หัวข้อ: เด็กหอ ของพี่ อ๋องครับ

[tototo]

ตอน เพื่อนรัก 14

วันนี้ผมไปเรียนกับสามครับ
โดยมีวันนี้ผมต้องนั่งรถไปเรียนเองเพราะว่าแม่ของสามยังไม่กลับมาจากเข้าเวร

พอถึงที่รร.
“เออ อ๋อง กูฝากกระเป๋าไปเก็บที่ห้องก่อนดิ กูจะไปเล่นบาส”เอาสิมึงมาถึง รร. มึงก็ใช้กูเลยนะ
“อืม”ผมรับกระเป๋าจากมันมา มันก็วิ่งไปสนามบาสเลยครับ

พอมาถึงที่ห้องเรียนผมก็ต้องตกใจครับ
ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังงัยล่ะ
วันนี้มีคนยกเก้าอี้ลงมาให้ผมแล้วครับ
นึกออกมั้ยครับพอเลิกเรียนเราก็จะยกเก้าอี้ขึ้นไว้บนโต๊ะ
แต่วันนี้มีคนยกเก้าอี้ลงมาให้ผมแล้ว
ใครมายกให้ว่ะ จะเป็นไอ้หนุ่มก็ไม่ใช่
เพราะว่ามันยังมาไม่ถึงรร.ด้วยซ้ำ
ระหว่างที่ผมกำลังงงอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้นผมก็ต้อง
ประหลาดใจเป็นรอบที่สองครับ
เพราะว่าสิ่งที่ผมพบ
ในลิ้นชักใต้โต๊ะก็คือ
ดอกกุหลาบสีขาว หนึ่งดอก
พร้อมกับกระดาษแผ่นนึง ที่เขียนเพลงให้
ผมจำไม่ได้นะครับว่าเค้าเขียนเพลงอะไรให้ผม
ใครว่ะเนี้ย
ใครกันว่ะ
ใครยกเก้าอี้ลงให้กู
ใครเอาดอกกุหลาบมาให้กู
ใครเขียนจดหมายให้กูว่ะเนี้ย

ระหว่างที่ผมกำลังนั่งงงอยู่นั้น
หนุ่มมันก็มาถึงพอดีครับ
“หวัดดีอ๋อง”หนุ่มทัก
“หวัดดี หนุ่ม”ผมทักตอบกลับไป แต่ก็ยังนั่งมองดอกกุหลาบและจดหมายที่อยู่ตรงหน้า
“เห้ย ใครให้มาว่ะเนี้ย”หนุ่มทักขึ้น
“ไม่รู้ว่ะ เรามาก็เห็นมันอยู่ในลิ้นชักแล้ว”ผมตอบมันไป
“เห้ย เสน่ห์มัยแรงโว้ย มีสาวมาติดด้วย”ไอ้หนุ่มมันแซวผมครับ
“ไม่เอาล่ะ ไปหาอะไรกินกัน”ผมบอกมันครับตอนนี้ผมเริ่มเขินแล้ว
เห่ย กูก็มีคนมาจีบนะโว้ย
แล้วผมกับหนุ่มก็ไปหาอะไรกินกันครับ
พอกินเสร็จผมก็ซื้อนมกับขนมปังมาฝากไอ้สามมันด้วย
ตั่งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย
ตอนเข้าแถวผมก็เอาให้มันครับ
“อะกินซะ จะได้ไม่หิวเวลาเรียน”ผมยื่นนมกับขนมปังให้มัน
มันก็รับไปครับ
“เออ ขอบใจ”มันรับไปแต่มันยังไม่กินหรอกครับ
แหมจะกินได้ยังงัยครับ ก็ เข้าแถวอยู่นิ

วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากครับก็เรียนๆไปตามปกติครับ
ส่วนสามนะหรอครับ
ตอนอยู่ รร.มันไม่ค่อยจะมาอะไรกับผมมากนักหรอกครับ
มันก็จะอยู่กับเพื่อนๆกลุ่มมันนั้นแหละครับ
แต่มันก็จะคอยแอบมองผมบ่อยๆ
อันนี้ผมก็แอบสังเกต เหมือนกัน

พอหลังเลิกเรียน ไอ้ต้นมันก็โทรมาครับ
“ครับ ต้น”ผมรับสาย
“เออ นายอยู่ไหน อ๋อง”ต้นถาม
“อ้อ เลิกเรียนแล้วกำลังจะกลับบ้าน”ผมบอกต้นไป
“เออ งั้นมาหาเรา ที่ห้าง.....ตอนห้าโมงเย็นได้ป่ะ”ต้นถาม
“อืม ได้เลยแล้วพอเราถึงจะโทรหานะ”ผมบอกมันไปพร้อมวางโทรศัพท์

“มึงจะไปไหน”สามครับ มันมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี้ย
“ก็ไปหาเพื่อน เพื่อนจะมาหา”ผมบอกมันไปพร้อมกับเก็บของเข้ากระเป๋านักเรียน
“แล้วนี่ดอกไม้ใคร”เออว่ะ สามมันไม่รู้เรื่องดอกไม้นี่หว่า
“เมื่อเช้ามีคนเอามาให้ว่ะ”ผมบอกมันไป
“ใครเอามาให้มึง”สามถาม มึงจะน่ากลัวไปไหนเนี้ย
“ไม่รู้ว่ะ กูมาถึงมันมีดอกไม้วางอยู่ในลิ้นชักกูแล้ว”ผมบอกมันไปพร้อมลุกขึ้น
“หรอ แล้วมีแค่ดอกไม้หรอ”เหมือนมันจะรู้เลยครับว่า มันไม่ได้มีแค่นี้
“อ้อ ยังเหลือจดหมายอีกฉบับ”ผมบอกมันไป
“จะอ่านมั้ย”ผมบอกมัน
“เอามาดิ”แล้วผมก็ยืนจดหมายให้มันไปอ่านครับ
พอมันอ่านเสร็จมันก็ฉีกทิ้งเลยครับ
“เห้ย นี้จะทำอะไรเนี้ย”
“นี่มึงไม่เห็นหรอว่ากูทำอะไร”อ้าวสาดนิ กูรุ้แล้วว่ามึงกำลังฉีก แต่มึงฉีกทำไม
“มึงฉีกทำไมง่ะ”ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ
“ก็กูหวงนิ กูไม่อยากให้ใครมาจีบมึง”พูดเสร็จมันก็ลากผมออกมาจากรร.เลยครับ

พอมาถึงหน้ารร.
“อ่ะมึงจะไปหาเพื่อนมึงที่ไหน”มันหันมาถามผม
“ที่ห้าง...............”ผมบอกมันไป
“กูไปด้วย”มึงจะไปทำไมว่ะ
“มึงจะไปด้วยหรอ”ผมถามมันไป
“เออสิ ทำไมหรือว่าไม่อยากให้กูไป”
“เออ จะไปก็ไป”ผมบอกมันไปพร้อมกับเรียกรถแท็กซี่

พอมาถึงจุดนัดพบผมกับต้น
ไอ้ต้นก็ยังไม่มาสิน่า
“สามหิวมั้ย”ผมถามมัน
“มึงหิวหรอ”มันถามกลับมา
“ป่าว กูกลัวมึงหิวนะ”ผมหันไปบอกมัน
“มึงห่วงกูหรอ”
“เออ มั้ง”ผมบอกปัดๆมันไป
“ไปดิ กินก็กินถ้ามึงอยากให้กูกิน กูตามใจมึงทุกอย่างแหละ”มันหันมากระซิบข้างๆหูผม
มึงจะมาไม้ไหนกับกูเนี้ย

ระหว่างที่ผมกับสามกำลังตัดสินใจว่าจะไปกินข้าวรอต้นมันที่ร้านไหน
ต้นมันก็มาพอดีครับ
“โทดทีรอนะ รอนานมั้ย”ต้นทักผม
“ไม่นานหรอก ก็แค่กำลังจะกลับ”ได้ทีผมเลยแอบด่าต้นมันไปเล็กน้อย
“เออ ขอโทษนะ”
“เออไม่เป็นไร ป่ะไปหาอะไรกินกัน แล้วค่อยคุยกัน”
“แล้วนี่ใครง่ะ”ต้นกระซิบถามผม
เออว่ะ ลืมแนะนำให้มันรู้จักไปซะสนิท
“สาม นี่ต้นนะเพื่อนกู ส่วนนี้สามนะต้นเพื่อนเราเหมือนกัน”ผมแนะนำมันทั้งสองคนให้รู้จักกัน
ผมล่ะแอบหวั่นเล็กกลัวสามมันจะทำอะไรไม่คิดต่อหน้าไอ้ต้น

[tototo]

เพื่อนรัก 15

หลังจากนั้น เราก็ไปหาอะไรกินกันครับ
คุยกันไปคุยกันมาก็สรุปว่า กินอาหารญี่ปุ่นกันครับ(ร้าน ZE_)
พอได้โต๊ะ ผมก็จะนั่งกับต้นมันครับ
แต่เรื่องที่ผมคิดไว้ มันก็เกิดขึ้นครับ
“มึงมานั่งกับกู อ๋อง”เอาแล้วงัย กูกะแล้ว
“เร็วๆ”มันเร่งผมครับ
แต่ผมก็ยังไม่อยากมีปัญหาครับ ก็เลยไปนั่งข้างมัน
แต่ไอ้ต้นสิครับ มันเริ่มมองหน้าไอ้สามแล้ว อย่ามีเรื่องกันนะมึง
แล้วเราก็สั่งอาหารกินกันครับ
“กินนี้มั้ย อ๋อง”ไอ้สามมันถามครับ แต่มันไม่รอคำตอบจากผมมันก็คีบ ซูชิมาให้ผมครับ
“อ่ะ อ้าปาก”นี่มึงจะป้อนกูเลยหรอ
“ไม่เอากูกินเองได้”ผมบอกมันไป นี่มึงจะทำอะไรของมึงว่ะเนี้ย
มันก็ว่าง่ายครับ มันเอาซูชิที่มันคีบอยู่ วางบนจานของผม
“เออ นี่นายมาหาเรามีอะไรป่าวว่ะ”ผมถามต้นมัน
“ก็ไม่มีอะไรหรอก กูแค่คิดถึงมึง”เอาแล้วงัย มึงจะมาหยอดกูอะไรตอนนี้
ไอ้สามแอบเหล่ผมแล้วครับ
“ไม่ต้องมาหยอด เราไม่เชื่อหรอก มีปัญหามาอีกอะดิ”ผมถามมันไป
“อืม เราทะเลาะกับแม่ว่ะ”ไอ้ต้นตอบหน้าตาเฉย
“อะไรนะต้น”
“นายได้ยินแล้วนิ”มันย้อนครับ
“เราจะมาค้างกับนายสักพักว่ะ นะอ๋องนะ”ต้นเริ่มอ้อน
แต่มันอ้อนอย่างเดี่ยวผมจะไม่ว่ามันเลยครับ
มันเสือกจับมือผมไว้ด้วยสิ
พอไอ้สามมันเห็น มันก็อารมณ์เสียเลยครับ
มันมองหน้าผม แล้วก็มองหน้าไอ้ต้น แต่สายตาที่มันมองสิครับ
สามารถฆ่าคนได้เลย
พอผมเห็นอย่างนั้นก็เลยชักมือกลับครับ
ในใจก็ภาวนาว่า มึงอย่างแผลงฤทธิ์นะไอ้สาม กูขอ
ผมเลยเอื้อมมืออีกข้าง
ลงไปจับหัวเข่ามันไว้
เออ กูรักมึง มึงใจเย็นนะ
ผมกลัวมันจะวางมวยกับไอ้ต้นซะจริงๆ
“อืมได้”ผมตอบไอ้ต้นไป
แต่เมื่อผมตอบไอ้ต้นไป
ไอ้สามก็หันมามองหน้าผมครับ
ผมพยายามไม่สบตามัน แล้วก็รีบกินข้าวต่อ
“ต้น มึงรู้จักกับอ๋องได้งัยว่ะ”เอาแล้วงัย ไอ้สามมันเริ่มแล้ว
“ก็ เราเคยเรียนที่เดียวกัน”ไอ้ต้นตอบสามไป
“มึงสนิทกันมากมั้ย”ไอ้สามถามต่อ มึงจะมาอยากรู้อะไรตอนนี้ว่ะ
“สนิทสิ ไอ้อ๋องเนี้ย มันไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกที่ รร.เก่าง่ะ มีแค่เราคนเดี่ยวนี่แหละที่ยอมคบมัน”ไอ้ต้นตอบสามไป อ้าวไอ้เวรนิ ไม่เข้าข้างกูเลยนะมึง
“แล้วนี่นายกับอ๋อง สนิทกันหรอ”ไอ้ต้นถามสามครับ มึงจะถามมันทำไม
“อืม สนิทสิ ใช่มั้ยจะที่รัก”เอาเข้าแล้วงัย มึงจะมาหวานอะไรกับกูต่อหน้าไอ้ต้นว่ะ
ผมเงียบไม่ตอบอะไรมันครับ ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ
“นี่จะคุย กันอีกนานมั้ย รีบกินจะได้รีบกลับบ้าน”ผมบอกมันทั้งสองคน

หลังจากกินข้างเสร็จ
ตอนที่เรากำลังจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
“อ๋อง มึงมาคุยกับกูหน่อยดิ”ไอ้สามเรียกผมครับ
“อืม ต้นรอเราตรงนี้แป้ปนึงนะ”ผมหันไปบอกต้นครับ
“มีอะไรว่ะ”ผมถามสามมัน
“อ๋อง กูรักมึงนะ”สามพูด ตอนนี้มันมองหน้าผมครับ
“หรอ ไม่ยักกะรู้นะเนี้ย นึกว่าเกลียดกูซะอีก”
“มึงรักกูมั้ยง่ะ”สามถามผมต่อครับ
“ไม่รู้สิ ต้องคอยดูพฤติกรรมมึงก่อน”ผมบอกมันไป
“กูจะทำตัวดีๆนะ”มันบอกผมพร้อมยิ้มงาม ให้ผมทีนึง
“อืม กูจะคอยดูนะ”ผมบอกมันไป
“ถึงบ้านแล้วโทรหากูนะ สาม”ผมบอกมัน
“อืม แล้วกูจะโทรหามึงนะ งั้นกูไปก่อนนะ อ๋อง”สามพูด
“อืม แล้วโทรมานะ สาม”ผมบอกมันไป
พอล่ำลากันเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับครับ

พอมาถึงผมมาถึงคอนโด
สามมันก็ยังไม่โทรมาหาผมซะทีสิน่า
ทำไมมันถึงบ้านมันช้าจังว่ะ
ทั้งๆที่ บ้านมันอยู่ใกล้ห้างมากกว่าผมอีก
ผมชักเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ
โทรหามันหน่อยดีกว่า
ส่วนไอ้ต้นหรอครับ ตอนนี้ผมบังคับให้มันโทรไปหาแม่มันครับ
ซึ่งตอนนี้มันคุยกับแม่มันอยู่
ในระหว่างที่ต้นมันคุยกับแม่มันอยู่
ผมก็โทรหาสามมันครับ ก็ห่วงมันครับ
“สามอยู่ไหนแล้ว”ผมถามมันทันทีที่มันรับโทรศัพท์
“อยู่บ้านแล้ว”มันตอบกลับมา
“อ้าวแล้วทำไมไม่โทรบอกกูว่ะ”ผมว่ามันไป
“ก็กูอยากรู้ว่ามึงจะห่วงกูมั้ย”อ้าวไอ้สันดานนิ
“ทำตัวไม่ดีอีกล่ะ”ผมว่ามันไป
“โอ้ย ขอโทษครับ อย่าโกรธนะ กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะห่วงกูมั่งมั้ย ก็แค่นั้นเอง”สามพูดกลับมา ผมละจนปัญญากับมันจริงๆ
“แล้วมึงเป็นห่วงกูมั้ยล่ะ”มันถามผมต่อครับ
“ห่วงดิ ถ้าไม่ห่วงกูจะโทรมาหามึงหรอ แค่นี้ก็คิดไม่ออกหรอก”
แล้วเราก็คุยกันต่อ อีกเกือบๆสองชั่วโมงครับ
“อ๋อง อย่าให้ต้นมันนอนกอดมึงนะ”สามพูด
“ไม่รู้ดิ ถ้าหนาวกูก็จะให้มันกอด”ผมบอกมันไป
มันเงียบครับ
“เห่ย สามฟังกูอยู่รึป่าว”ผมถามมัน เห็นมันเงียบไป
“ถ้ามึงหนาว มึงก็ห่มผ้าดิ มึงอย่าให้มันกอดนะ”สามพูดกลับมา
“ครับผม”ผมตอบมันไปเพื่อความสบายใจของมัน
“ฝันดีนะอ๋อง ฝันถึงกูนะ”
“ครับ ฝันดีเช่นกันครับ ฝันถึงกูด้วยนะ”ผมบอกมันไป
“อ๋อง”มันเรียกครับ
“อะไรว่ะ”
“มึงพูดกับกูเพราะเหมือน มึงคุยกับต้นได้มั้ย”สามพูด
“ถ้ามึงอยากให้กูพูดเพราะกับมึง มึงก็พูดเพราะกับกูก่อนดิ”ผมบอกมันไป
“ก็กูเป็นคนพูดไม่เพราะนิ”มันแก้ตัวครับ
“ไม่รู้แหละ อยากให้กูพูดเพราะกับมึง มึงก็พูดเพราะกับกูก่อน”ผมเริ่มเล่นแง่ครับ
“โอ้ย อ๋องง่า”มันเริ่มงอแงครับ
“ไม่เอาไม่คุยแล้ว กูไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่ รร.นะ”ผมบอกมันไป
“ครับ แล้วเจอกันครับ”สามพูด
แล้วผมก็ว่างสายจากมัน
ตอนนี้ไอ้ต้นมันนั่งมองหน้าผมครับ
แล้วก็ยิ้มแปลกๆแล้วด้วยครับ
“มองอะไร”ผมถามต้นครับ
“ป่าว”มันตอบกลับมา
“แล้วนี่โทรไปคุยกับแม่มา เป็นยังงัยบ้าง”
“ก็ดี ไม่เป็นไรแล้วแม่บอกว่าคืนนี้ให้นอนกับมึงไปก่อน”ต้นบอกผม
แต่ผมก็ไม่ได้ถามนะครับว่ามันทะเลาะอะไรกับแม่มัน

[tototo]

เพื่อนรัก 16

เช้าวันนี้ผมก็ต้องไปเรียนเหมือนเดิมครับ
ส่วนไอ้ต้นนะหรอครับ
กลับบ้านไปแล้วแหละ ดีนะที่มันคุยกับแม่มันแล้ว

วันนี้ก็มีเรื่องให้ประหลาดใจเหมือนเดิมครับ
ก็ยังมีคนยกเก้าอี้ พร้อมกับมีดอกกุหลาบวางไว้ในลิ้นชักพร้อม
กับจดหมายฉบับนึงเหมือนเมื่อวาน
จดหมายก็เขียนเพลงไว้ครับ
ใครกันว่ะ ในระหว่างที่ผมกำลังสงสัยถึงเจ้าของดอกไม้และจดหมายฉบับนี้
“อะไรกัน มีมาอีกแล้วหรอ”แล้วเจ้าของเสียงก็หยิบจดหมายไปอ่าน
ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอ้สามนั้นแหละ
“มันเป็นใครว่ะเนี้ย”พูดเสร็จมันก็ฉีกจดหมายทิ้งเลยครับ
แถมยังหักกุหลาบแล้วโยนออกไปนอกหน้าต่าง
“ใครเอามาให้มึง”สามถาม
“กูไม่รู้ว่ะ กูมาถึงมันก็อยู่ในลิ้นชักกูแล้ว”ผมบอกมันไป
“หรอ ใครว่ะ อย่าให้กูรู้นะมึง”
“ทำไม มึงจะไปทำอะไรเค้าว่ะ”ผมถามมัน
“กูยังไม่รู้ แต่ตอนนี้กูหิว ไปหาอะไรแดกก่อนป่ะ”สามชวนผม
“เดี๋ยวก่อน รอหนุ่มมันก่อนดิ”ผมบอกมันไป
“เออ มึงมานี่ก่อนดิ กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”สามพูด พร้อมกับยกเก้าอี้ของหนุ่มลง
พร้อมกับนั่งหันหน้าเข้าหาผม
“มีอะไรหรอ”ผมถามมัน ก็หวั่นๆอยู่เหมือนกันครับ ว่ามันจะคุยอะไรกับผม
“เมื่อคืน ต้นมันกอดมึงมั้ย”คำถามแรกมาก็ทำผมอึ่งไปเลยครับ
“ป่าว มันไม่ได้กอดกู”ผมตอบมันไป
“แต่กูกอดมัน”ผมพูดเล่นครับ พูดเล่นจริงๆ
แต่ไอ้สามสิครับ
“มึงว่างัยนะ มึงกอดมันหรอ”สามตะคอกใส่ผมครับ
“ป่าว กูล้อเล่น”
“มึงแน่นะว่าล้อเล่น”สามถามให้แน่ใจ
“เออ กูล้อเล่น”ผมย้ำอีกที
“แล้วมึงทำอะไรกันมั่ง”มึงจะมาสอบสวนอะไรกุเนี้ย
“ก็ไม่ได้ทำอะไรกัน ไปถึงกูก็ให้มันโทรไปหาแม่มัน แล้วมันก็คุยกับแม่มัน แล้วก็เข้านอน ประมาณนี้แหละ สวนกูก็คุย โทรศัพท์กับมึงงัย”ผมบอกมันครับ
“แล้วไปนะมึง”แล้วไอ้หนุ่มก็มาพอดีครับ
โชคช่วยกูแท้ๆเล้ย
“หวัดดีอ๋อง หวัดดีสาม”หนุ่มทัก
“เออหวัดดีว่ะ”สามทักหนุ่ม
“หวัดดีหนุ่ม”ผมทักหนุ่มมั่ง
แล้วเราสามคนก็ลงไปหาอะไรกินครับ

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่มีอะไรมากครับ
เรื่องราวมันก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
โดยที่ผมก็ยังไม่รู้เจ้าของดอกกุหลาบและจดหมายอยู่ดี
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่
ผมได้ดอกกุหลาบและจดหมาย
แต่จดหมายวันนี้ไม่ได้เป็นเพลงเหมือนทุกวัน
แต่วันนี้มีข้อความอยู่
“อ๋อง ถ้าอยากรู้ว่า เราเป็นใคร
เจอกันหลังห้องน้ำชาย หลังตึก 4 หลังเลิกเรียน”
ลงชื่อ เจ้าของดอกกุหลาบ

[tototo]

 เพื่อนรัก 17

“มีมาอีกแล้วหรอ”สามครับ สามมันมาแล้ว
พูดเสร็จมันก็หักดอกไม้แล้วก็โยนทิ้งออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิมครับ
“เอามา”มันแบมือครับ
“จะเอาอะไร”
“จดหมาย”มันพูดห้วนๆ
เอางัยดีว่ะ ถ้าให้มันไป มันก็จะรู้ว่าวันนี้เจ้าของจดหมายนัดเรา
ถ้ามันรู้ มันคงไม่ให้เราไป
จะให้ไม่ให้ดีว่ะ
“ไม่มี”ผมตอบมันไป
“อะไรที่ว่าไม่มี”
“จดหมายงัย วันนี้ไม่มี มีแต่ดอกไม้ สงสัยวันนี้มันขี้เกียจเขียนมั้ง”ผมบอกมันไปพร้อมกับลงขึ้น
“ป่ะไปหาอะไรกินกัน”ผมชวนมัน
“เดี๋ยวก่อน มึงแน่ใจนะว่าวันนี้ไม่ดีจดหมาย”หรือว่ามันยังสงสัยอยู่ว่ะ
“ไม่มีจริงๆ ไม่เชื่อหรอ”ผมเริ่มแกล้งงอนครับ
“เออ เชื่อแล้วเชื่อแล้ว”
“อ๋อง วันนี้วันศุกร์ มึงไปนอนบ้านกูนะ”
“จะดีหรอ”
“อืมดีดิ แม่กูบ่นคิดถึงมึงนะ”แหมเอาแม่มาอ้างเชียวนะมึง
“แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไรอ๋อง หรือว่ามึงไม่อยากไปบ้านกู มึงรังเกลียดกูใช่มั้ย”เอาอีกแล้ว มันเป็นอะไรของมันนัก
“ป่าว กูไม่ได้รังเกลียดมึง กูไปนอนบ้านมึงก็ได้”สรุปกูก็ต้องเป็นคนง้อ
“ไม่ต้อง มึงไม่ต้องไปนอนก็ได้”มันยังงอนต่อ
“งั้นกูไม่ไปก็ได้ ถ้ามึงไม่อยากให้ไป”เอาสิมึง กูงอนคืน
แล้วผมก็เดินออกมาเลยครับ
ไม่นานไอ้สามก็วิ่งตามผมมาครับ
“อ๋อง ไปนะไปนอนบ้านกู”มันตามมาง้อครับ ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าใครเป็นใคร
“อยากให้กูไปแล้วหรอ”ผมยังวางฟอร์มต่อครับ
“อืม อยากดิ ไปน้า นะครับ”มันง้อต่อ
“อืม”ผมตอบมันไปแล้วก็เดินนำมัน
“เดี๋ยวก่อนอ๋อง”มันเรียกครับ
“อะไร”
“กูไม่ไปกินกับมึงนะ เดี๋ยวกูจะไปเล่นบาส”สันดานนิ ทิ้งกู
“เออ”แล้วมันก็วิ่งไปเลยครับ
เอางัยดีว่ะกู ไอ้หนุ่มก็ยังไม่มา
จะไปนั่งกินคนเดี๋ยวก็ยังงัยอยู่

ผมเลยตัดสินใจไปหาซื้ออะไรไปนั่งกินที่ โต๊ะหินอ่อน แถวหน้าบ่อเลี้ยงปลาครับ
ก็พวกนม ขนมปังอะไรพวกนี้แหละครับ
โดยที่ไม่ลืมซื้อไปฝากไอ้สามมันครับ
ระหว่างที่ผมนั่งกินขนมปังหมูหยองของผมไปเรื่อยๆนั้น
“โทษนะครับน้อง นั่งด้วยได้มั้ยครับ”พอผมเยหน้าขึ้นมาผมก็ต้องพบกับ รุ่นพี่ผู้ชายคนนึงครับ
แม่งหล่อSad หล่อมากครับ ไม่บอกชื่อผมก็รู้ครับว่าพี่เค้าชื่ออะไร
พี่เค้าดังมากในรร.เป็นนักกีฬาบาส สาวงี้ติดตรึม
พี่เค้าชื่อ เมธ ครับ
ผมมองหน้าพี่เค้านานมากครับ
“พี่นั่งด้วย ได้ใช่มั้ยครับ”พี่เมธพูดขึ้น ทำให้ผมหลุดจากภวังค์
“ได้ครับ ได้”ผมตอบรับพี่เมธ
“นึกว่าจะไม่ให้พี่นั่งด้วยซะแล้ว”พี่เมธมันประชดผมครับ
“นะพี่ พอได้นั่งก็ว่าผมเลยนะครับ รู้งี้ ปล่อยให้ยืนดีกว่า”ผมสวนทันควัน
“ครับ เป็นพระคุณมากเหลือล้นครับ คุณน้อง”ท่าทางจะปากจัดได้เรื่องเลยนะเนี้ย
ไอ้พี่เมธเนี้ย
“ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ”พี่เมธเริ่มถามขึ้น เมื่อผมกับพี่เมธนั่งกินขนมไปได้สักพัก
“ชื่ออ๋องครับ เรียนอยู่ม5ครับ”ผมตอบไป
“ครับ พี่ชื่อเมธนะครับ อยู่ม6”พี่เมธตอบกลับมา
“อ้อ ผมรู้แล้วครับว่าพี่อยู่ม6 ดูหน้าก็รู้ครับ แก่ขนาดนี้”หน้าพี่เค้าไม่ได้แก่อะไรหรอกครับ ผมแซวเล่น
“โห่ย อะไรกันว่ะเนี้ย”พี่เค้าทำหน้าเบ้ ครับ
“แหม ล้อเล่นนะครับ ทำเป็นงอนไปได้ แล้วนี้เรากินจุขนาดนี้เลยหรอครับ
กินนมตั้งสองกล่อง”พี่เมธพูดพร้อมกับชี้ไปที่ถุงนม
“อ้อ ป่าวครับ ผมซื้อไปให้เพื่อนครับ”
“เพื่อนหรอ”เออว่ะ ไม่ใช่เพื่อนดิ
“เพื่อนครับ”น้า โกหกหน้าด้านๆ
“จริงง่า”จะสงสัยอะไรนักว่ะ
“จริงดิพี่ ทำไมพี่จะสงสัยอะไรนัก”
“ป่าวครับน้อง”เออดีมาก เลิกสงสัยซะที
“แล้วอ๋อง มีแฟนยังครับ”คำถามนี้ทำเอาผมเกือบสำลักนม
“ว่างัยนะพี่”
“อ้าวไม่ได้ยินหรอ เมื่อเช้าแคะหู มา ป่ะ”ดูมันพูด
“ยังไม่มีหรอกครับ”ดูกู โกหกเข้าไปได้
“พี่ถามทำไม”ผมย้อยถาม
“ก็แค่อยากรู้เฉยๆ ไม่มีก็ดี”
ผมล่ะงงกับคำพูดของพี่เมธจริงๆ
แล้วผมก็นั่งคุยกับพี่เมธไปเรื่อยๆครับ
จนถึงเวลาเคารพธงชาติ ผมก็เลยเดินไปเข้าแถวพร้อมกับพี่เมธ

พอถึงแถวผมก็เอานม ขนมให้สามมันครับ
มันก็รับไปกินตามระเบียบครับ
แล้วตอนเข้าแถวผมก็เพิ่งรู้ว่า
แถวของห้องพี่เมธอยู่ข้างหลังแถวของผม
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น
“อ๋อง มีคนเรียกนายว่ะ”หนุ่มเรียกผมขณะนั่งฟัง ผอ.รร.กำลังโม้อยู่หน้าเสาร์ธง
“ใครว่ะ”ผมถามหนุ่ม
“พี่ที่อยู่ข้างหลังแถวเรา”หนุ่มบอก ผมเลยหันไปหาไปทางข้างหลังแถวครับ
พี่เมธนั้นเอง
ผมก็แค่ยิ้มงามๆให้ไปทีนึงครับ
แหมก็ใครจะหันไปคุยล่ะครับ อยู่ห่างกันซะขนาดนั้น
“ใคร”สามมันถามครับ เสียงดุเชียวนะมึง
“อะไร”ผมพอจะรู้แล้วล่ะครับว่ามันหมายถึงใคร
“ก็คนที่เรียกมึงง่ะ”
“พี่ม6งัย”ผมตอบไป
“กูรู้ม6 กูถามว่ามันเป็นใคร แล้วมึงไปรู้จักกันได้งัย”
โอ้โห มาเป็นชุดเลยนะมึง คำถามมึงเนี้ย
แต่เดี๋ยวก่อนมึงเล่นบาส แต่มึงไม่รู้จักพี่เมธเนี้ยนะไอ้สาม มึงนี่มันเชยมากเลยนะเนี้ย
“เค้าชื่อพี่เมธ เพิ่งรู้จักกันเมื่อเช้าตอนไปหาอะไรกิน พี่เค้ามานั่งกินด้วย”ผมตอบมันไป
“แล้วมึงก็ให้เค้านั่งด้วยง่ะนะ”
“เออสิ ก็มึงทิ้งกูให้นั่งกินคนเดียว กูไม่มีเพื่อนกิน พี่เค้ามาขอนั่งด้วยกูก็ให้นั่งดิ”ผมย้อยมันไป
มันเงียบไปพักนึงครับ
แต่ทำไมวันนี้ผอ.แม่งพูดนานจังว่ะกูร้อนนะเนี้ย
พอเคารพธงชาติเสร็จพวกเราก็เข้าเรียนครับ

