หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[ToeyTato]

มันจะเป็นงัยต่อไปเนี้ยย ทัวร์เลิกรักไปเถอะหันไปหาพีดีกว่า 5555 ดูว่าคู่นี้ถ้าจะมันส์

[Kee]

อีกคู่จะลุ้นขึ้นไหมเนี่ย

[meadthat]

เอ่อ ตอนต่อไปรอไปก่อนนะครับ ตอนนี้น้องเบบี้ไม่สบายอยู่นะครับ

[dragonfly08]

เมตรเนี่ยดูแล้วเหมือนจะเอี้ยๆ แต่ใจจริงเป็นคนขี้สงสารปะ
  หายเร็วๆ นะเบบี้

[Zurruz]

มารอ ร๊อ รอ คร้า!!~

+1 ให้อีกครั้ง!!~

อ่ะเอ้า ยังไม่ครบ 24 ชมใ ซะงั้นอ่ะ

โหๆ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ! สู้ต่อไป ทาเค ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ !!~

[mascot]

อ่านก่อนนะเดี๋ยวมา

[faNg]

เอ่ออออ จะมีอีกคู่ใช่มั้ยเนี้ยย ยยย

คงจะไม่มีอะไรแล้วแน่ๆมั้ยอ่าส์

รออ่านต่อไปน่ะค๊าาาาา

[bbyuqin]

พีก็เข้ามาดามใจน้องทัวร์เลยก็สิ้นเรื่องงง หุหุ

[CHIVAS]

โอ้ๆ พี่เมตร ล้อเล่นแบบนั้นจะดีเเหรอค่ะ เห็นมะ ได้หมัดมากินเลย หุหุ
น้องสลิ่ม  หนูไม่เคลียร์เลยอ่ะ
ส่วนทัวร์ก็ไปดีนะ 

[Phantom]

เมตรมีภูมิต้านทานอารมณ์เมินของสลิ่มสูงจริง ๆ
ชอบที่พยายามทำกวน ๆ ปน ๆ กับบอกความในใจให้สลิ่มรู้
อดทนต่อไปนะเมตร

สลิ่มงอนโหดดีแท้
แต่ก็น่ารักอ่ะ 555

[กะทิน้อย]

โห เมตรมันโคดน่ารักอ่ะ
โคดอ่อนโยนเรย
มิน่า ทัวร์มันถึงตัดใจไม่ได้ซักที
แต่ว่า...เบบี้เอ้ย
อยากอ่าน พีทัวร์อ่ะ plzzzzzzz
ท่าจะง๊องแง๊งดี ชอบ ชอบ
ส่วนสลิ่ม หึงได้โหดดดดดดมากก
ตอนนี้ชอบเขต ห้า ห้า ห้า
แร้วก้อชอบมาก ๆ ที่เวลาเขตพูดว่า
"ตลอด ตลอด เลยอ่ะ"
ที่ตอนนู้นนนนนนนนนนนนนนนนน
ห้า ห้า ห้า
เป็นกำลังใจหั้ยเบบี้

[a_tapha]

 

[pimkihae]

 
เป็นกำลังใจให้น้องเบบี้นะค่ะ

[K2KARN]

อ๊ะ มาแล้ว +1 meadthat ก่อนเลยนะจ๊ะ 

ง้อกันสำเร็จแล้วชะเนี่ย? เหมือนยังไม่ที่สุด ฮ่าๆ
แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ ก็เป็นอย่างนี้กันตลอดอ่ะเนอะ 

แล้ว "พี่" คนนั้นคือใครล่ะเนี่ย ? 
เหมือนมีอะไรปิดบังอยู่จริงๆนั่นล่ะนะ เฮ้อ

[YongaMO]

ชอบทัวร์อ่ะ... ถึงร้ายก็รักนะ เอิ๊ ก ๆๆ   

[lasom]

เนตทรูแม่งเหี้ย ตั้งนานเสือกไม่ล่มพอกูจะเปิดอ่านสลิ่ม อึ๋ยยยย
กูเล่นทั้งวันแม่งไม่เป็น หึ พอกูเค้าหน้านี้ปุ๊บ ห่าลงทั้งสองเครื่องเลย
รึว่าบุญกูไม่พอจะอ่านไอ้เมตรมันฟะเนี้ย
สงสัยพรุ่งนี้ต้องไปทำบุญเผื่อจะมีตอนต่อไปมาลง
 :z13:จิ้มเบบี้ด้วยความคิดถึง

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ด่ากันแบบนี้
สุดท้ายก้อได้กันทุกทีอ่ะ
พีกับทัวร์

[suginosama]

แอบเชียร์คู่พีกับทัวร์ค่ะ
สงสารทัวร์มากค่ะ หวังว่าคงจะไม่เกิดอะไรขึ้นจริงๆ

[Whatever it is]

มาแอบมองค่ะ 

[meadthat]

มาแล้วครับ กับตอนต่อไปก่อนอื่นขอบอกว่า ไม่ได้ตรวจคำผิดนะครับ พอได้แล้วก็เอามาลงเลยอะ แต่พึ่งเอามาลงเพราะว่าพึงกลับมาจากวัด อีกอย่างนะครับ น้องเบบี้ฝากมาบอกว่า นิยายเรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วนะครับ

.........................................................................................


