หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[both^^]

ความรักช่างซับซ้อน

บางคนโดนเขาทิ้ง..ก็ทำใจแป๊ปเดียว
แต่บางคน.. ก็ดูยากเย็น

งานนี้ให้กำลังใจพี่เมตรว่ะ ท่าจะยาวววววววววววววววว

[a_tapha]

 

[K2KARN]

โอเครับทราบเข้าใจแล้วจ้าเบบี้ 

ไม่ใช่ว่าพี่เมตรแย่ที่ไปส่งหรอกนะ
แต่มันจะแย่ตรงที่กลับมาสลิ่มลงมาแล้วต่างหาก 
ทัวร์มันก็ .. ตามประสาเมียเก่าอ่ะนะ ก็ต้องแบบนี้ธรรมดา
เอาจริงๆป่ะ มันก็ตามสันดานตัวร้ายล่ะว่ะ 

ส่วนเมตร
.
.
.

รายนั้นสำหรับกรู ,, ทำอะไรไม่เคยผิด 
ปล. แอบชอบวิทย์ ชอบแรงๆ กร๊ากๆๆๆ 



อย่าคิดมากเบบี้ ,, 

[ordkrub]

ขอบคุณที่เบบี้มาอธิบายครับ  แต่เมตรถ้าตัดไม่ขาดในทีเดียวความวุ่นวายจะตามมามากกว่าครับ

[OHmeza019]

สงสารทั้งคู่ครับ

[Ramika]

ไม่ต้องคิดมาก คอมเมนต์ เอาฮา

เพราะอยากให้คุณเบบี้รู้ว่า ยังมีคนคอยติดตามผลงานอยู่

ไม่ใช่อ่านแล้วก็ผ่านไป

[loveooo]

เอิ่มมมม....
คนเรานะ ต่างคนก็ต่างมุมมอง
ไม่รู้จะพูดไร ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เบบี้ต่อไปนะคะ

ปล.จะดีมากถ้ามาต่อตอนต่อไปเร็วๆ 555

[~l3aml3ery~]

คนเราไม่เหมือนกัน
แล้วแต่คน..

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

[emmybblood]

เอาจริงๆ นะ

ที่อ่านมาทั้งหมดตั้งกะตอนเริ่มเรื่องก็รู้เลยว่าเมตรอ่อนโยนขนาดไหน ลึกๆ แล้วคิดว่าคนอ่านทุกคนก็เข้าถึงตัวละครที่เบบี้สื่อออกมาได้เกือบหมดแหละค่ะ

ส่วนเรื่องเม้นท์  อย่างเราเองและคิดว่าคนอื่นๆก็ด้วย ก็เม้นท์กันแบบขำๆ มันส์ๆ อ่ะค่ะ 
สำหรับสถานการณ์นั้นคิดว่าหลายๆ คน รวมทั้งตัวเราเองก็คงคิดให้เมตรไปส่งทัวร์แหละค่ะ ก็โดนซะขนาดนั้น  อีกอย่าง จะได้มีเรื่องจี๊ดๆ ให้อ่านต่อ 555  ก็ด่าไปงั้นเอง (อาจจะแอบแรงไปนิ๊ดสส  )

แต่ถ้าจะให้เม้นท์แบบว่า 'เมตรน่ารักอ่ะ  ไปส่งทัวร์จนถึงหน้าห้องด้วย'    มันก็ยังไงๆ อยู่อ่ะค่ะ 

เบบี้ก็ไม่ต้องเครียดเนาะ   

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ไม่อยู่หลายวัน กลับมาได้อ่านสองตอนรวดเลย   น่าจะได้สักสามเน๊อะบี้

ชอบตอนทัวร์มันแรงๆ วีนๆ  พอมันมาเงียบก็น่าสงสารมันเน๊อะ

ไม่หรอกเค้าเป็นเมตรเค้าก็สะเทือนใจนะเว้ย แบบว่าเมียเก่าโดนด่าอ่ะ มันก็ต้องมีคิดกันนิดนึงอ่ะเน๊อะเฮียเมตรเน๊อะ

แต่ตูว่าเมียใหม่มึงอ่ะเฮียเมตร งานนี้มีงอนอ่ะ เชื่อดิ ง้อยากอีกอ่ะ

สู้ๆนะเบบี้

[mascot]

เมื่อไหร่เมตรจะได้กะสลิ่มอีกรอบ  

กร๊ากกก  

^
^
ตรงใจมาก ชอบ ชอบ อิอิ  

555 ชอบด้วยอีกคน

[Phantom]

ไม่รู้เพราะอ่านเบบี้ชี้แจงก่อนอ่านตอนล่าสุดหรือเปล่า
เลยรู้สึกว่าเมตรรักสลิ่มมากชมัด
ยอมทำเพื่อแลกเปลี่ยนกับการที่ทัวร์จะเลิกมายุ่ง

แต่ก็นะ ในมุมของสลิ่ม
เมตรคงเละเป็นโจ๊กอีกแหละ
งานนี้ความตลกคงไม่ช่วยให้สลิ่มหายโกรธ

เอาใจช่วยเมตรต่อไป

เออ แต่วิทย์แรงดี ชอบ ชอบ

[กะทิน้อย]

แห๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
บัดเด๋ว ก้อเชียร์ ทัวร์ให้กะวิทย์เลยนิ
ต่อว่าต่อขานกันขนาดนั้น แอบเห็นความน่ารักของทั้งคู่
แต่ว่า วิทย์ ต้องกะ เว ใช่ป๊ะ ????

