หัวข้อ: คนที่รักกับคนที่ดีมันต่างกัน

[kungyung]

หรือว่า บอกกะโก้เลิกันตั้งนานแล้วอ่ะ

[namtaan]

หรือว่าโก้ทนไม่ได้ที่บอยไม่ลืมเอก เลยเลิกกันไปแล้ว
ตอนจบไม่เศร้า ต้องลุ้นกันอีกรอบแล้ว

บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ
สวัสดีปีใหม่จีนและสุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ  

[-N-]

 มาอีกนะๆๆๆๆไม่ไหวแล้ว ชอบคุณคนแต่งมากกก

[Huo_To]

  โชคดีจังที่วันนี้แวะมาห้องนิยายจบแล้ว  ตอนจบทีแรก สงสารเอกมาก ตอนนี้มีลุ้นแล้ว 
ขอบคุณที่มาภาคต่อนะค้า่บ

[Soulmate]

บอย สู้ๆ

[sadness]

[4]

“อะไรอีกหละพี่”
โก้พูดกับผมพร้อมทั้งทำสีหน้ารำคาญใจ
แต่ที่แปลกคือ มันเรียกผมว่าพี่
“ทำไมมึงมาอยู่นี่ แล้วบอยหละ”
ผมยังคงจับคอเสื้อโก้อยู่เหมือนเดิม พร้อมทั้งมองคนข้างๆเหมือนจะบอกกับมันว่า
---นี่มันคือใคร แล้วมึงเอาบอยไปไว้ที่ไหน---

“พี่บอยก็อยู่ห้องเค้าสิ เกี่ยวอะไรกับผม”
มันจ้องหน้าผมพร้อมกับปัดมือผมออก
“มึงเป็นแฟนบอยนะ วันนี้วันเกิดบอยมึงยังมาเดินเล่นกับคนอื่นอีก”
ผมยังคงตะโกนด้วยความโมโห
“หึ.....แฟนงั้นหรอ” สีหน้าของโก้เศร้าลงไปทันที
“พี่คิดว่าผมจะทนได้ไหมหละครับ ที่คนที่อยู่ข้างๆผม ไม่เคยมองมาที่ผมเลยสักครั้ง คนที่ร้องไห้ตอนนอนอยู่ทุกวัน คนที่ขออยู่คนเดียวในวันเกิดของคนที่ไม่ใช่ผม” โก้พูดไปก็มองหน้าผมไป
“พี่รู้ไหม ผมไม่สามารถเข้าใกล้พี่บอยได้เลยสักนิด วันเกิดพี่.....ผมต้องปล่อยให้พี่บอยอยู่คนเดียว เพียงเพราะพี่บอยอยากฉลองวันเกิดให้พี่ตามลำพัง แล้วแบบนี้ พี่จะให้ผมทำยังไงได้หละ”

ผมเริ่มทบทวนเรื่องราวทั้งหมด บอยไม่เคยลืมผม แล้วทำไม.....ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ทำไมบอยไม่ดีใจหละ ทำไมยังผลักไสผมอีก
“บอยบอกว่ายังคบกับโก้อยู่” ผมบอกออกไปด้วยความปวดร้าว
“ผมว่า...พี่บอยไม่อยากทำร้ายพี่มากกว่า” โก้ตอบผมกลับมาทันที
ผมไม่เข้าใจในคำพูดนั้น
“ตลอดเวลาพี่บอยโทษตัวเองว่าทำให้พี่ต้องผิดหวัง และทำให้พี่ต้องเสียใจ....แล้วพี่คิดว่าพี่บอยจะกล้ากลับมาคบกับพี่อีกไหมหละ” โก้อธิบายให้ผมเข้าใจ
“พี่ไม่รู้ว่าบอยจะกล้ากลับมาคบกับพี่ไหม...............แต่ที่แน่ๆ พี่พร้อมจะให้บอยทำร้ายได้เสมอ”
ผมพูดออกมาด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยความยินดี
ผมยิ้มให้กับโก้ ก่อนจะกล่าวขอบใจ แล้ววิ่งออกไป เพื่อไปหาหัวใจตัวเอง

“โชคดีนะพี่” โก้ยังตะโกนมาให้ผม ซึ่งผมก็ยิ้มรับมันทันที

ผมวิ่งไปที่ห้องของบอยทันที เมื่อไปถึงผมก็เคาะประตูเรียกบอย
“โก้....พี่อยากอยู่คนเดียว กลับไปเถอะ”
เสียงบอยตะโกนออกมา แต่ผมก็ยังคงเคาะอยู่เหมือนเดิม
“พี่ขอร้อง พี่อยากอยู่คนเดียว” เสียงตะโกนของบอยยังมีให้ได้ยิน

