หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[risanana]

โจ๊กถามจริงจะทำตัวเป็นพระเอกพิกุลทองจะร่วงจากปากไปถึงไหน บางทีก้อน่าเบื่อเบาๆนะโจ๊ก

[risanana]

อิสอง แรดนะนาง

[sazzy_pee]

รู้สึกคิดถึงจัง

โจ๊กจูน

เดี๋ยวกลับมาอ่านใหม่นะ : )

แวะมาเม้น เพราะคิดถึงเฉยๆ

[teamkoyza]

  จบแล้ว นั่งอ่านมา วันครึ่ง(เวลาว่างเยอะ) อยากจะบอก โอ๊ย สนุก ทุกตอน มีอินแบบหน่วงๆบางตอน
ฮากับ กับครั้งแรกของ โจ๊ก จูน 

[Bejae]

กลับมาอ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
คิดถึงสองจอ ผ่องเพื่อนและคุณดิวด้วยค่ะ 

[● MaYa~Boy ●]

อ่านมาหลาย เพิ่งอ่านจบวันนี้ตอนเที่ยงคืนพอดี ชอบมากเลยครับ สนุกมากๆ ทำให้เห็นเลยว่าความรักเป็นสิ่งที่่สวยงามจริงๆ ^^

[numildkub]

โจ๊กดูรักจูนมากๆ ชอบโจ๊ก
แต่ชอบเสกมากกว่า. 555
ขอบคุณมากๆนะคะ

[SOMCHAREE]

เค้าอ่านจบแล้วววววววววว ลุ้นกับรักของสอง จอ มากเลยอ่าาาา ลุ้นตัวโก่งเลย กลัวจูนจะเสร็จชีน 55555 แต่เค้าก็แอบหวั่นไหวในความน่ารักของชีนอยู่เหมือนกันนะ แต่ยังงัยโจ๊กก็ชนะเลิศอ่าาาา

กว่าจูนจะเข้าใจตัวเองทำเอาเค้าเหนื่อยเลยอ่ะ

พอตกลงเป็นแฟนแล้วก็มีแต่ฉากฟินๆ หวาน ให้เค้าอิจฉาาาาาาา

นี่ตามอ่าานเรื่องเก่าๆอยู่ค่ะ แต่ความสนุกไม่เก่าเลยยยย

ขอบคุณนะค่ะคุณดิว ว่างๆมา Up ความน่ารักของสอง จอ ให้อ่านกันอีกนะค่ะ^_____^

[runrunna29]

ในที่สุดก็อ่านจนจบ
อ่านตั้งกะเที่ยง ยันตีสี่ แหม ทำไปได้
บอกตามตรงนะ เห็นชื่อเลยลองกดเข้ามาอ่าน
พออ่านไปๆ ดันติดจนปล่อยไม่ลง (ยอมอดข้าวตั้งกะเที่ยงอะคิดดู วางไม่ลงจริงๆ)

ในตัวเนื้อเรื่องเลย แน่นปึก เนื้อหากินใจมีแอบปนคำกับมุขเป็นระยะๆ
ส่วนตัวละคร บอกให้ว่าชอบนิสัยของโจ๊กมาก โจ๊กน่ารักมากกก แต่ก็แอบเสียดายชีนนะ 555
อ้อ เพื่อนๆ ของสองจอก็ ใจหล่อ ใจสวยกันสุดๆ แต่เกลียดน้องอ้อย กับอิสองอย่างแรง(แหมจะนึกสงสารอยู่บ้างอะนะ)
อ้อ ว่านหายไปเลย หลังๆ ตัวตนของเจ้าเป็นเช่นใด เป็นห่วงนะคะ


สุดท้าย ชอบซีนโรแมนติก กุ๊กกิ๊กๆ ของสองจอนะ มันมุ๊งมิ๊ง ดี
แต่ที่แอบเสียดาย ดราม่าไม่สุด คือไม่ได้ตินะ มันดีแล้วล่ะ แต่แบบว่าจะร้องๆ น้ำตาเล็ดแล้วมันก็หวานอย่างเร็ว(ก็ชอบแหละ เพราะดราม่าสุดๆ จะรับไม่ได้ เอ๊ะ! ตกลงจะเอาไงวะอินี่ 5555)



