หัวข้อ: เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน

[CaroL]

สวัสดีครับคุณบี
 

[sadness]

[37]

ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ผมยังไม่รู้ว่าตอนเจอหน้าใหญ่ ผมจะทำหน้ายังไงดี
เพราะคำพูดเมื่อคืน มันทำให้ผมต้องคิดมาก
แต่ผมก็ไม่อยากโกหกตัวเอง คนที่ผมรักคือน้ำ แล้วผมจะทนได้หรือถ้าผมต้องอยู่ใกล้ชิดน้ำ แต่เราไม่ใช่แฟนกัน
ถึงผมจะเคยชอบใหญ่มาก่อนก้ตาม ผมก็ไม่สามารถอยู่ข้างๆใหญ่ได้ เพราะผมต้องเจอและเกี่ยวข้องกับน้ำ ผมทำไม่ได้จริงๆ

"ไงหละมึง ตื่นซะสายเลย"ไอ้ใหญ่มันด่าผม
"เออ ตื่นสายแค่นี้ทำบ่น ทีเมื่อวานมึงยังตื่นสายได้เลย"
จริงๆผมก็ตื่นนานแล้วครับ แต่ไม่กล้าลงมาจากห้อง เพราะไม่รู้จะมองหน้าเพื่อนคนนี้ยังไง
"วันนี้ไปเที่ยวไหนดีวะ"ไอ้ใหญ่มันถามความคิดเห็นผม
"แล้วแต่มึงดิ เจ้าถิ่นนี่หว่า"
"อืม .... ไปเที่ยวห้างก็น่าเบื่อ ไปเดินซื้อของก็ร้อน จะไปนั่งดื่มก็เร็วเกินไป เอาไงดีนาาาาาา"
มันทำท่าคิดอยู่สักพัก
"งั้นเอางี้..."หลังจากมันคิดอยู่สักพักก็โพร่งออกมา
"ไปเที่ยวเชียงใหม่ดีกว่า"
ผมหันมาจ้องตาผมนิ่งๆ
"เฮ้ย กูเพิ่งจะมากรุงเทพ จะไปเที่ยวอะไรที่เชียงใหม่หละ"
"กลับไปคุยกับไอ้น้ำเหอะดิว อย่าหนีหัวใจตัวเองเลย"
"กูไม่ได้หนี....กูแค่อยากให้เวลาน้ำตัดสินใจ"
"ไหนดิวเคยบอกว่า ไม่ให้เราคิดแทนไอ้น้ำ แล้วทำไมตัวดิวเองกลับมาคิดแทนน้ำมันหละ"
"ตอนนี้ดิวไม่ได้ให้เวลาน้ำตัดสินใจหรอก ดิวกำลังคิดว่าน้ำมันชอบคนอื่น และดิวก้กำลังจะจากไอ้น้ำไป"
"ที่ใหญ่คิด ถูกต้องไหม"
ผมปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าผมไม่ได้คิดแบบนั้น
ผมรับรู้การกระทำของน้ำที่มีต่อน้องโก และผมก็คิดว่าน้ำชอบโก
นั่นเป้นเหตุผลที่ผมต้องหนีมากรุงเทพ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมปิดมือถือ
สิ่งเหล่านี้คือผมคิดแทนน้ำอย่างนั้นสินะ ผมไม่รอคำตอบจากน้ำ แต่ผมสามารถสรุปเองได้
ผมยอมรับในจุดนี้ แต่ถึงยังไงผมคิดว่าผมดูไม่ผิดแน่ว่าน้ำไม่ได้รักผม เราแค่ผูกพันกันเท่านั้น
"กูไม่รุ้ว่ากูจะรับกับการจากไปของน้ำได้ไหม เพราะงั้นกูถึงต้องเป็นคนจากมาเอง"
"กูไม่อยากให้ความผูกพันของกูมาทำลายความรักที่แท้จริงของน้ำ กุยอมออกมาเอง"
"น้ำมันเป็นคนบอกอย่างงั้นหรอ"
"เปล่า แต่กูรู้"
"คิดเอาเอง?...."
ไอ้ใหญ่พูดเชิงถามผม ผมไม่ได้ตอบ
.........
..........
"เมื่อคืนไอ้น้ำโทรมา"
"มันบอกว่าโทรหามึงไม่ได้ มันร้อนรนมากเลยรู้ไหม"
"มึงบอกว่ามึงรู้ได้เอง เพราะงั้นกูขอพูดในฐานะของพี่ชาย ว่าไอ้น้ำมันรักมึง"
"มึงจะให้โอกาสน้องกูอธิบายบ้างไหม"
"กูไม่รู้วะ......"
"นี่เป็นตั๋วรอบบ่ายกูเตรียมไว้ให้แล้ว กูคิดว่ามึงควรจะกลับเชียงใหม่ได้แล้วนะ"
ไอ้ใหญ่ยื่นตั๋วเครื่องบินมาให้ผม ผมควรจะรับหรือไม่รับดีหละ
ถึงยังไงผมก็หนีความจริงไม่พ้นอยู่ดี เพราะงั้นกลับไปเคลียร์กับน้ำให้จบๆไปเลยจะดีกว่า
ผมยื่นมือออกไปรับตั๋วนั้นไว้
"มึงร้ไหมเมื่อก่อนกูเคยชอบมึงมาก"
"กูแอบชอบมึงมาตั้งแต่ ม.1"
"กูก็ไม่เข้าใจว่าก้เลิกชอบมึงเมื่อไหร่ แต่กลับไปเทหัวใจให้กับเด็กชายตัวเล็กๆคนนั้น"
"กูรู้สึกว่ากูขาดเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้ แต่กูก็ไม่อยากฝืนหัวใจของเค้าไว้ให้อยู่กับกู เพราะความผูกพัน"
"มึงถามกูว่ากูจะให้โอกาสน้องมึงอธิบายไหม ตอนนี้กูพร้อมจะรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น"
ไอ้ใหญ่ได้แต่นิ่งฟังผมเท่านั้น
 "กูแอบชอบมึงตั้งแต่ม.2 แต่กูไม่กล้าที่จะบอกมึง"
"แต่กูก็รู้สึกดีนะที่กูไม่บอกมึงไป เพราะถ้าตอนนั้นเราเป็นแฟนกัน แล้วมึงเปลี่ยนใจไปรักไอ้น้ำ กูก็ไม่รู้ว่ากูจะเกลียดมึงลงไหม"
"เมื่อเป็นอย่างนี้ รักษาความรักของตัวเองไว้บ้าง เห็นแก่ตัวในเรื่องความรักบ้างก็จะดีนะ"
คราวนี้เป็นไอ้ใหญ่ที่พูดบ้าง ผมไม่รู้เลยว่าไอ้ใหญ่ก็มีใจให้ผมเช่นกัน
แต่ก็อย่างที่ไอ้ใหญ่บอกว่าดีแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน
เพราะถ้าผมเผลอใจให้น้ำตอนที่คบกับใหญ่ ผมก็คงเกลียดตัวเองเหมือนกัน
"ขอบใจนะเพื่อน"ผมพูดพร้อมกับกอดคอไอ้ใหญ่
"อืม ไม่เป็นไร แค่ดูแลน้องกูดีๆก็แล้วกัน"ไอ้ใหญ่หันมายิ้มแล้วพูดกับผม
กูไม่ขอรับปากวะ ว่ากูจะได้ดูแลไอ้เด็กน้อยไหม เพราะไม่รู้ว่าน้ำยังต้องการให้ผมดูแลอยู่อีกไหมนั่นเอง

