หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[ka[ze]na]

ฮากับแม่
ได้ใจมากมาย กร๊ากๆๆๆๆๆ

[~l3aml3ery~]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เจ๊วันนี้แวะมาทำบุญให้เด็กตาดำๆบ้างไรบ้างนะเจ๊

นะเจ๊นะ เค้าคิดถึงน้องสลิ่มอ่ะ

[เบบี้]

ตอนที่55  แหวะ..


“อึก..”กูนั่งสะอึก มองไปที่แก้วเหล้า ตอนนี้เหลือแค่กู ไอ้ใหม่ ไอ้ดิว ไอ้โมทและไอ้อาร์ม ส่วนแม่กับไอ้มิ้วค์ขึ้นห้องนอนไปแล้ว เพราะว่าพรุ่งนี้เที่ยงๆแม่ต้องกลับภูเกตแล้วอ่ะดิ
“มึงยังไม่อิ่มอีกหรอ”กูถามไอ้ดิวที่แม่งยังกินได้เรื่อยๆ มองไปที่ซากทั้งหลาย แม่ง อย่างกับขยะแล้วตอนนี้ ไอ้ที่ไปนอนก็ไม่ได้เก็บส่วนของตัวเองด้วย แล้วพวกกูก็กินกันซะผู้ดีมากๆซะด้วย
“ไม่รู้จะกินไรนี่หว่า”ไอ้ดิวพูดพร้อมกับปิ้งไส้อ่อนต่อไปมา
“ไมยังไม่โทรมาอีกวะ”กูบ่นแล้วมองไปที่โทรศัพท์ เห็นแต่สายที่ไม่ได้รับก็คือสายของทัวร์โทรมาสามสาย
“มึงก็โทรไปดิ”ไอ้โมทย้อน
“ไม่เอาอ่ะ..กูบอกมันไปแล้วว่าถ้ามันไม่โกรธไรกูให้มันโทรมา มันก็บอกว่าจะโทรมาอ่ะ”กูพูด
“เออ เดี๋ยวมันก็โทรมาเองแหละน่า ชงเหล้าให้กูหน่อย”ไอ้ดิวสั่งกูซะเลยแล้วยื่นแก้วเหล้าให้กูด้วย กูก็เลยต้องหยิบแก้วมาชงเหล้าให้

ตื้ดด.ๆ..ๆ

กูหยิบมือถือขึ้นมาดูทันที พร้อมกับยื่นแก้วเหล้าให้ไอ้ดิว ปกติกูเป็นคนไม่ค่อยเปิดเสียงโทรศัพท์อยู่แล้ว เปิดแต่สั่นอย่างเดียวเพราะว่ามันน่ารำคาญ บางทีเข้าห้องเรียนกูก็ว่ามันเสียมารยาทด้วยเปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ บางคนแม่งเปิดอย่างดังไม่รู้พ่อแม่มันไม่สั่งไม่สอนรึจิตสำนึกมันไม่มีรึไงวะ เหอะๆ นี่กูก็ด่าคนอื่นเหมือนตัวเองดีมากเลยนะเนี้ย
“คร้าบ..ถึงแล้วหรอ”กูพูดไปปากก็ฉีกยิ้มทันที จนไอ้พวกที่นั่งอยู่มันส่ายหัวพร้อมกัน กูลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปนอนลงที่โซฟาเพื่อหามุมสงบให้ตัวเอง
“อืม”มันตอบสั้นไปไหมวะ
“ทำไมโทรช้าจัง มึงหนีไปทำไรมา”กูถาม
“ทำห่าไรล่ะ พึ่งอาบน้ำเสร็จนี่”มันตอบ แล้วกูก็ได้ยินเสียงเหมือนมันกำลังทำอะไรกุกกักอยู่
“ทำไรอยู่”กูถาม
“เปล่า..จัดของไปเรื่อย”มันตอบ
“แล้วไอ้เขตนอนด้วยไหม”กูถามอีก
“นอน..อาบน้ำอยู่”มันตอบ มันจะสั้นไปไหมวะ เหมือนกับกูยิงคำถาม แล้วมันตั้งตอบอย่างเดียวอ่ะ
“...............”กูเลยลองเงียบบ้างดิ ดูดิว่ามันจะทำยังไง
“...............”มันก็เสือกเงียบตอบกูอีก
“...............”กูก็ยังคงเงียบต่อไป ไม่ยอมแพ้..ไฟว์ติ้ง
“................”เอ..หรือว่ามันจะชนะกูวะ
“................”กูเริ่มใจไม่ดีละ พอมันเงียบมากๆ กูเริ่มรู้สึกผิดเองละ เหอะๆ
“หลิม”กูเรียก
“ไร”มันตอบ
“ไมไม่พูดอ่ะ นึกว่าไม่อยู่ละ”กูพูด
“ก็มึงเงียบก่อนไมล่ะ”มันย้อน เออ..มันคงเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรจริงๆอ่ะกูว่า
“ก็มึงไม่ชวนกูคุยบ้างนี่”กูว่าให้
“กูไม่ชอบพูดโทรศัพท์”มันบอก
“ไมล่ะ”กูถาม
“ก็ไม่ทำไม ก็เจอกันแล้ว..แล้วจะคุยไรกันมากมาย”มันพูด
“ก็คิดถึงไงเลยอยากคุยมากมาย”กูย้อนไปยิ้มไป ประสาท -_-
“ประสาท”นั่นไง กูว่าแล้วว่าต้องโดน
“แล้วจะนอนรึยัง”กูถามแล้วได้ยินเสียงเหมือนมันกระพือผ้าห่มยังไงอย่างงั้น
“อืม..จะนอนแล้ว ง่วง”มันตอบเสียงเหนื่อยๆ
“แล้วไม่ถามกูบ้างหรอ”กูย้อนถามกลับพร้อมกับทำเสียงแอ๊คติ้งตอแหลซะไม่มี
“ก็แดกเหล้าต่อไปดิ”มันพูด
“ไมอ่ะ ไม่อยากให้กินหรอ”กูถาม
“ทำไม กูเหมือนไม่อยากให้มึงกินหรอ”มันย้อนทันที
“ก็มึงทำเสียงงอนๆกูทำไมล่ะ”กูพูด
“ใครงอน”มันย้อนอีก
“ห่า เสียงงี้นะ ไม่งอนเลย”กูพูดอีก
“...............”มันเงียบไปเลยทีนี้อ่ะ

ตู๊ดด.ๆ..ๆ....ๆ

กูเหลือบเอาโทรศัพท์มาดู แม่ง ทัวร์โทรมาทำไมตอนนี้วะ
“ไม่ใช่ของกู”มันพูดลอดเข้ามาเหมือนรู้ว่ามีสายซ้อน
“...............”กูเงียบไม่พูดอะไร ไอ้เสียงเหี้ยนี่ก็ดังไปดิ ตู๊ดด.ๆ...ๆ
“วางไปดิ”มันพูด
“วางทำไม”กูถามกลับ
“ก็สายเข้ามึงนิ”มันพูดบอก
“ทัวร์โทรมาน่ะ ไม่อยากรับอยู่แล้ว..ไม่ได้สำคัญอะไรสักหน่อย”กูบอกมัน
“เค้าก็คงมีเรื่องสำคัญ ไม่งั้นเค้าไม่โทรมาหรอก”มันพูด
“เรื่องของมันดิ”กูย้อน
“................”สลิ่มเงียบไปอีก ส่วนกูก็เงียบด้วยเหมือนกัน
“พรุ่งนี้ไปไหนรึเปล่า”กูถาม
“ทำการบ้าน อยากอยู่บ้าน”มันพูดเหมือนรู้ว่ากูจะชวนออกไปข้างนอก
“งั้นเดี๋ยวไปหาที่บ้านก็ได้”กูพูด
“ไม่ต้องเสือก”มันย้อนเสียงแข็ง
“อยากไปอ่ะ ไปหาพ่อตาแม่ยาย หึหึ”กูพูดแกล้ง
“กูจะวางแล้วนะ”มันบอก
“ทำไมอ่ะ”กูรีบถามทันที
“จะนอนแล้ว”มันพูดอีก
“ไม่เอาอ่ะไม่วาง”กูพูด ไม่อยากวางนี่หว่า พึ่งคุยกันเองนะโว้ย แมร่ง..
“มึงจะบ้าไง แค่นี้นะ”มันพูด
“ไม่เอาอ่ะ..มึงลองวางดิ กูโกรธมึงจริงๆด้วย”กูพูดอย่างน้อยใจ
“..............”สลิ่มเงียบไป กูก็ฉุดคิดอีกรอบได้ว่ากูพูดเหี้ยไรออกไปอีกเนี้ย เดี๋ยวมันวางขึ้นมาคนที่จะซวยคือกูเองนี่
“กูรักมึงนะ..แต่กูก็โกรธมึงได้”กูพูดอย่างกลัวๆ เลยบอกรักก่อนแม่งเลย มันจะได้ฉุดคิดได้ว่ามันควรเอาใจกูบ้าง กร๊าก คิดได้ไงวะเนี้ย แม่ง โคตรเทพ ฮ่าๆๆ
“หรอ”มันย้อนเสียงห้วน
“คุยกับใครอ่ะ”เสียงไอ้เขตลอดเข้ามา
“คุยกับเฮียหรอ”ไอ้เขตถามอีกเมื่อเพื่อนมันเงียบไม่ยอมตอบ
“วางละนะ”สลิ่มพูด
“ไมอ่ะ ไมมีแต่กูที่อยากคุยกับมึงอ่ะ”กูพูดเสียงน้อยใจ สุดยอดไปเลยกู ปกติกูก็ไม่ค่อยเต็มอยู่ละ แดกเหล้าเข้าไปด้วยนี่ก็ทำได้ทุกอย่างเลยทีนี้
“................”สลิ่มเงียบไป กูก็เงียบด้วย
“เหี้ยเขต หัวเราะหาพ่อมึงไง”สลิ่มด่าเสียงดัง เสียงรอบข้างมันเหมือนขยับตัวไปมา กูได้ยินเสียงไอ้เขตหัวเราะด้วย
“..................”กูได้แต่เงียบเพราะกูไม่รู้ว่ามันกำลังทำอะไรกันอยู่ เริ่มๆจะหึงไอ้เขตละกูอ่ะ เหอะๆ เริ่มไร้เหตุผล
“มึงเขินกูหรอ”ไอ้เขตพูด
“เขินห่าไรล่ะ มึงนอนไปเลยปะ”สลิ่มตอบ เขินอะไร..อะไรเขิน อะไรวะ แม่ง
“เฮียไอ้หลิ่มมันเขินผมอ่ะ”ไอ้เขตตะโกนเข้ามา
“เขินไร”กูถามไป
“...................”แต่ปลายสายก็ยังเงียบไม่ตอบอะไรอีก
“เอ้า..มึงก็คุยไปดิ้ กูนอนก็ได้อ่ะๆ”ไอ้เขตพูดปนหัวเราะ
“มึงเขินไอ้เขตทำไมอ่ะ”กูถามอย่างจับผิด
“เปล่า”สลิ่มตอบเสียงยานคางนิดหน่อย
“มันบอกอยู่อ่ะว่ามึงเขินมัน”กูพูดอีก
“ห่า มึงไปฟังมัน..แล้วจะวางยัง”มันถามอีก
“อืม วางก็ได้”กูพูดเสียงแอ๊คติ้ง ประมาณว่า “เสียใจสุดๆ” กร๊าก
“....................”อีกฝ่ายเงียบไปทันที เหมือนจะได้ผล
“แค่นี้นะ”กูตัดใจพูดออกไป
“.....................”มันเงียบอีก
“เออ”มันกระแทกเสียงตอบ

