หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[fungfung]

นี้ละความไม่พอของผู้ชายที่มีภรรยามีลูกแล้วมันก็ทำให้ครอบครัวไม่มีความสุขมีแต่ปัญหา
แต่พอชีวิตมาถึงท่าแยกจริงๆ กลับบอกว่าทำเพื่อลูกถามหน่อยทำไม่ไมทำเพื่อลูกตั้งแต่แรกละ
ทัวร์ส่วนพีถ้ามันทำยังไม่รู้ตัวเองก็ยันมันซะสองสามที่
คิดไว้เลยว่าเราไม่ใช่ของตายและตัวสำร้องหรือกิ๊กที่มันจะมาทำเล่นๆได้

[kaporzung]

ทัวร์มีครอบครัวเป็นแบบนี้ น่าสงสารจังเลยอะ แล้วยังต้องมาเจอผู้ชายที่เห็นแก่ตัว มีแฟนแล้วยังจะมายุ่งวุ่นวายด้วยอีก ไม่แฟร์เลยบอกตรงๆ นอยเว่อออ!!!

[เบบี้]

ตอนที่95  ก็ถ้ารัก..ไม่ได้ช่วยอะไร = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

ตื้ดด ๆ   ๆ  

“ฮัลโหล ว่าไง”ผมกดรับโทรศัพท์ทันที สายเข้าเป็นสลิ่มโทรมา ซึ่งปกติไม่ค่อยโทรมาเท่าไหร่นัก มีแต่ผมที่โทรไปหาสลิ่มเพื่อแกล้งพี่เมตรก็เท่านั้นแหละ
“พี่ทัวร์ว่างไหม”สลิ่มถามเสียงสดใสมาเชียว
“ตอนนี้หรอ ก็ว่างอ่ะนะ”ผมตอบ หลังจากวันที่ผมไปหาพ่อที่บริษัทนี่ก็ผ่านมาสี่ห้าวันแล้ว ไม่มีการติดต่อจากไอ้พี่พี และผมเองก็ไม่คิดจะเป็นคนติดต่อไปก่อนด้วย ในเมื่อมันไม่ติดต่อมาก็ไม่ได้มีเหตุผลอะไรที่ผมเองจะต้องติดต่อไปหามันก่อน
“มาหาสลิ่มที่ร้าน...............หน่อยได้ไหม”สลิ่มพูด
“หื้ม มีอะไรหรอ”ผมถามด้วยความอยากรู้
“มีเรื่องจะให้พี่ช่วยหน่อยอ่ะ พอดีเดือนหน้าสลิ่มต้องประกวดร้องเพลง แล้วก็วางแบบเสื้อผ้าไว้หมดแล้ว ก็จะให้พี่มาดูเสื้อผ้าขององุ่นหน่อยแล้วก็เรื่องแต่งหน้าด้วย ได้ไหมอ่ะครับ”สลิ่มถาม
“ก็..เดี๋ยวนะ”ผมนึกแล้วเปิดปฏิทินดู
“จะให้พี่ไปแต่งหน้าให้ด้วย คิดเงินตามปกติที่พี่เคยคิดได้เลยนะ..คือสลิ่มขี้เกียจหาคนอื่นอ่ะ พูดไม่รู้เรื่องน่ารำคาญ”สลิ่มพูด
“อืม ได้..ให้พี่ไปตอนนี้เลยหรอ”ผมถาม เพราะร้านที่บอกนี่มันเป็นร้านอาหาร
“ใช่ๆ พอดีสลิ่มได้แบบผ้ามาอ่ะ อยากให้พี่มาช่วยเลือกหน่อย มีแต่พวกเหี้ยเนี้ย..ไม่ได้ช่วยอะไรเลย”สลิ่มบ่นไปด่าไปผมได้ยินเสียงรอบข้างดังมากๆ น่าจะเป็นพวกเพื่อนนั่นแหละมั้งครับ
“อืม เดี๋ยวพี่ออกไป สักชั่วโมงคงถึง”ผมบอก
“ครับๆ ขอบคุณครับ”สลิ่มบอกก่อนที่จะวางสายไป ผมเก็บของสำคัญแล้วไปที่รถเพื่อขับรถไปหาสลิ่มทันที อยู่ว่างๆ การบ้านก็เสร็จหมดแล้ว อยู่คนเดียวจะฟุ้งซ่านเปล่าๆ ออกไปหาอะไรทำดีกว่าครับ เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นบ้าง ไม่ใช่ว่าผมไม่คิดอะไรเลยแต่ผมเป็นประเภทถ้าไม่ใช่คนที่สนิทด้วยก็จะไม่เล่าให้ใครฟังมากกว่า


.............
.............


