หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[amito]

มีมากี่คนอย่าไปสนใจเลยสลิ่ม สนแต่ว่าหลังจากนี้จะมีอีกกี่คน ใช่มั้ยพี่เมตร

[K2KARN]

เออ สลิ่มพูดแล้วน่ารักว่ะ ไอ้ห่าเมตร อิอิ
เพราะงั้นยอมนะ ,,,

ต้องเลี้ยงสลิ่มให้ได้นะเว้ยพี่เมตร ไม่งั้นไม่ยอม อิอิ

[mascot]

ถึงรอนานแต่ก็คุ้มที่ได้รอ...
ชอบตอนนี้จัง บีเบ้สุดLOVE

[bbyuqin]

บทพี่เมตรแมร่งจะจริงจังก็น่าเชื่ออยู่หรอก...แต่เมิงกะล่อนเกิ๊นอิพี่เมตร...แล้วน้องหลิมกรูจะกล้าเชื่อมั้ยเนี่ย...


น้องมิ้วน่ารักอ่ะ อ้อนแม่น่ารักดี..

หลิมคงไม่อยากรู้ว่ามีแฟนมากี่คนแต่น่าจะอยากรู้ว่าอิพี่เมตรผ่านมากี่มือแล้วมากกว่า...กร๊ากกก

[jara]

โหหหหหห  พี่เมตรพร้อมสับ มากกก  กร๊ากกก
ทำได้ทุกอย่างงง
ยกเว้นทำให้สลิ่มเชื่อใจ  กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

ได้มานิดๆหน่อยๆ อย่างนี้ แสดงว่าสลิ่มเริ่มให้อภัยแล้วหละ  สู้ๆต่อไปเน้อพี่เมตรรร

[BossZa]

    เหนื่อยนักก้อพักก่อนก้อได้
   แต่ตอนหน้าขอหวานๆๆบ้างนะ
 

[Dorumi]

ทำไมรู้สึกคำว่า "ไอ้ห่าเมตร" ที่สลิ่มพูดออกมาแล้วน่ารักจังเลย
แล้วตอนนั่งกินเกี๊ยวด้วยกันอีก สันติสุขมากมายก่ายกองเลย

ปล. ชอบคำว่า ห่าปลวกของเบบี้จังเลย ตลกดี อิอิ

[CHIVAS]

สลิ่มกั๊กไว้ ยังไม่เชื่อใจพี่เมตรเต็มร้อย
ตอนนี้น่ารักอ่ะ หยอกล้อไปมา  อิอิ
พี่เมตรพ่อบ้านมากกกกกกกกกกกกก

[PANGGii]

สลิ่มนี่ง้อไม่ยากเนอะ...แค่เอาของกินเข้าล่อก้ออารมณ์ดีล่ะ 5 5 5
เหมือนสลิ่มจะตกใจที่อิพี่เมตรน้อยใจ ทำเสียงตัดพ้อ 
แต่ก้อนะ...เหมือนจะดี ที่น้องเหมือนจะง้อ ฮ่าๆๆ

มิ้วววว ขี้อ้อนจางงงงงงงงงงง  ชอบบบบบบบ
ลุ้นนนนน อยากให้มี เขตมิ้ว ลุ้นมากๆ ฮ่าๆ

ปล..รำคาณอิรถทัวร์ไม่หาย สร้างความร้าวฉานแน่ๆ อนาคตเนี่ย

[Little Devil]

น้องสลิ่มใจแข็งแปลกๆ
สงสารนายเมตร

[tutu]

แหม....หว๊านหวานนะเนี่ย..!!(แอบนึกว่าจะมีมวยคู่เอก..^^)

[BeeRY]

อิมมม...ไม่รู้เป็นไร ชอบที่สลิ่มเป็นแบบนี้อ่ะ ปากแข็งๆแบบนี้แหละ
สะใจดี เวลาพี่เมตรมันหงอย
น้องมิ้วน่ารักอ่ะ ง้องแง้ง ขี้อ้อน อยากด้ายยยยย...ไปให้เขต กร๊ากกก
+1 ขอบคุณค่ะเบบี้ เป็นกำลังใจให้เน้อ

[a_tapha]

เหอะๆ อ่านทันแล้ว   

[NY_JK]

น่ารักอิอิ

[jeaby@_@]

มิวค์น่ารักดีจัง อยากให้มีคู่ เขตไง จิ๊จ๊ะ
สลิ่มจ๋ายอมเมตรมันบ้างเถอะ
เมตรก็สูๆนะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ทำเป็นพูดไม่ดีกะพี่เมตร
จริงๆก็มีใจให้เค้าล่ะน่า 

[bobie]

ปากแข็งจังเลยสลิ่ม 55555

[anterosz]

หัวหลิมน่ารักมากง่ะ! รักไอ้เมตรแล้วอะดิ๊

[@BUA@]

"ไม่ได้ไม่ดี หอมแก้มแม่งเลย"

นิสัยว่ะ ไอ้พี่เมตร
 

[JJHJJH]

หลิมข่มไอ้พี่เมตรมันเยอะๆ เลย ใช้มันเยี่ยงทาสไปเลย เอิ๊กๆ

[YJLOVE]

“ถ้าทำให้กูอยู่สบายไม่ได้ ก็อย่าหวังเลยมึง” เอาวะ พี่เมตร 30 เปอร์เซนต์ นะเฟ้ย สะสมไว้
หลิมมันให้โอกาสขนาดนี้แล้ว พยายามเข้าหล่ะ
แต่สลิ่มกะอีพี่เมตรนี่มันพูดจาเพราะ ๆ กันได้ไม่เกิน 3 คำเลยเนอะ กวนตรีนกันตลอดดด

[morrian]

สู้เค้าน๊า เบบี้ 

[A-J.seiya*]

สลิ่มน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
งื้อออ
ถึงไม่พูด แต่ก็แอบหิวใช่มั้ยล่ะ?
หุหุ ...........

