หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[เบบี้]

ตอนที่85 ดาวของเรา ตีนของมัน


“เมตรแจ๊กเก็ตล่ะ”แม่ถาม
“เดี๋ยวค่อยใส่สิแม่ อึดอัดอ่ะ”กูบอกเพราะอากาศมันร้อนด้วย ดันมาจับกูใส่สูทซะงั้น เพราะว่าวันนี้กูต้องออกไปติดต่อโรงแรมกับพ่อของกู
“แล้วเมื่อไหร่จะชิน”แม่พูดบ่นๆแล้วตักไข่ดาววางบนจานให้
“เดี๋ยวก็ชิน เมตรหมายถึงแม่อ่ะเดี๋ยวก็น่าจะชินเมตรไปเองอ่ะแหละ”กูพูดบอก
“ตีนนิ”แม่พูดแล้วเดินมาตบหัวกูเบาๆ
“โห ดูดีนี่หว่า”พ่อเดินลงมาแล้วมองกูยิ้มๆ
“ก็นะ ใส่ไรก็หล่อไปหมดอ่ะ”กูยักไหล่พูด
“ถุยยยย”พ่อกับแม่ประสานเสียงกันใส่กูแล้วนั่งลงที่เก้าอี้โต๊ะอาหาร กูมาบ้านตั้งแต่วันพฤหัสได้แล้ว ตอนแรกว่าจะมาวันพุธแต่ว่าเป็นห่วงสลิ่มมัน ก็เพราะว่าเมื่อวันที่ตึ่งโป๊ะกันไปเมื่อวันจันทร์น่ะ ตอนเช้ามันดันลุกไม่ไหวขึ้นไม่ ไม่ได้ถึงกับป่วยหรอกนะ แต่มันบอกว่าปวดเมื่อยตัวไปหมด แถมสีหน้าก็ไม่ค่อยดี กูเลยขอไว้ว่าไม่ให้มันไปโรงเรียนเพราะกูกลัวว่ามันจะเป็นอะไรขึ้นมา วันอังคารกูก็อยู่กับมันทั้งวัน วันพุธไปเรียนตามปกติ ออกเดินทางมาบ้านนี่ก็วันพฤหัสตอนเช้านั่นแหละ ส่วนกูจะกลับกรุงเทพวันพรุ่งนี้แล้ว เพราะวันพฤหัสเช้ากูมีเรียนอยากกลับไปนอนพักที่บ้านวันพุธทั้งวันทิ้งทวนให้กับการงานสักหน่อย จะได้เริ่มตั้งใจเรียน ดูดีม๊ะ..กร๊าก
ก่อนมานี่ก็โดนมันด่าไปหนึ่งดอก กูดันโทรบอกไอ้เขตให้มาหาที่หอสลิ่มมันหน่อย เพราะว่าเห็นทุกทีที่มันไม่ไปเรียนสลิ่มมันจะห่วงเรื่องการบ้าน เรื่องเรียนไม่ทันเพื่อนอะไรประมาณนี้ ก่อนโทรไปกูก็ดันไม่ได้บอกสลิ่มมันก่อน พอไอ้เขตโผล่หน้ามาสลิ่มมันก็จะตกใจนิดหน่อย กูก็ได้แต่มองสถานการณ์อย่างงงๆ
“หืม จัดหนักอีกแล้วใช่ไหมเนี้ย”ไอ้เขตพูดเดินเข้ามาทำหน้าทำตากวนส้นตีนใส่เพื่อนมันที่นั่งอยู่บนเตียง
“มาไมอ่ะ”สลิ่มถามทันที
“อ่าว ก็เฮียบอกให้กูมาหาอ่ะ”ไอ้เขตพูด
“ใครอนุญาตไม่ทราบ”มันหันมาค้อนใส่กู
“อ่าว ก็กูเห็นทุกทีมึงหยุดเรียนมึงจะห่วงเรื่องเรียนนี่ กูเลยให้ไอ้เขตมันเอาการบ้านมาให้”กูพูดบอก
“แหม ไม่ต้องอายหรอกน่า”ไอ้เขตแซวแล้วเอานิ้วไปดีดแก้มสลิ่มมัน สลิ่มมันนิ่งทำหน้านิ่งมองหน้าเพื่อนมันเหมือนจะสั่งให้หยุดทำอะไรกับแก้มมันเดี๋ยวนี้
“แล้วมีการบ้านไรบ้าง”มันถาม
“ก็ไม่มีไรมากหรอก ภาษาอังกฤษแล้วก็เลือกเสรีของมึงอ่ะ กูไปถามไอ้โป้งมาให้ มันบอกว่าจารย์ให้ออกแบบผลิตภัณฑ์มา อะไรก็ได้”ไอ้เขตบอก
“ส่งวันไหน”มันถาม
“อาทิตย์หน้า ภาษาอังกฤษส่งพรุ่งนี้”ไอ้เขตพูด
“แต่ไอ้เวทำเสร็จแล้วนะ กูโทรบอกมันแล้วว่าให้ส่งคำตอบในอีเมลมึง มึงก็ลองเชคดูคืนนี้แล้วกัน”ไอ้เขตพูดบอก
“เออ”สลิ่มตอบ
“งั้นกูไปละ”
“อ่าว ไปละหรอ”สลิ่มถามอย่างตกใจ
“แหมะ จะให้กูอยู่ทำเหี้ยไร”ไอ้เขตทำเสียงแซวๆแล้วมันก็เปิดกระเป๋า
“กูเห็นมันสวยดีก็เลยซื้อมาให้”มันยื่นใบอะไรให้ก็ไม่รู้ น่าจะเป็นสติ๊กเกอร์หรืออะไรสักอย่าง
“น่ารักดี”สลิ่มรับมาแล้วดูยิ้มๆด้วยความดีใจ กูเดินไปดูเห็นเป็นสติ๊กเกอร์ติดโทรศัพท์ลายกีตาร์ เปียโน อะไรพวกนี้แหละ
“ร้อยยี่สิบ”ไอ้เขตพูดพร้อมแบมือ
“ครวย”สลิ่มด่า
“หึหึ”ไอ้เขตหัวเราะก่อนที่จะรูดซิบปิดกระเป๋า
“ไปนะครับเฮีย”มันหันมายกมือไหว้ให้กู กูยิ้มพยักหน้าตอบให้ สลิ่มมันเดินไปส่งไอ้เขตหน้าห้อง
“ขอบใจนะ เจอกันพรุ่งนี้”มันพูดบอก
“เออ อย่าหักโหมอีกล่ะคืนนี้อ่ะ เออหรือไม่ก็ เฮีย..”มันเรียกกูเสียงดังขึ้นมาหน่อย แต่กูได้ยินอยู่แล้วแหละเพราะกูตั้งใจฟังอย่างเต็มที่
“ไร”กูขานตอบ
“ทำบ่อยๆดิ มันจะได้ชิน มึงจะได้ไม่ต้องทำวันหยุดวันแบบนี้ด้วยนะเว้ย”ไอ้เขตพูด
“ไอ้..”สลิ่มอ้าปากจะด่า แต่ไอ้เขตเอามือเข้าไปปิดไว้เรียบร้อย
“ไม่ต้องเขิน คนกันเองทั้งนั้น กร๊าก”มันพูดจบพร้อมกับหัวเราะกร๊ากใหญ่ใส่หน้าสลิ่ม ก่อนที่มันจะวิ่งออกจากห้องไปเลยทันที กูได้แต่ยืนขำ สลิ่มแม่งยืนค้างไปละ
“กูไม่ได้เป็นไรสักหน่อย มึงนั่นแหละบอกให้กูหยุด”มันหันมาพูดกระแทกเสียงใส่แล้วปิดประตูลง
“เอ้า ก็มึงอ่ะลุกมาเพลียซะขนาดนั้น แถมบ่นปวดเนื้อปวดตัว กูจะให้ไปได้ไงล่ะ”กูพูดบอก
“ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย”มันทำเสียงงอนๆแล้วเดินออกไปนอกระเบียงเอาลูกหมาเข้ามา กลายเป็นว่าวันนั้นก็ยังไม่ได้เอาลูกหมาไปคืน
นั่นแหละเป็นเหตุการณ์ที่หลังจากนั้นมันก็ยังขุดเรื่องนี้มาคุยได้อีก ซึ่งกูไงที่โดนมันด่าอ่ะ เย็นนั้นกูก็พามันเอาหมาไปคืน แต่มันก็ยังไม่ยอมคุยกับแม่มันอยู่ดี เข้าไปเอากับข้าว แม่มันอยู่ในห้องนั่งเล่นมันก็ไม่ทักสักคำกูก็ได้แต่เป็นตัวกลางไม่รู้จะทำยังไงเพราะแม่มันก็ไม่คุยกับสลิ่มเหมือนกัน จนมันเอาของๆมันเสร็จมันก็เดินออกไปจากบ้านเลย กูก็เตือนมันว่าให้คุยกันกับแม่ให้รู้เรื่องแต่มันก็ไม่ยอมคุยอยู่ดี แต่เห็นเมื่อวันพฤหัสที่กูมาถึงบ้านที่ภูเก็ตนี่ กูโทรไปหามัน เห็นมันบอกว่าดีกับแม่แล้วเรียบร้อย แม่มันชวนออกไปกินข้าวนอกบ้านด้วยกัน มันก็เลยหายงอนแม่มันง่ายๆซะงั้น เหอะๆ  กูเลยต้องต่อว่ามันไปว่า..
“มีที่ไหนให้แม่มาง้อ”กูพูด
“ไม่ได้ให้ง้อสักหน่อย ก็แม่ไม่ยอมคุยก่อนเองนี่ แล้วรอบนี้แม่ก็ทำกูโกรธด้วย”มันพูด
“แต่แม่มึงก็ไม่ผิดนี่ มึงก็ผิด”กูพูด
“ไม่รู้อ่ะ ที่จริงก็ไม่ได้โกรธอะไรสักหน่อย แม่กูทำไมกูจะไม่รู้ เค้าแกล้งกูเหอะ”มันพูด
“แกล้งห่าไร”กูย้อนถาม
“ก็แกล้งให้เงินกูมาพันนึง แกล้งเอาหมาไปไม่บอกกู แล้วเค้าก็เห็นกูงอนเค้าก็เลยยิ่งแกล้งไม่คุยกับกูทำไมกูจะไม่รู้ เรื่องไรกูจะง้อก่อน เฮอะ”มันพูด
“เออนะ ฉลาด”กูประชด
“ยุ่งจริง เรื่องครอบครัวกูเหอะ”มันพูด
“ครอบครัวเดียวกันแล้วเหอะ”กูพูดอย่างไม่สนใจ
“ประสาท ไปไหนก็ไปเลยป่ะ จะวางละจะทำการบ้าน”มันพูด
“เออ มึงก็ประสาทเหมือนกันแหละ”กูด่ามันบ้าง
“เออควาย”มันด่ากระแทกเสียง
“เออไอ้หมา”กูด่ากลับแล้วมันก็วางใส่หูกูไปเลย นี่ไม่ได้เป็นการงอนหรือโกรธกัน แต่เป็นการด่าประลองฝีปากระหว่างกูกับมันก็เท่านั้นเอง ว่าจะได้ไม่ลืมกำพืดว่าแต่ก่อนคู่รักแบบกูนี้เป็นยังไงก็จะเป็นอย่างนี้ต่อไปแหละ กร๊าก

