แสงพราวระยับจากไฟบนต้นคริสต์มาสสูงตระหง่าน ท่ามกลางหิมะสีขาวโปรยปราย ตัดกับฟากฟ้าสีดำสนิท ดูงดงามราวประติมากรรมชั้นเยี่ยม ดวงตาสองคู่ที่แหงนเหม่อมองขึ้นไปเจือปนด้วยความสุขลึก ๆ แขนกว้างโอบกอดไหล่เล็กไว้แนบอก มีผ้าห่มผืนหนาห่มคลุมกายทั้งคู่ไว้แทบมิด แผ่นหลังแข็งแรงเอนพิงกำแพงสูง ที่มุมสงบมุมหนึ่งของตัวโดม มุมที่พอจะทิ้งช่วงจากคู่อื่น ๆ
…ไกลเพียงพอที่จะทำอะไรก็ได้
คนรอบคอบอย่างอิทสึกิ ย่อมหาที่มั่นได้ดีเสมอมา จนไม่ต้องเหนื่อยแรงราชินีอยู่แล้ว
ดวงไฟที่ถูกจุดจนสว่างดึงดูดความสนใจ กับเสียงพลุตลอดทั้งคืน ทำให้กลบเสียงกิจกรรมใด ๆ ที่อาจแอบมีของคู่รักจนหมดสิ้น ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นตอนสะดวก ที่จะสนุกกันบ้างแล้ว สำหรับคู่รักผู้ทนเก็บกดมาทั้งวันอย่างคู่นี้
แต่ก่อนจะเริ่ม ยังมีเรื่องต้องทำอยู่อีก
ของขวัญห่อน่ารักถูกส่งแลกเปลี่ยนกัน ดวงตาสดใสเป็นประกายอย่างตื่นเต้น ของขวัญจากคนรัก ไม่ว่าเมื่อใดก็พิเศษเสมอ นิ้วเรียวแกะฉีกห่อกระดาษอย่างรวดเร็วจนแทบจะอดใจไม่ไหว
กล่องข้างในบุกำมะหยี่สีแดงสด พอเปิดออกยิ่งคล้ายกล่องใส่แหวน ตรงกลางเป็นฐานนูนสูงวางโลหะวงกลมสีเงินสลักลายคล้ายแหวนวงใหญ่ หากขนาดของมัน ใหญ่เกินกว่าจะสวมนิ้วได้
คานาเมะแอบหัวเราะคิกกับสิ่งที่เห็น รู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร นั่นก็เพราะ…
คนด้านข้างที่รับของขวัญจากหนุ่มน้อยจอมซนมาก็เริ่มเปิดกล่องเช่นกัน พร้อมกันนั้นเมื่อมองเห็นของด้านในกล่องน้อยชัด ๆ ก็อดไม่ได้จะหลุดอุทานเสียงแผ่วด้วยความอึ้ง ใบหน้านิ่วเล็กน้อยเงยสบตาราชินีของเขาแทบจะในทันที
“คานาเมะ…นายนี่…มัน”
“แหม อิทจัง นายก็เหมือนกันแหละน่า” คานาเมะตอบง่าย ๆ
คนฟังยังคงคิ้วขมวด “เหมือนกันตรงไหน”
“ก็ของที่นายให้ชั้น มันก็เหมือน ๆ กับของที่ชั้นให้นายนั่นล่ะ เราออกจะใจตรงกันไม่ใช่เหรอ”
“นายจะให้ฉันใช้เจ้านี่น่ะเรอะ” อิทสึกิถามกลับอย่างไม่แน่ใจนัก
“ก็นายอยากให้ชั้นใช้ของ ๆ นายรึเปล่าล่ะ” คนถามกลับยิ้มยียวน
“แต่ของฉันมันไม่สั่นนี่”
“สั่นได้ก็เร้าใจกว่าไม่ใช่เหรอไง”
“บ้าสิ นายให้ไอ้นี่กับฉัน ทำหยั่งกับฉันอึดไม่พอซะงั้น” คนว่ายังไม่ยินยอม เจ้าของสิ่งนี้ เป็นที่รู้กันอยู่ว่า นอกจากจะรัดให้ตื่นตัวแล้ว มันยังทำให้แข็งทนนานอีกด้วย ให้ของแบบนี้กับเขาเหมือนสบประมาทกันชัด ๆ คงไม่ใช่ว่าของเขามัน 'อ่อน' เกินไปหรอกนะ