น้องมิ้ว น่ารักไปนะะะ
ฮ่าๆๆ แลดูยังว่างนะ เด็กคนนี้ ^^

[Overdose]

น่ารักๆได้อีก อะ แสดงว่า หลิมมันเริ่มจะใจอ่อนมั้งแล้วละสิ
สู้ๆๆเว้ยเมตร


ปล.เป็นกำลังใจให้เบบี้นะ อย่าเครียดๆๆ

[namtaan]

สู้ๆจ้าเบบี้
 

สลิ่มคงทั้งใจอ่อน และอ่อนใจ
แต่ไอ้พี่เมตรนี่สิ คงไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี
นอกจาก ตื้อ เท่านั้นที่ครองโลก 

บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ

[เบบี้]

ตอนที่58  แรงกันเข้าไป


“อ่าว..มาไงวะ”สลิ่มทักไอ้วิทย์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าร้าน
“รอมึงแหละ”มันบอกพร้อมกับดับบุหรี่ลง
“เป็นไร”สลิ่มเดินเข้าไปถาม กูดึงกระเป๋ากีตาร์จากมือมันออก เพราะว่าวันนี้มันเอามาด้วย หลังจากที่กูกับมันไปส่งแม่ที่สนามบิน กูก็พามันไปส่งที่บ้าน มันไปกลับไปนอน ประมาณห้าโมงครึ่งกูก็ไปรับมันกลับไปที่หออีกรอบเพื่อไปเอาหนังสือเพลงกับกีตาร์ แล้วก็เลยมาที่ร้านนี่แหละ
“ทำไมมาคนเดียวล่ะ”สลิ่มถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง กูก็เดินเข้ามาในร้าน ปล่อยให้เพื่อนมันคุยกันไป พอเข้ามาในร้านก็เห็นพวกไอ้ดิวกับไอ้ใหม่นั่งซ้อมกีตาร์กันอยู่
“ไงมึง”ไอ้ดิวทัก
“ไอ้ห่าโปรออกจากโรงบาลวันนี้ มึงไปรับมันมาเปล่า”กูถาม
“ไอ้อาร์มไปนี่ เห็นมันบอกว่าว่าง”ไอ้ดิวตอบ
“อ่าวหรอ..ไอ้เขตมายังวะ”กูถามอีก
“ยัง เห็นบอกพึ่งดูหนังเสร็จ กำลังมา”ไอ้ใหม่บอก
“เหี้ยโมทอ่ะ”ไอ้ดิวถาม
“แฮงค์เมื่อคืนแหละ นอนกว่าจะตื่นก็บ่ายสอง ลุกขึ้นมาแดกข้าวแล้วก็ไปนอนอีก..เดี๋ยวคงมาค่ำๆ”กูบอกมัน
“ไอ้พี่ปั๊นล่ะ”กูถาม
“อยู่หลังร้าน เชคของอยู่..เมียมึงอ่ะอยู่ไหน”ไอ้ใหม่ถามกลับ
“คุยกับไอ้วิทย์อยู่หน้าร้าน มันมานานแล้วหรอวะ”กูถาม
“มาสักพักแล้ว มาถามหาสลิ่ม กูก็บอกว่าเดี๋ยวมา มันก็เลยไปรอหน้าร้านน่ะ..กูให้มานั่งด้วยกันมันก็ไม่มา”ไอ้ใหม่บอก
“อืม มันกำลังเครียดๆแหละ”กูพูด แล้วเดินไปหยิบโค้กมาสองกระป๋องแล้วเดินไปหน้าร้าน พอกูออกไปกูก็ยื่นให้สลิ่มกับไอ้วิทย์มัน
“ขอบคุณครับ”ไอ้วิทย์บอกกูยิ้มๆแล้วรับไป
“มึงจะเข้าไปนั่งในร้านก่อนไหม เดี๋ยวสักพักไอ้เขตก็มา”สลิ่มหันไปพูดบอกเพื่อนตัวเอง
“อืม ก็ได้ กูไม่มีไรทำเหมือนกัน”ไอ้วิทย์ตอบหน้าเครียดแล้วเดินตามกูกับสลิ่มเข้ามาในร้าน
“วันนี้ร้องเพลงไรเปิดน้องหลิม”ไอ้ดิวถาม
“เฮ้ยๆ ใครให้มึงเรียกน้องหลิม..เดี๋ยวเจอตีน”กูพูดดักก่อนทันที
“ห่า ก็กูเห็นมึงเรียก กูเลยอยากลองเรียกบ้าง”ไอ้ดิวพูด
“ชื่อนี้สงวนสิทธิ์กูเรียกได้คนเดียวเว่ย”กูบอกอย่างภาคภูมิใจ
“แหม ก็เหมือนอีตอนกูเรียกน้องทัวร์ว่าน้องทัวร์แหละวะ..มึงก็พูดแบบเดียวกัน”ไอ้ดิวแซวขึ้นทันทีไม่ให้กูได้ตั้งตัวแต่อย่างใด
“ครวย..กูไม่เคยห้ามเหอะ”กูพูดแก้ตัว เพราะกูไม่เคยพูดจริงๆ ไอ้ดิวกับไอ้ใหม่ยักคิ้วเล่นตาใส่กูที่แกล้งกูกันได้ ส่วนไอ้สลิ่มนั่งเงียบเปิดสมุดเพลงไปแล้วเรียบร้อย ไอ้วิทย์หันมามองหน้ากูยิ้มๆ กูยกตีนให้ไอ้ดิวกับไอ้ใหม่เพื่อให้มันหยุดความกวนตีนของมันซะก่อนที่เมียกูจะเข้าใจผิดอีกรอบ
“เออๆ มึงไม่เคยห้าม..มันไม่เคยพูดหรอกครับ”ไอ้ดิวหันไปบอกสลิ่ม
“หึ..”สลิ่มหัวเราะหน่อยๆแล้วยักไหล่เหมือนแบบไม่สนใจ ไอ้ดิวหันมาเลิกคิ้วมองหน้ากูแบบว่า “น้องเข้าใจผิดเปล่าวะ” อะไรประมาณนี้ กูเลยถีบมันเข้าให้ที่ขาอย่างหงุดหงิดหน่อยๆ
“กูไปดูหลังร้านแล้วกัน จะซ้อมไรก็ซ้อมไป..กินไรไหมครับที่รัก”กูพูดบ่นๆแล้วเดินไปทางสลิ่มแล้วก้มลงถาม
“กินตีนกูไหมมึงอ่ะ”มันเงยหน้ามาพูดใส่แบบเอาเรื่อง
“แฮะๆ กินก็ได้..แต่กินบนเตียงนะ กร๊าก”กูพูดตอบอย่างไม่ยอมมัน แล้วหัวเราะเอิ้กอ๊ากเข้าไปหลังร้าน สนุกสนานจริงวุ้ย กูรู้ละ งั้นเวลาที่มันโกรธ กูเอาตลกกลบเกลื่อนไว้ก่อนดีกว่า จะได้ไม่เครียด ฮ่าๆๆ