“หวัดดีครับพี่”ไอ้น้องเขตยกมือไหว้ผม และทุกคนก็ด้วย ผมนั่งลงข้างสลิ่มที่นั่งอยู่ข้างพี่เมตร แม่ง เด็กวัยรุ่นทั้งโต๊ะ เลยดูแก่ไปเลยกู
“มองไม”ผมถามหน้าตากวนส้นตีนใส่ไอ้วิทย์ แม่ง ไอ้เด็กเปรตปากดีที่มันเคยว่าผมแล้วชวนผมขึ้นเตียงวันนั้น
“ใครมอง ว้าย..หลงตัวเอง”ไอ้วิทย์ทำหน้าทำตาใส่
“ชิ..”ผมแสยะปากใส่
“เสียอารมณ์เลย”ไอ้วิทย์พูด
“ฮะ..โอ้ย อยากเห็นหน้ามึงตายล่ะ”ผมย้อน
“มึงจะกวนตีนพี่เค้าอีกนานไหมไอ้วิทย์”สลิ่มพูดขึ้น
“ก็มึงดูพี่เค้าดิ”ไอ้วิทย์ทำหน้าทำตาเหมือนเด็กโดนดุ
“พี่อย่าไปถือมันเลย เงี้ยแหละ..พวกบ้านมีปัญหา”น้องเวพูดเหมือนหน่ายๆ
“ไมมึงว่ากูงี้อ่ะ”ไอ้น้องวิทย์หันไปพูดเหมือนน้อยใจแต่เหมือนแกล้งทำ
“น่ารำคาญได้อีกป่ะวิทย์”น้องเวพูดอย่างเซ็งๆใส่แล้วหันไปหยิบน้ำมาดื่ม
“ไอ้เว มึงว่ากูหรอ..ทำไมต้องรำคาญกูด้วยอ่ะ”ไอ้วิทย์ทำหน้าทำตา ผมว่าไอ้สองคนนี้มันแปลกๆรึเปล่า ทำไมมันดู..เอ่อ เหมือนไม่ใช่เพื่อนกัน
“วิทย์”เวหันไปปรามเสียงใส่เพื่อนตัวเอง
“เออ ก็ด๊ะ..”ไอ้วิทย์ทำเสียงแบบช่วยไม่ได้แล้วหุบปากหันมามองหน้าผม
“..................”ผมแบะปากยิ้มเยาะใส่มัน
“..................”ไอ้วิทย์จ้องหน้าผมเหมือนเด็กกำลังโกรธอะไรสักอย่างอ่ะครับ กร๊าก ตลกดี
“เฮ้ย กูกลับก่อนนะ”น้องเขตพูดขึ้นแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้
“อ่าว ไปไหนอ่ะ”สลิ่มถามทันที
“กลับบ้านว่ะ เมื่อเช้าไอ้แดนมันเอาเบสกูไปเล่นกับเพื่อน..กูห่วงอ่ะ ไปดูก่อนว่ามันเอากลับมาคืนกูรึยัง”น้องเขตพูดหน้าเครียดนิดหน่อย
“อืม กลับดีๆล่ะ..อย่าไปทะเลาะกับเค้าอีกล่ะมึง ยังไงเค้าก็พี่มึงนะ”สลิ่มพูด
“จะพยายาม”เขตพูดก่อนที่จะยกมือไหว้ผมและพี่เมตรก่อนที่จะเดินไป
“ไปด้วยดีกว่า เบื่อคนแถวนี้”ไอ้วิทย์พูด
“ก็อยากจะไปเหมือนกันอ่ะนะ เบื่อคนแถวนี้เหมือนกัน”ผมย้อนทันที
“มึงชอบทัวร์หรอ”พี่เมตรพูดขึ้นหน้าตาเจ้าเล่ห์ได้อีก ผมนั่งนิ่งไปเลย ไอ้วิทย์หน้าเหวอไปเล็กน้อย
“บ้าแล้ว”ไอ้น้องวิทย์กระแทกเสียงเหมือนเขินๆ มันทำหน้าทำตาไม่ถูกจนผมแทบจะหลุดขำออกมา ส่วนสลิ่มที่นั่งอยู่ข้างๆผมนั้นนั่งขำไปแล้วเรียบร้อย
“มึงชอบพี่เค้าหรอ”เวหันไปถามวิทย์หน้านิ่ง
“บ้า ไม่ได้ชอบ”ไอ้วิทย์ตอบทันที
“ใครจะไปชอบหน้าตาแบบเนี้ย”มันพูดอีก
“หึ..แล้ววันนั้นที่ชวนพี่ขึ้นห้องนี่หมายความว่าไงครับ”ผมแกล้งพูดเพราะใส่
“ฮ่าๆๆ..”สลิ่มนั่งหัวเราะแบบไม่ไหวแล้วอะไรประมาณนี้
“มั่วว่ะ”ไอ้วิทย์พูดเหมือนทำตัวไม่ถูก ผมเห็นเวหันไปรับโทรศัพท์จากใครก็ไม่รู้แล้วก็วางสายไป
“มุกโทรมาว่ะ กูไปก่อนนะ”น้องเวพูด
“..................”อยู่ดีๆสลิ่มก็หยุดหัวเราะและทั้งโต๊ะก็เงียบจนผมงง ผมเห็นไอ้วิทย์หันไปมองหน้าน้องเว
“แล้ว..คืนนี้จะไปที่ร้านไหม”สลิ่มถาม
“น่าจะนะ ดูก่อนว่ะ..ต้องรอเป็นเพื่อนมุกอีก กูไม่อยากให้น้องอยู่คนเดียว”น้องเวพูด ผมคาดว่าคนชื่อมุกนี่ต้องแฟนแน่นอน น้องเวเก็บของใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองแล้วหันมายกมือไหว้ผมกับพี่เมตรก่อนที่จะเดินออกไป
“...................”แล้วอยู่ๆทั้งโต๊ะก็เงียบเหมือนเดิม หน้าไอ้น้องวิทย์หงอยไปอย่างเห็นได้ชัด
“ยังไม่ชินอีกหรอวะ”สลิ่มพูดขึ้น
“งั้นกูกลับนะ”วิทย์พูดบอกหน้าเศร้าๆแล้วเก็บของๆตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร
“ไอ้วิทย์”สลิ่มเรียก
“กูไม่เป็นไร”วิทย์เงยหน้าพูดยิ้มหน่อยๆ
“กูรอวันที่มันเลิกกันเมื่อไหร่นั่นแหละ คอยดูกูแล้วกัน”ไอ้วิทย์พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆแต่น้ำเสียงฟังดูจริงจังมากๆ
“เหอะๆ”สลิ่มหัวเราะเหมือนงงๆกับเพื่อนตัวเอง
“ไปนะ หวัดดีครับเฮีย..”ไอ้วิทย์ลุกขึ้นยืนแล้วหันไปไหว้พี่เมตร พอมันหันมามองหน้าผมที่นั่งยิ้มแกล้งมันอยู่
“หวัดเด”มันกระแทกเสียงใส่อย่างกวนตีน
“ครับ”ผมตอบแล้วยิ้มให้แกล้งมันไปอย่างนั้นเอง พอมันเดินไปแล้วผมก็เลยเปลี่ยนที่นั่งไปนั่งที่น้องเขตแทนจะได้สะดวกมากขึ้น
“พี่ทัวร์เคยเจอกับไอ้วิทย์มาก่อนหรอ”สลิ่มถาม
“อืม”ผมตอบแล้วหันไปมองหน้าพี่เมตร
“แล้วทำไม..”สลิ่มถามเหมือนอยากรู้อีก
“ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็กวนมันไปงั้นแหละ”ผมพูด
“แล้วไหนผ้าอ่ะ แล้วก็นี่..แบบแต่งหน้า เลือกเอาแล้วกันว่าอยากได้ประมาณไหน มีรูปน้องสาวไหมพี่จะได้ช่วยดูให้”ผมบอก
“มี..”สลิ่มพูดยิ้มๆแล้วหยิบมือถืออกมาหารูปน้องสาวตัวเองให้ผมดู แล้วหยิบหนังสือแบบแต่งหน้าจากผมไปด้วย
“นี่ครับ”สลิ่มยื่นมือถือมาให้ผม
“แล้วก็นี่ผ้า มีสามแบบที่สลิ่มเลือกไว้แต่คือตัดสินใจเลือกไม่ได้อ่ะ คือแบบเป็นแบบสุ่มแบบนี้อ่ะครับ”สลิ่มยื่นชิ้นผ้าให้ผมแล้วเอาแบบให้ผมดูด้วย
“พี่ว่าแบบไหนน่าจะดีกว่า สลิ่มว่าสีแดงเลือดหมูแล้วตัดดำนี่ก็สวยดี พี่ว่าไง”สลิ่มถามแล้วชี้ให้ดู แล้วหันไปเปิดหนังสือดูอย่างสนใจ
“อืม พี่ว่าแดงตัดดำก็สวยนะ แล้วใส่ถุงน่องเป็นตะค่ายสีดำ รองเท้าก็เลือกง่ายด้วยว่าดำหรือแดง ต้องดูโทนตอนแต่งหน้าก่อน”ผมบอกแล้วจับเนื้อผ้าดู
“พี่ว่าผ้านี้น่าจะอยู่ตัวกว่า แต่งง่ายด้วย”ผมบอกแล้วชี้ผ้าให้ดู
“หลิ่มก็ว่างั้นแหละ”สลิ่มตอบ ผมเหลือบหันไปมองพี่เมตรที่นั่งช่วยสลิ่มดูหนังสือที่ผมเอามาให้ สุดท้ายแล้วก็อดนึกไม่ได้ว่าคนนี้ที่ผมไม่สามารถหยุดเค้าอยู่ได้ และก็รู้สึกได้เลยว่าอิจฉาสลิ่มนิดๆที่สามารถทำให้พี่เมตรหยุดอยู่ที่สลิ่มได้อะนะ