[sadness]

[38=ปิดฉากความรัก]

ไอ้ใหญ่ขับรถพาผมมาที่สนามบิน
ถึงเวลาแล้วสินะที่ผมต้องรับความจริง
จะหนีต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น และยิ่งทำให้หลายคนต้องรู้สึกครึ่งๆกลางๆ
ไม่ว่าน้ำจะตัดสินใจแบบไหน ผมก็คงต้องยอมรับ
ผมไม่กล้าที่จะเห็นแก่ตัวเรื่องความรัก
เพราะผมรักเด็กน้อยคนนี้มากนั่นเอง ผมคงทนไม่ได้ถ้าจะรั้งไว้กับผมทั้งที่ใจเค้าอยู่กับคนอื่น

ผมเดินทางกลับมาถึงเชียงใหม่
พอผมเปิดโทรศัพท์ของผม สายที่ไม่ได้รับก็ปรากฏขึ้นทันที
เบอร์เหล่านี้เป็นเบอร์ของคนที่ผมรักทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป้นที่บ้าน ไอ้ไอซ์ น้องโก และที่สำคัญมันคือเบอร์ของน้ำ
นอกจากเจ้าน้ำจะโทรมาแล้วยังมีข้อความส่งมาให้ผมด้วย
ข้อความทั้ง23ข้อความ มีเนื้อหาเหมือนกัน
----พี่ดิวอยู่ไหนครับ ผมคิดถึงพี่----
ผมไปกรุงเทพ 2 วัน น้ำส่งข้อความหาผม 23 ข้อความ
ถึงเนื้อหาจะเหมือนเดิม แต่ผมก้ยังเปิดอ่านทุกข้อความ
ยิ่งอ่านผมก้ยิ่งคิดถึงน้ำมากเท่านั้น อย่าทำแบบนี้อีกเลยน้ำ มันจะทำให้พี่ตัดใจยากขึ้น

ผมกลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่ผมทำคืออาบน้ำ
อาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น แล้วผมจะไปหาน้ำ
ไปเพื่อยุติเรื่องทุกอย่าง ให้เป็นเรื่องที่มันสมควรจะเป็นเสียที
แต่ก่อนที่ผมจะเข้าไปอาบน้ำ ก็มีโทรศัพท์มา
“ว่าไงครับ”
“พี่ดิวหรือครับ พี่ดิวอยู่ไหนครับ!!!”
“พี่อยู่ที่บ้านครับ”
น้องโกถามผมอย่างเร่งรีบ
“พี่ดิวมาที่คณะผมได้ไหมครับตอนนี้”
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที เพราะน้ำเสียงของโกมันเหมือนคนที่ร้อนรน
“พี่ไอซ์นะครับ พี่ไอซ์มาที่คณะ พี่ดิวมาช่วยพูดหน่อยได้ไหมครับ”
น้องโกพูดเร็วเหมือนกลัวว่าผมจะวางสายแล้วหายไปอย่างนั้น
“แล้วมันไปทำไมกัน”
“ผมไม่รู้ครับ พี่ดิวมาช่วยผมหน่อยนะครับ”
“ได้ครับ พี่จะรีบไป”
อะไรของไอ้ไอซ์มันวะเนี่ย มันคิดอะไรของมันอยู่กันแน่
ผมขับรถไปถึงคณะน้องโกภายในครึ่งชั่วโมง
รถของไอ้ไอซ์จอดอยู่จริงๆ แต่ผมไม่ได้สนใจรีบวิ่งขึ้นตึกทันที
ผมโทรหาโกเพื่อถามว่าอยู่ไหน แล้วผมจึงเดินไปหา
ทันทีที่เจอหน้าโก โกดูดีใจมากที่เห็นผม
“มีอะไรกัน”
“ผม ก็ไม่รู้ครับ อยู่ๆพี่ไอซ์ก็มาที่คณะ มาถามหาผมตั้งแต่ตอนสายๆ ผมก็คิดว่าเดี๋ยวพี่ไอซ์ก็กลับ แต่ที่ไหนได้ยังดักอยู่ที่หน้าคณะผมอยู่เลย”
“ไม่เป็นไรแล้วนะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง แล้วนี่น้ำไปไหน ทำไมไม่ดูแลเราเลย”
ผมพูดพร้อมกับลูบหัวโก
“มันกลับห้องไปแล้วครับ มันบอกว่ามันหิว ถ้าผมไม่กล้าลงไป มันก็ไม่รอ”
อะไรของมันวะ ไหนบอกจะดูแลโกไง ทิ้งเพื่อนไปแบบนี้ได้ยังไง
“ไม่เป็นไรนะ มันไม่อยู่แต่มีพี่อยู่ด้วย ไม่ต้องกลัวนะ”
ผมรู้จริงๆโกไม่ได้กลัวไอ้ไอซ์หรอก เพียงแต่กลัวหัวใจตัวเองจะอ่อนแอถ้าไอ้ไอซ์มาขอโทษ
เพราะอย่างนั้น สู้ไม่เจอกันเลยดีกว่า
ผมเดินนำโกลงมาจากตึกคณะ เมื่อลงมาถึงชั้นล่างโกทำท่าจะเดินกลับขึ้นตึก ผมจึงดึงไว้ พร้อมกับจับมือแน่น
“พี่จัดการเอง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมา
“โก พี่ขอคุยด้วยหน่อย”ไอ้ไอซ์วิ่งมาทันทีที่เห็นน้องโก
“มึงต้องการอะไรอีก”ผมขวางมันไว้
“กูขอคุยกับโกได้ไหม”
“ไม่ได้”ผมตอบพร้อมกับดึงมือโกออกมา
“พี่ขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมโก”
ผมหันไปมองไอ้ไอซ์ เพราะตอนนี้น้ำเสียงมันกลายเป็นการตะโกน ตะโกนเรียกเหมือนกลัวว่าน้องโกจะไม่ได้ยิน
ตอนนี้ไอ้ไอซ์ไม่ได้ยืนอยู่แล้ว มันนั่งคุกเข่ามองมาทางพวกผม ผมเห็นแบบนั้นก็ตกใจจนพูดไม่ออก
“พี่ขอโอกาสอีกครั้ง แค่ครั้งเดียวเท่านั้น”
“พี่ไอซ์อย่าทำแบบนี้เลยครับ คนมองกันใหญ่แล้ว”ดูเหมือนน้องโกจะตั้งสติได้ก่อนผม
“มองแล้วทำไมหละ ถ้ามันจะทำให้โกยอมให้โอกาสพี่ พี่ก็จะทำ”
“แล้วพี่ไม่อายหรือไง ไม่กลัวว่าคนอื่นจะคิดยังไงหรือครับที่มาตามง้อผู้ชายแบบนี้”
ดูโกจะเน้นคำว่าผู้ชายให้ไอ้ไอซ์มันรู้สึก
“พี่ไม่อาย พี่รักโก พี่รักมากจริงๆ ไม่มีใครให้ความรักพี่ได้เท่าที่โกเคยให้ พี่ขอโทษ”
“พี่ไม่คิดว่ามันสายไปแล้วหรือครับ”
...........................................................................
..............................................................................
“พี่ ไม่รู้ว่าสายเกินไปหรือเปล่า รู้แต่ว่าตอนนี้พี่จะเป็นฝ่ายไล่ตามโก แค่ให้โอกาสพี่ ไม่ต้องกลับมารักพี่แบบเดิม แค่ให้โอกาสพี่ได้จีบเราอีกครั้งก็พอแล้ว ต่อไปนี้โกไม่ต้องเป็นฝ่ายไปหาพี่ แต่พี่จะตามหาโกเอง ไม่ต้องยืนข้างพี่เวลาพี่ต้องการ แต่พี่จะยืนข้างโกเวลาที่โกอ่อนแรง พี่รู้ว่าพี่ผิด พี่แคร์คนรอบข้างมากเกินไป โดยไม่ได้สนใจคนที่รักพี่และหัวใจของพี่เอง เพราะอย่างนั้นมันก็สมควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้”
หลังจากที่ไอ้ไอซ์เงียบไปนาน มันก็โพร่งขึ้นมาเหมือนนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่มันจะได้พูด
“แล้วถ้าผมบอกว่าไม่หละ”น้ำเสียงของน้องโกเรียบเฉยมาก
“ถ้าอย่างนั้น ช่วยอยู่ในที่ที่พี่จะสามารถเห็นโกตลอดไปได้ไหม ขอแค่พี่ได้เจอโกบ้างเท่านั้นได้ไหม”
“พี่ต้องการแค่นั้นจริงๆหรอ”ตอนนี้โกเดินเข้าไปหาไอ้ไอซ์ ไปหยุดยืนตรงหน้ามัน
“ถ้าโกต้องการแบบนั้น พี่ก็จะทำ”ไอ้ไอซ์มันตอบอย่างหนักแน่น พร้อมกับทำท่าลุกขึ้น
“ดิว มึงช่วยอะไรกูอย่างนึงได้ไหม”มันหันมาทางผมเมื่อมันยืนขึ้นแล้ว
“ช่วย เดินไปส่งกูหน่อยได้ไหม”ผมเห็นท่ามันแล้ว แรงที่มีในตอนนี้คงจะหมดไปแล้ว ผมรีบเดินไปหามันทันที เพราะยังไงซะตอนนี้คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือไอ้ไอซ์
ผมกับมันเดินหันหลังให้น้องโกกำลังจะเดินออกมา ---น้ำตา--- ไอ้ไอซ์มันร้องไห้หรือนี่
ทันทีที่มันหันหลัง น้ำตาของมันก็ไหลลงมาทันที ผมเอื้อมมือไปกอดคอมันไว้ และพูดกับมันเบาๆ
“มึงทำดีที่สุดแล้ว”มันได้แต่พยักหน้ารับ
“ถ้าไปแล้วไม่ต้องกลับมาให้ผมเจออีก”ผมกับไอ้ไอซ์หันกลับทันทีที่ได้ยินเสียงน้องโกตะโกน
“ถ้าพี่เดินออกไปวันนี้ ก็ไม่ต้องกลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก”
“แล้วโกจะให้พี่ทำยังไง พี่รักโกแต่โกไม่ให้อภัยพี่”
“แล้วใครว่าผมไม่ให้อภัยหละ”แค่ได้ยินเท่านั้น คนหมดแรงข้างๆผมก็วิ่งเข้าไปกอดโกทันที
“โกให้อภัยพี่จริงๆนะ”มันพูดพร้อมกับกอดโกไว้แน่น
“ผมยังไม่ได้บอกนะว่าจะยอมกลับไปเป็นแฟนกับพี่”
“ครับๆได้ครับ แค่โกให้อภัยพี่ พี่ก็พอใจแล้ว ต่อไปนี้พี่จะตามจีบเราทุกวันเลย ไปรับไปส่งด้วย”
ไอ้ไอซ์มันพูดพร้อมกับรอยยิ้ม พร้อมทั้งถอยออกจากตัวน้องโก
“ทุกๆคนครับ ผมชอบผู้ชายคนนี้ครับ”ไอ้ไอซ์มันบ้าไปแล้ว มันหันไปบอกคนที่ยืนมองอยู่
“พี่ไอซ์พูดอะไรนะ ผมอายนะ”น้องโกเริ่มท้วง
“ก็พี่ชอบของพี่จริงๆนี่นา”
“ผมไม่อยากให้ใครคิดว่าแฟนผมบ้านี่นา”ถึงน้องโกจะกระซิบให้ไอ้ไอซ์ฟัง แต่ผมก็ยังได้ยิน
“ทุกๆ คนครับ คนนี้แฟนผมนะครับ น่ารักไหมครับ”แทนที่มันจะหยุด แต่ไอ้ไอซ์กลับตะโกนดังกว่าเดิมอีก รอยยิ้มบนหน้าของมันกว้างซะจนผมคิดว่าปากมันจะกลืนทัพพีเข้าไปได้ทั้งอัน
“พี่ไอซ์อะ”น้องโกเริ่มตีที่อกไอ้ไอซ์ ส่วนไอ้ไอซ์ก็แค่ดึงโกเข้าไปกอด
“เรื่องนี้ต้องขอบใจน้องน้ำแล้วหละ”ไอ้ไอซ์มันพูด ทำให้ผมนึกขึ้นได้ถึงเจ้าน้ำ แล้วงานนี้มันมีเอี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
ผมกำลังยืนคิดถึงเรื่องเด็กน้อยเพลินๆ อยู่ๆก็มีมือมากอดผมทางด้านหลัง
“อย่าหนีผมไปอีกนะครับ”เสียงที่กระซิบเบาๆที่ข้างหูผม คนนี้ที่ผมคิดถึงมาตลอด
“ไม่เสียใจหรอที่คนที่ตัวเองรักคืนดีกับแฟนเก่า”
“คนที่ผมรัก คือคนที่ผมกอดอยู่มากกว่า ผมไม่ปล่อยพี่ไปไหนอีกแล้ว”
น้ำเริ่มกอดผมแน่นมากขึ้น ส่วนผมก็ได้แต่ยืนนิ่ง
น้ำเริ่มจับผมให้หันมาเจอหน้า
“พี่ คือคนที่ผมรัก ส่วนไอ้โกมันคือเพื่อนที่ผมจะปกป้อง พี่เป็นคนที่มีความหมายสำหรับผม ไอ้โกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เพราะอย่างนั้นผมไม่มีทางนอกใจพี่เด็ดขาด ไม่ว่าจะไปรักไอ้โกหรือรักใครก็ตาม”
เด็กน้อยของผมพูดพร้อมกับก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม
“แล้วอย่างนี้ พี่จะไปไหนรอดหละ”ผมตอบแค่นั้น พร้อมกับซกหน้าลงกับอกของน้ำ