วันนี้ทั้งวันกูต้องไปติดต่อลูกค้ากับพ่อ โดยไปในฐานะลูกชายเจ้าของบริษัทอีกนั่นแหละนะ ไปฟังๆและก็โดนแนะนำตัวให้คนนั้นคนนี้รู้จัก ได้แดกของฟรี ของดีๆที่ได้จากการต้อนรับ แล้วตอนเย็นก็ไปรับแม่ที่โรงแรมของแม่ด้วย
“เฮ้ออออ~~”วันนี้กูถอนหายใจรอบนี้ไม่น่าจะต่ำกว่ารอบที่สิบ
“ถอนหายใจอะไรนักหนา”พ่อเหลือบตาจากหนังสือพิมพ์มามองหน้ากู ตอนนี้อยู่ในระหว่างรอแม่ประชุมเสร็จ
“เมตรไม่เข้าใจอย่างนึง จะประชุมห่าหอกอะไรนักหนา เมตรมากี่ทีๆแม่ก็ประชุม น่าเบื่อตายชัก”กูพูดบ่นแล้วหยิบพายตรงหน้ากิน
“พูดไม่เพราะเลยแกนิ”พ่อพูดปรามๆ
“ก็จริงนิ ประชุมก็ไม่เห็นปรับปรุง จะประชุมทำไม เอออีกอย่างนะ เจ้านายแม่นี่คอโดนดามไว้หรอพ่อแข็งเชียว”กูพูดขำๆเพราะกูเคยเจอเจ้านายแม่เมื่อรอบที่แล้ว เค้าเปลี่ยนผู้บริหารคนใหม่ แม่งโคตรหยิ่งได้อีก
“หึ เดี๋ยวก็ร่วงแล้ว อีกแป๊บนึง”พ่อพูด
“ใครก็ช่างจะเลือกขึ้นมาเนอะ แก่ก็แก่ หัวโบราณฉิบ”กูบ่นไม่เลิก
“แกรู้ได้ไงว่าหัวโบราณ”พ่อหันมาถามอย่างอยากรู้
“เหอะๆ ดูเค้าแต่งตัวดิ”กูพูดบอก เพราะเล่นใส่ผ้าไหมตลอด แถมทรงผมโคตรแก่ได้อีก
“ไปว่าเค้า ก็ผู้อาวุโสนี่หว่า”พ่อเบะปากพูด  
“มากมาย”กูพูดลอยๆ
“อะไรมากมาย”พ่อหันมาถามงงๆ
“ก็มากมาย พูดไปงั้น มากมาย”กูบอกแต่พ่อก็ยังทำหน้างงไม่เลิก
“นามธรรมอ่ะพ่อ แปลไม่ได้ หึหึ”กูพูดบอก หันไปเห็นอีกทีแม่ก็เดินยิ้มแป้นเข้ามาในร้านแล้ว
“นานอ่ะแม่”กูบ่นก่อนเลย
“มันออกมาไม่ได้นี่ อ่ะนี่เพื่อนแม่เค้ากลับมาจากเบลเยี่ยมเลยซื้อมาฝาก เอาไปให้น้องกับสลิ่ม แบ่งๆไป”แม่พูดบอก
“แล้วเมตรกับไอ้โมทล่ะ”กูถามแล้วรับถุงมา
“แก่แล้ว ไม่ต้องเอา”แม่พูดบอก ซะงั้น กูไม่เข้าใจว่าอะไรๆก็น้องตลอดที่ต้องได้ แล้วเกือบทุกครอบครัวด้วยนะ ไม่รู้แม่งเอาอะไรมาวัด ตอนที่กูเด็กๆก็ดีอยู่หรอก ตอนแม่ให้เงินแม่จะบอกว่า “นี่เป็นพี่” แล้วแม่ก็จะให้เงินกูเยอะกว่าน้อง แต่เดี๋ยวนี้แม่งอะไรก็น้องๆๆ ของอะไรก็ซื้อให้น้อง ขนมอะไรก็ให้น้อง ทำไมวะคนแก่แดกไม่ได้รึไง แมร่ง ไม่ยุติธรรมอ่ะ
“หอมอ่ะ”กูเอาจมูกเข้าไปดมในถุงที่ใส่ช็อคโกแลตกับขนมปังที่แม่ยื่นมาให้เมื่อกี้ ถ้าไอ้มิ้วกับสลิ่มเห็นแม่งน้ำลายไหลเป็นหมาแน่นอนกูพอจะนึกภาพออก
“ไปยัง”แม่ถามพ่อ พ่อพยักหน้าแล้วพับหนังสือพิมพ์แล้วลุกขึ้นไปจ่ายค่าเค้กกับกาแฟที่กูพึ่งกินไป
เย็นนั้นกูกับพ่อและแม่ก็ไปกินข้าวที่โรงแรมติดทะเลโดยพ่อเป็นคนจ่ายเพราะโดนแม่ด่า พอกลับมาบ้านกูก็โทรหาสลิ่มบอกว่าจะกลับพรุ่งนี้แล้วจะถึงกี่โมงอะไรประมาณนี้แหละ แล้วก็วางสายไป ก็ปกติดีไม่มีอะไร นอนหลับสบายไม่มีเรื่องต้องเครียดอะไร ความรักกำลังไปได้ดีทุกอย่างมันก็ดูดีไปหมดนั่นแหละ ถ้าความรักไปได้ไม่ดี ชีวิตทุกอย่างแม่งหดหู่ไปด้วยเลยกูอยากจะบอก แม่งทั้งเครียด ทำทำอะไรไม่ถูก ไปไม่เป็นยิ่งกว่าโดนฟ้องล้มละลายอีก กร๊าก