ตื้ดด ๆ  ๆ   ๆ

“พี T_T)” ผมเหลือบดูเบอร์ที่เป็นสายเข้าก็ต้องนิ่งไป แล้วลุกขึ้นอย่างเนียนๆ
“พี่ขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ”ผมบอกแล้วเดินออกมาเลยทันที เกือบอาทิตย์ที่หายหัวไปแล้วเสือกโทรมาทำไมตอนนี้อีกผมล่ะเข้าใจอารมณ์มันไม่ถูกจริงๆ
“มีอะไร”ผมพูด
“อยู่ไหน”มันถาม
“ร้าน..............”ผมบอก
“ไปทำไม”มันถามอีก
“มาหาสลิ่มกับพี่เมตร”ผมตอบ
“มีอะไร”ผมถาม
“กลับเมื่อไหร่”มันถามอีก
“ไม่รู้”ผมตอบส่งๆ
“กลับเมื่อไหร่”มันถามอีกครั้ง
“จะทำไมล่ะ ก็บอกว่าไม่รู้ๆ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นเสียงหน่อยๆ
“จะไปหาที่คอนโด”มันพูดเสียงเรียบ ไม่ได้แสดงอารมณ์โมโหตอบผม
“ไม่ต้องมา วันนี้จะกลับบ้าน”ผมอ้างไปก่อน แต่ถ้ามันจะมาจริงๆผมก็จะกลับบ้านเพราะว่าผมไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว อีกอย่างหนึ่งก็คือกะว่าจะหนีมันด้วย
“..................”มันเงียบไป
“กูจะไปหาที่คอนโดแล้วกัน”มันสรุปเอง
“มึงพูดให้มันรู้เรื่องหน่อยได้ไหม แล้วมึงกับกูก็ไม่ต้องมายุ่งห่าอะไรกันแล้วด้วย หยุดสักทีเหอะ”ผมพูด
“ไม่”มันตอบเสียงกวนตีน
“ไอ้เหี้ยพี”ผมขึ้นเสียง
“ทุ่มนึงเจอกันที่คอนโด ถ้ากูไม่เจอ..พรุ่งนี้เจอกันที่ห้องเรียนมึงที่มอ โอเคไหม”มันพูดเหมือนขู่ไปแล้วเรียบร้อย
“เออ สัตว์”ผมด่าแล้ววางสายไปอย่างหงุดหงิด  ผมยืนอยู่อย่างนั้นสักพักและอารมณ์ตอนนี้หงุดหงิดมากก็เลยไม่อยากกลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง ผมเดินไปนั่งที่ม้านั่งและคิดว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำตอนนี้มันดีแล้วรึยัง ถ้าผมปล่อยเลยตามเลยล่ะมันจะเป็นยังไง ในเมื่อทุกครั้งผมก็คบใครไปเล่นๆอยู่แล้ว แล้วถ้าผมเกิดไม่แคร์ไอ้พีขึ้นมามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันกำลังจะต่างออกไป..ผมรู้ดีว่าถ้าถลำลึกไปกว่านี่จะเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้ความรู้สึกจะมีท่วมท้นมากขนาดไหนแต่ถ้าผมไม่พูดอะไรออกไป มันก็คงจะ..เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
    พอผมเดินกลับเข้าไปที่ร้านก็เห็นสลิ่มกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงไหล่พี่เมตรไปแล้วเรียบร้อย เพราะที่นั่งที่สลิ่มนั่งกับพี่เมตรเป็นโซฟาแบบยาว มันก็เลยทำให้อีกนิดเดียวสลิ่มก็เกือบจะนอนแล้วล่ะครับ
“นานจัง”สลิ่มพูดเมื่อผมเดินไปถึงโต๊ะ แต่ก็ยังไม่ยอมลุกขึ้นมานั่งดีๆ
“โทษที”ผมพูด
“แฟนหรอ”ไอ้พี่เมตรถามหน้าตาจับผิด
“เปล่าสักหน่อย”ผมตอบทันที
“แน่ใจ”ไอ้พี่เมตรย้อนเหมือนไม่เชื่ออีก
“เออสิ”ผมตอบแล้วจ้องหน้ากลับ เพราะถ้าไม่จ้องเดี๋ยวมันจะหาว่าผมโกหกมัน แต่กลายเป็นว่าไอ้พี่เมตรมันจ้องผมซะผมแทบจะทะลุทะลวงแถมมันหน้านิ่งจนผมเริ่มกลัว
“อะไรเล่า”ผมตอบปัดๆแล้วหลบสายตาหยิบหนังสือแต่งหน้ามาดูแก้สถานการณ์ไปก่อน
“ไปเสือกไรกับเค้า”สลิ่มพูดแล้วหันไปตบเข้าตรงหน้าผากพี่เมตร
“เอ้..ไอ้หลิม”พี่เมตรตีกลับเข้าที่หน้าผากสลิ่มเบาๆบ้าง
“...............”มีการจ้องตากันด้วยอาการเคืองกันเล็กน้อย
“โอ้ย..เหี้ยนี่”พี่เมตรจับจมูกตัวเองเพราะโดนสลิ่มเอานิ้วมือทำเป็นสองนิ้วแล้วจิ้มเข้าไปตรงจมูกโดยที่พี่เมตรไม่ทันตั้งตัว
“สลิ่มอยากได้แบบนี้”แล้วสลิ่มก็หันมาชี้แบบแต่งหน้าให้ผมดู
“แบบนี้ก็ได้ อยากได้เข้มหรือบางกว่านี่ล่ะ”ผมถาม
“เอาบางกว่านี่แต่สลิ่มอยากได้ตรงเปลือกตาตรงนี้เป็นสีแดง เอาแบบแดงเลยอ่ะ..แรงๆอ่ะ”สลิ่มบอกพร้อมกับชี้ไปตรงหางตาของแบบ
“อืมได้ เดี๋ยวไว้ดูรูปหน้าวันจริงแล้วกัน พี่มีสีนี้อยู่แล้วแหละ”ผมบอกแล้วพับหนังสือเก็บ
“จะกลับเลยหรอ”พี่เมตรถาม
“อืม ต้องกลับบ้านน่ะ”ผมอ้าง
“งั้นเดี๋ยวสลิ่มโทรคอนเฟิร์มเรื่องวันอีกทีนะ”สลิ่มบอก
“อืม มีไรก็โทรมาบอกพี่ได้เลย..”ผมบอกยิ้มๆ
“เออแล้วก็เรื่องค่าแต่งหน้า”สลิ่มพูดเหมือนนึกขึ้นได้
“ถ้าสลิ่มจ่ายพี่ไม่เอาหรอก แต่ถ้าจะให้พี่เมตรจ่ายพี่เอาสามพัน”ผมบอกแล้วยักคิ้วให้
“เออ งั้นมึงจ่ายเลย”สลิ่มหันไปบอกพี่เมตร
“ห่าไรล่ะ โคตรยุติธรรมนะมึง”พี่เมตรหันไปพูดใส่สลิ่มเหมือนประชด
“ไม่เอาหรอก แต่งให้”ผมบอกแล้วเก็บของมาถือไว้
“จริงอ่ะ”สลิ่มถามด้วยหน้าตาอย่างกับหมาเห็นเจ้าของ
“อืม ไปนะ”ผมบอก
“ขอบคุณครับ”สลิ่มบอกแล้วยิ้มให้
“กูไปส่ง”พี่เมตรทำท่าจะลุกขึ้นจากโซฟา
“ไม่ต้องหรอก ไปนะ”ผมบอกแล้วโบกมือให้หน่อยๆแล้วเดินออกมา ผมเดินกลับไปที่รถ เก็บของเข้าที่เข้าทางเสร็จก็ขับรถกลับคอนโด ขับแบบสบายใจสุดๆไม่รีบ รถอยากติดก็ติดไป คาดว่ากว่าจะถึงเวลาก็พอดีกับที่ไอ้พีมันนัดไว้


..............
..............