ความรักใครว่าเป็นเรื่องของคนเพียงสองคนเท่านั้น
มันต้องอาศัยใครอื่นอีกมากมายถึงจะทำให้เราเข้าใจได้ว่าเรารักคนคนนี้มากแค่ไหน
เมื่อไม่มีคนอื่นให้เปรียบเทียบ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าคนคนนี้มีความสำคัญกับเรามากแค่ไหน
ความรักของผมก็ไม่ได้ต่างกันเลย ถ้าผมไม่มีไอ้ใหญ่ ผมก็ไม่มีทางรู้เลยว่าผมรักน้ำมากขนาดไหน
ถ้าไม่เจอน้องโก ผมก็ไม่รู้เลยว่าผมขาดน้ำไม่ได้
ถ้าไม่มีไอ้ไอซ์ ผมก็คงไม่รู้สึกถึงความหึงหวงน้ำกับโก
คนสองคนจะรักกันได้ คงต้องขอบคุณใครอีกหลายคน โดยเฉพาะคนบนฟ้าที่ทำให้เรามาเจอกัน

“แล้วเรื่องไอ้ไอซ์เราไปเกี่ยวอะไรด้วย”ผมเริ่มนึกได้ว่าไอ้ไอซ์บอกว่าต้องขอบใจน้ำ
“ผมก็ต้องทดสอบนิดหน่อย ก่อนที่จะปล่อยเพื่อนผมไปให้พี่ไอซ์ดูและนี่ครับ”ไอ้น้ำพูดพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นมาชูให้ผมดู
“นี่ทำขนาดนั้นเลยหรอ”ไอ้ไอซ์มันยอมให้น้ำต่อยเลยหรือนี่
“ผมแค่บอกว่าผมขอต่อย 10 ที ถ้าพี่ไอ้ทนได้ ผมก็จะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้”
“ต้องขนาดนั้นเลยหรือ”
“แค่พี่ไอซ์ไม่ยอมหลบหมัดผม ผมก็ยอมตั้งแต่ครั้งแรกแล้วครับ คนรักกันเราไม่ควรไปขัดขวางนี่นา”
น้ำตอบผมแค่นั้น แล้วกอดผมแน่นขึ้น
แล้วอย่างนี้ผมจะไปไหนรอดหละ หัวใจทั้งดวงของผมอยู่ที่เค้าแล้วนี่ เด็กชายน้ำ..........เด็กน้อยของผม

[sadness]

