หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[YongaMO]

เมื่อไหร่จะแฮปปี้แบบคู่อื่นซักที สงสารทัวร์ ต้องรอไปอีกนานเท่าไหร่ ....

[www.maxdevil]

อยากรู้จังว่า  ถ้าพีรู้ว่าทัวร์หัดทำกับข้าวแล้วจะเป็นยังไง

สวัสดีปีใหม่ครับ

[pui]

สวัสดีปีใหม่ ค่ะ
ทัวร์น่ารักอ่ะ มาหัดทำอาหารมัดใจสามีด้วย
 

[Forget..*]

สะใภ้อาป๊าน่ารักมาก 55
มีเข้าครัวจะใช้เสน่ห์ปลายจวักอ่าดิ กิ๊วๆ
;]
ส่วนลูกชายอาป๊าก็ตัดสินใจสักทีเหอะ สงสารทัวร์บ้างไหม
ขอเวลาเป็นเดือนแล้วนะพี.. ;[

สลิ่มกวนอ่ะน่ารักมาก 55

[YourSister]

สวัสดีปีใหม่จ้า ขอให้สุขกายสบายจิตสมใจคิดทุกสิ่งไปเน้อ  :L

เป็นกำลังใจให้ในทุก ๆ เรื่องนะจ้า   

[A_ay]

แหมะให้ได้แบบนี้
เข้ากั๊นนนนนนนนนน

[jeaby@_@]

รู้สึกว่าพีทัวร์จะดีขึ้นละนะ
พีก็บอกรักน้องมัมนซะที จะได้เเฮปปี้กัน

[toommin]

อาป๊าแน่มากอ่ะ เอิ๊กๆ ๆ ๆ  ม๊าเงียบไปเลยที่เดียว ฮ่าๆๆ

พี่นี้เมื่อไหร่จะแน่ใจสักทีน่ะ

รออยุ่น่ะค่ะ

สวัสดีปีใหม่คร้าาา
 

[EoBen]

้สวัสดีปีใหม่ เบบี้

มีความสุขกันทั่วหน้า

 

[akaipee]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ 

ว้าวๆๆ ไปเรียนทำกับข้าวด้วย 555 พ่อพี่พีพูดซะจนแมีเงียบ เหอๆๆๆ

[kuku]

นอนล่ะนะ ฝันดีจ๊ะ

[ammer]

ชอบอาป๊า ออกตัวแรวงงมาก

อิพี่พีมีหยอดๆ แน่จริงอย่าหยอดเด้ เอาจริงไปเลยยยย

[ammer]

^
^
ลืมๆ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณเบบี้

[jara]

สลิ่มกวนตีนพี่เมตรน่ารักอะ  ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ว่าแต่ ไอ้พี่พี มันมีไรอีกป่ะเนี่ยยย  นึกว่าจะดีๆกะทัวร์แล้วนะ  ชิชะ

[Kfc_Pizza]

 

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

ฮ่าฮ่าฮ่า  อิพี่เมตร โดนสลิ่มกวนทรีนใส่ 
ส่วนอิพี่พี ก็ยังคงปากหนักเหมื๊อนเดิม 

[a_tapha]

คำอวยพรของเบบี้ถูกจวยจริงๆ 

[netwoon.km]

แปะๆไว้ก่อน รอคอยมานาน

[Mura_saki]

 

[@StaR@]

ไม่ได้เข้าเล้าหลายวันกลับบ้านนอก
ดีใจกลับมาได้อ่านซะจุใจเลยเรา
ถึงพีจะยังไม่ชัดเจนอย่างที่หวังแต่
ก็ดีกว่าแต่ก่อนเยอะเลยน่ะเนี้ยก็ขออย่า
ให้มีอะไรมาทำให้หมั่นไส้พีไปมากกว่านี้เลย
สลิ่มมาน้อยๆแต่น่ารักตลอดเลยจริงๆ

Happy New Years ย้อนหลังน้าเบบี้
 

[BEN*_*MOS]

ขอสมัคเป็นสะใภ้อาป๊าซักคนได้ป่าวคะ ชอบพัดอ่ะ

แต่ทัวร์น่ารักม๊ากกกกกหัดเข้าครัวเพราะอาป๊าไม่ชอบคนที่งอมืองอตีนซะด้วย

แต่พีก้อเริ่มชัดแล้วนะ แต่ไม่รู้จะมีอะรัยต่อไปอีกเนอะ หวังว่าคงมีแต่สิ่งดีๆนะค๊

[kuku]

ชอบน้องพัดเหมือนกัน น่ารักดี

[ferly]

ทัวร์น่ารักกกก

อย่างนี้พีไม่รักไม่ได้แล้ว ><

[ToffeE_PrincE]

อยู่กับพี่เมตรสบายไปทั้งชาติแน่เลย 

ทัวร์กำลังฝึกเป็นแม่บ้านอยู่ช่ายม่ะ 

 

[YongaMO]

 

[เบบี้]

ตอนที่114  ต้องเข้าใจใช่ไหม = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