ตู๊ดด.ๆ..ๆ...ๆ

อ่าว..-_-..นี่ตกลง กูต้องงอนมัน หรือ มันต้องงอนกูวะเนี้ย เหี้ยเอ้ย..กูเริ่มงงตัวเองแล้ว ห่า กูพูดเพื่อที่จะให้มันง้อกูแต่มันเสือกมาทำเสียง “เออ” กระแทกห้วนใส่แล้ววางไปแบบนี้มันหมายความว่าไงวะ
กูนอนเงียบๆ ค้าง มองหน้าจอมือถือสักพัก มือมันก็กดโทรไปอีกครั้งเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ก็ใจกูไม่อยากให้มันจบแบบนี้อ่ะ
“..................”ทั้งกูและมันเงียบทั้งคู่ ทั้งๆที่สลิ่มมันกดรับสายแล้ว
“โกรธกูหรอ”กูถาม
“...................”เล่นนั่งอ่านญาณกันอีกแล้วใช่ไหมเนี้ย
“ก็มึงไม่สนใจกูอ่ะ”กูพูด
“ไม่สนใจอะไรล่ะ”มันย้อนเสียงเบา “คึคึ..งั้นแสดงว่าสนใจกูอ่ะดิ” แอบดีใจเล็กน้อยอีกแล้วกู
“ฮันแน่”เสียงอีกคนแทรกเข้ามา ทำให้กูรู้ว่าไอ้เขตมันกำลังแซวอยู่ แล้วพอทำให้รู้ว่ามันแซวสลิ่มเรื่องกูซะมากกว่า
“จิ้..ห่า หุบปากไปปะ”สลิ่มพูดว่าให้
“หึหึ”ไอ้เขตหัวเราะตอบ
“มึงก็อีกคน..เริ่มมากเกินไปละ”สลิ่มหันมาด่ากูร่วมด้วยอีกคน อ่าว..ผิดกูซะงั้น
“เฮียยยยยยยยยย~~”เสียงไอ้เขตเรียกเข้ามา
“ผมได้นอนกอดมันด้วยน้า”ไอ้เขตพูดอีก
“ห่าเขตนอนกอดพ่อมึงสิ”ไอ้สลิ่มว่าอีก ทำเอาไอ้เขตหัวเราะร่วนกันเลยทีเดียว
“มึงให้มันนอนกอดหรอ”กูถาม ก็ตากูมองไม่เห็นนี่หว่า
“กอดห่าไรล่ะ”มันพูดอย่างหงุดหงิด
“..................”กูเงียบ เสียงรอบข้างสลิ่มมันก็เงียบไปด้วยเหมือนกัน
“พรุ่งนี้ไปไหนไหม”กูถาม
“ไป”มันตอบเสียงค่อย
“ไปไหน”กูถาม
“โรงเรียน”มันบอก
“ไปทำไมอ่ะ”กูถามอีก
“รับน้องเข้ากิจกรรมใหม่อ่ะ คงต้องไปแต่เช้า”มันพูด
“แหม ไปแต่เช้า~~”ไอ้เขตเลียนแบบเสียงอยู่ข้างๆเหมือนแซวๆ
“รำคาญเหี้ยนี่ว่ะ”สลิ่มพูด ทำเอากูหลุดยิ้มออกมา
“งั้นกูไปรับนะ”กูบอก
“ไม่ต้องอ่ะ กูไปกับเขต”มันพูด
“เฮ้ย กูไปไม่ได้อ่ะ พรุ่งนี้กูต้องกลับบ้านเช้า..แม่จะพาไปวัด”ไอ้เขตพูดแซมขึ้น เหมือนกับมันฟังคำพูดสลิ่มอยู่ด้วย
“มึงเนี่ยนะไปวัด”สลิ่มถามกลับทันที
“กูเป็นคนธรรมมะ ธรรมโม มึงก็รู้”ไอ้เขตพูด
“ถุย”สลิ่มกับกูพูดถุยพร้อมกันเหมือนนัดไว้
“หึหึ..มันถุยมึงด้วยอ่ะ”ไอ้สลิ่มพูดให้ไอ้เขตฟังว่ากูทำเสียงถุยใส่
“โหเฮีย..ไรวะ”ไอ้เขตทำเสียงเหมือนเซ็งนิดหน่อย
“งั้นกูไปรับนะพรุ่งนี้อ่ะ ไปกี่โมง”กูถาม
“ถึงโรงเรียนแปดโมงอ่ะ”มันบอก
“ไมเช้าจังอ่ะ”กูเริ่มคิดหนัก
“ก็นัดน้องไว้แปดโมงครึ่ง”มันบอกอีก
“งั้นถ้ากูออกจากบ้านแล้วเดี๋ยวโทรหา มึงอาบน้ำเสร็จก็โทรมาแล้วกัน”กูบอก เพราะว่าเวลามันจะได้พอดีกัน
“อืม”สลิ่มตอบ
“....................”เงียบ -_-
“วางนะครับ”กูพูดไปยิ้มไป เหอะๆ
“อืม”มันตอบเสียงสั้นๆ
“ฝันถึงกูด้วยนะ”กูบอก
“แหวะ”
“เหี้ย”กูหันไปด่าไอ้ห่าอาร์มที่แม่งมานั่งตรงหน้ากูเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เล่นแหวะซะเต็มหูก็เลย
“วางแล้ว”สลิ่มพูดตัดบทแล้ววางสายไปเลย เหมือนกับมันรู้ว่ามีคนแซวมันอีกคนแล้ว
“มึงอ่ะ มันวางไปเลยเห็นไหม”กูลุกขึ้นนั่งหันไปมองหน้าไอ้อาร์ม
“ช่วยไม่ได้นี่หว่า”ไอ้อาร์มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินไปแดกเหล้าต่อ
“พวกมึง..กูไปนอนก่อนนะ”กูบอก พวกมันเงยหน้ามามองหน้ากูอย่างงงๆ
“พรุ่งนี้กูต้องตื่นแต่เช้าว่ะ ไปรับสลิ่มมัน..ไปเฝ้าด้วย”กูบอก
“เออไปเหอะ”ไอ้โมทไล่
“แววกลัวเมียแต่ไกลเลยนะมึง”ไอ้ดิวพูด
“ก็กูรักของกูอ่ะ”กูย้อนแล้วเดินหนีมันออกมาเลยทันที  กูเดินขึ้นไปบนห้องนอน ถอดเสื้อถอดบ๊อกเซอร์ออกด้วยความอึดอัด เดินไปเปิดแอร์แล้วทิ้งตัวลงนอนแม่งเลย ผงกหัวขึ้นมากดตั้งนาฬิกาปลุกก่อนด้วยความลืม เหอะๆ ไปสายได้มีงอนยันชาติหน้าแน่ๆอ่ะ


...............
...............