โอเค
ขอบคุณคุณดิวที่เป็นผู้แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน ให้อิน ให้ซึ้ง ให้หวานมากเลยค่ะ
ยังรอตอนพิเศษเรื่อยๆ ค่ะ

ท้ายที่สุด ชอบเก่ง เอ้ย เกต กับพงศ์ เอ้ย แพมมาก สองนางนี้น่ารักถูกใจชะนีจริงๆ


ชูป้าย รักโจ๊ก (จูนอย่าเผลอ ไม่งั้นป้าจะเสียบ )

[shin_endlesslove]

ตามอ่านรวดเดียวจบ  ชอบมากครับ  แบบว่าชอบที่มีบทพูดกันเยอะๆแบบนี้ครับ  ขอบคุณครับ 

[due]

"ขอบคุณมากครับ พี่พีชสำหรับวันนี้  เดี๋ยวผมปิดคลีนิคเองครับ"
"พี่เกรงใจคุณหมอแย่เลยค่ะ"
"ไปเถอะครับ ไม่เป็นไรแค่นี้เองสบายมาก"
"งั้นพี่ไม่เกรงใจแล้วนะค่ะ แฟนพี่รออยู่ข้างนอกแล้ว"
"ตามสบายครับ"
"ขอบคุณค่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะค่ะ พรุ่งนี้พี่จะมาเปิดคีลนิคก่อนคุณหมอ " ผมยิ้มขอบคุณพี่พีช

ยังเหลืออีกหนึ่ง

"อ้าวคุณหมอ พี่คิดว่าคุณหมอกลับแล้วซะอีก" ผมลืมตาขึ้นจากความเหนื่อยล้า แต่ยังคงครูดไปกับเก้าอี้ตัวเขื่อง
"พี่นุกกลับก่อนได้เลยครับ เดี๋ยวผมปิดคลีนิคเอง"
"ยัยพีชกลับแล้วเหรอค่ะ"
"เพิ่งกลับไปเมื่อกี้เองครับ พี่นุกก็กลับได้แล้ว เป็นผู้หญิงเดินทางค่ำๆ มันอันตราย"
"แล้วทำไมคุณหมอคนเก่งยังไม่กลับค่ะ กลับพร้อมกันเลยมั๊ย?"
"เดี๋ยวผมขอนั่งพักซักหน่อยดีกว่าครับ วันนี้เหนื่อยกันหมดเลย เชิญพี่นุกกลับก่อนได้เลยครับ เดี๋ยวผมปิดคลีนิคเอง"
"พี่เกรงใจค่ะ ให้พี่เอยู่เป็นเพื่อนมั๊ยค่ะ?"
"ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ พี่นุกกลับไปพักผ่อนเถอะ เหนื่อยมามากแล้ววันนี้ เจอกันพรุุ่งนี้นะครับ" ผมรีบพูดตัดบทรวบรัด
"งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะค่ะ"
"ครับ ขับรถระวังๆนะครับ"

ในที่สุดผมก็ได้อยู่คนเดียวสมใจซะที
วันนี้เหนื่อยมาก อาจจะเป็นเพราะวันนี้คือวันเสาร์ ทุกคนเลยสะดวกมาพบหมอในวันนี้
แต่ภาระหน้าที่วันนี้ก็จบแล้ว งั้นได้เวลาผ่อนคลายสำหรับตัวเองซักที ผมปลดกระดุมช่วงอกออกสองเม็ด ถลกแขนเสื้อขึ้นมาเหนือศอก เอาชายเสื้อออกนอกกางเกง ถอดแว่นวางบนโต๊ะ ถอดรองเท้าออก ยืดแขนไปข้างหน้า ขึ้นข้างบนสลับกันไปแก้เมื่อยขบ พอรู้สึกสบายตัวขึ้นหน่อย ก็เอนตัวพิงโซฟาเต็มพิกัด หลับตาผ่อนคลาย
แต่นึกออกว่าต้องดูเวลาก่อน......ทุ่มครึ่ง    พักสายตาซักครึ่งชั่วโมงละกัน