ตอนที่63  รวบยอด


“ไอ้เหี้ยเมตรมึงทำหน้าเครียดทำไมเนี่ย”ไอ้โปรถามครั้งที่ร้อยแปดได้
“กูรอเมียกู กูไม่เครียดได้ไง”กูหันไปพูดใส่หน้ามัน แดกได้กูจะแดกมันซะ
“อ่าวไอ้เหี้ย กูอุตส่าห์เป็นห่วง”ไอ้โปรบ่นแล้วส่ายหัวหน่อยๆ
“มึงไม่โทรหามันล่ะ”มันพูด
“โทรแล้ว ไม่รับ..กูโทรไปเป็นสิบสายแล้วเนี้ย”กูโวยวาย เพราะกูโทรไปเป็นสิบๆสายแล้วจริงๆ
“เหอะๆ”ไอ้โปรมันคงไม่รู้จะตอบยังไง มันได้แต่หัวเราะเหอะๆแค่นั้นแล้วนั่งลงเหมือนเดิม
“มึงโทรหามันให้กูหน่อยดิ”กูหันไปบอกไอ้โปร
“กู”มันถามงงๆ
“เออ เบอร์มึงนั่นแหละ”กูบอก ไอ้โปรมันเลยกดโทรไปแบบหน้างงๆนั่นแหละ กูยืนรอมองหน้าไอ้โปรเหมือนรอว่าสลิ่มมันจะรับรึเปล่า อีกใจแม่งก็ลุ้น
“ไม่รับ”ไอ้โปรพูด
“มันบอกว่าวันนี้พี่มันจะไปแดกข้าวที่บ้านมัน บอกว่าพ่อแม่มันสนิทกัน..ใครวะ”กูพูดถามไอ้โปรแล้วนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัวข้างๆมัน
“พี่..”ไอ้โปรทำหน้านึกนิดหน่อย
“เออ มันบอกกูว่าพ่อแม่รู้จัก กูถามว่าชื่อไรมันก็ไม่บอก”กูบอก
“ใครวะ”ไอ้โปรทำหน้านึกอีก กูนั่งจ้องหน้ามันไม่เลิก รวมถึงไอ้พวกที่นั่งแกะเพลงเหมือนรอฟังอยู่ด้วย
“เอ่อ..อย่าบอกนะ”ไอ้โปรอ้าปากค้างหน่อยๆ
“อะไร”กูถามทันที
“เปล่า”ไอ้โปรตอบแล้วไม่ยอมสบตากู
“อะไรวะ”กูถามย้ำด้วยความอยากรู้
“ก็เปล่า กูอาจจะคิดไปเอง”ไอ้โปรพูด
“อะไรของมึงเนี้ยไอ้เหี้ย”กูด่าเพราะว่ากูเริ่มหงุดหงิดแล้ว
“ก็..พี่ที่อยู่ในกรุงเทพนี่สลิ่มมันก็ไม่มีใครแล้วนอกจากกู ดังนั้นที่มึงบอกว่าพ่อแม่สนิทกัน มันก็น่าจะเป็น..”ไอ้โปรทิ้งท้ายเสียงมองหน้ากูเหมือนไม่อยากบอกเท่าไหร่ กูได้แต่จ้องกลับ ในใจก็กระวนกระวายไปหมด
“เหี้ยโปรถ้ามึงยังไม่รีบพูดนะกูได้กระทืบมึงแน่”กูพูดอย่างขึ้นเสียง
“โหยไอ้เหี้ย”มันด่าหน่อยๆ
“ก็ไอ้คนนั้นไง คนที่มาวันนั้นอ่ะ ขับเบนซ์นั่นน่ะ”ไอ้โปรบอก
“..............”กูและทุกคนนั่นเงียบไป กูกำลังนึกประมวลภาพ ไอ้เบนซ์นั่นที่หมายถึงนี่ก็ต้องเป็นไอ้เหี้ยหน้าวอกวันนั้นอ่ะดิ
“หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้นะเว้ย ก็วันนั้นสลิ่มมันแนะนำ มันบอกกูว่าพ่อแม่ไอ้ห่านั่นสนิทกับพ่อแม่มันเรื่องงานอ่ะ แล้วก็เรื่องธุรกิจที่จะทำด้วยกัน”ไอ้โปรบอก
“แล้วถ้าไม่ใช่มันจะปิดกูทำไม”กูย้อนอย่างโมโหนิดหน่อย
“มานู่นแล้ว มึงถามเอาเองแล้วกัน”ไอ้โปรพูดพร้อมกับทำปากยื่นปากยาวชี้ไปที่ประตูทางเข้าร้าน
“หวัดดีครับ”สลิ่มมันเดินเข้ามาในร้าน กูหันไปมองหน้ามันหน่อยๆ มันก็ยกมือไหว้ทุกคนยกเว้นกูอีกนั่นแหละ ไม่ไหว้ไม่เป็นไรแล้วตอนนี้ เพราะมึงเป็นเมียกูไปแล้วไม่ต้องไหว้ กูไม่ถือ กร๊าก
“................”แล้ว ณ ที่ตรงนั้นพวกมันก็เงียบกันหมด ไอ้ดิว ไอ้ใหม่ ไอ้เหี้ยโปรนั่งมองพวกกูสองคนเหมือนอยากรู้ว่ากูจะเอายังไง
“ไม่ซ้อมกันรึไง”กูบอกพวกมันนิ่งๆ หน้าไม่ได้แสดงอารมณ์อะไร เพราะตอนนี้กูกำลังคิดอยู่ว่าจะเอายังไงกับไอ้เด็กเวรที่ยืนทำตัวเป็นเด็กแนวอยู่นี่ วันนี้แม่งก็แต่งตัวแบบนี้อีกละ กูบอกตามตรงเลยว่ากูไม่ชอบ เพราะกูดูทีไรกูจะคิดเลยเถิดอยากถอดมันออกทุกที เวลามันแต่งตัวโทนสีเข้ม ดำๆ ทึบๆมาทีไร แม่งตัดกับผิวมันทุกที กูไม่ชอบเลยให้ตายเหอะเพราะจิตใต้สำนึกกูมันชอบมากๆ กูเลยเกลียดตัวเองอยู่เนี้ยตอนนี้ ไม่รู้แม่งจะแสดงความรักหรือว่าโกรธมันก่อนดี แม่ง ควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้เลยกู เหอะๆ