..............
..............


“มึงจะให้กูทำไงวะ”เสียงหนึ่งพูดขึ้น
“ทำใจ”อีกเสียงตอบนิ่งๆ
“ห่าหลิ่ม”เสียงไอ้เขตว่าเพื่อนมันที่ตอบไปอย่างกวนๆเมื่อกี้
“มึงทำตัวเองนะเว้ยไอ้วิทย์ ให้กูพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกมันก็เหมือนเดิมว่ะ”ไอ้สลิ่มพูด ตอนนี้กูมาแอบเสือก ยืนพิงกำแพงฟังพวกมันอยู่หลังร้าน พอดีจะมาตามสลิ่มมันขึ้นไปร้องเพลงอ่ะนะ แต่ว่ามาจังหวะที่มันคุยกันพอดี กูก็เลยขอฟังนิดหน่อย
“เวมันไม่ยอมยกโทษให้เลยหรอวะ”ไอ้เขตถามเสียงเครียด
“ไม่อ่ะ มันหน้าเฉยมากจนกูไม่รู้จะทำยังไงเลย มึงก็รู้ทุกทีมันก็ไม่ค่อยแสดงออกอะไรอยู่แล้ว..ยิ่งมันนิ่งแบบนี้ กูก็ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่”ไอ้วิทย์บอก
“มึงไปง้อมันดีๆดิ เดี๋ยวมันก็ใจอ่อน มันใจอ่อนกับมึงตั้งหลายรอบ กูไม่เชื่อหรอกว่ารอบนี้มันจะเลิกจริงๆอ่ะ”ไอ้เขตบอก
“.................”แล้วทุกคนก็เงียบไปชั่วอึดใจ
“กูว่าจริง”สลิ่มพูดขึ้น ทำเอาไอ้เขตกับไอ้วิทย์หันไปมองหน้ามัน
“เพราะว่ามันทนมึงหลายรอบละ มันคงไม่ทนแล้วแหละ”สลิ่มบอก
“มึงก็สมควรจะพอก่อนที่จะมองหน้ากันไม่ติด ที่มันยอมคุยกับมึงเป็นปกติก็ดีนักหนาแล้วนะ”สลิ่มพูดอีก
“แต่มันไม่นึกถึงใจกูบ้างรึไงวะว่ากูรู้สึกยังไง”ไอ้วิทย์พูดเหมือนเรียกร้องความเห็นใจ
“แล้วตอนมึงทำ มึงนึกถึงใจมันบ้างไหมล่ะว่ามันจะรู้สึกยังไง ก่อนทำมึงเสือกไม่คิดเองนี่”สลิ่มว่าให้ รวมถึงจุกมาทางกูด้วยอีก เหอะๆ
“แต่กูไม่ได้จริงจังอะไรสักหน่อย”ไอ้วิทย์พูดเสียงเบาลงทันที
“ไม่ว่ามึงจะจริงจังหรือไม่จริงจัง ไอ้เวมันก็เสียใจเหมือนกันแหละ..กูว่ามึงถอยออกมาก่อนดีกว่า”สลิ่มพูดบอกพร้อมกับตบไหล่เพื่อนตัวเองเบาๆ
“แล้วมันแม่งชวนกูคุยเหมือนกูไม่ใช่ผัวมันงั้นแหละ ห่า”ไอ้วิทย์พูดโวยอย่างหัวเสีย
“พูดเหี้ยไรทำเหมือนกูเป็นเพื่อนเหมือนมึงสองคน กูเป็นผัวมันด้วยนะเว้ย..ห่าแม่ง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไงวะ”ไอ้วิทย์โวยวาย
“งั้นกูเป็นเมียมึงให้เอาไหม อ่ะ..ใส่มาเลยค่ะพี่”ไอ้เหี้ยเขตทำกูขำออกมา มันแม่งพูดเสร็จแล้วแอ่นตูดไปทางไอ้วิทย์อย่างกวนๆ พร้อมกับทำเสียงเลียนแบบผู้หญิงด้วย
“ไอ้เหี้ยนี่ เดี๋ยวกูถีบ”ไอ้วิทย์หันไปด่าไอ้เขตหน่อยๆ ไอ้เขตขำแล้วกลับมายืนปกติเหมือนเดิม
“มึงนี่ก็เล่นไม่รู้เวลาอีกละ”สลิ่มปรามเพื่อนตัวเอง
“มันเคยพูดกับกูแล้วว่า จะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว มึง..ทำใจเหอะว่ะ”สลิ่มบอกแล้วเอามือไปจับต้นคอไอ้วิทย์ที่นั่งอยู่
“มันพูดงั้น..จริงหรอวะ”ไอ้วิทย์เงยหน้าขึ้นถาม
“อืม”สลิ่มตอบหน้านิ่ง
“กู..รักมันมาก มันก็รู้..”ไอ้วิทย์พูดคอตก
“สักพักมันก็จะดีขึ้นเอง”สลิ่มบอก
“เฮ้ย”กูร้องเบาๆแล้วเดินไปปิดปากไอ้โมททีเดินออกมา มันคงจะมาตามกูนั่นแหละ แต่กูเสือกยืนฟังนานไปหน่อย
“เดี๋ยวกูตามเอง”กูกระซิบบอกไอ้โมทแล้วผลักมันเข้าไปในร้านเหมือนเดิม กูเดินไปตรงโต๊ะที่มันนั่งอยู่
“ขึ้นร้องได้แล้ว”กูบอกสลิ่ม สลิ่มพยักหน้าให้แล้วพวกมันก็เดินตามกูเข้ามาในร้าน กูให้ไอ้วิทย์กับไอ้เขตมันไปนั่งที่โต๊ะประจำของพวกกู 