ห้า ห้า ห้า อ่านแล้ว ยังชอบไอ่พี่เมตรเหมือนเดิม
รู้สึกว่ามันเป็นตัวละครที่มีความเป็นคนดีว่ะ
ชอบ

ส่วนสลิ่มใจอ่อนให้พี่เมตรเห่อะน๊า
สงสารมันอ่ะไอ่พี่เมตรหนะ
หุ หุ

[YJLOVE]

ตอนนี้น้องวิทย์แรงงงมาก เล่นซะตัวแม่ถึงกะนิ่งไปเลย บอกตามตรงสงสารว่ะ 
หากเราเป็นอิพี่เมตรตอนนั้นก็คงรู้สึกแบบเดียวกันนั่นแหละ ถึงจะไม่ได้รัก
แต่ก็เป็นคนเคยสนิทแนบแน่นกันมาก่อน  แต่อิตอนไปส่งทัวร์เพราะสงสารนี่
ไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมาเลยใช่มะ ว่าตัวเองจะโดนสลิ่มพิพากษายังงัย
เป็นกำลังใจให้นะพี่เมตร หวังว่าจะไม่หดซะจนหมดล่ะ
ลุ้นเวย์กะวิทย์อ่ะ เบบี้ขอหน่อยเหอะ 

[fungfung]

มารอสลิ่มจัดการนายเมตร

[cmos]

เหอ ๆ อย่าเคียดมากนะเมตร เดี๋ยวเหลือแต่ไข่

แล้วสลิ่มใช้ไรอ่ะ หุหุ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ก็ดี อิิอิ

[Ugly Ducky]

อ่านแล้วก้อเข้าใจนะ ว่า เมตร มันขี้สงสาร แพ้น้ำตาอ่ะ
รออ่านตอน ต่อๆไป นะ เป็นกำลังใจให้ เบบี้จ้า ..

[♥a2k♥]

ถ้าที่ทัวร์บอกเป็นความรู้สึกจริงๆ
ไม่ใช่แค่ต้องการเอาชนะ
ทัวร์ก้น่าสงสารมากเลยนะ ฮืออ
เพราะถ้าเป็นเราก็คงทำแบบทัวร์ว่ะ

แต่พี่เมตรฮาไปไหนนน
เหลือแต่ไข่เนี่ย ไม่แน่นะอาจเหลือไข่แค่ลูกเดียว ก๊ากก

[เบบี้]