สำหรับหลายคนที่เชียร์ใหญ่ ต้องขอโทษด้วยนะครับ
เพราะว่าเรื่องนี้แต่งไว้จนจบนานแล้ว
เอาเป็นว่า แถมตอนนี้ให้อีกตอนแล้วกัน
เป็นตอนของใหญ่โดยเฉพาะเลยครับ

--------------------------------------------------------------

[ส่งท้ายให้ใหญ่]

หลังจากที่ผมขับรถไปส่งดิวขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้ว ความรู้สึกของผมก็ล่องลอยเหลือเกิน
ผมทำถูกแล้วใช่ไหมที่ผมทำแบบนั้น ผมไม่สามารถรั้งตัวของดิวไว้ได้ เพราะใจของดิวอยู่กับคนอื่น
ผมไม่เสียใจเลยที่คนที่ผมรักทั้งสองคนจะมีความสุข

ผมขับรถมาไกลเท่าไหร่แล้วนี่ เมื่อรุ้สึกตัวอีกที ผมก็ออกนอกกรุงเทพมาแล้ว
ไหนๆก็ขับมาแล้ว ผมก็ขอปลดปล่อยให้สบายใจสักวัน ผมขับรถหาโรงแรมพักในตัวเมืองได้แล้ว
ก็คิดได้ว่า มีเพื่อนที่คณะตอนเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ที่นี่ ผมจึงโทรหามันทันที อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว
“ไอ้เอ มึงอยู่ไหนวะ”
“อยู่ ที่ร้านดิ ทำไมวะ” ไอ้เอเพื่อนผมมันเปิดร้านถ่ายภาพ สตูดิโออยู่ ผมก็ดีใจกับเพื่อน ถึงมันจะเป็นแค่งานอดิเรกที่มันรัก แต่มันก็สามารถสร้างเป็นอาชีพที่มั่นคงของตัวเองได้
“กูอยู่แถวบ้านมึงเนี่ย ออกมาหากูหน่อยดิวะ”
“มึงอย่ามาตลก ร้อยวันพันปีไม่เคยโผล่มาให้เห็น อย่ามาอำกู แล้วอีกอย่างกูไม่ได้มีเวลาว่างมากนะมึง”
อ้าว ไอ้เพื่อนเวรนี่ ไม่เชื่อแล้วยังมาด่าอีก
“เฮ้ย กูพูดจริง กูพักอยู่โรงแรม...... มึงจะให้กูเอาเบอร์โรงแรมโทรไปเลยไหม”
“จริงหรือวะ มึงอย่ามาล้อเล่นนะเว้ย” น้ำเสียงของเพื่อนผมเริ่มเบาลงเล็กน้อย แสดงว่ามันเริ่มจะเชื่อ
“ก็จริงสิวะ จะโกหกทำแมวอะไร”
“โอเคๆ งั้นกูว่างละ เดี๋ยวไปหา” เมื่อกี้ยังบอกว่ายุ่ง ตอนนี้ว่างขึ้นมาทันทีเลยนะมึง

ผม กับไอ้เอเรียกว่าสนิทกันพอสมควร ปกติจะโทรคุยกันเสียมากกว่า ไม่ค่อยจะได้มาเจอกันเท่าไหร่ แต่คราวนี้ผมอยากมาพักผ่อนหัวใจ ไหนๆก็ขับรถมาจะถึงจังหวัดมันอยู่แล้ว ก้เลยขับต่อมาอีกสักหน่อย มาเจอเพื่อนบ้าง เผื่อความรู้สึกผมมันจะดีขึ้นมา
“มึงคิดไงมาหากูวะ”
“ไม่ได้คิด รถพากูมาเอง” ผมตอบแบบกวนๆ ก็มันเป็นแบบนั้นนี่ครับ ใจลอยไม่ได้คิดอะไร แล้วรถมันก็พามาถึงที่นี่เอง
“กวนนะมึงเนี่ย” ผมกับไอ้เอเถียงกันก่อนจะเข้าร้านกาแฟที่มันพามา
“ไอ้เอ ห้องน้ำไปทางไหนวะ” ผมอยากล้างหน้าแล้วก็เข้าห้องน้ำด้วย เลยถามไอ้เอหลังจากนั่งที่โต๊ะ

พอ ผมเดินไปถึง ประตูห้องน้ำปิดอยู่ ผมจึงเอื้อมมือไปลองบิดดุว่ามีคนอยู่หรือเปล่า แต่ก่อนที่มือผมจะถึงลูกบิด ประตูห้องน้ำก้เปิดออกก่อน ทำให้ผมยืนจ้องกับคนที่ยืนอยู่ข้างใน
ภาพ ที่ผมเห็น เป็นเด็กนักศึกษาท่าทางกวนๆ ตัดผมรากไทรคลุมคอ ละลงมาถึงไหล่ สีน้ำตาลที่ตัดกับ ผิวขาว ๆตาโต ที่เด่นที่สุดก็ตรงปากสีแดงอมชมพู ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ สูงพอสมควรกำลังเหมาะกับรูปร่างที่ผอมเพียว อืม จัดว่าเป็นเด็กที่น่ารักคนนึงเลยนะเนี่ย
“จะยืนขวางอีกนานไหมลุง” อ้าวไหงปากอย่างนี้หละ ไอ้เด็กน่ารักเมื่อกี้ทำหน้าบึ้งแสดงว่าไม่พอใจ พร้อมถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
“เอ่อ โทษที” ผมเบี่ยงตัวหลบไอ้เด็กปากเสียคนนั้น กลิ่นหอมจากแป้งเด็กมันลอยเข้าจมูกผม เวลาที่ไอ้เด็กปากเสียคนนี้เดินผ่าน กลิ่นแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
“เฮ่อ....คิดอะไรวะเนี่ย” ผมส่ายหัวไล่ความคิดของตัวเอง

