หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Mura_saki]

เมื่อไหร่จะเรียกว่ารักกันได้ล่ะพี


พีปากแข็งแต่ใจอ่อนว่ะ

[YongaMO]

ไม่อยากให้ใครเจ็บ สักคน 

[Killua]

อะไรทำให้เบบี้หมดแรง กร๊ากกกก สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า

[archi_10_001]

ไปลอยกระทงที่ไหนเจ้าคะ หนูเบบี้ มาเล่าให้กันฟังบ้าง ๕๕๕

ปีนี้เราอดลอยไปอีกปี เหอ ๆ

[lookfa]

 

[KJJ]

ติดตาม ตามติด พี&ทัวร์

[ishiya]

มานั่งรอเบบี้เหมือนทุกวัน ไม่ใช่ว่าลอยไปกับกระทงแล้วล่ะ 

[Poes]

บี้ พี่มาทวงนิยาย 

[loveorlike]

^
^
^
^
เห็นด้วยอะไรด้วยสุดๆ
 
ต่อได้แล้วเฟ้ยยยยยย

มันลุ้น มันคาใจ

[เบบี้]

เง้อออออออออออออ T^T

เอิ่ม..เค้าทำการบ้านอยู่ง่ะ ทำเสร็จต้องอ่านหนังสือต่อด้วยอ่ะ เย้ !!! 555+
ถ้าทำทุกอย่างเสร็จแล้วจะรีบพิมพ์ พิมพ์ให้อย่างว่องไว กร๊าก
ไปดีก่า

[anajulia]

^
^
^
งึบๆ หงิงๆ

รอค่ะ
คุณเบบี้สู้ๆ ^o^

[som]

^
^
^
จิ้มพี่เบบี้ 3 จึ๊ก
มีเรื่องให้ทำตั้งหลายอย่าง แต่ไปนอนนี่นะ
คิดถึงทุกคนในเรื่องแล้วนะ

[scottoppa]

คิดถึงเบบี้ !!!!

[ปลาทองสีชมพู]

มาบอกว่ารอ ทัวร์กับพี่พี อ๊ะ

[YourSister]

เป็นกำลังใจให้จ้า    

[DekDoy]

รักเค้าก้อทำดีกับเค้าหน่อยเหอะ

ไอ้เหี้ยพี

[เบบี้]

ตอนที่96  รู้ดีแก่ใจ = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

     หลังจากวันนั้นที่พ่อกับผมได้มีปากเสียงกัน  ห้าหกวันให้หลังพ่อก็ยอมตกลงหย่ากับแม่แต่โดยดี  แน่นอนว่าสิทธิ์เลี้ยงดูลูกตกอยู่ที่แม่โดยพ่อยินยอมอย่างง่ายๆ  แม่ผมไม่ได้เรียกร้องอะไรมาก พ่อยกบ้านหลังที่อยู่กับแม่มาตั้งแต่แต่งงานให้เป็นชื่อของผม  เครื่องเพชรของแม่ที่เหมือนกับเป็นสมบัติของทั้งสองฝ่ายพ่อก็ได้ยกให้ทั้งหมด  เงินและที่ดินแม่ขอแบ่งเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่แม่ได้ขอถอนหุ้นออกจากบริษัทใหญ่ของพ่อทั้งสองบริษัท นั่นก็หมายความว่าหุ้นทั้งหมดจะตกเป็นของพ่อไปโดยปริยาย แม่ยินยอมเองและได้บอกกับผมและทามก่อนแล้ว ผมเองถ้าแม่ต้องการอย่างนั้นก็ตามใจแม่ เพราะถึงยังไงเงินกับที่ดินที่ได้มาก็ใช้กันไม่หมดไปจนตายอยู่แล้ว อย่างน้อยบ้านหลังนี้ยังคงเป็นของพวกเราผมเองก็พอใจแล้ว
“พี่ผู้ชายคนที่มาวันนั้นแฟนพี่หรอ” ทามถามขึ้น
“หื้ม” ผมหันไปมองอย่างสงสัย มันเห็นตอนไหนวะ
“ก็วันนั้นอ่ะ ทามเห็นนะ” ทามพูดยิ้มๆ
“ไม่ใช่ แค่เพื่อนน่ะ” ผมบอก
“เพื่อนจะหอมแก้มกันด้วยหรอ” ทามแซวไม่เลิกอีก
“มันกวนตีน” ผมพูดแก้เขินไปก่อน ตั้งแต่วันนั้นผมกับมันก็ติดต่อกันบ้างเล็กน้อย ส่วนมากมันจะเป็นคนโทรมาหาผม ซึ่งผมเองไม่เคยเป็นฝ่ายโทรไปเลยสักครั้ง มันมาหาผมบ้างนานครั้งซึ่งพอมาถึงก็มีอย่างว่ากันนั่นแหละครับ แต่หลังๆไม่ค่อยมีแล้ว มันจะพาผมไปดูหนังกับกินข้าวซะส่วนมากโดยที่ผมไม่ได้พูดขออะไร
“แล้ววันนี้จะนอนบ้านไหม อย่างนี้พี่ก็กลับมานอนบ้านได้แล้วสิ” ทอยพูด
“อืม คงจะมาบ่อยขึ้นอะนะ แต่ว่าวันนี้คงไม่นอนหรอก..เดี๋ยวต้องไปช่วยงานรุ่นน้องน่ะ” ผมตอบ วันนี้เป็นวันที่สลิ่มต้องประกวดดนตรี ดังนั้นผมต้องไปช่วยสลิ่มแต่งหน้าให้น้ององุ่นและก็ไปดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าด้วย เห็นสลิ่มบ่นว่าเหมือนจับปูใส่กระด้ง ประมาณว่าเบื่อเพื่อนตัวเองว่างั้นแหละครับ


..............
..............


