หัวข้อ: เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน

[CaroL]

ใหญ่ไปไหนครับ

[nithiwz]

 
ทำไมมันหลายคนจังอ่ะ เหอะๆๆๆ  อ่านชื่อเรื่องแล้วนึกว่า 3P -*-
พี่ดิวกับน้องน้ำ  อ๊ากกกก พี่ชายน้องชาย  คุณพระช่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!

ชอบน้องโกอ่ะ  คอยดูเถอะ  แกล้งเล่นๆ เดี๋ยวก็เกิดรักจริงขึ้นมาจะเสีัยใจ เหอะๆๆๆๆ

เริ่มสงสารพี่ใหญ่  พี่ใหญ่จะเป็นยังไง  แต่นึกถึงคำพูดของใหญ่ที่ว่า
"ถ้าคนที่มึงรักเป็นน้องกู  กูก็พร้อมจะเสียสละ"
คุณพระ..........................
        

[sadness]

[17]

สรุปว่าคืนนั้นผมก็นอนที่บ้านพี่ดิว
ที่ห้องพี่ดิว และบนเตียงของพี่ดิวนั่นหละ
ทำไมเวลานอนพี่ดิวน่ารักอย่างนี้นะ
ผมเริ่มเอามือลูบไปที่ผมของพี่ดิว
แล้ววนมาที่แก้ม ที่ปาก
ทำไมแก้มพี่ดิวถึงนุ่มอย่างนี้
ยิ่งมอง ผมก็ยิ่งรู้สึกใจเต้น

ตอนที่ผมเอามือสัมผัสกับริมฝีปากของพี่ดิวนั้น
มันทำให้ผมมีความรู้สึกแปลกๆ
ผมอยากจะก้มลงไปหาริมฝีปากนั้น
แต่ก็ได้แต่คิด..........
มีเสียง "อืมมม" จากพี่ดิว
ทำให้ผมรีบดึงมือกลับมา
พร้อมกับมือของพี่ดิวที่ยกขึ้นมาปัดบริเวณหน้า
สงสัยคงนึกว่ายุงมากวนแน่ๆเลย
คนอะไรทำไมน่ารักอย่างนี้นี่

ก่อนที่ใจผมจะเตลิดไปมากกว่านี้
ผมเริ่มต้นทบทวนดูว่าผมเป็นอะไร
ทำไมผมต้องแคร์พี่ดิวขนาดนี้
หวงพี่ดิวเมื่อโกมันจะจีบ
รู้สึกใจเต้นเมื่อเห็นหน้าพี่ดิว
ผมเป็นอะไรไป
"ผมชอบพี่ดิวหรือ"
ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่
เราชอบผู้หญิงนี่นา
แฟนเราก็มีอยู่แล้วทั้งคน
แล้วเราเป็นอะไรนี่

พี่ดิวเป็นแค่พี่ชายเท่านั้น
ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น
มันต้องเป็นแบบนี้ เข้าใจไหมน้ำ มึงต้องเข้าใจอย่างนี้

วันรุ่งขึ้นผมกลับมาที่หอตั้งแต่เช้าตรู่
ผมไม่รู้ว่าผมจะทำตัวยังไงต่อหน้าพี่ดิว
จึงรีบกลับมาที่หอก่อนที่พี่ดิวจะตื่น
"ฮัลโหล ไอ้โกมึงอยู่ไหนวะ"
"อยู่ที่ห้อง มีอะไร"
"เมื่อวานมึงไปไหนมา กูกลับมาที่ห้องไม่เห็นเจอมึง"
"กูไปนอนห้องเพื่อน เพราะมีตัวเจี้ยมาไล่กูออกจากห้อง"
"มึงโกรธกูหรือวะ กูขอโทษ"
"เปล่ากูไม่ได้โกรธ"
"เอาน่าหายโกรธกูนะ เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าว"
"ไม่เอา แม่งเห็นกูเป็นคนเห็นแก่กินหรือวะ"
"น่านะ หายโกรธกูนะ"
"แล้ววันนี้มึงจะไปไหนหรือเปล่า มาหากูที่ห้องหน่อยดิ"
"ไม่ไป กูมีนัดแล้ว"ทำไมมึงตัดความสัมพันธ์กับกูงี้หละไอ้โก
"เฮ้ยไรวะ กูอยู่คนเดียวมันเหงาอะ มึงมาอยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"
"ไม่ได้วะ กูมีนัดแล้ว"
"มึงลืมกูแล้วหรือ ไม่รักกูแล้วหรือไง"ทำเสียงอ้อนครับ เผื่อมันใจอ่อน
"ยังไงก็ไม่ ถ้ามึงเหงาก็โทรไปหาพี่ดิวดิ"จึกๆๆๆ แทงใจดำอีก
ที่กูชวนมึงมาเพราะไม่อยากคิดเรื่องพี่ดิวนี่หละ
มึงยังจะพูดถึงอีก
"เออไอ้เพื่อนใจดำ มึงจำไว้"
"งอนก็เรื่องของมึง ไม่มีไรแล้วใช่ไหม กูจะได้นอนต่อ ง่วงชิบ"
"เออ นอนซะให้พอ นอนไม่ต้องตื่นนะมึง"
"สัดนี่ แค่นี้นะ"
เฮ้ยไม่รอกูเลยหรอ
วางไปซะงั้น
เป็นไรของมันวะนี่
แล้วนัดกับใครวะสำคัญกว่าเพื่อน

[sadness]

[18]

"ไอ้น้ำกูถามมึงจริงๆเหอะ มึงไม่มีที่ไปหรือไงวะ"
ผมเริ่มบ่นไอ้เพื่อนเวรครับ
ไม่รู้มันจะมาหาผมอะไรได้ทุกวี่วัน
มามันก็เอาแต่ดูทีวี ไม่รู้ที่ห้องไม่มีดูหรือไง
"อะไรของมึงอีกหละ"
"ห้องมึงไม่มีอยู่หรือไง ทำไมต้องมาที่ห้องกูทุกวัน"
"กูคิดถึงมึง ไม่ได้หรือไง"
"เหี้ยนี่ เจอกันที่คณะยังไม่พอรึไง"
"กูอยากอยู่กับมึงทั้งวันนี่นา"
ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่ผมชอบมัน ผมคงจะรู้สึกดี
แต่นี่มันคนละเวลา
"สัดนี่ ถ้าเหงามึงก็ไปหาพี่ดิวดิวะ"
"ไรวะแค่นี้มึงรำคาญกูหรือไง กูกลับก็ได้วะ"
ดูมันทำท่าเป็นเด็ก งอนไม่เข้าเรื่อง
"เออจะอยู่ก็อยู่ อย่ากวนกูหละ กูจะทำงาน"
"กูก็จะถามมึงเหมือนกัน มึงทำไรวะ"
"งานนิดหน่อย"
"แล้วมันงานอะไรหละ ทำไมกูไม่เห็นต้องทำ"
"เรื่องของกู"
มันไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย
เดินมาหยิบหนังสือที่ผมกำลังทำงานอยู่
"เอาน่าน่าไอ้น้ำ กูรีบ"
"แล้วมึงจะแปลไปทำไมวะ ไม่เห็นเกี่ยวกับที่เราเรียนเลย"
"เอาน่า เรื่องของกู"
"มึงบอกกูมานะ ว่าใครใช้มึงทำ"
ดูมันทำหน้าดุอีก
"ไม่มีใครใช้ทั้งนั้นหละ"
"หรือมึงเต็มใจ"
"ไม่มีโว้ย กูไปรับจ้างเค้าแปลงาน"
"ก็กูไม่ได้รวยเหมือนมึงนี่ ทำอะไรได้ก็ทำ"
"เออเป็นงั้นก็ดี อย่าให้กูรู้นะว่ามีใครหลอกใช้มึง"
"ทำไมมึงจะไปทำอะไรเค้า"
"มึงนะชอบช่วยคนอื่นเค้าไปทั่ว"
"เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่"
ดูหน้ามันเป็นห่วงผมน่าดู
เฮ้อรู้สึกดีที่มีคนห่วง
ถึงรู้ว่ามันเป็นห่วงในฐานะเพื่อนก็ยังดี
จนผมไม่รู้จะพูดอะไร


อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของน้ำมันก็ดังขึ้น

----รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจเราเอง ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว รักเขาไม่ได้----