คราวนี้ก็ถึงเวลาพักกลางวันซะที
ก่อนที่ผมจะไปกินข้าวกันหนุ่ม ไอ้สามก็เข้ามาคุยด้วยครับ
“อ๋อง เรื่องเมื้อเช้าง่ะ”
“เรื่องอะไร”ผมงงครับตอนนั้นงงจริง นึกไม่ถึงนะครับ
“ก็ที่กูปล่อยมึงไปหาอะไรกินคนเดียว กูขอโทษนะ”โห่ไอ้สามนี่มึงคิดมากขนาดนั้นเชียวหรอว่ะเนี้ย
มิน่าล่ะ วันนี้มึงนั่งเรียนเงียบเชียว
“ไม่เป็นไรหรอก นี่มึงเครียดหรอ”ผมถามมัน ตอนนี้มันไม่ยอมสบตาผมครับ แถมยังไม่มองหน้าผมด้วย
“สามครับ อ๋องไม่ได้โกรธ สามจริงๆนะ”ผมพูดกับมันดีๆครับ
มันเริ่มยิ้มนิดๆแล้วล่ะครับ
“ไป ไปกินข้าวเที่ยงได้แล้ว เพื่อนมึงเค้ารออยู่”ผมบอกมันไปครับ เพราะตอนนี้เพื่อนมันรอกินข้าวอยู่
“ครับ”แล้วมันก็วิ่งตามไปสมทบกับเพื่อนๆมัน
ส่วนผมนะหรอ ก็ไปกินกับไอ้หนุ่มตามระเบียบครับ

แล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียนจนได้ครับ
เอางัยดีว่ะ ต้องไปนอนบ้านไอ้สามซะด้วยสิ
จะบอกมันยังงัยดี
ในระหว่างที่ผมนั่งกลุ้มใจอยู่นั้น
“ป่ะ กลับบ้าน”สามเรียกครับ
“เออ มึงกลับไปก่อนไป”ผมตอบมันไป
“อะไร ไหนบอกว่าจะไปนอนบ้านกูงัย มึงจะเบี้ยวกูหรอ”สามมันว่าผม
“ป่าว แค่กูจะกลับไปเอาของที่คอนโดก่อน แล้วกูจะตามไปที่บ้านมึงทีหลัง”
“งั้นกูไปด้วย”ไอ้สามมันดื้อครับ
เอางัยดีว่ะกู
“ไม่ได้สาม กูต้องไปธุระให้พี่อาทด้วย”แล้วก็เหตุผลนานัดประการครับ
“ไม่อาวง่า เดี๋ยวมึงเบี้ยวกูง่า”ไอ้สามมันก็ยังไม่ยอมอยู่ดี
“อย่าดื้อสิครับสาม อ๋องบอกว่าไปก็ไปสิ ไม่เชื่อใจอ๋องหรอครับ”
มันเริ่มนิ่งครับ ได้ผลครับ วิธีการพูดเพราะๆกับมันเนี้ย ได้ผลทุกที
“ก็ได้ แต่มึงต้องรีบมานะ”สามพูด
“ครับ อ๋องจะรีบไปหานะครับ”ผมหยอดไปอีกดอกครับ
ผมเลยเดินไปส่งมันที่รถแม่มันครับ
แล้วก็บอกแม่มันด้วยว่าจะไปนอนที่บ้าน

เอาล่ะคราวนี้ผมก็จะได้รู้ซะที่ว่าใครเป็นเจ้าของจดหมาย
ผมไปตามนัดครับ
ตอนนี้ผมอยู่หลังห้องน้ำแล้วครับ
แต่ทำไม ไอ้เจ้าคนนัดผม ทำไมมันไม่มาซะทีล่ะน่า
ผมเลยนั่งรอไปเรื่อยๆครับ
นี่มันจะห้าโมงแล้ว แม่งยังเสือกไม่มาอีก
แม่งไม่รอแล้วโว้ย
“เดี๋ยวก่อนครับอ๋อง”เสียงปริศนาพูดขึ้นมา
แล้วผมก็หันกลับไปมองเจ้าของเสียง
“พี่เมธ”ครับพี่เมธนั้นเอง คือเจ้าของเสียงปริศนา
“พี่เมธมาทำอะไรแถวนี้ครับ”
“ก็มาตามนัดงัยครับ”พี่เมธตอบมา
“เดี๋ยวก่อนนะ พี่มาตามนัดหรือว่าพี่เป็นคน”
“ใช่ พี่เป็นคน ให้ดอกไม้เราเอง พี่เป็นคนเขียนจดหมายให้เราเอง”ผมก็อึ่งสิครับ
พี่เมธเนี้ยนะเป็นคนให้ดอกไม้ผม
พีเมธเนี้ยนะที่จีบเรา
พี่เมธ คนที่ใครๆเค้าก็อยากเป็นแฟนด้วยเนี้ยนะ
ผมล่ะอึ่งจริงๆ
“อ๋อง ครับ”พี่เมธเรียกผม
“พี่ชอบเรานะครับ”อะไรนะ นี่พี่เมธบอกชอบกูหรอเนี้ย
“อะไรนะพี่”ที่จริงผมง่ะได้ยินเต็มสองรูหู
“พี่ชอบเรา อ๋อง”พี่เมธพูดซ่ำอีกที
แล้วพี่เมธก็เดินเข้ามาจับมือผมไว้
“อ๋อง ชอบพี่มั้ย”จ้าก อะไรว่ะ กูเพิ่งรู้จักถามกูซะแล้วว่าชอบกูมั้ย
“มันไม่เร็วไปหน่อยหรอพี่ เราเพิ่งรู้จักกันวันนี้เองนะ”
พี่เมธเงียบไป
“พี่เมธครับ”ผมเรียกพี่เมธ ตอนนี้พี่เมธไม่ยอมมองหน้าผม
“งั้นพี่ ยังไม่ขอให้เราชอบพี่ แต่พี่ขอชอบเราต่อได้มั้ย”
“ผมห้ามใจพี่ได้หรอครับ”ตอนนี่เมธยิ้มได้แล้ว
“ป่ะ”พี่เมธชวน จะพากูไปไหนว่ะ
“ไปไหนพี่”ผมถามไป
“กลับบ้านกัน เย็นแล้ว”อืม กลับบ้านนี่เอง
“ครับ”แล้วพี่เมธก็เอากระเป๋านักเรียนผมไปถือครับ
ระหว่างที่อยู่บน แท๊กซี่
คือพี่เมธมาส่งผมที่คอนโดนะครับ
สามมันก็โทรเข้ามาครับ
“ครับ”ผมรับสาย
“อยู่ไหนแล้ว”
“อยู่บนรถ กำลังกลับคอนโด”
“ทำไมเพิ่งกลับ”
“กูเพิ่งทำธุระเสร็จ”
“แล้วจะมาเมื่อไร”
“ไม่เกิน สองทุ่มหรอก”
ผมบอกสามไปพร้อมกับวางสายไป
“แฟนโทรมาตามหรอครับ”พี่เมธถามขึ้น
“ป่าวครับ”โกหกอีกกุ
“แล้วใครล่ะ แล้วจะไปไหนกันสองทุ่ม”มาเป็นชุดเลยครับ
“เพื่อนนะครับ ผมจะไปนอนบ้านเพื่อน”
“แน่นะว่าเพื่อน”
“แน่ดิ”โอ้โหพูดมาได้นะมึง ไอ้อ๋อง
“แล้วไป”พี่เมธพูด

แล้วผมก็มาถึงคอนโดจนได้ แต่พี่เมธนั่งรถต่อกลับบ้านไปเลยครับ
แล้วผมก็รีบเอาของไปเก็บ
แต่ผมก็คงไม่ต้องเอาอะไรไปมากหรอก
ก็ตอนนี้เสื้อผ้าและของใช้ก็อยู่บ้านสามก็มีอยู่ครับ

[tototo]

 เพื่อนรัก 18

พอมาถึงบ้านสามผมก็ไหว้พ่อ ไหว้แม่ของสามตามปกติของเด็กที่น่ารักครับ
“หวัดดีครับ พ่อ หวัดดีครับแม่”ผมทักผู้ใหญ่ครับ
“สามล่ะครับ”ผมถามแม่ของสาม
“อยู่บนห้องนะลูก”แม่ของสามตอบกลับมา
“งั้นผมขอตัวไปหาสามก่อนนะครับ”
“แล้วนี้กินข้าวมารึยัง”แม่ของสามถามผมกลับมา
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“จ้า งั้นตามสบายนะจ๊ะ”แม่ของสามพูดกลับมา
“ครับ”พูดเสร็จผมก็เดินขึ้นไปหาสามครับ

ผมเข้ามาในห้องสาม
ตอนนี้สามมันนั่งเล่นคอมอยู่ครับ
“สาม”ผมเรียกมัน
“มีอะไร”มันตอบกลับมา ไม่บอกก็รู้ว่าน้ำเสียงที่มันตอบกลับมา อารมณ์นั้น
มึงจะเรียกกูทำไม กูไม่ว่าง
ผมเลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ กูเลยเข้าไปอาบน้ำ
ออกมา สามมันก็ยังนั่งเล่นคอมต่อ
โดยที่ไม่เห็นว่ามันจะสนใจอะไรผมเลย
นี่มึงจะให้กูมานอนบ้านมึงทำไมว่ะ
ไม่เห็นสนใจกูเลย
ผมเลยนอนอ่านการ์ตูนมันไปเรื่อยๆครับ
สักพักก็มีคนโทรเข้ามาในมือถือผมครับ
ใครว่ะเบอร์แปลกๆ
“ครับ”ผมรับสาย
“น้องอ๋องใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ ว่าแต่ใครครับเนี้ย”
“โห่ย อะไรง่า จำพี่ไม่ได้ซะแล้ว”
“อ้อ นึกออกแล้ว พี่เมธหรอครับ”
“แม่นแล้วครับ”
เออ ใช่เราเพิ่งให้เบอร์พี่เมธไปวันนี้นี่หว่า
“แล้วนี่เราอยู่บ้านเพื่อนแล้วหรอครับ”พี่เมธถามกลับมา
“ครับ”ผมตอบกลับไป
แล้วเราก็คุยกันไปอีกประมาณ ครึ่ง ชม.ครับ
ตอนนี้ไอ้สามเริ่มเหล่มาทางผมแล้ว
จะว่าไปพี่เมธนี่คุยสนุกนะครับ
มีสารพัดมุกมาให้ขำได้
ไม่รู้ว่าบ้านพี่แก่ ทำโรงงานผลิตมุกรึป่าว
ผมคุยกับพี่เมธไปได้สักพัก
ไอ้สามก็เดินมานั่งข้างๆผมครับ
แต่ผมก็แกล้งเป็นไม่สนใจมันครับ
มันคงเห็นว่าผมไม่สนใจมัน
มันก็พยายามนั่งเบียดผมครับ
ผมเลยลุกขึ้นแล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงครับ
แต่สามมันกลับเดินตามผมออกมาครับ
แล้วมันก็หยิบโทรศัพท์จากผมไป
แล้วมันก็กดวางสาย
แล้วก็ปิดครับ
แถมมันยังถอดแบ็ตออกอีก
แถมยังเอาแบ็ตมือถือผมไปอีก
“ทำอะไรเนี้ย”
มันไม่พูดอะไรครับ
กลับเดินเข้าห้องไป
ผมล่ะงงกับมันจริงๆ
นี่มึงเป็นอะไรของมึงเนี้ย
เมื้อกี้ก็ทำเป็นไม่สนใจกู
แต่มาตอนนี้กลับมาหึงกู
อะไรของมึงว่ะ
ผมก็เลยนั่งอยู่ตรงระเบียงตรงนั้นแหละครับ
นั่งเซ็งอารมณ์ครับ
แม่งเป็นอะไรของแม่งว่ะ
ผีเข้าผีออก
อะไรของมันนัก

สักพักสามมันก็เดินมานั่งข้างๆครับ
ผมหันไปมองหน้ามันแล้วก็หันกลับครับ
แต่มันยังมองหน้าผมอยู่
“โกรธหรอ”เออ ถามมาได้นะมึง มึงคิดว่ากูจะโกรธมั้ยล่ะ
“....”ผมเงียบครับ
“ไม่ต้องมางอนเลย เมื้อกี้คุยกับใคร รู้มั้ยว่าหึง”ดูมันพูดสิครับ
แทนที่จะสำนึกผิด กลับมาว่ากูซะงั้น
“....”ผมยังเงียบต่อ
“กูถามว่าเมื้อกี้คุยกับใคร”มันเริ่มขึ้นเสียงครับ
ผมก็โมโหสิครับ อะไรกันว่ะ
ผมเลยเดินหนีมันเข้าไปในห้องนอนครับ
แต่ไอ้สามสิครับ
กลับกระชากผม
กลับมามันกระชากผมแรงมาก จนผมเจ็บข้อมือ
“มึงเป็นอะไร กูถามว่ามึงเป็นอะไร”ไอ้สามตะคอกใส่ผม
“มึงอยากรู้ใช่มั้ยว่ากูเป็นอะไร”ผมพูดจนได้ แต่ไอ้น้ำตาเนี้ยสิ
จะไหลออกมาทำไมว่ะ
“มึงเห็นกูเป็นตัวอะไรสาม นึกจะคุยกับกูก็คุย นึกจะไม่คุยก็ไม่คุย มึงนึกว่าจะทำอะไรยังงัยกับกูก็ได้หรอสาม แล้วเมื้อกี้มึงทำอะไรลงไปมึงรู้ตัวมั้ย”ผมเงียบไปนิดนึง
เพื่อฟังคำตอบจากมัน แต่มันเงียบครับ
ไม่มีการตอบสนองใดๆ
“มึงมันก็อย่างเนี้ย ทำอะไรไม่เคยนึกถึงใจกูหรอก ไหนบอกว่ามึงรักกูงัย”พูดเสร็จผมก็ร้องไห้หนักขึ้นครับ
ผมเลยเดินไปนั่งที่เตียง
ไอ้สามมันก็เดินมานั่งข้างๆครับ
“กูขอโทษอ๋อง”มันขอโทษครับ
“....”ผมยังร้องไห้ต่อครับ
“กูขอโทษนะอ๋อง มึงอย่าร้องไห้สิ กูขอโทษ เมื้อกี้กูหึงมึงมากไปหน่อยนะอ๋องนะ มึงอย่าร้องไห้สิ”ไอ้สามมันพูดไป ก็เอามือมาเช็ดน้ำตาผมไป
“กูขอโทษ กูขอโทษ”สามพูดซ้ำๆ
“มึงเลิกขอโทษกูได้แล้วสาม”ผมเริ่มควบคุมอารมณ์ผมได้แล้วครับ
“ไหนมึงบอกกับกูว่าจะทำตัวดีๆงัย”ผมพูด
มันทำหน้าสลดครับ ตอนนี้มันคงจะสำนึกผิดแล้วล่ะครับ
“กูจะไม่ทำอีกแล้วนะ มึงหายโกรธกูนะ”สามพูด
“ไม่”ผมพูดห่วนๆ
มันยิ่งทำหน้าสลดมากกว่าเดิมครับ
“มึงพูดเพราะๆกับกูก่อน แล้วกูจะหายโกรธ”สามมันเริ่มยิ้มที่มุมปากครับ เอาเชียวนะมึง
“ยิ้มอะไร”ผมตะคอกใส่มันครับ
“ไม่ยิ้มก็ได้ครับ อ๋องหายโกรธสามแล้วใช่มั้ยครับ”ค่อยฟังลื่นหูหน่อยนะมึง
“ยัง ไปหาอะไรมาให้กินก่อน กูหิว”ได้ทีผมเลยใช้มันครับ
“ได้เลยครับ”สามขานรับ พร้อมกับเดินลงไปหาอะไรมาให้ผมกิน




วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับ ง่วงแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ
ไว้พรุ่งนี้ บ่ายๆ จะมาต่อให้นะครับ

....สาเหตุที่ผม ต้องรีบๆ ลง จนเพื่อนๆ หลายๆคนอ่านตามไม่ทัน
เป็นเพราะ เดือนหน้า ผมต้องไปเรียนต่อ ต่างประเทศแล้วครับ
เลยกะว่า จะลงๆ ให้จบเร็ว  เผื่อว่าไปนู้น ไม่มี internet ใช้ แล้วเพื่อนๆจะไม่ได้อ่านกัน
..........