“พี่บอกให้กลับไปไง” บอยเปิดประตูออกมา แล้วก็ทำท่าตกใจ
“เอก.........”
“อืม...เอกเอง ขอฉลองวันเกิดด้วยได้ไหม” ผมชูเค้กก่อนเล็กๆ ที่แวะซื้อก่อนจะมาถึงที่นี่ให้บอย
ก่อนที่จะแทรกตัวเข้าไปในห้องของบอย
เมื่อเข้ามาในห้องบอยแล้ว ผมต้องหันกลับไปมองหน้าบอยอีกครั้ง
เพราะอะไรนะหรือ ก้เสียงเพลงที่บอยเปิดอยู่ มันยังเป็นเพลงเดิมที่ผมเคยฟังก่อนหน้าที่บอยจะไปกับโก้ นี่บอยยังอยู่กับความรู้สึกผิดอีกหรือนี่
“บอย.....” ผมเรียกชื่อบอยอีกครั้ง แต่เจ้าตัวไม่ได้สนใจ
ผมเดินไปจับมือบอย แต่บอยก็สะบัดออกทันที
“เดี๋ยวโก้มาเห็น..”บอยบอกผม แต่ไม่กล้าสบตาผม
“ทำไมต้องโกหกด้วย”ผมเอียงหน้าไปหาบอย
“โกหกอะไร”
“เรื่องโก้”
“เรื่องโก้ทำไม”
“บอย....บอยเลิกกับโก้แล้ว ทำไมถึงบอกว่ายังคบกันอยู่”
“เราไม่ได้โกหก” บอยหันมาจ้องหน้าผม
“ทำไมหละบอย เอกมันไม่ดีตรงไหน ทำไมกลับมาหาเอกไม่ได้หรือไง เมื่อกี้เราเจอโก้ เรารู้ทุกอย่างแล้ว ทำไมบอยต้องให้เราเจ็บซ้ำๆแบบนี้หละ”
ผมจับแขนบอยเขย่าทั้งสองข้าง อยากให้คนตรงหน้าได้สติขึ้นมาฟังผมบ้าง
“แล้วเอกจะให้เราทำร้ายเอกอีกหรือไง ที่ผ่านมาที่เราทำไว้ เอกลืมไปแล้วหรือไง”
บอยเริ่มร้องไห้ พร้อมทั้งพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“เอกไม่เคยโกรธบอย”
“แต่เราไม่เคยให้อภัยตัวเอง” บอยบอกผมเรียบๆ

“บอย....ฟังเอกดีๆนะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของบอย เราต่างยินดีที่จะจากกันเอง และเอกก็ไม่เคยโกรธอะไรบอยเลยแม้แต่นิดเดียว บอยจำได้ไหมว่าเอกเคยบอกอะไรกับบอยไว้ ---เมื่อเอกมีงานดีๆทำ บอยกลับมาหาเอกนะ--- แล้วมันไม่ใช่การบอกหรอกหรือ ว่าเอกพร้อมจะรอการกลับมาของบอยเสมอ”
“แต่เราไม่อยากทำให้เอกเสียใจอีก”
“แล้วอะไรที่บอยคิดว่าจะทำให้เอกเสียใจหละ”
บอยได้แต่ส่ายหน้า ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมพอใจในการตอบ
“อนาคตเป็นยังไงเอกไม่สนใจหรอก รู้แต่ว่าเอกรอบอยกลับมาเท่านั้น”
ผมคว้าคนตรงหน้ามากอด นานเท่าไหน่แล้วที่ผมไม่ได้กอดบอย
และนานเท่าไหน่แล้วที่....บอยไม่ได้กอดผม

ผมไม่สนใจว่าต่อไประหว่างผมกับบอยจะเป็นอย่างไร
ผมสนใจเพียงแค่ว่า ตอนนี้ในอ้อมแขนของกันและกัน ยังมีเราสองคนให้กอดเสมอ

“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิด ชิ้นสำคัญในชีวิตนะ”
บอยบอกผม ก่อนจะก้มหน้ามาหอมแก้ม แขนของบอยโอบกอดผมไว้อีกครั้ง และแขนของผมก็จะไม่ปล่อยบอยไปไหนอีก

-------------------------------------------------- จบสมบูรณ์ -------------------------

[-N-]