.................
.................


“ได้ไรมาบ้างวะ”ไอ้โมททักทันทีเมื่อมันเจอหน้ากู กูโทรไปบอกให้มันมารอรับที่สนามบินเองแหละ
“เพื่อนแม่ซื้อช็อคโกแลตมาฝากจากเบลเยี่ยมแต่มึงอย่าหวังว่าจะได้แดก แม่บอกให้เอามาให้มิ้วค์กับสลิ่มมัน”กูพูดดักไว้ก่อน
“แล้วก็ของที่มึงสั่งให้แม่เตรียมมาให้นั่นแหละ”กูพูดบอก ไอ้โมทมันอยากกินนู่นอย่างกินนี่เยอะแยะไปหมด แล้วมันหาซื้อที่กรุงเทพไม่ได้มันเลยจดรายการแล้วเอาให้แม่เตรียมซื้อกลับเอามาให้มันด้วย ไอ้โมทมันช่วยกูถือของก่อนที่จะเดินไปที่รถพร้อมกัน
“มิ้วค์อยู่บ้านหรอ”กูถาม
“เรียนพิเศษ เห็นบอกจะกลับเย็นๆหน่อยน่ะ”ไอ้โมทตอบแล้วเปิดประตูรถเอาของไปวางให้กู กูก็ขึ้นนั่งด้านข้างคนขับก่อนเลย สบาย..พอขึ้นรถมากูก็กดโทรศัพท์โทรหาที่รักก่อนเลยอันดับแรก
“มึงนี่หายใจเข้าออกเป็นน้องมันเลยรึไงวะ”ไอ้โมทพูดทั้งๆที่กูไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะโทรหาใคร แต่กูก็ไม่สนใจยังคงกดโทรศัพท์ต่อไป
“มึงหายใจเข้าออกเป็นเมียมึงไหมล่ะ”กูย้อนบ้าง
“ห่า ยังไม่ได้เป็นเมียเว้ย”มันพูดยิ้มๆ
“อย่าให้กูรู้แล้วกัน ว่ามึงได้เค้าก่อนแต่งงานน่ะ”กูพูด
“แสรดดดด”มันทำเสียงใส่แบบนี้จริงๆ ไอ้พี่เวร