“เอ่อ..พีอยู่ไหมครับ” ผมถามแม่ป้าชาวพม่าที่ดูจะงงๆกับผมที่เพิ่งจอดรถเสร็จ  ผมเองก็มาหลายครั้งแล้วทำไมมันถึงยังงงกับหน้าตากูอยู่อีกวะ  ทำไมถึงดูเชื่องช้าเห็นแล้วขัดลูกตาจริงๆอ่ะครับ
“ตี๋ใหญ่น่ะ” ผมพูดขยายความให้
“อ๋อ อยู่ข้างบนมั้งคะ..แต่ว่าไม่มีใครอยู่ ไม่รู้เหมือนกัน” ดูครับแค่คำพูดก็ฟังดูจะงงๆแล้ว เฮ้อ..ไม่ได้เกรดเลยแม่บ้านๆมันเนี้ย
“อ่ะ ครับ” ผมตอบแค่นั้นแล้วเดินเข้าบ้านอย่างถือวิสาสะ  ในบ้านมันเงียบมากคงเพราะไม่มีใครอยู่บ้านจริงๆ  ผมเดินขึ้นไปชั้นสามที่เป็นเฉพาะห้องของไอ้พีกับห้องของน้องพัดที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตัวบ้าน  ไม่รู้มันจะขึ้นไปอยู่สูงกันขนาดนั้นทำไมไอ้บ้าสองคนนี้ เหอะๆ  ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นไอ้พี่พีนอนหลับอยู่บนเตียง  เมื่อวานก่อนหลังจากที่ผมไปหัดทำกับข้าวกับพี่เมตร  เช้าวันต่อมาผมก็ไปหาพี่เมตรอีกเลยไม่ได้เจอมัน  วันนี้เห็นมันบอกว่าจะอยู่บ้านเพราะว่าป๊ากับม้าออกไปข้างนอก  ผมก็เลยมาหามันเนี่ยแหละครับ
“..................” ผมพยายามปิดประตูให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้  แล้วเดินเอาขนมที่มันสั่งให้ซื้อมาให้ด้วยไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของมัน  ก่อนที่จะเดินไปดูหน้ามันที่นอนหลับอยู่ กร๊าก นอนอ้าปากด้วย ตลกอ่ะ  ผมแกล้งเอานิ้วเข้าไปแหย่ปากมันเบาๆแต่มันก็เหมือนไม่รู้สึกอะไร  ผมเหลือบหันไปเห็นโทรศัพท์มือถือของมันบนหัวเตียง  เอ๊ะใจอยู่นิดนึงว่าจะดูมือถือของมันดีไหมแต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวว่าจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น  ผมเองยังไม่มั่นใจในตัวมัน  ดังนั้นมันก็คงดีถ้ายังไม่ต้องรับรู้อะไรไปมากกว่านี้  ผมขึ้นไปบนเตียงเบาๆแล้วนอนลงข้างๆมัน  ผมเข้าไปกอดมันไว้ส่วนตัวมันเองก็เหมือนยังไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่ามีคนมานอนด้วยแล้ว 
“อื้ออ” มันเบี่ยงตัวนิดหน่อยเมื่อรู้สึกตัว แต่ก็ยังคงหลับตานอนต่อ  ผมเอามือลูบหน้าท้องมันที่ไม่ได้ใส่เสื้อนอน  ก่อนที่จะเล่นขนตรงท้องน้อยของมันเล่นแล้วก็เสือกขำคนเดียวเพราะดันคิดทะลึ่งขึ้นมาอีก  ผมไล่นิ้วต่ำลงไปมากกว่านั้นจนถึงบ็อกเซอร์ของมันก่อนที่จะเอานิ้วเล่นวนอยู่แถวนั้น  ไอ้พี่พีมันยังนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง  ผมได้ใจเลยเริ่มลูบแรงขึ้นกว่านั้นจนน้องชายมันเริ่มมีปฏิกิริยา
“อือ..” มันเริ่มหายใจแรงขึ้นกว่าเก่า  ผมจึงขยับตัวเองแล้วเลื่อนตัวลงไปอยู่ตรงน้องชายของมันก่อนที่จะลูบเล่นวนอยู่แถวนั้นอย่างหมันเขี้ยว
“ห่า..กูนึกว่าฝัน” มันลืมตาขึ้นมามองด้วยความงัวเงีย
“หึ..” ผมหัวเราะตอบ
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่” มันถาม
“เมื่อกี้” ผมตอบแล้วเอาปากงับลงไปที่น้องชายผ่านบ็อกเซอร์ของมันทำเอาไอ้พี่พีสะดุ้ง
“มึง..” มันเรียกแค่นั้นก็เอาแต่นอนหลับตานิ่งซะงั้น  ผมจับบ็อกเซอร์มันถอดออกให้ถนัดมากขึ้น  คนอย่างมันก็ต้องยอมตามน้ำอยู่แล้วแหละครับ  พอเปิดออกมาน้องชายมันก็ผงาดง้ำค้ำโลกรออยู่ก่อนแล้ว  ผมไล่ลิ้นเลียเบาๆจนไอ้พี่พีครางออกมาเบาๆหลังจากนั้นก็จัดการให้มันซะมันครางไม่หยุด  ผมขึ้นไปจูบปากกับมันกลายเป็นทำให้มันถอดเสื้อผมได้ง่ายขึ้น
“อื้อ” ผมร้องเพราะรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีเมื่อมันลูบมาที่หน้าอกผม ผมมองไปที่สายตาของมัน มันมองตามร่างกายผมซะทำให้ผมอายสายตามันผมจึงก้มลงไปจูบมันเพราะไม่อยากให้มันมองผมไปมากกว่านั้นอีก
“อืออ..อ่ะ” แม่ง จูบเก่งง่ะ  ระหว่างที่ผมโดนมันระดมจูบอยู่นั้น  มือของมันก็ลูบต่ำลงไปที่สะโพกของผม
“ลุกสิ” มันเผยปากสั่งเสียงกระเส่าใส่อีก ผมเลยต้องเบี่ยงตัวเองเพื่อถอดกางเกงของตัวเองออก  พอผมจะจับกางเกงในออกมันดันมาดึงกางเกงในออกให้ผมแทนซะอย่างนั้น
“ทำเองนะ” มันพูดสายตาก็มองเจ้าเล่ห์มาที่ผมเหมือนจงใจ
“ไอ้บ้า” ผมว่าหน้างอใส่เพราะเขินมัน  ผมขึ้นคร่อมไอ้พี่พีมันไว้ก่อนที่จะตั้งหลักตัวเองให้ได้พอดีท่าซะก่อน
“อ๊ะอย่าสิ” ผมปัดมือไอ้พี่พีออกทันทีเมื่อมันจับน้องชายของมันมาจ่อดันอยู่ที่ก้นผม  ผมตั้งหลักก่อนเพราะว่ามันจะต้องใส่เองมันก็เลยลุ้นเป็นธรรมดา


