:L2:ขอบคุณสำหรับทุก ๆ คอมเมนต์และคำตอบค่ะ
มาลงต่อแล้วนะคะ
ตอนที่ 8
“ม่ายยยยยยยยยย!!!!” พีร์พยายามร้องขอ แต่ดูเหมือนเสือหิวจะไม่สนใจคำขอร้องใด ๆ ทั้งสิ้น ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความกระหายในเนื้อนิ่มของพีร์เต็มที่แล้ว
“อย่าร้องไปเลยครับ ยังไงคืนนี้น้องก็ต้องเป็นเมียพี่ หึหึหึ” มันลากร่างอวบออกมาจนพ้นประตูร้าน เตรียมที่เรียกแท็กซี่เพื่อไปลิ้มรสสวาทของเหยื่อราตรีในคืนนี้
“ใครเป็นเมียคุณครับ” เสียงห้าวตะโกนกร้าวมาจากด้านหลัง ทำให้จิ้งจอกราตรีถึงกับชะงัก ก่อนจะหันไปพบร่างใหญ่หนาที่บึกบึนไปด้วยมัดกล้ามจ้องมองอย่างเอาเรื่อง
“ใครเมียคุณ หะ” ร่างบึกนั้นรุดเขามาหาเขาอย่างเอาเรื่อง “ไม่รู้เหรอน้องอ้วนเนี่ยเด็กผม” เขาประกาศกร้าวพร้อมกระชากร่างอวบที่ไม่ได้สตินั้นให้เข้ามาอยู่ในอาณาเขตของตัวเอง
“เอ่อ ผมขอโทษครับพี่ ผมไม่รู้จริง ๆ ครับ” นักล่าเหยื่อหวาดกลัวในร่างใหญ่ที่เขามาประกาศความเป็นเจ้าของจึงลอบถอยออกไปก่อนจะเสียไปมากกว่านี้
“เออ ดีแล้ว จะไปไหนก็ไป” หนุ่มร่างยักษ์สั่ง ขณะที่ประคองพีร์ไว้ที่ข้างตัว เขามองจนกว่าจิ้งจอกราตรีหายไปจากตรงนั้น จึงถอดถอนใจออกมา
“เฮ้อออ ขวัญเอ๊ยขวัญมานะลูก” เขาลูบหัวพีร์อย่างปลอบขวัญ ก่อนจะตะหวาดแหวไปยังอีกมุม “นังแพรว ออกมาได้แล้ว มาช่วยชั้นหน่อยสิ” จากมาดแมนเขร่งครึมเมื่อสักครู่นี้เปลี่ยนเป็นสาวเหวี่ยงทันทีเมื่อเรียกนลพรรณ เพื่อนสาวคนสนิทที่โทรตามให้หล่อนมาช่วยในการนี้โดยเฉพาะ
จากการที่นลพรรณรู้แล้วว่าสามีของเธอมีคนรักเป็นเด็กผู้ชาย แต่เธอเองก็อยากจะเห็นกับตาสักครั้งว่า พวกเขาไปนัดพบกันที่ไหน และก็อยากเห็นตัวจริงของเด็กหนุ่มในรูปด้วย เธอจึงสะกดรอยตามสามีในตอนเลิกงาน แต่ก่อนหน้านั้นเธอเห็นพีร์ออกมารอรถเมล์หน้าบริษัท จึงตัดสินใจ สะกดรอยตามพีร์แทน โดยการขับรถตามอย่างประชิด
เธอพบว่า พีร์ไม่ได้นัดกับสามีเธอที่ร้านเหล้า แต่เขามานั่งดื่มคนเดียวเธอจึงตัดสินใจโทรตามปกรณ์ หรือ เป้ กระเทยร่างยักษ์เจ้าของค่ายมวยซึ่งเป็นเพื่อนสาวคนสนิทของเธอมาช่วย ระหว่างนั้นเธอกับปกรณ์สังเกตว่าหนุ่มน้อยที่เธอหมายหัวดื่มหนักเหมือนคนมีความสุขแสนสาหัสสุมอก เธอคิดว่า อันที่จริงมันควรจะเป็นเธอไม่ใช่เหรอที่ต้องเป็นแบบนี้ และเมื่อเธอกับกระเทยยักษ์เห็นหนุ่มน้อยตกในอันตราย ก็เกิดความรู้สึกอยากจะเข้าไปช่วยเหลือ มากกว่าจะปล่อยให้ พีร์ ซึ่งอยู่ในฐานะศัตรูหัวใจ ตกอยู่ในอันตราย
