หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[O_a]

อ่านไปอมยิ้มไป
พี่เมตรก้อน่ารัก ตอดนิดตอดหน่อยตลอด
สลิ่มก้อใจแข็ง ปากแข็ง
แต่เวลาสองคนอยู่ด้วยแล้ว 
น่ารักเกินบรรยาย

อย่าให้มีเรื่องอะไร มาทำให้เข้าใจผิดกันตอนนั้เลย
สลิ่มจะใจอ่อนแล้ว

[K2KARN]

คิดถึงพี่เมตรกับสลิ่มอ่ะเบบี้ >,,<

[evilheart]

ย่องๆ มาดูว่าเมตรกะสลิ่มมาอัพหรือยัง

[jeaby@_@]

คิดฮอด

[phoeniix]

ตามมาทันจนได้ สนุกมากๆ เมตรตื้อได้ใจ

[annestrong]

แวะมาดูอีกวัน ดันรอเบบี้คร้าบ

[kuku]

ดัน

[Ramika]

รอจนเคลิ้ม

[Kfc_Pizza]

 


 

[annestrong]

ตกไปอยู่หน้าสองแล้ว ดันหน่อยๆ

[kimagain]

มาเข้าเวรดัน ด้วยอีกคน 

[PANGGii]

เบบี๊ทำงานหนัก   เข้ามาดันเปนแรงใจ 555

[kangkaw]

เบบี้ ทำอะไรอยู่น้า ^_^

[booboos]

มารอตอนตอ่ไปด้วยคนจ้า   

[annestrong]

มันดันอีกที เอ้า +1 เป็นกำลังใจให้น้องเบบี้ด้วย

[andyus1]

Khate & Milk

where u at Baby??

Kinda miss kub

[naja]

รอบนี้หายไปนานนะคร๊าบบ

[Mr.Frog]

:m7:ย่องมาช่วยดันทู้ แฮะๆ
คิดถึงสลิ่มนะเบบี้
สู้ๆนะเบบี้น๊า   

[porpeppe]

คิด ถึง น้อง หลิม

คิด ถึง เบบี้



คิดถึงสุดจายเลย

เพราะงั้น

มามะ up up up

[dragonfly08]

 
ขอบคุณเบบี้

เพิ่งจะตามอ่านทัน

เป็นกำลังใจให้คะ

[evilheart]

ลัลล้า วันหยุด
แว๊บมาดูว่าอัพหรือยังงงง

[annestrong]

ดันรอเผื่อเบบี้ไปทำบุญไม่มีเวลามาต่อ ยังไงก็รอจ้า

[anterosz]

คิดถึงหัวหลิมง่ะ 

[เบบี้]

ตอนที่60  หมัดมวย



“กลับนะ”กูบอกอีกฝ่ายที่ยังยืนงัวเงียเพราะพึ่งตื่น แต่แม่งมีแรงลุกขึ้นมาไล่กูให้กลับบ้าน มันยังใส่ชุดนอนอยู่เลยแต่กูนี่ดิต้องจำใจกลับอ่ะ ก็สัญญากับมันไว้แล้วนี่หว่าเมื่อคืนอ่ะ
“ไปไหนก็ไปเหอะ”มันบอกส่งๆ ตาก็ยังหลับทั้งๆที่ยืนอยู่
“คร้าบบบ”กูตอบ

ฟ๊อดดดดด~~

กูก้มลงไปหอมแก้มมันอย่างรวดเร็วไม่ให้มันตั้งตัว ก็เสือกยืนหลับตาเอง ช่วยไม่ได้อ่ะนะ
“ไอ้..เวร!!”มันด่าให้หลังมาเหมือนไม่รู้จะพูดว่าอะไร เสียงมันขาดเว้นตอนไว้ทำเอากูขำออกมา กูลงลิฟต์มาแล้วก็ไปที่ลานจอดรถ ก่อนที่จะขับรถมอเตอร์ไซด์คันโปรดนี่กลับบ้าน ไอ้คันนี้มันคันคู่ใจกูจริงๆ ขาดเวสป้าเมื่อไหร่เหมือนจะขาดใจ กูรักมันที่สุดในสามคันที่มี ส่วนมากไอ้โมทมันชอบขับช็อปเปอร์ไปทำงานบ้างนานๆที ส่วนมากจะเช็ดๆแล้วจอดทิ้งไว้ ไอ้มิ้วค์มันไม่ขับอยู่แล้วแหละเพราะว่าคันมันใหญ่ มันจะขับอีกคันที่เป็นรถเก่า เพราะว่าเพื่อนมันเล่นรถพวกนี้ซะเยอะ เลยทำให้มันเอาไปโรงเรียนบ้างแล้วเดี๋ยวนี้ บางทีเสาร์อาทิตย์มันก็ขับไปอวดเพื่อนมัน แต่กูจะปรามๆมันเพราะว่าไม่อยากให้เอาออกไป ถึงมันจะเป็นของส่วนรวมในบ้าน แต่กูบอกแล้วว่ากูถือใหญ่ในบ้าน และกูก็หวงรถมากอ่ะนะ กูก็เลยไม่อยากให้มันเอาออกไปปล่อย แต่ถ้ากูเป็นคนใช้บ่อยอ่ะ ใช้ได้..ฮ่าๆๆ


................
................