ตื๊ดดๆ  ๆ   ๆ  ๆ


“เดี๋ยวพีโทรศัพท์” ผมบอกก่อนเพราะพอไอ้พี่พีมันได้ยินเสียงโทรศัพท์ผมมันก็จะเสียบผมทันที  ผมรีบปัดออกลุกขึ้นจะไปรับโทรศัพท์
“ไม่ต้องรับหรอกน่า” มันบอกแล้วรั้งผมไว้ก่อน
“ไม่ได้” ผมดันหน้าที่เข้ามาคลอเคลียผมไม่เลิก


ตื๊ดดๆ  ๆ  ๆ  ๆ


“มันดังไม่หยุดเลยเนี้ย” ผมพยายามจะลุกแต่ก็โดนมันกอดไว้อีก
“อื้อ อย่า” ผมบอก
“โอ้ย..เหี้ยเอ๊ย” มันบ่นด้วยความอารมณ์เสียแล้วทิ้งตัวลงนอน  ผมรีบหยิบโทรศัพท์มากดรับทันที
“มีไรทาม” ผมถาม
“พี่ทัวร์อยู่ไหน” ทามถามทันที
“เอ่อ..อยู่บ้านเพื่อนน่ะ” ผมเลี่ยงที่จะตอบไปตรงๆว่าอยู่บ้านใคร
“มารับทามได้ไหมอ่ะ ลุงกับพี่ทิมไม่อยู่อ่ะเอารถไปเชค ลุงก็ไปจ่ายตลาด ทามไม่มีคนมารับอ่ะ..มีใครก็ไม่รู้เดินตามทามอยู่ได้” ทามพูดด้วยน้ำเสียงกลัวๆ
“แล้วตอนนี้อยู่ไหน” ผมถามแล้วรีบคว้ากางเกงในมาใส่
“ทามเพิ่งเรียนเสร็จอ่ะ เดี๋ยวจะไปนั่งในฟูจินะคนเยอะดี..พี่มารับเลยได้ไหม” ทามพูด
“อืมเดี๋ยวพี่จะไปเดี๋ยวนี้แหละ ที่เรียนครู..........ใช่ไหม” ผมถามเพราะว่าทามมันเรียนหลายที่อ่ะครับ
“อื้อ แค่นี้นะคะ” ทามบอก
“อืม” ผมตอบแล้วกดตัดสายไปแล้วหยิบกางเกงมาใส่
“ทำไม” ไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆถามทันทีเมื่อผมวางสายไป
“ทามให้ไปรับน่ะ บอกว่ามีคนเดินตาม” ผมบอก
“ใคร” มันถามอีก แล้วกูจะรู้ไหมเนี้ย
“ไม่รู้เหมือนกัน” ผมบอกแล้วหยิบเสื้อมาใส่
“ขนมอยู่บนโต๊ะนะ” ผมบอกมัน
“ไปด้วยดิ” มันบอก
“.................” ผมหันไปมองหน้ามันงงๆเพราะสงสัยว่าจะไปทำไม
“อยู่บ้านทั้งวัน เบื่อแล้ว” มันบอกแล้วลุกไปแต่งตัว  ไอ้ช้างน้อยของมันก็ยังคงครึ่งๆกลางๆจะแข็งหรือไม่แข็งอยู่นั่นแหละ
“หึ..” ผมหัวเราะเมื่อเห็นภาพนั้นแต่ก็ยืนรอมันแต่งตัวจนเสร็จ  ไอ้พี่พีมันอาสาจะขับรถให้ผมแต่ผมไม่ยอมเพราะว่ามันขับรถเร็ว  สุดท้ายผมก็ขับเองดีกว่าเพราะยังไงก็รถผมนี่นะ 


..............
..............


