หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[mawerric]

  คู่ตาโต กะตาเล็กนี่ อ่านแล้วปวดตับเลย สู้ๆนะคับไรเตอร์คนอ่านยังรอ

[DraCo_SLa13]

เข้ามารายงานตัวคร๊า

อ่านทันชาวบ้านเค้าแล้วอ่ะ

สงสารเวย์มากอ่ะ วิทย์ทำใจเหอะทำเค้าเจ็บไว้มาก แค่นี้อ่ะจิ๊บๆแบบที่สลิ่มพูดอ่ะแหละ

ปล.ปลื้ม พี กะ ทัวร์ อ่ะ (ตอนแรกเรียกอิทัวร์)

[nunamicky]

เป็นไปได้ไหม...ที่จะมีตอนพิเศษของเวกับวิทย์อ่ะ
เรื่องราวดูเข้มข้น น่าติดตาม
 

[jeaby@_@]

อยากรู้สลิ่มคุยอะไรกับเว เเละ พี่เชน

เอาใจช่วยทุกคน ทั้งคนโพสคนเเต่ง
เมตรหลิ่ม

ชอบมากค่ะ

[both^^]

สิ่งที่สลิ่มเตือนวิทย์อ่ะดีแล้ว
รักเขาก็ต้องปล่อยไป

[mascot]

อดทนไว้วิทย์ ทำไว้เยอะนิ่

[Zurruz]

อ่า น่ารักดี เเต่ตีกันเยอะเนอะ - -''

จะรอตอนต่อไปจ้า

[peppier]

ตอนนี้ค่อนข้างวุ่นวายเลยเนอะ '  -0-
อยากรู้ว่าไอพี่เชนนี่ มันต้องการอะไร .  -0- !!

[nopompam]

วิทย์ x เวย์

รอสเปเชี่ยลพาส*
อยู่นะ
^^

[Mura_saki]

เมื่อไหร่จะมาต่อคะเนี่ย


คิดถึงๆๆๆๆๆ สลิ่มน่าร้ากกกกกก

[JJHJJH]

ซุปเปอร์หลิ่มเจ๋งจริงๆ
อยากอ่านต่ออ่าาาาา

[iiiampond]

ก็แบบว่าเม้นท์แรกในเรื่องนี้เพิ่งอ่านถึงตอนหกสิบๆ  ><"
อร๊าย  เบบี้เริดมาก  ชอบมากนิไม่ไหวแล้ว  สลิ่มลิมลิ้มมม

อยากกอดบ้าง  อยากหอมบ้าง  อยากจูบบ้าง  โอ๊ยยย
อ่านไปอยากถีบไอ้พี่เมตรบ้าง  อยากเตะบ้าง  อยากต่อยบ้าง

แต่เห็นความพยายามมันละก็เริ่มอยากน้อยลง  น้อยลงน้อยลง
ยังไงก็สู้ๆล่ะ  ทำกับเขาไว้เยอะไอ้เมตรๆๆ  พระเอกไร  เหี้ำeไม่เบาเรย 5 5 5

ชอบอิมเมจสลิ่ม  แบบตอนนี้รักหลิ่มในจินตนาการตัวเองมากเหอะ  - -a
มันน่ารัก  กวนตีนนิดๆ เหมาะกันกะพี่เมตรสุด  อะห้อยยยยยย  ><'  ชอบ

เชียร์เมตรเชียร์หลิม  เชียร์ทั้งคู่ให้รักกันเร็วๆ  แต่แบบหลิมไม่ยอมก็ดี
บางทีก็เบื่อไอ้เมตรมัน  5555555555  บางทีก็รักมัน  มันแมนเชี่ยๆ  ปลื้มง่ะ

รออัพนะค๊าบ

[เบบี้]

เดี๋ยวจะมาต่อให้..ดึกๆ
ขออ่านหนังสือก่อน
เรียนก็หนัก อ่านหนังสือนั้นหนักกว่า เหอะๆ
รอได้ก็รอ
รอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ เดี๋ยวขอบตาดำแบบกู กร๊าก

[som]

เพื่อนกลุ่มนี้เค้าเป็นอะไรกันนะ
ดูท่าว่าจะรักกันมากแต่รักกันแบบเถื่อนๆจังเลย

[arjinn]

หากขอบตาคล้ำขอบตาดำ
แตงกวา รองพื้น คอนซีลเลอร์ (แค่)อาจช่วยคุณได้ ๕๕๕
เบบี้...คิดถึงนะคะ 

[mascot]

ก็ยังคงรอต่อไป เบบี้

[tutu]

    รอ รอ รอ รอ ..... ดึกก็รอ

[saseum]

ออกแนวเครียด สงสารทั้งวิทย์และเว

แต่ที่น่าสงสารสุดเนี่ยน่าจะเป็นมิวนะ

โดนกันท่าซะ ขนาดนั้น

[Phantom]

วู้ว เบบี้มาด้วยตัวเอง
สู้ สู้

เอาใจช่วยให้อ่านได้เร็วปรื๋อ เข้าใจทะลุ จำได้หมด



เมนท์ตอนที่แล้ว
กลุ่มนี้อารมณ์แรงกันจริง ๆ มีเขตที่ดูจะซอฟท์สุด

เมตรนี่ฮาได้ทุกตอน กวนแบบน่ารักจริง ๆ
สลิ่มก็ต่อปากต่อคำเยอะขึ้นเนอะ ลดอาการเครียด ๆ ไปเยอะเลย
เริ่มสบายใจที่จะอยู่กับเมตรหรือเปล่าน้าา
(ยกเว้นตอนเมตรหื่น 555)

[ปีโป้-แยลลี่]

ดึกแค่ไหนก็จะรอ,, กลัวที่ไหนแค่ขอบตาดำ

 

[เบบี้]

ตอนที่65  เมียกู..นักเลงหรือนักเรียน


ก๊อก ๆ ๆ

“อื้อ”ง่วงมาก ลืมตาไม่ขึ้นเลยห่า ก็เมื่อวานก่อนหลังจากที่ไปนอนห้องสลิ่มมันมา เมื่อคืนกูก็ไม่ได้ไปนอนห้องมัน แต่กูต้องไปนั่งเฝ้ามันที่บ้านไอ้วิทย์เพราะว่าไอ้วิทย์มันเสือกแดกเหล้าหัวราน้ำไม่ยอมให้สลิ่มมันกลับมาบ้านเลยอะดิ กว่ากูจะส่งสลิ่มถึงบ้านก็เกือบตีสอง ส่วนกว่ากูจะถึงบ้านก็เกือบตีสามเข้าไปละ

ก๊อก ๆ ๆ

“พี่เมตร”เสียงคนข้างนอกห้องเรียน
“อื้อ”กูตอบไปแค่นั้น แต่ซุกหัวเข้าไปใต้หมอนแล้วนอนต่อ
“ไอ้พี่เมตร”ไอ้มิ้วค์กระแทกเสียงเรียกอีก
“เออ”กูกระแทกเสียงกลับไปหน่อยๆ
“เปิดประตูหน่อย”มันบอก
“...............”ไม่ต้องตอบมัน เดี๋ยวมันเหนื่อยมันก็ไปเองแหละ
“ห่า ไอ้พี่บ้า”มันด่าอยู่ข้างนอก กูนอนฟังเสียงอยู่สักพัก มันก็เงียบไปแล้ว กูเลยนอนนิ่งไม่ไหวติงต่อไป  ไม่นานกูก็ได้ยินเสียงไอ้โมทมันคุยอะไรกับไอ้มิ้วค์อยู่ข้างนอกไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็ปล่อยมันไปเหอะ เวลานี้กูขอนอนอย่างเดียวอ่ะ เหอะๆ


...............
...............