“....................”ความเงียบครอบงำ และ สามารถหยุดทุกอย่างได้ เหอะๆ ระหว่างที่ผมกำลังเดินมาถึงห้อง ก็เห็นว่าไอ้พีมันมายืนรออยู่หน้าห้องผมแล้ว พอผมไปถึงผมก็ไม่พูดอะไรแล้วก็เปิดประตูห้อง มันเองก็เงียบไม่พูดอะไรเดินตามผมเข้าห้องมา
“.....................” T^T เอ่อ..จูบไปแล้วง่ะ พอมันเข้ามาในห้อง ผมยังไม่ทันถอดรองเท้ามันก็คว้าผมเข้าไปกอดแล้วก็จูบซะงั้น ผมเองก็เลยตามเลย อยากทำอะไรก็ทำ มันไม่มีอะไรเสียหายไปกว่านี่แล้วแหละ และผมคิดว่าเรื่องนี้สักวันมันจะหยุดไปเอง คงจะหยุดไปเพราะผมหรือไม่ก็เพราะไอ้พีมันสักวัน
     หลังจากนั้นทั้งผมและมันเองก็ปล่อยเลยตามเลยอีก  ครั้งนี้ผมเองที่เป็นคนเริ่มมากกว่าทุกครั้งด้วยซ้ำ  ดูไอ้พีมันก็จะมีอารมณ์ไม่น้อย  ก็เล่นไปตั้งสองครั้งไม่รู้แม่งอดอยากมาจากไหน  พอเสร็จมันก็นอนนิ่งคว่ำหน้ากับหมอนเหมือนหมดแรง ผมก็นอนนิ่งๆสักพักเพราะว่าเหงื่อมันออกเต็มตัว ว่าไปว่ามาออกแรงเยอะๆนี่ก็มันดีเหมือนกันเนอะ กร๊าก
“หยิบบุหรี่หัวเตียงให้หน่อย”ผมบอกมันตาก็ยังค้างมองเพดานอยู่ ไอ้พีที่นอนคว่ำหน้ามันก็ไม่ยอมขยับตัว แต่ขยับแค่แขนไปควานๆหาบุหรี่ที่หัวเตียงให้ผม แล้วมันก็โยนให้ส่งๆ ผมหยิบมาแล้วหยิบมาจุดก่อนที่จะหยิบที่เขี่ยบุหรี่มาวางไว้บนท้องตัวเองทั้งที่ยังไม่ได้แต่งตัวนั่นแหละ
“ขอบ้าง”ไอ้พีพูดงึมงำ ผมหันไปมอง

[เบบี้]

“ของมึงนั่นแหละ”มันพูดแล้วเหลือบตามองผม ผมเลยเอาบุหรี่ไปยัดใส่ปากมัน มันเองก็ไม่ยอมขยับอะไรอ้าแต่ปากอย่างเดียว พอยัดใส่ปากมันเสร็จผมก็เอากลับมาดูดต่อ
“ไหนบอกจะกลับบ้าน”มันพูดขึ้น
“เดี๋ยวก็จะกลับ”ผมตอบ ในเมื่อพูดไปแล้วว่าจะกลับ ถ้าไม่กลับก็เสียฟอร์มหมดอ่ะดิ

ตื้ดด ๆ  ๆ   ๆ 

“..................”ผมควานหาโทรศัพท์มือถือของตัวเองว่าเสียงมันมาจากไหน สงสัยเมื่อกี้ผมกับไอ้พีจะรุนแรงไปหน่อย รู้สึกของมันกระจัดกระจายไปหมด