“เอาแม่งเลยไหม” พี่พีพูดขึ้นด้วยหน้าตาหาเรื่อง มันคงหมายถึงผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามที่ทามบอกว่าเดิมตามทามมาตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนแล้ว และตอนนี้มันก็ดันมาแอ๊บนั่งกินอยู่ด้วย
“เปรี้ยวจังนะมึงเนี่ย” ผมพูด
“แล้วทำไมพี่มาด้วยกันอ่ะคะ” ทามถาม
“ก็อยู่ด้วยกันนิ” ไอ้พี่พีแย่งตอบ
“....................” ทามนั่งเงียบมองค้างไปที่พี่พี
“เปล่า พี่เอาของไปให้มันที่บ้านพอดีน่ะ” ผมรีบพูดแก้  ทามก็พยักหน้ารับแต่ไอ้พี่พีกลับนั่งยิ้มกวนส้นตีนอีก
“คืนนี้พี่นอนบ้านทามได้รึเปล่า” มันถามอย่างกับมันสนิทกับน้องผมมาแล้วชาติกว่า ไอ้ห่านี่เพิ่งรู้จักกันนะเนี้ย
“ก็ได้” ทามยิ้มตอบ
“เฮ้ย” ผมหันไปมองหน้าทามทำไมมันตอบง่ายจังวะ
“พี่เป็นแฟนพี่ทัวร์หรอ” ทามยิ้มถาม
“....................” ไอ้พี่พีเงียบยิ้มตอบ  ผมคิ้วขมวดมองหน้ามันอย่างปรามๆ
“พี่ทัวร์ไม่เคยพาแฟนเข้าบ้าน” ทามพูดไม่หยุด
“ทามหยุดพูดได้แล้วน่า” ผมปราม
“เออไม่สิ..มีพี่คนนึง ชื่อไรน้า..” ทามนึก  ส่วนไอ้พี่พีก็เอาแต่จ้องทาม
“ชื่อพี่เมตร หล่อมาก” มันกระแทกเสียงพูด
“ใจดีด้วย” ทามพูดอีก
“พี่ก็ใจดีนะ” ไอ้พี่พีพูดบ้าง
“พี่รู้จักไหม เออแต่พี่คงไม่รู้จักหรอกมั้ง ใช่ไหมคะ” ทามพูด
“แล้วตกลงพี่เป็นอะไรกับพี่ทัวร์อ่ะ ถ้าไม่ได้เป็นแฟน ทามไม่ให้เข้าหรอกนะ” ทามพูดกลับคำทันที ไหงเมื่อกี้มึงบอกว่าจะให้เค้าเข้าบ้านไง
“เป็นมากกว่าแฟนอีก” ไอ้พีตอบ ผมเอาเท้าไปเตะขามันอย่างแรง แต่มันกลับยิ้มร่าไม่สนใจ
“จริงอ่ะ” ทามยิ้มระรื่น
“ทะลึ่ง” ผมหันไปปรามทาม
“งั้นให้เข้าก็ได้”
“แต่อย่าทำพี่ทามร้องไห้นะ เดี๋ยวนี้พี่ทัวร์เอาแต่ร้องไห้ตลอดเลย” ทามพูด
“ทาม” ผมคีบซูชิเข้าปากมันเพื่อให้มันหยุดพูดสักที
“ไม่ได้ร้องสักหน่อย” ผมแก้ตัวไม่มองหน้าพี่พีมัน
“พรุ่งนี้ถ้ามาเรียนเดี๋ยวพี่จะมารับมาส่งแล้วกันนะ แล้วเดี๋ยวให้ป้าณีมาเฝ้า” ผมบอกเพราะตอนนี้ผมก็อยู่ในช่วงปิดเทอมด้วยก็เลยว่างๆ
“แต่ถ้าพี่ไม่ว่างพี่จะให้ลุงทอมมารับ” ผมบอก
“แล้วคนนี้ล่ะ” ทามพูดเสียงเบาแล้วมองไปที่ผู้ชายคนนั้น
“ก็ถ้าไม่ชอบมาพากลก็คงต้องแจ้งตำรวจแหละ ทามไม่ได้ไปทำอะไรใครไว้ใช่ไหม” ผมถาม
“ไม่” ทามรีบส่ายหัวตอบ
“ไม่งั้นก็คงต้องหยุดเรียนสักพัก” ผมบอก
“อืม” ทามพยักหน้ารับ
“พี่ว่าจ้างครูมาสอนที่บ้านดีกว่านะ เดี๋ยวพี่ถามรุ่นพี่ให้..เดี๋ยวพี่จะติดต่อเองแล้วกัน” ผมบอก
“แต่ทามอยากเรียนกับเพื่อน” ทามพูด
“ตกลงไปเรียนหรือไปหาเพื่อน” ผมดุไป