ตอนที่59  เคลิ้ม


“..............”ทั้งโต๊ะเงียบกริบตั้งแต่กูเดินเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆสลิ่มมัน ไอ้วิทย์นั่งมองหน้ากูหน่อยๆแล้วยิ้มให้ ส่วนไอ้เขตก็ได้แต่ยิ้มแหยๆเหมือนปลอบใจกู ส่วนสลิ่มมันก็นั่งเงียบไป จิบเบียร์ที่อยู่ในขวดไปแบบไม่สนใจอะไรมากนัก หรือ ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ เพราะปกติมันก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วอ่ะนะ
“..............”
“เหอะๆ”ไอ้เขตหัวเราะมองหน้ากูเมื่อสลิ่มมันลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับขึ้นไปบนเวที
“มันพูดไรเปล่า”กูรีบถามทันที
“ไม่พูดไร มานั่งเงียบๆ..พวกผมก็ไม่ได้พูดไรจนพี่มานี่แหละ”ไอ้เขตบอก
“เมียเก่าพี่หรอ”ไอ้วิทย์ถามหน้าเคลิ้มเหล้าสุดๆ
“อือ”กูตอบ
“ไม..ยังไม่เลิกกันหรอ ทำไมถึงมาหากันอยู่ล่ะ”มันถามอีก
“เลิกนานแล้วเว้ย”กูบอก
“แต่มึงก็ไม่น่าไปว่ามันขนาดนั้น”กูบอกไอ้วิทย์
“.................”ไอ้วิทย์มองหน้ากูตอบ
“ขอโทษพี่”มันบอก
“อืม ช่างมันเหอะ กูเข้าใจ”กูบอก
“แต่คนข้างบนนี่ดิ จะเข้าใจกูไหมเนี้ย”กูบ่นแล้วมองไปที่สลิ่มที่ขึ้นไปร้องเพลงต่อแล้ว  กูนั่งมองมันอยู่อย่างนั้นสักพัก ไอ้โมทมันเห็นกูว่างมันก็ลากให้กูเข้าไปช่วยงานอีก กูก็เลยจำเป็นต้องทำไปแบบเซ็งๆจนสลิ่มมันร้องเพลงเสร็จ
“สลิ่มเดี๋ยวไปส่งนะ”กูรีบเดินเข้าไปหามันในห้อง ทุกคนก็หันมามองที่กูหมด แต่มันก็เงียบเหมือนรู้งาน
“โมท..กูกลับแล้วนะ”กูเดินออกมาจากห้องทันทีแล้วเดินมาหยิบกุญแจกับโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ไอ้โมทมันพยักหน้าให้ส่งๆ กูก็รีบเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งก็เห็นสลิ่มมันสะพายกีตาร์แล้วเรียบร้อย
“กูช่วย”กูบอกแล้วเอื้อมมือไปจับกระเป๋ากีตาร์จากมัน แต่สลิ่มมันรั้งไว้แบบไม่ให้ถือ แล้วเดินนำกูออกนอกห้องไปเลย กูหันไปมองหน้าไอ้ดิวกับไอ้ใหม่ที่ยืนมองอยู่ มันพยักหน้าเป็นการเอาใจช่วยกูแล้วก็โบกมือให้ กูก็พยักหน้าตอบแล้วรีบเดินตามสลิ่มมันออกไปทันที
“สลิ่มจะไปไหน”กูรีบเดินไปดักมันไว้ก่อน เพราะมันเดินรถกูไปละ
“กูบอกว่าเดี๋ยวไปส่งไง”กูบอกแล้วรีบดึงกระเป๋ากีตาร์มาเป็นตัวประกันก่อน
“...............”มันเงียบเงยหน้ามามองหน้ากู
“ขอโทษที่กูไปส่งทัวร์มา แต่มันจำเป็น”กูบอกพร้อมกับมองหน้ามัน
“อย่าโกรธเลยนะ”กูพูดอีก
“ใครโกรธ”มันย้อนทั้งๆที่หน้าแม่งยังค้อนกูอยู่อ่ะ
“มึงแหละ”กูย้อนบ้าง
“...............”มันเงียบแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง
“ขับรถไปส่งเฉยๆ ไม่ได้มีไรเกินเลยๆนะ แล้วก็รีบกลับมาหามึงนี่ไงครับ”กูบอกแล้วยิ้มให้อีกฝ่าย พร้อมกับเดินเข้าไปใกล้มัน  สลิ่มมันยืนนิ่งเงียบไม่ยอมขยับ
“รอบนี่จะเรียกว่า หึง..ก็บอกว่าหึง ได้แล้วรึยัง”กูแซวมัน สลิ่มมันหันมาค้อนเข้าให้ทันที
“มึงจะไปส่งมันก็เรื่องของมึงสิ”มันพูด
“เปล่า..คือไม่ได้ตั้งใจจะไปไง แต่ถ้าไม่ไปส่งมันก็จะมายุ่งกับมึงนะ”กูบอก
“...............”มันเงียบแล้วหันสายตาหนีอีก
“จะให้พูดยังไง หืม..ไม่ได้มีไรกันจริงๆนะ แค่ส่งเองอ่ะ”กูบอกแล้วเดินเข้าไปใกล้อีกจนสลิ่มมันต้องก้าวขาถอย
“กลับกันเหอะนะ กูเหนียวตัวไปหมดละ..เหนื่อยด้วย”กูบอกแล้วเอื้อมมือไปจับมือมันที่ทำท่าจะปัดหนีแต่ดันหนีไม่ทันมือกู
“................”มันก็ยังยืนเงียบอยู่อีก
“กูอยากกลับคนเดียว”มันพูด
“................”กูเงียบมองหน้ามันพร้อมกับกำมือมันแน่นขึ้น
“เชื่อใจกูเหอะนะ”กูบอก
“...............”มันก็เงียบอีก
“ที่จริง มึงจะไปส่งหรือไม่ไปส่งมันก็เรื่องของมึง..”มันพูด
“แต่..กู...”มันพูดเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“ปล่อยก่อนดิ”มันหันมาพูดใส่พร้อมกับคิ้วขมวดติด
“แต่อะไร”กูถามยิ้มๆเหมือนกับสิ่งที่กูรอฟัง กูจิตนาการไปไกลแล้ว
“ไม่รู้”มันกระแทกเสียงใส่อีก
“...............”กูยิ้มไปละ เหอะๆ
“ยิ้มไร”มันถามเสียงห้วน
“เปล่าครับ”กูตอบไปยิ้มไป
“รู้ไหมมึงทำกูดีใจนะ”กูบอก
“ไรของมึง ประสาท”มันว่า
“เปล่าอีกนั่นแหละ กูไม่พูดดีกว่า..”กูส่ายหัวแล้วยิ้มล้อมันแบบไม่สนใจ แล้วดึงมือมันให้เดินตามไปที่รถกู ทั้งๆที่มันก็ยื้ออยู่อย่างนั้นแต่กูก็พามันมาถึงรถกูจนได้อ่ะนะ
พอกูสตาร์ทรถมันก็ขึ้นมานั่งบนรถเพราะคำขู่ของกูอีกนั่นแหละ กูขับพามันไปกินข้าวใกล้ๆแถวนั้นก่อนที่จะพามันไปส่งที่หอ


............
............