“สวัสดีครับ”หลังจากคำสวัสดี มึงก็น่าจะรู้ว่าหลังจากนั้นเสียงเหี้ยไรตามมาบ้าง เหอะๆ -_-
“..............”แล้วสลิ่มมันก็เงียบหันไปมองหน้าไอ้ใหม่เหมือนให้ช่วย เพราะมันไม่เคยพูดคำอื่นนอกจาก “สวัสดีครับ” กับ “ขอบคุณครับ” ครับเลยอ่ะดิ นอกจากยิ้มๆเท่านั้นแหละ เหอะๆ
“นักร้องนำพูดไม่เก่งเหมือนเดิม ผมว่า..ไปฟังเพลงกันเลยดีกว่าครับ”ไอ้ใหม่พูดยิ้มๆ ตอนที่ขึ้นไปนี้มีแค่ไอ้ใหม่ ไอ้ดิว และสลิ่มอยู่ ไอ้เขตยังไม่ได้ขึ้นไปเล่นด้วยเพราะเห็นบอกว่าจะเล่นเพลงเบาๆก่อนมั้ง  ทั้งร้านแม่งนั่งเงียบมองไปที่สลิ่มมันตั้งแต่เริ่มอ้าปากร้องแล้วแหละ
“เหี้ย..เมียมึงจะเสียงดีไปไหม”ไอ้โมทเดินมาพูดใส่กูที่ยืนมองไอ้คนที่นั่งร้องเพลงอยู่บนเวที
“เวลาอยู่บนเตียงเสียงเพราะกว่านี่ไหมวะ..หึ”ไอ้พี่ปั๊นแซวกูยิ้มๆ
“สาด เสียงนั้นชาตินี้ชาติหน้า ใครหน้าไหนก็ไม่มีทางได้ฟังเว้ย”กูหันไปพูดบอกมันเขินๆ สาด..ชอบมันว่ะ
“Come away, come away.”
“ร้องเท่ได้อีกเนอะ”ไอ้พี่ปั๊นพูดแซวกูอีก ไอ้ห่า กูก็ได้แต่ยืนดูยิ้มๆด้วยความภาคภูมิใจ เพลงนี้ฟังดูแล้วเหมือนจะร้องง่ายๆนะ แต่เสียงแม่งโคตรต่ำ ถ้าร้องไม่เป็นจริงๆ ก็ฟังไม่เพราะด้วย เพราะเพลงที่จะสะกดให้คนฟังๆได้ตลอดและเพราะรู้สึกอินไปกับมัน ต้องมีลูกเล่นเสียงและการเอื้อนที่โดนและสะกดอยู่จริงๆ  แล้วพอเสียงสูงแม่งก็สูงไปเลย ห่า ไม่มีความพอดี แล้วสลิ่มแม่งเอาซะพวกกูค้างไปเลย ทั้งท่วงท่านิ่งๆขยับนิดหน่อยและอารมณ์กับสีหน้ามัน ดูดีไปหมด
“ถึงกับค้างเลยหรอเฮีย”ไอ้เขตแซว
“สาด ก็มันน่ารัก”กูบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้
“พี่ชอบเพื่อนผมจริงอ่ะ”ไอ้วิทย์ถามขึ้นตาปรือ เพราะแม่งเมาไปละ
“อืม”กูตอบ
“แซดว่ะ”ไอ้วิทย์พูดใส่กู
“ทำไมมีแต่คนรักกันวะ”มันพูดแล้วกระดกเหล้าเข้าปากอีก
“ห่า กูก็เปลี่ยว..อย่าเครียดไปมึง”ไอ้เขตพูดขำๆเหมือนไม่กระหยี่อะไร
“มึงคิดดูดิ พี่คิดดู..”ไอ้วิทย์พูดไปทางไอ้เขตที หันมาทางกูที กูมองมันยิ้มๆเพราะว่าปกติกูไม่ค่อยเห็นไอ้วิทย์มันพูดเท่าไหร่ มันจะดูนิ่งๆ เงียบๆ ดูอ่อนโยนปนนิ่งๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก เหมือนผู้ชายเจ้าชู้หลบในยังไงอย่างนั้น ไม่แสดงออกแต่ใช้สายตาอ่ะ เหอะๆ เพราะตามันเจ้าชู้โคตรๆ
“เมื่อคืนอ่ะกูอยู่คนเดียวไม่ได้ กะว่าจะไปฟิชชะริ่งกับสาวซะหน่อย..พอขึ้นเตียง น้องกูก็ไม่ขันซะงั้น”ไอ้วิทย์พูดเล่าไปด้วยความเมามากมาย
“พอกูนึกถึงมัน มันก็เสือกไม่ขัน..แม่ง ทำไมมันฝังใจงี้วะ มันจะรู้ไหมว่ามันทำครวยกูไม่ขันเนี้ย”ไอ้วิทย์โวยวายบ่นเสียงดังจนโต๊ะข้างๆหันมามอง
“หึ สมควรไอ้สาด”ไอ้เขตด่าเพื่อนมัน
“บัดซบที่สุด”ไอ้วิทย์บ่นเสียงเหมือนจะร้องไห้ไปหัวก็แทบจะกระแทกโต๊ะละ
“เมตรๆ ทัวร์มาๆ”ไอ้โมทวิ่งตาตั้งมาบอกกูที่นั่งอยู่ ที่มันตกใจอย่างนี้เพราะว่ากูสั่งทุกคนแล้วว่าใครเห็นทัวร์ก่อนให้รีบวิ่งมาบอกกู
“พี่เมตรรรรร”ทัวร์แม่งเรียกกูมาแต่ไกลเลยทีนี้
“ห่า กูว่ากูเร็วแล้วนะเว้ย”ไอ้โมทกระซิบบอกหน้าเครียดแบบว่า “กูแพ้มันได้ไงวะ”