“ก็ได้” ทามตอบเสียงเบาหน้าหงอยไปเลย  หลังจากทานอาหารกันเสร็จ ทั้งไอ้พี่พีและทามก็เข้ากันได้ดีเหลือเกิน  ชวนกันไปดูหนังผมเองก็ขัดไม่ได้เลยตามใจอยากไปก็ไป  พอดูหนังเสร็จก็หาเรื่องกินกันขึ้นมาอีก  ผมชวนกลับบ้านก็ไม่กลับกัน  พอกินเสร็จอีกยกนึงนั่นแหละครับถึงยอมกลับบ้านกันได้  ขากลับพี่พีเป็นคนขับ  กลายเป็นว่ามันนอนบ้านผมจริงๆแหละครับตอนแรกผมคิดว่ามันพูดเล่น  แต่พอมาถึงบ้านมันก็ลากผมขึ้นห้องผมเลยทันที  และนี่เป็นครั้งแรกของการที่มันมาบ้านผมอย่างจริงจังและได้เข้าห้องนอนผมด้วยอ่ะครับ
“สะสมตุ๊กตาบาร์บี้ แล้วตุ๊กตาเหี้ยไรตาโตฉิบหายเลยเนี้ย” มันพูดแล้วยืนมองตุ๊กตาบลายที่อยู่ในตู้กระจกของผม
“มันสวยตรงไหนเนี้ย” มันพูดด้วยสีหน้าจริงจังซะไม่มี เหมือนกำลังจะด่าผมว่า ผมเอาเงินไปใช้กับของพวกนี้ได้ยังไง
“น่ารักจะตาย” ผมบอก
“แล้วไรเนี้ย รูปไอ้เหี้ยเมตร” มันพูดเมื่อเดินมาถึงชั้นที่วางรูปของผม  มันจะเป็นชั้นวางรูปโดยเฉพาะ กรอบรูปจะตั้งเรียงอยู่บนนั้นหมดมีสองตู้
“ทำม๊ะ..คนเค้ารักกันอ่ะ” ผมพูด
“ถุ้ย” มันทำเสียงแต่ก็ยืนยันเท้าเอวมองรูปอยู่
“พ่อกับแม่มึงก็ดูรักกันดีนิ” มันพูด  ผมหันไปมองเห็นรูปๆนึงที่พ่อกับแม่ถ่ายด้วยกันตอนยังวัยรุ่น
“อดีต” ผมตอบแค่นั้น
“น้องสาวมึงน่ารักดีนะ ดูแลดีๆล่ะ” มันพูดขึ้น
“ทำไม” ผมหันไปถามทันที
“พวกเหี้ยๆมันก็ชอบผู้หญิงแบบนี้ทั้งนั้นแหละ” มันหันมาตอบ
“รวมถึงมึงด้วย” ผมพูดนี่หมายถึงมันก็เหี้ยด้วยเหมือนกัน
“กูไม่ชอบเด็ก” มันพูด
“..................” ผมเงียบเพราะมันแทงใจดำอ่ะครับ เพราะผมเองก็เด็กกว่ามันนิ ถึงจะแค่สองสามปีก็เหอะ
“หมายถึง..เด็กมากๆอ่ะ” มันพูดอีก
“แล้วก็ไม่ชอบคนเรียบร้อยด้วย” มันพูด อ๋อ..มึงจะว่าๆกูแรดงั้นสิ ไอ้เหี้ย
“ใครก็อยากได้แม่ของลูกไม่แรดทั้งนั้นแหละ” ผมพูดแต่ตาก็ยังไม่หันไปมองมันว่ามันอยู่ในท่าทีแบบไหน
“ก็นั่นมันแม่ของลูก” มันย้อน
“คนเรียบร้อยไม่ได้หมายความว่าไม่แรดหรอกนะ..” มันพูดอีก
“..................” ผมนั่งเงียบ
“คนแรดก็ไม่ได้หมายความว่าจะแรดเสมอไปนี่” มันพูดอีก
“แล้วอย่างกูนี่แรดจริงหรือแกล้งแรด” ผมถาม
“..................” ไอ้พี่พีเงียบหันมามองหน้าผม
“แรดจริง” มันตอบยิ้มๆ
“..................” ผมยิ้มตอบ แม่ง เอาใจกูหน่อยก็ไม่ได้
“แล้วชอบไหม” ผมถามออกไป
“..................” มันเหล่ตามามองหน้าผมเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ด้วยความกวนตีน  แล้วก็มองผมหัวจรดเท้า
“แค่เห็นก็หมดอารมณ์ละ” มันส่ายหัวตอบ
“เออ ไอ้บ้า” ผมคว้าหมอนที่เตียงขว้างเข้าหามัน ไอ้พี่พีหัวเราะตอบวิ่งหลบหมอนทันที
“ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลยนะ ไอ้บ้า” ผมว่าให้ แม่ง เสือกหัวเราะไม่หยุดอีก กูเขินนะเว้ย