กริ๊งงงง~~

“เสียงโทรศัพท์มึงนี่ดังได้อีกป่ะ”ไอ้พีพูดทั้งๆที่ยังไม่ยอมขยับตัว ผมเลยเลื่อนตัวเองแล้วทับตัวไอ้พีเพื่อไปหยิบโทรศัพท์บ้าน คาดว่าคนที่โทรเข้ามือถือเมื่อกี้น่าจะโทรเข้าห้องผมแหละครับ
“ฮัลโหล”ผมพูด
“พี่ทัวร์”ทามพูด
“กลับบ้านไหม”ทามถามทันที
“มีอะไร”ผมถาม
“เอ่อ คือ..”ทามพูดด้วยน้ำเสียงกลัวๆ
“มีอะไรก็พูดมาสิ”ผมบอก
“เกตุมาที่บ้าน”ทามพูด
“มันมาทำไม”ผมพูดขึ้นเสียงทันที
“เค้าจะเข้าห้องแม่ แต่ทามไม่ให้เข้า..แม่ไม่อยู่ด้วย พี่รีบมานะ”ทามพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“เออเดี๋ยวพี่ออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”ผมพูดแล้ววางโทรศัพท์ทันที ผมลุกขึ้นทั้งๆที่แก้ผ้าโทงๆอยู่นั้นเดินเข้าห้องน้ำไปไม่ได้บอกไอ้คนบนเตียงแต่อย่างใด ผมเข้าไปอาบน้ำได้ห้านาทีก็ออกมาหยิบเสื้อผ้าใส่อย่างลวกๆ
“ไปไหน”ไอ้พีถาม มันลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้ว
“กลับบ้าน”ผมบอก
“มีอะไรรึเปล่า”มันถามอีก
“นิดหน่อย”ผมตอบ
“เดี๋ยวไปส่ง”มันบอก
“ไม่ต้องหรอก”ผมบอก เพราะผมไม่อยากให้มันมาเห็นสภาพบ้านผมที่เป็นแบบนี้ ใครที่บ้านแตกก็คงไม่อยากให้เพื่อนมาได้เห็นสภาพบ้านที่พ่อไปทางแม่ไปทางแบบนี้หรอก
“เดี๋ยวกูไปส่งไง”มันพูดตัดบทเหมือนไม่ยอมแล้วลุกขึ้นใส่กางเกงทันทีไม่ได้มีการอาบน้ำแต่อย่างใด
“กูบอกว่าไม่ต้องไง”ผมขึ้นเสียง
“..................”มันเงียบหันมามองหน้าผมเหมือนสงสัย แล้วก็เสือกไม่พูดอะไรต่อ แต่มันดันหยิบเสื้อของมันมาใส่แล้วเดินไปหยิบกุญแจรถของตัวเองหน้าตาเฉย แล้วเดินออกไปใส่รองเท้าเรียบร้อย ผมคาดว่ามันคงไม่ยอมเป็นแน่ ผมเลยเดินไปใส่รองเท้าแล้วเดินตามมันออกไปอย่างช่วยไม่ได้
     ผมนั่งบอกทางไปบ้านผมให้มันตลอดทาง มันก็ไม่ค่อยถามอะไรมากนัก ดูมันจะเงียบผิดปกติไม่เหมือนทุกทีที่ชอบกวนตีน ผมเองก็ไม่อยากจะถามอะไรมันหรอกว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า หรือว่าเครียดเรื่องอะไรไหมเพราะผมกลัวว่ามันจะหาว่าผมเป็นห่วงมัน ผมกลัวว่ามันจะย้อนว่า “เรื่องอะไรของมึง” หรืออื่นๆอีกเยอะแยะ ดังนั้นผมเลือกที่จะไม่พูดนั่นแหละดีที่สุด
“กลับคอนโดนะ”มันพูดเมื่อผมลงจากรถแต่มันดันลงตามมา
“...................”ผมเงียบหันไปมองหน้ามันอย่างงงๆว่ามันต้องการจะสื่ออะไร
“ก็..คืนนี้กลับไปนอนคอนโดกับกู”มันพูดหน้าตาเฉย
“ทำไม..”ผมจะย้อนถาม
“กูรออยู่ตรงนี้แล้วกัน เร็วๆล่ะ”มันพูดตัดบทแล้วหันหลังพิงรถให้เหมือนไม่อยากฟังสิ่งที่ผมจะพูดต่อ สุดท้ายผมก็ต้องปล่อยมันไปก่อนเพราะต้องไปสะสางเรื่องคนในบ้านก่อน ผมเห็นรถของเกตุที่พ่อซื้อให้ใหม่จอดอยู่หน้าบ้านตรงบันไดทางขึ้นบ้านเลย
“เจ๊”ทามรีบวิ่งมาหาผมทันทีเมื่อผมก้าวขาเข้าบ้าน แม่บ้านคนอื่นก็ยืนกันหน้าสลอน
“มันอยู่ไหน”ผมถามแล้วมองไปรอบบ้าน
“ห้องทำงานของพ่อ มันจะเอากุญแจเก็บเครื่องประดับของแม่อ่ะ”ทามพูด ผมฟังอย่างนั้นแล้วอารมณ์ก็ขึ้นทันที ผมรีบเดินขึ้นห้องโดยทุกคนก็เดินตามผมมาด้วย
“เอ่อคุณครับ คือผม..ห้ามแล้ว”คุณลุงที่ทำงานอยู่ที่บ้านผมตั้งแต่ผมยังเด็ก เป็นเสมือนคนดูแลบ้านออกแนวทำได้ทุกอย่างแหละครับ ทุกคนค่อนข้างจะรักบ้านนี้มากเพราะแม่ผมกับพ่อเป็นคนพาทุกคนมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่เริ่มทั้งๆที่ตอนนั้นผมยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ
“เสียใจด้วยนะ เหมือนจะไม่เจอกุญแจ”ผมเดินเข้าไปแล้วพูดบอกเกตุที่อยู่ในห้อง
“ท่านบอกให้ฉันมาเอาเครื่องประดับได้”เกตุหันมาพูดบอกเหมือนเย้ยๆ
“หึ..เสนียดจัญไร”ผมแสยะยิ้มพูด
“อีนี่”มันขึ้นเสียงอย่างโมโห
“ว่าไงคะ อีดอกทอง”ผมยิ้มพูดตอบให้ ไม่ได้กระแทกเสียงแต่อย่างใด..แต่ยิ้มพูดบอกเฉยๆนี่แหละ
“ดอกทองคงจะไม่เหมาะเท่าไหร่ หีนี่ผ่านผู้ชายมากี่สิบคนล่ะ..ตรวจบ้างดีไหมเผื่อหีเป็นไข้ บางทีทำอะไรถามหีบ้างไหมว่ามันสบายดีรึเปล่า อยากร่วมด้วยช่วยกันกับมึงไหม”ผมพูดยิ้มๆแล้วเดินเข้าไปหามัน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”

เพี้ยยย !!

พอมันกรี๊ดผมก็เลยตบเข้าให้หนึ่งดอก รำคาญ..เสียงนี่แหลมจริง กูกรี๊ดเสียงแหลมได้คนเดียว คนอื่นกูฟังแล้วรำคาญ กร๊าก
“มึง..”มันหันมามองหน้าผมด้วยความแค้นแล้วจะเข้ามาตบผม ผมจับแขนมันไว้แล้วผลักมันลงอย่างแรง
“มึงอย่าหวังเลยว่าจะได้เครื่องเพชรของแม่กู”ผมพูดแล้วเข้าไปกระชากผมมันทันที
“มึงดูไว้..คนพวกนี้เป็นคนของกู บ้านหลังนี้เป็นบ้านของกู  กระหรี่อย่างมึงน่ะอพาร์ทเม้นท์ก็หรูแล้ว”ผมดึงหัวมันอย่างแรงจนมันหน้าหงายและสู้ไม่ไหว ผมเลยจับหัวมันโขกเข้าที่พื้นอย่างแรงไปทีนึง
“พี่ทัวร์”ทามเรียกเหมือนห้าม
“ทัวร์ทำอะไรน่ะลูก”ผมหันไปตามเสียง เห็นแม่เดินเข้ามาในห้อง แม่มองผมด้วยความตกใจ
“ก็มันจะมาเอาเครื่องเพชรของแม่นะ”ผมพูดอย่างโมโห
“ปล่อยก่อนลูก พ่อกำลังจะกลับมานะ”แม่พูดห้ามแล้วเข้ามาเหมือนจะห้ามผม ผมก็ต้องผ่อนแรงที่ดึงหัวมันออก พอมันหลุดไปได้มันก็เสือกผลักผมอีก ผมเลยจะเข้าไปตบมันอีกรอบแต่ก็โดนแม่ห้ามเอาไว้
“ทามเอาทัวร์ลงไปข้างล่าง ไปข้างล่างให้หมดเลย”แม่พูด
“ไม่อ่ะแม่”ผมพูด
“ทัวร์..ลงไปก่อน แม่จัดการได้”แม่พูดบอกผมนิ่งๆ
“แม่”ผมย้ำเสียงด้วยความหงุดหงิด
“ทามเอาพี่ลงไป”แม่พูด ทามก็กล้าๆกลัวเข้ามาจับแขนผมให้ผมเดินลงไปรอข้างล่างจนได้ ผมเองที่ยืนรออยู่ตรงบันไดก็ไม่เป็นตาจะทำอะไร เพราะเป็นห่วงแม่ที่อยู่ข้างบน เพราะไม่มีแม่บ้านหรือใครอยู่เป็นเพื่อนแม่บนนั้นเลย
“มีอะไรกัน”ผมหันไปก็เห็นว่าพ่อพึ่งเดินเข้ามา
“.................”ผมเงียบไม่ตอบ หันขึ้นไปบนบ้านก็เห็นแม่กำลังเดินลงมาพอดี พ่อยืนนิ่งไม่พูดไม่จาแต่มองแม่เหมือนรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
“คุณเอาทนายมาทำไมเวลานี้”พ่อพูด ผมหันไปเห็นทนายที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก แม่เดินมายืนอยู่ข้างๆผม
“ก็คุณไม่ยอมหย่าดีๆ”แม่พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“คุณคะ”พวกผมทั้งหมดหันไปมองเกตุที่กำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงมาแล้วก็เข้ามากอดแขนพ่อไว้ ผมได้แต่มองผู้หญิงคนนั้นอย่างสมเพชและอยากถีบสุดๆเลยตอนนี้
“บอกให้ทนายคุณกลับไปก่อน”พ่อพูด
“บอกให้เมียพ่อกลับไปสิ”ผมย้อน คันปาก..ประมาณว่าอยู่เฉยๆไม่ได้ เหอะๆ
“ไอ้ทัวร์ แกหุบปากบ้างได้ไหม”พ่อพูดเกือบตะคอก
“ทัวร์บอกพ่อแล้วใช่ไหมว่าห้ามให้อีนี่มายุ่มย่ามที่บ้านหลังนี้”ผมพูดอย่างขึ้นเสียงบ้าง
“.................”พ่อเงียบมองหน้าผม
“พ่ออยากจะไปมีอะไรกับมันที่ไหนมันก็เรื่องของพ่อ แต่นี่มันบ้านของแม่..ของๆแม่ แล้วมันมีสิทธิ์อะไร”ผมพูดเสียงดัง
“ห๊ะ..อีหน้าด้าน”ผมด่าเสียงดังทำเอาเกตุมองผมด้วยความแค้น แต่ก็เหมือนไม่กล้าด่าผมต่อหน้าพ่อ
“ผมไม่หย่า”พ่อพูด
“คุณ”เกตุพูดด้วยความตกใจ
“งั้นก็คงต้องฟ้อง”แม่พูดเสียงเรียบจ้องหน้าพ่อ
“คุณอย่าให้ผมต้องเลือกได้ไหม”พ่อพูดสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“หึ..พ่อ”ผมหัวเราะให้กับความเห็นแก่ตัวของพ่อ
“อย่าให้พ่อต้องเลือก พ่อก็จะได้เลือกในสิ่งที่พ่อชอบนี่ไง”ผมพูด
“ทัวร์..แกไม่รู้เรื่องหรอก นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่”พ่อกระแทกเสียง
“ผู้ใหญ่มากเลยนักสิ พ่อมีสิทธิ์อะไรที่มาบอกทัวร์ว่าพ่อเป็นผู้ใหญ่ ทั้งๆที่พ่อเป็นพ่อที่ดียังทำไม่ได้เลย!”ผมกระแทกเสียงว่าไปเหมือนยั้งตัวเองไม่อยู่
“พ่อจะทำอะไรไม่เคยมีใครว่า กระทั่งอีนี่มาเหยียบที่บ้าน..ถ้ามันไม่มาเหยียบที่บ้านก็จะไม่มีใครว่าพ่อเลยด้วยซ้ำ นี่หรอ..นี่หรอพ่อที่ดี คนที่ลูกต้องมานั่งมองพ่อของตัวเองไปกับอีกระหรี่อย่างอีพวกนี้น่ะ!”ผมด่าพร้อมกับชี้ไปที่อีเกตุ
“ทัวร์!”พ่อกระแทกเสียงอย่างดัง