“ทัวร์หาตั้งนาน”มันพูดแล้วนั่งลงข้างกูพร้อมกับกอดแขนกูทันที ทำเอาไอ้วิทย์กับไอ้เขตหันหน้ามามอง แล้วมองทัวร์อย่างค้อนๆอีก แล้วมีหรอคนอย่างมันจะสะทกสะท้านน่ะ
“ดีครับ”มันทักไอ้วิทย์กับไอ้เขตยิ้มๆ
“ครับ”ไอ้เขตตอบหน้าแหยๆหน่อยๆ กูเหลือบหันไปมองคนบนเวที มันก็หันมาสบตากูก่อนที่จะเหลือบสายตาไปอีกทาง
“อือหึ..แคะๆ งานเข้า”ไอ้เขตยกแก้วเหล้าขึ้นมาบังปากตัวเองไว้แล้วทำเสียงไอกลบเกลื่อนกับสิ่งที่พูดออกมา
“ปล่อย”กูจับมือมันที่จับแขนกูอยู่จะให้ปล่อย แต่แม่งเกาะยิ่งกว่าปลิงอีก ห่า
“ไหนบอกจะรับโทรศัพท์ทัวร์ไง ไม่เห็นรับเลย..ทัวร์เลยต้องมานี่ไง”ทัวร์พูดหน้างอ
“ไม่ได้ยิน”กูก็อ้างไปก่อน
“ช่างมันเหอะ ไงก็มาแล้ว..”มันพูดแบบไม่สนใจแล้วกอดแขนกูต่อ มันหันไปมองบนเวทีแล้วยิ้มเหมือนสะใจอะไรสักอย่าง
“วันนี้พี่เมตรไปกับทัวร์นะ”มันหันมาพูด
“..................”กูไม่ตอบอะไรแต่หยิบแก้วมาดื่มแทน
“พี่เมตร”มันขึ้นเสียงหน่อยๆ กูหันไปมองตาขวาง มันเลยนิ่งไปเหมือนรู้
“ไปส่งทัวร์นะ”มันบอกเสียงอ้อนๆ
“ตอนมาๆยังไง ขากลับก็คงไม่ยากมั้ง”กูบอก
“มาเพื่อให้พี่เมตรไปส่งนี่ไง ไม่รู้อ่ะ..ถ้าพี่เมตร...”มันอ้าปากกำลังจะพูด กูหันไปจ้องหน้าทันที
“ไม่ไป”กูพูดบอก
“ก็เอาดิ ถ้าไม่ไปพี่รู้หรอว่าทัวร์จะทำอะไร”มันพูดยักไหล่แล้วเอื้อมมือมาหยิบแก้วเหล้าออกจากมือกูไปดื่มแทน
“จะทำไร”กูถามกลับทันที
“หึ..ไม่รู้”มันยิ้มตอบกวนๆ
“..................”กูนั่งเงียบหันไปมองหน้าไอ้เขตกับไอ้วิทย์ที่นั่งจ้องหน้ากูเหมือนต้องการคำตอบที่ชัดเจนแทนเพื่อนมัน ไอ้สาด กดดันนะเนี้ย
“แรดเนอะ”ไอ้วิทย์พูดขึ้น
“ว่าใครอ่ะ”ทัวร์พูดขึ้นทันทีหันไปจ้องหน้าไอ้วิทย์ด้วย
“เปล้า”ไอ้วิทย์ตอบยิ้มๆแบบไม่สนใจแล้วหยิบถั่วเข้าปากตัวเอง
“....................”ทัวร์เริ่มกำแขนกูแน่นขึ้นอย่างรู้สึกได้ ไอ้วิทย์แม่งก็ไม่สนใจอะไร แต่ทัวร์นี่แม่งจ้องหน้าไอ้วิทย์เขม็งเลยทีเดียว
“พี่เมตร..ไปนั่งโต๊ะอื่นเหอะ”ทัวร์พูด
“ไม่”กูตอบ
“พี่เมตร”มันกระแทกเสียงหน่อยๆอย่างไม่พอใจ
“มึงกลับบ้านไปป่ะ”กูบอกมันอย่างหน่ายๆ
“พี่เมตรไปส่งสิ”มันพูดบอก
“มาเองก็กลับเองสิ”กูบอก
“ถ้าพี่เมตรไม่ไปส่ง ทัวร์ก็ไม่กลับ”มันบอกอย่างไม่สนใจ
“หึ..”ไอ้วิทย์หัวเราะขึ้นอีกครั้ง ทำเอากูเงียบไปเลย ไม่รู้แม่งจะห้ามทัพอยู่ไหมวะเนี้ย เพื่อนเมียกับเมียเก่า สาด รู้สึกจะแรงทั้งคู่
“คันหรอพี่”ไอ้วิทย์หันมาถามทัวร์ยิ้มๆ หน้าแม่งโคตรกวนตีน กูว่าแล้วไง ของเค้าแรงจริง
“...............”ทัวร์แม่งนั่งอึ้งอ้าปากค้างไปเลย ไอ้วิทย์แม่งก็จ้องทัวร์ไม่รู้แม่งอารมณ์ไหนด้วย
“ไปนอนกับผมไหม”มันพูดอีกพร้อมกับจ้องหน้าทัวร์ไม่หยุด กูนี่นั่งงงกันเลยทีเดียว
“อะ..พี่เมตร”ทัวร์กระชากเสียงเหมือนสุดทน แล้วก็เหมือนงงๆที่ไอ้วิทย์มันพูดตรงๆแบบนี้ด้วย
“อะไร..ตกใจทำไม ก็ดูจะชอบนี่ ตกใจทำไม”ไอ้วิทย์พูดไปยิ้มไป แต่ไอ้เหี้ยเขตนี่ดิ นั่งสำลักถั่วที่พึ่งกินไปแล้วเรียบร้อย
“ลองไหม..หืม”ไอ้วิทย์พูดไม่พูดเปล่า มันเอื้อมมือผ่านหน้ากูมาจับแก้มทัวร์ที่นั่งอยู่ ทัวร์ปัดมือมันออกทันที
“ไอ้บ้า”ทัวร์ด่าเสียงดัง แขนมันก็กอดแขนกูซะแน่น