“หวัดดีพี่สลิ่ม”เสียงเด็กคนนึงทักพร้อมกับยกมือไหว้ ไอ้สลิ่มมันก็พยักหน้าให้ยิ้มๆ
“ไม่ไหวก็กลับบ้านไปป่ะ”สลิ่มหันมาพูดค้อนใส่กูหน่อยๆ เพราะกูเล่นเพลียแต่เช้า ก็เมื่อคืนที่กูนอนไปแล้วกูโดนแม่ปลุกตั้งแต่หกโมงเช้าอ่ะดิ แม่ให้ลงไปใส่บาตรหน้าบ้าน กูก็เลยต้องไปใส่ กลายเป็นว่ากูลุกไปอาบน้ำ ลงมาแดกข้าวแล้วขึ้นไปนอนใหม่ ก็เหมือนนอนไม่เต็มอิ่มก็ออกมารับสลิ่มมันอีกแล้วอ่ะ
“ไหว”กูบอกเสียงเหนื่อยนิดหน่อย ตาแม่งหนักได้อีก
“กูนั่งนี่ได้ป่ะ”กูถาม เพราะมันมีโซฟาเล็กๆเก่าๆตั้งอยู่ตรงริมสนามข้างโรงยิมอ่ะ มีคนเอากระเป๋าไปวางไว้ กูคิดว่ามันคงนั่งสบายที่สุดแล้วสำหรับกูตอนนี้อ่ะนะ
“อืม ไปดิ”มันบอกแล้วเดินนำกูไป มันเอากระเป๋าของตัวเองไปวางไว้บนโซฟาแล้วนั่งลงหยิบน้ำมากิน
“กินบ้างดิ”กูบอก มันก็ยื่นขวดน้ำให้กูเงียบๆ กูรับมากินไปหน่อยนึง มองไปรอบๆคนก็เริ่มมาเยอะแล้ว
“วันนี้มีไรหรอ”กูถามด้วยความอยากรู้
“รวมเด็กในชมรมน่ะ”มันตอบ
“เค้ารวมกันวันนี้หรอ ทำไมคนเยอะจัง”กูถามเพราะตั้งแต่เข้าโรงเรียนมา ก็มีแต่เด็กนักเรียนใส่ชุดไปรเวทเต็มไปหมด
“เปล่าหรอก บางคนก็มาซ้อมดนตรี..มาทำงาน มาเรียนซ่อม มาหาจารย์ไรงี้อ่ะ”สลิ่มตอบแต่ตาก็ยังมองกวาดไปรอบๆ เหมือนมองเด็กแต่ละคน
“แล้วชมรมมึงจะยุบหรอ”กูถามอีก เพราะเมื่อวานกูได้ยินสลิ่มมันพูดกับไอ้เขตว่าชมรมไรจะยุบสักอย่าง แต่ไม่ได้ฟังดีเพราะว่ากำลังคุยเรื่องเรียนกับไอ้ใหม่อยู่
“คงงั้นมั้ง”มันพูดเสียงเซ็งๆ
“มึงก็ดูดิ เด็กน้อยขนาดนี้ แล้วมึงหันไปดูเด็กเทควันโด..เด็กคาราเต้ดิ”สลิ่มพูด กูเลยหันไปมอง เอ่อ..--_--..มันเยอะกว่ามากจริงๆอ่ะ
“แล้วเหี้ยไรก็ไม่พร้อม บางทีแม่งก็เซ็งว่ะ..พอทำชื่อเสียงให้ โรงเรียนก็ได้ชื่อไปแต่ก็ไม่พร้อมตรงนี้ ใครจะไปมีกำลังใจทำวะ”มันบ่น
“มึงขึ้นเวทีด้วยหรอ”กูถามเพราะไม่เคยเห็นมันพูด
“ขึ้นห่าไรล่ะ..โดนเตะตายพอดีอ่ะ”สลิ่มหันมาย้อนพูดแบบขึ้นเสียง หน้าตามันดูตื่นเต้นมากๆ ทำเอากูขำออกมา
“ไม..มึงกลัวหรอ”กูย้อนถาม
“ก็ไม่เชิง..ถ้าพอๆกับกู กูก็สู้ตายแหละวะ..แต่ถ้าแม่งเป็นมวยจริงๆ พวกฝึกหนักๆ ฝึกทุกวัน..ใครก็ไม่ไหวหรอก ชกมวยเหนื่อยจะตายห่า..สามยกขาก็สั่นแล้ว”มันพูด ก็จริงของมัน แต่ก่อนกูซ้อม ให้ตายเหอะกว่าจะหมดเวลา ถ้าไม่หมดเวลาก็ไม่ให้กูหยุดด้วยนะครูอ่ะ
“หวัดดีพี่”ไอ้สลิ่มลุกขึ้นยืนไหว้ผู้ชายคนนึงที่เดินเข้ามายิ้มรับไหว้มัน
“มาดูด้วยหรอ นึกว่าจะไม่มาซะละ”สลิ่มพูด
“มาดิ..โรงเรียนเก่าทั้งที”ผู้ชายอีกคนตอบ
“เหลือกี่คนวะ”มันถาม
“ก็รุ่นหลิ่มเหลือแค่สี่คน..รุ่นน้องเพิ่มมาเจ็ดคน รุ่นพี่สองคน นักมวยก็เหลือแค่ไอ้ก้องกับไอ้โป้แหละตั้งแต่พี่ออกไปอ่ะ”สลิ่มบอก
“สู้เว่ยมึง..ฝากดูด้วยล่ะ”ผู้ชายคนนั้นตบไหล่สลิ่มเบาๆ
“สู้ไม่ไหวหรอก เหนื่อย”สลิ่มพูดยิ้มๆมองไปรอบๆ
“พี่ไปแล้วเค้าก็ไม่มีกำลังใจกันแล้ว”สลิ่มหันมาพูดมองหน้าผู้ชายคนนั้น
“มึงยังเหลือครูนะเว้ย”ไอ้นั่นพูด
“อืม”สลิ่มพยักหน้าตอบยิ้มๆ
“เดี๋ยวพี่ช่วยดูแล้วกัน”ผู้ชายคนนั้นพูด สลิ่มมันพยักหน้าให้ ไอ้ผู้ชายคนนั้นก็เดินไปหาเด็กที่กำลังกระโดดเชือกกันอยู่ ชกกระสอบทรายกันอยู่บ้าง
“ใครหรอ”กูถาม เสือกตลอดแหละกูอ่ะ
“พี่สิง..นักมวยเก่าโรงเรียนกู ลุมพินีเลยนะมึง”สลิ่มพูด
“เหอะๆ”กูหัวเราะแค่นั้น เพราะรู้ดีว่าคนที่ไปถึงลุมพินีกับราชดำเนินได้นี่ฝีมือต้องไม่ใช่ย่อย  กูมองไอ้คนชื่อสิงถอดเสื้อออก ห่า..กล้ามแตก กร๊าก หุ่นแม่งโคตรแมน
“ท้อหรอ”กูถามเมื่อเห็นหน้าสลิ่มมันเศร้าๆ
“อือ”มันตอบตาลอยๆ
“ทำไมอ่ะ”กูถามอีก
“เปล่าหรอก แค่เห็นแล้วมันทำให้มองเห็นสะท้อนไปรอบๆประเทศแล้วรู้สึกว่าเซ็ง..แค่คิดว่ามันเฮงซวย”มันพูดแล้วเอนหลังมาพิงพนักพิงตามกู
“ทุกอย่างแม่งเฮงซวย ผู้ใหญ่เฮงซวย..เงินเฮงซวย คนเฮงซวย”มันพูดยาว กูหัวเราะตอบ เหอะๆ..เพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไง หน้าตอนนี้เหมือนมันกำลังเอาเรื่องใครสักคนอยู่
“เงินเท่านั้นแหละ มึงว่าไหม..ไม่มีเงินก็ทำเหี้ยไรไม่ได้ ส้นตีนว่ะ..ไม่ยุติธรรมเลยมึงว่าไหม”มันหันมาพูดบอกกู กูจ้องกลับแล้วพยักหน้าให้