--คิดนอกกรอบมากไป  เปิดตำราดูแล้ว..--  เสียงโทรศัพท์ของพี่พีดังขึ้น และกูยังย้ำคำเดิมว่า “กูเกลียดเพลงนี้”


ผมจึงหยุดเล่นแล้วนั่งลงบนเตียงเพราะรู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน  มันหยิบมือถือออกมาดูก่อนที่จะกดรับ
“ครับ” มันรับแล้วเดินออกไปนอกระเบียง ผมเลยเดินตามไป มันก็หันมามองหน้าผมอีก
“ลืมคุยกับม้าให้เลยอ่ะ” มันพูด
“น่าจะได้นะ..อืม ครับ” ระหว่างที่มันพูด มันก็เอามือมาเลื่อนปิดประตูระเบียงต่อหน้าต่อตาผม ผมยืนมองผ่านกระจกประตูนั่น
“อ๋อ ป๊าคุยกับม้าแล้ว..คงไม่ได้ยุ่งแล้วแหละ อืมครับ ก็คงเรื่อยๆ..พียังไม่ได้ตัดสินใจอะไรหรอก” ผมได้ยินมันพูดเพราะยืนฟังอยู่ทุกอย่าง ไอ้พี่พีมองหน้าผมหน่อยก่อนที่จะหันหลังให้
“มันเร็วไปอ่ะ..ก็ยัง หึ ปาล์มถามทำไมอ่ะ”
“บ้าดิ..ก็นิดหน่อย เอ่อ..หึครับ” ระหว่างนั้นผมจึงเดินหนีมาที่เตียงนั่งรอให้พี่พีมันพูดเสร็จ แต่มันนานเกือบยี่สิบนาทีเลยอ่ะครับ  พอมันคุยโทรศัพท์เสร็จเดินกลับเข้ามาในห้อง  ทั้งผมและมันก็เงียบเหมือนต่างคนต่างรู้ว่าเป็นยังไง
“ใครโทรมา” ผมพูดออกไปอย่างนั้นเองทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร แต่ก็อยากรู้ว่ามันจะตอบผมว่ายังไงก็เท่านั้น
“เพื่อนน่ะ” มันตอบ
“..................” ผมนั่งเงียบ  ไอ้พี่พีเดินมานั่งข้างๆผม  มันเอามือมาจะจับมือผมที่วางอยู่บนเตียงแต่ผมชักมือหลบก่อน
“มึงอยากมีลูกไหม” ผมถามขึ้นลอยๆไม่ได้หันไปมองหน้ามัน
“ถามทำไม” มันย้อนถามกลับ
“อยากมีไหมล่ะ” ผมย้ำถามอีก
“ก็ถ้ากับคนที่อยากให้มีด้วยกัน” มันตอบ
“กับคนที่โทรมาหรอ” ผมพูด
“..................” มันเงียบเอาแต่จ้องหน้าผม
“ถ้าจะพูดก็ไม่เป็นไรหรอกนะ ที่จริงน่ะ..” ผมยิ้มบอก
“บอกเร็วหน่อยก็ดี” ผมบอก
“เปล่าสักหน่อย” มันพูดแล้วจับแขนผมไว้
“สงกรานต์ไปเที่ยวไหนดี” อยู่ดีๆมันก็ถามขึ้นถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะยังคงโทนเดียวกันกับประโยคเมื่อกี้  และผมโดนมันดึงเข้าไปกอดไว้
“..................” ผมไม่ตอบส่วนพี่พีเองมันก็คงรู้ว่าผมยังอยู่อารมณ์เดิมอยู่ และผมก็ยังไม่ได้คิดด้วยเรื่องวันสงกรานต์บ้าบออะไรนั่น  เพราะทุกๆปีก็ไปอยู่กับพวกอีเจ๊โตโต้ตลอด  คนอื่นเค้าไปกับแฟนแต่กูกับอยู่กับเพื่อน เฮ้อ..เปลี่ยวได้อีก
“ไปบ้านไอ้แสตมป์ด้วยกันไหม” มันพูด
“..................” ผมก็ยังไม่ตอบอีก ได้แต่นั่งนิ่งให้มันกอดแต่ในใจจริงๆแล้วอ่ะ “กูไป” ฮ่าๆๆ
“ไม่เอาน่า กูบอกแล้วไงว่ากูขอเวลาหน่อย” มันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดขึ้นมาซะงั้น ห่า..ง้อกูให้ตลอดรอดฝั่งไม่ได้เลย
“กูให้เวลา ไม่ได้หมายความว่ากูอยากเห็นมึงอยู่กับใครก็ได้สักหน่อย” ผมเถียงขึ้นแล้วปัดแขนมันออก
“มึงจะโวยวายทำไมวะ” มันพูดด้วยหน้าตาเซ็งผมอีก
“เออ กูขี้โวยวาย” ผมพูดเสียงดัง
“ห่าแม่ง อย่าทำตัวเหมือนตอนคบไอ้เมตรได้ไหม กูไม่ชอบ” มันพูด
“................” ผมหันไปมองหน้ามันทันที เพราะรู้สึกน้อยใจขึ้นมามากๆเลยอ่ะครับ
“จะไปไหน” มันลุกตามมาเมื่อผมหยิบกุญแจรถบนหัวเตียงแล้วเดินออกมาจากห้อง
“ไม่ต้องมายุ่ง” ผมผลักมันออก
“เอ่อ..” ทามเดินออกมาจากห้อง  มองผมสองคนอย่างกลัวๆ
“พี่ไปไหน” ทามถาม
“ไปกับพี่” ผมจับแขนทามทั้งๆที่ทามยังใส่ชุดนอนอยู่
“ทัวร์แม่ง คุยกันให้รู้เรื่องก่อนดิวะ” มันพูดแล้วเดินลงบันไดตามมา
“ไม่อยากคุย กูอยากโวยวาย..กูจะโวยวาย มึงจะฟังไหมละ” ผมเข้าไปผลักมันอย่างแรงจนมันเซไป
“.................” ไอ้พี่พีเหลือบไปมองทามที่ยืนมองอยู่  มันเงียบหันมามองหน้าผมแต่ก็ไม่พูดด่าว่าอะไร  ผมคาดว่ามันคงเกรงใจทามมันนั่นแหละ
“พี่จะไปไหน” ทามถามเมื่อเดินตามผมมาที่ลานจอดรถ
“ขึ้นรถ” ผมบอก
“เอ่อ คุณครับ..จะไปไหนครับ” ลุงทอมรีบวิ่งมาหาผมแต่ไกล
“ลุงไปส่งไอ้บ้าที่อยู่ในบ้านด้วยนะ” ผมบอกด้วยอารมณ์หงุดหงิดแล้วขึ้นรถทันที  ผมขับรถออกมาด้วยความเร็วแบบว่าคิดว่าคันเร่งเป็นหน้าของไอ้พี่พีมันอ่ะครับ
“พี่ขับช้าๆ” ทามจับแขนผมเหมือนเตือนสติ
“จิ้..” ผมหันไปมองทามอย่างรำคาญ  แต่พอเห็นหน้ามันกลับต้องใจอ่อนเพราะหน้ามันหน้าสงสารมากอ่ะครับ
“แม่บอกว่า..เวลาโมโหก็ให้มีสติ” มันพูดหน้าตาย ทำเอาผมต้องใจอ่อนลดคันเร่งลงช้าๆ
“พี่ใจเย็นๆนะ” ทามบอก
“อืม” ผมพยักหน้าตอบ  หลังจากนั้นทามก็ไม่ได้พูดอะไรอีก  ผมขับรถไปเรื่อยๆกะว่าจะไปหาพี่เมตรที่บ้าน  ตอนแรกว่าจะไปหาอีเจ๊โตโต้ที่ร้านแต่พอคิดว่ามันต้องคาดคั้นอะไรผมอีกแน่ๆ และผมคงไม่มีอารมณ์มาเล่าอะไรให้มันฟังตอนนี้ด้วยอ่ะครับ