แต่ดูมันไม่มีทีท่าจะรับเลย
"ทำไมไม่รับหละ"
"ไม่มีไรหรอก กูขี้เกียจคุย"
ไอ้น้ำกลับไปนั่งดูทีวีอีกรอบ
โดยไม่สนใจเสียงโทรศัพท์
แล้วโทรศัพท์มันก็ดังอยู่หลายครั้งมันก็ไม่รับ
สักพักกลับเป็นโทรศัพท์ผมเองที่ดัง
ผมดูชื่อคนโทร "พี่ดิว"
"ครับพี่"
"โก ขอโทษทีนะ พอดีพี่ติดต่อน้ำมันไม่ได้เลยนะ"
"ถ้าไงถ้าโกเจอมันช่วยบอกให้มันโทรกลับหาพี่ทีนะ"
"ได้ครับพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมบอกมันให้"
"ขอบใจมากนะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่"
ผมคุยกับพี่ดิวไป ก็มองไปที่ไอ้น้ำ
อะไรของมันเนี่ย
อย่าบอกว่าเมื่อกี้พี่ดิวโทรหามัน
แต่มันไม่รับ
เป็นอะไรของมันวะเนี่ย
"เฮ้ยน้ำ พี่ดิวให้โทรหา"
"หรือ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยโทร"
ทำเสียงอ่อยอีกนะมึง
"มึงมีอะไรเล่าให้กูฟังไหม"
"ไม่มี!!!"
ทำไมต้องทำเสียงตกใจวะ
มันน่าสงสัยนะไอ้น้ำ
ผมไม่รอมันหรอกครับ
หยิบโทรศัพท์โทรหาพี่ดิวเลย
"พี่ดิวหรือครับ รอสักครู่นะครับ"
"เฮ้ยน้ำมีคนจะคุยด้วย"
พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้น้ำ
"ใครวะ"
"คุยเดี๋ยวมึงก็รู้"
"สวัสดีครับ"
ผมเห็นมันทำหน้างงๆแล้วก็รับโทรศัพท์ไป
พร้อมกับเสียงพี่ดิวที่ตะโกนออกมา
ดูเจ้าน้ำมันเจี๋ยมเจี้ยมขึ้นมาทันที
ระหว่างที่คุยกับพี่ดิว
"ไอ้สัดโก หูกูชาเลยมึง"
"ก็มึงจะหลบพี่เค้าทำไมหละ"
"เออน่า ไม่หลบสักหน่อย"
ถึงมันจะด่าผม แต่ผมก็เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของมัน
เฮ้อเมื่อไหร่มันจะรู้ใจตัวเองสักทีนะไอ้เพื่อนเวร

หลังจากที่ผมหลบพี่ดิวมาหลายอาทิตย์
อยู่ๆไอ้เพื่อนเวรมันก็ทำให้ผมหนีไม่รอด
เมื่อผมฟังคำพูดและน้ำเสียงของพี่ดิว
มันทำให้ผมรู้สึกผิดและรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก

"โทรศัพท์มีทำไมไม่รับ"
"หายหัวไปไหนมา"
"กูพี่มึงนะ มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วง"

รู้สึกผิดที่ทำให้พี่เป็นห่วง
แต่ก็รู้สึกดีใจที่ยังมีใครห่วงใยเรา
พี่ดิวของผมมมมมมมมมม

[sadness]

[19]

วันนี้ผมรู้สึกเบื่อเลยโดดเรียนกลับมาที่ห้อง
แต่พอผมกลับมา ทำไมประตูห้องมันเปิดอยู่อย่างนี้เนี่ย
สงสัยพี่ดิวจะมา แต่ทำไมเลิกงานเร็วจังวันนี้

"พี่ใหญ่!!"
"เออกูเอง เรียกซะตกอกตกใจ"
"แล้วนี่เลิกเรียนแล้วหรือ"
"เลิกแล้วพี่ วันนี้อาจารย์มีประชุม"
โกหกอีกแล้วตรู
"แล้วพี่มาได้ไง"
"ทำไมวะกูจะมาเยี่ยมมึงนี่ไม่ได้รึไง"
"เปล่าสักหน่อย แล้วพี่มาทำไมไม่บอกจะได้ไปรับ"
"ไม่ต้องหรอก กูมาของกูได้แล้วกัน"
"แล้วนี่พี่บอกพี่ดิวรึยังว่ามา"
"บอกแล้ว เมื่อวานก็ไปนอนบ้านมันมา"
"ว่าไงนะพี่!!"
"มึงจะแหกปากทำไมหละวะ"
"พี่ไปนอนบ้านพี่ดิวมาเมื่อวาน แล้วทำไมพี่ไม่บอกผม"
"ทำไมกูต้องบอกมึง กูพี่มึงนะไม่ใช่ลูก"
"ไม่ใช่....คือพี่ก็มานอนห้องผมก็ได้นี่ ทำไมต้องรบกวนพี่ดิว"
"กูเพื่อนมันนะ ไม่เจอกันนาน จะนอนคุยกันมั่งผิดหรือวะ"
"เปล่าสักหน่อย"
"เออ ไอ้ดิวมันบอกว่าให้มึงโทรหาเพื่อนมึงที่ชื่ออะไรนะ....โกอะไรนะด้วย"
"โทรทำไมหละพี่"
"กูจะพาไปเลี้ยง เค้าอุตส่าห์ดูแลมึง"
"ผมดูแลตัวเองต่างหาก ผมไม่ใช่เด็กนะ"
"ไม่รู้โว้ย ไอ้ดิวให้ชวน มึงก็ชวนเหอะน่า"
อะไรวะ มาถึงก็สั่งเลย
แล้วไหงมาไม่บอกสักคำ
แต่ดันแอบไปนอนกับพี่ดิว
"เฮ้ยโก วันนี้ไปไหนเปล่า"
.................................
"เออ มีลาภปากอะดิ มีคนจะเลี้ยง"
........................................
"มึงไม่ว่าง ไปไหนวะ"
.....................................
"ไปกับกูดีกว่า น่า นานๆที"
...................................
..........................
....................
"โอเค งั้นเสร็จเรื่องแล้วโทรหากู เข้าใจไหมมึง"
........................................
"เออๆๆๆๆ แล้วว่ากัน"

"ไอ้โกมันไม่ว่างอะพี่"
"ไม่เป็นไร ไปกัน 3 คนก็ได้"

ผมกับพี่ใหญ่นั่งรอพี่ดิวเลิกงาน
ระหว่างรอก็นั่งเล่นเกมส์ด้วยกัน
กำลังสนุกพี่ดิวก็มาพอดี
"ไปกันได้ยังวะ"พี่ดิวถาม เพราะเห็นมันเริ่มมืดแล้ว
"เออไปก็ไปดิ"
"เดี๋ยวดิพี่กำลังสนุก"ผมเริ่มอ้อน ก็เกมส์กำลังมันส์นี่นา
"เดี๋ยวกูขอล้างหน้า แต่งตัวก่อน"
"เออเร็วๆนะมึง เดี๋ยวโต๊ะเต็ม"
อะไรวะเนี่ย
ไม่มีใครสนใจที่ผมพูดเลยหรือนี่
"กูพร้อมละ ไปได้"
"โหไอ้ใหญ่ไปแดกเหล้าแค่นี้แต่งตัวซะหล่อเชียว"
"กูมันหล่ออยู่แล้ว แต่งอะไรก็ดูดี"
"ถุย......"
"ไปเหอะวะ อยากเต็มที่แล้ว"
อ้าว......
ไม่มีใครสนใจผมเลยจริงๆ
"แล้วเราไม่ไปรึไงเจ้าน้ำ ไม่ปิดเกมส์อีก"
"พี่ไปกันเหอะ ผมไม่ไปจะเล่นเกมส์"
"เป็นอะไรอีกหละมึง ไปเปลี่ยนกางเกงเลยไป จะไปแล้ว"
"เร็วๆนะมึง"

อะไรเนี่ย อยู่กันแล้วลืมผมเลยรึไง
ผมก็นั่งอยู่ ไม่เห็นมีใครสนใจเลย
พี่ดิวก็อีกคน คุยกับพี่ใหญ่สนุกสนาน
โอ๊ย เห็นแล้วหงุดหงิดจริง

[sadness]

[20]

"เดี๋ยวไอ้ไอซ์มันตามมา มึงจำมันได้เปล่าวะ"
"จำได้ว่ามึงมีเพื่อนชื่อไอซ์ แต่กูจำหน้าไม่ได้วะ"
"มึงนี่แก่แล้วรึไงวะ"
"สาดนี่ กูหนุ่มแน่นขนาดนี้ ว่ากูแก่"
"หนุ่มเจี้ยไร มึงอะดูสังขารตัวเองมั่งดิ"
"เออๆๆๆ ขับรถไปเหอะมึง กูแก่มึงก็แก่หละวะ"
เฮ้อนานแล้วที่ผมไม่เจอไอ้ใหญ่
มันยังน่ารักเหมือนเดิม
และกวนทีนมากกว่าเดิม
แต่ก็ดีที่กลับมาคุยกันได้เหมือนเดิม

"เฮ้ยไอ้ใหญ่มานั่งนี่ดิ จะได้คุยกันถนัดๆ"
"เออๆๆๆๆ"
"แล้วงานมึงเป็นไงมั่งวะ"
"ไอ้ห่าดิว อย่าเพิ่งคุยเรื่องนั้นดิ มาสนุกคุยไมเรื่องเครียด"
"เออๆๆๆ ได้ เฮ้ยๆๆนั่นไงไอ้ไอซ์ มานั่นหละ"
"เดี๋ยวกูไปตามมันก่อน ไอ้นี่ตาไม่ค่อยดี"
หลังจากสมาชิกวงเหล้ามากันครบ
ปาร์ตี้ก็ได้เริ่มขึ้น
พวกผมกินกันอย่างเฮฮาเพราะไม่ได้เจอกันนาน
นานๆจะได้ว่างมาเจอกันสักที
"พี่เดี๋ยวผมออกไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"
"เออไปเหอะ"
ผมตอบเจ้าน้ำ แต่ก็ไม่ได้หันไปหามัน