พอผมเดินกลับไปที่โต๊ะ ก็พบว่ามีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คน
“พี่เอ พี่คิดดูดิ มันมองหน้าผม จ้องเลยนะพี่ แบบนี้มันกวนกันชัดๆ”
“เห็นว่าตัวใหญ่กว่าหรือไงวะ ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะมองอะไรนักหนา”
“หรือ ว่ามันจะโรคจิต หรือไม่ก็ประสาทแน่ๆเลยพี่ว่าไหม” เสียงไอ้เด็กปากเสียมันกำลังพร่ามถึงผมอย่าสรรเสริญ แต่เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าคนที่กำลังถูกนินทา ได้มายืนอยุ่ข้างหลังแล้ว ส่วนไอ้เอ ผมแค่ทำท่าทางบอกว่าให้นั่งเฉยๆ พอผมเห็นจังหวะที่ไอ้เด็กปากเสียยกแก้วกาแฟขึ้น
“หมายถึงผมหรือเปล่าครับ” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูไอ้เด็กปากเสีย
เมื่อเจ้าตัวหันมาเห็นผม ถึงกับอึ้ง ตาโตจ้องหน้าผมสักพัก หลอดกาแฟยังคาอยู่ที่ปาก ส่วนผมก็จ้องตากลับเหมือนกัน
“แคร่กๆๆๆ อะ.....”อยู่ๆไอ้เด็กปากเสียก็สำลัก ผมหละอยากจะขำจริงๆ
“นินทาคนอื่นลับหลังมันไม่ดีนะ” พูดเสร็จผมก็นั่งลงด้านข้างไอ้เอ ซึ่งตรงหน้าไอ้เด็กปากเสียพอดี
“เออๆ ขอโทษแทนน้องด้วยแล้วกันวะ” ไอ้เอหันมาขอโทษผม ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มกับท่าทีวางตัวไม่ถูกของเด็กปากเสีย
“หนูชื่ออะไรครับ” ผมแกล้งแซวไอ้เด็กปากเสีย
“พี่ เอ!!” ไอ้เด็กปากเสียหันไปตะโกนเรียกเพื่อนผม พร้อมกับเอามือชี้มาที่ผม ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มชอบใจพร้อมกับเอนตัวไปพิงพนักด้านหลัง เหมือนไม่ใส่ใจ
“พอแล้วน่า....เมื่อกี้ก็ว่าเค้าไว้เยอะนี่นา”ไอ้เอหันไปปรามเด็กปากเสีย
“ไอ้ใหญ่มึงก็เลิกแหย่ได้แล้ว” อ้าว หันมาว่ากุอีก
“บี ยกมือไหว้พี่เค้าซะ นี่พี่ใหญ่ เพื่อนพี่เอง” ไอ้เด็กปากเสียชื่อบี ทำหน้าเหมือนจะบีบคอไอ้เอเสียให้ได้ แถมทำตาโตจ้องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ แต่สุดท้ายก็ต้องยกมือไหว้แบบเสียไม่ได้
“ไอ้ใหญ่นี่น้องชายกู ชื่อบี เรียนอยู่ปี 3 แล้ว”
“มึงมีน้องด้วยหรือวะ” เพราะตั้งแต่ผมคบกับมันมา มันไม่เคยบอกเลยว่ามีน้องชายด้วย
“มีสิวะ ดูแลมันมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นจะปราบมันอยู่หรอ” ไอ้คนที่ถูกพาดพิงเริ่มแสดงอาการไม่พอใจ ใช้หลอดกระแทกน้ำแข็งในแก้วอย่างแรง
“ก็ดื้อ แบบนี้นี่นะ แบบนี้มันต้องหาคนกำหราบ” ไอ้เด็กปากเสีย พอได้ยินที่ผมพูด ก็ถลึงตาใส่ผมทันที

ระหว่าง ที่ผมนั่งคุยกับไอ้เอ ผมก้แอบสังเกตุไอ้เด็กปากเสีย ตอนนี้เอาแต่ทำแก้มป่องด้วยอารมณ์โกรธ สายตามองออกไปนอกกระจก ดูๆไปก็น่ารักเหมือนกันนะนี่ แต่ท่าทางจะขี้งอนใช่เล่น
“เออ ที่บริษัทมึงรับเด็กฝึกงานหรือเปล่าวะ”อยู่ๆไอ้เอก็ถามขึ้นมา
“ทำไม จะฝากกิ๊กคนไหนมาฝึกหละ”
“มึงจะบ้าหรือไง มีที่ไหนหละกิ๊กนะ กูจะฝากไอ้ตัวแสบนี่ต่างหาก” ผมและไอ้เด็กปากเสียหันมามองหน้ากันพอดี หลังจากได้ยินไอ้เอพูด
“ไม่เอานะพี่เอ ผมไม่ไปอยู่กับคนโรคจิตหรอก”
“น้องมึงเรียนอะไรหละ” ผมทำเป็นไม่สนใจคำพูดของไอ้เด็กปากเสีย
“เรียนบริหาร นะถือว่าเห็นแก่กู ฝากหน่อยแล้วกัน กูจะได้สบายใจ” ถึงมึงไม่ฝากกูก็อยากดูแลอยู่แล้วหละ.... อ้าวนี่ผมคิดอะไรเนี่ย
“พี่เอ ไม่เอานะพี่” ไอ้เด็กปากเสียยังโวยวายไม่เลิก
“แล้วจะมาเมื่อไหร่หละ” ผมกับไอ้เอก็ยังไม่สนใจเสียงโวยวายอยู่ดี
“เทอมหน้าก็จะขึ้นปี 4 แล้ว ฝึกงาน 1 เทอม ยังไงก็ช่วยดูแลมันหน่อยนะ”
“ได้อยู่แล้ว น้องเพื่อน ก็เหมือนน้องกู” ผมบอกกับไอ้เอ
“พี่เอ.........”
“พอได้แล้วไอ้ตัวแสบ พี่ตัดสินใจแล้ว ทำตัวดีๆหละ อย่าให้เค้าว่ากลับมา” ไอ้เอพูดเป็นอันยุติการงอแงของไอ้เด็กปากเสีย
“ถ้า งั้นพักที่บ้านกูแล้วกัน จะได้สะดวก เช้าก็ไปทำงานพร้อมกูเลย” ผมเสนอความคิด เพราะผมรู้สึกว่า เวลาอยู่กับเด็กคนนี้แล้วทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเวลา
“ไม่เป็นไร เกรงใจวะ เดี๋ยวกูหาหอพักให้ไอ้บีเอง”
“ไม่ต้องเกรงใจ กูจะได้ดูแลให้ไง น้องมึงทั้งคนนะเว้ย กูจะปล่อยทิ้งๆขว้างๆได้ไง” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เด็กหน้างอตรงข้าม
“เอางั้นก็ได้ ขอบใจวะ งั้นเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พอไอ้เอลุกไป ผมก็ก้มหน้าไปหาไอ้หนูบี
“พี่จะให้เรามาฝึกงานเป็นเลขาพี่ จะได้อยู่กับพี่ตลอดเวลา”
“นี่ลุงคิดอะไรกับผมเนี่ย” ไอ้เด็กปากเสียก้มหน้ามาหาผมเช่นกัน
“แล้วเราคิดว่าไงหละ”
“ลุงจะจีบผม.......ใช่ไหม”
“ก็แล้วจะให้จีบไหมหละ”
“อย่าหวังเลย ผมไม่ชอบคนแก่”
“ก็ อย่ามาเผลอใจรักคนแก่ก็แล้วกัน ไอ้หนูน้อย”พูดเสร็จผมก็เอาหลังพิงพนัก ส่วนไอ้หนูน้อยก้ได้แต่ทำตาเขียวใส่ผม เห็นแล้วมันน่าแกล้งอะไรแบบนี้ เฮ้อ..................ต่อจากนี้ ผมคงจะมีอะไรสนุกๆในชีวิตแล้วสิ
-----------------ไอ้หนูบี--------------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ที่เหลือจินตนาการต่อเลยนะครับ อิอิ
และเล้วทุกคนก็ครบคู่
พี่ดิว - น้องน้ำ
น้องโก - พี่ไอซ์
ลุงใหญ่ - หนูบี
ตอนพิเศษนี้เพิ่งแต่งเมื่อวานนี้เองครับ
เพราะหลายคนสงสารนายใหญ่ผู้เสียสละ
จะปล่อยให้เดียวดายก็น่าสงสาร