ผมได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆหน้าประตู แต่ขี้เกียจลืมตาขึ้นดู
มาอีกแล้ว
"ตื่นได้แล้วครับ"
.......... ผมลืมตาขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
"เหนื่อยเหรอ?"
"มาทำไม?"
"มาจีบไง ผมเคยบอกไปแล้วนิ" มันยิ้มใส่ตาผม
"ก็บอกไปแล้วเหมือนกันว่ามีแฟนแล้ว"
"งั้นเป็นกิ๊กก็ได้"
"ไม่ได้ ผมรักแฟนผมมาก"
"แต่ผมเป็นคนดีมากนะ รักเดียวใจเดียว รักจริงด้วย    แฟนคุณดีเท่าผมรึเปล่าละ?"
"แฟนผมดีกว่า น่ารักกว่าคุณเยอะ"
"งั้นบอกมาหน่อยดิ ว่าดีกว่ายังไง น่ารักกว่าตรงไหน ผมตามจีบคุณมานานแล้วนะ ยังไม่ใจอ่อนอีกเหรอ?" อ้อนตอนท้ายซะงั้น ผมเผลอยิ้มตามเลย ไม่ได้ๆ ต้องกลับมานิ่งเหมือนเดิม
"แฟนผมเหรอ ........... เอาแต่ใจก็เก่ง ชอบคิดเองเออเอง........ไม่เคยจะฟังอะไรกันเลย       ขี้หึงด้วย     มีอะไรก็ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยบอก ต้องให้บังคับ บางครั้งก็งี่เง่า แล้วก็...."
"พอๆๆ ที่พูดมาผมเห็นแต่ข้อเสียทั้งนั้นเลย ผมยังไม่เห็นข้อดีของเค้าที่คุณจะรักได้เลย"
"ข้อดีของเค้าเหรอ........เท่าที่คิดออกตอนนี้    อืมมมมมมมม ไม่มีนะ...."
"อ้าว............"
"อ่อ ข้อดีคือ เค้าทำให้ผมรักเค้าได้ไง"
"คุณจะไม่สนใจผมจริงอ่ะ? ผมหล่อนะ หน้าที่การงานก็ดี สาวๆชอบผมตั้งเยอะนะ แต่ผมก็เลือกที่จะชอบคุณ"
"ไม่อยากคุย ผมก็มีคนมาสนใจเยอะเหมือนกันเหอะ ทั้งคนป่วย ญาติคนป่วย "
"เสน่ห์แรงดีจังเลยนะครับ ระวังตัวไว้บ้างนะครับ แฟนคุณรู้เข้า คุณจะลำบากนะ คุณบอกเองนิว่าแฟนคุณขี้หึง"
"ผมบอกคุณคนเดียว ถ้าคุณไม่บอก ผมไม่พูด แฟนผมไม่รู้หรอก ว่าวันหนึ่งๆ มีคนมาจีบผมเยอะ"
"เยอะไปแล้วนนะครับคุณหมอ จะยั่วผมเหรอครับ?"
"ยั่วได้ไง ผมบอกคุณไปแล้วว่าผมมีแฟนแล้ว รักแฟนมากด้วย คุณกลับไปเหอะ " ผมขยำๆกระดาษปาใส่หน้าเค้าล้อๆ มาจีบอยู่ได้ บอกว่ามีแฟนแล้วๆ
"งั้นให้เกียรติ ไปทานมื้อเย็นกับผมซักครั้งนะครับ"
"ก็ได้ แต่ห้ามบอกแฟนผมนะ เดี๋ยวเค้าโกรธ ผมขี้เกียจง้อ" คนตรงหน้ามองผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตรเท่าไร แต่ผมกลับขำ
"แฟนคุณทำงานอะไรครับ ดูคุณจะแคร์แฟนคุณจังเลย"
"แฟนผมเป็นอาจารย์สอนในมหาลัยนะครับ แล้วก็มีงานนอกเสริมบ้าง "
"อ่อครับ งั้นเราไปกันดีกว่า เดี๋ยวผมช่วยปิดคลีนิคนะครับ"
"ขอบคุณครับ" เค้ามักจะมาช่วยผมปิดคลีนิคเสมอ พาผมไปกินข้าวเย็น เริ่มใจอ่อนแล้วสิ