ตื้ดด ๆ..ๆ...ๆ

“ว่า..” ผมกดรับโทรศัพท์หลังจากที่ไปเลี้ยงฉลองที่สลิ่มแข่งประกวดเสร็จ
“อยู่ไหน” มันถาม หายหัวไปบ้างเป็นพักๆยังมีหน้าโทรมาถามเหมือนออกคำสั่งอีกนะครับ เอากับมันสิ ผมละก็อุตส่าห์รอโทรศัพท์ทุกวันอย่างปฏิเสธตัวเองไม่ได้ว่ารออ่ะครับ
“กำลังจะกลับคอนโด” ผมตอบ
“เออ กูรออยู่เนี้ยๆ เร็วๆล่ะ” มันพูด
“อะไรอีกล่ะ” ผมย้อน
“หิว หาไรกินกัน” มันพูด
“เฮ้อออ..” ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆกับมัน
“ไม่ต้องมาทำเป็นถอนหายใจ ทำอะไรให้มันไวๆหน่อย..เร็วๆด้วย” มันพูดทิ้งท้ายแล้วตัดสายไปทันที
“เจริญเหลือเกินนะกู ชาติที่แล้วไปทำเหี้ยอะไรไว้วะ..เกิดมาเป็นเกย์ไม่พอ ยังเจอแต่ผู้ชายส้นตีนๆอีก” ผมพูดบ่นกับตัวเองอย่างขำๆแล้วขับรถกลับคอนโดทันที  พอไปถึงคอนโดผมก็เห็นไอ้พี่พีมันนั่งอยู่ตรงล็อบบี้ข้างล่าง หน้างอเป็นส้นตีนกันเลยทีเดียว
“ช้า” มันพูดหน้างอ
“ขับรถ ไม่ได้ขับจรวด..กรุงเทพ ไม่ใช่..” ผมกำลังจะเถียงตอบ
“อื้อ..ไอ้” แต่ยังพูดไม่ทันจบ ไอ้พีมันก็จูบผมมาอย่างเร็ว พอทำเสร็จก็ยิ้มกวนตีนยักคิ้วให้อีก
“หิว ไปเหอะ” มันพูดแล้วจับแขนผมให้เดินตามไปที่รถของมันทันที  มันขับรถไปผิวปากไปไม่รู้แม่งอารมณ์ดีมาจากไหน แต่ผมก็ไม่อยากถาม นั่งไปเงียบๆจนถึงร้านนั่นแหละครับ
“คืนนี้นอนห้องกูนะ” มันพูดขึ้นหลังจากกินเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“................” ผมเงียบมองหน้ามัน กำลังอึ้งเพราะไม่เคยไปห้องมันมาก่อนเลยตั้งแต่วันที่มีอะไรกับมันครั้งแรก ส่วนมากมันมาห้องผมตลอด แต่ก่อนตอนไปตามหาพี่เมตรที่คอนโดมันจำได้ว่าไม่ใช่ที่นี่ ไม่รู้มันซื้อที่ใหม่หรืออะไรผมก็ไม่ได้ถาม ไม่อยากถามด้วยเพราะไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่า
“ไม่อ่ะ” ผมตอบหลังจากคิดอะไรได้นิดหน่อย
“ไม” มันถามอย่างหาเรื่องนิดหน่อย
“ไม่ชอบไปซ้ำที่ใคร” ผมตอบหน้ากวนใส่
“หึ แล้วกูไปห้องมึงนี่ไม่ซ้ำที่ใครเลยรึไง” มันย้อนขำๆ
“หึ..จะให้เรียงชื่อไหมล่ะ” ผมย้อน ที่จริงห้องนั้นผมซื้อหลังจากที่คบกับไอ้พี่เมตรได้สักพัก ดังนั้นก็มีคนเดียวแหละครับที่ไปมีอะไรในห้องผมได้ ก็คือ..พี่เมตร คนเดียวมาตลอด
“.................” มันเงียบแล้วจ้องหน้าผม
“น้องครับ คิดเงินด้วย” มันเรียกพนักงานแล้วลุกขึ้นเดินจากโต๊ะไป
“อ่าว ไอ้พี ไอ้บ้า” ผมเรียกแกมด่างงๆกับมัน ยังไม่ทันจ่ายเงินเลยแล้วเดินไปไหนน่ะ
“จ่ายด้วย” มันหันมาตอบยิ้มๆแล้วเดินหนีไปเลย ผมเลยได้แต่นั่งรอพนักงานอย่างช่วยไม่ได้ ดูมันทำกับผมดิ..ไอ้ห่า
“ไม่ต้องทอนครับ” ผมบอกแล้ววางเงินให้แล้วเดินออกมาเลยทันที  พอไปถึงที่รถมันก็สตาร์ทรถรอแล้วเรียบร้อย
“เอาเงินมาเลยนะ” ผมพูดทันทีเมื่อขึ้นรถเสร็จแล้วปิดประตูรถ
“หึ แค่นั้นขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกมั้ง” มันพูดแซวๆ
“................” ผมก็เลยต้องเงียบเพราะไม่รู้จะย้อนมันยังไง ในใจลึกๆกลับกลัวขึ้นมาอีกเรื่องไอ้พี่พีกับเงิน กลัวว่าจะเหมือนคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตผมอีก
“เป็นไร” มันถามขึ้นแล้วขับรถออกจากร้าน
“เปล่า” ผมตอบ
“เดี๋ยวจ่ายให้น่า” มันพูดเหมือนกลัวผมจะโกรธที่ทิ้งให้ผมจ่ายค่าอาหารอย่างนั้นแหละ
“ไม่ต้องหรอก มึงก็จ่ายตั้งหลายรอบแล้ว..ช่างมันเหอะ” ผมพูด
“หึ ก็ดี” ยังมีหน้ามาขำอีก ไม่รู้ว่ามีเหี้ยอะไรตลกนักหนา  หลังจากนั้นมันก็พาผมไปคอนโดมันจริงๆอย่างที่มันบอกตอนแรก  ซึ่งผมก็ไม่ได้ท้วงอะไร อยากไปเห็นห้องมันอีกครั้งเหมือนกันนั่นแหละครับ
“รกได้อีกปะ” ผมบ่น
“เก็บให้ดิ” มันพูด
“เรื่องดิ แฟนก็ไม่ใช่” ผมย้อนแบบไม่ได้คิดอะไร
“หึ ก็ใช่” มันพูดแล้วโยนกุญแจลงบนโต๊ะ
“อาบน้ำกันเหอะ” มันเดินเข้ามากอดผมไว้
“มึงนี่วันๆคิดเรื่องเหี้ยไรบ้างเนี้ย” ผมผลักมัน อยากจะขำก็อยากอะครับ แต่ดูมันดิเดี๋ยวจะเคยตัวซะเปล่าๆ
“เหอะน่า..อาบน้ำกัน” มันพูดแล้วลากผมเข้าห้องนอนมันไป แล้วถอดเสื้อผ้าให้ผมอีก  ผมได้แต่ยืนเก็บอาการเขินไว้ในใจ ที่จริงเขินมากเลยแหละแต่ถ้าแสดงอาการออกไปมันต้องขำผมอีกแน่ๆอ่ะครับ  พอผมเข้าไปอาบน้ำกับมัน ไอ้พีมันก็ลูบๆคลำๆอยู่นั่นไม่ยอมปล่อย
“เดี๋ยวสิ” ผมปัดมือมันออก
“ก็จะล้างให้นี่ไง” มันพูดยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่แล้วลูบมาตรงต้นขาผมอีกครั้ง
“จะอาบเสร็จไหมเนี้ย ไอ้บ้า” ผมว่าขำๆเมื่อมันเข้ามาจ้องจะจูบอีก มันก็ยิ้มแล้วจูบลงที่ปากผมเหมือนไม่สนใจกับสิ่งที่ผมพูดสักเท่าไหร่ หลังจากนั้นก็ไม่ต้องพูดเพราะแน่นอนว่าอาบยังไม่ทันเสร็จดีมันก็ลากผมกลับไปที่เตียงแล้วมีอะไรกันเรียบร้อยโรงเรียนมันไป
“อย่าสิ เหนียวตัว” ผมดันมันออกหน่อยๆหลังจากเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ยังไม่วายมาลวนลามร่างกายกูอีกนะ