[abcd]

เอ่อ..คือ...ครายจาปายเรียนต่อหรออออ  คุงอ๋องนักเขียนหรือว่าคุงtototo นักโป๊ดอ่า

[tototo]

ผมเองแหละครับ ที่ไปเรียนต่อ ส่วนพี่อ๋องอ่า เค้าเรียนอยู่ต่างประเทศอยู่แล้วตอนนี้

ชื่อผมอ่า tototo  อ่านว่า โตโต้โต ครับ

[abcd]

ง่า....รับแซ่บจ้า ยินดีที่ได้รู้จักจ้าคุงน้องโตโต้โต (ว่าแต่อารายโตหรออ )
โป๊ดเยอะๆเลยก้อได้ ตามอ่านทันกันอยู่แว้วว สบายบรื๋อ แถวนี้มีแต่เซียนอ่านกันทั้งน๊านนนน ม่ายต้องห่วง

[Alert]

อ๋อง นี่ม่ายหวายเลยน้า 
5 5 5 ++                                                                             

[jammy]

อ๋องน้า ไม่สงสารสามมันบ้างเล้ยยย 

[Lucifer]

มาให้กำลังใจตามสัญญาคับ  สู้ๆๆ   



ขอโทษที่มาช้า 

[rarmz]

ผมเองแหละครับ ที่ไปเรียนต่อ ส่วนพี่อ๋องอ่า เค้าเรียนอยู่ต่างประเทศอยู่แล้วตอนนี้

ชื่อผมอ่า tototo  อ่านว่า โตโต้โต ครับ

ไปเรียนต่อนี่ ไปเปนนร.แลกเปี่ยน หรือว่าทุนพก.มก.คับ? (พ่อกรุแม่กรุ) ไรเงี๊ยะ เหะๆๆ
(จุ้นมากไปป่าวหว่า? --*--)

รออ่านอยุ่นะคับ

ถูกต้องเลยพี่แน๋ว แถวนี้มีแต่เซียนอ่านทั้งน้านนนนนนน 555555555+



RrMz`,,

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

หุหุ เอาฝรั่งกลับมาฝากคนนะ ชอบ เอิ้กๆ ขอตาสีฟ้า อิอิ

[tototo]

เพื่อนรัก 19

เรื่องราวความรักระหว่างผมกับสามก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
พี่เมธก็ยังจีบผมเหมือนเดิม แต่เรื่องนี้สามก็ยังไม่รู้นะครับ
กลัวเหมือนกันนะครับ
ถ้าสามมันรู้ จะเกิดอะไรขึ้น
ผมงี้ยังนึกไม่ออกเลย

แต่เรื่องที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้ครับ
วันนี้เป็นวันที่พวกผมต้องเข้ากลุ่มสีเป็นวันแรกครับ
แหมก็มันใกล้กีฬาสีแล้วนิครับ
วันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ
พี่ๆประธานสีเค้าก็มาหาตัวนักกีฬา
ที่จะลงแข่งให้กับสีง่ะครับ
ไม่ต้องเดาเลยครับว่าไอ้สามก็ลงแข่งกับเค้าด้วย
มันลงแข่งบาสครับ
กับเพื่อนๆในกลุ่มมันแหละครับ
พอเลิกประชุมเสร็จ
“อ๋อง เดี๋ยวกูไปซ้อมบาสก่อนนะ”อะไรว่ะ นี้มึงกะจะซ้อมกันตั่งแต่วันนี้เลยหรอว่ะเนี้ย
“อ้าว แล้วเรื่องดูหนังล่ะ”คือผมกับมันนัดกันจะไปดูหนังกันครับ
“ก็เดี๋ยวค่อยไปดู รอกูซ้อมบาสเสร็จก่อน ไม่นานหรอก”กูไม่เชื่อมึงหรอกว่าไม่นาน
“แล้วตอนที่รอมึงซ้อมเสร็จ กูจะไปทำอะไรล่ะ”
“มึงไปรอกูที่สนามบาสนั้นแหละ ไปให้กำลังใจกู นะ นะ มึงไม่กลัวมีคนมา ปิ๊ง กูตอนซ้อมหรอ”เอาเถอะมึง หลงตัวเองฉิบหาย จะว่าไปก็มีคนมาจีบมันเยอะอยู่เหมือนกันนี่หว่า แต่สวนใหญ่เป็นผู้หญิง
“เออ ได้”ผมตอบมันไป
“เออ อ๋องกูฝากไปเอากระเป๋านักเรียนกูที่ห้องด้วยดิ กูจะรีบไปซ้อม”อะไรของมึงว่ะเนี้ย
จะขยันอะไรขนาดนั้นว่ะ
“เออได้”ผมตอบมันไป
“รีบๆมานะ”พูดเสร็จมันก็วิ่งตามเพื่อนๆมันไปที่สนามบาสครับ
ผมก็เดินกลับไปห้องเรียนเพื่อเอากระเป๋านักเรียน แล้วก็แวะไปซื้อน้ำมาให้ไอ้สามมันครับ
แต่พอมาถึงที่สนามบาสผมก็เห็นพวกไอ้สาม
นักหง่อยอยู่ข้างสนามบาสครับ
ทำไมมันยังไม่ยอมซ้อมสักทีว่ะ
“สาม ทำไมมึงไม่ลงไปซ้อมซะทีว่ะ”ผมถามมัน
“ก็แม่ง พวกตัวรร.ซ้อมอยู่ พวกกูก็เลยยังไม่ได้ซ้อม”มันพูดพร้อมทำหน้าเซ็ง ใส่ผม
ตัว รร.ซ้อมหรอ อย่างงี้ พี่เมธก็ต้องซ้อมอยู่ดิ พอผมนึกได้ผมก็เลยเริ่มมองหาพี่เมธครับ
นั้นงัยพี่เมธผมเจอพี่เค้าจนได้
แต่พี่เมธสิครับ
พอเห็นผม ก็เดินเข้ามาหาผมทันทีเลยครับ
ฉิบหายแล้วพี่เมธเดินเข้ามาหา
“ว่างัยครับน้องอ๋อง”พี่เมธทักผม
ไอ้สามมองหน้าผมแล้วครับ
“หวัดดีครับพี่”ผมทักกลับ
“มาดูพี่ซ้อมบาสหรอครับ”
“ป่าวครับ ผมมาหาเพื่อน”
“อะไรว่ะ เราก็นึกว่ามาหาเราซะอีก”พี่เมธทำเป็นงอนครับ
แต่ไอ้สามสิครับ มันจ้องหน้าผมใหญ่เลยครับ
“แล้วนี่ น้ำซื้อมาให้พี่รึป่าวครับ”
“ป่าวครับ ซื้อมาให้เพื่อนครับ แต่ว่าถ้าพี่จะกิน เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ใหม่ก็ได้ครับ”ผมบอกพี่เมธไป
พูดเสร็จไอ้สามมันลุกขึ้นเลยครับแล้วก็หยิบกระเป๋ามันจากมือผมไป
“กูกลับบ้านก่อนนะ”ไอ้สามพูดเสร็จก็เดินออกไปเลยครับ
ซวยแล้วกู มันงอนกูแน่เลย
“งั้น พี่เมธกินน้ำนี้ก็ได้ครับ ผมกลับก่อนนะพี่”พูดเสร็จผมก็ยื่นน้ำให้พี่เมธแล้วก็วิ่งตามไอ้สามไปครับ

“สาม ๆ ๆ”ผมตะโกนเรียกมัน แต่มันไม่ยอมหยุดครับ
“สาม รอด้วยดิ”ผมเรียกมัน
ด้วยความไม่ระวังของผม
หรือว่าวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรื่อรึงัยก็ไม่ทราบนะครับ
ผมก็วิ่งไปสะดุดกับของฟุตบาท
ล้มลงครับ
“โอ้ย!!”ผมร้องออกมาหลังจาที่ล้มลงกับผื้น
Hereเอ้ย เจ็บก็เจ็บ อายก็อาย
ดีนะที่คนไม่ค่อยเยอะ
ตอนนี้หัวเข่าผมถลอกครับ
เลือดไหลด้วย ข้อศอกก็ถลอก
“เห้ย เป็นอะไรมั้ย”ไอ้สามมันเข้ามาถามผม
“เจ็บถามมาได้”ผมหันไปบอกมัน
“แล้วใครใช้ให้วิ่งล่ะ”ยังมีหน้าจะมาว่ากูอีก
“ก็มึงเดินหนีกูทำไมล่ะ”
“ไป ไปทำแผลก่อน”
แล้วสามมันก็พาผมไปห้องพยาบาลครับ

.....................................................................

[tototo]

เพื่อนรัก 20

    “ทำไมมึงวิ่งไม่ระวังเลยว่ะ”ยังมีหน้ามาว่ากูอีก ก็กูเรียกมึงทำไมไม่ยอมหยุดล่ะ
    “ถ้าเกิดหัวแตกไปจะทำงัยล่ะ”สามมันล้างแผลให้ผมไปด่าผมไปครับ
    ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่พยาบาลหายไปไหนสิเนี้ย
    “ทำไมต้องวิ่งด้วย เดินดีๆไม่ได้รึงัย ทำตัวยังกับลิง”เอาเข้าไป ด่ากูเข้าไป
    “อ่ะเสร็จล่ะ”สามพูด
    “ไปกลับบ้านได้แล้ว”มันพูดต่อ
    “อ้าว แล้วไม่ไปดูหนังแล้วหรอ”ผมถามมันไป
    “อ้าว ยังอยากจะดูกับกูหรอ ไม่อยากไปดูกับพี่เมธของมึงหรอ”เหน็บกูอีก
    “....”ผมเงียบนั่งมองหน้ามัน
    “ทำไมหรือว่าพี่เมธเค้าไม่ยอมไปดูกับมึง มึงถึงจะไปดูกับกุแทน”มันเหน็บผมต่อ จะว่าไปตอนนี้ผมเจ็บที่ใจแป๊ปๆแล้วสิครับ มันหวิวๆยังงัยก็ไม่รู้สิ ทำไมว่ะ
    “ถ้ามึงไม่อยากดูกับกูก็ไม่เป็นไรนะสาม กูไปดูกับพี่เมธก็ได้”ผมพูดไปพร้อมกับลุกเดินออกมาจากห้องพยาบาล แต่ผมก็ไปไหนไม่รอด สุดท้ายก็เดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใกล้บ่อปลาแถวๆนั้น
    ฟ้าก็เริ่มจะมืดแล้วสิ
    สักพักไอ้สามมันก็เดินมานั่งข้างๆครับ
    พอสามมันมานั่งข้างๆวิญญาณนางเอกก็ออกครับ ผมก็หันหน้าหนีมันครับ ตอแหลชะมัด
    “อ๋อง”สามมันเรียกผมครับ
    “...”
    “ป่ะ ไปดูหนังกัน”สามพูดออกมาพร้อมกับยื่นมือออกมา
    “ไม่อยากกลับบ้านแล้วรึงัย”ผมหันไปเหน็บมันต่อ
    “ไม่อ่ะ อยากไปดูหนังกับอ๋องมากกว่าครับ”พูดเพราะเชียวนะมึง กูยิ่งแพ้คนพูดเพราะอยู่
    “เร็วครับ อ๋องสามหิวข้าวแล้วด้วย นะ ไปดูหนังกันเร็ว”มันอ้อนต่อ อย่าพูดเพราะสิมึง เดี๋ยวกูหายโกรธ
    “อ๋องครับ สามขอโทษนะครับ ต่อไปสามจะไม่ทำอีกแล้วนะครับ”เท่านั้นแหละครับ ผมหายโกรธมันเป็นปลิดทิ้งเลยครับ
    “จริงๆนะ”ผมถามมันเพื่อความแน่ใจ
    “อืม ป่ะ ไปกันเถอะ”สามพูดพร้อมกับแบมือออกมา ผมก็จับมือสาม พร้อมกับเดินออกมาเพื่อที่จะไปดูหนังกัน

[tototo]

เพื่อนรัก 21

“อ๋อง วันนี้ ดูหนังเสร็จ ไปนอนบ้านสามนะครับ”สามพูดตอนรอดูหนังครับ
“ไม่อ่าวง่า”ผมบอกมันไป
“ทำไมล่ะ”มันพูดสวนขึ้นมาทันที
“ก็ไม่อยากไปนอนบ้านมึงง่ะ เบื่อแล้ว”สามมันทำหน้ามุ้ยใส่ผมครับ
“ทำไมล่ะ”มันพูดเสียงอ๋อยๆครับ
“กูอยากให้มึงไปนอนที่คอนโดกูบ้าง ได้มั้ยง่ะสาม”ผมเริ่มอ้อนมันครับ
ได้ผลครับ ไอ้สามมันทำหน้าคิด
“กูขอโทรขอแม่ก่อนได้มั้ย”
“อืม ขอให้ได้นะ”พร้อมกับทำตาใสซื่อใส่มันครับ
มันก็โทรหาแม่มันเลย
“ครับแม่ วันนี้หนูขอไปนอนกับอ๋องได้มั้ยครับ”มันคุยกับแม่มันครับ
“นะครับแม่”ไม่รู้ว่าแม่มันพูดอะไรด้วยสิเนี้ย ผมไม่ได้ยินด้วย
“ขอบคุณครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ”มันขอได้หรอว่ะ ดี ดี ดี
มันวางโทรศัพท์แล้วก็หันมายิ้มงามๆให้ผมนึงที
แล้วก็พูดขึ้นว่า
“วันนี้กูไปนอนกับมึงนะ ที่รัก”เออกูได้ยินแล้ว
“ไป ดูหนังได้แล้ว”ผมบอกมันครับ แล้วเราสองคนก็เข้าไปดูหนังกัน
ช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้เนี้ย
แต่ใครจะรู้ว่าความวุ่ยวายกำลังจะเกิดขึ้นต่างหาก

