หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[A-J.seiya*]

เรื่องที่รับไม่ไหว แต่ก็ต้องรับให้ไหว
พยายามเข้านะเบบี้ ... เข้าใจ!!   

กอดดดดด
 

[JJHJJH]

+ ส่งกำใลจังให้นะ

[aim]

เอากำลังใจชิ้นโต ๆ ให้นะ

[som]

พี่เบบี้สู้ๆนะคับ  สู้ให้มันทุกเรื่อง พี่เบบี้เก่งอยู่แล้ว
ให้กำลังใจพี่นะคับ จุ๊บจุ๊บ

[ToeyTato]

โอเชเบบี้ Hwaitingggg

[Whatever it is]

ให้กำลังใจค่ะ สู้ๆนะคะ 

[arjinn]

เบบี้

มัน...อ่ะนะ
ไม่อยากคิด...


take care ล่ะ 

[Mr.Frog]

เป็นกำลังใจให้นะเบบี้

สู้ๆนะคะ

[jeaby@_@]

เป็นกำลังใจให้จ้า
รอเสมอ

[knightofbabylon]

 

[morrian]

  ด้วยคนนะคับ 

[urmein]

เบบี้  สู้ๆนะ

Fighting !!!!

[P★RiTŸ]

 

[PANGGii]

กว่าจะผ่านช่วงสอบมาได้...แทบหลากเลือด ทรมานตัวเองดี 555
ไม่ว่าบี๊จะเครียดเรื่องอันใด ก้อให้บี๊สู้ๆ ขอให้มันผ่านไปนะ

เอาใจช่วยค่ะ 

[@BUA@]

 

[MaeMoo]

 

เป็นกำลังใจให้นะเบบี้

ผ่านเรื่องราวมาบ้างแล้ว ก็ต้องผ่านต่อไปนะจ๊ะ สู้สู้

[ï_Kiss_U♥]

รอ เบบี้นะ
เอาใจช่วยเสมอ ^______^ กอด กอด

[namtaan]

ขอบคุณที่มาแจ้งให้ทราบค่ะ

ขอให้เบบี้ผ่านทุกเรื่องไปได้อย่างดีนะคะ
สู้ๆๆๆค่ะ 

[SoYiLovE]

เหนื่อยนัก ก็พักก่อนนะคะ

[K2KARN]

เข้ามาสอดส่องและเป็นกำลังใจให้กับเบบี้ : )

[Fae~For~One]

 
 เป็นกำลังใจให้เบบี้นะ กลับมาเร็วๆๆ

[BooBu]

เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^

พี่เบบี้สู้ๆๆ

 

[meadthat]

