หัวข้อ: เพราะว่ารักแท้......เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว

[THIP]

รอ ร้อ รอ      :เชิป2:  :เชิป2:

[tsuyu]

เข้ามารอด้วยคนค่ะ 

หวังว่าตอนจบคงไม่เสียน้ำตานะค่ะ

กลัวจิงๆ เลย

[Andreas]

สวัสดีครับทุกคน....

ก่อนอื่นต้องขอบคุณกำลังกำลังใจ และการเสียสละเวลาเข้ามาอ่านนิยาย แล้วก็ทิ้งรีพลายไว้ให้ชื่นใจนะครับ....

อ่านรีพลายแล้วขำน่ะครับ..... ช่างพร้อมใจกันกังวลว่าตัวละครจะสิ้นชีวิตหรือเปล่า....

ยังตอบไม่ได้น่ะครับ....บังเอิญว่าตอนอวสานยังแต่งไม่เสร็จน่ะครับ....

ลืมบอกไปว่า....สี่บทแรกที่ผ่านมาคือ introduction นะครับ.... ปูพื้นฐานนานไปหน่อย....

บทต่อไปจากนี้....จะเป็นการเข้าสู่นิยายอย่างแท้จริงครับ... ตามอ่าน...ตามหากับดักต่างๆ ที่วางไว้น่ะครับ.....

ผมไปก่อนละครับ....

อากาศที่เมืองไทยเริ่มร้อนแล้วใช่มั้ยครับ.....ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นกันเข้าไว้นะครับ....

Andreas

ปล. กระป๋มกับเจ้สองไม่ได้ทะเลาะกันนาครับ....พี่น้อง..... ป๋มกับอีเจ้ต่างมีประสบการณ์การถูกวิจารณ์....แล้วก็โดนสังคยนาหมู่โดยอาจารย์โหดๆ มาเป็นร้อยรอบ....เรื่องวิจารณ์กันแค่นี้สบายครับ..... ต่างคนต่างหวังดีกันทั้งคู่....

ขอบคุณหมูพูห์..... แลวก็เจ้มูมู่....เรื่องข้อแนะนำด้วยนะครับ....

tsuyu, shell, RoosT, ฟ.ฟัน, jammy, ][GobGab][ , Bosatlas, meemewkewkaw, หนูบลู, .......อย่าเสียใจนา..ที่ป๋มไม่ได้เอ่ยชื่อ....(อ้าว...เอ่ยแล้วนี่หว่า)

รักทุกคนนะครับ....
 

[Andreas]

บทที่ 5 สายลมแห่งความวุ่นวาย

สายลมหนาว...สายลมแห่งความเหงาและเดียวดายพัดผ่านมายังเชียงใหม่อีกครั้ง....และครั้งนี้ดูเหมือนมันจะพัดพาเอาความยุ่งยากเข้ามาสู่จอมยุทธ์และบุคคลรอบข้างทั้งหมด

ตลอดเดือนกว่าๆที่ผ่านมา....ในทุกๆวันศุกร์หลังเลิกงาน ยุทธจักรจะต้องนั่งเครื่องบินขึ้นมาเชียงใหม่ โดยมีคนขับรถของลุงพลพร้อมด้วยเจ้าไข่ขาวรอรับอยู่ที่สนามบิน หลังจากนั้นจึงใช้เส้นทางของกองบินที่ 41 เป็นทางลัดมุ่งหน้าสู่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เพื่อเอาไข่ขาวมาเล่นกับภูฟ้า และเขาก็จะได้มีโอกาสพูดคุยและสร้างความสัมพันธ์กับจอมยุทธ์ โดยมีศิวะคอยช่วยสนับสนุนอยู่ห่างๆ

ความสัมพันธ์ของยุทธจักรกับหนุ่มหน้ากึ่งหวานผู้เป็นเจ้าของหัวใจของเขาจึงดีขึ้นเรื่อยๆ สังเกตได้ว่าจอมยุทธ์เริ่มเป็นกันเองมากขึ้นกว่าแต่ก่อน และกิริยาท่าทางการพูดคุยก็แสดงความสนิทสนมเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะว่า ภูฟ้าเริ่มที่จะติด “อาแซม” .....คุณอาคนใหม่มากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นจอมยุทธ์ที่รักภูฟ้ามาก จึงเริ่มปรับตัวเข้าหาและสังเกตเห็นถึงข้อดีต่างๆของยุทธจักร อาทิเช่นความร่าเริง ความสุภาพ และน้ำเสียงที่นุ่มนวลยามพูดคุยกับภูฟ้า

ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยว่า ยุทธจักรจะกลายเป็นแขกประจำของครอบครัวในทุกวันศุกร์และลากยาวมาจนถึงเสาร์-อาทิตย์ โดยมีกิจกรรมที่ทำเป็นประจำคือการออกกำลังกาย การขี่ม้า การยิงปืน การว่ายน้ำ รวมถึงกิจกรรมอื่นๆ โดยที่เกือบทุกครั้ง นครินทร์ก็จะเข้ามาร่วมเสมอ

วันศุกร์นี้ก็เช่นกัน ยุทธจักรขึ้นมาเชียงใหม่พร้อมเสื้อกันหนาวสีฟ้าน้ำทะเลตัวสวยที่ซื้อมาเพื่อเป็นของขวัญให้กับภูฟ้า เนื่องจากช่วงนี้เชียงใหม่เข้าสู่ฤดูหนาวและอากาศเริ่มเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะในตอนเย็น เขาเห็นโอกาสเหมาะที่จะซื้อเสื้อกันหนาวให้ภูฟ้า......เด็กน้อยวัยห้าขวบที่เขาหลงรักไม่แพ้จอมยุทธ์ เพียงแต่เป็นรูปแบบของความรักที่แตกต่างกัน

ยุทธจักรยังซื้อเสื้อผ้าสำหรับสุนัขให้เจ้าไข่ขาวเพื่อช่วยให้ความอบอุ่นอีกด้วย โดยเลือกซื้อสีเดียวกับเสื้อของภูฟ้า ดังนั้นวันนี้ทั้งคู่จึงสวมเสื้อกันหนาวสีเดียวกัน และวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่บริเวณลานกว้างของศาลาธรรมภายในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่

หลังจากเดินเล่นพักผ่อนและออกกำลังกายเบาๆประมาณสองชั่วโมง ก็ถึงเวลารับประทานอาหารเย็นพอดี หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา การรับประทานอาหารเย็นจะเริ่มต้นหลังจากที่ต่างฝ่ายต่างนำสุนัขกลับบ้านก่อน แล้วจึงเดินทางไปยังร้านอาหารในตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่ตามที่ตกลงกันไว้ล่วงหน้า หลังจากรับประทานอาหารเสร็จจึงแยกย้ายกันกลับบ้านและนัดเจอกันใหม่ในวันถัดมา

แต่สำหรับวันนี้ ศิวะตัดสินใจชวนยุทธจักรมารับประทานอาหารเย็นที่บ้าน เนื่องจากเห็นว่าถึงเวลาอันควรแล้วที่จะเพิ่มความสัมพันธ์ของครอบครัวและยุทธจักรให้เพิ่มขึ้นในอีกระดับหนึ่ง หลังจากสังเกตพฤติกรรม ความสม่ำเสมอของยุทธจักรมาร่วมเดือนกว่าๆ

ก่อนหน้านั้นศิวะปรึกษาจอมยุทธ์ถึงความคิดที่จะชวนยุทธจักรมารับประทานอาหารที่บ้าน ซึ่งจอมยุทธ์ก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใด....ศิวะจึงสั่งคุณแม่บ้านให้จัดการเตรียมประกอบอาหารหลายอย่างไว้ตั้งแต่ตอนเช้า 

“คุณแซมครับ...วันนี้ผมขอเชิญคุณแซมไปรับประทานอาหารที่บ้านของพวกเรานะครับ” ศิวะเอ่ยปากชวน ก่อนถึงเวลานัดหมายเรื่องการรับประทานอาหารเย็น

“ขอบคุณครับ...แต่จะเป็นการรบกวนเกินไปหรือเปล่าครับ” ยุทธจักรกล่าวอย่างเกรงใจ

“ไม่หรอกครับ พี่แซม....ผมกับพี่เสือสั่งให้คุณแม่บ้านเตรียมอาหารไว้แล้ว...ถ้าพี่แซมไม่ไป อาหารก็เป็นหมันพอดีครับ” จอมยุทธ์เป็นคนตอบคำถามดังกล่าว แล้วจึงเดินเอาสายโซ่คล้องคอสุนัขไปให้หลานชายที่ยังคงนั่งเล่นกับสุนัขทั้งสอง

“ครับ ถ้าอย่างนั้นผมไม่ขอปฏิเสธครับ....”ยุทธจักรตอบพร้อมรอยยิ้มกว้างตามเคย

“คุณแซม...ไม่ต้องเอาไข่ขาวกลับบ้านก่อนหรอกครับวันนี้...พาไข่ขาวไปด้วย...เดี๋ยวตาภูแกคงดูแลเองครับ” ศิวะยื่นข้อเสนอและยุทธจักรก็รับปากตกลง ก่อนจะหันไปคุยกับลูกชายที่ยืนอยู่ข้างๆจอมยุทธ์....ทั้งคู่กำลังช่วยกันเอาสายโซ่คล้องคอสุนัขทั้งสองตัว เพื่อเตรียมตัวนำขึ้นรถกลับไปบ้าน

“ภูครับ...วันนี้อาแซมจะไปกินข้าวที่บ้านของเรา...และจะเอาไข่ขาวไปด้วย ภูดูแลให้อาหารไข่ขาวได้มั้ยครับ...”

