หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Testsu]

เบบี้ยังสอบไม่เสร็จเหรอ น้องโรงเรียนมัธยมสอบเสร็จแล้วนานแล้วอ่ะ ไงก็สู้ ๆ นะ
ปล.รูปดิสเพลย์กวนมากเลยเบบี้ โกรธใครมารึเปล่าอ่ะ

[morrian]

เมื่อไหร่เบบี้ จะสอบเสร็จเนี่ย 

คิดถึงสลิ่มแล้วนะ 

[เบบี้]

^
^
^
จิ้มข้างบน
ว้าย..คึคึ
เค้าพึ่งเริ่มสอบวันนี้วันแรกเองเหอะ
แต่ว่าคืนนี้จะต่อตาร์ข้าว เพราะพรุ่งนี้มันอ่านทวนแค่นิดเดียว
จะเข้ามาบอกอีกที
ไปตาร์ข้าวก่อนแล้วกัน..เบาๆ เรียกน้ำย่อย
เอิ้กกกก

[lollionlypop]

^
^
ต้าร์-ขาวก็เอา เอาแรงๆ !!!!!!!!
 

[Whatever it is]

ไรท์เตอร์สู้ๆ เหอะๆ 

[M23]

น้องเบบี้สู้คร่า 
เพิ่งเข้ามาอ่านคร่า มันได้อารมณ์มนุษย์มนาดี ถูกใจให้+1
ดูเหมือนพี่เมตรจะไม่ดีแต่ก็แอบเป็นคนดี
แต่กว่าสลิ่มจะยินยอมพร้อมใจเล่นเอารอซะนาน  อ๊ะ หลิ่ม แล้วบทอรรศจรรย์มันหายไปไหน
เดี๋ยวตามไปอ่านเรื่องอื่นของเบบี้ก่อน

[kuku]

ตาร์ข้าวไม่เห็นมี

[เบบี้]

เมื่อวานเนตไม่ดีตั้งแต่สามสี่ทุ่ม ยันตีสาม ..เลยไม่ได้ต่อให้ + พิมพ์ไม่เสร็จ เหอะๆ
ไปต่อให้แล้วนะคะ..ตามนั้น เบาๆ พอประมาณ

[lookfa]

 

อ่ะๆๆๆ สุดยอดดด
ขอบคุณเบบี้
สงสัยจะทำข้อสอบได้แน่เลย
 

[YongaMO]

  ขอบคุณนะค่ะ ๆๆ อิๆ   ขอให้สอบได้คะแนนสูง ๆๆ

[Smirnoff]

ร๊ากกกกเบบี้ อี้อี้อี้ (แอคโค่เพื่อ?? ก๊ากกกก)
คิดถึงหลิ่มอ่าาาาา
สอบได้คะแนนดีๆนะเค่อะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้วสินะคะ
ขอให้โชคดีค่า 

[peppier]

อยากบอกว่า ตอนนี้กำลังอ่าน ตาร์ข้าวอยู่ครับบ
ยังไม่จบเลยยยย ย  TT   อ่านมาประมาณเดือนนึงล้ะ
จะรีบอ่านให้จบครับผมม

[หลงไหลในม่านหมอก]

ตามต้าร์ ข้าว อยู่เหมือนกันคะ  แต่ยังตามไม่ถึงไหนเลย ==

[morrian]

ยังดีที่มีต้าร์ข้าว ให้เชยชม

ยังพอให้อภัยได้นะเบบี้ 

รีบสอบให้เสร็จๆนะก๊าบบบ

[MaZeltoV]

แวะมานั่งกินเลย์รอ

[Mr.Frog]

นู๋บี้จ๋า วันนี้วันที่ 14 ตุลา อะคิ อะคิ

 

มาให้ไวววววววววววววววว รออยู่ จะลงแดงตายแระ

[เบบี้]

พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้วสินะคะ
ขอให้โชคดีค่า  

นู๋บี้จ๋า วันนี้วันที่ 14 ตุลา อะคิ อะคิ

 

มาให้ไวววววววววววววววว รออยู่ จะลงแดงตายแระ

ฮ่าๆๆๆ ที่จริงบี้สอบเสร็จวันที่ 20 ตุลานะ..ที่บอกว่า 14 น่ะ หมายถึงวิชามหาปลวกยากๆเฉยๆ..
วันนี้ไม่รับปากนะว่าจะลงรึเปล่า ก่อนหน้านี้หนึ่งเดือน นอนวันละไม่ถึงห้าชั่วโมงตลอด..แล้วตั้งแต่เมื่อวานถึงตอนนี้ยังไม่ได้นอนเลย กร๊าก
ดังนั้น ง่วงละ ..ไปนอนเก็บแรงดีกว่า
รอกันไปก่อน เอิ้กๆ ดูจู๋เมตรห้อยไปมา กร๊าก

[aehJTS]

สลิ่มไม่มา ไปกินข้าวก่อนก็ได้
แต่ถ้ากินข้าวแล้วตามด้วยของหวานแบบสลิ่มก็ดีนะ
(โดนเบบี้ ก็เพราะตะกละนี่แหละ 5555++)
 

[fungfung]

งั้นก็รอต่อไปใช่ไหมพี่บี้ 
แต่ไงสอบก็สู้ๆ น้า

[YongaMO]

   นอนเฝ้า ๆๆๆ

[kuku]

เฮ้ย ตกหน้าสองแล้ว ดัน ดัน

[Mura_saki]

ไม่เห็นมีตาร์+ข้าวเลย หาไม่เจอๆๆๆ

[ขนมหวาน]