ตอนที่62  รักมาก งอนมาก


“สลิ่มล่ะ”กูถามไอ้พวกที่นั่งแดกเหล้าอยู่ มันเงยหน้ามามองหน้ากูหน่อยๆแล้วชี้เข้าไปในห้อง
“.................”พอกูเดินไปยังไม่ทันถึงหน้าห้องดี สลิ่มมันก็เดินออกมาพอดี มันหันมาเห็นกูมันก็หันหน้าหนี แล้วมันก็เดินผ่านหน้ากูไปแบบไม่สนใจ กูรีบเดินตามตูดมันไปทันที เดินไปอย่างเงียบๆจนมันเดินออกไปนอกร้าน
“.................”สลิ่มมันหันมากระชากแขนกลับเมื่อกูไปดึงแขนมันไว้ มันเงียบไม่ยอมมองหน้ากู แต่กูก็ยังยื้อที่จะจับทั้งตัวและแขนมันไว้ แต่มันก็ยังพยายามดิ้นพร้อมกับกระชากแขนตัวเองกลับอย่างแรง ทั้งกูและมันเหมือนกันเล่นสงครามประสาทกันอยู่สองคน สลิ่มมันเริ่มดิ้นแรงมากขึ้น กูก็ออกแรงบีบแขนมันหนักขึ้นจนกูรู้สึกได้ว่ากูบีบมันแรงมากๆ และด้วยความที่กูกลัวมันจะเจ็บ กูเลยปล่อยออก จนสลิ่มที่มันกำลังดิ้นอยู่นั้นเซไปนิดหน่อย
“.................”ทั้งกูและมันยืนเงียบจ้องหน้ากัน กูมองมันด้วยสายตาที่แบบอ้อนวอนมันสุดๆ ส่วนมันมองกูด้วยอารมณ์โกรธกูล้วนๆ มันยืนกำมือแน่นไม่พูดอะไร ก่อนที่จะก้าวขาเดินต่อหนีกู กูรีบเดินตามไปแล้วไปคว้ามันมาไว้อีกรอบ ด้วยความที่กูไปดึงแขนขวามันมา สลิ่มมันเลยเหวี่ยงแขนซ้ายกำหมัดมาสุดแรง แต่กูก็เบี่ยงตัวหลบทันก่อนที่จะรั้งเอวมันมากอดไว้ให้แน่นที่สุด  แต่มันก็ยังคงดิ้นมืออีกมือที่ว่างก็กำหมัดแล้วตบเข้าที่หน้ากูอย่างแรง กูก็ไม่รู้จะทำยังไงให้มันหายโกรธ ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย เพราะตั้งแต่ที่กูจีบมันมา ก็พูดไปจนหมดทุกอย่างละ
“อื้อออออออ”สลิ่มมันกัดฟันพร้อมกับเอามือทุบเข้าที่หน้ากูอย่างแรงสี่ทีติด เหมือนกับมันโมโหมากๆและกำลังระบายอยู่กับตุ๊กตา สาด แต่กูคนไง..ม่ายช่ายตุ๊กตา ห่า พอมันตบหน้ากูเสร็จ ตัวมันที่กำลังโมโหอย่างเต็มที่โดยมีกูกอดอยู่นี้ หายใจโคตรๆแรง มันจ้องหน้ากูเหมือนถ้าตอนนี้กระทืบกูได้มันก็คงจะกระทืบกู
“ขอโทษครับ”กูกระชับกอดมันมากขึ้น กอดให้แม่งตัวมันลีบทั้งตัวมันจะได้ตบกูไม่ได้อีก -_-
“.................”สลิ่มไม่พูดอะไร ตัวมันยังสั่นเพราะความโมโหอยู่  กูเลยยืนกอดมันอยู่อย่างนั้น คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็มองพวกกูแปลกๆแต่กูก็ไม่ได้สนใจอะไร กูยืนกอดมันอยู่อย่างนั้นอยู่นานจนสลิ่มมันนิ่งไปที่สุด
“เดี๋ยวไปส่งนะ”กูบอกแล้วปล่อยมันออก พอกูปล่อยมันออกมันกลับหันหลังเดินหนีกูอีก กูรีบเดินตามไปแต่ก็ไม่กล้าจับมันไว้เหมือนเดิมอีก กูเดินตามไปเรื่อยๆจนถึงถนนใหญ่ มันโบกเรียกแท็กซี่ พอแท็กซี่จอดมันก็เปิดประตูจะขึ้นรถ กูรีบรั้งประตูไว้ มันยื้อกับกูอยู่จนคนขับแท็กซี่หันมามองงงๆ
“เดี๋ยวน้าเค้าว่าเอาหรอก”กูบอกมันแล้วชี้ไปที่น้าคนขับ สลิ่มมันหันไปมองหน่อยๆ แล้วหันมามองหน้ากูงอๆแล้วขึ้นรถไป กูเลยขึ้นตามแล้วปิดประตู พอรถเคลื่อนตัวออกกูก็เอื้อมมือไปจับมือสลิ่มมันไว้ มันพยายามดึงกลับอีกแต่กูก็ยังกำไว้แน่นกว่าเดิม จนมันคงเหนื่อยแล้วก็ยอมให้กูจับในที่สุด
พอถึงหอเดินลงจากรถเลยไม่ยอมจ่ายเงิน กูเลยต้องควักเงินจ่ายแทนแล้วรีบวิ่งตามมันลงไป พอสลิ่มมันไปรออยู่หน้าลิฟต์ กูก็รีบวิ่งเข้าไปให้ลิฟต์หนีบเล่นเพราะว่าสลิ่มมันกดปิดพอดี กูยิ้มกว้างให้มันที่ยืนหน้างออยู่ พอไปถึงหน้าห้อง สลิ่มมันหยุดยืนนิ่งๆหันมามองหน้ากูก่อนที่จะไขกุญแจห้อง พอมันไขกุญแจเสร็จมันก็เดินเข้าประตูทั้งๆที่เปิดประตูให้ตัวเล็กๆของมันเข้าได้คนเดียว แล้วมันก็ปิดประตูทันที กูรีบเอามือไปกั้นรั้งเอาไว้
“เข้าด้วยดิ”กูร้องบอก
“..............”แต่สลิ่มไม่ได้ตอบอะไร มันเล่นดันประตูกลับเหมือนไม่ได้กลัวมันจะหนีบมือกู
“สลิ่ม ขอโทษอ่ะ..”กูบอกอีก
“ปล่อยดิ้”มันพูดเหมือนบอกให้กูปล่อยมือออก
“ไม่”กูตอบกลับ
“บอกให้ปล่อย”มันพูดอีกครั้ง
“ไม่”กูตอบย้ำกลับ ทั้งกูและมันดันกันไปมา จนอยู่ดีๆมันก็ปล่อยประตูออก กูที่ไม่ได้ตั้งหลักก็ทรงตัวไม่อยู่นิดหน่อย ก่อนที่สลิ่มมันจะง้างเท้ามันเข้ามาเหมือนจะถีบมาที่กู แต่กูตกใจพอเห็นเท้ามันกูก็รีบหลบถอยตัวหนี กลายเป็นว่าเป็นกลของสลิ่มมัน พอกูถอยตัวหนีมันก็ปิดประตูลงทันที  เฮ้อ..