"สวัสดีครับพี่ดิว"
"อ้าวโก มาได้ไงเนี่ย ไหนบอกไปธุระไง"
"พอดีเสร็จเร็วนะครับพี่ เลยตามมา"
"สวัสดีครับพี่ไอซ์ สวัสดีครับพี่ใหญ่"
"นี่เรารู้จักพี่ใหญ่เค้าด้วยหรือ"ผมถามอย่างงงงง
"ก็ไอ้น้ำมันบอกว่ามากับพี่ พี่ไอซ์ แล้วก็พี่ใหญ่พี่ชายมัน"
"ผมเลยเดาว่าคนนี้พี่ใหญ่"
"เก่งนะเรา ไม่น่ามาเป็นเพื่อนเจ้าน้ำ"ไอ้ใหญ่เอ่ยปากชม
"ผมหลงผิดนะครับพี่"
"เออ แล้วรู้ได้ไงว่าพี่อยู่นี่"
"ผมโทรมาถามไอ้น้ำนะพี่ แล้วนี่มันหายไปไหนหละพี่"
"ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวมันก็มา"
ผมก็เพิ่งสังเกตว่าน้ำมันหายไปเลย
ตั้งแต่ที่มันบอกว่าจะออกไปรับโทรศัพท์ก็หายไปเลย

"ไปไหนมาวะน้ำ"
"แถวนี้หละพี่"
มันตอบแต่ไม่หันมามองผมเลย
"แล้วหน้าไปโดนไรมา ทำไมมันแดงๆช้ำๆ"
ผมพูดพร้อมกับลุกไปนั่งข้างๆน้ำ
"ไม่มีไรหรอกน่า"
"ไปมีเรื่องกับใครมา"
"ไม่ใช่สักหน่อย"
"กูถามว่ามึงไปมีเรื่องกับใครมา"
"พี่ห่วงผมด้วยรึไง"
"กูก็ต้องห่วงมึงดิ มึงบอกกูมาไปมีเรื่องกับใคร"
"เอาน่าไอ้ดิว ถ้าไอ้น้ำมันไม่อยากบอกก็อย่าบังคับมัน"
"ก็มึงดูน้องมึงดิ มันเห็นกูโง่รึไง ถึงไม่รู้ว่าเป็นรอยอะไร"
"ผมไม่ได้บอกอย่างนั้นสักหน่อย"
"งั้นมึงก็บอกกูมาดิ"
"พอๆๆ ทั้งคู่หละ แดกเหล้าดีกว่า"
ไอ้ใหญ่เห็นท่าไม่ดีเลยต้องแยกผมกับไอ้น้ำออกจากกัน
หงุดหงิดจริงไอ้เด็กคนนี้
มีอะไรไม่เคยจะพูดออกมา
มันจะรู้ไหมเนี่ยว่าพี่มันเป็นห่วง

"นั่นไงพี่ ไอ้ห่านั่นที่มันต่อยผม!!!"
มีเสียงตะโกนขึ้นด้านหลังพวกผม ตอนที่กำลังเดินไปที่จอดรถ
"ถึงขนาดไปตามพี่มาเลยหรือวะ ไอ้ลูกแหง่"เสียงเจ้าน้ำครับ ผมว่าแล้วมันต้องไปมีเรื่องกับเค้ามา
"ปากดีไปเหอะมึง เจอตีนพี่กูแล้วจะพูดไม่ออก"
"กูจัดการเองมึงเฉยๆ ว่าไงน้อง มึงต่อยน้องกูจริงหรือเปล่า"
"ก็อย่างที่เห็น"ยังจะปากดีอีกไอ้น้ำ
"เดี๋ยวนะครับ มีเรื่องอะไรกันครับ"ผมเห็นท่าไม่ดี เลยต้องเสนอตัวเข้าไปดู
"อ้าวดิวมาไงเนี่ย"นี่มันพี่ที่คณะตอนเรียนนี่หว่า
"อ้าวพี่อาร์ต สวัสดีครับพี่"
"น้องผมไปทำอะไรน้องพี่หรือครับ"
"น้องของนายมาต่อยน้องพี่นะสิ คราวนี้จะเอาไงหละ"
"ผมต้องขอโทษแทนน้องผมด้วยนะพี่"
ที่ผมขอโทษเพราะไม่อยากมีปัญหา
"พี่ดิวจะไปขอโทษทำไม ผมก็โดนต่อยนะพี่"
"เงียบไปเลยมึง"
"ขอโทษอย่างเดียวหรือวะดิว แล้วที่น้องพี่โดนไปหละว่าไง"
"งั้นพี่ก็ต่อยผมเถอะครับ"
"น้องผมต่อยน้องพี่ ถ้าพี่จะต่อยมัน ก็ต่อยผมแทนเถอะพี่"
"เอางั้นหรือวะ"
"อย่านะพี่ดิว ต่อยก็ต่อยผมดิ ผมเป็นคนทำ"
"นี่มันเรื่องของพี่แล้ว มึงต่อยเค้าเป็นเรื่องของมึงกับคู่กรณี"
"ในเมื่อคู่กรณ๊เอาพี่มา ก็ต้องเป็นเรื่องของกูที่เป็นพี่มึงต้องรับผิดชอบ"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย"
"เอาเหอะ ไม่เกี่ยว แต่มึงก็ต้องยืนดูเฉยๆ ห้ามสอด"
"แน่ใจนะดิวว่าจะรับแทนน้องนะ"
"ผมแน่ใจครับพี่"
ผมยืนรอรับหมัดของพี่อาร์ต
จริงๆผมก็ไม่ได้อยากจะเอาหน้าไปรับหมัดใครหรอกนะครับ
แต่ผมก็ยอมไม่ได้ที่จะให้ไอ้น้ำมันเจ็บ
"ป๊อก..........."
"โอ๊ยพี่อาร์ตเล่นไรเนี่ย"
แทนที่จะกลายเป็นหมัด แต่กลับเป็นมะเหงกที่เคาะหัวผม
"มึงคิดว่ากูจะต่อยมึงจริงๆหรือวะไอ้ดิว"
"เรื่องของเด็กก็ปล่อยมันจัดการกันเอง"
"กูแค่มาดูเฉยๆ ถ้าน้องมึงกวนก็ไม่แน่"
"ส่วนมึง มีเรื่องแล้วตามกูตลอด"พี่อาร์ตหันไปด่าน้องตัวเอง
"ว่างๆกินเหล้ากันนะดิว พี่เลี้ยงเอง"
"ครับพี่ ขอบคุณครับที่ไม่เอาเรื่องน้องผม"
"ไม่เป็นไร เล็กน้อยๆๆๆ"
"โชคดีครับพี่"
"เออ ว่ากัน"
ทันทีที่พี่อาร์ตเดินไป
ผมก็หันไปหาไอ้น้ำทันที
"ไหนมึงบอกไม่มีไรไง แล้วนี่อะไรวะ"
"ไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อย"
----ป๊าบบบบบบบบบบ----
"พี่ตบหัวผมไม"
"ตบให้มึงจำไง กูเป็นพี่มึง กูก็ต้องห่วงมึงสิ"
"เอาน่าๆๆ น้องมันรู้สึกแล้ว"
"มึงก็อีกคนไอ้ใหญ่ เมื่อกี้ไม่เห็นช่วยกูเลย"
"อ้าวกูก็นึกว่ามึงมั่น"
ผมมองมันอย่างเคืองๆ
"เอาน่า กูไม่ปล่อยให้มึงถูกต่อยคนเดียวหรอก"
"ถ้ามึงโดนจริงๆ กูสู้ตายเลย"
"ให้มันจริงเหอะ"
"กลับกันดีกว่าไป"
"มึงขึ้นรถไปก่อนแล้วกันไอ้ใหญ่ กูขอคุยกับไอ้น้ำหน่อย"
หลังจากที่ไอ้ใหญ่ขึ้นรถ
ผมก็เอื้อมมือไปที่หน้าของไอ้น้ำ
"เจ็บไหม"ผมลูบบริเวณที่เป็นรอยช้ำ
"นิดหน่อยครับ"
"คราวหลังอย่าวู่วามอีกนะ น้องข้าใครห้ามทำร้าย"
"พี่ทำร้ายได้คนเดียวใช่ไหม"เจ้าน้ำพูดไปก็ลูบหัวตัวเองไป
"แล้วเจ็บไหมที่พี่ตบหัวนะ"
"เจ็บสุดๆเลย"
"คราวหลังก็จำไว้ อย่าทำให้พี่เป็นห่วง"
"ครับพี่"
"ไปเหอะกลับหอกันดีกว่า"
"ครับ"

[sadness]

เรื่องนี้มีทั้งหมด 38 ตอนนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะครับ

[nidnoi]

ขอบคุณค่ะ

สนุกดี

อยากรู้ว่าจะลงเอยยังไง

 

[CaroL]

โคตรใจดีเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

[nithiwz]

อ๊ากกกกกกก  อีก 18 ตอนจบ
ลุ้นๆๆๆ  ใครจะคู่ใคร  เหอะๆๆๆ

ชอบพี่ดิวอ่ะน่ารักดี  ดูรักและห่วง(และหวง)เจ้าน้ำมากๆ เลย
แต่ละคนต่างก็น่ารักกันคนละแบบ