สีหน้าท่าทางนั้นทำเอาคานาเมะอดหัวเราะไม่ได้
“แหม ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย นี่มันสำหรับ ‘สามคืน’ ของเรา ต่างหากล่ะ นายจะได้ทนได้นาน ๆ ไง” คนตอบยิ้มหวานยั่วยวน
“จะให้ใส่ตั้งสามคืนเลยเรอะ เดี๋ยวเถอะ ฉันจะเอาคืนบ้าง”
“เอาน่า ชั้นก็จะใส่ของนายตลอดสามคืนเหมือนกัน ตกลงมั้ยล่ะ” คานาเมะต่อรอง ซุกไซ้อกกว้างออเซาะเอาใจ จนคนมองเริ่มเถียงไม่ออกอีกเช่นเคย
“เอ้า ก็ได้” สุดท้ายทาสราชินีที่ดีอย่างเขา ก็ต้องยินยอมจนได้
“ถ้างั้นเรามาใส่กันเถอะ อิทจัง ผ้าห่มนี่คงกว้างพอใช่มะ เรามาคลุมโปงกันดีกว่า” ดวงตาคู่งามเริ่มมีแววซุกซน ก่อนที่จะทันห้ามได้ ผ้าผืนใหญ่ก็ถูกตลบคลุมร่างทั้งคู่เป็นที่เรียบร้อยด้วยฝีมือร่างบอบบางด้าน บน ที่ในตอนนี้เริ่มปีนป่ายร่างหนาด้านล่าง คร่อมในท่ากึ่งคลานเสียแล้ว ของขวัญในมือถูกแลกกันอีกครั้ง เพื่อให้อีกฝ่ายช่วยจับใส่ให้
แต่ก่อนจะใส่มันต้องปลุกกันเสียหน่อย
นิ้วเรียวปลดตะขอกางเกงให้อีกฝ่ายอย่างว่องไวเกินกว่าจะห้ามทันอีกแล้ว คงกลัวอิทสึกิจะเปลี่ยนใจเสียก่อน เจ้าของขวัญชิ้นน้อยนี้เป็นทรงกลมที่ด้านหนึ่งมีวัตถุแท่งสั้น สั่นได้ สอดแทรกอยู่ ยามสวมใส่ลงในแก่นกายแล้วรูดลงไปสุดโคน มันจะยิ่งรัดแนบแน่นตอนตื่นตัว
และแน่นอน มันยังสั่นได้ด้วย จึงยิ่งกระตุ้นกันไปใหญ่
รอยยิ้มใต้ผ้าห่มนึกจินตนาการอย่างสนุกสนาน ยามปลุกเร้าอีกฝ่ายให้ลุกสู้ ปลายนิ้วชำนาญรูดขึ้นลงช้า ๆ สลับกดหยอกที่ส่วนปลาย พอสวมใส่ให้เสร็จก็รับรู้ได้ถึงความแข็งเกร็งชวนอึดอัด และน่าลิ้มลองจนยากจะห้ามใจไหว
ริมฝีปากนุ่มจุมพิตปลายนุ่ม ใช้ลิ้นไล้ลากยาวเป็นแนวตรงก่อนวนซ้ำที่ช่องทางเปิด
เสียงครางต่ำถูกมือหนาตะปบปิดปากห้ามแทบไม่ทันดังเล็ดลอด คนโดนทำขบกรามกรอดอย่างอดทน แล้วเริ่มสอดส่ายสายตาหาทางเอาคืน บั้นท้ายยกสูงใต้ผ้าผืนหนา ยั่วยวนตรงหน้ายิ่งนัก เพราะอีกฝ่ายมัวแต่เพลิดเพลินกับการหยอกส่วนล่างของเขาจนลืมเลือนเสียสนิท เห็นดังนั้นอิทสึกิจึงรุกกลับบ้าง โดยเริ่มต้นปลดตะขอพลางแหวกกางเกงเข้ารูปของอีกฝ่ายกดลงต่ำ ไม่มีใครเห็นเพราะยังคงอยู่ใต้ผืนผ้าเช่นเคย นิ้วแกร่งเริ่มลากไล้แนวยาวจากร่องก้นขาวนวล สัมผัสได้กับวัตถุแผ่นแบนบางที่โผล่พ้นจากส่วนบั้นท้าย ร่างกายราชินีของเขาดูท่าจะพร้อมกว่าที่คิดมากนัก