ก๊อก ๆ ๆ

“สลิ่ม”

ก๊อก ๆ ๆ

“สลิ่มครับ”กูเรียกอีก แต่ข้างในมันเงียบ นิ่ง ไม่ไหวติงใดๆ กูยืนวนไปวนมาอยู่หน้าห้องอยู่นาน เคาะห้องไม่บ่อยนักแต่สลิ่มไม่ได้ตอบกลับอะไรเลยสักคำ กูส่งข้อความเข้าเครื่องมันบอกว่า กลับแล้วนะครับ..ขอโทษ พรุ่งนี้เช้าจะมารับนะ อะไรประมาณนี้ ก่อนที่กูจะขับรถกลับบ้านด้วยอาการเซ็งสุดตีน


.............
.............


“ไอ้เมตรรีบไปไหนวะ”ไอ้โมทถามด้วยสีหน้าที่สงสัยสุดๆ ก็กูเล่นลงมาตั้งแต่หกโมงครึ่งอ่ะดิ
“หาสลิ่ม”กูบอกแล้วเดินไปใส่รองเท้า
“อ่าว แล้วยังไง”ไอ้โมทถามงงๆ ไอ้มิ้วค์ก็ยืนมองหน้าตาด้วยความอยากรู้อีกคน
“งอนกูอ่ะ”กูบอก
“สมน้ำหน้า”ไอ้มิ้วค์พูดแล้วนั่งลงที่โต๊ะกับข้าว
“แล้วทัวร์อ่ะ เมื่อคืนยังไงวะ”ไอ้โมทถามอีก
“ให้ไอ้พีไปเฝ้า ก็ร้องไห้แล้วก็หลับไปนั่นแหละ นี่ไม่รู้เป็นไงบ้าง..ส่งสลิ่มเสร็จแล้วกูว่าจะเข้าไปดูหน่อย”กูบอก
“เออๆ เอาให้เคลียร์แล้วกันมึง”ไอ้โมทบอก
“มึงเอารถไรไป”กูเงยหน้าไปถาม พอกูใส่รองเท้าเสร็จกูก็เดินไปที่โต๊ะกินข้าว ก่อนที่จะหยิบซ้อมแล้วจิ้มไส้กรอกทอดเข้าปาก
“รถยนต์”ไอ้โมทตอบ
“งั้นกูเอาช็อปเปอร์ไปนะ”กูบอกมัน แล้วจิ้มไส้กรอกเข้าปากอีกอันก่อนที่จะไปหยิบกุญแจรถแล้วรีบวิ่งไปที่โรงรถก่อนที่จะเช็ดรถ ตรวจตรานู่นนี่แล้วขับไปที่หอสลิ่มทันที

นั่นไงกูว่าแล้ว ว่าสลิ่มมันต้องให้ไอ้เขตมารับแน่ๆ เพราะรถไอ้เขตจอดโร่อยู่หน้าตึกนี่ กูรีบวิ่งไปที่ลิฟต์แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้นห้องมันทันที