“โผล่มาเช้าเลยนะมึง”ไอ้โมททักเมื่อกูก้าวขาเข้าบ้าน
“สะโลมะโต้”กูตอบยิ้มๆ กร๊าก
“เหี้ย”มันด่ากลับยิ้มๆให้เหมือนกัน
“ภาษาส้นตีนไรของมึง”มันว่าแล้วเดินมาตบหัวกู
“...............”กูส่ายหัวตอบเพราะที่กูพูดไปก็ไม่รู้ว่ามันแปลว่าเหี้ยไร แต่มันคือความรู้สึกกูอ่ะนะ “ไร้ซึ่งคำบรรยาย”
“นอนก่อน ง่วง”กูบอกมันแล้วเดินหนีขึ้นห้องเลยทันที ไม่ไหวจริงๆ ขับมานี่จะน็อกเอา ห่าเล่นไล่กูตั้งแต่เช้าแบบนี้ ไม่ใช่สันดานกูเลยนะ เหอะๆ
พอขึ้นมาที่ห้องก็อย่าหวังว่ากูจะอาบน้ำแต่อย่างใด ถอดเสื้อผ้าแล้วนอนแม่งเลย วันอาทิตย์ด้วย กูเลยจัดหลับยาวไม่ตั้งนาฬิกาปลุก เหอะๆ ตื่นมาอีกทีก็ปาเข้าไปเกือบบ่ายสองนู่นแหละ
“มิ้วค์อ่ะ”กูถามไอ้โมทที่นอนดูหนังอยู่บนโซฟาตัวยาว
“อยู่ในครัว”มันตอบ แล้วหันไปดูหนังต่อ กูเลยลุกขึ้นด้วยความงัวเงียเดินไปที่ครัว พอเข้าไปไอ้มิ้วค์มันที่ทำกับข้าวอยู่ก็หันหน้ามามองหน้ากูหน่อยๆก่อนที่จะหันกลับไปเงียบๆ
“ทำเผื่อด้วยนะ”กูบอกเสียงเอื่อยๆ แล้วลากเก้าอี้มานั่ง
“ไปนอนไหนมาน่ะ”มันถามแล้วหั่นผักต่อ
“ห้องสลิ่ม”กูบอก
“แหวะ”มันทำเสียงใส่กูเหมือนประชดกับความรักอันหวานชื่นของกู
“ทำไรน่ะ”กูถาม
“ราดหน้า”มันบอก
“กูอยากกินหมี่ขาวกรอบๆ”กูบอกแล้วเอาคางไปเท้าไว้บนโต๊ะเพราะแม่งไม่อยากแบกหน้าตัวเองไว้บนคอละ
“มิ้วค์ทำไม่เป็นอ่ะ พี่เมตรทำเองดิ”มันบอก กูชอบกินหมี่ขาวทอดให้มันกรอบมากๆมันจะมีสูตรอยู่เพราะว่าแม่กูเคยสอนทำ ถ้ามันกรอบมากๆแล้วพอราดน้ำราดหน้าไปมันจะกรอบๆ นิ่มๆ เหนียวๆ แม่งคันเหงือกจริงๆ กูชอบมากอ่ะ เหอะๆ แต่คือตอนนี้กูขี้เกียจทำไง ใครทำไรให้แดกก็แดกได้หมดแหละ
“แล้วทำเส้นไรอ่ะ”กูถาม
“หมี่เหลืองกับเส้นใหญ่”มันบอก
“อืม งั้นก็ได้..เดี๋ยวลงมานะ อาบน้ำก่อน”กูบอกแล้วเดินขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า ชำระล้างร่างกายอันโสโครกของตัวเองให้หมดสิ้น ฮ่าๆๆ