ก๊อก ๆ ๆ

“ไอ้เมตร”
“อื้อ ไร”กูถามตอบเสียงห้วน แม่งน่ารำคาญพวกมันฉิบหาย
“ตื่นยัง ไม่ได้แดกข้าวแดกปลารึไงวะ ห่านี่”มันบ่น กูกระเถิบตัวแล้วไปควานหานาฬิกาบนหัวเตียง บอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆแล้ว
“เออๆ”กูตอบมันไปแล้วลุกถึงอย่างงัวเงีย ก่อนที่จะเดินไปล้างหน้า แต่ไม่ต้องแปรงฟัน  แล้วลงมาข้างล่างโดยที่หยิบมือถือออกมาด้วย เพราะเดี๋ยวที่รักกูโทรมา แหม..ไม่ค่อยหลงตัวเองเท่าไหร่ พอเดินลงไปก็เห็นไอ้โมทนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว
“อ่าว มึงไม่ไปทำงานหรอ”กูถามเพราะว่าวันนี้มันวันทำงานนี่หว่า
“ไม่อ่ะ ลาวันนึง..แม่ใช้ให้ไปทำธุระให้เมื่อเช้า นี่กูพึ่งกลับมาเนี้ยไม่คิดว่ามึงจะหลับยันตายขนาดนั้น”ไอ้โมทบ่น
“แล้ววันนี้ไม่มีเรียนรึไง”มันถามอีก กูนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามมัน
“ฮึ..ไม่มี แต่การบ้านกูยังไม่ได้ทำเลย มึงทำให้กูหน่อยดิ”กูบอกมัน
“ตีนนิ”มันตอบทันที
“ขี้เกียจฉิบหายอ่ะ”กูบ่นแล้วตักข้าวที่อยู่ในหม้อข้าวใส่จานที่วางอยู่
“มึงซื้อกับข้าวมาหรอ”กูถามเพราะว่ากับข้าววางเรียงเต็มโต๊ะเลยตั้งห้าหกอย่าง
“ผัดเต้าหู้กับต้มจืดวุ้นเส้นไอ้มิ้วค์มันทำไว้เมื่อเช้า แต่อย่างอื่นกูพึ่งซื้อมาเมื่อกี้”มันตอบ
“แล้วมันมาปลุกกูทำไม”กูถามไปกินไป
“ก็จะให้มึงมากินข้าวนั่นแหละ มันก็อุตส่าห์ไปปลุก มึงก็ตื่นให้มันหน่อยไม่ได้เนอะ”ไอ้โมทว่าให้
“ก็กูง่วงนี่หว่า”กูแก้ตัว
“แล้วมันไปเรียนยังไงน่ะ”กูถาม
“เอาเคเอสอาร์ไป เห็นบอกว่าตอนเย็นจะไปบ้านเพื่อนอะไรของมันก็ไม่รู้”ไอ้โมทบอก
“เออ ให้มันไปบ้านเพื่อนบ้างเหอะ ไอ้ห่านี่ก็อยู่แต่บ้าน ผิดกับมึงกับกูเกิ้น”กูบ่นอย่างห่วงน้องตัวเอง
“แต่ถ้ามันเหมือนมึงกับกูมากก็ไม่ดีนะ เหอะๆ”ไอ้โมทบอกพร้อมกับยิ้มแหยๆแล้วกินต่อ