“เด็กมีฝีมือ แต่ไม่มีครูดีๆ เดี๋ยวครูกูก็ต้องไปอยู่เกาหลีแล้ว แล้วไม่รู้ว่าจะได้กลับเมื่อไหร่ น้องที่อยากเป็นนักมวยจริงๆก็คงต้องทิ้งไป..เด็กมีฝีมือแต่ผู้ใหญ่กลับมองข้าม ให้เอาแต่เรียนห่าเหวไรไม่รู้..มึงดูพี่สิงดิ กูหันมาเล่นมวยได้เพราะพี่สิงเลยนะ หกคนรุมพี่สิงคนเดียวแต่แม่งไม่เป็นไรสักนิดอ่ะ ต่อหน้าต่อตากูเลย..บ้านพี่สิงไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่ เรียนนี่ได้เพราะเป็นตัวนักกีฬา แต่ก็มีเรื่องมีราวห่าส้นตีนไรไร้สาระ..พี่เค้าเลยต้องออกไป เรียนไม่จบ..ไปชกมวยแทน พอพี่สิงออกไปก็เหมือนกับพวกกูไม่มีต้นแบบละ”มันพูด
“ครูก็ไม่มีงบ..ชมรมก็จะโดนยุบถ้าคนน้อยอ่ะ แล้วถ้าทำชื่อเสียงให้ไม่ได้ก็ต้องยุบ”มันพูด
“นักมวยอีกสองคนอีกไม่กี่ปีก็เรียนจบละ สงสัยคงได้ยุบจริงๆ..”สลิ่มบอกเหมือนหนักใจ
“แล้วมึงไม่คิดจะขึ้นชกหรอ”กูถาม
“ไม่อ่ะ เหมือนเอาชีวิตไปเสี่ยงถ้าซ้อมไม่หนักพออ่ะ โดนน็อกง่ายด้วย เป็นนักมวยก็เหมือนเอาชีวิตไปแขวนไว้บนเส้นด้ายเหมือนกันแหละ..อีกอย่างแม่กูก็ไม่ให้ขึ้นด้วย ให้เรียนนี่ก็ดีเท่าไหร่แล้ว..แต่ก่อนกูเรียนเทควันโด แต่กูไม่ชอบว่ะแม่งไม่สะใจ มีกรอบ..กูมาค้นพบตัวเองก็ตอนเรียนมวยไทยเนี้ยแหละ สะใจสุดๆ”มันหันมาพูดหน้าตาสะใจจริงๆ
“ต่อสู้แล้วเลือดไม่อาบจะต่อสู้ไปทำไมมึงว่าไหม”สลิ่มพูดถาม
“เอ่อ..มันคือกีฬานะ”กูตอบอย่างหวาดๆเมียตัวเองละ
“ก็นั่นแหละ กีฬาต่อสู้..ชื่อก็บอกอยู่ ห่ามวยเนี้ยแหละสะใจสุดละ..มึงคิดดูดิยิ่งถ้ามวยไทยคาดเชือกสมัยก่อนนะ เลือดแตกอาบหน้าอ่ะ คิ้วแตก ตาแตกจนมันบวมปิดติดกันอ่ะ โคตรสุดยอดอ่ะ สะใจฉิบหาย”มันพูดด้วยสีหน้ายิ้มแยมมาทางกู
“เอ่อ..”กูอ้าปากค้างๆนิดหน่อยมองหน้ามัน วันดีคืนดีกูจะโดนมันต่อยโดยการคาดเชือกไหมเนี้ย ห่า
“หึหึ..”มันหัวเราะใส่
“แกล้งกูหรอ”กูย้อนอย่างรู้ทัน
“เปล่า..ก็ดูหน้ามึงดิ”มันพูดยิ้มๆ
“แต่มันก็จริงแหละ..แค่เตะตัดขาก็ไปไม่เป็นแล้ว เหอะๆ”กูพูด เพราะมีครั้งนึงกูไปเมามาแล้วไปซ้อม โดนครูเตะเจาะยางซะล้มลงกับพื้น ขาอ่อน นอนอยู่บนพื้นอยู่เกือบยี่สิบนาทีได้ กูนี่ห้ามใครแตะตัวกูเลยมันร้าวไปหมด..กว่าจะยืนขึ้นได้นี่คิดว่าจะเสียขาซะละ เหอะๆ แต่ครูนี่ยืนยิ้มมองสารร่างกู เหมือนสะใจก็ไม่ปาน
“อืม พูดแล้วเสี่ยน..หึหึ”สลิ่มพูดแล้วหัวเราะมองไปที่ผู้ชายที่เดินใส่ชุดเทควันโดสายดำเข้ามาในโรงยิม
“ใครอ่ะ”กูถามอย่างจับผิด เพราะมันเสือกไปยิ้มให้เค้า แต่ไอ้ห่านั่นไม่ได้ยิ้มตอบหรอกนะ
“อริเก่าพี่สิง..เรื่องนี้แหละที่มีเรื่องกันอ่ะ เสือกไปมีเรื่องกับพี่สิง มันท้าต่อยกลางโรงยิมนี่แหละ..ห้ามนู่นห้ามนี่ก่อนชกตามกฏมันอ่ะนะ..แต่ลืมห้ามไปบางอย่าง เจอเสยคางร่วง น็อกคาที่เข้าโรงบาลเลยมึง ฮ่าๆๆ”สลิ่มพูดบรรยายแล้วหัวเราะอย่างสะใจ กูละนึกภาพออกเลย เสียวคางเลยกู เหอะๆ
“พี่สิงก็โดนเรียก..พ่อแม่ไอ้เหี้ยนั่นไม่ยอม เลยต้องออกจากโรงเรียนไปกลางคัน..”มันพูด
“แล้วมึงเคยชกมวยหรอ”มันหันมาถามกู
“อืม..เคยตอนม.ต้นอ่ะ เคยขึ้นเวทีด้วยแต่ไม่กี่ครั้งหรอก เวทีเล็กๆตามงานวัดอ่ะ เหอะๆ ตอนนั้นม.ต้นอยู่ กำลังบ้าบอคอแตกด้วยกูอ่ะ..พอม.ปลายก็เรียนยิวยิตสูนิดหน่อย”กูบอก
“แน่หรอ”มันพูดแล้วเอามือมาจะตบกู แต่กูเอาแขนตั้งกาดรับไว้ทัน มันหันไปหัวเราะแล้วลุกขึ้นยืน เอาตีนมาเตะที่ขากูเบาๆ กูหัวเราะตอบแล้วมองหน้ามัน มันก็ยิ้มมองหน้ากู
“กูชอบตอนมึงยิ้ม”กูพูด มันหยุดยิ้มไปทันทีแล้วหน้ามันก็เริ่มแดงอีกละ สลิ่มก้มตัวลงหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเอง
“ไปไหนครับ”กูถาม
“เสือก”มันด่าให้ แต่หน้าก็ยังแดงอยู่
“ไปไหนอ่ะ”กูถามอีกเพราะสลิ่มมันเอากระเป๋าไปด้วย กูว่ามันคงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแหละ แต่มันกลับวิ่งกลับมาทางกู และด้วยความที่กูตกใจเลยเอาแขนขึ้นป้องกันตัวเองไว้ก่อน ขากูก็รีบยกขึ้นมาไว้บนโซฟาทันที
“หลอกกกกกกกกกกกกกกกกก..”มันทำเสียงใส่ยื่นหน้ามาทางกูที่เปิดแขนเหลือบตาดูมัน