ตื้ดด.ๆ..ๆ...ๆ                  --- ทัวร์  ---

“หื้ม”กูกดรับ
“เดี๋ยวทัวร์ไปหาที่บ้านนะ”มันบอกเสียงใสมาเลย เหมือนเมื่อคืนนี่ไม่ได้เข็ด
“มาไม”กูถามเสียงเซ็งๆ
“คิดถึงอ่ะ อยากไป”มันพูด
“อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว..เหนื่อย”กูบอก
“ไม่เอา เดี๋ยวทัวร์ไปหา นี่ถึงแยก...........ละ แค่นี้นะพี่เมตร อย่าหนีทัวร์ล่ะ”มันพูดเร็วเป็นจรวด ก่อนที่จะชิงตัดสายไปก่อนที่กูจะได้ห้ามปรามอะไร
“เฮ้ออออ”ให้กูทำไงล่ะ ยกบ้านหนีมันรึไง..ทำใจและเดินลงไปแดกราดหน้าดีกว่า
“ห่ามิ้วค์..ราดหน้าหรืออ้วกหมาเนี้ย”กูพูดทักแกล้งมันไปอย่างนั้นเอง เพราะไอ้มิ้วค์มันเป็นคนเสียความมั่นใจเรื่องอาหารง่ายๆ นิดหน่อยก็นอยแดกแล้ว
“อ่ะ..”มันร้อง มือที่ถือทัพพีคนก็ค้างๆ
“แดกได้ไหมเนี่ย ไม่น่าไว้ใจให้มึงทำให้เลย”กูแกล้งอีก หน้าตายได้อีกอ่ะกู
“กินได้ดิ ไรอ่ะ..เหมือนอ้วกหมาตรงไหน”มันพูดหน้าเครียด พร้อมกับเอาทัพพีคนไปมา
“ชิมดิ”กูหยิบช้อนแล้วดันตัวไอ้มิ้วค์ให้ถอยไป กูตักน้ำราดหน้ามาชิม ห่า..อร่อย กร๊าก กูหันไปมองหน้าไอ้มิ้วค์นิ่งๆ มันจ้องหน้ากูอย่างลุ้นๆ และตั้งความหวังไว้มาก
“สากลิ้นฉิบหาย”กูแกล้งต่อ
“ไอ้บ้า”มันพูดว่าแล้วผลักกูเหมือนรู้ทันกูละ
“หึหึ”กูหัวเราะแล้วหยิบจานมาตักเส้นใส่ ให้มิ้วค์กับไอ้โมทด้วย
“รสได้ยังอ่ะ”มันถาม
“อืม อร่อยแล้ว”กูบอกมัน แล้วยื่นให้มันตักน้ำราดหน้ามาราด ก่อนที่จะพากันไปนั่งกินในห้องนั่งเล่นที่ไอ้โมทนอนดูหนังอยู่นั่นแหละ
“สภาพมึงแย่มาก เป็นห่าไรวะ”กูถามไอ้โมทที่นอนอยู่บนโซฟา เพราะมันเงียบแปลกๆ
“เหนื่อย ง่วง ล้า เมื่อยตัว เหี้ยไรไม่รู้เนี่ย”มันพูดบ่นๆ แล้วลงจากโซฟามานั่งที่พื้น
“แซดด้วย”มันบอกอีก
“ไร นี่อย่าบอกนะว่ามึงมีหญิงอ่ะ”กูถามยิ้มๆ เพราะปกติมันไม่ค่อยจริงจังกับเรื่องนี้เท่าไหร่
“ประมาณนั้น..มั้ง”มันตอบส่งๆ
“ตอนไหนวะ อะไรทำไมกูไม่รู้เรื่อง”กูถามอีก ไอ้มิ้วค์นี่นั่งฟังอย่างตั้งใจกันเลยทีเดียว
“แหม แค่เรื่องเมียมึงก็หัวแทบขวิดละ จะมาสนใจอะไรกูล่ะ”มันพูดแดกดันกูอีก
“พี่เมตร!”
“.............”ทั้งกู ไอ้โมท ไอ้มิ้วค์นั่งเงียบมองหน้ากันทันทีเมื่อได้ยินเสียง
“มันบอกกูก่อนแล้วแหละว่าจะมา”กูบอกพวกมัน ไม่ถึงอึดใจทัวร์มันก็ก้าวขาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเลยทันที
“หวัดดีครับพี่โมท หวัดดีน้องมิ้วค์”มันยกมือไหว้ไอ้โมท ก่อนที่จะหันมาทักมิ้วค์ มิ้วค์มันก็ยิ้มๆตอบให้
“กินไรกันอยู่อ่ะ นี่ทัวร์ซื้อติ่มซำกับชมพูมาฝากแหละ น้องมิ้วค์ชอบไม่ใช่หรอ”มันพูดแล้วเดินมาแทรกนั่งข้างๆกู ก่อนที่จะเอาถุงวางไว้บนโต๊ะ
“เอาไปใส่จานไปมิ้วค์”โมทมันสั่งทันที ไม่ค่อยเห็นแก่กินกันเลยแต่ละคน ไอ้มิ้วค์มันก็ถือถุงเดินออกนอกห้องไปตามคำสั่ง
“...............”กูเงียบ นั่งเงียบๆไม่รู้จะพูดไร หันไปมองหน้ามันหน่อยๆ แล้วหันมากินต่อ มันที่นั่งอยู่ข้างๆก็ยิ้มแย้มตามประสาแบบไม่แคร์เหมือนเดิม พร้อมกับเอาแขนตัวเองมาคล้องแขนกูไว้ด้วย
“ไม่คิดจะถามทัวร์บ้างรึไงว่ากินรึเปล่า”มันถามขึ้น
“................”กูก็ยังนั่งเงียบ รวมถึงไอ้โมทก็ด้วย
“เดี๋ยวกูจะนอนต่อ มึงก็กลับไปนะ”กูหันไปบอก
“นอนด้วย”มันพูดทันที สาด ขุดหลุมฝังตัวเอง
“เฮ้ออ พูดให้รู้เรื่องหน่อยได้ไหม”กูบอกมัน
“ไม่อ่ะ ทัวร์อุตส่าห์มาถึงนี่นะ”มันพูดพร้อมกับเอาหัวพิงไหล่กูอีก
“พี่เมตร ทัวร์นอนด้วย”มันพูดทันที เพราะว่ากูผลักหัวมันออกเบาๆ แต่แล้วมันก็กลับเอามาพิงไว้เหมือนเดิม เหอะๆ
“ติ่มซำมาแล้ว”ทัวร์บอกเมื่อเห็นไอ้มิ้วค์มันถึงจานใหญ่มาถึงสองจาน