มือมั่นคงแกล้งจับขยับหมุน เล่นเอาคานาเมะสะดุ้งเฮือก เจ้าสิ่งนั้นที่ขยายตัวอยู่ภายในทำให้ร่างกายตื่นตัวนานแล้ว ช่องทางที่คับแน่นอึดอัดผ่อนคลายไปได้เยอะตามเวลาที่พ้นผ่าน แต่ยังคงเสียวแปล๊บเมื่อของเล่นชิ้นน้อยถูกจับเคลื่อนไหวไปมาอยู่ดี
“อึก…อย่าสิอิทจัง…เอามันออกไป…ได้แล้วนะ”
“จะรีบไปไหนล่ะ” คนแกล้งหัวเราะหึ ๆ อย่างนึกสนุกที่ได้เอาคืน “ดูสิ ข้างหน้าของนายนี่แทบไม่ต้องปลุกเลย จะสวมแหวนของฉันได้พอดีมั้ยนะ เขาหยิบแหวนสลักเงินวงงามออกมาบ้าง ก่อนจะค่อย ๆ รูดสวมลง แกมบีบกระตุ้น คนงามครางเสียงหวานต่ำ ไม่กล้าร้องดังให้ใครสังเกตเห็น ท่าสั่นน้อย ๆ พยายามหักห้ามไม่ให้ออกเสียง ยิ่งเรียกรอยยิ้มจากคนมองได้ดีนัก เพราะร่างใต้ผ้าห่มยังคงโชว์สัดส่วนน่ารักชัด และมีเขาเพียงคนเดียวที่ได้เห็น
“วงนี้ฉันทำพิเศษกับมือเชียว สลักชื่อเอาไว้ด้วย เรื่องขนาดนี่รับรองว่ากำลังดีแน่นอน” เขาพูดต่อยิ้ม ๆ ขยับวงแหวนหมุนไปมาพลางกดรูดดันเข้าเกือบถึงโคน ยิ่งปลุกเร้ายิ่งรัดแน่น เล่นเอาอึดอัดไปหมด
“ดีมันก็.. ดีหรอก แต่ว่ามันแน่นทั้งสองทางแบบนี้ ชั้นจะทนไม่ไหวแล้วนะ…วันนี้น่ะ นายไม่ได้อยู่บนแน่” คนด้านบนขู่ฟ่อกลับ คำพูดช่างน่ารักจนเขานึกอยากจับกดทาบกับพื้นแทนที่เสียแล้ว แต่อย่างว่า ราชินีอยู่บน ย่อมงดงามกว่าเสมอ ยังไงเขาก็ยอมทุกทีนั่นล่ะ
“นายก็อยู่บนสิ วันนี้ฉันตามใจนาย” เขาว่าพลางถอยไปชิดผนังโดมใกล้ตัว พิงแผ่นหลังหากำแพงในท่ากึ่งนอนราบ ใบหน้างามแหวกผ้าผืนใหญ่ที่ห่มคลุมจนอึดอัดนั้นออกมาสบตาชายหนุ่มอย่าง ตื่นเต้น
“ตามใจแน่นะ งั้นขอฉลองด้วยการเปิดให้มันสั่นหน่อยเถอะ” หนุ่มน้อยว่าพร้อมกับมุดลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้งโดยคนข้างล่างห้ามไม่ทัน ครู่เดียวเจ้าวงแหวนที่รัดแน่นรอบแก่นกายเขาก็เริ่มสั่นเบา ๆ ตามการหมุนเปิดสวิตช์เสียแล้ว เล่นเอาคนโดนรัดแทบหลุดเสียงคราง สะโพกแข็งแรงเกร็งน้อย ๆ ยามมันสั่นไหว แต่นั่นยิ่งทำให้คนมองที่อยู่ใต้ผ้าห่มเกิดอารมณ์มากขึ้นไปอีก ร่างคล่องแคล่วพลิกลับตัวหันมานั่งหันเข้าหาบนตักกว้าง สะโพกกลมกลึงบดเบียดแก่นกายตื่นตัวเบื้องล่างอย่างจงใจยั่วอย่างเห็นได้ชัด ผ้าห่มยังคลุมตัวเกือบหมดยกเว้นโผล่พ้นเพียงแค่ศีรษะ ดูเผิน ๆ คล้ายห่มผ้าคลุมตัวไว้ในท่านั่ง ทุกอย่างซุกซ่อนใต้ผ้าห่มหนา คนอื่นไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า ทั้งคู่ทำอะไรกัน