“เฮ้ย พอดีเลย”พวกกูหันไปตามเสียงด้านหลังที่พึ่งเดินเข้าร้านมา ไอ้โมทมันเดินมาพร้อมกับผู้ชายอีกคน ใครก็ไม่รู้เหมือนกัน
“สลิ่มนั่งก่อนๆ พี่ขอคุยด้วยหน่อย”ไอ้โมทบอกสลิ่ม สลิ่มมันก็ไหว้ไอ้โมทงงๆก่อนที่จะนั่งลง
“มึงนั่งนี่”ไอ้โมทบอกพร้อมกับชี้ให้ไอ้เด็กที่เดินมาด้วยให้นั่งข้างๆ
“ครบพอดี นี่นักร้องใหม่ พวกมึงจะเทสก่อนไหม”ไอ้โมทพูดขึ้นไม่ได้มีการเกริ่นใดๆมาก่อน
“................”พวกกูได้แต่มองไปที่ไอ้เด็กนั่นอย่างงงๆ แล้วสำรวจทุกอย่างบนร่างกายมัน ดูจากสภาพการแต่งตัวก็ ดูดีอ่ะ เฉยๆไม่หวือหวาอะไรมาก หน้าตาก็เอ่อ..หล่อดี เออก็หล่อ ก็แค่หล่อแหละวะ เหอะๆ เสือกมัดผมด้วย เป็นจุกๆอยู่ข้างหลัง แม่งดูดีได้อีกอ่ะ ขนาดมันใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนนะเนี้ย
“น้องมันชื่อบอส”ไอ้โมทบอก
“เป็นน้องของเพื่อนสนิทกูเองอ่ะ เห็นมันเคยประกวดร้องเพลง กับเคยมีวงดนตรี มันพึ่งลาออกจากร้านอีกร้านเมื่อสองเดือนก่อน กูก็พึ่งนึกได้ เจอมันวันนี้กูก็เลยลากมันมา”ไอ้โมทบอก
“ส่วนมากร้องเพลงแนวไหน”ไอ้โปรถาม
“ก็ได้ทุกแนวอ่ะครับ”มันตอบยิ้มๆ
“ส่วนมากพวกพี่ชอบเล่นCoverนะ บางทีก็แนวเบาๆ เร็กเก้ไม่ค่อยเล่นหรือไม่เล่นเลยถ้าลูกค้าไม่ขอเอง ร็อกหนักๆฮาร์ทคอก็ไม่เล่นนะ เล่นแค่ร็อกฟังชิวๆเอาเต้นพอมันๆติสๆ แล้วก็อาคูสติก”ไอ้โปรบอกร่ายเหมือนกวนตีนก็ไม่ปาน
“อ่อครับ ผมก็ชอบ ส่วนมากก็ร้องป๊อปร็อกอ่ะครับ”มันบอก
“เอาไงจะลองก่อนไหม เสียงน้องมันก็ใช้ได้นะเว้ย กูเคยไปฟังมาแล้ว แต่กูอยากให้พวกมึงตัดสินใจกันเอาเองเพราะว่าน้องมันก็ว่างทุกวัน กูจะได้จัดวันแลกกับสลิ่มมันเลย”ไอ้โมทบอกพร้อมกับมองไปที่สลิ่มที่นั่งอยู่
“แล้วสลิ่มจะเล่นได้กี่วันล่ะ”ไอ้โมทถาม
“สลิ่มยังไงก็ได้อ่ะ อืม..แค่สองวันก็พอ ที่จริงสลิ่มอยากเล่นแค่ศุกร์กับเสาร์”มันบอก
“งั้นก็ได้ถ้าพวกมึงจะรับไอ้บอส สลิ่มก็ร้องแค่ศุกร์กับเสาร์ แต่ถ้ามึงไม่เอาน้อง เดี๋ยวกูจะหาคนใหม่”ไอ้โมทพูดตรงเป๊ะๆเหมือนกับเด็กทั้งสองไม่ได้นั่งอยู่ตรงหน้า
“เออ กูไงก็ได้ ลองฟังก่อนแล้วกัน”ไอ้ดิวบอกเพราะว่าไอ้โปรมันหันไปมองหน้าไอ้ดิว  พวกมันเลยจัดแจงให้ไอ้บอสนี่ร้องเพลงให้ฟังอยู่สามสี่เพลงจนสาสมใจ
“แล้วนี่เรียนไหน ปีไร..อายุเท่าไหร่”ไอ้ใหม่ถาม
“วิศวะปี2 มอ.....อายุ20ครับ”มันตอบยิ้มๆเหมือนเขินๆพวกกู
“เหี้ยนี่ก็ถามซะเข้าบริษัทเลยนะมึง”กูว่ามันขำๆ
“อ่าว เกิดมันเป็นต่างด้าวขึ้นมาทำไง ห่า”ไอ้ใหม่พูดตอบยิ้มๆ
“นี่ไอ้เมตรน้องชายกูเอง นี่ไอ้ใหม่ตัวฟรีจัดให้ได้ทุกอย่าง นี่ไอ้ดิวกีตาร์ ไอ้โปรมือกลองพวกมันเป็นเพื่อนกัน อยู่ปี4”ไอ้โมทแนะนำก่อน
“ส่วนนั่นสลิ่มรุ่นน้องมึง แค่ม.5เองเป็นนักร้องนำ”ไอ้โมทแนะนำอีก สลิ่มมันยิ้มพยักหน้าให้ไอ้บอสหน่อยๆ ไอ้บอสก็ยิ้มตอบเหมือนทักทายกันไปมา
“งั้นเอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะให้บอสมันเล่นวันจันทร์ อังคาร พุธ พฤหัสแล้วก็อาทิตย์ ส่วนสลิ่มเล่นแค่วันศุกร์กับเสาร์”ไอ้โมทบอก
“อืม”ไอ้โปรพยักหน้าตอบ พวกกูก็พยักหน้ารับรู้ด้วย
“วันนี้มึงจะอยู่ดูก่อนเปล่า หรือว่าจะกลับเลย”ไอ้โมทหันมาถามไอ้บอส
“ดูก่อนก็ได้พี่ ไหนๆก็มาแล้ว”มันตอบ