“ซื้อมาทำไมเยอะแยะ”กูถามอย่างว่ามันหน่อยๆ เพราะมันเยอะจริงๆ
“ก็พี่โมทกับพี่เมตรชอบกินไม่ใช่ไง”มันบอกแล้วหันไปยิ้มให้ไอ้โมท ไอ้โมทก็ยิ้มตอบหน่อยๆ
“ขอบคุณครับ”ไอ้โมทบอก แล้วหันไปแดกติ่มซำแบบยอมรับง่ายๆซะงั้น  กูก็เลยต้องนั่งแดกราดหน้าเงียบๆ ทัวร์มันก็ชวนกูคุยกับมิ้วค์ แล้วก็ไอ้โมทเป็นระยะ แต่ส่วนมากกูจะเงียบมากกว่า
“อ่าว ไม่นอนแล้วหรอ”มันถามเมื่อเห็นกูที่เอาจานไปเก็บแล้วกลับมานั่งที่โซฟา จะนอนยังไงล่ะ ก็มีมึงอยู่นี่อะ
“...............”กูส่ายหัวตอบ มันก็ขยับมานั่งข้างๆกูอีก
“พี่เมตรโกรธทัวร์หรอ”มันเงยหน้ามาถามเบาๆ
“เปล่า แต่ไม่ชอบที่พูดไม่รู้เรื่อง”กูบอก
“ก็ทัวร์อยากมาหานี่”มันบอกพร้อมกับกระชับแขนกอดกูมากกว่าเดิม
“ก็บอกแล้วว่าให้เลิกมาหาได้แล้ว”กูบอกอย่างเซ็งๆ
“ก็อยากมาอ่ะ”มันพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดบ้าง
“................”กูนี่เซ็งกว่าเดิม นั่งเงียบๆดีกว่า เฮ้อ
“โดนไรมา”กูถามเมื่อเห็นแผลเป็นที่มือมัน มันมีรอยขวางอยู่ยาวเหมือนกัน แต่ก่อนก็ไม่เห็นมีด้วยกูก็เลยสงสัย
“เปล่า..”มันตอบเสียงเบา เหมือนไม่อยากตอบ แล้วพลิกมือกลับเหมือนไม่อยากให้กูดู
“ไปทำไรมา”กูถามพร้อมกับพลิกมือมันมาดูด้วยความเป็นห่วง
“ห่วงทัวร์หรอ”มันเงยหน้ามายิ้มแย้มซะงั้น
“อยากรู้ ไม่ได้ห่วง”กูตอบแล้วหันหน้าหนี
“ก็ที่รบราฆ่าฟันกับเมียพี่เมตรวันนั้นไงเล่า”มันพูดบอกเหมือนประชดกูอีก
“ตรงนี้ที่อีเปียบ้านั่นมันผลักจนล้มอ่ะ มือไปโดนเศษแก้ว..”มันพลิกหลังมือที่มีแผลหน่อยๆให้กูดู กูก็หันมาดูมือมัน ไม่คิดว่ามันจะเป็นถึงขนาดนี้
“แต่ตรงนี้..ทำเอง”มันบอกพร้อมกับแบฝ่ามือที่เป็นแผลเป็นให้ดู
“ทำๆไม”กูถามคิ้วขมวด แม่ง เริ่มบ้าละอีนี่
“ก็วันนั้นทัวร์โมโหนี่ แล้วทำไรไม่ได้อ่ะ ทัวร์เลยกำกระป๋องเบียร์แล้วมันก็บุบ เสร็จแล้วมันก็บาดมือแต่ทัวร์ก็ยังกำต่อ มันเลยลึกเป็นแผลเป็นเลยอ่ะ”มันบอกพร้อมกับแบมือให้กูดู
“โง่ทำไมล่ะ”กูย้อน
“ก็เพราะพี่เมตรนั่นแหละ”มันย้อนอย่างไม่ยอมบ้าง
“อย่ามาโทษกู เราเลิกกันแล้ว”กูบอก
“.................”มันนั่งนิ่งเงียบไปซะเฉยๆ
“งั้นทัวร์กลับละ”มันเงยหน้ามาบอกพร้อมกับหยิบกระเป๋าของตัวเองมาถือไว้
“พี่โมทกลับแล้วครับ”มันยกมือไหว้ไอ้โมทที่นอนอยู่ ไอ้โมทก็หันมาพยักหน้าให้ยิ้มๆ
“หวัดดีครับ”ไอ้มิ้วค์ก็หันมายกมือไหว้ทัวร์ก่อนที่จะหันกลับไปดูโทรทัศน์ต่อ
“ไปนะ”มันหันมาบอกกูแล้วยิ้มให้ กูพยักหน้าตอบส่งๆ แล้วหันหน้ากลับไปมองโทรทัศน์
“จุ๊บ~”
“บ้ายบาย”มันหน้าระรื่นหลังจากก้มลงมาหอมแก้มกูโดยที่กูไม่ได้ตั้งตัว ก่อนที่จะโบกไม้โบกมือให้กูแล้วเดินออกไป
“หึหึ”เสียงหนึ่งหัวเราะขึ้น
“หึ..”อีกเสียงก็ประสานคู่
“ครวย”กูด่ามันสองคน คู่ขนานกันดีเหลือเกิน
“ถ้าน้องมันรู้นะ หึหึ”ไอ้โมทเงยหน้ามาบอกกูเหมือนแม่งขู่ๆ
“มึงก็อย่าบอกดิ แค่นั้นมันก็ไม่รู้ละ”กูบอก
“เฮ้อ มึงก็เคลียร์ๆหน่อยดิวะ”ไอ้โมทพูด
“กูเคลียร์แล้ว แต่ทัวร์มันไม่ยอมไปนิโว้ย ห่า..”กูบ่นบ้าง
“มึงมีเหี้ยไรดีนักหนาวะ”ไอ้โมทพูดขำๆ
“นี่”กูบอกพร้อมกับชี้ไปที่เป้าตัวเองอย่างกวนตีนมัน
“ถุยยยย!!”แหม รักกูกันเหลือเกิน ถุยพร้อมเพรียงกันจริง หลังจากที่โดนถุยเรียบร้อยแล้ว กูก็คว้าโทรศัพท์ไอ้โมทอย่างถือวิสาสะโทรหาสลิ่มมันซะเลย ฮ่าๆๆ โดนไอ้โมทด่าหน่อยๆ แต่อย่าได้แคร์อะไร กูนั่งคุยกับสลิ่มอยู่เกือบยี่สิบนาที มันก็ขอวางเพราะว่ารำคาญกู เหอะๆ กูก็วางอ่ะนะเพราะว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงกูจะไปหามันอยู่ละ เพราะว่าตอนเย็นก็ต้องรับมันไปร้องเพลงอยู่ดี


