะ”ผมถาม
แต่ตอนนี้ชัยหันมามองผมแล้ว
“อยู่บ้าน”ชัยตอบ
“สุขสันต์วันเกิดนะ”ผมพูดขึ้น
“อืม ขอบใจที่ไม่ลืม”ชัยพูดพร้อมกับเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆ ชัยหายโกรธผมแล้วหรอ
อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
“มึง ร้องไห้ทำไม”ชัยถาม
“ป่าวนิ กูแค่แสบตา”ผมแก้ตัว
“คืนนี้ไปนอนบ้านกูนะ”ชัยพูดแต่ผมไม่ได้ตอบอะไร
เป็นอันเข้าใจว่าคืนนี้ผมไปนอนบ้านมัน
...

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #16 เมื่อ16-02-2007 02:49:01 »

ตอนที่14
และแล้ววันนี้ผมกับชัยก็ได้คุยกันระหว่างทางที่ผมนั่งรถไปบ้านชัยนั้น
เราสองคนไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากนัก

และในที่สุดผมก็มาถึงบ้านชัยซะที
ระหว่างที่ชัยเปิดประตูเข้าไปในบ้านใน
ก็มีคนตะโกนออกมาว่า
“Happy birthday จ้า”กลุ่มคนเหล่านั้นพูด
พร้อมกับนางจอยถือเค้กหน้าสล่อน
ไหนชัยบอกว่านางจอยอยู่บ้านงัย
แล้วนี้อะไรว่ะ มีใครก็ไม่รู้เต็มบ้านมันไปหมด
สรุปเลยนะครับ คือเพื่อนๆของมันที่คณะมันมาจับงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ชัยมันครับ
โดยมีจอยเป็นตัวตั้งตัวตี
ตอนนั้นผมอึดอัดมาก ไม่รู้จักใครเลย ก็เลยตัดสินใจขอกลับบ้านดีกว่า
“ชัย เราขอกลับก่อนนะ”ผมพูด
“อ้าว ไม่ได้วันนี้มึงต้องนอนนี้กับกู”ชัยพูด
“แต่ว่า เราอึดอัด เราไม่รู้จักใครเลย”ผมพูด
“นะอ๋อง กูขอนะมึงทนหน่อยนะ วันนี้วันเกิดกู กูขอนะ อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยนะ”ชัยพูด
ผมเจอมุกนี้เข้าไปก็พูดอะไรไม่ออกครับก็เลยต้องทนอยู่ต่อครับ
แต่ชัยก็ไม่ได้มาคุยกับผมเท่าไร เห็นอยู่แต่กับจอย
เห็นแล้วมันหมั่นไส่อย่างงัยก็ไม่รู้
ผมไม่อยากจะทนดูต่อไปแล้ว มันน่าหงุดหงิดชะมัด
ขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า
ผมคิดได้อย่างนั้นก็ขอชัยขึ้นไปอาบน้ำและก็จะเข้านอนเลย
ชัยมันก็อนุญาตครับ แต่มันบอกว่าอย่างเพิ่งนอนรอมันกลับมาก่อน
มันจะไปส่งจอยที่บ้านก่อนน่ะครับ
ตอนนี้เพื่อนของชัยก็เริ่มกลับไปแล้วก็ชัยมันขอตัวไปส่งจอยเพื่อนๆของมันก็เลยกลับกันบ่าง ตอนนี้ก็เหลือผมคนเดียวแล้วดิอย่างนี้
เมื่อไรชัยจะกลับมาน้า นี้ก็เกือบตี 3 แล้วนะ ง่วงแล้วสิ
หลับก่อนดีกว่า
ผมตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วครับ ชัยก็ยังไม่กลับมาซะที
ผมชักเริ่มใจคอไม่ดีแล้วสิ
ไมรู้ว่าชัยมันเป็นอะไรรึป่าว ผมก็เลยโทรไปหามัน
“อืม ว่างาย”เสียงชัยเหมือนเพิ่งตื่นนอน
“นี่นายอยู่ไหนเนี้ย ทำไมเมื่อคืนไม่กลับมาบ้าน”ผมถาม
แต่ก่อนที่ชัยจะตอบอะไรผมก็ชิงถามต่อ
“นายอยู่บ้านจอยสินะ เมื่อคืนนายนอนกับจอยสินะ ถ้าเกิดนายอยู่กับจอยจริงๆ แล้วนายจะให้เรารอนายทำไมว่ะ”ผมชักมีน้ำโหแล้วสิ
“เออ แล้วใครใช้ให้มึงรอล่ะ”ชัยตอบกลับมาตอนนั้นผมโกรธมากที่ได้รับคำตอบอย่างนั้นจากชัย
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งโกรธที่มันทำกับผมอย่างนี้แล้วไม่อยากจะคิดเลยว่า
เมื่อคืนมันนอนกับจอยมันจะทำอะไรกันบ้าง
โอ้ยแม่ง เซ็งว่ะ
กลับบ้านดีกว่า ผมคิดได้อย่างนั้นผมก็กลับคอนโดทันที

พอมาถึงที่คอนโดผมชักเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยปกติแล้วสิ
ปวดหัวชะมัด สงสัยเมื่อคืนตากฝน
ผมเลยอัดยาไปสองเม็ดแล้วก็นอนต่อเลย
ตื่นมาอีกทีก็มีคนมาเคาะเรียกครับ
“อ๋องๆๆๆ มึงมาเปิดประตูให้กูเดี๋ยวนี้”เสียงนี่มันคุ้นๆ ไม่ใช่ใครที่ใครหรอกครับ
ไอ้ชัยนั้นแหละ
ผมเลยจำใจต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูให้มันไม่งั้นประตูห้องผมคงพังแน่ๆ
“มีอะไร”ผมถามมัน
แต่ก่อนที่มันจะตอบอะไรมันก็เดินแทรกตัวเข้ามาในห้องผมแล้วแล้วก็ปิดประตูห้อง
“มึงกลับมาก่อนทำไม”ชัยถาม
“อ้าว แล้วทำไมเราจะกลับมาไม่ได้ล่ะ”ผมเล่นแง่
“มึงอย่ามากวนตีนนะไอ้อ๋อง กูถามว่าทำไมถึงกลับมาก่อนไม่อยู่รอกู”ชัยถามต่อ
“อ้าว ก็นายบอกเราว่า ใครใช้ให้รอล่ะ ก็ไม่มีใครใช้ให้เรารอ เราก็ต้องกลับดิ”ผมพูดพร้อมกับเดินหนีมัน
มันเลยเอื้อมมือมาดึงผมไว้
“ไอ้อ๋อง ทำไมตัวมึงร้อนอย่างนี้เนี้ย”
พูดเสร็จมันก็เอามือมาจับที่หัวผม
“นี่ตัวมึงร้อนมากเลยนะเนี้ย ไม่สบายหรอ”ชัยพูด
“เออ เราไม่สบาย เราอยากนอน นายกลับไปได้ล่ะ”
“ไม่ได้ กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง วันนี้พี่อาทก็ไม่อยู่ เจก็ไม่อยู่ ถ้ามึงเป็นอะไรไปทำยังงัย”
แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไร ชัยก็ดึงตัวผมเข้าไปในห้องนอนแล้วก็บังคับให้ผมนอน
“มึงนอนซะ แล้วเดี๋ยวกูไปทำข้าวต้มให้กิน แล้วกูจะมาปลุก”ชัยพูดเสร็จก็เดินออกไปที่ห้องครัวเลย
ผมก็ได้แต่นึกในใจว่าชัยมันมาไม้ไหนของมันว่ะเนี้ย บทจะดีก็ดีใจหาย
บทจะโหดแม่งก็ทำอะไรHereๆได้
พอหัวถึงหมอนผมก็หลับเป็นตายเลยครับ หลับไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีใครกำลังจะแก้ผ้าผมออก


tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #17 เมื่อ16-02-2007 02:50:05 »