แล้วจะมาต่อให้วันหลังนะครับ

ฝันดีกันทุกคนเรย

[Yarkrak]

 

[snowboxs]

ใจกระตุกเลย เมื่อเจอคำว่าเริ่มใจอ่อน
หรือที่รอปิดคลีนิคเอง เพราะรอคนนี้มาจีบ

มาต่อเร็วๆนะคะ มันค้างมาก
ถ้าจูนรู้จะเป็นไงนะ
งอนให้เยอะเลย

[tomybsl]

มาต่อเร็วๆเลยค่ะ คาใจม๊ากมาก
แต่ก็จะไม่รีบเชื่อในสิ่งที่อ่าน

[why yyy]

เอ๊ะ!! ยังไงเนี่ย ??



ขอบคุณ

[Bejae]

จบแบบนี้คงได้ฝันดีอยู่หรอกนะะะะะะ โง๊ยยยยยยยยยย คุณดิวใจร้ายยย

[thebook]

ค้างครับ

[Bejae]

คุณดิวยังไม่มาต่ออีกหยออออออ 

[snowboxs]

มาต่อเถอะนะ อยากอ่านมากๆ

[Kiikiim]

อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วชอบมาก ตรงกับชีวิตเราเลย เราเลยมาคอมเม้นเป็นเรื่องแรกตั้งแต่สมัครมา เลยมาขอระบายหน่อย แต่แค่ตอนจบไม่ได้มีความสุขเหมือนในนิยาย ตามอ่านมาจนอ่านจบหมดแหละรอตอนต่อไปน้ะค้ะ
มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง คือมีคนคนหนึ่งเราจะเรียกเค้าว่าคนล้ะกัน เรากับคนเป็นเพื่อนห้องเดียวกันตั้งแต่ม.1 ก็คุยกันเหมือนเพื่อนปกติแต่คนเป็นคนน่ารัก คุย สนุกเลยทำให้คุยกันทุกวันจนเกิดความรู้สึกดีๆ เราไม่แน่ใจว่าคิดไปเองคนเดียวหรือป้าว คุยกันทุกวันจนจะจบม.1 เราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มเลยแยกตัวออกมา มาสนิทกับเพื่อนคนนึงเราขอเรียกเพื่อนคนนี้ว่าต้นไม้ เราสนิทกันมาก มากจนสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง แล้ววันนึงต้นไม้ได้มาเล่าให้เราฟังว่าต้นไม้คบกับคนนานแล้วเกือบจะหนึ่งปีแล้ว ตอนแรกเราได้ยินแบบนั้นรู้สึกเจ็บมากๆอ้ะ แต่เพราะเป็นเพื่อนป้ะเราเลยตัดใจจากคน เลิกคุยทุกอย่างเกือบครึ่งปี แล้วก็ถึงวันเกิดเรา วันนั้นคนได้ทักมาHBD. ในแชทเฟส แล้วทุกอย่างที่อดทนมา ที่พยายามลืมมามันไม่มีประโยชน์แล้ว เรากับคนสนิทกันมากแล้วเราเลยรู้มาว่า ดาวที่เป็นเพื่อนสนิทกับต้นไม้และเราก็ชอบคนเหมือนกัน คนเลยมาปรึกษาเราเรื่องนี้ว่าควรทำยังไง เราเลยบอกไปว่า ทางที่ดีถ้าไม่ได้คิดไรกับใครอย่าไปให้ความหวังเค้า คนก็ไม่ฟังจนมันเกินเลยดาวมาบอกว่าชอบคนทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าต้นไม้คบกับคนอยู่ เราก็ไม่ชอบดาวน้ะที่ไปทำแบบนั้นทั้งๆที่ต้นไม้เป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง จนต้นไม้รู้ความจริง