“เกือบไปแล้วไหมล่ะนังหนู นี่ถ้าแกไม่ตามชั้นมานังหนูนี้คงเสร็จไอ้หล่อนั่นไปแล้วหล่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าช่วยแกนะ ชั้นละจากไอ้นั่นไปกินให้อร่อยเลย ดีนะคะ มันยอมไปโดยดี ชั้นก็ไม่อยากมีเรื่องหรอกค่ะ“ เขาหมายมาด เพราะฝีมือทางหมัดมวยของเขาก็ใช่ย่อย ก่อนจะหันมาพูดกับร่างไร้สติของเด็กหนุ่ม “โอ๊ย!อิจฉาหล่อนนะยะ มีแต่ชายมาล้อมหน้าล้อมหลัง ”
“นังเป้ เอาไงต่อดีล่ะ” นลพรรณถามเพื่อนสาว เพราะตอนนี้พีร์ไม่ได้สติอยู่
“เอางี้ ไปไปบ้านชั้น รอจนกว่านังหนูนี่จะได้สติ” เขาจับใบหน้าของพีร์ขึ้นพิจารณา “ว่าไป คุณหยกเค้าก็มีรสนิยมนะแก”
นลพรรณเอะใจ ก่อนจะถามเพื่อนไปอย่างสงสัย “รสนิยมอะไรยะ กินเด็กเหรอ”
“ย่ะ ใครๆ ก็ชอบ กินเด็กเนี่ยะ เนื้อหวานหอม ไม่ ๆๆ ชั้นว่านังหนูนี่มันสวยดีนะ ดูดี ๆ มันสวยกว่าแกเยอะเลยนะยะ มิน่าคุณหยกเค้าถึงได้หลงมันหัวปักหัวปำ”
“พอ ๆๆๆ ชั้นรู้แล้ว ป่ะ ชั้นว่าไปบ้านแกก่อนเถอะ ยีนตรงนี้นาน ๆ ไม่ดี” นลพรรณตัดบทก่อนจะชักชวนให้เพื่อนสาวพาไปในที่ปลอดภัย
เมื่อถึงบ้านของปกรณ์ ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว ปกรณ์ให้เด็กในบ้านช่วยกันดูแลคนเมาไม่ได้สติ โดยที่เขาปรึกษากับ นลพรรณ
“แล้วนี่แกจะเอาไงต่อไปหะนังแพรว ถามจริงเหอะ นึกไงถึงได้ช่วยเด็กนั่นหะ มันแย่งผัวแกไม่ใช่เหรอ” กระเทยยักษ์ถามเพื่อนสาวตรง ๆ
“ไม่รู้สิ ชั้นน่าจะปล่อยให้เค้าถูกคนนั้นพาไปย่ำยีใช่ไหม แต่ไม่รู้ทำไมชั้นถึงอยากช่วยน้องเค้าเหมือนกัน” นลพรรณตอบเสียงอ่อนด้วยความสงสาร
“ระวังเหอะ มันจะมาแว้งกัดแก”
“ไม่รู้เหมือนกันนะเป้ ชั้นรู้สึกถูกชะตากับน้องเค้าอ่ะ” นลพรรณตอบ
“ค่ะ ชั้นก็คิดเหมือนแก ไม่แน่ว่าคุณหยกของแกอาจจะไปล่อลวงเค้ามาก็ได้ เด็กนั่นยิ่งดูใส ๆ ซื่อ ๆอยู่” ปกรณ์จีบปากจีบคอตอบ
“คุณหนูคะ เด็กคนนั้นตื่นแล้วค่ะ” แม่บ้านเข้ามาบอกเจ้านายที่กำลังจีบปากจีบคอคุยกับเพื่อนสนิท