ก๊อก ๆ ๆ

แกร็ก~~

“อ่าวเฮีย..”พอไอ้เขตมันเปิดประตูได้มันก็มองหน้ากูเหมือนตกใจหน่อยๆ
“ใคร”เสียงคนข้างในถามห้วนๆ พอมันเดินมาเห็นว่ากูยืนรออยู่หน้าห้อง สลิ่มมันก็ชะงักไปนิดหน่อย
“ปิดเลยนะ”สลิ่มสั่ง ไอ้เขตหันมามองหน้ากูหน่อยๆเหมือนลำบากใจ
“ปิดได้ไงวะ พี่เค้ามาหามึงนะ”ไอ้เขตพูด
“กูบอกให้ปิดไง นี่มันห้องกู”สลิ่มพูดอีก
“เอ่อ..”ไอ้เขตหันมามองหน้ากูอีก มันยิ้มให้กูแหยๆ
“ถ้ามึงไม่ปิด มึงก็ออกไปอยู่กับมันเลยแล้วกัน”สลิ่มพูด
“อ่าว..เอ่อ ไงวะเนี่ย”ไอ้เขตพูดบ่นๆ งงๆ
“งั้นปิดนะเฮีย”มันหันมายิ้มให้กูหน่อยๆ ก่อนที่จะปิดประตูลงเบาๆ กูยืนรออยู่หน้าห้องอยู่อย่างนั้นอีกเกือบยี่สิบนาที ไอ้เขตมันก็เปิดประตูออกมาอีก มันเห็นกูมันก็ยิ้มแล้วมายืนข้างๆกูเหมือนหลบสลิ่มมัน ไม่นานสลิ่มมันก็เดินออกมา มันหันมามองหน้ากูหน่อยๆ แล้วก็หันไปปิดประตู พอมันปิดประตูเสร็จมันก็เดินไปที่ลิฟต์ไม่รอใครเลยทันที กูกับไอ้เขตรีบเดินตามหลังมันไป แล้วก็ลงลิฟต์มาพร้อมกัน
“................”ไอ้เขตยืนนิ่งเงียบมองมาที่กูเมื่อถึงรถแล้วเรียบร้อย ส่วนสลิ่มมันก็ไปยืนรอที่รถมอเตอร์ไซด์ไอ้เขต
“เอาแบบแจ่มๆเลยไหมเฮีย”ไอ้เขตพูดปากขยับเพียงนิดเดียวเหมือนจะให้กูได้ยินแค่คนเดียว
“อะไร”กูถามกลับเบาๆ งงๆ
“เดี๋ยวจัดให้”มันยักคิ้วแล้วยิ้มให้กูก่อนที่จะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซด์อย่างร่าเริง กูยืนมองมันงงๆว่ามันกำลังจะทำอะไรวะ พอไอ้เขตมันขึ้นคร่อมที่รถมอเตอร์ไซด์ของมันแล้วถอยหลังรถออก สลิ่มมันก็เดินลงตามไปช้าๆ ไอ้เขตมันเข็นรถไปมาหน้าหลังอยู่อย่างนั้น ส่วนสลิ่มมันก็ยืนนิ่งๆไม่ได้พูดอะไร กูก็ด้วยเช่นกันเพราะว่ากูยังงงกับมันอยู่ ไม่ถึงห้านาทีไอ้เขตมันก็สตาร์ทรถ พอมันสตาร์ทรถปุ๊บ มันก็มองหันซ้ายหันขวา แล้วเร่งเครื่องออกไปอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ไอ้สลิ่มมันกำลังก้าวขาขึ้นรถ
“หึ..ไอ้เชี้ย”ส่วนกูที่ยืนมองอยู่ก็อดขำออกมาไม่ได้ ที่จริงอยากขำมากกว่านี้ แต่กูกลัวว่าสลิ่มมันจะได้ยินแล้วจะพาลโกรธกูมากกว่าเดิมอ่ะดิ ก็ไอ้เหี้ยเขตมันเล่นขับไปทั้งๆที่สลิ่มมันกำลังจะอ้าขาคร่อมรถ พอมันเคลื่อนตัวรถออกอย่างรวดเร็ว ไอ้สลิ่มได้แต่อ้าขาค้างๆไว้งงๆอยู่อย่างนั้น
“.............”กูรีบหุบยิ้มทันทีเมื่อสลิ่มมันหันหลังมามองหน้ากูอย่างค้อนๆ
“สลิ่ม”กูเรียกแล้วรีบวิ่งไปหามันที่กำลังเดินหนีกูไป
“ไม่เอาน่าสลิ่ม”กูเดินไปคว้ามือมันไว้ สลิ่มหันมาแล้วเอาอีกมือผลักกูเบาๆเหมือนจะให้กูปล่อย
“งอนมากนี่แสดงว่ารักมากนะมึง”กูแกล้งแซว ทำเอาสลิ่มที่เดินๆอยู่หยุดเดินหันมาจะโบกเข้าที่หน้ากูอีก แต่กูก็หลบทันอีกนั่นแหละ กูรู้เชิงมันละ ฮ่าๆๆ
“ไอ้บ้า”มันว่าหน้าก็เริ่มแดงอีก กูยิ้มให้
“ไปเหอะ เดี๋ยวไปสายนะ”กูบอกแล้วพยายามดึงมือมันให้เดินกลับไปที่รถกู
“กูขอโทษแทนทัวร์มันด้วยแล้วกัน มันก็เป็นคนแบบนั้นแหละ มึงอย่าไปถือสามันเลยนะ”กูบอก
“.................”สลิ่มมันก็ยืนนิ่งอีก
“อีกอย่าง มึงไม่ได้เป็นอย่างที่มันพูดสักหน่อย มึงไม่ใช่คู่นอนกู..มึงเป็นคนที่กูเลือกที่จะรัก ดังนั้นมึงอย่าคิดมากเลยนะ”กูบอกแล้วกระชับจับมือมันแน่น
“แล้วเมื่อวาน..”กูเอ่ยปากจะเล่าเรื่องที่ไปส่งทัวร์มันมาอ่ะนะ
“ไม่ได้อยากรู้นี่”สลิ่มพูดแทรกขึ้นมาก่อน
“หรอ..”กูย้อนกวนๆ
“กูไปส่งทัวร์ที่ห้องมัน..”กูพูดบอก สลิ่มมันสะบัดแขนออกแล้วก้าวขาเดินหนีกูอีก กูก็ปล่อยมันไปง่ายๆแบบนั้นแหละ
“เพราะว่ากูสงสารมัน แล้วกูก็เข้าไปที่ห้องมัน..แล้วกูก็....มีอะไรกับมัน”กูพูดแกล้งแม่งเลยอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะว่ายังไง

ผลัวะ !!