“ลงไปซื้อน้ำมะพร้าวข้างล่างให้กูหน่อยดิ”นั่นเป็นประโยคคำสั่งที่ทำให้กูต้องเดินลงมาจากหอมันอ่ะนะ
“ซื้อช็อกโกแลตมาให้ด้วยนะ ไรก็ได้..เออ ซื้อโค้กขวดใหญ่กับน้ำแข็งมาด้วย มันหมดละ”มันบอกร่ายยาว ห่า..แต่ก็ต้องมาอ่ะ ทำไงได้วะ พอกูจัดการซื้อของอะไรให้มันเสร็จ ก็ขึ้นกลับเข้ามาที่ห้องมันอีกครั้ง โดยที่มันเปิดห้องให้ทั้งๆที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ แต่ใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้วนั่นแหละ
“กลับมาแล้วคร้าบบบ”กูแกล้งมันแล้วถือวิสาสะเดินเอาของไปวางไว้
“กลับไปได้ละ”มันบอก
“โห ไรวะ..”กูหันกลับไปอย่างไม่พอใจนิดหน่อย แต่ทำเป็นหูทวนลมต่อโดยการเอาน้ำแข็งกับโค้กไปแช่ตู้เย็นให้มัน
“รักขนาดนี้ ไล่กูลงได้ไงหืมม”กูลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปใกล้แกล้งยื่นหน้าไปใส่มัน สลิ่มมันคงระแวงมันก็รีบเอนตัวหลบทันที
“บ้า”มันว่าหน้างอๆ กูเดินไปหยิบน้ำมะพร้าวมายื่นให้มัน มันก็รับไปแล้วเดินเอาไปใส่แก้ว กูเดินเข้าไปใกล้แล้วยืนมองมัน
“กินบ้าง”กูบอกพร้อมกับก้มหน้าไปหาแก้วมัน
“เอ้..”มันเอาแก้วหลบแล้วเดินหนี มันเดินหนีไปปากมันก็ดูดหลอดที่อยู่ในแก้วนั้นไปด้วย
“กินบ้างอ่า”กูบอก
“มึงไม่ซื้อมาต่างหากเล่า”มันบ่นแล้วยื่นแก้วหนีกูอีก
“จะกินกับมึงอ่ะ”กูบอกแล้วยื่นหน้าไปอีกแบบไม่ยอมแพ้
“ห่า..ไอ้นี่”มันบ่นแล้วพยายามจะเอาแก้วหนี แต่แล้วกูก็เอาปากไปตะครุบกับหลอดไว้ได้ กร๊าก กูชนะ
“ไอ้สัตว์ หน้าด้านว่ะ”มันบ่นหน้ามู่ทู่  กูก็ดูดแบบไม่สนใจอะไรเลย แล้วหันมายิ้มแฉ่งให้มัน
“กลับไปเลยนะ”มันบอก
“เรื่องดิ”กูย้อนพร้อมกับทำหัวดุกดิก ยักไหล่ เดินหนีไปที่ตู้เสื้อผ้ามันแทน
“มึงจะทำไรอ่ะ”มันถาม
“หาเสื้อใส่ มีเสื้อตัวใหญ่ๆไหมวะ”กูบ่นแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าเลยทันที
“อย่ามายุ่งได้ไหมมมม”มันลากเสียงยาวอย่างหงุดหงิดวางแก้วลงแล้วเดินมาที่กูแทน มันผลักกูออกหน่อยๆ
“ไม่ชอบ”มันหันมาพูดใส่แล้วจับที่จับประตูตู้เสื้อผ้าไว้สองมือเหมือนไม่ให้กูเข้าไปยุ่งกับของๆมัน
“โอเคๆ..ไม่ยุ่งก็ได้ครับ แต่ขอเสื้อหน่อยดิ ผ้าขนหนูด้วย ถ้ามึงไม่รังเกียจกูใช้ร่วมกันมึงก็ได้นะ”กูบอกยิ้มๆ
“อะไรเล่า มึงก็กลับบ้านไปสิ”มันพูด
“ไม่อยากกลับอ่ะ ดึกแล้ว”กูทำหน้าหงอยๆแล้วถอดถุงเท้าออกแบบไม่ให้มันสังเกตได้ ใช้ตีนเขี่ยๆไปก่อนแล้วกัน กร๊าก
“พรุ่งนี้วันหยุดกู กูอยากอยู่คนเดียว..ห่า”มันบ่นทันที
“วันหยุดกูเหมือนกัน แต่กูอยากอยู่กับมึงนิ”กูบอกบ้าง
“ขอกูอยู่สบายๆบ้างได้ไหม”มันพูด
“อยู่กับกูก็สบายน่า”กูย้อน
“รำคาญว่ะ พูดไม่รู้เรื่อง แม่ง”มันบ่นหน้างอ
“มึงแหละพูดไม่รู้เรื่อง หยิบเสื้อให้กูก็จบละนี่”กูบอก
“กลับบ้านไปสิ”มันบอกเสียงเบาลง
“ไม่กลับไม่ได้รึไง”กูย้อนเสียงโทนเดียวกับมันบ้าง
“มึงสมควรจะมีเวลาของตัวเองบ้างนะ..เหมือนกูก็อยากมีเวลาของตัวเองบ้าง”มันบอก
“อยู่กับกูไม่สนุกหรอ ทำไมล่ะ”กูพูดเสียงเบา
“บางทีกูก็อยากอยู่เงียบๆคนเดียวบ้าง”มันบอกอีก
“................”กูเงียบ ไม่รู้จะตอบมันว่ายังไง ว่าไปว่ามากูก็ตัวติดกับมันแจตลอดเวลาเลยถ้าไม่รวมเวลาที่มันไปเรียน
“อืม เข้าใจแล้ว”กูบอก
“แต่ขอนอนนี่คืนนี้ได้เปล่า พรุ่งนี้เช้าจะรีบกลับเลยนะ”แต่กูก็ยังไม่ยอมแพ้ กร๊าก
“นะๆ”กูบอกด้วยสีหน้าอ้อนวอนสุดๆ
“................”มันเงียบเหมือนกำลังคิดไรอยู่ อย่ากระนั้นเลย...
“อาบน้ำก่อนน้า”กูบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำเลยทันที กร๊าก
