อ๊ากกก พี่โน่
มันไม่เหมือนหรอก
ปี๋บูมจ๋าาา !!
จุ๊บๆ ไม่มีไรละ
***
[Choooccc]
'วันนี้ขอโทษนะครับ เจ็บรึเปล่า ทานเค้กให้อร่อยๆนะ ฝันดีครับ'
"อ่าวเวร ไอ้ปาล์มบอกให้เปลี่ยนเล่นบทเลว"
"แต่กูเสือกส่งข้อความไป"
"ชั่งเหอะ ถือซะว่าดีวันสุดท้าย"
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
Chapter Four[Pannn !!]
"ตุ้ง ติ๊งง กริ๊งๆๆๆๆๆ" เสียงนาฬิกาปลุกอันโหยหวนนน แสบสะเทือนประสาท
ดังมับเข้าที่หูของผมเลย !!
ผมสะลึมสะลือ ตื่นขึ้นมาปิดนาฬิกา
"อ๊ะ 8.30 แล้วหรอ โอ๊ยยยจะไปทันมั๊ยเนี่ย"
"ตายห่า ตายห่า ตายห่า" และก็อีกนั้นแหละ นิสัยตกใจแล้ววิ่งทั่วห้อง
"อาบน้ำ อาบน้ำ" ด้วยความตื่นตะหนกก็สะบัดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ กองไว้กับพื้น (ทุเรศชิบหาย)
แล้ววิ่งพรวดดดดด ผ่านน้ำ โดยใช้เวลาทั้งหมด 3 นาที
"ซวยแล้ว เสื้อยังไม่ได้รีดดด"
"อ๊ากกกก ทำไงดีวะ ทำไง ทำไง ทำไง"
"รีด รีด ชั่งแมร่ง รีดพอแล้วๆก็พอแล้วกัน"
"ซวบบ ซวบบ" (ไม่ต้องตกใจ นี่คือเสียงการรีดผ้าโดยใช้เวลาเพียง 1 นาที
"กางเกง กางเกง ไม่ต้องรีดดด"
"ใส่แมร่งเลย"
"ก๊อก ก๊อก"
"ใครวะแมร่ง"
"ก๊อก ก๊อก"
"โอ๊ย ยังไม่เปิดให้หรอก รอไปก่อนละกัน"
"ห๊ะ 8.45 อ๊ากกอีก 15 นาทีไปเรียนไม่ทันแน่เลย"
"ก๊อก ก๊อก"
"ครับบบ"
'ไอ้ดำ ไอ้ดำ ไอ้ดำ มาไมวะ'
"สายแล้วนะแพน"
"เออ รู้แล้ว มันสายจะตายห่าอยู่แล้ว"
"เข้ามาไมเนี่ย" อยู่ดีมันก็ผลักประตูเข้ามา
"รีบไปใส่เข็มขัดให้เสร็จ ให้ไว ให้เวลา 2 นาที เดี๋ยวเก็บของให้"
'เออ ชั่งมันไปเรียนสำคัญกว่า'
"ไปเร็วๆเว่ยยย" มันไม่พูดพล่ามทำเพลง
กระชากแขนผม (อีกแล้ว) แล้วพาวิ่งออกจากห้องเลย
มันถือกระเป๋าเรียนผม หนังสือ มือถือ อะไรเรียบร้อย กุญแจห้องก็ยิบออกมาพร้อม
อะไรจะแสนรู้ป่านนั้นวะ
"ขึ้นรถเร็ว"
'เออ เวลานี้กูไม่เกี่ยง' กระโดดขึ้นเลยละวันนี้ (ไม่ต้องโดนฉุด ๕๕)
"เร็วๆดิ"
"รีบไปดิ"
"เกียร์น่ะรีบใส่ดิ"
"คร้าบๆๆๆ"
"กระเป๋าอยู่ไหน"
"เบาะหลัง"
"หนังสือเอาวิชาไรมา"
"วันนี้เราเรียนแล็คเชอร์ พี่จำไม่ได้มาวิชาไร จำได้แต่สมุดสีชมพู"
"เอองั้นก็ถูกละ"
.