.............
.............


“ก็กูบอกให้ซื้อสีส้มมาแล้วมึงซื้อสีเหี้ยไรมาเนี่ย”สลิ่มบ่นไม่หยุดตั้งแต่เมื่อห้านาทีที่แล้วละ
“ก็มันมีแต่สีนี้ แล้วกูก็ชอบด้วยอ่ะ”กูบอก ไอ้ที่ให้ซื้อนะ มันให้กูซื้อที่แขวนแบบแปะข้างฝา ซึ่งมันสั่งกูว่าเอาสีส้ม แต่มันไม่มีกูเลยเอาสีเขียวมาแทน
“ไม่เอา..เอาไปใช้เองเลยไป”มันโยนกลับให้กูเหมือนเดิม
“ได้ไงวะ ซื้อมาแล้วนะ”กูบอก แล้วแกะจะแปะฝาพนังห้องมันแทน
“อย่านะ”มันปรามซะเสียงดัง กูเลยหยุดชะงัก
“สวยดีออก”กูบอกแล้วหันไปมอง เพราะกูเสือกซื้อมาตั้งหกอันแนะ
“กูจะแปะเอง”มันพูดพร้อมกับแย่งออกไปจากมือกู
“ส่วนเงินไม่ต้องเอา”มันบอก
“เออ ไม่เอาหรอก”กูพูดย้อน แล้วนั่งมองมันที่เอื้อมมือไปแปะที่ติดพนังห้องอยู่ ก็เห็นเสื้อมันลอยขึ้นจนเห็นเอวเล็กๆของมัน กางเกงเอวก็ต่ำ มองแล้วคิดไปถึงไหนๆละกูอ่ะ
“อ่ะ..”อีกฝ่ายร้องด้วยความตกใจ เพราะว่ากูเข้าไปกอดมันไว้จากด้านหลัง
“หอมจัง”กูบอกอีกฝ่ายที่ดิ้นหน่อยๆพยายามแกะแขนกูที่รวบเอวมันไว้ทั้งแขนออก  แต่เอวแค่นี้คงจะคณามือกูหรอก ปล่อยให้ดิ้นไปเหอะ

เพี้ยยยย!!

“มึงนี่นะ”กูว่ามันเพราะเสือกเอื้อมมือมาตบหัวกูได้ซะงั้น
“ปล่อย เดี๋ยวมึงจะโดน”มันขู่
“ขู่กูจังนะ”กูพูดแล้วหอมลงที่ต้นคอมัน

ปึกกกก!!

“อุก..”แม่ง โคตรจุก
“เดี๋ยว”กูร้องห้ามก่อนที่มันจะหันมาชกหน้ากู เพราะว่ามันง้างหมัดแล้ว
“กูยอม”กูบอกพร้อมกับนั่งลงบนเตียงเหมือนเดิม สาด
“.............”มันทำหน้าทำตามองหน้ากูเหมือนทำตัวไม่ถูก หน้ามันก็แดง ปากก็เหมือนบ่นอะไรไปมา แล้วหันไปติดอีกรอบ กูเลยได้แต่นั่งมองมันยิ้มๆ
“เดี๋ยวไปกินข้าวไหนอ่ะ”กูถาม เพราะว่าเมื่อกี้มันบ่นว่าหิวข้าว
“กินร้านแถวนี้แหละ เดี๋ยวบอก”มันบอก แล้วพอมันแปะเสร็จมันก็หยิบถุงไปทิ้ง  สลิ่มมันเดินไปหยิบกระเป๋าเป้มาสะพาย หยิบหนังสือเพลงมาวางเตรียมไว้ แล้วหยิบน้ำมาดื่มก่อนที่จะหยิบกุญแจห้องเหมือนบอกกูว่าจะไปแล้วแน่นอน กูเลยลุกไปใส่รองเท้าแล้วเดินไปรอมันหน้าห้อง ไม่ถึงสิบนาทีสลิ่มมันก็เดินตามออกมา


..............
..............