กริ๊งงงงงงง~~

“อื้อ ครับ” มันเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ห้องที่อยู่บนหัวเตียงมันด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
“ครับ” แล้วอยู่ดีๆก็เสียงสดใสขึ้นมาทันที ผมหันไปมอง
“อ๋อ ขอโทษคือ..พีไม่ได้ยินน่ะ ปิดเสียงไว้” มันพูดแล้วลุกขึ้นจากเตียง ผมนอนนิ่งรู้แล้วแหละว่าน่าจะเป็นแฟนมัน
“ครับ ไม่ได้ออกไปไหน แล้วนี่ปาล์มอยู่ไหนครับ” มันพูดแล้วเดินออกนอกห้องไป ผมนอนอยู่ในห้องคนเดียวไม่คิดจะลุกตอนนี้ด้วยเพราะปวดตัวและก็เหนื่อยอยู่ ผมนอนอยู่อย่างนั้นสักพักไอ้พีมันก็เดินกลับเข้ามาแล้วเอาโทรศัพท์มาวางไว้บนหัวเตียงก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป มันเข้าห้องน้ำไปได้ไม่ถึงห้านาทีมันก็เดินกลับออกมาแล้วหยิบบ๊อกเซอร์มาใส่แล้วนอนลงบนเตียงอีกครั้ง
“.....................” ผมเงียบ ส่วนมันเองก็เงียบ ต่างคนต่างนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น
“กูว่า..” ผมพูดขึ้น
“มึงกับกูน่าจะพอกันแค่นี้ดีกว่าไหม” ผมพูด
“.................” ไอ้พี่พีเงียบไม่ตอบอะไร มันหันมามองหน้าผมแต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองหน้ามัน
“ถ้าแฟนมึงรู้มึงจะซวยเอานะ” ผมบอก
“แล้วอีกอย่าง..” ผมทิ้งเสียง อยากจะพูดออกไปแต่ก็คิดว่าถ้าไม่พูดมันคงจะดีกว่า
“มึงเบื่อแล้วหรอ” มันถามได้น่าโดนตีนจากผมมาก
“เออ” ผมหันไปกระแทกเสียงใส่ แม่ง อยากจะถีบให้ตกเตียง
“แต่กูยัง” มันยักคิ้วพูดบอก
“ไอ้เหี้ย” ผมด่า
“ขอบคุณ” มันพูดขำๆ
“ไม่ต้องเสือกมาจับเลย” ผมพูดแล้วปัดมือมันออกที่กำลังมาแตะเข้าที่ตัวผมอีกครั้ง ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินหนีมันเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำล้างตัว
“เอาผ้าให้หน่อย” ผมตะโกนบอก สักพักมันก็เคาะประตูแล้วยื่นผ้าขนหนูให้ พอผมเช็ดตัวเสร็จก็เดินออกไปเห็นมันนอนมองอยู่ที่เตียง ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้ามันอย่างถือวิสาสะและไม่สนใจด้วยว่ามันจะว่าอะไรผมรึเปล่า
“จะนอนหรอ” มันพูดถาม
“แน่สิ..กูไม่แบกร่างกลับไปตอนนี้หรอกนะ หรือจะไปส่งกูไหมละ” ผมย้อนถาม
“นอนไปดิ ใครไปว่าอะไรล่ะ” มันย้อนพูดยิ้มๆ ผมหยิบเสื้อยืดของมันออกมาแล้วใส่ เลือกตัวที่ดูใหญ่มากๆเพราะมันจะได้คลุมก้นผมไปเลย เพราะผมไม่ชอบใส่บ๊อกเซอร์ของผู้ชายที่สภาพแบบว่ากางเกงขายาวๆเกือบถึงหัวเข่าไรงี้ แถมเวลาที่ผมใส่แล้วมันดูตลกด้วย ผมเคยลองแล้วล่ะ โคตรรับตัวเองไม่ได้เลย เหอะๆ
“....................” ผมหันไปมองซากกางเกงในของตัวเองที่ถูกโยนไว้อย่างไร้เยื่อใยก่อนที่จะมีอะไรกัน ไอ้พีมันขำออกมาเมื่อมันเห็นว่าผมมองไปที่อะไร
“ไม่ต้องใส่หรอก” มันพูด ผมเองก็คิดว่าจะใส่ดีไหม เพราะตอนเช้าต้องกลับมันก็ต้องใส่อยู่ดี ถ้าเอามาใส่ตอนนี้มันก็ยังไงๆอยู่ แปลกๆอ่ะ
“มีตัวเล็กๆบ้างไหมล่ะ” ผมถามมัน
“หาเอาดิ ชั้นที่สามด้านขวามือมึงน่ะ..น่าจะมีนะที่กูซื้อมาแล้วใส่ไม่ได้” มันพูดไปขำไป
“มึงขำเหี้ยไรนักหนาเนี้ยห๊ะ มีอะไรตลกไม่ทราบ” ผมหันไปพูดอย่างหงุดหงิด
“หึหึ” ดูมันก็ยังขำไม่เลิกอ่ะครับ ผมเลยต้องนั่งหากางเกงใน แล้วก็เจอจนได้ ตัวเล็กกำลังพอดีเลย
“ซื้อมานี่ไม่ได้สำเหนียกตัวเองเลยนะ” ผมพูดไปแล้วหยิบมาใส่
“หึ เชี้ย” มันด่าขำๆ พอใส่เสร็จผมก็เดินไปที่เตียงแล้วนอนลง
“มึง..” มันเรียกหลังจากที่ผมขยับตัวให้นอนเข้าที่เรียบร้อยแล้ว
“ไร” ผมถามกลับ
“....................” แล้วหลังจากนั้นมันก็เสือกเงียบไป อยู่ดีๆใจผมก็เต้นระรัวกลัวว่ามันจะพูดอะไรออกมา
“ทำไม..” มันพูด แล้วก็เสือกเงียบไปอีก
“เออ ช่างมันเหอะ ไม่พูดละ” อยู่ดีๆมันก็ตัดบทแล้วพลิกตัวหันหลังให้ผม
“ประสาท” ผมด่าแล้วพลิกตัวหันหลังให้มันบ้าง หลังจากนั้นก็ต่างคนต่างหลับไปทั้งคู่