ตอนที่ 15
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนมีใครกำลังจะถอดเสื้อผ้าผมออก
ผมลืมตาขึ้นมาครับ ปรากฏว่าเป็นไอ้ชัยครับกำลังจะแก้ผ้าผมออก
ผมเลยถีบมันไป 1 ที
“นี่นายจะทำอะไรเนี้ย”ผมพูด
“มึงมาถีบกูทำไม”ชัยด่าผมกลับมา
“ยังมีหน้าจะมาถามอีก ก็นายมาถอดเสื้อผ้าเราทำไมล่ะ”ผมตอบสวนกลับไปทันที
“โอ้ย กูอยากจะบ้า ทำดีไม่ได้ดี กูเห็นมึงตัวร้อนเลยจะเช็ด ตัวให้ นี่มึงคิดว่ากูจะเอามึงรึงัย”ไอ้ชัยบ่น
“เออ ขอโทษ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปอาบน้ำเองได้”ผมตอบไป
“เอาอีกล่ะ มึงก็อย่างเนี้ย มึงไม่เคยไว้ใจกูเลยใช่มั้ย”ชัยทำหน้าเศร้า
“ทำไมพูดอย่างนี้หล่ะ”ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆมัน
“มึงเคยมองกูในแง่ดี มั่งมั้ยล่ะ ดีแต่ว่ากูสารพัด”ชัยตัดพ้อ
“เราขอโทษ เราขอโทษนะ อ่ะ อยากเช็ดตัวเราก็เช็ดดิ เร็วๆๆดิ”ผมเริ่มอ้อน
“ไม่ มึงอยากเช็ดก็เช็ดเองดิ กูไม่เช็ดโว้ย”แล้วมันก็เดินออกไปเลย
อะไรของแม่งว่ะ เอาใจอยากฉิบหาย อาบน้ำเองก็ได้ว่ะ
“เห่ย อาบน้ำเสร็จยางว่ะ ออกมาแดกข้าวได้แล้ว”ชัยเรียก
“เสร็จแล้วครับ”พูดเสร็จผมก็เดินออกมาหามัน ตอนนี้มันจัดโต๊ะเสร็จแล้ว
“มีอะไรกินมั่งง่ะชัย”ผมถาม
“ข้าวต้มกุ๋ย”ชัยตอบ
“นี่นายทำหมดเลยหรอ”ผมถามต่อพร้อมนั่งลง
“เออดิ กูทำเองหมดเลย”มันพูดพร้อมกับตักข้าวต้มแล้วยืนให้ผม
“จะกินได้มั้ยเนี้ย”ผมพูดพร้อมกับตักข้าวต้มพร้อมไช่ไป๊ผัดไข่เข้าปาก
“อร่อยมั้ย”ชัยถาม
“พอกินได้”ผมตอบไป
“อะไรว่ะ ไม่ต้องแดกแล้วแม่ง”มันงอนครับ
“ล้อเล่นครับ อร่อยดีๆ”ผมพูด
“นายมากินด้วยกันดิ”ผมชวนชัย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูต้องไปกินข้าวกับจอย”พอผมได้ยินคำพูดของมันทำเอาผมเซ็งไปเลยครับ ลืมไปว่ามันกับจอบเป็นแฟนกันแล้วนิ
“งั้นนายรีบไปหาจอยเถอะ เดี๋ยวจอยจะรอนะ”ผมพูดไปทั้งๆที่ไม่อยากให้มันไปหาจอยเท่าไรหรอก
“อ๋อง..”ชัยเรียกผม
“มีอะไร”ผมถามมันคืน
“คือ เดี๋ยวกูรีบไปรีบมานะ มึงอย่าเพิ่งเป็นไรไปนะ รอกูก่อนนะ แล้วเดี๋ยวกูรีบมานะ รอกูนะ”ชัยพูดตอนนี่มันจ้องหน้าผมแล้ว
“อืม รีบไปรีบมานะ เราจะรอ ขับรถดีๆนะ”ผมตอบชัยไป
ตอนนี้ชัยไปหาจอยแล้ว ผมก็กินข้าวอิ่มแล้ว เลยไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวี แล้วก็เผลอหลับไป

“ก๊อกๆๆๆ ๆๆๆ”เสียงเคาะประตูห้อง ชัยกลับมาแล้วแน่เลย
ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูครับ
แตไม่ใช่ชัย กลับเป็นพี่เคนนั้นเอง
“หวัดดีครับพี่เคน”ผมทัก
“ทำไมไม่ไปเรียนหล่ะวันนี้ เกเรนะเราเนี้ย”พี่เคนถาม
“ไม่ได้เกเรนะ แค่ไม่สบายนิดหน่อย”ผมตอบ
“หรอ เป็นอะไรมากรึป่าวล่ะ ไหนขอพี่ดูหน่อย”แล้วพี่เคนก็เดินเข้ามากอดผม
“ไม่เห็นตัวร้อนเลยนิ แค่ตัวอุ่นๆ”พี่เคนพูด
“โห อะไรว้า หาว่าเราโกหก”ผมแกล้งงอนครับ
“ไม่อาว ไม่อาวอย่างอนดิ ล้อเล่นน่า” ตอนนี่พี่เคนแกล้งกอดผมแน่นขึ้น
“ชะ ชะ ชัย กลับมาตั่งแต่เมื่อไร”ผมตกใจมากไม่รู้ว่าชัยมันเข้ามาตั่งแต่เมื่อไร
“ก็ไม่นานเท่าไรหรอก เพิ่งมาน่ะ”ชัยพูดแต่หน้ามันตอนนี่สิครับ พูดตรงๆเลยนะครับยังกับส้นตีน
แล้วมันก็เดินไปในห้องนอนผมแล้วก็ปิดประตูเลยครับ
“ใครๆหรออ๋อง”พี่เคนถาม
“อ้อ ก็ชัยงัยครับ เพื่อนอ๋องเองครับ”ผมตอบพี่เคนไป
“แต่พี่ว่า ชัยง่ะไม่ได้คิดกับอ๋องแค่เพื่อนมั่ง รู้สึกว่าเค้าจะหึงนะ”พี่เคนพูด
“จะบ้าหรอพี่”
“งั้นพี่กลับก่อนนะ รีบเข้าไปง้อเค้าซะ”พี่เคนพูด
“ครับ บายครับ”

หลังจากที่พี่เคนกลับไปแล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องนอน
ตอนนี้ชัยมันนอนหันหลังให้ครับ
“ชัย”ผมเรียกมันแต่มันไม่ตอบสนองอะไร
“ชัย ชัย”ผมเรียกมันดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆมัน
“อ้าว หลับแล้วหรอ”ผมพูด
แล้วในขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้น เพื่อเดินไปปิดไฟ ชัยมันก็ดึงแขนผมไว้
“จะไปไหน”มันถาม
“ไปปิดไฟงัย”ผมตอบไป
“ไม่ต้องไปปิดหรอก อยู่เป็นเพื่อนกูก่อน”ชัยพูดพร้อมดึงผมเข้าไปกอด
“อ๋อง พี่เคนมาทำไม”เอาเข้าแล้วงัยกู
“เค้าก็มาดูเราว่า ทำไมเราไม่ไปเรียนวันนี้”ผมตอบไป
“แค่นั้นเองหรอ”ชัยถามต่อ
“เออ สิ”
“จริงๆนะ”ชัยถามต่อ
“เออ ดิ ไม่เชื่อรึงัย”
“เชื่อแล้ว”ตอนนี้ชัยกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“อ๋อง มึงต้องให้กูกอดมึงได้แค่คนเดียวนะ”ชัยพูด
“ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ ทีนายยังไปกอดคนอื่นได้แล้วทำไมเราจะให้คนอื่นกอดไม่ได้หล่ะ และอีกอย่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันนา”ผมพูด
แต่ชัยกลับตอบมาว่า
“กูไม่สน ถ้ากูเห็นว่ามึงให้ใครกอดหรือว่ามึงไปกอดใครอย่างวันนี้ มึงเจอดีแน่”ชัยพูด
“ไม่คุยด้วยแล้ว เอาแต่ได้อย่างเดี่ยวไปอาบน้ำไป”ผมไล่ชัยไปอาบน้ำครับ
มันก็ว่าง่ายครับ มันลุกขึ้นพร้อมกับแก้ผ้าต่อหน้าผม
“เย้ย นายมาแก้ผ้าอะไรตรงนี้ ไปในห้องไป”แต่ไอ้ชัยมันกลับหันมายิ้มให้ (น่ารักจัง) แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เล่นยิ้มยั่วอย่างนี้จิตใจหวั่นไหวหมด

พอมันอาบน้ำเสร็จมัน มันก็ยังเดินแก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำอีก นี่มึงจะยั่วกูใช่มั้ยเนี้ย
“ไหนง่ะเสื้อผ้าที่จะให้กูใส่”มันพูด
“แป้ปนะ”แล้วผมก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าให้มัน
“อ้าว ใส่ซะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดไปซะ จะลำบาก”พูดเสร็จแล้วผมก็เดินไปขึ้นเตียงเตรียมที่จะนอนครับ
พอมันใส่เสื้อผ้าเสร็จ มันก็วิ่งขึ้นมาบนเตียงแล้วคลุมโปงเลยครับ
“หนาวๆๆๆๆๆๆ”มันบ่นใหญ่เลยครับ
“ทำไมแอร์มึงเย็นยังงี้ว่ะ”มันพูด
“แอร์เรามันก็ปกตินั้นแหละ แต่นายเพิ่งอาบน้ำเสร็จตั้งหากล่ะ”ผมบอกมัน
“จริงป่ะ ถ้างั้นกอดกูหน่อยดิ กูหนาว”ชัยพูดพร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ
“ไม่อ้าวหรอก”พูดเสร็จผมก็ลุกขึ้นไปปิดไฟครับ
แหมก็ขอเล่นตัวหน่อยดิ นานๆที
พอเปิดไฟเสร็จผมก็เดินกลับมานอนที่เตียง
ชัยมันก็เข้ามากอดผมครับ
สรุปคืนนั้นผมก็นอนภายใต้อ้อมกอดของชัยครับ

ผมตื่นมาอีกทีก็ไม่เห็นชัยแล้วครับ
เห็นแค่ข้อความแปะไว้ที่หัวเตียงว่า
“เดี๋ยวกูมารับไปเรียนนะ อย่าขี้เกียจล่ะ
แล้วเจอกัน ชัย”
พอผมได้อ่านข้อความก็ได้แต่อมยิ้มครับ
ทุกอย่างมันกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ชัยจะมารับเราไปเรียนด้วยกัน เหมือนที่เคยเป็นมา ดีใจจัง
รีบอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า
“อ้าว ทำไมวันนี้ น้องชายเรามันตื่นเร็วจังว่ะ”พี่อาทแซว
“กลับมาตั่งแต่เมื่อไรเนี้ย”ผมถาม
“ก็เรากลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแหละ ประมาณตี 3 กว่าๆ”เจตอบ
“อ้อ งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับ”ผมพูด
พร้อมกับเดินออกมาจากห้อง ผมลงมารอชัยได้สักพัก
ชัยมันก็โทรมาหาผมครับ
“อ๋อง กูไปรับมึงไม่ได้แล้วล่ะ”ชัยบอก
“ทำไมล่ะ”ผมถามมัน
“ก็เราจอยให้เราไปรับนะ พอดีรถจอยเสียน่ะ”ชัยตอบ
“อืม ไปเถอะ รีบๆไปนะเดี๋ยวจอยรอ เราไปเรียนเองได้”ผมพยายามพูดให้เป็นปกติที่สุด เพราะใจจริงอยากจะไปเรียนกับมันมากกว่า แต่ไม่เป็นไร ถ้าจะให้มันเลือกมันก็ต้องเลือกแฟนมันนิ
สรุปแล้วผมก็ต้องนั่ง TAXi ไปเรียนเองครับ
ผมนั่งเรียนไปได้สักพัก ชัยก็โทรหาผมครับ
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“อยู่ไหนเนี้ย”ชัยถาม
“เรียนอยู่มีอะไร”ผมตอบไป
“งั้นเที่ยงนี้เจอกัน ที่โรงอาหารกลางนะ”ชัยพูดเสร็จก็วางโทรศัพท์ไปเลย