ตู๊ดด ๆ  ๆ   ๆ   ๆ

กูกดวางเพราะว่ามันไม่ยอมรับโทรศัพท์ แล้วลองกดโทรใหม่อีกครั้ง

ตู๊ดด ๆ  ๆ   ๆ    ๆ

กูเอามือถือมาจ้องดูหน้าจอเพราะฟังเสียงโทรศัพท์แล้วมันลุ้นว่าเมื่อไหร่จะรับสักที จนทำเอาไอ้โมทมันหัวเราะเหมือนแซวกู
“.................”พอปลายสายกดรับ เสียงปลายสายก็เงียบจนกูงง
“ฮัลโหล”กูพูด
“หลิ่ม ได้ยินไหม”กูพูด
“อื้อ”มันพูดเสียงเบาอยู่ในลำคอ
“เป็นอะไรน่ะ ทำไมรับช้าจังวะ”กูพูดถาม เสียงบริเวณรอบๆของสลิ่มมันดังไปหมดเหมือนไม่ได้อยู่ในหอหรือที่บ้าน
“.................”มันเงียบไม่พูดอะไร กูยิ่งกระวนกระวายเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่กูไปทำอะไรผิดหรือว่าอดีตกูไปกระแทกโสตประสาทมันเข้าหรอกนะ ไม่หรอกน่า..
“สลิ่มเป็นอะไรน่ะ”กูถามอีกครั้ง
“อึก เปล่า”มันพูดเสียงสั่น
“มึงร้องไห้หรอ..หลิ่ม”กูถามอย่างร้อนรน
“...................”มันเงียบไปนิดนึง
“ฟื้ดดด~ อึก มะ..อึก”มันเหมือนพยายามจะพูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่เป็นคำพูด เหี้ย แล้วจะรู้เรื่องไหมเนี้ย
“มึงอยู่ไหน”กูตัดบทถามก่อนเลย
“.................”มันเงียบเสียงไป
“หน้า เซเว่น”มันพูดเสียงสั่น
“เซเว่นไหนล่ะ”กูถามอีก
“หน้าปากซอยที่บ้าน”มันพูด
“งั้นรออยู่นั่นนะ เดี๋ยวไปหา อย่าไปไหนนะ”กูพูดย้ำ
“อือ”มันตอบแค่นั้น แล้วกูก็วางสายก่อนที่จะบอกให้ไอ้โมทมันขับไปทางบ้านสลิ่มมันทันที ระหว่างทางกูก็คิดไปเรื่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี้ย ถ้ามันอยู่หน้าบ้านแสดงว่ามันต้องทะเลาะกับที่บ้านอ่ะดิ หรือว่าทะเลาะเรื่องกูวะ ไม่หรอกน่า..ไม่มั้ง ไม่น่าจะรู้เร็วขนาดนนั้น แล้วสลิ่มมันก็คงไม่กล้าบอกด้วยหรือว่ามีใครเอาข่าวไปบอก หรือว่าความลับแตกวะ ห่าเอ้ย
“เฮ้ย โมทจอดๆ”กูรีบพูดบอกเมื่อเห็นสลิ่มมันนั่งกอดเข่าก้มหน้าก้มตาอยู่ที่พื้นหน้าเซเว่น
“กูหาที่จอดรถด้านหลังนะ”ไอ้โมทตะโกนบอกกู กูพยักหน้ารับแล้วรีบวิ่งลงจากรถแล้ววิ่งไปหาสลิ่มมัน พอกูไปหยุดอยู่ตรงหน้ามัน มันก็เงยหน้ามามองหน้ากูทันที สภาพนี่ไม่เหลือเลย ตาแดง หน้าแดงแก้มแดงไปหมด
“เป็นอะไร”กูถามทันที กูก็เครียดตามไปด้วยตั้งแต่นั่งรถมาแล้วนี่
“.................”มันส่ายหัวตอบแล้วขยับขาเข้าหาตัวเองกอดเข่าตัวเองไว้โดยมีกระเป๋าเป้ของมันวางทับบนขาอยู่ด้วย กูรีบนั่งลงข้างๆแล้วจับหน้ามันเบาๆ
“เป็นอะไรหื้ม ร้องไห้ทำไมครับ”กูถาม มันก็ยังร้องไห้ไม่หยุด น้ำตาไหล่พรากๆหลบตากู มันเอามือปาดแก้มตัวเองไปมาจนกูอดสงสารไม่ได้
“ทำไมเป็นแบบนี้นะ ไม่ยอมพูดอีกแล้วนะมึงอ่ะ”กูพูดบอกแล้วลูบหัวมันก่อนที่จะเดินเข้าเซเว่นแล้วซื้อน้ำกับกระดาษทิชชู่แล้วเดินออกมาหามันที่ลุกขึ้นยืนรอกูอยู่แล้ว
“...................”กูไม่พูดอะไร เปิดขวดน้ำเปล่า แล้วก็แกะกระดาษทิชชู่เช็ดหน้าให้มัน  มันยืนนิ่งปล่อยให้กูเช็ด กูเอาน้ำเปล่าเทใส่กระดาษทิชชู่นิดหน่อยพอเปียกก่อนที่จะเช็ดที่แก้มให้มันอีกครั้ง แล้วเอากระดาษทิชชู่ที่ไม่เปียกเช็ดให้อีกรอบ แม่ง เหมือนทำมาร์คหน้าเลย เหอะๆ แต่พอเช็ดเสร็จน้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้มอีกไม่หยุด กูเลยได้แต่ยืนนิ่งมองหน้ามันแล้วจับแก้มมันไว้ไม่รู้จะทำยังไง
“เฮ้ย คู่เกย์เว้ย”กูได้ยินเสียงมาจากด้านหลัง กูหันไปมองทันทีก็เห็นเด็กนักเรียนม.ปลายสี่ห้าคนเดินพูดกันเจี๊ยวจ๊าวแซวมองมาทางพวกกู
“เคยเจอเกย์กระทืบไหมไอ้สัตว์!”กูด่ากระแทกเสียงดังด้วยความลืมตัวเพราะกูไม่เคยแคร์อยู่แล้วว่าใครจะว่ากูเป็นเกย์ แต่คนที่จะรับไม่ได้น่ะไม่ใช่กูแต่จะเป็นไอ้คนที่ยืนอยู่ด้านหน้านี่ต่างหากล่ะ พอกูด่าจบก็ทำเอาคนที่ยืนหน้าเซเว่นหันมามองกันหมด ไอ้เด็กพวกนั้นชะงักไปนิดหน่อย
“..................”กูเงียบ ไอ้เด็กพวกนั้นก็เงียบ จ้องหน้าสบตากันไปมา พอกูก้าวขาเดินไปทางพวกมัน พวกมันก็ก้าวขาถอยหลังแต่ยังจ้องมองหน้ากูอยู่ จนกูกระตุกเร่งตีนออกวิ่งนั่นแหละ พวกมันผลักกันกระจายวิ่งหนีตะเลิดเปิดเปิงกันไปหมด พอกูวิ่งต้อนตามพวกมันจนพวกมันหนีกันไปเรียบร้อยแล้ว กูก็หยุดวิ่งด้วยความเหนื่อยนิดหน่อย ยืนเท้าเอวมองพวกมันที่วิ่งหนีกันไปแล้วเดินกลับมาหาไอ้เด็กม.ปลายที่ยืน เอ่อ..ยืน มันคือ..O_O มันยืนอยู่..โดยที่กระเป๋าไม่ได้ปิดตีน