ตื้ดด ๆ  ๆ

“...................”กูกับไอ้โมทหันไปมองมือถือของตัวเองที่วางอยู่ข้างๆว่าเป็นของใครที่สายเข้า แต่หน้าจอกูยังดับมืดอยู่ไง
“ครับ”ไอ้โมทกดรับโทรศัพท์ แต่ปากก็ยังเคี้ยวข้าวอยู่
“กินข้าวอยู่ครับ”มันพูดแล้วหันมาสบตากูหน่อยๆ ซึ่งกูนั่งจ้องมันอยู่แบบจับผิด แต่ก็ยังทำท่าตักข้าวไปแบบไม่ให้มันเกร็งมากนัก เพราะเริ่มรู้ละว่ามันคุยกับหญิง ไอ้ทำเสียงอ่อนๆแบบนี้เนี้ย
“เปล่าครับ..โมทกลับมาตั้งนานแล้ว”มันพูดแล้วลุกขึ้น ทั้งๆที่ยังกินข้าวไม่เสร็จ กูอมยิ้มให้มันแล้วหันมาสนใจข้าวของตัวเองต่อ ไอ้โมทมันเดินออกไปคุยนอกบ้านอยู่เกือบสิบนาทีก็เดินกลับเข้ามายิ้มๆมองหน้ากูแล้วมันก็ตักข้าวเข้าปากแบบไม่พูดอะไร
“.................”กูเงียบ และมันก็เงียบ ต่างคนต่างกินข้าวไปทั้งๆที่ทำหน้าตาระแวงด้วยกันทั้งคู่
“เมียใหม่มึงหรอ”กูถามยิ้มๆแต่ไม่มองหน้ามันเพราะกลัวมันเขินกู ทุกทีมันจะคุยกับผู้หญิงอื่นมันจะไม่หนีกูไปคุยแบบนี้นะ คนนี้สงสัยจะไม่ธรรมดาว่ะ
“สัตว์ ยังไม่ใช่เมียเว้ย”มันตอบทันที
“ใคร”กูถามแล้วมองหน้ามัน
“ก็..”มันอ้ำอึ้งนิดหน่อย มองหน้ากูแล้วทำตาประหลับประเหลือกใส่อีก
“พี่สาวของไอ้บอสแหละ”มันพูดเสียงค่อย
“..................”กูค้างไปนิดหน่อย ช้อนที่กูถืออยู่มันก็ค้างไปด้วย ไอ้โมทยิ้มกว้างให้กู
“นี่มึงให้มันเล่นเส้นหรอ”กูแซว
“เปล่านะเว้ย ก็เห็นน้องมันร้องเพลงเพราะดี แล้วก็มีดีกรีอย่างที่กูบอกไปด้วย มันมาตรงจังหวะกันพอดีกูก็เลยพามาซะเลย”มันตอบเหมือนรีบแก้ตัว
“เผื่อเข้าทางน้องเค้าสิมึง”กูพูด
“ห่า พี่น่ะกูจีบมาพักนึงแล้วเหอะ”มันตอบ
“ชื่อไร”กูถาม
“เบน”มันตอบ
“สวยเปล่า”กูถามอีก
“ระดับกู ไม่สวยไม่เอามาทำเมียหรอกเว่ย”มันพูดอวดซะเลย
“ถุ้ย”กูถุยใส่เซ็งๆกับพี่ชายตัวเอง
“จริงจังหรอ”กูถามอีก เพราะมันเริ่มจะไม่ปกติละ เพราะปกติมันจะไม่เป็นแบบนี้
“ก็..มั้ง ประมาณนั้นแหละ”มันตอบเหมือนเขินๆเพราะไม่ยอมสบตากู
“อะไร นี่มึงจริงจังหรอ”กูแกล้งถามย้ำอีก
“เออ”มันตอบกระแทกเสียงใส่
“กูก็โตแล้วนี่หว่า ห่า เริ่มจะแก่เข้าทุกวันแล้วนะเว้ย”มันพูด
“อะไร นี่มึงอยากมีครอบครัวแล้วหรอ”กูถามอย่างตกใจนิดหน่อย ไม่หรอก กูตกใจจริงๆเพราะกูคิดว่าการมีครอบครัวสำหรับพี่ชายกู มันจะเป็นเรื่องที่เป็นไปได้หรอวะ ถ้าไอ้มิ้วค์ล่ะกูจะไม่ว่าเลย
“ก็..เปล่า”มันตอบเหมือนคิดนิดหน่อย
“ก็ดูๆกันไปก่อนว่ายังไง เบนก็น่ารักดี เอ่อ..ตรงสเป็คกูพอดี นานๆจะเจอที”มันพูดแล้วยักคิ้วแล้วเบะปากให้กูด้วย เหมือนกับว่ามันไม่กระหยี่อะไรที่จะมีครอบครัวกับเบนอย่างนั้นแหละ
“...............”กูนั่งจ้องหน้ามัน ปากก็คาบช้อนไว้ในปากด้วย ไม่รู้จะถามอะไรมันต่อดี กำลังงงๆอึนๆ
“แล้ว..”
“มึงกับเค้าเป็นแฟนกันอยู่ ตอนนี้”กูถามอย่างสงสัย
“เออ คบกันมาสองเดือนละ ก่อนหน้านั้นกูตามจีบอยู่ตั้งนานกว่าจะยอมคบกับกู”มันพูดเขินๆ
“ห่า ตอนไหนวะ ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง”กูพูดอย่างตกใจ
“โห เหี้ย..มึงคงรู้เรื่องหรอก ตามติดสลิ่มมันซะไม่วางขนาดนั้น”มันประชดกลับทันที
“ก็ไม่ กูไม่คิดว่ามึงจะคบใครจริงจังนี่หว่า”กูบอก
“แล้วน้องชายเค้ารู้รึเปล่าน่ะว่าจีบพี่สาวเค้าอยู่”กูถาม
“รู้ พึ่งรู้ก่อนหน้านี้ไม่นานหรอก พึ่งเจอกันน่ะ”มันตอบ
“..................”กูส่ายหัวแล้วกินต่อ
“มึงส่ายหัวทำไม”มันถามหน้าตาสงสัย
“เปล่า พามาให้กูดูตัวด้วยล่ะ”กูบอก
“เออน่า รับรอง..เหมาะกับการเป็นพี่สะใภ้มึงชัวร์”มันพูด
“มึงอยากได้หลานชายหรือหลานสาวล่ะ”มันถามแล้วยิ้มกวนกูอีก
“ครวยเหอะ คบกันให้รอดก่อนค่อยมาถามกู”กูพูด กูตกใจเหมือนกันนะที่มันจริงจังกับคนนี้ เพราะปกติมันไม่ค่อยจริงจังกับใคร มันก็ไม่ได้มั่วอะไรมากหรอก แต่คบๆเลิกๆหลายคนมากๆ มันบอกว่าไม่ตรงสเป็คบ้าง เบื่อบ้าง เข้ากันไม่ได้บ้าง ระดับความเจ้าชู้ของมันกับความมั่วของมันไม่ได้เท่ากูหรอก แต่ถึงยังไงกูก็ยังตกใจอยู่ดีนั่นแหละ สำหรับกูแล้วถ้ากูเป็นผู้ชายปกติแบบมัน กูคงยังไม่มีลูกแต่งงานหรอกให้ตายเหอะ กูจะคบไปเรื่อยๆแหละ สักสามสิบกว่าๆค่อยแต่ง หรือไม่ก็ไม่แต่ง จับทำเมียมีลูกแม่งเลย กร๊าก โคตรเลว แต่ก็อย่างว่าแหละวะ ความรักไม่เข้าใครออกใคร ถ้าสมมุตกูปกติแบบไอ้โมทแล้วกูเกิดหลงรักผู้หญิงสักคนขึ้นมา กูก็คงยอมเค้าได้ทุกอย่างเหมือนที่กูยอมสลิ่มมันตอนนี้แหละ แต่ทำไมความรู้สึกกูมันก็ยังแตกต่างอยู่ดีๆวะ สำหรับกูถ้าแค่เป็นสลิ่ม กูยอมทุกอย่างจริงๆ บ้าไปแล้วไอ้เมตร ประสาทว่ะ..
“กูว่าจะมีลูกสักสองคน”มันพูด
“สามเหอะ กูอยากมีหลานเยอะๆ มีเผื่อกูหน่อย”กูพูดเสียงซีเรียสนิดหน่อย
“ไอ้สาด”มันด่าขำๆ
“เอาผู้ชายสักสองคนนะมึง เผื่อมันเกิดมาเป็นตุ๊ดคน เป็นผู้ชายคนมึงจะได้ทำใจได้ไม่เฮิร์ท หึหึ”กูพูด
“ไอ้สัตว์ กูจะไม่ให้มึงเลี้ยงลูกกู”มันพูด
“เอาน่า แต่จริงๆ..คบกันให้รอดก่อนเหอะค่อยคิด”กูพูดแกล้งมันอีก
“รอดอยู่แล้วแหละ”มันพูดเซ็งๆ