ราชินีหนุ่มสบตาหวานฉ่ำกับคนเบื้องล่าง พลางกระซิบ “หน้านายตอนมีอารมณ์นี่น่ารักจัง ชั้นอยากให้นายรีบเข้ามา…ในตัวชั้นเร็ว ๆ…นะ ได้มั้ย อิทจัง” เสียงใสออดอ้อน ขยับสะโพกมนเสียดสีด้านล่างทั้ง ๆ ที่ยังคร่อมตัวอยู่เช่นนั้น
“อึก…นายนี่นะ ขนาดยังไม่ได้เอาเจ้านั่นออกเลย จะรีบไปถึงไหนกัน” ชายหนุ่มตอบกลับ พลางเอื้อมมือลูบบั้นท้ายงามเบา ๆ ลากไล้ไปยังของเล่นด้านหลังอีกครา “เอาออกดีมั้ยนะ หรือจะปล่อยให้ค้างดี” เขาว่าพลางหัวเราะ
“บ้าสิ ถ้านายทำชั้นค้างนะ ปีหน้าทั้งปีอย่าหวังจะได้อยู่บนอีกเลย”
“จ้า ๆ ก็ได้ งั้นเกาะฉันไว้ล่ะ เดี๋ยวจะเอาออกให้ อย่าร้องดังจนคนอื่นเขารู้ก็แล้วกัน”
“อื้ม จริง ๆ ร้องดังนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย…มีคนแอบมอง น่าตื่นเต้นจะตายไม่ใช่เหรอ” คานาเมะแหย่กลับ เล่นเอาคนฟังหน้าซีเรียส
“ไม่ดีแน่ ฉันไม่อยากให้ใครมองของ ๆ ฉันแบบนั้นนี่ ฉันหวงนา”
“แหม แล้วจะห้ามเสียงยังไงล่ะ งั้นของับไหล่แน่น ๆ ของนายแทนได้มะ”
คนฟังถอนใจยาว เอาเถอะ เขาชักติดโรคมาโซเข้าแล้วล่ะ “ก็ได้ งับไปแน่น ๆ ล่ะ ถ้านายทำให้ใครรู้ล่ะก็ ชั้นจะจับนายใส่มันอีกทั้งอาทิตย์เลยคอยดู ของเล่นแบบพิเศษอันใหม่มีที่ล็อคกุญแจด้วย”
“คนลามก!” เสียงหวานดุหน้าแดงฉาน ใส่แค่วันเดียวก็อึดอัดจะแย่แล้ว ขืนใส่ทั้งอาทิตย์จริง ๆ มีหวังเขาต้องคลั่งแน่
“ถ้าไม่ลามกนายจะรักเหรอ” เขาว่าพลางหอมแก้มใสนั้นเบา ๆ “จะเอาออกล่ะนะ แหม ชักอยากเข้าไปในตัวนายเร็ว ๆ มั่งแล้วสิ แหวนนั่นมันรัดจริง”
“ทำหยั่งกับที่นายใส่ให้ชั้นมันไม่รัดงั้นนี่ เอาเจ้านั่นออกซะทีเถอะน่า…ชั้นจะทนไม่ไหวแล้วนะ” ร่างบอบบางนอนทาบทับด้านบน สะโพกได้รูปยกสูง แม้เห็นไม่ชัดเพราะอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่ลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดซอกคอเขา ก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าต้องการขนาดไหน