ต้นไม้รู้เรื่องดาวมาตลอดแต่ไม่อยากพูดเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อน แต่พอมาถึงตอนนี้ต้นไม้ทนมานานเกือบปีจนเลิกทนตัดสินใจเลิกกับคน คนเองก็ตามง้อต้นไม้ทั้งๆที่ยังบอกรักดาวอยู่ ถ้าถามว่าเรารู้สึกยังไงเราเจ็บน้ะแต่ขอเสียสละเพราะว่าแฟนเพื่อนเราไม่อยากทำร้ายเพื่อน จนพอคนเลิกกับต้นไม้สักพักคนก็คบกับดาว พอคบกับดาวเราเลยตัดขาดไม่ได้คุยกันตลอด ลืมบอกไปว่าทุกคนเป็นเพื่อนในห้องเดียวกันหมดเลย พอคบกันเรากับเพื่อนที่ทะเลาะกันตอนแรกก็คืนดีกันเข้าใจกัน                  เราเลยกลับมาอยู่กับกลุ่มเดิม คนกับดาวพออยู่ในห้องก็ทำตัวเกินน่าเกินตา ดาวอย่างนู้นอย่างนี้ จนทำให้เพื่อนในห้องไม่ค่อยชอบเพราะดาวแย่งคนมาจากต้นไม้ ตอนนั้นเราเลยตัดสินใจ เมินน่าคนไม่คุยกันในห้อง ไม่มองน่ากันทำเหมือนเค้าเป็นฝุ่น แต่ไม่ง่ายแบบนั้นเพราะคนคอยถามตลอดว่าโกรธเค้าหรอ งอนอะไร คืนดีกันได้ไหม ง้อแล้วนะ คือเราไม่เข้าใจทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไร ตอนที่คนเลิกกับต้นไม้คนถามเราว่าคบกันไหม เราตอบปฏิเสทไปเพราะสงสารต้นไม้ เรารู้ว่าทำตัวงี้เง่าเป็นนางเอกก็ไม่มีประโยชน์มีแต่เจ็บ แต่ถ้าให้เพื่อนเจ็บก็เลือกที่ขอเจ็บเอง พอคนกับดาวคบกันสักสี่เดือนตอนนั้นอยู่ม.2 คนกับดาวก็ทะเลาะกัน คนมาพูดกับเราว่า ทำไมดาวไม่เข้าใจเค้าแบบคิมบ้างว้ะ เราเลือกที่จะไม่ตอบแต่ในใจอยากจะบอกออกไปว่าขนาดกูเข้าใจมึง มึงยังไม่รักกูเลย ถ้าบางคนสงสัยว่าทำไมต้องไปรักจมปักอยู่กับผช.แค่คนเดียวตอบได้เลย เพราะคนคอยให้ความหวังตลอดแม่งชอบหยอดอ้ะ บอกคิดถึง บอกรัก แล้วให้คิดไงอ้ะ แล้วบอกขาดแกไปเค้าอยู่ไม่ได้ คอยห้ามนู้น บิ้กอาย ขาสั้น ห้ามกลับบ้านเย็น ต้องกินข้าวทุกมื้อ ห้ามทุกอย่าง คอยบอกเป็นห่วง วันไหนถ้าเราไม่ทักก็หาว่าโกรธ คอยซื้อขนมมาง้อ มันโทรปลุกเราทุกวันอ้ะโห้ววว เป็นใครก็ต้องคิดถูกป้ะ เราเลยเป็นงี้ไง ตอนนี้ร้องไห้เพราะมันหนักมากไม่รู้จะทำไงดี
ปล.1 ที่มาคอมเม้นแค่อยากระบายเฉยๆ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้นมา ตอนนี้สถานะยังอึดอัดอยู่ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะมาระบายอีกที
ปล.2 ระบายแล้วรู้สึกดีขึ้นเย้อะเลย เรื่องทั้งหมดไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกดีกลับเราหรือเรามโนไปเองคนเดียว 