“เออแล้วก็เริ่มอาทิตย์หน้าเลยแล้วกันนะ เดือนใหม่พอดี..ส่วนสลิ่มเรื่องค่าร้องเดี๋ยวพี่จัดการให้นะ แล้วเดี๋ยวมาคุยกับพี่ก็ได้ว่าจะยังไง”ไอ้โมทลุกขึ้นบอกสลิ่ม สลิ่มมันก็พยักหน้าตอบให้
“.................”กูหันไปมองหน้าสลิ่มหน่อยๆ มันก็จ้องหน้ากูตอบสายตาประมาณว่า “มึงมีอะไร” กูก็หันหน้ากลับ เพราะว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่กูจะสะสาง ให้เสร็จร้องเพลงก่อนค่อยว่ากัน
“ไปไหนวะ”ไอ้โปรถามเมื่อกูลุกขึ้นยืน แล้วไอ้เปรตทุกตัวมันก็หันมามองกูเหมือนอยากรู้ด้วยคน
“หาไรทำ”กูบอกแล้วเดินเข้าไปที่หลังร้าน ก่อนที่ไอ้โมทมันจะจัดแจงหางานให้กูทำ กูจัดการช่วยลุงปุ๊ในห้องครัวเสร็จ ก็ออกมาตรวจบัญชีตรงเคาร์เตอร์อีก
“มึงเป็นไรไม่คุยกับน้องมัน”ไอ้โมทก็ไม่ค่อยเสือกเท่าไหร่ พอมันเห็นสลิ่มเดินผ่านหน้ากูเข้าไปในห้องซ้อม แล้วมันคงเห็นว่ากูกับสลิ่มไม่พูดกัน มันก็รีบตรงดิ่งเดินมาหากูเลยทันที
“เปล่า เดี๋ยวกูไว้จัดหนักทีหลัง ให้มันตายใจไปก่อน”กูตอบ
“เหี้ยเนอะ”ไอ้โมทด่ากูด้วยหน้าตากวนส้นตีนแล้วเดินเข้าหลังร้านไป
“Feeling down, down”กูได้ยินเสียงมาจากด้านในห้องพัก ฟังดูเสียงจะร่าเริงกันเหลือเกิน นี่ไม่ได้ซีเครียดกับการที่กูไม่ได้คุยกับมันเลยรึไงฟะ กูเลยเดินเหลือบๆไปดูหน่อยว่ามันกำลังทำเหี้ยอะไรกันอยู่
“I walked away and I'm feeling down, down
But even if I stayed I'd be feeling down down, down”อืมนะ..ภาพที่กูเห็นคือ สลิ่มมันเล่นเปิดเพลงซะเสียงดังลั่นห้อง ร้องคนเดียว โยกคนเดียวไม่ได้สนใจไอ้พวกที่นั่งแกะเพลง เล่นกีตาร์เลยทีเดียว คือมันเปิดดังมาจนได้ยินนอกห้องอ่ะคิดดู ไอ้โปรมันเห็นกูไปยืนดูอยู่ มันก็ส่ายหัวให้กูหน่อยๆ แต่สลิ่มมันไม่เห็นกูเพราะว่ามันยืนหันหลังโยกไปมาให้กูอยู่ กูเลยส่ายหัวตอบให้ไอ้โมทประมาณว่า “กูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรเหมือนกัน” คือเมียกูเข้าใจยาก พวกมึงต้องเข้าใจกูนะ เหอะๆ
กูกลับมานั่งคิดบัญชีต่อ เกือบสองชั่วโมงที่พวกมันอยู่ในห้อง พอร้านใกล้เปิดพวกมันก็ออกมาซ้อมข้างนอกกัน โดยมีไอ้บอสนักร้องใหม่นั่งดูอยู่ด้วย จนแขกเริ่มเข้าร้านพวกมันก็เลิกเล่นกลับมานั่งที่โต๊ะ ไอ้พวกที่สนิทกับแขกก็ทักทายแขกบ้างเป็นระยะๆ
“..................”จังหวะที่กูนั่งไม่มีอะไรทำอยู่ตรงเคาร์เตอร์ สลิ่มมันก็หันมามองหน้ากูพอดี มันสบตากู ส่วนกูก็จ้องหน้ามันแบบไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร มันก็เลยนั่งจ้องกูอยู่อย่างนั้น ส่วนกูก็นั่งจ้องตอบอยู่อย่างนั้น ต่างคนต่างจ้องกันไปมา
“หึ..”จนกูต้องแสยะยิ้มหัวเราะออกมาหน่อยๆแล้วหันหน้าหนีแกล้งกวนตีนมันเล่น กูเหลือบหันไปมองที่อื่น แล้วสักพักก็หันกลับมามองที่สลิ่มมันใหม่ ก็พบว่ามันยังนั่งจ้องหน้ากูอยู่
“ตีน!”กูอ่านปากมันออกแค่นั้น พร้อมกับที่มันเอามือตัวเองชี้ลงไปที่เท้าตัวเองด้วยเป็นการย้ำเตือนให้อ่านปากมันให้ชัดว่า มันพูดว่า “ตีน” ประมาณนั้น
“...................”กูไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงอะไรกลับไป แต่ยักคิ้วกลับให้มันทำเป็นไม่สนใจ ก่อนที่จะรับบิลจากไอ้โมทมาคิด พอสักพักนักดนตรีขึ้น สลิ่มมันก็ขึ้นไปร้อง โดยที่ไอ้ดิว ไอ้ใหม่ ไอ้โปร ขึ้นไปหมดนั่นแหละ วันนี้ไอ้เขตไม่มาก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน มันคงบอกสลิ่มแล้วแหละ แต่กูยังไม่ได้คุยกับสลิ่มมันไงก็เลยไม่รู้เรื่อง