มารอสลิ่มกับพี่เมตร อ่านพี่ต้าร์กับข้าวและน้องเพลงไปละ
ครอบครัวหรรษาจริง ๆ

[しろやま としんや]

สนุกมากเลยเบบี้ รอตอนใหม่อยู่น๊า จุ๊บๆ

[mascot]

รอสอบเสร็จนะบี้ อ่านหนังสือด้วยล่ะ อย่ามัวแต่นอน น้อน นอน

[kuku]

ต่อมั้ยอ่ะ

[เบบี้]

คืนนี้ถ้าเสร็จอาจจะมาต่อ
ถ้าเนตมันไม่เน่า กากๆ เข้าไม่ได้อยู่แบบนี้
แม่ง หงุดหงิดเนต

[kitty]

  :z13:เบบี้สอบสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[เบบี้]

ตอนที่86  Lover


“เอ้~~เสื้อไปไหนเนี้ยห๊ะไอ้เขต”
“ไอ้วิทย์ แม่ง เล่นอยู่นั่นแหละ”เสียงเดิมบ่น
“มึงช่วยแต่งกันเองให้เรียบร้อยก่อนได้ไหมวะ”เสียงเดิมบ่นอีก
“องุ่น อ่าวพี่ทัวร์..ไปไหนเนี้ย”มันบ่นไม่เลิก
“อยู่นี่”ทัวร์ตอบแล้วรีบเดินไปหาองุ่น
“เอาให้เสร็จสักทีได้ป่ะพี่”ไอ้สลิ่มบ่นอย่างหงุดหงิด
“อ๊ะ..ไอ้เหี้ยนี่ก็ยืนจ้องให้ได้อะไรเนี้ยห๊ะ”พอมันหันมาเห็นกู มันก็เหวี่ยงใส่กูทันที
“อ่าว จะให้กูทำไรอ่ะ”กูพูดงงๆ คนในวงก็ไม่ใช่
“โอ้ย หงุดหงิด ยืนอยู่เฉยๆนี่แหละ”มันพูดอย่างหงุดหงิดแล้วเดินไป ทิ้งกูที่ยืนงงๆมองไปที่มันที่เดินไปตบหัวเรียงตัวไอ้พวกที่วุ่นวายกับชุดอยู่ วันนี้มันวันอะไรน่ะหรอครับ มันเป็นวันที่พวกสลิ่มมันมาประกวดดนตรีกันน่ะสิ คือเรื่องมันยาวกว่านั้น
     ก่อนหน้านี้ไม่ถึงเดือน เมื่อปลายๆเดือนธันวาน่ะไอ้ห่าเชนมันชวนให้สลิ่มมาประกวดร้องเพลงที่นี่แหละ แต่ว่าสลิ่มมันปฏิเสธไปเพราะว่ามันอยากทุ่มให้กับการเรียนก่อน ดนตรีเป็นส่วนรอง แล้วมันก็ต้องทำกิจกรรมที่โรงเรียนด้วย มันก็เลยห่วงว่าถ้าจะประกวดต้องซ้อมหนัก แล้วก็เรื่องอะไรหลายๆอย่างที่มันต้องจัดการ แต่สุดท้ายมันก็ยอมประกวดเพราะว่าไอ้ห่าเชนเร้าหรือ แล้วคะแนนเสียงคือพวกเพื่อนในวงก็ตามใจมัน อีกอย่างวงไอ้เจ๋งก็แข่งด้วยมันก็เลยยอมแข่งจนเข้ารอบสิบทีมสุดท้ายมานี่แหละ และโจทย์เพลงที่ต้องเล่นวันนี้คือ เพลงสากล เท่านั้น ซึ่งก็แนวถนัดของพวกสลิ่มมันอยู่แล้วอะนะ ก่อนหน้านี้เดือนนึงกว่าจะมาเป็นวันนี้ได้นี่วุ่นวายโคตรๆ กูขอบอกว่าวุ่นวายได้อีกอ่ะไม่อยากจะอธิบาย ไอ้ที่มันบอกว่ามันไม่อยากแข่ง แต่พอมันลงแข่งแล้ว มันเองก็เสือกทุ่มเทซะสุด ประมาณว่าทุ่มสุดทุกอย่างเลย แล้วกูที่เป็นสามี หึหึ..ก็ต้องตามใจอะไรหลายๆอย่าง กูเองไม่ต้องกลับไปหาพ่อในช่วงนั้น กูก็เลยช่วยมันได้เต็มที่หน่อย พาพวกมันไปนู่นไปนี่ หลากหลายมากมาย..ย้อนกลับไป กูอยากสาระแนเล่าให้ฟัง
“เอาแบบนี้เลยนะครับน้า”สลิ่มเอาแบบให้น้าคนตัดเสื้อผ้าที่ร้านตัดเสื้อผ้าค่อนข้างจะมีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ที่กูพาพวกมันมาโดยรถไอ้โมท ร้านนี้เป็นเพื่อนของแม่สลิ่มมัน มันก็เคยมาพร้อมกับแม่มันก็เลยสนิทกับเจ้าของร้านเป็นพิเศษ
“ส่วนผ้าตามที่เลือกไว้ แล้วเอ่อ..”มันทำหน้าคิด มือก็กระดิกปากกาไปมา นี่กูนั่งรอมันเกือบสองชั่วโมงได้แล้ว พวกไอ้เว ไอ้วิทย์ ไอ้เขตและไอ้เชลโล เด็กใหม่ในวงที่กูพึ่งรู้จักมันวันนี้เอง ได้วัดตัวกันไปเรียบร้อยแล้ว แต่สลิ่มยังไม่ได้วัดเพราะกำลังจัดการกับทุกอย่างอยู่