ภูฟ้าหยุดกิจกรรมที่ทำอยู่ชั่วครู่ หันมาตามเสียงของบิดา ก่อนจะรับปากพร้อมรอยยิ้มหวานทันที

“ได้ครับ..พ่อเสือ...”

 “ไม่ต้องห่วงไข่ขาวนะครับ...เดี๋ยวตาภูเค้าคงจัดการให้เอง...เห็นเค้าตัวเล็กๆ แบบนี้ ตาภูเป็นคนรับผิดชอบให้อาหารสุนัขด้วยตนเองครับ...ผมพยายามสอนให้แกมีความรับผิดชอบครับ...แล้วแกก็ทำได้ดีด้วย” ศิวะหันมาอธิบายให้ยุทธจักรฟัง

“พี่เสือเป็นพ่อที่ดีจังเลยนะครับ...มิน่าตาภูถึงได้น่ารักแบบนี้” ยุทธจักรเอ่ยชม

“ผมไม่ได้สอนคนเดียวหรอกครับ...จอมเค้าก็ช่วยสอนด้วย...เราแบ่งหน้าที่กันสอนตาภูครับ...เรามีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้นนับตั้งแต่ตาภูเกิดครับ...” ศิวะพูดต่อ พร้อมทอดสายตาที่แสดงความรัก ความชื่นชมแต่เจือปนความเศร้าบางอย่างไปที่ภูฟ้าและจอมยุทธ์ที่ยืนอยู่ไม่ห่างไปนัก

สายตาที่ศิวะมองไปยังจอมยุทธ์และภูฟ้าสร้างความสงสัยให้กับยุทธจักรไม่น้อย เพียงแต่เขาเลือกที่จะนิ่งเงียบไว้เสียก่อน และคิดว่าในอนาคตก็อาจได้คำตอบของดวงตาเศร้าคู่นั้น

“เรียบร้อยแล้วครับ...เชิญไปรับประทานอาหารเย็นกันดีกว่าครับ...” จอมยุทธ์พูดขึ้น หลังจากช่วยหลานชายเอาโช่คล้องคอสุนัขทั้งสองตัว โดยที่เขาเป็นคนถือสายโซ่เจ้าเบน...สุนัขโกลเด้นรีทีฟเวอร์ตัวใหญ่ ขณะที่หลานชายถือสายโช่คล้องคอเจ้าไข่ขาวอยู่

ภูฟ้าเดินจูงเจ้าไข่ขาวไปส่งให้กับยุทธจักร ก่อนจะเดินกลับมายังที่ที่จอมยุทธ์ยืนรออยู่

“เดี๋ยวคุณแซมขับรถตามผมมาเลยนะครับ...” ศิวะบอก ก่อนที่จะแยกย้ายกันขึ้นรถส่วนตัวของแต่ละคน

ภูฟ้ากับเจ้าเบนเลือกขึ้นรถของจอมยุทธ์เช่นเดียวกับขามา และขอตัวล่วงหน้าไปก่อน ส่วนยุทธจักรก็ขับรถตามศิวะไปเรื่อยๆ จนเข้าสู่อาณาบริเวณบ้านหลังใหญ่......บ้านที่เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นของศิวะ จอมยุทธ์ และภูฟ้า

[Andreas]

ยุทธจักรรับรู้ถึงความกว้างขวางของบ้านที่ตั้งเด่นอยู่เบื้องหลังสนามหญ้าและสวนหย่อมที่ตกแต่งอย่างสวยงาม ด้านซ้ายของสวนสวย คือ โรงรถที่ขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่จอดรถได้ถึงเกือบสิบคัน ด้านขวามือติดกับตัวบ้าน คือสระว่ายน้ำกลางแจ้งขนาดมาตรฐานที่สร้างขึ้นโดยมีรั้วเหล็กเตี้ยๆกันพื้นที่โดยรอบ และมีทางเชื่อมเข้าสู่ตัวบ้านโดยผ่านประตูที่สร้างขึ้นเฉพาะ ต่างจากประตูหน้าบ้าน

บริเวณด้านหลังบ้านใหญ่คือ บ้านหลังเล็กสองหลังที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่อยู่ของคุณแม่บ้านและคุณภาวดีพี่เลี้ยงตลอดจนผู้ช่วยของคุณแม่บ้าน ส่วนอีกหลังหนึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของคนสวนและคนขับรถและสมาชิกในบ้านคนอื่นๆที่เป็นเพศชายทั้งหมด

ลักษณะของบ้านหลังใหญ่นั้นเป็นบ้านต่างระดับ ที่ประกอบด้วยกันถึงสี่ชั้น....ชั้นแรกเป็นชั้นใต้ดินขุดลึกลงไป สำหรับเป็นห้องนั่งเล่นสำหรับดูหนังและฟังเพลง รวมถึงห้องทำงานเฉพาะของศิวะและจอมยุทธ์

ชั้นถัดมา คือ ชั้นที่ประกอบไปด้วยห้องรับแขกทั้งสิ้นสามห้อง เปิดทะลุเข้าหากัน โดยแต่ละห้องจะถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยเฟอร์นิเจอร์เข้าชุดกัน เน้นที่รูปแบบความผสมผสานของความทันสมัยและลักษณะความหรูหราของศิลปะแบบยุโรป โดยไม่ลืมที่จะสอดแทรกศิลปะแบบไทยๆทั้งแบบล้านนาและไทยภาคกลางลงไปด้วย 

นอกจากห้องรับแขกดังกล่าว ชั้นเดียวกันนี้ยังประกอบด้วยห้องครัว ห้องรับประทานอาหาร ห้องสมุด และห้องออกกำลังกายที่ผนังห้องส่วนที่ติดกับสระว่ายน้ำถูกแทนที่ด้วยกระจกใส สามารถมองเห็นสีฟ้าของน้ำในสระว่ายน้ำและสีเขียวของสวนหย่อมข้างสระว่ายน้ำได้โดยตลอด

ชั้นถัดมาคือชั้นลอย ที่แบ่งพื้นที่ออกเป็นสามห้อง โดยแต่ละห้องมีประตูเปิดเชื่อมทะลุเข้าหากัน ห้องตรงกลางสุดคือห้องนอนของภูฟ้า และขนาบข้างด้วยห้องนอนของศิวะและจอมยุทธ์ทั้งซ้ายและขวา

สองชั้นสุดท้ายด้านบนสุดแบ่งเป็นห้องพักสำหรับสมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ ที่ขึ้นมาพักผ่อนที่เชียงใหม่ อันประกอบด้วย คุณศิลป์กวี คุณศิริพิมพ์ และคุณพิมพิมล.... คุณปู่และคุณย่าของภูฟ้า รวมถึงคุณประกายแก้ว....คุณย่าทวดของภูฟ้าที่ยังคงแข็งแรงอยู่ และที่ขาดไม่ได้คือ คริส.... พ่อทูนหัวของภูฟ้า ที่จะมาเชียงใหม่ทุกๆปี