............
............


ติ๊งต๊อง~~

ผมสะดุ้งตื่นทันทีเมื่อได้ยินเสียงกริ๊งของห้อง  พอลุกขึ้นมาก็ไม่เห็นไอ้พีมันนอนอยู่ที่เตียงแล้ว ผมเลยรีบลุกขึ้นแล้วเดินแอบไปเปิดผ้าม่านดูเพราะกลัวว่ามีคนอื่นมา พอเห็นว่าเป็นพนักงานส่งอาหารผมก็สบายใจ เลยเดินไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อจะเข้าไปอาบน้ำดีกว่า อยู่นานกว่านี้มันจะระทึกใจเปล่าๆ
“อ่าว อาบน้ำแล้วหรอ” พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินออกไปนอกห้องนอนก็เห็นไอ้พีมันนั่งดูโทรทัศน์อยู่
“กินข้าวดิ พึ่งสั่งมาเมื่อกี้” มันพูดแล้วลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาหาที่โต๊ะอาหาร ผมก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะอาหาร มันเองก็นั่งลงด้วยเหมือนกัน  หลังจากนั้นผมกับมันก็นั่งกินกันเงียบๆ มันเปิดดูช่องข่าวกีฬาไป ส่วนผมก็กินไปฟังไปบ้างแต่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เพราะปกติไม่ใช่คนชอบเล่นกีฬา อย่างมากก็แค่ว่ายน้ำกับเล่นฟิตเนตแหละครับ  พอกินเสร็จผมก็จัดแจงเก็บถ้วยเก็บชามให้มัน เพราะอย่างน้อยก็มากินที่ห้องของคนอื่นอะนะ จะไม่ทำอะไรเลยมันก็จะกระด้างเกินไปไหม พอทำอะไรเสร็จผมก็เดินไปหยิบของๆผมก่อนที่จะเดินออกมาอีกครั้ง
“จะไปแล้วหรอ” มันหันมาถาม
“ให้อยู่ทำไมล่ะ” ผมย้อนกวนๆ มันลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินมาหาผม
“ทำต่อก็ได้นะ กูยังไหว” มันพูดยิ้มๆแล้วกอดผมเข้าไป
“มึงเก็บกดเหี้ยไรนักหนา” ผมพูดหน้านิ่งใส่ มันจ้องหน้าผมนิ่งๆแล้วก้มลงมาจะจูบผมอีก ผมเอามือไปดันตรงไหล่มันเหมือนจะบอกให้มันปล่อย แต่มันดันจับมือผมไว้แล้วจูบผมซะงั้น
“อือ เดี๋ยว..” ผมปรามเมื่อมันเผยปากออก แต่มันกลับไม่ฟังอะไร มันประกบปากผมอีกครั้ง
“พอแล้วน่า” ผมจับหน้ามันออกเบาๆเป็นการเตือนว่ามันจะมากไปแล้ว มันก็เลยปล่อยผมออกมีการทำหน้าเซ็งๆอีก
“อ๊ะ..เอ่อ” เมื่อผมหันไปเพื่อจะกลับแต่ผมก็ต้องอ้าปากค้างกับคนที่อยู่ตรงหน้า  O_O
“เอ่อ คือ..กู เอ่อ” พี่เมตรอ้ำอึ้ง เหมือนทำตัวไม่ถูกและก็ดูจะตกใจไม่น้อยไปกว่าผมหรือไอ้พีเลย
“ไม่เป็นไร..เอ่อ ตามสบาย เดี๋ยว..” พี่เมตรพูดเหมือนกำลังจับต้นชนปลายไม่ถูก
“เดี๋ยวพี่เมตร..” ผมก็ตะกุกตะกัก หันไปมองไอ้พีที่มันลงไปนั่งที่โซฟาทำหน้านิ่งแล้วเงยหน้ามามองหน้าผมเหมือนไม่สามารถช่วยอะไรได้แล้วอะไรประมาณนั้น
“เอ่อ เดี๋ยวกูมาใหม่” พี่เมตรพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไป
“ไอ้พี่เมตร” ผมเรียกแล้วรีบเดินไปจับแขนพี่เมตรไว้
“ทัวร์จะกลับแล้ว” ผมรีบบอก
“มึงมีเหี้ยไรเนี้ย” ไอ้พีหันมาถามพี่เมตร แต่มันก็ยังคงไม่ยอมมองตาพี่เมตรอยู่ดี
“กูเอาเนื้อหาโปรเจคมาให้ คือเปลี่ยนแผนนิดหน่อย..พรุ่งนี้ต้องวางแผนงาน แล้วก็ไอ้มิ้วค์มันทำน้ำสัปปะรดแล้วมันก็มีเยอะเกินไปกูก็เลยแบ่งมาให้ เห็นมึงชอบกิน เอ่อ..แล้วก็เอาคีการ์ดมาคืนมึงด้วย” พี่เมตรพูดทำหน้างงๆ เสียงก็พยายามปรับให้สมดุลแล้วเดินเอาของทุกอย่างไปวางไว้บนโต๊ะอาหาร