“ถ้าอยากเห็นรูปร่างอันสง่างามของกู มึงก็ไม่ต้องเอาผ้าขนหนูกับเสื้อให้นะ กูไม่อายหรอก..หึหึ”กูพูดใส่พร้อมกับจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก กูได้ยินเสียงสลิ่มมันบ่นอะไรอยู่ข้างนอก ประมาณห้านาทีที่กูอาบน้ำเสร็จ ออกมาก็เห็นผ้าขนหนูกับเสื้อยืดพาดอยู่ตรงที่แขวนข้างห้องน้ำแล้วเรียบร้อย
“อาบเสร็จละนะตัวเอง”กูตะโกนแกล้ง แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดทั้งๆที่เปิดห้องน้ำอยู่นั่นแหละ
“ไอ้เปรต”มันด่ากลับมา
“หึหึ”จะให้กูทำเหี้ยไรนอกจากขำวะ กูหยิบเสื้อยืดของมันมาใส่ ไซด์ใหญ่เหมือนกันเพราะเป็นเบอร์L ของผู้ชาย ส่วนกางเกงในกับบ๊อกเซอร์ก็ตัวเดิมคร้าบ ตามนั้น ฮ่าๆๆ
“เปิดโทรทัศน์ได้เปล่า”กูถามสลิ่มที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือของมัน
“อือ”มันตอบแค่นั้น กูเลยเดินไปเปิดโทรทัศน์แต่เปิดเสียงไว้เบาๆ สลิ่มลุกขึ้นเดินไปปิดไฟห้องนอนลงให้เหลือแต่ไฟตรงหัวเตียงอีกฝั่ง กับไฟบนโต๊ะเขียนหนังสือของมัน
“มึงเขยิบไปดิ้”มันสั่งเพราะกูเสือกมานั่งลงตรงที่นอนฝั่งประจำของมัน  กูเลยขยับตัวเองไปอีกฝั่ง สลิ่มมันหยิบผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงโยนให้กู มากี่ทีๆก็เห็นมีผ้าห่มสองผืนอยู่บนเตียงตลอด ดูเหมือนว่ามันจะติดผ้าห่มผืนใหญ่หนามากกว่าผ้าห่มผืนเล็ก สลิ่มมันจัดหมอนต่างๆโดยการแบ่งอาณาเขตอย่างเห็นได้ชัด
“หึ..”กูหัวเราะแล้วเอาหมอนไปพิงกับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง
“เดี๋ยวหมีกูยับ”มันร้องเสียงดัง
“ห่า มันไม่เป็นไรหรอกน่า”กูบอกแล้วยังพิงอยู่ มันยืนหน้างอมองหน้ากู กูเลยขยับๆหมอนกูให้ต่ำโดยไม่ให้โดนหมีมัน
“ใครซื้อให้”กูถามด้วยความระแวง สำคัญมากรึไงวะ
“องุ่น”มันบอก
“แน่ใจ”กูถามอีก
“เออ”มันกระแทกเสียงตอบ แล้วมันก็หยิบตุ๊กตาหมาอีกตัวมาวางไว้บนหมอนของมัน ก่อนที่มันจะกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อ
“พรุ่งนี้จะทำอะไรหรอ”กูถามขึ้นด้วยความสงสัย ถ้ากูไปแล้วมันจะทำไรนะ
“นอน”มันตอบ
“นอน..อย่างเดียว”กูถามอีก
“นอน กิน ดูโทรทัศน์..นอน”มันตอบเสียงเฉื่อยๆ
“เหอะๆ”กูหัวเราะตอบ มันคงอยากมีวันว่างของมันจริงๆนั่นแหละ
“..................”แล้วหลังจากนั้นก็เงียบไป กูนอนดูโทรทัศน์ไปเรื่อย ส่วนสลิ่มมันก็อ่านหนังสือเงียบๆไปเกือบสองชั่วโมงอ่ะ กูนี่เปลี่ยนช่องเป็นสิบๆช่องวนไปวนมา จะหลับก่อนก็นะ แต่สลิ่มแม่งนั่งนิ่งอย่างกับไม่ได้อ่านงั้นแหละ เป็นกูสมาธิคงแตกซ่านตั้งแต่สามบรรทัดแรกละ
“..................”พอสลิ่มมันปิดไฟ กูก็กระหยิ่มยิ้มย่องขึ้นมาทันที สลิ่มมันนั่งลงบนเตียงแล้วสะบัดผ้าห่มของตัวเองออกแล้วเอนตัวลงทำท่าจะนอน
“ปิดไฟดิ”มันหันมาสั่งกู
“จะนอนละหรอ ปิดโทรทัศน์เลยไหม”กูถาม สลิ่มมันก็พยักหน้า กูเลยลุกขึ้นเดินไปปิดโทรทัศน์แล้วกลับลงมานอนลงบนเตียงพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวเตียง
“....................”ได้ยินเสียงหายใจกับเสียงแอร์ -_-
“จะดันมาทำไมเล่า”มันพูดทันทีที่กูดันตัวเองให้ไปโดนหมอนข้าง
“หนาวอ่ะ”กูหน้าด้านมากพึ่งรู้ตัว กร๊าก
“ปิดแอร์ไป”มันสั่ง
“ไม่เอา”กูบอกแล้วขยับเข้าไปใกล้อีก
“ห่านี่ถ้ามึงไม่หยุดนะ”มันลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือมาตบเข้าที่หน้ากูเหมือนสะบัดๆให้โดนอ่ะ
“หวงตัวกับกูไปได้ มึงเป็นเมียกูแล้วนะ”กูบอกสิ่งทีเคยเกิดขึ้นจริง
“ไอ้..”มันตั้งท่าจะด่าอีก กูเลยกระชากแขนมันลงมา ตัวมันก็เลยล้มมาหากูด้วย ไอ้หมอนข้างนี่แม่งน่ารำคาญฉิบ กูหยิบมันออกแม่งเลยแล้วกอดสลิ่มเข้ามาหาตัวเอง
“ไอ้เมตร”มันพูดไปดิ้นไป
“กูให้มึงนอนแล้วมึงก็เป็นเหี้ยแบบเนี้ย”มันบ่น