เพี้ยยยยยยย!!


“หึ..”ผมหัวเราะแล้วจับหน้าตัวเองที่โดนพ่อตบด้วยความโมโหของตัวเค้าเอง แต่ก็สมควร..มีลูกปากอย่างผมพ่อก็สมควรตบ
“ตบอีกสิพ่อ ไม่มีอะไรเจ็บไปกว่าพ่อทำแม่เจ็บแล้วทัวร์กับทามเจ็บ ไม่มีอีกแล้ว”ผมพูด อยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
“ไม่มีอะไรที่ทัวร์ต้องเจ็บ ทัวร์กับทามร้องไห้กี่ครั้ง..คนอย่างพ่อไม่เคยรู้ คนอย่างพ่อจะรู้อะไร เงิน ผู้หญิง..เท่าไหร่ที่พ่อจะพอ”ผมพูดไปร้องไห้ไป
“ทัวร์เกลียดมัน”ผมพูดเสียงสะอึกสะอื้นมองไปที่เกตุ
“ทัวร์เกลียดมัน..รู้ไหมว่าทัวร์เกลียดมัน!”ผมด่าเสียงดังแล้วเข้าไปตบพร้อมกับกระชากอีเกตุอย่างหยุดไม่อยู่ อยู่ดีๆเห็นหน้ามันก็อารมณ์ขึ้นอย่างกะทันหัน
“ทัวร์หยุดเดี๋ยวนี้นะ”พ่อห้ามแต่ผมก็ยังไม่หยุดจิกหัวอีเกตุกระชากไปมา อีเกตุก็ร้องโอดครวญให้ผมปล่อยแต่ผมก็ตบเข้าที่มันไม่ยั้ง
“ทัวร์!”

เพี้ยยยยยย!!