“.................” แล้วอยู่ดีๆห้องก็เงียบไปเหมือนโดนมนต์สะกด ไอ้พีนั่งนิ่ง ไอ้พี่เมตรก็ยืนนิ่งเหมือนกัน
“พวกมึง จะต่อกันไหม กูจะได้กลับ” พี่เมตรพูด
“บ้า!” ผมตะโกนว่าเสียงดัง
“..................” แล้วหลังจากนั้นห้องก็เงียบไปอีก ทุกคนหยุดอยู่กับที่ไม่ขยับ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่” พี่เมตรพูดขึ้น
“..................” พวกผมเงียบไม่มีใครตอบ
“เอ่อ ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดตอนนี้ใช่เปล่าวะ กูว่ากูกลับก่อนดีกว่า เหอะๆ” พี่เมตรเกาหัวตัวเองเหมือนงงๆ แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“ไอ้เมตร” ไอ้พี่พีเรียก
“..................” พี่เมตรหยุดชะงักแล้วหันไปมอง
“เอ่อคือ เดี๋ยวกูอ่านโปรเจคเสร็จเย็นนี้กูไปหามึงที่บ้านแล้วกัน” ไอ้พี่พีพูดบอกมันเองก็ตะกุกตะกักไม่แพ้กัน
“อืม” พี่เมตรพยักหน้าตอบแค่นั้น
“พี่เมตรจะกลับแล้วหรอ” ผมถาม
“อืม” พี่เมตรตอบสั้นๆอีกเหมือนเดิม
“งั้นไปส่งทัวร์ด้วยได้ไหม” ผมพูด
“...................” พี่เมตรเงียบแล้วหันไปมองไอ้พี่พี ไอ้พี่พีก็พยักหน้าตอบให้พี่เมตร
“ไปสิ” พี่เมตรหันมาพูดบอกผม ก่อนที่จะเดินออกนอกห้องไป ผมรีบใส่รองเท้าแล้วเดินตามพี่เมตรออกไปทันที
“.................” พี่เมตรแม่งเดินเงียบตลอดทางจนถึงลิฟต์ ผมรีบเดินตามไปแล้วไปเกาะแขนพี่เมตรไว้ พี่เมตรก็ยืนนิ่งๆแล้วกดลิฟต์ไม่ยอมพูดอะไร ผมเองก็ไม่กล้าพูดอะไร จะว่าเขินก็เขิน จะว่าอายก็อายไปหมด แล้วผมกับไอ้พีก็เคยไม่ถูกกันด้วย ผมเองก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงเลยอ่ะครับ
“พี่เมตร” ผมกระตุกแขนพี่เมตรเบาๆ
“ไร” พี่เมตรตอบแต่ยังไม่มองหน้าผม
“มันทำทัวร์ก่อนนะ” ผมพูด
“..................” พี่เมตรเงียบยืนนิ่งจนลิฟต์มา ผมกับพี่เมตรเดินเข้าลิฟต์ไปเงียบๆอีก ในลิฟต์ก็มีผู้หญิงกับผู้ชายคู่นึง แต่คนอย่างพี่เมตรมันไม่สะเทือนหรอกครับที่ผมมาเกาะมันอย่างนี้น่ะ แต่ก่อนผมทำมากกว่านี่อีก กร๊าก มันไม่เคยอายหรอก ด้านจะตายห่า
“พี่เมตรพูดอะไรหน่อยสิ ทัวร์กดดันนะรู้ไหม” ผมพูดทั้งๆที่ให้คนในลิฟต์ได้ยินด้วยนั่นแหละ ช่างหัวมันเหอะครับ ให้มันตีความกันเอาเองว่าผมคุยเรื่องอะไรกันอยู่
“ทำไมมึงไม่บอกกูวะ” พี่เมตรหันมาพูดคิ้วขมวด
“เรื่องอย่างนี้มันบอกกันได้ที่ไหนเล่า” ผมพูดหน้างอตอบ
“แต่ไอ้พีมันมีแฟนแล้วนะ” พี่เมตรพูด
“ทัวร์รู้แล้ว ที่จริง..พึ่งรู้หลังจาก อื้อ..กันแล้วอ่ะ” ผมพูด ทิ้งคำว่า “เอากันแล้ว” เป็น “อื้อ” แบบลงน้ำเสียงที่คอหนักๆแทน ไอ้พี่เมตรมันจะได้เข้าใจ
“เหี้ยเอ๊ย อะไรของมึงสองคนวะเนี้ย” พี่เมตรพูดเหมือนยังคงงงไม่เลิก ลูบหัวตัวเองเหมือนกำลังรับรู้เรื่องที่ไม่น่ารับรู้อยู่

