หัวข้อ: [Novel] Sorry Friend ใกล้เกินไป...หัวใจสปาร์ครัก

[Cha Ris Ma]

 
ความจริงออกมาแล้ว

มาต่อเร็วๆ อยากดูฉากที่บ้าน

[BeeRY]

ความจริงออกมาแล้ว
มาต่อเร็วๆ อยากดูฉากที่บ้าน

เอาด้วยๆๆๆ อยากอ่านฉากบ้านด้วยคน คริๆๆๆ

ปอลอ. เค้าปวดขาอ่ะ

[basza2x]

แง้ววว เชื่อเตอร์ได้หรือเปล่าหว่า เนี่ย   

[*SparklinG*]

 :a5:เตอร์น่าสงสัยสุดๆ

[Chatcha]

รู้สึกค้างคาไงชอบกล

[DexTunG]

    เห็นด้วยกับรีบนนะครับ




       

[Donpopper]

ค้างครับ

มากๆด้วย

[haeinpark]

 เห็นคนอ่านแล้วค้างคาแบบนี้ถูกใจคนเขียนมากๆๆๆงับ



 555++++



 เรื่องยังอีกยาวไกล



 ติดตาทต่อไปแล้วจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร  555++++



 *ขอบคุณทุกคนงับที่ติชม 

[PrinceOfNaughty]

ว้าว งง ๆ ไปหมดแล้ว

ใครพระเอกใครนายเอกเนี่ย = []='

ใกล้จบยังเนี่ยคร้าบ

ตอนยิ่งลึกยิ่งสนุกผมว่า อิๆ

[yunchun]

อ๊ากกกเข้าใจแล้วเตอร์นายปาล์มน่ากระทีบมากมายง่ะ
ว่าแต่เตอร์ไม่โกหกป่ะเนี่ย  มันแปลกๆอยู่น้า
เห็นด้วยกับทุกคนงับ มันค้าง เหอะๆ

[haeinpark]

มาอัพกันอีกแล้ว มาบ่อยเกิ๊น อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนล่ะ วันนี้วันดี ลงตอนที่ 12 เอย (ลิเกสุดๆ555+++)

ความเดิม และแล้วความจริงเรื่องรูปถ่ายปริศนาก็เปิดเผย เป็นอย่างที่ปอนด์สงสัยจริงๆ ปีเตอร์กับปาล์มเคยคบกันมาก่อน ปอนด์เสียใจมากที่ถูกคนรักหักหลัง แต่สุดท้ายปีเตอร์ก็พูดความจริงที่น่าตกใจออกมา ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องร้ายๆที่เกิดกับปอนด์แท้จริงแล้วคือนายปาล์ม คำพูดของปีเตอร์น่าเชื่อถือมากน้อยแค่ไหน ความรักของทั้งคู่จะหวานแบบนี้ตลอดไปท่ามกลางอุปสรรคได้หรือไม่ ติดตามใน ตอนล่าสุด ตอนที่ 12
                                                                  .............................................

ตอนที่ 12 ข่าวร้าย

        ปีเตอร์ขับรถออกไปตั้งแต่เช้ามืด เพราะโทรศัพท์จากปาล์มเรียกเข้ามา ใจของผมอยากจะห้ามไม่ให้เขาไป แต่ก็ต้องเข้าใจ และเคารพการตัดสินใจของเขาที่ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวเพื่อความรักของเราในอนาคต ผมค่อยๆขยับตัวช้าๆ บนเตียงนอนว่างเปล่าความยุ่งเหยิงของผ้าปูที่นอนและหมอนที่กระจัดกระจายทำให้นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ติดตา  ผมค่อยๆพลิกตัวความเจ็บที่ได้รับแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ร่างอันเปลือยเปล่าของผมเต็มไปด้วยร่องรอยที่ความรักฝากไว้ เหนื่อยแบบที่ไม่เคยเหนื่อย ล้าแบบที่ไม่เคยล้า เจ็บแบบที่ไม่เคยเจ็บ แต่ทว่ามีความสุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
 
       ผมค่อยๆยันกายลุกจากเตียงนอน ควรที่จะไปอาบน้ำเสียที นอนกลิ้งไปมานานมากแล้ว โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่อย่างนั้นคงลุกไปเรียนไม่ไหว