“สลิ่ม”กูเรียกอย่างตกใจ ค้างและงงกับภาพที่เห็นตรงหน้า
“อึก..”มันสะอึกร้องไห้ไม่เลิก
“มึงอย่าบอกนะ”กูพูดตะกุกตะกัก ตาก็ยังมองที่เท้าของสลิ่มไม่เลิก
“แล้วอย่าบอกนะว่าที่ร้องไห้นะเรื่องนี้”กูพูด
“...................”มันพยักหน้ารับ
“พะ พ่อ..โกรธ”มันพูดไปน้ำตาก็ไหลไม่หยุด
“เฮ้อ~~ มึงนี่น้า”กูพูดไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ จะสงสารก็สงสาร ตกใจก็ตกใจ กูล่ะอุตส่าห์คิดว่ามันร้องไห้เรื่องของกูกับมันหรือว่าเรื่องอะไร ก็ไอ้สิ่งที่กูเห็นมันคือสิ่งที่อยู่บนเท้าของสลิ่มมันน่ะสิ มันใส่รองเทาแตะหูคีบ กูเลยสามารถเห็นและเก็ตได้เลยว่ามันร้องไห้เรื่องอะไร รอยสักที่อยู่บนเท้าขวาของมัน รอยสักรูปดาวนั่น
“อึก..”มันสะอึกกำมือตัวเองแน่น
“เลิกร้องได้แล้ว”กูพูดแล้วจับแก้ม จับหัวมันไว้ มันก็ยังตัวสั่นไม่เลิก
“มึง ตกใจหรอ”มันเงยหน้าถามกู มือก็มากำเสื้อกูซะแน่น
“...................”กูเงียบมองหน้ามัน ก็ไม่ได้ไม่ชอบหรอกนะ แต่ไม่คิดว่ามันจะไปทำนี่น่ะสิ ส่วนตัวแล้วกูไม่เคยคิดอยากจะสักเลยด้วย เพราะกูกลัวเข็มและกูกลัวเจ็บ
“อืม”กูตอบ
“..................”มันเงียบเงยหน้าจ้องหน้ากูไม่เลิก มือสองมือกำชายเสื้อกูไว้แล้วเรียบร้อย นี่ถ้าไม่ใช่เวลาแบบนี้จะดีใจกว่านี่อีกนะเนี้ย เอิ้กกก..
“..................”กูยิ้มตอบให้เพราะกำลังรู้ว่ามันกำลังสื่ออะไรจากดวงตาคู่นี้ของมัน กูดึงตัวมันมากอดไว้เบาๆ มันก็ยอมให้กอด แปลกเหมือนกันเพราะถ้าเป็นทุกทีในที่สาธารณะแบบนี้นี่ถีบกูกระเด็นไปแล้ว มันยืนสะอื้นไม่หยุดยอมให้กูกอดอยู่อย่างนั้น
“สวยดีนี่”กูพูดปลอบแล้วลูบหัวมันไปด้วย
“กลับบ้านกันเหอะนะ”กูเปลี่ยนเรื่อง มันพยักหน้าตรงอกกู กูหยิบกระเป๋าเป้ของมันขึ้นมาสะพายแทน แล้วจับมือมันมาระหว่างนั้นไอ้โมทมันก็เดินมาพอดี กูขยิบตาบอกให้มันรู้ว่าอย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้ มันก็รู้การรู้งานทันทีพากูกับสลิ่มไปที่รถแล้วก็ขับรถกลับบ้านกูก่อนเพราะกูต้องเอาของไปเก็บ
“หิวไหม”กูถามเมื่อเดินเข้าห้องมา เมื่อกี้กูปล่อยให้สลิ่มมันอยู่ในห้องกูคนเดียวสักพัก กูเข้าไปจัดการกับครัวเพราะว่าไอ้ห่าโมทเสือกแดกแล้วไม่ล้างจาน เห็นแล้วขัดลูกหูลูกตาเลยจัดการล้างไป แล้วก็เอาของไปเก็บด้วยก่อนที่จะเอากระเป๋าเสื้อผ้าลากเข้าห้องนอนของตัวเองมานี่แหละ
“................”มันส่ายหัวตอบ ยังนั่งกอดเข่าอยู่ท่าเดิมที่กูปล่อยไปเมื่อกี้อยู่เลย
“เพื่อนแม่ซื้อมาจากเบลเยี่ยมน่ะ แม่เลยบอกให้เอามาเผื่อมึงด้วย”กูบอกแล้วยื่นกล่องช็อคโกแลตกับขนมปังให้สลิ่มมัน มันรับไป
“ฝากขอบคุณแม่ด้วยนะ”มันพูดเสียงเบาๆอยู่ในลำคอ กูยิ้มไม่พูดอะไรต่ออีก เพราะเวลานี้มันก็คงไม่อยากพูดอะไรมากหรอกกูรู้ กูรื้อกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาแล้วเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วใส่ตะกร้า หันมาอีกทีก็เห็นสลิ่มมันนั่งลูบเท้าตัวเองอยู่ กูยืนมองเงียบๆจนสลิ่มมันหันมาเห็นว่ากูยืนมองมันอยู่นั่นแหละ
“ไหนดูสิ”กูพูดแล้วเดินขึ้นไปบนเตียงก่อนที่จะดึงกอดตัวมันให้เข้ามานั่งอยู่ระหว่างขาของกู
“เสียใจหรอที่ทำ”กูพูดถามเอาคางไปเกยตรงหัวไหล่ของมัน
“..................”มันส่ายหัวตอบทันทีกอดเข่าตัวเองไว้แน่น กูลูบเท้ามันที่มีรอยสักนั่นเบาๆ
“ที่มึงวาดวันนั้นนิ”กูนึกขึ้นได้
“อือ”มันตอบพร้อมพยักหน้ารับ รูปดาวที่วาดเรียงกันที่ห้องซ้อมวันนั้น ที่มันถามว่าสวยไหม แล้วถามกูด้วยว่าจะเอาดาวสีอะไร ซึ่งตอนนี้มันมาอยู่บนเท้าของสลิ่มมันแล้วเรียบร้อย เป็นไปตามอย่างที่มันวาด เป็นไปตามอย่างที่กูบอกว่าอยากให้ดาวเป็นสีแดงและตรงขอบเป็นสีดำอย่างที่สลิ่มมันเลือก
“แต่พ่อโกรธมาก”มันพูด
“ไปขอโทษเค้าสิ แล้วพ่อรู้ได้ไง”กูถาม