ติ๊งงงง !!

พอเดินออกจากลิฟต์ ผมก็ปล่อยให้อีคู่ผัวตัวเมียสองคนนั่นออกไปก่อน ผมรั้งพี่เมตรไว้ตรงหน้าลิฟต์
“อะไรอีก” พี่เมตรหันมาถามเหมือนเซ็งๆเลยอ่ะ ไอ้บร้า
“ทัวร์ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ถึงจะตั้งใจแค่ 30 เปอร์เซ็นต์ก็เหอะ” ผมบอก
“กูถามคำเดียวเลยนะ” พี่เมตรหันมาจ้องหน้าผม
“..................” ผมเงียบ กลัวคำถามมันอ่ะ
“มึงชอบมันแล้วรึยัง” พี่เมตรพูด
“..................” พี่เมตรเงียบจ้องหน้าไม่เลิก
“อย่าจ้องได้ไหมเล่า” ผมผลักหน้าพี่เมตร แต่ไอ้พี่เมตรมันก็หันหน้ามาจ้องอีกครั้ง
“ทัวร์” พี่เมตรทิ้งเสียงนิ่งๆ ผมยืนนิ่งมองหน้าพี่เมตรก่อนที่จะหลบสายตา
“จูบทัวร์หน่อย” ผมพูด
“...................” พี่เมตรเงียบจ้องหน้าผมเซ็งๆ
“จูบทัวร์หน่อยนะ” ผมกอดแขนพี่เมตรไว้แล้วเอาอีกมือจับหน้าพี่เมตรให้หันมามอง พี่เมตรหน้างอมองหน้าผมแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“ทัวร์รู้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับมัน แต่พี่เมตรจูบทัวร์หน่อยได้ไหม..ทัวร์ไม่รู้อ่ะ ทัวร์สับสน..ทัวร์” ผมพูดอย่างร้อนรน
“ก็มึงยอมมันไงเล่า” พี่เมตรพูดเหมือนเรียกสติ
“...................” ผมเงียบเถียงไม่ออก
“จูบทัวร์หน่อย นะ” ผมพูด
“ไม่เอา” พี่เมตรปัดมือผมออกอย่างหงุดหงิด
“นิดเดียวก็ได้ สลิ่มไม่รู้หรอก..ทัวร์จะไม่บอกน้อง จริงๆนะ” ผมพูด พี่เมตรหันมามองหน้าผมจ้องจนแทบจะแดกเข้าไปอยู่ล่ะครับ
“มึงไม่จูบกูมึงก็รู้ตัวเองอยู่แล้วทัวร์” พี่เมตรพูด
“แต่ทัวร์อยากรู้ว่าทัวร์ยังรักพี่เมตรอยู่ไหม” ผมพูดทันที
“....................” พี่เมตรเงียบ
“นิดเดียวก็ได้..นะพี่เมตร” ผมบอก พี่เมตรหันมามองหน้าผมแล้วถอนหายใจอย่างหน่ายๆ ก่อนที่จะจับหน้าผมไปแล้วก้มลงมาจูบทันที
“อื้อออออ..” ผมร้องเพราะไอ้พี่เมตรมันเสือกจูบแบบว่าเรียกว่าดูดปากเข้าไปเลยดีกว่าอ่ะครับ แถมนานแบบไม่ให้หายใจเหมือนแกล้งเลยอ่ะ
“ไอ้พี่เมตร ไอ้บ้า..” ผมด่ามันแล้วลูบปากตัวเองเพราะแม่งเจ็บอ่ะ
“ก็จูบเหมือนที่เคยจูบไง” ไอ้พี่เมตรพูดขำๆเหมือนไม่แยแสอะไร มันแกล้งผมชัดๆ ถึงมันจะจริงก็เหอะที่แต่ก่อนมันชอบทำกับผมแบบนี้ ไอ้พวกรักความรุนแรง..เจอแต่ผู้ชายเฮงซวยตลอดเลยกูนิ
“บ้าอ่ะ” ผมจับปากตัวเองเบาๆ แล้วยืนนิ่งคิดอะไรไปนิดหน่อย
“..................” หลังจากนั้นไอ้พี่เมตรมันก็เงียบเหมือนรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร
“ถ้ามึงคิดว่ามึงรักกูแบบที่มึงเคยรักกู แต่กูกับไอ้พีมันคนละคนกัน..มึงเองรู้อยู่ว่าตัวเองคิดยังไง” พี่เมตรพูด
“กูกับไอ้พีมีอะไรคล้ายๆกัน แต่ก็มีเยอะที่ไม่เหมือนกันเลย” พี่เมตรพูดอีก ผมก็ได้แต่ยืนเงียบ
“แต่ตอนนี้มึงเลือกไม่ได้หรอกทัวร์” พี่เมตรพูดอีก
“..................” พี่เมตรเงียบไป ผมจึงเงยหน้าไปมองหน้าพี่เมตร
“มันไม่ได้มีสองทางให้มึงเลือก มันเหลือแค่ทางเดียวนะทัวร์” พี่เมตรบอก
“เพราะพีมันคบกับปาล์มมานานกว่าคนอื่นๆที่มันเคยคบมา แล้วถึงมันจะเคยมีอะไรกับผู้ชายไปทั่ว..” พี่เมตรทิ้งเสียง มองหน้าผมเหมือนกำลังสงสารผมอย่างเห็นได้ชัด
“แต่มันยังไม่เคยรักผู้ชายเลย” พี่เมตรพูด
“..................” ผมหลบตาพี่เมตร เพราะตอนนี้น้ำตามันกำลังเอ่อเต็มเบ้าตาของตัวเอง
“มึงจะเลือกเจ็บตอนนี้ หรือมึงจะทิ้งไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆ..มึงต้องเลือกเอง มึงเข้าใจที่กูพูดใช่ไหม” พี่เมตรพูดด้วยสีหน้าลำบากใจที่กำลังพูดประโยคนี้บอกผม
“อึก..ทัวร์” พี่เมตรดึงผมเข้าไปกอดไว้