.............
.............


“แล้วมึงก็หอบน้องมึงมาด้วยเนี่ยนะ” พี่เมตรพูดแกมขำมองหน้าผม
“ก็มันโมโหนี่ แล้วก็ไม่อยากให้ทามอยู่บ้านคนเดียวด้วย วันนี้แม่ไม่อยู่” ผมหน้างอตอบ
“เรียนอยู่ที่ไหนอ่ะครับ” ผมหันไปมองสลิ่มนั่งคุยกับทามอยู่ตรงโซฟา
“เรียน............ม.4 ค่ะ พี่ใช่พี่..” ทามชี้หน้าสลิ่มเขินไปมาจนทำเอาผมนั่งมองอย่างงงๆ
“สลิ่มรึเปล่าอ่ะคะ” ทามถาม
“ครับ” สลิ่มยิ้มตอบ
“.................” หลังจากนั้นเอง  ทามมันก็ยิ้มหน้าบานเขินไปมาอยู่ได้
“ทามน่าเกลียด เป็นผู้หญิงนะหน้าแดงอยู่ได้” ผมพูดขึ้น
“โห ก็มึงทำตัวเป็นต้นแบบให้น้องมึงนี่” พี่เมตรยิ้มว่าผม
“บ้า” ผมตีแขนพี่เมตรเพราะก็เขินมันเหมือนกัน
“แล้วรู้จักพี่ได้ไง” สลิ่มพูด
“ทามเห็นในเวป.............แล้วทามก็ตามทวิตพี่ด้วยนะ” ทามตอบทันทีเหมือนคนกำลังตื่นเต้นอ่ะครับ  ผมนั่งมองน้องตัวเองปกติมันไม่ใช่คนตอแหลแบบนี้นะ นี่นั่งบิดเขินผู้ชายอยู่ได้ อีน้องบ้า
“อ่อครับ หึ” สลิ่มยิ้ม
“มึงไม่กลับไปคุยกับมันดีๆวะ” พี่เมตรพูด
“ไม่มีอารมณ์ มันยังไม่กระจ่าง อะไรมันก็อึดอัดไปหมดอ่ะ” ผมบ่นหน้างอ เพราะรู้สึกอึดอัดจริงๆ ถ้าผมไม่โวยวายผมจะไม่รู้สึกอึดอัดนะครับเพราะรู้สึกว่ามองปัญหาให้มันผ่านๆไป แต่ถ้ามันหนักมากๆแล้วผมโวยวายอยากได้คำตอบ อยากให้ปัญหามันจบผมจะโวยวาย และยิ่งถ้าโวยวายแล้วปัญหามันไม่คลี่คลายลงผมจะยิ่งอึดอัดอยู่ในอกมากขึ้นจนแทบทนไม่ได้เลยแหละ
“มึงก็ใจเย็นๆดิ มันเองก็คงสับสน” พี่เมตรบอก
“พี่เมตรก็พูดได้สิ นั่นมันเพื่อนพี่เมตรนิ” ผมย้อน
“กูไม่ได้เข้าข้างใครเลยนะ” พี่เมตรบอก
“.................” ผมนั่งหน้างอมองค้อนพี่เมตร
“คืนนี้จะนอนนี่ไหม” พี่เมตรถาม
“ไม่อ่ะ” ผมส่ายหน้าตอบ
“แต่ไม่รู้ว่าป่านนี้มันกลับไปรึยัง” ผมบอกเพราะผมก็ไม่ได้หยิบมือถือออกมาด้วย
“มึงก็เลิกโวยวายสิ” พี่เมตรพูด
“ทำไมอ่ะ ทัวร์ก็เป็นของทัวร์อย่างนี้อ่ะพี่เมตร จะให้เปลี่ยนมันก็เปลี่ยนได้หรอกนะ แต่ถ้าเปลี่ยนเพื่อใครที่ทำกับทัวร์โดยที่ทัวร์เสียเปรียบอยู่อ่ะ ทัวร์ก็ทนไม่ได้เหมือนกัน” ผมพูดขึ้นเสียงนิดหน่อยจนทั้งห้องเงียบหันมามองผมเป็นตาเดียว
“มันทำไมต้องรับสายอีนั่นตอนอยู่กับทัวร์ด้วย ตัดสายไปไม่ได้รึไงอ่ะ” ผมพูด