“หึ หวงตัวซะด้วย ตกลงจะเอาไง..หน้าด้านจับผัวชาวบ้านนี่ทำได้ แต่ชวนไปนอนด้วยไม่ไป..งงนะเนี้ย”ไอ้วิทย์บอก เหอะๆ กูไม่รู้จะพูดอะไรเลย กำลังนั่งแดกความอึ้ง
“วิทย์ไอ้ห่า”ไอ้เขตปรามเบาๆ
“มึงก็ดูมันดิ”ไอ้วิทย์ตอบเพื่อนตัวเองแล้วหันกลับมามองหน้าทัวร์อีก
“ไงครับ ไปไหม..เผื่อติดใจ ของผมก็พอตัวเหมือนกันนะ ไม่เอาหรอ”ไอ้เหี้ยวิทย์ก็ยังเล่นไม่หยุด กูว่ามันคงแดกเหล้าเยอะไปตั้งแต่เมื่อเย็นแล้วแหละ  เลยเป็นได้ถึงขนาดนี้
“เฮ้ยวิทย์พอน่า”กูบอกมันเพราะว่าทัวร์มันเริ่มเงียบนิ่งไปแล้ว ทุกทีมันจะไม่เงียบนะ แต่อันนี้นิ่งไปเลย
“เดี๋ยวกูมานะ”กูบอกมองไปที่ไอ้เขตแล้วลุกขึ้น ทัวร์มันก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองใคร กูจับแขนมันให้ลุกขึ้นตามกูมา มันก็เดินตามกูออกนอกร้านมาด้วย
“เอารถมาไหม”กูถาม
“เอามา”มันบอก มือมันก็กำแขนกูแน่นตั้งแต่เดินออกมาจากในร้านแล้วแหละ
“เอากุญแจมา”กูบอกแล้วแบมือ มันเงยหน้ามายิ้มให้กูทันที
“พี่เมตรจะไปส่งหรอ”มันถาม กูพยักหน้าตอบ มันก็รีบหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋ากางเกงยื่นให้กู
“จอดตรงนู้น”มันบอกแล้วชี้ไปที่รถมัน กูเลยเดินนำมันไปทั้งๆที่มีมันเกาะแจเป็นลูกลิงไปด้วยนี่แหละ พอไปถึงรถกูก็ขึ้นไปนั่งด้านคนขับก่อนที่จะสตาร์รถ กูนั่งอยู่ในรถเงียบๆยังไม่ได้เคลื่อนตัวรถออกแต่อย่างใด
“ต่อไปก็ไม่ต้องมาแล้วได้ไหม”กูพูด
“................”ทัวร์มันก็นั่งเงียบไป
“ชอบรึไงให้เค้ามาว่าแบบนั้นน่ะ”กูพูดอีก
“แล้วทำไมพี่เมตรไม่ว่ามันให้ทัวร์ล่ะ”มันหันมาพูดใส่กูเหมือนน้อยใจ
“แล้วจะให้กูว่าอะไร นั่นมันเพื่อนของคนที่กูรักนะ..อีกอย่างมันก็พูดถูกไม่ใช่รึไง”กูบอก
“ทำไมล่ะพี่เมตร..”มันพูดเสียงเครือ ทำเอากูหันไปมองทันที แม่ง แพ้น้ำตา เหอะๆ -_-
“ทัวร์รู้ว่าพี่เมตรไม่ได้รักทัวร์ แล้วพี่เมตรมาจีบทัวร์ทำไม..มาทำไมตั้งแต่แรกเล่า”มันผลักแขนกูอย่างแรง แล้วก็ร้องไห้ไปด้วยอีก กูหันไปมองหน้ามันหน่อยๆ
“ขอโทษ”กูบอก
“ขอโทษแล้วมันแก้ได้ไหม พี่เมตรเห็นแก่ตัวอ่ะ..อึก”มันพูดไปร้องไห้ไป
“แต่หลายครั้งเราก็คุยกันรู้เรื่องแล้วนี่ทัวร์”กูบอก
“คนเราถ้ามันเหมือนกันทุกคน ทัวร์ก็คงหยุดตั้งแต่แรกแล้วแหละพี่เมตร”มันพูดเสียงเบาลง
“พี่เมตรไม่เคยรู้หรอกว่าทัวร์รู้สึกยังไง พี่เมตรก็เอาแต่สนใจคนอื่นไปเรื่อย”มันพูดอีก แม่ง โคตรรู้สึกผิดเลยกู
“ทัวร์ผิด..ทัวร์รู้ตัวดี แต่ทัวร์รักพี่เมตรจริงๆนะ”มันหันมาจับแขนกูไว้ทั้งสองมือของมัน
“...............”กูไม่หันไปมองหน้ามัน เพราะกูไม่กล้าหันไปมอง กูรู้ตัวว่ากูกำลังสงสารมัน แต่ให้กูทำไงวะ กูไม่ได้รักมันนี่หว่า
“แต่กูไม่ได้รักมึง นิสัยเราคนละทางกันเลยนะทัวร์ มึงน่าจะเข้าใจ..แล้วมึงก็ไม่ใช่คน ที่กูเลือกจะหยุดอยู่ด้วย กู..ขอโทษ”กูบอก
“อึก..”มันสะอื้นอีก
“................”กูปล่อยให้มันนั่งร้องไห้ไปสักพัก ไม่นานมันก็นั่งเงียบไป กูหันไปอีกทีก็เห็นมันนั่งหลับตาทั้งๆที่หน้ามีคราบน้ำตาเต็มไปหมดนั่นแหละ กูเลยขับรถไปส่งมันที่คอนโดมันแทนที่จะไปบ้าน เพราะถ้าไปบ้านคนที่บ้านก็คงถามต่างๆนาๆว่าไปไหนมา ทำไมร้องไห้ หรือทำไมมาด้วยกันไรงี้