“So while I'm turning in my sheets
And once again I cannot sleep
Walk out the door and up the street
Look at the stars beneath my feet
Remember rights that I did wrong
So here I go
Hello, hello
There is no place I cannot go
My mind is muddy but
My heart is heavy does it show
I lose the track that loses me
So here I go, Uhuh uhuh uhuh
And so I sent some men to fight
And one came back at dead of night
Said he'd seen my enemy
Said he looked just like me
So I set out to cut myself
And here I go”ไอ้เหี้ยนี่ก็ชอบร้องเพลงสร้างความหล่อให้ตัวเองตลอด นี่กูก็ไม่เข้าใจเหมือนมันตั้งใจทำมา คือถ้ามันไม่ได้ตั้งใจร้องเพลงแนวนี้มันจะไม่แต่งตัวแบบนี้ ถ้าวันไหนมันตั้งใจมาร้องเพลงไทย มันจะแต่งตัวอีกแนวนึง ออกแนวเซอร์ติสๆกวนตีนๆหน่อย บางทีมันก็ใส่รองเท้าแตะมาแต่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่เพราะมันชอบบ่นว่าเถื่อน แต่ถ้าวันไหนมันตั้งใจเปิดตัวด้วยเพลงสากล ไอ้ห่านี่มาเต็มยศตลอด กูก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันแต่มันคงเป็นคนดูแลเรื่องการแต่งตัวของตัวเองมากพอสมควร ไม่งั้นแม่งไม่แต่งตัวเป็นชั่วโมงหรอก
“I'm not calling for a second chance
I'm screaming at the top of my voice
Give me reason, but don't give me choice  ---- ระหว่างที่มันร้อง ก็มีปลวกชะนีตัวนึงเดินเอาดอกกุหลาบสีแดงที่เป็นของทางร้านเอาไว้ประดับโต๊ะเอาไปให้ จะจีบเค้ายังไม่ลงทุนอีก แต่ประเด็นคือที่มึงเอาดอกไม้ไปให้นั่นมันเมียกูไง ห่า แถมพอสลิ่มมันรับดอกไม้ไปยิ้มๆพวกคณะเธอก็กรี๊ดกร๊าดกันทันที ไม่เป็นไร..กูบอกแล้วว่าเดี๋ยวกูจะรวบยอดทีเดียว
Cause I'll just make the same mistake again
Uhuh uhuh uhuh, Uhuh uhuh uhuh
So while I'm turning in my sheets
Uhuh uhuh uhuh
And once again I cannot sleep
Uhuh uhuh uhuh
Walk out the door and up the street
Uhuh uhuh uhuh
Look at the stars
Uhuh uhuh uhuh
Look at the stars falling down
Uhuh uhuh uhuh
And I wonder where
Uhuh uhuh uhuh
Did I go wrong?”พอเพลงจบเพลงแรก มันก็เริ่มเพลงที่มันขึ้นเรื่อยๆ พอเพลงเริ่มมันขึ้นเรื่อยๆมันก็เปลี่ยนอารมณ์คนมาเป็นเพลงอกหักซะงั้น เล่นเอาโห่กันไปตามระเบียบ