พอพักเที่ยงผมก็ไปรอชัยที่โรงอาหารกลาง
แต่ทำไมชัยยังไม่มาซะทีหล่ะ นี่ก็จะถึงเวลาขึ้นเรียนแล้วน่า
แต่ทำไมชัยยังไม่มาซ่ะทีหล่ะ
ไม่รอแม่งแล้วโว้ย ขึ้นเรียนดีกว่า
สรุปกลางวันนั้นผมก็ไม่ได้กินข้าวครับ แม่งหงุดหงิดฉิบหาย
หรอกให้กูรอ แล้วก็ชิ่งกู
ที่หลังอย่างนึกว่ากูจะรอ ผมบ่นเป็นหมีกินผึ้งครับ

แต่ผมขึ้นเรียนตอนบ่ายได้สักพักชัยมันก็โทรมาครับ
“อืม มีอะไร”ผมรับโทรศัพท์
“เออ ตอนเย็นไปรอกูที่หอสมุดนะ กลับบ้านพร้อมกันนะ”พูดเสร็จชัยก็วางโทรศัพท์ไปเลย
ตอนเรียนผมได้แต่นึกว่าจะไปรอกลับบ้านพร้อมมันดีมั้ย
คิดไปคิดมาผมก็ไปนั่งรอมันที่หอสมุดอยู่ดีแหละครับ
แต่นี่มันก็จะทุ่มนึงแล้วนา มันยังไม่มาอีก มันจะเบี้ยวผมอีกแล้วใช่มั้ย
ในวันเดี่ยวกันมันสามารถเบี้ยวนัดผมได้ถึงสามครั้ง
มันคิดจะทำอะไรของมัน นี่มันคิดว่าจะนัดผมเมื่อไรก็ได้ แล้วคิดจะเบี้ยวผมเมื่อไรก็ได้งั้นหรอ
มันเห็นผมเป็นตัวอะไร
ไม่รอแม่งแล้วกลับคอนโดดีกว่า
วันนี้ผมโกรธชัยมาก ทำไมมันเป็นคนอย่างนี้ ถ้ามันไม่ว่างจริงแล้วจะมานัดผมทำไม
แต่ระหว่างทาง พี่อาทก็ให้ผมแวะซื้อของที่ห้างครับ ผมก็เลยต้องไปซื้อ
ไหนๆก็มาแล้วเดินดูขอหน่อยดีกว่า
เดินไปเดินมาผมก็เจอชัยครับมันนั่งกินข้าวอยู่กับจอย
ตอนนั้นผมโกรธมันมากนี่ถ้าผมยังรอมันอยู่ มันก็ยังไม่ไปรับผมหรอก มันยังกินข้าวอยู่กับจอยอยู่เลย แล้วอีกอย่างมันลืมไปแล้วหล่ะว่านัดผมไว้
ก็แหงอยู่แล้วแหละ จอยมันเป็นแฟนชัยนี่หว่า มันก็ต้องเลือกจอยสิว่ะแล้วมึงเป็นใครอ๋อง มันจะเลือกมึงได้ยังงัย ยังงัยคนที่มันเลือกจะลืม เลือกที่จะผิดนัดก็ต้องเป็นมึงอยู่แล้วอ๋อง
ผมนั่งทำความเข้าใจกับตัวเอง
เอาล่ะรีบซื้อขอให้พี่อาทแล้วรีบกลับคอนโดดีกว่า
แต่ในระหว่างที่ผมรอรถTaxi อยู่นั้น
ชัยมันคงเห็นว่าผมรอรถอยู่ล่ะมั่งครับมันเลยจอดรับ
“อ๋อง ไปเดี๋ยวกูไปส่ง”ชัยพูด
“ไปด้วยกันสิอ๋อง”จอยพูดเสริมมา
“ไม่เป็นไรเรากลับเองได้”พูดเสร็จTaxi ก็มาพอดีครับผมเลยขึ้นTAXI ไปเลย
ตอนนั้นผมโกรธชัยมาก ผิดนัดกูยังมีหน้ามาพูดได้หน้าตาเฉยว่าจะกลับบ้านด้วยกันมั้ย
ไอ้เวรเอ้ย
พอผมกลับถึงคอนโดเสร็จก็เข้าห้องนอนอาบน้ำ
แล้วก็เข้านอนเลยครับ และที่สำคัญปิดมือถือด้วยกลัวชัยมันจะโทรมาอีกนะครับ
ตอนนี้ไม่อยากจะคุยกับมันเลยให้ตายเหอะ
ผมเลยตัดปัญหาโดยการเข้านอนดีกว่า

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #18 เมื่อ16-02-2007 02:57:03 »

ตอนที่ 16
“อ๋อง ๆ เปิดประตูให้พี่หน่อยเร็วๆ”พี่อาทเรียก ผมตื่นขึ้นมาครับ
นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะพี่อาทมีอะไรตอนนี้ว่ะ
“ครับ พี่อาท มีอะไร”ผมพูด
“เออ มาเปิดประตูให้พี่ก่อน”พี่อาทพูดต่อ
“ครับ”ผมเลยจำใจต้องลุกไปเปิดประตูให้พี่อาท
แต่คนที่ผมเจอที่หน้าประตูห้อง
ก็ไม่ใช่ครับ ไอ้ชัยนั้นเอง
แต่ก่อนที่ผมจะอ้าปากพูดอะไรมันก็ผลักผมให้เข้าไปในห้องจนผมล้มลงกับพื้น พร้อมกับมันล็อคห้องผมทันที
“นี่นายจะทำอะไร”ผมถามมัน
“วันนี้มึงเป็นอะไร ฮ่ะ มึงเป็นอะไรไหนลองบอกกูมาสิ”ชัยตะคอกใส่ผม
“ป่าวนิเราไม่ได้เป็นอะไร”ผมตอบไปพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงเป็นอะไรไหนบอกกูมาสิ”ชัยถามต่อ
“นี่นายไม่รู้จริงหรอว่าเราเป็นอะไร”ผมถามมันคืน
“กูจะไปตรัสรู้ได้ยังงัยว่ามึงเป็นอะไร”ชัยพูดต่อ
“ก็นายนั้นแหละ เห็นเราเป็นตัวอะไร คิดจะนัดเราเมื่อไรก็ได้ เบี้ยวเราเมื่อไรก็ได้งั้นหรอ
รู้มั้ยว่าการที่การนั่งรอใครง่ะมันทรมานแค่ไหน จะโทรมาบอกกันสักคำได้มั้ยง่ะว่าจะไม่มา ไม่ใช่ให้คนอื่นนั่งรออย่างเนี้ย แถมนัดเราไว้ยังจะไปกับคนอื่นอีก ดีนะที่เราตัดสินใจไม่รอนายไม่งั้นเราคงต้องรอนายอยู่อย่างนั้นแหละ”พูดเสร็จน้ำตาผมก็เริ่มไหลครับ
“และจะร้องไห้ทำไมเนี้ย”ผมบ่นไปพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาตัวเองไป
แต่ตอนนี้ชัยเดินเข้ามาใกล้ๆผมแล้วครับ มันเอามือมาจับมือผมไว้แล้วมันก็ใช้มือขอมันเช็ดน้ำตาให้ผม
“กูขอโทษนะ”ชัยพูด
“นายพูดได้แค่นี่หรอ แค่ขอโทษหรอ”ผมเริ่มโวยวายครับ
“ไหนนายลองบอกเรามาสิว่าทำไม ไม่ยอมโทรมาบอกเราว่าจะไม่มา”ผมพูด
“ก็ ก็ ก็...”ชัยอ้ำๆอึ่งๆครับ
“ไม่ต้องบอกแล้ว เราพอจะรู้แล้ว ต่อไปนี้นะถ้านายไม่ได้คิดจะอยากจะนัดเราจริง นายไม่ต้องนัดเราเข้าใจป่ะ หรือถ้านายติดธุระที่ต้องไปไหนมาไหนกับจอย นายก็ไม่ต้องนัดเราด้วย”ผมพูดพร้อมกับเดินหนีมัน
แต่มันก็กอดผมไว้จากด้านหลัง
“มึงอย่าเดินหนีกูสิ กูขอโทษนะอ๋อง กูขอโทษทีหลังกูจะไม่ให้มึงรออีกนะอ๋องกูขอโทษ”ตอนนี้ชัยกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ชัย ปล่อยเรา”ผมพูด
“ไม่เอา ไม่ปล่อยมึงต้องหายโกรธกูก่อนสิ กูถึงจะปล่อย”ชัยพูด
“ปล่อยเรา”ผมพูดต่อ
“ไม่อ่าว ไม่อ่าววว หายโกรธกูก่อนนะ นะครับ อ๋องครับ”ชัยเริ่มอ้อน
“อืม หายโกรธแล้ว ปล่อยเราได้ยัง”ผมพูด
“หายโกรธกูแล้วหรอ เย้ๆๆๆ”พูดเสร็จมันก็หอมแก้มผมหนึ่งที
“ป่ะอ๋อง ไปกัน”ชัยพูด
“ไปไหน”ผมงงกับมันมาก มันจะพาผมไปไหน
“เออ น่าอยากไปมั้ยล่ะ”ชัยพูดต่อ
“จะไปไหนล่ะ นายยังไม่บอกเราเลย”ผมถามมันต่อ
“มึงอยากจะไปกับกูรึป่าวหล่ะ”ชัยพูด
“ถ้ามึงอยากไปกับกู มึงก็ไปเก็บเสื้อผ้าซ่ะ ไป”ชัยพูดต่อ
ผมก็อยากจะรู้ครับว่ามันจะพาผมไปไหน เลยเดินไปหยิบเป้พร้อมกับของใช้ส่วนตัว แล้วก็เสื้อผ้าสองสามชุดเข้าเป้แล้วก็เดินมาหามัน
“ไปได้ยัง”ผมถามมัน
“ไปสิ ป่ะ”ชัยพูดพร้อมกับดึงเอาเป้ผมไปถือไว้
พอออกมาจากนอกห้องนอนผม
“นี่จะไปไหนกัน”เจถาม
“เดี๋ยวกูพาอ๋องไปเที่ยวนะ สองสามวันจะกลับ ไม่ต้องห่วง”ชัยบอกเจ
ระหว่างอยู่บนรถผมก็ได้แต่ถามชัยว่าจะพาไปไหน แต่ชัยมันก็ไม่ยอมบอกผมซะทีว่าจะพาไปไหน
ได้แต่บอกผมว่าให้ผมรอเดี๋ยวก็รู้เอง
ผมเลยขี้เกียจจะเซ้าซี้มันแล้ว
เริ่มง่วงแล้วด้วย นี่มันจะตี4 แล้ว นอนดีกว่า