บ้านหลังใหญ่สวยงามนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อรับขวัญภูฟ้าโดยเฉพาะ โดยความร่วมมือของคุณปู่ คุณย่า และคุณย่าทวดของภูฟ้า รวมถึงทางฝั่งครอบครัวของจอมยุทธ์และศิวะร่วมอยู่ด้วย จึงไม่แปลกใจเลยว่า บ้านหลังนี้จะมีความสวยงามและทันสมัย สมชื่อกับที่มัณฑนากรชื่อดังของเมืองไทยคือ คุณศิริพิมพ์ และคุณพิมพิมล ช่วยกันออกแบบและตกแต่งบ้านหลังนี้ เพื่อมอบให้เป็นของขวัญแด่หลานชายตัวน้อย รวมถึงศิวะและจอมยุทธ์ภายหลังการเดินทางกลับจากอังกฤษ

ด้วยความสวยงามของบริเวณบ้านและภายในตัวบ้าน จึงทำให้ยุทธจักรถึงกลับกล่าวชมทันทีที่มีโอกาส

“บ้านสวยจังเลยนะครับ....ขนาดผมเข้ามาเย็นมากแล้วยังสวยขนาดนี้...ถ้าเป็นตอนกลางวันคงสวยกว่านี้มั้งครับ”

“ขอบคุณครับ...คุณย่าของตาภูท่านช่วยกันออกแบบครับ...ทั้งสองท่านเป็นมัณฑนากรฝีมือเยี่ยมกันทั้งคู่ครับ...” ศิวะกล่าวตอบ หลังเดินนำยุทธจักรมานั่งรอรับประทานอาหารเย็น ภายในห้องรับแขกที่ตนเองใช้เป็นประจำ ส่วนจอมยุทธ์ขอตัวพาภูฟ้าไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อเตรียมรับประทานอาหารเย็น
“รบกวนคุณแซมนั่งรอซักครู่นะครับ...คุณแม่บ้านกำลังอุ่นอาหารอยู่ครับ...เสร็จแล้วคงมาตามครับ” ศิวะพูดต่อ

“ครับ...ไม่เป็นไรครับ...ผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ” ยุทธจักรตอบ พลางเอามือลูบศีรษะเจ้าไข่ขาวที่นั่งสงบเสงี่ยมอยู่บนตัก เนื่องจากคงแปลกที่

“จอมคงพาตาภูไปอาบน้ำครับ...เดี๋ยวคงลงมา แล้วคงจะพาไข่ขาวไปกินข้าวครับ...”

“ครับ...” ยุทธจักรรับคำ พลางใช้สายตาสำรวจบ้านอย่างคร่าวๆ และอดทึ่งกับการจัดตกแต่งที่ลงตัวของบ้านหลังนี้ไม่ได้

ศิวะชวนยุทธจักรคุยฆ่าเวลาเพื่อรออาหารเย็น ไม่นานนักจอมยุทธ์ก็พาภูฟ้าเดินเข้ามา

“อาแซมครับ...ภูขอเอาไข่ขาวไปกินข้าวเย็นได้มั้ยครับ...”เด็กน้อยถาม

“เชิญเลยครับ...ภู...”ยุทธจักรตอบ พลางปล่อยไข่ขาวลงบนพื้นอย่างช้าๆ และมอบปลายสายโซ่ให้ภูฟ้าเป็นผู้ถือ

“ไข่ขาวไปกินข้าวกันดีกว่านะ” ภูฟ้าพูดกับไข่ขาว และเดินนำไข่ขาวไปสมทบกับเจ้าเบนที่นั่งหมอบรออยู่ในบริเวณที่กินข้าวเป็นประจำ ภายในส่วนหลังสุดของห้องครัว

ภูฟ้าจัดการเทอาหารเม็ดใส่จานอาหารให้เจ้าเบน รวมถึงใช้อาหารเม็ดชนิดเดียวกันเทใส่จานใบเล็กให้เจ้าไข่ขาว แต่ที่พิเศษออกไป คือ ภูฟ้าเทนมสดของตนไปในจานใบนั้นด้วย ตามคำแนะนำของอาจอมที่ยืนมองอยู่ข้างๆ

หลังจากเฝ้ามอง สุนัขทั้งสองตัวรับประทานอาหารจนเสร็จ ก็ได้เวลารับประทานอาหารพอดี จอมยุทธ์จึงพาภูฟ้าไปยังห้องรับประทานอาหารเย็นและมอบให้ผู้ช่วยของคุณแม่บ้านจัดการดูแลไข่ขาวและเจ้าเบนช่วงขณะรับประทานอาหาร

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จสิ้น เพียงไม่กี่นาทีก่อนหน้าของหวานที่เตรียมไว้จะนำมาเสิร์ฟ จอมยุทธ์ได้รับโทรศัพท์ด่วนจากหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของโรงเบียร์ เพื่อแจ้งข่าวถึงเหตุการณ์ผิดปกติที่เกิดขึ้น

“คุณจอมยุทธ์ครับ...ผมมีเรื่องด่วนที่ต้องรายงานให้ทราบครับ...” เสียงของพิทักษ์......หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย อดีตนายตำรวจตระเวนชายแดนกล่าวออกมาจากปลายสาย

“ครับ......คุณพิทักษ์..ผมฟังอยู่” จอมยุทธ์พูดตอบพร้อมลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร เดินออกมานั่งคุยโทรศัพท์ที่ห้องรับแขก

“รถขนส่งเบียร์สดคว่ำที่หน้าโรงงานครับ...แต่ผมพบอะไรบางอย่างซุกอยู่ในถังเบียร์บางถังครับ...ผมว่าคุณจอมยุทธ์น่าจะมาดูด้วยตนเองครับ”
 
“พอจะบอกได้มั้ยครับคุณพิทักษ์ว่ามันคืออะไร” จอมยุทธ์ถามกลับ เพราะไม่คิดว่าคนอย่างพิทักษ์ที่เป็นอดีตนายตำรวจตระเวนชายแดนฝีมือเยี่ยมจะไม่ทราบว่าอะไรบางอย่างที่ว่านั้นคืออะไร

พิทักษ์นิ่งเงียบไปซักสองสามวินาที ก่อนจะตัดสินใจบอก

“ผมว่ามันคือยาบ้าครับ...และคาดว่าน่าจะเป็นลอตใหญ่เสียด้วยครับ” พิทักษ์รายงาน ด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล เพราะเกรงว่าทางฝ่ายจอมยุทธ์ที่อายุยังน้อยอยู่ จะเกิดอาการตกอกตกใจและวิตกกังวลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

[Andreas]

โพสต์ไปโพสต์มา....แล้วรู้สึกว่า..โพสต์มากไปน่ะครับ...ในแต่ละวัน...

เอาไว้วันหลังโพสต์น้อยๆ นานๆ ครั้งดีกว่ามั้ยครับ....

จำนวนวิวเพจมันจะได้สูงๆ.....จะเอาไปอวดเพื่อนน่ะครับ...ว่านิยายข้าน่ะเจ๋ง....มีคนอ่านหลายพันคนนนนนนนน...

ล้อเล่นนะครับ....

ผมจะโพสต์ตามสปีดเดิมนี่แหละครับ....

ไปแล้วครับ....

Andreas

[RoosT]

ล้อเล่นได้คับ แต่อย่าทำจิงน้าาาาา

มารออ่านตอนต่อไปคับผม 

[meemewkewkaw]

เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นแล้วสิเนี่ย

ต้องติดตามตอนต่อไป



ปล.ลงให้เยอะกว่านี้ก็ได้นะครับ  :เชิป2:

ปล.2ผมรักพี่เสือครับ

[abcd]

   ยังไงแน๋วก้อยางตามอ่านมะทันอยู่ดี  แต่รับรองว่าพรุ่งนี้อ่านจบแน่  รอกันก่อนเน้อ

[gobgab]

เนื้อเรื่องเริ่มตื่นเต้นแล้วดิ....

.....จะมีโอกาสหั้ยยุทธจักรได้แสดงฝีมือป่าวหว่า....