หลังจากดูหนังเสร็จผมกับสามก็กลับคอนโดครับ
แต่สามสิครับ มันไม่ยอมขึ้นห้องผมซะทีสิเนี้ย
มันนั่งเงียบตั่งแต่อยู่บนรถแล้ว
“สาม ป่ะขึ้นห้องได้แล้ว”มันส่ายหน้าครับ
“สามเป็นอะไรรึป่าว”ผมถามมัน
มันก็ยังส่ายหัวต่อครับ
“ถ้ายังไม่อยากขึ้นห้อง งั้น ไปเดินเล่นกันมั้ย”ผมถามมัน แล้วผมก็พามันไปเดินเล่นในสวนหย่อมหน้าคอนโด แล้วลงเอยด้วยการไปนั่งที่เก้าอี้ในสวน
“สามครับ สามเป็นอะไรรึป่าวครับ”ผมถามมัน ก็มันห่วงนิ
“....”มันเงียบครับ แต่ตอนนี้มันหันมาจ้องหน้าผม
“สามเป็นอะไรทำไมไม่บอกอ๋องล่ะ หรือว่าไม่ไว้ใจอ๋อง”ผมถามมัน
“ป่าว”มันเริ่มอ้าปากแล้วครับ
“อ๋อง อ๋องรักสามมั้ย”ดูมันถามสิครับ ถามงี้ผมก็อึ่งแดกสิครับ
“สามคิดว่างัยล่ะ”ผมตอบแบบลองเชิงมันไปก่อนครับ
“กูไม่รู้สิ กู กู..”มันอ้ำๆอึ่งๆครับ
“สาม กูรักมึงนะ”ผมตอบมันไปพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือมันไว้
ตอนนี้มันเริ่มยิ้มออกแล้ว ผมก็ยิ้มตอบมันกลับไป
แต่มันสิครับ กลับหุบยิ้มแล้วทำหน้าจริงจัง
อะไรของมึงว่ะเนี้ย เปลี่ยนอารมณ์ง่ายฉิบหาย
“อ๋อง แล้วพี่เมธล่ะ”พี่เมธ พี่เมธทำไมว่ะ
“พี่เมธทำไมหรอ”ผมถามมันกลับ
“มึงชอบพี่เมธมั้ย”
“มึงจะบ้าหรอ สามพูดงี้มึงหาว่ากูหลายใจหรอ”ผมว่ามัน
“แม่งมันน่าน้อยใจชะมัด แฟนตัวเองหาว่ากูหลายใจ”ผมงอนครับ
“กูไม่ได้พูดอย่างนั้น อ๋อง มันไม่ใช่อย่างนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ”
“แล้วมันหมายความว่างัยล่ะ”ผมงอนต่อครับ แหมขอเล่นตัวหน่อยดิ
“ก็ ก็ “มึงจะอ้ำๆอึ่งๆนานมั้ย กูรอฟังอยู่นะ
“ไม่ต้องพูดล่ะ”ผมงอนหนักกว่าเดิมครับ
“ก็กูหึงนิ”มันพูดออกมาจนได้
“กูก็อยากรู้ว่ามึงคิดยังงัยกับไอ้พี่เมธ กูจะได้สบายใจถ้าเกิดมึงไม่ได้ชอบมัน กูกลัวมึงไปชอบมันนิ”พูดเสร็จมันก็นั่งก้มหน้าครับ อืม กูรู้แล้วมึงหึงกูนี่เอง เหอะๆ
“กูไม่ได้ชอบพี่เมธ”ผมบอกมันไป
“แล้วนี้ขึ้นห้องได้ยัง”ผมลุกขึ้นแล้วยื่นมือให้มัน
มันก็จับมือผมไว้แล้วก็ลุกขึ้น
แล้วผมก็ได้ขึ้นห้องซะที
พอขึ้นมาห้อง
ผมก็เจอไอ้เจครับ
“เย้ย เจมาได้งั้ยเนี้ย”ผมทักมัน
“พี่อาทไปรับง่ะ”แหมเอาเชียวนะ พี่ชายกู
“แล้วไอ้พี่อาท อยู่ไหนเนี้ย”ผมเริ่มถามหาพี่ชายผมครับ
“อ้อ พี่อาทอาบน้ำอยู่ง่ะ”เจตอบ
“อืม ตามสบายนะเจ”ผมหันไปบอกมันครับ
แล้วผมก็แนะนำให้เจ มันรู้จักกับสามครับ
“เออ อ๋อง จำชัยได้มั้ย”ชัยหรอ นั้นสิ ผู้ชายคนนี้ใครจะไปลืมได้ว่ะ
ก็มันทำกับกูไว้อย่างนั้น จะว่าไปตอนนี้ทำไมผมไม่คิดถึงมันว่ะ เหมือนที่ผมเคยบอกแหละครับว่าความทรงจำระหว่างผมกับชัยตอนนั้น มันเริ่มเลือนๆไปครับ ก็เป็นเพราะไอ้สามนั้นแหละครับ ที่ทำให้ผมลืมเรื่องของชัยไปได้
“จำได้สิ ทำไม”ผมหันกลับไปถามเจ สามมันก็มองหน้าเจด้วยครับ
“ก็วันนี้ มันถามเราว่าเราจะไปไหนกับพี่อาท คือมันเจอเราตอนกำลังออกมากับพี่อาทง่ะ
เราก็บอกมันไปว่าจะไปหานาย คือว่าเราไม่รู้จะพูดยังงัยง่ะ จะให้เราบอกว่าไปนอนกับพี่อาทก็ยังงัยอยู่ คือเราขอโทษนะ”เจมันร่ายยาวครับ
“อืม ไม่เป็นไรหรอกเจ ไม่ต้องคิดมากนะ”ผมหันไปปลอบมัน
แต่ผมสิครับ กลับคิดมากแทนมัน ชัยหรอ ชัยนะหรอ
“เอองั้นเราขอตัวก่อนนะ”ผมบอกเจพร้อมกลับเดินเข้าไปในห้องตัวเอง
สามมันก็เดินตามเข้ามาครับ

[tototo]

เพื่อนรัก 22

    หลังจากผมอาบน้ำเสร็จออกมา
    ตอนนี้สามมันนอนอยู่บนเตียงผมแล้วครับ
    แต่มันยังไม่ได้อาบน้ำนิ
    ผมเลยเข้าไปปลุกมันครับ
    “สาม ไปอาบน้ำเร็ว”ผมเรียกมัน
    “ไม่อาบได้มั้ยง่ะ”
    “ไม่ได้นะ ตัวเหม็นขนาดนี้ ไปเลยไปอาบน้ำ”ผมพูดเสียงแข็ง
    แต่สามมันก็ไม่ยอมลุกจากเตียงซักทีสิน่า
    “สาม ไปอาบน้ำดิ เร็ว จะได้เข้านอนกัน อ๋องง่วงแล้ว”ผมเริ่มอ้อนครับ
    “อ๋อง มึงรับปากกับกูได้มั้ย ว่ามึงจะไม่ชอบพี่เมธ”คำพูดของสาม มันทำให้ผมอึ่งไปเลยครับ
    อยู่ดีๆ มันก็พูดเรื่องพี่เมธขึ้นมาอีก
    “ก็ กูบอกแล้วงัยว่ากูไม่ได้ชอบพี่เมธ มึงไม่เชื่อใจกูหรอ”ผมบอกกับมันไปดีๆครับ
    “ก็พี่เมธ มันหล่อกว่ากู มันนิสัยดีกับกู แล้วมันก็ดีกับมึง ส่วนกูนะหรอ หล่อก็ไม่หล่อ นิสัยก็ไม่ดี
    มีแต่ทำให้มึงเสียใจ กูกลัวมึงไปชอบพี่เมธง่ะ”สามมันพูดไปน้ำตาก็คลอเบ้าไปครับ
    จากคำพูดของมัน มันทำให้ผมเข้าใจมันมากขึ้น
    “สาม แต่คนที่กูชอบคือมึงนะ ไม่ใช่พี่เมธ”
    “จริงนะอ๋อง มึงห้ามทิ้งกูนะ”
    “ครับ”
    “ไปอาบน้ำได้ยัง”ผมถามมันต่อ
    “ครับ”มันพูดแล้วก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ

    ................................................................................

[tototo]

เพื่อนรัก 23


หลังจากวันนั้นเรื่องราวความรักของผมกับสามก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
สามก็ยังคงไปซ้อมบาสเหมือนปกติเพื่อที่จะแข่งกีฬาสีรร.
ส่วนผมนะหรอไม่ค่อยไปดูมันซ้อมหรอกครับ
ผมจะคอยหลบหน้าพี่เมธ
ไม่อยากให้มีปัญหานะครับ
แต่มันก็เกิดเรื่องจนได้แหละครับ
“อ๋อง วันนี้กูอยากให้มึงไปดูกูซ้อมหน่อยได้มั้ยว่ะ”สามมันขอผมครับ
“ไม่อ่าวง่า ขี้เกียจ”ผมอ้างมันไป ที่จริงก็อยากไปดูมันนะครับ แต่ว่าไม่อยากจะเจอพี่เมธมากกว่านะครับ ไม่อยากมีปัญหานิ
“ไปเถอะนะ อ๋อง อาทิตย์หน้าก็กีฬาสีแล้วนะโว้ย”มันเริ่มอ้างครับ
“อาทิตย์หน้ากูแข่งจริงแล้วนะ มึงไปดูให้หน่อยดินะอ๋อง”ผมยังเงียบต่อ แต่มันเริ่มอ้างต่อ
“ตอนนี้มีน้องคนนึงเค้ามาจีบกูด้วยนะโว้ย เป็นน้องผู้หญิงคนนึง น่ารักด้วยนะโว้ย มึงไม่อยากไปดูหน้าน้องเค้าหน่อยหรอ”อ้าวทำไมกูไม่รู้ว่ะ ว่ามึงมีคนมาจีบ Sนิปิดปังกูหรอ
“ใครว่ะ”ผมถามมันไป อารมณ์หึงก็ขึ้นครับ
“อยากรู้มึงก็มาดูกูซ้อมล่ะกัน”พูดเสร็จมันก็วิ่งไปสนามบาสเลยครับ
พร้อมกลับตะโกนกลับมาว่า
“เอากระเป๋านักเรียนมาให้กูด้วยนะ”
สรุปนี่กูต้องไปดูมึงซ้อมใช่มั้ย
แต่ว่าใครแม่งมาจีบมันว่ะ แม่งทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่ะ

พอผมขึ้นไปเอากระเป๋านักเรียนที่ห้องเรียน
พร้อมกับล่ำลากับหนุ่มเสร็จผมก็ตรงไปหาสามมันเลยครับ
วันนี้นักบาสทีม รร.ไม่ซ้อม ดีจัง ผมจะได้ไม่ต้องเจอพี่เมธ
พอผมมาถึงที่สนามบาส ผมก็กวาดสายตามองหาคนที่มาจีบไอ้สามทันทีเลยครับ
คนนั้นรึป่าวว่ะ หรือว่าคนนี้ว่ะ ใครกันว่ะเนี้ย
ระหว่างที่ผมกวาดสายตาไปเรื่อยๆนั้น ผมก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหาผมครับ
แต่ผมก็ไม่ได้หันไปดูหรอกครับ
ก็กำลังมาหาคนที่มาจีบไอ้สามมันอยู่นิครับ
แล้วไอ้คนที่เดินมาหาผมก็นั่งลงข้างๆผม
ใครว่ะ ผมนึกในใจผมก็เลยหันไปมองครับ
ฉิบหายแล้ว พี่เมธ
“หวัดดีครับพี่เมธ มาตั่งแต่เมื่อไรครับ”ผมทักพี่เค้า
“ดีครับ แล้วเรามาทำอะไรที่นี่ครับ”พี่เมธถามผมกลับ
“มาดูเพื่อนซ้อมบาสครับ”ผมตอบพี่เมธไป
“อ๋อง พี่ถามอะไรหน่อยสิ”ถามอะไรกูว่ะ
“อ๋อง ทำไมพักนี้ ต้องคอยหลบหน้าพี่ด้วย”พี่เมธพูดจริงจังมากเลยครับ
“ไหนอ๋องบอกว่า ไม่ห้ามใจพี่งัย แล้วทำไมอ๋องต้องทำแบบนี้กับพี่ด้วย อ๋องรู้มั้ยว่าพี่เสียความรู้สึกแค่ไหน”พี่เมธพูดนิ่งมากเลยครับ มันนิ่งซะจนผมกลัวไปเลยครับ ผมล่ะกลัวจริงเลยไอ้คนใจเย็นแบบนี้เนี้ย เราไม่อาจรู้เลยว่าไอ้คนประเภทนี้มันคิดยังงัย น่ากลัวชะมัด
“เออ พี่เมธครับ”ผมพูดจนได้
“คือว่า ผมขอโทษนะพี่”ผมขอโทษไป
“คือว่าผม มีแฟนแล้วครับพี่”ผมพูดออกไปจนได้
“คนไหน”พี่เมธพูดเรียบๆ
ตอนนี้ไอ้สามเดินเข้ามาหาผมพอดีครับ มันคงสงสัยว่าผมกับพี่เมธคุยอะไรกันอยู่
หรือไม่มันคงเดินเข้ามาหาผมเฉยมั่งครับ หรือไม่มันคงจะเดินมาบอกว่าคนไหนที่มาจีบมัน
“คนนี้งัยครับ แฟนอ๋อง”ผมบอกพี่เมธไป ไอ้สามมันก็เอ๋อ สิครับ หน้ามันงงแดกมากเลยครับ
แล้วพี่เมธก็มองไปทางสามมันครับ
“พี่ไม่เชื่อหรอก”พี่เมธพูดออกมา
“สามขึ้นมาหาอ๋องหน่อยสิ”คือตอนนี้ผมนั่งบนอัฐจรรครับ สามมันก็เดินขึ้นมานั่งข้างๆผม
แล้วผมก็จับมือสามครับ
“พี่เมธครับ ผมกับสามเป็นแฟนกันจริงๆครับ”
“ตั่งแต่เมื่อไร”พี่เมธถามเบาๆ
“ผมเป็นแฟนกลับสามก่อนมาเจอกับพี่อีกครับ
ผมขอโทษนะพี่ ผมขอโทษ”พี่เมธเงียบไป
แต่ทำไมไอ้สามมันไม่ยอมพูดอะไรบ่างว่ะ นั่งเงียบแดกอยู่ได้
มึงไม่คิดจะช่วยกูหน่อยหรอว่ะ
แล้วพี่เมธก็ลุกขึ้นพร้อมกลับพูดว่า
“มันจะไม่จบแค่นี้หรอก อ๋อง”พูดเสร็จพี่เมธก็เดินลงไปเลยครับ
พี่เมธคิดจะทำอะไรของเค้าเนี้ย ผมชักเริ่มใจคอไม่ดีแล้วสิ
“อ๋อง อยากกลับบ้านมั้ย”สามมันพูดขึ้นมาครับ
ผมไม่พูดอะไร ได้แต่เพียงพยักหน้า
“อืม งั้นเดียวก็มานะ กูไปบอกพวกมันก่อน”สามพูดแล้วก็วิ่งลงไปบอกเพื่อนมันที่เล่นบาสกันอยู่
“ป่ะ อ๋องกลับบ้านกัน”แล้วผมกับสามก็กลับบ้านกัน
เหมือนเดินครับ วันนี้ผมก็ต้องไปนอนบ้านมันครับ
ระหว่างทางกลับบ้านทำไมไอ้สามมันอารมณ์ดีจังว่ะ
นี่มึงจะไม่เครียดเป็นเพื่อนกูหน่อยหรอว่ะ
“อ๋อง กูว่าเดี๋ยวเราแวะห้างกันหน่อยนะ กูอยากเดินซื้อของ”สามพูดเสร็จมันก็บอกให้พี่แท็กซี่
เลี้ยวเข้าห้างครับ
นี่มึงจะไม่รอคำตอบจากกูหน่อยหรอว่ะ

ระหว่างที่เราเดินเล่นกันอยู่ผมก็รู้จนได้ครับว่ามันจะอารมณ์ดีอะไรนัก
“สาม ที่มึงอารมณ์ดีเนี้ย คนที่เค้ามาจีบมึง เค้าบอกรักมึงรึงัย”ผมเหน็บมันไปครับ
“ป่าวนิ มีซะที่ไหนล่ะ”
“อ่าวพูดงี้ หมายความว่างัยว่ะ”ผมพูดออกไป
“ก็หมายความว่า กูไม่มีคนมาจีบอ่ะดิ”อ้าวเวรนิ มึงหรอกกู
“นี่มึงโกหกกูหรอ”ผมว่ามันไปครับ
“อืม ถ้ากูไม่หรอกมึง มึงก็ไม่ยอมมาดูกูซ้อมอะดิ”คิดได้นะมึง
“แต่วันนี้กูมีความสุขมากเลยมึงรู้ป่ะ”สามมันพูดต่อ เออมึงมีความสุขแต่กูทุกข์นิ
“มึงรู้มั้ยว่าทำไมกูถึงมีความสุข”มันย้อมถามผม กูไม่อยากรู้ กูกำลังกลุ้ม
“ก็วันนี้ แฟนกูเค้าหึงกูแหละ แถมเค้ายังบอกกับคนอื่นอีกน้า ว่ากูเป็นแฟนเค้า”อ้าวมึงหมายถึงกูนิ
พูดมาอย่างงี้ผมก็อายสิครับ
“มึงรู้มั้ยว่า วันนี้แฟนกูเค้าปฎิเสทคนที่มาจีบเค้าด้วยนะ กูโครตดีใจเลย”ยิ่งมันพูดผมก็ยิ่งอายครับ
“แถมตอนนี้นะ แฟนกู หน้าแดงมากเลยมึงรู้ป่ะ”อ้าวกูหน้าแดงหรอว่ะเนี้ย
“แต่มึงรู้มั้ย ว่าแฟนกูเค้าเครียดว่ะ กูไม่อยากให้เค้าเครียดเลยให้ตายสิ กูชอบเวลาเค้ายิ้มมากเลยนะโว้ย เวลายิ้มเห็นเขี้ยว เห็ยลักยิ้มเค้า กูโคตรชอบเลย”พูดเสร็จมันก็หยุดเดินครับ
“อ๋อง อ๋องยิ้มหน่อยสิครับ”สามพูดพร้อมกับจ้องหน้าผม
พอผมได้ยินอย่างนั้น ผมยิ้มออกโดยไม่ต้องฝืนเลยครับ
“ดีมาก หายเครียดแล้วนะ”สามพูด
ใช่ตอนนี้ผมหายเครียดไปเลยครับ ผมสบายใจขึ้นมาเลยครับ
....................................................................................