[Tsubamae]

ตอนพิเศษมาแบบค้างอ่ะ แงๆๆๆ

[tom-34018]

พี่ดิวค้าบบบบบบ มันค้าง กลับมาต่อเดี๋ยวนี้เบยยยย ><

[due]

ผมมาเดินถนนเส้นเดิม
เส้นที่เคยเดินมากินขนมตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย
ร้านค้าขายของก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
ผมเองก็เปลี่ยน คนที่ยืนข้างๆผมในวันนี้ก็เปลี่ยน
"มองผมทำไมครับ? คิดถึงใครเหรอ ? ผมไม่ชอบนะแบบนี้ อยู่กับผม แต่ใจ......"
"เพ้อ" ผมรับถุงขนมจากแม่ค้าก็เดินออกมาเลย เดี๋ยวเค้าคงจ่ายตังค์ให้เองแหละ ถ้ายังไม่ได้จ่ายแม่ค้าคงเขวี้ยงผมด้วยอีโต้แล้วแหละ
"รอด้วยสิครับคุณหมอ อะไรอ่ะ  ได้กินแล้วหนี"
"คุณช่วยเดินมาแล้วหุยปากด้วครับ ผมอายคน"
"คุณหมอก็หยุดรอผมก่อนดิ" ด้วยความที่ผมเป็นคนขี้อายหน้าบาง เลยหยุดรอมันซะหน่อย แล้วดูมันยิ้มกวนตีนผมซะงั้น

"ผมอยากกิน...." ปากค้างเลยกู
"สวัสดีค่ะอาจารย์" อย่างนี้ใช่มั๊ยที่เค้าเรียกกันว่า โดนตัดหน้า
อีกสามก้าวมันจะเดินมาตรงหน้าผมพอดีเป๊ะ แต่ก็ทีน้องหน้าสวยคนนี้มาขวางพอดิบพอดี ผมเลยแก้เก้อด้วยการยัดขนมใส่ปาก
"สวัสดีครับ"
"อาจารย์มาหามื้อเย็นทานเหรอค่ะ?"
"ครับ แล้ว...."
"ปิงปองไงค่ะ ที่วันนี้ไปพบอาจารย์ขอคำปรึกษาเรื่องทำโครงการ"
"อ่อ ครับ โทษที วันๆหนึ่งผมต้องเจอนิษิตเยอะ เลยจำชื่อไม่ค่อยได้ "
"ค่ะ แล้วนี่อาจารย์มากะใครค่ะ ถ้ามาคนเดียว เดินด้วยกันมั๊ยค่ะ ปิงก็มาคนเดียวค่ะ"
"มากับ...."
"เร็วๆ กูหิวแล้ว เดินช้านะมึงเนี่ย......อ้าว โทษที กูไม่รู้ว่ามึงคุยกะคนอื่นอยู่" ผมเสเดินก้มหน้าไปหลบหลังมันนิดหน่อย ถึงผมจะหน้าด้านไปบ้างในบางที แต่ที่ทำไปเมื่อกี้ก็อายเป็นนะครับ แถมไอ้บ้านี่ยั่งมีหน้ามาประมาณ 'เหรออออออออ'
"'งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ มีปัญหาเรื่องโครงการปรึกษาผมได้ครับ" ผมไม่รู้มันพูดไรต่อ เพราะผมเดินออกมาก่อนแล้ววว