“.................”ใครเอามันมาวางไว้ตรงนี้วะ หรือว่ากูตาลาย อืมๆ กูคงคิดไปเอง ภาพหลอนแล้วแหละ
“พี่เมตร”เสียงเหมือนจะเน้นย้ำบอกกูว่า ไม่ใช่ภาพหลอนว่ะ กูหันไปมองหน้าสลิ่มที่มองไปทางทัวร์อย่างนิ่งๆ ทัวร์เดินยิ้มแย้มมาหากูแล้วมาเกาะเข้าที่แขนกูทันที  
“สลิ่ม”กูเรียก เพราะว่าสลิ่มมันเดินนิ่งไม่รอกูเลย จนไอ้โมทมันเดินออกมานอกร้าน มันก็มองมาที่พวกกูอย่างค้างๆนิดหน่อย
“ทัวร์รอตั้งนาน มัวแต่ไปกับใครอยู่ได้”ทัวร์พูดขึ้น  ทำเอาสลิ่มที่กำลังเดินอยู่หยุดชะงัก ส่วนหัวใจกูนี่ก็จะหยุดเต้นด้วยเนี้ย เฮ้อ
“กูไม่ได้ไปขอให้มันมารับนี่”สลิ่มหันมาพูดหน้านิ่ง
“...............”แล้วขณะนั้นก็เงียบไปหนึ่งอึดใจ รวมถึงไอ้โมที่ยืนค้างอยู่หน้าประตูร้านด้วย เหมือนดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆกูมากมาย
“ทัวร์กลับบ้านไปก่อนไป”กูบอกมันพร้อมกับดันตัวมันให้ไปอยู่ด้านหลังกูด้วย แต่ไอ้นี่ก็ดื้อเหลือเกิน มันยอมซะที่ไหนล่ะ มึงก็น่าจะรู้นิสัยมัน
“ไม่..ทำไม หน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน”--_--เอ่อ เหี้ยละ ระหว่างที่ทัวร์มันด่าออกไปนั้น สลิ่มมันก็ยืนกำมือแน่น  กูเลยออกแรงให้ทัวร์มันไปไกลๆ
“ไม่ไปอ่ะ”ทัวร์ร้องเมื่อโดนกูดันเข้าเรื่อยๆ
“มึงบอกมันเลยนะ ว่ากูไม่ได้แย่งมึง”สลิ่มพูดมองหน้ากู
“หึ..หรอ กูคงเชื่อหรอก”ทัวร์พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าทำตา
“ทัวร์หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ”กูบอกอย่างหงุดหงิด
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้คนของมึงมายุ่งวุ่นวายกับกู”สลิ่มพูดพร้อมกับจ้องหน้ากูด้วย เหมือนจะแดกกูเข้าไปละ
“ขอโทษ”กูพูดได้แค่นี้แหละตอนนี้อ่ะ
“จะยุ่งแล้วจะทำไม”ทัวร์ย้อนหน้าตาหาเรื่องพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ กูรีบเดินเข้าไปดึงแขนมันจะให้ออกมาให้ห่าง แต่มันเสือกกระชากกลับซะงั้น
“ถ้ามึงยังหน้าด้านไม่เลิกยุ่งกับพี่เมตร..”ทัวร์พูด
“ทัวร์”กูห้ามไว้ก่อนที่มันจะพูดอะไรที่เป็นอันตรายต่อสภาพร่างกายตัวเองไปมากกว่านี้ รวมถึงสภาพร่างกายและสภาพจิตใจกูด้วย
“...............”สลิ่มยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร มันยืนจ้องหน้าทัวร์ ทัวร์ก็ยืนจ้องหน้ามันอยู่สักพัก สลิ่มมันก็หันหลังกลับก้าวขาเดินต่อทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“หึ..มึงก็เป็นได้แค่คู่นอนเค้าแหละว้า อย่ามาทำเป็นวางก้ามเหมือนกับตัวเองดีซะก็ไม่ปานไปหน่อยเลย”ทัวร์พูดเย้ยยิ้มๆ
“ทัวร์..”กูเรียกอย่างปรามๆ
“อย่าสลิ่ม”กูร้องห้ามเสียงดัง เพราะอยู่ดีๆสลิ่มมันก็พุ่งมาทางทัวร์อย่างรวดเร็ว กูรีบกระชากตัวทัวร์ให้ไปอยู่ด้านหลัง

ผลัวะ !!