“ติ๊ดๆ ๆๆ” เสียงข้อความดังขึ้นผมเปิดอ่าน ข้อความจากไปป์

“ไปเที่ยวกัน” ผมรู้สึกแปลกใจปนขัน วันนี้ไปป์มาแปลกส่งข้อความมาชวนไปเที่ยว

“ผมค่อยๆลุกขึ้นยืน คว้าผ้าขนหนูมาคาดพุงไว้เตรียมอาบน้ำ ผมชำระร่างกายอย่างช้าๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังผุดขึ้นมา ผมค่อยๆใช้มือคลำชำระล้างส่วนที่บอบช้ำอย่างเบามือ อาบไปก็ยิ้มไปตลกตัวเองชะมัด เสียเวอร์จิ้นครั้งแรกทำให้ผมเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย เมื่อชำระล้างตัวเองเรียบร้อยผมก็คาดผ้าขนหนูผืนสั้นที่เอวความยาวของผ้ายังไม่พ้นหัวเข่าผมเลย

        ผมเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมา ยังไม่ทันจะได้แต่งตัวก็ต้องกระโดดโหยงด้วยความตกใจ

“ไอ้ ปอนด์” ไปป์เปิดประตูโผล่พรวดเข้ามาในห้อง คงต้องการให้ผมประหลาดใจ แต่ความรู้สึกตอนนี้คงต้องเรียกว่าอายมากกว่า ร่างของผมมีแค่ผ้าขนหนูสั้นๆพันท่อนล่างไว้หลวมๆ จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

“เฮ้ย! มาได้ไงวะ ออกไปก่อนเลย กูยังไม่ได้แต่งตัวเลย เชี่ย มาแม่งไม่เคยเคาะประตูเลยนะมึงอ่ะ” ผมไล่ด้วยความอาย

“โอกาสมาถึงแล้ว ปล่อยไปง่ายๆก็โง่สิวะ” ไปป์พูดทำหน้าหื่นสุดฤทธิ์ มันเดินเข้าใกล้ทำท่าเหมือนจะข่มขืนผมอย่างงั้นแหละ

“ไม่เล่นนะเว่ย เดี๋ยวผ้าหลุด ไอ้เวร!!!!!” ผมเริ่มหวั่นๆจึงด่าระงับมันไว้ แต่เหมือนว่ามันยังไม่เลิก

“ขอเหอะ วันนี้กูหื่น” ไปป์วิ่งไล่กวดผมทั่วห้อง ผมหยิบอะไรได้ก็ปาใส่มัน มันระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ วิ่งไล่กันไปมาผมก็เหนื่อย

“พอเหอะมึง!!เลิกเล่นเหงื่อออกแล้วเพิ่งอาบน้ำนะเว่ย” ผมยกมือขึ้นห้าม

"ก็บอกแล้วไง ว่าวันนี้ไม่รอด” ไปป์ยังไม่เลิกหื่น มันเดินตรงเข้ามาหาผม ผมทำอะไรไม่ถูก หยิบรีโมททีวีได้ก็ปาใส่ กะจะให้โดนตัวแต่ด้วยความที่ปาแม่นเกินไปก็ลยปาไปโดนหน้าผากไปป์หัวแตก เลือดไหลซิบ ไปป์เอามือกุมแผลไว้ ร้องโอดโอย

“ไอ้ไปป์เป็นไงมั่ง กูขอโทษนะเว่ย เจ็บมากมั้ยวะ” ผมถามเสียงตื่นไปป์ค่อยๆเปิดมือที่ปิดบาดแผลออก เลือดแดงฉานเต็มมือ

“ปอนด์ กูกลัวเลือด” ไปป์พูดหน้าตื่น

“เดี๋ยวกูทำแผลให้ มึงใจเย็นๆนะเว่ย ต้องหากล่องพยาบาลก่อน อยู่ไหนวะ” ผมกำลังจะลุกไปหาของ แต่ไปป์คว้าแขนผมได้ก่อน

“เลือดกูออกเยอะมาก กูจะไม่ไหวแล้วปอนด์ มึงเอาผ้าที่มึงนุ่งเช็ดเลือดให้กูนะ” ไปป์พูดขอร้อง

“ไอ้ไปป์นี่ผ้าขนหนูกูนะ ไม่ใช่ผ้าเช็ดเลือด มึงรอนี่ก่อนเดี๋ยวกูหาผ้ามาให้”

“ปอนด์ กูหน้ามืดไปหมดแล้ว.....” ไปป์เริ่มครวญ

“มึงอย่าแกล้งกูดิวะกูกลัวไอ้เชี่ย อย่าล้อเล่นดิ” ผมจับไปป์เขย่ากลัวว่าจะเป็นลมหมดสติไปจริงๆ ตาไปป์ค่อยๆ ปรือ ปิดลงทีละน้อย