นิ้วแข็งแรงค่อย ๆ จับส่วนปลายที่โผล่ออกมา ขยับโยกหมุนเบา ๆ เรียกเสียงครางใสได้ชะงัดนัก หากคนด้านบนก็รีบกัดไหล่หนาไว้ช่วยห้ามเสียง ยิ่งขยับร่างบางยิ่งสั่นสะท้าน แกมเกร็งแน่น อิทสึกิต้องค่อย ๆ ปลอบพลางลูบแผ่นหลังเรียบลื่นให้ผ่อนคลาย ก่อนจะดึงออกอย่างช้า ๆ
“อื้อ!” บั้นท้ายบอบบางกระตุกเฮือก เมื่อส่วนที่ใหญ่ที่สุดถูกขยับดึงออก หยาดน้ำจากส่วนปลายเริ่มปริ่มเอ่อ หากเพราะมีวงแหวนอันงามรัดรึง จึงออกมาได้ไม่มากนัก ร่างกายที่ถูกกระตุ้นตื่นตัวจนยากระงับ ริมฝีปากนุ่มเริ่มรู้สึกตัว ว่ากัดแรงไปหน่อยแล้ว แม้อิทสึกิจะไม่ได้ว่า แต่เขาก็ไม่อยากให้คนรักต้องเป็นแผล คานาเมะเลยเลิกงับแต่เปลี่ยนเป็นเรียกร้องให้จูบทดแทน ยิ่งแตะยิ่งสัมผัส ร่างเรียบลื่นยิ่งเร่าร้อน ปลายลิ้นที่เกี่ยวรัด กระหวัดหาแนบแน่น จุดไฟอารมณ์จนคุโชน
ของเล่นชิ้นนั้นถูกโยนลงกระเป๋าไปไม่ได้รับความสนใจอีก ก่อนนิ้วแกร่งจะสอดเข้าแทนที่ ช่องทางที่เปิดกว้างทำให้การแทรกลึกไม่ลำบากนัก แต่เพื่อความแน่ใจ ชายหนุ่มยังคงบีบเจลเพิ่ม ก่อนใช้ปลายนิ้ววนไล้ตัวเจลใสเข้าภายในช่วยหล่อลื่น นวดแกมช่วยผ่อนคลายภายในที่เกร็งค้าง กล้ามเนื้อถูกขยายนานความยืดหยุ่นจะน้อยลง จึงจำเป็นต้องวอร์มอัพกันอีกครั้งก่อนกิจกรรมจริง ซึ่งเรื่องพวกนี้ อิทสึกิย่อมรู้ดีด้วยความชำนาญโดยอาชีพ เขาเริ่มขยับนิ้วนวดไปรอบ ๆ เบา ๆ วนไล้หนักตามจุดอ่อนไหว เพียงเท่านี้ก็เรียกเสียงอื้อเบา ๆ จากอีกฝ่ายได้แล้ว
ดวงตาหวานฉ่ำเอ่อคลอด้วยน้ำตา เสียงกระซิบแผ่วได้ยินกันสองคนร่ำร้อง “ไม่ไหวแล้วอิทจัง…ช่วยชั้นที”
ราชินีร้องขอขนาดนี้ เป็นอิทสึกิเองก็ยังอดทนต่อไปไม่ได้ ร่างแกร่งขยับรั้งบั้นท้ายงามเข้าใกล้ เปลี่ยนท่านั่งให้ถนัดขึ้น ปล่อยร่างบางนั่งคร่อมแบบหันหน้าเข้าหากัน ดวงตาทั้งคู่สบกันอย่างเร่าร้อน ไม่ต้องบอกอะไร คนด้านบนก็เริ่มบรรเลงต่อแล้ว ผ้าห่มผืนนั้นยังคลุมร่างทั้งคู่อยู่ เลยดูคล้ายแค่นั่งตักกันเท่านั้น
เรื่องปกติของคู่รัก ที่จะจู๋จี๋กันบนตัก เลยไม่มีใครสนใจ
แต่ถึงยังไงทั้งคู่ก็ไม่ได้สนใจใครอยู่แล้ว ถึงจะมีใครแอบมองก็เถอะ เพราะตอนนี้ กันและกันสำคัญที่สุด
ร่างบนตักเกาะลำคอแข็งแรงกึ่งประคองตัวไว้ ก่อนค่อย ๆ กดบั้นท้ายลงต่ำ ภายในที่ไม่มีใครเห็นว่าทำอะไร แต่แขนที่รัดแนบแน่นขึ้น บ่งบอกได้ดีถึงความเสียว ใบหน้าเนียนซุกลงกับอกกว้าง ฟันขาวสะอาดงับเสื้ออีกฝ่ายไว้แกมห้ามไม่ให้เสียงหลุดลอดออกไป