[มูมู่น้อย]

อา...  เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นจริง ๆ จะเป็นแผนอะไรของใครรึเปล่าหว่า 
แต่จอมยุทธ์ไม่น่าจะตกใจนะ  ออกจะดูเก่งควบคุมสติเก่งขนาดนั้น  แต่รอพี่แซมแสดงฝีมือดีก่า 
นี่ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนี่  เราจาเอาน้องหมาไปเล่นอ่อยหนุ่มหล่อทั้งสี่อยู่หน้าศาลาธรรมทุกวันศุกร์เรยย  ให้ตายสิ  ไฮโซซ้า

รอจ๋อมคร๊าบบบ   เอายาว ๆนะ  สั้นๆ ไม่ชอบ     

[kYos]

   เริ่มเข้มข้น เข้าไปทุกทีแล้ว..  ต้องได้เกี่ยวข้องกับยุทธจักรแน่นอนเลยงานนี้  :เชิป2:
เป็นกำลังใจ รอตอนต่อไปเหมือนเดิม 

[Poes]

มาให้กำลังใจจ้า

เหมือนที่คุณ มูมู่น้อย บอกเอายาว ๆนะ  สั้นๆ ไม่ชอบ  ลงถี่ๆด้วยยิ่งดี

[jammy]

โพสเเบบนี้เเหละครับพี่จ๋อมกำลังดีเเล้วละครับ  :โหลๆ:

[oaw_eang]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มียาบ้าด้วย!  เอามันไปประหารด่วนค่า

ปล. คงถึงคราวที่อิชั้นต้องออกโรงตบตีกะคุณน้องหมีซะแร่น  ชิส์  มาชอบผู้ชายคนเดียวกะเจ้  อย่างนี้มัเฮนะเคอะน้องหมี

เจ้ไม่ยอมนะ  เจ้ก็รักพี่เสือ  เรื่องโน้นก็ทีหนึงแหละ  มาชอบพี่แว่นดำคนเดียวกะเจ้ 

เศร้า  กลัวแพ้เพราะสวยไม่สู้คุณน้อง แงๆ

[tsuyu]

มาเห็นด้วยตามคุณ RoosT ค่ะ

พูดล้อเล่นได้ แต่อย่างทำจิงเลยนะค่ะ

คนอ่านจะขาดใจค่ะ
 

[THIP]

เอาละเริ่มเข้าเรื่องกันซักที   
หุหุ มียาบ้า มีตำรวจ เริ่มสนุกแล้ว   

[Andreas]

แต่ทว่ากลับผิดคาดเพราะจอมยุทธ์มิได้แสดงท่าทางตกใจใดๆผ่านทางน้ำเสียง หากแต่สอบถามกลับไปสั้นๆว่า

“ตอนนี้ที่เกิดเหตุมีใครอยู่บ้างครับ”

“มีแต่ผมกับพนักงานรักษาความปลอดภัยกะกลางคืนอีกสิบคนครับ...รวมถึงคนขับรถ ซึ่งผมกำลังดูแลอยู่ครับ” จอมยุทธ์ทราบดีว่า “การดูแล” ที่พิทักษ์กล่าวมานั้น คงหมายถึงการถูกกักตัวอยู่อย่างไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหนได้แน่นอน

“ดีครับคุณพิทักษ์....พยายามทำให้กลายเป็นเรื่องเล็กที่สุดนะครับ....อย่าให้ใครสนใจจนเกินกว่าเหตุ ให้คิดว่าเป็นอุบัติเหตุธรรมดา....ผมจะรีบไปโรงงานเดี๋ยวนี้เลยครับ” จอมยุทธ์ตัดสินใจจะไปดูสถานการณ์ด้วยตนเอง

“ครับ...”พิทักษ์รีบรับปาก

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ....สมองของจอมยุทธ์รีบประมวลผลถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว รวมถึงคิดวางแผนการที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างรอบคอบและเงียบที่สุด

อย่างไรก็ตามจอมยุทธ์ตระหนักดีว่าการที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างเงียบๆนั้นคงทำได้ยาก เนื่องจากใครก็ตามที่มีส่วนผัวพันกับเรื่องนี้ คงต้องมีสายอยู่ในโรงงานของเขา มิเช่นนั้นคงไม่สามารถขนถ่ายยาบ้าจำนวนมหาศาลเข้าสู่โรงเบียร์และบรรจุลงไปในถังเบียร์สดได้อย่างที่ไม่มีใครสังเกตได้มาก่อน เขาคิดว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยกะกลางคืนบางคน อาจจะเป็นสายให้กับขบวนการค้ายาผิดกฎหมายนี้ก็ได้ เพราะเวลาขนถ่ายยาบ้าส่วนใหญ่น่าจะใช้เวลากลางคืนเป็นหลัก

จอมยุทธ์ค่อนข้างมั่นใจว่า พิทักษ์ไม่น่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยของพิทักษ์และพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เพราะว่าถ้ามีคนหนึ่งคนใดในโรงงานเป็นสายให้กับขบวนการค้ายานี้ ป่านนี้เรื่องราวคงถูกรายงานให้แก่บุคคลที่อยู่สูงขึ้นไปให้ทราบ และเป็นไปได้ว่าการชิงของคืนอาจจะกำลังเตรียมการอยู่ก็เป็นได้

ดังนั้นเวลานี้จึงขึ้นอยู่กับว่า ใครจะไปถึงที่โรงเบียร์ได้ก่อนกัน ระหว่างผู้ควบคุมสถานการณ์และผู้ที่ต้องการของคืน

จอมยุทธ์เดินกลับไปยังห้องอาหารอีกครั้ง งานนี้เขาคงต้องขอความร่วมมือ อย่างน้อยก็กับคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด...ซึ่งก็หนีพ้นศิวะนั่นเอง

ด้วยความที่ต้องทำงานแข่งกับเวลา จอมยุทธ์ไม่มีเวลาวางแผนให้ยุทธจักรที่เป็นแขกกลับบ้านก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องให้ยุทธจักรรับทราบถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะอย่างน้อยการเป็นนายตำรวจของยุทธจักรอาจจะส่งผลดีให้กับแผนการตอบโต้ของเขาย่อมเป็นได้

“ป้าสมครับ.....รบกวนตามคุณภาขึ้นมาดูตาภูด้วยครับ...และช่วยตามศักดิ์และพนักงานผู้ชายขึ้นมาพบผมให้เร็วที่สุดครับ” จอมยุทธ์เริ่มต้นสั่งการ

“ค่ะคุณจอม” ป้าสม.....คุณแม่บ้านรับคำและปลีกตัวไปจัดการเรื่องที่ได้รับมอบหมายโดยทันที

ศิวะรับทราบถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นจากน้ำเสียงและท่าทางการแสดงออกเพียงเล็กน้อยของจอมยุทธ์ แม้ว่าน้องชายของเขาจะพยายามบังคับให้เป็นปกติที่สุด แต่ด้วยความคุ้นเคย เขาย่อมมองออกว่าเกิดเหตุการณ์ผิดปกติแน่นอน

สำหรับยุทธจักร แม้ว่าจะไม่ได้เป็นนายตำรวจฝ่ายสอบสวน แต่เขาก็สามารถสังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นของจอมยุทธ์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าได้เช่นกัน

ในเวลาไม่เกินสองนาที คุณภาวดีก็เดินเข้ามาที่ห้องอาหารพร้อมด้วยศักดิ์.....คนสวน พร้อมด้วยคนขับรถและพนักงานผู้ชายอีกสองสามคน

“คุณภาครับ.....รบกวนช่วยดูแลตาภู......และพาขึ้นห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนตาภูจนกว่าผมสองคนจะกลับมานะครับ” จอมยุทธ์สั่งการอีกครั้ง

“ค่ะ” ภาวดีรับคำ

“ภูครับ....ให้คุณภาอยู่เป็นเพื่อน จนกว่าพ่อเสือและอาจอมจะกลับมานะครับ” จอมยุทธ์หันหน้าไปพูดคุยกับหลานชาย

“ครับ....อาจอม” ภูฟ้าตอบ

“ส่วนที่เหลือนะครับ...คืนนี้ผมกับพี่เสืออาจจะไม่กลับมาที่บ้าน ดังนั้นขอให้ช่วยกันดูแลบ้านให้ดีครับ...และอย่าเปิดประตูต้อนรับใคร ถ้าไม่ได้รับโทรศัพท์จากผมหรือไม่ก็จากคุณเสือ.....ถ้ามีอะไรผิดปกติก็ให้ศักดิ์เป็นคนจัดการเหมือนเดิม” จอมยุทธ์จำเป็นต้องเตรียมการเช่นนี้ เพื่อความปลอดภัยของคนที่อยู่ในบ้านทั้งหมด เหนือสิ่งอื่นใด คือความปลอดภัยของภูฟ้า...ยอดดวงใจของทุกคน

“ครับ/ค่ะ” สมาชิกทั้งหมดรับคำพร้อมกัน และแยกย้ายกันกลับไปยังที่พักของตน เพื่อเตรียมตัวปฏิบัติหน้าที่ตามที่จอมยุทธ์กำหนด