มันไม่ว่ายังไงแล้วแหละ เพราะมันไม่เห็นพูดอะไรเลย แต่แม่งเสือกหันมาชกกูซะงั้น
“..เจ็บนะ”กูบอกมันพร้อมกับจับปากตัวเอง  สลิ่มยืนจ้องหน้ากูเขม็ง มือมันก็กำซะแน่น
“ล้อเล่นเองอ่ะ”กูบอกยิ้มๆแล้วจะเดินเข้าไปหา มันถอยหลังหนีหน่อยๆ
“เอ้..ไม่ต้องมาจับ”มันปัดมือกูที่จะเข้าไปจับตัวมันออก
“คิดว่ากูเอากับทัวร์มันจริงๆรึไง”กูพูดยิ้มๆ
“โอ๋ๆ ไม่งอนน้า”กูพูดยิ้มๆ
“ปล่อย”สลิ่มพูดบอก สุดท้ายมันก็โดนกูกอดในที่สุด มันหันหน้าไปมองทางอื่นไม่ยอมมองหน้ากูอีก
“ไปส่งที่ห้อง ก็โทรให้ไอ้พีเพื่อนกูมาเฝ้าทัวร์มันแทน เพราะกูอยากรีบกลับมาหามึง..แต่กูน่าสงสารมากๆอ่ะ เพราะพอกูกลับมามึงกลับไม่มีเยื่อใยให้กูเลย กูน่าสงสารใช่ไหม”กูพูดทำเสียงอ้อนๆมองหน้ามัน
“.................”สลิ่มหันมามองหน้ากู มันจ้องมาที่สายตากูเหมือนกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง
“ขอโทษ”กูบอก เพราะเหมือนสลิ่มน้ำตามันคลอเหมือนจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้ กูบอกไม่ถูก
“ขอโทษ เป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไม”กูถามทันที ใจก็เริ่มกระวนกระวายอีกแล้ว แต่สลิ่มมันกลับเงียบไม่พูดอะไร
“คนมองอ่ะ..”มันพูดเบาๆ เสียงเครือๆแล้วดิ้นหน่อยๆ
“ไม่ปล่อย มึงยังไม่หายโกรธกูเลย”กูพูดบอก
“ถ้ามึงไม่เชื่อมึงโทรไปหาไอ้พีก็ได้ ตอนนี้มันก็คงเฝ้าอยู่..พอกูไปส่งมัน กูก็รีบกลับมาหามึงเลยนะ แต่ไอ้พีมันไม่ได้อาบน้ำมันก็เลยช้า กูเลยนั่งรอมันเป็นชั่วโมงแหนะ ที่กูให้มันมาเฝ้าเพราะกูเป็นห่วงทัวร์มัน มึงก็เห็นว่ามันบ้า..ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ถ้าให้มันอยู่คนเดียวกูกลัวว่ามันจะคิดไรแผลงๆอ่ะดิ”กูบอก
“มึงก็ไม่เฝ้าเค้าเองล่ะ”มันพูดย้อน
“ก็กูอยากเฝ้ามึงมากกว่านี่ กูไปส่งมันเพราะกูเป็นห่วงมึงนะ ไม่อยากให้มันมายุ่งกับมึงอีก ขอโทษนะ”กูบอก
“...............”สลิ่มยืนนิ่งเงียบ ยังไม่หันมามองหน้ากูอีก
“ปล่อยได้แล้ว สายแล้ว..”มันพูดเสียงกระแทกนิดหน่อย  แถมยังพยายามเอาแขนดันตัวกูอีก
“ก็มองหน้ากูก่อนดิกูจะได้ปล่อย ไม่งั้นก็กอดมันยันเย็นนี่แหละ”กูบอกมัน
“ไอ้บ้า”มันหันมาว่าอีก คิ้วมันก็ขมวดติดกันเหมือนหงุดหงิด ก่อนที่จะหันกลับไปอีกทางเมื่อหันมาเจอหน้ากู
“เร็วดิ”กูสั่งยิ้มๆ
“................”สลิ่มมันเลยหันมามองหน้ากูหน่อยๆไม่ถึงห้าวินาที
“ปล่อยเด้”มันพูดบอก
“คร้าบ”กูบอกพร้อมกับปล่อยมันออก
“ไปโรงเรียนกานเหอะ”กูลากเสียงแกล้งมันแล้วจับแขนจูงมันไปที่รถ
“เดี๋ยวกูจะไปฆ่าไอ้เขตทิ้ง”สลิ่มพูดหลังจากขึ้นคร่อมรถแล้วเรียบร้อย
“หึหึ..อย่าไปทำไรมันเลยน่า มันหวังดีกับคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันอย่างเรานะ”กูบอก
“ไอ้เมตร”มันย้ำเสียงเหมือนจะให้กูหยุดพูด
“หยุดครับผม”กูตอบแกมหัวเราะนิดหน่อยก่อนที่จะขับรถไปทางไปโรงเรียนสลิ่มมัน
“เดี๋ยวเย็นนี้มารับนะ”กูบอก
“ไม่ต้องอ่ะ วันนี้จะกลับบ้าน”สลิ่มบอก
“ก็ไปรับไปส่งที่บ้านไง”กูบอกไปขับไป
“มีพี่มารับ”สลิ่มพูดบอก
“ใคร”กูถามกลับทันที
“พี่”มันพูดตอบแค่นั้น
“แล้วใครล่ะ”กูถามย้ำอีก มันมีแค่น้องสาว แล้วพี่ก็ไอ้โปร แล้วพี่ที่หมายถึงนี่ใครอีกไม่ทราบ
“มึงอย่ารู้เลยน่า”มันตอบเสียงปัดๆหน่อยๆ
“กูอยากรู้ บอกมา”กูพูดย้ำหันหน้าไปบอกมันอีก
“พี่..พ่อแม่สนิทกัน แล้วเย็นนี้พ่อแม่เค้าจะมากินข้าวบ้านกู เค้าก็เลยจะเลยมารับกูตอนเย็นหลังจากเค้าเลิกเรียน”มันตะโกนพูดเหมือนกำลังโดนกูบังคับให้พูดประมาณนั้น