หนูโกจะคู่ใครเนี่ยะ  อิอิ

[CaroL]

ฝันดีครับ

[Soulmate]

 

[sadness]

[21]

"กูกลับบ้านแล้วนะ"
ผมพูดหลังจากมาส่งไอ้ใหญ่กับน้ำที่ห้อง
"เฮ้ยกลับไมวะนอนด้วยกันดิ"
"ไม่เอาวะ กูกลับไปนอนบ้านดีกว่า"พร้อมกับมองหน้าเจ้าน้ำ
"เมาแล้วขับ ตำรวจจับนะมึง"
"กูคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก"
"เรื่องของมึง ขับกลับดีๆหละ"
"จัดการเอาเองนะมึง"อันนี้ไอ้ใหญ่หันไปกระซิบกับเจ้าน้ำซะเบาจะผมได้ยินทุกคำ
"งั้นกูขึ้นไปนอนก่อนละ บายเพื่อน"
"ไม่ตามพี่เราขึ้นไปหละ"ผมหันไปจัดการเจ้าน้ำ
"ผมอยากขอโทษพี่"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องที่ผมไปมีเรื่องกับคนอื่น"
"แค่นั้นหรอ"ผมเริ่มรุก
"ครับแค่นั้น ยังมีอะไรให้พี่โกรธอีกหรอครับ"เจ้าน้ำก้มหน้าตลอดเลยครับ
"เฮ้อ เข้ามาใกล้ๆดิ"ผมพูดพร้อมกับดึงเจ้าน้ำเข้ามาใกล้
"ทำไมถึงขี้น้อยใจฮะเรานะ"ปากพูด แต่มือผมก็ลูบหัวเจ้าน้ำ
"เปล่าซะหน่อย"
"ทำไมคิดว่าพี่ไม่สนใจเรา พี่เป็นห่วงและก็รักเรารู้ไหม"
"เพราะงั้นอย่าน้อยใจอะไรไม่เข้าเรื่องอีก"
"ครับ ผมรู้แล้ว"
"รู้ก็ดี งั้นไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน"
"พี่จะกลับจริงๆหรือพี่ อันตรายนะ ให้ผมขับไปส่งไหม"
"ไม่ต้องเลย อยู่เป็นเพื่อนไอ้ใหญ่มันนั่นหละ มันยิ่งกลัวผีอยู่"
"พี่ไปละ พรุ่งนี้เจอกัน"
"ครับพี่"

"หยิบเบียร์มาให้พี่ด้วย"
ตอนที่ผมเข้าไปในห้อง พี่ใหญ่ก็ยืนรับลมอยู่ที่ระเบียง
แล้วพอเห็นผมเข้าไปก็ตะโกนสั่งเบียร์ทันที
"อะพี่"
"ขอบใจ ดิวมันกลับไปแล้วหรอ"
"กลับแล้วพี่"
"อืม"พี่ใหญ่พูดแค่นั้น แล้วยกเบียร์ขึ้นซดซะเกือบหมดกระป๋อง
"ถ้าเราชอบพี่เค้าก็บอกเค้าไปซะ"
"ว่าไงนะพี่"หลังจากเงียบอยู่พัก พี่ใหญ่ก็พูดออกมาซะผมแทบสะอึก
"อย่ามาโกหกพี่ เราชอบพี่ดิวใช่ไหม"
"มันไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่....."
"คิดดีๆก่อนพูดอะไรออกมานะ"
"ถ้าเราบอกว่าไม่ชอบ พี่จะเอาของพี่คืน"พี่ใหญ่หันมาจ้องหน้าผม
นี่พี่ใหญ่ชอบพี่ดิวหรือ ดูจากท่าทางแล้วมันไม่ใช่การล้อเล่นเลย
"อย่านะพี่ใหญ่"
"แล้วจะเอาไง"
"ผมชอบพี่ดิวครับ"
"ชอบมากด้วย ไม่อยากให้ใครมาแย่งพี่ดิวไป"ผมยอมรับใจตัวเองแล้วตอนนี้
ผมไม่มีความสุขเลยที่พี่ดิวไม่สนใจผม หรือให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าผม
มันคืออะไร ผมตอบได้แล้ว ผมหึงพี่ดิว เพราะอย่างนั้น ผมจะไม่ปล่อยไปให้ใครเด็ดขาด
"อืม งั้นก็ดี บอกเค้าไปซะ เดี๋ยวจะแห้วเหมือนพี่"
"แล้วบอกไปพี่ดิวเค้าจะไม่ว่าผมหรอ"
"แล้วถ้าไม่บอกแกก็แห้ว เอาไง"
"ไม่เอาหรอกพี่"
"คนนี้ผมรักจริง"
"โหหนักแน่นขนาดนั้น"
"งั้นก็พยายามเข้านะไอ้น้อง"
"ไปนอนไป พี่อยากกินเบียร์คนเดียวสักหน่อย"
"อารมณ์เปลี่ยวหรือพี่ หรืออกหัก แฟนผมทำให้พี่เป็นขนาดนี้เชียว"
"อย่าทะลึ่ง ดิวมันเป็นแฟนเอ็งตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ใช่จริงๆด้วย ผมขอโทษนะพี่"
"เอ็งไม่ผิดหรอก ถ้าดิวมันเลือกเอ็ง พี่จะทำอะไรได้"
"แล้วพี่รู้ได้ไงว่าพี่ดิวจะเลือกผม ไม่เลือกพี่"
"ความรู้สึกมันบอก ไปนอนไป คนอกหักจะกินเบียร์"
"ครับพี่ อย่ากินมากหละพี่ เดี๋ยวเมาตกตึก"
"ไม่หรอกน่า ไปชิ้วๆๆๆๆๆ"

ผมทำแบบนี้ดีแล้วจริงๆหรอ
ที่ปล่อยให้คนที่ผมรักไปหาน้องชายตัวเอง
แต่เท่าที่ดูแล้ว ผมว่าความรู้สึกผมไม่ผิดแน่
เจ้าน้ำรักดิว และดิวก็เห็นเจ้าน้ำสำคัญมาตลอด
ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่รู้ว่าความรักมันก่อตัวทีละน้อย
จากความรู้สึกเป็นห่วง
แต่ผมรับรู้ได้ว่าคนที่ทำให้ดิวมีความสุขและเป็นห่วงได้มาก ก็คือเจ้าน้ำ
แล้วอย่างนี้ผมจะทำอะไรได้หละ

[sadness]

[22]

“พี่ดิววันนี้ว่างเปล่า”
“ไม่ว่าง มีไร”
“คิดสักนิดไม่ได้หรอพี่ เอาใหม่ตอบใหม่”
ดูมันทำเสียงอ้อนไอ้หมาน้ำนี่
“โอเค อืม.................................ไม่ว่างวะ พอใจยัง!”
“โห ไรเนี่ย ว่างหน่อยไม่ได้หรอ”
“เอ็งมีไรก็ว่ามา”
“คือว่า...........คือ....”
“คือไรของมึงเนี่ย”
“เดี๋ยวสิพี่นี่ใจร้อนไปได้”
“มีไรก็ว่ามา ไม่ว่าก็วางไป”
“ใจร้าย”
ไอ้เวรนี่ อะไรของมันวะเนี่ย
“แล้วเอ็งมีอะไร”
“มานอนเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ นะ”
“นอนคนเดียวไม่เป็นรึไงวะ”
“ไม่เอาจะนอนกับพี่ดิว นะนะนะนะ”
ทำตัวเป็นเด็กเชียวนะมึง
“เออ เลิกงานแล้วเดี๋ยวไปหา”
“ซื้อเบียร์มาด้วยนะพี่”
“กูว่าแล้วว่ามึงต้องมีอะไร อยากแดกเบียร์ฟรีดิ”
“เปล่าสักหน่อย แค่คิดถึงพี่ เบียร์มันของแถม”
“เออ แล้วค่อยว่ากัน เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยว”
“อะไรอีกหละพี่”
“พวงกุญแจที่เพิ่งซื้อมา พี่ลืมไว้ที่ห้องแกป่าววะ”
“ถุงสีฟ้านี่หรือเปล่าพี่”
“เออ นั่นหละเก็บไว้ให้พี่ด้วย”
“ได้คร้าบบบบบบบ”
“ได้ก็ดี งั้นแค่นี้นะ จะทำงานต่อ”
“คร้าบบบพี่”
เฮ้อ ไอ้เด็กน้อยเอ้ย