“ไหนมึงบอกไม่อยากประกวดไง เล่นซะใหญ่โตเชียวนะมึง”ไอ้วิทย์เดินมาแล้วกอดคอสลิ่มจากด้านหลังเหมือนล็อกไว้
“ก็..”ไอ้สลิ่มเหมือนตอบไม่ถูก
“ก็ไหนๆก็ได้เข้ารอบ ไหนๆก็ทำแล้ว ก็ทำให้สุดไปเลยดิ”มันพูด
“ครับ ท่านเค้าท์”ไอ้วิทย์แซวขำๆ
“ตีน ไปไกลตีน กูต้องใช้สมอง..แล้วเหี้ยเขตมึงหุบปากบ้างได้ไหม”สลิ่มว่าไอ้วิทย์ ก่อนที่จะหันไปด่าไอ้เขตที่เล่นกับไอ้เวและไอ้เชลโลจนเสียงดังลั่นร้านไม่ได้เกรงใจคนอื่นที่อยู่ในร้าน แล้วดูจะเป็นผู้ดีมีเงินซะด้วย มีการค้อนมามองพวกไอ้เขตด้วยหางตา แต่พวกมันหาสนไม่..
“หึหึ..”แต่พวกมันก็ยังหัวเราะกันไม่เลิก
“อาทิตย์หน้าน้าขึ้นแบบให้สลิ่มทันไหมอ่ะ พอดีสลิ่มรีบใช้”มันถาม
“ได้นะ แต่..”น้ากำลังจะพูดต่อ
“ไม่แต่ได้ไหมอ่ะน้าอะ”มันรีบพูดขึ้นก่อน
“เนื้อผ้ามันเย็บยากนะ ต้องประณีตนิ”น้าตอบ
“นะน้า..ลัดคิวให้สลิ่มก่อนนะ เดี๋ยวมันไม่ทัน”มันทำหน้าทำตาอ้อนวอนทันที ทำแบบที่ไม่เคยทำให้กูนั่นแหละ
“นะ..สลิ่มต้องใช้สิ้นเดือน ไม่งั้นเดี๋ยวมันไม่ครบองค์”มันพูด กูนั่งขำกับคำพูดของมัน
“.....................”น้าแกเงียบแล้วทำหน้าคิดนิดหน่อย อมยิ้มมองหน้าสลิ่มที่ทำหน้าทำตาอ้อนวอนไม่เลิก
“ก็ได้ น้าจะลัดคิวให้ก็แล้วกัน เห็นว่าแม่เป็นลูกค้าประจำหรอกนะ”น้าพูดตอบ
“ขอบคุณคร้าบ”ไอ้สลิ่มรีบยกมือไหว้ทันที
“เราก็มาวัดตัวก่อนมา”น้าแกบอกให้สลิ่มไปวัดตัว มันก็เดินไปวัดตัว กูหันไปดูแบบเสื้อผ้าอีกครั้ง เป็นแบบที่สลิ่มมันออกแบบเองว่าใครจะใส่อะไร แล้วไอ้พวกนี้ก็บ้าๆอยู่แล้วด้วย สลิ่มจับให้ใส่อะไรมันก็ใส่กันหมดนั่นแหละ เป็นชุดแนวฝรั่งจ๋าโบราณแต่ปรับให้ทันสมัย ออกแนวจะแนวก็แนว จะไปย้อนยุคก็ย้อนได้เหมือนกัน กูว่าพวกมันใส่ออกมาก็คงจะดูดีอะนะเพราะพวกมันก็หุ่นดีกันทุกคน แถมยังชอบอะไรบ้าบอพวกนี้ด้วย แต่กูงงอย่างคือ..กูเกี่ยวห่าอะไร เพราะกูเองสลิ่มมันเสือกจับให้กูใส่แจ๊กเก็ตและเสื้อผ้าครบองค์ด้วยอ่ะดิแต่ดีนะไม่บ้าเท่าพวกมัน ก็เป็นเสื้อผ้าที่มันดูจะเป็นทางการขึ้นมาหน่อยแค่นั้นเองกูก็ไม่รู้ว่าเพื่ออะไรเหมือนกัน มันบอกว่า..
“จะไปดูไหม”มันพูด
“ดูดิ”กูตอบทันที
“งั้นก็ต้องใส่ให้ครบทุกคน”เง้อออออออ..มันพูดงี้อ่ะ กูก็เลยเอาก็เอา แล้วแต่มึงเลยแล้วกัน ก่อนมาร้านนี่ก็ไปเดินซื้อแจ็กเกตให้กู โดนบังคับซื้อแต่ก็ต้องเป็นคนจ่ายเงินเอง กางเกงยีนตัวใหม่ด้วย สลิ่มเป็นคนเลือกอีกนั่นแหละ ระหว่างที่ลองกางเกงยีนนะมึงเอ้ย โคตรจะวุ่นวายได้อีก ทั้งไอ้วิทย์ ทั้งไอ้เว ทั้งไอ้เขต และ ไอ้เชลโล มันเล่นลองกางเกงกันซะให้วุ่นวายไปหมดด้วยความเสือกอยากจะลองใส่ กูละสงสารพนักงานในร้าน แต่เค้าก็คงพูดอะไรไม่ได้เพราะว่าพนักงานก็มีหน้าที่หาให้ตามความต้องการอะนะ กลายเป็นว่าไอ้เขตกับไอ้เวได้กางเกงกันคนละตัว กว่าจะได้มันก็เดินมาถามกูกับสลิ่มแล้วถามอีกว่า “เหมาะไหม” “เป็นยังไงบ้าง” “อันไหนดีกว่ากันวะพี่” กูปวดหัวมากขอบอก เพราะแค่ตัวกูเองที่เปลี่ยนกางเกงไปมาเพราะสลิ่มมันไม่พอใจนี่ก็จะแย่ละ แล้วพวกเหี้ยนี่มาวุ่นวายกับโสตประสาทกูอีก เฮ้อ..กูอยากจะว๊ากดังๆ  หลังจากที่ไปวุ่นวายกันที่ร้านกางเกงยีนกันเสร็จ ก็มาที่ร้านตัดชุดเนี่ยแหละ