“ชื่อไร”กูถาม
“ชื่อ..”สลิ่มมันทิ้งเสียงนิ่งไปหน่อย
“ถามมาก”มันกระแทกเสียงใส่หูกูอีก
“เออ กูไม่ถามก็ได้ แต่อย่าให้กูรู้นะว่ามึงปิดบังไรกูอ่ะ”กูหันไปบอกมัน  จนขับมาถึงโรงเรียน สลิ่มมันยื่นหมวกกันน็อกให้กูแล้วจัดทรงผมตัวเองหน่อยๆ
“ตกลงเย็นนี้ไม่ให้มารับใช่ไหม”กูถามอีก
“อืม”มันตอบ
“แล้วจะไปร้านยังไง”กูถามไม่เลิก
“ดูก่อน”มันตอบแล้วหันหน้าหนีอีก
“หลิม”กูเรียก
“ไร”มันตอบเสียงห้วน
“มาให้ถึงร้านก่อนหกโมงด้วย ไม่งั้นกูจะไปตามที่บ้าน”กูบอกแกมขู่
“แล้วทำไม..”มันอ้าปากเตรียมพร้อมจะเถียงอีก
“พูดแล้วนะ”กูบอกหน้าเข้ม แกล้งทำเสียงเข้มนิดหน่อย แล้วหยิบหมวกกันน็อกของสลิ่มไปแขวนไว้ท้ายรถ
“ไปนะครับ”กูบอกแล้วยิ้มให้หน่อยๆ ก่อนที่จะขับออกมา สลิ่มมันต้องมีอะไรแน่ๆที่ไม่บอกกู กับอีแค่ชื่อทำไมจะบอกไม่ได้ แค่นี้มันก็ทำให้กูอ่านมันออกละ นิดหน่อยไม่มองหน้ากูเนี้ย ทั้งๆที่ตอนโกรธกูนี่แทบจะแดกกูเข้าไปทั้งตัว ทีงี้เสือกไม่มองหน้ากู อย่าให้กูรู้แล้วกันมึง
กูขับรถไปทางไปคอนโดของทัวร์มัน กว่าจะถึงก็ปาเข้าไปเกือบเก้าโมงครึ่งเพราะว่ากูแวะซื้อกับข้าวด้วย พอไปถึงหน้าห้องกูก็เลือกที่จะโทรหาไอ้พีก่อน และไอ้พีมันก็ยังอยู่ในห้องนั่นแหละ มันก็เลยเดินออกมาเปิดประตูห้องให้กู
“เป็นไงบ้าง”กูถาม แล้วดูสภาพไอ้พีคือใส่เสื้อยืดกับบ๊อกเซอร์อยู่
“นอนร้องไห้อีกรอบอยู่ในห้องนู่น”ไอ้พีบอก กูมองเข้าไปในห้องนอนเห็นทัวร์ปิดผ้าม่านตรงห้องนอนตัวเองไว้ ประตูก็ปิดไว้ด้วย
“มึงไปทำไรมันล่ะ”กูถามอย่างรู้ทัน
“ก็เปล่า..ก็มันตื่นมาเห็นกูมันก็ตกใจโวยวายห่าไรไม่รู้ กูก็เลยเตือนสติไปนิดหน่อย ก็..ด่านิดๆหน่อยๆอ่ะ”ไอ้พีเล่าเหมือนพูดไม่เต็มปากเท่าไหร่  มันเดินไปนั่งที่โซฟา
“กูแค่บอกว่ามึงไม่มีทางรักมันหรอก เสือกโง่รักมึงอยู่ได้ อะไรประมาณนี้แหละ”ไอ้พีพูดส่งๆแล้วกดเปิดโทรทัศน์
“ไอ้เชี้ย”กูด่าไอ้พีให้หนึ่งดอก
“อ่าวด่ากู แล้วมันน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ กูด่าเสร็จนี่ตบหน้ากูเลย”ไอ้พีฟ้องทันทีพร้อมกับชี้แก้มตัวเองให้ดูด้วย
“ก็มึงไปด่ามันทำไมล่ะ กูบอกแล้วว่าให้หยุดกวนตีนมันหน่อย”กูบอก
“ก็มันอดไม่ได้นี่หว่า เห็นแล้วรำคาญลูกตา หมันไส้”ไอ้พีตะโกนเสียงดังเหมือนจงใจให้คนข้างในได้ยิน
“ไอ้เหี้ยนี่”กูเดินเข้าไปเตะมันปรามๆให้มันหุบปากซะ
“มึงก็อีกคน เป็นห่วงมันไม่เข้าเรื่อง”ไอ้พีว่าให้
“ถ้าเป็นมึง มึงจะเป็นห่วงไหมล่ะ..งั้นมึงอยู่เฝ้าทำไม ทำไมไม่กลับไปล่ะ”กูย้อนแม่งเลย
“ก็มึงสั่ง”มันพูดเสียงเบาลง
“หรออออออ”กูลากเสียงประชดตอบ
“เอากับข้าไปเทดิ”กูบอกแล้ววางถุงกับข้าวทั้งหมดลงบนโต๊ะ
“เทข้าวต้มด้วย กูซื้อให้ทัวร์มัน”กูบอก
“แหม ห่วงกันจริง”ไอ้พีพูดประชดไม่เลิก มันลุกขึ้นแล้วหยิบถุงกับข้าวไปที่ครัว กูเดินไปที่ห้องแต่ทัวร์มันดันล็อกห้องไว้ กูยืนเคาะอยู่นานเหมือนกันกว่ามันจะเปิดออกมา
“................”พอทัวร์มันเห็นหน้ากู มันก็ก้มหน้าลงเหมือนไม่กล้ามองหน้ากู
“ไงครับ ร้องไห้อีกแล้วหรอ”กูจับแก้มมันเบาๆให้มันเงยหน้าขึ้น หน้ามันบวมไปหมด ตาก็บวมด้วย แต่เหมือนกับมันพึ่งล้างหน้าไปเพราะว่าไม่มีคราบน้ำตาแล้ว
“ไอ้พีมันปากหมา อย่าไปฟังมันเลยนะ”กูบอก
“..............”ทัวร์ได้แต่เงียบไม่ตอบอะไร มันโผเข้ามากอดกูไว้อีก
“ปี้กันซะเลยสิ”ไอ้พีพูดขึ้นเหมือนจงใจแกล้งอีกทั้งๆที่มันก็จัดการเทกับข้าวอยู่
“ไอ้พีเดี๋ยวมึงจะเจอตีน”กูหันไปว่ามัน