ตื้ดด ๆ  ๆ

“...............”ไอ้โมทมองหน้ากูหน่อยๆเป็นการถามนัยๆว่า “ใครโทรมาหรอ”
“เมียกูเอง”กูยักคิ้วตอบให้
“ครับ”กูพูดเมื่อกดรับปลายสาย
“มารับหน่อย”มันพูดทันที
“หื้อ”กูขึ้นเสียงถามนิดหน่อยอย่างงงๆ
“มารับหน่อยเด้”มันขึ้นเสียงอีก
“อะไรของมึงเนี้ย”กูถามอีก เพราะว่านี่มันยังไม่ใช่เวลาเลิกเรียน นี่มันพึ่งเกือบบ่ายสองเอง แล้วอะไรของมันฟะ มีการมาขึ้นเสียงใส่กูด้วยนะ
“กูอยู่ตรงข้างโรงเรียนตรงประตูรั้ว กูมีเรื่องแล้วกูจะหนีออกนอกโรงเรียนกูออกไม่ได้ เค้าดักเอาไว้หมดแล้ว มึงรีบมาภายในห้านาทีเลยนะ รถเพื่อนกูมันไม่พอ แล้วไอ้เหี้ยเขตหายหัวไปไหนแล้วไม่รู้เนี้ย”มันพูดร่ายยาวเหมือนไม่ให้กูได้จับใจความ
“แต่กูยังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟันเลยนะ”กูพูด
“มาทั้งอย่างนั้นแหละ กูจะรีบไปหาเพื่อนกูที่บ้าน เอาเสื้อผ้ามึงออกมาให้กูเปลี่ยนด้วย เค้าดักพวกกูอยู่ตรงหน้าปากซอย เออ..รองเท้าด้วยนะ”มันพูด
“เออๆ ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหา”กูบอกมัน
“เร็วๆนะ”มันย้ำ
“คร้าบที่รัก”กูก็ไม่วายจะหยอด
“มีไรวะ”ไอ้โมทถามทันทีที่กูวางสาย
“เมียกูมันเป็นเด็กม.ปลายหรือว่ามันเป็นเด็กช่างวะ มีเรื่องอีกแล้วเนี้ย”กูบ่นแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปใส่กางเกงยีนกับเปลี่ยนเสื้อ แล้วแปรงฟันนิดหน่อยพอเป็นพิธี ก่อนที่จะหยิบเสื้อยืดกับแจ็กเกตไปอีกตัวใส่กระเป๋าเป้ไป
“กูไม่ได้เอากุญแจบ้านไปนะเดี๋ยวมา”กูบอกไอ้โมทแล้วเดินไปใส่รองเท้าอย่างรีบๆ
“น้องมันมีเรื่องอะไรวะ”ไอ้โมทถาม
“ไม่รู้ เห็นบอกว่าเค้าดักไม่ให้ออกนอกโรงเรียน ให้กูรีบไปรับ”กูบอก แล้วหยิบรองเท้าแตะของไอ้มิ้วค์ใส่ถุงแล้วใส่ไปในกระเป๋า ขืนให้ใส่รองเท้ากู มันคงไม่เข้ากันเท่าไหร่อะนะ
“มึงก็ระวังๆหน่อยแล้วกัน ห้ามน้องมันบ้างไม่ใช่ไปมีเรื่องอีกคนล่ะ”มันบอก
“หน้าตากูเป็นคนขี้หาเรื่องรึไง”กูย้อน
“ตัวดีเลยมึงน่ะ”มันพูดกลับทันที
“ไปนะ”กูบอกแล้วรีบวิ่งออกมา แล้วขับช็อปเปอร์ไปรับมัน ระหว่างที่กูขับรถไป กูก็กดโทรศัพท์โทรหาสลิ่มมันด้วย พอกดปุ๊บมันก็รับปั๊บเลยทันที กูใช้เวลาขับอยู่ไม่นานเพราะว่าไปทางถนนใหญ่มันขับง่ายกว่า แล้วก็ซิ่งซะเหมือนกลัวเมียจะรอนาน กร๊าก
“กูต้องไปตรงไหน”กูถามแล้วจอดรออยู่ตรงหน้าโรงเรียนมัน
“มึงเห็นร้านถ่ายเอกสารริมสุดไหม มันมีซอยอ่ะมึงขับตรงเข้ามาช้าๆ ดูด้วยนะว่ามีคนอยู่แถวนั้นรึเปล่า”มันพูด
“มีแต่อยู่ตรงรั้วข้างๆโรงเรียนอ่ะ”กูพูด
“เออมึงขับเข้ามาเลย”มันพูดแล้ววางสายไป กูก็รีบขับเข้าไปตรงซอยตรงรั้วข้างโรงเรียน คนในโรงเรียนหันมามองรถกูหน่อยๆเพราะว่าเสียงมันก็ดังนิดหน่อยอะนะ กูขับไปช้าๆ พร้อมกับมองไปที่กำแพงโรงเรียนด้วย
“ไอ้ลุง”เสียงหนึ่งเรียกเบาๆ กูหันไปมอง เห็นสลิ่มมันโผล่หัวเหมือนกระโดดๆอยู่เพราะว่าประตูรั้วมันสูงกว่าตัวมัน กูก็รีบจอดรถแล้วกลับรถทันที กูหันไปมองอีกทีสลิ่มมันกำลังปีนรั้วอย่างรวดเร็วเยี่ยงนินจาฮาโตริกระโดดข้ามกำแพงออกมา กูหยิบเสื้อยืดของกูออกมาให้มันแล้วยื่นให้อย่างรู้งาน
“เหี้ยเขตโทรมาไมตอนนี้เนี้ย”สลิ่มบ่นทันทีเมื่อมีสายเข้ามือถือตัวเอง แต่มันก็ไม่กดรับ มันหยิบเสื้อกูไปแล้วถอดเสื้อนักเรียนตัวเองออก เสื้อกล้ามแม่งก็ไม่ใส่
“โป้เชียว”กูแซวยิ้มๆ

[เบบี้]