“ไอ้ไปป์!!!!!!” ผมเริ่มคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วจึงดึงผ้าขนหนูที่คาดเอวอยู่มาม้วนเป็นเกลียวหลวมๆ พาดไว้ที่หน้าผากของไปป์เพื่อห้ามเลือด ผมเป็นห่วงไปป์ถึงขนาดที่ลืมนึกไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเปลือยอยู่

“หึๆ ๆ ๆ” เสียงหัวเราะในลำคอของไปป์ดังขึ้นเบาๆ ผมสังเกตเห็นมุมปากที่ขยับคล้ายจะหลุดยิ้มก็รู้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกเสียแล้ว ผมรีบกระชากผ้าห่มมาห่มตัว ปากก็ตะโกนด่าลั่นบ้าน

“ไอ้เชี่ยไปป์ มึงแกล้งกู มึงออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ไปเดี๋ยวกูจะช่วยเพิ่มอีกแผลให้เอง” ผมเริ่มควานหาของอีกครั้ง ไปป์ลุกพรวดจากเตียงวิ่งอย่างเร็วไปที่หน้าประตูห้อง ทำหน้าทะเล้นล้อเลียนผม

“นี่ผ้าเช็ดโจ๊ะโจ๋ใครวะ ห๊อมหอม...” มันยกผ้าแกว่งไปแกว่งมา ผมโมโหก็เลยปาของไปอีกชิ้นแต่ตอนนี้มันหลบทัน แล้วรีบเปิดประตูออกไป

            ผมกระชับผ้าห่มที่ใช้คลุมร่างกายแล้วเดินไปล็อคประตูห้อง ผมหันกลับมาเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดมาใส่ทีละตัว พลางส่องกระจกไปด้วย ในกระจกหน้าผมแดงเถือกเป็นลูกตำลึงเลย นอกจากแดงแล้วยังร้อนผ่าวๆ แข่งกับจังหวะหัวใจที่เต้นรัวๆ

            แต่งตัวเสร็จผมก็เดินลงมาข้างล่าง ไปป์นั่งดูทีวีหน้าระรื่นผิดกับเมื่อตะกี๊โดยสินเชิง ผมเดินเข้าไปในห้องเก็บของหยิบกล่องปฐมพยาบาลติดมือออกมาด้วย เดินมาถึงผมก็กระชากผ้าขนหนูของผมที่ตอนนี้ยังพาดอยู่ที่หน้าผากของไปป์ออกแล้วนั่งลงข้างๆ มันมองตาเขียวพลางส่ายหัวอย่างขัดใจ

“จะทำแผลมั้ย หันหน้ามาดีๆ” ผมสั่งฉุนๆ ไปป์รีบยื่นหน้ามาใกล้จนเกือบชิดหน้าผม ด้วยท่าทางกวนๆ ผมกลั้นหายใจ มันจู่โจมรวดเร็วมาก ผมรีบเอามือผลักหัวมันออกไปแล้วเอาสำลีที่ทาแอลกฮอล์ไว้แล้วจิ้มลงไปเน้นๆ

“โอ๊ย!!!!!!!!!!” ไปป์ร้องเสียงหลงคงจะแสบน่าดู สมน้ำหน้ามัน

“เฮ้ย เบาๆสิวะเจ็บนะว้อย” มันบ่นเสียงดัง

“ใจปลาซิวโครตมึงอ่ะ ตัวยังกะควายโดนน้ำยาล้างแผลแค่เนี้ยถึงกับร้องโอดโอยเลยหรอวะ 555+++” ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง

“เออ แกล้งได้แกล้งไป แกล้งให้พอใจไปเลยก่อนที่มึงจะไม่ได้แกล้งกูอีกนาน” ไปป์ว่าเสียงเบาลง ผมหันมองหน้าไปป์

“อะไรของมึง พูดเชี่ยอะไร พูดเหมือนมึงจะไปไหนอย่างนั้นแหละ” ผมแกล้งๆถาม

“กูกำลังจะได้ไปเรียนต่อที่อเมริกา กูสอบชิงทุนได้ กูจะได้ไปเรียนที่นั่น เรียนได้สูงเท่าที่กูต้องการ”

“มึงสอบทุนนั้นติดหรอวะ แล้ว......”