หลังจากที่ผมวางสายจากพี่ดิวได้ไม่นาน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา
พี่ดิวโทรกลับมาหรือเปล่าเนี่ย แต่พอดูเบอร์กลับไม่ใช่
“ว่าไงไอ้โก มีอะไรมึง”
“มึงอยู่หนายยย”
เสียงมันทำไมถึงเมาขนาดนั้นวะนั่น
“อะไรของมึงวะ มึงเป็นอะไร”
“ป่าววว มึงอยู่หนายว้า”
“กูอยู่ห้อง มึงเป็นอะไรวะ”
“กูไม่ด้ายยเป็นรายยย”
“กูม่ายยเหลือคายยแล้ววว ไม่เหลือเลย ฮือๆๆๆๆ”
“มึงร้องไห้ทำไมวะ มึงเป็นอะไร”
เกิดอะไรขึ้นกับมันวะเนี่ย
“กูไม่เป็นไร”
อยู่ๆสียงมันก็แข็งขึ้นมาซะงั้น
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆ กูไม่ไหวแล้ว”
อ้าว เมื่อกี้ยังเสียงแข็งอยู่เลย คราวนี้ร้องไห้อีกละ
“ไอ้โก มึงอยู่ไหน มึงบอกกูมาดิ”
“กูอยู่ห้องกู”
“งั้นเดี๋ยวกูไปหา”
“มึงอย่ามานะ!!”
เสียงดังขึ้นมาเลย ตกใจเลยกู
“กูจะไป มึงอย่าไปไหนนะโว้ย”
“กูขอร้องมึงอย่ามาเลยนะ”
“กูจะไป มึงห้ามหนีไปไหนเด็ดขาด”
คราวนี้ผมขึ้นเสียงกับมันบ้าง
“กูขอร้องหละอย่ามา”
“กูก็ขอร้องเหมือนกัน กูทิ้งมึงไว้ไม่ได้หรอก”
“มึงอย่าไปไหนนะ กูจะรีบไป”

ไม่ถึง 15 นาทีผมก็มาถึงห้องไอ้โก
“ไอ้โกมึงเปิดประตูนะโว้ย”
 “กูบอกให้มึงเปิดไง ไอ้เหี้ยโก”
ผมเคาะอย่างรีบร้อน และนานมาก
ไอ้โกก็ไม่เปิดสักที
“ไอ้โก........”
“ไง”
สัดนี่อยู่ๆก็เปิด แล้วสภาพมันทำไมเป็นอย่างนั้นวะเนี่ย
เปียกไปทั้งตัว ทั้งหัว ตาก็แดง หน้าตาก็อิดโรย
อะไรทำให้มึงเป็นอย่างนี้วะเนี่ยเพื่อน
ผมเห็นไอ้โกแล้วก็รู้สึกสงสารมันขึ้นมา
เพื่อนที่คอยช่วยผมตลอด เพื่อนที่ผมไม่เคยเห็นความอ่อนแอของมัน
แต่วันนี้มันกลับมีสภาพที่ต่างไปขนาดนี้
“กูจะไม่ถามมึงว่าเกิดอะไรขึ้น กูจะรอให้มึงเป็นคนบอกกูเองเมื่อมึงพร้อม”
ผมเอื้อมมือไปกอดเพื่อนรัก
“ขอบใจมึงมากนะน้ำ ที่เป็นเพื่อนกู”
แล้วไอ้โกก็ร้องไห้ ผมปล่อยให้มันร้องอยู่อย่างนั้น
ร้องออกมาให้เต็มที่ ร้องออกมาจนกว่าจะพอใจ

[sadness]

[23]

พอไอ้โกร้องได้สักพักนึง มันก็หลับไป
ทั้งๆที่ยังมีคราบน้ำตาอยู่ทั้งสองแก้ม
ผมเห็นดังนั้นก็เลยลุกไปหยิบผ้าขนหนู
จะไปชุบน้ำที่ห้องน้ำมาเช็ดหน้าให้ไอ้โก
ก่อนที่ผมจะหยิบผ้า ผมเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างตู้เสื้อผ้า
สิ่งที่ทำให้ผมสะดุดตาก็คือรูปหัวใจที่แยกออกจากกัน
ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู

“ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยมีค่าในสายตาพี่เลยใช่ไหม
ทุกสิ่งที่พี่ทำ มันคือการหลอกใช้คนโง่อย่างผม
ทุกอย่างที่พี่ขอ ผมไม่เคยขัดแม้แต่สักครั้ง
แต่สิ่งที่ผมต้องการ ไม่เคยได้รับกลับมาเลย
คำพูดหวานๆ การเอาใจ มันเป็นเพียงการหลอกลวงใช่ไหม
ผมเป็นอะไรสำหรับพี่กันแน่
ผมเกลียดตัวเองที่รักคนอย่างพี่
เกลียดตัวเองที่ลืมพี่ไม่ได้
ผมอยากจะเกลียดพี่ แต่ผมก็เกลียดตัวเองที่ทำไม่ได้
...........
................
....................
........
........
ผมรักพี่นะ.....พี่ไอซ์”

มึงเองหรอไอ้เหี้ยไอซ์ ที่ทำเพื่อนกูเป็นแบบนี้
“ฮัลโหลพี่ดิว ผมขอเบอร์พี่ไอซ์หน่อยสิ มีเรื่องจะถามนิดหน่อย”
“อะไรวะ เออ เดี๋ยวดูให้”
ผมรีบจดเบอร์ไอ้ไอซ์ทันที
“เอ่อพี่ดิว ตอนนี้พี่ออกมาจากที่ทำงานได้ไหมพี่”
“ทำไมวะ”
“มาดูไอ้โกหน่อย ผมเป็นห่วงมัน”
“มึงก็ดูเองดิวะ เพื่อนมึงนะ”
“ผมไม่ว่างนะพี่ ผมขอร้องหละพี่มาดูมันหน่อย ผมไม่อยากให้มันอยู่คนเดียว”
“มีอะไรหรือเปล่าวะ เสียงเครียดๆ”
“ไม่มีไรพี่ ผมฝากไอ้โกด้วยนะ”
“เออได้ เดี๋ยวพี่ไปดูโกเอง”

[sadness]

[24]

พอผมไปถึงห้องโก ผมก็ต้องแปลกใจ
เพราะสภาพห้องมันรกมาก แถมยังมีกลิ่นเหล้าหึ่งอีก
ปกติโกจะเก็บกวาดห้องสะอาดเรียบร้อย
เศษกระดาษถูกฉีกขาดเกลื่อนห้องเลย
สภาพเจ้าของห้องก็ไม่ต่างกับสภาพห้อง
เหมือนคนไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน
ผมเห็นโกนอนหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก
ผมเริ่มเก็บโน่นเก็บนี่ระหว่างรอให้โกตื่น
ผมไม่รู้ว่าผมใช้เวลาไปนานเท่าไหร่
แต่มารู้อีกทีก็ตอนที่ไอ้เจ้าน้ำมันเปิดประตูเข้ามา
สภาพหน้าของมันยับเยิน มีแต่รอยฟกช้ำ
มุมปากยังมีเลือดจางๆอยู่เลย
เสื้อผ้ายับ สกปรกทั้งตัว
“ไอ้น้ำมึงไปทำเหี้ยไรมา”
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามีเรื่อง”
“มึงมีแต่ก่อเรื่อง ไม่สนใจฟังกูเลย”
ผมเห็นสภาพของเจ้าน้ำเป็นแบบนี้ ผมไม่ได้โกรธมันหรอกนะ
แต่ผมเป็นห่วงมันมากกว่า
“มึงไปมีเรื่องกับใครมา มึงบอกกูมาสิ”
ผมบีบแขนไอ้น้ำเพื่อให้ตอบผม
“เกิดอะไรขึ้นหรอครับ”
เสียงเจ้าโก คงตื่นเพราะเสียงตะโกนของผม
“น้ำมึงไปโดนอะไรมาวะ”
พอเจ้าโกเห็นไอ้น้ำ ก็ถามด้วยความเป็นห่วง
“กูไปรบมา แล้วกูก็ชนะ เป็นไงเพื่อนมึงเจ๋งเปล่า”
มันยิ้มอย่างมีชัย แล้วยักคิ้วให้โก
ผมตบหัวไอ้น้ำไปหนึ่งที
“มึงคิดได้แค่นี้หรอวะ มีแต่ก่อเรื่องเนี่ยนะ”
ผมไม่รู้ว่าผมว่ามันแรงไปไหม
แต่ตอนนี้สายตาที่มันมองผม มันเหมือนคนที่ผิดหวังอะไรบางอย่าง
“พี่เคยเป็นห่วงผมไหม”
“ผมโดนต่อยมา พี่เคยถามผมไหมว่าเจ็บหรือเปล่า”
“หรือจะถามผมไหมว่าทำไมผมต้องมีเรื่อง”
“มาถึงพี่ก็ว่าผมผิด ผมไม่ดี พี่เคยถามอะไรจากผมก่อนไหม”
“เอ่อน้ำพี่ขอโทษ....”
“ขอโทษหรอ ขอโทษทำไม ผมมันคนไม่ดีนี่ พี่จะขอโทษทำไม”
“พี่ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”
“แล้วมันแบบไหนหละ”
“เฮ้ยน้ำมึงใจเย็น”
โกเริ่มเข้ามาช่วยปลอบเจ้าน้ำ
“วันนี้กูไปรบเพื่อมึง”
เจ้าน้ำหันไปพูดกับเจ้าโกพร้อมทั้งยื่นกระดาษให้แผ่นหนึ่ง
ถ้าผมดูไม่ผิดกระดาษใบนั้นมีรูปหัวใจสลายอยู่หลายดวง
“กูต่อยมันไปหลายทีเพื่อมึง”
“เพราะกูรู้มึงไม่กล้าต่อยมันเองหรอก”
เจ้าโกเริ่มร้องไห้อีกรอบ
“มึงหยุดร้องไห้ได้แล้ว มันจะไม่ทำให้มึงเจ็บอีกแล้ว”
“ขอบใจนะน้ำ ขอบใจมากเพื่อน”
ทั้งสองยืนกอดกันโดยที่ไม่สนใจว่ามีผมอยู่
สักพักเจ้าน้ำก็เดินผละออกมา
สายตาที่เจ้าน้ำมองผมมันเหมือนคนไม่รู้จักกัน
เหมือนตอนที่มันมาเชียงใหม่แรกๆ
เย็นชา ห่างเหิน ผมไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย
แล้วเจ้าน้ำก็เดินกำลังจะออกจากห้อง
“น้ำ คุยกับพี่ก่อน น้ำๆๆ”
ผมเรียกเท่าไหร่มันก็ไม่หันมา
“ปล่อยมันไปสักพักดีกว่าครับพี่ดิว เดี๋ยวอะไรก็ดีขึ้น”
ผมก็คงต้องทำอย่างนั้น เพราะผมทำร้ายจิตใจเจ้าน้ำอีกครั้งแล้ว