“ฮื้อออ อึก..” ผมยืนให้พี่เมตรกอดอยู่อย่างนั้น ผมไม่รู้ว่าน้ำตามันออกมาจากไหนนักหนา ผมไม่รู้ตัวเลยจริงๆว่าผมจะร้องไห้ให้กับผู้ชายได้อีกครั้งหลังจากที่เจอกับพี่เมตรก็บอกตัวเองว่า จะไม่ร้องไห้แบบนี้อีกแล้ว..แค่ขอเวลาสักพัก แต่นี่แทบไม่ได้พักเลย ผมกลับต้องมาร้องไห้กับอะไรแบบนี้อีกแล้ว ผมเองทำใจอยู่แล้วว่ามันคงไม่ได้รักผมหรอกและตลอดเวลาที่รอโทรศัพท์มันหรือว่ารอให้มันมาหานั้น  ใจก็บอกตัวเองลึกๆว่า ถ้ามันมาเดี๋ยวมันก็มาเองนั่นแหละ รอเหมือนไร้จุดหมายไปอย่างนั้นเอง แต่พอพี่เมตรมาพูดจี้จุดแบบนี้..ผมไม่คิดเลยว่าผมจะเสียใจให้กับตัวเองได้มากมายขนาดนี้
     จูบจากพี่เมตรเมื่อกี้ก็เหมือนกัน เขินนะที่พี่เมตรมันจูบแบบนั้น ผมบอกได้ว่าผมยังเขินพี่เมตรมันอยู่ แต่ผมกลับไม่รู้สึกเหมือนแต่ก่อน นั่นคงเพราะว่าผมเจ็บกับพี่เมตรมาจนผมด้านชาและก็คิดว่าจะไม่รักผู้ชายคนนี้อีกแล้วรึเปล่า หรือนั่นเพราะว่าผมกำลัง “รัก” ไอ้พี่พีมันอยู่  ไม่ว่าตอนนี้ใครจะมาจูบผม ผมก็คงจะไม่รู้สึกอะไร..ผมคิดว่าอย่างนั้น  ผมยืนกอดพี่เมตรมันอยู่อย่างนั้นจนลิฟต์ลงมาได้สามสี่ครั้ง คนก็เดินผ่านไปผ่านมาแต่พี่เมตรก็ไม่ได้ปล่อยผมออกแต่อย่างใด
“จะทำยังไงต่อ” พี่เมตรถามเมื่อผมดันเหมือนให้พี่เมตรปล่อยจากกอดผม ผมเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่จะส่ายหัวตอบ
“ทัวร์ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่” ผมบอกตรงๆ ผมบอกแล้วว่าถ้าไม่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งไปกว่าหนึ่งครั้ง เหตุการณ์คำว่ารักมันก็จะมีเปอร์เซ็นต์เกิดขึ้นน้อยกว่า มีมากครั้ง..
“ทัวร์รู้ แต่ทัวร์กลับไม่ห้ามมันไปมากกว่านี้..ทัวร์ผิดเองใช่ไหม” ผมพูด
“...................” พี่เมตรเงียบไม่ตอบอะไร แล้วจับแขนผมให้เดินตามไปที่รถ  พอขึ้นไปนั่งบนรถผมก็นั่งเงียบตลอดทาง น้ำตาแม่งก็ไหลไปตลอดทางจนถึงคอนโด ไม่รู้เอามาจากไหนมาให้ไหลนักหนาเหมือนกันครับ
“มึงไหวไหมเนี่ย” พี่เมตรถาม ผมพยักหน้าตอบให้
“ให้กูมาอยู่เป็นเพื่อนไหม..สลิ่มมาด้วยก็ได้นะ เห็นมันบ่นถึงมึงอยู่” พี่เมตรพูด
“ไม่ต้องหรอก” ผมตอบ เพราะรู้ดีว่าพี่เมตรก็เป็นของพี่เมตรแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ห่วงทุกคนแบบนี้มาตลอด เลยทำให้อีพวกเด็กเปรตทั้งหลายมันไม่ยอมปล่อย เกาะพี่เมตรอย่างกับปลิง
“...................” ผมนั่งเงียบยังไม่ลงจากรถ
“ทัวร์จะเลิกอยู่แล้วแหละ” ผมพูดบอกแล้วหันไปยิ้มให้พี่เมตร
“ทัวร์ไม่แย่งของใครหรอก จริงๆ..” ผมพูดแล้วกลั้นน้ำตาเอาไว้
“จะไม่ทำแบบนั้นกับใครอีกแล้ว” ผมพูดบอกแล้วน้ำตาแม่งก็ไหลออกมาอย่างกับน้ำป่าไหลหลาก แย่งของใครถ้าอีกฝ่ายไม่เลือกเรา คนที่เจ็บที่สุดก็คือเราอยู่ดีนั่นแหละนะ  พี่เมตรพยักหน้าแล้วลูบหัวให้ผมเบาๆ ผมจับมือพี่เมตรแล้วยิ้มให้ก่อนที่จะลงจากรถแล้วโบกมือให้พี่เมตรแล้วขึ้นคอนโดไป 
     ผมรู้ดีตั้งแต่แรกแล้วว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้ แต่แค่คิดอีกด้านไปเพื่อตัวเองเท่านั้นเอง ผมรู้ว่าสักวันมันต้องจบลงเหมือนกับเรื่องต่างๆไม่ได้เกิดขึ้น ตัวไอ้พี่พีเองมันก็ยังดูมีความมั่นใจที่จะไปทางฝ่ายนั้น การที่มันมามีอะไรกับผมนั้นไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร จะยังไงก็แล้วแต่ ผมกลับยอมมันทั้งๆที่รู้ว่าทำไปแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง การที่พี่เมตรมาพูดแบบนี้ มันก็เท่ากับว่า “ย้ำ” บอกผมให้รู้สึกตัวเร็วขึ้นก็เท่านั้นเอง เหมือนกับมาบอกให้ผมรู้ว่า ผมควรจะหยุดเรื่องราวของผมกับไอ้พี่พีมันสักทีก่อนที่มันจะสายเกินไป ไม่ทางไหนก็คงต้องเลือกสักทางสำหรับคนที่รู้ตัวเองดีอย่างผม รู้ดีอยู่แล้วว่าจะไม่เป็นผู้ถูกเลือก..ดังนั้นผมคงต้องเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับผม ที่ๆผมสามารถยืนได้โดยไม่ต้องกลัวใครมาทำให้หัวใจผมเป็นแบบนี้อีก