เพี้ยยยยยยยย!!

ง่ะ..มันตบหัวกูอย่างเร็วอ่ะ
“โง่”มันด่ายิ้มๆแล้ววิ่งกลับไปเลยทันที
“ห่า”กูด่ามันกลับ แบบไม่รู้ว่าจะด่าอะไรดี เพราะมันจะน่ารักเกินไปละ มันน่ารักอ่ะ..เฮ้อ แม่ง จะน่ารักให้กูคลั่งตายเลยใช่ไหมเนี้ย

................>>>><<<<.................

[เบบี้]

ตอนที่56  มันมาอีกแล้ว


“อ่าว มาไงของมึงเนี่ย”กูหันไปถามไอ้เขตที่เดินควงกุญแจเข้ามาในโรงยิม
“ไปรับสาวมา”มันพูดยักคิ้วให้กู
“สาวไหนวะ”กูถาม
“เด็กในสังกัด”มันตอบด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
“หึ..”กูหัวเราะตอบ
“ไอ้หลิ่มอ่ะ”มันหันมาถาม
“เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”กูบอก หันไปอีกทีสลิ่มมันก็เดินเข้ามาในโรงยิมพร้อมกับถอดเสื้อมาแล้วเรียบร้อย มันเดินมาทางพวกกูแล้ววางกระเป๋าลงบนโซฟา
“หุ่นดีนะตัวเธอ”ไอ้เขตแซวเพื่อนตัวเอง
“กวนตีน”มันว่าเพื่อนตัวเองตอบ ก่อนที่จะเดินไปหยิบเชือกมากระโดด
“เมื่อคืนแค่นอนใช่ไหม”กูถามหันไปถามไอ้เขต
“ไรพี่..แค่นอนดิ พี่คิดไรเนี้ย”ไอ้เขตหันมาพูดยิ้มๆหน้าตาแม่งกวนได้อีก
“อย่าให้กูรู้นะว่ามึงคิดไรอ่ะ..กูเอามึงตายแน่ไอ้เขต”กูหันไปพูดขู่ๆเสียงแข็งแต่หน้ากูยิ้มให้มัน
“ห่าพี่..คิดไรเล่า คิดลงหรอกแบบนั้นอ่ะ ผมไม่ได้ชอบของแปลกนะ”ไอ้เขตพูดไปยิ้มไปเหมือนรู้ว่ากูกำลังแกล้งจับผิดมันไปอย่างนั้น
“เออ อยู่โรงเรียนก็ดูให้กูด้วย มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม”กูบอก
“กว่ามดจะขึ้นไต่ ไอ้ห่าสลิ่มมันก็เอาตีนบี้ตายหมดแล้วล่ะ”ไอ้เขตตอบขำๆ
“เออ กูก็ว่า”กูตอบ
กูนั่งคุยกับไอ้เขตไป ตาก็มองสลิ่มไป ไม่นานมันก็เลิกกระโดดเชือก ก่อนที่จะไปวอร์มร่างกายเบาๆ กูเห็นครูมันเดินเข้ามาแล้วเข้าไปคุยกับคนชื่อสิงนั่น ก่อนที่ครูจะเรียกรวมตัวให้นั่งฟังครูพูดเรื่องอะไรบ้างก็ไม่รู้ ไม่นานครูก็ปล่อยแล้วให้รุ่นพี่สอนน้อง ไอ้คนชื่อสิงก็ช่วยดูช่วยสอนให้ด้วย ส่วนครูก็ช่วยสอนด้วยอีกแรง ดูท่าแล้วงานจะหนักไม่เบา เพราะบางคนถ้าครูมวยไม่ลงเองทุกคนแบบนี้ เทคนิคการสอนมันจะไม่ทั่วถึงกัน กูว่าถ้าครูสอนมันจะดีกว่าให้รุ่นพี่ที่ไม่ได้ขึ้นเวทีจริงสอน เพราะถ้าคนเคยขึ้นเวทีมันจะรู้เทคนิคและการวางฐานที่ดีพอ
กูเห็นสลิ่มมันสอนน้องอยู่สองคน ไอ้สิงก็สอนไป แล้วก็มีรุ่นพี่มันอีกสองสามคนมาช่วยสอนด้วย ไม่นานก็ปล่อยให้พักเพราะดูเริ่มเหนื่อยกันแล้ว
“หลิ่มมานี่ดิ..เจอกันหน่อย”ไอ้คนชื่อสิงเรียกสลิ่มที่มันกำลังเดินมาทางพวกกูแต่แล้วก็ต้องเดินกลับไป
“ห๊ะ..จริงดิ”สลิ่มหันไปตอบแบบตกใจ
“มาเร็วๆ”ไอ้พี่สิงเรียกพร้อมกับกวักมือให้สลิ่มไปหา
“ใช้สมองๆ..ใช้สมอง”สลิ่มเดินมาพูดบ่นๆแล้วหยิบผ้าออกจากกระเป๋าแล้วเอาไปผาดไว้บนบ่าของไอ้เขต
“เร็วๆ!!”ไอ้คนชื่อสิงสั่งเสียงดังยิ้มๆ สลิ่มมันก็เดินยิ้มๆไปแล้วให้ไอ้คนชื่อสิงพันผ้าให้ ก่อนที่จะใส่นวมให้เสร็จสรรพ ไอ้คนชื่อสิงก็ใสนวมล่อเป้าทั้งหมด ก่อนที่จะลงพื้นที่ได้ปูไว้สำหรับการชกเรียบร้อย ก็อย่างที่มันพูดจริงๆ เวทีมวยก็ไม่มี มันก็ไม่มีอะไรพร้อมเลยจริงๆนั่นแหละ
กูนั่งมองดูสลิ่มที่โดนจัดหนักไม่ยั้ง ยกสองผ่านไปมันเริ่มล้าที่ไอ้คนชื่อสิงมันรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ มันเล่นแรงเหมือนกัน ทั้งเร่งให้เตะ เร่งให้ต่อย เร่งทุกอย่างรวมทั้งโดนจัดกลับทั้งเตะ และเอานวมตบแบบไม่ให้ทันตั้งตัวด้วย
“อ่าว..พักได้”ไอ้สิงตะโกนบอกสลิ่มยิ้มๆ
“ไหวไหมเพื่อนกู”ไอ้เขตพูดขำๆเมื่อเห็นสลิ่มมันเอามือเท้าเข่าทั้งสองข้าง เหงื่อท้วมตัวไปหมด พักเพียงเสี้ยววินาที ไอ้คนชื่อสิงก็เรียกสลิ่มอีกครั้ง และอีกครั้ง และอีกครั้ง จนเข้ายกที่ห้า
“โอ้ยยยยยยยย..!!”เสียงสลิ่มร้องเสียงดังเหมือนไม่ไหวแล้วจริงๆ ขามันแทบไม่มีแรงเตะแล้ว และมันก็ล้มหลายรอบแล้วด้วย
“หึหึ..เอาเร็วๆ”ไอ้สิงหัวเราะชอบใจสั่งสลิ่มอีก
“โอ้ย..พี่สิง”ไอ้สลิ่มโวยวายเมื่อโดนเอานวมเข้าตบ มันเซจนล้มไป ไอ้พี่สิงยืนมองแล้วเอาตีนเขี่ยๆ ไอ้สลิ่มลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลขึ้นมายืนได้อีกครั้ง มันก็ถีบเข้าที่ไอ้พี่สิงจนทั้งตัวมันและไอ้สิงตัวโยนไปคนละด้าน แล้วมันก็ลุกขึ้นได้อีก
“ถีบกูไม่ใช่ยัน..กาดตกหรอห๊ะๆ เดี๋ยวกูเอาเชือกมัดเลย”ไอ้สิงโวยวายแบบแกล้งๆไอ้สลิ่ม เพราะระหว่างที่มันพูด ปากมันก็ยิ้มตลอดเวลา
“เพื่อนหลิ่ม สู้ดิ”ไอ้เขตเดินไปขอบสนามพร้อมกับบอกเพื่อนตัวเองอย่างกวนๆ กูได้แต่นั่งขำมองไป  
“ยังไม่น็อกเลย”ไอ้คนชื่อสิงพูดพร้อมกับตั้งกาดรับ สลิ่มมันก็ชกไปที่เป้าล่อ แต่คนมันไม่มีแรงแล้วอ่ะเนอะ ไอ้สิงนี่ตัวยังไม่สะเทือนเลย
“น็อก!!”ไอ้สิงสั่งเหมือนเสียงดังเหมือนจะให้สลิ่มน็อกมันอีก
“หึหึ..เร็วๆ”ไอ้สิงสั่งไปหัวเราะไป
“ห่าเอ๊ยยยยยยยยยยยย!!”สลิ่มตะโกนเสียงดัง พร้อมกับชกไปอีกครั้งอย่างสุดแรงจนไอ้สิงมันตัวเซไป
“พักได้”ไอ้สิงพูดไปยิ้มไป
“เฮ้อออออออออออออ”สลิ่มถอนหายใจยาว พร้อมกับล้มตัวลงกับพื้นเหมือนขาอ่อนและไร้เรี่ยวแรง
“เพื่อนหลิ่มมมมมมมมมม~~”ไอ้เขตเรียกไปปากมันก็ยิ้มไปด้วยเหมือนขำเพื่อนตัวเอง
“ถอดนวมให้กูที”สลิ่มพูดตาปรือพร้อมกับอ้าแขนให้ไอ้เขต กูไปยืนมองหน้ามันอย่างขำๆ
“มองหา..พ่ออออออ มึง หรอออ”ดูดิ มันยังมีแรงด่ากูอ่ะ  สภาพเหมือนหมาเหนื่อยขนาดนี้ละ
“ไปพักแล้วเดี๋ยวมาซิตอัพให้ดูหน่อย”ไอ้สิงเดินมาสั่ง
“ห๊า..หลิ่มไม่ได้ชกอาชีพนะพี่สิง~~”ไอ้สลิ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ ไอ้เขตถอดนวมแล้วดึงผ้าออกให้มัน
“ตัวเองไม่แข็งแรงแล้วจะดูน้องยังไง”ไอ้สิงพูดแล้วไปเรียกคนต่อไปให้มาลงนวมต่อ
“ขอน้ำหน่อยยยยย”สลิ่มพูดเสียงยานคาง กูเลยเดินไปหยิบน้ำมาให้มัน
“เหมือนจะขาดใจตาย”มันพูดบอกไอ้เขต
“ไม่น่าเลยกู”มันพูดอีกรอบ พร้อมกับพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง
“จัดหนัก หึหึ”ไอ้เขตพูดแซวเพื่อนตัวเองแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ไอ้สลิ่มเช็ด
“เอากูกลับไปนั่งที”สลิ่มพูดอีก กลายเป็นว่าไอ้เขตมันต้องพยุงไอ้สลิ่มให้กลับไปนั่งที่โซฟา หลังจากนั้นคนที่โดนต่อก็น่าจะเป็นไอ้ก้องกับไอ้โป้ ที่ดูสลิ่มมันจะเชียร์เหลือเกิน เพราะมันไม่ได้ล่อเป้าให้กันแล้ว แต่มันเสือกชกกันจริงๆ ไม่นานสลิ่มมันก็หายเหนื่อย ก่อนที่มันจะหาทางหนี
“ไปอาบน้ำก่อนนะ..พี่สิงถามก็บอกว่ากูไปขี้นะมึง”สลิ่มพูดอย่างรีบๆ มันคว้ากระเป๋าได้มันก็วิ่งจู๊ดหายออกนอกโรงยิมไปเลย
“ดูมัน”ไอ้เขตพูดเซ็งๆ
“แล้วมึงไม่คิดจะเล่นบ้างไง”กูถาม