"อ้าว คุณหมอ จะรีบไปไล่ควายเหรอครับ รอผมด้วยสิ"
ผมไม่ฟังเสียงมัน รีบเดินไปขึ้นรถลูกเดียวเลย
มาถึงรถ ดึงประตูโครมๆๆ แต่เจ้ากรรมประตูล็อค
ไอ้บ้านั่นก็ไปเดินซื้อของกิน ไอ้เราก็คิดว่าจะเดินตามมาง้อเราก่อน
ต้องนั่งรอมันอีก ร้อนก็ร้อน หงุดหงิดก็หงุดหงิด

"อ่ะน้ำ" มันยื่นน้ำมาตรงหน้าผม
"ทำไมเพิ่งมา กูรอตั้งนาน ร้อน" ผมคว้าน้ำจากมือมันมาเปิดขวดแล้วดื่มอั้กๆลงคอ
"นั่งยองๆบบนั้นนานๆไม่เมื่อยเหรอคุณหมอ?"
"เมื่อยดิ ดึงหน่อย ตะคริวแดกขากูไปเรียบร้อยแล้ว" มันคือเรื่องจริง มิได้อ่อยใดๆมั้งสิ้นครับ
"คุณหมอพูดไม่เพราะเลนะครับ" มันพูดพลางก็ดึงผมให้ยืนขึ้นพลาง
"เรื่องของกู ปลดล๊อครถดิ กูร้อน"
"หิวป่ะ?"
"หิวดิ ยังไม่ได้กินไรเลย"
"แล้วรีบเดินออกมาทำไม?"
"ก็บอกว่ามันร้อนไง โวะ พูดมากจริง หลีก กูจะขึ้นรถ" อากาศก็ไม่รู้จะร้อนไรนักหนา มืดแล้วยังจะร้อนอีก
"คุณหมอพาลนะครับ"
"หุบปากมึงไปเลยไอ้โจ๊ก"
"หึหึหึ มึงแพ้แล้วอ่อน"
"กูแพ้ไร วันนี้ยกเลิกก่อน"
"กี่วันๆ กูก็เห็นมึงยกเลิกแบบนี้ทุกวัน พอแล้ว กูเลิกเล่น"
"เลิกไม่ได้นะเว่ย มึงต้องจีบกูก่อน"
"กูจีบมึงติดตั้งนานแล้วเหอะ... ไม่ว่ากูจะมาในรูปแบบไหน คุณชาย สถุน ไพร่ เถื่อน สุภาพ ในที่สุดกูก็ชนะ มึงแพ้ทางกู ยอมรับเหอะ" เรื่องของเรื่อง คือ วันก่อนเราทะเลาะกันด้วยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ เพราะมันโคตรจะงี่เง่า ผมเลยเผลอหลุดปากไปว่าให้มันลองจีบผมดูอีกครั้ง แล้วผมจะปฏิเสธให้ดู
มันเลยคิดเกมส์นี้ขึ้นมา อีกอย่างมันบอกว่าตอนนั้นมันยังไม่ทันลงมือจีบไรผมเลย ผมก็ดันไปชอบมันก่อนซะแล้ว ศักดิ์ศรีผมโดนย่ำยีขนาดนี้ ผมเลยรับคำท้ามันโดยไม่ต้องคิดเลย

มันต้องจีบผมให้ติดภายในสามเดือน
เมื่อมันจีบผมติดแล้ว ก็ให้มันเปลี่ยนลุคตัวเองมาจีบใหม่

ผ่านมาสองเดือน




ผมแพ้มันราบคาบ





ผมแพ้ทางมันทางตลอด
ไม่ว่ามันจะมาในมาดไหน ลุคไหน แบดบอย ุคุณชาย โจรชั่ว
นี่ผมรักมันมากขนาดนี้เลยเหรอ





"อ่อน มึงจะงอนกูไรนักหนา อย่างอแงดิวะ โตแล้วนะเว่ย "
"ทำไม โตแล้วงอแงไม่ได้รึไง โตแล้วเอาแต่ใจไม่ได้รึไง?" ก็กูแพ้นี่หว่า มึงชนะทุกครั้งเลย
"พาล" แล้วมันก็เดินไปกินข้าวเฉ้ย