ว่าแล้วว่าต้องมาอัพเรื่องนี้ด้วย
โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีฟามสุขอ่าาาาาาาาาาาาาาาา
มากอดคนแต่งหน่อยดิ้


 

[namtaan]

มีความสุข Happy Ending กันทั้งเอก บอย และไอดิน ต้นน้ำเลย
ฉลองวันแห่งความรักจริงๆ
ขอบคุณคุณบีมากจ้า
เพิ่งบวกไปเมื่อกี้ รอบนี้ขอมอบสองจุ๊บนะจ๊ะ   

[kunkai]

   
 

[V_we]

จบด้วยความสุข
ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้แบบไม่ต้องจบเศร้าๆ กันทั้งสามคน

[โมกข์มีนา]

และแล้วก็สมหวัง
ดีจัง 

[ever-never]

น่ารักดีนะคับ

[Y2Y]

ไม่ได้แวะมาห้องนิยายจบแล้วพักนึง 

และ แล้ว

ก็ ไม่ผิดหวังที่แวะมา

ขอบคุณนะค่ะที่แต่งต่อให้แบบจบมีความสุข

[SOBANG✖]

ไม่รุ้จะพูดอะไรมันพูดไม่ออกจริงๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่แบ่งปันคะ

มันซึ้งมากจริงๆ 

[bbyuqin]

ขอบคุณมากค่ะ จบโลกเป็นสีชมพู....

ตอนแรกนึกว่าจะเศร้าซะแล้ววววววว

เป็นกำลังใจให้คนแต่งเข็นนิยายดีๆออกมาให้อ่านอีกค่ะ

[mascot]

ขอบคุณมาก...Happy happy

รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะคะ

[CaroL]

  ในที่สุดเอกบอย

[kunnyppk]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
ตอนแรกๆที่อ่าน แหม! มันช่างเจ็บปวดดีแท้
แต่ก็ชอบอ่านนะสนุกดี ซาดิสกับหัวใจดี
คิดว่าจะไม่HBEซะแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อย
 :pig4:ที่แต่งเรื่องดีดีให้อ่านค้า

[kongkilmania]

โชคดีจริงจิ๊ง ที่ไม่ได้มาอ่านก่อนหน้านี้
ไม่งั้นคงต้องซดน้ำใบบัวบกหลายปี๊บ โทษฐานเศร้าเกิ๊นนนนน
จบแบบนี้ค่อยหายหดหู่หน่อย
  น้องบีมากกกก เขียนได้สนุกทุกเรื่องเลย (ตามอ่านใกล้ครบแระ)
เรื่องนี้ให้ข้อคิดของการอยู่ร่วมกันได้ดีมากๆ 

ถ้าตอนแรกเอกไม่ยอมเลิกตามที่บอยต้องการ
เราว่าคงจบไม่สวยยิ่งกว่านี้ อาจต้องเกลียดกันไปเลย
เพราะบอยเองก็ยังไม่รู้ใจตัวเองด้วยซ้ำ  ว่าจริงๆแล้วตัวเองต้องการใครกันแน่
แต่ความเอาใจใส่ที่โก้ให้มา ทำให้บอยปันใจไปแล้ว
ถ้าเอกรั้งไว้ บอยก็ยิ่งอยากเลิก 
ดีแล้วหล่ะ ที่เป็นแบบนี้

[getto]

  พี่บีสำหรับเรื่องราวดีๆ
เรื่องนี้ให้ข้อคิดสอนใจดีมากๆเลย เราจะเห็นค่าของสิ่งสิ่งนั้นเมื่อมันจากเราไปแล้วจริงๆ
ตอนแรกนึกว่าจะจบเศร้า พออ่านต่อ เฮ้อ ค่อยยังชั่ว แฮปปี้เอนดิ้ง  

[mixmix]

เรื่องนี้มาแบบเศร้า อึมครึมมากๆ

ร้องไห้ตามเลยอ่า อธิบายความรู้สึกไม่ถูกจริงๆ

เราอ่านมาเรื่อยน้ำตาก็คลอมาเรื่อยๆ แต่พอตอนจบเล่นเอาไหลแหมาะๆเลย

ไม่ใช่เพราะแต่มันรู้สึกซึ้ง ดีที่จบแล้วมีความสุขกัน

ถ้าจบเศ้รามีหวังเรานั่งเครีนด+เศร้าตามเรื่องนี้ไปอีกนานแน่ๆ หุหุ

[sadness]