“ไปไหนต่อ”กูหันไปถามสลิ่มเมื่อมันจัดการเรื่องราคา เนื้อผ้า แล้วก็อะไรต่อมิอะไรเสร็จแล้ว
“ไปร้านรองเท้า”มันพูด
“เหนื่อยจัง”กูบ่น ก็กูเมื่อตีนแล้วอ่ะ
“กลับบ้านไปเลยป่ะ”มันหันมาพูด
“ก็กูเมื่อยจริงๆนี่”กูพูดบอก
“หิวด้วย”ไอ้เขตพูดขึ้น
“ไปร้านรองเท้าให้เสร็จๆแล้วค่อยกินได้ป่ะวะ”สลิ่มพูดอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย ก่อนที่จะเดินออกนอกร้าน พวกมันก็หันไปยกมือไหว้น้าเจ้าของร้านก่อนที่จะเดินพากันออกมา กูทิ้งรถไว้ที่ห้างแล้วเดินกันมาเรื่อยๆเพราะกลัวว่าจะไม่มีที่จอดรถ วันนี้คงได้เดินขาลากแน่ๆล่ะ แถมร้อนอีกต่างหาก แม่ง
พอไปถึงร้านรองเท้า คนที่จะตัดรองเท้าก็มีไอ้เชลโล ไอ้เวและก็ไอ้วิทย์ ประกวดครั้งนี้มีน้ององุ่นเข้าไปร่วมด้วยในรอบสุดท้ายไม่ได้ผิดกฎกติกา สลิ่มมันก็เป็นคิดชุดให้น้องสาวมันอีกนั่นแหละ แต่ว่าวันนี้มาวัดตัวด้วยไม่ได้เพราะว่าต้องไปเรียนพิเศษ
“คู่นี้เอาหนังกลับนะครับ”มันชี้ไปที่แบบรองเท้าที่เอาให้ช่างดู ระหว่างนั้นสูงเท่าไหร่ อะไรยังไงช่างก็ต้องวัดเท้ากันอีกที รู้มาว่าการประกวดรอบนี้พวกมันไม่ได้กะเอาชนะ แต่กะเอามันและเด่นกันล้วนๆ มันเลยลงทุนกันซะขนาดนี้ มันบอกว่าวงของไอ้เจ๋งกับไอ้ติสก็จะไปอีกแบบนึง ซึ่งต่างคนต่างก็แข่งกันสุดฤทธิ์ เหมือนแข่งกันเองแค่สองวง ไม่ได้คิดจะแข่งกับวงอื่นๆกันเลย เหอะๆ
“เฮ้ยไอ้หลิ่ม อันนี้เป็นไง”ไอ้วิทย์เรียกแล้วหยิบหมวกมาแล้ววางลงบนหัวไอ้เชลโล ซึ่งมันพอดีหัวพอดีเลย
“เออ..”สลิ่มหันไปแล้วค้างหน่อยๆ
“เอออันนี้เลย”สลิ่มยิ้มออกมาแล้วรีบไปจับหมวกกับผมไอ้เชลโลที่มันหยิกเป็นลอนๆเล็กๆหยักศกสไตล์ผมลูกครึ่ง
“เออ เอาใบนี้แหละ จะได้ไม่ต้องเดินหา..แล้วก็ไว้ผมให้ยาวกว่านี่จนถึงวันงานด้วยล่ะ”มันพูดยิ้มๆให้กัน ไอ้เชลโลก็ได้แต่ยิ้มยืนเป็นเสาให้สลิ่มจับแค่นั้น  กูกับไอ้เชลโลยืนเป็นเพื่อนสลิ่มให้มันแจงรายละเอียดกับช่าง ส่วนไอ้พวกนั้นไปยืนดูดบุหรี่อยู่หน้าร้านแล้วเรียบร้อย พอเสร็จรายละเอียดอะไรทั้งหมด พวกกูก็ลากลับแล้วเดินออกมาหน้าร้าน
“ฮ่าๆๆ..”พวกมันที่อยู่หน้าร้านยืนหัวเราะกันเฮฮา คนที่สูบบุหรี่อยู่ตอนนี้มีไอ้วิทย์กับไอ้เขต พอมันเห็นสลิ่มเดินออกมามองหน้าพวกมัน พวกมันก็อมยิ้มเงียบเสียงหัวเราะไป
“เฮ้ย”ไอ้เขตกับไอ้วิทย์ร้องพร้อมกัน เพราะไอ้สลิ่มทำท่าจะตบเข้าที่ปากพวกมัน แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ตบ มันค้างมือไว้แบบนั้นเหมือนแกล้งและลองเชิง
“ไอ้เชี้ยหลิ่ม”ไอ้เขตพูดออกมาอย่างเซ็งๆที่สลิ่มมันตบเข้าที่มือพวกมันที่ถือบุหรี่อยู่แทนจนบุหรี่ของมันทั้งสองคนหล่นลงพื้นไปแล้วสลิ่มมันก็เดินไปหน้าตาเฉย ไอ้เชลโลกับไอ้เวยืนขำไอ้วิทย์กับไอ้เขตที่ทำหน้าเซ็งๆแล้วเอาตีนเหยียบบุหรี่ให้ดับลง