.............
.............


“หรอพี่..จริงดิ สลิ่มก็ชอบนะ”
“เฮ้ย งั้นวันหลังไปซื้อด้วยกัน พี่สนิทกับที่ร้าน”เสียงอีกฝ่ายพูดด้วยความสนุกสนาน มีความสุขกันเหลือเกินนะ
“ได้ๆ แล้วถ้าสั่งสกรีนได้ไหมอ่ะ สลิ่มอยากออกแบบเอง”มันถามอีก กูยืนฟังมันอยู่อย่างนั้นแหละ
“น่าจะได้มั้ง แต่มันคงแพงหน่อยอ่ะ”ไอ้บอสตอบ มันไปสนิทกันตอนไหนไม่ทราบฟะ
“งั้นเดี๋ยวไว้ไปด้วยกัน พี่ช่วยสลิ่มต่อด้วยนะ สลิ่มอยากได้หลายตัวอ่ะ”มันบอกอีก
“อืมๆได้ๆ”ไอ้บอสตอบ กูเลยโผล่ตัวไปให้มันเห็นว่ากูยืนฟังอยู่นะ ไอ้สลิ่มเงยหน้ามามองหน้ากูแล้วทำหน้านิ่ง
“จะไปรึยัง”กูถาม ไอ้บอสมันเงียบไปทันที
“ไปไหน”สลิ่มย้อนกวนๆ
“กลับบ้านไง”กูขึ้นเสียงนิดหน่อย
“กลับเองได้”มันตอบแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง
“...............”กูยืนเงียบ ส่วนไอ้บอสมันก็หันมายิ้มให้กูแหยๆเหมือนเกร็งๆ แต่กูไม่ได้ยิ้มตอบอะไร
“ถ้าอีกห้านาทีมึงยังไม่ออกไปที่รถนะ จะให้กูบอกไหมว่ากูจะทำอะไร”กูพูดขู่ สลิ่มมันเงยหน้ามาจ้องหน้ากูทันที
“กูไปรอที่รถ”กูบอกหน้านิ่งแล้วเดินออกมา พร้อมกับไปหยิบกุญแจรถที่เคาร์เตอร์ก่อนที่จะเดินออกไปรอที่หน้าร้าน  กูยืนรออยู่เกือบสิบนาที ก็เห็นสลิ่มมันเดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าหนังสีดำสะพายข้างของมัน เท่ซะไม่มีอะเมียกู
“เอ้..อะไรเล่า”มันบ่นหน้างอนิดหน่อยเมื่อกูเอาหมวกกันน็อกไปใส่ให้มันแล้วยื้อแย่งกับมันเพื่อล็อกตรงคางให้ จนมันต้องยอมให้กูใส่ให้ในที่สุดนั่นแหละ
“กูก็มาก่อนหกโมงแล้วไง”มันพูดเสียงกระแทกนิดหน่อยเหมือนแก้ตัวก่อน
“แล้วกูพูดอะไรรึยังล่ะ”กูย้อนแล้วใส่หมวกของตัวเองบ้างแล้วขึ้นสตาร์ทรถ
“...............”มันเงียบไม่ตอบอะไร กูหันไปมองหน้ามัน
“ขึ้นสิครับหรือต้องให้อุ้มขึ้น”กูพูดนิ่งๆ สลิ่มมันก็หน้างอยอมขึ้นคร่อมรถโดยง่าย พอขับไปถึงหอมันก็รีบถอดหมวกกันน็อกออกแล้วยื่นให้กูทั้งๆที่กูยังไม่ทันดับรถ
“ถือไว้ก่อนสิ”กูบอกแล้วดับเครื่อง
“อะไร ก็กลับไปสิ”มันพูดเสียงค่อยแล้วพยายามยื่นหมวกให้กูเหมือนบังคับให้กูรับๆแล้วกลับบ้านกูไปซะ
“ไม่กลับ”กูบอกแล้วถอดหมวกของกูออกบ้างแล้วตั้งขาตั้งรถเสร็จสรรพ
“จะไปไหน”กูรั้งเอวมันไว้ก่อนเพราะว่าอยู่ดีๆมันก็เอาหมวกกันน็อกวางไว้บนเบาะรถแล้วทำท่าจะวิ่งหนีกู
“เอ้..ปล่อย”มันดิ้นพร้อมกับพยายามดันตัวมันให้ออกจากตัวกู แต่กูล็อกมันไว้จนตัวมันลอยขึ้นตามมา
“หนีทำไมฮึ..ทำผิดอะไรถึงหนีเนี่ย”กูทำเสียงจับผิดแล้วเอาอีกมือที่ว่างอยู่ไปเปิดเบาะรถเก็บของ เก็บหมวกกันน็อก แล้วจัดการล็อกรถทั้งๆที่อีกแขนก็มีไอ้ตัวดีนี่ดิ้นไปมาอยู่เหมือนไม่ยอม
“ปล่อยไอ้ห่าเมตร”มันพูดเสียงไม่ได้ดังอะไรมากนัก เพราะว่ามันคงอายยามที่ยืนมองอยู่ด้วยนั่นแหละ
“พูดไม่เพราะเลยนะครับ เดี๋ยวมึงจะโดน”กูหันจับหน้าให้มามองหน้ากู แล้วก็กึ่งลากกึ่งกอดมันมาขึ้นลิฟต์จนมาถึงหน้าห้องจนได้
“เปิดสิ”กูบอกเพราะว่าสลิ่มมันยืนนิ่งไม่ยอมเปิด
“มึงก็กลับไปก่อนดิ”มันย้อน
“จะเปิดดีๆไหม”กูพูด
“ไรเล่า”มันกระแทกเสียงย้อนนิดหน่อยก่อนที่จะหยิบกุญแจออกมา กูแย่งกุญแจออกจากมือมันแล้วเอาไปไขเอง แล้วดึงมันเข้ามาในห้องด้วย แหม เหมือนห้องตัวเองเลยกูพอสลิ่มมันมีคดีหน่อยเหมือนตัวเองเป็นใหญ่บ้างละ กร๊าก
“เจ็บนะเว้ย”มันโวยวายแล้วสะบัดแขนออก กูโยนกุญแจไปวางไว้บนโต๊ะกับข้าวแล้วหันมามองหน้ามัน
“พูดมา”กูบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้
“พูดไร”มันย้อนไม่ยอมสบตา
“วันนี้ไปกินข้าวกับใคร ทำไมไม่รับโทรศัพท์”กูพูดแล้วจ้องจับผิดมัน
“ก็บอกแล้วว่าไปกินกับพี่ๆๆ”มันพูดใส่ทำท่าหงุดหงิดอีกแล้วเดินไปวางกระเป๋าตัวเองไว้ที่เตียง
“.................”มันยืนนิ่งอยู่ตรงปลายเตียงห่างจากกูประมาณสองเมตร มันหันหน้ากลับมามองหน้ากูหน่อยๆแล้วหันกลับไป