“อ๋อง ตื่นๆๆ ไป ไปนอนต่อบนห้องป่ะ”ชัยพูด
“ที่ไหนเนี้ย”ผมถามมัน
“หัวหินงัย”ชัยบอกผม
“ป่ะ ไปนอนต่อที่ห้องป่ะ”ชัยพูดต่อ
จำได้มั้ยครับที่ผมเคยบอกว่ายายมันอยู่ต่างจังหวัด คือยายมันอยู่ที่หัวหินนี่แหละครับ
ยายมันอยู่กับน้าของมันครับ บ้านที่หัวหินของมันสวยมาก ติดชายหาดเลย
แต่ตอนนี้ผมง่วงมากกว่าขอไปนอนก่อนล่ะกันนะ

ผมหลับไปได้สักพักชัยก็มาปลุกครับ
“อ๋อง ตื่นเร็ว”ชัยปลุกผม
“อืม ยังง่วงอยู่เลยง่า”ผมบอกมัน
“ไม่เอา ไม่เอาตื่นก่อนเร็ว ยายกูเรียก”ยายของชัยมันเรียกครับไม่รู้เรียกไปทำอะไร
ผมเลยจำใจตื่นขึ้นมาครับ
“สวัสดีครับคุณยาย”ผมไหว้คุณยายของอ๋องครับ
“สวัสดีจ๊ะอ๋อง”คุณยายของชัยยังน่ารักไม่เปลี่ยนครับไม่ยักกะเหมือนชัยมัน
ไม่น่าเชื่อว่าเป็นยายหลานกัน
“ป่ะ เดี๋ยวพระมาแล้ว เราไปตักบาตรกัน”ยายของชัยพูดขึ้น
สรุปแล้วยายของชัยที่ให้ชัยมาปลุกผมแต่เช้าคือต้องการให้ผมลุกขึ้นมาตักบาตรกับยายนั้นเอง
ยายบอกว่าที่ชาตินี้เรามาเจอกันแสดงว่าชาติที่แล้วเราเคยทำบุญมาร่วมกันเพราะฉะนั้นชาตินี้เราควรทำบุญร่วมกันอีกชาติหน้าเราจะได้เกิดมาพบกันอีก
ผมฟังที่ยายของชัยพูดผมก็ได้แต่ดีใจลึกๆครับ

พอผมกับชัยและยายของชัยตักบาตรเสร็จ ก็ต้องเข้าไปกินข้าวเช้าครับ
พอกินข้าวเสร็จยายของชัยก็ปล่อยให้ผมกับชัยไปนอนครับเพราะเมื่อคืนขับรถมาดึกก็เลยให้ไปนอนต่อ

abcd

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #19 เมื่อ16-02-2007 03:12:35 »

 :yeb:  ลงชื่อไว้ก่องว่าอ่านถึงตอนนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
« ตอบ #19 เมื่อ: 16-02-2007 03:12:35 »





Alert

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #20 เมื่อ16-02-2007 03:15:49 »

ติดอย่างหนัก ไม่หลับไม่นอน  :serius2:

jammy

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #21 เมื่อ16-02-2007 08:25:52 »

มารอด้วยอีกคนครับ เหอๆ  :myeye:

เก๋าดี

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #22 เมื่อ16-02-2007 09:14:17 »

เข้ามาให้กำลังใจคับ :lovetoyou:

ผมเคยอ่านแล้วอ่า

แต่อ่านอีกรอบก็ยังหนุกอยู่ดี

 :yeb: :yeb: :yeb:


ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #23 เมื่อ16-02-2007 12:40:11 »

เป็นกำลังใจให้คนเขียน คนโพสต์



สู้ๆๆๆๆๆ :yeb:




ลป.

ค่อยๆ ลงก้ได้นะครับ

อิอิ

เอยะๆพี่อ่านตามมะทันแว้ววววว

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #24 เมื่อ16-02-2007 14:00:43 »

อ่านรวดเดียวเลย ชอบอ่ะแบบนี้ ยาวดี ไม่ต้องลุ้นทีละตอน
สนุกด้วยชอบ ๆ โหด มัน ฮา หวานอีกต่างหาก  :yeb: :yeb: :yeb:

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #25 เมื่อ16-02-2007 16:57:24 »

ตอนที่ 17

“เห่ย ตื่นได้แล้ว ตื่นๆๆๆๆ”ชัยมาปลุกผมครับ
“อารายย”ผมยังง่วงอยู่เลย
“นี่ ใจคอจะนอน ทั้งวันเลยรึงัย นี่มันจะเที่ยงแล้วนา ป่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวพาออกไปเที่ยว”ชัยพูดพร้อมกับผลักให้ผมลุกขึ้น
“เออๆๆๆๆ ตื่นแล้ว”ผมพูด
“เออ เสร็จแล้วออกไปข้างนอกนะ เร็วๆด้วย ยายรอกินข้าวอยู่”ชัยพูดพร้อมกับเดินออกไปนอกห้อง
หลังจากที่ผมทานอาหารกลางวันกับยายของชัยเสร็จ
ชัยก็พาผมออกไปเที่ยวรอบๆเมืองครับ
พาไปหลายที่เลยแหละ
ตอนเย็นมืดชัยก็พาไปตลาดโต้รุ่ง(ผมไม่รู้นะครับว่ามันเรียกว่าอะไร มันเป็นตลาดตอนกลางคืนนะครับ มีของกินเยอะเลย ใครเป็นคนหัวหินบอกทีนะครับว่าเรียกว่าอะไร)
ผมกับชัยกลับมาถึงบ้านยายก็ดึกแล้วครับ แต่แทนที่ชัยจะพาผมเข้าบ้านมันกลับพาผมนั่งเล่นที่ชายหาด โรแมนติกชะมัด

“อ๋องมึงรู้มั้ยว่าวันนี้กูมีความสุขแค่ไหน”ชัยพูด
“เราจะไปรู้ได้งัย”ผมตอบไป
“อืมใช่ มึงคงไม่รู้หรอก มึงไม่ใช่กูนิ”ชัยพูดพร้อมกับหัวเราะ
“แต่มึงรู้ไว้นะ ว่าวันนี้กูมีความสุขมากเลย”ชัยพูด
“หรอก ไม่ยักกะรู้เลย”ผมพูดต่อ
“แล้วนายมามีความสุขอะไรง่ะ”ผมถาม
“ไม่รู้จริงหรอ นี่มึงไม่รู้จริงง่ะ”ชัยถามต่อ
“เออ ไม่รู้ แล้วนี่จะบอกม่ะ”ผมพูด
“โอ้ย มึงไม่ต้องรู้หรอก ยังงัยๆ มึงก็ไม่เข้าใจ”
“อะไรของนายว่ะเนี้ย เข้าใจยากจริงๆ”ผมว่ามัน
แต่มันกลับยิ้มที่มุมปากครับ น่ารักชะมัดแม่งเดี๋ยวก็จูบปากซะหรอก
แต่ในขณะที่ผมคิดอะไรพิเลนๆในหัวนั้น
ชัยมันก็จูบปากผมครับ
ปากของมันหอม มาก
นุ่มด้วย ตอนนี้มันเริ่มดันลิ้นของมันเข้ามาในปากผมแล้วครับ
แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านี้ โทรศัพท์ชัยก็ดังขึ้นครับ
แม่งใครโทรมาชัดจังหวะกูว่ะ ผมนึกในใจ
แต่ตอนนี้ชัยลุกขึ้นไปโทรศัพท์ครับ ห่างจากผมพอสมควร
แต่จากการที่ประสาทสัมผัสทางด้านการได้ยินเป็นเลิศนั้น
ก็พอจะรู้ครับว่าใครโทรมา ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ
จอยนั้นแหละ แม่งน่ารำคาญชะมัด