พอพ่อห้ามผมได้พ่อก็ตบหน้าผมพร้อมกับผลักอย่างแรงจนผมล้มลงไปกับพื้น แม่กับทามรีบเข้ามาช่วยผมทันที
“เอามันออกไป อึก..เอาอีเหี้ยนี่ออกไป!”ผมด่า รู้แค่ว่าเสียงมันดังลั่นบ้านมากๆ ดังประมาณที่ว่าถ้าข้างนอกบ้านเงียบสนิทก็จะได้ยินชัดทุกอย่างกับสิ่งที่ผมพูด
“ทัวร์หนู..ลูกใจเย็นๆนะ”แม่กอดผมเข้าไว้น้ำตาแม่ไหลออกมา แต่แม่กลับเช็ดน้ำตาให้ผมแทน ทามก็ร้องไห้กอดผมด้วย
“อึก..ถ้าพ่อไม่หย่า ทัวร์จะให้แม่ฟ้องหย่าซะ ถึงเวลานั้นพ่ออาจจะไม่เหลืออะไรเลยก็ได้”ผมพูด
“หึ..หรือพ่อจะเอายังไง ถ้าพ่อไม่หย่า..พ่อก็ฆ่าทัวร์กับทุกคนซะสิ ทุกอย่างจะได้เป็นของพ่อหมดเลยไง ไม่มีอะไรต้องเสีย”ผมพูดด้วยความแค้นมองหน้าพ่อที่ยืนอึ้ง
“พ่อฆ่าได้ไหมล่ะ พ่อก็ไม่ได้รักพวกทัวร์อยู่แล้วนิ..อึก”ผมแสยะยิ้มทั้งๆที่น้ำตาก็ไหลไม่หยุด
“ทัวร์ แกคิดว่าฉันไม่รักแกรึไง”พ่อพูด
“แต่พ่อก็ไม่เลือกเราอ่ะพ่อ พ่อเป็นแบบนี้ทำไม..ทำไมล่ะพ่อ ทำไมเราเป็นครอบครัวที่รักกันเหมือนเดิมไม่ได้”ผมพูดไปก็ปล่อยร้องไห้โฮออกมาอย่างหยุดไม่อยู่
“................”หลังจากนั้นแม่ก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ร้องไห้ยืนกอดผมอย่างเดียว ผมยืนให้ทามกับแม่กอดอยู่อย่างนั้น จนทุกอย่างในบ้านเงียบไป
“ทางเราขอบอกให้ทราบว่าคุณเอกสิทธิ์สมควรจะยอมหย่าและตกลงกับเรื่องทรัพย์สินอย่างยินยอมกันทั้งสองฝ่ายดีกว่านะครับ ไม่งั้น..ถ้าฟ้องหย่าคุณเองก็มีเปอร์เซ็นต์ที่จะแพ้อยู่แล้วถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ขอให้คุณคิดให้ดีนะครับ”ทนายพูด
“................”หลังจากนั้นพ่อก็เงียบแล้วจะเดินขึ้นห้องไป แต่เกตุจะเดินตามขึ้นไปด้วยแต่พ่อไล่ให้กลับบ้าน
“ฉันไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วนะ”แม่พูดขึ้นทั้งคราบน้ำตา พ่อหยุดชะงักหันมามองหน้าแม่
“เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอก”แม่พูด
“ถ้าเห็นใจฉันบ้าง ก็ปล่อยฉันไปเถอะ”แม่พูด พ่อได้แต่ยืนนิ่งอึ้งกับคำพูดของแม่ ผมกับแม่ยืนกอดกันอยู่อีกครู่หนึ่งก็พากันไปห้องรับแขก แม่นั่งคุยกับทนายต่อแป๊บเดียวทนายก็กลับบ้านไป หลักฐานดูเหมือนจะมีพร้อมร้อยเปอร์เซ็นต์สำหรับการฟ้องหย่า ผมนั่งเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองนึกได้อีกทีก็จำได้ว่าไอ้พีมันอยู่ข้างนอกบ้าน ผมก็รีบเดินออกไปหามันทันทีเพราะว่ามันคงยืนรอนานมากแล้ว  พอผมเดินออกไปก็เห็นมันนั่งอยู่ตรงที่นั่งตรงลานหน้าบ้าน ตรงทางเข้าประตูใหญ่ แล้วเสือกมานั่งอะไรตรงนี้ นี่คงไม่ได้หมายความว่าได้ยินหมดแล้วหรอกนะ
“เหมือนปัญหาจะใหญ่เนอะ”มันพูดหน้าแหยๆมองหน้าผม
“เออสิ”ผมตอบไปกวนๆพร้อมกับสูดน้ำมูก ทั้งที่หยุดร้องไห้ไปนานแล้วแต่น้ำมูกมันก็ยังไม่หยุดไหล
“มึงนั่งอยู่นานเท่าไหร่”ผมถาม
“ก็ตั้งแต่พ่อมึงมา กูอยากรู้ก็เลยมาฟัง..นิดหน่อย”มันพูดเหมือนกลัวความผิดของตัวเอง
“เอ่อ..แล้วก็เห็นเล็กน้อยอ่ะนะ”มันพูดอีก
“แอบดูก็พูดมาเหอะ”ผมย้อน
“ก็เสียงดังขนาดนั้นอ่ะ”มันพูด
“กลับไปได้แล้วไป”ผมบอก
“อ่าว แล้วที่กูนั่งรอตูดด้านอยู่นี่ไม่ได้มีความหมายเลย”มันพูดขึ้นเหมือนไม่ยอม
“ใครให้มึงรอล่ะ”ผมตอบส่งๆ อยากจะขำเหมือนกัน เพราะดูหน้ามันตอนนี้ตลกมากเลย
“ก็บอกว่าจะกลับไปด้วยกันไง”มันพูด
“กูไปรับปากตอนไหนไม่ทราบ”ผมย้อน
“เชี้ย”มันด่า
“มึงก็เหี้ยเหมือนกันแหละ”ผมย้อน
“ตกลงจะไม่กลับจริงๆใช่ป่ะ”มันพูด
“เออสิ”ผมตอบ
“หมายความว่ากูต้องกลับคนเดียว”มันถามทำหน้าทำตาอีก
“เป็นคำพูดที่ถูกต้องที่สุด”ผมตอบ
“เออ กลับก็ได้วะ”มันลุกขึ้นแล้วปัดกางเกงที่ก้นตัวเองนิดหน่อย
“เอ้..ไอ้บ้า”ผมผลักมันอย่างแรงเพราะตกใจที่จู่ๆมันก็เข้ามาประชิดตัวเหมือนจะจูบผม
“หึ..”มันหัวเราะแล้วยิ้ม
“กูไม่มีอารมณ์มาเล่นกับมึงหรอกนะ”ผมพูด
“เออน่า..ล้อเล่น”มันหน้าเสียไปนิดหน่อย
“กลับนะ”มันพูดบอก
“อืม”ผมตอบ
“..................”แล้วมันก็เดินไปก่อนที่จะหันมามองผมอีกครั้ง
“อย่านอนดึกล่ะ”มันพูดแค่นั้นแล้วเดินกลับไปที่รถเลยทันที 
“หึ..”ผมยิ้มให้กับตัวเองด้วยความดีใจนิดหน่อย “อย่านอนดึกล่ะ” มันหมายถึง “เป็นห่วง” ได้รึเปล่านะ

...............>>>><<<<................

ดูจะเมามันกันดีเนอะ 

[anajulia]

ชีวิตจริงชัดๆ
พ่อคนนี้ เหมือนกับพ่อของใครอีกหลายคนเลย

ขอบคุณค่ะคุณเบบี้ ^^

[N.T.❁]

ตามอ่านตาเหลือกตาค้างมาหลายวันละ ทันซะที = ="
เหอะๆ เรื่องนี้หลายอารมณ์มากอะเบบี้
ว่าจะเม้นท์ตอนก่อนๆแต่แบบว่าขอเม้นรวบเป็นตอนปัจจุบันเหมือนชาวบ้านเค้าเลยละกันนะ    

ยอมรับว่าช่วงอ่านแรกๆโคตรรำคาญทัวร์เลยอะ
แต่พอได้มาอ่านเรื่องของทัวร์แล้วบรรยายไม่ถูก เหอๆ

เก่งว่ะ ทนได้ไงไม่รู้ สภาวะกดดันรอบด้านสุดๆ ไหนจะเรื่องที่บ้าน ไหนจะเรื่องตัวเอง
กับพีก็ไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหน จะเอายังไง อ่านแล้วโคตรงง สับสนในอารมณ์ความคิดไอ้พี่พี่สุดๆ โคตรจะคลุมเครือ
ส่วนพ่อ .. เออดีเนอะ ปล่อยให้เมียน้อยเข้ามายุ่มย่ามถึงในบ้าน
ทำร้ายจิตใจเมีย ไม่ดูแลลูก ทั้งตบทั้งด่าทัวร์
ยังมีหน้ามาพูดว่าทำไมจะไม่รักอีกงั้นเหรอ? น่าเชื่อตายห่ะ - -"
ไม่ยอมหย่าดีๆก็ฟ้องไปแหละ พอไม่เหลืออะไรอยากรู้เหมือนกันว่ายัยเกตุอะไรนั่นยังจะระริกระรี้อยู่อีกป่าว = ="

ขอบคุณมากเบบี้~ เรื่องของทัวร์ส่งเสริมสถาบันครอบครัวสุดๆไปเลย
(อัพเลเวลรักแม่คูณล้านขึ้นมาทันใด 555)
 
 

[naiin]

พ่อแบบนี้ในชีวิจจริงมีให้เห็นนะเห้กว่านี้อีก แต่คนนี้มีปัญหาคุมเมียน้อยไม่ได้ แล้วเมียน้อยมันน่าโดนตีนมากกว่าตบนะ สะเออะมากไปไม่อยูในที่ของตัว ไอ้พีนีมันน้ำขึ้นน้ำลงเอาใจไม่ถูก ทำแบบนี้ทำไมได้อะไร

[ishiya]

สงสารทัวร์หง่ะ เฮ้อ....พีชัดเจนหน่อยดิ พอมาเห็นทัวร์ในสภาพแบบนี้คงคิดอะไรได้บ้างล่ะนะ  รอตอนต่อไปค่ะ...