[tototo]

เพื่อนรัก 24

สรุปคืนนั้น รวมทั้งเสาร์อาทิตย์
ผมก็นอนบ้านสามมันครับ
จะว่าไปมีแต่วันปกติเท่านั้นที่ผมนอนที่คอนโด
เสาร์อาทิตย์ผมก็ต้องไปนอนบ้านสามมัน
จนเดี๋ยวนี่พี่อาทเริ่มว่าผมแล้ว
ว่าทำไมไม่ค่อยยอมนอนบ้านตัวเองเท่าไร
และแล้ววันกีฬาสีก็มาถึง
เชื่อมั้ยครับตั้งแต่วันนั้น พี่เมธก็ไม่โทรมาหาผมเลย
วันนี้สามมันจะลงแข่งบาสด้วย
มันขอตัวแยกจากผมไปตั่งแต่เช้าแล้วครับ
ผมก็เดินดูกีฬาเชียร์กีฬาไปเรื่อยๆครับ
โดยผมก็ไปกับหนุ่มนั้นแหละครับ
นี่ก็เกือบจะถึงเวลาที่สามลงแข่งแล้ว
“หนุ่มไปดู สามมันแข่งบาสกัน”ผมชวนหนุ่มมันครับ
หนุ่มมันก็ว่าง่ายครับ ยอมไปดูกับผมโดยดี
ไอ้สามในชุดนักบาส แม่งโคตรเท่ห์เลยให้ตายสิ
“ตั่งใจเล่นนะสาม”ผมบอกมันก่อนมันจะลงสนามครับ
แล้วผมก็เดินขึ้นไปนั่งที่อัฐจรร
แต่ให้ตายสิ ไอ้สามแม่งต้องแข่งกับพี่เมธหรอว่ะ
คือสีของผมเจอกับสีพี่เมธครับ
ผมก็เคยคิดไว้นะครับว่ายังงัยมันกับพี่เมธยังงัยก็ต้องแข่งเจอกัน
แต่ไม่คิดว่าจะเจอกันตั่งแต่เกมแรก
แล้วทำไมปีนี่แม่งให้เอานักกีฬาโรงเรียนแข่งได้ว่ะ
เกมวันนี้มันแรงมากเลยครับ
ผมรู้สึกว่า เล่นกันแรงมาก คนในทีมผมล้มกับไปทีละคนสองคน
ผมชักเป็นห่วงไอ้สามแล้วสิ
แต่สิ่งที่ผมห่วงก็เกิดขึ้นจนได้ครับ
ดูเหมือนว่าตอนนี้ไอ้สามมันรีบาวน์ลูกจากห่วงอยู่ครับ
พี่เมธก็ขึ้นไปรีบาวน์ด้วย
แล้วทั้งสองก็ล้มลงมากองกับพื้นทุกคู่
“ไอ้สาม”ผมตะโกนออกมาเมื่อเห็นมันล้มลงกับพื้น
ตอนนี้พี่เมธลุกขึ้นยืนแล้วครับ
แต่ทำไมไอ้สามมันไม่ลุกขึ้นสักทีล่ะ
มันเป็นอะไรรึป่าว
ตอนนี้ผมมองไม่เห็นมันหรอกครับ
คนในทีมมุงตัวมันจนผมไม่สามารถมองเห็นมันได้
ผมเลยลุกขึ้นแล้ววิ่งลงไปในสนามบาสครับ
แต่ตอนนี้ไอ้สามโดยลาก
“สาม เป็นไรรึป่าวว่ะ”ผมถามมัน ตอนนี้หน้ามันบอกบุญไม่รับเลยครับ
มันเอาแต่กุ่มข้อมือตัวเองไว้
“สาม ไปหาหมอเถอะนะ”ผมบอกมัน มันก็เอาแต่ส่ายหน้าครับ
“มันแกล้ง”มันพูดออกมา
“ใครแกล้งมึง ใครทำมึง”ผมถามมัน
“ก็พี่เมธงัย ตอนขึ้นไปแย่งลูกกัน มันศอกท้องกู แถมตอนตกลงมามันก็ลงมาทับข้อมือกู”ไอ้สามมันเล่าให้ผมฟังครับ ดูมันจะแค้นพี่เมธมาก
“ช่างมันเถอะสาม มึงไปหาหมอกับกูนะ”ผมบอกมันไป ผมกลัวกระดูกจ้อมือมันหักนะครับ
“เออใช่มึงไปหาหมอดีกว่า”ไอ้หนุ่มเสริมขึ้นมาครับ มันมาตั่งแต่เมื่อไรว่ะ
“นะสาม มึงไปหาหมอนะ กูขอร้อง”ผมเริ่มอ้อนครับ
“อืม”
แล้วผมก็พาสามไปหาพ่อมันที่รพ.ครับ

สรุปไอ้สามกระดูกข้อมือร้าวครับ ต้องเข้าเฝือกอ่อนครับ

ไอ้สามสิครับมันซึมเลยครับ
ก็มันอุษาซ้อมมาตั้งนาน
ได้เล่นแค่แป้ปเดี๋ยว ก็มาเจ็บซะแล้ว
ผมงี้โคตรสงสารมันเลยครับ
พี่เมธมึงทำอะไรไว้มึงต้องรับผิดชอบ
...........................................................................

[tototo]

เพื่อนรัก 25

ตอนนี้ผมพาสามกลับมาที่รร.อีกรอบครับ
มันดื้อครับไม่ยอมกลับบ้าน มันอยากมาดูเพื่อนแข่งนะครับ
“อ๋อง พากูไปที่สนามบาสหน่อยดิ กูอยากไปหาพวกไอ้วุดมันหน่อยง่ะ”มันบอกผมให้ผมพามันไปหาเพื่อนที่เล่นบาสกับมันครับ
พอไปถึงเพื่อนที่มันเล่นบาสด้วยกันก็แข่งเสร็จแล้วล่ะครับ
สรุปสีของผมแพ้ครับ
ตอนนี้เพื่อนรุมไอ้สามใหญ่เลยครับ
จนไม่มี ที่ให้ผมยืนด้วย ผมเลยต้องถ่อยออกมาห่างๆครับ
แล้วผมก็เจอคู่กรณีครับ
พี่เมธนั้นเอง มึงตายแน่
ผมรีบเดินเข้าไปหาพี่เมธครับ
“พี่เมธ ขอคุยหน่อยดิ”ดูพี่เมธตกใจเล็กน้อย
“จะมาคุยอะไรกับพี่”พี่เมธพูดเรียบครับ
“ก็สิ่งที่พี่ทำวันนี้งัย ทำไมพี่ทำอย่างนี้ง่ะ”ได้โอกาสผมก็ใส่เลยครับ
“ทำอะไร พี่ยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย”พี่เมธแก้ตัวทันทีครับ
“พี่ไม่ต้องมาโกหก พี่ศอกท้องสาม แล้วยังลงมาทับข้อมือมันอีก”
“หรอ พี่ทำอย่างนั้นหรอ”อ้าวไอ้นี่ กวนตีนนะเนี้ย
“พี่ทำอย่างนั้นทำไม”ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“แล้วใครบอกว่าพี่ทำ แฟนอ๋องงั้นหรอ”พี่เมธมันกวนอารมณ์ผมต่อครับ
“ใครจะบอกผมก็ช่าง ตอนนี้ผมอยากรู้แค่ว่าพี่ทำอย่างนั้นทำไม”
“มันเป็นเรื่องของพี่ พี่จะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของพี่ อ๋องไม่ต้องมายุ่ง”
“พี่พูดอย่างงี้ หมายความว่างัยว่ะ”ผมเริ่มไม่สบอารมณ์มากขึ้นครับ
ผมอยากจะซัดหมัดไปที่หน้ามันสักที
“พี่คิดหรอว่าทำอย่างงี้ แล้วจะทำให้ผมกลับมาชอบพี่”ผมพูดออกไป
“ใครบอกว่าพี่จะทำให้อ๋องมาชอบพี่ ในเมื่อคนที่มีความสุขไม่ใช่พี่
อ๋องก็อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุขกับมัน”พูดเสร็จพี่เมธมันก็เดินไปเลยครับ
ทำไมกันว่ะ อะไรกันว่ะเนี้ย
มันทำอย่างงี้เพื่อไม่อยากให้เรามีความสุขหรอ
ทำไมกัน
คนเรานี้ก็แปลกนะ ทีเวลาอยากให้คนอื่นมารักกลับทำได้ทุกๆอย่างเพื่อให้คนอื่นมารักมาชอบ
แต่ทำไมเวลามีปัญาหากันถึงกลับทำทุกๆอย่างเพื่อให้คนที่ตัวเองเคยบอกว่าชอบ
เจ็บมากที่สุดเพื่ออะไรกัน
ตอนนี้ผมพูดตรงๆเลยผมกลัวมาก
ที่ผมกลัวไม่ใช่ว่ากลัวพี่เมธมันจะมาทำอะไรผมหรอกครับ
แต่ที่ผมกลัว ผมกลัวไอ้สามมันจะเป็นอะไรไปครับ
ผมไม่อาจรู้เลยว่าพี่เมธมันจะทำอะไรอีกของมันอีก

ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังงัยต่อครับ
ผมเลยนั่งอยู่ตรงนั้นแหละครับ
นั่งอยู่กับฟุตบาท
ในใจก็คิดมากครับ
ผมไม่รู้จะทำยังงัยดีครับ
“อ๋อง มึงมานั่งทำอะไรตรงนี้ว่ะ กูเดินหามึงซะทั่งเลยนะ”เสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอ้สามนั้นแหละ
แล้วมันก็นั่งลงข้างๆผมครับ
“อ๋อง เป็นอะไรรึป่าวครับ”สามมันถามผม
ผมควรจะบอกมันดีมั้ยครับว่าที่พี่เมธทำมันเป็นเพราะผม
สาเหตุที่มันต้องมาเจ็บเป็นเพราะผมเอง
“สาม เรากลับบ้านกันเถอะ”ผมพูดจนได้
"ครับ”แล้วผมกับสามก็กลับบ้านกันครับ
ไม่ต้องทายเลยครับว่าผมกลับบ้านใคร เหมือนเดิมครับผมก็กลับบ้านสามนั้นแหละ

[tototo]

เพื่อนรัก 26

“อ๋อง ไม่สบายใจอะไรรึป่าว”สามพูดขึ้น มันคงทนไม่ไหวมั้งครับ
ที่เห็นผมนั่งเงียบไม่พูดอะไร
“ป่าวนิ”ผมตอบไป
“ไม่เป็นไร ไหนลองยิ้มให้กูดูหน่อยซิ”ใครจะมีอารมณ์ไปยิ้มได้ว่ะ
“สาม กูห่วงมึงว่ะ”ผมพูดออกไป
“มึงจะมาห่วงกูทำไม กูไม่ได้เป็นอะไรนะโว้ย แค่กระดูกร้าว
พ่อกูแม่กู พี่หนึ่งก็เป็นหมอ แถมพี่สองก็เป็นเภสัช มึงไม่ต้องห่วงกูหรอกหนา”สามปลอบใจผม
“สาม กูขอโทษนะ”ผมขอโทษมันครับ
“มึงจะมาขอโทษกูทำไมง่ะ มึงไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย หรือว่ามึงมีเด็กใหม่”หน้าตามันจริงจังขึ้นมาเลยครับ มึงนี่คิดได้นะมึง
“ที่กูเป็นสาเหตุทำให้มึงเจ็บ เมื่อเย็นกูไปคุยกับพี่เมธมา”ตอนนี้ไอ้สามดูเหมือนมันตั้งฟังผมขึ้นมาทันทีครับ
“กูไปถามมันว่า ทำไมมันถึงต้องทำมึงด้วย”แต่ไม่ทันที่ผมจะเล่าต่อ
ไอ้สามมันก็ชิงถามผมขึ้นมาก่อน
“แล้วมันตอบมึงว่างัย”สามถามผมครับ
“มันก็ไม่ยอมรับสิ่งที่มันทำน่ะสิ แต่มันบอกว่าในเมื่อมันไม่มีความสุข
ก็อย่าหวังว่าพวกเราอย่ามีความสุข และวันนี้ที่มันทำให้มึงเจ็บก็เป็นเพราะกู
กูไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรต่อ กูกลัว สามมึงได้ยินมั้ยว่ากูกลัว
กูกลัวมันจะทำอะไรมึงอีก”ตอนนี้ผมเริ่มร้องไห้แล้วครับ
ไม่รู้สิทำไมผมถึงต้องกลัวขนาดนี้ด้วย
“อ๋อง อ๋องไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีใครมาทำอะไรเราได้หรอก”ตอนนี้สามมันเอามือข้างที่ไม่ได้เข้าเฝือกมาเช็ดน้ำตาผม
“ทำไมขี้แยอย่างนี้เนี้ย ไม่เอา ไม่เอา ไม่ร้องไห้นะครับ”แล้วสามมันก็กอดผมเอาไว้
ผมเริ่มสงบสติอารมณ์ตัวเองได้แล้วครับ
สามก็คลายกอดผมแล้วด้วย
“ดีขึ้นยังครับ”สามถามผม
“อืมถ้ายัง ออกไปข้างนอกกันมั้ยครับ”
“ถ้างั้น ป่ะ ไปอาบน้ำกันก่อน แล้วเราค่อยออกไปข้างนอกกันนะครับ”
“จะบ้าหรอ ทำไมต้องอาบด้วยกันด้วย”ผมเริ่มโวยวายครับ
“กูจะอาบคนเดียวได้งัยล่ะ มือกูเป็นอย่างเงี้ย ไหนบอกว่าห่วงกูงัย”ยังจะมางอนกูอีก
สภาพจิตใจกูยังไม่ค่อยดีนะโว้ย
“ก็รีบ ถอดเสื้อผ้าดิ”ผมบอกมันไป
“กูจะถอดได้งัยล่ะ มือกูเป็นอย่างงี้ง่ะ”มันอ้างครับ
แล้วผมก็ถอดเสื้อผ้าให้มันครับ
แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
แต่ม่ะได้ทำอารายกันนา
อย่าคิดลึกนะ
ผมแค่อาบน้ำให้สามเอง