ช่องทางที่ผ่อนคลายได้ที่กดย้ำลงบนแก่นกายด้านล่างที่ตื่นตัว …ตื่นตัวกว่าปกติเสียอีก เพราะเจ้าแหวนวงนั้นทั้งบีบรัดแน่น ทั้งยังสั่นสะเทือน ยามแทรกเข้าลึก ภายในที่อ่อนนุ่มก็รับรู้ได้ถึงแรงสั่นนั้นเช่นกัน มันทั้งสั่นไหวและเสียดสีจนวาบหวามกว่าเก่า
ราชินีหนุ่มสะท้านเฮือกยามชายหนุ่มด้านล่างเริ่มอดรนทนไม่ไหว แอบขยับสวนเข้าลึกแทนที่ วงแหวนเงินอันงามที่รัดรึงด้านหน้าของเขาก็ยิ่งคับแน่นไม่ต่างกัน เมื่อมือแกร่งที่ช่วยประคองในตอนแรก เปลี่ยนเป็นช่วยรูดเร่งเร้าปลุกปั่นด้านหน้าทดแทน ยามเห็นว่าคานาเมะเริ่มตั้งหลักได้
“อื้อ..อิทจัง…” เสียงหวานพึมพำแผ่วปะปนเสียงหอบ แขนที่โอบกอดชายหนุ่มไว้แทบสั่นระริก พยายามทรงตัวด้วยแรงที่เหลือ มือที่ยังช่วยทำด้านหน้าขยับไม่หยุด ยิ่งรูดขึ้นลงลึก ยิ่งตื่นตัว และมันก็ยิ่งทำให้แหวนวงน้อยรัดแนบแน่นกว่าเดิม
“อ๊า..” เสียงครางเริ่มดังขึ้นจนชายหนุ่มต้องกระซิบปราม ดวงตาคู่งามค้อนขวับ เป็นนัยว่ามันยากจะห้ามได้
อิทสึกิแอบยิ้ม แล้วแกล้งสวนสะโพกกลับแทรกลึกจนคนด้านบนสั่นสะท้าน ซอกคอขาวถูกจูบหนัก ๆ เป็นจ้ำแดงเรื่อ ยิ่งมองยิ่งน่าสัมผัสนัก ชายหนุ่มจูบย้ำเสียจนแทบหาที่ว่างไม่พบ เสียงอ๊าแทบหลุดออกมาอีกระลอก แต่ถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากจากชายหนุ่มที่ทั้งบดขยี้หนักหน่วงจนแทบไม่มี เสียงร้องหลุดออกมาได้ สะโพกได้รูปขยับโยกขึ้นลง สวนทั้งไวทั้งแรงจนคนด้านล่างเริ่มออกอาการไม่ต่างกัน ทั้งคู่จูบกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อหยุดเสียงที่เกิดขึ้น จูบจากคนรักหอมหวานเชิญชวนนัก จนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจูบไปกี่ครั้งกว่าจะถึงเช้า เล่นเอาริมฝีปากบางแดงช้ำไปหมด แต่ราชินีมาโซอย่างคานาเมะ มีหรือจะสนใจ นอกจากเรียกร้องให้ทำมากขึ้นอีกเท่านั้น
กิจกรรมที่แสนร้อนแรง บรรเลงไม่มียั้งยันรุ่งสางใต้ผ้าห่มผืนกว้างจนหมดแรง ชายหนุ่มกอดร่างบอบบางที่ตาปรือหมดสภาพไว้แนบอกอย่างทะนุถนอม ผ้าห่มพื้นนั้นตลบปกคลุมร่างบางแทนที่ ช่วยเพิ่มความอบอุ่น มือแกร่งเกลี่ยผมยุ่งชื้นเหงื่อเล็กน้อยให้เข้าทรงอย่างเบามือ ดวงตาคู่งามที่พริ้มหลับ ยังกึ่งหลับกึ่งตื่น หากพอรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว ปากนุ่มก็พึมพำงัวเงียเร่งเร้าแล้ว