................>>>><<<<.................

[knightofbabylon]

สงสารทัวร์ มากกกกกกกกกกกก จริงๆ
พี เห็นทัวร์เป็นอะไร? อยากทำอะไรก็ทำงั้นเหรอ?
ตัดใจไปเลยเหอะทัวร์ หมั่นไส้พีสุดจะทนแล้ว
หาใหม่เลยดีกว่า ปล่อยให้พีคบกับปาล์มไปนั่นแหละ
คิดกลับกัน บางทีพีอาจยังสับสนตัวเองหรือไม่กล้ายอมรับความรู้สึกตัวเองที่มีต่อทัวร์
แต่ คนอ่านหมั่นไส้พีจริงๆ เลิกเชียร์  เซ็งแม่ง

[Jimmeiiii*]

มาแล้ว...

มาแบบช้ำๆเลยอ่ะ

[dragonfly08]

ไอ้พี่พีจะเอางัยแน่ อยากจะเล่นๆ หรืองัยกัน เอาให้เคลียร์หน่อยดิ
อ้ากกกกกกกกกกกก ทัวร์เจ็บมาเยอะ แล้วยังจะมาเจอแบบไอ้พี่พีเนี่ย 

[Poes]

พี่เมตรคนดี พุดได้ดี สงสารทัวร์อะ ไอ้พี จะเอางัยก็เอาสักทีดิ อยากรู้
บี้ขออีกตอนต่อเลยนะ  พรุ่งนี้ก็ได้ คาใจ แอร๊ยยยส์

[iiดาวพระสุขლii]

เจ็บตอนนี้ ยังดีกว่าต้องเจ็บเพราะรออย่างไม่รู้จุดหมาย  เฮ้อ  

กอดเบเบ๊ ที่รัก,,      เป็นจังไสบ้างอิน้อง!!!

[scottoppa]

สงสารทัวร์!!!!
แต่ที่พี่เมตรเตือนมันถูกทุกอย่าง
พี่พี เอาให้ชัวร์ สงสารทัวร์ว้ะ
เออเรื่องพ่อก็เศร้าเรื่องหัวใจยังเศร้าอีก กอดๆๆ
บวก1นะเบบี้

[anajulia]

เผลอใจ พลาดไปรักคนที่เขามีตัวจริงของเขาอยู่แล้ว
โคตรช้ำ........

รีบตัดให้ได้ พาทั้งตัวทั้งหัวใจไปให้ห่างเถอะนะทัวร์

โคตรอิน T__T

[ishiya]

สงสารทัวร์จัง...เมื่อไหร่จะได้เจอคนที่รักทัวร์จริง ๆ ซะที  

[love2y]

เฮ้อ~~~~~~~~~~~~
กลัวบทสรุปของคู่นี้จัง
โอยยยยยยย ขอไปทำใจก่อนนะ T^T

[pattybluet]

  สงสารทัวร์อ่ะ อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก้อแย่เหมือนกันนะ
ขอให้ทัวร์เข้มแข็งไวๆ ว่าแต่ถ้าเฮียคุยกับเพื่อนเฮียได้ก้อดีนะ สงสารน้องมันอ่ะ เว้นไว้ซักคนเหอะ ช้ำใจแย่แล้วเนี่ย

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
บวกให้กับสถานการณ์สะเทือนใจค่ะ

[www.maxdevil]

มาต่อแล้ววววว

เลิก ... อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์คลุมเครืออย่างนี้

อยากให้ทัวร์ตัดใจ

อยากให้พีเลือกซักคน  และหวังว่าคงเป็นทัวร์

และอยากให้มาต่อไวๆ น่ะครับ  รอติดตามอยู่

[silverspoon]

สะบัดบ๊อบใส่มันเลยทัวร์  เกลียดพวกเหยียบเรือสองแคมอ่ะ

[A_ay]

พี

 


ทัวร์ต้องสวยแล้วเลือกได้นะลูก