“หึหึ..สม”ไอ้เชลโลพูดบนหัวเราะใส่ไอ้เขตและไอ้วิทย์
“.................”ไอ้เขตกับไอ้วิทย์มองหน้าไอ้เชลโลนิ่งๆ แล้วอยู่ดีๆก็แสยะยิ้มกันออกมา ทำเอาไอ้เชลโลหน้าเหวอเหมือนระแวงกลัวว่าสองคนมันจะทำอะไร พอไอ้เขตมันทำท่าจะวิ่งเข้าใส่ ไอ้เชลโลก็วิ่งหนีเผ่นไปหาสลิ่มแล้วเรียบร้อย
“แม่ง ไอ้เด็กเวร”ไอ้เขตพูดบ่นๆ
“มันน่ารักดีนะ”ไอ้เวพูด ทำเอาไอ้วิทย์หันไปมองหน้าไอ้เว กูที่ยืนอยู่ระหว่างกลางก็มองเก็บทุกกิริยาบทของพวกมัน
“อืม กูก็ว่างั้นอ่ะ แต่ตัวใหญ่ไปหน่อยนะ ห่า ไม่ได้เหมาะกับหน้าตา”ไอ้เขตพูดเซ็งๆ
“มึงไม่จีบอ่ะ”กูพูดแทรก
“....................”ไอ้เขตหันมามองหน้ากู และพวกที่เหลือก็หันไปมองหน้าไอ้เขตเหมือนอยากรู้คำตอบ
“จีบห่าไรล่ะพี่ จีบก็พอดีอ่ะ โดนมันเสียบ..แค่ม.สี่ตัวแม่งจะใหญ่กว่ากูละ”ไอ้เขตพูดขำๆ พวกกูก็ขำกันออกมาพร้อมกัน เพราะนึกสภาพไอ้เหี้ยเขตโดนเสียบไม่ออกเหมือนกันว่ะ หรือเพราะมันเป็นคนทะลึ่งตึงตัง ขี้เล่นด้วยมั้ง กูเลยมองภาพมันไม่ออกเท่าไหร่
“งั้นก็หาจีบคนอื่นดิ้”กูพูดส่งๆไม่ได้หมายถึงใคร เพราะก็อยากให้มันคบใครไปไม่ต้องมาห่วงเรื่องสลิ่มมัน เพราะกูรู้ดี สายตาที่มันมองสลิ่ม กับความห่วงใยที่มันมีให้เกินเพื่อนนั้นยังมีอยู่
“อืม พูดดี”ไอ้เขตพูดพึมพำ
“เออ น้องเฮียก็ได้นิ สมส่วนพอดีเลย”มันหันมาพูดยักคิ้วใส่กูเหมือนอยากจะกวนกู
“....................”กูไม่พูดตอบอะไร แต่ยิ้มจ้องหน้ามันเขม็งเพราะไม่คิดว่ามันจะหันมาเล่นไอ้มิ้วค์แทน
“เสียใจ มีคนจองแล้วว่ะ”กูพูดบอก
“ใครวะเฮีย อย่างนั้นจีบใครเป็นด้วยหรอ”ไอ้วิทย์พูด
“.....................”กูยักคิ้วตอบให้ยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปใกล้ไอ้เขตพร้อมกับตบหัวมันเบาๆสามทีติดกัน
“แต่ถึงไม่มี ก็ห้ามเล่นน้องกู”กูพูด ไอ้เขตจับหัวตัวเองที่โดนตบเมื่อกี้ทันที แต่ปากมันก็ยังยิ้มให้กูอยู่
“ในบ้าน..กูเป็นเกย์ได้คนเดียว กูสงวนสิทธิ์”กูพูดบอก พวกมันหลุดขำออกมาทันที กูเลยเดินตามภรรยาไปเพราะว่ามันเดินดูอะไรไปเรื่อยกับไอ้เชลโลก็ไม่รู้
“แม่ง คิดได้..สงวนสิทธิ์การเป็นเกย์คนเดียวในบ้าน”ไอ้เขตพูดอย่างเซ็งๆ แล้วเดินมาขนาบข้างกู หันไปมองอีกทีเห็นไอ้วิทย์กับไอ้เวมันหยุดซื้อน้ำกินกันแต่กูก็ยังเดินต่อตามสลิ่มกับเชลโลมันไป แล้วอยู่ดีๆไอ้เชลโลมันก็ลากสลิ่มเดินเข้าร้านเครื่องไม้ พวกกูก็เดินตามเข้าไปด้วย ดูกันไม่ได้ซื้ออะไรก็เดินออกมา เหมือนจับกันเป็นคู่ๆ ไอ้เชลโลกับสลิ่ม กูกับไอ้เขต แล้วก็ไอ้เวกับไอ้วิทย์ ซึ่งกูงงมาก ทำไมกูไม่ได้คู่กับเมียกู เหอะๆ แต่ไม่เป็นไร ช่างมันเพราะนั่นน้องในวงกูก็ไม่ได้คิดอะไร
“อ่าวๆ ยังไงๆ”ไอ้เขตพูดขึ้น กูเลยหันมามองหน้ามันว่ามันหมายถึงอะไร แล้วหันไปมองตามสายตามัน คือสลิ่มมันควงแขนไอ้โชลโลที่ตัวสูงกว่ามันอะนะแล้วเดินไปด้วยกัน
“..................”กูเงียบไม่พูดอะไร เพราะไอ้เหี้ยเขตคงหาเรื่องใส่ไข่ให้กูหึง
“ไม่หึงหรอเฮีย”นั่นไง กูว่าละ