และกูก็รับเองเต็มๆ สลิ่มมันชกเข้าที่หน้ากูอย่างแรง โดนระหว่างโหนกแก้มจนแม่งรู้ได้ถึงความเจ็บจี๊ดๆ เหมือนกับมันเหวี่ยงหมัดมาสุดแรง กว่าที่กูจะเอาแขนไปห้ามสลิ่มมันนั้น มันเสือกถีบเข้าที่ท้องกู จนกูที่ไม่ได้ตั้งหลัก และก็ไม่กล้าสู้มันด้วยนั้น เซล้มไปทันที หันไปเห็นอีกทีก็เห็นทัวร์มันยืนหน้าเหรอหราอยู่แล้ว

ผลัวะ!!

หมัดแรกกูเห็นสลิ่มมันชกเข้าที่หน้าทัวร์อย่างแรงจนทัวร์มันเซเหมือนจะล้มไป แต่สลิ่มมันกลับสวนหมัดซ้ายเข้าที่หน้าทัวร์ก่อนที่ทัวร์จะล้มลงไปอีกด้าน กลายเป็นว่าทัวร์มันโดนสองหมันติดทั้งๆที่เหมือนจะล้มทั้งยืนตั้งแต่หมัดแรก พอหมัดที่สองก็ล้มไปนอนกับพื้นเลยทันที ไอ้โมทเหมือนจะเข้าไปห้าม แต่ก็เหมือนไม่กล้าเข้าไปห้าม พอมันเดินเข้าไปดึงสลิ่มไว้ สลิ่มมันก็สะบัดไอ้โมทออกเหมือนกับหงุดหงิด
“ทัวร์..”กูเรียก เพราะว่ากูเห็นทัวร์นอนกับพื้นเงียบกริบไปแล้ว สองหมัดเองนะมึง แม่ง จอดเลย  กูรีบลุกขึ้นวิ่งไปหาทัวร์ที่นอนอยู่
“ทัวร์”กูเรียกอีกฝ่าย ทัวร์หรี่ตามองหน้ากูหน่อยๆ
“พี่เมตร”มันร้องเบาๆ กูหันไปมองหน้าสลิ่มที่ยืนอยู่ มันมองหน้ากูเหมือนยังไม่หายโกรธยังไงอย่างนั้น แล้วมันก็เดินหนีเข้าร้านไปเลย
“อือ พี่เมตร..”มันร้องอีกทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
“อย่าพึ่งๆ อยู่เฉยๆสิ”กูจับหน้ามันเบาๆ ที่เห็นอยู่ตอนนี้และเหมือนเจ้าตัวยังไม่รู้สึกคือ ปากมันแตก
“อย่าพึ่งลืมตาสิ”กูบอกมัน เพราะว่ามันคงมึน คงเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายเลยแหละสำหรับคนที่ไม่เคยโดนชกหมัดหนักๆ หนึ่งอย่างแรกคือถ้าคนไม่เคยต่อยตี หรือ ไม่เคยออกกำลังกาย ถ้าโดนชกหนักๆ ซ้อมหนักๆ ก็อาจโดนน็อกได้ง่ายๆ แถมถ้าโดนอย่างที่สลิ่มมันต่อยเข้าให้เมื่อกี้ ก็อาจนอนมึนไปได้เกือบครึ่งชั่วโมงเลยแหละ เหอะๆ แต่ถ้าอย่างที่สอง คนที่ออกกำลังกาย แต่ไม่เคยมีเรื่องชกต่อย ถึงร่างกายจะมีสมรรถภาพทางร่ายกายดีกว่าหน่อยอ่ะนะ แต่ถ้าไม่รู้หลักการต่อสู้ก็..เอ่อ น่วมได้พอๆกันแหละ เหอะๆ
พอทัวร์มันนอนหลับตาตามที่กูสั่ง เพราะตรงนี้เป็นที่กลางแจ้งด้วย ยิ่งมึนๆอยู่ ลืมตาสู้แสงก็จะไปใหญ่ กูเลยอุ้มมันเข้าไปตรงชานหน้าร้าน แล้ววางมันลงตรงเก้าอี้ไม้ยาวแบบนอนได้
“อย่าพึ่งลืมตานะ นอนไปก่อน”กูบอก มันก็นอนนิ่งตามที่กูบอกไปเกือบสิบนาที
“เจ็บปาก”มันร้อง พร้อมกับเอามือมาแตะปากตัวเอง
“พะ..พี่เมตร”มันร้องด้วยความตกใจอีกครั้ง
“โมท มึงไปเอาน้ำเย็นมาดิ”กูบอกไอ้โมท ไอ้โมทมันก็เดินเข้าร้านไปตามคำสั่งทันที
“เลือดออกหรอ..ปากแตกอ่ะ”ทัวร์ร้องไม่หยุด
“หยุดพูดก่อนน่า”กูบอกมันอย่างเครียดๆ แล้วจับจมูกมัน
“เจ็บไหม”กูถาม แล้วกดจมูกมันเบาๆ
“ไม่”มันบอกพร้อมกับส่ายหัว
“ตรงนี้ล่ะเจ็บไหม”กูถามอีก พร้อมกับไล่นิ้วไปที่ปลายจมูกมัน
“ฮึ..”มันตอบ
“หายมึนหัวรึยัง”กูถาม
“.................”ทัวร์มันนิ่งเงียบไปหน่อยๆทั้งๆที่ยังหลับตา แล้วมันก็พยักหน้าตอบกู
“งั้นลืมตา ช้าๆ”กูบอก ทัวร์มันก็ทำตาม พอมันลืมตาขึ้นมามองหน้ากู ก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ซะอย่างนั้น กูเห็นทัวร์มันเอาลิ้นดันปากมันไปมา ทั้งๆที่ไม่ยอมอ้าปาก
“อ่ะ..”ไอ้โมทเดินมาพร้อมกับน้ำแก้วใหญ่ยื่นให้กู แล้วก็กระดาษทิชชู่ด้วย
“บ้วนปาก”กูบอกพร้อมกับยื่นแก้วให้
“.................”ทัวร์มันส่ายหัวตอบให้กู
“บ้วนปาก”กูบอกย้ำอย่างจริงจังให้มันอีก
“ไม่เอา ปากแตกอ่ะพี่เมตรเห็นไหม”มันร้องเหมือนฟ้องอีก
“ก็บ้วนปากก่อนสิ ฟันหักรึเปล่าก็ไม่รู้ เร็วๆ”กูบอกมัน
“..................”ทัวร์มันทำหน้าเครียด คิ้วขมวดติดกันเหมือนจะร้องไห้อีก มันรับแก้วกูไปเบาๆ แล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืน กูก็ไปพยุงแขนมันไว้แล้วพามันไปบ้วนปากตรงทางข้างๆ ทัวร์ดื่มน้ำเข้าไปแล้วบ้วนออกมาเบาๆ เลือดแม่งออกมาเป็นทาง
“บ้วนอีกสิ”กูบอก มันก็ทำตามที่กูบอกอย่างว่าง่าย จนน้ำที่มันบ้วนออกมาแทบไม่มีเลือดแล้ว
“กัดฟันสิเจ็บไหม มีตรงไหนขยับรึเปล่า”กูถาม ทัวร์มันก็ทำตามอย่างเงียบๆ หน้ามันก็เครียดไปด้วย
“ปวดนิดๆ แต่ไม่มีตรงไหนขยับ”มันเงยหน้ามาบอกกู กูยื่นกระดาษทิชชู่ให้มัน ทัวร์มันก็เอาไปเช็ดปากตัวเองเบาๆ
“สมควร”กูว่ามันอย่างเซ็งๆ มันหน้างอมองหน้ากูตอบให้อีก
“ทัวร์เจ็บนะ”มันบอกพร้อมกับจับแก้มตัวเอง
“ก็ไปหาเรื่องมันก่อนทำไมล่ะ”กูบอก
“ก็ทัวร์ไม่ชอบนิ”มันพูด
“กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับสลิ่มมัน ก็ไม่เชื่อ..แล้วเป็นไง”กูพูด
“ใช่ดิ ทัวร์ทำไรก็ผิดไปหมด”มันพูดบอกกูเหมือนหาเรื่องอีกละ
“ทัวร์เจ็บอยู่ พี่มาว่าทัวร์ทำไม”มันพูดเสียงหงอยลงเมื่อกูจ้องหน้ามัน
“มึงเจ็บเพราะปากมึงเองนะ”กูย้อน
“จะไปไหน”มันถามขึ้นทันทีที่กูทำท่าจะเดินเข้าร้าน
“กลับบ้านไปได้ละ หรืออยากจะโดนอีก”กูพูดบอก แล้วเดินหนีเข้าร้านเลยทันที