“ตลอดๆอ่ะ”กูเลยเสริมคำให้มันครบสมบูรณ์กับประโยคซะเลย
“กูอยากนอนกอดมึงกูถึงขอนอนไงเล่า ไม่งั้นจะนอนทำไมวะ”กูบ่นบ้างแล้วดึงเอวมันให้ตัวมาติดกับกูมากขึ้น เสื้อมันก็ร่นตามร่างกายมันที่ดิ้นไปด้วย
“อย่าจับ”มันพูดห้ามมือกูที่จับๆลูบๆเอวบางๆของมัน
“มึงก็หยุดดิ้นดิ..ตัวมึงหอมจัง”กูพูดบอกพร้อมกับสูดกลิ่นที่ต้นคอมันไปอย่างลืมตัว
“เอ๊ะ ปล่อย”มันเอาแขนดันหน้ากูไว้ กูหัวเราะตอบให้แล้วจับแขนมันออกทั้งๆที่มันก็เกร็งแขนตัวเองไว้นั่นแหละ เสียงกูกับเสียงมันไม่ได้พูดอะไร มันก็แย้งๆด้วยแรงของมันเองและน้ำเสียงมันที่อยู่ในลำคอเหมือนไม่อยากต่อปากต่อคำกับกู ส่วนกูก็ได้แต่ยิ้มตอบให้มัน
“ไอ้บ้า”มันว่าให้เมื่อตัวกูไปคร่อมอยู่บนตัวมันเสร็จสรรพ
“...............”กูไม่ตอบอะไรแต่ก้มลงไปหอมแก้มมันเบาๆ ไฟจากข้างนอกที่ลอดผ่าผ้าม่านมาทำให้เห็นสลิ่มมันที่อยู่ใกล้กูเพียงไม่กี่เซ็น รู้อีกว่าแก้มมันนุ่มฉิบหาย สลิ่มเหมือนกับเหลือสายตาหนี มันก้มหน้าเหมือนจะไม่ให้กูเอาหน้าเข้าไปใกล้หน้ามัน แต่แล้วกูก็ก้มลงไปจนปากกูไปประกบกับปากมันได้ในที่สุด สลิ่มพยายามที่จะปิดปากตัวเองไว้เหมือนไม่ยอมเปิดปาก ส่วนกูได้แต่จุ๊บปากมันอยู่อย่างนั้นจนกูเองเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่  ร่างกายสลิ่มเริ่มขยับตัวเองนิดหน่อย มันบิดเอวหนีมือกูที่พยายามรุกล้ำเข้าไปภายใต้เสื้อยืดบางๆของมัน  พอกูเผยปากออก สลิ่มมันก็ปัดมือกูออก แต่กูก็ปัดมือมันออกบ้างเหมือนกัน
“อึ..”สลิ่มร้องในลำคอตัวเองอย่างตกใจ เมื่อกูเลื่อนมือตัวเองด้วยความเร็วไปบีบที่ยอดอกของมัน อีกมือของสลิ่มมันก็กำเสื้อกูแน่น จนกูรู้สึกได้ถึงตรงไหล่กูว่าเสื้อมันโดนดึงรั้งไปมาก กูเลยยันตัวเองขึ้นแล้วถอดเสื้อตัวเองออกโดยอัตโนมัติ สลิ่มมันเงยหน้ามามองงงๆ กว่ามันจะตั้งตัวได้กูก็ก้มลงไปอีกรอบแล้วแหละ..เลวมาก เหอะๆ
“อื้อ”ไอ้อื้อแรกนี่กูโดนทุบเข้าที่ไหล่กูด้วยอย่างแรง กูบดจูบสลิ่มอย่างแรง จนมันเองยอมรับจูบกูในที่สุด กูเลยเบาลงและอ่อนโยนมากขึ้น พอกูเลื่อนมือไปที่เอวมันทั้งสองมือ มือของสลิ่มเองก็พยายามจับไม่ยอมให้กูลื่นมือขึ้นไปมากกว่านั้น แต่แล้วกูก็เลิกเสื้อของมันจนขึ้นไปอยู่บนหน้าอกมันทั้งหมด  กูก้มลงมองร่างกายมัน ส่วนสลิ่มก็ได้แต่เอามือปิดหน้าปิดตาตัวเองไว้ กูจับขาสลิ่มที่กางเกงมันก็ถลกจนเห็นต้นขาขาวๆของมันมากขึ้น พอกูเริ่มรุกล้ำจับลึกลงไป สลิ่มมันก็รีบเอามือมาจับข้อมือกูไว้ทันที
“ไม่เอา”มันพูดเสียงเบาทั้งๆที่ก็ไม่ยอมมองหน้ากู
“อือ ไอ้..”มันทำเสียงจะด่าอีกเมื่อกูจับมือมันให้มาโดนน้องชายกู พอมันรู้ว่าโดนที่ตรงไหน มันก็รีบกำมือแน่นไม่ยอมจับทันที กูเลยต้องปล่อยข้อมือมันออกแล้วก้มลงเอาหน้าไปใกล้หน้ามันอีกครั้ง
“แล้วจะให้ทำไง”กูกระซิบถามพร้อมกับก้มลงไปจูบที่ใบหูมันเบาๆ สลิ่มมันสะดุ้งเล็กน้อย กูก็ก้มไล่จูบต้นคอมันลงมาเรื่อยๆ จนสลิ่มมันเคลิ้มไปอย่างลืมตัว
“อ่ะ..ไม่”มันร้องอีกเมื่อกูเข้าไปหยอกล้อกับยอดอกของมันเล่น สลิ่มดิ้นตัวเองเล็กน้อยเหมือนจะหนีปากกู จนกูขึ้นไปจูบปากมันอีกรอบ มือกูก็เลื่อนลงไล่จากหน้าท้องเข้าไปในกางเกงของสลิ่มทันที จนมันเองที่ตกใจ  มือมันทั้งสองมือก็เข้ามาเกาะรั้งต้นคอกูไว้แน่น
“อ่ะ อึ”มันครางเบาๆ หน้าก็ซุกอยู่ตรงไหล่กูอย่างลืมตัว ตัวมันเกร็งแน่นทั้งๆที่กูจับแค่น้องชายมันเอง ขาสลิ่มเริ่มหนีบเข้าหากัน จนกูต้องเอาขากูรั้งให้อ้าไว้
“อย่าเกร็งสิครับ”กูบอก พร้อมกับมือที่ทำงานไม่หยุด
“อะ อือ”กูก้มลงไปหอมเข้าที่หน้าผากมัน ไล่ลงไปเรื่อยๆจนถึงปากของอีกฝ่าย สลิ่มยอมเผยปากให้กูจูบอย่างง่ายๆ กูจูบมันจนตัวมันเองเริ่มเกร็งน้อยลง แต่ตาก็ยังไม่ยอมสบตากูอยู่ดี มันหันไปอีกด้าน พอมาเจอสายตากูมันก็หลบไปอีกด้าน ห่า..มึงจะน่ารักไปไหนเนี้ย