............
............

“พี่เมตรจะกลับยังไง”มันถามขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบมาตลอดทาง
“กลับแท็กซี่”กูตอบแล้วลงจากรถ มันก็ลงจากรถด้วย กูเดินเอากุญแจรถไปยื่นให้มัน
“ไปส่งทัวร์บนห้องได้ไหม”มันเงยหน้ามาถาม
“.................”กูยืนจ้องหน้ามันแบบปฏิเสธไม่ลง จะว่ายังไงล่ะ อย่างน้อยกูกับมันก็เคยเป็นอะไรกันมาก่อน อีกอย่างความรู้สึกมันกูก็พอจะเข้าใจบ้าง และส่วนหนึ่งก็ผิดที่กูด้วย เพราะกูเห็นแก่ตัวอย่างที่มันพูดนั่นแหละ พอเห็นหน้ามันแล้วกูก็อดที่จะสงสารไม่ได้อยู่ดี กูพยักหน้าตอบให้มันแล้วเดินให้มันกอดแขนกูขึ้นไปส่งบนห้องนั่นแหละ
“ไม่เข้านะ”กูบอกมันทันทีเมื่อถึงหน้าห้อง
“อืม..”มันตอบยิ้มๆพยักหน้าให้
“...................”มันเข้ามากอดกูไว้ กูได้แต่ยืนนิ่ง
“รักพี่เมตรนะ”มันพูดบอกเสียงสั่น กูก็ไม่รู้จะพูดยังไง ได้แต่ยืนเงียบ ไม่กล้ากอดตอบมันด้วย เพราะกลัวว่าจะไปเหมือนให้ความหวังมันอีก กูยืนเฉยๆจนมันปล่อยแขนออกแล้วก้มหน้าก้มตาหันไปไขกุญแจห้องแล้วเดินเข้าห้องไปนั่นแหละ
กูนั่งแท็กซี่กลับมาที่ร้าน พอถึงหน้าร้านกูกลับไม่กล้าเดินเข้าไปซะงั้น เพราะกูได้ยินเสียงเพลงที่ไอ้พี่ปั๊นเปิดแล้ว แสดงว่าสลิ่มมันลงมาจากเวทีแล้วอ่ะดิ เฮ้อ..เอาไงอีกล่ะกูทีนี้ เครียดฉิบหาย ความเครียดคงส่งผลลงหำกูลดไปหลายเซ็นแล้วมั้ง ห่าเอ๊ย กว่าจะได้รักกับไอ้สลิ่ม กูคงเหลือแต่ไข่แล้วแหละ สาด เหอะๆ