.
.
"อ๊ากกกกก เร็วๆหน่อยดิ จะ 8 โมงแล้ว"
"ครับๆ จะถึงแล้วเนี่ย"
"นั้นไงที่จอด"
"คร้าบบๆ"
"เออ ขอบคุณไปละ"
ด้วยความตื่นตะหนกตามเคย
วิ่งวุ่นแบบติดสปีดดดด !!!
"เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด !!!" เสียงเบรกเท้าของผม ดังขึ้นหน้าห้องที่เรียน
ค่อยๆเปิดประตูเบาๆ
ค่อยๆย่องเข้าไป
เหี้ย จารย์ยังไม่มา
ทำเนียนแทบตาย
"ไอ้แพนมึงมาแล้ว"
"ยังไม่มาอะ เนี่ยส่งวิญญาณมาเรียนแทน" ผมตอบพร้อมเดินไปนั่งที่ประจำ
"กะ...ก็ มาเรียนตามปกติดิ จะให้มาไงอะ เหาะมาหร๊อ"
"ก็กูว่ามึงอะตื่นสายชัวร์เลย แล้วถ้ามึงมาเองก็คงไม่ทัน"
"รู้ได้ไงว่ากูตื่นสาย"
"มาแย้ววววววววววววววววว !!" เสียงไอ้บอล กระทบเข้าส้นตีนของผม
"อ่าววว ไอ้เหี้ยบอลมาก่อนอาจารย์ได้แล้วหรอ" ไอ้พูห์ทัก
"เออ ไอ้แพน"
"ไร เหี้ยบอล ??"
"เมื่อกี๊อะ กูเห็นมึงลงจากรถพี่ช็อค"
'เหี้ย เห็นได้ไง'
"แน่หรอมึง กูมาเองนะเว่ย" แถ แถ ให้เนียนที่สุด
"เออ กูก็ว่ามึงไม่ได้มาเองหรอกไอ้แพน" ไอ้เมย์ ไอ้เพื่อนเวร ไอ้เพื่อนเลว ไอ้ ... ไอ้ ... ฝากเติมให้หน่อยแล้วกัน
"ไอ้แพนกูเห็นจริงๆนะ มึงลงมาจาก Accord สีดำรุ่นใหม่อะ แล้วทะเบียนอะกูจำได้ ของพี่ช็อคชัวร์"
"มึงตกลงปลงใจแล้วหรอวะ"
"ไอ้พูห์ ไอ้ปากหมา ไอ้เหี้ย ไอ้ควาย ไอ้สัด"
"แกร๊กกกกกกกกกก"
"โทษทีนักศึกษาอาจารย์มาช้า"
"เรียนละแมร่ง เสือก !"
.
.
.
[Chocccc !!]
"กูอยู่ ภาคไฟ"
"ไปทำเหี้ยไรละ"
"ส่งที่รัก"
"ถุยยยย !!!"