“ถอดนะ”กูบอกแล้วขยับตัวเองแล้วดึงกางเกงของสลิ่มออก มันก็ยอมให้กูถอด แต่มือมันก็ยังคงปิดหน้าปิดตาตัวเองอยู่ กูรีบถอดกางเกงของตัวกูออกบ้าง ห่า..แล้วทำไมกูล่อนจ้อนสุดวะเนี้ย เหอะๆ กูจับขาสลิ่มให้อ้าออกเล็กน้อย พร้อมกับมองสำรวจมันจนทั่ว
“หึ..”กูหัวเราะ เพราะว่าโดนสลิ่มมันหยิบตุ๊กตาที่วางอยู่บนหัวมันขว้างมาใส่หน้ากู
“รักนะครับ”กูก้มลงไปกระซิบบอก ก่อนที่จะเริ่มซุกไซร์จนทั่วร่างกาย แต่สิ่งเดียวที่ไม่ได้ลิ้มลองก็คือส่วนนั้น ส่วนไหนพวกมึงก็น่าจะรู้ ห่า..ส่วนตัวก็ไม่กล้ารุกไปมากกว่านี้ กลัวว่าเดี๋ยวจะโดนเกลียดอีก ทั้งๆที่มันก็ดูเหมือนยอมกูอ่ะนะ แต่พอกูจะล้ำไปมากกว่านั้น มันก็เอามือมาห้ามกูตลอดอ่ะดิ เหมือนเป็นการย้ำเตือนบอกว่าห้ามทำ
“อึ..อะ อืออออ”สลิ่มร้องครางเมื่อกูเริ่มชักมือให้เร็วขึ้น มือมันก็จับข้อมือกูไว้หลวมๆ อีกมือก็กำไหล่กูแน่น ปากกูก็ทำหน้าที่ ทั้งจูบทั้งหอมไปทั่ว
“อ้า..”อ่าว ง่ายๆซะงั้น -_-
“หึ..”กูหัวเราะตอบแล้วขึ้นไปหอมแก้มมัน
“โอ้ย เจ็บนะ”กูร้องเพราะโดนมันกำหมัดแล้วตบหน้าเข้าให้ สลิ่มมันเอามือปิดหน้าปิดตาตัวเองจนกูต้องจับมือกูที่ไม่เปื้อนไปจับมือมันออก จับมือมันมาหอมแล้วยิ้มตอบให้มัน
“ตากูบ้าง”กูบอกมันแล้วยิ้มให้
“อ่ะ ไอ้บ้า”มันร้องทันทีเพราะกูแกล้งเอามือลูบตรงน้องชายมันที่พึ่งเสร็จไปเมื่อกี้ กูยักคิ้วให้แล้วเอามือตัวกูเองไปช่วยตัวกูเองบ้าง อนาถไหม..สาด หลังจากนั้นกูก็ต้องช่วยตัวเองสิ มึงคิดว่าคนอย่างมันจะช่วยกูไหมล่ะ กว่าจะเสร็จนี่โดนมันด่าแล้วด่าอีก ไอ้บ้าบ้าง ไอ้โรคจิตบ้าง ไอ้ลามกบ้าง
“มึงไม่ลามกเลยอ่ะ เนี่ยๆอะไรเนี่ย”กูแกล้งมันบ้างเมื่อกูเสร็จภารกิจของกูเอง ทั้งที่มือกูก็เปื้อนทั้งของกูทั้งของมันเอง
“ไอ้หอก!”มันด่าให้แล้วผลักกูอย่างแรง กูหัวเราะร่วนกับคำด่าของมัน
“ทุเรศ”มันว่าแล้วลุกขึ้นเอื้อมไปหยิบกางเกงของตัวเองมาใส่ แล้วผลักกูอีกแล้วลงจากเตียงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า กูนั่งมองมันค้นตู้เสื้อผ้าของตัวเองแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไป
“อย่านานนะครับ มือพี่เปื้อนอ่ะ”กูตะโกนแกล้งมันต่อ กูนั่งขำเอากระดาษทิชชูมาเช็ดมือตัวเอง ก่อนที่จะเดินไปเอาผ้าขนหนูมาพันตัวเองไว้ เพราะถ้ากลับเอากางเกงมาใส่ก่อนมันก็จะผ่านสนามมากเกินไปไหมอ่ะ กูก็เลยเลือกที่จะไปล้างตัวก่อนที่จะกลับมาใส่ใหม่ กูนั่งรออยู่เกือบสิบห้านาที สลิ่มมันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วรีบเดินไปที่เตียงก่อนที่จะห่มผ้าห่มปิดหน้าปิดตาตัวเองอย่างเงียบๆ
กูเดินเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวพอเป็นพิธี ล้างหน้าล้างตาตัวเอง แล้วออกมาแต่งตัว หยิบซากเสื้อ ซากกางเกงมาใส่อย่างเงียบๆ ก่อนที่จะจัดการปิดไฟแล้วเดินไปนอนฝั่งของตัวเอง กูดึงหมอนข้างที่สลิ่มมันเอามากั้นไว้ใหม่ออก พอสลิ่มมันรู้ว่ากูเอาหมอนข้างออก มันก็พลิกตัวเองให้หันหลังให้กู มันก็คงคิดผิดไปหน่อยไหม กลายเป็นว่าเข้าทางกู กูก็เลยเข้าไปกอดมันไว้จากด้านหลังแทน สลิ่มมันก็หันมาค้อนใส่กูอีก
“ง่วงจัง”กูบ่นหน้าตาย หน้าด้านมากมายเลยกู แล้วกูก็ซุกหน้าตัวเองเข้าที่หัวของสลิ่มมัน
“ฝันดีนะครับ..”กูกระซิบบอกเบาๆ
“...............”อีกฝ่ายเงียบไปตอบอะไร มันหันหัวกลับไปเหมือนเดิม และทั้งกูและมันก็เงียบทั้งคู่ จนกูไม่รู้ว่ามันหลับรึเปล่า กูกระชับกอดมันให้แน่นขึ้น แล้วหลับตาลงบ้าง จนหลับไปในที่สุด มีความสุขจริงโว้ย..หลับยังยิ้มอ่ะ กร๊าก