ศิวะยังคงนิ่งเงียบ ปล่อยให้จอมยุทธ์จัดการตามแต่สมควร

ในขณะที่ยุทธจักรออกจะแปลกใจไม่น้อยกับการที่พนักงานในบ้านทุกคนรับทราบคำสั่งต่างๆ ราวกับว่ารู้งานเป็นอย่างดี  เขาสังเกตได้จากสีหน้าและแววตาที่ปราศจากคำถามและความข้องใจถึงคำสั่งอันฉับพลันเช่นนี้

หลังจากที่ทุกคนทยอยออกไปจากห้องอาหาร รวมถึงภูฟ้าที่เดินตามคุณภาวดีขึ้นไปบนห้องนอน จอมยุทธ์จึงเอ่ยปากบอกถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นปัจจุบันทันด่วนแก่ทั้งสองหนุ่มที่ยังนั่งอยู่

“หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยที่โรงเบียร์พบยาบ้าอัดอยู่ในถังเบียร์ที่เตรียมส่งกรุงเทพคืนนี้ครับ” ประโยคสั้นๆ ได้ใจความหลุดออกมาจากปากของจอมยุทธ์ เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรกับทั้งศิวะและยุทธจักร

“ตอนนี้ผมเกรงว่า คุณพิทักษ์จะไม่ปลอดภัย เพราะไม่แน่ว่า ทางฝ่ายโน้นที่มีสายอยู่ อาจส่งคนมาทำร้ายหรือชิงของคืนก็ได้ครับ” จอมยุทธ์อธิบายต่อ

ยุทธจักรสังเกตว่า ศิวะรับฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างเป็นปกติ ไม่มีสีหน้าแสดงความตกใจแต่อย่างใดเช่นเดียวกับผู้รายงานเหตุการณ์อย่างจอมยุทธ์ เขารู้สึกแปลกใจรวมถึงประทับใจกับปฏิกิริยาที่นิ่งสงบของทั้งสองหนุ่มคู่นี้เสียไม่ได้  เพราะถ้าเป็นคนปกติอาจจะตีโพยตีพายหรือสับสนจนทำอะไรไม่ถูก ยุทธจักรคิดว่าอาจเป็นเพราะทั้งคู่เป็นนักกีฬายิงปืน ซึ่งถือเป็นกีฬาที่ผู้เล่นต้องความคุมอารมณ์และสมาธิให้ได้เป็นอย่างดีในทุกสถานการณ์ จึงทำให้สองหนุ่มสามารถควบคุมสติได้อย่างดีเยี่ยมในสถานการณ์เช่นนี้

“อืม...งั้นเราไปโรงงานกันจอม” ศิวะตัดสินใจทันที เพราะทราบว่าจอมยุทธ์ได้วางแผนรับมือในกรณีที่ฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนเป้าหมายจากโรงงาน มาเป็นสร้างความเสียหายหรือข่มขู่คนในครอบครัว เขามั่นใจได้ว่า ภูฟ้าได้รับการปกป้องอย่างเต็มที่

“ผมขอไปดูที่เกิดเหตุด้วยได้มั้ยครับ....เพื่อผมอาจจะช่วยได้บ้าง” ยุทธจักรเสนอตัวเข้าช่วยหลังจากจอมยุทธ์กล่าวจบ เพราะคิดว่าการเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจของเขาน่าจะสามารถช่วยเหลือสองหนุ่มที่อาจจะไม่ประสีประสากับการตอบโต้อาชญากรรมได้เป็นอย่างดี

“จะเป็นการรบกวนคุณแซมมากไปหรือป่าวครับ....” ศิวะเอ่ยถามด้วยความเกรงใจ

“ไม่เลยครับ......อย่างน้อยผมก็เป็นตำรวจ อาจจะช่วยเจรจากับตำรวจท้องที่ได้บ้างครับ” ยุทธจักรอธิบายเพราะต้องการจะไปดูที่เกิดเหตุ และคอยเป็นหูเป็นตาระวังภัยแก่ทั้งศิวะและจอมยุทธ์ รวมถึงอาจจะช่วยอำนวยความสะดวกในเรื่องการติดต่อประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

“ครับ....อย่างนั้นผมเชิญพี่แซมเลยนะครับ...ผมกับพี่เสือขอตัวหนึ่งนาทีครับ......ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะรีบลงมาให้เร็วที่สุดครับ” จอมยุทธ์ไม่ขัดข้องกับข้อเสนอของนายตำรวจหนุ่มหน้าเข้ม ก่อนจะหันไปสบตากับศิวะ และพยักหน้าให้แก่กัน เป็นอันทราบถึงสิ่งที่ต้องจัดเตรียม




ทั้งสามหนุ่มมาถึงโรงเบียร์ภายในเวลาครึ่งชั่วโมงนับตั้งแต่ออกมาจากบ้านหลังใหญ่ แม้ว่าต้องขับรถผ่านตัวเมือง ที่มีการจราจรค่อนข้างคับคั่งในตอนกลางคืน

หลังจากได้รับโทรศัพท์บอกการมาถึงล่วงหน้า พิทักษ์และพนักงานรักษาความปลอดภัยอีกสองคนจึงรีบเปิดประตูให้จอมยุทธ์ขับรถเข้ามาในโรงงาน

ลักษณะโรงเบียร์นั้นเป็นโรงงานขนาดกลางในพื้นที่ประมาณเจ็ดไร่เศษๆ  โดยแบ่งเป็นโรงหมัก โรงเก็บวัตถุดิบซึ่งเป็นพวกข้าวมอลต์และข้าวบาร์เลย์ โรงบ่มและบรรจุ และโกดังสำหรับบรรจุถังเบียร์เพื่อส่งตามพื้นที่ต่างๆ รวมถึงเป็นพื้นที่สำนักงานของฝ่ายขนส่งและช่างยนต์อีกด้วย โดยอาคารแต่ละหลังจะสร้างให้แยกจากกัน และมีการจัดวางให้เอื้อต่อการขนย้ายและการเดินทางอย่างสะดวก

ด้านหน้าของโรงงานคือบริเวณอาคารสำนักงานสูงสามชั้นขนาดไม่ใหญ่มาก ซึ่งเป็นที่ทำงานของฝ่ายบริหาร ฝ่ายขาย ฝ่ายบัญชี และฝ่ายอื่นๆ อาคารสองชั้นถัดไปเป็นที่ทำการของห้องแลปและฝ่ายตรวจสอบคุณภาพรวมถึงฝ่ายประเมินผล สุดท้ายเป็นอาคารเปิดชั้นเดียวขนาดกว้างที่ใช้สำหรับเป็นโรงอาหาร และที่ประชุมของพนักงาน โดยมีโต๊ะม้าหินอ่อนสลับกับโต๊ะไม้วางเรียงรายอยู่สายสิบตัว รอบๆของโรงอาหารมีต้นไม้ใหญ่หลายต้น ช่วยสร้างร่มเงาและขับไล่อุณหภูมิความร้อนแรงในตอนกลางวันได้อย่างดี นอกจากนั้น บริเวณด้านในรั้วโดยรอบโรงงาน ยังมีสระขุดขนาดกลางมีน้ำขัง ช่วยสร้างความชุ่มชื่นให้กับบรรยากาศของโรงงานได้อีกด้วย

จอมยุทธ์ขับรถเข้าไปจอดใกล้ที่เกิดเหตุ ซึ่งอยู่บริเวณอยู่เบื้องหลังอาคารสำนักงาน ถัดจากโรงอาหารมาไม่ไกลนัก แล้วจึงลงไปดูหลักฐานต่างๆ โดยมีพิทักษ์คอยให้ข้อมูลอยู่ข้างๆ 

พิทักษ์รายงานถึงสาเหตุของอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นว่า เกิดจากรถขนเบียร์ที่มีน้ำหนักมาก ขณะเลี้ยวจากถนนรองออกมาจากโกดังเข้าสู่ถนนหลักของโรงงานซึ่งเป็นทางหักเลี้ยวขวาแบบก้าวสิบองศา ยางรถด้านขวาเกิดระเบิดพอดี จึงทำให้เกิดการเสียหลักและพลิกคว่ำ รวมถึงคนขับรถมีลักษณะท่าทางเมายาอีกด้วย

ยุทธจักรเดินเข้าไปสำรวจถังเบียร์ถังหนึ่งที่ภายในบรรจุด้วยถุงพลาสติกขนาดกลางหลายใบ แต่ละใบมีเม็ดยาจำนวนหลายร้อยเม็ดอยู่ข้างใน เพียงแค่เห็นลักษณะเม็ดกลมแบนขนาดเล็ก เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 6-8 มิลลิเมตร ความหนาประมาณ 3 มิลลิเมตร มีสีต่างๆ กัน เช่น สีส้ม สีน้ำตาล สีม่วง สีชมพู สีเทา สีเหลืองและสีเขียว รวมถึงมีสัญลักษณ์เป็นตัวเลข 99 ประทับลงบนเม็ดยา เขาก็แน่ใจประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วว่าคงจะเป็นยาบ้าแน่นอน แต่ก็ยังต้องทำการพิสูจน์เพื่อการสรุปที่ถูกต้อง