“กระทืบแม่งเลยพี่” สลิ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เออ..มึงโหดไปนะ ห่า
“มันก็คงมีเหตุผลของมัน” พี่เมตรบอก
“เออ ทัวร์มันไม่มีเหตุผล” ผมย้อน
“มึงก็อย่างเงี้ย มันไม่ชอบให้มึงโวยวายมาตั้งนานแล้ว” พี่เมตรพูด
“..................” เงียบไม่อยากเถียงเพราะยังไงผมก็เป็นคนอย่างนี้อ่ะ ที่ผมระงับอารมณ์มาได้ตั้งนานก็ไม่ใช่เพื่อมันรึไง แล้วถ้าคบกันไปนานๆมันทนผมไม่ได้ขึ้นมา  ผมจะทำยังไงอ่ะ
“ทัวร์ก็ไม่ได้โวยวายตลอดสักหน่อย” ผมพูดแล้วเอนตัวเท้าแขนแล้วนอนลงบนโต๊ะ  พี่เมตรถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ทัวร์ต้องทำยังไงดี อึดอัดไปหมดแล้ว” ผมพูดน้ำตาก็หยดแหมะลงบนโต๊ะ
“เดี๋ยวกูหาไรให้กิน ใจเย็นแล้วค่อยกลับไปแล้วกัน..” พี่เมตรลูบหัวผมก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้
“น้องทามกินอะไรไหมครับ ไอติมไหม” พี่เมตรถาม
“กูกิน” สลิ่มแย่งตอบทันที
“มึงนี่หยุดกินบ้างได้ไหม มันดึกแล้ว” พี่เมตรบ่น
“ก็อยากกินอ่ะ” สลิ่มพูดเสียงหงอยลง
“ทามช่วยทำนะคะ” ทามพูด
“มาครับ..ชอบกินรสเดิมใช่ไหมเราน่ะ” ทำไมเวลาที่พี่เมตรมันคุยกับทามมันถึงพูดเพราะจังวะ แล้วเวลาคุยกับกูนี่แทบหาเวลาไพเราะเพราะหูนี่แทบไม่ได้ T__T กูมันไม่สำคัญช่ายม้ายยย..
“กูก็เอารสเดิมเหมือนกัน” สลิ่มมันก็ยังคงไม่ยอมแพ้ที่จะกินจริงๆ
“เดี๋ยวทามทำให้ค่ะ” ทามยิ้มพูดบอกสลิ่ม
“ทามสงวนกิริยาหน่อยลูก” ผมพูดขึ้นทั้งๆที่หน้ายังแนบโต๊ะและน้ำตายังไหลอยู่นั่นแหละ บ้าชะมัด..เฮ้อ

...............>>>><<<<...............

[Jimmeiiii*]

 

จบค้างไปนะแบบนี้

ปล.กระโดดขาคู่ใส่ไอ้พี...เจ้าอารมณ์ไปไหนคิดว่าแน่นักรึไง แสรดดดดดดดดดดดด

[P★RiTŸ]

เป็นเค้า เค้าก็โวยวายนะ ถึงว่าความสัมพันธ์มันยังไม่เคลียร์
แต่ก็น่าจะเกรงใจกันบ้างสักนิดนึง ถึงปากไอ้พีจะพร่ำบอกว่าไม่มีอะไร
แต่ใจคนเราอ่ะ มันไม่ได้กว้างเป็นมหาสมุทรสักหน่อย ที่จะได้นั่งฟัง
พวกมึงคุยกันเฉยๆโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลย มันเป็นไปไม่ได้หรอก

[covnizz]

เหี้ยเหอะ ..  . ไอ้พี

น้องทามแอบชอบเมียเขาเหรอครับ  . .. . 

[kaporzung]

เฮ้อออ พีมันจะคลุมเครือไปถึงเมื่อไรน้า สงสารทัวร์ แต่ก็ใจร้อนไปนิสนะทัวร์ ปล่อยพีไปก่อน เขาอาจจะคิดได้ในไม่ช้านี้แหละ