[nidnoi]

ขออีกหน่อยได้ไหม

 

เมื่อไหร่น้องน้ำกับพี่ดิวจะรู้ใจกันซะที

 

[CaroL]

 

ชอบครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

[detex]

เป็นกำลังใจให้นะครับ ชอบมากมาย อัพเร็วดีด้วย...เฮ้อ...อ่านแล้วอยากมีคนรักซักคน 

[silverspoon]

สวัสดีค่ะ อ่านเรื่องขึ้นต้นด้วย..ลงท้ายด้วยรักจบแล้วก็มาอ่านเรื่องนี้ต่อ

มาเป็นกำลังใจให้ มาลงบ่อยๆนะคะ

[nithiwz]

ทำไมเจ้าน้ำมันอาร์ทยังงี้  อาร์ทตัวพ่อจริงๆ
ง่ะ  หนูโกดันไปรักกับพี่ไอซ์ซะงั้น  ไม่น่าเลย
พี่ไอซ์ก็ดันฟันแล้วทิ้ง

จะทำไงดีหว่าเนี่ยะ
รีบๆ มาต่อนะครับ  รออ่านต่ออยู่ เหอะๆๆๆๆ

[CaroL]

สู้สู้นะครับคนแต่ง

[EunSung87]

ไอ้ไฟล์ไอซ์มานทามรายโก

ต้องเกี่ยวข้องกับพี่ดิวแน่ๆ

รีบมาต่อน๊า

รออ่านอยู่

ลุ้นๆ

[sadness]

[25]

[โก + ไอซ์]

“ว่าไงครับพี่ดิว”
“ฮัลโหลโกอยู่ไหนครับ”
“ผมอยู่หอครับ พี่ดิวมีไรหรือเปล่าครับ”
“อยู่หอหรือ เดี๋ยวพี่ไปหา กินเบียร์เป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม”
“ได้อยู่แล้วพี่ แล้วไอ้น้ำหละพี่”
“ไม่ต้องถามถึงมันหรอก ช่างหัวมัน”
“แล้วเดี๋ยววันนี้พี่นอนด้วยนะ”
“ได้ครับ ห้องผมกว้างอยู่แล้ว”
“โอเคเดี๋ยวพี่ไป เจอกันครับ”
วันนี้พี่ดิวมาแปลกโทรมาชวนกินเบียร์ซะงั้น
สงสัยไอ้น้ำไปทำเรื่องอะไรให้โมโหอีกแน่นอน

“โกลองคิดดูนะ มันนัดพี่มา”
“แล้วบอกให้กลับบ้านเพราะแฟนจะมานอนด้วย”
“แม่งเห็นพี่มันเป็นอะไรวะ”
“มันคงไม่ทันคิดนะพี่ นิสัยเด็กๆ”
“พี่ก็พอเข้าใจนะ แต่มันโมโหวะ”
มาถึงพี่ดิวก็เริ่มตั้งวงกระดกทันที
และก็บ่นเรื่องไอ้น้ำเป็นชุด
กินได้สักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามา
“เออ อยู่ไหนแล้วมึง”
“งั้นก็เดินขึ้นมาดิวะ ชั้น 3 เดี๋ยวกูไปรอหน้าห้อง”
“ให้เร็วนะมึง”
“โก เดี๋ยวเพื่อนพี่มากินด้วยนะ เป็นไรไหม”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ หลายคนจะได้สนุก”

“ไอ้ไอซ์นี่เจ้าของห้อง น้องโก”
“ส่วนนี่ไอ้ไอซ์เพื่อนพี่เอง”
.....
.............................

[sadness]

[26]

“เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ ไม่ไหวแล้ววะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ตื่น”
“พี่ขับรถกลับได้หรือพี่”
“ได้อยู่แล้ว พี่มันเก่ง ไปหละฝากดูไอ้ดิวด้วย”
“แน่นอนครับพี่ พี่เถอะกลับดีๆนะพี่”
“เออ ไปหละว่างๆเจอกัน”
“ครับพี่”
หลังจากที่พี่ดิวร่วงเมาพับไปแล้ว
พี่ไอซ์ก็ขอตัวกลับ
ผมว่าพี่ไอซ์นี่เป็นคนเฮฮาดีนะ คุยสนุกมากๆ
แถมยังหล่ออีกต่างหาก ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีเป็นบ้าเลย
นั่งเพ้อฝันไปได้สักพัก โทรศัพท์พี่ดิวก็ดังขึ้นมา
ไอ้น้ำนั่นเอง รับดีไหมเนี่ย...........
"สวัสดีครับ"
"กูเอง โก มึงโทรมาทำไม"
"ทำไมกูจะรับไม่ได้ ก็พี่ดิวนอนสลบอยู่ข้างๆกูเนี่ย"
"เวลาที่ดิวเมานี่น่ารักดีว่ะ"
แกล้งปั่นประสาทมันซะให้เข็ด
"เรียกไม่ได้วะ พี่เค้าเมาหลับไปแล้ว"
"ถ้ากูทำอะไรพี่เค้าจะรู้สึกตัวไหมนี่"
"ไม่รู้กูจะห้ามใจได้ไหมวะ ก็พี่ดิวน่ารักซะขนาดนี้"
"ยิ่งมึงพูดแบบนี้กูยิ่งอยากลองวะ ฟอด.........."
ผมแกล้งทำเป็นหอมแขนตัวเองให้เกิดเสียง
"คิดเอาเองดิ เสียงแบบนี้กูทำอะไร"
"กูให้เวลามึง 15 นาที มาให้ถึงหอกู"
"ถ้าไม่อย่างนั้น กูไม่รับประกันความปลอดภัยของพี่ชายมึง"
"กูไม่รับปาก ถ้า 15 นาทีมึงไม่ถึง พรุ่งนี้เรียกกูพี่สะใภ้ได้เลย"
ผมไม่รอมันพูดอะไรต่อ กดวางสายทันที

ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที เจ้าน้ำก็มาเคาะประตูห้องผม
"พี่ดิวอยู่ไหน"
มันถามพลางผลักผมออกให้พ้นทาง
"ทำไมพี่เค้าเมาหลับอย่างนั้นหละ"
"มึงถามตัวมรึงเองสิ ว่ามึงทำอะไรพี่เค้า"
"โกมึงช่วยกูอุ้มพี่ดิวไปที่รถหน่อยดิ"
"อุ้มไปทำไม มึงให้พี่เค้านอนนี่หละ เค้ากำลังหลับสบาย"
"แต่......"
"กูไม่ทำอะไรพี่ดิวหรอก มึงก็นอนที่นี่ซะเลยสิ"
"แล้วมึงจะไปนอนไหนวะ"
"อ้าว กูก็นอนนี่ดิวะ ห้องกู มึงจะให้กูไปนอนไหนวะ"
"สามคนเนี่ยนะ"
"เอ่อโกมึงไปนอนห้องกูได้ไหมวะ"
"เหี้ยนี่ไล่กูออกจากห้องตัวเองหรือไงวะ"
"กูขอร้อง นะเพื่อน"
"ไรของมึงวะ เออ เอาก็เอาวะ เหี้ย แมร่ง..........."