“ไปไหนกันดีล่ะ”สามถามผมครับ หลังจากที่เราแต่งตัวกันเสร็จ
กว่าผมจะใส่เสื้อผ้าให้มันได้ แทบตายครับ
ไม่รู้ว่ามันใส่เองไม่ได้จริง หรือว่ามันโกหกอยากให้ผมใส่ให้ก็ไม่รู้นะครับ
“ตามใจมึงล่ะกัน”ผมบอกมันไปครับ
“งั้นไปกินนมกันม่ะ”กินนม มึงชวนกูไปกินนมอ่ะนะ เออคิดได้นะมึง
“กินนมหรอ”
“ใช่ ไปกินนม ว่าแต่จะไปป่ะ”
“ไปดิ ไป”ผมตอบมันไปครับ
วันนี้สามมันขันรถพ่อมันครับ
แต่กว่ามันจะขอพ่อมันได้เล่นเอาแทบแย่ครับ
แล้วมันก็พาผมไปกินนมจริงๆครับ
ก็ร้านมนต์นมสดแหละครับ
อยู่ตรงเสาชิงช้าแหละครับ
พอกินนมกันเสร็จ เราก็ไปเดินเล่นที่ตอกข้าวสารกันครับ
หลังจากนั้นเราก็ไปนั่งเล่นกันที่ท่าพระอาทิตย์ตรงป้อมนั้นแหละ
วันนี้ที่ป้องมีงานด้วยครับ
ผมกับสามก็เดินเล่นรอบๆงาน
แล้วเราก็ไปนั่งตรงริมแม่น้ำเจ้าพระยาครับ
บรรยากาศตอนนี้ดีมากเลยครับ
อากาศกำลังสบาย ไม่ร้อนไม่หนาวเกิดไป
อืม อากาศดีจริงๆ
“อ๋องครับ สบายใจรึยังครับ”สามพูดขึ้นมาครับ
ผมไม่ได้ตอบอะไรมันไปครับ
ได้แต่ยิ้มให้มัน
“ยิ้มออกแล้วสินะ”
แล้วเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆครับ
ตอนนี้ผมสบายใจมากเลยครับ

[tototo]

เพื่อนรัก27

วันรุ่งขึ้นเราก็ต้องไปร่วมงานกีฬาสีต่อครับ
ที่รร.ของผมเค้าจัดงานกีฬาสีกันสามวันครับ
วันนี้ผมก็อยู่กับหนุ่มครับ
สามมันก็ไปกับเพื่อนมันนั้นแหละครับ
สงสัยไปดูบาสกันมั้งครับ
ผมกับหนุ่มก็เดินไปดูกีฬาอย่างอื่นไปเรื่อยๆครับ
วันนี้ก็ไม่มีอะไรครับผมกับหนุ่มก็เดินดูเค้าแข่งกีฬาไปเรื่อยครับ
ระหว่างที่ผมนั่งดูเค้าแข่งว่ายน้ำกันอยู่นั้นสามมันก็โทรเข้ามาหาผมครับ
“ครับ”ผมรับสาย
“อ๋อง มึงอยู่ไหนว่ะ”สามมันถาม
“อยู่สระว่ายน้ำ ดูเค้าแข่งว่ายน้ำอยู่”ผมบอกมันไปครับ
“นี่มึงดูแข่งว่ายน้ำหรือดูผู้ชายว่ะ”อ้าวไอ้สันดานนิ ก็ทั้งสองอย่างแหละ
“มึงจะบ้าหรอ คิดได้นะมึง”ผมด่ามันกลับไป ข้อหารู้ทันผม
“อ๋อง เดี๋ยว มึงไปเจอกับกูที่ห้าง....ตอนห้าโมงเย็นนะ”ไอ้สามบอกผม
“ทำไมง่า ก็ออกไปพร้อมกันก็ได้นิ ไม่เห็นต้องไปเจอกันที่นู้นเลย”ผมพูด
“เอาน่า กูบอกให้ไปก็ไปเหอะนา”แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ
อะไรของมันว่ะ สั่งกูจัง

พอถึงเวลานัดผมก็แยกย้ายกับหนุ่ม
แล้วก็มาตามที่ไอ้สามมันนัดครับ
พอถึงห้างผมก็โทรหาไอ้สามมันครับ
“สาม มึงอยู่ตรงไหนง่า”
“อยู่ฟูจิ มึงรีบมาเร็วกูสั่งอาหารไว้รอมึงแล้ว”ไอ้สามพูดกลับมา
“เออ ไปเด๋ยวนี้แหละ”แล้วผมก็รีบเดินไปหามันที่ร้านฟูจิครับ

พอผมมาถึงก็เจอกับอาหารเต็มโต๊ะ มึงจะสั่งอะไรเยอะแยะว่า กินกันแค่สองคน
ว่าแต่ หน้ามันไปโดนอะไรมาว่ะ
“ไอ้สาม หน้ามึงไปโดนอะไรมา”ผมถามมันไปครับ
ตอนนี้หน้ามันตรงมุมปากมีรอยแตกนิดๆครับ มีรอยช้ำที่แก้มด้วย
เห้ย หรือว่าแม่งไปต่อยกับใครมาว่ะ
“...”มันเงียบไม่ยอมพูดอะไรครับ
“สาม นี่มึงไปมีเรื่องกับใครมา”ผมทำหน้าจริงจัง
“ป่าวนิ”กูไม่ได้โง่นะโว้ย
“กูไม่เชื่อ มึงไปมีเรื่องกับใครมา”นี่ขนาดแขนมึงยังเจ็บอยู่มึงยังจะไปมีเรื่องกับคนอื่นอีกหรอเนี้ย
“...”มันก้มหน้าครับ
“สาม ครับ สามไปมีเรื่องกับใครมาครับ”ผมเริ่มพูดเพราะครับ
“....”มันเงียบต่อ
“ไหนสามบอกว่าจะทำตัวดีๆงัย”
“แล้วทำอย่างนี้ทำไมง่ะ แขนก็ยังไม่หาย ถ้าเกิดเป็นอะไรไป จะทำยังงัย”
“กูขอโทษ”มันพูดออกมาจนได้
“ยอมรับซะที”ผมพูดไป
“แล้วสรุปไปมีเรื่องกับใครมา”ไอ้สามทำหน้าคิดเล็กน้อย แล้วมันก็อ้าปากบอกผมว่ามันมีเรื่องกับใครมา
“กูไปต่อย พี่เมธมา”ห่า อะไรนะมึงไปมีเรื่องกับพี่เมธอ่ะนะ
“อะไรนะ มึงไปต่อยพี่เมธมา”นี่มันไปต่อยพี่เมธเค้าทำไมว่ะ หรือว่ามันไปแก้แค้นที่พี่เมธทำมันเจ็บ
“มึงไปแก้แค้นหรอ”ผมถามมันไป
“ป่าว”อ้าวไอ้นิ ยังจะมาโกหกกูอีก กูเค้ามาทำมึงมือเจ็บ มึงไปต่อยเค้าก็แสดงว่ามึงไปแก้แค้นเค้าดิ
“แล้วมึงทำ ทำไม”ผมถามมันต่อ
“ก็ มันทำให้มึงไม่สบายใจ กูก็....”อะไรนะ
“กูก็เลยไปต่อยมัน มึงอย่าโกรธกูนะ กูไม่อยากให้มึงต้องมาเครียดเรื่องไอ้Hereเมธมัน กูเลยไปจัดการมันให้งัย และอีกอย่างมึงจะได้ไม่ต้องห่วงกูว่าจะมีใครทำอะไรกูได้”โอ่โหมึงคิดได้เนอะ
มึงทำอย่างนี้ก็จะยิ่งทำให้กูห่วงมึงมากขึ้นต่างหาก เดี๋ยวแม่งก็แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมาอีก
“แต่มึงก็ไม่ควรไปมีเรื่องกับมัน ถ้าเกิดเรื่องถึงฝ่ายปกครอง มึงจะทำยังงัย”มันเงียบครับ
นั่งก้มหน้า ไม่ยอมสบตาผม
“มึงเจ็บมั้ย”ผมถามมันไปครับ ตอนนี้มันเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วครับ
“เจ็บดิ เนี้ย เลือดเพิ่งหยุดไหล”แล้วมันก็ชี้ไปที่ปากของมัน เออสมน้ำหน้า
“ไหนดูดิ”แล้วมันก็เลื่อนหน้าเข้ามาให้ผมดู
ผมเลยเอานิ้วไปกดที่มุมปากมันครับ
“โอ้ย!! เจ็บนะ”มันโวยวายครับ
“ดี เจ็บนะดีแล้ว ทีหลังอย่าทำอีกนะ”มันไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าครับ
“ดี งั้น กินต่อ จะได้กลับบ้าน”สามมันก็กินข้าวต่อครับ
ดีนะที่มันเจ็บมือข้างซ้าย กินข้าวข้างขวาได้
ไม่งั้นงานนี้อาจจะมีป้อนข้าวกันได้
หลังจากกินข้างเสร็จสามมันก็ขอไปนอนที่คอนโดผมครับ
มันบอกว่าไม่อยากให้แม่รู้
เออยังดีนะ ที่มึงคิดได้อยู่

ตอนนี้สามกับผมก็ถึงคอนโดแล้วครับ
“ไปสาม ไปอาบน้ำไป”ผมไล่มันไปอาบน้ำครับ
“ม่ะ อ่าวไปอาบด้วยกันสิ”
“ไม่เอา อาบเอง”ผมบอกมันไป
“อะไร คนเค้าเจ็บมืออยู่นะ จะอาบเองได้งัย”
“แล้วทำไมทีเวลาไปมีเรื่อง ยังมีได้แล้วทำไมจะอาบเองไม่ได้”ผมตอกกลับมันไป
“..”มันเงียบไม่พูดอะไรครับ ได้แต่เดินก้มหน้าเดินเข้าห้องน้ำไปครับ
ว่าแต่มันจะอาบยังงัยว่ะ
พอผมคิดได้อย่างนั้นก็เดินตามมันเข้าไปในห้องน้ำ
แต่ก็เจอมันนั่งอยู่ชักโครก ไม่เห็นจะอาบน้ำเลย
นั่งหน้าเครียดเชียว
“สาม เป็นอะไรว่ะ ทำไมไม่อาบน้ำ”ผมถามมัน
“....”มันเงียบไม่พูดอะไร
“เห่ย สามเป็นอะไร”ผมถามมันไปครับ
“....”
“สามครับ เป็นอะไรครับ”
“มึงโกรธกูหรอ”สามมันยอมพูดแล้วครับ
“ป่าวนิ”ผมบอกมันไป
“ไม่จริงง่ะ มึงโกรธกู มึงโกรธกูที่กูไปมีเรื่องกับพี่เมธ”
“สาม อ๋องไม่อยากให้สามมีเรื่องกับใครนิ อ๋องเป็นห่วงสาม”ผมพูดเสร็จ สามมันก็กอดผมครับ
“กูก็ห่วงมึงนะ กูไม่อยากให้มึงต้องมานั่งกลุ้มใจเรื่องบ้าๆที่มันเกิดขึ้น กูไม่อยากเห็นมึงเครียด กูแค่อยากเห็นมึงยิ้มได้ก็เท่านั้น”สามพูดเสร็จก็กอดผมแน่นขึ้นครับ ตอนนี้ผมเข้าใจมันแล้วครับ
ที่มันทำทุกอย่างก็เพื่อผม
“สาม กูขอโทษนะ”ผมขอโทษมันไป
ตอนนี้สามมันคลายกอดผมแล้วครับ
“ไหนยิ้มสิ”สามบอกให้ผมยิ้ม
ผมเลยยิ้มให้มัน นึงที
“ดีมาก”มันยิ้มตอบผมกลับมาครับ
ผมเลื่อมมือไปลูบรอยแผลที่มุมปากของสาม
ลูบรอยช้ำที่แก้มของมัน
“เจ็บมั้ย”ผมถามมัน
มันไม่ตอบอะไรเอาแต่พยักหน้า
ผมเลยเลื่อนหน้าเข้าไปจูบตรงรอยแผลมันเบาๆ
“หายเจ็บรึยังครับ”
มันไม่ตอบอะไรเช่นเคยได้แต่ยิ้มให้ผม
แต่ผมอิ่มใจยังงัยก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“ป่ะ อาบน้ำกัน”ผมบอกมันไป
แล้วผมก็ต้องอาบน้ำให้สามครับ

[tototo]

เพื่อนรัก รักได้ก็เลิกได้

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น พี่เมธก็ไม่มายุ่งกับผมอีกเลยครับ
ไม่รู้เหมือนกันว่าสามมันไปทำอะไรพี่เค้าไว้
แต่ก็ดีแล้วแหละ ผมจะได้สบายใจ
เรื่องราวความรักของเรา(ผมกับสาม) ก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
มีทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้างปนๆกันไปครับ
ตอนนี้เราขึ้นม.หกกันแล้ว อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนแปลงไปครับ
ผมเริ่มมีความรับผิดชอบมากขึ้น
สามก็ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นด้วย

วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของผม
วันนี้ผมจะได้ชื่อว่าเป็นเด็กม.หกแล้ว
เป็นพี่ใหญ่ใน รร.แล้วโว้ย
“หวัดดีครับ อาจารย์”พวกนักเรียนในห้องทักอาจารย์ประจำชั้น
ผมยังนั่งกับหนุ่มเหมือนเดิมครับ
สามก็นั่งอยู่กับเพื่อนมันเหมือนเดิมครับ
“หวัดดีจ๊ะนักเรียน วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอกจ๊ะ วันนี้มีนักเรียนใหม่จะมาเรียนกับพวกเรียน”
หลังจากอาจารย์พูดเสร็จ เสียงฮือฮาก็ตามมาคับ
“อ้าว เงียบๆหน่อย”อาจารย์ดุครับ
เสียงฮือฮาก็เงียบลงครับ
“อ่า เข้ามาได้แล้ว”อาจารย์เรียกเด็กใหม่เข้ามาครับ
แล้วเด็กผู้ชายหน้าตาดีก็เดินเข้ามาครับ
เด็กคนนี้หล่อมากครับ
หล่อเลยแหละ
ขาว สุง จมูกงี้โด่งมากเลยครับ
คิ้วก็เข้มมาก ได้รูป
“นี่มันไอ้เต้ยนิ”เสียงเพื่อนคนนึงในห้องพูดขึ้นครับ
แล้วเสียงฮือฮาก็ตามมาครับ
เต้ยไหนว่ะ กุละงงจริงๆ
แต่เห่ย หน้าแม่งคุ้นมากเลยว่ะ
ผมเคยเห็นที่ไหนว่ะ
อ้อ นึกออกแล้ว คนนี้คือคนที่ถ่ายรูปคู้กับไอ้สามนี่หว่า
คนที่แม่สามเคยบอกว่าเคยมีปัญหากะไอ้สามจนทำให้มันเกือบเสียคนนี่หว่า
เพื่อความแน่ใจผมเลยหันไปถามไอ้หนุ่มมันครับ
“หนุ่ม ใครว่ะ”ผมถามหนุ่มมัน
“อ้อ มันชื่อเต้ย เคนเรียนกับพวกเราตอนม.ต้น พอม.ปลายก็ย้ายตามพ่อไปต่างจังหวัด
สงสัยพ่อมันคงย้ายกลับมากรุงเทพแล้วมั้งเลยกลับมาเรียนที่นี่ได้”ไอ้หนุ่มอธิบายครับ
ตอนนี้เต้ยมันเดินเข้ามานั่งที่ของมันแล้วครับ
มันไปนั่งข้างไอ้เจตน์นะครับ
ผมเลยแอบมองไอ้สามมันนิดหน่อย
แต่ไอ้สามสิครับ
หน้าเครียดมากเลย มันเป็นอะไรของมันรึป่าวว่ะ
ว่าแต่มันสองคนเคยทะเลาะอะไรกันว่ะ