แต่ในขณะที่ผมแอบฟังชัยคุยโทรศัพท์อยู่นั้น
พี่เคนก็โทรหาผมพอดี
ผมเลยลุกไปโทรศัพท์กับพี่เคน
“ครับพี่เคน”ผมรับโทรศัพท์
“นี่ เกเรอีกแล้วนะ วันนี้ก็ขาดเรียน”พี่เคนว่าผมใหญ่เลย
“แล้วตอนนี้เราอยู่ไหนเนี้ย”พี่เคนถามต่อ
“เออ อยู่หัวหินครับ”ผมตอบไป
“อะไรน้า อยู่หัวหิน”โอ้โห เท่านั้นแลหะครับ พอพี่เคนรู้ว่าผมอยู่หัวหินเท่านั้นแหละครับ
ก็เทศน์ผมอีก 1 ชุดใหญ่ๆเลยครับ
ผมเลยต้องเล่าความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พี่เคนฟัง
แต่สิ่งที่พี่เคนบอกผมกลับมาสิครับ
“นี่อ๋อง เราอยากรู้มั้ยว่าชัยคิดยังงัยกับเรากันแน่”พี่เคนพูด
“อะไรนะพี่”ผมพูดกับพี่เคน
“เอาน่าอยากรู้มั้ย”พี่เคนถามต่อ
“อยากรู้สิครับ”ผมเริ่มสงสัยแล้ว
“แต่ อ๋องต้องบอกพี่มาก่อนว่าเราชอบชัยรึป่าว”
ผมได้ยินคำถามนี่มาก็อึ่งสิครับไม่คิดว่าพี่เคนจะถามคำถามผมอย่างนี้
“กะ ก็ เวลามีชัยอยู่ด้วยก็มีความสุขดีอ่ะครับ”ผมตอบพี่เคนไป
“อืม พี่พอจะรู้แล้วล่ะ”พี่เคนพูด
“งั้นเราคอยทำตามที่พี่บอกนะ แล้วกลับมากรุงเทพมาเมื่อไร บอกพี่นะ จะได้เริ่มตามแผน
แต่ที่สำคัญ อย่างเพิ่งไปมีอะไรกับชัยมันนะ รู้ป่าว ”พี่เคนพูด
“คะ ครับ แล้วแผนขอพี่เคนคืออะไรครับ”ผมถามพี่เคน
“เรายังไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอก ไว้กลับมาพี่จะบอกนะครับ แต่จำไว้นะอย่าเพิ่งไปยอมมีอะไรกับชัยมันหล่ะ เดี๋ยวจะเสียแผน”พี่เคนพูด
“อืมงั้น แค่นี้ก่อนนะอ๋อง กลับมาแล้วรีบโทรหาพี่นะ”พี่เคนพูดพร้อมกับวางสายไปเลย
ผมก็ได้แต่งงครับว่าพี่เคนเค้าจะเล่นอะไรของเค้าเนี้ย
แต่จะว่าไปมันก็น่าสนุกดีเนอะ

ผมวางสายจากพี่เคนเสร็จก็เดินมานั่งที่เดิมครับ ตอนนี้ชัยมันคุยโทรศัพท์กับจอยเสร็จแล้วแหละ
“ใครโทรมา”ชัยถามผม
“พี่เคนน่ะ”ผมตอบไปพร้อมกับนั่งลงข้างๆชัย
“โทรมาทำไม”ชัยถามต่อ
ผมเลยไม่รู้จะทำยังงัยก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย
“เมื่อกี้ใครโทรมาหานายล่ะ”ผมถามชัยคืน
“อ้อ จอยน่ะ”
“แล้วโทรมาทำไมล่ะ จอยคิดถึงนายหรอ”ผมถามชัยต่อ
“ไม่รู้มันสิ กูเบื่อแม่งว่ะ น่ารำคาญ แม่งชอบโทรเช็คกูตลอดเลย”ชัยบ่นใหญ่เลยครับ
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย สรุปว่าพี่เคนมันโทรมาหามึงทำไม”ชัยถามต่อ
“ก็เค้าโทรมาถามว่าอยู่ไหน ทำไมไม่ไปเรียนวันนี้ ก็ประมาณนี่แหละ”ผมตอบไป
“ทำไมโทรมาแค่นี้ ถึงคุยกันนานว่ะ”ชัยถามต่อ
“โอ้ย คนไม่ได้เจอกันก็ต้องคุยกันนานหน่อยดิ”ผมเริ่มแหย่ๆชัยดูนะครับ อยากรู้ว่ามันจะรู้สึกยังงัย
“งั้นหรอ งั้นมึงไปหาเค้าเดี๋ยวนี้เลยมั้ย เดี๋ยวกูไปส่ง ไปมั้ยล่ะ”ชัยเริ่มประชดผมครับ
“ไม่อ่าว ตอนนี้เราอยากอยู่กับนายมากกว่า”แล้วผมก็ยิ้มงามๆให้มันทีนึง
“ไป ขึ้นบ้านได้แล้ว ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องกลับกรุงเทพอีก”ชัยพูดพร้อมกับยืนมือมาให้ผมจับ
ผมก็ว่าง่ายครับ จับมือชัยแล้วชัยก็ดึงผมลุกขึ้น
แล้วคืนนั้นผมก็นอนหลับภายใต้อ้อมกอดชัยเหมือนเดิมครับ
...
พอผมกลับมาถึงกรุงเทพผมก็รีบโทรหาพี่เคนเลยครับ
แหมก็มันอยากรู้นิครับว่าแผนที่พี่เคนจะใช่นะ คืออะไร
“พี่เคนครับ อ๋องกลับมากรุงเทพแล้ว”ผมโทรไปหาพี่เคนครับ
“อืม งั้นหรอ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ”พี่เคนพูด
“ครับ”

ผมนั่งรอพี่เคนไม่นานพี่เคนก็พาผมออกไปข้างนอกเพื่อที่จะคุยแผนที่จะใช่กัน
ผมถามพี่เคนว่าทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย
แต่คำตอบที่ได้มาพี่เคนบอกว่า
คนปากแข็งอย่างชัยเนี้ย มันต้องเจออะไรแบบนี้
แผนเรามันก็มีอยู่ว่านะครับ
ให้ผมกับพี่เคนเป็นแฟนกัน พี่เคนบอกว่าจากการสังเกตดูชัยแล้วเป็นคนขึ้หึงมาก เพราะฉะนั้นชัยจะทนไม่ได้หรอกถ้าจะโดนแย่งของรักไปน่ะ
ผมก็เลยลองดูน่ะครับ

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #26 เมื่อ16-02-2007 16:58:50 »

ตอนที่ 18

แผนทั้งหมดจะเริ่มที่ว่าพี่เคนจะมารับผมไปเรียนเอง แล้วก็รับผมกลับด้วย
ถ้าชัยชวนไปไหนก็ไม่ต้องไปด้วย เวลาที่ชัยโทรมาตอนอยู่กับพี่เคนก็ให้บอกว่าไม่สะดวกคุยด้วย
พี่เคนบอกว่าเชื่อเหอะไม่ถึงอาทิตย์ชัยทนไม่ได้หรอก

เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นไปตามที่พี่เคนบอกครับ
ชัยมันเริ่มทนไม่ไหวครับ
เหตุการณ์มีอยู่ว่า
วันนั้นก็เป็นอีกวันที่ผมไปรอพี่เคนที่หอสมุด แต่ทำไมพี่เคนยังไม่มาซะทีล่ะ
ในขณะที่ผมนั่งรอพี่เคนอยู่นั้นครับ
“นี่ ไปกลับได้แล้ว”ผมหันไปในใจนึกว่าเป็นพี่เคน แต่ไม่ใช่ครับกลับเป็นชัย
“เออ เรารอพี่เคนอยู่นะ เราจะกลับพร้อมพี่เคน”ผมพูดไป ชัยเงียบไปพักนึงแล้วพูดขึ้นว่า
“วันนี้มึงกลับกับกูได้มั้ยกูขอร้อง”ชัยพูดขึ้น
“อ้าว แล้วจอยล่ะ”ผมถามมัน
“กูเลิกกับมันแล้ว”ชัยพูด พร้อมจ้องหน้าผม
“เลิกแล้ว นายเลิกกับจอยแล้วหรอ”ผมถามชัยก็ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไร แต่ในใจโคตรดีใจเลย
“เออสิ”ชัยพูดเรียบ ดูมันไม่เห็นจะเสียใจเท่าไรเลย
“เลิกเมื่อไรล่ะ เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย”ผมถาม
“ก็ก่อนมาหามึงงัย”ชัยตอบ
“อะไร เมื่อกี้นี้หรอ”ผมตกใจมาก มันบอกว่ามันเพิ่งเลิกกับชัยเมื่อกี้หรอ
“มึงไปกับกูได้ยัง”ชัยถามผม
“อืม ไปสิ แต่เราขอโทรบอกพี่เคนก่อนนะ”ผมพูดแต่ชัยกลับหันมามองผมแปลกๆ
หลังจากที่ผมคุยกะพี่เคนเสร็จได้ความว่าวันนี้แหละเป็นโอกาสดีแล้วหล่ะ