“ไม่อ่ะ แต่ก่อนไปเทควันโดกับสลิ่มมันแหละ พอมันเลิกผมก็เลิก..เอาทางดนตรีแทน”ไอ้เขตบอก
“แล้วทำไมมันยังเล่นอยู่อ่ะ”กูถาม
“มันบ้า..มันอยากเล่นทุกวันแหละสลิ่มอ่ะ มันบอกวันไหนไม่ได้ลงนวมมันก็เวิ่นเวอบ่นอยู่นั่นแหละ”ไอ้เขตบอก กูกับไอ้เขตนั่งคุยกันอยู่พักใหญ่รอสลิ่มมัน
“อูยยย”ไอ้เขตอุทาน กูหันไปตามสายตามันว่ามันมองอะไรของมัน กูเห็นบัวเดินเข้ามาในโรงยิมพร้อมกับไอ้คนชื่อเต็มด้วย
“สลิ่มล่ะ เห็นเต็มบอกว่ามาซ้อมหรอ”บัวเดินมาถาม   
“อืม ไปอาบน้ำน่ะ”ไอ้เขตตอบ
“เดี๋ยวไปไหนกันต่ออ่ะ”บัวถามอีก
“ไม่รู้ดิ”ไอ้เขตตอบแล้วหันหน้าหนี
“...............”ขณะนั้นตรงนั้นก็เงียบ กูเงยหน้าไปมองหน้าไอ้ห่าเต็มอย่างชัดๆและพิจารณาว่ามันหล่อรึเปล่า เหอะๆ หล่อน้อยกว่ากูเยอะเลยล่ะ
“เขตเป็นไรอ่ะ”บัวถาม
“เปล้า..”ไอ้เขตตอบเสียงสูงหน้าตากวนตีนมองไปทางไอ้เต็ม
“เต็มไปก่อนดีกว่านะบัว”ไอ้เต็มพูด
“เออ ไปเหอะ”ไอ้เขตพูดลอยๆ
“มึงมีปัญหากับกูรึไงวะไอ้เขต”ไอ้เต็มพูดขึ้น
“ถ้ามีแล้วมึงจะทำไม”ไอ้เขตหันกลับมาพูดอย่างเอาเรื่อง
“เขต..ไม่เอาน่า”กูปรามมัน
“เพื่อนหลิ่มมมมมมมม”ไอ้เขตตะโกนเรียกเสียงดังเหมือนจงใจ ไอ้สลิ่มเดินเช็ดหัวตัวเองเดินเข้ามาในโรงยิม
“สลิ่ม”บัวเรียก
“อ่าว”ไอ้สลิ่มมองไปทางไอ้เต็มงงๆ มองไปทางบัวงงๆ
“มาไมอ่ะ”สลิ่มถาม
“มาหาไม่ได้หรอ”บัวย้อนถาม
“ก็ได้..”สลิ่มตอบแล้ววางกระเป๋าลงบนตักไอ้เขต
“มึงไม่ซ้อมหรอวันนี้อ่ะ พี่สิงเค้ามาด้วยนะ”ไอ้สลิ่มหันไปพูดบอกไอ้เต็ม
“ไม่อ่ะ ว่าจะไปดูหนังกับบัว..ก็จะมาชวนมึงเนี้ย”ไอ้เต็มพูด
“...............”สลิ่มยืนเงียบไป หันมามองหน้ากูหน่อยๆ แล้วก็หันไปมองหน้าไอ้เขต
“ไอ้หลิ่มมันไม่ไปหรอก มันไม่ว่าง”ไอ้เขตพูดดัก
“................”ทุกคนในที่นั้นเงียบไปอีก
“แม่เฮียกลับบ้านใช่เปล่าวันนี้อ่ะ..แม่อยากให้ไอ้หลิ่มไปส่งด้วยไม่ใช่ไง”ไอ้เขตหันมาพูดกับกูทันที  กูทำหน้างงๆมองหน้ามันหน่อยๆ
“เออๆ ไปส่งแม่กูที่หนามบินกัน”กูหันไปบอกสลิ่ม
“แม่กลับกี่โมงอ่ะ”สลิ่มถาม เรียกชื่อแม่กูเต็มปากเต็มคำอย่างลืมตัว กูยิ้มตอบให้
“บ่ายๆครับ”กูบอก
“กูต้องไปส่งด้วยหรอ..มันไม่ดูเว่อร์ไปไหมอ่ะ”สลิ่มทำหน้าคิดอย่างหนักใจ
“เว่อร์อะไร นั่นบ้านฟะ..”ไอ้เขตจะพูดแต่โดนไอ้สลิมเอาผ้าที่เช็ดหัวอยู่ตบเข้าปากให้อย่างจัง
“เออไปก็ได้”สลิ่มบอกตัดบทเหมือนกลัวไอ้เขตจะพูดอะไรไปมากกว่านี้
“ไปๆ..งั้นไปกัน”ไอ้เขตพูดเสียงตื่นเต้น มันลุกขึ้นสะพายกระเป๋าให้สลิ่ม แล้วจับแขนกูให้ยืนขึ้น กูก็ยืนขึ้นตามมันนั่นแหละ
“ไปไอ้หลิ่ม”ไอ้เขตหันไปสั่งเพื่อนมัน แล้วมันก็ดึงแขนกูให้เดินตามมันออกมา  กูหันไปมองสลิ่มมันยังยืนมองงงๆอยู่เลย
“ไรมึงอ่ะ”กูถาม
“หมันไส้มัน..ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน”ไอ้เขตบอก
“มึงไม่บอกสลิ่มไปล่ะ”กูย้อน
“บอกแล้ว..แต่มันก็งี้แหละไอ้ห่านี่อ่ะ”ไอ้เขตบอก กูกับไอ้เขตออกมายืนรออยู่หน้าโรงยิมตรงที่กูเอารถมอเตอร์ไซด์จอดไว้เมื่อเช้า สักพักสลิ่มมันก็เดินออกมาพร้อมกับไอ้เต็มและบัว
“ไปนะเขต”บัวยกมือบ้ายบายให้ไอ้เขต ไอ้เขตก็บ้ายบายกลับยิ้มๆ ไอ้เต็มหันมามองหน้าไอ้เขตค้อนๆหน่อยๆ
“เป็นเหี้ยไร”ไอ้สลิ่มว่าให้เมื่อเห็นหน้าไอ้เขตที่ทำหน้าตาไม่พอใจ
“กูเกลียดมันมึงก็รู้”ไอ้เขตพูดหน้าเซ็งๆ หยิบกุญแจรถตัวเองออกมา
“มึงก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นดิ”สลิ่มย้อน
“มึงอ่ะกูเพื่อนมึงนะ มึงต้องเข้าข้างกูดิ”ไอ้เขตพูดหน้าตาน้อยใจทันที
“................”สลิ่มส่ายหัวหน่อยๆ
“มึงรักไอ้เต็มมากกว่ารักกูรึไง”ไอ้เขตพูด -_- เอ่อ..ไอ้เขต ต่อหน้าต่อตากูเลยนะ กูว่าไอ้เหี้ยนี่มันเป็นโรคหวงเพื่อนตัวเองแน่ๆว่ะกูว่าอ่ะ
“ไปกันใหญ่ละ”สลิ่มพูดเซ็งๆแล้วหันมามองหน้ากู
“ไปหาเด็กมึงเลยป่ะ”สลิ่มพูดไล่ๆ
“เออ..ใช่ซี้”ไอ้เขตพูดทำหน้าทำตามองไปทางสลิ่มด้วยสีหน้ากวนๆ
“เดี๋ยวถีบให้นี่”สลิ่มย้อน ทำเอาไอ้เขตหัวเราะออกมา
“ไปก็ได้วะ..เย็นนี้เจอกันที่ร้าน กูจะไปเล่นด้วย”ไอ้เขตบอก
“เออ..ขับดีๆล่ะ”สลิ่มบอก ไอ้เขตขึ้นคร่อมรถแล้วหันมาไหว้กูก่อนที่จะถอยรถออกไป
“ไปละ”มันบอกแล้วขับรถออกไปเลยทันที
“ไปไหน”กูถาม
“กลับหอกูอ่ะ อยากอาบน้ำอีก”มันพูดหน้าเหมือนขยะแขยงตัวเอง
“อื้ม แล้วไปส่งแม่กูด้วยนะ”กูบอก
“แม่อยากให้กูไปส่งหรอ..มันจะดีหรอ”สลิ่มพูดเสียงหนักใจ
“ดีดิ”กูบอกแล้วยิ้มให้
“ไปเหอะ..ดีเหมือนกัน แม่มากี่ครั้งก็มีไอ้โมทไปส่งตลอด กูไม่ค่อยได้ไปส่งหรอก”กูบอก
“ไปกับกูนะ”กูพูด
“ไปแล้วได้ไรอ่ะ”สลิ่มถามกลับเบิกตามองหน้ากู
“อยากได้ไรล่ะครับ”กูถามกลับแล้วมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ให้
“..................”สลิ่มยืนเงียบ หน้าเริ่มแดงอีกรอบแล้ว
“ไปได้แล้ว”สลิ่มพูดกระชากเสียงนิดหน่อยแล้วเดินมาที่รถ มันก้มหน้าก้มตา กูเลยขึ้นคร่อมแล้วถอยรถออก สลิ่มมันก็ใส่หมวกกันน็อกแล้วขึ้นรถด้วย
“กอดเอวดิ เดี๋ยวตกนะ”กูแซว
“โอ้ย หึหึ”กูหัวเราะเพราะโดนสลิ่มมันผลักหัวทั้งๆที่มีหมวกกันน็อกอยู่ กูขับรถไปส่งสลิ่มที่หอ แล้วกูก็ขึ้นไปกับมันด้วย มันเข้าไปอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวในห้องน้ำนั่นแหละ ออกมาอีกทีก็มีกางเกงกับใส่เสื้อแล้ว วันนี้มันใส่เสื้อสีเหลืองลายหน้าการ์ตูนตัวใหญ่มากๆ(ตัวก็มีอยู่แค่นั้นอ่ะ)แล้วพับแขนเสื้อ กางเกงเดฟสีดำเข้มขากางเกงเหมือนหนีน้ำท่วม กร๊าก มันใส่รองเท้าแล้วลองรองเท้าอยู่สี่ห้าคู่จนได้คู่ที่มันถูกใจ แล้วเดินทั้งที่ใส่รองเท้าอยู่มาใส่เครื่องประดับทั้งหลาย ก่อนที่จะจัดทรงผมตัวเอง กูก็นั่งมองไปมันก็นั่งแต่งตัวไป มันหยิบกระเป๋าออกมาลองสะพายอีกสามสี่ใบ ก่อนที่จะได้ใบที่ลองเป็นใบสุดท้าย มันสะพายกระเป๋าไว้บนตัวแล้วหยิบนาฬิกาสีม่วงสีเดียวกับรองเท้าของมันมาใส่ แม่ง สีทั้งตัวแต่ทำไมเสือกดูดีวะ ห่านี่มากเกินไปแล้วนะความน่ารักเนี้ย
“หึ..”กูหัวเราะออกมาหน่อยๆ เพราะสลิ่มมันทาแป้งที่หน้าแล้วปัดหน้าไปมา สรุปแป้งมันก็ออกไปหมดละ มันเหลือบมองกระจกมามองหน้ากูประมาณว่า “หัวเราะหาเหี้ยไร”
“เปล่า”กูรีบตอบทันที เพราะสายตามันไม่ยอมตวัดกลับไปมองกระจกอ่ะ มันหยิบลิปสติกมาทาปากตัวเอง แล้วขยี้ผมตัวเองอีกรอบ พอเสร็จทุกอย่างมันก็จัดเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จัดของหน้าโต๊ะเครื่องแป้งให้เข้าที่ แล้วมันก็เดินเก็บห้องทั้งหมดจนเรียบร้อย
“ไปยัง”สลิ่มหันมาถามเหมือนหาเรื่องกูซะงั้น
“กูนี่สมควรจะถามมึงอ่ะ นั่งจนตะคริวกินตูดแระ”กูตอบมัน
“สาด..”มันด่าให้แล้วเดินนำออกนอกห้องไป