"หนิ แล้วต่อไปกูทำไรต่อ"
"ลากไปแดรกข้าว"
"ลากเลยหรอ"
"ไม่ต้องลากอุ้มแมร่งเลยก็ได้"
"หึ กูโดนฆ่าก่อนพอดี"
"มึงกลัวตายยด้วยหร๊อ อยู่กับกูเนี่ย กูว่าน่ากลัวกว่าอีกนะ" ไอ้ปาล์มมันเป็นพวกที่สามารถ
ด่าตัวเองได้ด้วยความภาคภูมิใจ และมันก็ไม่เคยสะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้น
"อันนั้นมันก็จริงที่ว่ามึงอันตรายที่สุด"
"พอเหอะ วันนี้ขี้เกียจด่าตัวเอง"
"เออดี ว่าแต่จะเอาไง"
"อืมมม มึงลากไปกินข้าวเที่ยงนะ"
"แล้วถ้าน้องเขาไม่ยอมละ"
"มึงอยากจูบน้องเขามั๊ย"
"อยากดิ"
"เออ มึงก็ขู่ไปว่าถ้าไม่ไปจะจับจูบโชว์"
"ปาล์ม ทำไมมึงไม่บอกให้ไอ้ช็อคจับปล้ำเลยวะ" เสียงไอ้แชมป์แทรกเข้ามา
"งั้นมึงก็ลองปล้ำไอ้กัสดูดิวะ" ไอ้ปาล์มก็ตอบกลับไป ตามสไตล์ปากของมัน
"เออ มึงก็ขู่ว่าจะจูบโชว์ก็ได้"
"แล้วถ้าน้องมันไม่ยอมมาละ"
"ควาย มึงก็จูบดิวะไอ้เหี้ยช็อค" เสียงส้นตีนของไอ้แชมป์ยังดังเข้ามาเรื่อยๆ
"เออ มึงมันควายจริงๆไอ้ช็อค"
"เออ ควายอย่างกูนี่แหละ จะลากน้องแพนไปทานข้าวกับกูให้ได้"
"เออ มันต้องงี้ดิวะ"
"เห้ยๆ น้องแพนมาละแค่นี้นะเว่ย"
"เออ โชคดี"
'สูดลมหายใจเข้าลึกๆ'
"หึมมมม สู้เว้ย !!"
ให้กำลังใจตัวเองเสร็จก็เดินบุกเข้าไปหาน้องแพนถึงที่
"น้องแพน"
"...." หน้าตาน่ารักมาก !!! เวลาตกใจเนี้ย ปากเหวอหน่อยๆ จมูกย่นเต็มที่ คิ้วขมวดเข้าหากัน !!!
"ไปกินข้าวกัน"
"ไปไม" แต่ก่อนเคยพูดด้วยดีๆ แต่ตอนนี้น้องแกก็ตอบแบบสั้นๆ ห้วนๆ กูซึ่ง !!
"จะไปรึไม่ไป" ผมจับแขนน้องแพนขึ้น
"ไม่ ไปทำไม"
"ก็ไปกินข้าว กับ พี่ !!" ผมเน้นให้ชัดเจน
"แล้วถ้าผมจะไม่ไปละ"
"จะไปรึไม่ไป" ผมบีบข้อมือของน้องแพนแน่นขึ้น
"ไม่"
"งั้นพี่จูบ"
"กล้าหรอ"
"กล้าดิ อย่าท้า"
"แน่จริงก็ลองดี๊" น้องแพนยักคิ้วเข้าใส่
อย่า !!!
อย่ามาดูถูกก !!
"อุกกกกกกกกกกกกกกก" ผมกระชากตัวน้องแพนเข้ามา พร้อมประกบปากลงทันที
น้องแพนไม่ได้ตั้งตัว ก็เลยปล่อยให้ลิ้นผมเข้าไปฉกได้ง่ายๆ
"อ่อยยย" (ปล่อยย)
แต่ผมก็ไม่สน ยังจะจูบต่อไป !!!