.................>>>><<<<..................

ขอความกรุณา
"ใครที่ไม่พอใจในนิยายเรื่องนี้ สามารถกดกากบาทสีแดงออกไปได้เลยนะคะ"
ขอบคุณค่ะ

[Poes]

แอร๊ยยยส์ พี่เมตรสุ้ๆ  เอาว่ะกระดึบไปทีละนิดๆ สักวันได้ชุดใหญ่พี่ 

[Moon_Crying]

หลิมน่ารักเว่อร์อ่ะ
พี่เมตรก็เดินหน้ารุกหลิมต่อไป
อีกนิดล่ะ หลิมเริ่มเปิดใจมากขึ้นๆ
แล้วยังยอมให้ทำไรได้นิดๆหน่อยอีก
จะเคลิ้มหรือไรก็ถือว่ายอมอ่ะแหละ 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   เยี่ยมๆๆ~

ไอ้เฮียเมตรเริ่มรุกต้อนๆๆๆ หนูหลิ่มต้องจนมุมถึงที่สุดเข้าสักวันแหละ

เมียเฮียเมตรนี่น่ารักเวอร์จริงๆน๊าาา แอ๊ยยยยย

[tutu]

     สมกับการรอคอย

[NCJung]

 :mc4:เริ่มแล้ว อิอิ พี่เมตรสู้ๆนะ
น้องเริ่มใจอ่อนมาอีกขั้นแล้ว

[vk_iupk]

มาเจิมแล้วจ้า   พี่เมตรนะพี่เมตร   ค่อยๆๆ  ตอดวันละนิด  จิตแจ่มใส  หุหุหุหุหุหุ
น้องสลิ่มก็ใจอ่อนมากขึ้นแล้ว  พี่เมตรคงดีใจตายเลย   

[Little Devil]

สมใจนายเมตร

[naiin]

สมใจคนลุ้นด้วย ใจอ่อนไปมากแล้วขนาดติดจะงอนงอนอยู่นะ ถ้าไม่งอนคงน่าดูน่าชม

[wan]

ต้องมีสักวัน... ต้องมีสักวัน ...
+1 ให้เบบี้ พักนี้อารมณ์แปรปวนอีกแล้วหรือครับ  มามะ 

[JJHJJH]

พี่เมตรอ่า ไปแกล้งนุ้งหลิมอีกแล้ว เห็นมะ ยอมเลย กร๊ากกกกกกกกก