“ท้อป ใช่มั้ยรายนั้นแน่นอนอยู่แล้ว ทุนนี้ถ้าไม่ได้ท้อปช่วยมาติวให้กูก็คงไม่โชคดีขนาดนี้ ปอนด์มึงดีใจกับกูมั้ยวะ” ไปป์ถามเสียงสั่น หน้าสลดเหมือนคนใจไม่ดี

“ดีใจสิ เพื่อนกูอนาคตกำลังจะไปได้สวย ไปที่นั่นมึงคงเอาปริญญามาฝากที่บ้านได้ กูยิ่งหมดห่วงเมื่อรู้ว่าท้อปก็ได้ไปกับมึงด้วย แล้วมึงจะไปเมื่อไหร่วะ” ผมถามใจกลั้น

“อีก 5 วันเครื่องบินจะออก” ไปป์ตอบห้วนๆ เราทั้งคู่เงียบไป เหมือนไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ผมใจหายในใจก็นึกว่าจะพูดอะไรต่อเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต แต่ยิ่งคิดในหัวยิ่งตื้อไปหมด

“วันนี้เราไปเที่ยวกันดีมั้ยวะ ไปดูหนังกัน” ไปป์ชวนขึ้นมา

“ไปดิ กูกำลังอยากดูอยู่พอดี แล้วหัวมึงไม่เป็นไรแล้วเหรอ”

“ แค่นี้ชิวๆ แล้วเราจะดูเรื่องอะไรกันดีวะ” ไปป์ถาม

     ^
    ^
    ^





“เพื่อน......กูคิดถึงมึงว่ะ” ผมตอบโดยไม่ลังเล หนังดีที่โดนใจมักมาได้ถูกช่วงเวลาเสมอ

           โรงภาพยนตร์วันนี้มีคนค่อนข้างเยอะ เพราะเป็นวันหยุดและที่สำคัญมีหนังดีเข้าใหม่มาเพิ่มอีกหลายเรื่อง หนึ่งในนั้นคือหนังที่ผมและไปป์กำลังจะได้ดูด้วยกันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ ผมคิดด้วยใจที่หดหู่ ไปป์เดินไปซื้อตั๋ว ส่วนผมแยกไปซื้อน้ำและขนม

          หลังจากนั่งรออยู่นานเสียงประกาศรอบหนังก็ดังขึ้น ผมเดินตามหลังไปป์ไปช้าๆ จ้องมองแผ่นหลังเบื้องหน้าเหมือนจะเก็บรายละเอียดเอาไว้ก่อนจะจากกัน เราเดินมานั่งที่นั่งที่อยู่กึ่งกลางโรงหนัง ตัวอย่างหนังเริ่มฉาย เพราะเป็นหนังตลก คนที่มาดูทุกคนต่างหัวเราะดังลั่น แต่ไม่ใช่เราที่นั่งนิ่งใจลอยกันทั้งคู่

           ผมมองไปที่เก้าอี้ข้างๆที่ว่างเปล่าทั้งสองที่ เด็กหนุ่มสองคนที่เพิ่งมา เดินตรงเข้ามาที่เก้าอี้ข้างๆผม ผมรีบหันไปอีกทางอย่างเร็ว พลางหยิบเสื้อคลุมมาคลุมไหล่ไว้แล้วพยายามหลบหน้าหลบตาผู้ชายทั้งคู่ เนื่องจากผมเห็นใบหน้าผู้มาใหม่อย่างชัดเจน ว่าเป็น.....

    ^
    ^
    ^




           ปีเตอร์กับปาล์ม!!!!!!

[Cha Ris Ma]

ปีเตอร์ ดูยังไงๆอยู่นะ วิธีนี้ ดีที่สุดแล้วเหรอ ข้ออ้างป่าวเนี่ย

 :เฮ้อ:ปอนด์ คงต้องระวังว่าจะโดนหลอกเนอะ

[Chatcha]

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เดาผิดไปซะแล้ว

ไมปอนด์ยอมง่ายจังอะ

สงสารไปป์จัง

[BeeRY]

อีรุงตุงนัง กันต่อปายย

ไม่ยอมเฉลยง่ายๆๆเลยน๊าซันนี่ ที่น่ารัก อิอิ

ว่าแต่...โจ๊ะโจ๋ที่ไปป์ถาม มันคืออารายหว่า...
(ทำหน้าแบ๊วๆๆ แบบไม่รู้เรื่อง อิอิ)

มารอตอนต่อไปคร้า

[haeinpark]

 วิชามารกันเล็กน้อย อิอิอิ




 

[basza2x]

เอาอีกแล้วววว เอาอีกแล้ว

ไอเตอร์นี่ ควรโดนฆ่า 

[สุขาพาเพลิน]

ทำไมคนแต่งชอบทำร้ายจิตใจหนูปอนด์อย่างนี้

[Nichdia]

ไปป์...อย่าไปนะ

 

[BeeRY]

เค้าเป็นพี่จริงๆๆจ้ะ...