“ฮึ..”กูตอบพร้อมกับส่ายหัว
“แล้วนั่น ไม่หึงหรอเฮีย หึหึ”ไอ้เขตพูดอีก กูเลยหันไปมอง เห็นสลิ่มมันเอาหัวซบไอ้เชลโลเหมือนคนขี้เกียจเดิน เหนื่อย หรืออะไรสักอย่างประมาณนั้นแล้วสักพักมันก็เอาหัวขึ้นเหมือนเดิมแต่แขนก็ยังคงควงอยู่
“ฮึ..”กูส่ายหัวตอบอีก
“ห๊ะ ไม่หึงเลย”ไอ้เขตพูดด้วยความตกใจ
“อืม”กูหันไปยิ้มตอบพร้อมกับเบะปากให้มัน เปล่าหรอก ที่จริงก็ไม่ชอบให้สลิ่มมันทำอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะคนที่กูยอมให้มันทำแบบนั้นได้ก็คือเพื่อนสนิทมันคงอื่นๆ แต่นี่มันพึ่งรู้จักกับไอ้เชลโลเองนะ กูก็เลยรู้สึกตงิดๆไม่ชอบนิดหน่อย  
“โหหหห~~”ไอ้เขตทำเสียงเหมือนทำไมกูเป็นแบบนี้
“................”กูยิ้มตอบแล้วยักคิ้วให้มันหนึ่งดอก ก่อนที่จะเอื้อมไปจับมือไอ้เขตไว้
“อะ..อะไรอ่ะเฮีย”มันทำหน้าทำตาตกใจนิดหน่อยที่กูจับมือมันไว้
“ไม่บอก”กูตอบแกมเจ้าเล่ห์ให้มันทายเอาเอง
“อะไรเฮีย ไม่เล่นนะ”มันพูดเหมือนรู้แกวกู แล้วจะสะบัดมือออก แต่กูกำมือมันไว้แน่น
“กูไม่ชอบที่สลิ่มมันทำอย่างนั้นกับไอ้เชลโลละ งั้นกูเลยจะทำให้มันเห็นบ้าง”กูพูดอธิบาย ที่จริงเปล่าหรอก กูอยากแกล้งไอ้เขตด้วย กร๊าก หมันไส้มัน
“เฮ้ยเฮีย ไม่เล่นนะเว้ย ปล่อยดิ้”มันหน้าเสียแล้วตอนนี้ พยายามสะบัดมือออกหยุดเดิน แล้วมองไปที่สลิ่มทีเหมือนกลัวว่าสลิ่มมันจะหันกลับมา
“ไม่”กูตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแกมหยอกมันไปในตัว
“ไอ้เฮีย ปล่อยดิเว้ย ปล่อยๆ”มันพูดเสียงดังในตอนต้น แต่ก็เสียงแผ่วลงในตอนปลายเหมือนกลัวว่าสลิ่มจะได้ยิน
“เล่นไรกันอ่ะ”ไอ้วิทย์กับไอ้เวเดินมาพูดทำหน้างงๆ
“เฮียดิแม่ง บ้าแล้วเนี้ย”ไอ้เขตโวยวาย
“เดินมาน่า”กูลากมันให้เดินต่อโดยไม่ตอบคำถามไอ้วิทย์กับไอ้เวเพราะเดี๋ยวแผนแตก ไอ้เขตที่พยายามยื้อเอาไว้ทั้งร่างกาย ขามันลากกับพื้นเหมือนไม่ยอมจะเดินต่อ แต่สุดท้ายก็ต้องเดินตามกูมาเพราะแรงดึงของกูที่ตัวใหญ่กว่ามัน แล้วข้อมือมันก็มีอยู่นิดเดียวเองกูไม่ต้องเสียแรงเยอะเลย
“หึหึ”กูหัวเราะเพราะว่าไอ้เขตมันเริ่มสะบัดแขนตัวเองอย่างกับหนวดปลาหมึกที่มันดิ้นไปมาอ่ะมึง มันพยายามมากๆโดยไม่ออกเสียงร้อยใดๆเพราะเหมือนกลัวว่าเพื่อนตัวเองจะหันกลับมาเห็น กูเดินไม่สนใจจนสลิ่มมันกำลังจะหันหน้ามานั่นแหละกูเลยหันหน้าออกมองไปตรงถนนเหมือนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าสลิ่มมันกำลังจะหันมา
“เหี้ยแล้ว”ไอ้เขตพูด
“เฮียไอ้หลิ่มมันเห็นแล้วนะ”ไอ้เขตพูดโวยวาย
“เออ แล้วไง”กูพูดย้อน
“เฮียเล่นอะไรเนี้ย ไม่ขำเลยนะ มันโกรธผมแน่อ่ะ”มันพูดหน้าเสีย แบบว่าหน้าเสียจริงๆอ่ะ
“หึ..”กูหัวเราะตอบแค่นั้นแล้วเดินตามสลิ่มมันต่อ มันเดินลัดทางไปอีกทางเพื่อไปประจบกับทางกลับห้างพอดี
“จะกินไรกัน”สลิ่มหันมาถามแต่มองเลยจากกูกับไอ้เขตไปมองไอ้วิทย์กับไอ้เวแทน
“กินร้านนี่ก็ได้เนี่ย”ไอ้เวพูดแล้วชี้ไปร้านที่อยู่ตรงหน้าที่เป็นร้านอาหารแบบติดแอร์ ไอ้สลิ่มพยักหน้าแล้วเดินนำเข้าร้านไป