“กูเอาไปให้เค้าดู”มันพูดเสียงสั่น
“เอ้า ไปบอกทำไมล่ะ”กูพูด เพราะถ้าเพื่อนกูสักนะจะปล่อยให้พ่อแม่รู้กันเอง โดยปิดบังไว้ก่อนเพราะเดี๋ยวมีบ้านแตก แต่สลิ่มดันเอาตีนไปให้เค้าดูซะงั้น
“กูไม่อยากปิดบังนี่ มันอึดอัด”มันพูด
“...................”กูไม่พูดอะไร แต่หอมลงที่หัวมันเบาๆ มันก็นั่งเงียบมองไปที่เท้าตัวเองอยู่อย่างนั้น
“ชอบไหม”มันพูดถามขึ้นเสียงเบา
“ชอบสิ ก็กูเป็นคนบอกว่าให้เป็นสีนี้นี่นะ”กูพูดเอาใจ เพราะไม่งั้นเดี๋ยวได้ร้องไห้ท้อน้ำแตกขึ้นมาอีก
แต่ที่จริงก็ชอบแหละนะ กูจะไม่ชอบคนสักตรงที่มันสักมากเกินไปจนบางทีเหมือนไปนอนทับหนังสือพิมพ์มา มันดูไร้สาระเกินไปหน่อย แต่ถ้าคนที่ดูดีสักอะไรมันก็ดูดีแหละนะ ยิ่งถ้าขาวนี่สักไปมันก็ขึ้นจนดูเซ็กซี่ไปเลยแหละ แปลกเหมือนกันที่คนดูดีทำอะไรมันก็ดูดีไปซะหมด ส่วนมากผู้ชายสักนี่ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้าผู้หญิงสักกูก็รับไม่ค่อยได้เหมือนกัน ส่วนน้อยนะที่กูจะเห็นสักแล้วดูเท่ ดูแนว ดูดีกัน เพราะนั่นหมายถึงว่ามึงต้องเป็นคนหน้าตาดีในระดับนึง แต่งตัวเท่ และเป็นแนวของตัวเอง แต่งตัวมีสไตล์บ้าบอให้เข้ากับรอยสักด้วยเหมือนกัน ไม่งั้นมันก็เหมือนคนที่สักทั่วๆไป สำหรับกูมันก็เหมือนกับว่าสักไปต้องแน่ใจด้วยนะว่ามึงจะดูดีกว่าเดิม
“ทำไมไม่บอกกันก่อนล่ะ”กูถาม
“เดี๋ยวมึงไม่ให้ทำ”มันพูด
“หึ มึงอยากทำแล้วกูห้ามได้หรอ”กูพูดขำๆ
“ไม่ได้”มันย้อนเสียงเบา เศร้าขนาดนี้ยังมีการมาย้อนอีก
“ไปทำมาวันไหนน่ะ”กูถาม
“วันพฤหัสตอนเย็น”มันพูด
“หื้มม ที่มึงบอกว่าจะดูหนังอะนะ ไอ้นี่ริอาจโกหกหรอ”กูตีเข้าที่หัวมันหนึ่งที
“ก็มึงดันโทรมาตอนนั้นทำไมเล่า”มันพูดปากยื่นปากยาวใส่อีก
“นิสัยเสีย แล้วนี่ไปคุยกับพ่อให้รู้เรื่องด้วยล่ะ แล้วแม่ไม่ว่ารึไง”กูถาม
“ไม่ว่า ไม่รู้อ่ะ กูคงทะเลาะกับพ่อแรงไปหน่อย แม่เลยไม่ชวนทะเลาะมั้ง”มันพูด
“ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนั้นเลย กูไม่ได้อยากรับราชการแบบพ่อสักหน่อย ไม่เคยคิดอยากจะเป็นด้วย”มันพูด
“ใจเย็นน่า พ่อเค้าคงตกใจนิดหน่อยน่ะ”กูพูดบอก แล้วจ้องไปที่เท้ามัน ดีนะที่เท้าแม่งโคตรขาว ไม่งั้นนะมึง แต่มันก็สวยดีเป็นสีแดงกับสีดำตัดกับเท้าขาวๆของมันดี ดาวที่เรียงจากเล็กไปใหญ่อยู่แปดเก้าดวง มีดวงที่ใหญ่ที่สุดอยู่แค่ดวงเดียว นอกนั้นก็เรียงจากใหญ่ไปเล็กขดกันเป็นเหมือนกุญแจซอล น่ารักดี
“พ่อไล่ออกมาจากบ้านด้วย”มันพูดเสียงสะอื้นอีก
“มึงอย่าร้องสิ กูใจไม่ดี”กูพูดแล้วกระชับกอดมันไว้ พอมันร้องกูก็ไม่รู้จะปลอบยังไง คนร้องไห้มันจะชอบเงียบ ถามอะไรก็จะไม่ค่อยพูด ก็รู้ๆกันอยู่
“เดี๋ยวก็ปวดหัว ตาบวมอีก”กูพูดเตือน
“จะนอนก่อนไหม เดี๋ยวจะเก็บเสื้อผ้าแล้วก็จะลงไปทำกับข้าวให้”กูพูดถาม
“.................”มันพยักหน้าตอบ กูปล่อยจากกอดมันออก
“เซ็กซี่ดี กูชอบ”กูพูดยักคิ้วแซวมันแล้วเอาหน้ายื่นไปจะจูบ มันเอนหน้าหนีแล้วตบเข้าที่หน้าโดยอัตโนมัติ
“ขอจูบหน่อยก็ไม่ได้”กูพูดแล้วจับแก้มตัวเองก่อนที่จะลงมาจากเตียง
“มึงจะพุ่งหน้าเข้ามาทำไมเล่า”มันพูดจากหน้าที่แดงอยู่แล้วทำเอาแดงเข้าไปใหญ่
“หึ..”กูยิ้มตอบให้ แล้วมันก็นอนลงบนเตียงหน้างอนๆหยิบผ้าห่มไปห่ม กูก็จัดข้าวของเครื่องใช้ของกูไป ก่อนที่จะลงไปทำกับข้าวให้ไอ้โมทกับไอ้มิ้วค์มัน ไอ้โมทก็มาถามไถ่ว่าสลิ่มมันเป็นอะไร กูก็ต้องเล่าให้ฟังไปนั่นแหละ พอทำกับข้าวเสร็จไอ้มิ้วค์ก็กลับมาถึงบ้านพอดี กูก็บอกให้มันไปเรียกสลิ่มลงมากินข้าว ไม่นานมันก็ลงมาจากชั้นบนพร้อมกันและก็คุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ไม่หยุด ทำเอาสลิ่มมันหัวเราะร่าเริงได้อีกครั้งเพราะไอ้มิ้วค์นั่นแหละ
หลังจากกินข้าวเสร็จไอ้มิ้วค์ก็เป็นฝ่ายเก็บอาหารทั้งหมด กูกับสลิ่มก็กลับหอโดยเวสป้าของกู วันนี้กูขอไม่ไปช่วยไอ้โมทสักหนึ่งวันเพราะว่ากูรู้สึกเหนื่อยจากการเดินทาง แล้วกูก็ห่วงสลิ่มมันด้วย คืนนั้นกูก็เลยนอนห้องสลิ่มมันนั่นแหละ แล้วก็..เอ่อ แบบว่าเอ่อ..คึคึ