...................>>>><<<<...................

**ไม่ได้ตรวจคำผิด

[huimei]

ไอ้พี่เมตรโคตรกวนตรีน
ด่าน้องทำราดหน้าเหมือนอ้วกหมา  ถ้าตรูเป็นน้องมิ้วค์จะปล่อยให้มันอดตายซะ!!!

  แถมให้ทัวร์อีกซักที
มะไหร่มันจะไปๆให้พ้นๆค้าาา
  หลิ่มสุดยอดอ่ะ
ได้ใจจริงๆน้องเอ้ย

 :กอด1:เบบี้แน่นๆทีนึง^^

[nolirin]

จิ้มก่อนไปอ่าน

edit
ขัดใจไอ่ทัวร์จริงงงงงงงงงงงงงง มันจะขี้ตื้อไปไหนเนี้ย
พี่เมตรก็นะ ไม่มีวิธีรับมือเลยรึไงอ่า
เปงแบบนี้เมื่อไรจะได้สวีทวี๊ดวิ้วกะสลิ่มสักทีละ

[อนันตกาล]

   ไม่รู้จะเม้นอะไร

แต่       และ 

[Whatever it is]

  สะจายยยยย สลิ่มชนะเลิศ  ใจจริงๆน่าจะตื้บไอ้พี่เมตรอีกหลายที ข้อหาหมั่นไส้ ส่วนทัวร์นั่นก็พอเหมาะสมแะร กร๊ากกกกกกกก ขำอีกรอบ 

[Yunatsu]

หึหึ

หลิ่่มหมัดหนักดีมะละทัวร์

พี่เมตรเตือนแล้วก้ไม่ฟัง

[bigbeeboom]

อ้าวทัวร์ทำงี้ได้ไงอ่ะ ไม่ไหวอย่างแรง แล้วเมื่อไหร่พี่เมตรจะเคลียร์จริงจังอ่ะ 

สงสารสลิ่มอ่ะจ้า