[sadness]

[27]

หลังจากที่ผมโดนไล่ออกจากห้องของตัวเอง
ผมก็เดินไปที่รถเพื่อจะไปที่หอไอ้น้ำ
แต่เอ....ทำไมคนๆนั้นถึงคุ้นขนาดนี้นี่
อ้าว นั่นมันพี่ไอซ์นี่หว่า
ไหงมานั่งอยู่นี่ได้
“อ้าวพี่ไอซ์ ผมนึกว่าพี่กลับไปแล้ว”
“ไอ้ใจพี่นะกลับถึงบ้านแล้ว แต่ร่างกายมันไม่ยอมไป”
“เลยเดินไปซื้อน้ำเปล่ามานั่งกินเนี่ย เผื่อมันจะสร่าง”
“งั้นให้ผมไปส่งดีกว่าไหมพี่ ร่างกายผมนะพร้อม”
“จะดีหรือวะ ลำบากเอ็ง”
“ดีดิพี่ ไปเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ขอบใจวะไอ้น้อง”

“โกมีแฟนรึยัง”
“ไหงถามงั้นหละพี่”
“แค่สงสัย น่าจะมีคนมาหลงเยอะหละสิ”
“อย่างผมใครจะมาสนหละพี่”
“รวยก็ไม่รวย หน้าตาก็ไม่ดี”
“แต่พี่ว่าเอ็งนิสัยดีนะ หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่”
เขินเลยสิ มาชมกันอย่างนี้
“ดีเดออะไรกันพี่”
“อย่างน้อยก็ในความคิดพี่หละวะ”
“ชมงี้เขินนะพี่ ถึงหน้าบ้านพี่ละ เดี๋ยวพี่ขับเข้าไปเองนะ ผมกลับก่อน”
“แล้วจะกลับไง”
“ก็โบกรถกลับ ใกล้ๆ”
“ได้ไง เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“แล้วผมจะขับมาส่งพี่ทำไมหละ ไม่เป็นไรพี่ผมกลับได้”
“เออจริงด้วย แต่ไงก็ไม่ได้ อืม........”
“งั้นก็นอนที่นี่หละ”
“ไม่เป็นไรพี่ ผมกลับได้”
“แต่พี่ไม่สบายใจวะ นอนนี่เหอะ”
“เอางั้นหรอพี่”
“เออดิ น่าอย่าคิดมาก”
“ครับ”

“จะอาบน้ำก่อนไหม หรือจะนอนเลย”
“ผมขออาบก่อนละกันครับ”
“งั้นก็ตามสบายนะ เสื้อผ้าหยิบของพี่ได้เลย พี่นอนก่อนละ ไม่ไหววะ”
“ครับพี่”

ผมออกจากห้องน้ำมาพี่ไอซ์ก็นอนไปแล้ว
คนอะไรหน้าตาดีแล้วยังใจดีอีกต่างหาก
ผมล้มตัวลงนอนข้างๆพี่ไอซ์
แต่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจก็คือมือของพี่ไอซ์ที่เอื้อมมากอดตัวผมไว้
ผมคิดว่าพี่ไอซ์คงละเมอ ผมจึงค่อยๆจับมือของพี่ไอซ์ออก
แต่กลับเหมือนมีแรงฝืนเอาไว้
“พี่พูดจริงๆนะ ว่าเราหน้าตาดีแล้วก็นิสัยดีด้วยนะ”
พี่ไอซ์พูดทิ้งไว้แค่นั้นแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ
แต่มือยังคงกอดผมไว้เหมือนเดิม
แค่นี้มันก็ทำให้หัวใจผมพองโตได้
หรือว่าเราจะชอบคนๆนี้ เฮ้อ...............

[sadness]

[28]

หลังจากวันที่ผมไปนอนบ้านพี่ไอซ์ มันทำให้ใจผมเปลี่ยนไป
ผมรู้สึกขาดผู้ชายคนนี้ไม่ได้ พี่ไอซ์ไม่ใช่คนที่เอาใจคนอื่น
จนบางครั้งออกจะเป็นคนเอาแต่ใจเสียด้วยซ้ำ
แต่ทำไมผมกลับหลงรักคนแบบนี้ไปได้
“เย็นนี้มาหาพี่ที่บ้านด้วย”
ประโยคนี้ผมได้ยินจนชิน มันเหมือนเป็นการออกคำสั่ง
แต่ทำไมผมต้องทำตามด้วยก็ไม่รู้
เวลาส่วนใหญ่ของผมหลังเลิกเรียนจะหมดไปกับการอยู่กับพี่ไอซ์ที่บ้าน
พี่ไอซ์ไม่ค่อยพูด แต่ทุครั้งที่ผมอยู่กับพี่เค้า เวลาพี่ไอซ์ทำงานมืออีกข้างจะต้องจับมือผมไว้
เหมือนกลัวผมจะหนีหายไปไหน แม้ไม่มีการพูดจาใดๆกัน แต่ผมก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“พี่ไอซ์ครับ เย็นนี้ไปดูหนังกันไหม”
ผมโทรไปชวนพี่ไอซ์ตอนพักเที่ยง
“พี่ไปไม่ได้หรอก พี่ต้องทำงาน วันนี้คงต้องอยู่ที่ออฟฟิตจนดึก”
“หรอครับ ไม่เป็นไรครับ เอาไว้คราวหน้าก็ได้”
ก้พี่เค้าต้องทำงานนี่นะ ไปโกรธพี่เค้าก้ไม่ได้
“มีอะไรอีกไหม พี่ต้องรีบทำงาน”
“ไม่มีแล้วครับ อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะครับ”
พี่ไอซ์วางไปซะแล้ว ไม่รอให้ผมพูดจบเลย
ผมไม่มีอะไรทำก้เลยว่าจะไปดูหนังคนเดียว
ผมไปที่ห้างเพื่อดูรอบหนัง เรื่องที่อยากดูก็ต้องรออีก 2 ชั่วโมง
หลังจากซื้อตั๋วแล้วผมจึงว่าจะไปหาของกินระหว่างรอ
ผมเดินผ่านร้านอาหารญี่ปุ่น ซึ่งผมไม่คิดที่จะเข้าไปกินผมจึงไม่ได้สนใจ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมสนใจก็คือคนที่ผมคิดถึง คนที่บอกว่าต้องทำงานอยู่ออฟฟิตจนดึก
พี่ไอซ์นั่งทานอาหารอยู่กับสาวที่จัดว่าสวยคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ ยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย
จากท่าทางการเทคแคร์ของพี่ไอซ์แล้ว คงไม่ใช่พี่น้องกันแน่ๆ
ผมยังยืนอึ้งอยู่ที่นอกกระจก จังหวะเดียวกับพี่ไอซ์ที่หันมาเจอ
ดูพี่ไอซ์จะสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจผม ยังคงให้ความสำคัยกับผู้หญิงตรงหน้า
ผมค่อยๆเดินออกมา คิดไปต่างๆนานา จนมาถึงที่ห้องพัก โดยที่เสียเงินค่าหนังไปฟรีๆ
ผมกลับห้องมาได้สักพักพี่ไอซ์ก็โทรมาหา แต่ผมยังไม่อยากรับ
ผมไม่รู้ว่าผมโกรธ น้อยใจหรือเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่มันก็ทำให้ผมไม่รับโทรศัพท์พี่ไอซ์
พี่ไอซ์ยังโทรเข้าเรื่อยๆ จนสักพักก็หยุดไป ผมดูจากสาย Miss call แล้ว 6 สาย
ความพยายามของพี่ไอซ์มีแค่นี้เองหรือ เมื่อเทียบกับสิ่งที่พี่โกหกผมมันดูน้อยเหลือเกิน
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้”มีคนมาเคาะประตูห้องผมครับ ซึ่งฟังจากเสียงแล้วน่าจะโกรธอยู่ไม่ใช่น้อย
“ทำไมไม่รับสายพี่”ทันทีที่ผมเปิดประตูคนตรงหน้าก็ตะโกนใส่ผม
“ผมไม่อยากรับ”ผมพูดโดยไม่หลบสายตา
“คราวหลังห้ามไม่รับอีกเด็ดขาด”พี่ไอซ์ว่าพร้อมกับดึงมือผมออกมาจากห้อง
“ไม่ไป ปล่อยเลยพี่ไอซ์”
ผมเริ่มสะบัดแขนออกจากมือพี่ไอซ์
“ไม่ปล่อย แล้วต้องไปด้วย”
“ปล่อยก่อนสิ ปล่อย”
พี่ไอซ์ยังคงดึงมือผมเหมือนเดิม แต่น่าจะเรียกว่ากระชากก้ไม่ผิด
“ขอล็อกห้องก่อนได้ไหมครับ”
ผมเห็นว่าไม่มีความหมายที่จะดึงดันต่อไป จึงใช้น้ำเสียงอ่อยๆ
พี่ไอซ์ยอมปล่อยมือผม ผมจึงเดินไปหยิบกุญแจแล้วล็อกห้องไว้ เดินตามพี่ไอซ์ออกมา

พอมาถึงบ้านพี่ไอซ์ พี่ไอซ์ไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำ พอผมจะกลับพี่ไอซ์ก้ดึงมือผมไว้
คืนนั้นผมต้องนอนที่บ้านพี่ไอซ์ แต่ไม่มีการพูดจาใดๆกัน ตอนนอนพี่ไอซ์นอนกอดผมไว้ตลอด
ผมไม่เข้าใจพี่ไอซ์เลยจริงๆ พี่เค้าบางครั้งเหมือนจะใส่ใจผม แต่บางครั้งก็เฉยชาจนผมรับไม่ทัน

[sadness]

[29]