"โจ๊ก"
"หืม?"
"ถ้าเมื่อก่อนกูงี่เง่าแบบนี้ มึงยังจะรักกูป่ะวะ?" บางทีผมก็มีอารมณ์แบบโคตรจะเด็กอ่ะ
"มึงรู้ไว้เลย มึงงี่เง่าแบบนี้มานานแล้วเหอะ"
"...................." ยิ้มเลยกู
"ยืนยิ้มอยู่นั่นแหละ กินข้าวเร็ว พรุ่งนี้กูมีสอนเช้าด้วย"
"รักกูจริงอ่ะ?"
"เออออออออออออออ"
"ให้กูลองจีบมึงก่อนบ้างมั๊ย เราจะได้........"
"เลิกปัญญาอ่อนได้แล้ว กูว่าไร้สาระเกินไปแล้วชีวิตกูกะมึง"
"แต่กูว่ามันก็หนุกดีนะเว่ย ใจเต้นตุ้บตั้บดี เวลามึงจีบกู ก็เมื่อก่อนมึงไม่เคจีบกูเลยนี่หว่า"
"มึงเก็บกดป่ะเนี่ย"
"ก็อาจใช่"
"กินผักด้วย เลือกกินแต่เนื้อนะมึง"
"ตักให้ดิ"
"ยื่นจานมา"



"อ่อน ตั้งนาฬิกาปลุกให้กูด้วย พรุ่งนี้กูมีสอนเช้า"
"กี่โมง?"
"แปดครึ่ง" ผมก็จัดการตั้งนาฬิกาปลุกให้มัน
จะล้มตัวนอน ก็โดนกระชากตัวเข้าไปในอ้อมกอดของไอ้บ้านี่ซะก่อน
"ไอ้โจ๊กกูเจ็บ" จุกจริงๆครับ ดิ้นเลย
"หยุดดิ้นอ่อน"
"ก็มึงรัดแน่น กูเจ็บ"
"บอกกูมาก่อน "
"บอกไรมึงอีก?"
"มีคนมาจีบมึงเยอะจริงเหรอ?"
"ความลับ?"
"กวนตีน บอกมา"
"กูหล่อ ดูดี มีโปรไฟล์ซะขนาดนี้ มันเรื่องธรรมดามากเหอะที่จะมีคนมาสนใจ"
"อย่าให้มันเยอะนะมึง "
"อย่าหึงให้มันมาก"
"บอกตัวเองก่อนดีมั๊ยครับมึง เมื่อตอนค่ำ มึงแทบจะแดกหัวลูกศิษย์กูอยู๋ล้ว หึหึหึ"
"ปล่อยก่อน กูง่วงแล้ว มึงรัดแน่นขนาดนี้ กูนอนคงหลับหรอก"
"ทึมึงรัดกูอ่ะ"
"หืม" ?????????????????    ..............ไอ้เหี้ยโจ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"

[กบกระชายไทยนิยม]

อิจฉาสองจอจัง  ยังรักกันดีนะคะ

[Bejae]

สรุปเล่นเกมกัน โหยยยยยยยย
ไอ้เราก็ตกอกตกใจแทบแย่ คนบ้าาาาาาาา
คุณดิวมาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ คิดถึงสองจอมากเลยค่ะ
 

[why yyy]

ขอบคุณ

[Rafael]

โอ้โหพี่ดิวมากอีกๆๆๆ
คิดถึงสองคนนี้มากกกกก 5555

[sodawan1]

หืออ นี่คือเกมส์ โธ่ๆๆๆ ไอ่เราก็คิดไปไกลล่ะ! 55555

[Yarkrak]

 

[snowboxs]

สงสารตัวเองจังเลย เพ้อไปไกลเลย
ที่แท้เกมส์กระชับความสัมพันธ์"โจ๊ก-จูน"