"จะไปรึยัง" ผมถอนปากออกแล้วถามคนตรงหน้า หน้าแดงๆ หอบๆ น่ารักอีกละ
"......" น้องแพนพยักหน้าเบาๆ
ผมยิ้มกริ่มก่อนจะแย่งเอากระเป๋าพร้อมกับหนังสือของน้องแพน
แล้วจูงมือไปที่รถ
ผมขับรถพาน้องแพนไปกินข้าวในเมือง ผมเลือกที่จะเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นหมุนๆ [ศัพท์ทางการเรียกว่าสายพาน] (เป็นประเภทชาบูนั้นแหละ)
"กินอาหารญี่ปุ่นนะ"
"อืมม" น้องแกตอบเบาๆ
พอผมจอดรถเสร็จ ผมก็เดินอ้อมไปเปิดประตูให้น้องแพน
เพราะน้องแพนไม่ยอมลงมาซักที
"ลงได้แล้ว" ผมเดินประตูให้
"อืมม" น้องแพนแก
ค่อยๆปลดเข็มขัด
ค่อยๆยิบกระเป๋า
ค่อยๆ ก้าวขาลงจากรถ
ผมเลยเอื้อมมือไปฉุดน้องแพนให้เดินไปพร้อมๆกัน
แล้วก็เดินเข้าไปในร้าน
ผมเลือกที่จะนั่งที่เงียบๆซักหน่อย
"บุฟเฟ่ต์ 2 ที่ครับ"
"เอาโค้กรีฟิลว์นะครับ"
"ค่ะ ซักครู่นะคะ" ผมพนักงานสาวก็เดินออกไป
พร้อมกับพนักงานหนุ่มที่สวนเข้ามาตั้งหม้อส่วนตัวให้
"รับน้ำซุปอะไรดีครับ"
"เอาต้มยำครับ"
"แล้วอีกท่านละครับ"
"แพน แพน"
"ห๊ะ หา"
"เอาน้ำซุปไร"
"เหมือนกันครับ" น้องแพนตอบ
ผมมาช่วงนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่แล้ว เขาก็เลยทำซูชิเพิ่มไม่เยอะเท่าไหร่
"พี่ครับขอไข่กุ้งชีส แคลิฟอร์เนีย ไข่หวาน กับข้าวปั้นหน้าแซลมอนด้วยนะครับ"
"ครับ" อันไหนไม่มีก็ต้องสั่งเพิ่ม แต่น้องแพนก็เงียบตั้งแต่นั่งรถมาแล้ว
"แพน"
"แพน"
"หา" น้องแกหันมามองผม
"เป็นไร ทำไมเงียบๆ หืมม"
"ปะ...เปล่า มะ...มะ..ไม่ได้เป็นไร"
"จริงนะ พี่เห็นเงียบๆพี่ไม่สบายใจ"
"อืมม ไม่เป็นไร"
"อ๊ะ กินนี่ซะ" ผมยิบเกี๊ยวซ่าจากบนหมุนๆ [ศัพท์ทางการเรียกว่าสายพาน]
"อร่อยนะ" ผมเหยาะซอสให้น้องแพน ก่อนจะเลื่อนจานไปไว้ตรงหน้า
"ขอบคุณฮะ" น้องแกพอเห็นอาหารแล้วเริ่มตาลุกวาว
"ข้าวปั้นแล้วครับ" เออ รู้สึกว่าโต๊ะกูเนี่ย จะเป็นพนักงานคนนี้หลายรอบแล้วนะ
พนักงานคนอื่นก็ใช่ว่าไม่ว่างซักหน่อย แต่ตามึงเนี่ยมองซะ !! แมร่ง ถ้าน้องแพนไม่ได้มาด้วย
ค่อยด่าไปแล้ว !!
[ปาล์ม : ควาย !! น้องแพนของมึงไม่มา เขาจะมองมั๊ย ไอ้สัด !!]
'เสียงไอ้ปาล์มมาจากไหนวะ'
"อร่อยมั๊ย" ผมหันไปถาม"
น้องแพนพยักหน้า ยิ้มรับ แล้วเคี่ยวตุ้ยๆต่อไป ผมก็ค่อยๆเลื่อนข้าวปั้นไปให้
โดยแบ่งให้จานละชิน เพราะถึงผมจะเป็นพระเอก แต่พระเอกก็เป็นคน
ดังนั้น 'กูก็ต้องกิน !!' เหมือนกัน
แล้วด้วยความที่ว่าเป็นพระเอก (ถึงแม้จะไม่ใช่พระเอกที่ดีนัก) << หุบปากไป !!