“ค่ะ เดี๋ยวน้องเป้ไปดูนะคะ ป้าแช่มช่วยหาน้ำขิงให้น้องเขาดื่มด้วย จะได้สร่างเร็ว ๆ” นายหญิงน้อยของบ้านสั่ง
“ค่ะ คุณหนู”
พีร์เองที่ตอนนี้คืนสติ มองดูรอบตัวอย่างมึนงง เพราะเป็นสถานที่ที่เขาไม่คุ้น ไม่ใช่โรงแรมม่านรูด แต่เป็นบ้านที่ดูอบอุ่นปลอดภัยมากกว่า แต่เขาก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี เขาก้มมองรอบตัวอย่างสำรวจ แต่ก่อนเขาจะทำอะไรไปมากกว่านั้น เสียงทุ้มที่ดัดให้แหลมเล็กก็ดังเข้ามา
“ตื่นแล้วเหรอคะคุณน้อง” เขามองไปยังต้นเสียงนั้น รู้สึกตกใจที่เป็นคนที่เขาไม่รู้จัก ร่างใหญ่เจ้าของเสียงดัดจริตก็ตอบกลับสายตาสงสัยของเขา
“แหม ก็คุณน้องเกือบจะเสร็จเดนสังคมไปแล้วหน่ะสิคะ ด้วยความที่เป็นพี่เป็นคนสวยและดี ก็เลยเข้าไปช่วยคุณน้องออกมา” เขากระหยิ่ม ส่วนพีร์ได้ยินดังนั้นถึงกับตกใจ และละล่ะลักยกมือไหว้ขอบคุณเขา
“ไม่ต้องขอบใจคุณพี่หรอกค่ะ คุณน้องต้องขอบใจพี่คนนี้มากกว่า” เขาเรียกให้นลพรรณออกมา “นังแพรว มานี่”
พีร์ได้เห็นนลพรรณก็นิ่งอึ้งเหมือนโดนสาบ เรื่องอะไรเขาจะจำนลพรรรณ ภรรยาของศิลาไม่ได้ล่ะ ผู้หญิงคนนี้หล่ะ ที่เมื่อก่อนเขาเคยอิจฉาเล็ก ๆ เพราะเธอเป็นหญิงสาวผู้โชคดีที่เป็นภรรยาชายในฝันของเขา
“คะ...คุณ..” พีร์พูดไม่ออก
“จ้ะ เรียกพี่แพรวดีกว่านะจ๊ะน้อง” หญิงสาวยิ้มให้หนุ่มรุ่นน้องอย่างเป็นมิตร
“ครับ เอ่อ สวัสดีครับ” พีร์ยกมือไหว้หญิงสาวอย่างนอบน้อม
“ค่ะ สวยมาก เมียน้อยเมียหลวงอยู่กันพร้อมหน้า คริ คริ” ปกรณ์มิวายจิกกัด ทำให้นลพรรณส่งสายตาดุ ๆ ปรามเพื่อนสาว
“พี่รู้เรื่องของน้องกับคุณหยกแล้วนะจ๊ะ” หญิงสาวบอกอย่างเรียบง่าย ใจเย็น ไม่แสดงอาการโตกตากออกมา ทำให้พีร์ถึงกับอึ้ง และก้มหน้ายอมรับสภาพ ก่อนที่นลพรรณกับปกรณ์จะซักถามเรื่องทั้งหมดจากปากของผู้ต้องหาอย่างละเอียด
“โห รักแท้ในวัยสามสิบ” ปกรณ์เอามือทาบอก “ต๊ายยย ตาย นี่ถ้าชั้นรู้ว่าคุณหยกก็ชอบผู้ชาย ชั้นไม่พลาดแน่”
“เอ่อ คุณแพรวครับ คุณแพรวสบายใจได้เลยนะครับ วันจันทร์นี้ ผมก็จะหมดหน้าที่เด็กฝึกงานที่บริษัทของคุณหยกแล้ว”
“น้องพีหมายความว่าไงคะ” หญิงสาวสงสัย
“ผมจะไปจากชีวิตของคุณหยกเองครับ!!”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