“อ๊ะ..”
“สะ หลิ่ม~” นะ..ตามนี้แหละ เรื่องของผัวเมีย เรื่องบนเตียง เรื่องในมุ้งชาวบ้าน เค้าห้ามเอาไปพูดกันนะ กร๊าก

.....................>>>><<<<.....................

หมายเหตุ!! ( :angry2:นั่นหมายความว่า อ่านกันด้วยสิคะพ่อคุณแม่คุณทูนหัวของบี้ทั้งหลาย  :man1:กร๊าก)

โปรดใช้วิจารณญาณ "การสักเป็นการชอบส่วนบุคคลนะคะ"
ส่วนสำหรับบี้ บี้ตั้งใจตั้งแต่คิดเรื่องนี้ออกมาแล้วว่าจะให้พระเอกกับนายเอกเป็นยังไงบ้าง ซึ่งวางไว้แบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นก็ตั้งใจไว้ว่าจะให้สลิ่มสักนี่ก็เหมือนกันคิดไว้ตั้งแต่วางพล๊อตเรื่องแล้วเรียบร้อย และยังมีตอนต่อไปอีกแต่บี้รู้ดีว่าจะให้พอในระดับไหน และให้คิดไปแค่ว่า “คนดูดี ทำอะไรก็ดูดี” กร๊าก แค่นี้พอ เพราะจากที่เอามาเริ่มจากสักที่เท้า ไปเห็นรุ่นพี่ที่มันเป็นคนดูดี หน้าตาดีอยู่แล้ว มันเพ้นก็เลยดูดี เหอะๆ 
ส่วนรูปสักที่เท้าตอนนี้ มาจากต้นแบบนักร้องที่บี้ชื่นชอบรอยสักเค้าหลายๆคน ส่วนมากจะติดสักรูปดาวกันแล้วแต่แบบกันไป ซึ่งมองภาพจากที่ว่า สลิ่มก็เป็นนักดนตรีตรงนี้ก็พอจะบอกได้ใกล้เคียงกันว่าทำไมและอะไรเป็นแรงบันดาลใจให้สลิ่มวาดรูปดาวก่อน เอิ้ก~~~
และที่เริ่มจากเท้า มันจะมีตรงอื่นอีก ไม่ต้องกลัวว่าจะมากมายไปเพราะกูจะทำให้สวยแน่นอน กูวาดแบบไว้หมดแล้วด้วยว่าอะไรยังไงบ้างแต่ถ้าลงรูปจะเอิกกะเหริกไปไหมวะ กร๊าก มันมีต้นแบบอยู่บ้างที่หามามากพอสมควรแต่ไม่เสมือนจริงตามที่บรรยาย(เพราะมีการผสมผสานหลายแบบให้ลงตัวตามสไตล์ของสลิ่มมัน)จึงไม่อยากเอาภาพลงในของตอนนี้เพราะไม่อยากทำลายจิตนาการของใครน่ะ

ปล.สรุปแล้วก็อ่านหนังสือไปได้นิดเดียว ไปตายดีกว่าไหมกู   เหอะๆ

[indy❣zaka]

 
จิ้มคุณเบบี้

ตั้งใจอ่านหนังสือนะคะ   
เก็ทเอๆๆๆ 

[Poes]

โห เดี่ยวนี้พี่เมตรได้ทีเอาใหญ่เลยนะ 
เอารุปมาโป๊ดดดดดดดดโชว์รอยสักมั้งจิ เบบี้ อยากเห็น 

[~prince™~]

โห เดี่ยวนี้พี่เมตรได้ทีเอาใหญ่เลยนะ 

นั่นสิ เอาใหญ่เลย

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

WoW~ เอารูปมาโชว์หน่อยสิคะ อยากจัง อ่ะนะ "คนดูดี ทำอะไรก็ดูดี" คำนี้ช่างเหมาะกับสลิ่มจริงๆ

หึหึหึ กะทำให้สลิ่มชินล่ะสิ อิอิ ท่าทางมีอะไรกันครั้งนี้สลิ่มจะเอ็กซ์น่าดู เอิ๊กกกกก (จิ้นไปไกล~)

แฟนเฮียเมตรช่างเอาแต่ใจจริงเนอะ

[kunnyppk]

 :impress3:พี่เมตร น่ารัก อ่อนโยน กะสลิ่มมากเลย หวานบ่อยๆนะพี่เมตร(เบบี้)

 :pig4:และ :L2:ในการสอบนะคะน้องเบบี้ ตีสี่แล้วยังลงเรื่องให้อ่านอีกใจดีจัง สอบก่อนก็ได้ค่อยมาลงต่อเดี๋ยวพักผ่อนไม่พอน้า

ว่าแต่พรุ่งนี้จะมาตีสี่อีกมะ รีบไปดีกว่าก่อนโดน

[naiin]

อยากเห็นรอยสักที่ว่าจัง ทำไมทำให้พ่อโกรธจนสลิ่มร้องให้เป็นเผาเต่าไปได้ สลิ่มอารมย์อ่อนไหวน่ารัก

[JJHJJH]

ขอดูรูปด้วยนะ จัดมาๆ
โหวตให้ด้วยนะ ขอให้ได้เซ็งเปรดดดด อิอิ

[wan]

บทอ่อนไหว ที่ซ่อนไว้ในความเข้มแข็ง
ตอนนี้ เมตรได้แสดงความเป็นผู้ปกป้องอีกครั้ง หลังจากไม่ได้แสดงมานานนนน.....
+1 ให้เบบี้ เป็นกำลังใจให้ กับการพยายามอ่านหนังสือ 5555.......