ผมก็ค่อยเอาพวกปลาหมึก กุ้ง ผักนิดๆหน่อย ลงหม้อให้น้องแพนสุดน่ารักของผม(ที่มึงคิดไปเองคนเดียว) <<~ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงบอกให้หุบปาก !!
"หนิ พี่"
"ครับ"
"ไม่เรียกพี่ได้ปะ"
"ทำไมอะ"
"ขี้เกียจ"
"ตามใจครับ" ผมยิ้มรับ
"เสร็จแล้วพาไปซื้อของเข้าหอให้หน่อย"
"ตามใจครับ"
"แล้วหลังจากนั้นก็พาไปซื้อลอดช่องเจ้าเด็ดตรงศาลเจ้าพ่อได้ปะ"
"ตามใจครับ"
"อืมม หลังจากนั้นก็ไปเอากาแฟปานใจด้วย"
"ตามใจครับ"
"เรียกว่าไอ้ดำนะ"
"ตามใจครับ"
Three
Two
One !! ~
'เรียกว่าไอ้ดำนะ'
'เรียกว่าไอ้ดำนะ'
'เรียกว่าไอ้ดำนะ'
'เรียกว่าไอ้ดำนะ'
"เรียกว่าอะไรนะ"
"ไอ้ดำ"
"ทำไมเรียกงั้นละ พี่ก็ไม่ได้ดำซักหน่อย"
"แล้วชื่อพี่อะ มันเป็นของดำหนิ"
"มันก็สีออกน้ำตาลเข้มๆเฉยๆ ไม่ถึงกับดำซักหน่อยนิครับ"
"ก็จะเรียกอะ"
"พี่ว่ามันไม่ดี"
"ก็ - กู - จะ - เรียก !" น้องแกเน้นชัดถ่อยชัดคำ
"แต่ - กู - ไม่ - ให้ - เรียก" ด้วยทิฐิ ความไม่ยอมคนสูง !! จึงก่อบังเกิดเหตุการณ์ทำให้ปากพาไป !!
"ก็กูจะเรียก"
"แต่กูไม่อยากให้เรียก"
"กูจะเรียก กูจะเรียก กูจะเรียก"
ผึ่งงงง !!! สติที่ขาดไปอยู่ดีๆเส้นก็มาต่อกันใหม่ (ปกติเขามีแต่สติขาดผึ่ง !!) << ยังจะมาอีกมึง
"เออ มึงจะเรียกก็เรียกไป" ผมหันไปตอบ ก่อนจะกลับมากิน
"จะดูหนังเรื่องไรดีครับ" หลังจากที่เงียบๆกันไปพักใหญ่ ผมก็เลยทนไม่ไหว กลับเข้าโหมดเดิม !!
"เอาหนังตลก ที่ไม่ใช่หนังไทย เลี้ยงด้วย ขอบคุณ"
"แล้วจะซื้อของไรบ้างครับ"
"ขนม นม ผลไม้ จ่ายให้ด้วย ขอบคุณ"
"เออ...."
"แล้วก็ลอดช่องพาไปซื้อ ลงไปจ่ายให้ด้วยเอา 5 ถุง"
"แล้วก็ร้านปานใจเอา ชาเย็น กาแฟ นมเย็น โอเลี้ยง เย็นแยกน้ำแข็ง ลงไปซื้อให้ด้วยจะรออยู่บนรถนะ"
"แล้วก็สุดท้าย รีบกิน จะรีบไปดูหนัง ไม่อยากกลับดึก เข้าใจ๊ !!"
เ อ๋ อ แ ด ร ก . . . . . ? ? ? ?
สั่งเก่งชิบหาย ! !
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
***
แบบว่า มันสั้นไง ก็รอบนี้ยาวขึ้น (ที่สุดที่เคยลงมาในเรื่อง) [ซึ่งมันมีแค่ 4 ตอน]
คิดออกแค่เนี้ย สมองเริ่มไม่ไปละ ๕๕๕
รอก่อน ๕๕๕
เจอกัน วันหลัง นะจ๊ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