ตอนอยู่บนรถชัยเอาแต่ถามว่าผมเป็นยังงัยบ้าง โดยไม่เห็นมันจะพูดถึงเรื่องที่มันเลิกกับจอยเลย
“เออ ชัยนายไม่เป็นอะไรแน่นะ”ผมถามชัย
“กูไม่ได้เป็นอะไรนี่ กูแค่สบายใจที่กูเลิกกับจอยแล้วเท่านั้น แหละ และที่สำคัญนะกูดีใจที่วันนี้มึงมากับกู”ชัยพูดพร้อมเอามามาจับมือผมเบาๆ
“มึงรู้มั้ยกูรอวันนี้มานานแค่ไหน วันที่กูเลิกกับจอย”ชัยพูดต่อ
“อ้าว นายพูดยังกับนายไม่รักจอยยังงั้นแหละ”
“ก็ใช่นะสิ กูไม่เคยรักจอยเลย แต่กูน่าสงสารนะคนที่กูรักเค้าไม่เคยคิดจะรักกูหรอก กูเลยต้องประชดมันโดยการที่กูไปคบกับจอย เพื่อว่ามันจะกลับมาสนใจกู แต่มึงเชื่อมั้ยว่าตอนนี้คน คนนั้นที่กูรักนะเค้าเริ่มห่างๆกูไปแล้วหล่ะ”ชัยพูดพร้อมมองหน้าผม
“หรอ น่าสงสารนายเนอะ แต่นายง่ะเคยแสดงรึป่าวว่านายรักเค้าง่ะ ไม่แน่นะคนที่นายรักง่ะอาจจะรอนายบอกรักก่อนก็ได้”ผมตอบมันไป ในใจลึกๆก็ลุ่นเหมือนกันว่าคนที่มันรักจะเป็นเรา
“หรอ งั้นเราจะลองดูล่ะกันเนอะ แต่ไม่รู้ว่าจะทันรึป่าว แต่ว่าตอนนี้กูหิวง่ะไปกินข้าวกันมั้ย”ชัยพูดขึ้น
“อืมไปดิ กินไหนดีง่ะ”ผมถามมัน
“ไปกินบ้านกูกันมั้ย”ชัยชวนครับ
“อืมไปดิ นายจะทำเองหรอ”
“อืมไช่ แต่ว่าเดี๋ยวแวะซื้อของก่อนเนอะๆ”ชัยพูด
พร้อมกับเลี้ยวเข้าห้างไป
“อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยววันนี้กูทำให้”ชัยพูด
“นายทำได้ทุกอย่างเลยหรอ”
“เออสิ ยายกูสอนมาดีโว้ย”
“จริงดิ ยายนายสอนหรอ”
“เออสิ ว่าแต่อยากกินอะไรเป็นพิเศษป่ะ”
“อืม เราชอบกินหมูหวานง่ะ นายทำได้ป่ะ”ผมบอกชัยไป
“ทำได้ งั้นเดี๋ยวทำหมูหวานให้กินล่ะกันเนอะ แล้วมึงอยากกินอะไรอีก”
สรุปวันนั้นเราซื้อของกลับไปทำกับข้าวเยอะแยะเลยล่ะ มีความสุขดีจัง
แต่ในระหว่างที่ซื้อของอยู่พี่เคนก็โทรมาเช็คความเรียบร้อยครับ
จะว่าไปพี่เคนนี้ก็น่ากลัวเหมือนกันเนอะ
แต่ในขณะที่ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับพี่เคนอยู่นั้นชัยก็เดินมาแย่งโทรศัพท์ผมไปแล้วก็เดินไปคุยอะไรกับพี่เคนก็ไม่รู้อยู่สองคน ผมจะเดินเข้าไปเอามือถือคืนมันก็จะต่อยผมแล้วบอกว่าถ้าเข้ามาอีกก้าวเดี่ยวรับรองได้เลยว่าผมได้เจอดีแน่
ผมก็เลยต้องรอมันคุยเสร็จแล้วค่อยโทรถามพี่เคนก็ได้ว่าคุยอะไรกัน
“เอาคืนไป”ชัยยื่นโทรศัพท์คืนผม
ผมรับแต่ไม่พูดอะไรกับมันครับ มันคงรู้แหละว่าผมไม่พอใจ
แถมมันยังพูดอีกว่า
“อย่าให้กูรู้นะว่า มึงโทรไปหามันอีก ปิดมือถือไปเลยนะ”ชัยพูด
แต่ให้ตายเหอะ มันนะปิดมือถือผมตั่งนานแล้วครับก็ก่อนที่มันจะคืนมือถือให้ผมอีก
“ไปกันได้ยัง กูเริ่มหิวแล้วนะ”พูดเสร็จชัยมันก็เดินไปคิดเงินเลยครับ โดยทิ้งให้ผมเดินตามมันไป
“เออ”ผมตอบอย่างไม่สบอารมณ์มันเท่าไร มันหันกลับมามองหน้าผมครับแต่ผมหันหน้าหนีมันแกล้งทำเป็นว่าผมสนใจอย่างอื่น

ในระหว่างทางไปบ้านชัยผมพยายามรวบรวมความกล้าถามชัยครับว่าคุยอะไรกับพี่เคน
“นี่ชัย นายคุยอะไรกับพี่เคน”ผมถามมัน มันหันหน้ากลับมามองผม
“มึงถามทำไม”ชัยถามผมคืน
ผมเงียบไม่ถามอะไรต่อ ผมรู้อยู่แล้วว่ายังงัยมันก็ไม่ตอบแน่ๆ
แต่ผมรู้สึกได้ว่าตอนนี้ชัยมันเหลือบมองผมบ่อยมาก
จนถึงบ้านมันแหละครับ
พอถึงบ้านมัน มันก็ไล่ผมเข้าไปขึ้นไปอาบน้ำเลยครับ
“ไป ไปอาบน้ำก่อนไป อาบเสร็จจะได้ลงมากินข้าวเลยนะ”ชัยพูด
“อาบทำไมง่ะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราก็กลับแล้ว”ผมพูด
“ใครบอกจะให้มึงกลับ คืนนี้มึงต้องนอนนี้ ไป ไปขึ้นไปอาบน้ำอย่างมาโอ้เอ้”ชัยพูดพร้อมกลับผลักผมให้เดินขึ้นไปห้องนอนของมัน
“แล้วเราจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ล่ะ”ผมถามมัน
“มึงอยากใส่ตัวไหน มึงก็หยิบเอาล่ะกัน”ชัยพูด
แต่ด้วยความสันดานของผม ตอนอาบน้ำผมก็โทรไปหาพี่เคนครับ
“พี่เคน เมื่อกี้คุยอะไรกับชัยง่ะ”ผมถาม
“อืม ชัยไม่บอกเราหรอ”
“ใช่ผมถามแล้ว แต่มันไม่บอก”
“ชัยมันถามพี่ว่า คิดยังงัยกับเรา พี่ก็เลยบอกว่ากำลังจีบเราอยู่ แต่มันบอกว่าให้เลิกจีบได้แล้ว เพราะว่าอ๋อง เป็นแฟนมัน แล้วก็สั่งพี่ว่าให้เลิกยุ่งกับเราอีกแนะ คราวนี้เรารู้แล้วนะว่าชัยมันคิดยังงัยกับเรา ที่เหลือจัดการต่อเอาเองนะครับ”พี่เคนพูดพร้อมกับว่างสายไปเลย

ผมได้ยินที่พี่เคนพูดก็อึ่งสิครับเอางัยดีว่ะ จะทำงัยต่อดี
ในขณะที่ผมกำลังคิดไปนั้นอาบน้ำไปด้วยชัยก็ขึ้นมาเรียกครับ
“เห่ย นี่อาบน้ำเสร็จยัง ลงไปช่วยกูทำกับข้าวด้วยดิ”ชัยพูด
“เออ เสร็จแล้ว ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ”

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #27 เมื่อ16-02-2007 16:59:48 »

ตอนที่ 19
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็ลงมาช่วยชัยทำอาหารต่อครับ
ผมน่ะช่วยอะไรมันไม่ค่อยได้หรอกครับ ผมก็ทำได้แค่เพียงหยิบ ของที่มันอยากได้ส่งให้มันเท่านั้นแหละครับ
“หยิบ น้ำปลามาดิ”
“หยิบ น้ำตาลมาดิ”
“ส่งจานมาดิ เร็วๆ”
ดูเหมือนมันจะได้ใจใหญ่เลยครับ ใช้ผมใหญ่เลย
หลังจากทำกับข้าวเสร็จ เราก็ช่วยกันจัดโต๊ะครับ
คือตอนนี้ผมหิวมากเลยครับ
รู้งี้กินตามร้านอาหารดีกว่า เร็วกว่าด้วยทำเองเสียเวลา หิวก็หิว
“กินได้ยางง่า หิวแล้วน่า”ผมบ่นกับชัย
“ได้แล้วครับคุณชาย”ชัยพูด
“ทีเวลาให้ทำ เสือกไม่ทำอะไรเลย ทำอะไรไม่เป็นเลยหรอเนี้ย”ชัยพูดขึ้นมาระหว่างกินข้าว
“เออสิ”ผมตอบมันไป
“ทำไมไม่ลองทำดูล่ะ เผื่อเวลาอยู่คนเดียวจะได้ทำกินเองได้”ชัยมันสอนครับ
“ไม่เห็นเป็นรายเลย ก็มาให้นายทำให้กินงาย อีกอย่างซื้อกินง่ายจะตาย”ผมตอบมันไปก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ พูดไปอย่างนั้นเองครับ แต่ชัยอะดิ มันกลับด่าผมใหญ่เลยครับ
“คิดอย่างงี้ได้งัยเนี้ย แล้วถ้ากูตายไปล่ะ มึงจะทำยังงัย”ชัยพูดพร้อมจ้องหน้าผมเขม่งเลยครับ
“มึงจะแดกแต่กับข้าวซื้อไปจนตายหรอ”มันจะโกรธอะไรของมันขนาดนี้เนี้ย แค่กูบอกว่าจะกินข้าวที่มันทำ ไม่เห็นว่าจะต้องโกรธอะไรขนาดนี้เลย
“ทำไมนายต้องโกรธขนาดนี้ด้วย แล้วจะมาพูดเรื่องตายทำไม ไม่มงคลเลย”ผมด่ามันกลับครับ
ดูมันสลดลงไปนิดหน่อยครับ
“ก็กูห่วงมึงนิ”ชัยพูดเบาๆ
“นายพูดว่าอะไรนะ เราไม่ได้ยิน”ผมถามมัน
“ป่าวก็กูแค่เป็นห่วงมึง กูกลัวว่าต่อไปถ้ากูตายไปแล้วมึงจะทำยังงัย”ชัยพูด
“เอาอีกล่ะ พูดจาแบบนี้อีกล่ะ ไม่กินแม่งแล้วโว้ย”พูดเสร็จผมก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
ผมหงุดหงิดมากเลยครับ ผมไม่ชอบให้คนพูดถึงเรื่องเป็นเรื่องตายเลยครับ
ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดเล่น
“เห่ย เดี๋ยวก่อนสิ มึงจะมางอนอะไรเนี้ย”ชัยพูดพร้อมลุกขึ้นตามผมมา
“กูบอกให้ให้หยุดงัย”ชัยพูดพร้อมกับกระชากผมให้กลับมานั่งกับมัน
“มึงเป็นอะไรเนี้ย”ชัยตะคอกใส่ผม
“ป่าวเราไม่ได้เป็นไร เราอิ่มแล้วจะขึ้นไปนอน”ผมตอบมันไป
“มึงยังอิ่มไม่ได้”ชัยพูดใส่ผม
“ทำไม”
“เพราะกูยังไม่อิ่ม มึงมานั่งกินต่อกับกู แล้วอีกอย่างหมูหวานมึงง่ะไปกินให้หมด
มึงบอกกูว่าชอบไม่ใช่หรอ” ชัยพูดพร้อมดึงผมให้เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว
สรุปแล้วก็ต้องนั่งกินข้าวต่อครับ จะว่าไปผมก็ยังไม่อิ่มหรอกครับ แต่ที่พูดไปเมื่อกี้นี้ก็เพราะโกรธมันนะครับ
“ไหนบอกว่าอิ่มแล้วงัย แล้วกินทำไม”อ้าวสันดานแล้วไม่ล่ะกู
“ทำไม กินไม่ได้หรอ ห่วงรึงัย”ผมประชดมันครับ
“ป่าวนิ มึงอย่างกินก็กินไปสิ ก็กูทำให้มึงกินนิ”ชัยพูดครับ
แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อครับ