[DraCo_SLa13]

  ครอบครัว
ตอนนี้ภาวนาให้พีตัดสินใจเร็วๆแล้วก็ดีๆ เห็นสภาพทัวร์ตอนนี้แล้ว แบบกลัวทัวร์จะรับไม่ไหวตอนพีทำทัวร์เจ็บ
ทัวร์มีปมไปแล้วอ่ะ คงไม่เชื่อในความรักแล้วละมั้ง

[Little Devil]

นายพีชัดเจนหน่อย สงสารน้องทัวร์
เบบี้ครับ คำนี้สะกดว่า ตาข่าย /ค่ายพัก
+1

[cmos]

อ่านแล้วน้ำตาซึม สงสารทัวร์อ่ะ

ทั้งเรื่องพ่อและเรื่องพี ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี

[kinjikung]

ฮ่า ฮ่า
ไอ้พีนี่ท่าทางจะเพี้ยนทุกทีและ
ชอบทัวร์หล่ะซิ

[both^^]

เรื่องความแตกแยกของครอบครัวเป็นอะไรที่พูดยากจริงๆ
แต่เห็นสมควรแล้วว่าควรฟ้องอย่าไปเลย คุณพ่อทัวร์ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย
กลับมารักกันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วนะ

ส่วนพี วันนี้แอบเห็นมุมน่ารักแฮะ
ดูเป็นห่วงกับใส่ใจทัวร์อยู่เหมือนกัน
สองคนนี้เรื่องอีกยาวแน่ๆ
ความสัมพันธ์คลุมเครือเหลือเกิน

[ordkrub]

อ่านแล้วอึ้ง กระแทกใจสุดๆ ลูกๆต้องมารับกรรม

[bow55]

โอ้ย เซ็งจริงจังอ่า

พ่อนิ เป็นไรมากปะ

แต่ว่าต่างคนก็ต่างมีความคิดเหตุผลเป็นของตัวเอง

แล้วไอพีมาทำงี้ จะเอาไงเนี้ย

จะให้คิดอะไรยังไง

เห้อ ทัวร์สู้ต่อไป

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

เฮ้อออออ  ทัวร์ 
ทั้งเรื่องครอบครัว  ทั้งเรื่องหัวใจ  แต่อะไรกำลังจะดีขึ้นไช่มั๊ย 
ว่างัยล่ะ อิพี   ได้ยินแล้วเป็นงัย  จะอะไรมากมายอีกมั๊ย   วันนี้หมั่นไส้นิดหน่อย  เอาไปแค่นี้ละกัน   

สลิ่ม กะอิพี่เมตร น่าร๊ากกกก   

[wan]

ชีวิตครอบครัวแบบทัวร์ ทุกวันนี้หาได้ง่ายยิ่งกว่า....ร้าน เซเว่น
เพราะทุกคนเห็นแก่ความสุขส่วนตัวมากกว่าความสุขของครอบครัว
" ตอนแรกรัก น้ำต้มผักก็ว่าหวาน ยามหน่ายรัก น้ำตาลที่ว่าหวานก็ยังขม "
ตอนนี้สะท้อนชีวิตครอบครัวได้โดนใจสุด ๆ เบบี้
+1 ให้กับความล้มเหลวของสภาพครอบครัวไทย 

[โจ๊กกุ้ง]

นายพีดีกะทัวร์ให้มากๆนะ

[a_tapha]

+1 ให้เบบี้ และขอ      อีเกตุนี๊ดส์นึง

[kitty]

 :monkeysad:สงสารทัวร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


พีเป็นอะไรอะ ตัวเองเครียดก้อมาหาที่ระบายจากทัวร์


เกียจอีพี่ๆๆ พอมันรักแกล้งมันไห้หายแค้นเลยนะทัวร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[nunamicky]

สงสารทัวร์อีกแล้ว ฮือ ฮือ
พีก็สงสารทัวร์เหมือนกันใช่มั๊ย?
 

[Fanun]

เศร้าไปกับทัวร์
แต่ว่าพีดูแปลกไป แอบมีอะไรหรือเปล่า

ขอบคุณเบบี้ค่ะ

[aehJTS]

อ่านแล้วของขึ้นตามทัวร์ไปด้วยเลย เจอคนแบบอีเกตุสงสัยประสาทจะแด.....ก ขอ ซักที

ไม่แน่ใจพีคิดไรอยู่และจริงจังไหม แต่อย่าทำร้ายทัวร์มันอีกเลย 

 :pig4:เบบี๋คะ

[naumi]

อยากเข้าไปช่วยทัวร์ตบอี่ห่านั่น อ๊าย โมโหๆๆๆ

สะใจที่แม่ทัวร์พูดเหมือนกันนะทำกันขนาดนี้ ยังไงก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอก 

แล้วไอ้พี่พีมันจะเอายังไงของมันนี้ เบื่อผู้ชายยยยยยยยยยยยย

[M23]

นังเมียน้อยมันสมควรโดน 
พ่อก็น่ะ นิสัยว่ะ
พีก็ทำไรให้มันชัดเจนได้ไหมเนี่ย ไม่รักจะมาทำอย่างนี้ทำไม
ทัวร์ยิ่งน่าสงสารอยู่ 

[aohka]

ก้อทำไงได้... ในเมื่อคนมันหมดรักกันแล้ว ก้ออยู่ด้วยกันก้อคงไม่ได้
เฮ้อ...!!!  ผู้ชายมันเป็นแบบนี้ทุกตัวป่าววะเนี่ยะๆ  <.<
( ดูจากคนใกล้ตัว มันเป็นแบบนี้กว่า 80% -_-!! )

+2 ให้น้องเบบี้ ตอนนี้มาม่ามว๊ากๆ  >.<  (ให้ +2 ได้ป่ะ ,, ให้ +1 มันน้อยไป.... ไม่สมฐานะน้องเบบี้ อิอิ)

[Killua]

ทัวร์แม่งสุดยอดอ่ะ แล้วพ่อเนี่ยะมีเหตุผลใหม
อยากรู้เหมือนกันอ้เหตุผลของผู้ใหญ่อ่ะมันคืออะไร
โตมาจนจะเลยวัยรุ่นแล้วยังไม่เข้าใจเหตุผลของผู้ใหญ่บางข้อเลย
อีกอย่าง ผู้หญิงอะไรมันหน้าด้านจังว่ะ แค่เป็นเมียน้อยเค้าเนี่ยยังเลวไม่พออีกเหรอ
จะมาให้เค้าด่าว่าเป็นอีตัวอีก ศักดิ์ศรีอ่ะมีใหม ฮึ๊ย อารมณ์อยากให้ทัวร์ถีบแม่งตกบันไดอ่ะ
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับความเมามันส์ในนิยายเจ้าค่ะ

[MaeMoo]

ความเห็นแก่ตัว ของคนที่เรียกตัวเองว่า

พ่อ

ขอบคุณเบบี้จ๊ะ

[kuku]

แรงได้ใจ

[Yunatsu]

สงสารทัวร์มากกกกก

มีพ่อแบบนี้อะนะ นิสัยผู้ชาย ยังไงก้เลิกไม่ได้ใช่ปะ
เรื่องมีเมียน้อยเนี่ย
ไม่เคยจะสงสารลูก สงสารเมียที่อยู่บ้าน
ว่าจะรู้สึกยังไง เสียใจแค่ไหน

เลวววว
พ่อแบบนี้อะะนอย่าไปเรียกว่าพ่อเลย


พีช่วยทัวร์ให้หายเศร้าด้วยนะ