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ แล้วใครมาส่ง”กูยิงคำถาม
“ไม่ได้ยิน เปิดสั่นไว้”มันตอบ
“ใครมาส่ง”กูถาม
“มาเอง”มันตอบ
“แล้วพี่ที่มากินข้าวชื่อไร”กูถามอีก
“..................”สลิ่มนิ่งไปนิดหน่อย
“จะพูดออกมาเองหรือจะให้กูบอกให้”กูแกล้งขู่ เพราะถ้าเกิดเป็นไอ้เชนอย่างที่ไอ้โปรมันเล่าจริงๆ กูก็เริ่มไม่ไว้ใจละ
“พี่เชน”มันตอบทันที
“..................”กูเงียบนั่งจ้องหน้าสลิ่มมันที่ยืนหันข้างไม่ยอมหันมามองหน้ากู
“..................”กูไม่พูดอะไรต่อ มือก็เล่นกุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะไปมาให้มันบรรเทาอาการเงียบของทั้งกูและมันลง และกูกำลังใช้สมองคิดด้วยว่ากูจะเอายังไงกับไอ้เด็กนี่ต่อดี
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ปิดทำไม”กูพูดถามให้มีเหตุผลมากที่สุด เพราะถ้าเกิดกูบุ่มบ่ามทำอะไรขึ้นมาจากสาเหตุเพราะไอ้เชนอีก กูก็จะเป็นคนเลวในสายตามันอีกรอบอ่ะดิ
“ถ้ากูบอกมึงจะให้กูไปกินไหมล่ะ”มันหันมาพูด
“ก็แล้วทำไมต้องปิดล่ะ”กูย้อน
“ก็..”มันอ้ำอึ้งค้างไปนิดหน่อย
“กูจำเป็นต้องเจอพี่เชนอีกหลายๆรอบ แล้วกูก็สนิทกับพี่เค้ามากด้วย มึงจะมาห้ามกูไม่ได้หรอกนะ”มันพูดเหมือนกำลังอ่านกูออกล่วงหน้าว่ากูกำลังต้องการอะไร
“................”กูเงียบ เพราะสิ่งที่กูกำลังจะพูดต่อไปก็คือสิ่งที่มันบอกมาเมื่อกี้นี้แหละ
“จำเป็นรึไง”กูย้อนถาม
“จำเป็น”มันตอบ
“ทำไม”กูถาม
“เพราะกูกับพี่เค้าสนิทกันมาตั้งนานแล้ว จะมาเลิกเพราะเรื่องไร้สาระของมึงไม่ได้หรอกนะ”มันพูด
“กูไร้สาระ”กูพูดประชด
“ก็ทำนองนั้น”มันตอบส่งๆ
“.................”ทั้งกูและมันเงียบอีกรอบ เหมือนต่างคนต่างกำลังลองเชิงกันอยู่
“ก็ได้..มึงอยากติดต่อก็ติดต่อไป แต่กูก็ไม่รับรองอารมณ์กูหรอกนะว่าถ้ามึงติดต่อมันมากๆขึ้น กูจะทำอะไรลงบ้าง”กูพูดแล้วเดินไปถอดเสื้อออก ทำเนียนจะนอน ขอตัวอาบน้ำอีกแล้วกู กร๊าก
“มึงยังโกหกกูเรื่องไม่รับโทรศัพท์ แล้วก็เรื่องมึงมาร้านยังไง”กูพูด สลิ่มมันหันเหลียวหลังเหลือบมามองกูหน่อยๆเหมือนกำลังระแวง
“ไม่ได้โกหก”มันรีบพูดทันที
“หึ..”กูหัวเราะตอบยิ้มๆ เพราะหน้ามันกำลังงอ และเหมือนกำลังอยากจะบอกให้กูเชื่อจริงๆว่ามันไม่ได้โกหก
“อาบน้ำให้กูดิ กูจะได้เชื่อว่ามึงไม่ได้โกหก”ไม่ได้ไม่ดีกูก็ใต้สะดือตลอด ตอนแรกว่าจะเอาเข้มๆ ไหงกูจะใจอ่อนอีกแล้วเนี้ย เพราะความลามกของกูจริงๆ เอ๊ะอ๊ะหายโกรธตลอดกูถ้ามีเรื่องใต้สะดือ เหอะๆ
“เรื่องดิ ไอ้มากกาม”มันว่าแล้วลากกระเป๋าตัวเองไปอีกฝั่งของเตียงเหมือนหนีกู กูยืนยิ้มแล้วหยิบผ้าขนหนูที่กูเคยใช้ มันแขวนไว้อยู่ตรงราวตากผ้าอยู่แล้ว แล้วกูก็เดินเข้าห้องน้ำไป พอกูอาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นสลิ่มมันจัดของที่อยู่ในกระเป๋าเมื่อกี้เรียบร้อยแล้ว ของทุกอย่างวางไว้เรียบร้อยเหมือนเดิม มันหยิบเสื้อผ้ากับผ้าขนหนูจะเดินเข้าห้องน้ำแต่กูเดินไปดักแล้วแกล้งหยิบชุดนอนมันที่กอดไว้กับตัวดึงแย่งออกมา
“เอ้ ไรของมึงเนี้ย”มันโวยวาย
“หึหึ”กูหัวเราะตอบแล้วแย่งยื้อกับมันไปมา
“อาบให้”กูบอกด้วยหน้าตาที่เจ้าเล่ห์สุดๆแล้วมั้งตอนนี้ เพราะสลิ่มหน้าตามันเริ่มระแวงมากๆแล้ว
“ปล่อย ไม่งั้นกูจะไล่มึงกลับจริงๆด้วย”มันพูดพร้อมกับเอาทั้งสองมือดึงเสื้อผ้ากลับ ผ้าเช็ดตัวที่มันถืออยู่ก็ตกลงพื้นไปแล้วด้วย
“หรอครับ”กูย้อนแล้วดึงเอวมันเข้ามากอด แต่สลิ่มมันจะหลบกู มันเลยเดินถอยหลังเหมือนจะหนี จนตัวมันเองที่โดนกูต้อนจนมันไปชนที่ตู้เสื้อผ้าอย่างแรง
“ออกกำลังกายกันเหอะ”กูพูดกวนแล้วลูบตรงสะโพกมันเบาๆ สลิ่มมันก็ปัดมือกูและออกแรงยื้อไว้แน่น แต่กูก็ยังออกแรงไล่มือกูเองจนเลิกเสื้อสีดำที่ตัดกับผิวของมันนี้ขึ้นมาได้ สลิ่มเริ่มหน้าแดงระเรื่อเมื่อกูเริ่มรุกมากขึ้นๆ