“พอละ”กูปล่อยมือไอ้เขตออก
“บ้าเอ๊ย เฮียอ่ะ”ไอ้เขตโวยวายไม่หยุด
“มันไม่โกรธหรอกน่า”กูพูดบอก มันคงไม่ได้คิดอะไรหรอกมั้ง ยังไงไอ้เขตก็เพื่อนมันนี่นะ
“รู้ได้ไง อ่านมันออกรึไง”ไอ้เขตย้อน
“.................”กูเงียบเพราะก็จริงของมัน
“มันโกรธขึ้นมา ตัวใครตัวมันแล้วกัน เหอะๆ”ไอ้เขตพูดส่งท้ายทิ้งขี้ไว้ให้กูคิดแล้วเดินหนีเข้าร้านไป
“เพื่อนหลิ่ม กูนั่งด้วยน้า”ไอ้เขตเสนอหน้ารีบไปผลักไอ้เชลโลแล้วรีบนั่งข้างเพื่อนตัวเองทันที ส่วนอีกด้านเป็นไอ้วิทย์ที่มันนั่งลงข้างไอ้สลิ่ม พอกูเดินไปถึงไอ้เขตมันก็ทำหน้าทำตาส่ายหัวบอกไอ้วิทย์ประมาณว่าให้กูไปนั่งแทน ไอ้วิทย์ก็รู้งานแล้วย้ายที่นั่งให้กูไปนั่งแทนอย่างเนียนๆ
“สั่งเป็นกับข้าวนะ”ไอ้เวพูดขึ้นเหมือนถามความคิดเห็นคนอื่น พวกมันก็พยักหน้าตอบกัน แล้วจัดการสั่งกันเหมือนควายลงแดง พออาหารมาก็จัดการกินกันแบบเงียบๆ ส่วนมากจะเป็นไอ้เขตกับไอ้วิทย์พูดอะไรกันไปเรื่อย ส่วนกูก็ไม่ได้พูดอะไร มันถามอะไรก็ตอบ แต่ตั้งแต่นั่งมาสลิ่มมันยังไม่มองหน้ากูเลย กูเริ่มหวิวๆละ หรือแม่งจะโกรธกูจริงๆ ไม่หรอกมั้ง..นั่นไอ้เขตนะ มันคงไม่คิดว่ากูจะไปคิดห่าอะไรกับไอ้เขตหรอก เหอะๆ พอกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแทนที่พวกมันจะกลับ แต่ก็ดันเดินช็อปปิ้งกันต่อเหมือนไอ้ที่แดกเมื่อกี้ทำให้หายเหนื่อยกันได้
“อยากได้อ่ะ”อยู่ดีๆสลิ่มมันก็พูดขึ้นระหว่างที่เดินอยู่ในร้านกระเป๋า
“ซื้อดิ”ไอ้เขตเดินมาดูป้ายราคาแล้วบอกเพื่อนมัน
“วันนี้กูเอาเงินออกมาแค่พันเดียวเอง ยืมหน่อยดิ”มันแบบมือขอไอ้เขตหน้าซื่อๆ ไอ้เขตทำท่าจะล้วงกระเป๋าหยิบเงินให้เพื่อนตัวเองอย่างเซ็งๆ
“กูซื้อให้”กูแล้วเดินไปหามันแล้วหยิบกระเป๋าออกจากมือมันทันที
“.................”ไอ้สลิ่มยืนค้างๆ มองหน้ากูงงๆแต่ก็ไม่ได้ยื้อกระเป๋ากลับ
“ป๋ามาเอง”ไอ้เขตพูดแซวขำๆ กูหยิบกระเป๋ายื่นให้คนขายโดยที่ยังไม่ได้ดูราคา
“สองพันห้าร้อยบาทค่ะ”เธอรับไปใส่ถุงให้แล้วยื่นให้กู กูหยิบเงินจ่ายเสร็จแล้วเดินไปยื่นถุงให้สลิ่ม ไอ้เขตก็มองกูกับไอ้สลิ่มไปมาด้วยความกวนตีน
“..................”สลิ่มมันรับถุงไปเงียบๆไม่พูดอะไรแล้วเดินออกนอกร้านไปเลย
“หึหึ”ไอ้เขตยืนหัวเราะเหมือนสะใจกับสิ่งที่สลิ่มมันเมินกู
“กร๊าก โดนโกรธ”ไอ้เขตชี้หน้ากูยิ้มๆหัวเราะเอิ้กอ๊ากจนไอ้เวกับไอ้วิทย์เดินมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“กวนตีนนะมึงอ่ะ”กูด่ามันแค่นั้นเพราะไม่รู้จะยังไงเลยเดินตามสลิ่มมันออกไป สลิ่มมันไปหยุดเดินอยู่ที่ร้านขายมือถือ กูรีบเดินไปขนาบข้างทันที
“ชอบหรอ”กูพูดถาม แต่มันเสือกไม่ตอบ เดินหนีกูไปอีก กูเลยรีบเดินตามไป
“กูแค่แกล้งไอ้เขตมันเล่นเฉยๆอ่ะ แล้วมึงเองก็ซบไอ้เชลโลเหมือนกันไม่ใช่รึไง”กูพูดขึ้น ทำเอาสลิ่มหันหน้ามามองหน้ากู
“กูไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ”กูพูดบอก