...............
...............


“เอ้..ไอ้บ้านี่”สลิ่มว่าให้เพราะว่ากูก้มตัวลงไปหอมแก้มมัน กูยิ้มให้แต่มันหันมาค้อนหน้างอ
“รองเท้าใครวะ”กูบ่นเพราะเห็นรองเท้าใครไม่รู้วางอยู่หน้าบ้านตรงประตูทางเข้า
“พี่เมตร”ไอ้มิ้วค์เดินหน้าตาตื่นมากระซิบพูดกับกู
“ไรหรอ”กูถาม
“ออกไปก่อนไป ไปไหนก็ได้”ไอ้มิ้วค์พูด
“ไปไหนอะไรวะ”กูพูดงงๆ
“พี่เมตร”อีกเสียงหนึ่งเรียกขึ้น กูหันไปมองก็เห็นทัวร์มันเดินยิ้มออกมา
“มาได้ไงวะ”กูพูดอย่างตกใจ
“เหาะมามั้ง”ไอ้มิ้วค์ย้อนเหมือนประชดกู
“ไปไหนมาอ่ะ แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ทัวร์ล่ะ”มันเดินหน้าระรื่นมาหา
“มีไร”กูถาม แล้วหันไปมองหน้าไอ้มิ้วค์เป็นการส่งซิกว่าให้พาไอ้สลิ่มเข้าบ้านไป มันก็จับมือสลิ่มแล้วชวนให้สลิ่มเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น
“มาหา..ไม่ได้รึไง”มันย้อนถามเล่นหน้าเล่นตา
“กลับไปซะไป”กูบอก
“ไม่กลับ”มันพูดตอบทันที แล้วแลบลิ้นให้อีก
“มึงเป็นไรเนี้ย”กูถามอย่างหงุดหงิด
“เป็นเมียพี่ไง ลืมรึไง”มันย้อนถาม
“เกรงใจแม่กูบ้าง กูบอกให้กลับ”กูบอก
“ทำไมทีมันอยู่ได้..ทีแต่ก่อนทัวร์พี่ไม่เคยเห็นพามาหาแม่แบบนี้บ้าง”มันพูด
“ก็มันคนละคนกัน มึงไม่ใช่มันนี่”กูย้อน
“................”ทัวร์เงียบจ้องหน้ากูเหมือนโกรธๆ
“ทำไม..พี่เมตรพูดแบบนี้”มันพูดหน้าเศร้าๆอีก กูเริ่มงงอารมณ์มันละ
“แล้วจะให้กูพูดยังไง พูดยังไงมึงก็พูดไม่รู้เรื่อง”กูพูด
“แต่ทัวร์ไม่อยากเลิก”มันพูด
“แต่เราเลิกกันนานแล้ว”กูบอก
“แต่ทัวร์ไม่ได้อยากเลิก”มันพูดย้ำ
“เฮ้ออออ..ทัวร์ อย่าทำแบบนี้ได้ไหมวะ กูปวดหัว”กูพูด เพราะกูเริ่มปวดกระบาลจริงๆละ
“ทัวร์ไม่ดีตรงไหน”มันถาม กูมองหน้ามันก็สงสารมันอีกละ กูยิ่งเป็นคนขี้สงสารอยู่ ก็ทุกรอบมันอ้อนขอโทษทำหน้าแบบนี้ทีไร กูก็ใจอ่อนกับมันทุกทีอ่ะ รวมถึงคนอื่นๆด้วย อ้อนกูทำหน้าตาหน้าสงสารเมื่อไหร่ กูก็แบบ ใจมันสั่นๆอ่ะพวกมึง เหอะๆ
“เปล่า..แต่มันเข้ากันไม่ได้ มึงจะรื้อฟื้นทำไมวะ”กูพูด
“แต่ทัวร์รักพี่เมตรอยู่นะ”มันพูดแล้วเข้ามากอดแขนกู
“...............”กูยืนเงียบให้มันกอดแขนไป เพราะไม่รู้จะทำไงนี่หว่า
“กลับไปก่อนได้ไหม”กูพูด
“................”ทัวร์เงียบยืนมองหน้ากูอีก
“กลับก็ได้ ถ้าพี่เมตรรับปากว่าจะรับโทรศัพท์ทัวร์”มันพูด
“อืม กูจะรับ”กูตอบ
“จริงนะ”มันยิ้มตอบให้อีกแล้วเขย่งขึ้นหอมแก้มกู
“งั้นทัวร์ไปไหว้แม่ก่อนนะ”มันพูดพร้อมกับจะกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นอีก กูรีบดึงแขนมันไว้ทันที
“ไม่ต้องอ่ะ กลับได้ละ”กูบอกเสียงเข้มแล้วลากมันออกมานอกบ้าน
“แต่กระเป๋าทัวร์อยู่ในนั้นด้วย”มันบอก
“ยืนอยู่นี่แหละเดี๋ยวกูเข้าไปเอาให้”กูบอก
“ไม่เอา..อยู่ดีๆจะกลับได้ไง ไปไหว้แม่ก่อน”มันบอก ห่า..จะมามารยาทดีอะไรกันตอนนี้
“อยู่นี่”กูเน้นเสียงจ้องหน้ามัน ทัวร์มันยืนนิ่ง กูเลยเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นก็เห็นสลิ่มนั่งเล่นเกมคอสเวิร์ดอยู่กับไอ้มิ้วค์ ส่วนแม่ก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ กูเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่บนโซฟา
“มิ้วค์..ของทัวร์ใช่ไหม”กูถาม มิ้วค์เงยหน้ามามองพร้อมกับสลิ่มด้วย กูหลบตาสลิ่มแล้วหันไปมองหน้ามิ้วค์ที่มันพยักหน้าตอบ
“แม่..ทัวร์กลับแล้วนะครับ”กูสะดุ้งตัวแทบโยนเมื่อได้ยินเสียงจากข้างหลัง
“จิ้..”กูส่ายหัวอย่างหน่ายๆ แล้วเดินเอากระเป๋าไปให้มัน
“หวัดดีจ๊ะ”แม่หันไปรับไหว้มัน
“ไปส่งทัวร์นะพี่เมตร”มันพูดพร้อมกับควงแขนกูต่อหน้าต่อตาแม่กูเลยทันที กูหันไปมองหน้าแม่หน่อยๆ แม่ค้อนสายตาแทบจะแดกกูเข้าไปทั้งตัวอยู่แล้ว กูพยายามดึงแขนมันที่เกาะเป็นตุ๊กแกออกแต่มันไม่ออกนี่ดิ กูเลยจำเป็นต้องเดินนำมันออกมานอกบ้าน แล้วพามันไปส่งที่รถยนต์ของทัวร์มันที่จอดอยู่หน้าบ้านกู
“ทัวร์ซื้อรถใหม่ล่ะ”มันพูดบอก กูถึงว่าทำไมไม่คุ้นตากู ไม่งั้นกูก็ไหวตัวทันตั้งแต่แรกละ
“อืม กลับไปเถอะ..แล้วไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาที่บ้านกูนะ”กูบอก
“จำเป็นทุกครั้งที่มาแหละ”มันย้อนตอบ
“ทัวร์”กูพูดหันไปมองหน้ามันอย่างเซ็งๆ
“กลับไปได้ละ”กูบอกแล้วแกะแขนมันออกจนสำเร็จ
“..ทัวร์เคยเป็นแฟนพี่เมตรได้ ก็เอาพี่เมตรกลับมาได้เหมือนกัน”มันพูดจ้องหน้ากู ใจกูเริ่มแป้วละ
“แต่กูไม่ได้รักมึง มันคือเรื่องจริง”กูพูด
“แล้วมึงต้องยอมรับความจริงด้วยทัวร์”กูบอก แล้วผลักตัวทัวร์ให้ออกไปนอกบ้าน ปิดประตูรั้วหนีมันซะเลย
“พี่เมตร”มันเรียกเสียงดัง
“ไอ้บ้า!!”มันตะโกนว่าอีก กูเดินกลับเข้าบ้านไม่หันไปมองมันอีกเลย กูยืนอยู่ในบ้านตรงหน้าห้องนั่งเล่นสักพัก เพราะคิดว่าถ้าเข้าไปแล้วจะทำหน้าตายังไงดี กูจะมองหน้าสลิ่มมันยังไง มองหน้าแม่กูยังไงวะเนี้ย เฮ้อ..เซ็งวุ้ย

.................>>>><<<<.................