[WhatLoveIs]

อีกหน่อยสลิ่มคงไม่ต้องหยุดเรียนแล้ว

[cmos]

ขอบคุณคร้าบ ขอให้ได้สอบได้เกรดเอนะคร้าบ

[nunamicky]

คึ คึ...
ทำแบบที่เขตบอกไว้ใช่มั๊ยเนี่ย
เดี๋ยวมันก็ชินอ่ะ
น่ารักจริงๆ
+1 ให้เบบี้สุดสวยค่ะ
 

[KaorPaor]

อยากเห็นรอยสักจังท่าทางจะสวยนะฟังจากที่เมตรบรรยายแล้ว

[NCJung]

เมตรขยันทำนะ น้องจะได้ชิน อิอิ

[iiiampond]

สักเท้า  ชอบอะ  เพราะชอบคนสักแล้วสวยเหมือนกัน
เห็นแจจุงแหละคนนึง  สักแล้วดูสะอาดซะงั้น  งงเลย  55
คิดภาพตามก็สวยดีนะ  แต่อยากเห็นรูป  ลงเลยเถอะพี่เบบี้

สลิ่มน่ารักว่ะตอนนี้  ร้องไห้แม่งทั้งตอน  ไอ้ห่าพี่เมตรก็ซอฟท์ๆ  ><'
อ่านไปอ่านมากูอยากเป็นเด็ก ม.ปลาย ที่ไอ้เมตรไล่เตะ  อยากเห็นมาก
ช็อตหวานๆคู่นี้ นานน้านนนนน   จะมีกับชาวบ้านเขาสักทีหนึ่ง  ไม่ไหวๆ

เมตรจ๋า  ฝากจูบตีนสลิ่มหน่อย  ฮ่าๆๆ  เอาตรงรอยสักแหละ
กร๊าก  (เป็นบ้าไปแระ)  แต่ยังไงก็อยากเห็นรูปจริงๆน้า  ฝากๆ

*  ทำบ่อยๆ  จะได้ชิน  <  ไอ้ห่าเขต  กูชอบอะ  กดไลค์เลยแม่ง  555

[fungfung]

อ้ากกกกกก คอมเพิ่งซ้อมเสร็จเลยหายไปเป็นอาทิตย์
ตอนนี้กลับมารายงานตัวแล้ว 

[sukie_moo]

ตกใจหมด  นึกว่าที่บ้านสลิ่มรู้เรื่องแล้วซะอีก  ร้องไห้ซะขนาดนั้น  โล่งไปที

เรื่องในมุ้งของเขา แต่เราอยากรู้อ่ะ  

[~มือวางอันดับ1~]

+1 น้องสลิ่ม รอยสักสวยดี ชอบ :z2:เมตร น่ารัก

[arjinn]

ชอบสลิ่มแบบนี้จัง...
ส่วนพี่เมตรช่วงนี้ อืมมม อ่ะนะ พึ่งได้ ปลอบได้ ดูแลได้ อ่อนโยนได้ และแน่ๆ เอาได้ ได้เอา for sure!!

[Whatever it is]

ขำ ตอนที่ 84 อะ น่ารักดีตอนสลิ่มด่าเต้าหู้อะ 555

ในที่สุดเมตรก็ได้กดสลิ่มซักที หลังจากรอคอยมานาน 

[Nus@nT@R@]

น้องหลิ่มเราร้องไห้เป็นเด็กๆเลย น่ารัก
ก็เหมือนอย่างที่เมตรบอก คนดูดี ทำอะไรก็ดูดี

[jeaby@_@]

ตอนนี้น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ
เมตรก็ขยันๆหน่อย แฟนจะได้ไม่ลาหยุดบ่อย ห้าๆๆ

อยากเห็นรูปเหมือนกันจ้า คนขาวหรือคนสะอาดๆหน่อย สักน่าจะสวย

ชอบค่ะ

[bigbeeboom]

ฮ่าๆๆ หน้าตาดี ทำได้ๆอ่ะ สลิ่มแนวอยู่แล้ว น่ารักมากจ้า แตงค์อ่ะล็อทนะจ๊ะ ไรเตอร์

ขยันๆอ่านหนังสืนะ สู้ๆๆ

[anuchaa]

ไอ้ที่ว่าำทำอะไรก็ดูดีสำหรับเมตรนี่คงเป็นเฉพาะกับสลิ่มรึเปล่า อิอิ แต่ช่วงนี้บ่อยนะเมตร กิ้วๆๆ

[booboos]

ปลอบแบบนี้เมตรก็ชอบน่ะสิ 5555
สลิ่มน่ารักอ่ะ

[IZE]

เกือบละไอ้คุณพี่เมตร สลิ่มเริ่มยอมมั้งอะไรมั้งแล้ว


ตอนนี้แอบหวานนะเนี่ย

[popeye]

โอ๊ะ..โอ่
,,
,
พัฒนาการของซาหลิ่ม --->>น่ารักที่สุดเลย
รอยสักรูปดาวตามที่ถามความเห็นพี่เมตร อ่ะคริๆ

น้องสลิ่มน่ารัก ว่าแต่เดี๋ยวนี้พี่เมตรก้าวหน้า เน๊อะๆ อุ๊ยเขิล >.<

[mamacub]

 

[bobie]

รอยสักสวยดีอ่า
เรียงเป็นรูปกุญแจซอลด้วย
ท่าจะแนว

[Jimmeiiii*]

โอ๊ย..หลิ่มน่ารักมากอ่ะ
ส่วนตัวเป็นคนชอบผู้ชายตัวขาวๆน่ารักๆ สักที่ขอเท้าอยู่แล้ว ดูแล้วแม่งน่าปล้ำดีเพราะแม่งแอบเซ็กซี่แบบที่ไอ้เมตรว่าจริงๆ

เบบี้เอารูปมาลงเลยนะ จะเอาไปเทียบดูเหมือนของที่เคยเห็นหรือเปล่า
เพราะอ่านจากที่ไอ้เมตรบอก เหมือนจะนึกภาพออกแต่ก็ยังนึกไม่ออก เหอะๆ
ส่วนไอ้เมตร น้องมันงอแงหน่อยเอาใหญ่เลย
ทำตามที่ไอ้เขตบอกดีมาก"ทำทุกวันเดี๋ยวก็ชิน"