ตอนนี้ผมกับชัยก็กินข้าวอิ่มแล้ว
ชัยมันเข้าไปอาบน้ำครับส่วนผมก็นั่งดูทีวีในห้องนอนมันแหละครับ
พอมันอาบน้ำเสร็จมันก็เดินเปลือยออกมาอย่างนั้นแหละครับ
ไม่อายฟ้าอายดินเลย
แถมยังเดินมานั่งเช็ดหัวใกล้ทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
“อ่ะ”ชัยพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวให้ผม
“อะไร”ผมถามมันเพราะไม่รู้เหมือนกันว่ามันต้องการอะไร
“เช็ดหัวให้กูหน่อยดิ”ผมก็ว่างายครับ รับผ้าเช็ดตัวจากมันแล้วก็เช็ดผมให้มันครับ
ผมมันนุ่มมากเลยครับ ดำเงาดีจริงๆ
“อ่ะ เสร็จแล้ว”ผมพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวคืนมันไป
แต่แทนที่มันจะไปใส่เสื้อผ้ามันกลับ
ลงนอนหนุนตักผมต่อทันที
“เห้ย นี่ใจคอจะไม่คิดใส่เสื้อผ้ารึงัย”ผมว่ามัน
“ไม่ง่ะ”มันตอบเรียบพร้อมกับดึงเอารีโมทจากมือผมไปกดเปลี่ยนช่อง
“นี่ไม่อายฟ้าอายดินเลยรึงัยเนี้ย ไปไปลุกไปใส่เสื้อผ้าก่อน”ผมพูดพร้อมกับดันหัวมันให้ลุกขึ้นแต่มันไม่ยอมครับ กลับเอามือเกาะขาผมไว้
“ไม่อ่าวว ไม่อ่าว จานอน”ชัยมันดื้อครับ
“ไปใส่เสื้อผ้าก่อน แล้วค่อยมานอนก็ได้”ผมบอกมัน
“จริงนะ ถ้ากูไปใส่เสื้อผ้าแล้วกลับมานอนหนุนตักมึงได้นะ”ชัยถามผมต่อ
“ครับ ไป ไปใส่เสื้อผ้าไป”มันว่างายครับเดินไปใส่เสื้อผ้า แล้วก็กลับมานอนหนุนตักผมต่อ
มันน่ารักดีนะครับ เหมือนเด็กเลย

แต่ตอนนี้สิครับมันกลับแทนที่มันจะหันหน้าออกแต่มันกลับหันหน้า
เข้ามา
ตอนนี้หน้ามันซุกอยู่ที่น้องชายผมแล้ว
ทำยังงัยดีล่ะ น้องชายผมมันชักจะไม่อยู่สุขแล้วสิ
ขืนอยู่อย่างนี้ต่อไปมันต้องรู้แน่ๆว่าผมชักเกิดอารมณ์แล้วสิ
ผมเลยต้องแกล้งจะลุกเข้าห้องน้ำ
“ชัยลุก เราจะเข้าห้องน้ำ”ชัยมันก็ว่าง่ายครับยอมลุกให้ผมเข้าห้องน้ำแต่โดยดี

พอผมเข้าไปสงบจิตสงบใจในห้องน้ำเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำครับ
แต่พอผมออกมาจากห้องน้ำเสร็จ
ชัยก็เข้ามาจูบผากผมทันทีเลยครับ
อารมณ์ผมที่เคยสงบไว้ ตอนนี้ไม่เอาไม่อยู่แล้วครับ
(ผมก็ปล่อยให้ไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้น)


“กูรักมึงนะ”ชัยมันกระซิบที่ข้างหูหลังจากที่มันเสร็จ

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #28 เมื่อ16-02-2007 17:00:43 »

ตอนที่ 20 ตอนสุดท้ายครับ
หลังจากที่เสร็จกิจกาม ผมก็หลับภายใต้อ้อมกอดชัยครับ
แต่หลับไปได้สักพัก ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามือถือชัย
ใครแม่งเสือกโทรมาตอนนี้ว่ะ ไม่รู้จักเวลาซะบ้าง ผมนึกด่าในใจ
“ครับ”ชัยรับโทรศัพท์
แล้วก็ชัยลุกไปคุยที่ระเบียง สักพักก็เข้ามา
บอกให้ผมรีบแต่งตัว แล้วตามมันลงไปข้างล่าง
ตอนนั้นผมงงมากเลยครับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้แต่ทำตามที่มันบอก
“ชัย เกิดอะไรขึ้นหรอ นี่เราจะไปไหนหรอ”ผมถามชัยระหว่างอยู่บนรถ
“เมื้อกี้ เพื่อนจอยโทรมา บอกว่าจอยเข้ารพ. เพราะมันจะฆ่าตัวตาย”ชัยบอกผม
ตอนนั้นผมตกใจมากเลยครับ ไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
จอยฆ่าตัวตายหรอ นี้มันจะฆ่าตัวตายเพราะชัยเลิกกับมันหรอ
หรือว่ามันแค่เรียกร้องความสนใจ จากชัยเท่านั้น
แล้ว แล้วชัยจะกลับไปคบกับมันรึป่าว
ถ้าชัยจะกลับไปคบกับจอย
ชัยก็ต้องทิ้งเรา
ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ ไม่รู้จะทำยังงัยดี
ตลอกระยะทางที่ไปรพ. ชัยไม่พูดกับผมเลยสักคำ
ชัยขับรถน่ากลัวมาก ดูชัยจะเป็นห่วงจอยมาก
หรือว่าชัยจะกลับไปหาจอย

ตอนนี้ถึงรพ.แล้วชัยก็ลงไปจากรถเลย
โดยที่ชัยไม่ได้รอผมครับ
ชัยรีบวิ่งไปที่ประชาสัมพันธ์ของรพ.
แล้วก็วิ่งขึ้นลิฟท์ไปเลย
โดยที่ชัยไม่รอผมเลยครับ

ตอนนั้นในใจผมน้อยใจชัยมากเลยครับ
ผมก็เข้าใจนะครับว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดอะไรแบบนี้ จอยเข้ารพ.เพราะชัย
จะให้ชัยมามัวสนใจผมไม่ได้หรอก
แต่มันจะไม่สนใจผมเลยหรอ มันจะสนใจผมสะนิดมั้ยเนี้ย
มันจะห่วงอะไรจอยขนาดนั้น
ผมเลยตัดสินใจที่จะไม่ขึ้นไปข้างบนที่ห้องพักจอย ผมนั่งรอข้างล่างนี่แหละดีแล้ว
ตามความคิดของผมนะครับ ตอนนี้ผมขึ้นไปเจอจอยกับชัยคงจะไม่เหมาะหรอก
ผมก็เลยนั่งรออยู่ข้างล่างตรงหน้าประชาสัมพันธ์รพ.ตรงนั้นแหละครับ
ในใจตอนนี้ผมรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก

แต่ไม่นานชัยก็ลงมาครับ แล้วก็เดินมาจูงมือผมให้ลุกขึ้น
“ไปกับกู ป่ะ”ชัยพูด
“จะพาเราไปไหน”ผมถามชัย
“ไปหาจอยกัน”ผมได้ยินชัยพูดมายังงี้ก็อึ่งสิครับ
ชัยมันจะพาผมไปหาจอยทำไมล่ะ
ตอนนี้ชัยจำมือผมแน่นมาก ปากก็บอกว่าไม่มีอะไร
ให้ผมทำใจเย็น แต่ชัยสิตอนนี้จะกำมือผมแน่นเกินไปแล้ว
“ชัย เราเจ็บนะ บีบมือเราแน่นเกินไปแล้ว”ผมบอกมัน
“กูขอโทษ มึงเป็นไรป่ะ”ชัยมันขอโทษครับพร้อมกับจับมือผมขึ้นมาแล้วก็เป่าเบาๆที่บนหลังมือผม
“ไม่เจ็บนะครับ ไม่เจ็บนะ”ชัยพูด
ตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดียังงัยก็ไม่รู้
รู้สึกอบอุ่นมากเลย