“เดี๋ยวกูถีบ”มันพูดอย่างหงุดหงิดแล้วใส่เสื้อ กูยื่นแจ็กเกตให้มัน มันก็รับไปใส่ก่อนที่จะหยิบหมวกกันน็อกไปใส่ กูจัดการเอาเสื้อนักเรียนมันใส่กระเป๋ากูเหมือนเดิม
“รองเท้าอะ”มันถาม
“อ่ะ”กูยื่นให้ มันก็รีบเกาะไหล่กูเพื่อเป็นฐานไม่ให้ตัวเองล้มและถอดถุงเท้าตัวเองออกอย่างรวดเร็ว แล้วใส่รองเท้าแตะเรียบร้อย
“ฮัลโหล”ด้วยความว่องไวมาก พอใส่รองเท้าเสร็จมันก็กดรับโทรศัพท์ทันที โดยมีกูนี่แหละต้องเก็บซากถุงเท้ากับรองเท้าของมัน เวรกรรม กูรู้แล้วว่าทำไมไอ้มิ้วค์มันถึงชอบบ่น เริ่มรู้ละว่ามันรู้สึกยังไงที่เวลากูทำตัวแบบนี้ใส่มันอ่ะ
“ห่า กูให้เมตรมารับละ”มันพูด กูอมยิ้มหน่อยๆแล้วจัดการสะพายกระเป๋า เวลากูได้ยินมันเรียกชื่อกูทีไร แม่ง รู้สึกกระปี้กระเป่าทุกที
“เออ เดี๋ยวกูไป”สลิ่มพูด หน้ามันก็งอเหมือนคนอารมณ์เสียมากๆอ่ะนะ
“ไปแถว.............เดี๋ยวกูบอกทาง”มันพูดแล้วขึ้นคร่อมรถทันที กูขับออกไปทางเดิม เห็นประตูรั้วโรงเรียนปิดหมดแล้ว แถมยามยังมายืนเฝ้าอยู่หน้าประตูโรงเรียนพร้อมกับอาจารย์อีกหลายคน
“ว่างมากก็เอาเวลาไปสอนเหอะ”สลิ่มพูดบ่นงุบงิบอยู่ข้างหลัง ระหว่างนั้นสลิ่มมันก็เงียบตลอดทาง มันพูดแค่บอกทางกูเท่านั้น ขับออกมาไกลพอสมควร ไม่ใช่แค่ไกลพอสมควร แต่ไกลมากๆเลยแหละ และเริ่มเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆ ซอยก็เข้าลึกไปเรื่อยๆ จนเข้ามาในหมู่บ้านที่กูไม่เคยเข้ามา ม่ายยยย..จะพากูมาลงแขกรึเปล่าเนี้ย
“หึหึ”กูหัวเราะคนเดียว เพราะระหว่างขับสมองกูมันก็คิดเหี้ยอะไรไปเรื่อยเป็นเรื่องปกติในความไม่ปกติของกู
“ซ้ายๆ”สลิ่มพูดก่อนที่กูจะขับเลยซอยไป แล้วมันก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านหลังนึง ที่แบบว่าใหญ่มากๆ มากๆของมากๆ ทำไมมันมาอยู่ในซอยลึกขนาดนี้วะ ถึงทางเข้าซอยจะเป็นหมู่บ้านก็เหอะ แต่ระหว่างที่เข้าซอยมาก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้นี่หว่า ระหว่างทางมันก็บ้านทาวน์เฮาส์ปกติ แต่บ้านเพื่อนมันนี่แม่งโคตรใหญ่ กูมองเข้าไปในบ้าน แม่ง กำลังจัดกิจกรรมวอคแลนรี่กันรึไงวะ รถเยอะฉิบหายอ่ะ สักพักก็มีคนออกมาเปิดประตู สลิ่มมันก็บอกให้กูขับเข้าไป พอกูขับเข้าไปคนที่อยู่ระหว่างสนามหญ้าหน้าบ้านแม่งหันมามองรถกูกันหมดเลย เขินนะเนี้ยตัวเธอ กูถอดหมวกกันน็อกออกแล้วลงจากรถก่อนที่จะวางหมวกไว้บนเบาะแล้วหันไปมองรอบๆ เพื่อนสลิ่มนั่งอยู่เกือบห้าสิบคนได้ กูค้างไปนิดหน่อยเพราะกูไม่ได้เจอแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่อยู่ภูเกตและกูก็เหี้ยอะนะ ช่วงนั้นก็ประมาณนี้แหละ โดดออกมานัดแดกเหล้า ตีกันเสร็จก็นัดแดกเหล้า บางทีรวมตัวกันเกือบร้อยเลยก็มีแต่กูห่างช่วงนั้นมานานมากๆ สี่ห้าปีเลยแหละ แถมพวกเพื่อนสลิ่มนี่รถยนต์มันจอดเรียนอยู่หกเจ็ดคัน มอเตอร์ไซด์นี่ไม่ต้องนับ ผิดกับสมัยกูจะเน้นมอเตอร์ไซด์ซะมากกว่า อย่างว่าแหละต่างจังหวัด แล้วก็เป็นพวกชอบเล่นรถโบราณ แต่งรถโบราณกันด้วยก็เลยมีเพื่อนเยอะเป็นพิเศษ ส่วนมากไม่เน้นรถยนต์เพราะขับหนีไม่ทัน กร๊าก
กูก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง เพราะพวกเพื่อนมันเล่นนั่งเงียบจ้องมาทางกูกับสลิ่ม
“เฮียมานี่ดิ”ไอ้เขตแม่งก็รู้งานอีกละ เรียกกูไปนั่งด้วย พอกูเดินเข้าไปไอ้ติสมันก็ยกมือไหว้ ไอ้พวกที่เคยเจอกูแล้วมันก็ยกมือไหว้ กูก็รับไหว้ยิ้มๆ สลิ่มนั่งลงข้างๆไอ้ติสไม่ได้พูดอะไร
“ทำเหี้ยไรไม่คิดตลอดอ่ะ”สลิ่มพูดขึ้น แล้วทุกคนในนั้นก็เงียบ
“พ่อมึงล่ะ”สลิ่มหันไปถามอีกคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“อยู่ในบ้าน เดินเรื่องอยู่”อีกคนตอบ
“ถ้าแม่กูรู้นะมึง”สลิ่มพูดแล้วส่ายหัวหน้าเครียด
“โทษทีนะมึงที่รอไม่ได้เมื่อกี้อ่ะ พวกไอ้เหี้ยโดมันวิ่งออกมาพอดี กูกลัวว่าจารย์จะมาเจอพวกกูไปด้วย กูเลยออกมากันก่อน”ไอ้เขตพูด
“ช่างมันเหอะ กระจายกันไปก็ดีแล้ว”สลิ่มพูด
“แล้วเมื่อกี้มึงไปหลบอยู่ตรงไหน”ไอ้ติสหันมาถาม
“ข้างรั้ว หลังสวนอ่ะ..เหี้ยแม่งเล่นปิดโรงเรียน แถมประกาศรวมตัวด้วย กูว่าไม่รอดหรอก”สลิ่มพูด
“..............”พวกมันเงียบกันไป ไม่มีใครพูดอะไร
“ของกูอาจารย์กูยังช่วยกูได้ ไม่มีใครกล้าเล่นกับเจ๊แกหรอก เข้าข้างพวกกูสุดๆอยู่ละ..แต่ของไอ้เต้ดิ โดนทัณฑ์บนครบแล้วด้วย แถมอาจารย์เกลียดขี้หน้าพวกมึงด้วย หนักเลยมึง”ไอ้วิทย์พูด กูพึ่งสังเกตเห็นว่าไอ้วิทย์กับไอ้เวมันนั่งอยู่ใกล้กัน
“แล้วพ่อมึงคุยเรื่องไรวะ”สลิ่มหันไปถามไอ้คนเดิม กูคาดว่าคงเป็นเจ้าของบ้าน
“ก็ไอ้เหี้ยโป้อ่ะ เสือกหนีไม่ทันเค้าเห็นมันพอดี เลยรู้เลยว่ามันตัวการ”ไอ้ติสพูดก่อนที่ไอ้คนเจ้าของบ้านจะอธิบาย
“ห่า กูวิ่งไม่ทันนี่หว่า มึงดูหน้ากูดิ สัตว์โดแม่งกระทืบไม่ยั้งอ่ะ”ไอ้โป้พูดแล้วชี้หน้าตัวเองไปด้วย
“จารย์เค้าเลยโทรมาหาพ่อมัน ก็เลยเป็นเรื่องเป็นราว แต่พ่อมันบอกไปว่าไม่มีใครอยู่บ้าน มีแค่ไอ้โป้ที่กลับมาบ้าน..”ไอ้ติสบอก
“กูว่าเอางี้ดีกว่า”ไอ้โป้พูดขึ้น
“คนที่อาจารย์เห็นหน้า ถ้าโดนเค้าเรียกก็นั่นแหละ ไปเจอเค้า..ปกติอยู่แล้วนี่หว่า เค้าเกลียดพวกกูอยู่ละ ไม่มีเหี้ยไรจะเสียแล้วแหละ อย่างมากก็ไล่ออก”มันพูด
“พวกมึงก็เฉยๆไว้ เค้าไม่เรียกก็ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง”มันพูดอีก
“ได้ไงวะ มึงมีเรื่องกันเพราะกูนะ”สลิ่มพูด
“เพราะหน้าไอ้เหี้ยโดมันกวนตีนเองเหอะ”ไอ้โป้ตอบแทน
“มึงเงียบๆไว้ดีกว่าไอ้หลิ่ม เก็บไว้กระทืบมันแก้แค้นให้กู”มันพูด อ่าว กูนึกว่าจะไม่เอาคืน เหอะๆ
“.................”สลิ่มเงียบไปเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง มันเงยหน้ามามองหน้าไอ้เขตแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“กูว่าเดี๋ยวเค้าต้องเชคชื่อคนที่ขาดไป แล้วไอ้คนที่ขาดก็ตัวเหี้ยอย่างพวกเรา ชื่อแม่งซ้ำอยู่แล้วแหละ..ช่างแม่งเหอะ ทำไรก็ได้งั้นนี่หว่า กูไม่อะไรหรอก อย่างเดียวคือ..แค่อย่าให้แม่กูรู้เรื่องนี้เป็นพอ”มันพูด
“เอาเป็นว่าพวกมึงเล่ามาให้กูฟังก่อนเหอะว่าใครเริ่มก่อนยังไง กูว่ากูไปคุยให้เจ๊อัมพันฟังเอง”สลิ่มพูด
“เอางั้นหรอวะ”ไอ้วิทย์หันมาถาม
“เออสิ พวกไอ้โป้โดนทัณฑ์บนกันหมดแล้ว เกิดพวกไอ้เหี้ยโดไม่ยอมขึ้นมาทำไงล่ะ”สลิ่มบอก
“พวกมันเสือกให้เค้าจับได้ ไม่งั้นแม่งไม่ลามมาถึงพวกเราหรอก”ไอ้ติสพูด
“แล้ว..กูเริ่มก่อนด้วยอ่ะ”ไอ้โป้พูดขึ้น
“เฮ้อ ครวย”สลิ่มด่าเข้าให้จนเพื่อนมันเงียบไป หลังจากนั้นไอ้ติสกับไอ้โป้มันก็เป็นคนเล่าสลับกันว่าเรื่องเกิดอะไรขึ้นบ้าง กูว่ามันไม่ได้เกิดที่สลิ่มอย่างเดียว เพราะว่าพวกเพื่อนสลิ่มมันก็เกลียดพวกไอ้โดอยู่แล้วด้วย แล้วไอ้โดก็ทำหน้าทำตากวนตีน ระหว่างที่สลิ่มไม่ได้อยู่ด้วยตรงนั้น มีแต่พวกเพื่อนมันอยู่ ก็มีการแขวะกันเกิดขึ้น ซึ่งทำให้เกิดการปะทะกันขึ้นมากลางโรงเรียนเพราะอารมณ์คลุกรุ่นทั้งคู่ แล้วสลิ่มมันก็มาเห็นตอนหลังแล้วก็เข้าไปตะรุมบอลช่วยด้วย แต่ด้วยความที่วุ่นวายอาจารย์มาพอดี พวกมันก็กระจายตัวกันไป แต่พวกสลิ่มมันเห็นว่าพวกไอ้โดโดนจับได้บางส่วน แต่พวกสลิ่มมันมากกว่าก็แตกฮือ บางคนเนียนเข้าเรียน บางคนก็หนีออกมาอย่างที่เห็น ไอ้พวกที่หนีออกมาส่วนมากเป็นพวกมีชนักติดหลังไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว ด้วยความที่พวกมันรุมกระทืบคนเยอะนับร้อย จึงทำให้โรงเรียนวุ่นวายไปหมด อย่างที่เห็นพวกมันเลยหนีออกมาเพราะกลัวว่าอาจารย์จะเรียกไอ้พวกตัวดีไปสอบปากคำ แต่หารู้ไม่ว่าที่หนีออกมานั้นทำให้เค้าสงสัยได้เหมือนกันนั่นแหละ แต่ก็ดีออกมาตั้งหลักก่อนว่าเอาไง นัดกันก่อน ไม่ใช่ต่างคนต่างไปสอบ มีหวังวุ่นวายตีกันตายห่าพอดี
“ให้เรื่องเงียบก่อนเหอะมึง”สลิ่มพูดขึ้นนิ่งๆ เสียงเบาเหมือนบ่นกับตัวเอง
“ถ้าพ่อมึงรู้นะ พ่อไอ้เหี้ยโดก็ทำไรมึงไม่ได้หรอกไอ้หลิ่ม ถ้าสมมุตมันโยงมาที่มึงจริงๆก็บอกพ่อมึงไปเหอะ..เด็กเรียนดีอย่างมึงโดนพักการเรียนกูว่าเกรดไม่สวยมั้ง แม่มึงจัดหนักแน่อ่ะ..อีกอย่างมึงก็เอาตัวรอดไม่เคยโดนทำทัณฑ์บนมาตั้งหลายครั้งแล้วด้วย ขืนถ้าเกิดโดนทำขึ้นมาประวัติมึงไม่สวยแม่มึงได้เครียดอีกหรอก”ไอ้เวพูด
“มึงอย่าพูดดิ กูใจไม่ดี”สลิ่มพูดพร้อมกับจับหน้าอกตัวเอง ทำเอาพวกเพื่อนมันขำกันออกมา
“ถ้าแม่กูรู้นะ ฮึ้ยย..ไม่อยากคิดอะ”สลิ่มพูดหน้าเครียดนิดหน่อย แถมขยับตัวเหมือนตัวเองขนลุกจริงๆซะงั้น
“กูบอกแล้วว่าถ้าจะมีเรื่องให้มีนอกโรงเรียน พวกมึงก็ตลอดอ่ะ”ไอ้เขตบ่น
“มันอดไม่ได้นี่หว่า”ไอ้เต้พูดขึ้น
“เด็กดีอย่างกูเลยต้องตกกระไดพลอยโจนมาด้วยเลยเห็นไหม”ไอ้เขตพูดพร้อมกับทำเสียงใสซื่อ
“ถีบซะดีไหม”ไอ้ติสพูดแล้วมองหน้าไอ้เขตอย่างหมันไส้ หลังจากนั้นพวกมันก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ก่อนที่ไอ้ติสมันจะโทรเข้าหารุ่นน้องที่โรงเรียนที่ไปกระทืบทูเกเตอร์ด้วยกันเมื่อกี้ แต่รุ่นน้องมันไม่ได้หนีออกมา มันบอกว่าพวกไอ้โดโดนจับไปบางคนแต่ว่ามันยังไม่ได้ยอมรับอะไรเพราะว่าไอ้โดมันไม่ได้โดนจับด้วย แล้วไอ้โดมันก็หนีไม่ยอมโผล่หัวมาช่วยเด็กมันแม้แต่นิดเดียว เลยทำให้พวกสลิ่มมันโล่งใจไปเฮือกหนึ่ง แต่กูว่ายังไงๆอาจารย์ก็ต้องหมายหัวพวกมันไว้อยู่แล้วแหละ จากที่เห็นพวกเยอะขนาดนี้ ท่าจะดังเอาการอยู่เหมือนกัน


............
............


“เป็นไงบ้าง”ไอ้โมททันทันทีเมื่อสลิ่มมันเดินเข้าบ้านมา ตอนแรกมันจะให้กูพาไปที่หอมัน แต่กูไม่ยอมเพราะว่ากูยังไม่ได้อาบน้ำเลยเนี้ย ถ้าไปส่งมันกูก็กลับมา กลับไปกลับมาอ่ะ กูเลยให้มันมาอยู่บ้านกูก่อน
“หน้าตาไม่น่ามีเรื่องกับเค้านะเราอะ”ไอ้โมทพูดยิ้มๆแล้วลูบหัวสลิ่มเบาๆ
“สลิ่มไม่ได้มีหรอก เพื่อนมี”สลิ่มพูดยิ้มๆ
“หรอออออออออ”กูลากเสียงแกล้งมัน
“กวน”มันหันมาค้อนใส่กู
“งั้นวันหลังไม่ต้องโทรตามเค้าเลยนะ”กูแกล้งทำเสียงใส่
“ไม่จำเป็นกูก็ไม่โทรหรอกเว้ย”มันพูดย้อน
“โด่ คิดถึงเค้าคนแรกอ่ะดิ้ ไม่งั้นไม่โทรมาหรอก”กูแกล้งแซวอีก มันก็เริ่มอายอีกเพราะอยู่ต่อหน้าไอ้โมทด้วย
“ชิ้..”มันทำปากแบะใส่
“เค้าอุตส่าห์เป็นห่วงนะเลยรีบไปหาที่รักเลยรู้ไหม”กูแกล้งมันไม่เลิก
“เชี้ยเมตร หน้าด้านว่ะ”มันพูดว่าให้ทั้งๆที่หน้าแดง ส่วนไอ้โมทก็ยืนยิ้มดูเป็นละครไปแล้วล่ะ
“ทำไมอ่ะ..สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าห่วยใยอ่ะ ไม่เคยได้ยินไง”กูย้อนแล้วก็ขำกับคำพูดตัวเองทิ้งท้ายไปด้วย
“ไม่เคย..เคยได้ยินแต่ สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าส้นตีน จะแดกไหม”มันย้อน
“อื้มหื้ม ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว”กูแกล้งไม่เลิก
“ไอ้บ้านี่”มันบ่น
“อาบน้ำก่อนนะ”กูบอกมัน แล้วชี้บอกไอ้โมทให้ดูแทนกูด้วย แล้วกูก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวตามประสา ลงมาก็เห็นพี่ชายกับว่ากับเมียกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
“คุยไรกันอะ”กูถาม
“เปล่า..น้องมันถามว่าเครื่องออกกำลังกายของใคร”ไอ้โมทบอก
“ของเค้าดิที่รัก”กูพูด ไอ้สลิ่มทำหน้าตาไม่พอใจทันที กูว่ามันคงไม่พอใจในการแทนตัวเองของกูนี่แหละ ขอให้ได้กวนตีนนะกูอ่ะ
“หน้าอย่างมึงออกกำลังกายด้วยหรอ นึกว่าแดกแต่เหล้า”มันพูด มันคงหมายถึงไอ้ดัมเบลกับเชือกกระโดด แล้วก็เบาะรองออกกำลังกาย แล้วก็ลู่วิ่งนั่นแหละที่กูมีไว้  ส่วนมากกูจะเป็นคนใช้เพราะว่ากูเป็นคนซื้อมา ไอ้มิ้วค์กับไอ้โมทก็เลยพึ่งใบบุญกู นานๆออกบ้างบางที ส่วนมากกูจะทำตอนเช้า เฉพาะวันไหนที่กูตื่นเช้าอ่ะ เหอะๆ
“ดูถูกว่ะ”กูพูด
“เห็นงี้ก็ฟิตนะจ๊ะที่รัก ก็อย่างที่เคยๆเห็นกันอ่ะ”กูแกล้งอีกระลอก
“ไอ้เมตร”มันกระแทกเสียงปรามกู พร้อมกับจ้องหน้ากูเขม็ง
“เดี๋ยวจัดโชว์ๆ”กูพูด
“อะไรของมึงเนี่ย ประสาทป่ะ”มันพูดเมื่อเห็นกูนอนลงบนเบาะ
“อ้าว จะแสดงความฟิตให้ดูไง”กูพูดยิ้มๆ
“ถุย ทำไร..ซิตอัพ จะได้สักเท่าไหร่เชียววะ”มันพูด
“มึงจะเอาเท่าไหร่ล่ะ”กูท้า
“สองร้อย”มันพูด
“หึ..แล้วกูจะได้อะไร”กูพูดถาม แต่ก่อนตอนชกมวยซิตอัพวันละสามร้อยไม่เคยหวั่นแม้วันซ้อมหนัก แต่พอแดกเหล้าเยอะขึ้นๆ ก็ลดลงเหลือวันละร้อยเช้าเย็น เดี๋ยวนี้ยิ่งหนักเหลือวันละร้อยเฉพาะเช้า แถมยังไม่ค่อยได้ทำด้วย กร๊าก ไม่อยากจะคุย กูจะรอดไหม -_-
“แล้วมึงจะเอาอะไร”สลิ่มย้อนเหมือนลืมความหื่นกูไปแล้ว
“หึ..เดี๋ยวไว้บอกทีหลังก็ได้”กูพูดยิ้มๆ
“สองร้อยใช่ไหม ไอ้โมทมาดิ”กูพูดแล้วให้ไอ้โมทนั่งลงแล้วล็อกเกี่ยวขา เพราะถ้าไอ้โมทมันเกร็งขาไว้มันจะทำให้กูขึ้นง่ายขึ้น
“หนึ่ง สอง..สาม”กูเริ่มซิตไปเรื่อยๆ สลิ่มมันก็ยืนมองแล้วแสยะยิ้มเหมือนไม่เชื่อว่ากูจะขึ้นถึงสองร้อย
“เก้าสิบเก้า แบร..”พอกูนับถึงเก้าสิบเก้า ตอนนี้ท้องกูแข็งไปหมดละไม่อยากจะบอก แต่คือกูยังรักษาหน้าตัวเองไว้ เดี๋ยวสลิ่มมันรู้ทันว่ากูจะไม่ไหวแล้ว
“สมอง”มันด่าเพราะว่ากูเสือกไปแลบลิ้นใส่มัน
“ร้อยห้าสิบแล้ว..เย้”กูพูดอีก ทั้งๆที่ใจน่ะแทบขาดใจตายละ อยู่ดีๆสลิ่มมันก็นั่งลงข้างๆกู

ปึก !!

“โอ้ย”กูร้อง เพราะว่าสลิ่มมันกำหมัดแล้วทุบเข้าที่ท้องกู
“แน่จริง..อย่าหยุดดิ”มันพูดนิ่งๆแล้วยิ้มให้กูเหมือนมีชัย
“ร้อยห้าสิบสอง”กูพูดแล้วเกร็งท้องขึ้นโดยมีสลิ่มมันทุบเข้าที่ท้องอีก  ระหว่างที่กูนอนลงแล้วจังหวะใกล้จะขึ้นมันก็ทุบเข้าที่ท้องทุกครั้ง ทุกครั้งเหมือนจงใจให้กูไปไม่ไหว
“ร้อยแปดสิบบบบบบ~~~”อ่อย..กูจะตายแล้ววววววว
“ถ้ากูถึงสองร้อย มึงเตรียมตัวไว้เลย..ที่รัก”กูพูดขู่ไว้ก่อน
“หึหึ”ไอ้โมทแม่งนั่งหัวเราะเหมือนกับรู้ว่ากูต้องการอะไร เลยกลายเป็นว่าทำให้สลิ่มมันทุบแรงขึ้น แรงขึ้น
“สอง..อื้อ สอง สองร้อยยยยย”พอกูถึงสองร้อย ทิ้งตัวลงดิ่งเลยคร้าบ ไม่ไหวละ..สาด เหนื่อยฉิบหาย เหนื่อยโคตรๆ ลมแทบจับเลยสาด
“หึ..หึหึ”กูหัวเราะทั้งๆที่ยังนอนอยู่
“หึหึหึ”กูหัวเราะอีก สลิ่มมันเด้งตัวเองลุกขึ้นยืนมองหน้ากูงอๆเหมือนอ่านกูออก
“หึหึหึ แคะๆ”หัวเราะมากเกิน ลมเข้าคอ ไอเลยกู..ไอไปก็เจ็บท้องด้วยกู อนาถ กูเงยหน้าไปมองหน้าสลิ่มที่ยืนอยู่ มันหน้างอแล้วเดินหนีกูเข้าห้องรับแขกไป
“คืนนี้เตรียมตัวจัดหนักเลยนะคร้าบที่รัก”กูตะโกนพูด ไอ้โมทที่นั่งมองกูอยู่หัวเราะแล้วส่ายหัวให้กู
“มึงได้กันไปอีกแล้วหรอ”ไอ้โมทก็ถามซะตรง
“ห่า ยังไม่ได้เลยเหอะ”กูกระซิบพูด เสียงชื่อกูหมดนิ
“แล้วงี้ไอ้ที่แกล้งเค้าไปน่ะมึงคิดว่าจะได้แอ้มรึไง”ไอ้โมทพูดอีกเหมือนเอือมกับกู
“กูก็แกล้งไปงั้นแหละ เผื่อได้ คึคึ..”หัวเราะได้เหี้ยมากกู ไอ้โมทมันก็คงเอือม ลุกขึ้นเดินหนีกูเข้าครัวไปซะงั้น กูเลยต้องไปนั่งป้อเมียกูต่อ เผื่อคืนนี้จะได้อะไรๆที่หวังไว้ เอิ้ก..

...............>>>><<<<...............

อย่างแรกต้องขอบคุณพี่ meadthat ที่มาโพสให้ก่อนหน้านี้นะคะ
ส่วนตอนต่อไป ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่..คงไม่นานหรอก ไม่พรุ่งนี้ก็วันมะรืน
ปล.เรื่องมันตีกันเยอะๆ กูชอบ..กูชอบความรุนแรง เหอะๆ เขียนเพลินดี ทนๆอ่านไปเหอะ กร๊าก
ขอบคุณค่ะ
ฝันดี

[loveorlike]

----กระโดดขาคู่ คนแต่ง วะฮ่าๆ

[arjinn]

อ่านหนำใจมาก แต่เหมือนไม่พอ แลโลภเนอะ หุหุ
ไงก้อขอบคุณน้า

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

ชอบความรุนแรงค่ะ....จัดหนักมาเลยค่ะพี่เบบี้...55+

ฟัน  แทง  แทง แล้ว ก้อฟัน...

[IZE]

เป็นซาดิสต์แน่ๆคนแต่งเนี่ย

แต่คนอ่านก็ขอบ

[@BUA@]

 ตั้งหน้าตั้งตารอตอนหน้า เผื่อได้ คึคึ 

[tutu]

     คุ้ม

[Na_RimKLonG]

จิ้ม ข้างบนที่   

ถูกใจ   555+

[ปีโป้-แยลลี่]

จัดไปอย่าให้เสียไอ้พี่เมตร!!!!!!!!!!!!!