วิธีง่ายๆที่ใช้ตรวจสอบยาบ้าคือ การจุดไฟเผาเพื่อให้เกิดควัน ที่สิงห์รมยาทั้งหลายเรียกว่า “ไอมังกร”

โดยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ยุทธจักรจึงเอ่ยขออุปกรณ์สำหรับจุดไฟจากพนักงานรักษาความปลอดภัยทันที

หลังจากได้รับไฟแช็คจากพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง ยุทธจักรจึงจัดการเผาเม็ดยาเม็ดเล็กๆ โดยใช้เศษกระดาษที่หาได้แถวนั้นเป็นเชื้อไฟ เขาเลือกที่จะสูดกลิ่นอยู่ห่างๆ เพราะรับรู้ถึงความร้ายกาจของสารเสพติดชนิดนี้ได้เป็นอย่างดี และที่สำคัญกลิ่นของยาบ้าเป็นกลิ่นเฉพาะ สำหรับคนที่คุ้นเคยแม้แตะจมูกเพียงเล็กน้อยก็จะทราบทันที

หลังจากสรุปได้ว่าเป็นยาบ้าแน่นอน ยุทธจักรจึงกระทืบดับไฟเสีย เพื่อไม่ให้เม็ดยามีโอกาสสร้างไอระเหยออกมาอีก เขาจึงเดินไปยังจอมยุทธ์และศิวะที่ยืนดูอยู่ห่างออกไป

“เป็นยาบ้าแน่ครับ...” ยุทธจักรบอกทั้งสองหนุ่ม

“ผมว่าเราน่าจะแจ้งให้ตำรวจพื้นที่ทราบนะครับ.....เพราะถือว่าเป็นลอตใหญ่มาก.....อย่างน้อยก็ให้ตำรวจเข้ามาช่วยดูสถานการณ์ก่อนดีกว่าครับ.....  อีกอย่างยาบ้าขนาดใหญ่อย่างนี้ เจ้าของคงมีสายข่าวรอบตัวไปหมด ป่านนี้คงจะรู้แล้วมั้งครับว่า พวกเราเจอยาบ้าทั้งหมดแล้ว...... ดีไม่ดีอาจจะบุกมาชิงของคืน....ซึ่งผมว่าน่าจะมีโอกาสสูงมากครับ  เพราะของมากเหลือเกินครับ และไม่แน่อาจจะมีบางส่วนซุกอยู่ในโรงงานก็เป็นได้.......” ยุทธจักรให้ข้อแนะนำด้วยน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ โดยปราศจากความยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนที่ผ่านๆ มา

[meemewkewkaw]

ยาบ้าเป็นภัยต่อชีวิต เป็นพิษต่อสังคม

สงสัยคราวนี้จะเป็นโอกาศให้พี่แซมแสดงฝีมือแล้วล่ะ เอาใจช่วยและเชียร์พี่แซมครับ

ว่าแต่คงไม่มีการตายเกิดขึ้นนะครับ กลัวพี่แซมตายอ่ะ

ปล. คงถึงคราวที่อิชั้นต้องออกโรงตบตีกะคุณน้องหมีซะแร่น  ชิส์  มาชอบผู้ชายคนเดียวกะเจ้  อย่างนี้มัเฮนะเคอะน้องหมี

เจ้ไม่ยอมนะ  เจ้ก็รักพี่เสือ  เรื่องโน้นก็ทีหนึงแหละ  มาชอบพี่แว่นดำคนเดียวกะเจ้ 

เศร้า  กลัวแพ้เพราะสวยไม่สู้คุณน้อง แงๆ

โห เจ๊ ฮอร์โมนเพศชายในตัวหมีมันสูงเกินเส้นของคำว่าสวยมาไกลมากแล้วล่ะเจ๊ ไม่ต้องกังวลไป

จะมีก็แต่ความจริงใจนี่แหละ ที่หมีจะใช้เข้าสู้ 



ปล.ยังรักพี่เสือเหมือนเดิม

[Poes]

กำลังเข็มข้น ลุ้นต่อไป

[jammy]

ไม่นานคงจะยิงกันสนั่นเเน่ๆเลยอะเรื่องนี้ เหอๆ 

[THIP]

เอาละวุ้ย งานนี้สงสัยยิงกันสนั่นจอแน่   
เพิ่งเริ่มเรื่องหวังว่าคงยังไม่มีใครเป็นอะไรไปหรอกนะ   

[RoosT]

พวกค้ายา ต้องฆ่าให้ตายยยยยยยยยยยย

มาต่อไวๆนะค๊าบบบบบ

[Andreas]

“พี่เห็นด้วยกับคุณแซมนะจอม...ตอนแรกพี่ไม่คิดว่ามันจะมากขนาดนี้...แต่ตอนนี้โอกาสที่ฝ่ายโน้นจะมาเอาของคืนน่าจะมีสูง” ศิวะกล่าวสนับสนุนตามข้อแนะนำของพันตำรวจตรีหนุ่ม เพราะทราบดีว่าสายข่าวของขบวนการค้ายาเสพติด นั้นทำการอย่างรอบคอบและมีความรวดเร็วในการรายงานข่าวเป็นอย่างมาก

จอมยุทธ์คิดวิเคราะห์ถึงผลได้ผลเสียที่จะเกิดขึ้นหากเขาไม่แจ้งตำรวจท้องที่ให้มาจัดการ โดยเฉพาะหากว่าฝ่ายโน้นเตรียมการชิงของคืน การกระทำการดังกล่าวอาจจะเกิดขึ้นโดยง่ายดาย และฝ่ายเขาที่มีเพียงไม่กี่คนคงจะรับมือไม่ไหวเป็นแน่ 

“ครับ....” ในที่สุดจอมยุทธ์จึงรับคำตามข้อเสนอของยุทธจักร รวมถึงสั่งการผ่านพิทักษ์ให้จัดการเรื่องต่อไป

“คุณพิทักษ์ครับ...โทรศัพท์เรียกรถขนส่งเบียร์ทุกคันให้ตีรถกลับมาที่โรงงานทันที เราต้องตรวจสอบใหม่ทั้งหมดว่า ยังมียาบ้าหลงเหลืออยู่ในรถคันไหนบ้าง ....ผมไม่ยอมให้พวกมันใช้บริษัทของเราเป็นเครื่องมือทำความชั่วอีกต่อไปครับ”

“พี่เสือครับ...เราน่าจะบอกพี่เอมั้ยครับ....พี่เอน่าจะช่วยผมได้มาก ....ผมไม่อยากให้เรื่องราวใหญ่โตและรู้ไปถึงนักข่าวครับ” จอมยุทธ์หันมาปรึกษาศิวะ เพราะว่าถ้ามีข่าวออกไป ภาพพจน์ของบริษัทผลิตเบียร์ยี่ห้อดังชนิดหนึ่งของเมืองไทยก็จะถูกทำลายโดยย่อยยับทันที

“อืม....พี่เห็นด้วย.....คุณแซมว่าอย่างไรครับ...” ประโยคหลังศิวะหันมาถามยุทธจักรที่ยืนฟังการสนทนาอยู่

“ผมเห็นด้วยครับ..พี่เอเป็นนายตำรวจที่ดูแลงานด้านยาเสพติดโดยเฉพาะ ผมคาดว่า พี่เอน่าจะหาทางออกให้ได้อย่างแน่นอนครับ” ยุทธจักรตอบโดยทันที

“เดี๋ยวผมติดต่อให้เองครับ...ผมมีเบอร์สายตรงถึงพี่เอครับ...” ยุทธจักรเสนอตัวเข้าช่วย

“ครับ......ขอบคุณมากครับ” ศิวะและจอมยุทธ์ตอบขึ้นพร้อมกัน

ขณะที่ยุทธจักรโทรศัพท์ตรงถึงนครินทร์นั้น ศิวะและจอมยุทธ์ก็เริ่มดูแลสั่งการให้พนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่กะกลางคืนทั้งหมด ช่วยกันเปิดไฟทุกหลอดทุกดวงที่อยู่ในโรงงานเพื่อสร้างความสว่างให้มากที่สุด โดยมีวัตถุประสงค์ให้เห็นบริเวณต่างๆภายในโรงงานได้อย่างชัดเจน และสั่งให้มีการตรวจตราตามจุดเข้าออกของโรงงานรวมถึงบริเวณรั้วเตี้ยๆ ที่อาจจะเป็นเส้นทางให้ผู้ไม่ประสงค์ดีลักลอบเข้ามาได้