ยาวสะใจไหมพวก..ดังนั้น ไม่ต้องทวงไปสักสามสี่วันนะ กร๊าก

[huimei]

อะไรเนี่ย ทั้งบัว ทั้งนังทัวร์ 
ช่างมัน ไม่สนๆ ชิย์ๆ


หลิ่มน่ารักหว่ะ มีแกล้งเล่นกะพี่เมตรดั๊วะ
แถมยังเขินอีก 
(((แต่ว่าหลิ่มต่อยมวยยังหมดสภาพขนาดนั้น
แล้วถ้าเกิดเจอไอ้พี่เมตรจัดชุดใหญ่ให้นี่จะรอดมั้ยเนี่ย เอิ๊กๆๆๆๆ)))

เขตนี่ก็กวนตีนได้อีก ถูกใจเจ๊มั๊กๆ

เบบี้มายาวสะใจมากอ่ะ แต๊งกิ้วนะค้าาา

[JJHJJH]

ยาวสะใจม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อิพี่เมตรหลงสลิ่มเว่อๆ ก๊ากๆ

อิทัวร์ ไปเกิดใหม่ซะไป

[nolirin]

จิ้มๆก่อนอ่านนนนน


อ่านตอนที่ 55 มีรอยยิ้มแระ สลิ่มเหมือนจะเริ่มเปิดใจแบบจริงๆจังๆ
แต่พอตอนท้าย 56 อีทัวร์เสือกโผลมาซะงั้ :m31:น อีพี่เมตรก็เหมือนจะยอมใจอ่อนอีก เซ็ง!!!

[suginosama]

หมั่นไส้ ทัวร์ อย่างจริงจัง ยังไม่เข็ดอีกเหรอ ที่โดนจากเปีย ไปคราวนั้น
เมตร กับ สลิ่มกำลังหวานได้ที่เลย น่ารักกกกก

[emmybblood]

ฮิ้วววว... 

ดับเบิ้ลมาแบบแพคคู่จริงๆ ด้วย  ทั้งในเรื่องและนอกเรื่อง 555

อีกไม่นาน พี่เมตรไม่ก็อินังทัวร์นี่แหละจะไม่ได้แก่ตาย 

[P★RiTŸ]

เมตรมึงนี่น้า
เป็นกูหน่อยไม่ได้ ยันโครมมันออกนอกบ้านไปและ
ก็ไม่เห็นหลิ่มมันจะสนใจบัวเลย
แล้วทำไมมึงต้องสนใจอีทัวห่านี่ด้วย
อีทัวนี่ก็สันดาร!!!!!! หน้าด้านซะไม่มีอ่ะ
ไล่แล้วแม่งยังเสือกไม่ไป เกาะติดเป็นเห็บหมาเชียวนะ

[JAROEN]

ฮ่า ฮ่า 

ได้อ่านต่อแล้ว

[CHIVAS]

 
เริศค่ะ  ยาวสะใจ
งานเข้าพี่เมตรชุดใหญ่เลยทีนี้
ทัวร์ฏ้นะ จิกกัดไม่ปล่อยเลย
หวังว่าน้องสลิ่มจะเข้าใจนะ  
เป็นแบบนี้ด้วยรึเปล่า สลิ่มก็เลยยังไม่ปล่อยใจไปกับพี่เมตรซักที
สลิ่มเริ่มเล่นๆกับพี่เมตรแล้วด้วยอ่ะ

[knightto]

ยาววว ว  ... .


แล้วก็ ค้าง ได้ใจจริงๆ

- -*


ทัวร์  เธอแรง ตลอดนะ. .. . .ระวัง  แรงไปแรงมา ตายคาตีนอิพี่เมตร

5 5 5  +
   หลิ่ม  จัดสักดอกสิลูก

หุหุ


เป็นกำลังใจให้เบบี้น๊า. .. .

[anterosz]

เฮ้อออ ใครลากอีทัวร์นี่ไปฆ่าหมกป่าทีดิ ทำตัวน่ารำคาญมากง่ะ  

ตอนนี้เริ่มอยากจะรู้เรื่องราวของ เมตรกับหัวหลิม ตอนเด็กๆแล้วว่าอะไรยังไง ไปเคยสัญญาอะไรกันไว้หรอ ถึงได้มี
"สัญญานะ"
"สัญญาฮะ"
เกิดขึ้นง่ะ อยากรู้ อยากรู้  

 

[vvivy]

 

[lasom]

ยาวกว่านี้มีอีกมั้ย :laugh:ล้อเล่น อิอิ
รอบนี้จัดหนักเลยนะ เบิ้ลสอง
ไม่มีไรจะบอกนอกจากของเค้าดีจริง
แต่เเหมือนงานจะเข้าเฮียเมตรอีกแล้วนะเนี้ย เหอ เหอ

    ฝันดีจ้า 

[naja]

ไอ้เมตร มึงรีบไปจัดการเคลียร์เรื่องนังทัวร์ด่วน อย่ามาซึนนะมึง
เดี๋ยวปั๊ด

[Poes]

เซงพี่เมตร ทำไมสลัดทัวร์ไม่พ้นสักที กรี๊ดดดดดดดดดดดดด  ขัดใจ
เดี๋ยวยุนุ้งหลิ่มไม่ให้รักซะนิ

[MaZeltoV]

อีทัวร์ มึงจะมาทำไมเนี้ย
กว่าสลิ่มมันจะยอมอีพี่เมตรขนาดนี้ก็ตั้งนาน
เดี๋ยวแม่งก็งอนอีก สลิ่มตีเข่าใส่แม่เลย

มิ้วตบสั่งสอนอีทัวร์ดิ เอาให้หายอยากไปเลยเดี๋ยวให้ไอ้เขตมาปลอบ
กราบขอบขอบพระคุณพี่เบบี้งามๆสามที:pig4:

[som]

มันมากเจ๊เบบี้ที่รัก  อ่านไปดูบอลไป  แถมวันนี้มีมาให้ 2 ตอนแบบยาวๆอีก
ญี่ปุ่นตกรอบซะแล้ว  เซ็งอุตส่าเชียร์

[Kwunrat]

แบบนี้จัดไปให้แรงๆเลย จะได้โดนใจ

[naiin]

แข็งใจหน่อยปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวหวานใจอาละวาดมันจะยู่ง พึ่งหายงอนด้วย ระวังหน่อย

[Dorumi]

น้องทัวร์นรกนี่มันสะบัดหลุดยากจริงๆเลย
แต่อ่านไปอ่านมาคิดว่าเป็นเมตรเองที่ไม่เด็ดขาด ใจอ่อน
ให้กับทัวร์ทุกครั้งเลย คิดว่าบัวยังไม่น่ากลัวเท่าทัวร์เลย

[CMYK]

สงสัยทัวร์เป็นโรคขาดน้ำ เหอะๆ น่ากลัวจะโดนจุดยืนของสลิ่มเข้าสักวัน

[Mercy]

อยากตบอิทัวร์มากๆ 

แถมด้วยตบอีพี่เมตรสักสิบที  แม่งไม่เด็ดขาดอะ ชิ

[SPSJ]

หลิ่มกลับบ้านเหอะ ปล่อยพวกคนใจสั่น ไม่เด็ดขาดไปซะ
อย่าสนใจ  จิ่มพี่เมตรแรง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลย

[A-J.seiya*]

ชมรมสลิ่มจะเป็นไงมั่งเนี่ย
พี่สิงดูแบบ ... เป็นคนจริงอ่ะ
^^

สลิ่มคุยโทรศัพท์น่ารักว่ะ
กรี๊ดๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆ

ทัวร์กลับมาอีกแล้ว
แม่มพี่เมตรช่วยเคลียร์ๆดิ๊  รำคาญทัวร์ !!!

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ไม่รู้จักเลิกซะจริงๆนางคนนี้

[Yunatsu]

2คนนี้ฮอตกานจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จัดการเลย ทั้งชะนีบัว แล้วก้อีทัวร์ด้วย
ไม่ไหวนะ ตื้อจิงๆเลยยย เค้าไม่รักก้ยยังตื้ออีกกกก