ตอนนี้ก็จบไปแล้วนะครับ 3 เรื่อง
หมดแล้วหละครับที่แต่งเก็บไว้
เอาไว้ถ้ามีเรื่องใหม่จะเอามาลงเพิ่มนะครับ

ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ

[silverspoon]

กรี๊ดด แต่งเรื่องใหญ่กับน้องบีเพิ่มได้มะค้า น้าๆๆ อยากอ่านๆ

ขอบคุณมากค่า สำหรับนิยาย จบได้ดีนะในความคิดเรา อิอิ

[CaroL]

“ทุกๆคนครับ ผมชอบผู้ชายคนนี้ครับ”


ผมกำลังยืนคิดถึงเรื่องเด็กน้อยเพลินๆ อยู่ๆก็มีมือมากอดผมทางด้านหลัง
“อย่าหนีผมไปอีกนะครับ”เสียงที่กระซิบเบาๆที่ข้างหูผม คนนี้ที่ผมคิดถึงมาตลอด



ความรักใครว่าเป็นเรื่องของคนเพียงสองคนเท่านั้น
มันต้องอาศัยใครอื่นอีกมากมายถึงจะทำให้เราเข้าใจได้ว่าเรารักคนคนนี้มากแค่ไหน
เมื่อไม่มีคนอื่นให้เปรียบเทียบ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าคนคนนี้มีความสำคัญกับเรามากแค่ไหน
ความรักของผมก็ไม่ได้ต่างกันเลย ถ้าผมไม่มีไอ้ใหญ่ ผมก็ไม่มีทางรู้เลยว่าผมรักน้ำมากขนาดไหน
ถ้าไม่เจอน้องโก ผมก็ไม่รู้เลยว่าผมขาดน้ำไม่ได้
ถ้าไม่มีไอ้ไอซ์ ผมก็คงไม่รู้สึกถึงความหึงหวงน้ำกับโก
คนสองคนจะรักกันได้ คงต้องขอบคุณใครอีกหลายคน โดยเฉพาะคนบนฟ้าที่ทำให้เรามาเจอกัน



“นี่ลุงคิดอะไรกับผมเนี่ย” ไอ้เด็กปากเสียก้มหน้ามาหาผมเช่นกัน
“แล้วเราคิดว่าไงหละ”
“ลุงจะจีบผม.......ใช่ไหม”
“ก็แล้วจะให้จีบไหมหละ”
“อย่าหวังเลย ผมไม่ชอบคนแก่”
“ก็ อย่ามาเผลอใจรักคนแก่ก็แล้วกัน ไอ้หนูน้อย”


และเล้วทุกคนก็ครบคู่
ลุงใหญ่ - หนูบี

อ่านข้อความตอนสำคัญด้านบนแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยครับ น่ารักกันจริง
อ่านแล้วทำให้รู้สึกถึงอารมณ์ดีจังครับ
เห็นด้วยกับรีบนนะครับ
แต่งคู่ลุงใหญ่กับหนูบีเพิ่มก็ดีนะครับ
ขอบคุณ
คุณบีมากครับ ขอเป็นแฟนคลับติดตามอ่านเรื่องของคุณนะครับ
ปีใหม่แล้ว
ขอให้มีความสุขตลอดไปนะครับ

[masanobu]

โอ้ สุดยอดคร้าบบบ
ชอบทั้งสามเรื่องที่แต่งเรยอ่า
ของภาคต่อ ของ(ลุง)ใหญ่กะ(ไอ)บีด้วยนะคร้าบบ
แระก้อ เรื่องที่สี่ ในเล้านี้ด้วยละกานนนะคร้าบบบ (ขอมากปายมั้ยเนี่ยย)

ปีใหม่นี้ ได้อ่านแต่เรื่องที่ชอบทั้งน้านนเรย ขอบคุงงับ

[leogemini]