ในที่สุดสถานการณ์อันตึงเครียดก็คลี่คลายลงในไม่ช้า เพราะนครินทร์นำกำลังตำรวจนอกเครื่องแบบมาพร้อมกันถึงสิบนาย เพื่อมาเคลียร์พื้นที่และเตรียมพร้อมกับสถานการณ์ที่ไม่น่าไว้วางใจที่อาจจะเกิดขึ้นได้

นครินทร์และนายตำรวจอีกสิบนายนั้นมาด้วยรถยนต์ส่วนตัวที่ไม่ปรากฏเครื่องหมายใดๆของทางราชการ และ แสดงตัวว่าเป็นเพื่อนของจอมยุทธ์ พวกเขาพยายามไม่แสดงพฤติกรรมอย่างเจ้าหน้าที่ทั่วๆ ไป เพราะต้องการลดความสนใจของพนักงานรักษาความปลอดภัย และไม่ต้องการให้สายข่าวที่อยู่ในโรงงานรายงานไปว่าตำรวจได้ทำการตรึงพื้นที่ไว้หมดแล้ว

“คาดว่ามียาจำนวนมากขนาดไหนครับจอม”นครินทร์ซักถามถึงสถานการณ์ทันทีที่ลงจากรถ โดยละการทักทายไว้เพียงแค่การสบตาเท่านั้น

“ผมยังไม่ทราบครับ...แต่เท่าที่เห็นก็จะมีที่บรรจุอยู่ในถังเบียร์บางถัง แต่ไม่ทราบว่าในโรงงานจะมีอีกเปล่าครับ” จอมยุทธ์ตอบ

“เห็นอะไรผิดปกติบ้างหรือเปล่าแซม” นครินทร์หันมาถามยุทธจักรภายหลังฟังคำตอบจากจอมยุทธ์

“ยังครับ...แต่คาดว่าทางฝ่ายโน้นน่าจะรู้ตัวในไม่ช้าแน่นอนครับ...ว่าทางเราทราบเรื่องยาบ้าจำนวนนี้แล้ว......เพราะจอมสงสัยว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยกะกลางคืนบางคนน่าจะเป็นสายให้กับฝ่ายโน้นครับ” ยุทธจักรรายงาน

“แล้วคนขับรถอยู่นี่ไหนครับ...ขอพี่คุยกับคนขับรถหน่อย” นครินทร์เอ่ยปากถามถึงคนขับรถในทันที

“อยู่กับคุณพิทักษ์ครับ...เดี๋ยวผมจะให้คุณพิทักษ์นำตัวมาให้ครับ...แต่ว่าพี่เอจะคุยที่ตรงนี้ หรือว่าจะเอาเข้าไปคุยในโรงอาหารครับ” จอมยุทธ์เอ่ยถาม

“ที่โรงอาหารก็ดีครับ” นครินทร์ตอบ

หลังจากที่เดินเข้าไปในโรงอาหารเรียบร้อยแล้ว จอมยุทธ์ก็สั่งให้พิทักษ์พาคนขับรถเข้ามาหา

คนขับรถที่ถูกนำตัวเข้ามานั้น มีลักษณะหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด และดวงตาทั้งคู่เป็นสีแดง และมีอาการคล้ายจะเมายาเล็กน้อย แต่ก็ยังสามารถพูดคุยสื่อสารได้

นครินทร์พยายามซักถามถึงตัวการที่อยู่เบื้องหลังการขนส่งยาบ้าในคราวนี้ และดูเหมือนว่าคนขับรถคนนี้ก็ไม่ทราบเช่นกัน เขาทราบเพียงแต่ว่าเขาได้รับยาบ้ามาเป็นจำนวนหนึ่งจากคนขับรถอีกคนของโรงงานที่มอบให้เขากินฟรีๆ เป็นปกติ เพียงแต่ย้ำให้เขาเอาถังเบียร์ที่มีเครื่องหมายบางอย่างไปส่งในพื้นที่นอกจุดขนส่งบางแห่ง และเป็นบางครั้งเท่านั้น

นครินทร์ซักถามอีกซักพัก และสังเกตว่าคงไม่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมอะไรมากไปกว่านี้ เขาจึงมอบให้หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงงานพาคนขับรถไป “ดูแล” ไว้ก่อน เพื่อการสอบสวนหาคนที่เกี่ยวโยงต่อไปในในภายหลัง

ขณะที่การปรึกษาหารือเรื่องจัดการกับยาบ้ามูลค่ามหาศาล รวมถึงขั้นตอนสืบสวนไปถึงต้นตอผู้ที่โยงใยอยู่เบื้องหลังกำลังดำเนินการ เสียงโทรศัพท์มือถือของจอมยุทธ์ก็ส่งเสียงขึ้นขัดจังหวะการสนทนาดังกล่าว

จอมยุทธ์ขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ขณะก้มมองตัวหมายเลขปลายทางที่เขาไม่คุ้นตานัก ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ทันที

“สวัสดีครับ” จอมยุทธ์กรอกเสียงลงไป

“สวัสดีครับ......คุณจอมยุทธ์...ผมจะโทรมาบอกว่า อะไรที่คุณเห็นในวันนี้ขอให้ปิดให้เงียบที่สุด อย่าแจ้งตำรวจโดยเด็ดขาด...หวังว่าคุณคงจะเข้าใจ....” น้ำเสียงเรียบๆที่ปลายเสียงมีความโหดเหี้ยมแฝงอยู่เอ่ยมาตามสายอย่างช้าๆ และชัดเจน

จอมยุทธ์ตั้งสติและให้สัญญาณมือแก่นายตำรวจสองนายที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงสายเรียกเข้าที่ไม่ธรรมดานี้ทันที

“ผมทราบว่า คุณอยู่ที่โรงงานในวันนี้...และอยู่กับเพื่อนๆ ของคุณ.....ผมอยากให้คุณอยู่เฉยๆ และผมจะเข้าไปเอาของคืนในวันพรุ่งนี้” ประโยคช้าๆชัดๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นการบอกเล่าธรรมดา แต่ผู้พูดกับมีความจริงจังและเย็นชาจนน่ากลัว ทุกอย่างที่ผู้พูดพูดออกมานั้นดูเหมือนว่าจะรับรู้ความเป็นไปในโรงงานนี้เป็นอย่างดี ซึ่งแสดงว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยบางคนเป็นสายให้กับทางโน้นจริงๆ แต่ข้อมูลบางอย่างที่พลาดไปก็คือ คนกลุ่มหนึ่งที่คนปลายสายเข้าใจผิดว่าเป็นเพื่อนๆของเขานั้น ล้วนแล้วแต่เป็นนายตำรวจนอกเครื่องแบบกันทั้งสิ้น จอมยุทธ์รู้สึกขอบคุณนครินทร์เป็นอย่างมากที่วางแผนและปิดบังตนเองและลูกน้องได้เป็นอย่างดี

“ผมกลัวแต่ว่า คุณจะไม่ได้ของคืนน่ะซิครับ...เพราะผมจะทำลายมันทิ้ง” จอมยุทธ์ตอบกลับไปช้าๆ ชัดๆ.....ด้วยน้ำเสียงปราศจากความเกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น

“ผมเตือนคุณแล้วนะครับ.....คุณจอมยุทธ์....ถ้าคุณยังดึงดันไม่ทำตามคำขอร้องของผม...เราคงได้เห็นดีกัน...” น้ำเสียงแฝงความอำมหิตยังคงกังวานชัด

“ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร.......ผมจะไม่ยอมให้คุณใช้บริษัทผมเป็นเครื่องมือในการค้ายาแน่นอน” จอมยุทธ์ตอบกลับไป

“ครับ...ผมถือว่าเตือนคุณแล้ว...อย่าหาว่าผมใจร้ายไม่ได้นะครับ...”คนปลายสายพูดประโยคสุดท้ายพร้อมกับวางสายไปในทันที

ทุกสายตาต่างจับจ้องมายังจอมยุทธ์ภายหลังการสนทนาเสร็จสิ้น นครินทร์เอ่ยถามขึ้นโดยไม่รอช้า