ตั๊บบบบ !!

เสียงหลังของสลิ่มที่มันดิ้นไม่ยอมกูกระแทกเข้าที่ตู้เสื้อผ้าอย่างดังอีกครั้ง แต่กูก็ไม่ได้ปล่อยมันออก กลับล็อกตัวมันไว้อยู่อย่างนั้น และพยายามถอดเสื้อมันออกจนเสื้อยืดมันหลุดออกจากตัวไป
“อื้อ..”สลิ่มร้องท้วงในลำคอเบาๆเมื่อกูเริ่มซุกไซร์ขึ้นเรื่อยๆ มือกูก็เริ่มรุกรานไปจุดต่างๆจนสลิ่มมันสะดุ้งแล้วกอดคอกูไว้แน่น
เอ่อ..เดี๋ยวๆ กล้องช่วยโฟกัสไปทางอื่นก่อนได้ไหม พักโฆษณาก่อนนะมึงนะ กร๊าก บ๊ายบาย

...................>>>><<<<...................

เพลง Over -- เพลงแรกที่สลิ่มเปิดในห้องพัก

http://www.youtube.com/watch?v=zsUoymHCe8k

เพลง Same Mistake ของ James Blunt ที่ร้องบนเวที

http://www.youtube.com/watch?v=Yf4xgf3gL4w&feature=related

[huimei]

อ่าวเฮ้ย เด๋วๆๆๆ มาพักโฆษณาอะไรตอนนี้!!!! 
ใกล้จบแล้วหรอ เสียดายจัง
อยากให้มีคู่เขต-มิ้วด้วยอ่ะเบบี้ 

  คิดถึงเบบี้จัง ><

[IZE]

โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

แล้วสลิ่มจะยอมเหรอ


คิดน้อยไปหรือเปล่าคุณเมตร

[nk23992]

สนุกๆๆๆแล้วบอสนี่จะชอบสลิ่มอีกป่ะเนี่ย
แล้วเมื่อไรสลิ่มจะใจอ่อนซะทีนะ
สงสารพี่เมตรอ่ะ
 

[Mr.Frog]

  คนโพสต์นะคะ

คิดถึงเบบี้ จะจบแล้วหรอออออ ม่ายยยยยยยยยย

[peppier]

เฮ้ยย !'
ยังไม่ได้อยากดูโฆษณาา .  กลับมาก่อนนน '   

แต่อยากรู้เรื่องไอพี่เชนอ่ะ .

[covnizz]

อย่าเพิ่งจบดิคร๊าบยังคิดถึงสลิ่มอยู่เรยอะ ..


 


ปล. อย่าพักโฆษณานานนะคร๊าบ

[Yunatsu]

พักโฆษณางะ

ให้พักแค่10นาทีพอได้ป่าวอ่าาาา


จาเกิดไรต่อไปน้าาาา
พี่เมตรโดนหลิ่มต่อ 5555

หรือว่าจะ

 :serius2:จาจบแล้วหรอออออ

[som]

เฮียเมตร  ขี้งอน  ขี้หึง  ขี้หวง  ขี้เอาแต่ใจ  ขี้หลงตัวเอง  ขี้หาเรื่อง  ขี้ทะเลาะ  ขี้xxx  และขี้เหม็นด้วย  5555
แต่สลิ่ม  ตอนนี้ชักจะสงสารเฮียแล้วนะ
พี่เบบี้จะจบแล้วเหรอ  ต่ออีกซักหลายๆตอนนะคับ

[Echawit]

กร๊ากกก พักโฆษณา รอจบโฆษณา ฮึๆ

จะจบแล้วหรอครับ

เป็นกลจ.ให้ สู้ๆนะครับเบบี้

ปล.พี่เมตรก็สู้ๆเน้อ

[~l3aml3ery~]

เหลืออีกสามสิบตอนก็จะจบแล้วใช่มั้ยเบบี้

โฆษณานานจัง