วันนี้ดูสามมันไม่มีสมาธิเรียนเลยให้ตายสิ
มันเป็นอะไรของมันรึป่าว
ผมแอบมองมันอยู่หลายครั้ง
แต่บ่อยครั้งที่ผมแอบเห็นว่าไอ้สามแอบมองเต้ยมันเหมือนกัน
ผมชักใจคอไม่ดีแล้วสิ

หลังเลิกเรียน
“สามกลับบ้านป่ะ”ผมบอกมันไป
“อืม มึงกลับไปก่อนเถอะ”สามตอบกลับมา
“อ้าว ทำไมง่ะ”ผมถามมันไป
“ก็ วันนี้พวกไอ้วุดมันจะ ไปเลี้ยงต้อนรับไอ้เต้ยกัน มันชวนกูไปด้วย”ไอ้สามตอบผมมา
“อืม งั้นไม่เป็นไร”แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ
ไอ้วุดก็มาเรียกไอ้สามครับ
“เห่ย ไปยังว่ะ”ไอ้วุดเรียกสามครับ
“เออ”สามตอบกลับไอ้วุดไปครับ
“กูไปก่อนนะ”ไอ้สามบอกผมแล้วก็เดินตามไอ้วุดไปครับ
กลับเองก็ได้ว่ะ ผมนึกในใจ
แต่ทำไมในใจผมหวั่นๆอย่างนี้
ทำไมกันนะ

แต่ใครจะรุ้ล่ะเรื่องที่ผมกังวลไว้มันจะเกิดขึ้นจริงๆ
พักนี้สามมันแปลกไปมากครับ
สามมันไม่เหมือนเดิมครับ
ดูมันจะเงียบๆมากขึ้น
ไม่รู้ว่ามันมีอะไรในใจมัน
ผมก็เฝ้าถามมันว่ามันเป็นอะไรรึป่าว
แต่มันก็ตอบผมเหมือนเดิมๆทุกครั้งว่าไม่ได้เป็นอะไร
แต่ใครจะไปเชื่อล่ะ
ผมก็พยายามที่จะรู้คำตอบในใจมันให้ได้ว่ามันเป็นอะไร
ก็ห่วงมันครับ
จะว่าไปช่วงนี้ผมก็เรียนหนักมาก
ไหนจะเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน เรียนวันเสาร์อาทิตย์อีก
ผมเลยค่อยห่างจากมันครับ
สามเองก็เหมือนกันก็ต้องเรียนพิเศษ
ก็พวกเราอยู่ม.หกกันแล้ว
ปีนี้เราก็จะต้องเอนท์กันแล้ว

“สามตอนนี้มึงอยู่ไหนว่ะ”ผมโทรหามัน ที่จริงวันนี้เรานัดดูหนังกันครับ
“อืม อยู่บ้านว่ะ”อ้าวนี่มันใกล้เวลานัดแล้ว ทำไมมันไม่ออกมาจากบ้านซะทีว่ะ
“แล้วยังงี้จะมาทันหรอว่ะ”ผมถามมันไป
“เออ ใช่วันนี้กูนัดมึงดูหนังนิ กูลืม โทษทีว่ะ กูมีธุระกับที่บ้าน”
“หรอ เออ ไม่เป็นไรว่ะ”ผมก็เศร้าสิครับ
“อืม งั้นแค่นี้นะ”ผมวางสายครับ
เอางัยดีว่ะเนี้ย เดินเล่นล่ะกันมึง
ผมก็เดินเล่นไปเรื่อยๆครับ
ในใจก็ยังอยากดูหนังอยู่ครับ
เอาว่ะดูคนเดียวก็ได้
ผมคิดได้อย่างนั้นก็เดินไปซื้อตั๋วหนังมาดูครับ
แต่ผมก็ต้องเจอไอ้สามครับ
มันกำลังต่อแถวซื้อตั๋วหนังอยู่
ไหนมึงบอกว่าไม่ว่างงัย ไหนมึงบอกว่ามีธุระกับที่บ้านงัย
ทำไมมึงต้องโกหกกูว่ะ
ตอนนั้นผมก้าวขาไม่ออกครับ
อยากจะเดินเข้าไปถามก็ไม่กล้า
อยากจะเดินหนีก็ก้าวขาไม่ออก
ผมก็ยืนมองมันอยู่สักพัก
ไอ้เต้ยก็เดินเข้าไปหาสามที่กำลังต่อแถวอยู่
พร้อมกับมือที่เต็มไปด้วยป๊อปคอน กับแก้วน้ำสองแก้ว
แล้วมันทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในโรงหนังกัน
ผมไม่รู้จะทำยังงัย
ก็เลยหยิบมือถือขึ้นมา
โทรหาสามครับ
“ว่างัย”สามรับสายครับ
“มึงอยู่ไหนง่ะ”ผมพยายามพูดเสียงให้ปกติที่สุด
“อ้อ กูอยู่กับแม่ว่ะ”สามตอบกลับมา
มึงโกหกกูนิสาม มึงโกหกกูทำไมกัน
ตอนนี้ขาผมหมดแรงยืนแล้วครับ
ผมจะยืนไม่อยู่แล้วครับ
“มึงจะเสร็จธุระกี่โมง”ผมถามมันกลับครับ
“ไม่รู้ว่ะ ดึกๆมั้ง มึงมีอะไรรึป่าว”สามพูด
“มึงมาหากูหน่อยได้มั้ยสาม”ผมถามมันไป
“อืม มึงเป็นอะไรรึป่าว”สามถามกลับมา ยังดีนะที่มึงยังห่วงกู
“กูไม่เป็นไรสาม มึงดูหนังให้สนุกเถอะ”พูดเสร็จผมกวางสายไปเลยครับ
แล้วผมก็ทรุดนั่งตรงนั้นเลยครับ
ขามันหมดแรงครับ
มันไม่มีแรงจริงๆครับ
สามมันก็โทรกลับมานะครับ
แต่ผมไม่อยากจะคุยกับมันเลยครับตอนนี้
ผมเลยปิดเครื่องเลยครับ
ตอนนี้ผมเดินออกมาจากห้างแล้วครับ
ผมเดินไปเรื่อยๆครับ
เดินไปเรื่อยๆ
ผมไม่รู้ว่าผมเดินไปไกลแค่ไหน
ตอนนี้ผมรู้แค่เพียงว่า
เดินไปให้ไกลที่สุดเท่านั้น
ในใจก็คิดไปว่า
ทำไมมึงถึงไม่พูดความจริงกับกู
ทำไมมึงถึงโกหกกู
แต่ถ้าเกิดมันพูดความจริงกับผม
ไม่รู้ว่าผมจะรับความจริงนั้นได้มากแค่ไหน
มันอาจจะเป็นคนต่อว่าของคนที่โดนคนโกหกว่าทำไม
ไม่ยอมพูดความจริงกับเค้า
แต่ที่จริง ถ้าเรารู้ความจริง
เราอาจจะรับไม่ได้ก็ได้

ตอนนี้ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในสวนสาธารณะที่ไม่ไกลจากห้างเท่าไร
น้ำตาแห่งความเจ็บใจมันไหลออกมา
ตอนนี้ผมไม่อยากกลับคอนโดเลยให้ตายสิ
ผมคิดเอาเองว่าถ้ากลับไปคอนโด สามมันต้องมารอเจอผมแน่
แล้วผมจะไปอยู่ไหนล่ะคืนนี้
หนุ่มงัย หนุ่ม
ผมคิดได้อย่างนั้นก็เปิดเครื่องโทรหาหนุ่มทันทีครับ
“หนุ่ม เราอ๋องนะ”ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
“เออ ว่างัย”หนุ่มทักผมกลับมา
“หนุ่มวันนี้เราไปนอนบ้านหนุ่มได้มั้ย”ผมขอหนุ่ม
“อืม ได้สิ ว่าแต่นายเป็นอะไรรึป่าว เสียงไม่ค่อยดีเลย”
“ป่าวเราไม่เป็นไร เรามีปัญหานิดหน่อย นายมารับเราได้มั้ย เราอยู่ที่......”ผมบอกหนุ่มไป
“เออเดี๋ยวเราไปรับเดี๋ยวนี่แหละ”หนุ่มพูด
ไม่นานหนุ่มก็มาถึงที่ ที่ผมอยู่ครับ
แล้วผมก็ไปบ้านหนุ่มครับ
หนุ่มก็ดีครับ ไม่ถามอะไรผมเลย
“อ๋อง นายโทรบอกที่บ้านก่อนดีมั้ย เดี๋ยวที่บ้านเค้าจะเป็นห่วง”หนุ่มบอกผม
ผมก็เลยเปิดมือถือ แล้วโทรหาพี่อาท
“นี่อยู่เนี้ย เค้าห่วงกันทั้งบ้านทั้งเมืองแล้วรู้มั้ย”พี่อาทรับสายก็ว่าผมใหญ่เลยครับ
“อ๋อง อยู่บ้านเพื่อน พี่อาทไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ผมบอกพี่อาทไป ดูพี่อาทสงบลงไปนิดนึงครับ
“เป็นอะไรรึป่าว อ๋อง กลับมาบ้านเราเถอะ”พี่อาทบอกผม
“ผมไม่เป็นไรครับพี่อาท ว่าแต่ไอ้สามมัน”ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อพี่อาทก็สวนขึ้นมาครับ
“มันอยู่เนี้ย จะให้พี่บอกมันมั้ย”พี่อาทถามผมกลับ
“ไม่อ่าวอ่ะพี่ อย่าบอกมันนะ พี่ไม่ต้องห่วงอ๋องนะครับ”พูดเสร็จผมก็วางสายไปพร้อมกับปิดเครื่องเลยครับ
แล้วคืนนั้นผมก็นอนอยู่กับหนุ่มครับ
และวันต่อมาผมก็อยู่บ้านหนุ่มมันทั้งวันครับ
แต่วันนี้ผมคงค้างที่บ้านมันไม่ได้ครับ
เกรงใจมันเหมือนกันครับ
ผมเลยต้องกลับมาที่คอนโด
แล้วผมก็เล่าทุกอย่างให้พี่อาทฟัง
แล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนตัวเอง
แต่ผมก็ต้องเจอกับสามครับ
สามมันรอผมอยู่ที่นี่ทั้งคืน เพื่อที่จะคุยกับผม
“อ๋อง”มันเรียกผม
“...”ผมเงียบไม่พูดอะไร
“อ๋อง กูขอโทษ”สามพูดออกมา
“ตั่งแต่เมื่อไรสาม”เป็นคำพูดแรกที่ผมพูดกับมัน
แล้วมันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง(ผมขอไม่เล่ารายละเอียดนะครับ)
“อืม กูเข้าใจแล้วสาม”ตอนนี้ไอ้สามมันนั่งมองหน้าผมครับ
“สาม มึงกลับไปคบกับเต้ยเถอะ”ผมบอกมันไป
“สาม ถ้ามึงจะกลับมาคบกับกู แต่ในใจมึงยังอยู่กับเต้ยง่ะ
กูทนไม่ได้หรอกว่ะ นะสามมึงเชื่อกูเถอะ
กลับไปคบกับเต้ยเถอะนะ”ดูสามมันตกใจกับคำพูดผมไม่ใช่น้อยครับ
ทำไมผมถึงยอมให้สามกลับไปคบกับเต้ยนะหรอ
มันไม่ใช่เหตุผลอะไรหรอกครับ
คงเป็นคำว่า รัก เหมือนที่ใครๆพูดกันมั่งครับ
แต่ความรักผมไม่ใช่การเสียสละอย่างต้นหรอกนะครับ(แต่ผมก็นับถือในความรักของต้นนะครับ)
ความรักของผมก็คือความรัก ผมไม่อยากนิยามให้มันเหมือนกับอะไรหรอกครับ
ผมอยากให้มันมีความสุขมากกว่า
ถ้าในเมื่อผมอยากจะให้มันอยู่กับผม
เพื่อความสุขของผม แต่สามมันไม่มีความสุข
มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอกครับ
และอีกอย่างถ้าสามอยู่กลับผมจริงๆ
แต่ใจมันอยู่กับเต้ย คิดถึงเต้ย ผมก็คงไม่มีความสุขหรอกครับ
“สำหรับเรา เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ”ผมบอกสามไป
จะว่าไปตอนนี้ผมนิ่งมากครับ ผมยังไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยครับ
“....”สามยังนั่งเงียบต่อ
ผมเลยลงไปนั่งข้างมันแล้วก็กอดมันไว้
“สาม มึงยังจะเป็นเพื่อนกับกูมั้ย”ผมถามมันไป ตอนนี้ผมเริ่มร้องไห้แล้วล่ะครับ
สามมันก็ร้องไห้ครับ
แล้วผมก็คลายกอดมันครับ
สามมันเอามือมาเช็ดน้ำตาผมครับ
ผมก็เช็ดน้ำตาให้มัน
“อ๋อง มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักเสมอนะ เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ”สามพูดออกมา
“อืมได้สิ เราเป็นเพื่อนรักกันนะ”แล้วผมก็ยิ้มให้มัน
แล้วมันก็ยิ้มตอบผม

แล้วผมกับสามก็กลายเป็นเพื่อนกันครับ
สามกับเต้ยก็กลับไปคบกันเหมือนเดินที่เคยคบกัน
ตอนนี้ผมกับสามก็ยังติดต่อกันอยู่
สามกับเต้ยก็ยังคบกันอยู่ครับ

“รักแรกมันฝังใจนะครับ
แต่คนที่ทำให้ผมลืมรักแรกได้สำคัญกว่า”
ใช่มั้ยชัย

ที่จริงผมอยากจะเล่าตอนที่ผมกับสามเลิกกันไม่สิ กลับมาเป็นเพื่อนกัน
เป็นตอนๆ แต่คิดไปคิดมา ผมเล่ารวดเดียวจบเลยดีกว่า

ผมขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่านเรื่องของผม

ยังงัย อ๋องขอให้ทุกคนเจอกับสิ่งที่ทุกคนต้องการนะครับ

และคนที่สำคัญที่สุด ขอบคุณนะครับ ชัย ที่รักเรา

“อ๋อง ขอให้ทุกคนมีความสุข เหนือกว่าใครๆในโลกนะครับ”

อ๋อง ครับ

[tototo]

ผมโตนะครับ 

ตอนพิเศษ เพื่อนรัก จบแล้วนะครับ

แต่ตอนพิเศษ ยังมีต่อนะครับ

อ้อ สำหรับ เรื่องทุนเรียนต่อ เหอะๆ ทุก พ่อทุกแม่ครับ ผมมันเรียนโง่อ่าครับ ไม่มีปัญญาไปขอทุนใครหรอก เหอะๆ พูดแล้วอาย


เด๋ยวดึกๆมาต่อ ให้นะครับ 

[abcd]

โตแล้วหรอออ ว๊า....แย่จัง        

[A GE]

ขอบคุณคับ    แล้วจะมารอตอนต่อไปคับ

[THIP]

หุหุ อ่านทันจนได้ 
ขอบคุณที่มาลงให้อ่านค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ 

[rarmz]

อ่าววววววววว
เป็นงั้นไป
อยากจะบอกว่า น่าจะเอาตอนพิเศษลงก่อนนะ
เพราะตอนนี้ผมงงมากมาย ว่าคัยเปนคัย มึนนนนน

มึนมากกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกก
(สงสัยต้องกลับไปอ่านไหม่ทั้งหมดอีกรอบ - -*)

ตกลงยังไม่จบชั่ยป่ะโต?
งั้นรอต่อ เหะๆ

RrMz`,,
ps.โหยยยยยยย ทุนพก.มก. อิจฉาคนรวยเจงงงงงงงง 

[jammy]

รอตอนพิเศษต่อปายยยยยย 

[Alert]

  ง่า....อินๆๆ  ตอนจบเหมือนเรื่องของตัวเอง     
5 5 5 ++