“อื้อ…อิทจัง..อีก…ทำอีกสิ”
คนฟังอดขำไม่ได้ เขาแกล้งกระซิบที่ข้างหูคนละเมอว่า “ถ้านายลุกไม่ขึ้น ฉันจะอยู่บนบ้างแล้วนะ”
ดวงตาที่หลับพริ้มลืมขึ้นทันที “ใครให้นายอยู่บนกัน”
พูดเสร็จก็รู้สึกตัว ร่างในอ้อมแขนค่อย ๆ กวาดตามองรอบ ๆ แล้วหลุบลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าตาคมเข้มด้านบนยังคงจ้องมองอยู่ ใบหน้าใสเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน คนในโดมเริ่มทยอยกันกลับแล้ว ตอนนี้ห้องแทบจะว่างเปล่า
คนมองยังคงหัวเราะเมื่อพูดต่อว่า “นายจะอยู่บนอีกก็ได้ แต่เราต้องกลับไปต่อที่บ้านแล้วล่ะ เขาไม่ให้เราทำอีกรอบที่นี่แล้ว"
ชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น แต่ยังอุ้มจอมงัวเงียไว้ในอ้อมกอดเหมือนเดิม เล่นเอาอีกฝ่ายเขินอายแทบพูดไม่ออก จะเดินเองก็คล้ายจะหมดแรง เลยทำทียังไม่ตื่นเสียอย่างนั้น
“ชั้นจะนอนแล้ว” คานาเมะตัดบทดื้อ ๆ ใบหน้าใสซุกแนบอกกว้าง ไม่ยอมสบตาอีก
“ถ้างั้นไม่ทำแล้วสินะ?” อิทสึกิยังไม่เลิกแกล้ง
คนเขินอายหันหน้าขวับมาสบตาด้วยแล้วตอบว่า “ชั้นแค่จะนอนพักต่างหาก กลับถึงบ้านถ้านายไม่ต่อล่ะก็ เห็นดีกันแน่”
“ขอรับนายท่าน ถ้ายังออนท็อปไหว จะทำอีกกี่ครั้งก็ได้” ชายหนุ่มตอบกลั้วหัวเราะ
“จริง ๆ นะ?” เสียงคราวนี้ดูอ้อนกว่าเก่าแกมงัวเงีย เพราะนอกจากทำแกล้งเป็นหลับ ยังเหนื่อยจริงด้วย ก็ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แถมออกแรงมากอีกต่างหาก
“อื้ม จริงสิ ทำสามวันรวดเลยเป็นไง ไหน ๆ ก็จะหยุดยาวแล้ว”
คำพูดนั้นทำให้คนฟังแอบยิ้ม “ชั้นรักนายจัง”
อิทสึกิมองร่างในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน จุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผาก
“ฉันก็รักนาย และจะไม่ทิ้งนายแน่ ๆ ฉันสัญญา”
“อื้ม” เสียงสุดท้ายจากราชินีคล้ายตอบรับ ไม่รู้จริง ๆ แล้วหลับหรือยัง แต่ที่แน่ ๆ แก้มใสนั้นแดงเรื่อกว่าเก่าอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว
- จบตอนที่ 4 -
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