................>>>><<<<................

มาละ...หึหึ
ปล.เครดิต ขอบคุณเพลง Hey Love ของ Jason Mraz
แปะ -->  http://www.youtube.com/watch?v=T4v9PikRxAw

[huimei]

ทัวร์แรดมากอ่ะ     เวย์ก็แรงมากอ่ะ 
แต่ทำไมไม่รุ้ อ่านไปแล้วแอบรุ้สึกสงสารทัวร์  คงจะรักไอ้พี่เมตรจริงๆแหละ  
สรุปแล้วเรื่องนี้ เพราะไอ้พี่เมตรคนเดียว  

แรงที่สุดของตอนคงไม่ใช่ทัวร์ แต่เป็นประโยคนี้ตะหาก "ความเครียดส่งผลลงหำกูลดไปหลายเซ็นแล้วมั้ง ห่าเอ๊ย กว่าจะได้รักกับไอ้สลิ่ม กูคงเหลือแต่ไข่แล้วแหละ สาด เหอะๆ"   แร๊ง!!!

  เบบี้  (ขอให้ตูดเป็นรูปดาว  นี่มันเป็นยังไงแว๊ นึกภาพไม่ออก 

[sodium_lows]

              จิ้มก่อนอ่านเสียวโว้ย เสียดายมาไม่ทันคนแรก จิ้มทะลุไปก็ได้ว่ะ

               งานนี้ให้ไอวิทย์เต็มร้อยเอาไป 1  

               ส่วนอีทัวร์ เอา   ไปแหย่ตรูดแทน

               สุดท้าย เบบี้ที่รักของตรู เอา ไปกินซะ ......กร๊าก ตรูดกรูไม่เป็นรุป ดาวพระศุกร์ล่ะ

[P★RiTŸ]

ถึงมึงจะสงสารมัน
แต่ในความรู้สึกกรูนะ
จบก็น่าจะจบ 
เดี๋ยวหลิ่มก็เคืองอีกอ่ะ
กรูไม่แปลกใจเลย ถ้าหำมึงจะหดจนสั้นจู๋

[bbyuqin]

แต่ละคน...

ไอ่พี่เมตรกลัวว่าหำหด..แต่หลิมคงจะดีใจ..กร๊ากกก