และที่คิดไว้ก็ใช่อีก

ส่วนวิชามารน่ะ  ม่ายช่ายอย่างนี้ๆๆๆ

เดี๋ยวเค้าบอกอีกทีนะ...เจอกันนนน

แว๊กกกก  หนาวเฟร้ยยย

[haeinpark]

เค้าเป็นพี่จริงๆๆจ้ะ...

และที่คิดไว้ก็ใช่อีก

ส่วนวิชามารน่ะ  ม่ายช่ายอย่างนี้ๆๆๆ

เดี๋ยวเค้าบอกอีกทีนะ...เจอกันนนน

แว๊กกกก  หนาวเฟร้ยยย

แบบนี้แม่นบ่ 555++++

[haeinpark]

ทำไมคนแต่งชอบทำร้ายจิตใจหนูปอนด์อย่างนี้

คนแต่งยังร้ายได้มากก่านี้อีก 555++++

[haeinpark]

อ๊ากกกเข้าใจแล้วเตอร์นายปาล์มน่ากระทีบมากมายง่ะ
ว่าแต่เตอร์ไม่โกหกป่ะเนี่ย  มันแปลกๆอยู่น้า
เห็นด้วยกับทุกคนงับ มันค้าง เหอะๆ

 ค้างก็ตามกันต่อไปงับ เด๋วค้างกว่านี้อีก 555+++

[haeinpark]

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เดาผิดไปซะแล้ว

ไมปอนด์ยอมง่ายจังอะ

สงสารไปป์จัง

 สะใจทำให้คนอ่านเดาผิด หุหุหุหุ

[haeinpark]

เอาอีกแล้วววว เอาอีกแล้ว

ไอเตอร์นี่ ควรโดนฆ่า 

 555+++ อินงับอิน

[DexTunG]

 




สงสาร ปอนด์ จังเลย



เพื่อนรักต้องจากไกล



แฟนก็มาดูหนังกับคนอื่น



ถ้าเป็นอย่างนี้ เอาปืนยิงกันเลยดีกว่ายะ



        

[*SparklinG*]

เจ็บสุดๆๆๆ อะไรจะเป็นข่าวร้ายขนาดนี้เนี่ย

[haeinpark]

 




สงสาร ปอนด์ จังเลย



เพื่อนรักต้องจากไกล



แฟนก็มาดูหนังกับคนอื่น



ถ้าเป็นอย่างนี้ เอาปืนยิงกันเลยดีกว่ายะ



        

รันทดกว่านี้ยังได้อีกนะงับ 5555

[haeinpark]

เจ็บสุดๆๆๆ อะไรจะเป็นข่าวร้ายขนาดนี้เนี่ย

 เจ็บต่อไปเรื่อยๆๆ ต้องทำร้ายนายเอกเข้าไว้เรียกคะแนนสงสารกับคนอ่าน 555+++

[yunchun]

เตอร์พูดจริงรึป่าวเนี่ยยยยเครียดอ่ะ 555+
ไม่อยากให้เตอร์เป็นแบบนี้ง่ะ(มีอคติกะชื่อปีเตอร์อยู่แล้วด้วย 555+ -*-)
เตอร์อย่าทิ้งปอนด์นะ ไปป์ก็ไปแล้วอ่ะปอนด์ไม่เหลือใครเลยง่ะ
สงสารนู๋ปอนด์ หาสามีใหม่ดีกว่าลูกคริคริ
ไอ่คุณปาล์ม ช้านอยากฆ่าแก๊  ท็อปด้วย 2คนนี้เหมือนเป็นมารรรร 

 

[haeinpark]

เตอร์พูดจริงรึป่าวเนี่ยยยยเครียดอ่ะ 555+
ไม่อยากให้เตอร์เป็นแบบนี้ง่ะ(มีอคติกะชื่อปีเตอร์อยู่แล้วด้วย 555+ -*-)
เตอร์อย่าทิ้งปอนด์นะ ไปป์ก็ไปแล้วอ่ะปอนด์ไม่เหลือใครเลยง่ะ
สงสารนู๋ปอนด์ หาสามีใหม่ดีกว่าลูกคริคริ
ไอ่คุณปาล์ม ช้านอยากฆ่าแก๊  ท็อปด้วย 2คนนี้เหมือนเป็นมารรรร 

 

 อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิงับ เรื่องมันยังไม่จบ หุหุหุหุ