ตอนนี้ผมชัยอยู่ในห้องจอยแล้ว
จอยมองหน้าผมยังกับจะกินเลือดกินเนื้อผมให้ได้
“เนี้ยนะหรอ คนที่ชัยบอกว่ารัก”จอยพูดขึ้น พร้อมกับจ้องหน้าผมเขม่ง
“อืมใช่ ชัยรักอ๋อง”ชัยตอบจอยไป
พอจอยได้ยินคำพูดจากปากของชัย จอยก็กรี๊ดซะลั่น รพ.เลยครับ
จนพยาบาล วิ่งมาที่ห้องของจอย
“มีอะไรกันรึป่าวค่ะ”พี่พยาบาลถาม
“ป่าวครับ”ชัยตอบไป
“มีอะไรเรียกดิชั้นได้นะค่ะ”พี่พยาบาลพูดพร้อมกับเดินออกไป
“นี่มันหมายความว่ายังงัยห่ะ ชัย บอกจอยมาสิ ชัยรักอ๋องหรอ”จอยพูดต่อหลังจากที่พี่พยาบาลออกไป
“มันก็ไม่ได้หมายความว่ายังงัยหรอก ชัยบอกจอยตรงๆเลยนะ
ที่ชัยคบกับจอยง่ะ ชัยทำเพื่อประชดอ๋องมันเท่านั้นแหละ ตอนนั้นอ๋อง ชัยกับอ๋องทะเลาะกันชัยเลยประชดอ๋อง ชัยขอโทษนะจอยกับเรื่องที่เกิดขึ้น”ชัยเงียบไปพักนึง
ตอนนี้จอยร้องไห้ใหญ่เลย ร้องไม่หยุด ชัยก็จับมือผมแน่นขึ้น
“จอยและสิ่งที่จอยทำในวันนี้น่ะ ชัยจะบอกให้ มันไม่ทำให้ชัยกลับมาคบกับจอยได้หรอ
จอยไปหาผู้ชายคนใหม่เถอะ ชัยรู้นะว่าจอยไม่ได้คบกับชัยคนเดี่ยว
จอยก็ยังคบอยู่กับผู้ชายคนอื่นอีกนิ เออ เราถามพยาบาลแล้วนะ จอยก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย
กะแค่อดข้าวอดน้ำ แล้วเป็นลมเนี้ย มันไม่ถึงกับต้องเข้ารพ.ไม่ใช่หรอ
สิ่งที่จอยทำเนี้ยจอยต้องการอะไร ถ้าต้องการเรียกร้องความสนใจจากชัยง่ะ
ต่อจากนี้ไป มันไม่ได้ผลแล้วนะ”พูดเสร็จชัยก็เดินจูงมือผมออกจากห้องจอยไป

ระหว่างทางที่กลับมาจากรพ.
ชัยไม่พูดอะไรกับผมสักคำ
ตอนนั้นผมอึดอัดมาก
จนผมทนไม่ไหวแล้ว
“ชัย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ชัยบอกเราได้มั้ย”ผมพูดโดยไม่หันไปสบตามัน
แต่ก็รู้ว่าตอนนี้มันหันมามองทางผมแล้ว
แล้วตอนนี้ชัยก็เลี้ยวรถจอดข้างทางครับ
“อ๋อง มึงรู้มั้ยว่า กูรักมึงมานานแค่ไหน กูรักมึงมานานแล้วนะ”ตอนนี้ชัยกุมมือผมไว้
“กูรักมึงตั้งแต่ที่กูเจอมึงวันแรก กูดีใจมากเลยนะที่กูได้นอนติดมึง มีตู้เสื้อผ้าติดมึง
มีโต๊ะอ่านหนังสือติดกับมึง ได้เรียนห้องเดี่ยวกับมึง กูพยายามแกล้งมึงทุกอย่างที่กูทำได้
เพื่อให้มึงสนใจกูบ้าง ตอนนั้นกูอาจจะคิดแบบเด็กๆ เลยทำอะไรผิดๆไป ที่กูไปทำอย่างนั้นกับมึง
ที่กูไปปล้ำมึง แล้วมึงก็ย้ายรร.หนีกูไป”ตอนนี้น้ำตาของชัยเริ่มไหลออกมาครับ

“ตอนนั้นทำให้กูรู้ว่ากูทำผิดกับมึงไป กูเฝ้าถามถึงมึงตลอด
กูรู้ว่ามึงกับไอ้ต้นติดต่อกันอยู่กูพยายามถามมันหลายครั้ง จนกูได้เบอร์ติดต่อมึงมา แต่กูก็ไม่กล้าโทรไปหามึงอยู่ดี กูกลัวมึงจะจำกูไม่ได้ ถ้ามึงจำกูไม่ได้กูคงจะทนไม่ได้หรอก แต่ถ้ามึงจำกูได้แต่มึงยังไม่ให้อภัยกับสิ่งที่กูเคยทำกับมึงไป กูก็คงทนไม่ได้เช่นกัน จนวันปัจฉิมนิเทศกูได้คุยกับเจ
เจบอกว่ามึงจะเอนท์เข้า มหาลัย.... กูก็เลยเอนท์เข้าที่นี้เหมือนกัน เพื่อว่ากูจะได้เจอมึง
แต่พระเจ้าก็เข้าข้างกู กูได้เจอมึงตั่งแต่วันปฐมนิเทศน์นักศึกษาใหม่

คราวนี้กูจะไม่ยอมปล่อยมึงไปอีก อ๋องมึงรู้มั้ยว่ากูรักมึงมากแค่ไหน มึงรักกูมั้ยอ๋อง
มึงรักกูมั้ย”ตอนนี้ชัยจ้องตาผมไม่กระพริบเลยครับ
ใบหน้ามันเต็มไปด้วยน้ำตา ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ชัยเบาๆ แล้วก็ยิ้มให้มัน
“ชัยนายรู้มั้ย ว่าเราก็รักนายมานานแล้วเหมือนกัน ตอนแรกๆเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องคอยสนใจเรื่องของนายด้วย ทั้งๆที่นายคอยแกล้งเราตลอด เวลานายนอนกอดเรา เรารู้สึกดีทุกครั้ง จนนายทำอย่างนั้นกับเรา ตอนนั้นเราโกรธนายมาก นายทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ไม่นานหลังเกิดเรื่องนายก็ไปคบกับแอน เราโกรธนายมากตอนนั้นนายไม่สนใจเราเลย
ไม่เลือนเตียงมานอนติดเราเหมือนเดิม นายเริ่มห่างเหินเราไป ไม่สนใจเรา
แล้วเราก็ทนไม่ไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราเลยเข้าใจว่านายคงเกลียดเรา เราก็เลยตัดสินใจย้าย รร.ไป
แล้วในที่สุดเราก็มาเจอนายอีก ที่มหาลัย..”แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ ชัยก็จูบปากผมเลยครับ
แล้วมันก็พูดขึ้นว่า
“กูไม่อยากฟังแล้ว กูอยากรู้แค่ว่าตอนนี้มึงรักกูมั้ย”ชัยพูด
“รักสิ เรารักนายนะชัย”ผมตอบมันไปพร้อมกับยังจ้องตามันอยู่
ตอนนี้ชัยมันดึงผมไปกอดครับ มันหอมแก้มผมใหญ่เลย
“โอ้ย เบาๆสิ หอมยังงี้แก้มก็ช้ำหมดสิ”ผมว่ามันไปครับ
“แหมก็คนมันทนไม่ไหวนิ ก็มึงน่ารักขนาดนี้ ใครจะห้ามใจไหว”ชัยพูด
แล้วเราก็กลับมาบ้านชัยกันครับ แล้วคืนนั้นชัยก็เล่นผมอีกสองรอบครับ
ตื่นมาไข้ขึ้นเลยครับ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ย้ายออกจากคอนโด แล้วย้ายเข้าไปอยู่กับชัย
จากวันนั้นจนวันนี้ก็เกือบ สองปีเต็มแล้วครับ ผมเป็นนักศึกษาปี สามแล้วในเทอมนี้
ชัยก็เหมือนกันครับ
ส่วนนางจอยนั้นหรอ หายหัวไปเลยครับ เคยได้ยินข่าวเหมือนกันว่า
หลังจากที่ชัยเลิกกับจอย จอยก็คบกับผู้ชายอีกคนที่จอยเคยแอบคบตอนคบกับชัย
อย่างเปิดเผยซะที พี่อาทกะเจนะหรอ คู่นี้ยังหวานกันเหมือนเดิมครับ
ส่วนไอ้ต้นนะหรอครับ มันกลายมาเป็นไบแล้วครับ หลังจากที่มันโดยผู้หญิงทิ้งมันก็หันมาเอาผู้ชายดูบ้าง แล้วติดใจครับ แต่มันมีแฟนทั้งชายและหญิงครับตอนนี้
เมื่องานศพก๋งผมที่ผ่านมาชัยก็ไปช่วยงานเหมือนกันครับ
มันจะคอยขับรถไปส่งผมตลอดแหละครับ
และก็ได้ชัยนี้แหละครับที่คอยให้กำลังใจผมตลอดเวลาที่เกิดเรื่องมาครับ

ผมขอขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะครับที่ชอบเรื่องราวความรักของผม
ผมขอขอบคุณทุกๆความคิดเห็นที่ให้มา
ผมขอขอบคุณกับทุกดันที่มาดันเรื่องของผมนะครับ
ผมขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้ผมมาตอนที่ก๋งผมเสีย
ผมขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ทำให้ผมมีกำลังใจเล่าต่อ
ผมขอขอบคุณทุกๆคำอวยพรที่อวยพรผมในวันเกิด
ผมขอขอบคุณเพื่อนทุกๆคนที่ไม่ทิ้งกันนะครับ
ผมขอขอบคุณความรักที่ชัยให้ผมมาเลยทำให้ผมมีเรื่องดีๆมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง
และสุดผมขอขอบคุณที่พระเจ้าสร้างชัยมาให้ผมนะครับ
ขอบคุณจริงๆครับ

ผมขอให้เพื่อนๆได้พบรักแท้ที่ต้องการนะครับ
ขอให้ความรักของเพื่อนๆเป็นไปตามที่เพื่อนๆต้องการนะครับ

อ๋องครับ

(จบแล้วนะครับ)

tototo

  • บุคคลทั่วไป
Re: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ
«ตอบ #29 เมื่อ16-02-2007 17:02:41 »

แหะๆๆ จบตอนธรรมดาไปแล้วนะครับ

ต่อไปจะเป็นตอน พิเศษนะครับ

เด๋ยวผมมาต่ ดึกๆ น้าครับ  :5780: :ped152:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด