หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Testsu]

อ่านหนังสือสอบก่อนดีกว่านะคะ การเรียนเป็นสิ่งสำคัญ ขอให้ท็อปทุกวิชานะคะ
ยังไม่มาต่อก็รอได้ค่ะ แต่อย่านานเกิ้นนะคะ  และพวกเราจะช่วยดัน
ดัน ๆ เข้าไว้ เพื่อสลิ่มกับเฮียเมตร  

[ishiya]

เหอะ ๆๆๆ ตอนนี้พี่เมตรปรนนิบัติพัดวีน้องหลิ่มสุดฤทธิ์เลยวุ้ย 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่านทันแล้วววววววววววววววววววววววววว
ยุ่งมากอ่ะช่วงนี้ น้องเบบี้
สุดท้ายมันก้อรักกันได้เนอะ
อ่านแล้วประทับใจตอนที่เมตรมันมีสมองมากสุดอ่ะ
รู้สึกว่าไม่น่าเชื่อว่าเมตรมันจะมีสมองได้ขนาดนี้

ปอลอ นายเชลโลอ่ะ อุตส่าห์เข้ามาแล้ว
ก้อใช้ให้มันเป็นประโยชน์หน่อย ชอบมันเหมือนกัน 55555
อีกเรื่อง เล่าแล้วตอนนี้งงเรื่องเวลามากๆ อ่ะ
แบบว่าเรื่องไหนก่อนเรื่องไหน หมายถึงตอนที่หลังจากตกลงเป็นแฟนกันแล้วอ่ะนะ
ไม่รู้ว่าคนอื่นงงมั้ย แต่คือผมงง
ยังไงก็ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะ แล้วจะมาติดตามอ่านต่อไป อิอิ 

[เบบี้]

อ่านหนังสือสอบก่อนดีกว่านะคะ การเรียนเป็นสิ่งสำคัญ ขอให้ท็อปทุกวิชานะคะ
ยังไม่มาต่อก็รอได้ค่ะ แต่อย่านานเกิ้นนะคะ  และพวกเราจะช่วยดัน
ดัน ๆ เข้าไว้ เพื่อสลิ่มกับเฮียเมตร 

ซึ้งเลยอ่ะ ~~~~ เค้าจะตั้งใจนะ กระซิก กระซิก

อ่านทันแล้วววววววววววววววววววววววววว
ยุ่งมากอ่ะช่วงนี้ น้องเบบี้
สุดท้ายมันก้อรักกันได้เนอะ
อ่านแล้วประทับใจตอนที่เมตรมันมีสมองมากสุดอ่ะ
รู้สึกว่าไม่น่าเชื่อว่าเมตรมันจะมีสมองได้ขนาดนี้

ปอลอ นายเชลโลอ่ะ อุตส่าห์เข้ามาแล้ว
ก้อใช้ให้มันเป็นประโยชน์หน่อย ชอบมันเหมือนกัน 55555
อีกเรื่อง เล่าแล้วตอนนี้งงเรื่องเวลามากๆ อ่ะ
แบบว่าเรื่องไหนก่อนเรื่องไหน หมายถึงตอนที่หลังจากตกลงเป็นแฟนกันแล้วอ่ะนะ
ไม่รู้ว่าคนอื่นงงมั้ย แต่คือผมงง
ยังไงก็ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะ แล้วจะมาติดตามอ่านต่อไป อิอิ 

งงไงวะเฮีย อธิบายยาวๆดิ จะเข้าใจด้วยไหมเนี้ยยย ..เฮียก็งี้แหละ แก่แล้ว ยังจะเข้าใจอะไรยากอีกอ่ะ กร๊ากกกกก

[JJHJJH]

^
^
จิ้มหน่อย
เราสอบเสร็จแล้ว ก๊าก ทำไม่ได้ จำได้แต่ฟิค เพราะอ่านฟิคมากกว่าชีทเรียนอีกกรู >.<

[piglet]

 
 

[kuku]

เบบี้กำหนดสอบเสร็จเมื่อไหร่หรอ

[kuku]

ตั้งใจอ่านหนังสือนะค่ะ

[BooBu]

ดัน ดั่น ดั้น ดั๊น ดั๋น~
 

[kuku]

ดันตอนตื่นนอน

[kuku]

ดันคร้าดัน

[kuku]

  โอ่ย ม่ะมีใครเลย

[Jimmeiiii*]

ช่วยมาดันไอ้หัวหลิ่ม ไอ้เมตร รอเบบี้คนสวยดีกว่า

 

[kuku]

 

[ToeY_@_KP]

เข้ามาดันรอบดึก

[เบบี้]

kuku ขยันเม้นจริงๆ กร๊าก 
ไอ้คนเม้นก็ขยันเม้น
ไอ้คนอ่านก็ขยันอ่านสูบเสพย์อย่างเดียวไม่ยอมเม้น กร๊าก (กูสมควรจะชินใช่ไหม )
ปล.ใครที่ Messageเยอะแยะมากมาย ยังไม่มีเวลาตอบนะครับผม..รอไปก่อน  :laugh:กร๊าก สลับอ่านหนังสือกับแต่งนิยายอยู่ (กูเกลียดการสอบ  :angry2:อีปลวก!! )

[JAROEN]

จิ้ม

[didi]

ich will etwas fragen? Hast du schon par mal besoffen, weil du sehr gut erkären kann.
vielen dank. 
 

[เบบี้]

ตอนที่82  ลิ้นชักส่วนตัว


“ทำไมไม่เอารถมาล่ะ”ไอ้ตัวดีพูดปากยื่นปากยาวบ่นไม่หยุด
“ไอ้มิ้วค์มันเอาไป”กูตอบ วันนี้กูมาหามันที่หอก็ให้ไอ้โมทมาส่ง เพราะว่าไอ้โมทมันไปร้านเร็วกว่าปกติเพราะว่าจะไปคุยเรื่องร้านกับไอ้ปั๊นนั่นแหละ แล้วไอ้มิ้วค์ก็เอาเวสป้ากูไป วันนี้กูก็เป็นโรคขี้เกียจขับรถด้วยก็เลยอ้างไปเรื่อย
“ลำบากไหมเนี้ย”มันบ่น ลำบากห่าไร ตอนไม่มีกู กูได้ข่าวจากไอ้เขตว่ามันนี่ขึ้นแท็กซี่เป็นว่าเล่นวันละไม่เคยต่ำกว่าสองร้อย เพราะรถเมล์ก็ไม่นั่ง บอกคนเยอะ รำคาญ ร้อน ขี้เกียจยืน ซึ่งกูก็รู้ว่ามันต้องเป็นคนอย่างนั้นจริงๆนั่นแหละ เพราะมันขี้หงุดหงิดง่ายขนาดนั้น กูว่าก็ต้องขี้รำคาญเป็นเรื่องธรรมดา ส่วนรถไฟฟ้าไอ้เขตบอกว่า ถ้าขึ้นไปแล้วเห็นว่าคนเยอะแม่งก็ไม่ยอมขึ้นมันจะตัดสินใจแค่ห้าวิเองมั้ง ยิ่งตอนเช้าไม่ต้องพูดถึง ไอ้หลิ่มมันไม่มีทางขึ้นเด็ดขาด มีคติที่ว่าตรงไหนคนเยอะ ตรงนั้นไม่มีไอ้หลิ่ม เหอะๆ ตอนแรกกูฟังก็กูไม่เข้าใจอะนะว่าทำไมมันถึงเป็นขนาดนั้นเลยวะ แต่พอมาได้รู้จักมันก็พอรู้แล้วแหละ ก็มันขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญขนาดนั้น มันก็คงอดทนกับการรออะไรนานๆมากไม่ได้และคงรำคาญที่จะต้องไปยืนพลุพล่านกับคนอื่นแหละมั้ง อีกสาเหตุอื่นจากที่เคยรู้จากไอ้เขตก็คือ ไม่ว่าจะขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินหรือ BTSหรือรถเมล์ หรือรถตู้ ไอ้ห่านี่มันก็เสือกไปมีเรื่องกับเค้าทุกที่ไป จากที่รู้ก็คือไปมีเรื่องบนรถไฟฟ้านี่แหละ เรื่องคร่าวๆน่าจะมาจากการที่มันเห็นเด็กนักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวของมันเนี่ย ต้องถือของพะรุงพะรัง แต่ไอ้ผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านหน้ากลับไม่ลุก มันก็เลยจัดการไปสั่งให้เค้าลุก เค้าก็เสือกไม่ลุก จนมันไปตั๊นหน้าเค้าให้ กลายเป็นเรื่องเป็นราวเรียกผู้ปกครองและจ่ายค่าเสียหายกัน มีเรื่องราวแบบนี้อยู่สี่ห้าครั้งได้ จนขึ้นโรงพักในที่สุดนั่นแหละ พ่อแม่มันคงเอาไม่อยู่กับเรื่องนี้แล้ว เลยบอกให้มันหยุดได้ไหมกับไอ้อาการเห็นเป็นไม่ได้เนี่ย หรือไม่ก็ไม่ต้องขึ้นมันซะเลยตัดปัญหาขี้เกียจไปประกัน กร๊าก ส่วนบนรถเมล์ไอ้ห่านี่หนักกว่าเดิมอีก ยกตัวอย่างคือมีแฟนคู่หนึ่งเดินขึ้นมาบนรถเมล์ก่อนหน้ามัน ผู้หญิงให้ผู้ชายเข้าไปนั่งข้างใน ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่คิดอะไรมาก แต่สลิ่มมันเสือกไปคิดว่า ผู้หญิงไม่อยากให้ผู้ชายออกมายืนหรือลุกเพื่อใคร พอมีผู้หญิงเดินขึ้นมาสลิ่มมันก็เสือกไปหาเรื่องเค้า บอกให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ลุก กลายเป็นว่าก็มีเรื่องกันอีกนั่นแหละ นี่ยังไม่เท่าไหร่นะ เรื่องที่ผ่านเมื่อต้นปีที่แล้ว ไอ้เขตเล่าว่า ไอ้ห่านี่มีเรื่องไม่ดูสถานการณ์ พอดีว่าไปกันหมดกลุ่มนี่แหละ แล้วร.ด.มันเลิกเรียนเลยเต็มคันรถเมล์กันเลยทีเดียว นักศึกษาหญิงขึ้นรถเมล์มา ร.ด.นั่ง แต่นักศึกษาหญิงยืน ไอ้นี่กูว่าสงสัยมันเป็นผู้ผดุงความยุติธรรมรึยังไง มันเสือกไปพูดประชดพวกร.ด.ว่าเป็นผู้ชายยังไง อะไรประมาณนี้ แล้วพวกมึงคิดดู นั่นทั้งคันรถ ถ้าไม่ได้ปืนจากไอ้ติสช่วยขู่ไว้นะ กูว่ามีโดนกระทืบกลางรถนั่นแหละ กูฟังไอ้เขตมันเล่ากูยังสยิวแทนเลยเนี่ย
“บ่นมากน่า รถเมล์นี่ถูกดี”กูแกล้งมันเพราะตอนนี้ยืนรอใกล้ป้ายรถเมล์ด้วย
“มึงขึ้นไปคนเดียวดิ แม่ง ชอบหายใจรดต้นคอ กูหายใจไม่ออก..เอออีกอย่างนะ ถ้ากูเป็นแฟนมึงแล้วกูต้องขึ้นรถเมล์เพราะมึงนะ ฝันไปเหอะ เลี้ยงกูไม่ได้กูก็เลี้ยงตัวเองได้”มันพูดกระแทกเสียงใส่ กูจ้องหน้ามันแบบนิ่งๆแต่ในใจนี่แทบฮาออกมาแล้วอ่ะ คิดได้แม่ง แล้วที่ออกมาวันนี้เพราะกูขอติดสอยห้อยตามมันมาเองแหละ มันบอกว่าวันนี้มันไม่ว่าง มีนัดกับองุ่นน้องสาวมัน เพราะมันไม่ได้กลับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้ว องุ่นจะเลิกเรียนพิเศษตอนบ่ายสองครึ่งนี้ สลิ่มก็เลยจะไปรับแล้วพาไปหาอะไรกินกัน พอกูได้รับรู้เรื่องเข้า กูสาระแนขอมาด้วยทันที เพราะว่าวันอาทิตย์กูก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้วก่อนที่จะไปช่วยไอ้โมทที่ร้านก็ขอไปเที่ยวกับที่รักก่อนแล้วกัน
“มึงไปเลย”สลิ่มพูดแล้วเดินมาผลักกูเมื่อเห็นรถเมล์สายที่จะผ่านไปทางที่พวกกูจะไปกัน พอมันผลักเสร็จมันก็วิ่งไปที่รถแท็กซี่ที่มันพึ่งโบกแล้วขึ้นรถไปเลย กูรีบวิ่งไปดักหน้ารถไว้ ห่า อายก็อาย..คนรอรถเมล์แม่งเต็มอ่ะ พี่แท็กซี่แม่งก็ดีเหลือเกิน ลูกค้าขึ้นปุ๊บออกปั๊บ พอกูไปห้ามไว้ก่อนพี่แกก็เบรกกะทันหัน กูยิ้มๆแล้วรีบวิ่งไปที่ประตูหลัง
“ไปด้วยครับพี่”กูบอกแล้วปิดประตูลง
“ห่า นิสัยอ่ะ”กูพูด
“................”มันเบะปากยักไหล่แบบไม่สนใจกับสิ่งที่มันทำลงไป 
“เดี๋ยวปั๊ด”กูทำเสียงขู่ใส่แล้วทำหน้ายื่นจะเข้าไปหา หน้าตามันเหรอหราระแวงขึ้นมาทันที พร้อมกับหลบเหมือนกลัวว่ากูจะทำอะไรมัน กูยิ้มให้แล้วหันไปมองกระจกมองหลังของพี่คนขับ มันก็รีบตบเข้าที่หน้ากูทันทีเหมือนห้ามปราม กูได้แต่หัวเราะเยาะกับอาการของมันแล้วกลับมานั่งเหมือนเดิม
“จอดตรงนี้ครับพี่”สลิ่มบอก กูยื่นเงินให้คนขับตามจำนวนก่อนที่ไอ้เด็กเปรตนี่จะเดินลงจากรถก่อนกู กูรีบตามมันลงไป มันก็เดินเข้าไปที่สถาบันสอนพิเศษที่อยู่ตรงหน้า เด็กเต็มอ่ะ เลยรู้สึกว่าตัวเองแก่ไปเยอะเลย เหอะๆ
“พี่สลิ่มมมมม~~”เอ่อ..นี่ถ้าไม่มานี่กูก็จะไม่รู้อีกละใช่ไหม พอก้าวขาเข้ามาแค่นั้นแหละ เด็กผู้หญิงมันร้องอย่างกับไม่ใช่ที่เรียน ไอ้สลิ่มก็หันไปยิ้มให้หน่อยๆ พวกนั้นก็กรี๊ดกร๊าดเขินอายกันที่สลิ่มมันหันไปยิ้มให้
“ไปไหนอ่ะ”กูถามเพราะว่ามันจะเดินเข้าไปด้านใน
“ไปแอบดู”มันพูดพร้อมกับทำหน้าตามีเล่ห์นัยนิดหน่อย กูเชื่อมันเลย มีพี่ชายแบบมันกูว่าไม่ต้องกระดิกตัวเลยมั้ง มันเดินนำทางไปเหมือนเชี่ยวชาญกับสถาบันนี้มากๆ จนมันมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องๆนึง แล้วมันก็แอบยืนมองผ่านกระจกเข้าไปด้านใน กูเห็นองุ่นนั่งอยู่กับเพื่อนอีกสี่ห้าคน วันนี้คนเรียนไม่เยอะมากนัก ห้องนี้ประมาณเกือบสามสิบคนได้
“ไปรอข้างล่างไป มาแอบดูน้อง นิสัยไม่ดี”กูบอกมัน
“ทำไม จะดูอ่ะ”มันพูดทำหน้าทำตา
“น้องมันโตแล้ว”กูบอก
“ยังไม่โต”มันพูดย้อน
“อ่ะ ไอ้นี่”กูย้อนไม่รู้จะพูดยังไงต่อ คนมันหัวรั้น ยังไงมันก็จะดื้ออยู่วันยังค่ำนั่นแหละ กูยืนรอเป็นเพื่อนสลิ่มันอีกเกือบยี่สิบนาที ก็เห็นว่าเด็กในห้องมันจะเลิกเรียนกันแล้ว สลิ่มมันรีบหันมาส่งซิกหน้าให้กูแบบให้รู้กันว่าให้รีบลงไปด้านล่างแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กูก็ต้องทำตามที่เมียสั่งอะนะ เชื่อฟังเมียเป็นสิ่งที่ดี กร๊าก
“พี่สลิ่ม”น้ององุ่นเดินยิ้มแป้นลงมา ระหว่างที่ยืนรอนี่โคตรเป็นเป้าสายตาได้อีก กูเลยหันไปยิ้มตอบให้หมดเลย เพราะสลิ่มมันทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็น กูก็สาระแนทำตัวเป็นผัวที่ดี ยิ้มสยามตอบให้กับทุกคน
“พี่เห็นนะ แอบคุยโทรศัพท์กับใครอ่ะ”สลิ่มมันพูดทันทีเมื่อน้ององุ่นเดินมาถึง
“บ้า ไม่ได้คุย”องุ่นหน้าเสียไปนิดหน่อย แต่ตั้งแต่ที่ยืนดูองุ่นมันน่ะ กูยังไม่เห็นว่าองุ่นมันคุยโทรศัพท์เลยสักนิด
“หึ หรอ”สลิ่มตอบทำหน้ามีเล่ห์นัยอีก
“ไปไหนล่ะ”สลิ่มถามน้องสาวตัวเองที่ยืนกอดแขนสลิ่มอยู่
“ไปกินสลิ่มเจ้าประจำกันเหอะนะ”น้ององุ่นพูดแล้วหันมายิ้มให้กู กูก็ยิ้มตอบให้
“อ่อ ร้านนั้นปกติพี่ก็กินประจำนะ”กูพูดบอกทั้งๆที่ไม่รู้ว่าน้องมันหมายถึงร้านไหน แต่กูหันไปยักคิ้วให้สลิ่มมัน มันหันมาค้อนหน่อยๆแล้วหันไปยิ้มให้น้องสาวมัน
“พี่เมตรเคยไปกินแล้วหรอ”องุ่นถาม
“กินทุกวันอ่ะ”กูพูดบอก
“อร่อยอ่ะดิ”น้ององุ่นบอก
“ครับ อร่อยมาก”กูพูดยิ้มๆ
“พี่สลิ่มเป็นไรอ่ะ หน้าแดงทำไม”องุ่นถามด้วยความตกใจเมื่อเห็นหน้าพี่ชายตัวเองที่แดงไปถึงหูละ
“เปล่า”สลิ่มตอบ
“วันนี้พี่จะไปกินข้าวที่บ้านด้วยใช่ไหม”องุ่นถาม
“อืม”สลิ่มตอบแล้วพากันเดินออกมารอรถ กูก็ไม่รู้ว่าตรงไหนเลยโดนสลิ่มมันแอบยิกเข้าที่แขนกูทีนึงอย่างแรกก่อนที่จะกระซิบบอกสถานที่ จากนั้นกูเลยต้องไปเรียกรถให้มันอย่างขำๆ มันคงกลัวน้องสาวมันรู้จริงๆนั่นแหละ
กว่าจะเดินทางมาถึงร้าน กูแม่งเหมือนสะสาร พี่น้องเค้าก็คุยกันสองคนไปอย่างออกรสออกชาติเพราะว่าไม่ได้เจอกันนาน อีกอย่างเจอกันก็เจอกันที่บ้าน สลิ่มไม่ได้ออกไปไหนมาไหนกับองุ่นมานานมากแล้ว เพราะเวลาไม่ตรงกัน อีกอย่างนึงคือองุ่นต้องเรียนพิเศษหนักมาก สลิ่มมันก็เรียนกหนักด้วย มันก็เลยต่างคนต่างรู้ก็เลยไม่อยากกวนกันนั่นแหละ
“เอาสลิ่มน้ำแข็งใสครับ”สลิ่มสั่ง
“เอาไอติมสลิ่มทับทิมกรอบค่ะ”องุ่นสั่ง
“พี่เมตรกินอะไรดี มีมันด้วยนะชอบไหม”องุ่นถามแล้วเอาเมนูยื่นให้กูดู
“เอาสลิ่มน้ำแข็งใสดีกว่าครับ”กูบอก
“เอาปังเย็นด้วยอ่ะ”สลิ่มพูดขึ้น กูว่าละว่าไอ้ถ้วยเดียวของมันต้องไปไม่อิ่มแน่
“พี่สลิ่มเป็นเบาหวานพอดีอ่ะ แม่บ่นอยู่ พี่กินแต่อะไรก็ไม่รู้”องุ่นบ่น
“น่า เอาปังเย็นโอวันตินราดแต่ช็อกโกแลตอ่ะครับ..น้ำเปล่าขวดนึง แล้วก็น้ำแข็งสาม”สลิ่มบอกพนักงานอย่างไม่สนใจที่องุ่นบ่น
“ตัวเองออกกำลังกายก็จริงนะ แต่มันเป็นไขมันอุดตันได้รู้เปล่า”องุ่นบ่นไม่หยุด
“โหย กินนานๆทีไม่เป็นไรหรอกน่า”สลิ่มตอบเสียงงอนๆ มันทำเป็นไม่สนใจอยากฟังน้องสาวมันบ่น แล้วก็เอามือถือมาเล่นทำเป็นเมินๆ
“บ่นเรื่องกินทีไร พี่ก็เป็นอย่างนี้ตลอดอ่ะ”องุ่นพูด
“ตลอด ตลอดอ่ะ”มันย้อนน้องมันแบบไม่สนใจ
“จิ้..”องุ่นจิปากเหมือนเซ็งกับพี่ชายตัวเองนิดหน่อย ไม่นานสลิ่มก็มาเสิร์ฟ
“พี่ว่าคืนนี่พี่ก็อยากกินอีกนะเนี่ย”กูพูดขึ้น
“หูย กินตอนกลางคืนอ้วนนะพี่เมตร”องุ่นพูด
“เฮ้ย เจ้านี้กินแล้วไม่อ้วน”กูตอบยิ้มๆ สลิ่มแม่งนั่งเงียบ เอาช้อนกระแทกไปที่ถ้วยสลิ่มเหมือนโดนขัดใจที่กูแกล้งมันไม่หยุด
“จริงดิ อร่อยเปล่าอ่ะ วันหลังพาไปกินหน่อย”องุ่นพูดบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ไม่ให้ไปกินด้วยหรอก เจ้านี้หวง”กูพูดขำๆ
“โหย งงอ่ะ”องุ่นพูดแล้วทำหน้างอตอบใส่ กว่าจะกินกันเสร็จก็นานเหมือนกัน เพราะสลิ่มมันกินปังเย็นต่อ ก่อนที่กูจะสั่งสลิ่มมากินอีกถ้วยเพราะว่ามันอร่อยจริงๆ กร๊าก แล้วก็พากันไปเดินดูของที่ห้างแถวนั้น ก็ไม่มีอะไรมาก สลิ่มมันซื้อแผ่นซีดีไว้ไรท์เพลงมาเป็นโหลๆ องุ่นก็ได้แหวน ได้ต่างหูตามประสาผู้หญิงโดยมีพี่ชายตัวเองจ่ายเงินให้ ก่อนที่จะได้พวงกุญแจแฮนด์เมคที่ราคาแม่งเมคจริงๆ มันก็สวยอะนะแต่ถ้าให้กูซื้อกูไม่ซื้อหรอก ห่า อันเล็กนิดเดียวราคาใหญ่ฉิบ
“เอาไหม”มันหันมาถามกูแล้วยื่นให้ดู
“แพง”กูตอบเสียงดัง สลิ่มมันทำหน้าทำตาแบบบอกให้กูรู้ว่า มึงเกรงใจคนขายบ้างก็ได้ ก็กูเคยจะซื้อกระเป๋าหนังแล้วตอนนั้นราคามันแพงมากๆ กูอยากได้มากๆด้วยแหละ เลยไปบอกแม่ว่างานมันดีนะ ราคามันก็สูงเป็นธรรมดา แล้วประโยคที่กูได้หลังจากนั้นที่แม่กูตอกกลับมา ทำเอากูไปไม่เป็นนั้นคือ กูบอกแม่ว่า “งานมันแฮนด์เมคเลยนะแม่” กูพูดด้วยน้ำเสียงจูงใจแม่สุดๆ แม่หันมามองหน้าตายก่อนที่จะพูดว่า “งานเหี้ยอะไรใช้ตีนทำบ้างล่ะ” แม่พูด หลังจากนั้น กูนี่จะอึ้งก็อึ้ง พอนึกถึงความจริงกับเสียงแม่กูแล้ว แทบจะตกเก้าอี้ ขำท้องแข็งไปหมด ส่วนแม่กูนี่เอาแต่ยิ้มไม่สนใจ แถมไม่ให้เงินกูอีกอ่ะ โคตรจะเซ็ง
“น่ารักจะตาย”มันพูดแล้วเหลือบไปดูพวงกุญแจนั่นที่มันแกว่งไปมา  แล้วมันก็หยิบจ่ายเงินซื้อมันมาจนได้อะนะ หลังจากนั้นพวกกูก็เดินดูนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย จนได้เวลากลับบ้านเพราะว่าแม่โทรมาถามแล้วว่าไปรับน้องมารึยัง
“เหม็นว่ะ”สลิ่มพูดบ่น คิ้วขมวดติดกัน กูหันไปมองไอ้ผู้ชายที่ยืนสูบบุหรี่ข้างๆ  มันทำหน้าตายสูบต่อไม่สนใจอะไร
“สูบให้ปอดพังตายไปเลยไหม”สลิ่มพูดเสียงค่อนข้างดังพอสมควร กูเหลือบหันไปมอง แม่ง มึงกระซิบบอกกูก็ได้ ไม่ต้องเหวี่ยงขนาดนั้น ฮ่าๆๆ ไอ้ผู้ชายคนนั้นหันมามองงงๆ
“.................”สลิ่มเงียบจ้องหน้าตอบก่อนที่จะกระฟัดกระเฟียดเดินหนีไปยืนรอตรงหน้าร้านโชฮ่วยใกล้ๆ วันนี้รถติดมากๆมันก็เลยหารถยากหน่อย
“ยืนกุ๋ยอยู่ได้ ทำอย่างกับคนพึ่งหัดสูบ ไอ้ควาย”สลิ่มด่าไม่เลิก
“ใจเย็นๆน่า”กูบอกมัน กูหันไปยิ้มให้องุ่น องุ่นก็ยิ้มตอบแหยๆ เหมือนไม่กล้าที่จะห้ามปรามพี่ตัวเองมากนัก สลิ่มมันยืนเงียบไม่พูดไม่จาอะไร กูรีบไปเรียกแท็กซี่มาให้ด่วนๆก่อนที่มันจะเหวี่ยงไปมากกว่านี้ พอขึ้นแท็กซี่มาได้เท่านั้นเอง อาการแม่งก็ออกอีกแล้ว
“จิ้..”สลิ่มมันจิปาก หน้างอ แบบว่างอมากๆ
“ปวดหัว”มันพูดแล้วเอนตัวให้เหมือนกึ่งนั่งกึ่งนอน
“เป็นอีกแล้วหรอพี่สลิ่ม”องุ่นหันมาถาม แล้วหยิบยาดมจากกระเป๋าตัวเองไปยื่นที่ตรงจมูกของสลิ่มมัน
“จะอ้วก”สลิ่มพูดบ่นก่อนที่จะเอาหัวไปซบตรงไหนขององุ่นมัน ทำไมไม่ซบกูวะ ห่า
“นั่งเฉยๆสิ”องุ่นพูดแล้วเอายาดมจ่อไปตรงจมูกพี่ชายตัวเองไม่เลิก  มันหน้าไม่ดีมากๆเลยแหละจากที่เห็น หน้างอดูเหมือนทรมานมากๆ

[เบบี้]

“..................”สลิ่มมันนั่งหลับตานิ่งไปได้สักพัก มันก็เอนตัวกลับมานั่งเหมือนเดิมก่อนที่จะหยิบยาดมออกจากมือขององุ่นมาแล้วสูดเข้าไปลึกมากๆ อยู่ดีๆมันก็กุมหัวตัวเอง กูว่ามันคงเหม็นเพราะคนขับสูบบุหรี่แน่ๆเลยว่ะ เพราะกูก็ได้กลิ่นเหมือนกัน แต่กูไม่คิดว่ามันจะเป็นหนักขนาดนี้นี่หว่า
“ลงก่อนไหม”กูถามด้วยความเป็นห่วง มันพยักหน้าทั้งๆที่มือยังกุมหน้าตัวเองไม่เลิก
“พี่ครับ จอดข้างหน้านี่แหละครับ”กูบอก พอพี่เค้าจอด องุ่นก็ลงจากรถ สลิ่มมันก็รีบลงไปทันที กูจ่ายเงินเสร็จกูก็เดินตามลงไป เห็นสลิ่มมันยืนหน้างอเป็นกระบวกตักน้ำอยู่ องุ่นก็ยืนเอาพัดๆให้พี่ชายตัวเอง
“มันจะสูบห่าอะไรนักหนาวะ”สลิ่มบ่น
“มึงอ่ะ เลือกรถไม่ดี”มันหันมาว่ากู
“เอ้า กูจะรู้ไหมอ่ะ ตอนนั้นมันไม่ได้กลิ่นนี่หว่า”กูพูดบอก
“มึงไม่ดมดีๆล่ะ”มันพูดย้อน
“ไม่ใช่หมานี่จมูกจะได้ไวขนาดนั้น”กูพูดบอก
“.................”มันเงียบไป ยืนหน้างอต่อไป สักพักมันก็เดินไปหน้าเซเว่น แล้วนั่งลงตรงที่พื้นเยื้องๆหน้าเซเว่นนั่นเลยไม่ได้สนใจใครที่เดินผ่านไปผ่านมา ท่าจะเป็นเอามาก
“ปวดหัวมากไหม”องุ่นเดินแล้วนั่งลงถาม
“เหมือนจะอ้วก แต่มันไม่อ้วกอ่ะ”สลิ่มหันไปตอบน้องสาวตัวเอง
“กินน้ำก่อนไหม”กูถาม มันหันมาพยักหน้าตอบ กูเลยเดินเข้าเซเว่นแล้วเดินไปหยิบน้ำเปล่าให้มัน
“เอานี่ด้วยพี่เมตร เผื่อจะดีขึ้น”องุ่นเดินมาจากไหนไม่รู้ มาหยิบแก้วโค้กแล้วไปเติม
“ทำไมมันเป็นหนักขนาดนั้น ทุกทีพี่ก็ไม่เห็นมันเป็นขนาดนี้นี่ ตอนไปร้องเพลงก็อยู่ในร้านก็ปกติดี”กูบอก เพราะในร้านก็สูบบุหรี่เป็นว่าเล่นอยู่แล้ว
“พี่สลิ่มขี้เมารถอ่ะพี่เมตร ขึ้นรถทีไรถ้าไม่คุ้นรถก็จะเมารถแบบนี้ตลอด เป็นอย่างนี้บ่อยๆแหละตอนขึ้นแท็กซี่แล้วคนขับสูบบุหรี่อ่ะ อาการไม่ดีทุกรอบเลย คราวก่อนเป็นหนักกว่านี่อีก ตอนอยู่บนรถไม่คุยกับใครเลย ต้องให้นอนพักนั่นแหละถึงจะดีขึ้นอ่ะ เอ่อ..แล้วก็มีตอนที่ไปเที่ยวกับพวกพี่ติสอ่ะ พี่ติสตกใจต้องรีบโทรมาหาองุ่นเพราะพี่ติสขับรถเหวี่ยง กระชากอ่ะ..ขานี้เมารถอยู่แล้วด้วย เหม็นบุหรี่ด้วยไปกันใหญ่เลย”องุ่นเล่าบอก
“มัน..ไม่ชอบคนสูบบุหรี่หรอ”กูก็สาระแนถาม
“อืม”องุ่นพยักหน้าตอบ
“ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ชอบ แต่องุ่นไม่เคยเห็นพี่สลิ่มสูบเลยนะ”เหอะๆ ถ้าน้องมาเห็นวันนั้นน้องคนตกใจแหละ
“อ่อ ครับ”กูตอบแค่นั้น ก่อนที่จะบอกว่าเดี๋ยวจะจัดการเรื่องจ่ายเงินเอง ให้ออกไปดูสลิ่มมัน แล้วกว่ามันจะอาการดีขึ้นก็นั่งอยู่นานเหมือนกันแหละ แล้วก็เรียกตุ๊กตุ๊กกลับบ้านแทน เหอะๆ รอบนี้ต้องตุ๊กตุ๊กแล้วแหละ เพราะกูบอกว่าให้นั่งพี่วินกลับ มันก็ไม่นั่ง มันบอกว่าจะให้น้ององุ่นนั่งพี่วินไปได้ยังไง เกิดรถชน เป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง กูเลยต้องยอมมัน เฮ้อ..ไม่อยากจะนึกถึงไอ้มิ้วค์ นี่มันหวง ห่วง น้องสาวมันขนาดนี้ไอ้มิ้วค์เอ้ย มึงตายแน่ว่ะกูขอบอก กร๊าก
“หวัดดีครับ”กูยกมือไหว้แม่สลิ่มเมื่อเดินเข้ามาถึงบ้านมัน
“เป็นอะไรล่ะ หน้างอมาเชียว”แม่ทักลูกชายตัวเองยิ้มๆ
“เมารถ”สลิ่มตอบแล้วเข้าไปซบแม่ตัวเอง
“หลิ่มอยากกินต้มยำร้อนๆ เผ็ดๆอ่ะ หลิ่มจะอ้วก”มันพูดเสียงเบาๆ
“หึ มาถึงก็สั่งนู้นสั่งนี่นะไอ้ตูดหมึก”แม่พูดว่าแล้วลูบหัวสลิ่มมันเบาๆ กูเห็นองุ่นเดินเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องแล้วเดินลงมา สลิ่มมันหันมามองหน้ากูหน่อยๆ
“จะอยู่ต่อหรอ”กูถาม
“...................”มันพยักหน้าตอบ
“งั้นกูกลับก่อนก็ได้”กูบอก
“อ่าว ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันหรอลูก กินด้วยกันก่อนสิ”แม่สลิ่มเรียกไว้
“ไม่ดีกว่าครับ เกรงใจน่ะ”ใจจริงแล้วอยากอยู่มากเลยครับแม่ รั้งผมไว้นะ กร๊าก
“มากินด้วยกันนี่ เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวรอพ่อเค้าด้วย อย่าพึ่งไปไหน”แม่พูดแล้วกวักมือเรียก
“เอ่อ..ครับ”กูตอบรับโดยง่าย สลิ่มมันเบาะปากให้หน่อยๆแล้วทำท่าเหมือนจะเดินเข้าห้องนอนตัวเอง
“ไปด้วย”กูบอกแล้วเดินตาม แม่หันมามองยิ้มๆ
“องุ่นช่วยทำกับข้าว”องุ่นพูดบอกแล้วเดินตามแม่เข้าครัวไปทางเดินเข้าหลังบ้าน กูเดินตามสลิ่มเข้าไปในห้อง มันปิดประตูลงแล้วรีบเดินไปนอนที่เตียงตัวเอง กูยืนมองรอบห้องมันยิ้มๆคนเดียว
“ประสาทรึเปล่า ยิ้มอยู่ได้”มันพูดแล้วถอดถุงเท้าออกแล้วเหวี่ยงไว้ข้างเตียง
“ห้องน่ารักดีนะ”กูพูดบอก ทั้งๆที่เกือบจะไม่น่ารักอยู่แล้วแหละ คือห้องจะน่ารักก็ไม่ใช่ มันก็ดูเป็นผู้ชายดีอะนะ ห้องดูเป็นระเบียบมากๆ ของนี่วางเป๊ะๆ โทนห้องสีขาว ตัดกับสีน้ำตาลอ่อน ของในห้องมันเป็นไม้อัดสีไข่หมดเลย เตียงผ้าปูที่นอนสีน้ำตาลเข้ม ฝาผนังห้องถูกแป๊ะด้วยกีตาร์กับศิลปินที่มันชอบ กรอบรูปที่ถูกทำโดยโฟโต้ช๊อปที่เป็นศิลปินที่มันชอบอีกนั่นแหละ  ฝาผนังห้องตรงบนหัวเตียงมันที่เป็นสีขาว มันก็เอาปากกาไปเขียนอะไรไว้ไม่รู้ เต็ม ลายไปหมด ตุ๊กตา ของแฮนด์เมคนี่เต็มห้อง ชั้นวางหนังสือนี่แทบวางหนังสือไม่พอ หนังสือการ์ตูนจะล้นทะลุออกนอกห้องได้อยู่ละ  กูเดินไปนั่งตรงปลายเตียงมัน สลิ่มหันมามองหน่อยๆแล้วพลิกตัวเองนอนคว่ำลง
“หึ”กูหัวเราะ
“หัวเราะไร”มันถามทันทีเสียงห้วน
“เปล่า”กูตอบ เพราะกูก็ไม่รู้จริงๆว่ากูหัวเราะทำไม กูเงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นตรงเพดานเขียนชื่อวงมันไว้ว่า “Lover” เป็นตัวหนังสือที่แป๊ะโดยสติกเกอร์สีดำแล้วก็มีตัวนางฟ้ากับดาวเล็กๆอยู่ด้านข้างเป็นตัวสีฟ้าอมม่วง มันคงจะเรืองแสงด้วยกูคิดว่านะ
“เอ้..”มันเอาเท้าหนีมือกู เพราะกูไปจับข้อเท้ามันไว้
“ห้องไม่ได้ล๊อค ห่า”มันว่า
“คือจะบอกให้ล๊อคใช่เปล่า”กูแกล้งถาม
“กูหมายถึง ไม่ให้ล๊อค ไม่ให้ทำอะไรทั้งนั้น”มันพูดใส่
“ครับ”กูตอบแล้วยิ้มให้มัน มันหันมามองค้อนๆแล้วหลับตานอนต่อ
“สลิ่ม!! ออกมาหาแม่หน่อยลูก”แม่เรียกจากข้างนอกซะดัง
“โอยยยย”สลิ่มมันครวนครางนิดหน่อยเหมือนไม่อยากลุก แล้วก็ลุกขึ้นในที่สุดนั่นแหละนะ
“อย่าค้นอะไรล่ะ”มันหันมาสั่ง
“ครับผม”กูตอบให้ มันชี้หน้าเหมือนขู่หน่อยๆ แล้วเดินออกนอกห้องไป บอกให้กูไม่ค้น ก็เหมือนบอกให้กูค้นนั่นแหละ กร๊าก
กูเดินไปดูที่โต๊ะเขียนหนังสือมันที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร แต่มันกลับไม่วางอะไรไว้บนนั้นเลยนอกจากที่วางโทรศัพท์มือถือ กล่องใส่ปากกา กล่องแว่นสายตาและท๊อกกิ้งดิก พื้นที่ๆเหลือนี่โล่งมากๆ เหอะๆ กูเดินไปนั่งตรงเก้าอี้แล้วเปิดลิ้นชัก เพราะกูคิดว่าลิ้นชักไม่ว่างบ้านไหนๆ มันก็คือสิ่งกุมความลับไว้แหละว่ะ หุหุ.. ในลิ้นชักมีสมุดเหมือนสมุดโน้ตเต็มลิ้นชัก มีกล่องใส่ปิกกีตาร์อยู่สามสี่กล่อง มีกล่องปากกานู่นนี่ มีกล้องดิจิตอลอยู่ แล้วก็มือถืออีกสามเครื่องที่วางเรียงกันอยู่ในนั้น กูหยิบสมุดโน้ตที่ไม่เคยเห็นมันหยิบออกมาเขียนอะไรออกมาเปิดอ่าน ถึงแม้จะเสียมารยาทหน่อยแต่ก็ขอหน่อยเหอะวะ กร๊าก
“13 เมษา 2006 มีเรื่องอีกละ อีกละ และ อีกละ..แม่กับพ่อคงเบื่อ แต่หลิ่มหยุดไม่ได้นี่” มันเขียน ทำเอากูขำออกมากับนิสัยเด็กๆของมัน เป็นยังไงก็เป็นอยู่อย่างนั้นจริงๆ
“16 กันยา 2006 ไอ้เขตแกล้ง เอานิ้วมาจิ้มตูด ไอ้ห่า..กูขี้ไม่ออกมาหลายวันละ ใครจะกล้าบอก -_-“ มันเขียน ซะงั้นนะ..ไอ้เด็กห่าพวกนี้นี่
“25 พฤษภา 2007 เหนื่อย เบื่อ..หลายๆอย่าง เกินอธิบายให้ใครฟัง บางทีกลับมานั่งนึกถึงอนาคต ทำไมตอนนี้มันถึงดูแย่จังวะ มีคนบอกว่า สุขทุกข์อยู่ที่ใจไม่เห็นจะใช่ตรงไหน ถึงปากจะสุข ยิ้มเหมือนสุข ใจเหมือนสุขแต่ทำไมลึกๆแล้วก็รู้ดีแก่ใจว่าทุกข์แค่ไหน นิสัยไม่ดีว่ะกู แม่กับพ่อเหนื่อยแทบตาย กูกลับมาทุกข์เรื่องไร้สาระหัวครวยนี่ เรียนดีกว่า เฮ้อ..ถอนหายใจก็คงเท่านั้น เพราะยังไงปัญหาก็ยังอยู่เหมือนเดิม..”
“--------------- เวลาคงไม่สำคัญแล้วมั้งตอนนี้ ไม่อยากจำเท่าไหร่แต่ก็จำติดตา เห็นมันไปกับคนอื่นอีกละ จังไร ไอ้เหี้ย ไอ้มั่ว..ขออย่าได้เจอ” ห่า..ด่ากูรึเปล่าวะเนี้ย แม่ง ชื่อก็ไม่เขียน
“-_- มันจูบกู จูบแรก จูบของกูอ่ะ..ไอ้บ้า!!” เฮ้ย..ห่า ใครจูบมึงวะ กูนึกแล้วรีบมองวันที่ แต่เสือกจำไม่ได้ว่ามันใช่วันนั้นไหม แต่เดือนอ่ะใช่ กูแหละมั้ง ก็คงเป็นกูแหละที่จับมันจูบที่ร้านวันนั้น หึ..นี่อย่าบอกว่าจูบแรกจริงๆอ่ะ บ้า เค้าก็เขินเป็นนะ กร๊าก กูนั่งอ่านไปเรื่อย มันเยอะมากจริงๆ สงสัยมันคงเขียนมานานมากๆแล้ว กูได้ยินเสียงสลิ่มมันดังอยู่ข้างนอก เหมือนกับว่าพ่อมันมาแล้ว แต่กูยังไม่ออกไปไหว้หรอก ของอย่างนี้หาได้ง่ายๆที่ไหนกัน
“การที่มึงกำลังดื่มด่ำกับเหล้าเพื่อลบล้างความทุกข์ของมึงให้มีสุข มึงคงลืมไปแล้วสินะ..ว่ามีกูที่รักมึงคนนี้กำลังรับรู้ความทุกข์ไม่แพ้มึงแค่ไหน  มึงที่กำลังสุขอยู่กับเหล้าในขณะที่กูกำลังทุกข์อยู่คนเดียวช้าๆ โดยไม่มีอะไรช่วย หึ..ไอ้สัตว์!! ทำได้แค่นี้สินะสมอง สุดท้ายแล้วกูก็ต้องไปหา ถ้าพี่โปรไม่พูดให้ไป จ้างให้กูก็ไม่ไปหรอกเว้ย!!” ง่ะ ไอ้ห่า..ก็ไม่ใช่เพราะมึงหรอที่ทำให้กูแดกเหล้าน่ะ เพราะมึงนั่นแหละทำกูเสียใจ น้อยใจอ่ะ เฮ้อ กูจะทำยังไงกับไอ้เด็กคนนี้ดีเนี้ย ทำไมมันถึงเป็นคนแบบนี้วะ กลายเป็นว่ากูเห็นมันเขียนว่าทุกข์เพราะรักกู กูกลับดีใจซะงั้น แทบจะหุบยิ้มไม่ได้อยู่ละ สงสัยมันคงไม่ชอบให้กูแดกเหล้าจริงๆนั่นแหละมั้ง กูสังเกตเวลากูไปแดกเหล้ากับเพื่อนทีไร มันจะเหน็บแนมแกมประชดกูตลอด บางทีก็ไม่ว่านะแต่จะเงียบๆซะมากกว่า แล้วยิ่งมาเห็นมันเขียนแบบนี้ด้วยแล้ว ก็ทำให้เก็ตอะไรได้หลายๆอย่างแหละ ตอนที่กูกินปกติเบาๆจิบบ้างเล็กน้อย มันไม่ค่อยว่าเท่าไหร่ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่กูตั้งหน้าตั้งตากินนะ โดนมันด่าตลอด เหอะๆ
กูรีบวางหนังสือใส่ลิ้นชักเหมือนเดิม เมื่อเสียงจากข้างนอกเบาลงแล้ว กูรีบปิดลิ้นชักแล้วเลื่อนเก้าอี้ไว้เหมือนเดิม ก่อนที่จะรีบเขย่งเท้าวิ่งกลับไปที่เตียงเพื่อไม่ให้มีเสียงอะไร
“ทำไรอ่ะ”สลิ่มเปิดประตูเข้ามา มันก็จ้องหน้ากูจำผิดทันที
“นั่งอยู่ที่เตียง มึงเห็นว่ากูทำอะไรล่ะ”กูย้อน หน้าด้านไว้ก่อน
“................”มันเหลือบไปมองสำรวจรอบห้องก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วเอากุญแจอะไรไม่รู้เข้าไปล็อค สายไปแล้วแหละที่รัก กูเห็นหมดแล้ว กร๊าก อยากจะหัวเราะดังๆ แต่ทำไม่ด้ายยยยยยยยย
“เอ๊ะ อะไร”มันพลิกตัวกลับมาถามอย่างระแวงเมื่อกูเดินเข้าไปกอดมันไว้ ไม่รู้เป็นไง อยู่ดีๆก็อยากกอดมันขึ้นมา
“รักนะ”กูบอก
“................”มันนิ่งไปไม่ยอมสบตาเหมือนเดิม
“รัก”กูกระซิบเข้าไปที่หน้ามันใกล้มากขึ้น จนสลิ่มมันหดหน้าลงเหมือนไม่อยากให้กูเอาหน้าไปใกล้ กูเอาจมูกไปคลอเคลียอยู่ตรงแก้มมันอยู่อย่างนั้น จนอีกฝ่ายเริ่มนิ่งไปไม่กล้าพูดหรือเถียงอะไรอีก
“รัก..”กูเลื่อนไปกระซิบที่หูเบาๆ จนสลิ่มมันตัวแข็งไม่ยอมตอบโต้อะไร มันสะดุ้งหน่อยๆเมื่อกูจูบลงที่หูมัน
“รักจนจะบ้าตายอยู่แล้วรู้ไหมครับ”กูพูดย้ำแล้วหอมแก้มมันลงเบาๆ ทำเอาสลิ่มมันก้มหน้าลงมากขึ้นเหมือนหนีปากกู กูเลื่อนปากตัวเองจนไปประกบเข้าที่ปากของสลิ่มมันที่เม้มสนิท
“อึก”กูตกใจเหลือบมองสลิ่มมันเพราะเหมือนได้ยินเสียงมันสะอึกเหมือนร้องไห้
“เป็นอะไรครับ หื้มมม”กูลูบแก้มมันเบาๆ อีกมือกูเช็ดแก้มที่เปื้อนน้ำตามันออกให้
“................”สลิ่มไม่ตอบอะไร เอาแต่นิ่งอย่างเดียว น้ำตามันยังไหลลงมาเปื้อนมือที่จับแก้มมันอยู่อย่างนั้นไม่หยุด จนสลิ่มมันเอามือมาจับมือกูทั้งสองข้างเหมือนจะให้ปล่อยลง แต่กูโอบหน้ามันขึ้นมา มันเองก็ยอมไม่ได้ยื้ออะไรมากนัก  กูก้มลงจูบสลิ่มมันอีกครั้งและสลิ่มมันก็ยอมจูบตอบด้วยอยู่อย่างนั้น มันไม่ไดหวือหวาวาบหวามอะไรมากนักแต่กูรู้สึกได้ว่ามันเป็นครั้งแรกที่มันจูบตอบกูที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของมันที่มีต่อกูด้วย
“ขอโทษ อย่าร้องเลยนะ”กูเปลี่ยนเป็นกอดมันไว้ กูไม่รู้หรอกนะว่ามันร้องไห้ทำไม ไม่รู้ว่ามันกำลังรู้สึกไม่มั่นใจในตัวกูเท่าไหร่ แต่ตอนนี้กูก็คงทำได้แค่นี้ มันอาจจะไม่ดีเสมอต้นเสมอปลายตลอดไปแต่กูยังมั่นใจอย่างนึงเลยว่าไม่มีวันที่กูจะหมดรักมันหรอก ไม่มีวัน..
สักพักสลิ่มมันหยุดสะอื้นไปแล้วยืนกอดกันอยู่อย่างนั้นจนมันดันตัวกูออกเบาๆ แล้วเช็ดหน้าตัวเองยังไม่มองหน้ากู กูเช็ดหน้าให้มันด้วยเบาๆ แต่มันดันเอามือกำแล้วดันท้องกูเหมือนไม่ให้เข้ามาใกล้
“หึ”กูหัวเราะมองหน้ามัน
“ไม่ต้องยุ่ง”มันพูด ปากก็งอนทำหน้างอใส่อีก
“ร้องไห้แค่นี้ไม่เสียฟอร์มหรอกน่า”กูแซว
“บ้า ใครร้อง มั่ว..เมื่อกี้ฝนตกเหอะ”มันพูดใส่
“อืมหืม จะแก้ตัวนี่วันหลังอย่าแก้ตัวเหมือนตัวเองโง่ได้ไหม”กูพูดว่า
“.................”มันเงียบเงยมองหน้ากูเหมือนห้ามจะให้กูลืมเรื่องเมื่อกี้ให้ได้
“จะให้ลืมแล้วให้อะไรล่ะ”กูพูดแล้วเดินไปใกล้
“ให้ส้นตีนนี่เอาไหม”มันยกตีนเหมือนจะถีบมาที่กู
“หนู พ่อเรียกน่ะลูก”เสียงแม่มันตะโกนมาจากด้านนอกซะดังเหมือนแม่มันจะอยู่ตรงห้องนั่งเล่น ทำเอากูกับสลิ่มสะดุ้ง
“เดี๋ยวไปไหว้พ่อตาด้วย”กูพูดบอกแล้วจะเดินตามมันไป มันหันมาค้อนเหมือนไม่อยากให้กูพูดว่าพ่อตาอีกนั่นแหละ แต่สุดท้ายมันก็ยอมให้กูเดินตามออกไปอะนะ กูเดินไปไหว้พ่อมัน สลิ่มมันก็คุยเรื่องเรียนกับพ่อนิดหน่อย ก่อนที่จะบ่นเรื่องดนตรีที่โรงเรียนว่าเหนื่อยบ้างไรบ้าง แล้วก็ร้องเพลงที่ร้านกูน้อยลงแล้ว กูนั่งฟังอยู่ไม่นานนักก็ย้ายตัวเองเดินไปช่วยแม่สลิ่มมันทำกับข้าวในห้องครัว หลังจากนั้นก็กินข้าวที่บ้านสลิ่มมันเสร็จก็ไปส่งสลิ่มมันที่หอก่อนเพราะว่าสลิ่มมันจะกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะว่ามันจะไปร้านด้วย บอกว่าจะไปดูไอ้บอสมันร้องเพลง กูก็ตามใจอยากไปก็ไปเพราะยังไงกูก็ต้องไปช่วยไอ้โมทที่ร้านอยู่แล้ว

...................>>>><<<<....................

เอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกันก่อนกูต้องไปบรรทม
ปล.ไม่ได้ตรวจคำผิด พิมพ์เลย ลง กูจะได้ไปอ่านหนังสือ ตอนแรกว่าจะให้ยาวกว่านี่แต่ขี้เกียจ เอาไปเท่านี้ก่อนแล้วกัน เอิ้กก
ปล2.คู่พิเศษยังไม่อยากเริ่ม เพราะอยากจะเขียนหลังสอบเสร็จ รวดเดียว ไม่อยากห่วงอะไร
เฮ้อ..เครียด ตับ ไต ไส้ พุงกูจะทะลักออกมาละ  .. ไม่รู้แม่งจะสอบบ่อยไปไหน เรียน4 ปีแล้วค่อยสอบไม่ได้ไงวะ กร๊าก

[taem2love]

จิ้มทันไหม?????? อร้ายส์......ทันด้วย มาจิ้มน้องคนแรก ตอนตีสามห้าสิบเอ็ดนาที

[ณยฎา]

มาดึกขนาดนี้ แต่ดีใจที่มาเป็นทีสอง

ชอบเรื่องนี้นะ พระเอกชื่อแปลกดี "เมตร"

เอาใจช่วยให้สมรักกันต่อไปนานๆ

 

[kokikung]

เย้ยยยยย

สลิ่มมมมตอนนี้ทำไมน่ารักจังวะ

ไอ้พี่เมตรบอกรักทีบ่อน้ำตาแตกเลย

น่ารักมว๊ากกกกกก

แต่ไดอารี่ไม่ทันและ

ไอ้พี่เมตรไวก่า 555++

ตอนพิเศษคู่ไหนอ่า น้ององุ่นปะ

[mantdash]

รู้สึกว่าตัวเอกของเรื่องที่พี่บี้เขียน จะอารมณ์ขี้รำคาญหมดทุกคนเลยอ้ะป่าวเนี่ย ฮาฮ่า

มันออกมาจาก inner พี่บี้ใช่ไหมเนี่ย

ตอนนี้สลิ่มโครตน่ารักเลยอะ แต่ขอน่ารักกว่านี้อีกได้ไหมอ่า เอาใจแฟนๆ เหอะๆ

[taem2love]

ตามอ่านได้ห้าตอนแล้วน่ารักดีค่ะ แต่เจ้ติงนิดนึง หนูสลิ่มดูไร้มารยาทการศึกษาไปนิดส์นึง

ถึงจะดูว่าเป็นความพิเศษกับนายเมตรคนเดียวแต่มันก็ไม่งาม เจ้ไม่รู้ว่าเรื่องต่อจากนี้เป็นอย่างไร

แต่ไม่ค่อยชอบเด็กที่ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ ต้องรอดูว่าตอนต่อๆไปจะเป็นอย่างไร และมีเหตุอันใด

[wan]

ความในใจ ที่ไม่คิดว่าใครจะรู้ 
ก็ดี ทำให้พี่เมตร ได้รับรู้ความรู้สึกของสลิ่ม ให้ได้รู้ว่า ไม่ใช่คนเดียวที่คิดเรื่องนี้
แต่ก็ยังเป็น ผู้ (น่ารัก ) ปากแข็งอยู่วันยังค่ำ
+1 ให้เป็นกำลังใจ ทำข้อสอบก็อย่าเผลอ เอาน้ำสลิ่มกับพี่เมตรไปตอบในข้อสอบล่ะ   

[JJHJJH]

หลิมแม่มขี้แงว่ะ v.v

[kuku]

เรียน4ปีค่อยสอบจะจบมั้ยล่ะคุนน้อง

[naiin]

มุมมองสลิ่มอีกแง่ ที่พึ่งรู้น่ารักมาก พึ่งรู้อีกอย่างสลิ่มรักเมตรมากเหมือนกัน ได้เวลาปรับปรุงตัวครั้งใหญ่แล้วนะเมตร รู้แล้วรีบทำไม่เหลือบ่ากว่าแรงทำเพื่อสลิ่ม รักสลิ่ม        

[arewhy]

หลิ่มร้องไห้ทำไม TT