ถ้าจบเศ้รามีหวังเรานั่งเครีนด+เศร้าตามเรื่องนี้ไปอีกนานแน่ๆ หุหุ

เรื่องนี้แต่งจบมา 2 ปีกว่าแล้วครับ

ตอนที่จบตอนแรกยังไม่มีตอน เอกถึงบอย

ทิ้งให้คนอ่านนั่งเครียดกับตอนจบกันมานาน

เพิ่งจะมีแต่งเพิ่มเมื่อมกรานี้เองครับ

ไม่รู้โชคดีหรือเปล่าที่คนในเล้าได้อ่านแบบจบ happy :]

[หวานเย็น]

ดีแล้วบีที่มาเพิ่มอะ
แม้ว่าจะยาวนาน(กาลเวลาในเรื่อง) แต่คนทั้งคู่ยังได้กลับมาครองรักกัน
แต่แปลกนะสำหรับเรื่องนี้หวานไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่
บางครั้งแค่ความรักมันไม่อาจเพียงพอ การเอาใจใส่ดูแลซึ่งกันและกันเป็นสิ่งสำคัญ
มันเหมือนกับเป็นการถนอมความรักระหว่างคนสองคน
เพราะรักถึงอยากให้เอาใจใส่  เพราะรักถึงอยากเอาใจใส่
ดังนั้น จะเป็นเพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งให้อย่างเดียว หรืออีกฝ่ายรับอย่างเดียว
มันเป็นไปได้อยาก เมื่อเวลาผ่านไป คนให้อย่างเดียวจะเหนื่อย คนรับอย่างเดียวจะอึดอัด
หลายคนอาจจะคิดว่าแค่ความรักน่าจะเพียงพอ คิดแบบนั้นก็ไม่ผิด
แต่องค์ประกอบที่จะทำให้รับเข้มแข็ง มันมีหลายส่วน
ความรัก
การเข้าใจกัน
การยอมรับในตัวตนของกันและกัน(บางคู่คบกันไปลึกๆแล้วเริ่มยอมรับนิสัยกันไม่ได้)
ความซื่อสัตย์(บางคู่อาจไม่จำเป็น)
ความเชื่อใจ
เป็นต้น
การเจอรักแท้ว่ายากแล้วนะ แต่การถนอมความรักให้มั่นคงยากยิ่งกว่า
เหมือนมันเป็นบทเรียนที่จะทำให้บอยและเอกรักและถนอมใจกันมากขึ้น^^
 

[vanny]

 

โชคดีได้ตอนต่ออีก 4 ตอนมาช่วยไว้
ไม่งั้นงานนี้มีน้ำตาท่วมจอ

 

[chatori]

เฮ้อ.. หดหู่อยู่นาน สุดท้ายก็ลงเอยด้วยดี อิอิ
ให้ข้อคิดเกี่ยวกับความโลเลและละเลยคนรัก
หุหุ ขอบคุณค่ะ ไรเตอร์ ติดตามๆๆต่อไป

[santol]

อ่านแล้วชอบจังเลยอ่ะคับ อิอิ คนเราอ่ะเนอะ มักจะมองไม่ค่อยเห็นค่าสิ่งที่เรามีอยู่ สิ่งเดิมๆ มันกลายเป็นความเคยชินไปน่ะ

[n2]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านแล้วอยากมีคนรักที่มั่นคงแบบเอกจัง

[K2KARN]

ฮือแย่อะ
เรื่องนี้จบเศร้าจัง ฮือออ
สงสารบอยนะ แต่ก็บอยเองที่ทำตัวเอง
เฮ่อ

[sadness]

ฮือแย่อะ
เรื่องนี้จบเศร้าจัง ฮือออ
สงสารบอยนะ แต่ก็บอยเองที่ทำตัวเอง
เฮ่อ

แสดงว่ายังอ่านไม่ครบนะสิแบบนี้
ถ้าอ่านแค่ 15 ตอนมันจะจบเศร้าๆ
แต่มันจะมีตอน เอกถึงบอย ต่ออีก 4 นะ
ลองอ่านต่อดูสิ

[fayala]

เฮ่ออ.. ดีนะคะที่มีตอนแถมอ่ะ ไม่งั้นคงเศร้าจนนอนไม่หลับ

ขอบคุณคนแต่งค่ะ ที่ไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านจนเกินไป แหะๆ

ถึงคนเราจะเลือกทางผิด แต่บางครั้งมันก็ยังมีโอกาสกลับตัวนะคะ

ขึ้นอยู่กับว่า เราจะคว้าโอกาสนั้นไว้หรือเปล่า