หลังจากวันนั้นผมก็ยังคงต้องมาหาพี่ไอซ์ทุกครั้งที่พี่ไอซ์โทรเรียก
จนวันนึงผมต้องส่งรายงานให้อาจารย์ที่คณะ ผมเลยไปที่หลังมหาลัยเพื่อจะปริ้นงาน
ระหว่างที่ผมกำลังจัดหน้ากระดาษอยู่นั้น ก็มีกลุ่มสาวคณะบริหารเข้ามาปริ้นข้างๆผม
“ดีจริงๆนะ มีแฟนทำรายงานให้เนี่ย อิจฉาจัง”
“บ้า ไม่ใช่แฟนสักหน่อย ก้แค่คบๆกันเอง”
อืม ดูน่าอิจฉาจริงๆนั่นหละ มีแฟนคอยทำรายงานให้แสดงว่าแฟนคนรักมากแน่ๆ
ผมหันไปมองที่สาวเครื่องข้างๆ ก็รู้สึกคุ้นหน้า เรื่องนั้นยังไม่เท่าไหร่
แต่สิ่งที่ผมสนใจคืองานในหน้าจอของสาวคนนั้น
ทำไมมันเหมือนกับที่พี่ไอซ์ให้ผมมาแปลเลยหละ ทั้งสำนวนการแปลมันเหมือนที่ผมทำเลยนี่นา
ผมหันไปมองหน้าสาวคนนั้นอีกรอบ
ใช่แล้ว คนนี้คือคนเดียวกับที่ผมเจอพร้อมพี่ไอซ์ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นนี่นา
หมายความว่ายังไง พี่ไอซ์คบกับสาวคนนี้หรือ
แล้วกับผมหละ มันคืออะไร ผมไม่ได้คบกับพี่อยู่หรือไงพี่ไอซ์

ผมเก็บความรู้สึกนี้ไว้อยู่หลายวัน โดยไม่บอกใครแม้แต่ไอ้น้ำ
แต่แล้วผมก็ทนไม่ได้ โทรไปหาพี่ไอซ์เพื่อจะนัดคุยเรื่องนี้
หลังจากนัดกับพี่ไอซ์เรียบร้อยแล้ว ไอ้น้ำมันโทรมาบอกพี่ชายมันมาเชียงใหม่จะชวนไปหาอะไรกิน
แต่ผมบอกปัดไป เพราะอยากคุยกับพี่ไอซ์ให้รู้เรื่องก่อน
นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมคิดผิด ผมนั่งรอพี่ไอซ์ที่นัดพบจาก 1 ชั่วโมง เป็น 2 ชั่วโมง พี่ไอซืก็ยังไม่มา
พอผมโทรไปก็ไม่รับสาย มันหมายความว่ายังไงกัน
สักพักไอ้น้ำโทรมา พอมันบอกว่ามีใครอยู่ที่ร้านกับมันบ้างมันทำให้ผมโกรธแบบสุดๆ
ก้พี่ไอซ์นะสิทำไมไม่มาตามนัดผม ผมรีบตามไปที่ร้านทันที
ก่อนที่จะได้คุยอะไรกัน ไอ้น้ำมันดันมีเรื่องเสียก่อนเลยไม่ได้คุยอะไรกับพี่ไอซ์
หลังจากกลับจากร้าน ผมนั่งรถพี่ไอซ์ไปที่บ้านพี่ไอซ์ เช่นเดิมไม่มีการพูดใดๆ
พอเข้าไปในห้องพี่ไอซ์สิ่งที่ผมสงสัยมาตลอด ผมได้ถามพี่ไอซ์ออกไป
“พี่คบกับเด็กบริหารหรือ”
.....................เงียบ
“ผมกับพี่เป็นอะไรกันครับ”
....................................เงียบ
“ผมถามพี่ ว่าพี่เห็นผมเป็นอะไรกันแน่”
“พี่เป็นผู้ชายนะ พี่ต้องชอบผู้หญิงสิ”
“หมายความว่า พี่ไม่ได้คิดอะไรกับผมเลยงั้นสิ”
“มันก็แค่ความรู้สึกครั้งคราวเท่านั้น อย่าคิดมากสิ”
อย่าคิดมากงั้นหรือ พูดแบบนี้ได้ยังไงกัน
“พี่คิดว่าพี่เป็นใคร ถึงมาเล่นกับความรู้สึกผมแบบนี้”ผมต่อยไปที่หน้าพี่ไอซ์ แต่คนที่เจ็บทำไมเป็นผมหละ
เจ็บเหลือเกิน เจ็บที่ใจของผมเหลือเกิน ไม่มีการตอบโต้จากพี่ไอซ์ ผมจึงเดินออกมาจากห้อง
แต่มีมือมาดึงผมไว้
“จะไปไหน”
“ผมจะกลับ”
“แล้วจะกลับยังไง มันดึกแล้ว”
“ปล่อย”ผมเริ่มแกะมือพี่ไอซ์ออก
“บอกให้ปล่อย”คนตรงหน้ายังไม่มีทีท่าว่าจะทำตาม
“กูบอกให้มึงปล่อยกู มึงเข้าใจไหม”ผมต่อยพี่ไอซ์ไปอีกครั้ง แต่มันยังคงเหมือนเดิม พี่ไอซ์ยังไม่ยอมปล่อยมือ
“พี่ไม่ได้ชอบผมแล้วพี่จะมาสนใจทำไม”
“ก็ในฐานะพี่ไง”
“ไม่ว่าจะในฐานะใดก้แล้วแต่ ผมไม่อยากรับมัน”
“ปล่อยผมไปเถอะ แล้วพี่ก็ไปหาผู้หญิงของพี่”ผมเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
ผมเริ่มแกะมือพี่ไอซ์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันออกอย่างง่ายดาย
จบแล้วสินะความรักที่ผมคิดว่าสวยงาม มันก็แค่นี้สินะ โง่จริงๆ

[sadness]

[30]

ผมไม่รู้ว่าผมจะรักใครได้อีกครั้งหรือเปล่า
ตอนนี้ผมอยากจะลืมทุกอย่าง ผมไม่อยากรับรู้สิ่งรอบข้าง
ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ไม่อายไอ้น้ำ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเสียใจเข้าไปใหญ่คือทำให้พี่ดิวกับไอ้น้ำทะเลาะกัน
ผมรู้ว่าไอ้น้ำมันเสียใจที่พี่ดิวไม่ถามเหตุผลมัน
แต่พี่ดิวทำไปก็เพราะเป็นห่วงมัน ต่างฝ่ายต่างคิดกันคนละมุม
หลังจากที่ไอ้น้ำไปต่อยพี่ไอซ์แทนผม ผมก็ไม่เห็นรอยยิ้มของมันอีกเลย
ทุกๆวันมันจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม มันทำให้ผมไม่ต้องคิดถึงพี่ไอซ์
“ครับพี่ดิว”
พี่ดิวยังคงโทรมาหาผมทุกวัน ถามถึงตัวผมและไอ้น้ำ
พอไอ้น้ำได้ยินชื่อพี่ดิว มันก็ทำสัญญาณมือว่าไม่อยู่ทันที
“ผมไม่เป็นไรแล้วครับ ดีที่มีไอ้น้ำอยู่เป็นเพื่อน”
ไอ้น้ำบีบคอผม ประมาณว่าไปบอกทำไม
“น้ำสบายดีใช่ไหม”
“สบายดีครับพี่ ไม่ต้องห่วงมันครับ”
“พี่ฝากดูมันด้วยนะ บอกมันด้วยว่าพี่ขอโทษ”
“ได้ครับ”
ผมวางสายจากพี่ดิว ไอ้น้ำก้ทำท่าหันไปทางอื่นไม่สนใจผม
“พี่ดิวบอกว่าขอโทษ”
“ฮึ”ทำเสียงขึ้นจมูกเนี่ยหมายความว่าไงวะ
“มึงจะไม่ยกโทษให้พี่เค้าจริงๆหรือวะ”
“กูไม่ได้โกรธเค้านี่”
“แต่มึงน้อยใจ มึงงอนใช่ไหมหละ”
มันหันมาจ้องหน้าผม
“กูไม่ได้น้อยใจ กูไม่ใช่เด็กแล้วนะมึง”
“โถ่เอ้ยไอ้เด็กน้อย”
ดูมันสะอึกไปเล็กน้อย
“กูไม่เคยยอมให้ใครเรียกกูแบบนั้นนอกจากพี่ดิว”มันพูดเรียบๆ
“กูขอโทษ”
“แต่สำหรับมึงกูยอมให้ครั้งนึง”อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นยิ้มขึ้นมา นี่เป็นยิ้มแรกของมันหลังจากเกิดเรื่อง
“ไอ้เวรนี่ หลอกกูหรือ”
“55555555 แต่คำนี้กูสงวนไว้ให้พี่ดิวเท่านั้น เพราะมันทำให้กูรู้สึกว่าพี่ดิวพิเศษสำหรับกู และกูพิเศษสำหรับพี่ดิว”
“แล้วทำไมต้องคำนี้วะ”
“ก้ไม่รู้วะ พี่ดิวเรียกกูมาตั้งแต่กูยังเด็กๆ”
ผมพยักหน้าเข้าใจ
“มันเป็นความทรงจำที่มีค่าของกู”มันพูดพร้อมกับรอยยิ้ม นี่มันเด็กจริงๆนี่หว่าไอ้น้ำ

[nidnoi]

สงสารน้องโกจัง

แล้วน้องน้ำเมื่อไหร่จะหายงอนพี่ดิวล่ะ

 

เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยค่ะ