“กูแค่อยากทำให้มึงเห็น ถึงจะเป็นไอ้เชลโลกูก็ไม่ชอบให้มึงไปซบแบบนั้น..เท่าไหร่ อีกอย่างเอ่อ..หมันไส้ไอ้เขตมัน มันจะใส่ไข่ให้กูหึงมึงอ่ะ กูก็เลยแกล้งมันด้วย..ส่วนหนึ่ง”กูพูดตะกุกตะกักอธิบายให้มันฟัง
“อย่าโกรธเลยนะ”กูพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนหน่อยๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน
“..................”สลิ่มเงียบไม่ตอบอะไร มันหันมาจ้องตากูอีกครั้ง แล้วมันก็หลบสายตาแล้วพยักหน้าตอบส่งๆ
“แล้วจะไปไหนน่ะ”กูถามเพราะสลิ่มมันก้าวเดินต่อ กูหันไปมองก็ยังไม่เห็นไอ้พวกนั้นเดินตามออกมา แต่ก็ต้องเดินตามสลิ่มมันไป มันเข้าร้านของเล่นเดินเข้าไปแบบชิวสุดๆ กูก็เดินตามไปอีกนั่นแหละ มันเดินดูของไปเรื่อยเปื่อยของมัน จนไปหยุดอยู่ที่เรือบังคับลำหนึ่ง
“อันนี้สวยดี”กูพูดแล้วชี้ไป เพราะกูเองก็ชอบอะไรพวกนี้เหมือนกัน สะสมของเก่า พวกเรือ รถ เครื่องบิน ตุ๊กตาตั้งโต๊ะที่มันแปลกๆหน่อยๆน่ะกูชอบ กูว่ามันแปลกดี
“ลำนี้ตั้งสองหมื่น”มันพูดแล้วก้มลงดู กูนั่งลงเพราะเห็นอีกลำมันอยู่ต่ำลง
“อันนี้เป็นเซตเลยอ่า..”สลิ่มพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแล้วรีบนั่งลงดูเรือลำเล็กที่มันจำลองเหมือนเป็นท่าเรือแล้วมีเรือเรียงอยู่หลายๆลำ
“ชอบอ่ะ”มันพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นและอยากได้สุดๆ
“ซื้อให้ปะละ”กูพูดขึ้นหลังจากเห็นป้ายราคาแล้วเรียบร้อย และอีกอย่างคือวันเกิดมันกูเองก็ไม่ได้ให้อะไรมันด้วย วันเกิดมันเดือนพฤศจิกายน ซึ่งตอนนั้นกูไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วงานวันเกิดมันตัวมันเองก็ไม่ได้จัดด้วย ไปกินข้าวกับพ่อแม่และก็ไม่ได้ให้เพื่อนพวกมันบอกอะไรกู ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน กูพึ่งรู้เรื่องนี้จากไอ้เขตเมื่อวันก่อนเอง กูไปถามไอ้เขตมันก็เลยเล่าให้ฟัง แล้วก็บอกกูว่าห้ามบอกสลิ่มด้วยว่ามันเล่าให้ฟัง
“................”มันหันมามองหน้ากูทันที แล้วยิ้มกริ่มเหมือนมีเล่ห์นัยอะไรสักอย่าง
“หอมแก้มกูก่อนดิ เดี๋ยวกูไปจ่ายเงินเลย”กูพูดบอก
“เรื่องดิ”มันย้อนทำหน้าทำตาไม่ถูก
“อ่ะ ไม่เอาจริงอ่ะ ได้ไปฟรีๆเลยนะ”กูพูด
“ฟรีตรงไหน แลกกับหอมแก้มมึงเนี่ยนะ คิดได้..สมอง”มันพูดว่ากูเหมือนด่ากูว่า “คิดได้นะไอ้ควาย” อะไรประมาณนั้น
“จะไม่เอางั้นดิ ก็ดี..กูกำลังอยากได้อยู่พอดี”กูพูดแบบไม่สนใจ แล้วลุกขึ้นยืน
“พี่ครับ เอาเซตนี้อ่ะครับ”กูเรียกพนักงานแล้วชี้บอก พนักงานเดินมาหาทันที แล้วก็ถามอะไรไม่รู้กูงง คงประมาณว่ามีบัตรส่วนลดของทางร้านมันไหมล่ะมั้ง กูเดินยิ้มกริ่มไปที่เคาร์เตอร์แล้วยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน ไอ้สลิ่มมันเดินตามมามองๆหน้ากูด้วยหางตาก่อนที่จะเดินออกนอกร้านไป กูได้แต่ยืนยิ้มคนเดียวจนพนักงานต้องยิ้มตอบให้กู มันคงคิดว่ากูยิ้มทำไมนั่นแหละนะ
“หึ..”กูเดินไปหัวเราะเยาะมันข้างๆ มันหันมาทำปากเบะใส่กูเหมือนไม่สนใจ
“ซื้อไรมาอ่ะเฮีย”ไอ้พวกเวรมันเดินมาถึงพอดี และก็สนใจของในมือกู