“มันว่าอย่างไรจอม”

“เขาบอกว่าให้ผมอยู่เฉยๆ พรุ่งนี้เขาจะเข้ามาเอาของคืน แต่ผมไม่ยอม เขาเลยบอกให้ผมระวังตัวให้ดีครับ” แม้จะรู้สึกรังเกียจบุคคลที่เพิ่งสนทนาด้วยหมาดๆ แต่จอมยุทธ์ยังคงรักษาความสุภาพกับสรรพนามที่เขาใช้เรียกขาน

“อย่างนั้นเราคงต้องระวังตัวกันหน่อย......อย่างน้อยน่าจะต้องให้ผ่านคืนนี้ไปก่อน พรุ่งนี้เช้าพี่จะขอกำลังเสริมเข้ามาสนับสนุน” นครินทร์กล่าว พร้อมทั้งประเมินสถานการณ์ต่างๆ ในเบื้องต้นไม่คิดว่าพวกนั้นจะกล้าหาญบุกมาชิงของคืนในตอนนี้อย่างแน่นอน หรือถ้าเกิดบุกมาจริงๆ นครินทร์มั่นใจว่ากำลังพลของเขาจะสามารถจัดการกับสถานการณ์ได้อย่างแน่นอน

ความกังวลฉายชัดขึ้นมาในความคิดของยุทธจักรในทันที เพราะจากประสบการณ์การทำงานผ่านมา ที่ล้วนต้องเผชิญกับรูปแบบการก่ออาชญากรรมที่หลากหลายประเภทนั้น เขาพบว่าในคดีที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดนั้นจัดการได้ยากที่สุด เนื่องจากผู้ค้ายาในปัจจุบันมักพ่วงการค้าอาวุธสงครามเข้ามาด้วย และรูปแบบการข่มขู่หรือการจู่โจมก็จะมีการวางแผนมาอย่างดีและใช้มืออาชีพทั้งนั้น ดังนั้นการที่จอมยุทธ์ซึ่งอยู่ในที่แจ้ง ถูกข่มขู่โดยคนที่อยู่ในที่มืดและไม่ทราบว่าเป็นใคร การรับมือและการป้องกันตัวเองจึงเป็นไปด้วยความยากลำบาก  ยุทธจักรจึงรู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของคนที่ตนเองรักจับใจ

ศิวะเองก็เป็นห่วงจอมยุทธ์ไม่ต่างกับยุทธจักร เพราะว่าเขารักจอมยุทธ์เหมือนน้องแท้ๆที่คลานตามกันมา ทั้งคู่สนิทสนมและรักใคร่กันอย่างมาก แม้ว่าต่างคนจะมีธุรกิจและหน้าที่การงานเป็นของตนเอง แต่ก็มีการปรึกษาหารือในเรื่องธุรกิจกันบ่อยครั้ง ทั้งนี้เพื่อสร้างธุรกิจให้เติบโตเพื่อมอบให้กับภูฟ้าในอนาคตนั่นเอง ดังนั้นในเวลานี้ธุรกิจของจอมยุทธ์กำลังมีปัญหา ศิวะจึงเป็นห่วงและพยายามยื่นมือเข้าช่วยเหลืออย่างเต็มที่

“พี่เอมีแผนรับมือฝ่ายตรงข้ามอย่างไรบ้างครับ” ยุทธจักรตัดสินใจถาม แม้ว่าตามระเบียบแล้วถ้าไม่ได้รับหนังสือแจ้งขอความร่วมมืออย่างเป็นลายลักษณ์อักษรผ่านทางผู้บังคับบัญชาระดับสูง เขาไม่สามารถยื่นมือเข้ามาก้าวก่ายหรือสอบถามการทำงานเบื้องต้นของเจ้าหน้าที่ในพื้นที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรองผู้กำกับการ งานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด กองกำกับการ 2 กองบังคับการตำรวจปราบปรามยาเสพติด 2 ซึ่งเป็นหนึ่งในหน่วยงานของกองบัญชาการตำรวจปราบปรามยาเสพติด ที่ชื่อพันตำรวจโท นครินทร์ควบคุมมาด้วยตนเองอย่างนี้  แต่เพราะเขาก็กังวลในเรื่องความปลอดภัยของจอมยุทธ์เกินกว่าจะยึดถือระเบียบปฏิบัติต่างๆเป็นสำคัญ

“ข้าว่าเราน่าจะขนย้ายของพวกนี้เข้าไปในโกดังและปิดให้มิดชิด และก็ลาดตระเวนบริเวณพื้นที่รอบๆโรงงานเพื่อเฝ้าระวัง...” นครินทร์ตอบ

“แล้วการสืบสวนหาผู้บงการล่ะครับ” ยุทธจักรเพียงแต่ถามต่อโดยพยายามจะไม่เสนอความคิดเห็นใดๆ

“ถ้าขนย้ายของเสร็จแล้ว ข้าจะนำตัวคนขับรถมาสอบสวนใหม่ เพื่อโยงไปหาสายต่างๆในโรงงาน และถ้าเป็นไปได้ เราจะนำกำลังเข้าจับกุมโดยทันที” นครินทร์เปลี่ยนความคิด

“เรื่องลาดตระเวนผมว่าคงทำได้สะดวกมาขึ้น เพราะโรงงานของผมมีระบบกล้องวงจรปิดสอดส่องทั้งบริเวณริมรั้วและบริเวณจุดสำคัญต่างๆครับ ...ถ้ามีเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากล ทางพนักงานรักษาความปลอดภัยจะแจ้งมาทันทีครับ แต่ในกรณีนี้ พี่เอสามารถส่งลูกน้องเข้าไปสังเกตการณ์ที่ห้องควบคุมก็ได้ครับ” จอมยุทธ์กล่าวหลังจากได้รับฟังความเห็นของนครินทร์ในตอนแรก

“อืม...ก็ดีครับจอม...งานจะได้สะดวกยิ่งขึ้น”

“เอ...ข้าว่าแกไปคุยกับลูกน้องแกได้เลย ส่วนเรื่องขนของ ข้ากับจอมและพนักงานรักษาความปลอดภัยที่เหลืออยู่ จะขนไปเก็บไว้เอง..... แบ่งงานกันทำจะได้เร็วยิ่งขึ้น” ศิวะที่ยืนฟังอย่างเงียบๆอยู่นาน กล่าวขึ้นมาในที่สุดหลังจากคิดประมวลสถานการณ์แล้วเช่นกัน

“อืม...เอาเลยเสือ งั้นข้าขอตัวไปคุยกับลูกน้องก่อนแล้วกัน จะได้วางแผนสำหรับคืนนี้ได้ถูก” นครินทร์กล่าวรับความคิดของศิวะทันที

ยุทธจักรอาสาอยู่ช่วยทั้งสองหนุ่มขนย้ายของกลางนี้ด้วย เนื่องจากไม่ต้องการที่จะก้าวก่ายการทำงานของนครินทร์ และที่สำคัญเวลานี้เขาต้องการอยู่ให้ใกล้กับทั้งศิวะและจอมยุทธ์ให้มากที่สุด เพราะถ้าเกิดกรณีฉุกเฉิน เขาจะได้ป้องกันสองคนนี้ได้อย่างเต็มที่

[THIP]

หุหุ มีเจ้าพ่อค้ายามาสมทบแล้ว   
งานนี้ บู๊กันสนั่นบอร์ดแน่     

[meemewkewkaw]

เหตุการณ์เริ่มร้อนแล้วซิเนี่ย

ขอให้พี่แซมพิชิตใจจอมให้ได้ด้วยเถ้อออ

ดูท่าคงมีการใช้อาวุธปะทะกันแล้วล่ะ ขออย่าให้ใครเป็นไรเลยเถิด . . .




ปล.รักพี่เสือครับ

[abcd]

เย้ๆๆๆในที่สุดก้อตามมาทันแย้วววววว 



กะลังเข้มข้นได้ทีเยย งานนี้ได้ใช้วิชาป้องกันตัวที่ได้ฝึกกันมาแย้ววว  :13223:เปงห่วงก้อแต่ตาภูจิ หวังว่าคงม่ายโดนลูกหลงปายด้วย   

[Poes]

จะยิงกันบอร์ดพรุนปะจะได้เตรียมตัว :ฮึ่มม: :ฮึ่มม: :ฮึ่มม:

[jammy]

โอ้วสู้กันเลยๆ 

[kYos]

ลุ้นๆ  ได้อ่านฉากบู๊ มันส์(เลือด)หยดติ๋งแน่เลย