นายเอกคนสุดท้ายคู่กับพี่ใหญ่คือ คุณบี นี่เอง


หุหุ


finale เลยน้าาาาาาาาา



ขอบคุณเรื่องน่ารัก ๆ เรื่องนี้นะครับ


+1 และ  ไป

[CaroL]

ฝันดีครับ

[jokirito]

   โห   คนเขียนยอมอุทิศตัวเอง คู่ กับ พี่ใหญ่ผู้ถูกลืมซะเองเลยนะครับ

[gypsy]

ไม่โดนเลย 

เสียใจอุส่าต์เชียร์ใหญ่มาตั้งแต่แรก

น้ำมาวินจริงๆ อ่ะ

เสียดายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่นิยายมันก็แบบนี้ล่ะนะ

มีสมหสังผิดหวังบ้าง

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคับ

HAPPY NEW YEAR

[wattanai]

อ๊ากกกกก..ชอบมากๆเลยอะ......

ชอบทั้ง3เรืี่องเลยอะ........

อิอิ........

+1 ให้นะงับ....

[jasmin]

อ่านจบแว้ววว น่ารักมากเลย

โดยเฉพาะลุงใหญ่กะหนูบีเนี่ย

ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอ

[EunSung87]

น่ารักทั้ง 3 คู่เลยค่ะ

น่าจะมีคู่ลุงใหญ่กัเด็กบีเยอะกว่านี้สักหน่อย

เราว่าเด็กบีคงจะน่ารักไม่เบาเลยนะ

ใสๆดี

[Little Devil]

  
Happy New Year 2010
ขอบคุณที่เข้าใจคนอ่าน
น้องบีน่ารักซะ
แต่เราก้อเชียร์ดิวกะใหญ่นะ
รออ่านเรื่องใหม่ดีกว่า     

[iota]

อีกหนึ่งนิยามของ"ความรัก"
เป็นอีกเรื่องที่มีนิยามความรักได้ดีครับ
อ่านแล้วทำให้น้ำตาซึมออกมาได้.....ซึ้งครับ
ขอบคุณบีมากๆครับสำหรับนิยายดีๆที่นำมาฝากให้อ่านกัน
จะรอผลงานต่อไปนะครับ..........

(",)จะว่าไปแล้วอยากอ่านลุงใหญ่กับน้องบีต่อ...แก่น ดื้อ ได้ใจ :laugh:มีโอกาสมั้ยเนี้ยยยย

[CaroL]

 

[nithiwz]

  จบเสียที  น่ารักนะครับ เรื่องนี้
คู่ โก กับ ไอซ์ดูจะพัชีคสุดๆ แต่คู๋น้ำกับพี่ดิว  ออกแนวงอนๆ ไม่รับตัวเองประมาณนั้น
ชอบใหญ่อ่ะ  ผู้เสียสละจริงๆ นับถือ

รอตามอ่านเรื่องต่อไปครับ

[namtaan]

เรื่องนี้ก็น่ารัก อ่านง่าย มีการพลิกผัน จากพี่มาเป็นน้อง ทำให้ไ้ด้ลุ้นเป็นช่วงๆ
ยิ่งมีตอนพิเศษ ได้หนู "บี" มาเป็นตัวช่วย เลยครบสามคู่ชู้ชื่นพอดี มีความสุขกันไป
อ่านจบแล้วยิ้มได้เลยค่ะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากนะคะ 

[CaroL]

ฝันดีครับ

[DexTunG]

แวะมาทักทาย  และ +1 ให้เป็นกำลังใจครับ











 

[bbyuqin]

สวัสดีค่ะบี... เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้อ่ะ เนี่ยอ่านชั่วโมงเดียวจบเลย

สนุกมากกกก  จบเร็วอ่ะ...แต่เนื้อเรื่องดีทีเดียว....ชอบมากกก คู่พี่ดิวกับเด็กน้อย  แต่คู่หลังสุด ลุงใหญ่กะไอ้หนูบีน่าจะฮา..

ชอบมากจ้ะ...เป็นกำลังใจให้นะ....แล้วจะรอเรื่องใหม่จ้า....แต่เรื่องนี้ถ้ามีตอนพิเศษอีกก็ดี คิกคิก

[CaroL]

ฝันดีครับ

เป็นกำลังใจให้เสมอ

[กุหลาบเดียวดาย]

สรุปแล้วคนแก่ได้เด็กกันถ้วนหน้า เอิ๊กกกกกกกกอิจฉา

ตอนพิเศษขอแบบพิเศษษษษษษน๊า

[vvivy]

ชอบมากๆเลยค่ะ

ทั้งสามเรื่องเลย

รอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ

 

[DEMON3132]

+1 เป็นกำลังใจให้น้องบี เรื่องนี้น่ารักมาก จบแบบ happy ด้วย
เป็นสามคู่ที่มีความแตกต่างกัน น่ารักไปคนละแบบ แต่คู่สุดท้าย
ที่มาเปิดประเด็นไว้น่าติดตามมาก หนูบี+ลุงใหญ่ น่าจะเป็นคู่ที่ดูมี
รสชาด ลุงใหญ่จะปราบหนูบีที่เปรี้ยวจนเข็ดฟันไหวรึเปล่า ช่วยแต่งต่อ
ทีเหอะ อยากคอยเชียร์ลุงใหญ่มาก ๆๆๆ 

[CaroL]

รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ

[boboaje]

อ๊า อยากได้คู่เฮียใหญ่กะหนูบีอ่ะค่า อยากได้ อยากได้ อยากได้  . .. .ใครเห็นด้วยโย๊กมือขึ้นเร้ว . . ..

[Y2Y]

เย เห็นแค่ ชื่อคนแต่ง  ก็รู้ว่าต้องได้อ่านแบบ non stop

แต่ยังอ่านได้แค่ หน้าแรก แอบมาให้กำลังใจก่อน

ขอบคุณนะค่ะ  ไปอ่านต่อก่อนนะ

[CaroL]

รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ

ฝันดีครับ