“เฮ้อออ”กูถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ พร้อมกับกอดตอบแล้วลูบหลังอีกฝ่ายเบาๆ
“ทัวร์ไม่ได้รักพี่เมตรแล้ว”มันพูดอู้อี้อยู่ตรงอกกู
“ดีแล้วครับ”กูตอบ
“ทัวร์ไม่ได้รักแล้ว”มันพูดย้ำอีก เสียงก็เหมือนเครือๆอีก
“ดีแล้วครับ”กูพูดย้ำประโยคเดิม
“ต่อไปทัวร์จะไม่รักพี่เมตรอีกแล้ว”มันพูดคราวนี้น้ำตาเปื้อนเสื้อกูเลย
“ครับ..ดีแล้ว อย่ารักพี่เลยนะ”กูกอดตอบแล้วลูกหลังมันไปด้วย ทัวร์มันยืนสะอึกร้องไห้อยู่อย่างนั้นอยู่นานเหมือนกัน ส่วนกูก็ไม่ได้ว่าอะไร
“อีกนานไหม”ไอ้พีพูดขึ้น
“ห่าพี หุบปากบ้างเหอะ”กูหันไปว่ามัน
“.................”ทัวร์มันปล่อยกูออก แล้วมันก็ยืนเช็ดน้ำตา แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป กูเดินส่ายหัวเซ็งๆไปที่โต๊ะกับข้าว
“ปากมึงนี่หมาจริงๆเนอะ”กูว่ากูปากหมาแล้วนะ ไอ้เหี้ยนี่แม่งยิ่งกว่าอีก
“เห็นแล้วรำคาญ บทอินเลิฟ”มันพูดแล้วยักคิ้วกวนกูอีก
“อินเลิฟห่าไร มึงนี่นะ”กูว่ามันเซ็งๆแล้วหยิบถ้วยข้าวต้มที่ไอ้พีเทไว้มาวางข้างๆกู
“ทัวร์มากินข้าวด้วยนะ”กูตะโกนบอกไว้ก่อน พอมันออกจากห้องน้ำมันก็เดินมาที่โต๊ะกินข้าวอย่างเงียบๆ ไอ้พีนั่งตรงข้ามกับกู ส่วนทัวร์มันนั่งลงข้างๆกู
“อยากกินข้าวไหม”กูถามนี่หมายถึงกับข้าวสามสี่อย่างที่อยู่บนโต๊ะ
“...............”มันก็ส่ายหัวตอบ
“งั้นกินข้าวต้มไปแล้วกัน ปวดหัวอีกรึเปล่า”กูถาม
“................”มันก็พยักหน้าตอบอีก พร้อมกับเขี่ยข้าวต้มไปมา
“งั้นกินข้าวต้มไปจะได้กินยา..นะครับ”กูบอก
“อือ”มันตอบเบาๆ
“เอาใจขนาดนี้ มันไม่ใช่เด็กสิบขวบนะมึง”ไอ้พีพูดแล้วตักข้าวเข้าปาก
“มึงนี่น้า..”กูก็ไม่รู้จะว่ายังไง เลยได้แต่ส่งสายตาไปมองหน้าไอ้พีอย่างเซ็งๆแล้วนั่งกินข้าว  กูกับไอ้พีกินกันเสร็จภายในสิบนาที ส่วนทัวร์มันละเลียดไปได้แค่ครึ่งถ้วยเอง
“อิ่มแล้วหรอ”กูถาม ทัวร์มันก็พยักหน้าตอบ กูเลยลุกไปหยิบยามาแล้วยื่นให้มัน ทัวร์มันรับไปเงียบๆแล้วเอาไปกิน
“มึงแดกเสร็จก็ไปแต่งตัวได้ละ”กูหันไปสั่งไอ้พี มันก็เลยลุกไปแต่งตัวอย่างช่วยไม่ได้ กูเดินเอาจานชามไปเก็บ กับข้าวที่เหลือก็เอาใส่ตู้เย็นให้
“พี่ต้องไปเรียนนะ อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”กูนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆมัน
“ได้ดิ”มันตอบยิ้มๆ
“ไม่ได้ก็ตายซะไป๊”ไอ้พีพูดขึ้นอีก
“แล้วพี่ก็รีบเอาไอ้เหี้ยนี่กลับไปด้วยนะ”ทัวร์พูดเสียงนิ่งไม่ได้แสดงอารมณ์อะไร
“กูอยากอยู่ตายล่ะ”ไอ้พีย้อนลอยๆ
“แล้วกูอยากให้มึงอยู่ตายห่าล่ะ”ทัวร์ย้อนกลับทันที
“เออพอ”กูตะโกนห้ามทัพก่อน
“ไปแล้ว..เหี้ย เสียสุขภาพจิตหล่อๆกูหมด”ไอ้พีพูดบ่นๆแล้วเดินออกนอกห้องไปเลย
“เฮ้อ..ไอ้เหี้ย”กูด่าไอ้พีตามหลังอย่างเซ็งๆ ไม่รู้จะว่ายังไงกับมันจริงๆ
“งั้นพี่ไปนะ ซื้อขนมมาให้ด้วยอยู่ในตู้เย็นอ่ะ..แล้วก็มีไรก็โทรมาได้นะ”กูบอก
“...............”ทัวร์มันนั่งเฉยๆ พยักหน้าตอบให้กู
“รักตัวเองให้มากๆ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ..พี่เป็นห่วง”กูเดินไปลูบหัวมันเบาๆ พร้อมกับย้ำพูดกับสิ่งที่จะทำให้มันฉุดคิดอะไรเองได้
“อืม”มันตอบแค่นั้น กูเลยเดินไปใส่รองเท้าอย่างเงียบๆ ทัวร์มันก็นั่งอยู่อย่างนั้นเงียบๆ กูหันไปมองมันอีกรอบแต่ทัวร์มันก็ไม่ได้พูดอะไร กูเลยเดินออกนอกห้องมา เพราะว่าบ่ายๆกูมีเรียนด้วย ต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อนักศึกษาอีก
เฮ้ออออ..กูหวังว่ามันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกนะ

................>>>><<<<..................

[zatamare]

     

[aohka]

อ๊ากๆๆๆๆ


มาต่อแว้ว... เยี่ยะ เยี่ยะๆ

[~l3aml3ery~]

มาแว้วววว
ไปอ่านก่อน ^^
----------------------------------------
อยากอ่าน ทัวร์กะพี อ่ะ

[ordkrub]

เมตรก็ใจอ่อนตลอดเวลาเลย เอาเถอะ ยังไงก็เอาใจช่วย

[cmos]

หึหึ หรือว่าทัวร์กะพี จะคิดไม่ซื่อต่อกันวะ

หวังเช่นนั้น หุหุ

[MaeMoo]

ท่าทางจะมีปัญหาตามมาอีกเรื่องแล้วนะเนี่ย

ขอบคุณคนโพสด้วยนะคะ +1 ให้เลยจ๊ะ

[jeaby@_@]

ปากเเข็งจริงสลิ่มเนี่ย เเต่ก็น่ารัก อิอิ
เมตรเอาให้อยู่นะเฟ้ย เหมือนจะมีเรื่องเกิดขึ้น เฮ้อ
คราวนี้เป็นตาสลิ่มง้อเมตรบ้างดีมั้ยเนี่ย

จัดพีให้ทัวร์ซะ เรื่องจบ เชื่อเจ๊

ค้างมากอยากอ่านต่อ

ขอบคุณเบบี้เเละคนโพส