จำรหัสผ่านได้ด้วย เหอะๆๆ
สวัสดีครับทุกคนที่อาจจะยังแวะเข้ามาหากันอยู่ หลับตาลืมตาไปๆมาๆ ก็ผ่านมาหลายปีแล้วที่ผมเคยนำเรื่องราวของตัวเองและเพื่อนๆมาแต่งให้ได้อ่าน ผมห่างหายจากการแต่งไปนาน ส่วนหนึ่งมาจากการที่ผมต้องย้ายไปอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่บอลครับ ทำให้ต้องปรับตัวกันเยอะ และที่สำคัญหลายคนคงจำได้ว่า คุณพ่อของพี่บอลป่วยมาระยะหนึ่ง ซึ่งก็ทำให้ยากแก่การมานั่งปั่นเรื่อง
ผมสารภาพตามตรงว่าผมยังแวะเวียนไปมาในบอร์ดนะครับ แต่จู่ๆก็อยากกลับมาอ่านเรื่องที่แต่งไว้ทั้งสามชุด รู้สึกมีความสุขไงไม่รู้ที่ครั้งหนึ่งเคยแต่งเรื่องเหล่านี้ไว้ สาเหตุเกิดมาจาก วันนั้นเอง .....
เพื่อนๆของผม ชวนกันมากินข้าวที่โรงแรมของคู่สามีภรรยาคู่หนึ่ง ที่จัดขึ้นเล็กๆเพื่อเลี้ยงส่งผม เนื่องจากผมลาออกจากที่ทำงานเดิม (ทำกับแฟน แฮ่) เพื่อมาดูแลงานบ้านสวนแทนป้า (ผมคงเคยเอ่ยถึง ป้าคนที่ดูแลสวนของแฟนผมอะ) รวมถึงทุกอย่างในบ้านแทนแม่ของแฟน ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรน่าเศร้าครับ เพราะงานที่จะเจออาจจะหนักหนากว่าเดิมอีก
"ลิง ต่อไปอยู่ว่างๆ มึงไม่แต่งเรื่องต่อวะ" ชายน้อยผู้หนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนซี้ของผม ถามผมบนโต๊ะอาหาร
" ทำไมถามถึง ไม่เข็ดหรือไงมึง " ที่ถามมันไปว่าเข็ดไหม เพราะมันกับแฟน เคยเหมือนกับมีคนเข้าไปทักว่าใช่นาย ... กับ นาย ... ในเรื่องแต่งของผมหรือปล่าว ซึ่งมันก็ตกใจและออกแนววีนใส่ผมเมื่อนานมาแล้ว
" ก็นิดนึง แต่อยากให้มึงแต่งต่อว่ะ " ผมหันมองหน้าของเจ้าของสมยานาม ปลาทอง เหอะๆๆ
" กูลืมหมดแล้วมั้ง " มันตั้งช้อนขึ้นบนจาน มองหน้าผมแบบหาเรื่องสุดๆ
" มึงอะ จำได้กระทั่งว่า กูเดินก้าวเท้าไหนก่อน มีเหรอจะลืมเรื่องของพวกเรา " ทีนี้ผมมองไปรอบโต๊ะเลย เพราะไอปลาทองมันใช้คำว่าพวกเรา แปลว่าพวกมันก็รู้ด้วยสิ
" แต่งไปดิ ถ้ามึงมีความสุขอะ " ผู้ชายที่น่าจะถึกและควายที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น
" แต่ ...... ไงดีล่ะ คือ มันไม่แก่เกินไปแล้วหรือไงวะ ? อีกอย่างกลัวมีคนตามระรานนะมึง " ผมบอกพวกมันตรงๆ
" มึงก็บอกไปดิว่ามึงแต่งอะ ของจริงเป็นไงไม่รู้ แต่มึงแต่งไง " ไอตัวควายนี่ วันนี้ออกตัวเแรงผิดปกติแฮะ
" เดี๋ยวนี้คนเขามีแรงบันดาลใจเยอะแล้ว หนังเอย ละครเอย เต็มจอ มึงก็ดูเอาดิ ถ้าช่วงกูแต่งใหม่ๆน่ะใช่อยู่ " ผมก็บอกไปตามความเห็นของผม
" คนเขาตัดสินใจได้เองแหละ มึงเป็นคนแคร์สายตาคนอื่นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงอยากแต่งก็แต่งต่อ "
" เดี๋ยวๆ ไอ ต.ส. มึงคิดอะไรอยู่ " ผมอดถามไม่ได้ละครับ
" ไม่รู้อะ กูอยากให้มีอะไรไว้เตือนความจำ ว่าครั้งหนึ่งก่อนมาเป็นวันนี้ของพวกเรา ..... ผ่านอะไรกันมามั่ง " พอมันพูดถึงจุดนี้ มันก็หันไปมองหนุ่มตัวขาว (เหมือนเดิมมาก) ที่มันยกให้เป็นคู่ชีวิตของมัน ถึงตรงนี้ผมว่าหลายคนที่อ่าน อาจจะเริ่มย้อนไปถึงเรื่องราวของไอหนุ่มคู่รักคู่เลือดสองคนนี้
" คิดดูแล้วกัน พวกกูก็อยากมีไดอารี่ ก็ว่ามึงกับที่รักมึงก็ด้วย " ท้ายสุดแฟนน้องปลาทอง (ที่จริงต้องพี่ปลาทองเพราะมันแก่กว่าเพื่อน 55555) ปิดท้าย เป็นอันจบบทสนทนาในวันนั้น
ผมแวะเวียนมาหาอีกครั้ง เพราะรู้สึกอยากแต่งอะไรต่อน่ะครับ คงไม่อาจอ้อนๆแฟนคลับให้กลับมาอ่านกัน แต่ถ้าไม่บอกกันก่อน รู้สึกเสียมารยาทอะเนอะ
ขอบคุณทุกคนที่เคยให้คำแนะนำ ให้ความเห็น และบอร์ดที่รักแห่งนี้ ที่ทำให้เรื่องราวของพวกผมยังอยู่มาถึงวันนี้ หวังว่าถ้าไม่มีอะไรมาขวาง เราคงได้พบกันอีก
ขอบคุณทุกคนนะครับ อ่อลืม เพื่อนๆผมทุกคนฝากความคิดถึงมาให้ด้วย ..... จนกว่าจะพบกัน
ปล. ห้ามคุยเรื่องอายุ นะ หึหึหึหึ
" "
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
